Important Announcement
PubHTML5 Scheduled Server Maintenance on (GMT) Sunday, June 26th, 2:00 am - 8:00 am.
PubHTML5 site will be inoperative during the times indicated!

Home Explore รวมเล่มบทร้อยกรอง

รวมเล่มบทร้อยกรอง

Published by aumaum443, 2021-10-21 13:34:46

Description: รวมเล่มบทร้อยกรอง

Search

Read the Text Version

รวมเล่มบทรอ้ ยกรอง เพราะ…ชีวติ คือการเรยี นรู้

รวมเล่มบทร้อยกรองนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อรวบรวมบทร้อยกรองที่ผู้จัดทำได้ประพันธ์ขึ้นเพื่อ นำเสนอแนวคิดเก่ียวกำรใช้ชีวิตต่ำง ๆ ไม่ว่ำจะเป็น ควำมรัก ควำมสุข ควำมเศร้ำควำมคิดถึง กำร เดินทำง กำรเรียนรู้เพื่อเติบโต กำรอยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคมโดยเคำรพกฎกติกำไม่เอำรัดเอำเปรียบผู้อื่น ไม่วิพำกษ์วิจำรณ์ผู้อื่นเพียงแค่รู้จักอย่ำงผิวเผิน อีกทั้งให้กำลังใจในกำรต่อสู้เพื่อควำมฝันและอนำคต ซึ่ง ชีวิตคนเรำดำรงอยู่ได้ด้วยศิลปะและธรรมชำติ รวมท้ังให้ข้อคิดและคุณธรรมในกำรดำเนินชวี ติ ประจำวนั ผู้จัดทำขอขอบคุณรูปภำพประกอบรวมเล่มร้อยกรองจำก www.pinterest.com และหวังเป็น อย่ำงยิ่งว่ำรวมเล่มบทร้อยกรองนี้จะทำให้ผู้ที่ได้อ่ำนได้ข้อคิดและกำลังใจในกำรใช้ชีวิตต่อไป หำกมี ข้อผิดพลำดประกำรใดผู้จดั ทำยนิ ดีรับข้อเสนอแนะจำกท่ำนผอู้ ่ำน และขออภัยมำ ณ โอกำสนี้ เพรำะ…ชีวิตคอื กำรเรียนรู้ ศศิธร ทองแม้น

ความรัก (ร่ำยสุภำพ) รักใดใดในโลก ย่อมทุกข์โศกจริงแท้ ไม่แน่วแน่มน่ั คง คิดหมำยปองคนผดิ ยำมสุขสมหลงลืม เมื่อขมขืน่ เศร้ำหมอง ทุ่มเทไปไร้ค่ำ เธอยังมีค่ำไซร้ ทำชีวิตผิดพล้ัง ไม่ยบั ย้ังหัวใจ หนั กลบั มำมองตวั อย่ำมวั แต่คำดหวงั ใช่วำ่ เธอจะไร้ คู่แท้ของดวงใจ ยังมี

อย่ทู ีเ่ รา (กำพย์ยำนี 11) ยงั คงเดนิ ต่อไป ชีวิตไม่ได้สวยงำม แม้ฟ้ำไม่ไถถ่ ำม ไร้กลีบกหุ ลำบโปรยมำ เมอ่ื ไม่ฟังคำขอ จะไม่รอโชคชะตำ เรียนรู้ไปข้ำงหน้ำ กำหนดทำงเดินแห่งตน ดเี ลวอยู่ที่ทำ วำ่ สงู ต่ำลว้ นคำคน ถงึ ยำกดีมีจน จะสทู้ นให้ได้ดี ทกุ ส่งิ ทีม่ ุ่งมั่น เพื่อสกั วันจะสุขขี วันหนึ่งต้องเปรมปรดี ิ์ สำเรจ็ ดงั ทีต่ ้ังใจ

มาทีหลงั (กำพย์ยำนี 11) เอำเปรียบแม้เล็กน้อย ไม่เคยคอยกติกำ ไม่สนคนกงั ขำ มำทีหลังแล้วยังไง คนอืน่ ต้องเข้ำแถว กไ็ ม่แคล้วจะแซงไป ไม่รู้ละอำยใจ ลกู เต้ำใครไม่เข้ำที ใช้แต่อภิสิทธิ์ ตนไม่ผดิ แต่เดินหนี เดือดร้อนประชำชี เรื่องแคน่ ีท้ ำโวยวำย แค่นคี้ อื แค่ไหน อีกเท่ำไหร่เรียกฉบิ หำย ให้เป็นเรือ่ งเลวร้ำย ชวั่ ขยำยธรณี

สขุ สามัญ (กำพย์ยำนี 11) ผ่ำนมำแล้วช่ำงเถดิ ทุกส่งิ เกิดกด็ ับไป ยึดมัน่ กนั ทำไม จะทกุ ข์ใจและป่วยกำร อยู่กบั ปจั จบุ นั แบบสำมัญให้สำรำญ หล่อเล้ยี งภูมติ ้ำนทำน คมุ้ กนั ใจให้แข็งแรง ไม่ต้องไปอิจฉำ สขุ รำคำไม่ไดแ้ พง อย่ำมวั เฝำ้ จดั แจง ปล่อยหัวใจให้นำทำง มีสติอยกู่ บั ตัว ควำมคดิ ชว่ั อยำ่ เหยยี บยำ่ ง ให้ควำมดีนำทำง จะกระจ่ำงและรน่ื รมย์

พึงกระทา (กำพย์ยำนี 11) อย่ำเอำเปรยี บคนอืน่ รู้จกั ฝืนใจตนเอง กอ่ นหลังต้องยำเกรง เคำรพสิทธิ์ทีเ่ หมือนกัน หำกผิดกข็ อโทษ เขำไม่โกรธใช่ขำขัน คนลืมรีบช่วยพลัน สงั คมนั้นน่ำอยดู่ ี ทำสิง่ ที่ถูกต้อง ไม่ขัดข้องว่ำศักด์ศิ รี แตกต่ำงในหน้ำที่ สำมัคครี ่วมกนั ไว้ ขอบคุณตำมสมควร แมเ้ ร่งด่วนยกมือไหว้ พึงตำมธรรมเนียมไทย เจอยิม้ ให้สำนสัมพนั ธ์

กาลงั ใจ (กำพย์ยำนี 11) ถงึ วัยต้องเดนิ ทำง จำใจห่ำงจำจำกจร จงจดจำคำสอน คิดตริตรองท่องถ้วนถ่ี มีคนรออยู่จุดหมำย ในยำมที่ลกู ท้อ กอดในใจจะเยียวยำ เรำพรำกกันเพียงกำย เจำ้ อย่ำขวำงทำงตนหนำ รำ่ เร่งศึกษำให้เข้ำใจ ขำ้ งนอกคือโลกกว้ำง เฝ้ำพนั ผูกควำมห่วงใย เรียนเพียรวชิ ำ กำลังใจยงั เอ่อลน้ ครอบครัวจะคอยลกู แม้นเหนือ่ ยสกั เพียงใด

สัญญา (กำพย์ยำนี 11) เตม็ เปี่ยมด้วยควำมฝัน จะฝ่ำฟันอปุ สรรค แม้ใจจะเหนือ่ ยหนกั นึกคำรกั จดจำไว้ จะไปตอ่ หยุดร้องไห้ รวู้ ำ่ มีคนรอ หล่อเลีย้ งไว้ซ่งึ วญิ ญำณ ให้ฝนั น้ันเตือนใจ ลกู รกั ษำแม้เนิ่นนำน ควำมสำเรจ็ ที่มงุ่ หวัง คำมนั่ ปรญิ ญำ ไดแ้ ค่กอดในภวงั ค์ สักวันจะพบพำน สัญญำมน่ั จำข้ึนใจ คดิ ถงึ อยู่ตลอด ถงึ อยู่เพียงลำพงั

ไม่ไดม้ าโดยงา่ ย (กำพย์ฉบัง 16) หำกวำ่ ได้มำโดยง่ำย อย่ำงสขุ สบำย จะมใี ครขวำนขวำยหำ ทุกสิ่งล้วนมีรำคำ ทีย่ อมแลกมำ ด้วยคำ่ ควำมพยำยำม หยุดด้อยค่ำต้ังคำถำม ได้มำในนำม ? ควำมบำกบน่ั ทีย่ ำกเยน็ ลงแรงสร้ำงสู้ลำเคญ็ อยำกจะให้เหน็ ฉนั น้ันเป็นคนอย่ำงไร ลองแค่ลองจะเปิดใจ ฟังเหตุผลไหม เธอจะรู้ในควำมจริง

ธรรมชาติ (กำพย์สรุ ำงคนำงค์ 28) หมมู่ วลภมร เจ้ำบินจำกจร จำกรังลบั ไกล ชมไม้เพลินตำ เบิกบำนเพลินใจ ป่ำดงพงไพร พรรณไม้มำกมี นน่ั บุปผชำติ น่ผี กำมำศ ล้วนงำมขจี จ้องมองลงไป น้ำใสวำรี มัจฉำวำ่ ยตี แหวกมดุ ลอยไป เจ้ือยแจ้วเสียงร้อง ดังพลันกึกกอ้ ง จก๊ั จนั่ เรไร พลบคำ่ แล้วหนำ นิศำกรใกล้ ได้เพลำไป คนื รงั ภุมรี

someone (กำพย์สุรำงคนำงค์ 28) น้อยเนือ้ ต่ำใจ ยำกมำกใช่ไหม เปน็ คนสำคญั เหมือนอยู่ในเงำ ของเขำคนน้ัน จำยอมโศกศลั ย์ เป็นเงำคนอื่น ขำ้ งในส่วนลึก รู้สึกไม่ไหว ร่ำไห้ทนฝืน แม้จะไร้ค่ำ ถกู ทิ้งขว้ำงปำ ใหใ้ จขมข่นื จะเดินออกมำ

ครา่ ครวญ (อินทรวเิ ชยี รฉันท์ 11) จำกกนั จะหำ่ งไป โอ้ดวงใจจะขำดรอน พรำกจำกจำจำกจร บ่มิได้ริร่ำลำ น้ำตำนินองหน้ำ พักตรำอนงคน์ ำ ด้วยวำสนำพำ จระไกล ธ จำกจร

ดีชั่ว (โคลงสีส่ ภุ ำพ) บังเกดิ ผลดี บ่อนใต้ ควำมดีใครกอ่ ได้ จงอย่ำ ได้ทำ ควำมช่วั บ่ประเสริฐ ยิ่งเปื้อนเลวทรำม ขุมนรกพลันเปิด ทำไป เถิดนำ ชีวิตที่พลำดพลง้ั ผ่องแผ้ว กระทำดีอยำ่ ท้อ ดแี น่ จะช่วยนำพำใจ กอ่ นสนิ้ ชีวี ควำมดีที่ภำยใน จงหมนั่ และสรรคส์ ร้ำง

คิดถึง (กลอนดอกสร้อย) ที่เอ๋ยที่รกั สุดจะหกั ห้ำมใจให้คิดถงึ สดุ จะหักห้ำมจิตคดิ คำนึง ถวิลถงึ ผู้เป็นดัง่ ดวงใจ ยำมน้เี รำห่ำงไกลสุดสำยตำ โอ้เธอจ๋ำจะคดิ ถงึ ฉันหรือไม่ ฤทัยฉันจะขำดอยรู่ ำไร สุดหว่ันไหวใฝ่คะนึงรำพึงเอย

คะนึง (กลอนสักวำ) สกั วำเหมนั ต์หวนมำถึง หน้ำหนำวตรึงตรำใจไม่เคยหำย กย็ ำมนั้นรกั กนั อยู่มิคลำย บัดนีห้ ำยห่ำงไปใจร้ำวรำน หนำวเหนบ็ ใจเพียงไรผู้ใดทรำบ ด่ังถูกสำปให้โศกไร้สขุ ศำนต์ ลมหนำวเจำ้ พดั มำสุดทดั ทำน ห่ำงกนั นำนจำกไกลช้ำใจเอย

อยู่ไปทาไม ? (กลอนสภุ ำพ) ยงั ฝันใฝห่ นทำงแห่งควำมฝัน ทำทุกวนั เตม็ ทีห่ ำจุดหมำย ยงั ใฝห่ ำควำมหวังอยมู่ ิคลำย แล้วสดุ ท้ำยทีต่ ้องกำรคืออะไร ยงั วกวนสับสนและเลือ่ นลอย เรำน้ันคอยควำมคดิ หรือหวั ใจ เวฬำผนั ผ่ำนวันเลยล่วงไป ไม่มีใครเคยี งข้ำงแม้สักคน ฉนั มันเป็นผู้ใดช่ำงไร้ค่ำ สิน้ ศรัทธำมีชีวิตอย่ำงทกุ ข์ทน อยู่ให้เขำจดจำด้วยจำนน ถำมเหตุผลฉนั มีชื่ออยู่เพื่อใคร ?

พนั ธนาการ (กลอนสุภำพ) อยำกจะกลบั ย้อนวันเป็นดงั เก่ำ เหมือนว่ำเงำเมือ่ วำนยังตำมติด วกเวียนวนไม่ปล่อยผ่ำนห้วงควำมคิด โอ้ดวงจิตยดุ ย้อื พนั ธนำกำร โอใ้ จเอย๋ วันนนี้ ั้นแสนสขุ ปรำศจำกควำมทุกข์เกษมสำนต์ แต่เวลำรวยรื่นชน่ื ไม่นำน ก็พ้นผ่ำนตำมตะวนั ทีล่ บั ลำ ดงั โซ่ตรวนคล้องจิตมิผ่อนผนั หวนอดีตคืนวนั ไม่พดั พำ ทรมำนยบั เยนิ สดุ พรรณนำ ด้วยอัตตำยึดติดปิดตนเอง

ตัดสิน (กลอนสภุ ำพ) ชัว่ ชีวิตทำดเี ป็นพนั คร้ัง ไมจ่ ีรังเท่ำพลำดผิดเขำตีค่ำ รุมประนำมตอกย้ำสบถดำ่ รำวกบั ฆ่ำคนตำยไม่ปรำนี ซ้ำสำปแช่งจนแทบไร้ที่ยืน ควำมเหน็ หมื่นควำมคดิ ร่วมสำดสี สดุ สถุลต่ำช้ำเปน็ รำคี แล้วควำมดีวัดกันด้วยสิง่ ใด ทีว่ ำ่ ดกี ท็ ำตำมไม่อิดออด ทำตลอดเล็กน้อยช่วยแกไ้ ข ถำ้ ควำมดีวัดกนั ทีค่ วำมพอใจ คงต้องคอยเอำใจทั้งโลกำ

อย่ทู ีใ่ จ (กลอนสภุ ำพ) หำกฉนั มีเงินทองอย่ำงใครเขำ อยำกจะเอำอะไรคงงำ่ ยดี ไม่ต้องทนดนิ้ รนที่จะมี ใช้ชีวิตตำมใจไม่ต้องรอ หำกชีวิตมีสขุ ด้วยเงนิ น้ัน ลองกลบั กันหำกเรียนรู้ที่จะพอ ไมร่ ้องขออย่ำงใครเขำกไ็ ด้ ไมเ่ ป็นไรจงเรียนรู้ให้พอดี อย่ำโทษโชคชะตำไม่เข้ำขำ้ ง มใี ครบ้ำงสขุ สบำยท้ังชีวี แคไ่ ม่คิดเกนิ ตัวว่ำอยำกมี ไดแ้ ค่นกี้ ็สขุ ใจได้เหมือนกัน

มนษุ ย์ลอ่ งหน (กลอนสภุ ำพ) ถงึ ไม่มีตัวตนคนมองขำ้ ม แต่ในยำมทุกขใ์ จอยู่เคียงกำย แม้ว่ำท้ออ่อนแรงไม่ห่ำงหำย หำกสบำยเรำก็อยู่ด้วยกัน แสงกระทบตกทอดจึงจะเหน็ ด้วยฉนั เปน็ เงำมืดมหศั จรรย์ ไปกับเธอทุกที่ที่ใฝ่ฝนั แม้โศกศัลย์ทกุ ขใ์ จจะกอดไว้ ถงึ เป็นแค่มนุษยท์ ีล่ ่องหน หำกร้อนรนเดือดดำลจะขำดใจ จะบดบังปลอบโยนให้คลำยไป จะโอบไหล่เคียงข้ำงตลอดเวลำ

ความจริงแลว้ … (กลอนสุภำพ) ชีวิตหนออยู่ได้ด้วยควำมรัก ใหพ้ ร้อมพรกั โอบอุ้มกนั พร้อมหน้ำ คดิ ถงึ สขุ ปนเศรำ้ ธรรมดำ ล้วนนำพำสมหวงั และเสียใจ มไี กลห่ำงคนรกั ด้วยจำเป็น เพือ่ ได้เหน็ ข้ำงนอกที่กว้ำงใหญ่ เพือ่ เรียนรู้อยรู่ ่วมกับผู้อืน่ ไว้ ไมเ่ อำเปรียบเอำใจเขำใส่ใจตน ไม่ตัดสินแค่รู้จักอย่ำงผิวเผิน จงไถ่ถำมทำงเดินเขำสักหน เคำรพกฎกติกำตำมสำกล พูดกับคนอย่ำใส่หน้ำกำกปลอม ใชใ้ จแลกด้วยใจให้ปรำกฏ อย่ำสบถคำถ่อยควรถนอม หำกยอมได้จงประนีประนอม อย่ำตรมตรอมถอื ไว้ให้พันพวั ใหช้ ีวิตอยู่กบั ธรรมชำติ เสียงคลื่นสำดจะบำบดั ควำมหวำดกลวั สำยน้ำจะไหลพัดควำมขุ่นมัว ออกจำกตวั ให้ชุ่มชื่นร่มรื่นใจ

จัดทาโดย นางสาวศศิธร ทองแม้น รหสั นิสติ 62010514051 สาขาวิชาภาษาไทย คณะศกึ ษาศาสตร์ รายวิชา การเขียนเชิงสรา้ งสรรค์


Like this book? You can publish your book online for free in a few minutes!
Create your own flipbook