ความทรงจำ

นามปากกา เวยเซี่ยว

จุด เริ่มต้น การมาเรียนในชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นของฉัน ฉันเดินเข้าไป ในห้องที่มีนักเรียนเต็มไปหมด มีคนที่ฉันพอรู้จักอยู่เพียงไม่กี่คน เท่านั้น ฉันตื่นเต้นมากในการทำความรู้จักเพื่อนใหม่ๆ ตอนเลือกที่นั่ง ฉันตัดสินใจเลือกนั่งคู่กับเพื่อนที่จบจาก โรงเรียนประถมโรงเรียนเดียวกับฉัน แต่เราก็ไม่ได้สนิทกันมากนัก ฉันใช้ชีวิตช่วง ม.ต้น ไปเรื่อยๆ แต่ก็ได้เจอปัญหาใหญ่ของ ฉันในการทำงานกลุ่ม ฉันเป็นคนที่ตั้งใจเรียนมากๆ ตอนทำงาน กลุ่มเพื่อนในกลุ่มนั้นต่างคิดว่าฉันเป็นคนเก่ง เลยปล่อยให้ฉัน ทำงานอยู่คนเดียว และด้วยไลฟ์สไตล์ที่่ไม่ค่อยเหมือนกัน ทำให้ฉัน ไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนกลุ่มนี้เท่าไหร่ แล้วเราก็ค่อยๆห่างกันไป วันหนึ่ง ฉันได้มีโอกาสทำความรู้จักกับเพื่อนคนนึง เนื่องจาก ฉันเป็นคนที่กลับบ้านช้ามาก และเธอก็เป็นคนที่กลับบ้านช้าเช่น กัน ทำให้เรารู้จักและสนิทกันมากขึ้น ในด้านของไลฟสไตล์ของฉัน กับเธอนั้นไม่ค่อยเหมือนกัน แต่ถ้าในเรื่องของของความคิด เรา สองคนต่างมีความคิดเห็นที่ไปทางเดียวกันในหลายๆเรื่อง เราจึง สนิทกันมากขึ้นเรื่อย ๆ (ฉันขอแทนชื่อเธอว่า \"A\" ละกัน)

ความเหมือน ที่แตกต่าง ฉันมีจุดมุ่งหมายคือการทำงานทางด้านบัญชี เพราะคะแนน โดยรวมตอน ม.ต้น ของฉันนั้นถือว่าดี แต่มีเพียงวิชาเดียวเท่านั้นที่ ฉันสอบตกแทบทุกครั้ง คือวิชาวิทยาศาสตร์ และฉันก็ไม่ชอบวิทย์ มากด้วย ฉันชอบงานเกี่ยวกับเอกสาร และชอบความเป็นระเบียบ ส่วน A นั้น เธอเป็นคนที่ชอบภาษาอังกฤษ และเก่งภาษา อังกฤษมาก เธอเลยมีความคิดที่จะเป็นแอร์โฮสเตส ด้วยความเก่ง และรูปร่างเธอนั้น ฉันคิดว่าเธอจะประสบความสำเร็จในสายงานนี้ ได้อย่างแน่นอน เราสองคนต่างพูดคุยและปรึกษากัน ในการเลือกสายการ เรียน เพราะเราสองคนมีเป้าหมายที่ชัดเจนกันอยู่แล้ว และคิดว่า สายงานของเราต่างไม่ใช้วิทย์ การเรียนวิทย์อาจจะมาฉุดเกรดเรา สองคนเปล่าๆ ในการตัดสินใจเลือกสายการเรียนตอน ม.3 นั้น เราสองคน ตัดสินใจเลือกเรียนสาย ศิลป์-คำนวณ เหมือนกัน หลายคนคิดว่า ฉันอาจเลือกตาม A และ A ก็อาจเลือกตามฉัน แต่ความจริงแล้ว เราสองคนต่างเลือกในสิ่งที่เราชอบ และสนใจต่างหากละ

Thank You ขอบคุณ ในช่วงชีวิต ม.ปลาย เป็นช่วงชีวิตที่ทำให้ฉันได้เรียนรู้อะไร หลายอย่าง เหตุการณ์ต่าง ๆ ทำให้ฉันได้เรียนรู้ ได้เติบโตไปอีก ก้าวของชีวิต ในทุก ๆ เหตุการณ์ที่ฉันประสบพบเจอ ไม่ว่าจะทั้งดี และร้าย ฉันมักจะมาแชร์ให้ A ได้รู้ A ก็ตั้งใจรับฟัง เป็นผู้ฟังที่ดี เสมอมา ทำให้ฉันรู้สึกสบายใจเวลาอยู่กับ A เสมอ ในตอนนี้ ช่วงเวลาที่ทุกคนกำลังคิด ตัดสินใจเรื่องการเรียน ต่อมหาวิทยาลัย ซึ่งฉันรู้ว่าพอถึงเส้นทางนี้ ฉัน และ A ก็คงแยก ย้ายกันไปเจริญเติบโต แต่ฉันก็จะพยายามติดต่อกับเธอบ่อย ๆ เพราะเธอคือหนึ่งในเพื่อนที่ดีของฉัน ฉันไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะ เป็นอย่างไร แต่ฉันจะพยายามเก็บช่วงเวลาที่ดีที่สุดในตอนนี้ไว้ เป็นความทรงจำของฉัน ถึงแม้ตอนนั้นฉันจะจำเหตุการณ์ในตอนนี้ ไม่ได้แม่นยำ แต่ฉันก็จะจำความรู้สึกดีๆในช่วงเวลานี้ให้มากที่สุด ขอบคุณ A และเพื่อน ๆ ของฉันทุกคน รวมถึงคุณครูทุก ท่าน ฉันรู้สึกยินดีทีี่ได้มาเจอกับพวกเขาทุกคน ถึงแม้ฉันจะไม่ได้ เล่าถึงคนอื่นเท่าไหร่ แต่เพื่อน และคุณครูทุกคนก็คอยช่วยเหลือ ฉันตลอดมา และสุดท้ายฉันหวังว่าเราจะไม่ลืมกัน

ฉันเชื่อว่าทุกคนต้องมี \"เพื่่อนที่ดี\" ที่สุดในสมัยเรียน และเชื่อว่าทุกคนคงไม่อยากลืม \"ความทรงจำ\" เกี่ยวกับเพื่อนสนิท เพราะในอนาคตเราไม่สามารถแน่ใจว่าเรา จะจำรายละเอียดได้ชัดเจนไหม ฉันจึงอยากจะบอกความรู้สึกของฉัน และความทรง จำที่ฉันพอจะจำได้ไว้ในหนังสือเล่นนี้ \"ความทรงจำสีจาง\" นามปากกา เวยเซี่ยว