lipstick killer

คำนำ นวนิยำยเร่ืองน้ีจดั ทำข้ึนโดย นำยกิตติทตั นำงสำวณฐั สิริล นำงสำวชนนั ภสั ส์ นำงสำววริศำ และนำงสำวชญำดำ จดั ทำข้ึน เพอ่ื ควำมบนั เทงิ โดยนวนิยำยเรื่องน้ีเป็นนิยำยแนวสืบสวนโดยผำ่ นตวั ละครหลกั เป็นนกั สืบ ช่ือเลออน ไดส้ ืบคดีหน่ึงท่ี ผรู้ ้ำยไดท้ ิ้งหลกั ฐำนไวค้ ือรอยลิปสติก คดีน้ีจะจบลงอยำ่ งไรกต็ ิดตำมไดใ้ น lipstick-killer หำกนวนิยำยเร่ืองน้ีมขี อ้ ผดิ พลำด ประกำรใด กข็ ออภยั มำใน ณ ทนี่ ่ีดว้ ย คณะผจู้ ดั ทำ

lipstick killer \"มีคดีต้งั แต่วนั แรกแบบน้ีโชคดีหรือโชคร้ำยกนั นะ\" เลออนตำรวจมือใหม่ที่พ่งึ จะไดร้ ับหนำ้ ท่ีให้ประจำกำร หน่วยสืบสวนคดีฆำตกรรม เขำมำท่นี ี่ยงั ไมถ่ ึงวนั แท้ ๆ แลว้ ทำไมถึงเกิดคดีทนั ทดี ว้ ยนะ \"มีคนเสียชีวติ ทค่ี อนโดใจกลำงเมืองขอใหน้ ำยช่วยไปตรวจสอบทนี ะ เลออน\" นนั่ คือสิ่งท่หี ัวหนำ้ บอกมำ เพรำะแบบน้นั เลออนเลยไดเ้ ดินทำงมำยงั สถำนท่ีเกิดเหตุแห่งน้ี \"สวสั ดีครับผมตำรวจเลออน เรำไดร้ ับแจง้ ว่ำพบคนเสียชีวติ ทีน่ ่ี ไม่ทรำบว่ำอยหู่ อ้ งทีเ่ ทำ่ ไหร่ครับ\" เขำเอ่ย พร้อมถือบตั รยนื ยนั ตวั เองว่ำตวั เขำน้นั เป็นตำรวจตวั จริง ไมไ่ ดป้ ลอมตวั มำแต่อยำ่ งใด \"ช้นั 3หอ้ ง202ค่ะ ผอู้ ำศยั โทรแจง้ ดิฉนั เรำเลยทำกำรติดต่อตำรวจไปค่ะ\" หญิงสำวที่อยปู่ ระชำสัมพนั ธช์ ้นั ล่ำงสุดของคอนโดเอ่ยบอกพร้อมยน่ื คียก์ ำร์ดสำรองใหก้ บั เลออน \"ขอบคุณครับ หำกพบกบั คนน่ำสงสยั ใหต้ ิดต่อเรำทนั ทีดว้ ยนะครับ\" หลงั จำกรับคียก์ ำร์ดจำกพนกั งำนเเลว้ เลออนก็รีบกำ้ วเทำ้ รีบเดินข้ึนไปช้นั 3ทนั ที ถำมว่ำทำไมเขำถึงไมข่ ้ึนลิฟต์ ง้นั หรอ มนั ก็แค่เสียเวลำรอ รีบข้ึนไปก่อนผรู้ ้ำยมนั จะหนีไปไดด้ ีกว่ำ \"สวสั ดีครับสำรวตั รนิค ผมเลออนสำยสืบที่ถกู หวั หนำ้ ส่งมำครับ\" หลงั จำกเปิดประตมู ำก็เห็นทมี ตำรวจทมี่ ำ ก่อนเขำแลว้ ดว้ ยควำมเป็นเดก็ ใหม่เขำก็คงตอ้ งแนะนำตวั กบั สำรวตั รก่อนเป็นธรรมเนียมท่ีรู้กันดี

\"สวสั ดี เลออน มำทำงำนวนั แรกง้นั สินะ\" สำรวตั รนิคเหลือบมองเขำดว้ ยควำมไมค่ ุน้ หนำ้ \"ง้นั ขอเขำ้ เร่ืองเลยแลว้ กนั เรำไดร้ ับแจง้ เวลำหน่ึงทมุ่ สำมสิบนำทจี ำกผหู้ ญิงทอ่ี ยตู่ รงประชำสัมพนั ธ์ วำ่ ผอู้ ำศยั ของคอนโดน้ีพบศพของผอู้ ำศยั หอ้ ง202 ไมม่ ใี ครเขำ้ ออกจำกประตูทำงเขำ้ หลงั จำกเกิดคดี หลงั จำกทพ่ี วกเรำมำกไ็ ดท้ ำกำร ปิ ดประตูทกุ ที่ของคอนโดน้ีเพือ่ ไม่ให้ผรู้ ้ำยหนีออกไปได\"้ \"แลว้ รู้รึยงั ครับว่ำผเู้ สียชีวติ เป็นใคร\"เลออนถำมต่อทนั ทที ี่สำรวตั รไดเ้ กริ่นสถำนกำรณ์คร่ำวๆใหไ้ ดร้ ู้ \"รู้แลว้ ล่ะ ทำงเรำไปสอบถำมประวตั ิของผพู้ กั อำศยั ของทีนี่ท้งั หมดแลว้ พบว่ำผตู้ ำยคือคุณอลนั อำย4ุ 3ปี เป็น เจำ้ ของธุรกิจหลำยอยำ่ ง ฐำนะค่อนทำงดีเลยทีเดียว\" \"สำเหตุกำรตำยล่ะครับ\" \"เขำถกู แทงดว้ ยมดี ท่ีกลำงลำตวั แต่พบรอยเชือกรัดท่คี อ คำดว่ำเขำคงขดั ขืนคนร้ำยเลยใชเ้ ชือกรัดคอเขำไวก้ ่อน จะใชม้ ดี แทง\" \"แต่ว่ำมีสิ่งหน่ึงที่แปลกจำกกำรฆำตกรรมปกติ\" \"บนหน้าศพมรี อยลปิ สตกิ อยู่หน่ะ\" ประโยคทส่ี ำรวตั รเอ่ยออกมำเมอื่ ครู่น้นั ทำให้เลออนชะงกั ทนั ที กำรที่คนร้ำยเหลือร่องรอยไวแ้ บบน้ีมนั เหมอื นกบั วำ่ กำลงั ทำ้ ทำยให้พวกตำรวจตำมหำคนคนน้นั ให้เจอ

\"แลว้ ผพู้ บศพเป็นใครหรอครับ\" เลออนเอ่ยถำมหลงั ปัดส่ิงที่เขำคิดฟ้ ุงซ่ำนเมื่อก้ีอยำ่ งนอ้ ยตอนน้ีกำรหำขอ้ มลู รอบๆก่อนคงจะดีกวำ่ \"เธอชื่อ ลิลิท เป็นนกั ธุรกิจท่ีรู้จกั กบั คุณอลนั เห็นบอกวำ่ ท่มี ำวนั น้ีก็จะคุยเร่ืองร่วมลงทุนเรื่องสินคำ้ ตวั ใหมแ่ ต่ พอเปิดประตเู ขำ้ มำก็เห็นผตู้ ำยนอนจมกองเลือดอยกู่ ลำงห้อง เธอจึงรีบโทรแจง้ ประชำสัมพนั ธว์ ำ่ ให้ติดต่อตำรวจ\" \"ง้นั เองหรอครับ\" เลออนเอ่ยตอบหลงั จำกที่สำรวตั รบอกรำยละเอียด น่ำแปลก.. นน่ั เป็นส่ิงท่เี ลออนคิดในใจทนั ทีท่ีไดไ้ ตร่ตรอง เธอสนิทกบั ผตู้ ำยถึงข้นั มีคียก์ ำร์ดสำรองเลยง้นั หรอ แถมปกติแลว้ หำกเรำพบคนนอนจมกองเลือดอยหู่ ลงั จำกเกิดอำกำรตกใจหรือช็อคแลว้ กค็ วรจะโทรหำตำรวจหรือไม่ก็ โรงพยำบำลทนั ทเี ผอ่ื ผตู้ ำยจะยงั มชี ีวติ อยู่ \"ง้นั ผมขอไปสอบถำมเธอไดร้ ึเปล่ำครับ\" ถำ้ อยำกรู้ไปถำมเจำ้ ตวั เลยน่ำจะดีกวำ่ เลออนคิดเช่นน้นั ‘ถำ้ นำยอยำกจะไปสอบถำมล่ะกเ็ ธออยทู่ ี่หอ้ งทำงำนของคุณอลนั ’ สำรวตั รบอกเลออนเช่นน้นั ทำใหต้ อนน้ี เลออนเดินมงุ่ ไปยงั หอ้ งทำงำนของคุณลนั ทนั ที ทนั ทีทเ่ี ลออนเดินเขำ้ ไปในห้องน้นั กพ็ บหญิงสำวทำ่ นหน่ึงผมของเธอน้นั เป็นสีทองสวำ่ ง ทำให้ดูโดดเด่นเนียน ไปกบั สีผวิ ขำวอมชมพขู องอีกฝ่ำย เธอไม่ไดแ้ ต่งหนำ้ หนกั เท่ำไหร่ แต่สีลิปสติกทบ่ี ริเวณริมฝีปำกของเธอน้นั ดูขดั กบั สีผวิ และสีผมของเธอ มนั เป็นสีแดงที่มคี วำมเขม้ เหมือนดง่ั โลหิตแต่พอมองโดยรวมกด็ ูดีไม่นอ้ ยเลย

\"สวสั ดีครับผมเลออน เจำ้ หนำ้ ทีส่ ืบสวน ส่วนคุณคือคุณลิลิทใช่หรือเปล่ำครับ\" เลออนแนะนำตวั พร้อมถือบตั ร ตำรวจเป็นกำรยนื ยนั \"ใช่ค่ะฉนั ลิลิท ไวน์เบิร์ก ยนิ ดีท่ีไดร้ ู้จกั นะคะเลออน\" เธอยกยม้ิ หลงั จำกแนะนำตวั \"ผมขอทรำบรำยละเอียดหน่อยไดม้ ้ยั ครับว่ำก่อนมำพบคุณอลนั คุณอยทู่ ีไ่ หนและทำอะไรมำบำ้ ง\" ไมร่ อชำ้ เลออนเอ่ยถำมอกี ฝ่ำยทนั ที ยง่ิ รู้เร็วก็ยง่ิ วิเครำะห์ไดง้ ่ำยข้ึน \"ไดส้ ิคะ วนั น้ีฉนั กบั คุณอลนั นดั กนั ว่ำจะมำคุยกนั เร่ืองสินคำ้ ท่ีเรำจะร่วมกนั ลงทุน เขำโทรมำหำฉนั ตอนหกโมง เยน็ วำ่ ให้มำคุยท่คี อนโดของเขำหลงั หน่ึงทมุ่ ระหว่ำงน้นั ฉนั ก็อยทู่ ่ีพกั ของฉนั ทอี่ ยใู่ กลๆ้ น้ีเพื่อรอเวลำ พอใกลถ้ งึ เวลำนดั ฉนั ก็เตรียมของแลว้ กอ็ อกจำกบำ้ นแลว้ เดินทำงมำยงั ทีน่ ี่ พอฉนั มำถึงฉนั กเ็ คำะประตูแต่พอผำ่ นไปสกั พกั แลว้ ฉนั เลยใชค้ ียก์ ำร์ด สำรองทเี่ ขำเคยใหฉ้ นั มำ พอเปิดประตูเขำ้ มำก็พบวำ่ คุณอลนั นอนจมกองเลือดอยกู่ ลำงหอ้ งฉนั เลยรีบโทรแจง้ ประชำสมั พนั ธ์หน่ะค่ะ\" นนั่ คอื สิ่งทีล่ ิลิทกล่ำวมำท้งั หมด \"เขำ้ ใจแลว้ ครับ ดูทำ่ คุณจะสนิทกบั คุณลนั มำกนะครับ ถึงข้นั มีคียก์ ำร์ด\" เลออนเอ่ยถำมในส่ิงทสี่ งสัยต้งั แต่แรก \"กไ็ ม่เชิงหรอกนะคะ ฉนั แค่ร่วมงำนกบั เขำบ่อยๆเลยทำให้รู้จกั กนั มำนำนเท่ำน้นั เองค่ะ\" \"แลว้ คุณลิลิทคิดว่ำมีใครปองร้ำยกบั คุณอลนั บำ้ งม้ยั ครับ\" ขอ้ มลู ของคนรอบขำ้ งของผตู้ ำยกส็ ำคญั ถำมไวก้ ็ น่ำจะเป็นประโยชน์ได้ เลออนคิดเช่นน้นั

\"อืม. . .ดิฉนั เองกไ็ มม่ น่ั ใจหรอกนะคะ เพรำะคุณอลนั ก็เป็นนกั ธุรกิจท่ีค่อนขำ้ งมชี ื่อเสียง ถำ้ มองในมุมคู่เเข่ง ใครๆกอ็ ยำกกำจดั ศตั รูใช่ม้ยั ล่ะคะ\" \"แต่คนที่สนิทกบั คุณอลนั ก็คงจะเป็นคุณโรสกบั คุณลีโอ เพรำะวำ่ สำมคนน้นั ทำธุรกิจดว้ ยกนั มำค่อนขำ้ งนำน เเลว้ ค่ะ\" \"ขอบคุณสำหรับขอ้ มลู นะครับ แลว้ ทำไม คุณถึงตดั สินใจโทรหำประชำสัมพนั ธห์ ลงั เห็นศพ เเทนท่ีจะติดต่อ ตำรวจล่ะครับ\" \"ตอนน้นั ฉนั ไม่ทนั ไดค้ ิดหน่ะค่ะ เพรำะตกใจมำก ไม่รู้จะทำยงั ไงเลยโทรแจง้ ประชำสัมพนั ธ์ก่อน\" ถึงเเมม้ นั จะดูเป็นขอ้ อำ้ งแต่ตอนน้ีเลออนยงั ไม่มีหลกั ฐำนมำกพอจะพสิ ูจนไ์ ดว้ ่ำเธออำจจะเป็นฆำตกร ทำง สำรวตั รเองกค็ ิดเช่นน้นั จึงปล่อยให้เธอกลบั ไป รวมถึงเคลียร์สถำนท่ีเกิดเหตุละนำศพไปชนั สูตรรำยละเอียดต่ำงๆทอี่ ำจจะมี อะไรขำดตกไป ตวั เลออนเองหลงั จำกกลบั ไปรำยงำนหวั หนำ้ เขำก็กลบั ไปนอนคิดเร่ืองคดีทผี่ ำ่ นมำ ณ บำ้ นของเขำ คดีน้ีมนั แปลกท้งั รอยลิปสติกที่อยบู่ นใบหนำ้ ของผตู้ ำย ท้งั เร่ืองคียก์ ำร์ดน้นั อีก 'ท่ีนี่มคี ียก์ ำร์ดสำรองแค่สองใบหรอครับ?' 'ใช่ค่ะ ทำงเรำให้สำรวตั รกบั คุณกเ็ เค่สองใบเท่ำน้นั ค่ะ' นนั่ คือส่ิงที่เขำไปถำมประชำสัมพนั ธห์ ลงั จำกฟังเร่ืองรำวท่ีลิลิทเล่ำ

เธอโกหก นนั่ คอื สิ่งท่ีเลออนไดร้ ู้ แต่กย็ งั ไมม่ หี ลกั ฐำนมำกพอทีจ่ ะจบั กุมเธอ เขำจึงตดั สินใจเลิกคิดมำกและเขำ้ สู่หว้ ง นิทรำโดยคิดวำ่ วนั พรุ่งน้ีคงไมม่ ีอะไรเกิดข้ึนอีก แต่ดทู ่ำเขำจะคิดผดิ วนั น้ีกเ็ ช่นกนั เขำไดร้ ับแจง้ วำ่ มีคนถูกฆำตกรรม โดยผเู้ สียชีวติ ครำวน้ีมีช่ือวำ่ โรส เเมรี่ ผทู้ ี่แจง้ ก็คือเลขำส่วนตวั ของเธอ เธออธิบำยวำ่ เมือ่ คืนทีไ่ ดร้ ู้ว่ำอลนั เสียชีวิต โรสก็เสียใจมำกเลยดื่มเหลำ้ อยใู่ นหอ้ งของตวั เอง แต่พอตอนท่ีเธอเขำ้ มำกพ็ บว่ำร่ำงผเู้ ป็นนำยของเธอถูกฆ่ำไปเสียแลว้ โดยถูกใชม้ ีดแทงและมเี ชือกมดั คอของเธอไวท้ เ่ี กำ้ อ้ี ยงิ่ ไปกวำ่ น้นั “สำยสืบเลออน มำดนู ่ีสิ” สิ้นเสียงสำรวตั รเลออนไดเ้ ดินไปหำทนั ทแี ลว้ พบกบั สิ่งเดิม “รอยลิปสติกบนหนำ้ ..” เขำพบกบั สัญลกั ษณเ์ ดิมเหมอื นศพของผเู้ สียชีวติ เมอื่ คืน รวมถึงสองศพน้ียงั มคี วำมเกี่ยวขอ้ งกนั มำกเลยทเี ดียว พวกตำรวจ เลยไดต้ ้งั สันนิษฐำนวำ่ ฆำตกรจะตอ้ งเป็นคนเดียวกนั อยำ่ งแน่นอน และให้ช่ือของคนร้ำยวำ่ “Lipstick Killer”

“ตำยจริง ฉนั มำผดิ เวลำรึเปล่ำเนี่ย” เสียงน้ีมนั …ลิลิท? หลงั จำกไดย้ นิ เลออนกร็ ีบเดินไปหำตน้ ตอเจำ้ ของเสียง เมอื่ ครู่น้ี “ลิลิทคุณมำทำอะไรท่นี ี่” เลออนเอ่ยถำมหลงั จำกที่พบวำ่ ตน้ ตอของเสียงน้นั คือลิลิท หญิงสำวท่เี ขำไดพ้ บใน คดีเมอ่ื คืน “ฉนั เอำเอกสำรเกี่ยวกบั สินคำ้ มำให้คุณโรสหน่ะค่ะ แลว้ คุณ…? หรือวำ่ ” เธอมอี ำกำรชอ็ กนิดๆใหเ้ ดำเธอก็คง จะรู้แลว้ ดจู ำกสถำนกำรณ์โดยรอบ “ครับ คุณโรสถูกฆำตกรรมและเสียชีวิตเเลว้ ” “อะไรกนั …น่ีมนั เกิดอะไรข้ึนกนั แน่ แบบน้ีสินคำ้ ทีร่ ่วมลงทุนกนั กค็ งพงั ไมเ่ ป็นท่ำ” “ง้นั ฉนั ขอตวั กลบั ก่อนนะคะ เอกสำรน้ีคงไม่มีประโยชน์แลว้ ” เธอโคง้ ตวั ลงเลก็ นอ้ ยกอ่ นจะหันกลบั ไปเปิด ประตู “ผมขอเอกสำรน้นั ไวไ้ ดร้ ึเปล่ำครับ บำงทีมนั อำจจะมีประโยชนห์ น่ะครับ” เลออนทกั ทว้ งก่อนทล่ี ิลิทจะออก จำกประตไู ป “โอ้ ไดส้ ิคะยงั ไงมนั ก็คงไม่มีประโยชน์แลว้ ” เธอยน่ื ซองเอกสำรให้กบั เลออน “ขอถำมอีกคำถำมนะครับคุณ... ใชล้ ิปสติกของอะไรหรอครับ?” หลงั จำกเลออนเอ่ยถำมคำถำมน้นั ทำใหล้ ิลิท ชะงกั ไปเล็กนอ้ ย

“คุณเลออนอยำกรู้ทำไมหรอคะ” “อะ… อ๋อ พอดีวำ่ ผมเห็นสีมนั สวย เลยอยำกจะซ้ือใหแ้ ฟนบำ้ งหน่ะครับ” เขำเกำหัวเล็กนอ้ ยเป็นเชิงแสดงทำ่ ที แกเ้ ขิน เกือบไปแลว้ ม้ยั หล่ะ “แบบน้ีน่ีเอง ฉนั ใชข้ องxxxค่ะ ถำ้ คุณสนใจลองไปหำดไู ดน้ ะคะ” เธอยกยม้ิ ตอบก่อนจะขอตวั กลบั ก่อน ถึงแมค้ ดีในคืนน้ีจะยงั ไมส่ ำมำรถหำตวั ผรู้ ้ำยได้ แต่เลออนไดก้ ำชบั กบั ผชู้ นั สูตรศพไวเ้ เลว้ วำ่ ช่วยตรวจสอบเน้ือ สมั ผสั ของลิปสติกและตรงกบั ยห่ี ้อไหนใหท้ ี เขำคิดวำ่ มนั ตอ้ งมปี ระโยชน์มำกแน่ๆ 22:00 ตอนน้ีเลออนอยใู่ นหอ้ งของเขำ และกำลงั นง่ั ตรวจสอบเอกสำรทขี่ อมำ เอกสำรน้ีเกี่ยวกบั ผลิตภณั ฑต์ ่ำงๆทีด่ ูเหมอื น พวกเขำจะร่วมกนั ลงทุน โดยมีถึงขอ้ บงั คบั หรือส่ิงท่ตี กลงกนั เช่นส่วนแบ่งหรือกำไรต่ำงๆวำ่ จะแบ่งกนั อยำ่ งเท่ำเทียมกนั ซ่ึง ก็เป็นเรื่องปกติของนกั ธุรกิจหรือนกั ลงทนุ ‘ไมม่ ีอะไรผดิ ปกติ’ เลออนคิดในใจก่อนจะตดั สินใจไปสืบหำรำยละเอียดอยำ่ งอื่น อยำ่ งเช่นธุรกิจของท้งั สองรวมถึงควำม เป็นมำต่ำงๆจนไปสะดุดตำข่ำวหน่ึงทีเ่ กี่ยวขอ้ งกบั พวกเขำ

‘เหตุสลด นกั ธุรกิจฆ่ำตวั ตำยหลงั จำกมีข่ำวลือวำ่ ถกู เพ่ือนหกั หลงั หลงั ลงทนุ ผเู้ สียชีวติ คือคุณ เจมส์ ไวน์เบริ ์ก อำย2ุ 8 ปี ภรรยำของเขำป่ วยอยทู่ ่ีโรงพยำบำล และเขำมลี กู สำวเพียงคนเดียวช่ือวำ่ ลเิ ลยี น ไวน์เบริ ์ก “ลิเลียน ไวนเ์ บริ ์ก…หรือวำ่ ” เขำรีบเล่ือนอ่ำนเน้ือหำของข่ำวต่ออยำ่ งละเอียด ‘มขี ่ำวลือวำ่ คุณเจมส์ ไวน์เบิร์ก ถูกหักหลงั จำกกำรลงทนุ เก่ียวกบั ผลิตภณั ฑเ์ คร่ืองสำอำง โดยผรู้ ่วมลงทุนมคี ุณอลนั โรส และลีโอ ท้งั สำมออกมำกล่ำววำ่ ท้งั หมดน้นั ไมใ่ ช่เรื่องจริง เป็นเพยี งควำมเขำ้ ใจผดิ พวกเขำท้งั สำมรู้สึกเสียใจอยำ่ งมำกท่ี สูญเสียเขำไป’ ลิเลียน ไวน์เบิร์ก ทจี่ ริงแลว้ กค็ ือ ลิลิทอยำ่ งง้นั หรอ ง้นั เทำ่ กบั วำ่ … คุณลโี อคอื รายถัดไป หลงั รู้ดงั น้นั ลอี อนไดร้ ีบโทรแจง้ หัวหนำ้ ใหส้ ืบทอี่ ยขู่ องลีโอและออกจำกห้องพกั ของตวั เองทนั ที “ครับหวั หนำ้ ” เลออนรับสำยทนั ทีทห่ี วั หนำ้ โทรมำ ‘ลีโอพกั อำศยั อยทู่ ี่บำ้ นขนำดกลำงแถวชำนเมอื ง ประตบู ำ้ นสีครีม บำ้ นเลขที3่ 0/17’ นนั่ คือส่ิงที่หัวหนำ้ บอกกบั เขำ “ขอให้ทนั ทีเถิด” น้นั คือส่ิงทเ่ี ขำคิด

22:45 ณ บำ้ นลีโอ ประตไู มไ่ ดล้ ็อค. .แยแ่ ลว้ ทนั ทีที่ไปถึงเลออนรีบเขำ้ ไปในบำ้ นและตรวจสอบระแวกบำ้ นว่ำไม่มรี ถแปลกหนำ้ บำงทอี ำจจะยงั ปลอดภยั เพลง้ !! เสียงกระจกหอ้ งช้นั บนที่ถกู ของแขง็ ปำใส่แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ เลออนรีบว่งิ ข้ึนไปช้นั บนทนั ทีท่ีไดย้ นิ “คุณลีโอ!!” เลออนตะโกนเรียกหลงั ท่ีเดินข้ึนมำ แต่กลบั ไม่ไดย้ นิ เสียงกีดร้องหรือเสียงต่อสู้อะไรเลย เขำจึงเดิน ไปยงั ห้องที่กระจกแตก ประตไู มไ่ ดล้ อ็ ค เลออนค่อย ๆ เอ้ือมมอื ไปบิดลูกกลอนประตู กอ่ นท่ีอีกมอื จะจบั ปืนส้นั ทอ่ี ยบู่ ริเวณลำตวั ของเขำ “หยดุ นะลิเลียน ไวน์เบริ ์ก” เขำเปิดประตูพร้อมเอำปืนจ่อท่ีหญิงสำวท่ีกำลงั จ่อมีดอยกู่ ลำงลำตวั ชำยวยั ผใู้ หญ่ที่ ถูกเชือกรัดไวท้ ่ีคอ

“ตำยจริง รู้ชื่อจริงของฉนั ขนำดน้ีแลว้ ก็คงไม่ตอ้ งปกป้ องกนั อีกแลว้ สินะคะ” ลิเลียนยกยม้ิ รำวกบั ดีใจท่ีถูกรับรู้ ถึงตวั ตนจริง ในขณะทมี่ ือของเธอขยบั ให้ปลำยมีดไปใกลก้ บั ลีโอมำกข้ึน “ลิเลียน ฉนั บอกให้หยดุ แลว้ ถอยออกมำจำกเขำสะ!” “ฉนั บอกนำยใช่ม้ยั ว่ำฉนั ใชล้ ิปสติกยหี่ อ้ xxx มนั เป็นส่ิงท่ีพวกมนั สำมตวั แยง่ ไปจำกพอ่ ของฉนั ! พ่อฉนั พยำยำม อยำ่ งหนกั เพื่อทดลองและผลิตออกมำได้ แต่พวกมนั กลบั เอำสินคำ้ พวกน้ีไปขำยโดยทีพ่ อ่ ของฉนั ไม่ไดก้ ำไรหรือส่วนแบง่ เลยสกั นิด มนั ทำให้พอ่ ฉนั ตอ้ งตำย รวมถึงแม่ของฉนั ท่คี ่ำรักษำไมพ่ อจึงทำใหเ้ ขำตอ้ งเสียไป สีเลือดของพวกมนั ก็เหมือนสี ลิปสติกแทง่ น้นั นนั่ แหละ” “ฉนั จะฆ่ำพวกมนั ให้หมด ไมม่ ใี ครมำขวำงทำงฉนั ได้” “รวมถึงนำย เลออน นำยรู้ควำมลบั ของฉนั ” “เพรำะง้นั ” “บอกลาโลกใบนขี้ องนายไว้เลยแล้วกนั ” END.

สมำชิก นำยกิตตทิ ตั ทองยอ้ ย เลขที่ 3 เลขที่ 13 นำงสำวณัฐสิริล รำมโกมุท เลขท่ี 25 เลขที่ 29 นำงสำวชนนั ทภ์ สั ส์ ปิ่ นถำวรรักษ์ เลขท่ี 31 นำงสำววริศำ วดั เขียว นำงสำวชญำดำ เปลี่ยนแปลก