e-bookyru009

สื่อการเรียนรู้How to follow me 11.ดาวนโ์ หลด ผา่ น 2.Scan QR Code ดว้ ย Line 3.Scan รูปภาพที่มีสญั ลกั ษณ์

สื่อการเรียนรู้How to follow me 21.ดาวนโ์ หลด ผา่ น 2.Scan QR Code ดว้ ย Line 3.Scan รูปภาพที่มีสญั ลกั ษณ์

สารบัญ 4-6 7-8คนขีเ้หนียวกบั ทองคำ 9-11สนขุ กบั เงำ รำชสีห์กบั หนู 12-15 ลกู หมสู ำมตวั 3

วัตถปุ ระสงค์ 1.เพ่อื ให้เดก็ ได้ทกั ษะในกำรฟังและกำรดู2.เพือ่ ให้เดก็ ๆมีควำมเพลดิ เพลนิ ในกำรดนู ิทำน 4

คนขีเ้ หนียวกับทองคำ ชำยคนหนง่ึ เป็นคนขีเ้หนียว เขำมกั จะเอำสมบตั ิฝังดิน ไว้รอบๆ บ้ำนไมย่ อมนำมำใช้จำ่ ยให้เกิดประโยชน์ 5

ต่อมำเขำกลัวว่ำจะไม่ปลอดภัยถ้ำฝังเงินทอง ไว้หลำยเเหง่ เขำจงึ ขำยสมบตั ิทงั้ หมดเเล้วซือ้ ทองคำเเทง่ หนง่ึมำฝังไว้ท่ีหลงั บ้ำน เเล้วหมนั่ ไปดทู กุ วนัคนใช้ผ้หู นง่ึ สงสยั จงึ เเอบตำมไปดทู ี่หลงั บ้ำน เเล้วก็ขดุ เอำทองเเทง่ ไปเสยี 6

ชำยขีเ้หนียวมำพบหลมุ ที่วำ่ งเปลำ่ ในวนั ตอ่ มำก็เสียใจ ร้องหม่ ร้องไห้ไปบอกเพ่ือนบ้ำนคนหนงึ่ เพ่ือนบ้ำนจงึ เเนะนำประชดประชนั วำ่ \"ทำ่ นกเ็ อำก้อนอฐิ ใสใ่ นหลมุ เเล้วคดิ วำ่ เป็นทองคำสิ เพรำะถงึ อยำ่ งไรทำ่ นกไ็ ม่เอำมำใช้อยแู่ ล้ว นิทำนเร่ืองนีส้ อนให้รู้ว่ำ ของมีคำ่ ถ้ำไมน่ ำมำทำให้เกิดประโยชน์ก็ยอ่ มเป็นของไร้ คำ่ 7

สนุขกับเงำ ครัง้ หน่ึงมีสนุ ขั ที่มีนิสยั ขีข้ โมยอย่ตู วั หน่ึง วนั หน่ึงมนั เดินเข้ำไปในตลำดและได้พบเข้ำกบั เนือ้ ชิน้ ใหญ่ชิน้ หนึ่งวำงอยู่ มันไม่รอช้ ำรีบเข้ำไปคำบเนือ้ ชิน้ นัน้ แล้วว่ิงหนีออกมำ เมื่อมำถึงกลำงสะพำนมนั ก็ชะโงกหน้ำมองลงไปในลำธำร แล้วเห็นสนุ ขั ตวั หนงึ่ กำลงั คำบเนือ้ ชิน้ ใหญ่กว่ำที่มนั ขโมยมำพลนั คดิ ในใจวำ่ 8

“โอ้โห! ทำไมเจ้ำสุนัขตัวนัน้ จึงมีเนือ้ ชิน้ ใหญ่กว่ำข้ำเสียอีก” และด้วยควำมโลภอยำกได้เนือ้ ชิน้ นัน้ มำ มันจึงเห่ำสนุ ขั ตวั ที่อย่ใู นลำธำรนนั้ เพ่ือหวงั จะแย่งเอำเนือ้ ท่ีชิน้ ใหญ่กว่ำมำเป็นของตน ในทันใดนัน้ เองเนือ้ ที่คำบอยู่ในปำกของมนั ก็ตกลงไปยงั นำ้ ในลำธำรนนั้ ซง่ึ กว่ำจะรู้ว่ำสนุ ขั กบัเนือ้ ชิน้ ใหญ่ชิน้ นนั้ เป็นเงำของตนเองกส็ ำยเกินไปเสียแล้ว นิทำนเร่ืองนีส้ อนให้รู้ว่ำโลภมำก ลำภหำย 9

รำชสีห์กับหนู มีรำชสีห์ตัวหนึ่งนอนพักผ่อนยำมบ่ำยอย่ำงมีควำมสขุ แตต่ ้องสะด้งุ ตื่นขนึ ้ มำเพรำะมีหนตู วั หนง่ึ ขนึ ้ มำว่ิงไตต่ ำมลำตวั โดยไม่รู้วำ่ เป็นร่ำงของเจ้ำป่ ำ รำชสีห์ใช้อ้งุ เท้ำตะครุบเอำไว้ด้วยควำมโกรธเกรีย้ ว ขณะจะลงมือสงั หำรหนนู นั้ เองก็ได้ยินเสียงหนกู ลำ่ วคำวิงวอนขึน้ ว่ำ“ท่ำนผ้เู ป็นรำชำแห่งสัตว์ทัง้ ปวง ได้โปรดไว้ชีวิตข้ำสักครัง้ เถิดท่ำนเพรำะตวั ข้ำนนั้ ทำผดิ ไปโดยหำรู้ไม่ ตวั ข้ำนัน้ มิได้มีเจตนำดูหม่ินทำ่ นแม้แต่อย่ำงใด” “ฮึ..ก็ได้ ในเมื่อเจ้ำไม่ได้มีเจตนำข้ำกจ็ ะปลอ่ ยไปสกั ครัง้ หนงึ่ แล้วเจ้ำอยำ่ มำกวนใจอีกละ่ ” 10

รำชสีห์ไม่อยำกได้ช่ือว่ำรังแกผ้ทู ี่อ่อนแอกว่ำจึงยอมเลิกรำ“บญุ คณุ ในครัง้ นีข้ ้ำจะไมล่ มื เลยตรำบชว่ั ชีวิตของข้ำ หำกมีโอกำสในวันหน้ำข้ำต้องตอบแทนท่ำนอย่ำงแน่นอน ถ้ ำท่ำนมีเรื่องเดือนร้อนอนั ใดหละก็ โปรดส่งเสียงคำรำม ข้ำจะรีบมำหำทำ่ นในทนั ที”“ 11

ฮะ..ฮะ..ฮะ..” รำชสีห์หวั เรำะลนั่ ป่ ำ “สตั ว์ตวั เลก็ ๆ เช่นเจ้ำจะทำอะไรให้ข้ำได้ ไป..รีบไปให้พ้นข้ำจะได้นอนต่อเสียที”หลังจำกนัน้ ไม่นำน ในขณะที่รำชสีห์ออกล่ำเหยื่อเกิดพลำดท่ำเสัียทีไปติดกบั บ่วงของนำยพรำนเข้ำ ดิน้ อย่ำงไรก็ไม่สำมำรถหลดุ ออกไปได้จึงได้ส่งเสียงร้องล่ันป่ ำ หนจู ำเสียงของรำชสีห์ได้จึงรีบมำช่วยกดั บ่วงของนำยพรำนจนขำด รำชสหี ์จงึ ได้เป็นอิสระอีกครัง้ นิทำนเร่ืองนีส้ อนให้รู้ว่ำอยำ่ ดถู กู คนท่ีต่ำต้อยกวำ่ ตน 12

ลูกหมูสำมตัว กำลครัง้ หนงึ่ นำนมำแล้ว มีลกู หมู 3 ตวั อำศยั อยู่กับแม่หมูในป่ ำใหญ่ เมื่อทัง้ สำมเติบโตขึน้ ก็ได้เวลำที่จะต้องออกไปใช้ชีวิตตำมลำพงั ทงั้ สำมจึงออกเดินทำงเพื่อไปเผชิญโลกและพิสจู น์ตนเอง หมพู ี่ใหญ่และหมพู ่ีรองคิดว่ำ ทงั้ สำมควรแยกกันไปตำมทำงของตนเอง แต่หมนู ้ องสุดท้ องคิดว่ำกำรอยู่ด้ วยกันสำมตัวน่ำจะดีกว่ ำในยำมฉกุ เฉิน หมพู ่ีใหญ่และหมพู ี่รองไม่ค่อยพอใจนัก แต่ก็ยอมตกลงกนั วำ่ ทงั้ สำมจะสร้ำงบ้ำนอยใู่ กล้ๆ กนั 13

ลกู หมทู งั้ สำมเดินสำรวจหำของที่จะนำมำสร้ำงบ้ำน หมพู ี่ใหญ่เกิดป๊ิงควำมคิดว่ำจะสร้ำงบ้ำนด้วยฟำง เพรำะสร้ำงง่ำยและรำคำถูก จะได้เก็บเงินไว้ซือ้ ท่ีนอนนุ่มๆ นอนหลงั จำกซือ้ ฟำงมำแล้ว มันก็สร้ ำงบ้ำนเสร็จภำยในเวลำอันรวดเร็ว หมูพ่ีรองตัดสินใจซือ้ ก่ิงไม้มำสร้ ำงเป็นบ้ำนบ้ำนกิ่งไม้จะต้องเยน็ สบำยมำกแน่ๆ แถมยงั เหลอื เงินไว้ซือ้ผ้ำปูที่นอนอ่นุ ๆ อีกด้วย มนั รีบลงมือสร้ำงบ้ำนกิ่งไม้ทนั ทีและสร้ำงบ้ำนเสร็จหลงั บ้ำนกองฟำงไมน่ ำน 14

หมูน้องสุดท้องอยำกได้บ้ำนท่ีแข็งแรงทนทำน จึงยอมลงทุนสร้ำงบ้ำนอิฐ และนอนบนพืน้ แบบง่ำยๆ แทน แต่บ้ำนอฐิ นนั้ สร้ำงยำกและใช้เวลำนำนกว่ำ พี่ๆ ทัง้ สองเดินผ่ำนมำหัวเรำะเยำะเป็นระยะๆ ขณะท่ีน้องเล็กก่ออิฐอย่ำงขะมกั เขม้น หมสู ำมพ่ีน้องอำศยั อย่ใู นป่ ำอย่ำงสงบสขุ จนกระทง่ั วนั หนึ่ง หมำป่ ำชว่ั ร้ำยเดินทำงผ่ำนมำเห็นลูกหมูอ้วนท้วนน่ำกิน จึงตัง้ ใจว่ำจะจับลูกหมูมำเป็นอำหำรให้ได้ มนั เดินเข้ำไปเคำะประตูบ้ำนกองฟำงของหมพู ี่ใหญ่ แน่นอนว่ำลกู หมไู มย่ อมเปิด หมำป่ ำจึงสดู ลมหำยใจลึกและเป่ ำพรวดเดียว บ้ำนทัง้ หลังก็กระจำยกลำยเป็นเพียงเศษฟำงลอยว่อน หมูพ่ีใหญ่รีบว่ิงไปหลบในบ้ำนกิ่งไม้ของหมพู ่ีรอง พลำงเลำ่ ว่ำหมำป่ ำกำลงัตำมมำจับกิน หมูพี่รองรีบบอกว่ำบ้ำนกิ่งไม้ ของตนนัน้แข็งแกร่งดี แต่ไม่ช้ำก็ถูกลมหำยใจของหมำป่ ำเป่ ำจนแทบไมเ่ หลือซำกเชน่ กนั 15

ทงั้ สองเข้ำไปหลบในบ้ำนอิฐของน้องเล็ก หมำป่ ำตำมมำเป่ ำลมหมำยจะให้บ้ำนพัง แต่ปรำกฏว่ำไม่สะเทือนเลยแม้แต่น้อย หมำป่ ำท่ีเป่ ำจนเหนื่อยและกำลงั โกรธเตรียมจะว่ิงเข้ำพงั ประตู ลกู หมทู งั้ สำมจงึ รีบเอำตวั เข้ำช่วยกนั กนั้ประตูไว้ หมำป่ ำวิ่งชนประตูรอบแล้วรอบเล่ำจนหมดแรงและล้มพบั ไปในท่ีสดุ 16

อนั ตรำยผ่ำนพ้นไปแล้ว ในที่สดุ หมพู ่ีใหญ่และหมพู ่ีรองก็เข้ำใจวำ่ นอกจำกบ้ำนท่ีแขง็ แรงจะช่วยปกปอ้ งชีวิตของลกูหมทู งั้ สำมไว้ได้แล้ว ควำมสำมคั คีและกำรอยรู่ วมกนั ก็เป็นสงิ่ สำคญั ท่จี ะช่วยให้ทงั้ สำมผำ่ นอปุ สรรคไปได้เช่นกนั และหลงั จำกนนั้ ทงั้ สำมก็อยดู่ ้วยกนั อยำ่ งมีควำมสขุ ตลอดไป นิทำนเร่ืองนีส้ อนให้รู้ว่ำ กำรเกียจคร้ำนไมไ่ ด้ทำให้เรำสบำยได้จริง แตจ่ ะนำทกุ ข์ภยั มำสตู่ น เรำจงึ ควรอยำ่ งยงิ่ ท่ีจะเป็นคนขยนั 17

อำจำรย์ผ้สู อน อำจำรย์ชินวจั น์ งำมวรรณำกร สำขำวชิ ำ สำรสนเทศศำสตร์คณะมนษุ ยศำสตร์และสงั คมศำสตร์ มหำวิทยำลยั รำชภฏั ยะลำจดั ทำโดย นำงสำวซอลีฮะ บำกำ รหสั นกั ศกึ ษำ 405836009 สำขำวชิ ำ สำรสนเทศศำสตร์คณะมนษุ ยศำสตร์และสงั คมศำสตร์ มหำวทิ ยำลยั รำชภฏั ยะลำ 18

19