ระบบกระดูกของมนุษย์ (Skeletal System)

ระบบกระดูกของมนุษย์ (Skeletal System)

ระบบกระดูกของมนุษย์ (Skeletal System) ประกอบด้วยกระดูก (Bone) กระดูกออ่ น (Cartilage) เอ็นยดึ ขอ้ ตอ่ (Ligament) และข้อต่อ (Joint) โดยมกี ระดกู เป็นสว่ นทแี่ ข็งแรงและทนทานท่ีสุด ซ่ึงกระดูก แตล่ ะทอ่ นถูกเช่อื มตอ่ กันด้วยเอน็ หรอื พังผืดตรงบริเวณข้อ ต่อ ทาให้กระดูกมีความยืดหยุ่นและสามารถสนับสนุนการ เคลอ่ื นไหวไปมาของร่างกายได้อยา่ งอสิ ระ

หน้าที่ของระบบกระดูก •คาจุนโครงสรา้ งของร่างกายและทาหน้าท่ีรองรับอวัยวะตา่ ง ๆ ให้คงอยู่ในตาแหน่งทเ่ี หมาะสม •ป้องกันอวยั วะภายในร่างกายทสี่ าคัญ เช่น สมอง หัวใจ และ ปอด รวมไปถึงหลอดเลือดและเส้นประสาททท่ี อดยาวอยภู่ ายใน แนวกระดกู จากอนั ตรายและการกระทบกระเทอื นต่าง ๆ •เปน็ ที่ยึดเกาะของกลา้ มเนือและเอน็ ทที่ าให้เกิดการเคล่อื นไหว •ผลติ เมด็ เลอื ดชนดิ ต่าง ๆ และยังเป็นแหล่งสารองของแคลเซียม ทีส่ าคญั

กระดูกของมนษุ ย์มสี ว่ นประกอบทีส่ าคญั 2 ส่วน คอื •สารอนิ ทรีย์หรือส่วนทีม่ ีชีวิตของกระดกู คือ เซลลก์ ระดกู เนอื เย่ือประสาทและเส้นเลือดต่าง ๆ ซ่ึงมีคณุ สมบตั ทิ า ให้กระดกู มคี วามเหนียวและยดื หยนุ่ ทาให้กระดูกไมเ่ ปราะบางและ แตกหักไดง้ ่าย •สารอนนิ ทรยี ์หรอื ส่วนทีไ่ ม่มีชีวติ ของกระดกู คอื สารประกอบแคลเซยี มและโซเดยี มจากเกลือแรต่ ่าง ๆ ท่ที าใหก้ ระดูก แข็งแรงและทนทาน

ในร่างกายของมนุษย์ ระบบโครงกระดูกผ่านการ วิวัฒนาการมาอย่างสลับซับซ้อน จากในระยะตัวอ่อน (Embryo) หรือในร่างกายของทารกแรกเกิดท่ีมีจานวน กระดูกอยู่มากถึง 350 ชิน ซ่ึงในภายหลังกระดูกแต่ละ ชินจะเชื่อมต่อกัน เพ่ือรองรับร่างกายที่เจริญเติบโตขึน จนกระทั่งถึงวัยผู้ใหญ่ ร่างกายของเราจะเหลือจานวน กระดูกรวมกันทังหมด 206 ชินเท่านัน ซึ่งสามารถ จาแนกออกเป็น 2 สว่ นหลกั คอื

•กระดูกแกน (Axial Skeleton) หมายถงึ กระดูกท่เี ปน็ แกนกลางของลาตัวมีอยู่ทังหมด 80 ชนิ ประกอบดว้ ย • กระดกู กะโหลกศีรษะ (Skull) 29 ชิน ทาหนา้ ท่ีห่อหุ้มและ ปกปอ้ งสมอง • กระดูกสนั หลัง (Vertebral Column) 33 ชิน (ในวยั เด็ก) หรอื 26 ชิน (ในวัยผใู้ หญ)่ ทาหน้าท่ีคาจนุ และรองรับนาหนักของ ร่างกาย • กระดกู ทรวงอก (Thorax) 1 ชนิ บรเิ วณสันอก (Sternum) และกระดกู ซี่โครง (Rips) อีก 12 คู่ ทาหน้าทร่ี วม กบั กลา้ มเนอื เพอื่ ช่วยในการหายใจและปกป้องอวัยวะภายในท่ี สาคัญ เช่น ปอดและหวั ใจ

•กระดูกรยางค์ (Appendicular Skeleton) หมายถงึ กระดูกนอกเหนอื ไปจากบรเิ วณลาตัวมอี ยู่ทังหมด 126 ชิน ประกอบดว้ ย • กระดูกไหล่ (Pectoral Girdle) ทังหมด 4 ชิน ซึง่ ประกอบด้วยกระดูกไหปลารา้ (Clavicle) กระดกู สะบกั (Scapula) ชนิดละ 2 ชิน ทาหนา้ ท่รี องรับแขนและชว่ ยใน การเคล่อื นไหว • กระดกู แขน (Upper Extremities) ขา้ งละ 30 ชิน รวม ทังสนิ 60 ชนิ ทาหนา้ ทเี่ ปน็ ฐานเชอ่ื มโยงกับกระดูกอื่น ๆ ในรา่ งกาย • กระดกู ขา (Lower Extremities) ข้างละ 30 ชนิ รวมถึง กระดกู เชงิ กราน (Pelvic Girdle) และกระดูกสะโพก (Hip Bones) อกี 2 ชนิ รวมทงั หมด 62 ชนิ

ขอ้ ต่อ (Joints) คือ ส่วนของรอยตอ่ กระดูกที่เกดิ จาก การเชือ่ มกันของกระดกู ตังแต่ 2 ชนิ ขนึ ไป โดยมีเอน็ และ กลา้ มเนอื ชว่ ยยึดเสรมิ ความแข็งแรง ทาให้โครงกระดกู มี ความยดื หยนุ่ และสามารถเคลือ่ นไหวไปมาได้อย่างอิสระ ซึง่ ในข้อต่อบางส่วนจะมนี าหล่อเลียงข้อตอ่ (Synovial Fluid) ทาหน้าทหี่ ลอ่ ลืน่ เพอ่ื ไม่ให้เกดิ การเสียดสีทรี่ ุนแรง และทาให้งา่ ยตอ่ การเคล่อื นไหว ในรา่ งกายของมนษุ ย์ ข้อต่อแตล่ ะขอ้ มโี ครงสรา้ งลกั ษณะและหน้าท่แี ตกต่างกนั ออกไปตามความเหมาะสม เช่น การงอ (Flexion) ของ ไหล่หรือข้อขา การเหยียด (Extension) ของข้อเขาและ กระดูกสนั หลงั หรือการหมนุ (Rotation) ของคอและขอ้ สะโพก เปน็ ตน้

การเจริญเตบิ โตและอายุของกระดกู กระดกู ในร่างกายของมนุษยเ์ ร่มิ เจริญเปน็ กระดูกออ่ นตงั แตอ่ ยใู่ นครรภ์ มารดา และจะพัฒนาเป็นกระดกู ที่แข็งแรงขึนจากการดูดซบั ธาตอุ าหาร และแร่ธาตุตา่ ง ๆ เม่ือร่างกายเจรญิ เตบิ โต โดยมีจดุ ศนู ย์กลางของการ พฒั นาอยทู่ ีบ่ ริเวณแกนกระดกู ก่อนจะขยายไปในส่วนของกระดกู รยางค์ทัง 2 ขา้ งลาตัว การเจริญเตบิ โตของกระดูกมนุษยจ์ ะแตกตา่ งกัน ออกไปตามชว่ งอายแุ ละเพศ โดยมฮี อรโ์ มนเปน็ ตัวกระตุน้ •เพศชาย : กระดูกจะมีการเติบโตอยา่ งมากในชว่ งอายรุ ะหว่าง 18 ถงึ 21 ปี •เพศหญงิ : กระดูกจะมีการเติบโตอย่างมากในชว่ งอายรุ ะหว่าง 16 ถึง 18 ปี

กระดูกจะเจริญไปจนถึงอายุประมาณ 25 ปี ก่อนจะหยุดการ เจริญเติบโต ซึ่งกระดูกนับเป็นส่วนของเนือเยื่อที่มีชีวิตและมี แคลเซียมเป็นองค์ประกอบสาคัญ ซึ่งในทุก ๆ วันกระดูกมีการ สลายตัวและสร้างขึนใหม่อยู่ตลอดเวลาหรือท่ีเรียกว่า “วงจร กระดูก” ซงึ่ จะเขา้ ส่ภู าวะสมดลุ เมือ่ ถึงช่วงวยั ประมาณ 25 ถงึ 30 ปี และเม่ือเลยจากช่วงอายุดังกล่าวไป อัตราการสลายตัวของ กระดูกจะเพิ่มสูงขึนอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งไม่สามารถรักษา สมดุลระหว่างการสลายตัวและการสร้างใหม่ ส่งผลให้มนุษย์เรา เมื่ออายุมากขึน กระดูกจะมีมวลลดลงและทาให้ร่างกายเสี่ยงต่อ การเกดิ โรคกระดกู พรุนนัน่ เอง