ห น้า101/ 124
ห น้า102/124 #AyuStoryD ay35- ค รู36 ตั้งแต่เล็กจนโตฉันผ่านสถาบันการศึกษามา3แห่งคือโ รงเรียนท องสวัสดิ์วิทยาคารอ.แม่สะเรียงโ รง เรียนเรยีนาเชลีวิทยาลัยเชียงใหม่แ ละวิทยาลัยพ ายัพเชียงใหม่(ปัจจุบันคือมหาวิทยาลัยพ ายัพ)เป็นที่น่า ประหลาดใ จว่าทั้ง3แ ห่งนี้มีสีประจำสถาบันคือสีฟ ้า-ข าวเหมือนกัน คราวนี้มาล องดูป รัชญาของแ ต่ละสถาบันว่าอบรมฉันม าเป็นฉันวันนี้หรือไม่ รร.ทองสวัสดิ์-ผู้ฝึกต นดีแล้วเป็นผู้ประเสริฐใ นหมู่ม นุษย์ รร.เรยีนา-Serviam-รับใ ช้ มหาวิทยาลัยพายัพ-Truth&Service-สัจจะบ ริการ ฉันคิดว่าตรงนี้ค่อนข้างชัดเจนน ะว่าฉันอ ยู่ใ ต้แนวทางก ารอ บรมใ ห้รู้จักด ำรงตนใ นค วามสุจริตและรับ ใช้สังคมเป็นที่น่าภ าคภูมิใจว่าเมื่อไ ด้ฝึกต นใ นห นทางที่ว่ามานี้ย่อมทำให้เป็นผู้ประเสริฐส าธุข อให้เป็นจริง ตามนี้ แน่ล่ะกว่าจะม าถึงวันนี้ฉันได้รับการอ บรมม าตั้งแต่เล็กทั้งจ ากค รอบครัวและสถานศึกษาจ ากครูผู้ ประเสริฐม ากมายซึ่งฉันอยากจะก ล่าวถึงบ างท่านเป็นพิเศษในเรื่องราววันนี้ อันดับแรกคือพ่อแ ละแม่ข องฉันเองพ่อและแม่ฉันมีลักษณะนิสัยต่างกันม ากแ ม่เป็นคนใจดีรักสงบมี ความเชื่อและไว้ว างใจใ นพ ระเจ้าสูงม ากในขณะที่พ่อฉันเป็นค นเด็ดขาดอ ารมณ์ร้อนแต่ข้อเสียของแ ม่คือ แม่ใจดีมากเกินไปจนบ างค รั้งท ำให้ฉันรู้สึกว่าแ ม่ล ำเอียงเข้าข้างพ วกพี่ชายข องฉันเวลาที่พ วกเขาท ำในสิ่งที่ไ ม่ ถูกต้องแ ละรู้สึกว่าพ ่อเป็นค นที่ยุติธรรมกว่าไม่เข้าข้างลูกค นไหนเลยว่าตามถูกตามผิดเสมอพวกเราถูก ลงโทษจากพ่อโดยเสมอกันไม่ว่าจ ะเป็นคนโ ปรดข องพ่อห รือไ ม่แม่รักสงบแ ละจะทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เกิด ปัญหาร้อนใจบางครั้งเวลาพ ่อโกรธไร้เหตุผลแม่ก็จ ะเงียบแทนที่จะดึงดันต่อสู้เพื่อความถูกต้องลักษณะเหล่า นี้มาร วมอยู่ที่ฉันเช่นบางค รั้งฉันก็สามารถควบคุมอ ารมณ์ใ ห้เย็นได้เหลือเชื่อเหมือนแ ม่แ ต่จ ะพ ลุ่งน่ากลัว เหมือนพ ่อเมื่อเจอลูกศิษย์ทุจริตใ นการสอบ 36 ข อเชฺิญชวนทุกท่านแลกเปลี่ยนค วามเห็นได้ที่
ห น้า103/ 124 ครูที่มีอิทธิพลอย่างม ากต่อฉันกลุ่มต่อมาคือพ วกมาแมร์ที่โ รงเรียนเรยีนาในช่วงที่ฉันเรียนอยู่นั้นจะ เป็นช าวต่างชาติส่วนใหญ่ท่านแ รกคือมาแมร์อิมฯเป็นคนที่ฉันในวัยเด็กไม่เข้าใจท่านเลยไม่ว่าฉันจะทำอะไร ก็เหมือนจ ะไม่สบอารมณ์ท่านเอาเสียเลยโ ดยเฉพาะเวลาที่มีเพื่อนๆนักเรียนป ระจำค นอื่นอ ยู่จำได้ว่าตอนป.4 มาแ มร์จะฉ ายห นังใ ห้นักเรียนป ระจำดูแ ละเก็บเงินค นละ2บ าทแ ต่ฉันไม่มีเงินค่าขนมอ ยู่แ ล้วท่านถามฉันว่า ไหนล่ะเงินฉันบ อกว่าไม่มีค่ะและไม่รู้จะท ำอย่างไรคิดว่าอาจต้องกลับไปห้องน อนกระมังมาแมร์บอกว่าขอสิ มีปากขอเป็นมั้ยฉันก็อ อกปากข อท่านจึงย อมให้เข้าช มพออยู่ป .5มาแมร์เวโ รนิคเป็นคนคุมน ร.ประจำพอถึง วันฉ ายหนังฉันเข้าไปหาท่านแ ละเอ่ยปากขอเข้าดูหนังม าแมร์รีบเอานิ้วแตะริมฝีปากห้ามฉันพูดและดึงฉัน ไปที่ลับตาเพื่อนๆเดินเข้าห้องข องท่านแล้วกลับมาพร้อมกับเงิน2 บาทใส่มือฉันบ อกใ ห้ฉันเข้าม าดูห นังและ จ่ายเงินที่ป ระตูห้องเหมือนคนอื่นฉันรู้สึกซาบซึ้งกับวิธีที่ท่านปฏิบัติต่อฉันม ากนั่นเป็นเหตุใ ห้จนถึงทุกวันนี้ถ้า จะช่วยเหลือใ ครฉันจ ะถือเป็นความลับไ ม่ประกาศให้โ ลกรู้เพื่อรักษาความรู้สึกข องคนที่รับเงินจ ากฉันเสมอ อย่างไรก็ตามฉันก็ยังคิดข อบคุณมาแมร์อิมฯนะที่ท่านสอนให้ฉันรู้ว่าในโลกนี้ไม่ไ ด้มีแค่สิ่งสวยงามแ ต่มีเรื่อง ร้ายที่ฉันต้องย อมรับและฟ ันฝ่าด้วยเช่นกัน ยังมีมาแ มร์อีกท่านที่น่ารักมากคือม าแ มร์แ มรี่หรือที่นร.ให้ฉ ายาว่ามาแมร์ต๊กโต(ตุ๊กแก)คงเป็น เพราะท่านใบหน้าถมึงทึงพูดไ ทยชัดมากดุใช้ได้เลยใ ครๆก็กลัวแ ต่ฉันพบว่าท่านใจดีมากเมื่อต อนที่น ้ำท่วม ใหญ่ร ร.ปิดและน ร.ป ระจำก ลับบ้านกันเกือบห มดเหลืออ ยู่ไ ม่กี่คนหลังอาหารเย็นพ วกเราไม่ส ามารถไปเล่นที่ สนามเหมือนปกติมาแมร์พาพวกเราไ ปที่ดาดฟ้าชั้นสองข้างห้องวิทยาศาสตร์เล่านิทานแ ละสอนเราร้องเพลง nuseryr hymesท ำให้ฉันป ระหลาดใจม ากที่เห็นท่านในอ ารมณ์ส นุกสนานยังมีอีกค รั้งที่ท่านเซอร์ไพรซ์ฉันคือ มีวันหนึ่งที่พวกเราต้องแต่งตัวด้วยชุดสีบ้านฉันไ ม่มีชุดนั้นไม่รู้จ ะหาจ ากไหนด้วยใ นใจก็คิดว่าคงต้องแต่งชุด นักเรียนปกติแ ล้วกระมังเช้ามืดข องวันนั้นมาแ มร์เดินเบาๆม าที่เตียงข องฉันเอาชุดสีฟ ้าม าพ าดไว้ที่ปลาย เตียงของฉันแ ล้วเดินจากไ ปรักมาแ มร์ที่สุดเลย มาแมร์ที่มีอิทธิพลต่อค วามคิดข องฉันอย่างมากก็คือมาแ มร์เจมมะที่ส อนเปียโ นใ ห้ฉันดุที่สุดใ นสาม โลกแ ละใจดีที่สุดใ นส ามโลกเช่นกันทุกค รั้งที่จ ะไ ปเรียนเปียโ นจะมีความรู้สึกใจสั่นนิดๆลุ้นว่าวันนี้จะเจอภาค ดุหรือดีแ ละโล่งใ จเดินตัวเบาอ อกห้องเมื่อชั่วโมงเรียนผ่านไ ปร อลุ้นใ หม่สัปดาห์ห น้าต่อไ ปม าแ มร์ไ ม่เพียง สอนเปียโ นเท่านั้นแ ต่ปลูกฝังมโนธรรมในก ารดำรงชีวิตใ ห้ฉันด้วยจ ำไ ด้ว่าต อนฉันอยู่ปี4 ได้จัดการแ สดงเพลง ที่จ ะส อบA TCLของT rinityCollegeอ.บ รูซส่งฉันสอบสายp erformerแ ทนที่จะเป็นteacherด้วยเหตุผลว่า จะไ ด้ไม่ต้องส อบข้อเขียนใ ห้ยุ่งย ากเพราะp erformerสอบเน้นที่ภ าคปฏิบัติมากกว่าทฤษฎีแต่มาแมร์ไม่เห็น ด้วยกับแ นวคิดนี้ห ลังการแ สดงท่านแ อบพ ูดกับฉันเบาๆว่าฉันผิดห วังกับเธอม ากนะเธอคิดจะเป็นนักแสดง เพื่อชื่อเสียงเกียรติยศของต นเองเท่านั้นห รือเป็นการเห็นแ ก่ตัวเหลือเกินแทนที่จะเป็นค รูซึ่งจ ะส ร้าง
หน้า1 04/1 24 ประโยชน์ต่อคนอื่นอีกมากมายสายตาแ ละคำพ ูดนั้นฝังแน่นในใจฉันตลอดมาและเป็นที่มาข องก ารเลือก อาชีพค รูใ นเวลาต่อมาด้วยฉันมองเห็นภาพชัดเจนเลยว่าครูด นตรีนั้นมีอิทธิพลต่อเยาวชนเพียงใ ดเด็กจ ะมี ความผูกพันกับครูดนตรีเป็นพ ิเศษและถึงแม้จะไม่ใช่ค รูดนตรีศิลปินนักดนตรีก็มีอิทธิพลต่อเยาวชนมากเช่น กันจำไ ด้ว่าวันหนึ่งเมื่อศิลากลับม าบ้านมีรุ่นพี่ค นหนึ่งพาเด็กม.ป ลายพ ร้อมกับพ ่อของเด็กคนนั้นม าพบเพราะ เขาชื่นชอบว งที่ศิลาเล่นอยู่แต่ศิลาไ ม่ค่อยส บายใจรีบขอโทษพ่อของเด็กคนนั้นที่ตนเองกำลังดื่มเบียร์อ ยู่บ้าน ศิลาบ อกว่าไม่อ ยากเป็นตัวอย่างแบบนี้ใ ห้เด็กเห็นฉันรู้สึกดีใจที่ลูกคิดได้อย่างนี้แ ละจ ะดีใจม ากถ้าลูกศิษย์ทุก คนข องฉันจ ะต ระหนักว่าตนมีอิทธิพลต่อแฟนเพลงเพียงใ ดและทำตัวให้เป็นแ บบอย่างที่ดีต่อแ ฟนเพลง เยาวชนซึ่งเป็นอ นาคตข องช าติเหล่านั้น ตอนที่เริ่มเดินเรื่องแปลงสัญชาติใ นม าตรา1 1(1)เป็นผู้ท ำคุณป ระโยชน์ใ ห้ประเทศนั้นอ .แ หวว ได้ ถามฉันว่าอยากใ ช้กรณีข องฉันเป็นกรณีศึกษาด้วยได้ไ หมฉันรู้สึกยินดีม ากบ อกต รงๆว่าจากประสบการณ์ที่ ผ่านมาฉันเผื่อใ จไ ว้เสมอส ำหรับความผิดหวังยิ่งใ นเวลาต่อมาที่ต้องรอค ำตอบนานห ลายปีมันท ำให้อดส งสัย ไม่ได้ว่ามาตรฐานค ำว่าคุณป ระโยชน์นั้นเขาตั้งกันไว้สูงเพียงใ ดในร ะหว่างการรอคอยที่แสนยาวนานเคยมี นักการเมืองที่เข้าม าหาแ ละเสนอตัวช่วยด ำเนินเรื่องใ ห้ท่านแ นะนำว่าฉันควรเริ่มที่ก ารจัดตัวเองเข้าเป็นบุคคล ต่างด้าวก่อนแ ล้วค่อยขอแ ปลงสัญชาติตามม าตรา1 0ท่านส่งกรณีของพี่ทูทูแ ละน อนอรวมทั้งฉันไปแน่ล่ะ เรื่องก็ไปถึงค ณะก ลั่นก รองชุดเดียวกันเขาฝากถามม าว่าตกลงฉันจะเดินเรื่องจากคำร้องไ หนฉันยืนยันว่าฉัน จะไ ปตามม าตรา11(1)ที่เคยยื่นเรื่องไว้ก่อนห น้านี้ส รุปคือเรื่องข องพี่ๆฉันก็เลยเงียบห ายไปด้วยจ นล่วงเลย ไป10ปีเมื่ออ.ด๋าวเข้ามาช่วยติดตามเรื่องอีกครั้งนั้นก็ได้เสนอค วามคิดปรับส ภาพให้เป็นต่างด้าวก่อนเป็นอีก ทางเลือกเหมือนกันอ.แหววงอนเลยแหละกับค วามคิดนี้ถามฉันว่าจะเอาไงกันแน่ห ลังจ ากรอมา1 0ปีกว่า แล้วฉันไม่ค่อยแคร์แล้วว่าจ ะไ ด้หรือไม่ได้ยิ่งท ราบจ ากอ.แหววที่ไปค้นประวัติมาว่ากรณีผู้ทำคุณป ระโยชน์นี้ เคยมีม าก่อนห รือไ ม่และไ ด้ค ำตอบว่าเคยมีครั้งล่าสุดตอนส มัยร .5โห..นี่ทิ้งช่วงนานไปไ หมที่ผ่านม าหลาย รัชกาลนี่ไม่มีใครท ำคุณป ระโยชน์อีกเลยหรือไรห รือพวกคุณปิดหูปิดต าไ ม่ยอมม องเห็นคุณค่าใ ครเลยฉันจึง ตัดสินใจว่าใ นเมื่อมีก ฎหมายร องรับกรณีข องฉันอ ยู่แล้วฉันจะต้องเดินให้สุดเพื่อเป็นบ ทเรียนให้ทั้งนิติกรและ ข้าราชการที่เกี่ยวข้องไ ด้มีแ นวทางป ฏิบัติจริงไ ม่ใช่เป็นแ ค่ตัวอักษรในพ รบ.ไ ว้ดูเพื่อค วามส วยงาม ฉันห วังว่าม าแมร์เจมมะจ ะดีใจและภูมิใจที่ไ ด้ปลูกฝัง“หัวใจครู” ที่ยึดมั่นใ นสัจจะแ ละพร้อมรับใ ช้ สังคมคนนี้
หน้า105/1 24 ประมาณพ .ศ .2525ภาพของคุณพ ่อแ ละคุณแ ม่อ าจารย์อายุซึ่งนับเป็น “ครูค นแรก”ที่บ้านผ ีดุ ประมาณเดือนกุมภาพันธ์พ.ศ .2 551 มาแ มร์เจมมะม อบด อกไม้ในง านs eniorrecitalของอาจารย์อายุนามเทพที่มหาวิทยาลัยพายัพ
หน้า1 06/ 124 #AyuStoryD ay36- ว ัฒนธรรมและศ าสนา37 ตอนเป็นเด็กเล็กเข้าโรงเรียนใหม่ๆฉันจะแตกต่างจ ากเพื่อนๆค นอื่นเช่นในโรงเรียนรัฐบาลเด็กผู้ หญิงทุกค นจ ะต้องไ ว้ผ มสั้นแต่ฉันไว้ผ มย าวแม่จ ะใช้น้ำมันม ะพร้าวลูบผ มแ ละเปียสองข้างใ ห้ฉันไ ปโรงเรียน ทั้งโ รงเรียนมีเด็กผมย าวอ ยู่สองค นอีกค นชื่อดวงเดือนอยู่ค นละห้องกับฉันค รูมาลีซึ่งเป็นครูป ระจ ำชั้นป .2ของ ฉันกำลังท้องมักจะบ่นว่าเหม็นกลิ่นน ้ำมันม ะพร้าวแ ต่ฉันก็ไ ม่รู้จ ะทำอ ย่างไรอีกอ ย่างที่ฉันต่างกับเพื่อนคือ เรื่องศาสนาเพราะฉันนับถือศ าสนาคริสต์อ าจจ ะเป็นคนเดียวใ นโ รงเรียนก ระมังมีเพื่อนส นิทคนห นึ่งของฉัน ชื่อวิมาลาเป็นอิสลามตอนเช้าหลังเคารพธงชาติก็จ ะมีก ารส วดม นต์“ อรหังสัมมา...”ก็จ ะมีแ ค่ฉันและเพื่อน ที่ไ ม่ได้พ นมมือไหว้ตามค นอื่นแต่ใ นใจนั้นท่องบ ทสวดม นต์ต ามค นอื่นไ ด้หมด พอย้ายมาเข้าเรยีน าซึ่งเป็นโรงเรียนค ริสต์(คาทอลิก)ฉันรู้สึกสะดวกใ จขึ้นที่จะภ าวนาหลังเคารพ ธงชาติแต่ก็แอบคิดน ะว่าเพื่อนๆส่วนใหญ่ที่เป็นพ ุทธก็พนมมือท่องบทข้าแ ต่พระบิดาวันทามารีอ าโ ดยไม่ไ ด้ ขัดขืนอ ะไรจะมีก็เพียงเพื่อนอิสลามเท่านั้นที่จ ะล ะเว้นเรื่องนี้แต่ฉันแ ปลกใ จที่เห็นคุณค รูอ รุณีที่เป็นอิสลามจะ พนมมือเหมือนคนอื่นๆด้วยฉันนิยมช มชอบท่านมากที่ทำตัวกลมกลืนไ ม่ใ ห้เกิดค วามแตกแยกตอนอยู่ป.6 ทางโ รงเรียนจ้างคุณครูมาสอนด นตรีไ ทยม าแมร์ม าเรียให้ฉันมาเรียนด้วยโ ดยให้ตีระน าดเอกแ ต่ฉันไม่ช อบ เล่นด นตรีไทยเลยเพราะเรียนแบบต่อจ ำและฉันไม่ค่อยมีเวลาได้มาซ้อมเนื่องจากฉันอยู่ในวงดุริยางค์ด้วย ทำให้ไ ม่ค่อยก้าวหน้าในเรื่องด นตรีไ ทยเลยก่อนเรียนคุณครูให้พ วกเราทำพ ิธีไหว้ค รูฉันก็ไม่ได้คิดอะไรแ ต่ม า แมร์มากร ะซิบกับฉันว่าให้ทำเหมือนค นอื่นๆแ ต่ใ นใจให้คิดถึงพ ระเจ้านะฉันประหลาดใ จห น่อยเพราะใ นใจ ฉันคิดว่านี่เป็นการไหว้ค รูไ ม่ใช่ไ หว้พระอยู่แ ล้วก็ใ นโรงเรียนก็มีพิธีไหว้ค รูกันทุกปีอยู่แล้วนี่นา เมื่อมาเข้าพายัพอาจารย์บ รูซก็ชวนฉันม าร่วมใ นว งไทยอีกคราวนี้ฉันไ ด้ตีฆ้องวงใ หญ่ส ถานการณ์ ต่างจากตอนอ ยู่โ รงเรียนมากเพราะเราซ้อมร่วมกันทุกวันต อน7โมงเช้าแ ละตอนทุ่มค รึ่งทุกเย็นแม้จ ะต้อง ต่อจำก็ไม่เ ป็นป ัญหาเ พราะการซ ้อมสม่ำเสมอนี่เองนอกจากนี้เ ราย ังม ีโน้ตที่ทางกรมศ ิลป์ได้จัดทำขึ้นเป็นโน้ต สากลไว้ใ ห้แกะแ ละท บทวนความถูกต้องไว้ด้วยซึ่งช่วยไ ด้มากทีเดียวเพลงที่เล่นเป็นเพลงห น้าพาทย์เพราะอ า จารย์บรูซส นใจใ นเรื่องโ ขนแ ละลิเกด้วยจึงต้องศึกษาเพลงเหล่านี้ไว้และนี่ก็ท ำให้เราต้องเข้าสู่เรื่องพิธีไหว้ครู อย่างจริงจังเพราะเพลงห น้าพาทย์เป็นเพลงชั้นสูงฉันไม่ได้รู้สึกลำบากใจแ ต่อ ย่างใดอ าจเป็นเพราะเสียงมา แมร์มาเรียกร ะซิบข้างหูยังค งอยู่ต่อสถานการณ์นี้ 37 ข อเชฺิญชวนทุกท่านแลกเปลี่ยนค วามเห็นได้ที่
หน้า1 07/124 ทางพ ายัพเป็นส ถาบันค ริสเตียน(โ ปรแ ตสแตนต์)ทุกปีจ ะมีช่วงที่เราเรียกว่า“ สัปดาห์ฟื้ นฟู”ซึ่งจะ เน้นเรื่องการศึกษาและประกาศพระคัมภีร์และใ นช่วงปีแรกๆที่พายัพก่อตั้งขึ้นนี้ทางดุริยศิลป์จะเป็นผู้รับผิด ชอบเกี่ยวกับเรื่องการแ สดงอ าจ ารย์บ รูซได้น ำเอาเรื่องร าวจากพระคัมภีร์เกี่ยวกับเรื่องบุตรเสเพลที่ห ลงผิดต่อ บิดาแต่สุดท้ายก็สำนึกและก ลับม าขอโทษเรื่องร าวถูกถ่ายทอดโ ดยใช้แ สดงแ บบลิเกป รากฏว่าไ ด้รับค วาม สำเร็จอย่างม ากเพราะเข้าถึงผู้ช มทุกกลุ่มไม่ว่าจะเป็นเด็กวัยรุ่นห รือผู้ใหญ่แ ต่ที่ขัดใ จมิชชันน ารีรุ่นเก่าซึ่ง เป็นฝรั่งอ ย่างม ากก็คือเรื่องที่พวกเราไ หว้ค รูก่อนการแสดงนี่แ หละเพราะเพลงที่ใ ช้เป็นเพลงห น้าพ าทย์พ วก เราถูกขอร้องไ ม่ให้ไหว้ค รูแ ต่อ.บรูซยืนยันว่าไ ม่ไ ด้เพราะเราต้องใ ห้เกียรติครูและวัฒนธรรมไ ทยภ ายห ลังพวก เราก็เลยไม่ได้รับผิดช อบในง านนี้อีกแต่ก ลับมีหน่วยงานใ หม่เกิดขึ้นเพื่อเน้นงานด้านนี้โ ดยเฉพาะลิเกยังคงถูก นำมาใ ช้ต่อไ ปแ ต่พ วกที่มาทำงานรุ่นใหม่จ ะถูกบังคับไ ม่ให้มีก ารไหว้ค รูต่อไป เมื่อฉันได้ม าท ำงานร่วมกับพ ่อเขียว(คุณพ่อไ พศาลอาน ามวัฒน์)ใ นคณะอนุกรรมการด นตรีศักดิ์สิทธิ์ งานห ลักของพวกเราคือดูแลเรื่องบ ทเพลงต่างๆที่ใ ช้ในพิธีกรรมข องโบสถ์คาทอลิกทำให้ฉันมีความรู้เรื่อง พิธีกรรมในศาสนาลึกซึ้งยิ่งขึ้นเสริมค วามรู้ทางด้านป ระวัติด นตรีใ ห้ดีขึ้นในขณะเดียวกันพ ่อเขียวยังมีงานรับ ผิดช อบอีกด้านหนึ่งคือเรื่องศาสนสัมพันธ์ด้วยความที่คุณพ ่อเองเป็นค นที่มีมนุษยสัมพันธ์ย อดเยี่ยมฉัน ยอมรับว่าเป็นการเปิดโ ลกทัศน์ให้ฉันอย่างม ากทีเดียวงานข องกลุ่มศาสนสัมพันธ์คือการศึกษาค นรอบข้างเรา ศึกษาศาสนาต่างๆที่เพื่อนร อบข้างเรานับถือเราจะไม่เปรียบเทียบว่าศาสนาไหนดีกว่ากันแต่จะศึกษา“ข้อดี” ของศ าสนาต่างๆว่าดีอ ย่างไรถึงไ ด้มีผู้คนย อมรับเชื่อและใช้เป็นแนวทางปฏิบัติของตนใ นชีวิตประจำวันเป็น วิธีที่จะทำให้เราเข้าใจซึ่งกันแ ละกันให้เกียรติซึ่งกันแ ละกันเพื่อน ำม าซึ่งสันติภาพใ นห มู่ม วลม นุษย์ให้อภัยต่อ เหตุการณ์ใ นอดีตที่คนเข่นฆ่ากันเพียงเพราะคิดว่าพระเจ้าของตนดีก ว่าค นอื่นเดี๋ยวนี้เวลามีพิธีกรรมหรือ ฉลองส ำคัญข องศ าสนาต่างๆจะเห็นตัวแทนของศาสนาต่างๆม าร่วมใ นพิธีด้วยเป็นภ าพส วยงามที่ฉันป ระทับ ใจจ ริงๆ อะไรก็ตามที่เราเชื่อที่เราทำอย่างสุดโ ต่งโดยไ ม่อ่อนข้อส มานฉันท์กับค นอื่นย่อมน ำม าซึ่งค วาม แตกหักบาดเจ็บแ ละล่มส ลายทำให้ฉันรู้สึกวิตกกับค นรุ่นใหม่บ างกลุ่มที่ปฏิเสธวัฒนธรรมดีง ามข องบ รรพบุรุษ จะดีเพียงใดถ้าเราศึกษาประวัติศาสตร์วัฒนธรรมให้ลึกรักษาสิ่งดีง ามส ร้างสรรค์สิ่งใหม่ที่แ ก้ไขข้อบ กพร่องที่ เคยเกิดขึ้นบ นพื้นฐ านข องความรักแ ละค วามเข้าใจซึ่งกันแ ละกัน
ห น้า108/ 1 24 พ ิธีไ หว้ครูด นตรีไทยข องอาจารย์อายุน ามเทพโดยท่านที่อยู่เบื้องหลังคือ อ.ม นตรีต ราโมท ย์ศิลปินแ ห่งชาติพ.ศ .2 519ในช่วงที่เป็นนักศึกษาโ ดยจัดที่วิทยาลัยน าฏศิลป์จังหวัด เชียงใหม่
ห น้า1 09/ 124 #AyuStoryDay3 7- เ พื่อนๆ R .C .1438 ระยะเวลา10ปีที่เรียนอยู่ที่เรยีนามีค วามท รงจ ำดีๆแ ละส นุกสนานม ากมายเกิดขึ้นวีรกรรมทั้งที่ดี และไม่ดีก็มีม ากเช่นกัน ตอนเรียนอ ยู่ป.3จำไ ด้ว่าเคยมีช่วงหนึ่งที่เพื่อนๆใ นชั้นแบ่งเป็น2ก๊กไ ม่ถูกกันฉันไม่อ ยากเข้าก ลุ่มใ ด กลุ่มห นึ่งเมื่อถามว่าจ ะเข้าข้างใ ครเลยต อบว่าฉันท ำไม่ได้เพราะเป็นเด็กค ริสต์ไม่อยากไ ปแก้บ าปเพื่อนๆก็ แสนดีเข้าใจแ ละบ อกต่อๆกันว่าอ ายุเป็นค ริสตังท ะเลาะกับใครไ ม่ไ ด้ต่อมาไม่น านวันดีคืนดีทั้งส องกลุ่มก็ก ลับ มาคืนดีกันก็ป ระสาเด็กแหละน ะ ตอน อยู่ป.5มีเพื่อนที่นั่งใกล้ฉันค นห นึ่งช อบข อล อกการบ้านซึ่งฉันไ ม่ชอบเลยเวลาเล่นกันเขาชอบ หยอกด้วยก ารตบหลังป้าป ใ หญ่เจ็บใ ช้ได้นะวันห นึ่งเขาขอล อกก ารบ้านอีกฉันปฏิเสธเพราะต้องส่งงานแล้ว ขัดใจเขามากและขู่ฉันว่าจ ะไ ม่พ ูดด้วยฉันบอกเออ..ใ ห้มันจริงเถอะสรุปเขาโ กรธจริงเราไม่พ ูดกันเป็นเวลาถึง 2ปีกว่าวันห นึ่งใ นวิชาศีลธ รรมคุณครูถ ามว่าพวกเรามีใครที่โ กรธเคืองกันห รือเปล่าเพื่อนๆรายงานครูว่าอายุ กับ...ไม่พ ูดกันน านแ ล้วค รูคงช าไ ปห น่อยเพราะไ ม่คิดว่าจ ะเป็นเด็กค ริสต์ที่เป็นแ บบอ ย่างไม่ดีก็ถ ามเราว่า สาเหตุเพราะอะไรเพื่อนคนนั้นบ อกจ ำไ ม่ได้ฉันเป็นค นค วามจ ำค่อนข้างดีนะแต่เพื่อไ ม่ต่อค วามย าวจึงบอก ว่าจ ำไม่ไ ด้เหมือนกันครูก็เลยถามว่าเมื่อต่างก็จำไ ม่ได้จ ะป ล่อยคาราคาซังไ ปทำไมคืนดีกันไ ด้มั้ยเราก็ต อบว่า ได้หลังจ ากนั้นก็กลับมายิ้มให้กันแ ละคุยกันบ้างทิ้งอดีตไร้สาระไป ป.6-7โรงเรียนเริ่มก่อตั้งวงดุริยางค์ครั้งแรกเป็นวงเมโลเดียน ก่อนมีเพื่อนๆห ลายค นรวมทั้งฉันต่างก็ สมัครเป็นทีมดุริยางค์รุ่นแรกมีม าสเตอร์อุทัยจากรร.ม งฟอร์ตมาสอนต่อม าเมื่อเปลี่ยนเป็นเครื่องB rassและ Woodwindก็มีครูใ หม่เป็นแหม่มช าวอเมริกันม าสอนชื่อMissB rendaB eckก็สนุกดีนะเธอบังคับใ ห้ทุกคน อ่านโน้ตให้ไ ด้มีเพลงม าร์ชป ระจำวงของเราคือเพลงServiamแ ละอีกเพลงชื่อActivityM archแ ต่ชื่อนี้ค งจำ ยากส ำหรับเราเพื่อนฉัน@ Pornthipเรียกเป็นแอ๊คเทาว ดีม าร์ชว งของเราบูมใช้ได้เลยนะเนื่องจากมีกลอง น้อยเบรนดาจึงใ ห้พ วกBrassเดินนำหน้าในขณะที่ว งทั่วเชียงใหม่ใ ช้ก ลองเดินนำหน้าและมีคนถือป้ายชื่อ โรงเรียน3คนเดินถัดจาก ดรัมเมเยอร์นี่ก็เป็นปรากฏการณ์ใหม่เช่นกันด รัมเมเยอร์ค นแ รกของเราคือพี่ห น้อย รัตน าภรณ์ส วยแ ต่ขี้อายเบร นดาบอกให้เธอเป่าน กหวีดใ ห้สัญญาณกลองและสัญญาณเปลี่ยนเพลงพี่อายไม่ 38 ข อเชฺิญช วนทุกท่านแลกเปลี่ยนค วามเห็นไ ด้ที่
หน้า1 10/124 กล้าเป่าเบร นด าก็เลยเป่าเองทุกเช้าพวกเราต้องมาร์ชไ ปห น้าเสาธ งเพื่อเป่าเพลงชาติน่าภูมิใจมากที่ได้เป็น R.C.Bandรุ่นแรก ตอน อยู่ป.7ฉันจ ำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นต อนงานโ รงเรียนพวกเราห้อง ก.แ ละห้องข.แ ยกกันอ อกร้าน คนละที่ท ำให้ม าแมร์โ กรธมากว่าทำไมพวกเราจึงไม่ส ามัคคีกันพอขึ้นม .ศ .1ก็เลยจับแ บ่งห้องละค รึ่งส ลับห้อง ให้ม าป นกันใ หม่จากเดิมที่มีค วามรู้สึกว่าพ วกห้องก.เป็นเด็กเรียบร้อยและห้องข.เป็นพวกเฮ้วผลง านข อง มาแ มร์ไ ด้ผ ลพ วกเราสามัคคีกันม ากรักกันห มด+เฮ้วกันถ้วนห น้าด้วยสร้างค วามป วดหัวให้กับคุณครูป ระจำ ชั้นไม่น้อยนี่ก็เป็นป ระวัติศาสตร์ใ หม่อีกเหมือนกันเพราะแต่ไหนแ ต่ไ รใครอยู่ห้องไหนก็จ ะได้อ ยู่ห้องนั้นไ ปจน จบการศึกษาเลยทีเดียว ในเรื่องกีฬาใครๆก็รู้ว่าเรยีนาไ ม่ค่อยเก่งเท่าโ รงเรียนอื่นอ ย่างเช่นโ รงเรียนด าราเป็นต้นไ ปเชียร์กีฬา ทีไ รก็แพ้เขามาตลอดแต่ตรงนี้ต้องขออวดห น่อยว่าม.ศ .3รุ่นฉันนี่แหละที่สร้างประวัติศาสตร์อีกแล้วเอาชนะ โรงเรียนด าราได้ได้ช นะเลิศบ าสเกตบอลตื่นเต้นมากวันที่ไปแข่งกันเกือบมีเรื่องตีกันแล้วเพราะมีเพื่อนค น หนึ่งของเรามาจาก กทม.ไ ม่ยอมใ ครพ อโดนห าเรื่องก็ฮึดจ ะสู้ต อบเดือดร้อนพ วกเพื่อนๆต้องรีบฉุดก ลับบ้าน หลังจ ากนั้นอีก2วันทีมด าราทีมนั้นไ ปแ ข่งกับวัฒโนฯก ลายเป็นข่าวห น้า1หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นว่าเด็กดาราตี กับเด็กวัฒโนฯรอดตัวไ ป...ถ้าเกิดเรื่องกับพวกเราส งสัยมาแ มร์เอาเรื่องซีเรียสแน่ๆ หลังจ ากม.ศ.3เพื่อนๆห ลายคนย้ายไ ปเรียนสถาบันอื่นๆแต่ฉันยังคงอยู่เรียนต่อม.ศ.4-5ที่เดิมมี เพื่อนใหม่จ ากที่อื่นเข้าม าเพิ่มด้วยจำนวนห นึ่งพ วกเรายังคงรักแ ละสามัคคีกันแ น่นแฟ้นทั้งในแ ผนกวิทย์และ แผนกศิลป์ต อน อยู่ม.ศ .5มีเหตุการณ์น ้ำท่วมห ลายครั้งท ำให้พ วกเราเสียเวลาเรียนไปพอส มควรพอมาแมร์ จะให้ส อบย่อยพ วกเราข อร้องว่าไม่ส อบได้ไหมเพราะยังไ งก็ไ ม่ไ ด้ใช้ค ะแนนในการส อบปลายปีอยู่แ ล้ว เนื่องจากต อนนั้นจ ะส อบรวมทั่วป ระเทศแ ละใช้เฉพาะคะแนนส อบร วมตัดสินเท่านั้นแต่มาแ มร์ไม่ยอมก็เลย มีก ารประท้วงกันเกิดขึ้นพวกห้องศิลป์จะสลับกันข าดส อบส่วนพ วกห้องวิทย์ไม่ขาดสอบแ ต่จ ะทำข้อสอบ เพียงครึ่งเดียวสามัคคีกันดีเหลือเกิ้น… ผ ลสอบออกม าคือมีคนสอบผ่านแค่ห้องล ะ2 -3คนที่เหลือส อบตก หมดยังไม่ห มดนะมีอีกค รั้งที่นัดกันโดดเรียนทั้งชั้นอีกบังเอิญวันนั้นเป็นวันฉลองสำคัญอ ะไรไม่รู้ทุกชั้นใน โรงเรียนต้องเข้าหอประชุมใหญ่ทุกคนจึงเห็นชัดมากว่าชั้นม .ศ.5เหลือแต่พวกนร.ป ระจำไม่กี่คนที่โดดไ ม่ได้ มาแ มร์ป รี้ดเลยพ วกเราโดนลงโทษโดยที่ไ ม่ใ ห้มีการจัดงานเลี้ยงส่งจบการศึกษาฉันคิดว่าค งมีค รั้งเดียวใ น ประวัติโ รงเรียนที่มีก ารลงโทษเช่นนี้จ ำได้ว่าพ วกรุ่นน้องม.ศ .4คงส งสารพวกเรามากจึงไ ด้นัดพ ิเศษเลี้ยงส่ง พวกเราที่บ้านของน้องคนหนึ่งและเรียนเชิญคุณครูป ระจำชั้นพวกเราไปด้วย
หน้า1 11/ 124 ต้องบอกเลยว่าม าแมร์ได้ทำสำเร็จอ ย่างงามเรื่องใ ห้เรารักและส ามัคคีกันเพราะแม้ว่าเราจะจบม า นานแยกย้ายกันไ ปตามสายง านอาชีพแต่พวกเราก็ยังเกาะก ลุ่มกันอย่างเหนียวแน่นเสมอตอนนี้พวกเรา เกษียณกันแ ล้วแ ต่ก็ยังพบปะกันสม่ำเสมอจ ากR.C.B andรุ่นแ รกมาถึงตอนนี้เรามารวมกันเป็นZumba Goldรุ่นแรกกันอีกครั้งเต้นกันม าค รบ2ปีเจอCovid19พรากเราจากกิจกรรม3 เดือนเต็มๆพ รุ่งนี้ผ่อนป รน ระยะ3 แ ล้วตื่นเต้นๆเราจะกลับม าพบกันอีกค รั้งV iva!R .C.14ZumbaG old!!! อ าจารย์อายุแ ละเพื่อนR.C.1 4อยู่ ในดุริยางค์รุ่นแรกข องโ รงเรียนเรยีนาพ .ศ .2514 ง านเลี้ยงฉลองขึ้นบ้านใหม่กับ เพื่อนๆR .C.14ของอ าจารย์อ ายุนามเทพเมื่อพ .ศ .2560
หน้า1 12/ 1 24 ง านฉ ลองใ ห้อ าจารย์อายุน ามเทพหลังจ ากไ ด้รับบัตร ประจำตัวป ระชาชนเมื่อพ .ศ.2561 ทีมซุมบ้าโกลด์R .C.14เมื่อพ .ศ .2 562
ห น้า113/ 1 24 #AyuStoryD ay3 8-เ หรียญ2 ด้านEp.239 ฉันได้พูดถึงพี่น้องเกือบค รบทุกค นแ ล้ววันนี้จ ะพ ูดถึงค นสุดท้ายที่อ ยู่ใกล้ตัวที่สุดก็คือพี่น อนออายุ มากกว่าฉัน1 2ปีน่าจะเป็นคนที่มีความจ ำเป็นเลิศที่สุดใ นบ รรดาพี่น้องของเราแล้วพี่จำไ ด้ตั้งแต่สมัยที่ยังอ ยู่ พม่าว่าค รอบครัวเราต้องย้ายไปม าห ลายค รั้งห ลายห นอย่างไ รมีโ อกาสได้เจอตาย ายลุงบุญธรรม(พี่ชายข อง แม่)แต่ที่น่าเสียดายคือเวลาฉันอยากจ ะรู้เรื่องราวและข อพี่ให้เล่าใ ห้ฟังเธอจ ะเรียงเหตุการณ์ไม่ต ามลำดับนัก เพราะพูดถึงค นค นหนึ่งห รือเหตุการณ์ห นึ่งแ ล้วก็มักจ ะก ระโดดไ ปถึงอีกคนห รืออีกเหตุการณ์ที่แ วบเข้ามาใ น ความคิดจนท ำให้ฉันไ ม่สามารถป ะติดป ะต่อเรื่องไ ด้ส ำเร็จได้แต่มึนงงทุกครั้งไ ปที่แ ย่ยิ่งก ว่าคือพี่มักจะจ ำ เรื่องเลวร้ายมากกว่าเรื่องดีเช่นกำลังเล่าเรื่องลุงก็ต่อไปที่ลูกสาวลุงแ ละล ามไปถึงเหตุการณ์ว่าผู้หญิงค นนั้น ไม่ดีอ ย่างนั้นอย่างนี้และไ ปเกี่ยวข้องกับพ วกที่ชอบกลั่นแกล้งเราอย่างนั้นอ ย่างนี้... สรุป..มีแต่เนื้อหาที่ฉันไ ม่ อยากฟังไม่อ ยากรู้และไ ม่อยากเล่าต่อด้วยเพราะไม่มีสาระส ำคัญอ ะไรที่เป็นประโยชน์ก ว่าฉันจ ะขุดเรื่องที่น่า เล่าต่อตามที่ได้เล่าไปแ ล้วใ นตอนต้นๆเกี่ยวกับบ้านเราก็ต้องใช้เวลาร วมทั้งความอ ดทนม ากมายเพื่อกลั่นกรอง เนื้อหาเหล่านั้นแต่ก็พอจ ะสรุปไ ด้ว่าครอบครัวเราต้องล ำบากและพี่น อนอก็แอบน้อยเนื้อต่ำใจห ลายค รั้ง เหมือนแ ม่ไม่รักไม่ปกป้องเวลาเธอโ ดนแกล้งเพราะมัวเกรงใจค นอื่น พี่น อนอชอบมีค วามคิดส วนทางกับค นอื่นเช่นถ้ามีข่าวใ ครสักคนที่ดังขึ้นม าต อนแรกก็ชื่นชมอยู่แต่ ถ้าสังคมเริ่มชื่นชมค นนั้นมากขึ้นๆพี่ก็จะเริ่มห มั่นไส้ขุดคุ้ยเรื่องด้านล บขึ้นม าเฉยซะงั้นบางทีก็คิดอะไร แผลงๆเช่นวันห นึ่งพี่ถามฉันว่าเห็นรังผึ้งแล้วรู้สึกอย่างไรฉันบอกเฉยๆไ ม่อยากไ ปยุ่งกับมันปล่อยไ ปต าม ธรรมชาติพี่ถามอีกตัวไ ม่อ ยากเอาหินปามันเหรอไ ม่..ไม่แน่นอนจะห าเรื่องใ ส่ตัวท ำไมแล้วพี่ก็เฉลยว่าเขา เคยเห็นรังผึ้งแล้วอ ยากรู้ว่าผึ้งแตกรังเป็นอย่างไรเลยเอาหินปาแ ล้วก็วิ่งไปห ลบมีลุงค นห นึ่งอ ยู่แถวนั้นต้องรับ กรรมแทนแ ล้วพี่ก็หัวเราะเหมือนเป็นเรื่องข ำเหลือเกินฉันฟ ังแล้วไ ม่ต ลกเลยส งสารลุงเคราะห์ร้ายคนนั้น ตอนเป็นวัยรุ่นพี่โ กนคิ้วทั้งสองข้างเพื่อนบ้านส่ายหัวกับความพ ิเรนทร์ข องเธอครั้งห นึ่งใกล้บ้านมี การจัดส นามม วยเก็บตังค์คนดูเขาล้อมรั้วบ ริเวณไ ว้เขาต่อยกันตอนกลางคืนพี่ชายเพื่อนฉันอ ยากแอบดูก็เลย ไปขึ้นต้นม ะพร้าวหลังบ้านห วังขึ้นไ ปดูที่ไหนได้..พ อปีนขึ้นไปเจอพี่นออ ยู่ข้างบนแล้วเรียบร้อยสมัยก่อนเขา ถือกันด้วยสิผู้ชายอ ยู่ใ ต้ร่มผ้าผู้ห ญิงเป็นเรื่องซ วย 39 ข อเชฺิญช วนทุกท่านแลกเปลี่ยนค วามเห็นไ ด้ที่
ห น้า1 14/124 พี่นอนอไม่ไ ด้เรียนห นังสืออ ย่างเป็นขั้นตอนตามร ะบบนักคงเพราะความที่พ ่อแ ม่ย้ายที่อ ยู่บ่อยนั่นเอง พี่เรียนข้ามชั้นห ลายครั้งม าเมืองไทยก็เข้าศึกษาผู้ใหญ่ข้ามชั้นถ้าดูผลก ารเรียนเหมือนจะเรียนไ ม่ค่อยเก่งแ ต่ ถ้าดูเหตุผลแล้วฉันคิดว่าพี่เก่งม ากเลยที่สามารถเรียนจ นจ บม.ศ .5ไ ด้อันที่จ ริงพี่ไ ม่อยากเรียนม .ศ.4-5หรอก นะเพราะอยากเรียนเกษตรแ ต่พ ่อไ ม่สนับสนุนอยากให้เข้ามหาวิทยาลัยมากกว่าท ำให้ทะเลาะกันหนักต อน พี่เรียนจบม.ศ.3ลงท้ายด้วยก ารที่พี่เรียนต่อม.ศ .4-5แ ต่พอจ บม.ศ.5พี่ก็ไปส อบเข้าเรียนเกษตร(แ ม่โ จ้)อยู่ดี พ่อโกรธมากจำไ ด้ว่าพ่อถึงกับความดันขึ้นสูงและล้มป่วยแต่ม าแมร์ที่โ รงเรียนก ลับให้ก ำลังใจให้พี่เรียนในสิ่ง ที่อยากเรียนพี่พบรักกับค นที่ต่อม าเธอแ ต่งงานด้วยก็ที่สถาบันนี้แ ละเช่นเคยพ่อไม่ชอบผู้ชายค นนี้เลย เพราะเขาเคยแ ต่งงานม าก่อนพ่อบ อกว่าผู้ชายที่ไ ม่รักษาค ำมั่นสัญญาและทิ้งภ รรยาคนห นึ่งไ ด้ก็จะทำได้อีก เรื่อยๆในอ นาคตค ำพูดของพ ่อไม่ผิดเลยพ อพี่มีลูกคนที่2เขาก็ไ ปมีคนใหม่เคยพ าพี่กับลูกไปทิ้งไว้ที่ล าวเขา แวะม าที่บ้านเมื่อพ ่อถามหาพี่แ ละรู้ว่าอ ยู่ลาวพ่อโ มโหม ากบ อกใ ห้พากลับมาทันทีช่วงนั้นพี่ทูทูทำงานอ ยู่ กรุงเทพฉันกำลังเรียนพ ายัพปี1พี่ทูทูแอบบ อกฉันเรื่องพี่เขยต อนนั้นฉันมีร ายได้แล้วจ ากการไ ปสอนที่ยามา ฮ่าฉันจึงเขียนจดหมายถึงพี่แ ละส อดเงินไปใ ห้ด้วยพี่จึงพ าลูกคนเล็กก ลับม าเชียงใหม่ในใจก็ก ลัวพ ่อดุที่ไ ม่เชื่อ ฟังตั้งแต่แ รกแ ต่ผิดค าดพ่อกลับบอกว่าพ ่อจ ะซ้ำเติมลูกตัวเองไ ด้อย่างไรกันเพราะค นผิดคือผู้ชายคนนั้น ไม่ใช่ลูกพ่อ พี่นอน อมีค วามจ ำเป็นเลิศเธอจ ะจำเรื่องบุคคลสถานที่ไ ด้แ ม่นยำมากบ างทีฉันอ ดรู้สึกไม่ได้ว่าพี่รู้จำ และรู้จักเพื่อนๆของฉันดีก ว่าฉันอีกใครเป็นใ ครมีพี่น้องเป็นใ ครลูกเต้าเหล่าใ ครรู้ไ ปทุกสิ่งมันเป็นข้อดีของพี่ นะเช่นตอนพี่ทำงานขายเครื่องเซรามิกมีลูกค้ามาแ ล้วพี่ก็จ ำได้ว่าอ๋อ...คุณเคยมาเมื่อ2ปีก่อนและซื้อแจกัน ใบนั้นๆไ ปโห...ได้ใจลูกค้ามากเลยที่พี่รู้จักคนเยอะก็เพราะช่วงหนึ่งเคยท ำงานเป็นซูเปอร์ไ วเซอร์ของย าคูลท์ ต้องปั่ นจักรยานพ าลูกทีมไปที่ต่างๆทั่วทั้งที่เชียงใหม่แ ละที่กรุงเทพด้วยพี่น อน อยังค งปั่ นจักรยานอยู่จ นถึงทุก วันนี้แ ม้จะอ ายุ7 6ปีแ ล้วเมื่อใ ครต่อใ ครมาเห่อปั่ นจักรยานไ ม่กี่ปีมานี้พี่ก็บ อกว่าเชอะ...ชั้นปั่ นมาก่อนพวก แกเกิดอีกย่ะ พี่นอน อเป็นคนปากร้ายโมโหแ รงพวกเราน้องๆก ลัวกันมากจ นพ อพวกเราโตขึ้นดีกรีค วามก ลัวก็ลด ลงเองแต่พวกหลานๆก็จ ะเข้ามารับก รรมกลัวคุณป้าคนนี้ต่อมีค รั้งห นึ่งที่แก๊มกับศิลาโดนดุแ ล้วศิลาก็เถียง กลับฉันดุลูกไม่ให้ทำอ ย่างนั้นเพราะลูกยังเล็กไ ม่ควรต่อป ากต่อคำผู้ใหญ่ศิลาโ ต้ว่าก็น อน อไ ม่มีเหตุผลนี่ฉัน จึงบ อกลูกว่ายิ่งคนไ ม่มีเหตุผลลูกยิ่งไ ม่ควรเถียงเพราะมันเปล่าป ระโยชน์ลูกควรโ ต้แ ย้งกับค นมีเหตุผล เท่านั้น ฉันคิดว่าพี่นอนอก็เป็นอีกค นในบ้านที่เหมือนเหรียญสองด้านเธอมักจ ะออกก้อยท ำให้น้องๆห ลานๆ กลัวล นลานกับค วามดุร้ายของเธอแต่จ ริงๆแ ล้วด้านหัวของเธอก็แสนดีเธอดูแลฉันแ ละลูกๆข องฉันดีกว่าลูก
หน้า1 15/1 24 ตัวเองเสียอีกเวลามีข องอ ะไรก็จ ะเก็บไ ว้แบ่งปันให้กับน้องๆหรือหลานๆเสมอเวลาใครเจ็บป่วยพี่ก็จ ะเป็น คนแรกที่เต็มใจไ ปเฝ้าไ ข้เสมอ(ใ นขณะที่ฉันเองไ ม่ช อบเลย)มีอ ยู่วันหนึ่งขณะที่ฉันแ อบฟ ังพ วกลูกหลานเรา กำลังคุยกันถึงลักษณะนิสัยข องพวกเราพี่น้องเมื่อมาถึงคิวของพี่นอนอห ลานลงค วามเห็นว่าเป็นค นป ากร้าย ใจดีฉันดีใจที่เห็นห ลานๆทุกคนรักกันดีแ ละมีค วามคิดบ วกกับพวกลุงป้าน้าอาข องพวกเขาด้วย หลังจากที่ฉันได้สัญชาติไทยแ ล้วอ .แหววก็ไ ด้เข้ามาดูแลพี่ทูทูและน อนอด้วยต อนนี้พี่ทูทูได้ห มายเลข 13หลักเป็นผู้ไ ม่มีส ถานะท างทะเบียนแล้วแต่เรื่องของพี่น อนอก็ยังค งคาร าคาซังฉันไม่รู้ว่าทางอำเภอเมือง เชียงใหม่มีปัญหาอ ะไรได้แต่หวังว่าปัญหานี้จะถูกข จัดไ ปจ ากค รอบครัวของฉันถ้วนห น้าเสียที ภ าพพี่นอน อใ นยูนิฟอร์มซูเปอร์ไวเซอร์ยาคูลต์เมื่อประมาณพ.ศ .2 519
หน้า1 16/1 24 ภ าพพี่น อนอเมื่อป ระมาณพ .ศ .2515 ภ าพพี่น อนอกับลูกชายคนโตชื่อคุณทัฬห์เที่ยวป ระดิษฐ์ที่ มหาวิทยาลัยแ ม่โ จ้
ห น้า1 17/ 124 ภ าพพี่น อนอกับลูก คนเล็กชื่อคุณธัชธรรม์เที่ยวป ระดิษ ฐาแ ละภ รรยา+ ลูกๆ
หน้า118/ 1 24 #AyuStoryDay39-T heImpossibleDream40 ปัญหาเรื่องค วามไร้สถานะทางทะเบียนใ นบ้านฉันด ำเนินมาน านเหลือเกินคนสุดท้ายในบ้านที่ยังค้างอ ยู่ ก็คือพี่น อนอปลัดเทศบาลตำบลและนายอ ำเภอเกิดติดใจในหนังสือทะเบียนส มรสว่าใ นนั้นบ อกว่าเขียนว่าเป็น คนสัญชาติพม่าเขาจึงบอกให้เราไปติดต่อกับก งสุลเมียนม่าเพื่อพิสูจน์สัญชาติฉันพยายามอธิบายว่าเราไ ม่เคย มีป ระวัติใ ดๆที่เกี่ยวข้องกับท างประเทศที่เราออกมาเลยไ ปถึงที่กงสุลก็โดนป ฏิเสธมาฉันจึงบอกปลัดฯว่างั้น คุณไปกับพ วกเราด้วยสิซึ่งเขาก็พ บด้วยตนเองว่ามีปัญหาอย่างไรแต่ก็ยังป ฏิเสธที่จะอ อกบัตรให้พี่นอนออยู่ดี ด้วยเกรงว่าจะท ำให้พวกเขามีค วามผิดเพราะในห นังสือบอกว่าให้ตรวจส อบไ ม่ใช่บอกให้ออกบัตรฉันเอือม ระอาที่จ ะพ ยายามอธิบายแล้วจึงจำใ จทำสิ่งที่ไม่อ ยากท ำอ ย่างยิ่งนั่นก็คือยกหูโทรศัพท์ถึงคุณวีนัสสีสุขซึ่ง เวลานั้นท่านก ำลังอ ยู่ในห้องป ระชุมแ ต่ท่านก็มีน ้ำใจดีเหลือเกินรับส ายของฉันฉันยื่นโ ทรศัพท์ให้ป ลัดฯคุยกับ ท่านด้วยตนเองเพื่อใ ห้มั่นใจว่าตัวเขาจะไ ม่มีความผิดกับกรณีนี้จ ากนั้นเขาก็ยอมจำนนก ว่าพี่นอนอจ ะได้ถ่าย บัตรเลข0 ช่างล ำบากยากเย็นพี่ห ยิบบัตรม าดู“บัตรประจำตัวผู้ไ ร้สัญชาติ”พี่เหมือนจ ะไ ม่ค่อยถูกใจกับค ำนี้ เท่าใดนักแต่ฉันคิดว่าอย่างน้อยยังดีกว่าไ ม่มีอ ะไรเลยฉันถ ามพี่ทั้งสองค นว่าอ ยากให้เดินเรื่องต่อเพื่อให้ไ ด้ สัญชาติหรือเปล่าแ ต่พี่ทั้งคู่บอกว่าข อหยุดแค่นี้พวกเขาไ ม่ช อบการที่ต้องติดต่อหน่วยง านร าชการหรือก ารร อ คอยอย่างที่ฉันต้องเผชิญม า เช้าวันหนึ่งฉันตื่นน อนม าและมีทำนองหนึ่งแล่นผ่านเข้ามาในความคิด...“ Tod reamt heimpossible dream...”ฉันฮัมทำนองท่อนต่อไ ปอีก2-3ว รรคแ ต่ไ ม่รู้คำร้องต่อจากวรรคแ รกนี้เลยทั้งๆที่เคยได้ยินมาตั้งแต่ เป็นเด็กแล้วในใจคิดว่าห นทางชีวิตข องครอบครัวฉันก็เหมือนความฝันที่แ ทบจะเป็นไปไม่ได้เหมือนกันนะอันที่ จริงเราไ ม่ได้ฝันเฟื่ องม ากมายที่พ ่อและแ ม่พ าเราข้ามแ ม่น้ำเข้ามาในป ระเทศไทยก็เพื่อให้พ วกเรารอดพ้นจ าก ความตายท่านห วังให้พวกเราได้รับการศึกษาห วังว่าสักวันจะได้ก ลับไ ปยัง“ประเทศก ะเหรี่ยง” พ วกเราร อด ตายจริงไ ด้รับก ารศึกษาจริงแต่ค วามฝันเรื่องประเทศของเรานั้นไม่ไ ด้เกิดขึ้นพ วกเราลูกๆต้องพ บกับปัญหา เรื่องสัญชาติตลอดเวลาที่พ วกเราดิ้นรนเพื่อสิทธินี้เหมือนค วามฝันที่เป็นไปไม่ได้เลยไ ม่ใช่เพราะเราไม่มีสิทธิ์ แต่ก ฎหมายใ ห้สิทธิ์เราแ ล้วเพียงแ ต่ผู้เกี่ยวข้องกับการใ ช้ก ฎหมายเพียงบ างคนต่างหากที่จิตใจคับแ คบไ ม่ ศึกษาก ฎหมายใ ห้ถ่องแท้ส ร้างอุปสรรคเนิ่นนาน ฉันหยิบมือถือขึ้นมาค้นหาคำร้องของเพลงเมื่อเห็นแล้วถึงกับอึ้งฉันป ล่อยเพลงนี้ผ่านหูมาไ ด้อย่างไรเกือบ ตลอดชีวิตโ ดยไ ม่เคยรู้เนื้อหาที่ดีม ากขนาดนี้ 40 ข อเชฺิญชวนทุกท่านแลกเปลี่ยนความเห็นได้ที่
หน้า119/ 1 24 Tod reamtheimpossibled ream,T ofightt heunbeatablefoe,T obearw ithunbearables orrow,T o runw heret heb raved arenotg o. ความห วังในเรื่องข อสัญชาติของฉันเหมือนฝันที่เป็นไ ปไม่ได้เพราะฉันต้องต่อสู้กับศัตรูที่กีดกันไม่ใ ห้เริ่ม ขบวนการฉันต้องท นต่อความผิดหวังเสียใจมาน านเท่าไรเส้นทางนี้มีผู้ก ล้าคนไ หนอยากเดินอีกไ หม Tor ightt heunrightablew rong,Tolovep urea ndchastefroma far,T ot rywheny ourarmsare tooweary,Tor eacht heunreachables tar เส้นท างการต่อสู้ข องฉันเหมือนเป็นการแก้ไขการป ฎิบัติผิดใ ห้ถูกต้องต ามทำนองคลองธรรมไ ม่ย่อท้อที่ จะไ ปถึงป ลายท างที่ตั้งไ ว้แ ม้เรี่ยวแรงจ ะน้อยเต็มที(โชคดีเหลือเกินที่ฉันมีม วลมิตรที่ช่วยเหลือโอบอุ้มให้ความ รักแ ละก ำลังใ จเสมอมา) Thisismyquest,tofollowthatstar,Nomatterh owh opeless,nom atterhowfar Tofightfortherightw ithoutq uestionorp ause ฉันจึงเขียนเรื่องร าวข องฉันเพื่อหนุนใจคนอื่นที่ก ำลังประสบปัญหาเช่นเดียวกันกับฉันใ ห้เข้มแข็งยืน หยัดในค วามถูกต้องเพื่อบ รรลุความหวังที่ตั้งไ ว้ถึงแ ม้หนทางจะดูย าวไ กลมืดมนและสิ้นห วังเพียงใ ดก็ตาม ******************************************** ท้ายสุดนี้ฉันขอขอบคุณคุณพ ่อคุณแม่ทุกค นในค รอบครัวที่ใ ห้ความอบอุ่นและก ำลังใจ ขอบคุณค รูบาอ าจารย์ทุกส ถาบันการศึกษาแ ละส ถาบันศาสนาที่อ บรมสั่งส อนใ ห้ฉันดำรงตนในค วาม ถูกต้อง ขอบคุณทุกท่านที่ได้ใ ห้ความช่วยเหลือฉันม าตลอดเวลาอันยาวนานถึงแม้หลายค รั้งความช่วยเหลือ เหล่านั้นไม่คืบห น้าห รือล้มเหลวฉันคิดว่าพ วกท่านเองก็คงป วดใจไ ม่น้อยไ ปก ว่าฉันที่พ ยายามแ ล้วแ ต่ไม่สำเร็จ ถึงแ ม้ฉันไม่ไ ด้เอ่ยน ามครบทุกท่านใ นห นังสือนี้เพราะมีม ากมายเหลือเกินแ ต่ฉันส ำนึกใ นบุญคุณและน้ำใจข อง ทุกท่านเสมอ ขอข อบคุณทีมงานที่ท ำหนังสือนี้ที่ม องเห็นว่าเรื่องราวของฉันมีคุณค่าค วรแ ก่การแ บ่งปันท ำให้ฉันมี ความสุขที่จ ะได้มีโ อกาสทำตัวใ ห้มีประโยชน์กับผู้อื่น
หน้า1 20/ 1 24 ขอพระเจ้าไ ด้ทรงอ วยพ ระพรใ ห้ทุกท่านมีความสุขเช่นกัน
หน้า121/ 124 ประวัติอ าจารย์อ ายุนามเทพ ● ข้อมูลเบื้องต้น ○ เกิดเมื่อวันที่23กุมภาพันธ์พ.ศ.2498 ○ อาชีพอาจารย์ป ระจำวิทยาลัยดุริยศิลป์ม หาวิทยาลัยพ ายัพ ○ ช่องท างติดต่อ:a [email protected] ● ประวัติการศึกษา ○ ระดับป ระถมศึกษาปีที่1-2ที่โ รงเรียนทองส วัสดิ์วิทยาคารอำเภอแ ม่สะเรียงจังหวัด แม่ฮ่องสอนพ .ศ.2505- 2 507 ○ ระดับประถมศึกษาปีที่3 - มัธยมศึกษาป ีที่5ที่โรงเรียนเรยีนาเชลีวิทยาลัยจังหวัด เชียงใหม่พ .ศ.2507- 2 517 ○ ระดับป ริญญาตรีศิลปศาสตร์บัณฑิตม หาวิทยาลัยพายัพพ .ศ.2517-2520 ● ประวัติการท ำงาน ○ อาจารย์ประจำวิทยาลัยดุริยศิลป์ตั้งแต่พ.ศ.2 521- 2 558 ■ รักษาก ารคณบดีวิทยาลัยดุริยศิลป์พ .ศ .2556 ■ ผู้สอนวิชาPiano ■ ผู้สอนวิชาM usicAppreciation ■ ผู้ส อนวิชาS ight-singinga nddictation ■ ผู้สอนวิชาHarmony ■ ผู้สอนวิชาCounterpoint ■ ผู้ส อนวิชาFormandanalysis ■ ผู้ส อนวิชาM usicH istory ■ ผู้ส อนวิชาChoir ○ อนุกรรมการด นตรีศักดิ์สิทธิ์แ ห่งป ระเทศไทยตั้งแต่พ.ศ .2 538-พ.ศ.2556 ● ผลงาน ○ ผู้ก่อตั้งคณะนักร้องS MSตั้งแต่พ.ศ.2 542- 2556 ○ ตัวแทนป ระเทศไทยแข่งขันขับร้องประสานเสียงที่เซี๊ยะเหมินป ระเทศจีนพ.ศ.2 548 ○ ตัวแทนประเทศไทยแข่งขันขับร้องป ระสานเสียงที่เมืองกราซประเทศออสเตรียพ .ศ . 2551
หน้า122/ 1 24 ○ ตัวแทนประเทศไทยแข่งขันขับร้องป ระสานเสียงที่ป ระเทศสหรัฐอเมริกาพ.ศ.2555 ○ เข้าร่วมแ ข่งขันL annaInternationalchoircompetitionพ .ศ.2559
หน้า123/1 24 ประมวลภ าพ
ห น้า1 24/ 1 24 ปกห ลัง Note. Territorials tate-เมียนมา/พ ม่า(ชื่อที่อังกฤษป กครอง? )→ห าความเป็นไปได้ หน้าว่าง--พ ักสายตา/ใส่ค ำเล็กๆ ระหว่างที่ทำการรีดผ้า->ทำไ ทมไลน์เล่มที่3 ไ ปด้วย---เวลาไ หนต้องบ ทไ หน เรื่องราวทั้งหมดก็จะเชื่อมโ ยงไ ปยังเล่มที่2 ข้อกฎหมายป.ว .3 37--ก รณีคุณด๊อทและคุณจันทร์
Search
Read the Text Version
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
