อย่าลืมฉัน

อย่าลมื ฉัน ปริญญา อินทร์อุดม ประหยัด พันธะศรี สงวนลขิ สิทธิ์ พ.ศ. 2557

- ii -

ขอบคุณ กม้ กราบคุณครผู ู้ประสทิ ธ์ิ ให้ลิขิตกานท์กลอนอกั ษรศรี ปลุกเร้ารกั ถักถอ้ ยรอ้ ยวจี คอื อาจารย์สรุ ยี ์ พันเจรญิ ขอบคุณความร้าย-ดีในชีวติ ความถกู -ผิด บดิ เบย้ี วเสีย้ วขัดเขิน ประสบการณ์ชวี ที ี่เผชญิ ความขาด-เกนิ คือตน้ ทนุ หนุนกวี กราบขอบคุณ กรณุ าเคยบา่ ไหล จากนำ้�ใจ คุณประหยดั พันธะศรี คอยเป็นหลักผลักดันปลกุ \"ฝนั ด\"ี ผรู้ ังสรรคฝ์ ันวถิ .ี ..ทเี่ ดนิ มา - iii -

เสมือนคำ�นิยม จากใจ...ในโลกฝัน ความจริงใดมแิ ม้นเหมือนแดนฝัน ชา่ งเสกสรรประพนั ธ์กานท์ผา่ นฟ้าใส จารจรดบทบันทึก...จารกึ ใจ เก็บฝันไว้ในคำ�กลอน....ทุกตอนความ เพียงไดอ้ ่านผ่านคำ�น�ำ ลำ้�เหตผุ ล กม็ ากล้นดลใจให้ไถ่ถาม สานสายใยอยา่ งไรหนอขอตดิ ตาม ชมความงาม...งานศิลป์...จนิ ตก์ วี หน่ึงบุรษุ ...แสนดี ข่ีมา้ ขาว พาหญิงสาวเคล้าฝนั บรรเจดิ ศรี ฝา่ หมู่ดาวพราวฟ้ายามราตรี ก่อเกดิ มี...โลกในฝัน..กลัน่ เปน็ กลอน - iv -

เขียนบนั ทกึ นึกยอ้ นตอนหนหลัง เมอื่ คราวครั้งหวานใสใสอ่ ักษร อบอุน่ ไอ..ในโลกฝนั ...นิรันดร ทกุ ชว่ งตอน...กลอนฝนั ...สวรรค์ใจ คุณขอนไม้ ชายคา ฯ .................................................................... วรกมล ทองสด : ไม่ไดอ้ ่านกลอนแนวนมี้ านานแล้วค่ะ เคยอ่าน สมยั ยังสาว อา่ นแล้วนึกยอ้ นไปถงึ ช่วงชีวิตวันนัน้ เลยคะ่ ขอบคณุ คะ่ ท่ผี ลติ หนังสอื กลอนดๆี มาให้อ่าน วชิระ : สน้ั กระชับ ไมต่ ้องตคี วามมาก สธุ ิดา กติ ิศรวี รพนั ธ์ุ : อยากอยู่ในโลกฝันเหมอื นกนั หนอ เผ่อื เจอคนท่ีเฝา้ รอในโลกฝนั เผอื่ ได้เจอรักดดี ีมแี บ่งปนั อย่าเพิง่ ปลุกจากโลกฝัน...ฉันขอนะเธอ (จากในโลกฝัน ตัวอย่าง) -v-

สมบูรณ์ อุน่ ภริ มย์ : อา่ นแล้วขอรว่ มฝนั ด้วยคนน่ะ วรกมล ทองสด : อา่ นแลว้ ชวนฝนั มากเลยค่ะ Piyawat Neammalia : ชอบตัง้ แตห่ นา้ ปกเลย ภาพประกอบใน แต่ละเรือ่ งสวยครับ อา่ นแล้วเพลิน วชิระ : เล่มน้มี ีรายละเอยี ดชวนวเิ คราะห์ถงึ ธรรมชาติ หาดทราย และคนซ่งึ เป็นสิง่ สมั ผสั ได้ด้วยกายหยาบ (จากในโลกฝัน) วชริ ะ : ดีครับ (ในโลกฝนั เลม่ สอง) วชริ ะ : นา่ เสยี ดายอวสานเสยี แล้วในโลกฝนั ก�ำ ลังนอนฝนั ลึก ๆ อย่อู วสานเสียแล้ว (จากอวสานในโลกฝนั ) anchalee : สุดยอด...ทีห่ น่งึ เลย วชริ ะ : แผ่วๆสัมผัสของสายลมจะเหนบ็ หนาว อบอนุ่ หรอื รอ้ นรุม่ เป็นความหมายเฉพาะของผ้แู ปลความ (จากลมพดั ผ่านหัวใจ) วชิระ : ความพยายามและผลสมั ฤทธ์ิของความพยายามจะไปด้วย กนั เสมอครับ (จากบนั ไดดาว) - vi -

วชริ ะ : ได้อ่านและติดตามมาตลอดตงั้ แตใ่ นโลกฝนั เล่มแรกถึง อวสานตลอดจนลมพดั ผา่ นหวั ใจ บนั ไดดาว และ ยังฝนั ถงึ เธอเล่มน้ี ชา่ งจินตนาการและสอดแทรกสาระได้ดี ยกหา้ ดาวใหเ้ ลยครับ อัญชลี : ยกหา้ ดาวให้เช่นกันคะ่ คนเกดิ เดือนกันยา เกง่ และ โรแมนตกิ ทุกคน..... ให้หา้ ดาวคะ่ (จาก ยงั ฝันถงึ เธอ) .......................................................... ผเู้ ขียน : รูส้ กึ ซาบซ้ึงใจเปน็ อยา่ งย่ิงท่ีท่านกรณุ าตดิ ตามผลงานและ ใหก้ �ำ ลังใจ ขอขอบคณุ ไว้ในโอกาสนดี้ ว้ ยค่ะ - vii -

- viii -

คำ�นำ� บทกวีทคี่ นห่างตา่ งร้สู ึก เขยี นบันทกึ หัวใจยามไม่เหน็ ความทรงจ�ำ ความฝัน อนั เคยเป็น อันอบอุ่น กรนุ่ เยน็ อยู่เช่นเดิม ถ่ายความคิดความรสู้ กึ ระลึกถึง หวนรำ�พงึ ความหลงั ครัง้ แรกเริม่ ความรู้สกึ โหยหามาตอ่ เติม ประจงเจิมเสริมใส่ในร้อยกรอง เพอ่ื มิใหล้ ืมเลอื นคลา้ ยเตือนย้ำ� ให้จดจำ�คืนวันอนั เกีย่ วข้อง ในทกุ ฉากชวี ีนาทที อง เหมือนได้มองย้อนหลังยังคนื วัน - ix -

พรอ้ มกับฝากความกงั วลบนอักษร ด้วยค�ำ วอนเพยี งว่า \"อย่าลมื ฉนั \" เม่อื อา่ นหนังสอื จบอยา่ ลบกัน คอื ความฝันอันซุกในทุกกลอน -x-

สารบญั ขอบคุณ iii เสมือนคำ�นยิ ม iv คำ�นำ� ix Forget-Me-Not 17 หอมกลิ่นแกว้ 19 ดอกพดุ ตาน 22 ดอกกากะเลา 24 พระเจา้ ห้าพระองค์ 26 เธอคอื แสงส่องใจ 29 เครอ่ื งเคยี งเลี้ยงหวั ใจ 31 ยาเม็ดลูกกลอน : Pill of Poems 34 หนองประจกั ษ์ฯ 37 แสงท่แี ฝงมืด 39 กลั ปพฤกษ์รำ�ลกึ มั่น 43 กัลปพฤกษร์ ำ�ลกึ ถึง 46 - xi -

ขอทานรกั 49 รอ ทานรกั 51 รกั หลอกกบั ดอกจาน 54 สวยดอกจาน 56 เศษดอกโสน 59 ดอกโสนโสภา 61 หามิได้บอกรกั ไม ่ 63 แกล้งหลอกแท้บอกรัก 65 รักลวงหน่วงเวลา 67 รักหลอกนอกเวลา 69 กรงนกแก้ว 71 วาสนานกแกว้ 73 เพรงพากย์ 77 วงั เวงพากย ์ 80 ซากฝนั ...วนั เพอ้ 83 ดาราหลบเงา 87 คนออ่ นแอ 89 ปลอบ 91 - xii -

ควิ ปดิ -ไซคี มขี อ้ คิด 93 ฝนั ดบั 96 บูชาน้�ำ ใจ 99 กลัวขวญั กระเจิง 101 ฉงนเลิฟ 103 ไมพ่ รอ้ มแต่ยอมรับ 105 - xiii -

- xiv -

อยากใหเ้ ธอจดจ�ำ ดอกไม้เลอลำ้�ประจำ�ถนิ่ ทงุ่ หนองคลองคูคแู่ ผน่ ดิน ในรอยถวิลจนิ ตนา - 15 -

- 16 -

Forget-Me-Not ดอกไมส้ ีม่วงเข้มเตม็ ตล่ิง เขาลนื่ กลงิ้ หลงั คว้าเอามาได้ แตเ่ กราะเหล็กแสนหนักผลกั เขาไป หล่นลงในน้ำ�หลากเชย่ี วกรากนน้ั เขาตะโกนประโยคโศกสลด Forget-Me-Not พจน์โศกศัลย์ หลังจากโยนดอกไม้ให้สาวทนั ก่อนชีวนั จมหายใต้ท้องธาร จง่ึ คล้ายกล่าววาจาประกาศิต แนบสนทิ ดอกไมใ้ ชเ้ รียกขาน อศั วินกับหญิงสาวราวต�ำ นาน รักช่วั กลั ปาวสานสะท้านใจ - 17 -

คนทั่วท้ังโลกาตราตรงึ จิต เขาสถติ ตรึงตราหาลมื ไม่ อยากมีคนจำ�ฉันบา้ งทำ�อย่างไร ทุ่มลงไปหมดหนา้ ตกั รกั เหมือนกนั ซึง่ เป็นความรักทม่ี ีแตใ่ ห้ มติ อ้ งได้รกั ตอบมาปลอบขวญั มเิ คยคดิ ร้องรำ่�อยากส�ำ คัญ ขอเพยี ง \"อยา่ ลมื ฉัน\" เท่าน้ันพอ - 18 -

หอมกลิ่นแก้ว ขาวเอย ดอกแก้วขาวพราวเตม็ ต้น ประดบั บนทรงพมุ่ ชอุ่มเขียว คล้ายฟองคลืน่ ต่ืนทรายชว่ งคลายเกลยี ว ถกู ทรายเหนย่ี วเกลยี วลอ่ ง ฟองกระจาย มาติดค้างกลางทรายใบไมช้ อมุ่ รวมเปน็ กลุ่มเป็นก้อนกอ่ นคล่นื สลาย มากลายเปน็ ดอกช่อลอ้ พระพาย ขจรขจายลมชวยหอมรวยริน หอมเอยหอมรวยรินกลนิ่ แก้วหอม คลา้ ยเหนย่ี วน้อมหวั ใจใฝ่หากล่นิ แมจ้ ะเปน็ หอมเอยซ่งึ เคยชิน หากถวิลกล่นิ หอมไม่ยอมคลาย - 19 -

อยากอย่ใู กล้ไดด้ อมหอมเสมอ หากพล้งั เผลอห่างไปก็ใจหาย ขอร้องแกว้ จงอยา่ รา้ งไปหา่ งกาย วนั สุดทา้ ยของชีวติ ...คอ่ ยคดิ ไป ยงั คงฝนั เสมอเธอเหมอื นแกว้ ท่ีผ่องแผว้ หมดจดและสดใส เพียงแค่คอยถวลิ กล่ินชื่นใจ ดังจะไม่เคยจางเหินห่างกัน จึงรกั เธอมากมากอยากถนอม เกบ็ เอาไว้ดมดอมหอมในฝนั เปน็ แกว้ ใจใสแจ๋วแก้วชีวนั ทีค่ งคา่ อนนั ต์นริ นั ดร - 20 -

- 21 -

ดอกพุดตาน ทอดสายตาหาอนั ใดในดอกไม้ ทเ่ี คยได้ชื่นใจน้อยไปหรอื แตด่ อกไมด้ อกใหม่ทใ่ี นมือ มใิ ชค่ อื มาลีท่เี คยชนิ ดอกไม้มคี ุณคา่ ทน่ี ่ารัก ด้วยรปู ลักษณ์มาลดี ว้ ยสี กล่ิน ด้วยหน้าทีก่ สุ มุ ลอ่ ภมุ รนิ ด้วยเปน็ สินเสริมศรีเมทินีดล ดอกไมน้ แ้ี ตกต่างอยา่ งเดน่ ชัด อันอาจจัดเปน็ มาลาน่าฉงน สเี ปล่ียนไปไม่ผิดชวี ิตคน จากวันแรกเร่ิมตน้ จนบ้นั ปลาย - 22 -

แรกเริ่มบานตอนเช้าขาวบริสุทธ์ิ ปานมนุษยแ์ รกร้องไรห้ มองหมาย ต่อเติบวัยไปมสี ีระบาย จนกลบั กลายคลา้ ยเริ่มเจมิ แดงเจือ ดงั มนุษยเ์ รม่ิ รบั ซมึ ซบั โลก ดจุ ทกุ ขโ์ ศกโลกนส้ี ีระเรือ่ กลบี มาลีสีอมชมพูเจอื เปรียบคนเมอื่ ชว่ งกลางช่างคล้ายกัน ถึงยามเยน็ เชน่ คนมลทินทว่ ม สกี ลบี รวมชมพเู ข้มจนเต็มข้ัน เปลยี่ นสามสไี ดน้ า่ ทึ่งในหน่งึ วัน ดอกไม้อันแปลกสดุ ชอื่ พุดตาน - 23 -

ดอกกากะเลา ยามแลง้ เยอื นเถ่ือนถนิ่ ดินระแหง ความรอ้ นแลง้ แตง่ ตำ�บลจนเกนิ อ่นุ ต้นไมห้ นึ่งซ่ึงขาดหยาดพิรณุ ปรับสมดุลชีวันตามครรลอง กากะเลายืนส้อู ยกู่ บั ท่ี องั ศุมาลมี พี ลังรังสีส่อง บ่มเรา้ รกุ ปลกุ แต่งดว้ ยแสงทอง บริสทุ ธิ์ผดุ ผ่องตอ้ งกลบี บาน มว่ งละมุนอุ่นเอ้อื ผเี สื้อสวย ยว่ั เย้าด้วยผจงจบี ของกลบี หวาน ประดับทงุ่ คุง้ แดนแสนสะคราญ แต้มแผ่นดินถ่นิ อีสานหวานละมุน - 24 -

เป็นสญั ญาณขานกลา่ วยามหนาวส้นิ ทวั่ ท้องถ่ินดินแห้งลมแล้งกรนุ่ เวลาชมดอกไม้บาน-การท�ำ บุญ โลกเราว่นุ หมุนบบี ควรรบี ท�ำ กากะเลาสมี ่วงชว่ งสวยสะ ชีวิตคนมรี ะยะจะชื่นฉ�ำ่ เวลาถกู จ�ำ กดั ดว้ ยสจั ธรรม ซง่ึ มีกรรมระบชุ ่วงห้วงเวลา กากะเลา*ถึงชว่ งกร็ ่วงหลน่ แม้บานทนผจญแดดที่แผดกลา้ แตม่ าลมี ชี ่วงเตะดวงตา มิเคยบานรอท่า...สายตาคน * หรอื อินทนลิ บก - 25 -

พระเจ้าห้าพระองค์ ยงั ยืนทอดสายตาฝา่ ม่านฝน มากเมฆหม่นฝนอาจไม่ขาดสาย นำ�้ ท่วมฟ้า ฟา้ ตอ้ งรอ้ งระบาย เพือ่ ผอ่ นคลายน้ำ�ทว่ มอก...ฝนตกฟ้า \"พระเจ้าห้าพระองค\"์ ตน้ ตรงแนว่ เปยี กปอนแล้วสินะ พระเจ้าห้า แม้เรือนยอดกอดกลมุ่ พ่มุ เป็นวา เปียกน้ำ�ตาฟา้ รั่วทั่วหนา้ กัน พระเจา้ ห้าพระองคอ์ าจส่งเสรมิ ตามเช่ือวา่ จุนเจิมเฉลมิ ขวัญ ปัดเปา่ ความช่ัวรา้ ยหดหายพลัน เหมอื นมยี ันต์เมตตามหานยิ ม - 26 -

พระเจา้ ห้าพระองค์รอบทรงผล เป็นชื่อมนต์ดลมิตรสนิทสนม ทรงเสน่ห์เทด่ ังในสงั คม คือลน้ิ ลมปมคดิ นิมิตเจอ แม้เพียงชือ่ ถอื ขลงั ดงั พระเจา้ อันแนบเนาภายในใจเสมอ ดลความฝนั บรรเจิดงามเลิศเลอ ดาลใจเออ่ สุขสันต์กับฝันดี ใจจึงยึดช่ือเธอเสมอเท่า เทยี บพระเจ้าหา้ พระองคซ์ ึง่ คงที่ ดว้ ยความเช่ือเทิดทูนพนู ทวี พระเจ้ามอี ภสิ ิทธน์ิ จิ นริ นั ดร์ - 27 -

เมฆสลายคลายหมน่ ฝนหยุดตก แตใ่ นอกคลา้ ยโลกยังโศกศัลย์ โอ้ ! พระเจ้าแสนดีของชวี นั ชว่ ยจุนเจิมเฉลมิ ขวัญให้ฉันที - 28 -

เธอคือแสงส่องใจ ขาดแสงทองสอ่ งกมล \"คนใจบอด\" แม้อยู่รอดตลอดมาเพราะตาเหน็ แตใ่ จปวดรวดร้าวและหนาวเย็น แสงจงึ เปน็ เชน่ ฝนั อันเลอื่ นลอย มะงุมมะงาหราตามหาแสง ชนก�ำ แพงฟกชำ�้ ก็คลำ�ปอ้ ย ถูกขูดขีดกรีดผวิ เปน็ ร้ิวรอย จนหวั ใจลายพร้อยด้วยรอยรว้ิ เธอปรากฏให้เห็นเชน่ แสงสอ่ ง เปน็ แสงทองส่องใสไกลลบิ ลิ่ว ฉนั ดใี จจริงจริงวงิ่ ตัวปลวิ ใชเ่ ปน็ การผ่านฉิว...ปะทิวไม้ - 29 -

จึงวบั วบั แวมแวมมิแจม่ ชดั พอตดิ ขัดซ�้ำ ซ�ำ้ ฉนั ร�ำ่ ไห้ แมต้ ั้งหน้าเงยแหงนกแ็ สนไกล จะต้องท�ำ อยา่ งไรใหใ้ จเจอ อยูเ่ ปน็ แสงส่องใสในใจฉัน ให้ทกุ วันแสงทองส่องเสมอ ใหห้ ายบอดตลอดไป...ไดไ้ หมเธอ ฝนั ละเมอเพ้อผ่านมา่ นไม้บงั แมเ้ ธอเปน็ แสงส่องให้มองเห็น แตก่ ็เปน็ เพยี งแสงของแรงหวงั มีโอกาสหายวบั ดับพลงั หวั ใจยังอาจจะบอด...ตลอดกาล - 30 -

เครื่องเคียงเลี้ยงหัวใจ เพยี งเธอส่งขอ้ ความมาถามขา่ ว ความเหน็บหนาวจนชาก็ซาหาย ลบความเหงาเปลา่ เปล่ยี วและเดยี วดาย พร้อมระบายอบอ่นุ กรุ่นหวั ใจ ฉันบอกเธอทกุ คราวา่ \"คิดถงึ \" เป็นคำ�ซึ่งฉนั ชอบสง่ มอบให้ คลา้ ยดังเป็นเคร่ืองเคียงเลย้ี งหทัย ประกอบสำ�รับใหญใ่ นชีวนั รูว้ ่าเป็นเครื่องเคยี งแคเ่ พยี งชือ่ ความหมายคอื เพยี งเป็นเช่นสสี ัน มไิ ดม้ ใี ดทำ�ให้สำ�คัญ แตเ่ ปน็ ฝันเซ่อื งเซื่องของเครอื่ งเคียง - 31 -

ถูกมองข้ามหยามค่ามาเสมอ แม้จะเจอเธอท�ำ กจ็ ำ�เสี่ยง สอนใจตนบนนยิ ามความพอเพยี ง ไดว้ างเรียงเคยี งสำ�รบั นับว่าบญุ เพราะสำ�หรับเคร่ืองเคียงเพยี งเธอรับ ไว้ประดบั กบั ขา้ วราวเกื้อหนนุ ใหเ้ ครือ่ งเคียงเมียงหาเจอคา่ คุณ กค็ มุ้ ทุนที่จติ คดิ ถึงแล้ว ส่วนทีเ่ ธอเผลอจิตคดิ ถงึ ตอบ เหมอื นเธอมอบกำ�ไรใสผอ่ งแผ้ว ให้เครื่องเคียงเสีย่ งใจอยู่ในแนว มุ่งแน่แน่วหน้าที่ นี้ต่อไป - 32 -

- 33 -

ยาเม็ดลูกกลอน : Pill of Poems โลกขาดรักหมักหมมจอ่ มจมโรค มิสร่างโศกเสื่อมทุกขไ์ ร้สขุ ศรี ยาอะไรไวฤทธชิ์ ่วยคดิ ที สารเคมตี วั หลักคือ \"รัก\" เอย* Insufficient Love caused the accumulation of World's diseases; so suffering is declined while happiness that people need. What medicine would you suggest please! And indeed \"Love\" should be the main prescription. (P.Pantasri ) - 34 -

ปรศิ นายาลูกกลอนนอนหงดุ หงดิ เฝ้าขบคิดฤทธ์ิยามาเฉลย คนทงั้ โลกใช้พลันทนั ใจเลย ยาตอ้ งเคยสร้างสขุ ทุกแผ่นดนิ ยาซ่ึงมีรกั สมานเป็นสารหลกั แก้ทกุ ข์หนกั หักโศกในโลกสิน้ และออกฤทธิ์ทันทที ไ่ี ด้กนิ คอ่ นข้างชนิ เรารูช้ อ่ื คือ \"รักกัน\" - 35 -

- 36 -

หนองประจักษ์ฯ ใกล้พลบค�ำ่ ร�ำ ไรแนวไฟรงุ่ ฟา้ ยังมงุ ทงุ่ นทีสีฟ้าใส สวยสีน้ำ� งามสีฟ้า ดวงตาไฟ มีเงาด�ำ ร�ำ ไรในนที เมฆเป็นพืดมดื หม่นอยูบ่ นหวั เรม่ิ ดูเหมอื นเลือนสลวั ทัว่ วถิ ี หนองประจกั ษฯ์ เดนิ หนา้ สู่ราตรี สกุณีสกณุ าอ�ำ ลาวนั ต่างโบยบนิ ผินหลังเขา้ รังพกั หนองประจกั ษฯ์ ราตรเี ริ่มสีสนั ไฟวับแวมแต้มขอบรอบน�ำ้ พลัน ล�ำ้ ลาวณั ย์ น่ีกระไร ไฟใต้นำ้� - 37 -

หนองประจกั ษ์ฯ ประจกั ษ์ตาตราตรึงจติ เทพนิมิตเมืองแมนไว้แสนต�่ำ ใหค้ นยนื ต่ืนใจไหลล�ำ นำ� สวยหัวค่�ำ ลำ�้ เหลือเหนือค�ำ ชม อยากให้เธอมาลองยนื คลอ้ งแขน ชมเมืองแมนแดนอุดรฯ ตอนแดดร่ม ตอนพลบค�ำ่ ร�ำ ไร ไฟ น้ำ� ลม คำ�นยิ มร้อยทงั้ ร้อยด้อยราคา จงึ เก็บภาพหนองประจักษ์แหลง่ พักผอ่ น ยามสายณั หต์ ะวันรอนอ่อนอษุ า เปน็ ของฝากจากใจคนไกลตา ดว้ ยภาพผา่ นน่านฟา้ มาสเู่ ธอ - 38 -

แสงที่แฝงมืด หมน่ สีหมอกหยอกภูดรู างเรอ่ื แดดสที องสอ่ งเอ้ือเหนอื น�ำ้ ใส บนดินลมุ่ ป่มุ ป่�ำ ดรู ำ�ไร ต้นสนใหญ่บงั ตาทพิ ากร - 39 -

ช่างเปน็ ความพอดีของสแี สง จะว่าแจ้งกไ็ มแ่ จง้ ดว้ ยแสงอ่อน จะวา่ มดื ก็มองเหน็ เปน็ เนนิ ดอน ความมดื ซอ่ นสงบหลบซอกบัง ดงั ทวิ าจะมาเยือนในเถ่ือนทงุ่ ดงั แรกรุ่งทุ่งเถื่อนเหมอื นมหี วัง จะเขา้ สวู่ ันสว่างอย่างจรงิ จัง มืดราตรกี ย็ งั แอบลังเล อย่ใู นช่วงก้ำ�กงึ่ ตรงึ อำ�นาจ มองไมข่ าดอาจเป็นคนื ยืนโผเผ จงึ สแี สงแห่งทวิ ามาปนเป ดูหลากเลห่ ล์ กึ ลกึ ใหต้ รกึ ตรอง - 40 -

ดูคลา้ ยคล้ายหวั ใจในยามรัก สวา่ งหวามงามนกั ดว้ ยรักสอ่ ง ดังจะเร่มิ ทิวานาทที อง จะสว่างเรอื งรองเตม็ หอ้ งใจ มองภาพงามยามรงุ่ ในท่งุ เถ่อื น คลา้ ยสะเทอื นดวงจิตคดิ หวั่นไหว หรอื ความงามทุกฉากตอ้ งมากนัย หรือรักใสอยบู่ นหม่นหลบมุม - 41 -

ฝากให้เธอระลึกถึง วนั ซง่ึ เคยอยแู่ ละรูส้ กึ ส่ิงซ่ึงอย่ใู นใจส่วนลึก ยามนกึ ภาพพจนต์ ามบทกลอน - 42 -

กัลปพฤกษ์รำ�ลึกมั่น กัลปพฤกษ์ชูชอ่ ลม้ ลมพลิ้ว จะลับล่วิ แรมร้างหา่ งบุปผา เคยชน่ื ชมดมดอกสุคนธา หววิ วิญญาณ์หวาดหว่ันถึงวันจร มว่ งกับขาวพราวพรัง่ ยงั ฝังจติ เคยเชยชดิ ติดเสนห่ แ์ หง่ เกสร ยามนริ าศร้างลาสุดอาวรณ์ เกรงภมรเล่นล้นิ ลอบลิม้ โลม ฝากน�ำ้ ค้างพรา่ งพรมฝากลมล่อง ฝากสายรงุ้ ไออองประคองโฉม สรุ ยี ฉ์ ายสายธารม่านโพยม อย่าใหโ้ นม้ กงิ่ นอ้ มลงดอมดิน - 43 -

ชว่ ยรักษามาลีศรีสวัสดิ์ หากพรายพลัดคงเศรา้ เฝ้าถวลิ จงปกปกั บุปผาอยา่ ราคิน ภมุ รนิ อย่าล้�ำ มากล้�ำ กราย ถึงเหมันต์วนั หนา้ จกั มาชน่ื ให้เป็นอ่นื ร้างลาน้นั อยา่ หมาย บปุ ผชาตสิ วาสดิเ์ ลอื นก็เหมือนตาย ชีวาวายขอมอบตอบมาลี กลั ปพฤกษน์ กึ น่าน้�ำ ตาร่วง ช่อขาวมว่ งก�ำ สรดหมดราศี เรยี มจำ�จากแลลับนับแรมปี จูมขจขี าวมว่ งอย่าร่วงโรย ประพันธโ์ ดย...คณุ ประหยัด พนั ธะศรี - 44 -

- 45 -

กัลปพฤกษ์รำ�ลึกถึง กลิ่นลอยลมดมดอมหอมลึกลึก กัลปพฤกษ์รวยรินสง่ กลน่ิ หอม หมภู่ มรว่อนบนิ ถวลิ ดอม คนถนอมไมอ่ ยูเ่ จ้าสูร้ อ สชี มพูแกมขาวสวยพราวพรง้ิ หอ้ ยตามก่ิงองิ ก้านอย่ยู กชชู ่อ งามเกสรสีเหลืองเรืองลออ สวยจริงหนอชอ่ ชน้ั ...กัลปพฤกษ์ บุราณกล่าวว่าเจ้าอยูค่ ู่สวรรค์ ปรารถนาร้อยพนั อันรสู้ ึก เม่อื ตง้ั จิตคิดขอกส็ มนกึ คล้ายจารกึ ลึกลบั กบั ต้นไม้ - 46 -

จงึ จำ�ลองของเกา่ เอาเงินตดิ เนรมิตโชคแกค่ นยากจนได้ เพอ่ื ทง้ิ ทานงานศพแล้วจบไป แต่เกดิ ใหมใ่ นเทศกาลงานรื่นเรงิ รปู จ�ำ ลองเปลยี่ นผ่านตามการใช้ ชือ่ ตน้ ไม้คลา้ ยขลังยงั ค้างเติ่ง เป็นตน้ ไม้ก�ำ นลั อันเถกงิ ใชใ้ นเชิงความเชื่อทเ่ี หลอื รอย กัลปพฤกษช์ ูชอ่ ลอ้ ลมหนาว ไหวแพรวพราวสวยงามตามกงิ่ ห้อย รวู้ า่ เจา้ รอเขา....เหมือนเราคอย ถงึ เศรา้ สรอ้ ยแตเ่ จา้ ก็เข้าใจ - 47 -

รักษาตนทนเหงา...เราเปน็ เพือ่ น ช่วยนบั เดอื นนับปกี นั ดไี หม ว่าจะต้องหมองเศรา้ อกี เท่าไร กวา่ คนไกล ทอ่ี �ำ ลา...จะมาเยือน - 48 -

ขอทานรัก ณ ซอกตึกแหง่ นีม้ ีทีว่ า่ ง ส�ำ หรบั วางหัวใจอันไรค้ ่า คนมอซอรอเศษความเมตตา นั่งกม้ หนา้ คอตกอกขอทาน ความเจบ็ ปวดรวดรา้ วคราวแรกรกั สะท้อนทรวงฮกั ฮกั คอยหักหาญ ดวงฤทยั รกั แรกเหลวแหลกลาญ จนพกิ ารเชน่ นี้ฤดตี รม จึงกลายเปน็ ยาจกท่อี กหัก ขอเศษรกั คนอื่นอย่างขื่นขม พิการใจไร้หญงิ องิ แอบชม นง่ั ซานซมหนา้ ดา้ นขอทานรัก - 49 -

ไม่เกนิ วันพรุง่ นหี้ รอกชีวติ คงปลดปลดิ ลงด้วยใจป่วยหนกั ดจุ ไรญ้ าตขิ าดหญงิ ไวพ้ งิ พัก โอ...ใครจกั ตอ่ ชีพจงรบี ไว โปรดให้ทานรกั ลน้ แด่คนยาก ผฝู้ ันฝากใฝร่ กั เจยี นตักษัย มิเคยเกีย่ งเลย่ี งเว้นวา่ เปน็ ใคร ขอเพยี งใจมรี ักจักสมปอง มัวชักชา้ รำ่�ไรอาจใจร้าว หากไดข้ ่าวยาจกอกกลัดหนอง สนิ้ ชวี าตมข์ าดคนสนใจมอง เมือ่ นน้ั นอ้ งอาจช�ำ้ นอนคร่ำ�ครวญ ประพนั ธ์โดย...คุณประหยัด พนั ธะศรี - 50 -