เสียดาย...คนตายไม่ได้อ่าน ฉบับสมบูรณ์

101๖ เหลา่ นายนริ ยบาลจบั เท้าสตั วน์ รกขน้ึ หอ้ ยหวั ลงแล้วขว้างให้พุ่งลงไปในหม้อทองแดงที่ร้อนมีไฟลุกโพลงโชติช่วงไปทั้งใบ สัตว์นรกจะเดือดเป็นฟองอยู่ในหม้อทองแดงน้ัน เมื่อเขาเดือดเป็นฟองอยู่ จะทะล่ึงพล่านขึ้น๗ข้างบนบ้าง ข้างลา่ งบา้ ง ขา้ งขวาบ้าง ขา้ งซา้ ยบา้ ง เหล่านายนิรยบาลจะโยนสัตว์นรกเข้าไปในมหานรก อันมีส่ีมมุ สป่ี ระตู แบ่งไว้โดยสว่ นเท่ากนั มกี ำ� แพงเหลก็ ล้อมรอบ ครอบไวด้ ว้ ยแผ่นเหล็ก พนื้ ของนรกใหญ่น้ันล้วนแล้วด้วยแผ่นเหล็กอันลุกโพลงอยู่ด้วยไฟ แผ่ไปตลอดร้อยโยชนร์ อบด้านไม่มดี บั เลยแม้เราจะสาธยายไวม้ ากอย่างนี้ โดยความเปน็ จรงิ ไม่งา่ ยเลยทจ่ี ะกลา่ วถงึ ความทกุ ข์ในนรกตามท่ีปรากฏอยู่ พาลบณั ฑติ สตู ร howfarbooks.com

102 มุมมองอันควรได้จากพุทธพจน์ ภาพยนตร์ฮอลลีวูดจ�ำลองภาพเคลื่อนไหวได้ใกล้เคียงความจริงเสียแต่ยิ่งสมจริงเท่าไร ใจเรายิ่งนึกว่านรกเป็นเพียงเรื่องหลอกมากข้ึนเทา่ นนั้ ทวา่ จติ ของคณุ จะไมเ่ หน็ เปน็ เรอ่ื งหลอกเลยเมอ่ื ถงึ เวลาเกดิ ขน้ึ กบัตนเอง เมื่อพระพุทธเจ้าเปรียบเดรัจฉานภูมิว่าเทียบได้กับหลุมลึกที่เต็มไปด้วยถ่านเพลิง ดักอยู่บนทางกันดาร กห็ มายความว่าเสน้ ทางสู่ความเป็นสัตว์นรก คือกับดักท่ีน่าสะพรึงกลัวย่ิง เพราะนรกเปรียบเหมือนจุดต�่ำสุด สร้างขึ้นจากพลังกิเลสหนักสุด จึงย่อมมีแรงดึงดูดเหน่ียวร้ังไว้เหนียวแนน่ ทสี่ ดุ ดว้ ย สำ� หรบั คนทเ่ี ดนิ ทางไกล ทง้ั รอ้ น ทง้ั เหนอื่ ย ทง้ั หวิ กระหาย เคราะห์ซ�้ำกรรมซดั อันใดเลา่ จะเทา่ พลดั ตกลงไปในหลุมถา่ นทไ่ี หม้เนอื้ ให้พพุ องไดท้ ง้ั ตวั ? เมอ่ื ตกลงไปอยใู่ นนรก จะไมม่ ใี ครรสู้ กึ วา่ มที างรอด สภาพแบบที่คุมขังเพ่ือลงทัณฑ์ ถูกกรรมออกแบบให้เห็นแล้วนึกไปว่า นี่คือการจองจ�ำชว่ั นริ ันดร์ ขอให้คดิ ถงึ ความทุกข์จากการปว่ ยเปน็ ไขห้ นกั ตัวรอ้ นจนคุณรูส้ กึคล้ายเตียงเป็นเคร่ืองทรมานให้ตัวต้องบิดไปบิดมา คุณจะรู้สึกเหมือนเวลายดื ออกไปไมม่ ที ่สี ิน้ สุด แม้รอคอยวนั ท่จี ะได้หายไข้นานเทา่ ใด ตน่ืขน้ึ ก่ีครัง้ กพ็ บว่ายังไมห่ ายอยดู่ ี ทยี่ งั ดคี อื อาจมีช่วงผ่อนหนกั เปน็ เบาบ้างแต่ในนรกยิง่ กว่าน้นั คณุ จะไมช่ นิ กับความทุกข์ ไมช่ ินกับความร้อน และแมท้ รมานจนขาดใจตาย กรรมกจ็ ะบนั ดาลร่างใหมใ่ หผ้ ุดเกิดข้นึ สบื ทอดความทกุ ขต์ อ่ โดยพลนั ไมใ่ หห้ ายใจหายคอ ตราบเทา่ ทก่ี ำ� ลงั ของกรรมยงัส่งผลไมห่ มด!เสยี ดาย... คนตายไม่ไดอ้ า่ น

103 นาทีมรณะบนโลกมนุษย์ ทุกคนจะรู้ว่าความตายเป็นแค่ประสบการณว์ บู เดยี วทจี่ ะผา่ นหายและถกู ลมื แตส่ ง่ิ ทรี่ ออยหู่ ลงั ความตายต่างหาก จะเปน็ ประสบการณย์ ดื เยือ้ ยาวนานที่แท้จรงิกรรมอันควรแกภ่ าวะแผดเผา กรรมทค่ี วรแกน่ รกคอื กรรมจากความเหน็ แกต่ วั รนุ แรง เชน่ ศลี ๕ขาดวน่ิ ดว้ ยนำ�้ จติ ประทษุ รา้ ยเกนิ กวา่ จะเปน็ ไปไดใ้ นผมู้ มี นษุ ยธรรม เพยี งคร้ังหรือสองครั้ง ก็มีผลให้จิตใจตกต�่ำด�ำมืด พร้อมจะไหลลงนรกอย่าง๑ยากจะทวนกระแส ยกตวั อยา่ งเป็นข้อๆได้ คือ ทำ� รา้ ยรา่ งกายผทู้ รงศลี หรอื ผมู้ พี ระคณุ เชน่ฆ่าพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เตะถีบตบตีพ่อแม่ จะด้วยความโกรธแค้นหรอื ดว้ ยฤทธนิ์ ำ�้ เมากต็ าม และสำ� หรบั ศลี ขอ้ แรกนี้ ถา้ เปน็ พรานปา่ หากนิเลีย้ งครอบครวั หรอื เปน็ ผคู้ มุ นักโทษทม่ี ีความชนิ ชากบั การเปน็ ผู้ลงโทษกม็ สี ทิ ธไ์ิ ปเกิดเป็นนายนิรยบาล (แตน่ ายนิรยบาลก็อาจเปน็ รูปเนรมิตที่๒กรรมของสตั ว์นรกบางจำ� พวกบนั ดาลขน้ึ ได)้ ยกั ยอกสงิ่ ของอนั เปน็ สาธารณะ เช่นโกงเงินวัด บริหารบ้านเมืองด้วยการเอาทรัพย์ของบ้านเมืองมาเป็นของ๓ตน ยงั ความเดอื ดร้อนแก่สาธารณชน ประพฤตทิ างกามดว้ ยความโฉด เชน่ขม่ ขนื ทำ� ร้ายรา่ งกายหญงิ ท่ีมิใชภ่ รรยาตน ลอบเป็นช้ไู ม่เลือกหนา้ จนติดเป็นความชนิ ชาและไม่คดิ เลิก howfarbooks.com

104 ๔ พดู ใหเ้ กดิ ความเสยี หาย เชน่ โกหกในแบบท่ีคนต้องตาย ต้องเดือดร้อนสาหัส หรือพูดให้ร้าย ยุยงสงฆ์หรือคนใน๕ประเทศให้แตกกันเปน็ เสย่ี งๆเพ่ือผลประโยชนส์ ่วนตน เสพเคร่ืองเมาถึงข้ันสติขาด เช่น กินเหล้าจนกลายเป็นข้ีเมาอาละวาดโดยไม่มคี วามร้สู ึกยับยั้งชัง่ ใจได้เรื่อยๆ แมน้ �ำ้ หนกั การประทุษร้ายเบากวา่ ที่กลา่ วมา แต่ถ้าสง่ั สมให้มากจนเกดิ กระแสนรกขน้ึ ในตนเตม็ รอบ คอื มคี วามรอ้ นแรง รา้ ยกาจ ฟงุ้ ซา่ นพลา่ นไปในความชว่ั ไดท้ กุ วนั ใครอยใู่ กลพ้ ลอยรอ้ นรนกระวนกระวายไปดว้ ยแล้ว ก็พร้อมจะพงุ่ หลาวลงนรกได้ในทนั ทีที่ตายเชน่ กนันิมิตบอกลางรา้ ย ส�ำหรับคนช่ัว สิ่งท่ีน่ากลัวกว่าความตายคือส่ิงที่ท�ำไว้ก่อนตายเพราะขณะตาย ในหว้ งมโนทวารจะเหน็ กรรมชัว่ ท่เี คยท�ำ ก�ำลังย้อนกลบัมาลากตนไปลงนรก ปรากฏเปน็ ฉากๆ ฉากแลว้ ฉากเล่า การทบทวนกรรมจะเกิดขึน้ อยา่ งรวดเรว็ ดเู ป็นเรอ่ื งเปน็ ราวคลา้ ยเปิดอุโมงค์ภาพยนตร์ ความคิดและค�ำพูดทถ่ี กู ฝงั ลมื ไปแลว้ จะยอ้ นทวนกลบั มาอกี เหมอื นเพงิ่ ปรากฏสดๆรอ้ นๆ หรอื ถา้ การทบทวนกรรมไมเ่ กดิขน้ึ กจ็ ะมนี มิ ติ แสดงอปุ กรณใ์ นการทำ� กรรม เชน่ เคยออกลา่ สตั วเ์ อาสนกุไวม้ ากๆ ก็ปรากฏนิมติ ปนื ผาหน้าไม้ทเ่ี คยใช้ หรืออาจเห็นฝงู สตั วก์ รูเขา้มาทวงชวี ิต อย่างนเ้ี รียกว่า ‘กรรมนมิ ิต’เสยี ดาย... คนตายไมไ่ ดอ้ า่ น

105 ถา้ ไมใ่ ชก่ รรมช่วั ที่เคยทำ� ก็อาจเปน็ ภาพนิมติ ของนรก ซ่ึงปรงุ แต่งข้ึนแบบเดียวกับฝันร้าย หรือไม่จิตก็ทะลุไปเห็นสภาพจริงอย่างใดอย่างหนง่ึ ของนรก เชน่ เครอ่ื งลงทณั ฑท์ เ่ี ตรยี มรอตนอยู่ และหลงั จากจติ สดุ ทา้ ยดับลง ก็เกิดจิตดวงใหม่ในภพใหม่ ซึ่งก็คือภาวะที่สอดคล้องกับกรรมที่เคยแผดเผาโลกมนษุ ยไ์ ว้ อยา่ งนเ้ี รยี กวา่ ‘คตนิ มิ ิต’ เม่ือกรรมได้เวลาเผล็ดผลหลังความตาย เขาไม่ถามคุณว่าจะเอาหรอื ไมเ่ อา ไม่ฟังเสียงว่าคุณชอบหรอื ไมช่ อบ แตจ่ ะทำ� ตัวเปน็ ตุลาการผู้ไรห้ วั ใจ ปฏบิ ัตติ ามหนา้ ท่ี ส่งคณุ ไปยงั ทท่ี ค่ี วรจะไปท่าเดยี ว การจะไปดหี รอื ไปรา้ ยแคไ่ หนนน้ั เอาอาการทางกายมาเปน็ เครอื่ งตดั สนิ ไมไ่ ด้ กายบางคนสงบกเ็ พราะโรคภยั ไขเ้ จบ็ ตดั อาการรบั รทู้ างกายไปแลว้ หรอื รบั รแู้ ตต่ อบสนองไมไ่ ด้ ตรงขา้ มกบั บางคนทกี่ ายกระสบั กระสา่ ยด้วยโรคภยั ไขเ้ จบ็ แต่ในขนั้ สดุ ท้ายถา้ บญุ ถงึ จรงิ ก็มนี ิมติ ของกรรม หรอืนิมิตของคติอันเป็นท่ีไป มาระงับความกระสับกระส่ายทางใจ จิตสว่างอย่างเตรยี มไปดีได้เองสภาพแวดล้อมของนรก นรกคอื การลงทณั ฑ์ มเี ครอ่ื งลงทณั ฑ์ อาจประกอบหรอื ไมป่ ระกอบดว้ ยผถู้ กู ลงทณั ฑท์ เี่ รยี ก ‘นายนริ ยบาล’ ความปวดแสบปวดรอ้ นของสตั วน์ รกน้ัน ถา้ เอาความรสู้ กึ ทางใจ นรกกไ็ มไ่ ดต้ า่ งไปจากทคี่ มุ ขงั สถานทลี่ งทณั ฑ์หรือแดนประหารที่ใช้มาตรการโหดเห้ียมทารุณบนโลกนี้เท่าใดนัก เราจงึ ดทู ีม่ นุษย์ทำ� กับมนษุ ย์เปน็ การชมิ ลางกอ่ นกไ็ ด้ สมยั ทผี่ คู้ นยงั ปา่ เถอื่ นและเหน็ การตายทรมานของเหลา่ อาชญากร howfarbooks.com

106เปน็ เรอื่ งสนกุ หรอื สมยั ทเี่ หน็ สมควรใหป้ ระชาชนทศั นาโทษทณั ฑอ์ นั ควรสาแกใ่ จของทรชนโฉด กค็ น้ คดิ วธิ ที ารณุ ตา่ งๆนานา เชน่ ยา่ งไฟสดๆ แล่เนื้อเอาเกลอื ทา จบั แชน่ �้ำเดือด ฯลฯ เหลา่ นนี้ ับเปน็ ‘หนงั ตัวอย่าง’ ของนรกภมู ไิ ด้อยา่ งดี มาถึงยุคท่ีบางประเทศอยากให้ผู้กลัวการลงโทษของกฎหมาย ก็ทำ� การแขวนคอนกั โทษประหารในทเ่ี ปดิ เผยตอ่ สาธารณชน ใครจะมามงุดู หรือกระท่ังเอาหินขว้างอย่างไรก็ไม่ว่า เป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู พอประชาชนเหน็ นกั โทษแดว่ ดิ้นตาถลน ทรมานนานกอ่ นขาดใจตาย ก็จะไดไ้ ม่กล้าละเมิดกฎหมายอาญากนั โธมัส เอดสิ นั (Thomas Edison) นกั ประดษิ ฐ์ผมู้ ีชอ่ื เสียงกอ้ งโลกกบั ผชู้ ว่ ยของเขาชอื่ แฮโรลด์ บราวน์ (Harold Brown) ชว่ ยกนั คดิ คน้ เกา้ อี้ไฟฟ้าข้ึนมาเพื่อใช้แทนการแขวนคอนักโทษประหาร ด้วยแนวคิดว่าเปน็ การทำ� ใหท้ รมานน้อยลง สองนักประดิษฐส์ าธิตการฆา่ สตั วห์ ลายตวัด้วยเก้าอี้ไฟฟ้าต่อหน้าสื่อมวลชน เพ่ือท�ำให้เชื่อว่าวิธีน้ีเหมาะกับการประหารชวี ติ นกั โทษทส่ี ดุ ทว่าระหว่างทำ� กบั สัตวแ์ ละทำ� กบั คนอาจไมเ่ หมอื นกนั คนตายไม่อาจกลบั มาเลา่ ไดว้ า่ เปน็ อยา่ งไรแน่ ทแ่ี นๆ่ คอื พยานผเู้ หน็ เหตกุ ารณต์ า่ งพูดตรงกันว่า นอกจากจะไม่ทุเลาความน่าสมเพชแล้ว ยังน่าจะไม่มีวิธีประหารใดหฤโหดน่าขนลุกขนพองไปกว่าเก้าอ้ไี ฟฟ้าอีกแลว้ สภาพการตายของคนท่ีด้ินบนเก้าอี้ไฟฟ้าน้ันทุเรศทุรังเหลือประมาณ เคยมีเกยี รตยิ ศหรอื มคี วามสงา่ งามมาปานใด กเ็ ปน็ อนั สนิ้ สดุ ลงบนเกา้ อไ้ี ฟฟา้น่ันเอง ณ นาทปี ระหาร นกั โทษเกา้ อไี้ ฟฟา้ จะกระตกุ หดตวั แลว้ ทะลง่ึ โดดเพอ่ื ตอ่ สกู้ บั เครอ่ื งรอ้ ยรดั ดว้ ยพลงั มหาศาลอยา่ งเหลอื เชอื่ ในเฮอื กสดุ ทา้ ยเสยี ดาย... คนตายไม่ไดอ้ ่าน

107ของชวี ติ มอื ของนกั โทษจะแดงสลบั ขาว ลำ� คอจะโกง่ ยดื ออกมาราวกระดกูท�ำด้วยเหล็กสปริง แขนขาและน้ิวมือนิ้วเท้ากับใบหน้าหงิกงอบิดเบ้ียวอยา่ งรนุ แรงจนแทบไม่เหลอื สภาพเดมิ ให้จดจำ� กนั ได้ อ�ำนาจขับดันของไฟฟ้าน้ัน ทรงพลังสูงขนาดท�ำให้ลูกนัยน์ตานักโทษถลนจากเบา้ แล้วออกมากองบนแกม้ ได้ โดยมากนกั โทษมกั ขับถา่ ยของเสยี อยา่ งอุจจาระปสั สาวะออกมาเร่ียราด แถมปากอาจพน่ เลอื ดกบั นำ�้ ลายทะลกั หลงั่ พรง่ั พรอู อกมาดว้ ย สว่ นเนอื้ หนงั ของนกั โทษจะบวมเปง่ ออกและขยายจนกระท่งั ฉกี ขาด หลังจากแดงก่�ำใกล้เปน็ ไฟได้ท่ี ผใู้ กลช้ ดิ เหตกุ ารณส์ ามารถไดย้ นิ เสยี งปะทแุ บบเดยี วกบั ทเ่ี ราไดย้ นิเสียงเปรียะๆของเน้อื ทอดบนกระทะ ว่ากนั วา่ ก้อนสมองจะมคี วามรอ้ นสงู ไดเ้ ทา่ นำ้� เดอื ดทเี ดยี ว แมเ้ วลาผา่ นไปหลงั จากตดั กระแสไฟฟา้ แลว้ ตบัก็จะสุกขนาดแตะตอ้ งดว้ ยมอื เปล่าไมไ่ ด้ เมื่อต้องตายทรมานขนาดน้ี และสภาพศพหลังการตายสุดอุจาดเห็นปานน้ี เหตุใดบา้ นเมอื งจึงกระทำ� เสมอื นไรม้ นุษยธรรมนักเล่า? ครง้ัน้ัน เขาอ้างกนั ว่าวิธีนี้ทำ� ให้ ‘ตายทนั ทีโดยปราศจากความเจ็บปวด’ และที่อ้างได้อยู่นานก็เพราะไม่มีการเผยแพร่นาทีประหารออกสู่สายตาประชาชน หากทกุ คนเหน็ แลว้ กค็ งลงมตเิ ปน็ เอกฉนั ทใ์ หย้ กเลกิ วธิ ปี ระหารแบบนต้ี ง้ั แตค่ รัง้ แรกแลว้ ! นรกกอ่ นตายของคนเจอโทษประหารโหดๆ อาจเปน็ การลงโทษที่สาสมกบั บาประดบั หนงึ่ แลว้ ถา้ ไมม่ บี าปอนื่ อนั สมควรแกก่ ารลงทณั ฑอ์ นัเหี้ยมเกรียมต่อ ก็อาจไปสู่ความเปน็ เดรัจฉานหรอื ความเป็นเปรต หรือกระทัง่ ภมู สิ งู กวา่ นนั้ ได้ บางคนอาจนกึ วา่ โทษประหารอนั ไรม้ นษุ ยธรรมอาจแสดงทกุ ขใ์ นนรกท้งั หมดแลว้ แต่ช้ากอ่ น ในนรกไม่มีมนษุ ยธรรมในการลงทณั ฑ์ ต่อ howfarbooks.com

108ให้มนุษย์ถอดจิตไปเย่ียมทัศนา แล้วกลับมาร้องแรกแหกกระเชอ ยื่นอุทธรณ์ขอให้ระงับวิธีป่าเถ่ือนอย่างไร ก็ไม่มีใครช่วยยุติโทษทัณฑ์อันเหี้ยมเกรียมเหล่าน้ันได้ แถมพระพุทธเจ้ายังตรัสด้วยว่าให้เอาหอกสามร้อยเล่มแทง ซึ่งคงหมายถึงไม่เหลือสักตารางน้ิวเดียวท่ีปราศจากความเจ็บปวดจากหอก กย็ งั ไมไ่ ด้เส้ียวเดียวของความทุกขใ์ นขุมนรก! สดุ ทา้ ย ขอใหท้ ราบวา่ วญิ ญาณทผ่ี ดุ เกดิ ในนรกไดน้ นั้ ตอ้ งมดื หนกัเข้าขั้นพอ ฉะนั้น ก�ำหนดเวลาในการลงโทษย่อมไม่ธรรมดา กว่าจะถึงก�ำหนดพ้นโทษได้น่ีเขาไม่นับกันเป็นเดือนเป็นปี แต่ว่ากันหลายร้อยปีหลายพนั ปี หรอื กระทง่ั เปน็ กปั เปน็ กัลป!์ ตอนอยู่บนโลกเย็นๆ เป็นใครก็กล้าบอกว่า ไม่กลัวนรกร้อนๆกันท้ังน้ัน แต่ตอนอยู่ในนรกจริงๆ เป็นใครก็ต้องยอม กลับไปตัดมือตัดเท้าท้ิง เพื่อไม่ต้องท�ำเร่ืองช่ัวร้ายเลยดีกว่าเสยี ดาย... คนตายไม่ได้อ่าน

109ไปเป็นเดรัจฉานได้อยา่ งไร? howfarbooks.com

110 พุทธพจน์ เดรัจฉานภูมิเปรียบเหมือนหลุมที่ลึกยิ่งกว่าช่วงตัวมนุษย์ และเต็มไปด้วยอุจจาระ หลุมนี้ย่อมไม่น�ำความสุขมาสู่ผู้ ก�ำลังร้อน เหนือ่ ย และหิวกระหายอยู่กอ่ น ถา้ ยังเดินหลง มาตามทางทจ่ี ะพลดั ตกลงไปในหลมุ อจุ จาระนอี้ กี ในทสี่ ดุ เขายอ่ มพบกบั ความเนา่ เหมน็ เปน็ ทกุ ขอ์ ยา่ งฉกรรจ์ อกี ทง้ั ยังต้องทรุ นทุรายหิวกระหายไม่เลกิ ดว้ ย มหาสหี นาทสตู รเสยี ดาย... คนตายไม่ไดอ้ า่ น

111๑เหล่าสัตวเ์ ดรัจฉานแบ่งเป็นจ�ำพวกตา่ งๆ คือ พวกท่กี นิ หญา้ เปน็ อาหาร เชน่ ม้า โค ลา แพะ และ๒อื่นๆทก่ี นิ หญ้าเหมือนกัน พวกทก่ี นิ คถู เปน็ อาหาร เชน่ ไก่ สกุ ร สนุ ขั บา้ น สนุ ขัปา่ และอ่นื ๆท่กี ินคูถเหมอื นกนั เมอื่ ไดก้ ล่นิ คถู แตไ่ กล ก็รีบว่ิงกระหืดกระหอบไปด้วยหวังว่าจักกินเสียเด๋ียวน้ันเปรียบเหมือนพวกพราหมณ์เดินไปตามกล่ินเครื่องบูชา๓ด้วยความตั้งใจวา่ จะกินใหไ้ ด้เลย จะกินให้ได้เลย พวกท่เี กดิ แก่ และตายในที่มดื เชน่ ตั๊กแตน มอด๔ไส้เดือน และอืน่ ๆที่อยู่มดื ๆเหมอื นกัน พวกทเี่ กิด แก่ และตายในน�้ำ เชน่ ปลา เต่า จระเข้๕และอืน่ ๆทีอ่ ยูใ่ นน�ำ้ เหมอื นกัน พวกทีเ่ กดิ แก่ และตายในของโสโครก เชน่ จำ� พวกท่อี าศัยปลาเนา่ จ�ำพวกท่ีอาศัยในศพเน่า จ�ำพวกทอ่ี าศัยในขนมกุมมาสเก่า จ�ำพวกท่ีอาศัยในน�้ำคร�ำ จ�ำพวกท่ีอาศยั ในหลมุ โสโครก และอนื่ ๆทอี่ าศยั ของโสโครกเหมอื นกนั howfarbooks.com

112 คนพาลผเู้ หน็ แกก่ นิ ดว้ ยความตดิ ในรสอาหาร เขาทำ� กรรม ลามกเอาไว้ เม่ือตายไปย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของ เหล่าเดรัจฉาน กินของเนา่ เหม็นประการต่างๆ พาลบัณฑติ สตู รเสียดาย... คนตายไมไ่ ด้อา่ น

113มุมมองอันควรได้จากพุทธพจน์ มนุษย์อย่างพวกเราน้ี ถึงแม้จะร่วมอาศัยในดาวเคราะห์ดวงเดียวกันกับสัตว์ในภพอื่น ดังเช่นท่ีเห็นเหล่าเดรัจฉานที่วิ่งกันให้เกล่ือนบางลัทธิยังอุตส่าห์สร้างความเช่ือว่าพวกมันไม่มีจิตวิญญาณ หรือเป็นเพียงวัตถุท่ีเกิดมาให้มนุษย์กัดกินโดยเฉพาะ นี่ย่อมเป็นเครื่องยืนยันว่าการเห็นภพภูมิอ่ืนด้วยตาเปล่า ไม่ได้ช่วยให้เรารู้เร่ืองภพภูมิดีข้ึนเลยแมแ้ ต่นอ้ ย เม่ือพระพุทธเจ้าเปรียบเดรัจฉานภูมิว่าเทียบได้กับหลุมลึกที่เต็มไปดว้ ยอจุ จาระ ดกั อยบู่ นทางกนั ดาร กห็ มายความวา่ เสน้ ทางสคู่ วามเปน็สัตวเ์ ดรจั ฉาน คือกับดักทีน่ ่ารงั เกยี จย่งิ ถา้ ตกลงไปแล้วก็ปนี ป่ายกลับข้ึนมายาก ซึ่งผู้ระลึกชาติได้ต่างก็ยืนยันตรงกันว่า เม่ือพลาดไปเป็นสหายแหง่ สตั วเ์ ดรจั ฉานแลว้ กต็ อ้ งวนเวยี นเกดิ ตายดว้ ยความตดิ ในสภาพนน้ั ๆนบั หมน่ื ชาติ กว่าทบี่ าปจะเลกิ ใหผ้ ล ยกตนกลบั สู่ภูมทิ ่สี งู ข้นึ ได้ แต่แม้จะน่ารังเกียจปานใด ก็ยังนับว่าดีกว่าพลัดตกลงไปในหลุมถา่ นเพลิง ภมู แิ หง่ เดรัจฉานน้ันแมน้ า่ รังเกยี จส�ำหรับมนษุ ย์ แต่อาจหอมส�ำหรับสัตว์ท่ีเหมาะ เช่น หนอนในส้วมย่อมเห็นอุจจาระเป็นที่อยู่ท่ีกินอันส�ำราญของตน เปรียบได้กับมนุษย์ท่ีชาชินกับกรรมเน่าเหม็น ย่อมเหน็ วา่ กรรมน้ันดี นา่ ท�ำ แมวบา้ นหรอื หมาบา้ นหนา้ ตานา่ รกั นา่ สงสาร ทถ่ี กู ฟอกดว้ ยแชมพูเนื้อตัวสะอาดสะอ้าน ได้รับการประคบประหงมอย่างดี น่ันคือตัวอย่างความเนา่ เหมน็ ทหี่ อ่ หมุ้ ดว้ ยบญุ เกา่ แลว้ เปน็ ประเภทหนงึ่ ในลา้ นแลว้ ภมู ิเดรัจฉานจะปรากฏอย่างแท้จริงเม่ือไม่มีมือมนุษย์ยื่นเข้าไปแทรกแซงอยา่ งเชน่ พวกงไู ดแ้ ตเ่ สอื กคลานไปทงั้ ชวี ติ พวกนกเพนกวนิ กนิ แมก้ ระทง่ั howfarbooks.com

114ขขี้ องตัวเอง พวกค้างคาวถกู บังคบั ให้เกลยี ดแสงสว่าง ฯลฯ คงไม่มใี ครคัดค้านว่าสภาพชีวิตของเดรัจฉานท้ังหลาย น่าอนาถย่ิงกว่ามนุษย์ผู้ส้ินไรไ้ ม้ตอกท่ีสดุ ในโลกเป็นแน่กรรมอนั ควรแกส่ ภาพเนา่ เหมน็ กรรมเนา่ เหมน็ ยอ่ มเหมาะแกส่ ภาพเนา่ เหมน็ เมอื่ ศลี ๕ ดา่ งพรอ้ ย๑หรอื ขาดทะลเุ ปน็ ประจำ� กม็ ผี ลใหจ้ ติ ใจตกตำ�่ ดำ� มดื พรอ้ มจะไปเปน็ เพอ่ื นสตั วเ์ หลา่ ใดเหล่าหนง่ึ ยกตัวอย่างเปน็ ขอ้ ๆได้ คือ ทำ� รา้ ยรา่ งกายคนหรอื สตั ว์ เชน่ ทุบตีลูกเอาความสะใจตามอารมณ์โกรธ ไม่ใช่ด้วยความเมตตาคิดก�ำราบ ชอบเตะหมาเล่นด้วยความเหน็ เป็นของสนุก ชอบตกปลามากนิ หรอื ฆา่ สตั ว์เล็กสัตว์น้อยเพื่อความบันเทิง ถ้ากรรมจะเผล็ดผล ก็ต้องไปสู่ความเป็น๒เช่นนนั้ เพือ่ เปน็ ฝ่ายถูกกระท�ำเขา้ ใหบ้ า้ ง ฉอ้ โกงทรพั ยส์ นิ ของคนอนื่ เช่น มรี ายได้เพอ่ื การอยกู่ นิ ทด่ี ขี นึ้ ดว้ ยวธิ ยี กั ยอกทรพั ยบ์ รษิ ทั ถอื เอาของผอู้ น่ื ทเี่ ขามไิ ด้๓ยกใหเ้ ป็นนสิ ัย ประพฤตสิ ำ� สอ่ น เชน่ เหน็ การมเี พศสมั พนั ธเ์ ปน็๔เร่ืองธรรมดา ไม่ต้องเลือกหน้าก็ได้ จะลักกินขโมยกินด้วยการลอบขึ้นบา้ นใครขณะผัวเผลอหรอื เมียเผลอบ้างกไ็ ด้ พดู ใหเ้ กดิ ความเสยี หาย เชน่ นนิ ทาวา่ รา้ ยเสียดาย... คนตายไมไ่ ดอ้ า่ น

115ยแุ ยงตะแคงรว่ั ดว้ ยเจตนาใหค้ นแตกคอกนั ดว้ ยฝมี อื ตน หรอื ขอทานดว้ ยวธิ โี กหกวา่ ไมม่ สี ตางคก์ นิ ขา้ ว อยากใชค้ วามสงสารของคนอน่ื เปน็ เครอ่ื งมอื๕หลอกเอาสตางค์เขา เสพเครอ่ื งเมาถงึ ขน้ั สตพิ รา่ เลอื นเชน่กนิ เหลา้ จนสมองทึบ คดิ อ่านอะไรไมค่ ่อยออก โกรธงา่ ยหายช้า แม้น�้ำหนักอาการปล่อยใจตามแรงจูงของกิเลสจะเบากว่าท่ีกล่าวมา แตถ่ า้ ส่งั สมใหม้ ากจนเกิดกล่ินเนา่ เหมน็ ทางวญิ ญาณฟุ้งกระจาย คือใครเห็น ใครอยู่ใกล้แล้วรู้สึกถึงความหม่นมืดน่ารังเกียจ ชวนให้อยากหลกี ห่าง แบบนกี้ ็พรอ้ มจะดิง่ เขา้ ท้องสัตว์ในทนั ทที ตี่ ายเชน่ กนั การไปสู่ความเปน็ สตั ว์นั้น มคี วามหลากหลาย เพราะโดยหลกั แม้ภพของสตั วเ์ ดรจั ฉานจะเหมาะกบั คนทอี่ ยกู่ นิ ดว้ ยกรรมอนั เนา่ เหมน็ ลามกแต่ก็ยังมีจำ� พวกของสตั วช์ ้ันสูงแยกย่อยมากมาย บางคนอุตสา่ ห์ท�ำดีท้ังชวี ิต แตม่ าพลาดในขณะใกล้ตาย เช่น ตายอยา่ งมหี ว่ ง ตายอยา่ งขาดสติ ตายอยา่ งเหมอ่ ลอยพรำ่� เพอ้ ตายอยา่ งเศรา้หมองขาดทย่ี ดึ เหนย่ี ว พระพทุ ธเจา้ ตรสั วา่ ถา้ จติ เศรา้ หมองกอ่ นตาย อบายเป็นท่หี วังได้ อยา่ งไรก็ตาม เหล่าคนดีทพ่ี ลาดไปเปน็ สัตว์น้ี บุญเกา่ มักส่งไปอยู่ในอัตภาพที่น่ารักน่าเอ็นดู คนเห็นแล้วอยากเล้ียง อยากประคบประหงม ซึ่งนก่ี ็เปน็ วธิ แี สดงตัวของกรรม ท่ียื่นมอื เข้าอปุ ถมั ภไ์ ม่ใหต้ กระกำ� ลำ� บากจนเกนิ ไป และชาตแิ รกๆทไ่ี ปเกดิ เปน็ สตั วก์ ม็ กั มคี วามรู้สึกนึกคิดใกล้เคียงมนุษย์ สามารถส่ือสารกับมนุษย์เข้าใจได้ง่าย ฟังภาษาคนหลายๆคำ� ออก แมแ้ ตพ่ ระ ถา้ ครองจีวรแลว้ ขีเ้ กียจ ไมท่ �ำตามกติกาทใี่ หค้ �ำตกลงไว้กับพระพทุ ธเจ้าในวนั บวช คือ ไม่เพียรพยายามปฏบิ ตั เิ พอ่ื ทำ� มรรคผล howfarbooks.com

116นิพพานใหแ้ จง้ สักแต่บริโภคขา้ ว ขนม และนำ�้ ทช่ี าวบ้านจดั มาถวายไปวนั ๆดว้ ยอาการเกยี จคร้าน กอ็ าจตอ้ งไปเปน็ ววั ชดใชข้ ้าวน�ำ้ ของชาวบา้ นได้ ทัง้ ท่ไี ม่เคยท�ำผดิ วนิ ัยรา้ ยแรงใดๆเลยนมิ ิตบอกลางรา้ ย การไปสู่ความเป็นสัตว์ คือ การไปอยู่ในสภาพชวนสังเวช น่าอเนจอนาถ กรรมนมิ ิตทปี่ รากฏในหว้ งมโนทวารกอ่ นตาย จึงมักจะเป็นความคิด คำ� พูด หรอื การกระท�ำใดๆอนั น่าอดสู ชวนใหท้ ุเรศตนเอง หากไม่ใช่นิมิตการท�ำกรรมอันน่าเศร้าหมอง ก็อาจเป็นคตินิมิตของสตั วท์ ตี่ นจะตอ้ งไปเปน็ เชน่ คนจะไปเปน็ ลงิ อาจเหน็ แมกไมใ้ นราวปา่กับได้ยินเสียงรอ้ งเจ๊ียกๆ เปน็ ต้น สงิ่ ทเ่ี หน็ ในหว้ งมโนทวารกอ่ นตาย มกั เตอื นใหร้ ะลกึ เปน็ ภาพรวมว่าชีวิตท่ีผ่านมาน้ี เป็นคนเช่นไร เหมาะกับเผ่าพันธุ์สัตว์แบบไหน เช่นคนดุร้ายแต่มีความสง่างามน่าเกรงขาม เหมาะกับสภาพแบบเสือหรือราชสหี ์ คนอนั ธพาลทมี่ งุ่ รา้ ยกบั คนอนื่ กอ่ นไดโ้ ดยไมต่ อ้ งมเี หตผุ ล เหมาะกบั สภาพแบบตวั ตอ่ คนหนา้ ไหวห้ ลงั หลอกทเ่ี ตม็ ไปดว้ ยความคกึ คะนองเหมาะกับสภาพแบบลิง คนรักเดียวใจเดียวแต่เศร้าหมองอาลัยไม่เลิกเหมาะกบั สภาพแบบนก เป็นต้นเสียดาย... คนตายไมไ่ ดอ้ า่ น

117สภาพแวดล้อมของเดรจั ฉาน ความจรงิ คณุ เหน็ ตวั อยา่ งของมนษุ ยท์ เ่ี ลอ่ื นภมู ลิ งไปเปน็ เดรจั ฉานบอ่ ยๆ เชน่ สบตากับสุนัขบางตัว แล้วเกิดความรูส้ กึ เหมือนมนั พยายามส่ือสารกบั คุณ เหมอื นมนั อยากพดู อะไร แตก่ ็พูดไมไ่ ด้ ได้แตเ่ หา่ พวกนี้เปน็ ตัวอยา่ งของการเพิ่งมาจากความเปน็ คน บางตัวเกดิ ใกลถ้ น่ิ ฐานเดิมของตน เลยยิง่ จ�ำไดช้ ดั มนั จึงรูส้ ึกข้ึนมาเป็นวบู ๆวา่ ‘เราเคยเปน็ คน’ ซ่ึงหมายถึงรูเ้ ร่ืองรู้ราวได้อย่างคน และอย่างท่ีคุณเห็นจนคุ้น สัตว์มีอยู่มากมาย ทั้งตัวเล็ก ตัวใหญ่สอ่ื สารกบั มนุษย์ไดบ้ า้ ง สือ่ สารกบั มนุษยไ์ ม่ได้เลยบา้ ง อาศยั เป็นท่เี ป็นทางบ้าง จรจัดอยู่ตามถนนบ้าง เป็นสัตว์สามัญที่มนุษย์เลี้ยงกันท่ัวบ้างเปน็ สตั วไ์ มส่ ามญั ทม่ี มี นษุ ยเ์ พยี งบางคนเลย้ี งไวบ้ า้ ง แตค่ วามจรงิ กค็ อื ไมไ่ ด้มแี คห่ มู หมา กา ไก่ นก หนู และแมลงเพยี งไมก่ ช่ี นดิ ทคี่ ณุ รจู้ กั ทวา่ โลกใบนี้ใบเดยี วรองรบั สงิ่ มชี วี ติ ไวถ้ งึ ประมาณ ๑๐ ลา้ นสายพนั ธ์ุ กลา่ วอกี นยั หนง่ึ คอืโลกนย้ี นิ ดตี อ้ นรบั ผกู้ อ่ กรรม ๑๐ ลา้ นประเภท เหนอื ขน้ึ ไปบนฟา้ ยงั มสี ตั วป์ กีลกึ ลงไปในดนิ ยงั มสี ตั วใ์ ตพ้ ภิ พ เบอ้ื งลา่ งลงไปในมหาสมทุ รยงั มสี ตั วน์ ำ้� ลกึซงึ่ เหลา่ นนั้ เราอาจไมเ่ คยเหน็ หนา้ คา่ ตาของพวกมนั เลยจนตาย พวกเราได้แต่เช่ือโดยอาศัยประสบการณ์ส่วนตัวว่า อุณหภูมิประมาณนี้ แสงสวา่ งประมาณน้ี น้�ำดนิ ประมาณน้ี จึงมีชวี ติ อย่างมนุษย์เราและหมหู มากาไกอ่ าศยั อยู่ได้ นแี่ หละสภาพแวดลอ้ มที่สนับสนนุ การมีชีวิต หากเป็นสภาพแวดล้อมแบบอื่น ชีวิตก็น่าจะหมดสิทธิ์ถือก�ำเนิดเกดิ มาด�ำรงอยู่เปน็ แน่แท้ นกั วทิ ยาศาสตรเ์ คยเชอ่ื กนั วา่ ทรี่ ะดบั มหาสมทุ รลกึ ตงั้ แต่ ๖,๐๐๐ เมตร howfarbooks.com

118เป็นต้นไป ไมอ่ าจเป็นที่อาศัยของส่ิงมชี ีวิต เนอื่ งจากแสงอาทิตยอ์ ันเป็นปจั จัยส�ำคญั ในการดำ� รงชีวติ ไมอ่ าจสอ่ งเข้าไปถึง คอื แค่ ๒๐๐ เมตรก็มืดสนิทแลว้ แถมใตน้ ำ้� ลกึ ขนาดนน้ั ยังไมค่ ่อยมีสารอาหาร ซง่ึ จ�ำเป็นสูงสดุสำ� หรบั สิง่ มีชีวติ อีกต่างหาก แต่ทว่าความปักใจเชื่อเช่นนั้นถูกท�ำลายลงสิ้น นับแต่มีเรือด�ำน�้ำไคโกะ (Kaiko) ซง่ึ ดง่ิ ลงไปไดถ้ งึ จดุ ทล่ี กึ ทส่ี ดุ ในโลก คอื กน้ บง้ึ มหาสมทุ รแปซิฟิกซึ่งมีชื่อเรียกว่า ‘มาเรียน่า เทรนช์’ (Mariana Trench) ซึ่งลึก๑๑,๐๐๐ เมตร หรอื ราว ๑๑ กโิ ลเมตร ณ จดุ ทมี่ แี รงดันมากกวา่ แรงดันอากาศ ๑,๑๐๐ เทา่ เจา้ ตวั น้อยเชน่ ปขู าวขนาดเลก็ หนอนทะเล กงุ้ เผอื ก ปลาจว๋ิ ตลอดจนสตั วแ์ ปลกหนา้อกี มาก ยงั อตุ สา่ หด์ ำ� รงชวี ติ อยกู่ นั ไดส้ บายๆ ราวกบั จะเยย้ นกั วทิ ยาศาสตร์วา่ ถา้ พอใจจะอยู่เสียอย่าง ยิ่งกว่านีก้ ็ยงั ไหว! ทำ� ไมสตั วเ์ หลา่ นไ้ี มต่ ายภายใตแ้ รงดนั มหาศาล? นกั วทิ ยาศาสตร์อธบิ ายวา่ สงิ่ มชี วี ติ เหลา่ นนั้ ‘ปรบั ตวั ’ ใหเ้ ขา้ กบั สภาพแวดลอ้ ม โดยความดนัภายในตัวของพวกมนั มีค่าเทา่ กันพอดีกบั แรงดนั น้�ำ ณ ระดับนน้ั ๆ ค�ำถามต่อไป แล้วพวกมันเอาอาหารท่ีไหนกิน? ค�ำตอบคือสัตว์บางตัวไม่มีปากส�ำหรบั กนิ แถมไมม่ รี ะบบยอ่ ยอาหารอกี ด้วย พวกมนั มีชวี ติ รอดอยดู่ ว้ ยไฮโดรเจนซลั ไฟดซ์ ง่ึ พบในนำ�้ ลกึ เกนิ ๒,๕๐๐ เมตรขน้ึ ไป ทีน้ีมาถึงค�ำถามมหัศจรรย์ ภายใต้ท้องสมุทรลึกสุดหยั่งปานนั้นท�ำไมสิ่งมีชีวิตถึงต้องดันทุรังไปเกิดให้ล�ำบากด้วย? การมองว่าพวกมันตอ้ ง ‘พยายามปรบั ตวั ’ ทำ� ใหส้ ตั วท์ ะเลลกึ ดมู คี วามไมป่ กตใิ นตวั เอง หรอืไม่ก็ชวนให้นึกไปว่า สัตว์โลกท้ังหลายสักแต่อยากมีๆชีวิต มีๆเผ่าพันธุ์ของตนให้เต็มโลก โดยไม่สนใจว่าจะเป็นตรงไหน เหมาะหรือไม่เหมาะถา้ ไมเ่ หมาะกค็ อ่ ยปรบั ตวั เอา แตถ่ า้ เหมาะอยแู่ ลว้ กไ็ มต่ อ้ งปรบั ตวั ดงั เชน่เสียดาย... คนตายไม่ได้อ่าน

119มนษุ ยเ์ ราและสตั วบ์ นบกอ่ืนๆ การเอาตัวเองเปน็ ศนู ย์กลางโลก ตลอดจนการสันนิษฐานด้วยวธิ ีคดิ คะเนดน้ เดา จะมหี ลักการหรือไมม่ ีหลกั การก็ตาม มักถกู ล้มล้างดว้ ยการคน้ พบความจรงิ ในภายหลงั วา่ ไมใ่ ช่ ไมต่ รงตามทส่ี นั นษิ ฐาน แตห่ าก‘รจู้ รงิ ’ ด้วยวธิ ีทางจติ ดว้ ยญาณหย่ังรู้ครอบทั่ว กไ็ มต่ อ้ งมาลม้ ลา้ งทฤษฎีเกา่ ด้วยการสร้างทฤษฎีใหม่ร�่ำไป โลกนี้มีค�ำอธิบายที่ฟังข้ึนและสมเหตุสมผล ด้วยหลักกรรมวิบากเราต้องยอมรับวา่ จดุ เร่มิ ต้นของชวี ติ หาใชม่ าจากการสืบพนั ธุอ์ ย่างเดียวทว่ามีกรรมเก่าบังคับให้ต้องมีรูปชีวิตแบบหน่ึงขึ้นมาก่อน จากนั้นองค์ประกอบของการเกดิ และการด�ำรงชีวติ อยู่จงึ ตามมาในภายหลงั ดังเช่นสัตว์น�้ำลึกน้ัน จัดเข้าข่ายกรรมที่เหมาะกับการเป็นสัตว์น้�ำและอยูใ่ นทีม่ ืด ไร้แสงชนิดใดๆสาดสอ่ งเข้าไปถงึ เมอ่ื มีกรรมเช่นน้ันเปน็ตวั ตงั้ ทง้ั รปู ชวี ติ และสงิ่ แวดลอ้ มระดบั เดรจั ฉานภมู นิ น้ั ๆกต็ ามมาเอง ไมม่ ีอะไรที่กฎแห่งกรรมวิบากออกแบบให้ไม่ได้ และสัตว์ผู้รับกรรมก็ไม่ต้อง‘ปรบั ตวั ’ ใดๆ เพราะกรรมไดจ้ ดั การปรบั อวยั วะภายในและสภาพแวดลอ้ มให้ลงตวั สอดคลอ้ งกันหมดอยแู่ ลว้ นอกจากสตั วท์ ง้ั หลายจะมอี ายขุ ยั แลว้ แตล่ ะเผา่ พนั ธก์ุ ม็ อี ายขุ ยั เชน่กนั ไมม่ สี ายพันธใ์ุ ดถูกก�ำหนดใหอ้ ยคู่ โู่ ลกไปจนชวั่ ฟ้าดินดับ ทแ่ี ท้ตา่ งก็ก�ำลังทยอยสูญพันธุ์ไปเร่ือยๆทั้งหมด เม่ือใดจะสูญพันธุ์ เม่ือน้ันระบบการคลอดจะลม้ เหลวอย่างลึกลับ เชน่ สัตวม์ ีครรภจ์ ะแท้งพร้อมกันถว้ นหน้า ไรค้ ำ� อธิบายเปน็ เหตุเปน็ ผลแบบวทิ ยาศาสตร์ การทยอยสูญพันธุ์ของเหล่าสัตว์ ช่วยให้เราคิดได้ว่าสัตว์บางเผ่าเปน็ เพยี ง ‘เผา่ พนั ธเ์ุ ฉพาะกจิ ’ เหมาะสำ� หรบั รบั กรรมของสตั วจ์ ำ� พวกหนง่ึพอไมเ่ หลอื สตั วท์ ที่ ำ� กรรมอนั เขา้ กนั ได้ เผา่ พนั ธเ์ุ ฉพาะกจิ นนั้ กถ็ งึ แกก่ าล howfarbooks.com

120สลายตวั ไป และเมอื่ มองวา่ ภพภมู คิ อื การโยกยา้ ยถา่ ยเทประชากร เรากจ็ ะตอบคำ� ถามคาใจหลายๆคนไดอ้ ยา่ งชดั เจน เชน่ ‘คนเกดิ มาจากไหนเยอะแยะไหนวา่ ตอ้ งมบี ญุ มากถงึ จะเป็นคนได?้ ’ กอ่ นข้นึ ค.ศ. ๒๐๐๐ มีพลโลกทงั้ ส้ิน ๖,๐๐๐ ลา้ นคน แตค่ วามเปน็ จริงแลว้ โลกน้คี ือการยักยา้ ยถา่ ยเทระหว่างคนเป็นกบั คนตาย ถา้ มีตาทิพย์กจ็ ะเห็นมีเดก็ เกิดใหมเ่ ป็นดอกเหด็ ถงึ วนิ าทีละ ๓ คน แตว่ ินาทีเดยี วกันนั้นเองก็จะมีคนตาย ๒ ศพดว้ ย มกี ารคำ� นวณกนั ไวว้ า่ ตง้ั แตต่ น้ ตระกลู มนษุ ยอ์ บุ ตั มิ าจนถงึ ทกุ วนั นี้มีคนมาเกิดแลว้ รวมไมต่ ่�ำกวา่ แสนล้านคน เพราะฉะนั้นถ้าเชื่อวา่ มนุษย์ตายแล้วจะต้องกลบั มาเกดิ เปน็ มนษุ ย์อกี กอ็ ยา่ ได้แปลกใจอะไรเลย หกพันลา้ นยังน้อยเกินไปดว้ ยซ�้ำสำ� หรบั การเวียนวา่ ยอยูใ่ นโลกใบเก่า แตข่ อ้ เทจ็ จรงิ กค็ อื โลกมนษุ ยค์ อื การหมนุ เวยี นเปลยี่ นถา่ ยระหวา่ งภพอีกมาก คนตายไปเป็นสัตว์นรก ไปเปน็ สัตว์เดรัจฉาน ไปเป็นเปรตไปเปน็ เทวดา ไปเปน็ พรหม และสงิ่ มชี วี ติ ตา่ งภมู เิ หลา่ นนั้ กว็ นกลบั มาเกดิเป็นมนษุ ยไ์ ดอ้ กี เรอ่ื ยๆ เอาเฉพาะทเี่ หน็ ดว้ ยตาเปลา่ อยา่ งสตั วเ์ ดรจั ฉาน ไมม่ ใี ครรแู้ นน่ อนวา่จำ� นวนประชากรสตั วม์ อี ยเู่ ทา่ ใด แคส่ ตั วใ์ หญเ่ ฉพาะววั ควาย หมู และแกะ ที่ผา่ นโรงฆา่ สตั วม์ าเปน็ อาหารของมนษุ ยน์ น้ั หนงึ่ ปรี วมแลว้ เกนิ ๑,๖๐๐ ลา้ นตวั สว่ นสตั วเ์ ลก็ ทฆ่ี า่ กนั ไดส้ ะดวกโดยไมต่ อ้ งผา่ นโรงฆา่ สตั วอ์ ยา่ งเชน่ ไกน่ น้ัยอดตอ่ ปเี พมิ่ ปรมิ าณขน้ึ เรอื่ ยๆ ลา่ สดุ ตกราว ๑๘,๐๐๐ ลา้ นตวั แม้สัตว์เพยี ง๕ ชนิดอันเป็นอาหารประจ�ำของมนุษย์ที่กล่าวมานี้ ก็พากันตกตายไปเกนิ จำ� นวนพลโลกในปัจจบุ ันไม่รเู้ ทา่ ไรแลว้ ภายในปีเดียว!เสยี ดาย... คนตายไมไ่ ด้อา่ น

121 สตั ว์ยงิ่ เลก็ ลงมาเทา่ ไหร่ก็ยิ่งมีปรมิ าณมากข้ึนเทา่ นน้ั เหมอื นฟอ้ งว่าส่วนใหญ่เคยเป็นมนุษย์ใจเล็ก ท�ำอะไรตามๆกัน ก่อกรรมในแบบที่ตอ้ งเกดิ ในอตั ภาพจวิ๋ ๆ ดูอย่างปลาทงั้ มหาสมทุ ร คำ� นวณแล้วมีอย่ไู มต่ ำ�่กว่า ๓.๗ ลา้ นล้านตวั ขอให้ตรองดู ระดบั ปลายังข้ึนหลกั ‘ลา้ นลา้ น’ ถ้านับมดปลวกรวมกันท้ังโลกคงเป็นตัวเลขที่นึกไม่ออก บอกไม่ถูก เขียนเปน็ เลขแลว้ เปล่าประโยชน์กบั การจนิ ตนาการว่าประมาณไหน ยงิ่ กว่านัน้ พระพุทธเจา้ ผูร้ ูแ้ จง้ จักรวาล ยังตรัสไวอ้ กี วา่ โลกมนุษย์อยา่ งนี้มเี ปน็ อนนั ต์ แตล่ ะโลกกม็ ีภมู นิ รก เดรัจฉาน เปรต เทวดา และพรหมที่เก่ยี วเน่อื งกบั ตนเอง ฉะน้ัน การยกั ย้ายถา่ ยเทจึงมไี มจ่ �ำกดั อยา่กงั วลวา่ จะขาดภพภมู ทิ เ่ี หมาะกบั กรรมของคณุ ตอ่ ใหค้ ณุ ทำ� กรรมไวแ้ สนพสิ ดาร หรอื ประหลาดขนาดไหนกต็ าม! เจอกล่ินเหม็น กับเห็นพฤติกรรมเน่าเหม็น ผลที่เหมือนกันคือ อาการผงะ ขยะแขยง howfarbooks.com

122 ไปเปน็ เปรตไดอ้ ย่างไร?เสยี ดาย... คนตายไมไ่ ด้อ่าน

พุทธพจน์ 123เปรตภมู เิ ปรยี บเหมอื นตน้ ไมบ้ นพนื้ เปน็ คลนื่ ลอน มใี บออ่ นและใบแกเ่ พยี งนอ้ ย มเี งาปอ้ งแดดไมม่ าก ไมอ่ าจทำ� ความรม่ เยน็ ใหก้ บั ผกู้ ำ� ลงั รอ้ น เหนอ่ื ย และหวิ กระหายสกั เทา่ ใดถา้ เดินอยบู่ นทางทจ่ี ะนำ� ตรงมาสตู่ ้นไมน้ ี้ได้ ในท่ีสุดเขาก็จะพกั นงั่ นอนอย่างไม่เปน็ สขุ กบั ทงั้ ยังหวิ กระหายไมเ่ ลิก มหาสหี นาทสตู ร๑ เปรตตนหนง่ึ ชอ่ื วา่ อฏั ฐสิ งั ขลกิ มแี ตร่ า่ งกระดกู ลอยอยู่ในอากาศ ฝูงแรง้ เหย่ียว และนกตะกรมุ พากันโฉบอยู่ขวกั ไขว่ จกิ สบั โดยแรง จกิ ทง้ึ ยอื้ แยง่ ตามชอ่ งซโ่ี ครง สะบดัเปรตนั้นไปมา เปรตนั้นไดแ้ ต่ร้องครวญครางอยู่ เขาเคยเป็นคนฆ่าโคในพระนครราชคฤห์นี่เอง ด้วยวิบากแห่งกรรมนน้ั เขาหมกไหม้อยู่ในนรกชา้ นาน กว่าจะข้ึนมาได้อัตภาพนีด้ ว้ ยเศษแหง่ วบิ ากแหง่ กรรมท่เี หลืออยู่ howfarbooks.com

124๒ เปรตตนหนึ่ง ช่ือว่าสูจกโลม มีร่างเป็นชาย มีขน เป็นเข็ม ลอยอยู่เหนือพ้ืน เข็มเหล่านั้นของมันท่ิมเข้าไป ในศรี ษะแล้วออกทางปาก ทิ่มเข้าไปในปากแล้วออกทาง หนา้ อก ทิ่มเขา้ ไปในหน้าอกแล้วออกทางทอ้ ง ทิม่ เขา้ ไป ในท้องแลว้ ออกทางขาทั้งสอง ทิ่มเข้าไปในขาทั้งสองแล้ว ออกทางแข้งท้ังสอง ทิ่มเข้าไปในแข้งทั้งสองแล้วออก ทางเทา้ ทงั้ สอง เปรตนน้ั รอ้ งครวญครางอยู่ เขาเคยเปน็ คน๓ชา่ งสอ่ เสยี ดอยูใ่ นพระนครราชคฤห์นีเ้ อง เปรตตนหนง่ึ ชอ่ื วา่ กมุ ภณั ฑ มรี า่ งเปน็ ชาย มอี ณั ฑะ โตเทา่ หมอ้ มลี กู อณั ฑะใหญข่ นาดทเ่ี ดนิ ไปกต็ อ้ งยกอณั ฑะ ขึ้นพาดบ่าไป พอจะนั่งก็น่ังบนอัณฑะนั้นแหละ เขาเคย๔เป็นผ้พู ิพากษาโกงชาวบ้าน อยู่ในพระนครราชคฤหน์ ้เี อง เปรตตนหนงึ่ ชอ่ื ว่าคถู นิมคุ ค มรี ่างเป็นชาย จมอยู่ ในหลุมข้ีท่วมหัว เอามือทั้งสองกอบขี้กิน เขาเคยเป็น พราหมณผ์ ชู้ วั่ ชา้ อยใู่ นศาสนาพระกสั สปสมั มาสมั พทุ ธเจา้ พราหมณน์ ้ันนมิ นตพ์ ระภิกษุสงฆด์ ้วยภตั ตาหารแลว้ เทข้ี ลงในรางจนเต็ม แล้วได้กล่าวค�ำน้ีว่า ขอท่านผู้เจริญท้ัง หลายจงฉันอาหารและน�ำไปให้พอแก่ความต้องการเถิด ดว้ ยวิบากแห่งกรรมน้ัน เขาหมกไหม้ในนรกช้านาน กวา่ จะข้ึนมาได้อัตภาพนี้ด้วยเศษแห่งวิบากแห่งกรรมที่เหลือ อยู่เสยี ดาย... คนตายไมไ่ ดอ้ ่าน

125๕ เปรตตนหนงึ่ ชอ่ื วา่ มงั คลุ ติ ถี มรี า่ งเปน็ หญงิ มรี ปู รา่ ง๖นา่ เกลยี ด นางเคยเปน็ แมม่ ดอยใู่ นพระนครราชคฤหน์ เี้ อง เปรตตนหนง่ึ ชอื่ วา่ โอกลิ นิ ี มรี า่ งเปน็ หญงิ มรี า่ งกายถกู ไฟลวก มหี ยาดเหงอ่ื ไหลหยด มถี า่ นเพลงิ โปรยจากรา่ งนางเคยเปน็ อคั รมเหสขี องพระเจา้ กาลงิ คะ เปน็ คนขหี้ งึ ได้๗เอากระทะเตม็ ดว้ ยถา่ นเพลิงคลอกสตรรี ว่ มพระราชสามี เปรตตนหน่งึ ชือ่ ว่าอสีสกพันธ มีศีรษะขาดลอยอยู่ในอากาศ ตาและปากของมันอยู่ท่ีอก เขาเคยเป็นเพชฌฆาตผู้ฆ่าโจร มีนามว่าทามริกะ อยู่ในพระนคร๘ราชคฤห์น้ีเอง เปรตตนหนึ่ง ชอื่ ว่าภิกษุ ลอยอยู่ในอากาศ สังฆาฏิบาตร ประคดเอว และรา่ งกายถูกไฟติดลกุ โชน เปรตนนั้ร้องครวญคราง ภิกษุเปรตนั้นเคยเป็นภิกษุผู้ลามก ในศาสนาของพระกัสสปสมั มาสมั พทุ ธเจา้ จตตุ ถปาราชิกสิกขาบท วา่ ด้วยการอวดอุตตรมิ นุสสธรรม howfarbooks.com

126 ค�ำให้การของเปรต เมื่อกอ่ นข้าพเจา้ เป็นสมณะลามก มวี าจาช่วั แตย่ งั ดีท่สี �ำรวมกายตามพระวนิ ัย ดว้ ยการส�ำรวมดีในพรหมจรรย์นัน้ ในอตั ภาพนีจ้ งึ ได้แลว้ซ่งึ ผวิ พรรณดั่งทอง แตเ่ พราะกล่าววาจาสอ่ เสียดไวม้ าก ในอตั ภาพน้ีจงึ มีปากทีเ่ หม็นเน่า มนุษย์ทัง้ หลายหากฉลาดกจ็ งอย่าพูดส่อเสยี ด อยา่ พดูมุสากันเลย แล้วจกั เปน็ เทพเจา้ ผสู้ มบรู ณ์ดว้ ยสิง่ น่าใคร่ (ปูติมุขเปตวัตถ)ุ สมยั ยงั เปน็ มนษุ ย์ หญงิ รว่ มสามขี องดฉิ นั คนหนง่ึ มคี รรภ์ ดฉิ นั คดิชวั่ ประทุษร้ายตอ่ เขา โดยท�ำให้ครรภท์ ีต่ ้ังมา ๒ เดอื นตกไป ไหลออกมาเปน็ เลอื ด ครง้ั นนั้ เหลา่ ญาตขิ องหญงิ รว่ มสามโี กรธ พากนั มาซกั ไซไ้ ลเ่ ลยี งเอาเร่ือง และท้าให้ดิฉันสาบานหากแน่ใจว่าไม่ได้ท�ำ ดิฉันสาบานด้วยอาการมุสาอย่างแรงว่า ถ้าท�ำชั่วเช่นนั้นจริง ก็ขอให้ดิฉันต้องไปกินเน้ือบุตรเถิด มาบัดนี้ ดิฉันจึงมีกายอันเปื้อนด้วยหนองและโลหิต เวลาเช้าคลอดบุตร ๕ ตน เวลาเยน็ อีก ๕ ตน แล้วกินบตุ รเหลา่ นนั้ หมด แตแ่ ม้บุตรถึง ๑๐ ตน ก็ยังไม่อาจบรรเทาความหิวของดิฉัน หัวใจของดิฉันเรา่ ร้อนอยเู่ ปน็ นจิ ดว้ ยความหวิ นนั่ เพราะวิบากแหง่ กรรม คือ การทำ� ให้ครรภ์ตกและการโกหกเอาตวั รอด (ปญั จปุตตขาทกิ เปตวัตถุ)เสียดาย... คนตายไม่ได้อ่าน

127 ข้าเป็นเปรตมชี อ่ งปากเทา่ รเู ขม็ ลำ� บากยิ่งนกั เปลอื ยกายซบู ผอมมีความประหว่ันพรั่นพรึงสะดุ้งหวาดเสียวเหลือเกิน อีกทั้งมีการงานอันทารุณด้วย (สานวุ าสเี ถรเปตวัตถ)ุ แมด้ ฉิ นั มรี ปู งาม แตก่ เ็ ปน็ อยดู่ ว้ ยความอบั อาย เพราะไมอ่ าจนงุ่ หม่อาภรณ์ จึงไม่กล้าออกจากวิมานด้วยร่างท่ีเปลือยเปล่านี้ โปรดอย่าให้อาภรณก์ บั มอื เลย เพราะดฉิ นั จะรบั ไมไ่ ด้ ไมม่ ที างสำ� เรจ็ แตจ่ งใหอ้ าภรณ์นั้นเปน็ ทานแก่อุบาสิกาผูเ้ ลือ่ มใสในพทุ ธศาสนา ขอรอ้ งให้นางได้โปรดครอบครองและนงุ่ ห่มผ้าผนื น้ี แลว้ ท่านจงต้ังจิตอทุ ิศบญุ ให้แก่ดิฉนั เถิด (ขลาตยเปตวตั ถุ) ดกู รเทวผี มู้ รี ปู รา่ งนา่ ดนู า่ ชม เราปรารถนาเพอ่ื จะอยบู่ นั เทงิ กบั ทา่ นในสวนนันทวนั ของทา่ นนี้ เราจักตอ้ งทำ� กรรมอันใด จึงเปน็ เหตุใหไ้ ด้มาอยรู่ ว่ มกบั ทา่ น? - หมายเหต:ุ นเี่ ปน็ คำ� ถามของมนษุ ยผ์ เู้ ขา้ ใจวา่ นางเปรตเปน็ เทพธดิ า ถึงขนาดอยากท�ำกรรมอันเป็นเหตุใหไ้ ด้มาอยดู่ ้วย สะทอ้ นใหเ้ ห็นวา่ เปรตบางชนิดไมไ่ ดน้ า่ รังเกยี จ ตรงข้าม ยังจะท�ำใหม้ นุษย์ผู้ได้พบเหน็ เกิดความหลงใหลไดป้ ลม้ื ราวกบั ได้พบเทพธิดาอีกดว้ ย (รถการีเปตวัตถ)ุ howfarbooks.com

128 มุมมองอันควรได้จากพุทธพจน์และค�ำให้การของเปรต การขาดแคลนนำ้� ใจตอ่ เพอื่ นรว่ มโลกกค็ อื การสรา้ งภพทขี่ าดแคลนความชมุ่ เยน็ ตอ่ ตนเอง แมจ้ ติ วญิ ญาณในปจั จบุ นั กแ็ หง้ แลง้ เหมอื นดอกไม้ขาดนำ้� แตด่ อกไม้ขาดน�ำ้ ยงั ไมใ่ ช่เครือ่ งหมายของความทกุ ข์ท่ีชัดเจน ผลของจิตวิญญาณที่แห้งแล้ง คือกายใหม่ที่ขาดน้�ำ กระหายหิว และไม่มีปญั ญาหาน�้ำด่มื ต่างหาก ท่นี ่าขยาดเกินทน เมอ่ื พระพทุ ธเจา้ เปรยี บเปรตภมู วิ า่ เทยี บไดก้ บั รม่ ไมใ้ บบางบนทางกนั ดาร พนื้ ทแี่ ถวนนั้ กไ็ มร่ าบเรยี บ มคี วามขรขุ ระ นง่ั นอนไมส่ บาย กแ็ ปลวา่ เสน้ ทางสคู่ วามเปน็ เปรต คอื จดุ กลางทางแหง่ หนง่ึ ทไ่ี มช่ ว่ ยทเุ ลาความทกุ ข์ร้อนจากการเดนิ ทางเลย เคยรอ้ นมาอย่างไร เคยหวิ มาแค่ไหน ก็ยงัรอ้ นและหวิ เกือบเท่าเดิมนนั่ เอง และถ้าฝนตกแดดออกเม่อื ไร ทุกข์ก็เขา้ถงึ ตัวได้เตม็ ทเ่ี มอ่ื นน้ั เปรตภมู ิจงึ ให้ความสุขและความทกุ ขแ์ บบลุ่มๆดอนๆอยู่ อยา่ งไรก็ตาม เมื่อเทียบกับนรกภูมิและเดรัจฉานภูมิแล้ว ก็นับว่าเปรตภูมิดีขึ้นมากกว่ากันมาก ไม่ถึงขนาดเป็นกับดัก ยังพอมีที่นั่งที่นอนโดยไม่เพ่ิมความทกุ ขท์ รมานใหห้ นกั ขนึ้ กวา่ เกา่ ดงั เชน่ ทเ่ี ปรตบางตนรปู งามชวนหลงเสียจนมนุษย์หนุ่มผู้ไม่รู้ ส�ำคัญผิดคิดว่าเป็นเทพธิดา และลงทุนท�ำบุญท�ำกุศลเพ่ือให้ได้ไปอยู่ด้วยหลังตายเลยทีเดียว ดังเช่นเรื่องของรถการีเปรต เปน็ ต้น เปรตทม่ี วี มิ านอยเู่ รยี กวา่ ‘เวมานกิ เปรต’ ทยี่ งั ไมถ่ งึ ขน้ั เทพกเ็ พราะมีข้อบกพร่องบางอย่าง เช่น บาปแต่หนหลังท�ำให้ไร้อาภรณ์ หรือไม่ก็หิวโหยเป็นนติ ย์ จงึ กลา่ ววา่ แมเ้ ปรตชน้ั สงู ถา้ เอามาเทยี บกบั มนษุ ยช์ นั้ สงู ก็สไู้ มไ่ ด้ พดู งา่ ยๆวา่ เปน็ มนษุ ยท์ ม่ี รี ะดบั ยงั ดเี สยี กวา่ เปน็ เทพ ถา้ เปน็ เทพเสยี ดาย... คนตายไม่ไดอ้ ่าน

129พวกทตี่ อ้ งเสวยทุกขแ์ บบเปรตไปดว้ ย ส่วนเปรตช้ันต่�ำนั้น ความทุกข์เทียบแล้วก็น้องๆนรก และความเป็นจริงก็คือพวกนี้เพิ่งพ้นโทษจากนรก หรือไม่ก็มาจากสัตว์เดรัจฉานอย่างใดอยา่ งหน่ึง เพราะเศษของบาปยังไม่หมด และต่อให้มนษุ ยช์ ัน้ ต่ำ�ท่เี กดิ อย่างแรน้ แค้น กย็ งั ได้ดมื่ น�ำ้ อม่ิ หนำ� บา้ ง ตา่ งจากเปรตชน้ั ต�่ำทอ่ี ดตลอด หวิ อย่างไรกไ็ ม่ไดก้ ิน เวน้ แต่ญาตจิ ะทำ� บญุ อทุ ิศมาให้ มีเรอื่ งน่าสนใจของเปรตทชี่ ื่อวา่ ‘กมุ ภัณฑ’ ซ่งึ เคยเป็นผู้พิพากษาประเภทโกงกนิ ธรรมดาคนโกงยอ่ มโกงแบบหลบๆซอ่ นๆ ซง่ึ บางคนอาจซ่อนเร้นอย่างแนบเนียนไปจนตาย ไม่มีใครจับได้ แต่ในที่สุดกรรมจะเปดิ โปงชนดิ ลอ่ นจอ้ นในสภาพเปรตเปลอื ยนนั่ เอง เหมอื นเชน่ เปรตกมุ ภณั ฑทตี่ อ้ งทนทรมานกบั ลกู อณั ฑะขนาดมหมึ าของตน เมอื่ ทำ� ความเขา้ ใจกบั จดุ นี้คณุ จะเรมิ่ จบั จดุ ถกู วา่ อวยั วะเพศอนั เปน็ อวยั วะแหง่ ความละอาย ซง่ึ กอ็ าจถกูดดั แปลงเปน็ เครอ่ื งมอื ชดใชก้ รรมอนั นา่ ละอายได้ กลา่ วคอื เมอื่ หนา้ ไมอ่ ายระหวา่ งเปน็ มนษุ ย์ กต็ อ้ งไปอยกู่ บั ความนา่ อายแบบจะจะในภพเปรตกนั ตอ่ เกย่ี วกบั บรรดาเปรตทเี่ หน็ ขา้ งตน้ ขอใหเ้ ขา้ ใจวา่ ไมใ่ ชท่ ง้ั หมดเทา่ ทม่ี ีอยู่ในภพเปรต พระพุทธเจา้ ทา่ นแค่ ‘ยกตวั อย่างเด่นๆ’ มาพอสังเขปให้เห็นว่า เปรตแต่ละตน ต่างก็เป็นไปตามกรรมท่ีท�ำไว้ ซึ่งพิสดารได้นับอนนั ต์กรรมอันควรแกค่ วามลุ่มๆดอนๆ เปรตช้ันสูงมักเป็นพวกที่ท�ำทานไว้มาก แต่ศีลบางข้อบกพร่องอย่างแรง เปรียบเหมอื นคนแต่งตวั ผดั หนา้ ทาแป้งจนดดู ี แต่กลับมคี วาม howfarbooks.com

130เน่าใน ไม่ชอบอาบน้ำ� ไม่ชอบท�ำความสะอาดเนอื้ ตัว และหนกั กวา่ นน้ัคอื อาจนยิ มการเกลอื กกลั้วกบั สิ่งแปดเปือ้ นท้งั หลาย ส่วนเปรตชั้นต�่ำเป็นพวกที่ท�ำทานไว้พอประมาณหรือไม่ท�ำเลยแลว้ กบ็ กพรอ่ งในศลี บางขอ้ ชนดิ เขา้ ขน้ั สมควรแกน่ รก เมอื่ ไปสคู่ วามเปน็เพ่ือนกับเหล่าสัตว์นรกหรือเหล่าสัตว์เดรัจฉานแล้ว ก็ผุดเกิดขึ้นมาในสภาพของเปรตเป็นอนั ดับต่อไป กรรมประเภทคร่ึงๆกลางๆ ลมุ่ ๆดอนๆ แบบคนตีสองหนา้ หรือ๑ดีอยา่ งเสียอยา่ ง อาจยกตวั อย่างโดยศีลได้ เชน่ ช่วยรณรงค์อนุรักษ์สัตว์อย่างได้ผลในวงกว้าง แต่ว่างๆก็๒แอบเข้าปา่ ลา่ สัตว์เสยี เอง เป็นครูสอนลกู ศิษย์ได้อย่างจับใจใหเ้ ปน็ คนซอ่ื แต่เผลอๆ๓ก็ยกั ยอกทรพั ยโ์ รงเรียนเสียเอง ให้สติแก่คนคิดคบชู้สู่ชายสู่หญิง แต่ถึงตาตนก็ไม่พ้นเอา๔เสยี เอง เป็นแบบอย่างในการพูดค�ำจริงมาค่อนชีวิต แต่บ้ันปลาย๕กลายเป็นคนลวงโลกเสยี เอง หา้ มเดก็ ๆแตะต้องเหลา้ แต่ตัวกลับกนิ ไวน์ไมห่ ยุดเสยี เอง คงกล่าวโดยพิสดารให้ครบไม่ได้ แต่โดยสรุปก็คือเป็นพวกครึ่งดีครึ่งร้าย แต่ความร้ายมีก�ำลังแรงกว่า แล้วถามว่าคนที่คร่ึงดีคร่ึงร้ายในโลกนี้มมี ากเพียงใด กต็ อ้ งบอกวา่ ‘เกอื บทงั้ โลกนั่นแหละ!’เสียดาย... คนตายไมไ่ ด้อา่ น

131นมิ ิตบอกลางร้าย หากต้องตายอย่างคนท่ีจะไปเป็นเปรตช้ันสูง ก่อนจิตดับมักเห็นคุณงามความดีท่ีส่ังสมมาเป็นหลักตั้ง แต่ก็เคลือบไว้ด้วยความรู้สึกผิดความรสู้ กึ หมน่ มดื ในสว่ นลกึ เชน่ วง่ิ แกผ้ า้ อยใู่ นสวนสวยทคี่ นอน่ื มเี ครอ่ื งนุง่ ห่มงดงามและมิดชดิ หากต้องตายอย่างคนท่ีจะไปเป็นเปรตช้ันต่�ำทันที ก่อนจิตดับมักเห็นความช่ัวร้ายเลวทรามที่ส่ังสมมาเป็นหลักตั้ง แต่ก็พยุงไว้ด้วยความรสู้ กึ อยากถอนตัว อยากกลับตัว จึงไมท่ ะลรุ ่วงลงนรก ยบั ย้งั ไวแ้ ค่สถานะเปรตชนั้ ต่ำ� ไปกอ่ น ส่วนสัตว์เดรัจฉานท่ีต้องตายกลายเป็นเปรต จะเห็นสภาพคล้ายเดมิ ๆของตนเอง แต่วงั เวงหนาวสันหลงั กว่า อกสน่ั งันงกมากกว่าทีเ่ คยๆมา และอาจมีรูปน่าดูกวา่ หรอื วกิ ลวิการกว่าเก่า อกี ประการหนงึ่ ยงั มคี นทวั่ ไปทไ่ี มด่ ไี มเ่ ลว แตก่ รรมเกา่ เบยี ดเบยี นให้ตายรา้ ย เชน่ ในอบุ ตั เิ หตรุ ถชนทกี่ ระตนุ้ ใหต้ กใจสดุ ขดี แลว้ ไมม่ กี ำ� ลงั บญุ มาจุดประกายความสว่างให้จิตเลย จิตก็ถูกความตระหนกตกใจครอบง�ำเต็มๆ จงึ ถกู ตรึงไว้ในสภาพเปรตช้นั ต�่ำทจ่ี �ำภาพสุดทา้ ยกอ่ นตายได้แม่นต้องวนเวียนอยู่แถวน้ันเอง กล่าวได้ว่าความตระหนกตกใจในภาพอบุ ตั เิ หตทุ เี่ กดิ ขนึ้ อยา่ งกะทนั หนั นนั่ เอง คอื นมิ ติ บอกลางรา้ ยหลงั ตายไป อบุ ตั เิ หตใุ หต้ กตายกะทนั หนั เปน็ เครอื่ งบอกวา่ บาปเกา่ แตห่ นหลงัใหผ้ ล บีบให้รอดจากอบายภูมิยาก ตรงนี้จึงเป็นเร่ืองที่ควรตระหนักว่า‘บญุ ใหม’่ สำ� คญั ขนาดไหน คนทสี่ ง่ั สมบญุ ใหมไ่ วม้ ากขนาดปรบั จติ ใหส้ วา่ งเปน็ กศุ ลอยเู่ รอ่ื ยๆเทา่ นนั้ จงึ เอาตวั รอดจากความตกใจขณะเฉยี ดเปน็ เฉยี ด howfarbooks.com

132ตายได้ คุณจะรู้สึกถึงความเป็นอัตโนมัติของจิตที่ยกข้ึนต้ังอย่างม่ันคงเบาใจ ไม่ตื่นเต้นกับการเผชิญหน้ามัจจุราชท่ีพุ่งเข้าถึงตัวโดยปราศจากสัญญาณเตือนใดๆ เพราะส่วนลึกเช่ือม่ันว่ามีความดีเป็นที่พึ่ง อุ่นใจพอแล้ว พวกทตี่ ายขณะยงั คาใจกบั ความรสู้ กึ ผดิ คลา้ ยแผลสดกลางอกไมต่ กสะเกด็ เสยี ที หากไมร่ บี ทำ� คณุ ไถโ่ ทษใหใ้ จชมุ่ ชน่ื เสยี กอ่ นถงึ วาระสดุ ทา้ ยอาจรสู้ กึ หนาวเยน็ เหน็ นมิ ติ คลา้ ยคนหลงปา่ ดบิ ทม่ี ดื ลกึ และนา่ สะพรงึ กลวัเขาเกดิ ใหมจ่ ะเหมอื นพลดั เขา้ ไปอยใู่ นเมอื งคนบาปทที่ กุ คนหนา้ เศรา้ และกำ� ลงั พยายามทำ� อะไรบางอยา่ งเพอื่ หนไี ปจากพนั ธนาการคอื ความรสู้ กึ ผดิเฉพาะตน พวกทฆี่ า่ ตวั ตายดว้ ยความฟงุ้ ซา่ นจดั นอ้ ยใจแรง อยากโวยวายให้คนอน่ื เหน็ ใจ หรอื ใหเ้ ขารสู้ กึ ผดิ ทไี่ มเ่ อาใจใสต่ น นมิ ติ ชว่ งสดุ ทา้ ยมกั วกวนแบบคนเถียงกบั ตัวเองไม่เลิก พอเปน็ เปรตก็เดนิ โวยวาย พยายามกรากเขา้ ไปพดู ใหญ้ าตมิ ติ รหรอื คนรกั สำ� นกึ ผดิ แตถ่ า้ ฆา่ ตวั ตายดว้ ยอาการหดหู่ส้ินหวัง หมดอาลัยตายอยาก นิมิตช่วงสุดท้ายจะคล้ายคนนั่งซึมแบบปลอ่ ยให้ตวั เองจมทะเลน้�ำตา ความเศร้า เหงา จะปรากฏคล้ายมา่ นด�ำๆหนักๆที่คลุมตวั กดหวั ใหเ้ งยหนา้ ไมไ่ ดต้ ลอดเวลา กลา่ วโดยยน่ ยอ่ คอื อาการทางใจเปน็ อย่างไร นิมิตอนั เป็นลางรา้ ยก็จะปรากฏสอดคล้องตามนั้น ถ้าก่อนตายมีความผูกพันกับผู้คนก็เป็นเปรตเมือง แต่ถ้าตายไปในโลกส่วนตัวก็จะเป็นเปรตป่า หรือเข้าสู่นครเปรตอนั เปน็ ถนิ่ เฉพาะ ทเ่ี หมาะกบั พวกตดิ บว่ งกรรมประเภทเดยี วกบั ตนเสยี ดาย... คนตายไม่ได้อา่ น

133สภาพแวดล้อมของเปรต ภาวะของเปรตมีทุกข์มาก แต่ก็เว้นวรรคบ้าง แม้ร่างกายก็เปล่ียนแปลงกลับไปกลับมาได้ ไม่ใช่จะต้องถูกทรมานอยู่ตลอดเวลาเหมือนในนรก ความเป็นเปรตน้ันพิสดารกว่าเดรัจฉานมาก แค่เดรัจฉานก็มีสิบกวา่ ล้านสายพนั ธ์แุ ล้ว นึกไมอ่ อกแล้วว่าหนา้ ตาจะเป็นอย่างไรได้บ้างแตเ่ ปรตมไี ดย้ งิ่ กวา่ นนั้ เพราะอตั ภาพถกู สรา้ งไดไ้ มจ่ ำ� กดั ตามกรรมเฉพาะตนไมจ่ �ำเป็นตอ้ งเข้าไปสู่กลมุ่ สายพนั ธ์ุไหนๆเหมือนอย่างพวกเดรัจฉาน ผลของกรรมเปน็ ไปตามความคดิ ไมว่ า่ จะชา่ งอตุ รพิ เิ รนทรข์ นาดไหน ดงั เชน่เปรตที่ต้องกอบข้ีกินเป็นกัปเป็นกัลป์น้ัน ก็เพราะอุตริเอาข้ีถวายพระน่ันเอง และสภาพของเปรตกค็ ลา้ ยสตั วน์ รก คอื วกิ ลวกิ ารไดไ้ มจ่ ำ� กดั ตวัเหมอื นคน หวั เหมอื นสตั วก์ ไ็ ด้ หรอื หวั เปน็ คน แตต่ วั เปน็ สตั วก์ ม็ ี แกน่ สารไม่ได้อยู่ที่ผิวนอก แต่อยู่ท่ีอาการเสวยทุกข์ กล่าวคือความเป็นเปรตนั้นถา้ ไมห่ วิ ไสก้ ว่ิ กต็ อ้ งโทษบางประการใหอ้ บั อาย หรอื ไมเ่ ชน่ นนั้ กข็ าดอะไรสักอยา่ งที่ก่อให้เกดิ ความโหยหาอาลัยไม่เลกิ ดูอย่างโอกิลินีเปรต ถึงเคยเป็นชายาเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน ผลของกรรมทป่ี รากฏกไ็ มไ่ ดแ้ ตกตา่ งจากหญงิ ชาวบา้ นเลย เพราะขณะกอ่ กรรมไม่มีการแยกช้ันวรรณะว่ามีศักด์ิเป็นอะไร ผลของกรรมย่อมปรากฏตามนนั้ คอื ไมเ่ หลอื รอ่ งรอยความยงิ่ ใหญใ่ นอดตี มาชว่ ยใหด้ ดู กี วา่ เปรตอน่ื ได้เกยี รตภิ มู อิ นั สงา่ งามดงั เดมิ เปน็ อนั หมดไป เหลอื แตภ่ าวะชวนสงั เวชแบบเปรตตนหน่งึ เท่าน้นั howfarbooks.com

134 คุณคงเคยได้ยินว่าเปรตอยู่ใกล้ภูมิมนุษย์ จ�ำอดีตคร้ังเป็นมนุษย์ของตนได้ และจำ� ญาตขิ องตนเองได้ อกี ทง้ั อาจรบั ความชว่ ยเหลอื จากญาติ๑ได้ อนั นนั้ เปน็ เรอ่ื งจรงิ แตต่ อ้ งทำ� ความเขา้ ใจเกยี่ วกบั ความจรงิ ใหด้ ๆี คอื ถา้ เปรตเปน็ พวกมกี รรมหนกั คอื มคี วามหนกั แนน่ ในภาวะน้ัน เที่ยงท่ีจะต้องเสวยทุกข์ในสภาพนั้น ก็ไม่มีใครช่วยได้ ดังตัวอย่างเหลา่ เปรตบนเขาคชิ ฌกฏู มคี ถู นมิ คุ คเปรตเปน็ ตน้ แมเ้ สวยวบิ ากมาหนงึ่พทุ ธนั ดร กย็ งั ไมห่ ลดุ รอดไปไหน ทงั้ ทพี่ ระพทุ ธเจา้ และเหลา่ พระอรหนั ต์๒เดนิ ผา่ นอยู่ทุกวันก็ไม่อาจโปรดใหเ้ ล่ือนภูมแิ ตอ่ ยา่ งใด การจะรบั สว่ นบญุ ได้ ตอ้ งมสี ติ มคี วามจำ� ในครง้ั เปน็ มนษุ ย์อยรู่ ะดบั หนึ่ง อย่างน้อยรูว้ า่ ตัวเองเป็นใคร เคยมบี ุญสมั พนั ธก์ ับใครมาบ้าง พูดง่ายๆคือถ้าสามารถมาขอความช่วยเหลือได้ด้วยตนเองก็มีสิทธิ์สมหวัง ดังเช่นเร่ืองของนางเวมานิกาเปรตผู้มีวิมานแต่ไร้อาภรณ์นุ่งห่มก็ได้รับความช่วยเหลือจากพ่อค้าผ้า เป็นต้น ตัวคุณเองหากท�ำบุญอุทิศสง่ ใหญ้ าตแิ ลว้ ไมแ่ นใ่ จวา่ ไปถงึ หรอื เปลา่ กค็ ดิ ไวอ้ ยา่ งนว้ี า่ ถา้ เผอื่ ญาตขิ อง๓คุณเป็นเปรตอยู่ ก็น่าจะได้ดืม่ กนิ หรือได้อาหารตกถงึ ท้องบ้าง การจะเลื่อนชั้นภูมหิ ลุดจากความเป็นเปรต มักตอ้ งรอเวลาที่กรรมเก่าหมดผลไปเอง แต่ถ้ากรรมที่เหลือมีก�ำลังอ่อน แล้วดวงดีได้ผทู้ รงฌานแผเ่ มตตาให้ กระทง่ั จติ ตงั้ มนั่ อยใู่ นความสวา่ ง ภาวะเปรตกท็ นอยไู่ มไ่ หว ต้องแตกทำ� ลายลง จิตดบั จากความเปน็ เปรตแลว้ อุบัติใหม่ในภพทดี่ กี ว่า คนธรรมดาทปี่ ราศจากญาณหยง่ั รู้ ถา้ ฝนั เหน็ หรอื แวว่ เสยี งเปรตมาขอสว่ นบญุ จะไมม่ ที างพสิ จู นว์ า่ ตนอปุ าทานหรอื พบกบั เปรตเขา้ จรงิ ๆ ทางทด่ี คี อื ถา้ ประสบเหตสุ มั ผสั สง่ิ ลกึ ลบั จะทำ� บญุ อทุ ศิ สว่ นกศุ ลกไ็ มเ่ สยี หลายเสียดาย... คนตายไมไ่ ดอ้ ่าน

135เพราะถ้าเป็นของจริงก็มีสิทธ์ิถึงมือเขา แต่ถ้าไม่จริงเราก็ได้ท�ำทานแก่เปรตด้วยน้�ำใจเมตตากรุณา หากชาติใดชาติหน่ึงต้องพลัดไปเป็นเปรตบ้าง ก็จะเปน็ ผมู้ สี ิทธิร์ บั ความช่วยเหลอื เชน่ กนั ! ครึ่งดีครึ่งร้าย ไม่ใช่เสมอตัว แต่เป็นเสมอเปรต howfarbooks.com

136 ไปเปน็ เทพยดาไดอ้ ย่างไร?เสียดาย... คนตายไม่ไดอ้ ่าน

พุทธพจน์ 137เทวภมู เิ ปรยี บเหมอื นปราสาทมเี รอื นยอด ซง่ึ ฉาบทาแลว้ ทงั้ภายในและภายนอก หาชอ่ งลมมไิ ด้ มวี งกรอบอนั สนทิ มบี านประตแู ละหนา้ ตา่ งปดิ สนทิ ดี ในเรอื นยอดนนั้ มบี ลั ลงั กอ์ ันลาดดว้ ยผา้ โกเชาวข์ นยาว ลาดดว้ ยเครอื่ งลาดทำ� ดว้ ยขนแกะสีขาว ลาดด้วยขนเจียมเป็นแผ่นทึบ มีเคร่ืองลาดอย่างดีทำ� ดว้ ยหนงั ชะมด เหนอื บลั ลงั กม์ เี พดานกน้ั อยู่ บลั ลงั กน์ นั้ มีหมอนแดงวางทงั้ สองขา้ ง ดงั นี้ ยอ่ มใหค้ วามรม่ เยน็ สบายแก่ผกู้ ำ� ลงั รอ้ น เหนอื่ ย และหวิ กระหาย ถา้ เดนิ อยบู่ นทางทจ่ี ะนำ�ตรงมาปราสาทน้ีได้ ในที่สุดเขาก็จะพักผ่อนเสวยสุขเป็นอนั มาก แมย้ งั หวิ กระหายอยกู่ ต็ าม มหาสีหนาทสูตรถา้ ใครยงั ไมเ่ คยเหน็ เทวดาชนั้ ดาวดงึ ส์ กจ็ งดเู หลา่ เจา้ ลจิ ฉวีทกี่ �ำลงั ดำ� เนนิ มานเ้ี ปน็ ตวั อย่างเถิดพระวินัยปิฎก มหาวรรค ภาค ๒ เรอ่ื งเจา้ ลจิ ฉวชี าวพระนครเวสาลี howfarbooks.com

138 ผปู้ ระพฤตธิ รรมด้วยกาย วาจา ใจ พงึ หวงั วา่ ตนอาจเขา้ ถงึ ได้ทง้ั ความเปน็ พวกกษตั ริย์ เศรษฐี เทวดาระดับต่างๆที่ ยังข้องอยู่ในกาม ตลอดไปจนถึงเทวดาระดับพรหมมีรูป กายที่ปราศจากกาม และพรหมไร้รูปกายทม่ี แี ต่จิต การประพฤติธรรมดว้ ยกาย ได้แก่๑ เว้นขาดจากการฆ่าสตั ว์๒ เว้นขาดจากการถือเอาทรพั ย์ทีเ่ จา้ ของมิไดใ้ ห้๓ เว้นขาดจากการสมสใู่ นหญงิ มเี จา้ ของเสียดาย... คนตายไมไ่ ด้อา่ น

139การประพฤตธิ รรมดว้ ยวาจา ได้แก่๑ เวน้ ขาดจากการพดู เทจ็๒ เว้นขาดจากการพูดยุยงสอ่ เสยี ด๓ เวน้ ขาดจากการพดู คำ� หยาบ๔ เว้นขาดจากการพดู เพอ้ เจ้อเลอ่ื นลอย๑การประพฤตธิ รรมดว้ ยใจ ไดแ้ ก่ ไม่เปน็ ผเู้ พง่ เลง็ ทรพั ยผ์ ู้อืน่ ด้วยอาการอยากได้เปน็๓๒ของตน ไม่เป็นผู้ผกู ใจเจบ็ ด้วยอาการประทุษร้าย เห็นชอบวา่ ผลของทานมี ผู้รทู้ ีส่ อนให้รตู้ ามได้มอี ยู่ เวรัญชกสูตร howfarbooks.com

140 ค�ำให้การของเทพยดา ข้าพเจ้ามีนามว่าชนวสภะ อดีตคือพระเจ้าพิมพิสาร มาบัดนี้ขา้ พระพทุ ธเจ้าเข้าถงึ ความเปน็ สหาย ของทา้ วเวสสวุ รรณมหาราช (ชนวสภสูตร) ดิฉันเคยอยู่ในหมู่บ้านชื่อนาฬกคาม นามว่าเสสวดี เป็นผู้มีใจชน่ื บาน ไดก้ อ่ สรา้ งกศุ ลกรรมไว้ คอื ไดบ้ ชู าพระธาตขุ องพระธรรมเสนาบดีนามว่า ‘อุปติสสะ’ อันเป็นท่ีบูชาของทวยเทพและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นพระอรหันต์ผู้นิพพานแล้ว เหลือเพียงอัฐิธาตุไว้ให้ดิฉันบูชาด้วยเคร่ืองสักการะหลายอย่าง ล้วนแต่รตั นะและดอกคำ� ครั้นดิฉันละกายมนุษย์น้ันแล้ว ได้มาเกิดในดาวดึงส์สวรรค์ช้ันไตรทศ อยูป่ ระจ�ำวิมานในเทวโลกอันน่าร่นื รมย์ เกิดขึน้ ดว้ ยบุญ มงุ และบงั ดว้ ยขา่ ยแกว้ ผลกึ ขา่ ยเงนิ และขา่ ยทองคำ� ทวั่ บรเิ วณเตม็ ไปดว้ ยตน้ ไม้มผี ลวิจติ รนานาพรรณเปน็ ระเบยี บ มีซมุ้ ประตแู ล้วดว้ ยแกว้ ๗ ประการทล่ี านวมิ านเรย่ี รายไปดว้ ยทรายทอง มรี ศั มสี อ่ งสวา่ งไปทว่ั ทกุ ทศิ ไมต่ า่ งจากรัศมีแห่งพระอาทิตย์ประมาณพัน หรือคล้ายกับการลืมตาข้ึนขณะฟ้าแลบ หรือเหมือนกับแสงเปลวเพลิงซ่ึงก�ำลังลุกอยู่บนยอดเขาในเวลากลางคืน วิมานนลี้ อยอยู่ในอากาศ ก้องกังวานไปดว้ ยเสยี งดนตรี อันไดแ้ ก่พณิ เครื่องใหญ่ กลอง และกังสดาล ประโคมอยู่มไิ ด้ขาดระยะ อีกทงั้ ยงัฟุ้งไปด้วยกลิ่นหอมล�้ำหลากหลาย ได้แก่กลิ่นของดอกปทุม ดอกโกมุทดอกอบุ ล ดอกจงกลนี ดอกคดั เคา้ ดอกพดุ ซอ้ น ดอกกหุ ลาบ ดอกองั กาบเสยี ดาย... คนตายไมไ่ ด้อ่าน

141ดอกรัง ดอกอโศก ต่างก็แย้มกลีบส่งกลิ่นระรื่น อีกทั้งยังตั้งอยู่ริมฝั่งสระโบกขรณอี ันชวนทัศนา เรียงรายไปดว้ ยไม้หูกวาง ขนุนส�ำมะลอ กบัทั้งไม้เลอ้ื ยชดู อกออกช่อหอมระรนื่ หอ้ ยยอ้ ยเกาะก่ายลงมาจากปลายใบต้นตาลและมะพรา้ ว คล้ายกบั ข่ายแก้วมณี และแกว้ ประพาฬ อนึ่ง ต้นไม้และดอกไม้ผลท้ังหลายซ่ึงเกิดอยู่ทั้งในน้�ำและบนบกเป็นรกุ ขชาติเห็นไดใ้ นเมืองมนษุ ย์ และไม่มใี ห้เห็นในเมอื งมนุษย์ ตลอดจนพรรณไมท้ ิพยป์ ระจ�ำเมอื งสวรรคก์ ม็ ีพรอ้ มอยใู่ กล้วิมาน (เสสวดวี ิมาน) มุมมองอันควรได้จากพุทธพจน์และค�ำให้การของเทพยดา เมอื่ พระพทุ ธองคท์ รงเปรยี บเทวภมู เิ หมอื นปราสาท กแ็ ปลวา่ เปน็ทพี่ กั กลางทางกนั ดารอยา่ งสมบรู ณ์ คอื กนั แดดกนั ฝนไดเ้ ดด็ ขาด พกั ผอ่ นแล้วหายเหนื่อยหายเพลีย จะช่วยไม่ได้อย่างเดียวก็คือความหิวกระหายเพราะคนเรากินอิฐกนิ ปนู ไม่ได้ หากคณุ เคยไปเทยี่ วชมทวิ ทศั นส์ วยๆทน่ี า่ ตน่ื ตาตนื่ ใจมามาก กค็ งทราบในบดั นแ้ี ลว้ ทอี่ ทุ านกนั วา่ ‘สวยเหมอื นสวรรค’์ นนั้ แทจ้ รงิ แคท่ ำ� ให้คณุ นกึ ถึงสวรรค์ หรือชวนฝันเกยี่ วกับสวรรค์เทา่ นัน้ สวรรคข์ องจริงเปน็คนละเรื่อง ทุกอย่างเป็นทิพย์ไปหมด รุ่งโรจน์โชติช่วงตระการด้วยรัศมีทพิ ยไ์ ปหมด อะไรๆสว่างลออตาในตวั เองโดยไมต่ อ้ งพึ่งแสงอาทิตย์เลย อย่างไรก็ตาม สวรรค์มีความใกล้เคียงกับโลกมนุษย์ แม้เป็นเขตแดนอันคล้ายเกินฝันเออ้ื มให้ถึง แต่กไ็ มถ่ งึ กับเกินจนิ ตนาการมนษุ ย์เรา ดงั เชน่ ทพ่ี ระพทุ ธเจา้ ใหด้ พู วกเจา้ ลจิ ฉวผี มู้ สี ริ ลิ กั ษณส์ งา่ งามไปพลางๆ howfarbooks.com

142เมื่อน่ังบนรถเทียมด้วยม้าอาชาไนย ก็ราวกับปรากฏการณ์แห่งสวรรค์ประมาณว่าดอกไม้เทียมแม้ดูแข็ง ไม่มีชีวิตชีวาสดช่ืนได้เท่าดอกไม้จริงแต่ดผู าดๆแวบเดยี วก็นึกว่าเป็นดอกไมจ้ รงิ ได้ การเทยี บเจา้ ลจิ ฉวกี บั เทวดานนั้ คงทำ� ใหห้ ลายคนสบายใจวา่ ทจ่ี ะไปเจอข้างบนก็ไม่ต่างจากเคยๆคุน้ ๆ เหล่าเทพเจ้าไมไ่ ด้มแี ปดขา ไม่ได้มปี ากอยู่ตรงล้ินปี่ มนษุ ยม์ ีองคาพยพอยา่ งไร เทพเจ้ากม็ ีคล้ายอย่างนน้ัตา่ งแตว่ า่ ปมุ่ ปมและจดุ บกพรอ่ งอนั เกดิ จากของหยาบทงั้ หลายจะหายไปมแี ตค่ วามเรียบละมนุ กลมกลงึ ไร้ต�ำหนสิ ะดุดตาเทา่ นน้ั ที่เป็นเชน่ นี้กเ็ พราะรา่ งเทวดาบนั ดาลขึ้นด้วยอำ� นาจบญุ ฝา่ ยเดยี วไมเ่ หมอื นกายมนษุ ยแ์ ละกายเปรตทถี่ กู ตกแตง่ ดว้ ยบาปบญุ ระคนกนั และยิ่งต่างเปน็ คนละโลกกบั กายสตั วน์ รกอนั ควรสงั เวช เพราะนน่ั ถูกตกแตง่ดว้ ยบาปแตถ่ า่ ยเดยี ว ไม่มบี ญุ เจือ และเหตุท่ีพระพุทธเจ้าตรัสว่ากรรมทางใจอันเป็นต้นทางไปสู่สวรรค์ไดท้ ุกช้ัน คือ เห็นชอบตามจรงิ วา่ ผู้รู้ดตี ้องมีอยู่ กเ็ พราะความเชื่อเชน่ นนั้ นำ� ไปสศู่ รทั ธาในการแสวงหาหรอื รอคอย เมอ่ื แสวงหาหรอื รอคอยย่อมพบผู้ช้ีทางเข้าสักวัน โลกน้ีไม่เคยว่างจากครูดีอยู่แล้ว จะว่างนานก็แต่บรมครอู ย่างพระพทุ ธเจา้ เทา่ น้นักรรมอันควรแกก่ ารเสวยทพิ ยสุข สวรรค์สร้างจากความสว่างจัดจ้าท่ีต้ังม่ัน ฉะน้ัน ความต้ังมั่นในทาน กบั ความต้ังมน่ั ในศีล จงึ มผี ลส�ำคัญเหนือสิ่งอน่ื ใด เพ่ือให้เห็นชัดอาจยกตวั อยา่ งโดยอาศัยศลี จำ� แนกเปน็ ขอ้ ๆดงั นี้เสียดาย... คนตายไม่ได้อา่ น

143 ๑ เมื่อมเี หตุยัว่ ยใุ หท้ �ำรา้ ยร่างกายกนั ก็ไมค่ ิดท�ำร้าย อย่าว่าแตจ่ ะลงมอื ฆา่ ๒ เมอื่ มโี อกาสใหถ้ อื เอาทรพั ยท์ เี่ จา้ ของไมใ่ ห้ กไ็ มค่ ดิ เอา อยา่วา่ แตจ่ ะตง้ั ใจเอาจรงิ ๓ เมื่อมีชายหญิงอันเป็นคู่ครองของคนอื่นมาให้ท่า ก็ไม่คิดแตะตอ้ ง อย่าวา่ แตจ่ ะมีเพศสัมพนั ธ์ดว้ ย ๔ เมอ่ื มเี รื่องให้ต้องพูดรา้ ย กไ็ ม่คดิ พดู รา้ ย อยา่ วา่ แตจ่ ะพูด๕ให้ใครเสยี หาย เม่อื มใี ครมาชกั ชวนกินเหล้า กไ็ ม่คดิ ยอมตาม อยา่ ว่าแต่จะกนิ เองในท่ีลบั ใช้ชีวิตอย่างน้ีเป็นปกติได้จนตาย ก็แปลว่าดีเกินมนุษย์ เพราะแต่ละวันมนุษย์เจอเคร่ืองยั่วยวนให้ละเมิดศีลกันไม่เว้น จะผ่านด่านได้หมดต้องจิตใจเข้มแข็งผิดธรรมดาจริงๆ คุณจะรู้สึกจากส่วนลึกทีเดียวว่าตายเมอื่ ไรสบายเมอ่ื นน้ันิมติ บอกลางดี ทกุ อยา่ งจะเรม่ิ เปน็ จรงิ เปน็ จงั เมอื่ คณุ รสู้ กึ ถงึ ความอบอนุ่ สวา่ งไสวไร้ความกลวั ตายแม้แตน่ ้อย สำ� หรับคนดี ไมม่ ีอะไรน่ายนิ ดีไปกวา่ การรู้ howfarbooks.com

144ว่า รางวัลแห่งความดหี ลังความตายมจี ริง เมือ่ นาทีมรณะปรากฏ คณุ จะรู้สกึ วา่ ชีวติ ทีผ่ า่ นมามแี ต่ความทรงจำ� ดๆี ผลงานของคณุ คือรอยยมิ้ เสยี งหัวเราะร่าเริง หรือสีหน้าสีตาเบิกบานของคนอ่ืน เหมือนจะไม่มีใครใบหนา้ หม่นหมองห่อเห่ียวเพราะคุณเลย ความสว่างของสวรรค์ เสียงดนตรีอันเป็นทิพย์ กลิ่นหอมยวนใจอย่างไม่เคยสัมผัสที่ไหนบนโลกมนุษย์ หรือไม่ก็หนุ่มสาวหน้าตาดีผิดสังเกต ลว้ นแลว้ แตเ่ ปน็ เครอื่ งหมายบอกวา่ คณุ กำ� ลงั จะไปดี และการ ‘ไปด’ีทป่ี รากฏชดั กบั ใจคณุ จะไมใ่ ชส่ กั แตเ่ ปน็ คำ� ไรค้ วามหมายอกี แลว้ คณุ บอกตวั เองไดท้ เี ดยี ววา่ ตอ่ ใหม้ โี อกาสยา้ ยบา้ นใหมไ่ ปอยใู่ นยา่ นคฤหาสนร์ อ้ ยลา้ นก็จะไม่ให้ความรู้สกึ แสนดเี ท่าตอนใกลต้ ายไปสสู่ วรรค์เลยสกั เส้ียวเดียว!สภาพแวดลอ้ มของเทวดา เทวดามคี วามเป็นอยใู่ นทางเสพสขุ จากกามคุณ ๕ เหมือนมนุษย์คือ เห็นรปู อันยวนตา ไดย้ ินเสียงอันรน่ื หู สูดกลนิ่ หอมอันเรา้ ใจ ลิม้ รสอรอ่ ยชวนนำ�้ ลายไหล และแตะตอ้ งเครอ่ื งกระทบอนั มสี มั ผสั ละเมยี ดชวนพิสมยั จะตา่ งกันกค็ อื กามคุณ ๕ ของเทวดานั้นเปน็ ทิพย์ ไรม้ ลทนิ ไรส้ ่งิโสโครกเจอื อยู่ ขณะทข่ี องมนษุ ยเ์ ราเปน็ อสภุ ะ มเี นอื้ หนงั ทฟ่ี อกสบดู่ บั กลนิ่ปิดบังเครื่องในอันเหม็นเน่าไว้ ไม่ต่างจากถุงใส่อึที่หลอกตาด้วยวัสดุอย่างดี ไมว่ า่ คณุ จะไดร้ บั การยกยอ่ งวา่ สวยหรอื หลอ่ ปานเทพระดบั ไหน ขอใหน้ กึ ถงึ ชอ่ งปากของตนเอง มนั จะคอ่ ยๆเนา่ คอ่ ยๆเหมน็ เพมิ่ ขน้ึ ทกุ นาทีคณุ รสู้ กึ ถงึ รสเหมน็ เนา่ ของมนั ได้ และลองไมเ่ จอแปรงสฟี นั แคว่ นั เดยี ว ก็คงไม่มีใครอยากจูบปากด้วย แค่ใกล้ก็ต้องรีบเบือนหน้าหนีด้วยความเสียดาย... คนตายไมไ่ ด้อา่ น

145รงั เกยี จแล้ว ขณะทช่ี อ่ งปากของเทวดานางฟา้ นั้น หอมสะอาดไมเ่ ลิก แม้อาหารก็เปน็ รสทพิ ย์ กล่นิ ทพิ ย์ กินเข้าไปไม่ส่งกลน่ิ ชวนขยะแขยงได้เลย ชื่อในภาวะทิพย์แตกต่างไปจากครั้งอยู่ในภาวะหยาบบนโลก ดังเชน่ ท่ีพระเจ้าพิมพสิ ารเปลย่ี นพระนามเป็น ‘ชนวสภะ’ (อ่านวา่ ‘ชะ-นะ-วะ-สะ-ภะ’) ชอื่ นค้ี นไดย้ นิ ถงึ กบั ขนลกุ ดว้ ยเหตทุ ที่ า่ นเปน็ ผทู้ รงอานภุ าพมาก แล้วก็ถึงความเป็นอริยบุคคล จัดเป็นหน่ึงในสิ่งศักดิ์สิทธ์ิของพระพุทธศาสนา แตถ่ า้ มนษุ ยผ์ มู้ ฤี ทธขิ์ นึ้ ไปคยุ กบั เทพบางองค์ ทา่ นกอ็ าจใชช้ อื่ เดมิอย่างนางเสสวดีนั้น เม่ือพระวังคีสะไปเยี่ยมวิมาน นางก็ไม่ได้ประกาศเปล่ียนช่ือแต่อย่างใด จึงท�ำให้วิมานของนางกลายเป็นต�ำนานเล่าขานภายใตช้ ือ่ ‘เสสวดีวิมาน’ นั่นเอง บารมขี องทวยเทพวดั กนั ดว้ ยหลายสงิ่ อยา่ งเชน่ จำ� นวนบรวิ ารกน็ บัแข่งกัน บริวารจะเป็นหนึ่งในตัวช้ีว่าบุญที่เคยท�ำมีความไพศาลเพียงใดบรวิ ารของเทพก็คอื เทพที่มบี ุญตำ�่ กว่า ไม่มวี มิ านครอง ต้องอาศัยวิมานของเทพอน่ื ผดุ เกดิ เมอื่ วมิ านเทพผเู้ ปน็ นายหายไป ตนกต็ อ้ งหายตาม ไปเกดิ ใหม่ตามยถากรรม อาจต้องไปอาศัยวมิ านเทพอ่ืนอีก หรืออาจหลุดรว่ งลงไปเปน็ มนษุ ย์ เป็นเปรต หรอื เปน็ เดรจั ฉาน ไมแ่ นว่ ่าจะเปน็ อะไรดีๆอีก การสงั คมในหมเู่ ทพกค็ ลา้ ยกบั บนโลก คอื มญี าติ มมี ติ รสหาย และมีการเลอื กคคู่ รอง การเลือกคู่ครองจะเกิดข้นึ เม่อื บารมีเสมอกัน ต่างฝ่ายตา่ งมีวิมานด้วยกันทั้งคู่ แตห่ ากเป็นเทวดานางฟ้ามาผุดเกิดขอพ่ึงบารมีในวิมานใคร เจ้าของวิมานก็อยู่ในฐานะนาย ร่วมอภิรมย์ด้วยได้โดยไม่ถอื ว่าเปน็ คคู่ รอง ขอใหเ้ ขา้ ใจวา่ เทวภมู นิ ้ี เหมารวมไปถงึ พรหมภมู ทิ มี่ รี ปู และไมม่ รี ปู howfarbooks.com

146ดว้ ย การจะเปน็ พระพรหมไดต้ ้องมีจติ ใหญ่ คอื ย่ิงใหญด่ ว้ ยเมตตา ยิ่งใหญด่ ว้ ยกรณุ า ย่งิ ใหญ่ดว้ ยมุทิตา และยิ่งใหญ่ดว้ ยอเุ บกขา กับทง้ั แห้งสะอาดจากกามคณุ เปน็ ผตู้ ายจากโลกมนษุ ยข์ ณะจติ อยใู่ นฌานสมาธิ ใครแผ่จติ เป็นมหรคตไดก้ ว้างกว่ากม็ ีรัศมยี ิ่งใหญก่ ว่า! เหลา่ เทวดาจะปลม้ื กบั บญุ ของมนษุ ยช์ น้ั สงู และเหลา่ ญาตทิ ท่ี ำ� คณุงามความดี แต่จะไม่ถึงขนาดดีอกดีใจเมื่อญาติอุทิศส่วนกุศลก้อนเล็กๆมาใหต้ น เหมอื นกบั ทไี่ มม่ เี ศรษฐหี นา้ ไหนปลาบปลม้ื กบั การมขี อทานนำ�เงนิ ๑๐๐ บาทมาให้ตน คุณตอ้ งท�ำบุญอยา่ งใหญจ่ ริงๆ ทา่ นถึงจะชน่ื ชมโสมนสั พลอยอนโุ มทนาขนาดมผี ลเปลย่ี นแปลงในทางทพิ ยอ์ ยา่ งใดอยา่ งหน่งึ ตวั อย่างของเทวดาท่ีมีสิทธิเ์ ปล่ียนแปลงในทางดขี ึน้ คอื เทวดาที่อยใู่ กลว้ ัด ใกลพ้ ระดี และมใี จปกป้อง มนี ำ้� จิตอนุโมทนากับบุญที่เกดิ ข้นึในวัดทุกวัน อย่างนี้รัศมีจะสว่างรุ่งโรจน์แตกต่างจากเดิมมากขึ้นเร่ือยๆอย่างเห็นไดช้ ัด! เทวดา เคยเป็นคนท่ีเอาชนะ สัตว์นรก เดรัจฉาน และเปรตในตนเองได้เสียดาย... คนตายไม่ไดอ้ ่าน

147พน้ ภพภูมไิ ด้อย่างไร? howfarbooks.com

14พ8 ุทธพจน์ ความหลุดพ้นแห่งจิต ความหลุดพ้นด้วยปัญญา อันหา กเิ ลสมิได้ เพราะรากแห่งกิเลสทงั้ หลายสน้ิ ไปดว้ ยปัญญา อันย่ิงแล้ว เปรียบได้กับสระโบกขรณี มีน้�ำสะอาดเย็นใส ตลอด มที ่าอนั ดีนา่ ร่ืนรมย์ และในท่ีไมไ่ กลสระโบกขรณี นน้ั มแี นวปา่ อนั ทบึ ยอ่ มใหค้ วามสขุ สำ� ราญอม่ิ หนำ� แกผ่ ทู้ ่ี กำ� ลงั รอ้ น เหนอ่ื ย และหวิ กระหาย หลงั จากลงสระ อาบนำ�้ ดื่มน้�ำ ระงับความกระวนกระวายจากความเหน็ดเหน่ือย หิวกระหาย และดับความร้อนตามเน้ือตัวแล้ว เขายัง สามารถขึ้นไปนั่งหรือนอนในแนวป่านั้น เพื่อเสวยสุข สถานเดียว มหาสหี นาทสูตร ความตั้งอยู่ของส่ิงที่จะดับสูญไปเปล่าๆ อันได้แก่กาย มนษุ ย์ทีเ่ ดี๋ยวเกิดสุขเดย๋ี วเกดิ ทกุ ขน์ ้ี ถอื วา่ เปน็ เท็จ แต่สงิ่ ใดไม่เลอะเลือนไป อันไดแ้ กน่ พิ พาน ถอื วา่ เป็นจรงิ ธาตวุ ิภงั คสูตรเสยี ดาย... คนตายไมไ่ ดอ้ ่าน

149สงิ่ นา่ พงึ พอใจในมนษุ ยภมู แิ ละเทวภมู นิ น้ั มนษุ ยแ์ ละเทวดาอาจเหน็ วา่ เปน็ สขุ สว่ นพระอรยิ เจา้ ยอ่ มทราบตามจรงิ ดว้ ยปญั ญาวา่ ส่ิงน่าพอใจเหลา่ นน้ั เป็นทุกข์ ส่วนนิพพานอนัสงบระงบั จากกายใจ ทม่ี นษุ ยแ์ ละเทวดาสำ� คญั วา่ เปน็ ทกุ ข์นน้ั เหลา่ อรยิ เจา้ ทง้ั หลายยอ่ มเหน็ ดว้ ยปญั ญาอนั ชอบแลว้ว่าเปน็ สขุ ทวยตานปุ ัสสนาสตู รเพอ่ื จะเปน็ ผไู้ มก่ อ่ บาปถงึ ขน้ั ตอ้ งเขา้ ถงึ นรกภมู ิ เดรจั ฉานภมู ิและเปรตภูมิ กับทั้งจะไม่ตายเสียก่อนจะบรรลุถึงพระโสดาปัตติผล พงึ เปน็ ผเู้ ชอื่ มนั่ ไมห่ วนั่ ไหว หรอื เพยี รรดู้ ว้ ยปัญญา ในความจรงิ อันมอี ย่ใู นกายใจของแต่ละคน ตามเราช้ีให้เห็นอย่างนี้ คือ รูปทั้งหลายไม่เที่ยง สุขทุกข์ท้ังหลายไม่เท่ียง ความจ�ำทั้งหลายไม่เท่ียง เจตนาดีชั่วทั้งหลายไมเ่ ท่ยี ง การรับรู้รปู เสียง กลน่ิ รส สัมผสั ทัง้ หลายไมเ่ ท่ียง โอกกนั ตสังยุต howfarbooks.com

150 พระอัครสาวกแก้ความเห็นที่ผิดให้พระยมกะ ดกู รยมกะ พระผมู้ พี ระภาคเจา้ ไมไ่ ดต้ รสั วา่ พระอรหนั ตขณี าสพตายแล้วย่อมขาดสูญ จงท�ำไว้ในใจเถิดว่ารูปอันเป็นไปในกายนี้ไม่เท่ียง สุขทกุ ขไ์ มเ่ ทย่ี ง ความจำ� ไมเ่ ทยี่ ง เจตนาดชี ว่ั ไมเ่ ทยี่ ง ความรบั รไู้ มเ่ ทยี่ ง ทา่ นไมพ่ ึงเหน็ วา่ กายน้เี ป็นบุคคล ไมพ่ งึ เหน็ สุขทกุ ข์เปน็ บุคคล ไม่พงึ เหน็ วา่ความจำ� เปน็ บคุ คล ไมพ่ งึ เหน็ วา่ เจตนาดชี วั่ เปน็ บคุ คล ไมพ่ งึ เหน็ ความรบัรเู้ ปน็ บคุ คล โดยทแ่ี ท้ ทา่ นจะคน้ หาสตั วห์ รอื บคุ คลในสง่ิ เหลา่ นไี้ มไ่ ดเ้ ลยแม้ในปัจจุบัน ควรหรือที่ท่านจะยืนยันว่าพระอรหันตขีณาสพตายแล้วย่อมขาดสญู ? (ยมกสูตร) มุมมองอันควรได้จากพุทธพจน์ ในการเปรียบเปรยของพระพุทธองค์ ท่ีผ่านมาท้ังหมด ไล่ต้ังแต่นรกภมู มิ าจนถงึ เทวภมู ิ ลว้ นเปน็ กบั ดกั หรอื ไมก่ ท็ พ่ี กั ชว่ั คราว คณุ ยงั ตอ้ งเดนิ ทางต่ออย่างเป็นทุกข์ เพราะกระวนกระวายจากความหิวไมเ่ ลิก เพ่งิ คร้ังน้ีเอง ทพ่ี ระพุทธองคท์ รงเปรยี บเทยี บ ‘ความหลดุ พน้ จากกิเลส’ เป็นสระโบกขรณีกับราวป่าชอุ่มทึบ ซ่ึงไม่ใช่กับดักอย่างแน่นอนและส�ำหรับคนหิวกระหายย่อมไม่ใช่แค่ท่ีพักอีกต่อไป ทว่าคือเป้าหมายอนั เปน็ ทสี่ ดุ ของการเดนิ ทางแสวงหานำ้� ดม่ื เลยทเี ดยี ว เมอ่ื มาถงึ แลว้ ยอ่ มได้ด่ืมกิน ได้นอนพักอย่างส�ำราญตลอดไป ไม่ต้องแสวงหาน้�ำด่ืมจากแห่งหนต�ำบลไหนอกีเสยี ดาย... คนตายไมไ่ ด้อ่าน