ภายในบรษิ ัทอสงั หารมิ ทรัพยย์ กั ษ์ใหญ่
ตกึ ๆๆ เสยี งรองเทา้ สน้ ตกึ ของใครบางคนเดนิ เขา้ มาภายในตวั บรษิ ัทอยา่ งนา่ เกรงขามจนพนักงานตา่ ง พากนั โคง้ ศรษี ะ \"สวัสดตี อนเชา้ คะคณุ แอรเ์ ชา้ นร้ี ับอะไรดคี ะจะเป็ นกาแฟชนั้ นาหรอื ..\" \"ไมต่ อ้ งเก็บกาแฟของเธอไวใ้ หแ้ ขกเถอะ\"รา่ งสงู บอกกับพนักงานอยา่ งน่าตาเชย เธอเองนัน้ ไม่ คคู่ วรทจ่ี ะกนิ กาแฟในบรษิ ัท กาแฟของแอรจ์ ะตอ้ งตน้ ตาหรับดใี หเ้ หมาะกบั ฐานะ รา่ งสงู ไดเ้ ดนิ เขา้ มาภายในหอ้ งทางานทด่ี ใู หญโ่ ต ดง่ึ ๆดงึ ๆ(เสยี งโทรสพั ท)์ \"วา่ \" \"พแี่ อรน์ อ้ี อยเองนะ\" \"มอี ะไรหรอออย\" \"มะรนื นเี้ ป็ นวนั ครบรอบการเสยี ของเตยี่ กับมา่ นะทางญาตเิ ราทไ่ี ทยจะมกี ารทาบญุ พต่ี อ้ งมาให ้ ไดเ้ ขา้ ใจไหม\"เสยี งออยดกู ะตอื รอื รน้ พส่ี าวตน \"เดยี วพจี่ ะดอู กี ท\"ี จากนัน้ สายของออยกถ็ กู คนพต่ี ดั ทง้ิ ไป กใ็ ชน่ ะสเิ ตย่ี และมา่ ของแอรไ์ ดเ้ สยี ไปตัง้ แตเ่ ธอยังเดก็ เธอกบั นอ้ งจงึ ถกู เลยี้ งดจู ากญาตฝิ ่ ายพอ่ จนเธอสามารถเอาตัวรอดโตมามกี ารงานทดี่ ที างบา้ นเธอเองกฐ็ านะดเี อาเรอ่ื ง กอ๊ กๆแอด๊ ดด \"แอรค์ ะนัง้ เหมอ่ นกึ อะไรอยคู่ ะเอ๊ะ หรอื วา่ คดิ ถงึ มเิ ชลอยคู่ ะทรี่ กั จ๊ปุ !\"มเิ ชลสาวในบริษัททแ่ี อร์ เคยร่วมรกั กับเธอไดพ้ ดู ขนึ้ \"มันไมใ่ ชก่ งการอะไรของหลอ่ น แลว้ ทเ่ี ขา้ มามนั หอ้ งของฉันหลอ่ นมสี ทิ ธอ์ิ ะไรออกไป!\"แอรไ์ ด ้ ขบั ไลเ่ ธอ \"แตว่ า่ า\" \"ไมม่ แี ต่ ออ่ หรอื หลอ่ นร่านโดนฉันเมอื่ วนั นัน้ ก็รา่ นอยา่ งเหน็ ไดช้ ดั เรยนะฉันไมม่ วี นั เอาคนต่าๆ อยา่ งหลอ่ นหรอกไป๊ !\"ร่างสงู ขบั ไลม่ เิ ชลอกี ครงั้ จนเธอเรม่ิ น้าตาคลอและวงิ่ ออกไปอยา่ งโดยดี \"ปวดหวั แตเ่ ชา้ เลยเวย้ \"แอรไ์ ดบ้ น่ กบั ตัวเอง แอด๊ ด(ประตไู ดเ้ ปิดขนึ้ อกี ครัง้ ) \"ไอแ้ อร!์ \" \"อา้ วคมิ \"แอรไ์ ดล้ กุ มากอดเพอ่ื นสาวของตน
\"เออ มะกผ้ี หู ้ ญงิ ทใ่ี หนวะวงิ่ รอ้ งใหอ้ อกไปจากหอ้ งแก เอะ๊ หรอื วา่ า\" \"ไมม่ ไี รวะ้ อนิ ม้ี ันรา่ น เออ แลว้ แกมาไดไ้ ง\" \"ฉันก็ขบั รถมานะสคิ ดิ วา่ เดนิ มาหรอื ไง เอานฉ้ี ันซอ้ื มาฝาก\"คมิ ยนื่ ถงุ ขนมชนั้ นาของปารสี มาให ้ \"เหย้ แกไปดงู านทป่ี ารสี ทัง้ ทซี อ้ื มาใหแ้ คน่ ห้ี รอวะ้ \" \"กเ็ ออดหิ รอื จะไมเ่ อาแคน่ มี้ ันกแ็ พงแลว้ นะเวย้ \" \"เอาๆ เออไอค้ มิ \" \"วา่ ไงเพอ่ื น\" \"มะรนื นฉี้ ันจะตอ้ งกับไปไทยวะ้ แกชว่ ยไปเป็ นเพอ่ื นฉันหนอ่ ยไดไ้ หม\" \"เออดฉี ันกอ็ ยากกบั เหมอื นกนั วะวา่ แตไ่ ปทาไรวะ้ \" \"ไปงานทาบญุ ใหเ้ ตย่ี กับมา่ อะด\"ิ ร่างสงู ตอบดไู มค่ อ่ ยสดชนื่ \"เหย้ อยา่ คดิ มากทา่ นทงั้ สองกจ็ ากแกไปนานแลว้ เดยี วคนื นเ้ี ทยี่ วกนั ดกี วา่ ฉันจองบตั รไวแ้ ลว้ หญงิ เยอะนะเวย้ \"คมิ รูใ้ จแอรว์ า่ แอรช์ อบเพศไหนแตท่ มี่ ันจะพาไปรูส้ กึ วา่ จะไมพ่ น้ ซอ่ งทแี่ อรช์ อบ \"สวัสดคี ะคณุ คมิ และคณุ แอรไ์ มค่ ดิ เลยนะคะวา่ คณุ แอรเ์ นยี่ จะมาใชบ้ รกิ ารทางเราอกี วันนเ้ี จ๊ จดั เตรยี มแบบสดๆทไ่ี มม่ กี ารปอกเปลอื กมาใหค้ ณุ แอรโ์ ดยเฉพาะเลยนะคะออ่ คณุ คมิ ดว้ ยฮา่ ๆ\"เจ๊ ไดพ้ ดู บอกกลา่ วตอ้ นรับทงั้ สองเป็ นอยา่ งดี \"ใหนเอามาใหฉ้ ันดสู สิ ดจรงิ หรอื เปลา่ \"แอรไ์ ดพ้ ดู ขนึ้ \"ออ่ ไดค้ า้ าาทัง้ สองคนมานสี้ \"ิ ทงั้ สองเดนิ ออกมารว่ นแตเ่ ป็ นเด็กสาวฝรั่งทยี่ ังไมเ่ ป็ นผใู ้ หญแ่ อรท์ นี่ ัง้ อยไู่ ดพ้ ดู ขน้ึ \"ยังเด็กอยนู่ \"ิ \"ออ่ เดก็ อยแู่ ตเ่ รา้ ใจนะคะถา้ คณุ แอรไ์ ดล้ องจะตดิ ใจเลย\"เจ๊พดู เสรมิ \"แลว้ เธอทงั้ สองมาทางานแบบนพ้ี อ่ แมไ่ มว่ า่ เหรอ\"แอรพ์ ดู ขนึ้ \"เออ่ ๆคอื ..\"สองคนงมึ งาๆ \"แอรท์ าไมแกถามนอ้ งเขาอยา่ งงัน้ นอ้ งเคา้ เสยี หายนะเวย้ \"คมิ พดู กระซบิ เพอ่ื นตน \"ออ่ โทษทฉี ันลมื ตวั นะ้ \" \"ออ่ คะ วา่ แตจ่ ะเอาคนใหมไ่ หมคะหรอื วา่ า..\" \"เอาคนนแี้ หละ ฉันก็อยากลองเดก็ เหมอื นกัน\"แอรพ์ ดู ตดั หนา้
\"ดยั้ คา้ า\"แอรจ์ งึ นาเงนิ ของตนออกมาเป็ นเงนิ กอ้ นมหาศาร \"วันนฉ้ี ันจา่ ยใหแ้ กคา่ ตอบแทนทแี่ กพาฉันมา\"แอรพ์ ดู กับคมิ \"โหว้ ว เชญิ คา่ าๆเอา้ มาสพิ วกเธอ ดแู ลคณุ แอรก์ ับคณุ คมิ ดๆี ละเขา้ ใจไหม\"เดก็ สาวพยักหนา้ ตอบ ภายในหอ้ งvip \"เออ่ คณุ แอะ แอรใ์ ชไ่ หมคะ\"แอรไ์ มพ่ ดู อะไรยนื นงิ่ เชยจนสาวนอ้ ยดเู ขนิ อายเล็กนอ้ ย \"ฉันอยากจะเรม่ิ เลยตอนน\"ี้ แอรไ์ มเ่ พยี งแตพ่ ดู เดนิ เขา้ มาหาแลว้ คอ่ ยๆสอดมอื หนามากอดทเี่ อว เดก็ นอ้ ยคอ่ ยๆกม้ ซกุ หนา้ ตนไปทลี่ าคอขาวดดู เมม้ จนอกี คนเคลม้ิ หลงไหล แลว้ พลกั ร่างเดก็ นอ้ ยลงเตยี งอยา่ งรุนแรง แอรค์ อ่ ยๆคลานดว้ ยเขา่ เขา้ มาชา้ ๆกอ่ นทจี่ ะดดู เมม้ ปากอยา่ งหนัก คลา้ ยแกลง้ ใหอ้ กี คนหายใจไมอ่ อกจนตอ้ งพละออกมา \"เป็ นอะไร เธอไมช่ อบหรอ\"แอรถ์ าม \"ป่ าวคะหนแู ค่ หะ หายใจไมอ่ อก\" \"หึ งัน้ กด็ คี นื นฉ้ี ันบอกเลยวา่ หนัก\"อกี คนพดู จบกจ็ กิ หนังหวั เดก็ สาวแลว้ กม้ ลงซกุ ไซรต้ ามคออกี คนอกี คนเรมิ่ คราง มอื หนา้ ไมน่ งิ่ เชยคอ่ ยๆปลดบราเด็กสาวแลว้ เขวย่ี งทงิ้ ไป หนา้ อกของเดก็ ฝร่ัง สมัยนโี้ ตเร็วจรงิ ๆแอรล์ งมอื ขยาอกเดก็ สาวจนเกดิ เป็ นรอยแดงทว่ั อกและดดู เมม้ เมด็ ทบั ทมิ สสี ด ไมน่ านชน้ิ สว่ นเสอ้ื ผา้ เด็กสาวก็ถกู เขวยี่ งทงิ้ ระเนระนาด แอรเ์ องนัน้ กไ็ ดป้ ลดเขม็ ขดั ตนนามาใช ้ เป็ นเครอ่ื งมอื \"หนักหนอ่ ยนะเด็กนอ้ ย\"แอรพ์ ดู จบนาเขม็ ขดั ฟาดมาทหี่ วา่ งขาเด็กนอ้ ยสดุ แรงจนเธอรอ้ งครวญ ครางออกมา ทงั้ นแ้ี อรไ์ ดฟ้ าดไปหลายครงั้ จนเกดิ รอยเขม็ ขดั แอรไ์ มน่ งิ่ เชยถอดชดุ ของตนออก แลว้ มอบคา่ คนื อันแสนทรหดใหก้ ับเด็กสาว จนเดก็ สาวเสยี ไปหลายน้ากนั เลยทเี ดยี ว ฝ่ ายคมิ ไดเ้ สร็จกอ่ นก็ไดม้ ารอเพอื่ น แอด๊ ดด \"แอรเ์ ป็ นไงวะ้ ชอบปะ\" \"กง็ ัน้ ๆ รุน่ เล็กมันไมเ่ รา้ วะ\"แอรพ์ ดู เสร็จกไ็ ดเ้ ดนิ ออกไปยงั รถคนั หรูตน สว่ นคมิ ไดช้ ะเงอ้ หนา้ ไปดใู นหอ้ งเพอ่ื นกแ็ ทบตะลงึ เพราะเห็นเดก็ สาวนอนสะอนื อยตู่ ามตวั มี แผลเป็ นรอยแดงช้าจากการกระทาของเพอื่ นเธอ \"เหย้ แอร์ แกรนุ แรงไปปะวะ้ เดก็ นะเวย้ \"คมิ ไดพ้ ดู กบั เพอ่ื นในขณะแอรข์ บั รถอยู่ \"แลว้ ไงฉันไมส่ นเดก็ มันยอมฉันเอง\" คมิ สา่ ยหวั แลว้ ยม้ิ ออกมาเลก็ นอ้ ย \"ขอบใจแกมากนะขบั รถกลับดๆี ละบาย\"
ณ คอนโด ร่างสงู หยดุ หนา้ ประตหู อ้ งตนแลว้ รดู บัตรเพอ่ื ทจี่ ะเขา้ ไปเธอหวิ น้ามากจงึ เดนิ มาหยดุ ทต่ี เู ้ ย็นแลว้ นาเบยี รอ์ อกมาดม่ื ดงึ่ ๆดงึ ๆ \"ฮะโหล\" \"พแี่ อร์ หนโู ทรไปหลายสายทาไมพไ่ี มร่ ับ\" \"ยงุ่ อยู่ วา่ แตเ่ ธอมอี ะไรโทรมาดกึ ดนื่ \" \"กห็ นูคดิ ถงึ พนี่ ะสอิ กี อยา่ งทไ่ี ทยยงั ไมด่ กึ สะหนอ่ ยตกลงมาจรงิ ๆใชไ่ หม\" \"อมื แคน่ นี้ ะฉันจะนอน\"สายก็ถกู ตดั ไปร่างสงู ไดล้ ม้ ลงนอนอยา่ งเหนอ่ื ยลา้ แลว้ หลบั ไปในทสี่ ดุ มหาวทิ ยาลัยทไี่ ทย คณะการแสดง/นางงาม \"ออย คยุ กบั ใครหรอ\"เหมยเพอื่ นออยไดถ้ าม \"ออ่ คยุ กบั พสี่ าวนะ พสี่ าวออยเขาจะมาไทยมะรนื น\"้ี \"ออ่ จะ้ \" \"เหมยวันนไ้ี มม่ ซี อ้ มเดนิ แบบแลว้ เราไปกนิ เคก้ กันนะ\"ออยชวนเพอ่ื นสนทิ คนเดยี ว ณ รา้ นเคก้ \"เหมย ยังไมเ่ ลกิ ทางานในพับอกี หรอ\" \"ยังหรอก ทาไมละออย\" \"กเ็ ราเป็ นหว่ งเหมยอะ มนั อนั ตรายนะเราวา่ \" \"ฮา่ ๆกแ็ คเ่ ป็ นเดก็ เสรฟิ เองไมไ่ ดท้ าอนาจารใหใ้ ครเหน็ นนี่ ่า อกี อยา่ งถา้ เหมยไมท่ ากไ็ มม่ เี งนิ พอ จา่ ยคา่ เทอมหรอก\"เหมยไดต้ อบไป ทางบา้ นเหมยมแี คแ่ มแ่ ตแ่ มเ่ หมยป่ วยอยโู่ รงพยาบาลซงึ่ เหมยตอ้ งเลย้ี งดไู ปดว้ ยเรยี นไปดว้ ย \"เหมยไมต่ อ้ งทาก็ไดน้ ิ บอกออยไดถ้ า้ ขาดอะไร\" \"ออยจะเอามาใหเ้ ราไดจ้ ากใครละ\" \"กะ ก็ ก็ ไมร่ ูส้ ยิ มื พสี่ าวมาใหม้ งั้ \"ออยพดู จนอกี คนเผลอหวั เราะออกมา \"ฮา่ ๆ เออ เหมยเรามเี รอ่ื งจะขอใหเ้ หมยไปชว่ ยหนอ่ ย\" \"เรอ่ื งอะไรละ เหมยจะชว่ ย\"
\"คอื วา่ มะรนื นอี้ ะมงี านบญุ เตยี่ กบั มา่ ออย ออยเลยอยากใหเ้ หมยไปชว่ ยจัดของตอ้ นรับแขกหน่อย เพราะออยทาคนเดยี วไมไ่ หว แฮรๆ่ \" \"ไดส้ ิ เหมยยนิ ดนี ะ\" เหมยตอบตกลงทงั้ สองคยุ กนั ไปมาอยา่ งสนุกในรา้ นเคก้ จนแยกยา้ ยกลบั บา้ น ณ โรงพยาบาล เหมยไดเ้ ดนิ ทางมาทรี่ พ เพอื่ จะมาดแู มข่ องเธอเองทป่ี ่ วยเป็ นเบาหวานขนั้ รนุ แรง \"สวสั ดคี ะพห่ี มอ\"เหมยกลา่ วสวสั ดคี ณุ หมอซงึ่ เธอเรยี กวา่ พ่ี \"อา่ ว สวัสดคี รับนอ้ งเหมยวันนม้ี าเยย่ี มคณุ แมห่ รอครับ\" \"ใชค่ ะ วา่ แตแ่ มเ่ หมยอาการเป็ นยงั ไงบา้ งคะชว่ งนเี้ หมยไมค่ อ่ ยมเี วลามาดเู ลย\"เธอถามดว้ ย ความเป็ นหว่ ง \"กด็ ขี น้ึ เรอื่ ยๆครับนอ้ งเหมยไมต่ อ้ งเป็ นหว่ งพด่ี อู ยตู่ ลอด\" \"ยงั ไงกต็ อ้ งขอบคณุ พห่ี มอนะคะทช่ี ว่ ยดแู ลแทนเหมย\" \"ครับ ยังไงมันก็เป็ นหนา้ ทพี่ อ่ี ยแู่ ลว้ นอ้ งเหมยเขา้ ไปหาคณุ แมเ่ ถอะ พไี่ ปกอ่ นนะ\"วา่ เสร็จพห่ี มอ ก็เดนิ ไปยังหอ้ งทางานตน \"แม\"่ เหมยไดเ้ รยี กแมเ่ ธอซง่ึ กาลังกนิ ผลไมอ้ ยบู่ นเตยี งคนไข ้ \"เหมยย เป็ นยงั ไงบา้ งลกู เรยี นหนักไหม\"เหมยโพลเ่ ขา้ กอดผเู ้ ป็ นแมแ่ ละน้าตากไ็ ดไ้ หล \"ไมร่ อ้ งนะลกู โตแลว้ \"คนแมป่ ลอบใจ \"หมอบอกวา่ แมอ่ าการเรม่ิ ดขี นึ้ หนกู ด็ ใี จแลว้ \" ทงั้ คพู่ ดู คยุ หยอกลอ้ กนั ตามประสาแมล่ กู จนถงึ เวลาทเ่ี หมยจะตอ้ งเขา้ ทางาน 20:10น. \"เออ่ แมค่ ะเหมยตอ้ งไปรับงานตอ่ อะคะแมอ่ ยไู่ ดใ้ ชไ่ หม\"เหมยไมก่ ลา้ บอกแมไ่ ปตรงๆวา่ เธอเอง รับงานในผับจงึ พดู ออ้ มๆ \"แมย่ ังไมร่ เู ้ ลยวา่ ลกู ทางานอะไร\" \"ออ่ หนูกร็ ับงานขายขนมคะวา่ งๆหนจู ะเอาขนมมาใหแ้ มช่ มิ นะคะ หนไู ปกอ่ นนะ ฟอดด\"วา่ จบ เหมยกไ็ ดห้ อมแกม้ ผเู ้ ป็ นแมแ่ ลว้ เดนิ ออกไป ณ ผบั jk \"สวัสดคี ะพเ่ี มย\"์ เหมยทกั เมยพ์ ท่ี ด่ี แู ลฝ่ ายการเสรฟิ
\"จะ้ วันนมี้ าชา้ จงั เหมย ไปเยยี่ มแมม่ าหรอ\" \"ใชค่ ะ วันนล้ี กู คา้ เยอะหรอคะพ\"ี่ \"ก็ใชน่ ะสิ เนยี่ เดก็ เสรฟิ ตอ้ งเดนิ ไปเดนิ มาหลายรอบแหนะ เหมยมาก็ดอี ะเอานไ้ี ปเสรฟิ ตรงโตะ๊ นนู ้ ซะนะ\"เมยย์ นื่ แกว้ เหลา้ หลายใบใหเ้ หมย เหมยไดเ้ ดนิ ไปเสรฟิ วันนเ้ี ธอทางานหนักสดุ ๆเนอื่ งจากคนเขา้ ผับเยอะ \"อะนคี้ า่ จา้ งวนั นนี้ ะเหมย\"เมยไ์ ดน้ าเงนิ 1200บาทยน่ื ใหเ้ หมยเงนิ ทงั้ หมดเหมยเกบ็ หอมรอมรบิ เป็ นอยา่ งดเี พอื่ จา่ ยคา่ รักษาแมแ่ ละคา่ เทอมเธอเอง \"กลับบา้ นดๆี นะเหมย\" \"คะพเ่ี มยด์ ว้ ยนะ\" ทางฝ่ ายของแอร์ ไดจ้ ดั เตรยี มการเดนิ ทางมาทไ่ี ทย \"เหย้ แอรแ์ กโทรเรยี กอะไรฉันแตเ่ ชา้ วะง่วงกง็ ว่ งเนย่ี \"คมิ บน่ กับเพอ่ื น \"แกลมื แลว้ หรอวะ้ วา่ แกตอ้ งไปกบั ฉันแตเ่ ชา้ \" \"เออ ใชจ่ รงิ ดว้ ยแฮร่ๆ\"แอรส์ ายหัวเบาๆกับความเซอ่ ซา่ ของเพอ่ื น \"เออแอรแ์ ลว้ เรอ่ื งบรษิ ัทของแกจะเอาไงวะใครจะดแู ล\" \"ฉันใหค้ นทร่ี องจากฉันดแู ลแลว้ แกถามทาไมนัน้ มนั บรษิ ัทของฉันนะ\" \"เอา้ ไอน้ ถี้ ามกไ็ มไ่ ดร้ แู ้ ลว้ จา้ รแู ้ ลว้ วา่ บรษิ ัทของคณุ เธอ\" จากนัน้ เครอ่ื งบนิ สว่ นตัวของแอรก์ ไ็ ดม้ าถงึ ทงั้ สองคนจงึ มงุ่ หนา้ มายังไทย คฤหาสนบ์ า้ น ฤดี ออยไดท้ าการจดั เตรยี มทางานบญุ ซง่ึ มเี หมยมาชว่ ยดว้ ยในดา้ นขนมหวานเหมยมที กั ษะในการ ทาขนมไทยมากเพราะตดิ แมม่ า \"หมื ม เหมยเธอทาฝอยทองอรอ่ ยมากถา้ พส่ี าวเรามาถงึ ตอ้ งชอบแนๆ่ เลย\"ออยกลา่ วชนื่ ชม เหมยไมเ่ คยรจู ้ กั หรอื เคยเหน็ พส่ี าวออยเลยแมแ้ ตน่ ดิ เดยี ว \"ขอบใจนะ\" \"อมื งัน้ เดยี วเราใหค้ นใชเ้ อาของหวานพวกนไี้ ปแชรต์ เู ้ ย็นพรงุ่ นจ้ี ะไดอ้ อกมาดนู ่ากนิ เนอะ\"
เหมยจงึ ขอออยกลบั บา้ น ไมน่ านรถคนั หรขู องทางบา้ นก็ไดไ้ ปรับแอรก์ ับคมิ \"พแ่ี อร!์ !\"ออยดใี จใหญท่ ไ่ี มไ่ ดเ้ จอหนา้ พส่ี าวมาหลายปี \"ออย เป็ นไงบา้ งสบายดไี หม\"แอรไ์ ถถ่ ามนอ้ งสาว \"สบายดคี ะ แลว้ น.ี้ .\"ออยชไี้ ปทางคมิ \"นคี้ มิ เพอ่ื นสนทิ พเี่ อง\" \"สวัสดคี ะพค่ี มิ \"ออยกลา่ ว \"สวัสดคี ะนอ้ งออยพง่ึ เจอตัวจรงิ กว็ ันนขี้ าวอวบอมิ่ ใชไ้ ดเ้ ลยนะเนย่ี \"คมิ กลา่ วอยา่ งคนหน่ื ทไี่ มร่ จู ้ กั พอ \"อะแหม่ ! นอ้ ยๆหนอ่ ยมงึ นอ้ งสาวก\"ู แอรใ์ ชข้ อ้ ศอกกระแทกตน้ แขนเพอื่ น \"แหมแ่ กแคน่ กี้ ็โมโหแลว้ หรอก็นอ้ งแกมนั นา่ ..\" \"พอเลยๆไมง่ ัน้ ฉันสง่ แกกบั ตา่ งประเทศนะ\" คมิ จงึ เงยี บไปสว่ นออยก็ไดย้ มิ้ หัวเราะกับทา่ ทที ัง้ สองคน \"พไ่ี มไ่ ดก้ ลบั มานานบา้ นดเู ปลย่ี นไปเยอะเลยนะ\"แอรไ์ ดเ้ ดนิ ชมรอบบา้ นและพดู ไปดว้ ย \"ก็พไ่ี มอ่ ยหู่ ลายปีกต็ อ้ งมเี ปลย่ี นแปลงบา้ งส\"ิ ทงั้ สามคนไดเ้ ดนิ มาหยดุ นัง้ ทศ่ี าลาสขี าวใกลร้ มิ สระวา่ ยน้า \"บา้ นแกนสี้ วยใชไ้ ดเ้ ลยนะฉันชกั อยากมาอยทู่ นี่ เี้ ลยอะ\"คมิ พดู แลว้ จอ้ งมองมาทางออย \"แกอยากมาอยหู่ รอื อยากมาทาอะไร\"แอรถ์ ามอยา่ งหนา้ ตาเชย \"อยากอยสู่ \"ิ คมิ รบี พดู ทนั ที \"หๆึ ๆ พค่ี มิ นด้ี ตู ลกจงั ออยชอบ\"ออยไดห้ ัวเราะเบาๆ \"ถา้ ชอบอยากไปอยกู่ บั พท่ี ตี่ า่ งประเทศเลยไหมละจะดแู ลเป็ นอยา่ งด\"ี คมิ คอ่ ยๆชะเงอ้ หนา้ มา ใกลๆ้ ออยมากขน้ึ ทาใหอ้ อยเขนิ อาย \"หวิ เบยี ร!์ \"แอรท์ นไมไ่ หวกับเพอ่ื นทโี่ ปรยเสนห่ อ์ ยตู่ ลอดเวลาจงึ พดู ขนึ้ มา \"ไอน้ น้ี ิ หวงนอ้ งไมเ่ ขา้ เรอื่ ง\" \"เปลา่ เวย้ แคร่ าคาญ\" ทงั้ สามเดนิ เขา้ มายงั ในบา้ น
\"ออยมเี บยี รบ์ า้ งป่ ะพอดพี กี่ บั เพอ่ื นจะดม่ื กนั \"แอรถ์ าม \"ไมม่ อี ะ ถา้ พจี่ ะกนิ พก่ี ต็ อ้ งซอื้ \" แอรย์ น่ื แบง้ ค1์ 000ใหใ้ บหนง่ึ \"เอาไปซอื้ เบยี รใ์ หพ้ ท่ี ที เี่ หลอื กเ็ ก็บไว\"้ \"เอะ๊ พคี่ นนนี้ หิ วงเงนิ จังกบั มาทงั้ ทกี ใ็ หเ้ งนิ ไปซอ้ื เบยี รเ์ ลยคดิ จะใหน้ อ้ งสาวกไ็ มม่ \"ี ออยบน่ ทงั้ สองกไ็ ดส้ งั สรรคก์ นั ตลอดคนื ระหวา่ งดม่ื อยนู่ ัน้ คมิ มกั จะมองขาออ่ นของออยอยตู่ ลอดแอร์ เหน็ จงึ สา่ ยหวั ใหก้ บั ทา่ ทเี พอื่ น \"พแี่ อรค์ ะ พแี่ อร์ เมาแลว้ ใชไ่ หมเนย่ี \"ออยเขยา่ ถามพส่ี าว \"มา่ ยยๆ\"คนเมาตอบอยา่ งโลเล \"พว่ี า่ เอาตวั มันไปนอนกอ่ นเถอะ\"คมิ พดู เสรมิ ทัง้ สองชว่ ยกนั พยงุ ร่างอนั ออ่ นแรงขน้ึ หอ้ งนอน ของแอรต์ ลอดการพยงุ นัน้ ออยและคมิ กม็ องหนา้ กนั อยตู่ ลอดจนพาแอรม์ านอนเสร็จ \"เออ่ พค่ี มิ มานอนอกี หอ้ งกไ็ ดน้ ะคะออยไมร่ วู ้ า่ พจ่ี ะมาเลยไมไ่ ดจ้ ดั เตรยี มไวใ้ ห\"้ \"ไดส้ ิ หอ้ งไหนละ\"คมิ ถาม \"เดยี วหนไู ปเอากญุ แจในหอ้ งนอนกอ่ นนะคะ\" \"งัน้ พไี่ ปดว้ ยไดไ้ หม\" \"จะดหี รอื คะหนไู ปเอาแปปเดยี วเอง\" \"แตพ่ ก่ี ลวั ผอี ะ นะๆ\"คมิ ออดออ้ น \"ก็ไดค้ ะ\" ออยเดนิ มาหยบิ กญุ แจในหอ้ งนอนเธอเองซงึ่ มคี มิ เดนิ ตามหลงั มาดว้ ยพอถงึ ในหอ้ งคมิ ถอื วสิ าสะเดนิ เขา้ มาแลว้ หยดุ อยขู่ า้ งหลังออย \"อรา้ ยย ตกใจหมดเลยพค่ี มิ \"ออยกมุ หนา้ อกไว ้ \"ตกใจอะไร พแี่ คเ่ ดนิ เขา้ มาดใู นหอ้ งเองหอ้ งสวยนะ\"คมิ มองรอบๆ \"งัน้ ตามมาคะหอ้ งพค่ี มิ อยตู่ รงน\"้ี คมิ ไดจ้ ับขอ้ มอื ออยไวก้ อ่ น \"แตพ่ อ่ี ยากนอนกบั เรามากกวา่ \" \"ไมเ่ อานะคะ พจี่ ะทาอะไร\"ออยขดั ขนื \"พกี่ แ็ คอ่ ยากจะนอนกบั ออยแคน่ ัน้ เอง\" \"เดยี วพส่ี าวออยกจ็ บั ไดห้ รอก แลว้ พจ่ี ะมปี ัญหานะ\"คมิ หวั เราะออกมา
\"ฮา่ ๆ แอรม์ ันรใู ้ จพอี่ ยไู่ มต่ อ้ งหว่ งอกี อยา่ งพไี่ มท่ าเธอทอ้ งหรอก\"พอพดู จบคมิ กด็ งึ ออยมานอน กอดพรอ้ มละเลงเพลงรักตลอดค่าคนื \"เหอ่ อ เงนิ จะพอรกั ษาแมไ่ หมเนยี่ \"เหมยทตี่ อนนนี้ ัง้ นับเงนิ อยทู่ งั้ เนอ้ื ทงั้ ตวั เธอมกี นิ แคไ่ มก่ บ่ี าท \"พรุง่ นไ้ี ปชว่ ยงานบญุ ออยคงไดเ้ งนิ ตอบแทนมาบา้ งแหละเรา\"เหมยพดู กับตัวเองในบา้ นทม่ี เี ธอ อยกู่ ับป้า ป้าออยขายสม้ ตาจงึ ไมค่ อ่ ยมเี งนิ มากพอนักทจ่ี ะมารักษาแมเ่ หมย \"เหมยยงั ไมน่ อนอกี หรอลกู \"ป้าไดล้ งบันไดมาถามเหมยชนั้ ลา่ ง \"ยงั คะป้า ป้านอนกอ่ นเลย\" \"จะ้ นอนพกั บา้ งนะพรุ่งนต้ี อ้ งไปแตเ่ ชา้ ไมใ่ ชห่ รอ\" \"ใชค่ ะ\"เหมยตอบแลว้ เธอกไ็ ดก้ ลับเขา้ หอ้ งนอนไป 6:30น. ตงึ้ ๆตงึ ๆ(เสยี งโทรสพั ท)์ \"ฮะโหล ออย\" \"เหมยมาถงึ หรอื ยงั \" \"กาลังออกไปจะ้ \" \"งัน้ แคน่ ก้ี อ่ นนะถา้ เธอมาแลว้ โทรมานะจะออกไปรับหนา้ บา้ น\"ออยไดพ้ ดู เสร็จกท็ าการแตง่ ตัว สว่ นคมิ กไ็ ดอ้ อกไปหาแอรก์ อ่ น \"แอรๆ์ ตนื่ ไดแ้ ลว้ \"แอรท์ น่ี อนอยอู่ ยา่ งไมเ่ ป็ นทา่ ก็ดขู ดั ขนื เล็กนอ้ ย \"หอื อ อะไรวะ!\"คนทน่ี อนพดู ออกมาทงั้ ๆทตี่ ายังปิดอยู่ \"วันนท้ี าบญุ แกตอ้ งรับแขกแตเ่ ชา้ นะเวย้ \"คมิ เตอื น \"เออๆเดยี วฉันขอเวลาแปปนงึ \" \"ไมไ่ ดเ้ วย้ เร็วๆ!\" \"มงึ นิ เหมอื นมา่ กไู มม่ ผี ดิ เลยชอบปลกุ เชา้ ๆทกุ วนั \" \"ก็ฉันเพอื่ นแกนะเวย้ \" \"แลว้ ออยละ เมอ่ื คนื ฉันเมาหนักไปหนอ่ ยออยโดนแกทาไรปะ\"แอรถ์ ามเพอ่ื นทงั้ ๆทตี่ าจอ้ งจับผดิ
\"ไมม่ ไี ร แกชอบคดิ ไปเรอ่ื ยไปๆอาบน้า\"คมิ รบี แกต้ ัว พอแอรจ์ ดั การตัวเองเสร็จจงึ เดนิ ลงมากเ็ หน็ ออยยนื ยม้ิ สง่ มาใหค้ มิ กอ่ นอันดับแรก \"กวุ า่ แลว้ \"แอรม์ องมาทางเพอื่ นแลว้ พดู ออกมาเบาๆ ตง้ึ ตงึ ๆ \"ฮะโหล เหมยมาถงึ แลว้ หรอ โอเคเดยี วเราออกไปนะ\" \"เหมย เขา้ มาส\"ิ ออยทัก \"จะ้ \" \"เดยี วเราไปยนื รับแขกกนั นะ\"เหมยพยกั หนา้ ตอบ แอรแ์ ละคมิ เดนิ เขา้ มาภายในงานก็มคี นตา่ งพากนั ทกั ทาย \"แอร!์ \" \"สวสั ดคี ะคณุ อา\"บราๆทงั้ คกู่ ็คยุ กนั หางตาของแอรก์ ็เหลอื บไปเห็นเหมย ผหู ้ ญงิ อะไรสวยชะมัดคมิ เหน็ เพอ่ื นตนมองตาคา้ งจงึ ถาม ไป \"แกมองอะไรวะ้ หรอื วา่ ผหู ้ ญงิ คนนัน้ \" \"ใช\"่ แอรต์ อบอยา่ งไมน่ ง่ิ นอนใจ ฝ่ ายเหมยกไ็ ดร้ ูส้ กึ ตวั วา่ มคี นจอ้ งมองจากดา้ นขา้ ง \"ออย\"เหมยเรยี กออยเบาๆ \"อะไรหรอเหมย\" \"คนนัน้ เขาคอื ใครอะ ทาไมมองฉันตลอดเลย\" \"ออ่ ลมื แนะนาคนนัน้ พสี่ าวออยและก็เพอื่ นเขาชอ่ื คมิ \" \"เคา้ ไมช่ อบเหมยหรอื เปลา่ จอ้ งแปลกๆถา้ งัน้ เหมยจะไดก้ ลับบา้ น\" \"ไมม่ อี ะไรหรอกเขาก็เป็ นคนยังนแ้ี ละอยา่ คดิ มากส\"ิ พองานเลกิ ออยก็ขอบคณุ เหมยทมี่ าชว่ ยและพดู คยุ กัน \"คณุ ออยคะ\"แมบ่ า้ นมาเรยี ก \"อะไรหรอจะ้ \"
\"คณุ แอรเ์ รยี กพบคะ\" \"ถา้ งัน้ เหมยกลับกอ่ นนะออย\" \"จะ้ วา่ งๆเราจะไปเยยี่ มแมเ่ ธอนะ\"ออยพดู \"ออ ลมื เลยอะนเี้ ราใหเ้ หมยเป็ นการตอบแทนอสุ า่ หม์ าชว่ ยกัน\"ออยยนื่ แบง้ ค1์ 000ใหเ้ หมยเพอ่ื เป็ นสนิ น้าใจ \"จะ้ ขอบใจออยมากๆนะ\" ออยไดเ้ ดนิ เขา้ มาภายในหอ้ งทางานเกา่ ของเตยี่ \"มอี ะไรหรอคะพแี่ อร\"์ \"ผหู ้ ญงิ คนนัน้ ใครหรอออย\"ผพู ้ เี่ รม่ิ ถาม \"เพอื่ นออยเองคะ พแี่ อรม์ อี ะไรหรอื เปลา่ \" \"ชอ่ื อะไรหรอ\" \"เหมยคะ อาย2ุ 3 พถี่ ามแคน่ ใ่ี ชไ่ หมคะ\" \"แลว้ มคี นรักแลว้ หรอื ยงั \" \"กย็ ังนะคะ\" \"พอี่ ยากใหเ้ ธอชว่ ยอะไรหนอ่ ย\" \"ชว่ ยอะไรหรอคะ\"ออยถามอยา่ งสงสยั \"พอี่ ยากไดค้ นนี้ บา้ นเพอื่ นออยอยทู่ ไ่ี หน\" \"หะ้ พน่ี ัน้ เพอ่ื นออยนะ! อกี อยา่ งเหมยจะเอาพหี่ รอื เปลา่ นสี้ \"ิ \"ออยอยากไดอ้ ะไรวา่ มา\"แอรใ์ ชค้ าถามนเี้ พอ่ื เป็ นการหลอกลอ่ นอ้ งสาว \"เออ่ คอื หนู...\" แอรเ์ องรอฟงั คำตอบจำกนอ้ งสำวดว้ ยทำ่ ทตี นื่ เตน้ ในวนิ ำทนี เ้ี ธอยอมนอ้ งสำวจรงิ ๆไมว่ ำ่ จะตอ้ งแรกกบั อะไรก็ยอมหมดเพอื่ ทจ่ี ะไดค้ รอบครองเหมยเพอ่ื นสำวของออยทต่ี รงส เป็ กแอรท์ กุ อยำ่ ง อยำ่ งหำสุดไมไ่ ด้ \"เออ่ คอื หนูไมต่ อ้ งการอะไรจากพห่ี รอกคะ\"ออยไดพ้ ดู ขนึ้ เธอไมไ่ ดอ้ ยากตอ้ งการอะไรจาก พส่ี าวจรงิ ๆ \"แลว้ จะบอกพไ่ี ดห้ รอื ยงั \"แอรท์ ว้ ง
\"จรงิ ๆ มนั กต็ อ้ งขนึ้ อยกู่ บั เหมยดว้ ยนะคะ วา่ เพอ่ื นหนูจะยอมรับในตัวพี่ และในนสิ ยั ของพดี่ ว้ ย หรอื เปลา่ \"ออยไดพ้ ดู กับพสี่ าว กลวั วา่ พสี่ าวตนจะผดิ หวงั กอ่ นเพราะคนอยา่ งเหมยไมไ่ ดช้ อบ ผหู ้ ญงิ ดว้ ยกันนะสิ \"หมายความวา่ ยงั ไง?\"แอรถ์ ามกลับดว้ ยความสงสยั \"กเ็ หมยเคา้ ไมไ่ ดช้ อบผหู ้ ญงิ เคา้ ชอบผชู ้ ายคะ\"ออยตอบอยา่ งเกร็งๆ \"หึ กแ็ คน่ เ้ี องจะมาบอกพที่ าไม\" \"แตพ่ ไี่ มส่ ะทกสะทา้ นบา้ งเลยหรอคะ ทเี่ หมยชอบผชู ้ าย\"ออยถามกลบั บา้ งดว้ ยความสงสยั \"ก็คอยดแู ลว้ กัน แตต่ อนนพี้ ต่ี อ้ งการทอี่ ยคู่ นชอื่ เหมย แตถ่ า้ เธอไมใ่ หพ้ กี่ ไ็ มเ่ ป็ นอะไร พก่ี ก็ ะวา่ จะ ใหค้ มิ มาอยดู่ อู อยทน่ี รี้ ะหวา่ งพไี่ ปตา่ งประเทศกค็ งไมต่ อ้ งแลว้ ละ\" แอรใ์ ชค้ าพดู นบี้ บี คนั้ นอ้ งสาว แตเ่ มอ่ื ออยไดย้ นิ วา่ คมิ จะมาอยดู่ ว้ ยจงึ นกึ ดใี จแตอ่ กี ใจก็ไมอ่ ยากทารา้ ยเพอื่ นและอกี ใจ กไ็ มอ่ ยากทอดทง้ิ คมิ ดังนัน้ ออยจงึ ทาการตอบตกลงไปอยา่ งไมเ่ ตม็ ใจนัก \"ตกลงคะ ออยจะบอกทอี่ ยเู่ หมยใหแ้ ตพ่ ตี่ อ้ งสญั ญากบั ออยนะคะวา่ จะไมท่ าใหเ้ พอ่ื นออยเสยี ใจ หรอื เสยี น้าตา อยา่ งทพี่ เ่ี คยทากบั ผหู ้ ญงิ คนอน่ื ๆ\"คาทง้ิ ทา้ ยออยไดบ้ อกกับพสี่ าวตนอยา่ งกลา้ ๆ กลัวๆแตม่ ันก็จรงิ อยา่ งทอ่ี อยพดู พส่ี าวเธอเหมอื นกับคนอน่ื ๆซะทใี่ หนทง้ิ ผหู ้ ญงิ ใหจ้ มน้าตามานัก ตอ่ นัก แคเ่ ธอคดิ กส็ งสารเพอื่ นขน้ึ มา เมอื่ ออยไดบ้ อกจดุ หมายปลายทางทงั้ หมดใหแ้ อรฟ์ ังแลว้ แอรจ์ งึ ตดั สนิ ใจไปหาเหมยโดยเร็ว โดยมอี อยและคมิ ตดิ ตามไปดว้ ย ณ บา้ นของเหมย ดง้ิ ดงิ (เสยี งกรง่ิ หนา้ บา้ น) บา้ นเหมยจะเป็ นบา้ นไมส้ องชนั้ ซงึ่ เป็ นบา้ นทด่ี เู รยี บงา่ ยน่าอยแู่ ตไ่ มใ่ ชส้ าหรับคนอยา่ งแอรม์ าก นัก \"เอะ๊ นัน้ ใครนะ\"ป้าเหมยเพ็งเลง็ ดกู ็เหน็ ออยยนื อยหู่ นา้ บา้ นโดยมรี ถสปอรต์ คันสดี าจอดอยใู่ กลๆ้ \"อา้ ว หนอู อยเองหรอคะ\"ป้าทัก \"ใชค้ ะออยเอง วา่ แตเ่ หมยอยไู่ หมคะคณุ ป้า\"ออยไดถ้ ามไป \"ออ่ เหมยพงึ่ ออกไปเยย่ี มแมท่ โี่ รงพยาบาลเมอ่ื กน้ี เี้ องหนูออยมธี รุ ะอะไรหรอื เปลา่ ?\" \"ออ่ คอื หนูมคี ะ เหมยจะกลบั มาเมอ่ื ไรคะ\"ออยตัดสนิ ใจถามไป \"เหน็ บอกวา่ ไปแคแ่ ปปเดยี วจะ๊ เดยี วก็กลับมา หนเู ขา้ มารอในบา้ นดกี วา่ ขา้ งนอกแดดมันแรง\"ป้า ไดช้ กั ชวนออย ไมน่ านคนทมี่ องอยใู่ นรถกไ็ ดอ้ อกมาทาใหป้ ้าของเหมยตะลงึ ในความสวยของ แอรแ์ ละคมิ \"นัน้ ใครจะ๊ นัน้ ?\"ป้าถาม
\"นพ้ี สี่ าวออยคะพแ่ี อรแ์ ละนเ้ี พอ่ื นพสี่ าวชอ่ื พคี่ มิ \"คมิ ยกมอื ไหวป้ ้าแตแ่ อรก์ ลับไมส่ นใจโดยทตี่ า จอ้ งมองรอบๆบา้ นอยา่ งคนหยงิ่ \"เอา้ ๆเชญิ ๆจะ๊ \"เมอื่ ทงั้ สามคนเขา้ มานัง้ ทโี่ ซฟาในบา้ นป้าเหมยจงึ นาน้ามาใหด้ มื่ \"ขอบคณุ คะ\"ออยกลา่ ว \"เออ่ แลว้ ธรุ ะของหนูป้าพอทจี่ ะรไู ้ ดบ้ า้ งไหม เพราะปกตหิ นจู ะมาแคค่ นเดยี วแตเ่ หน็ มากนั แบบน้ี ป้ากก็ ลวั วา่ เหมยจะกอ่ เรอื่ งใหห้ นไู มส่ บายใจกนั \"ป้าเหมยพดู อยา่ งเกรงใจ \"คอื วา่ หน.ู .\"ออยยงั ไมท่ ันพดู ก็โดนอกี คนพดู ชงิ ไปกอ่ นซง่ึ นัน้ กค็ อื แอร์ \"สวสั ดคี ะคณุ ป้า เมอ่ื กแี้ อรล์ มื กลา่ วทกั ทาย\" \"ไมเ่ ป็ นอะไรหรอกจะ๊ แมห่ นู\" \"คอื หนมู เี รอื่ งจะมาขอคณุ ป้านดิ ๆหน่อยๆเกย่ี วกับหลานของป้า\" \"วา่ มาเลยจะ๊ \" \"คอื หลานป้าเนย่ี หนถู กู ใจจรงิ ๆ หนูเลยจะมาขอหลานป้าไปอยตู่ า่ งประเทศดว้ ยในฐานะเมยี \" \"อะไรนะ!ยัยเหมยหรอจะ๊ \" \"ใช่ แตห่ นจู า่ ยใหไ้ มอ่ น่ั นะถา้ หลานป้ ายอมไปดว้ ย\"แอรบ์ อกไป \"อนั นปี้ ้ากไ็ มไ่ ดว้ า่ หรอื ขดั ขวางอะไรหรอกจะ๊ แตม่ นั กข็ น้ึ อยกู่ ับเจา้ ตัวดว้ ยไหนจะเรอ่ื งเรยี นอกี \" \"เรอ่ื งเรยี นไมม่ ปี ัญหามาอยกู่ บั แอรไ์ มต่ อ้ งเรยี นอะไรรบั รองหลานป้าจะมคี วามสขุ \"แอรใ์ ชเ้ หล่ เหลยี่ มพดู ไป แตม่ ันกจ็ รงิ เพราะแอรร์ วยออกปานนคี้ นทอ่ี ยดู่ ว้ ยมหี วงั เป็ นคณุ นาย \"งัน้ ป้าจะชว่ ยคยุ ใหน้ ะคะ\" \"พรุ่งนแ้ี อรจ์ ะมาทวงคาตอบนะคะ\"แอรพ์ ดู อยา่ งมเี ลศนัยและเดนิ ออกไปแตก่ อ่ นเดนิ กไ็ มล่ มื ทจ่ี ะ ไหวป้ ้าเหมย \"ไปกอ่ นนะคะคณุ ป้า สวัสดคี ะ\"ออยกลา่ ว \"จ๊ะๆ....ออยเอย่ เป็ นบญุ พาวาสนาสง่ หนูแลว้ ทม่ี คี นใหญค่ นโตมารับไปเป็ นเมยี \" ป้าพดู กับ ตัวเองอยา่ งดใี จทห่ี ลานจะไดไ้ มต่ อ้ งมาลาบาก \"หนไู ปกอ่ นนะคะคณุ แม่ ฟอดด\"เหมยไดล้ าแมเ่ พอื่ ทจี่ ะกลับบา้ นและไมล่ มื ทจี่ ะลาพห่ี มอดว้ ย \"หนกู ลับกอ่ นนะคะพห่ี มอวันหลังหนูจะมาหาแม่ใหม\"่ \"ครับ นอ้ งเหมยกลับบา้ นดๆี นะครับพเ่ี ป็ นหว่ ง\"พหี่ มอกลา่ วอยา่ งหว่ งใย
\"คะ ไปกอ่ นนะ\"เหมยจงึ ลากลับมาบา้ น พอมาถงึ บา้ นก็เห็นป้าเหมยนัง้ ยม้ิ หนา้ ทวี อี ยา่ งผดิ ปกติ หรอื อาจเป็ นเพราะละครสนุกหรอื เปลา่ ก็ ไมร่ ู ้ \"คณุ ป้ายม้ิ แป้นเชยี ว หรอื วา่ วนั นมี้ อี ะไรพเิ ศษกวา่ ทกุ วนั คะ\"เหมยวงิ่ กระโดดมากอดป้าจาก ดา้ นหลงั \"อา้ ว เหมยกลับมาแลว้ หรอลกู \"ป้าจะบอกเหมยเรอ่ื งนนั้ กก็ ลา้ ๆกลัวๆอยไู่ มน่ อ้ ย \"คะ ป้ามอี ะไรหรอื เปลา่ หรอื วา่ ไมส่ บาย\"เหมยจับตามตวั ตามแขน \"เหมย ป้ามเี รอื่ งจะบอกเหมยนะ\" \"เรอ่ื งอะไรคะ?\" จากนัน้ ป้าไดเ้ หลา่ เรอื่ งราวทกุ อยา่ งใหเ้ หมยฟังถงึ เรอ่ื งวนั นที้ แ่ี อรม์ าหาเธอทาใหเ้ หมยหยดุ นงิ่ ไปนานซกั พักใหญ่ \"เรอ่ื งมนั กเ็ ป็ นอยา่ งนแ้ี ละลกู \" \"แตป่ ้าคะ เหมยไมไ่ ดช้ อบผหู ้ ญงิ และกไ็ มค่ ดิ ทจ่ี ะชอบเคา้ เลยดว้ ย\"เหมยตอบ \"แตห่ นูกาลังจะมชี วี ติ ทดี่ นี ะลกู การเรยี นกไ็ มม่ ปี ัญหาดว้ ยอกี อยา่ งเราก็จะมเี งนิ พอทจี่ ะรักษาแม่ หนูไดน้ ะเพราะแคต่ วั ป้าคนเดยี วขายสม้ ตาก็ไมไ่ หวแลว้ และหนูกจ็ ะไดไ้ มต่ อ้ งทางานในผับนัน้ ดว้ ยลกู \"ป้ากลา่ ว \"หนูรู ้ แตห่ นไู มอ่ ยากหา่ งป้ากบั แมเ่ ลยถา้ หนูไป\" \"ถา้ เรอ่ื งนไ้ี มต่ อ้ งหว่ งป้าดแู ลแมห่ นูไดข้ อแคห่ นมู คี วามสขุ ไมต่ อ้ งลาบากพอแลว้ \" ผา่ นมาจนถงึ ตอนเชา้ เหมยก็ยงั ตดั สนิ ใจไมไ่ ดว้ า่ จะไปดไี หมแตเ่ พอ่ื ครอบครัวเธอกค็ งตอ้ งทามัน ทงิ้ การเรยี นไปเพอ่ื ไปอยกู่ บั คนทไี่ มต่ วั เองไมร่ ักเนยี่ สิ พอถงึ เชา้ แอรแ์ ละออยกไ็ ดม้ าฟังคาตอบจากเหมยซง่ึ คมิ ไมไ่ ดม้ าดว้ ยเพราะตดิ ธรุ ะกอ่ นจงึ มา ไมไ่ ด ้ พอมาถงึ แอรก์ ต็ ะลงึ ในความสวยเหมย ยง่ิ ดใู กลๆ้ ยง่ิ เพอรเ์ ฟ็ ครูปรา่ งดที กุ อยา่ งดหี มดจน ทาใหแ้ อรเ์ คลม่ิ กันเลยทเี ดยี ว \"สวสั ดคี ะ คะ คณุ แอะ แอร\"์ เหมยกลา่ วอยา่ งตะกกุ ตะกกั อกี คนจงึ พยกั หนา้ ให ้ \"หนมู าทวงคาตอบคะป้า\"แอรก์ ลา่ วอยา่ งนา่ ตาเชยซง่ึ ดเู ป็ นคนหยงิ่ พยองเอาเรอ่ื งอยู่ \"ป้าตกลงทจี่ ะใหเ้ หมยไปอยดู่ ว้ ยคะ\"ป้าตอบไป \"หๆึ หนดู ใี จนะคะทป่ี ้าคดิ ดี ถา้ งัน้ เป็ นการตกลงกนั แลว้ หนูจะไดจ้ า่ ยใหป้ ้าซกั 10ลา้ นดไี หมคะ หรอื จะเอามากกวา่ นัน้ ห?ึ \"แอรถ์ ามไปสว่ นสายตาคมๆมองเหมย ทาใหอ้ กี คนถงึ กบั หลบสายตา ไมท่ นั
\"นถี้ งึ กับเอาเงนิ มาซอื้ กันเลยหรอ\"เหมยไดค้ ดิ ในใจ \"แลว้ แตค่ ณุ แอรเ์ ถอะจะ๊ \" \"คะ พรงุ่ นแี้ อรจ์ ะมารับหลานป้ากลบั ตา่ งประเทศแตเ่ ชา้ ชว่ ยเตรยี มตวั ดว้ ยนะ เอาะ!ลมื ไปสว่ น เงนิ หนจู ะโอนเขา้ บญั ชใี หป้ ้าชว่ ยสง่ เลขบัญชมี าดว้ ยคะ\"วา่ จบแอรก์ ไ็ ดเ้ ดนิ ออกไปยงั รถตน สว่ นออยไดม้ าขอโทษเพอื่ น \"เราขอโทษเหมยดว้ ยนะ ทท่ี าใหเ้ หมยมเี รอ่ื งแบบนี้เกดิ ขนึ้ \" \"มันไมใ่ ชค่ วามผดิ ออยหรอก ออยอยา่ เอาแตโ่ ทษตัวเองส\"ิ เหมยวา่ จบก็น้าตาคลอเพราะเธอเอง จะไมไ่ ดเ้ จอออยเพอื่ นสนทิ อกี แลว้ ทัง้ คกู่ อดกัน เหมยตัดสนิ ใจไปหาแมท่ โ่ี รงพยาบาลเป็ นครัง้ สดุ ทา้ ยกอ่ นทจี่ ะไมไ่ ดเ้ จอแมอ่ กี \"แม\"่ \"อา่ วเหมยมาเมอ่ื ไรลกู \" \"หนูมาเมอื่ กนี้ เ้ี อง หนูมเี รอื่ งจะมาบอก\" \"เรอ่ื งอะไรละ หมื ?\" เหมยเลา่ ใหแ้ มฟ่ ังทงั้ หมดเพราะเธอไมอ่ ยากปิดบงั ไวแ้ มเ่ หมยเมอื่ ไดฟ้ ังกก็ ลับไมเ่ ป็ นอะไร หรอื ไมห่ า้ มเธอเลย \"ดแี ลว้ ลกู ลกู จะไดม้ อี นาคตทด่ี ไี มต่ อ้ งหว่ งแมน่ ะ\" \"แตห่ นไู มไ่ ดช้ อบเขานะคะแม่ คนอะไรเอาเงนิ มาซอ้ื กนั งา่ ยๆอยา่ งน\"้ี เหมยบน่ อยา่ งเดก็ ขแ้ี ง \"เหมยฟังแม่ คนเราเมอ่ื มโี อกาศดๆี เขา้ มาในชวี ติ สกั ครงั้ นงึ เราควรควา้ เอาไวล้ กู ฉนัน้ ลกู ไมต่ อ้ ง กลัวแมจ่ ะคดิ ถงึ ลกู นะ\"วา่ จบเหมยกไ็ ดล้ ากับแตก่ อ่ นกบั ก็ไมล่ มื ทจ่ี ะลาพห่ี มอดว้ ยอกี คนทคี่ อย ดแู ลแมต่ นมาตลอด เมอื่ เหมยลาคนภายในครอบครัวแลว้ ตนเองกเ็ ตรยี มตัวจะตอ้ งไปอยทู่ ตี่ า่ งประเทศกบั แอรไ์ มน่ าน รถของคนชนชนั้ สงู คนั ดากไ็ ดม้ าจอดหนา้ บา้ นเหมย เหมยรสู ้ กึ กลัวอยา่ งถงึ ทสี่ ดุ ทงั้ ทต่ี วั เองไม่ เคยรจู ้ กั แอรเ์ ลยแมแ้ ตน่ อ้ ยในใจเหมยนัน้ หววิ ๆผดิ ปกตติ นเองจงึ หนั ไปมองหนา้ ป้าเป็ นครัง้ สดุ ทา้ ยและทา้ ยสดุ ป้าไดม้ องหนา้ เหมยก็น้าตาคลอ วงิ่ เขา้ ไปกอดหลานสาวทันที \"ลกู เอย่ ย ทนู หวั ของป้า\"ป้าไดผ้ ละออกแลว้ ลบู หัวอกี คนเบาๆอยา่ งเอน็ ดู \"ป้าคะ เหมยฝากป้าดแู ลแมด่ ว้ ยนะ เหมยสญั ญาวา่ เหมยจะไมล่ มื ป้าเลย ฮฮึ อื อ\"เหมยพดู ทัง้ น้าตา อันทจี่ รงิ เธอไมค่ วรทจี่ ะไปดว้ ยซ้า แตท่ วา่ ผลการตรวจรา่ งการแมเ่ หมยถงึ ขนั้ รุนแรงจงึ ตอ้ งรักษาใหห้ ายโดยเร็ววนั แตเ่ ธอไมม่ เี งนิ พอจงึ ตอ้ งทาตามคาสงั่ ของป้าและเธอเองกเ็ ตม็ ใจ เพอื่ แม่ \"ร่าลากันเสร็จหรอื ยงั คะ\"แอรท์ นี่ ัง้ รอภายในรถรูส้ กึ หงดุ หงดิ เตม็ ทจี งึ ตะโกนออกมาอยา่ งโมโห แตก่ ็ตอ้ งเก็บเสยี งใหค้ งความนมุ่ นวลไว ้
\"เหมยไปนะ ป้าดแู ลตัวเองดว้ ยนะ สวัสดคี ะ\" เหมยกม้ กราบอยา่ งนอบนอ้ ม จากนัน้ เธอจงึ โบกมอื ลาป้าแลว้ ขนึ้ รถไป สว่ นแอรเ์ ห็นอกี คนเขา้ มาในรถจงึ ออกอาการหน่ื ทันที ทงั้ มองขาออ่ นๆขาวๆ นา่ อกคบั ccมองแลว้ มนั ชงั้ น่าขยาอะไรอยา่ งนี้ สว่ นเหมยเมอื่ รูส้ กึ ตวั วา่ มตี าคมอกี คนจอ้ งอกของ เธออยนู่ ัน้ ก็เอาเสอ้ื ครมุ มาปิดไวท้ ันที \"อดทนไวแ้ อร์ กลบั ไปถงึ เมอ่ื ไรคอ่ ยปลดปลอ่ ย\"แอรไ์ ดค้ ดิ ในใจ ตลอดเสน้ ทางทร่ี ถวง่ิ อยนู่ ัน้ ทัง้ สองเงยี บจนแอรท์ นไมไ่ หวกับความเงยี บนจี้ งึ นาโทรศพั ทข์ องตนออกมาเพอ่ื โทรถามคมิ ทตี่ อนน้ี อยกู่ ับออย \"ฮะโหล คมิ เป็ นไงบา้ ง\" \"ก็ดวี ะนอ้ งสาวแกอะปรนนบิ ัตดิ แู ลฉันดมี าก\"คมิ พดู ลอ้ อกี คนใหห้ วั รอ้ น \"แกอยา่ แมแ้ ตจ่ ะคดิ เลยนะ ถา้ ฉันรนู ้ ะวา่ แกทาอะไรออยแกโดนจรงิ ๆนะเวย้ งัน้ แคน่ ลี้ ะ\"แอรไ์ ด ้ หัวเสยี สว่ นเหมยทแ่ี อบฟังนัน้ กเ็ กรงกลัวอยไู่ มน่ อ้ ย พอมาถงึ สนามบนิ แอรก์ ็ไดพ้ าอกี คนมายงั เครอ่ื งบนิ สว่ นตัวตน เหมยเองรูส้ กึ เกๆ้ กงั ๆเพราะไม่ เคยนัง้ มากอ่ น แตพ่ อมานัง้ เหมยกย็ งั ไมย่ อมพดู กับแอรเ์ ชน่ เคย อกี คนรูส้ กึ ไมพ่ อใจทงั้ ยงั ราคาญ จงึ ตดั สนิ ใจเอย่ ถามไป \"เหมย เธอหวิ หรอื เปลา่ \" \".........\"เหมยเย็นชาเหมอื นเดมิ \"เธอจะทานอาหารฝร่ังไหม พจ่ี ะใหค้ นเอามาเสริ ฟ์ \" \".........\" \"พดู กบั พหี่ น่อยสทิ รี่ ัก\" \"ฉันไมใ่ ชท่ ร่ี ักของคณุ \"เหมยตอบกลบั ไป อกี คนถงึ กบั เก็บอาการไมอ่ ยจู่ รงิ ๆไมเ่ คยมใี ครหกั หนา้ เธอเพยี งนี้ ในวนิ าทนี ้แี อรจ์ งึ เป็ นฝ่ ายตอ้ งจายอมอกี คนไปกอ่ น เพอื่ ทจี่ ะคดิ บญั ชที หี ลัง พอทงั้ คมู่ าถงึ ยงั ตา่ งประเทศ(อเมรกิ า) แอรจ์ งึ พาเหมยไปยังบา้ นพักเธออกี หลงั ทอ่ี ยหู่ า่ ง ออกไปไกลจากในเมอื ง เป็ นบา้ นหลังใหญ่พอควรอยรู่ มิ แมน่ ้า พอเหมยลงมาจากรถกช็ อบทนั ที อะไรจะเป็ นธรรมชาตขิ นาดนซ้ี ง่ึ มนั ตรงกับรสนยิ มของเหมยเลย \"เธอชอบหรอ\"แอรเ์ ขา้ มากระซบิ ขา้ งๆใบหขู าวอกี คนจนสดงุ ้ หลงั จากเหมอ่ มองอยนู่ าน \"กะ ก็ชอบอยนู่ ะคะ\"เหมยตอบ \"ถา้ เธอเขา้ ไปดใู นบา้ นจะชอบมากกวา่ น้ี ตามพม่ี าส\"ิ แอรย์ ม้ิ ออ่ นๆใหก้ บั อกี คนแลว้ ควา้ มอื จงู อกี คนเขา้ บา้ น \"โหวว สวยอะไรขนาดน\"้ี เหมยอทุ านออกมาเบาๆ จนแอรย์ มิ้ พอใจทอี่ กี คนชอบ แมบ่ า้ นสาวใชก้ ็ ไดเ้ ขา้ มาตอ้ นรับทงั้ สองแลว้ นาสมั พาระเหมยไปเกบ็ ตามคาสงั่ ของเจา้ นาย อยๆู่ เสยี งทอ้ งของ อกี คนกร็ อ้ งดงั ขน้ึ เพราะไมไ่ ดก้ นิ อะไรตงั้ แตม่ า จะกนิ กเ็ ฉพาะของจกุ จกิ บนเครอ่ื งบนิ
\"เธอหวิ เหรอ?\" \"ชะ ใชค่ ะ\"อกี คนตอบอยา่ งเขนิ ๆอายๆ \"หึ พก่ี ็หวิ เหมอื นกนั งัน้ เรามาทานขา้ วกนั เถอะ\"แอรช์ วนอกี คนอยา่ งผอู ้ ธั ยาศัยดซี ง่ึ คาพดู พวกนี้ มันไมเ่ หมาะกับเธอเลย แตเ่ หมยกไ็ มค่ ดิ ปฎเิ สธทจ่ี ะทาน ก็คนมนั หวิ นิ การทานอาหารเป็ นไปอยา่ งยากลาบากเหมยเกร็งไปทงั้ ตัว สว่ นแอรค์ วามหนื่ กล่นั ไวไ้ มอ่ ยจู่ รงิ ๆ จงึ คอ่ ยๆเอาเทา้ ยาวๆของตนมาคลอเคลยี ขาออ่ นๆอกี คนจนอกี คนถงึ กบั กนิ ตอ่ ไปไมไ่ หว แอร์ รสู ้ กึ ชอบใจขนึ้ มา เธอจงึ สง่ ยม้ิ รา้ ยๆมาใหค้ นตรงหนา้ ทตี่ อนนหี้ นา้ แดงไปหมดแลว้ \"กนิ เสร็จ ขน้ึ หอ้ งกับพน่ี ะ\"แอรช์ วนอกี คนจนเหมยมองหนา้ อยา่ งกลวั ๆและสงสยั \"ออ่ หรอื วา่ จะ ชวนไปดหู อ้ งทจ่ี ะใหพ้ กั กันนะ\"เหมยคดิ ในใจ เมอื งไทย \"พคี่ มิ ชา้ ๆหน่อยออย จะ เจบ็ นะ\"เสยี งคนทงั้ สองครวญครางออกมาท่วั ทงั้ หอ้ ง \"อะ ออยจา๋ าา\"คมิ สง่ เสยี งขณะโดนอกี คนใชม้ อื คลอเลยี ไปทค่ี อขาว \"ออย มะ ไม่ วะ ไหว แลว้ วว\"เสยี งออยรอ้ งอยา่ งทรมานทอ่ี กี คนใชน้ วิ้ เสยี บยังชอ่ งรักเธอจนน้าสี ขาวใสพงุ่ รวยรนิ ออกมาเต็มผา้ ปเู ตยี ง \"นอ้ งออย ทาใหพ้ บ่ี า้ งสคิ ะ\" \"อะ ออยทาไมเ่ ป็ นงะ\" \"งัน้ ใหพ้ ส่ี อนอกี รอบไหมคะ\"คมิ มองรา่ งออยกอ่ นจะคอ่ ยๆชะเงอ้ หนา้ ไปจบู อยา่ งโหยหา ทงั้ สอง จบู ลม่ิ รสกันอยนู่ านจนพละออกมา \"นอ้ งออยนเี้ กง่ จัง ขนาดพจ่ี บู นานยงั ทนไดส้ มกับเป็ นนอ้ งสาวไอแ้ อรจ์ รงิ ๆ\"คมิ ชมคนตรงหนา้ จน อกี คนแกม้ แดงไปแถบ คมิ ไมห่ ยดุ นง่ิ พลนั กม้ ลงไปดดู เมม้ เมด็ เบอรร์ ส่ี ชี มพสู ดอันนา่ ดงึ ดดู อยา่ งกระหายราวกับตดิ นสิ ยั เพอ่ื นอยา่ งแอรม์ ายงั งัน้ ไมน่ านทงั้ สองกเ็ สพสมกนั จนเสร็จแลว้ พลอยหลบั ไป ทางฝ่ ายของ เหมยเมอื่ ทานอาหารเรยี บรอ้ ยจงึ ตามขนึ้ ไปขา้ งบนกับสาวใชโ้ ดยทแี่ อรไ์ ดข้ น้ึ ไปรอ กอ่ นแลว้ \"เชญิ คะ\"สาวใชก้ ลา่ วใหเ้ หมยเขา้ ไปขา้ งในกอ่ นจะเดนิ หาย เหมยยนื นงิ่ อยหู่ นา้ หอ้ งสกั พักแลว้ เธอจงึ รวบรวมสติ \"หายใจเขา้ หายใจออกเหมย ใจเย็นๆ\"เหมยพดู กับตวั เองเบาๆกอ่ นจะตดั สนิ ใจเดนิ เขา้ ไป พบ กบั รา่ งสงู ของแอรย์ นื หนั หลงั รับลมตรงหนา้ ตา่ ง พรอ้ มถอื แกว้ ไวนท์ ใ่ี สเ่ หลา้ ไวใ้ นมอื ขน้ึ ดม่ื อยา่ ง ชา้ ๆ
\"มาแลว้ หรอ\"แอรถ์ ามขน้ึ แลว้ หนั มาทางเหมย \"คะ คะ่ \" \"พด่ี ใี จนะ ทเี่ ธอตดั สนิ ใจมาอยดู่ ว้ ยกันในฐานะเมยี ของพ\"ี่ แอรพ์ ดู ซงึ่ ทาใหอ้ กี คนโกรธอยา่ งมาก ทเ่ี รยี กเธอวา่ เป็ นเมยี \"ฉันไมใ่ ชเ่ มยี ของคณุ นะคะ ทฉ่ี ันยอมมาอยกู่ บั คณุ ดว้ ยก็เพราะครอบครัวเพราะแม่ ฉันไมไ่ ดร้ ัก คณุ เลยแมแ้ ตน่ อ้ ย\"เหมยพดู แทงใจดาจนทาใหอ้ กี คนไมพ่ อใจในคาพดู \"ทาไม? ทาไมเธอพดู กบั พแ่ี บบน\"้ี \"คณุ สาคัญตัวเองผดิ ไปแลว้ จรงิ ๆสนิ ะ แตโ่ ทษทอี ยา่ มายงุ่ กับฉันเลย\"เหมยพดู และทาใหอ้ กี คน ไมพ่ อใจอยา่ งรุนแรงอกี ผสมกบั อาการเมาจนทาใหแ้ อรต์ าแขง็ กันเลยทเี ดยี ว ทจ่ี รงิ ฤทธขิ์ อง เหลา้ ไมไ่ ดท้ าใหแ้ อรเ์ ป็ นแบบนซ้ี ง่ึ ตัวแอรเ์ องทต่ี อ้ งการ เมอ่ื เหมยเห็นทา่ ไมด่ จี งึ คอ่ ยๆกา้ วเทา้ ถอยหลงั เพอื่ จะหนแี ตก่ บั โดนอกี คนวงิ่ มาจับขอ้ มอื ไวท้ ัน \"อะ โอย้ ยเจ็บบ\"เหมยอทุ านออกมา \"หึ ดคี นดอื้ ๆแบบเธอเห็นทพี คี่ งตอ้ งการาบซะใหเ้ ขด็ \"แอรพ์ ดู จบกป็ าแกว้ ไวนท์ งิ้ เสยี งดงั จนอกี คนกลัวและตัวสนั่ ไปหมด \"อกึ ปะ ปลอ่ ยนะฉันเจบ็ \"เหมยพดู แตอ่ กี คนกลับไมฟ่ ัง พรอ้ มโยนรา่ งอันบอบบางของเหมยลง เตยี งขนาดคงิ ไซตข์ องเจา้ ตวั จากนัน้ กค็ านขน้ึ มา พรอ้ มกับยน่ื มอื มาเปิดลนิ้ ชกั ขา้ งๆเตยี งแลว้ หยบิ เนคไททไ่ี วส้ าหรับปราบเยอ่ื ของเจา้ ตวั ขน้ึ มา เมอ่ื เหมยเหน็ กพ็ ยายามทจ่ี ะลกุ หนแี ตอ่ กี คน ไดน้ ัง้ คร่อมไว ้ ผสมกับสแู ้ รงของคนแขง็ แรงกวา่ ไมไ่ ด ้ เหมยใชแ้ รงทมี่ อี ยขู่ องเธอพยายามทจี่ ะดันตัวของอกี คนใหถ้ อยหา่ งจากตนแตก่ ลบั ไมเ่ ป็ นผลยง่ิ เธอกระวนกระวายมากเทา่ ไรอกี คนยง่ิ ไดใ้ จมากขน้ึ เทา่ นัน้ \"อยา่ ขดั พเี่ ลยเหมย เพราะวันนพ้ี จ่ี ะจับเดก็ ดอี ยา่ งเธอทาเมยี !\" เมอื่ แอรพ์ ดู จบ แอรก์ ไ็ ดจ้ บั ขอ้ มอื ทัง้ สองขา้ งของเหมยชขู นึ้ เหนอื หัวดว้ ยมอื ซา้ ยมอื เดยี วทส่ี ามารถรวบแขนเล็กๆของเหมย ได ้ จากนัน้ แอรจ์ งึ ทาการมดั ขอ้ มอื อกี คนใหต้ ดิ กบั หวั เตยี ง โดยทเ่ี หมยนัน้ ทงั้ รอ้ งและขอความ ชว่ ยเหลอื แตก่ ลบั ไมม่ ใี ครกลา้ มาชว่ ยเธอไดเ้ ลย \"ปะ ปลอ่ ยฉันไปนะ ปลอ่ ยส!ิ !\"เหมยสง่ เสยี งตอ่ วา่ คนดา้ นบนอยา่ งหนัก แอรท์ นเสยี งอันน่า ราคาญของเหมยไมไ่ ดจ้ งึ นาเนคไทเสน้ สดุ ทา้ ยมามดั ปิดปากของอกี คนไว ้ \"ออ่ ย อนั อะ...\" เหมยไดส้ ง่ เสยี งในลาคอ เมอื่ อกี คนจดั การทกุ อยา่ งเสร็จจงึ ไมร่ อชา้ แตอ่ ยา่ งใด แอรท์ าการกระชากชดุ ของเหมยจนขาดหวนิ เผยใหเ้ ห็นเนนิ อกอันขาวอวบอมิ่ ของอกี คนทปี่ รนิ่ อ อกมาจนเกอื บจะลน้ บราลกู ไมท้ สี่ วมใสอ่ ยู่ แอรค์ อ่ ยๆโนม้ ใบหนา้ ลงจนปลายจมกู ตดิ กบั อกของ อกี คน จนทาใหเ้ หมยสดงุ่ ออกมาเลยทเี ดยี ว จากนัน้ แอรก์ ็พรอ้ มทจี่ ะมอบเซก็ สค์ รงั้ นใี้ หก้ ับเหมย แอรไ์ ดก้ ม้ ลงจบู อกเหมยอยา่ งกระหายและรุนแรงจนทาใหร้ อบอกเหมยเกดิ เป็ นรอยแดงหอ่ เลอื ด แอรไ์ มร่ อชา้ ปรดตะขอชดุ ชนั้ ในของเหมย ออก แอรม์ องน่าอกของเหมยทต่ี อนนเ้ี รม่ิ แขง๊ เป็ นไต โดยทยี่ งั ดเู หมอื นวา่ อกี คนจะยงั ขดั ขนื เล็กนอ้ ยแอรใ์ ชป้ ากกม้ ลงดดู เมม้ ยอดสชี มพขู องเหมยจน เหมยเรมิ่ ทจ่ี ะแอน่ อกรับมนั ขนึ้ มาเรอ่ื ยๆ
\"ออื อึ ออื ออ~~\" เหมยเผลอคางออกมาจากลาคอชา้ ๆ อกี คนยกยมิ้ มมุ ปากอยา่ งพอใจและ คอ่ ยๆนามอื ลบู ไลล่ งวนไปตรงของสงวนเหมย อยา่ งหนักหนว่ งภายใตก้ ระโปรงของอกี คน จากนัน้ แอรไ์ ดก้ ระชากจนกระโปรงเหมยชกี ขาดไมเ่ หลอื ชนิ้ ดี เหมยรูส้ กึ เหมอื นตวั เองไมไ่ ดม้ ี อะไรปกปิดอยเู่ ลยทงั้ ร่างกาย ใจของเหมยหววิ ๆสน่ั ๆเพราะไมเ่ คยถกู กระทามากอ่ น แอรก์ ม้ ลง ไปทใ่ี ตห้ วางขาเหมยมองกลบี กหุ ลาบสสี ดอยา่ งคนหนื่ และคอ่ ยๆใชล้ นิ้ จบู เลยี จนเหมยเสยี วซา่ น อยา่ งบอกไมถ่ กู แลว้ จบั ขาทัง้ สองของเหมยชนั ขนึ้ อกี คนพยายามทจ่ี ะไมท่ าตามแตส่ แู ้ รงไม่ ไหว เหมย ไดม้ องการกระทาของอกี คนอยา่ งเจบ็ ใจ \"หอื ออ หอื อ\"เหมยรอ้ งใหอ้ ยา่ งทรมานเจยี นตายน้าตาไดไ้ หลอาบแกม้ ทงั้ สองเนอ่ื งจากถกู อกี คนไดใ้ ชท้ ัง้ นวิ้ กลางและนว้ิ ชสี้ อดเสยี บเขา้ มาโดยไมอ่ อมมอื แอรค์ อ่ ยๆเสยี บเคน้ ไปใหส้ ดุ นวิ้ ตน และไดร้ ทู ้ นั ทวี า่ อกี คนซงิ เพราะชอ่ งของเหมยไดแ้ คบอยา่ งมาก แอรข์ ยบั นวิ้ ทัง้ สองอยา่ งถๆี่ เหมยนัน้ รูส้ กึ เหมอื นตวั เองจะขาดใจ ทงั้ ยงั รูส้ กึ เจ็บปะปนกันไป ไมน่ านเลอื ดทผี่ สมกบั น้าขาวใส กไ็ ดอ้ อกมาแตเ่ ห็นทวี า่ เลอื ดจะเยอะกวา่ ภายในบนเตยี งนัน้ ยบั ยยู่ อี่ ยา่ งมาก และยงั มเี ลอื ดของ เหมยไหลเปื่อนอยู่ แอรเ์ ห็นดงั นัน้ จงึ หยดุ แลว้ คอ่ ยๆเอานวิ้ มอื ทเ่ี ลอะเลอื ดมาเกลยี่ เสน้ ผมของอกี คนแลว้ จบู ทห่ี นา้ ผากเหมยเบาๆ ตอนนเ้ี หมยนอนหมดสภาพอยา่ งน่าสงสาร จากนัน้ แอรก์ ็แกะ เชอื กจากปากและขอ้ มอื เหมยออก เหมยรอ้ งสะอกึ สะอนื ไมพ่ ดู จาอะไรบนเตยี ง \"เหมย พข่ี อโทษ\"แอรฝ์ ืนกลา่ วกับอกี คนไป \"......\" แอรไ์ มอ่ ยากทจ่ี ะพดู ตอ่ เมอ่ื เธอมองสภาพของเหมยกไ็ ดน้ าเอาผา้ มาเชด็ ตรงของสงวนอกี คน อยา่ งเกๆ้ กงั ๆเพราะไมเ่ คยทามากอ่ นจะเรยี กคนใชม้ าทากไ็ มอ่ ยากใหเ้ หน็ ภาพทต่ี ัวเองกระทา อยา่ งเหยี่ มเกนิ คน แอรจ์ ดั การอยา่ งเสร็จสนิ้ โดยทเ่ี หมยนอนเงยี บอยา่ งไรค้ วามรสู ้ กึ \"อะ ออกไปจากฉันนะ!\"เหมยกลา่ วอยา่ งหมดเรยี่ วแรง เพราะเจบ็ ตรงนัน้ \"...... เธอมสี ทิ ธอ์ิ ะไรมาสง่ั พ\"ี่ แอรก์ ลา่ ว \"คณุ มันใจรา้ ย ฮกึ ฮอื อ\"เหมยกลา่ วออกไปอยา่ งโกรธแคน้ ใหก้ บั อกี คน แตแ่ อรก์ ลบั ไมร่ ูส้ กึ อะไร และไดป้ ลอ่ ยใหอ้ กี คนอยใู่ นหอ้ งนัน้ กอ่ นจะเดนิ ออกมาแลว้ ตดั สนิ ใจเรยี กคนรับใชม้ าดแู ลเหมย แทน \"เหอ้ อ\"เมอ่ื แอรล์ า้ งมอื ลา้ งไมเ้ สร็จแอรก์ ไ็ ดเ้ ดนิ ออกมาสดู อากาศขา้ งนอกแตไ่ มล่ มื ทจ่ี ะถอื ขวด เบยี รต์ ามมาดว้ ย วันนเ้ี ธอรูส้ กึ เหนอ่ื ยลา้ อยา่ งมากแตอ่ ยา่ งนอ้ ยเธอก็ไดม้ คี วามสขุ ทต่ี ัวเองเป็ น คนเปิดซงิ เหมยเป็ นคนแรก แอรส์ ญั ญากบั ตัวเธอเองวา่ เธอจะรกั ษาคนนอี้ ยา่ งดเี ทา่ ชวี ติ และตัว เธอก็ไดม้ องคนไมผ่ ดิ ไปจรงิ ๆ แอรไ์ ดเ้ ดนิ เขา้ มาดรู า่ งเลก็ ในหอ้ งนอนของเธอทต่ี อนนไี้ ดน้ อนหลบั ตาพรมิ่ อยู่ เมอื่ แอรเ์ หน็ จงึ คอ่ ยๆกม้ ตวั ลงมองดเู หมยอยา่ งตงั้ ใจคนอะไรน่ารักชะมดั กอ่ นจบู ลงทแี่ กม้ ของคนตรงหนา้ แลว้ ผละออกมาชา้ ๆเพอื่ ไมใ่ หร้ า่ งเลก็ ตรงหนา้ ตน่ื \"เกวลนิ \"แอรไ์ ดเ้ รยี กเกวลนิ สาวใชฝ้ ร่ังรนุ่ แมท่ รี่ ับหนา้ ทคี่ อยดแู ลบา้ นของแอร์ ใหเ้ ขา้ มาในหอ้ ง \"ฉันฝากใหเ้ ธอดแู ลเหมยแทนฉันดว้ ยในตอนทฉี่ ันไมอ่ ยู่ และอยา่ ปลอ่ ยใหเ้ ธอไปใหนตามลาพงั ถา้ เกดิ ฉันรวู ้ า่ เหมยหายตัวไปฉันจะเลน่ งานทกุ คนทม่ี สี ว่ นอยใู่ นบา้ นหลังนี้ เกวลนิ รใู ้ ชไ่ หม\" แอร์ สงั่ กบั อกี คนอยา่ งเด็ดขาดเพราะเหมยเป็ นของเธอแลว้ จะปลอ่ ยใหอ้ กี คนหนจี ากไปงา่ ยๆมนั คงจะ ไมใ่ ชน่ สิ ยั ของแอร์
\"คณุ แอรไ์ มต่ อ้ งเป็ นหว่ งคะ เกวลนิ จะดแู ลคณุ เหมยเป็ นอยา่ งดไี มใ่ หค้ าดสายตาเลยคะ\" เก วลนิ ตอบอยา่ งมัน่ ใจไป เพราะเธอรดู ้ วี า่ นสิ ยั ของแอรเ์ ป็ นยังไงขนื ขดั ใจหรอื ขดั คาสง่ั แมแ้ ตน่ ดิ เดยี วมหี วังโดนไลอ่ อก หรอื นาไปขดั ดอกเสพสมกับแอรก์ ็มมี าแลว้ สว่ นใหญจ่ ะเกดิ กบั เด็กทมี่ า สมัครทางานใหมๆ่ ทไี่ มร่ ปู ้ ะสปี ะสาอะไรกจ็ ะโดนเพราะเกวลนิ เคยเหน็ ครงั้ หนง่ึ ครัง้ นัน้ จงึ ทาให ้ เธอรสู ้ กึ กลวั จนมาถงึ ทกุ วนั น้ี สว่ นคนแกก่ โ็ ดนไลอ่ อกมาบา้ งแลว้ \"หึ ถา้ เธอรูแ้ ลว้ ชว่ ยไปบอกกบั ทกุ คนดว้ ย\" วา่ จบแอรจ์ งึ เดนิ เขา้ ไปในหอ้ งนอน แอรท์ าการ อาบน้าเปลย่ี นเสอื้ ผา้ เป็ นชดุ นอนกางเกงขายาวจากนัน้ จงึ คอ่ ยๆคลานเขา้ มานอนกอดเอวจาก ดา้ นหลงั ของอกี คนอยา่ งแนบชดิ แอรน์ าปลายคางของตนวางไวท้ ไ่ี หลข่ องคนทนี่ อนอยู่ แลว้ สดู ดมกับกลนิ่ ทหี่ อมเยา้ ยวนชวนใหแ้ อรห์ ลงไหลอยา่ งมาก \"ฝันดนี ะคะ ทรี่ ักของพี่ พร่ี ักเหมยนะ\"แอรก์ ระซบิ เบาๆขา้ งหอู กี คนแลว้ พลอยหลบั ไปในทสี่ ดุ เชา้ เมอื่ เหมยตนื่ มากไ็ มพ่ บรา่ งของอกี คนจงึ นกึ วา่ อกี คนไดไ้ ปนอนหอ้ งอน่ื เหมยรูส้ กึ เจบ็ ปวดตาม เนอ้ื ตามตัวอยา่ งมาก เมอ่ื คนื เธอไมร่ ูส้ กึ ตัวเลย จาไดอ้ ยา่ งเดยี วคอื ตอนทแ่ี อรอ์ อกจากหอ้ งไป จากนัน้ เธอกส็ ลบ เหมยคดิ ไปกเ็ จบ็ ใจไปเพราะเธอไมเ่ คยเสยี ตัวใหก้ ับใครไปฟรๆี เหมยขยบั ตัว กา้ วเทา้ ลงจากเตยี งกล็ ม้ ลงทนั ที \"โอย้ ย เจ็บบ\"เหมยอทุ านออกมาเพราะเจ็บตรงของสงวนตน เมอ่ื แอรเ์ ปิดประตเู ขา้ มาพบจงึ รบี วงิ่ เขา้ ไปพยงุ ไวท้ ันที \"เหมย!\" \"ออกไปนะ ยะ อยา่ มาแตะตวั ฉัน\"เหมยพลกั ทไี่ หลอ่ กี คนใหอ้ อกไปแตแ่ รงพลกั ชงั่ มนี อ้ ย เหลอื เกนิ แอรม์ องอกี คนทด่ี ดู อ่ื รัน้ แลว้ ตัดสนิ ใจอมุ ้ เหมยมานอนทเี่ ตยี ง \"นจ้ี ะทาอะไรนะ ฉันไมเ่ อาแลว้ นะ\"เหมยสง่ เสยี งรอ้ งออกมาดว้ ยความตกใจเพราะกลัวอกี คนจะ ทากับเธอแบบเมอื่ คนื \"น!ี้ หยดุ รอ้ งสกั ท!ี \"แอรต์ ะโกนใสค่ นตรงหนา้ อยา่ งโมโห เหมยนกึ กลวั จงึ เงยี บทนั ที เมอ่ื แอร์ เห็นเหมยหนา้ ซดี จงึ สงบอารมณข์ องตัวเอง \"เออ่ พแ่ี คจ่ ะเขา้ มาชว่ ยเหมยก็เทา่ นัน้ \"แอรบ์ อกไปอยา่ งใจเยน็ \"........\" \"เหมยหวิ หรอื เปลา่ พเ่ี อาขา้ วตม้ หมมู าให\"้ \"........\" เหมยไมพ่ ดู อะไร สว่ นแอรเ์ ห็นวา่ คนตรงหนา้ ไมย่ อมพดู จงึ นาถว้ ยขา้ วตม้ ขน้ึ มาเพอื่ จะป้อนใหก้ บั อกี คนแตอ่ กี คนไดเ้ บอื นหนา้ หนไี ปทางอนื่ \"โกรธพห่ี รอ\" \"ใช่ อยา่ งมากคะ\"เหมยตอบออกมาแลว้ หันหนา้ มาทางแอรเ์ หมอื นเดก็ โกรธผใู ้ หญ่
\"หึ งัน้ หรอ แตพ่ ช่ี อบคนโกรธอะยงิ่ ถา้ โกรธมากๆยงิ่ ...\"แอรพ์ ดู เวน้ คาทา้ ยไว ้ แลว้ จอ้ งมองมาที่ น่าอกของอกี คนเมอื่ เหมยเหน็ จงึ คอ่ ยๆเอาผา้ หม่ ขน้ึ มาปิดไวจ้ ากนา่ อกถงึ คอ แลว้ ถามอกี คนกลบั \"ยะ ยง่ิ อะไรคะ!\" \"ยงิ่ ชอบ พอใจเธอหรอื ยงั ?\"แอรต์ อบอกี คนไปอยา่ งหนา้ นง่ิ \"คนโลกจติ !\"เหมยตอ่ วา่ อกี คนไป \"เธอจะยอมทานขา้ วหรอื ยัง?\"แอรถ์ ามเพราะเธอตอ้ งรบี เขา้ ประชมุ ทบี่ รษิ ัท \"ฉันทานเองไดค้ ะ\"เหมยตอบไปแลว้ คอ่ ยๆยนื่ มอื ทงั้ สองจบั ถว้ ยขา้ วจากมอื ของอกี คน \"อะ โอย้ ยรอ้ นจังง\"เหมยรอ้ งออกมาเพราะถว้ ยขา้ วตม้ รอ้ นซง่ึ เธอไมร่ เู ้ ลย ทาใหแ้ อรก์ ล่นั ขาไม่ ไหวจรงิ ๆ \"คณุ ขาอะไรคะ\" \"นเ้ี ธอ ทาไมเซอ่ อยา่ งนเี้ ธอกร็ อู ้ ยวู่ า่ มันมคี วนั ขนึ้ มายังจะจับกน้ ถว้ ยอกี \"แอรต์ อ่ วา่ อกี คน ทาให ้ เหมยรูส้ กึ มเี ขาขน้ึ มาบนหวั ทันที \"ก็ฉันไมร่ นู ้ ิ คณุ ก็ไม.่ ..\"เหมยกาลงั จะพดู ตอ่ แตแ่ อรไ์ ดม้ สี ายเขา้ จงึ รบี รับ \"ฮะโหล โอเคฉันจะไปเดยี วน\"้ี แอรไ์ มท่ นั พดู อะไรกร็ บี เดนิ ออกไปทง้ิ ใหเ้ หมยอยใู่ นหอ้ งตาม ลาพงั ไมน่ านเกวลนิ และสาวใชอ้ กี สองคนกเ็ ดนิ เขา้ มาหาเหมยภายในหอ้ ง \"สวัสดตี อนเชา้ คะคณุ เหมย\"เกวลนิ กลา่ ว ดว้ ยความทเี่ หมยเรยี นในดา้ นภาษาตา่ งประเทศมาบา้ ง จงึ สามารถตอบโตอ้ อกไปได ้ \"คณุ คะ คณุ \"เหมยเรยี กเกวลนิ \"มอี ะไรหรอคะ ตอ้ งการอะไรหรอื เปลา่ ?\" \"คอื วา่ คอื ฉันอยากออกไปจากทน่ี คี้ ะ คณุ ชว่ ยฉันหน่อยไดไ้ หมคะ\"เหมยออ้ นวอนคนตรงหนา้ แต่ กับไมเ่ ป็ นผลเกวลนิ ไมฟ่ ังเธอเลย \"คณุ หวิ ขา้ วไหมคะเดยี วเราจะใหค้ นใชป้ ้อนให ้ คณุ แอรบ์ อกวา่ คณุ ไมค่ อ่ ยมแี รงเลย\" \"หะ นค้ี ณุ คณุ ฟังทฉ่ี ันพดู เมอ่ื กหี้ รอื เปลา่ ฉันอยากออกไปจากทนี่ ไี้ ดโ้ ปรด\"เหมยพดู ทงั้ น้าตาเก วลนิ สา่ ยหัวเบาๆ \"ไมไ่ ดค้ ะ เกวขดั คาสง่ั ของคณุ แอรเ์ ธอไมไ่ ดข้ อโทษดว้ ยนะคะ\"เกวลนิ ตอบไปเมอ่ื เหมยไดย้ นิ จงึ นกึ เศรา้ ขน้ึ มาแลว้ นัง้ รอ้ งใหโ้ ดยมคี นใชน้ ัง้ ดแู ลอยหู่ า่ งๆตลอดเวลา ฝ่ ายแอรเ์ มอ่ื ขบั รถมาถงึ บรษิ ัทของตวั เองก็รบี เขา้ มาในทป่ี ระชมุ โดยเร็ว \"สวัสดคี ะคณุ ...\"
\"ไมต่ อ้ งทกั ฉัน\"แอรพ์ ดู แลว้ เดนิ ไปทาใหอ้ กี คนหนา้ เสยี กันเลยทเี ดยี ว การประชมุ นัน้ ทาใหแ้ อรเ์ หนอื่ ยลา้ อยา่ งมากเพราะใชเ้ วลาทงั้ สนิ้ ราวๆหา้ ชั่วโมง เมอื่ การประชมุ เสร็จสนิ้ แอรจ์ งึ เขา้ มาภายในหอ้ งทางานตนแอรน์ ัน้ คดิ ถงึ เหมยเป็ นอยา่ งมากผหู ้ ญงิ อะไรทาให ้ เธอหลงมากขนาดน้ี แอรน์ ัง้ คดิ ในใจ กลบั ไปคราวนจ้ี ะตอ้ งจดั เบาๆใหก้ ับเหมยขอ้ หายว่ั ยวน เธอ เหมยในขณะนัน้ จัดการตัวเองเสร็จเรยี บรอ้ ยจงึ มานัง้ คดิ อยตู่ ลอด นเ้ี ธอตัดสนิ ใจถกู แลว้ ใชไ่ หม ทมี่ าอยกู่ ับคนหา่ ม และโลกจติ ทงั้ ยงั ใจรา้ ยอยา่ งนค้ี ดิ ไปคดิ มาเธอกโ็ กรธตวั เองขน้ึ มาไมไ่ ดด้ ู กอ่ นทจ่ี ะมาอยกู่ ับคนอยา่ งแอรท์ น่ี ้ี ทงั้ ยงั โดนอกี คนกักตัวไมใ่ หห้ นไี ปไหนอกี เหมยจงึ หยบิ โทรศพั ทข์ องเธอขน้ึ มาเพอ่ื ทจ่ี ะโทรหาป้าเพราะความคดิ ถงึ แตป่ ้าของเหมยไดป้ ิด เครอื่ งโทรศพั ทไ์ วจ้ งึ โทรหาไมไ่ ดเ้ หมยรสู ้ กึ กลวั และรอ้ งใหอ้ ยา่ งมากเกวลนิ เห็นจงึ รบี เขา้ ไป ปลอบ \"คณุ คะ ใจเยน็ ๆนะคะ\" \"นค้ี ณุ คณุ ไมใ่ ชฉ่ ันแลว้ คณุ จะรูส้ กึ อะไร ฉันไมอ่ ยากอยแู่ ลว้ ฉันอยากกลับบา้ น\"เหมยพดู ทงั้ น้าตา \"เกวกเ็ คยคดิ แบบนัน้ คะ แตด่ ว้ ยความจาเป็ นทต่ี อ้ งใชเ้ งนิ เพอื่ จา่ ยหนสี้ นิ ตา่ งๆทบี่ า้ นกอ่ ไวก้ ต็ อ้ ง ทางานเป็ นคนใชท้ น่ี แ้ี ละคะโดยทเี่ กวเองไมเ่ คยไดก้ ลบั บา้ นสกั ครัง้ มแี ตส่ ง่ เงนิ ไปใหท้ างบา้ นใช ้ หน้ี ไมร่ ปู ้ ่ านนที้ างบา้ นจะเป็ นยังไงบา้ ง\" เกวลนิ เลา่ เรอื่ งของเธอดว้ ยใบหนา้ ทโ่ี ศกเศรา้ ใหเ้ หมย ฟัง \"เออ่ จรงิ ๆหรอ?\"เหมยถามกลบั ดว้ ยความอยากรมู ้ ากขนึ้ \"จรงิ ๆคะคนอยา่ งเกวไมเ่ คยโกหกใครหรอก\" \"แต่ คอื วา่ ฉันรูส้ กึ กลัวอะ และเจบ็ ใจดว้ ยทเ่ี จา้ นายของเธอมาป้ยู ป้ี ้ยู าฉัน\" เหมยกลา่ วออกมา อยา่ งโมโห \"คนอยา่ งคณุ แอรเ์ ขาก็นสิ ยั อยา่ งนแี้ ละคะถงึ เคา้ จะดรู นุ แรงไปหนอ่ ยกต็ ามม..\"เกวลนิ พดู \"เออ่ คณุ เกวคะถา้ เออ่ หนูเป็ นอะไรขนึ้ มาคุณเกวชว่ ยกันดว้ ยนะคะเพราะวา่ คอื หนไู มอ่ ยากโดน กระทาเหมอื นแบบเมอื่ คนื ..\" เหมยตดั สนิ ใจพดู กบั อกี คนไปตรงๆอยา่ งนอ้ ยเธอจะไดม้ คี นชว่ ย ปกป้องเธอไดบ้ า้ ง \"ไดค้ ะ เกวจะชว่ ย\"เหมยไดฟ้ ังจากปากของเกวทต่ี อบมากท็ าใหเ้ ธอสบายใจขนึ้ เป็ นกอง และทา ใหเ้ หมยเรม่ิ สนทิ กับเกวลนิ มากขน้ึ ทัง้ ๆทพี่ งึ่ รจู ้ ักกันกต็ าม ทางออย รูส้ กึ คดิ ถงึ เหมยขนึ้ มาจงึ โทรไปเพอื่ ทจ่ี ะไถถ่ ามความเป็ นอยขู่ องเพอ่ื น ดงึ่ ๆดงึ ๆ เมอื่ เหมยไดย้ นิ เสยี งสายเขา้ ของออยกด็ ใี จขนึ้ มาจงึ รบี กดรับสายโดยเร็ว \"ฮะโหลเหมย!\"
\"ออยฉันคดิ ถงึ เธอจงั ง\"เหมยบอกคดิ ถงึ ออยอยา่ งรวดเร็ว \"ฉันก็คดิ ถงึ เธอ แลว้ นเ้ี ป็ นยงั ไงบา้ งสบายดหี รอื เปลา่ พส่ี าวฉันเคา้ ทาอะไรเธอไหม\"ออยรบี ถาม เพอ่ื นตนดว้ ยความเป็ นหว่ ง \"กอ่ ก็สบายดไี มม่ อี ะไรหรอก\"เหมยตอบออกไปโดยคาพดู ตดิ ๆขดั ๆ \"เหมยมอี ะไรบอกกันไดน้ ะ อยา่ เก็บไวค้ นเดยี ว ฉันเป็ นหว่ งเธอมากจรงิ ๆ\"ออยบน่ คดิ ถงึ เหมย \"เหมอื นกัน ออยฉันขอฝากอะไรเธออยา่ งหนงึ่ ไดไ้ หม\" \"ไดส้ \"ิ \"ฉันขอฝากออยดแู ลแมใ่ หห้ นอ่ ย คงจะไมเ่ ป็ นการรบกวนเธอมากขน้ึ นะ\"เหมยพดู ออกไปใน วนิ าทนี เ้ี ธอเป็ นหว่ งแมอ่ ยา่ งมาก \"ไดส้ ิ แมเ่ หมยกเ็ หมอื นแมฉ่ ันและ ทกุ วันนฉ้ี ันก็ยงั ฝากผลไมใ้ หค้ นขบั รถนาไปใหแ้ มเ่ ธอเลย\" ออยบอกกบั เพอ่ื นเพอื่ เป็ นการไมใ่ หเ้ หมยตอ้ งคอยเป็ นหว่ งเรอื่ งนี้ จรงิ ๆออยกไ็ ปดแู มเ่ หมยมา โดยตลอด ทัง้ สองคยุ กนั จนเสร็จสน้ิ เหมยใชเ้ วลาทงั้ วนั ในการเรยี นรูท้ จ่ี ะอยทู่ น่ี ี้ โดยการ ทาอาหารฝร่ังโดยทไี่ มเ่ ต็มใจนักทจี่ ะอยใู่ ชช้ วี ติ กบั มันแตเ่ พอื่ ความอยรู่ อดของตัวเองจงึ ตอ้ งจา ใจทา \"อา่ า เสร็จสนิ้ แลว้ นะคะคณุ เหมย\"เกวลนิ พดู กบั เหมยในขณะทกี่ าลังจัดเตรยี มอาหารเย็นทโี่ ตะ๊ เพอ่ื รอแอรก์ ลับมาทาน \"คณุ เกวคะ เหมยไมอ่ ยากรูว้ า่ เขาทานอาหารจาพวกน้ไี ปไดย้ งั ไง\"เหมยชไี้ ปทอ่ี าหารทน่ี ่าตา เหมอื นสง่ิ ปฎกิ ลู เนา่ ๆของอะไรสกั อยา่ งแตก่ ลน่ิ นหี้ อมใชไ้ ด ้ \"คนอเมรกิ าเขานยิ มทานอยา่ งนแ้ี ละคะโดยเฉพาะคณุ แอร\"์ เมอ่ื เหมยไดย้ นิ วา่ แอรช์ อบทานขน้ึ มา เธอก็แทบอยากจะเอายาพษิ ใสใ่ หก้ นิ เลยทเี ดยี ว ไมน่ านรถซปุ เปอรค์ ารเ์ ฟอรร์ ารค่ี นั แดงของแอรก์ ไ็ ดม้ าจอดยงั โรงรถขนาดใหญ่ เมอื่ เหมยเห็นวา่ อกี คนกาลังเดนิ มายงั ในบา้ นก็รบี กา้ วเทา้ ถอยไปอยขู่ า้ งหลงั ของเกวทนั ทดี ว้ ยความกลัว แอรเ์ ดนิ เขา้ มามองอกี คนอยา่ งเชยชาดว้ ยสายตาทเี่ หมอื นดเุ ลก็ นอ้ ย เมอื่ แอรเ์ ดนิ มาถงึ ยงั โตะ๊ อาหารก็ เห็นวา่ วันนอี้ าหารดนู า่ กนิ เป็ นพเิ ศษกวา่ ทกุ วัน \"ทาไมวนั นอ้ี าหารดดู จี ัง?\"แอรถ์ ามเกวลนิ และมองอกี คนดว้ ยสายตาดงู งๆปนสงสยั \"ออ่ วันนคี้ ณุ เหมยมาชว่ ยดว้ ยอะคะ\" \"อมื กด็ ี จะไดฝ้ ึกเขา้ ไปดว้ ยในตวั \"อกี คนไมร่ อชา้ จงึ นัง้ บนเกา้ อเี้ พอื่ ทจี่ ะทานขา้ วแตก่ ็ตอ้ งหยดุ มองเหมย มองอะไรฉันเนย่ี ตอ้ งการอะไรอกี ละ \"เธอมานัง้ ทานกบั พส่ี ิ จะไปยนื่ เกาะเกะอะไรเกว เกวเคา้ ตอ้ งไปทางานอน่ื อกี ใชไ่ หม หมึ ?\"แอร์ ถามเกวลนิ
\"เออ่ ชะ ใชค่ ะยังมงี านทจ่ี ะตอ้ งทาอกี เยอะ\" ดว้ ยความกลัวเจา้ นายเกวลนิ จงึ ตอ้ งตอบไปทงั้ ๆที่ ในใจยงั คงเป็ นหว่ งเหมยอยบู่ า้ ง \"เอา้ ! ถา้ มกี ไ็ ปทาซะสมิ ายนื รออะไร สว่ นเหมยมานัง้ กบั พต่ี รงนน้ี \"ิ แอรเ์ รยี กเหมยมานัง้ ทานขา้ ว เหมยไมเ่ ตม็ ใจนักจงึ คอ่ ยๆเดนิ มาโดยทย่ี ังหนั ไปมองหาเกวลนิ อยู่ เกวลนิ จงึ คอ่ ยๆควักมอื ให ้ ไปนัง้ เหมยนัง้ ลงทานชา้ ๆโดยทตี่ าไมม่ องอะไรเลยนอกจากจานขา้ วของตวั เองทม่ี มี นั ฝรั่งบดทค่ี ลา้ ย อวกไมช่ วนมองเอาซะเลย \"ทาไมเธอไมก่ นิ ละ?\" \"ฉันยังไมห่ วิ คะ\" \"หนงึ่ วันนเ้ี ธอเรยี นรอู ้ ะไรไปบา้ ง\"แอรถ์ ามอกี คนทงั้ ๆทยี่ งั ทานอาหารอยู่ \"ก็ เรอ่ื งอาหารแคน่ \"้ี เหมยตอบอกี คนอยา่ งแขง็ ๆ \"พด่ี ใี จทเี่ ธออยอู่ ยา่ งมคี วามสขุ นะ ถา้ เธออยากไดอ้ ะไรเพม่ิ บอกพไ่ี ด ้ ไมต่ อ้ งเกรงใจ\"แอรบ์ อก อกี คนอยา่ งยม้ิ แยม้ \"อยากกลบั บา้ น\"เหมยบอกอกี คนไป คาพดู เหมยทาใหอ้ กี คนถงึ กับวางชอ้ นซอ้ มลงทจี่ านอยา่ ง หนักแลว้ ลกุ ขน้ึ ยนื \"ฉันอม่ิ แลว้ \"แอรบ์ อกกับคนใชท้ อี่ ยใู่ กลๆ้ แลว้ เตรยี มทจี่ ะเดนิ ไป เหมยไมร่ อชา้ วง่ิ ตามหลงั อกี คน ไป \"สง่ิ ทฉ่ี ันตอ้ งการก็คอื การไดก้ ลับบา้ น ฉันไมต่ อ้ งการทจี่ ะอยกู่ ับคนจติ ใจโหดเหย่ี มอยา่ งคณุ \" เหมยพดู ตามหลังของอกี คนจนทาใหแ้ อรส์ ตแิ ตกกันเลยทเี ดยี ว เหลา่ แมบ่ า้ นคนใช ้ ตา่ งพากนั มาแอบดกู นั ยกใหญ่ \"หลอ่ น!เงยี บปากเสยี ๆของหลอ่ นไปเดยี วนนี้ ะถา้ ไมอ่ ยากเจ็บตัว!\"แอรพ์ ดู เสยี งดงั ใสเ่ หมย จงึ ทาใหเ้ หมยกลัว แตเ่ ธอก็ไมอ่ ยากทจี่ ะยอมคนอยา่ งแอร์ \"คณุ คณุ มนั เลว!\"แอรไ์ ดย้ นิ ดงั นัน้ จงึ หนั มาตบหนา้ เหมยดว้ ยหลงั มอื ตนอยา่ งหนักหนว่ งและ เสยี งดัง ทาใหเ้ ธอลม้ ลงไมเ่ ป็ นทา่ จนเลอื ดกลบปาก เมอื่ เกวลนิ เห็นจงึ รบี วง่ิ ทจี่ ะเขา้ มาชว่ ย \"คณุ เหมยคะ!\" \"หยดุ !เดยี วนเี้ ลยนะเกวไมต่ อ้ งไปชว่ ยถา้ เธอไมอ่ ยา่ กโดนไลอ่ อกถอยออกไป!\"แอรส์ งั่ หา้ มอกี คน \"จาไวเ้ ลยนะถา้ เธอปากกลา้ กับฉันแบบนอ้ี กี เธอโดนหนักกวา่ นแี้ นเ่ หมย!\" แอรพ์ ดู จบจงึ เดนิ ขนึ้ หอ้ งตนไปแลว้ ปิดประตเู สยี งดงั จนทกุ คนสดงุ โหยง ฝ่ ายเหมยนัง้ รอ้ งสะอกึ สะอนื่ ดว้ ยความเจบ็ ปวดตรงปากของเธอเอง คนอะไรใจรา้ ยใจดา
\"คณุ เหมย โธว่ วไมน่ ่าพดู กบั คณุ แอรเ์ คา้ อยา่ งนัน้ เลยนะคะ\"เกวลนิ เอย่ กบั เหมย \"หอื อ ฉันไมอ่ ยากทนแลว้ \"เหมยเอย่ ทัง้ น้าตาเหลา่ คนใชต้ า่ งพากนั นาผา้ มาเชด็ เลอื ดทป่ี ากเหม ยออก แลว้ นายามาทาแผลทปี่ ากให ้ \"คนื นคี้ ณุ เหมยนอนทอี่ กี หอ้ งนะคะเกวจะใหพ้ วกคนใชไ้ ปจดั ให ้ คณุ เหมยยังปวดทตี่ รงปากอยู่ ไหมคะ\"เกวลนิ ถามออกไป \"ก็ ยงั คงปวดนดิ ๆอะคะ เดยี วกค็ งหาย\"เหมยตอบพรอ้ มยม้ิ ใหอ้ กี คน \"จาไวน้ ะคะอยา่ ไปกลา่ วเถยี งกับคณุ แอรอ์ กี นะคะเกวเป็ นหว่ ง คณุ แอรเ์ ธอก็ทาเกนิ ไปจรงิ ๆเหอ้ \" เกวลนิ พดู สา่ ยหัวเบาๆ เหมยกค็ ดิ ในใจอยเู่ หมอื นกนั ทาไมเธอปากกลา้ อยา่ งนี้ โดนจนไดเ้ จบ็ ก็ เจบ็ หาเรอื่ งใสต่ ัวแทๆ้ เลยเรา แอรเ์ รม่ิ รูส้ กึ ผดิ ขนึ้ มาในเหตกุ ารณ์ทตี่ นเองทากับเหมยอยา่ งบอบช้าโดยทตี่ วั เองไมเ่ คยรูส้ กึ ผดิ กบั ใครเทา่ นมี้ ากอ่ น แอรจ์ งึ ตดั สนิ ใจเดนิ ออกจากหอ้ งเพอื่ จะไปหาเหมยแตก่ ลบั ไมเ่ หน็ อกี คน จงึ ไดถ้ ามคนใชส้ องคนทเ่ี ผอญิ เดนิ ผา่ นมาตรงบันไดพอดบิ พอดี \"น้ี พวกเธอเหน็ เหมยบา้ งหรอื เปลา่ \" แอรถ์ ามคนใชอ้ ยา่ งกงั วล คนใชท้ ัง้ สองคนนัน้ จงึ สา่ ยหัว เบาๆซง่ึ แปลวา่ ไมเ่ หน็ เมอ่ื แอรไ์ ดค้ าตอบจงึ นกึ เศรา้ ขนึ้ มาทนั ทนี กึ วา่ อกี คนไดห้ นจี ากเธอไปแลว้ น้าตามันก็ไดไ้ หลออกมาจากนัยตาชา้ ๆราวกบั คนพง่ึ เคยอกหกั แอรไ์ ดท้ รดุ ลงนัง้ ตรงหวั บันไดที่ สงู รบิ รว่ิ \"เหมย พข่ี อโทษ อยา่ จากพไ่ี ปเลยย\"แอรบ์ น่ ราพงึ หาคนทรี่ ักของตน แมบ่ า้ นอกี คนทผี่ า่ นมาเจอ แอรน์ ัง้ รอ้ งใหอ้ ยกู่ ร็ บี วง่ิ ไปบอกเหมยทนี่ อนอยกู่ ับเกวลนิ อกี หอ้ งๆหนง่ึ ทันที กอ้ กๆๆๆๆ(เสยี งเคาะประต)ู \"มอี ะไรๆๆ\"เกวลนิ ลกุ ขนึ้ ไปเปิดใหแ้ มบ่ า้ นคนนัน้ อยา่ งงวั เงยี จากการนอนเมอ่ื ครู่นี้ \"แยแ่ ลว้ ๆๆ\"แมบ่ า้ นพดู อยา่ งหอบเหนอื่ ยจากการวง่ิ มา \"แยอ่ ะไรของเธอหะ มอี ะไรกว็ า่ มา\"จากนัน้ แมบ่ า้ นกไ็ ดเ้ ลา่ ใหเ้ กวลนิ ฟัง เกวลนิ จงึ นกึ ตกใจ ขนึ้ มา เธอกร็ บี วงิ่ ไปปลกุ เหมยบนเตยี งทันที \"คณุ เหมยคะ คณุ เหมย แยแ่ ลว้ คะตนื่ เร็วๆเลย\" เหมยยงั คงสะลมึ สะลอื อยู่ \"อะไรคะคณุ เกว เรยี กกนั ซะดกึ ดนื่ เชยี ว\"เหมยลกุ ขน้ึ ถามอกี คนอยา่ งมนึ ๆ เมอ่ื เหมยรูเ้ รอ่ื ง ทงั้ หมดจากปากของเกวลนิ ตนจงึ ทาทา่ ไมค่ อ่ ยจะสนใจนัก หึ กท็ ากบั ฉันอยา่ งนไี้ งนัง้ รอ้ งใหไ้ ปเถอะ เชอะ! \"คณุ ไมไ่ ปดคู ณุ แอรห์ นอ่ ยหรอคะ\"เกวลนิ ถามไป \"เรอ่ื งอะไรทฉ่ี ันจะตอ้ งไปดคู ะ ทากับฉันเจ็บปวด ควรโดนแบบนบ้ี า้ งจะไดเ้ ขด็ \" เหมยพดู เสรจ็ พลนั ทาทา่ จะนอนแตเ่ มอ่ื คดิ ดอู กี ที มันกจ็ ะดใู จดาขน้ึ มาชอบกล เธอจงึ ตดั สนิ ใจไปดอู กี คน อยา่ งกลา้ ๆกลวั ๆ โดยมเี กวลนิ เดนิ นาหนา้ แลว้ เธอคอยเดนิ ตามหลังไป เมอ่ื มาถงึ เหมยจงึ มองดจู ากดา้ นหลงั ของอกี คนทน่ี ัง้ โศกเศรา้ เสยี ใจอยู่
\"เหมยย เธออยไู่ หนน\"เสยี งแอรย์ ังคงเรยี กหาเหมยอยู่ ทาใหเ้ หมยนกึ สงสารขนึ้ มาจบั ใจ ทที า กับเธอไมเ่ รยี กรอ้ งแบบนี้ ทนี ลี้ ะมาสานกึ ผดิ เหมยจงึ ตดั สนิ ใจคอ่ ยๆพดู กับคนทนี่ ัง้ อยู่ \"ฉัน อยู่ น\"้ี เมอื่ แอรไ์ ดย้ นิ เสยี งของเหมยกร็ บี ลกุ มาหาเธอทันทแี ละโพลเ่ ขา้ กอดเหมยอยา่ ง เหนยี วแน่น \"เหมย เธอไปไหนมา รไู ้ หมฉันคดิ ถงึ \"เสยี งแอรพ์ ดู ทงั้ ๆทย่ี งั รอ้ งใหอ้ ยู่ เหมยรูส้ กึ ไดว้ า่ มนี ้าใสๆ หลายหยดเปื่อนทไี่ หลข่ า้ งซา้ ยของเธอเอง \"คะ คณุ ปลอ่ ยฉันไดแ้ ลว้ ฉันหายใจไมอ่ อก\"เหมยเรม่ิ หายใจไมอ่ อกเพราะอกี คนกอดรัดแน่นตัว เธอจนเกนิ ไป แอรจ์ งึ คอ่ ยๆพละออกชา้ ๆ แลว้ คอ่ ยๆเกลยี่ ผมอกี คนและเลอ่ื นลงมาลบู เบาๆทแ่ี กม้ และมมุ ปากของเหมยทโี่ ดนเธอเองตวดั หลงั มอื ใสเ่ มอ่ื เยน็ นี้ \"เธอเจบ็ มากไหม?\"อกี คนถามดว้ ยความเป็ นหว่ ง เจบ็ สติ บมาได ้ นกึ วา่ จระเขฟ้ าดหางใส่ \"จะ เจ็บคะ\"เหมยตอบอกี คนไปตรงๆ \"ฉัน ขอโทษดว้ ยนะบางทพี เ่ี หนอื่ ยๆงานมาอารมณ์มันฉุนเฉี่ยว\" แอรพ์ ดู อยา่ งออ้ มๆ แตแ่ ทจ้ รงิ แลว้ เธอตงั้ ใจตบปากอกี คนจรงิ ๆเพราะดว้ ยความโมโห \"วนั นเี้ ธอนอนกบั พนี่ ะ พอี่ ยากนอนกอดเธอ\" แอรบ์ อกกบั อกี คน สว่ นเหมยเมอื่ ไดย้ นิ ก็ไดห้ ันไป ทางเกวลนิ ดว้ ยสายตาเหมอื นจะขอรอ้ งใหช้ ว่ ย แตเ่ กวลนิ คงทาอะไรไมไ่ ดใ้ นวนิ าทนี ี้ เธอจงึ พยกั หนา้ ใหเ้ หมยยอมๆไปทันที \"กะ กไ็ ดค้ ะ เหมยจะไปนอนดว้ ย\"เหมยตอบ อยา่ งไมเ่ ตม็ ใจ แอรจ์ งึ คอ่ ยๆประคาประคองเหมย เขา้ หอ้ งนอนเธอเพราะอกี คนยงั คงเจบ็ ปากอยู่ เมอ่ื เขา้ มาภายในหอ้ งเหมยกร็ สู ้ กึ เย็นๆชาๆขนลกุ ยังไงก็ไมร่ ู ้ เธอจะโดนเหมอื นตอนนัน้ อกี ไหม ไมอ่ าจรูไ้ ด ้ เซก็ ทร่ี ุนแรงเกนิ เหตทุ าใหเ้ ธอแทบขาดใจ นคี้ งแคม่ านอนกอดกนั มงั้ คงไมม่ อี ะไร เหมยยงั คงปลอบใจตัวเองเบาๆและนัง้ ลงเพอื่ ทจ่ี ะนอนแตก่ ็ตอ้ งชะงักเมอ่ื อกี คนยังคงยนื มองเหม ยอยแู่ ละยมิ้ ใหเ้ ล็กนอ้ ยกอ่ นจะเดนิ เขา้ มาหาเธอ \"อยุ ้ ย คณุ แอรจ์ ะทาอะไรคะ\"เหมยตกใจเพราะแอรเ์ ดนิ มากอดเธอจากดา้ นหลงั และเรม่ิ ซกุ ไซร์ มายังคอขาวๆของเธอเอง จนเธอเรมิ่ จ๊กั จเ๋ี ลก็ นอ้ ย \"พแ่ี คต่ อ้ งการเหมยเทา่ นัน้ เอง อยา่ ขดั ขนื พส่ี ทิ รี่ ักของพ\"ี่ แอรบ์ อกกบั อกี คนไปเหมยจงึ คอ่ ยๆ แกะมอื ปลาหมกึ ของอกี คนออกชา้ ๆจนแอรเ์ รม่ิ ไมพ่ อใจจากอาการทส่ี หี นา้ เรม่ิ เปลยี่ นแปลง เหมยเห็นอกี คนแสดงอาการจงึ ดไู ม่คอ่ ยดนี ักเธอจงึ คอ่ ยๆคลานหนอี อกมาแตอ่ กี คนรทู ้ ันจงึ ดงึ เธอลงมานอนทเี่ ตยี ง \"ปลอ่ ยนะคะ ชว่ ยดว้ ยๆ\"
\"รอ้ งไปก็ไมม่ ใี ครชว่ ยเธอไดห้ รอก\" \"คณุ คณุ มนั คนสารเลว ชอบฉวยโอกาศ\" \"หยดุ ! หยดุ ดา่ คาทไี่ มส่ ภุ าพใสห่ นา้ ผัวเธอไดแ้ ลว้ นะเหมย\"แอรช์ หี้ นา้ อกี คน จนเหมยเงยี บไป ในทันที \"ดมี าก เดก็ ดคี นื นเ้ี ธอมคี วามสขุ แนพ่ ร่ี ับรอง\" แอรพ์ ดู กบั อกี คนเหมยถงึ กบั องึ่ ในความหน่ื ของอกี คน ตอ้ งการมากนักหรอื ยงั ไงพวกเซก็ เนย่ี \"เอาเล๊ย! เอาเลยสิ เอาใหส้ าแกใ่ จของคณุ เลยสอดนว้ิ เขา้ มาเลยคะ หอื ออ\" เสยี งของเหมยรอ้ ง ทา้ ทายใหอ้ กี คนทามัน โดยหารไู ้ มว่ า่ แอรไ์ มไ่ ดร้ ับรูเ้ ลยวา่ ทเ่ี หมยพดู อยนู่ ัน้ แคป่ ระชดเฉยๆ เหมยขดั ขนื อยา่ งเต็มทแี่ ตอ่ กี คนกไ็ มป่ ลอ่ ยเธอ แอรจ์ บั ขอ้ มอื ของเหมยแยกออกจากกนั แลว้ กด จบู อกี คนดว้ ยแรงทม่ี อี ยา่ งเตม็ ทที่ งั้ คไู่ ดแ้ ลกลนิ้ กนั ไปมา เหมยนัน้ จบู ใครไมเ่ ป็ นกไ็ ดแ้ ตน่ อน เหวอ๋ ๆใหอ้ กี คนบดขยเ่ี ธอโดยทบี่ างครัง้ ปากกไ็ ดต้ อ่ วา่ คนดา้ นบนไมย่ อมหยดุ หยอ่ น \"อมื ม น!ี้ คณุ ฉันแคป่ ระชดเฉยๆ คณุ นม้ี นั ...!\" เหมยกลา่ วอยา่ งโมโหใหก้ ับแอร์ \"เธอไมร่ หู ้ รอวา่ ถา้ เธอยงิ่ ประชด ฉันยงิ่ ไดใ้ จ ประชดอกี ส!ิ !\" แอรต์ ะโกนใสค่ นตรงหนา้ เหมย ถงึ กบั น้าตาแตกกนั เลยทเี ดยี วชงั่ ดบู อบบางเหลอื เกนิ ดเู หมอื นวา่ เธอคงจะไมพ่ น้ คนื นไี้ ปง่ายๆ เหมยจาใจใหแ้ อรเ์ สพสมในตัวเธอเพราะถา้ เกดิ สไู ้ ปคงมแี ตเ่ จ็บกบั เจบ็ แอรเ์ มอ่ื จบู ปากของอกี คนจนพอใจกค็ อ่ ยๆเปลย่ี นมาสดู ดมลาคอขาวของอกี คนอยา่ งรอ้ นรนแอร์ จบู อยตู่ รงนัน้ จนเกดิ รอยแดงเป็ นจ้าๆอยา่ งเห็นไดช้ ดั จากนัน้ แอรไ์ มร่ อชา้ กระชากเสอ้ื คน ตรงหนา้ จนกระดมุ หลดุ กระจายไปทวั่ เตยี งเผยใหเ้ ห็นนา่ อกทยี่ ังคงมรี อยบอบช้าจากเซก็ ทแ่ี อร์ เคยหมอบใหเ้ มอ่ื ครงั้ กอ่ นแอรก์ ม้ ลงจบู อกคนตรงหนา้ และเลอื่ นนาปากครอบงาเม็ดชมพทู ช่ี ู ตงั้ ขน้ึ โดยเร็ว แอรด์ ดู เลยี มันและกดั ทจ่ี กุ ของอกี คนจนเหมยขนลกุ ซู่ ชตู งั้ ไปหมดทงั้ ตวั \"ออื อ อา่ าา\"เสยี งของเหมยคอ่ ยๆครางออกมาทาใหแ้ อรย์ งิ่ ไดใ้ จเขา้ ไปอกี แอรค์ อ่ ยๆปลอ่ ยมอื ทงั้ สองขา้ งของเหมยออก แลว้ ทามนั ตอ่ ตรงหนา้ อกเธอ เหมยคอ่ ยๆแอน่ อกรับมนั เธอทงั้ จกิ ผา้ ปู และหมอนขา้ งๆจนยบั ไปหมด เหมยนามอื กดหัวอกี คนใหใ้ กลอ้ กเธอมากขน้ึ แตเ่ หมยคงไมร่ ผู ้ ลทตี่ ามมาหรอกวา่ มันจะสาหัสแคไ่ หนเพราะในนาทนี เี้ ธอควบคมุ จติ ใจไมอ่ ยู่ จรงิ ๆ \"ออื อ คะ คณุ แอร~์ ~\"เหมยครางรอ้ งเรยี กชอ่ื ของแอร์ \"คะทร่ี ักกก\" \"มะ เหมยย มะ ไมไ่ หววว อา่ า\"เสยี งเหมยกระเสา่ เต็มที \"แตย่ ังไมถ่ งึ จดุ สดุ ยอดเลยนะคะ\"แอรพ์ ดู จบไมร่ อชา้ คอ่ ยๆถอดกางเกงยนี สข์ าสนั้ ของเหมย ออกเหลอื เพยี งแพ๊ตตสี้ หี วานของเธอ แอรใ์ ชม้ อื หนาของตนลบู วนตรงตงิ่ ภายใตแ้ พต๊ ตนี้ ัน้ ชา้ ๆ และกเ็ รม่ิ เร็วขน้ึ จนเหมยปลอ่ ยน้าขาวใสเป่ือนออกมายงั เกงในของเธอเอง
มนั ดนู า่ เขนิ อายมากทแ่ี สดงอะไรน่าเกลยี ดแบบน้ี เหมยไดค้ ดิ ในใจจากการหักหา้ มไมอ่ ยขู่ อง เธอเอง \"อา่ าออื อ\" เหมยทงั้ กดั ฟันเมม้ ปากของเธออยา่ งเซก็ ซี่ แอรม์ องอกี คนไปและมอื กถ็ อดแพ็ตตตี้ ัว นอ้ ยของคนขา้ งลา่ งออกจนถงึ ขอ้ เทา้ เหมย แอรถ์ า่ งขาอกี คนและกม้ ลงจบู เลยี ตง่ิ ของเหมยทงั้ ยงั บดขยจ่ี นกรบี กหุ ลาบของเหมยแดงชาไปหมดดว้ ยความเร็วไมอ่ อมเลยสกั นดิ เหมยทัง้ เสยี ว ตรงทอ้ งนอ้ ยของเธอ \"อะๆๆอา่ าา ออื ออ\"เหมยหลบั ตาสง่ เสยี งดงั ทวั่ หอ้ ง น้าใสๆของเหมยไหลออกมาอยา่ งตอ่ เนอื่ ง แตอ่ กี คนกย็ งั คงเลยี ชมิ มันหมดจนหยดสดุ ทา้ ย คลายคนซาดสิ แอรไ์ มพ่ อแคน่ เ้ี ธอคอ่ ยๆเลน่ กับ ชอ่ งกหุ ลาบของเหมยแลว้ ใชส้ น่ี ว้ิ มอื ของตนแทงเขา้ ออก เหมยทงั้ จกุ ทงั้ เจ็บดว้ ยนว้ิ ทย่ี าวของ แอรด์ ว้ ย เหมยรอ้ งออกมาอยา่ งเต็มที่ นา่ อกของเธอทงั้ กระเพอื่ มนา่ ดงึ ดดู คนตรงหนา้ สดุ ๆ \"หอื อ หาาคะ คณุ แอะ แอร\"์ เหมยถงึ กบั พดู ไมเ่ ป็ นคากบั คนตรงหนา้ เธอ แอรม์ องอกี คนและก็ ยม้ิ หวั เราะชอบใจโดยทมี่ อื ยงั คงชกั เขา้ ออกราวกับเธอเป็ นของเลน่ ใหอ้ กี คนกระทาชาเรา แจะ๊ ๆๆๆ เสยี งเสยี ดสขี องนวิ้ มอื ทงั้ สแ่ี ละเนอื้ กหุ ลาบของเหมยทตี่ อนนด้ี บู วมแดงสดุ ๆคลายโดนแยงมา หลายวัน แอรค์ อ่ ยๆเอานว้ิ มอื ออก มองเหมยพลนั ยม้ิ ใหก้ บั อกี คนอยา่ งชอบใจแตด่ เู หมยจะยงั คงนอนซม อยู่ อกี คนไมร่ อชา้ ถอดเสอ้ื ผา้ ของตนออกบา้ งและหนั มาจบู หนา้ ผากเหมย จากนัน้ แอรก์ ล็ กุ ไป เอาไมเ้ รยี วอันยาวในตเู ้ สอ้ื ผา้ ของตนออกมา แอรล์ องเทสเสยี งดกู ับปลายเตยี ง เพยี้ ๆ ฟึบๆๆ เสยี งยงั คงใชไ้ ดอ้ ยโู่ ดยทไ่ี มไ่ ดน้ าเอาออกมาใชห้ ลายปีแลว้ \"ไมต่ อ้ งกลวั เหมย มนั ไมเ่ จบ็ หรอกก\"แอรบ์ อกกับคนตรงหนา้ เธอ เมอ่ื เหมยเห็นจงึ คอ่ ยๆลาก สงั ขารตนเองลงจากเตยี งแตก่ ต็ อ้ งถกู อกี คนจบั ตวั ไวท้ นั \"จะไป ไหนหะ!!\" \"ปะ ปลอ่ ยยฉันอเิ ลวววหอื ออ\"เหมยดา่ แอร์ แตแ่ อรก์ ลบั ไมร่ ูส้ กึ อะไรแตก่ โ็ กรธอยบู่ า้ ง ตวั เธอจบั ไมฝ้ าดกบั ตน้ ขาอกี คนอยา่ งเตม็ แรง เพยี้ ! เพย้ี ! \"เธอกร็ วู ้ า่ พไี่ มช่ อบคนกา้ วรา้ ว\"แอรพ์ ดู ไปและฝาดคนตรงหนา้ ไปหนง่ึ ทอี ยา่ งแรงๆทาใหเ้ กดิ เป็ น รอยไมเ้ รยี วหลายแหง่ ในรา่ งเหมย \"โอย้ ยย พะ พอเถอะฉันขอรอ้ งงง\"เหมยออ้ นวอนแอร์ เกวลนิ ไดย้ นิ เสยี งของเหมยกรดี รอ้ งก็ อยากทจ่ี ะไปชว่ ยแตแ่ มบ่ า้ นคนอน่ื ๆไดห้ า้ มไวเ้ พอ่ื ไมใ่ หไ้ ปยงุ่ เธอจงึ ตอ้ งจาใจทนฟังเสยี งอนั ครวญครางของอกี คนไปโดยเป็ นกงั วลอยตู่ ลอดเวลา \"อา้ ยยยย!\"เสยี งกร๊ ดี ด และคา่ คนื อนั แสนโหดรา้ ยก็ผา่ นไปโดยทไ่ี มด่ นี กั จนผา่ นมาในเชา้ วนั ใหม่ ในขณะในหอ้ งของ แอรเ์ ต็มไปดว้ ยคราบเลอื ด คราบน้าใสๆทไ่ี หลออกมาจากกลบี เหมยเพยี งคนเดยี ว
\"รักพไ่ี หมคนด\"ี ร่างสงู ทกี่ าลงั นอนกอดคนเอวบางร่างเล็กอยนู่ ัน้ ไดพ้ ดู ขนึ้ \"ยะ อยา่ .. มายงุ่ กบั ฉันอนี างบา้ า!\" \"น!้ี เธอกลา้ ดยี งั ไงมาเรยี กฉันอยา่ งน้ี ฉันเป็ นผัวเธอนะอนิ างสถนุ !\" รา่ งสงู ทตี่ อนนเ้ี ปลย่ี นมานัง้ คกุ เขา่ อยบู่ นเตยี งไดบ้ บี ปลายคางร่างอรชรอยา่ งหนักหน่วงเต็มทจี่ นอกี คนรอ้ งอยา่ งเจ็บปวด \"ฉันมอบทกุ อยา่ งใหเ้ ธอ แตเ่ ธอกับไมเ่ ห็นคา่ ความสขุ ของฉันทเี่ คยใหไ้ ปเธอกลับมอบตอบแทน มนั มาอยา่ งนตี้ อ่ ไปฉันคงไมต่ อ้ งออ่ นโยนกับเธอแลว้ ละ\" ร่างสงู ไดก้ ระชากทงั้ ผมและแขนของร่างเลก็ ลงจากเตยี งทงั้ ทอี่ กี คนเปลอื ยเปลา่ อยแู่ ละไถลไป ตามพน้ื หอ้ งกอ่ นทจ่ี ะเขา้ ไปในหอ้ งน้าและกดหัวอกี คนลงอา่ งน้าใหท้ รมานเจยี นตายอยา่ งโหด เหย่ี มผดิ ผหู ้ ญงิ ทวั่ ไปจนรา่ งเล็กสลบไปในทส่ี ดุ \"หึ จาไวเ้ ธอมนั กแ็ คผ่ หู ้ ญงิ ทชี่ อบคนั รา่ น แรด คนหนงึ่ \" วา่ จบแอรก์ ไ็ ดท้ ง้ิ เหมยใหน้ อนอยใู่ น หอ้ งน้าโดยทส่ี ภาพสะบดั สะบอม แอรจ์ ดั การแตง่ ตัวเธอเองเพอ่ื ทจ่ี ะออกไปยงั บรษิ ัท แตก่ อ่ นไป เธอไดพ้ ดู เตอื นกับเกวลนิ และเหลา่ แมบ่ า้ นคนใชอ้ ยา่ งหนักแนน่ \"น!ี้ พวกเธอฟังฉันใหด้ นี ะล็อกประตหู อ้ งนอนของฉันซะ และหา้ มใหอ้ นิ างนัน้ ออกมาขา้ งนอกโดย เดด็ ขาดขา้ วปลาก็ไมต่ อ้ งใหห้ ลอ่ นกนิ ถา้ เกดิ ฉันเหน็ หลอ่ นออกมาเดนิ เพน่ พา่ นละก็ ทกุ คนเจอดี กบั ฉันแน่\" ว่าจบแอรก์ ็เดนิ ลงไปยงั รถตนดว้ ยฝีเทา้ อันหนักแนน่ เกวลนิ ไดแ้ ตน่ ัง้ คดิ หนา้ ประตู หอ้ งวา่ จะเอายงั ไงดแี ลว้ คนขา้ งในจะเป็ นอยา่ งไรบา้ งกไ็ มร่ ู ้ เมอ่ื เหมยไดต้ น่ื จากการสลบไปเมอื่ กน้ี เี้ ธอกค็ อ่ ยๆเงยิ หนา้ มองไปรอบๆตวั ก็พบวา่ อกี คนคงไมอ่ ยู่ แลว้ เธอจงึ คอ่ ยๆใชแ้ รงทม่ี อี ยคู่ ลานออกมาอยา่ งทลุ กั ทเุ ลเพอื่ ทจ่ี ะออกจากหอ้ งของคนใจรา้ ยไป แตเ่ มอ่ื เออื่ มมอื จะเปิดประตกู พ็ บวา่ ประตไู ดล้ อ็ กจากขา้ งนอกไวเ้ หมยจงึ รวบรวมแรงฮดึ สดุ ทา้ ย เพอื่ รอ้ งขอความชว่ ยเหลอื จากคนขา้ งนอก \"ชะ ชว่ ยดว้ ยย\"เหมยรอ้ งชว่ ยอยา่ งอดิ โรยและคอ่ ยๆทบุ ประตู ฝ่ ายเกวลนิ ทนี่ ัง้ เฝ้ารอเหมยอยู่ ขา้ งหนา้ หอ้ งกไ็ ดย้ นิ เสยี งอกี คนพดู ออกมาเบาๆ \"คุ คณุ เหมย! รอเกวกอ่ นนะคะเกวจะพาคณุ ออกมา\" เกวลนิ พดู อยา่ งดอี กดใี จทพี่ บวา่ อกี คนยัง อยดู่ ี จากนัน้ เกวลนิ ก็รบี ไปหากญุ แจสารองจากหอ้ งเกบ็ ของทข่ี า้ งลา่ งเพอื่ จะมาไขประตอู อก แต่ สาวใชอ้ กี คนไดเ้ ห็นกอ่ นจงึ ไดร้ บี วง่ิ เขา้ ไปหา้ มเกวลนิ ไวท้ นั ที \"ป้าเกว! มันจะดหี รอื คะ ป้าลมื ทค่ี ณุ แอรส์ ง่ั ไวแ้ ลว้ หรอ?\" สาวใชไ้ ดถ้ ามเกวลนิ \"จะยังไงก็ชงั่ เถอะแตต่ อนนชี้ วี ติ คนตอ้ งมากอ่ น!\" เกวลนิ พดู กระแทกใสห่ นา้ สาวใชจ้ นอกี คนยนื กม้ หนา้ หงอยไปในทนั ที จากนัน้ เกวลนิ ก็รบี นากญุ แจไปไขหอ้ ง ในทนั ที เมอื่ เธอเปิดไปสงิ่ แรกท่ี ทาใหเ้ ธอถงึ กบั รอ้ งออกมา คอื เหน็ เหมยนอนคาอยหู่ นา้ ประตอู ยา่ งหมดเรย่ี วแรง \"โอย้ ย พวกเธอมาชว่ ยกันหน่อยเร็ววว!\" เกวลนิ รอ้ งเรยี กพวกสาวใชใ้ หม้ าชว่ ยดเู หมย จากนัน้ เธอจงึ ตัดสนิ ใจโทรเรยี กแพทยพ์ ยาบาลประจาทบี่ า้ นมารักษาดอู าการของอกี คน เพราะจะไป โรงพยาบาลกอ็ ยตู่ งั้ ไกลถงึ ในเมอื งกอ่ นจะไปถงึ อกี คนคงขาดใจพอดี \"เอา้ !พวกแกนะ มาชว่ ยอมุ ้ คณุ เหมยไปนอนทเ่ี ตยี งของอกี หอ้ งหนงึ่ ส\"ิ เกวลนิ สงั่ พวกผชู ้ ายท่ี คอยดแู ลตรวจตราอยภู่ ายในบา้ นชายเหลา่ นัน้ จงึ ทาตามอยา่ งเงอะๆงะ้ ๆ ทันทที เ่ี กวลนิ เดนิ เขา้ ไปดใู นหอ้ งก็แทบไมอ่ ยากจะเชอ่ื วา่ ในสภาพของหอ้ งเจา้ นายเธอจะดซู าดสิ อยา่ งนโี้ ทนสขี อง
หอ้ งกด็ ดู อี ยไู่ มน่ า่ จะมอี ะไร แตท่ เ่ี กวลนิ ตอ้ งอง่ึ ไปกวา่ นัน้ ก็คอื ดา้ นหอ้ งแตง่ ตัว และซง่ึ เธอไมเ่ คย เขา้ หอ้ งของแอรเ์ ลยสกั ครัง้ และครงั้ นกี้ ็เป็ นครงั้ แรกทเ่ี ธอเห็นมันทงั้ ตเู ้ สอ้ื ผา้ ทมี่ อี ปุ กรณ์เซก็ ครบ ถงึ วา่ ทาไมอกี คนถงึ ไดส้ งั่ ซอ้ื ตเู ้ สอื้ ผา้ มาตงั้ สองใบ ซง่ึ มันทาใหเ้ กวลนิ ถอน ทกุ อยา่ ง หายใจอยา่ งไมน่ า่ เชอื่ ทนั ที เมอื่ เหมยไดน้ อนลงบนเตยี งเธอกผ็ วาทนั ทเี ก วลนิ จงึ รบี ตามมาดเู หมย \"คณุ คะๆนเี้ กวเองคะ ไมม่ อี ะไรทต่ี อ้ งกลัวแลว้ นะคะ\" เกวลนิ ปลอบเหมยขา้ งๆเตยี งนอนเธอ เมอ่ื เหมยเหน็ ใบหนา้ ของอกี คนจงึ โผลเ่ ขา้ กอดอยา่ งรวดเร็วและรอ้ งใหส้ ะอกึ สะอนื่ เมอ่ื เกวลนิ เหน็ เหมยรอ้ งใหเ้ ธอก็รอ้ งขนึ้ มาพรอ้ มกับอกี คนทันทเี พราะเธอรสู ้ กึ สงสารและเวทนาเหมยเป็ น อยา่ งมาก \"เวรกรรมอะไรของคณุ คะ ทต่ี อ้ งมาเจอกบั คณุ แอร\"์ เกวลนิ พดู กบั เหมยไปดว้ ยและรอ้ งใหไ้ ปดว้ ย พลางลบู หัวของอกี คนอยา่ งลกู สาวตน \"เหมยอยากกลับบา้ น\"คาพดู ของเหมยทาใหอ้ กี คนยง่ิ สงสารไปอกี ยงิ่ ขน้ึ ทนั ใดนัน้ เอง รถพยาบาลกไ็ ดน้ าหนว่ ยแพทยม์ าอยา่ งรวดเร็ว \"ป้าๆคณุ หมอมาแลว้ \"สาวใชไ้ ดม้ าตามอกี คน เกวลนิ จงึ พยักหนา้ ไปแลว้ หันไปหาเหมยตอ่ \"เดยี วเกวจะมาหาคณุ นะคะ และหมอเคา้ จะมารักษาคณุ ใหห้ ายด\"ี เกวลนิ พดู กบั อกี คนและ จากนัน้ เธอจงึ เดนิ ไปตอ้ นรับคณุ หมอ แลว้ หมอก็ไดเ้ ดนิ มาหาเหมยโดยรวดเร็วโดยมสี าว พยาบาลตดิ ตามมาประมาณสห่ี า้ คน จากนัน้ หนว่ ยแพทยก์ ไ็ ดท้ าการหยบิ เครอ่ื งไมเ้ ครอื่ งมอื ออกมาจนครบและไดต้ รวจภายในของอกี คน และไดห้ า้ มใหค้ นนอกเขา้ มายังในหอ้ ง เกวลนิ นัง้ จดจอ่ รอคอยและภาวนาใหอ้ กี คนหายโดยเรว็ วนั ทันใดนัน้ เองเสยี งโทรศพั ทท์ างบา้ นก็ ไดโ้ ทรเขา้ มาเธอจงึ รบี เดนิ ไปรับในทนั ที \"สวสั ดคี ะ นบ้ี า้ นของคณุ แอรน์ ะคะ\" เกวลนิ กลา่ วออกไป \"นฉี้ ันเอง\"เกวลนิ เมอื่ ไดย้ นิ เสยี งพดู สายของอกี คนก็รทู ้ นั ทวี า่ เป็ นใคร \"คุ คณุ แอรม์ อี ะไรหรอื เปลา่ คะ?\" \"ฉันจะมาถามวา่ นางนัน้ เป็ นอยา่ งไงบา้ งมใี ครทาผดิ คาสง่ั ของฉันบา้ งหรอื เปลา่ ?!\" แอรส์ ง่ เสยี ง แขง็ สง่ มาใหอ้ กี คน เกวลนิ จงึ นงิ่ ไปสกั พักนงึ กอ่ นจะตอบแอรไ์ ป \"ไมม่ ใี ครทาผดิ คาสง่ั ของคณุ เลยคะ\" อกี คนไดย้ นิ ดงั นัน้ ก็พดู ขขู่ นึ้ มาทันที \"ถา้ เกดิ ฉันรนู ้ ะวา่ พวกชะนคี นไหนทาผดิ ละก.็ ..ฉันจะจดั การมัน!เธอคงรนู ้ ะเกว\" แอรพ์ ดู อยา่ ง เดด็ ขาด ไมร่ โู ้ กรธเกรยี จอะไรอกี คนหนักหนา (เกวลนิ ไดค้ ดิ ในใจ) \"ออ่ ลมื ไปฉันคงไมไ่ ดก้ ลับบา้ นนะวนั นฉี้ ันคงกลบั มะรนื เลย\" จากนัน้ สายของแอรก์ ็ถกู ตดั ไป ซง่ึ มันทาใหเ้ กวลนิ รูส้ กึ ดใี จขนึ้ มาบา้ งเพราะเหมยจะไดน้ อนพักฟ้ื นตัวเองใหข้ นึ้ เกวลนิ นัง้ รออกี คนนานสองนาน เธอนัง้ คดิ อยเู่ สมอวา่ จะปลอ่ ยใหเ้ หมยกลับประเทศไทยไหม แลว้ ถา้ แอรร์ ูเ้ รอื่ งแลว้ เธอกบั คนในบา้ นจะโดนอะไรบา้ งซงึ่ มนั ทาใหเ้ ธอปวดหวั เป็ นอันมาก
เนอ่ื งจากตวั เองกแ็ กม่ ากแลว้ อายรุ ่นุ ป้าจะมาตายตอนทยี่ ังใชห้ นใ้ี หท้ างบา้ นยงั ไมห่ มดมันก็กะไร อยู่ จากนัน้ เกวลนิ จงึ ตัดสนิ ใจได ้ และเธอกพ็ รอ้ มทจี่ ะเผชญิ หนา้ กับมนั ไมน่ านคณุ หมอก็ได ้ ออกมาจากหอ้ ง เกวลนิ เห็นจงึ ปรเ่ี ขา้ ไปสอบถามอาการของเหมยในทนั ที \"คณุ หมอคะ คณุ เหมยเป็ นยงั ไงบา้ ง?\" \"เออ่ หมอตอ้ งบอกกอ่ นเลยนะครับวา่ คณุ เหมยเนยี่ หนกั เอาเรอื่ งอยแู่ ตต่ อนนด้ี ขี นึ้ แลว้ เหลอื แค่ พกั ฟื่ น แตอ่ กี เรอื่ งหนงึ่ ก็คอื ทห่ี มอตรวจเมอื่ กนี้ พ้ี บวา่ อวัยวะของอกี คนฉีกขาดครับแตไ่ มม่ าก เทา่ ไร ทางเราไดท้ าการรักษาแลว้ ไมม่ อี ะไรตอ้ งนา่ หว่ งอกี ตอ่ ไป\" หมอกลา่ วอยา่ งยม้ิ ๆซง่ึ เคา้ เองอยากจะถามถงึ สาเหตแุ ตก่ ไ็ มก่ ลา้ เพราะกลัวลว้ งลกึ จนเกนิ ไป เมอ่ื เกวลนิ ฟังก็แทบไม่ อยากจะฟังมนั อกี เลย เธอคอ่ ยๆเปิดประตเู ขา้ มาหาเหมยในหอ้ งทต่ี อนนเี้ หมยไดน้ อนหลบั อยู่ \"คณุ เหมยคะ เมอื่ คณุ ตนื่ แลว้ เกวจะพาคณุ กลบั บา้ นนะคะ\"เธอพดู ทงั้ น้าตาขณะทอี่ กี คนนอนหลับ อยู่ เมอื งไทย ฝ่ ายแมข่ องเหมยตอนนเี้ ธอรสู ้ กึ คดิ ถงึ ลกู เป็ นอยา่ งมากเพราะเธอไมเ่ คยหา่ งกับลกู ไปหลายวนั เธอคอ่ ยๆเอนหลงั และหันมองไปทางหนา้ ตา่ งขา้ งนอกโรงพยาบาล เหมอ่ คดิ ถงึ แกว้ ตาดวงใจ ของเธอป่ านนจ้ี ะเป็ นอยา่ งไรบา้ งขา่ วคราวของลกู เธอกไ็ มเ่ คยไดย้ นิ เลยตงั้ แตไ่ ดไ้ ป ตอนนี้ ดวงใจของแมแ่ ทบจะสลายกับการเงยี บไปของเหมย แตแ่ มเ่ ธอจะรบู ้ า้ งไหมวา่ ตอนนเี้ หมยเป็ น เชน่ ไรบา้ ง \"เหมย ลกู แมท่ าไมไมต่ ดิ ตอ่ มาหาแมบ่ า้ งลกู ก\"ผเู ้ ป็ นแมบ่ น่ พมึ พราหาผเู ้ ป็ นลกู ในทางทเี่ ศรา้ ๆ และคดิ ถงึ จากนัน้ ออยกไ็ ดเ้ ปิดประตเู ขา้ มาเยย่ี มแมเ่ หมย \"คณุ แมะ..\" ออยเห็นอกี คนรอ้ งใหอ้ ยเู่ ธอจงึ คอ่ ยๆวางขา้ วของทซ่ี อื้ มา แลว้ เดนิ เขา้ มานัง้ ใกลๆ้ เตยี งของอกี คน \"แมค่ ะ มอี ะไรหรอื เปลา่ ?\" ออยถามดว้ ยความหว่ งใยดจุ ดังแมอ่ กี คนของเธอ \"ปะ เปลา่ จ๊ะหนอู อยมาตงั้ แตเ่ มอื่ ไรเนย่ี นา้ ไมเ่ หน็ เลย\"อกี คนถามไป \"หนพู ง่ึ มาเมอื่ กน้ี อี้ ะคะ ออ่ หนลู มื ไปเหมยเคา้ โทรมาหาหนูดว้ ยนาา\" เมอ่ื แมข่ องเหมยไดฟ้ ังจาก ทอี่ อยเลา่ มาก็แทบดใี จทลี่ กู ยังหว่ งและคดิ ถงึ และยงั ไมล่ มื เธออยแู่ ตเ่ ธอกย็ งั เป็ นหว่ งเหมยอยู่ เหมอื นเดมิ \"แมไ่ มต่ อ้ งเป็ นหว่ งเหมยหรอกคะหนูรับรองเลยวา่ สกั วันเหมยจะตอ้ งมาเยยี่ มแม\"่ ออยพดู ปลอบ ใหก้ บั อกี คนทงั้ คพู่ ดู กันไปมาอยา่ งขบขนั จากนัน้ ออยจงึ ลากลับ \"หนูไปกอ่ นนะคะ แมก่ น็ อนไดแ้ ลว้ เดยี วอาการจะไมด่ เี อา\"ออยกลา่ วสวสั ดแี ลว้ ไดอ้ อกมาจาก หอ้ งของอกี คน และในขณะนัน้ คมิ ทก่ี าลงั นัง้ รอออยอยขู่ า้ งลา่ งนัน้ ไมเ่ พยี งนัง้ รออยา่ งเดยี ว สายตาอันเจา้ ชกู ้ ม็ องแพอ่ อกไปหาสาวพยาบาลทเี่ ดนิ ไปมา พยาบาลสาวก็ไดม้ องคมิ กลับ เชน่ กัน ออยลงมาเจอพอดจี งึ ไดเ้ กดิ ความโมโห แหมม ขน้ึ ไปไมก่ ชี่ วั่ โมงออกลายเลยนะ
เมอ่ื คมิ หนั มาก็เจอสายตาอนั โหดรา้ ยจอ้ งเขมง้ มายงั ตวั เธอ \"อยุ ้ ! ออยลงมาเมอ่ื ไรจะ๊ ?\"คมิ ถามอกี คนอยา่ งงกึ ๆงกั ๆออยไมไ่ ดต้ อบเอาแตย่ นื เงยี บมองคน เจา้ ชอู ้ ยู่ คมิ รูส้ กึ ไมค่ อ่ ยจะดนี ักจงึ เดนิ เขา้ ไปถามทร่ี ักของตนเองทนั ที พรอ้ มจับมอื ถอื แขนเตม็ ท่ี \"เป็ นอะไรจะ๊ ? โกรธพห่ี รอ\" \"....เมอื่ กน้ี มี้ องกนั ตาชา่ เลยนะคะพค่ี มิ มม\" \"หมึ ม? ก็เคา้ มองพกี่ อ่ นพไี่ มอ่ ยากมองแตเ่ คา้ กม็ องพอี่ ะ\" คมิ แถใหอ้ กี คนเหน็ ใจแตก่ ลับไมเ่ ป็ น ผลเลยสกั นดิ ออยขเ้ี กยี จฟังคนชอบแถจงึ เกดิ อาการงอนและเดนิ หนคี มิ ไป \"ออยๆ รอพกี่ อ่ นส!ิ โธเ่ วย้ ย!\"คมิ กลา่ วอยา่ งหวั เสยี เธอตอ้ งงอ้ ออยจรงิ ๆนะหรอทงั้ ๆทต่ี ัวเองกง็ อ้ ใครไมเ่ คยเป็ นเลยสกั ครัง้ หนง่ึ คมิ จงึ ตดั สนิ ใจวงิ่ ตามอกี คนไปในทันที คมิ เดนิ มาหยดุ อยทู่ รี่ ถของเธอ โดยทม่ี อี อยไดเ้ ขา้ ไปนัง้ กอ่ นแลว้ ดว้ ยทา่ นัง้ กอดอก คมิ จงึ ถอน หายใจเฮอื กนงึ แลว้ เปิดประตรู ถเขา้ ไปนัง้ ตรงดา้ นคนขบั เรมิ่ งอ้ ยังไงดวี ะ้ เรา \"ออยคะ พ.่ี .เออ่ ..พขี่ อโทษ\" \"พคี่ มิ ไมต่ อ้ งมาพดู เลย สายตาพเ่ี นย่ี ไมเ่ คยคดิ ทจ่ี ะหยดุ เลยใชไ่ หม ไอม้ องสาวๆเนยี่ \" ออยกลา่ วอยา่ งหดหู่ กใ็ ชน่ ะสติ อนนเี้ ธอเรม่ิ ทจี่ ะหงึ อกี คนแลว้ เพราะคาวา่ รักไงเธอถงึ ตอ้ งตอ่ วา่ คมิ แบบนี้ \"แตพ่ กี่ แ็ คม่ อง ในใจพก่ี ม็ แี คอ่ อยเทา่ นัน้ นะ\" คมิ กลา่ วแลว้ คอ่ ยๆโนม้ ตวั เขา้ มาหาอกี คนแลว้ สอด มอื เขา้ ไปในเสอ้ื ตัวบางของอกี คนชา้ ๆ เมอื่ ออยรสู ้ กึ ตัวกเ็ กอื บจะทนไมไ่ หวกับพคี่ นนี้ ทะเลาะกนั กจ็ ะจบั กดอยา่ งเดยี ว คนอะไร \"พคี่ มิ ม พอเลย\" \"พออะไรคะ ก็พจี่ ะงอ้ ออยดว้ ยวธิ นี ไ้ี งไมช่ อบหรอ?\" คมิ ถามโดยทย่ี งั คงลว่ งเขา้ มาในเสอ้ื อกี คน อยู่ \"ไมเ่ อาแลว้ และกร็ บี ขบั รถไปนะคะออยจะรบี กลับบา้ นไปหาคณุ อาทา่ น\"เนอื่ งจากคณุ อาคนดแู ล ประจาบา้ นจะกลบั มาจากทท่ี างานตา่ งจงั หวัด ออยจงึ ตอ้ งรบี ไปเตรยี มขา้ วปลาอาหารใหท้ าน อกี คนถงึ กับถอนหายใจอยา่ งหมดอารมณ์ \"กไ็ ด ้ แตอ่ อยอยา่ ลมื นะวา่ คนื นพ้ี ข่ี อ\"คมิ พดู กับออยจนอกี คนถงึ กับนัง้ หนา้ แดงเลยทเี ดยี ว ขอกัน ซงึ่ ๆหนา้ เลยหรอื ไงคนบา้ า ไมน่ านออยและคมิ กไ็ ดม้ าถงึ ยังบา้ นโดยมคี นใชว้ งิ่ มารับของตอ่ จาก เธอ \"คณุ อาา!\"ออยสง่ เสยี งเรยี กอกี คนในทา่ ทางดใี จ \"หนูออยเป็ นยงั ไงบา้ งลกู สบายดไี หม?\" ชายแกถ่ ามหลานของตนไปพรอ้ มลบู หัวอกี คนอยา่ งเอน็ ดู
\"สบายดคี ะ คณุ อาพง่ึ กบั มาหรอคะ?\" \"ใชจ่ ๊ะ ตงั้ แตอ่ ามาทาบญุ ตอนนัน้ อากต็ อ้ งกลับไปดงู านตอ่ เลย\"อาพดู สว่ นตากม็ องมาทางคมิ อ ยา่ งคนุ ้ ๆ \"เอๆ่ ๆหนคู นนเ้ี หมอื นเคยเหน็ หนา้ นะ ออ่ จาไดล้ ะนเี้ พอื่ นของเจา้ แอรใ์ ชไ่ หม?\" \"ใชค่ ะ สวสั ดคี ะคณุ อา\" คมิ กลา่ วสวสั ดแี ละยกมอื ไหวใ้ หก้ ับอกี คน ทัง้ สามนัง้ ทานขา้ วดว้ ยอาการเงยี บเชยี บตา่ งคนตา่ งไมพ่ ดู อะไรกัน โดยทมี่ คี มิ นัง้ อยใู่ กลอ้ อย และคอ่ ยหันมาสง่ ยมิ้ ตกั นนู ้ นใ้ี หท้ าน จนคณุ อามองทงั้ สองอยา่ งสงสยั \"เออ้ ะ อาขอถามอะไรหนอ่ ยส\"ิ \"ถามอะไรหรอคะ?\"ออยกลา่ ว \"คอื อาอยากจะรวู ้ า่ หนูคมิ ไมไ่ ปทางานหรอ\" คมิ เงยี บและหนั ไปทางออยกอ่ นจะตอบไปตรงๆ \"ห!ึ คอื วา่ คมิ กบั ออยเนยี่ เราทงั้ คเู่ ป็ นแฟนกันคะแลว้ คมิ กไ็ ดม้ าอยเู่ ป็ นเพอ่ื นนอ้ งดว้ ยเพราะเห็นวา่ อยคู่ นเดยี ว อกี อยา่ งงานของคมิ มคี นดแู ลให ้ และเรากไ็ ดเ้ สยี กนั แลว้ ดว้ ยคะ\" ตรงไปไหม? ออยนัง้ เงยี บในใจเธอปั่นป่ วนไปหมด ออยเงบิ ตรงไดเ้ สยี กนั เนย่ี แหละ ออยกลวั วา่ อาของเธอจะหงดุ หงดิ และตอ่ วา่ วา่ เธออยกู่ นิ กบั ผหู ้ ญงิ \"พคี่ มิ พดู อะไรเนย่ี ย!\"ออยทาเสยี งดเุ บาๆใหก้ ับอกี คนทต่ี อนนนี้ ง่ิ เฉยไมก่ ลัวอะไร \"ฮา่ ๆๆไมเ่ ป็ นอะไรหรอกลกู ถา้ อยกู่ นั แลว้ ไมท่ าใหใ้ ครเสยี หายก็อยกู่ นั เถอะอาไมห่ า้ ม แตห่ นูตอ้ ง ตัง้ ใจเลา่ เรยี นดว้ ยนะลกู และกช็ ว่ ยกนั ทามาหากนิ หๆึ \" คณุ อาบอกกบั ทัง้ สองคน ซงึ่ มันทาให ้ เธอดสู บายใจขนึ้ มา \"แลว้ แอรล์ ะ เจา้ แอรเ์ นย่ี เดย๋ี วนไ้ี มโ่ ทรมาหาอาเลยนะมผี วั หรอื มเี มยี กไ็ มร่ มู ้ ัน อาไดเ้ จอมนั ครัง้ แรกก็ตอนงานบญุ ทา่ ทางออกหา้ วนะนัน้ \" อาไดบ้ น่ อยกู่ ับทงั้ สอง คมิ กับออยไดม้ องหนา้ กนั ออย รสู ้ กึ วา่ อาเธอถามเยอะไปจนเธอทาตวั ไมถ่ กู แลว้ วา่ จะตอบไปยงั ไง และออยเองไมอ่ ยากบอก เรอ่ื งนใี้ หอ้ าเธอรู ้ เรอ่ื งทแ่ี อรเ์ อาเหมยไปอยดู่ ว้ ยเพราะเดยี วเจา้ ตัวเธอจะโกรธเอา จงึ ไดแ้ ตน่ ัง้ เงยี บ พอทานขา้ วเสร็จคมิ จงึ รบี ขนึ้ หอ้ งเพอื่ ทจ่ี ะโทรหาแอร์ แตอ่ กี คนไมร่ ับ โทรไปหลายสายก็ยงั ไม่ รับจนคมิ ตดั สนิ ใจโทรไปสายสดุ ทา้ ย ตดื ดด ตดึ \"ฮะโหล วา่ ไงคมิ \" สายจากแอรพ์ ดู ขน้ึ ขณะทก่ี าลงั หมกหมนุ่ อยกู่ ับการเซน็ เอกสารการเงนิ บน โตะ๊ ทางาน \"เฮย้ !คมิ อาแกรูแ้ ลว้ นะเวย้ วา่ ฉันกับออยเป็ นอะไรกนั \"คมิ พดู ไปตรงๆ จนอกี คนเบกิ ตากวา้ ง \"อะไร เป็ นอะไรแกทาอะไรนอ้ งสาวฉัน!\"
\"โธว่ เวย้ ! เป็ นแฟนกนั เขา้ ใจไหมหรอื ผัวเมยี อะ\" คมิ พดู ใหเ้ พอื่ นของเธอฟังเพอื่ ป่ันหวั อกี คน เลน่ ๆเหมอื นเพอื่ นหยอกลอ้ กัน \"กวู า่ แลว้ จรงิ ๆ เออๆ แลว้ แกโทรมาเรอื่ งแคน่ อ้ี ะนะ\"แอรไ์ มอ่ ยากทจี่ ะเสวนากับเพอ่ื นตน \"ไมใ่ ชแ่ คน่ วี้ ะ้ อาแกเขาถามถงึ แกดว้ ยวา่ แกเป็ นยังไงมผี วั หรอื มเี มยี \" คมิ พดู กบั เพอ่ื นและหัวเราะ ตรงทา้ ยประโยค \"แกไมต่ อ้ งมาหัวเราะเลยและไมต่ อ้ งบอกอาฉันดว้ ยวา่ ฉันเอาอนิ ัน้ มาอยดู่ ว้ ยกัน\" แอรบ์ อกกบั อกี คนอยา่ งหวนๆ \"เอา้ แกทาไมเรยี กเมยี เอย้ !นอ้ งเหมยอยา่ งนัน้ ละวะ้ \"คมิ ถามดว้ ยความตกใจกับคาพดู เพอ่ื น \"แกไมต่ อ้ งรหู ้ รอก ฉันทางานละ\" วา่ จบสายกถ็ กู ตดั ทง้ิ ไปดอื้ ๆ โดยทค่ี มิ ไมท่ ันไดพ้ ดู ตอ่ เลย แอรม์ ันทาอะไรนอ้ งเหมยเปลา่ วะ้ ? คมิ ไมก่ ลา้ ทจี่ ะเลา่ เรอ่ื งนใี้ หอ้ อยฟังเพราะกลวั วา่ ออยจะเป็ นหว่ งเหมยจงึ ไดแ้ ตเ่ งยี บไว ้ \"พคี่ มิ ทาอะไรอยหู่ รอ\"ออยเดนิ มากอดจากดา้ นหลงั คนตวั สงู กวา่ \"เปลา่ คะ นอ้ งออยถา้ ง่วงกไ็ ปนอนกอ่ นเลยนะ\" อกี คนบอกกับคนรกั ดว้ ยความเป็ นหว่ งเป็ นใย \"คะ แตอ่ อยอยากนอนกอดพค่ี มิ งะเพอ่ื เป็ นการไถโ่ ทษทพ่ี กี่ อ่ ไวเ้ มอื่ เยน็ น\"้ี ออยพดู พรอ้ มทา หนา้ บดู บง้ึ ใหก้ ับอกี คน คมิ เหน็ จงึ อยากทจ่ี ะเขา้ ไปจับกดอกี คนทันที \"จะ๊ ๆ งัน้ เราไปกนั ดกี วา่ นะพก่ี ็อยากกอดนอ้ งออยแลว้ เหมอื นกนั \"คมิ พดู อยา่ งคนหนื่ อกี แลว้ จน ออยถงึ กับหนั มามองหนา้ พดู กับคมิ โดยเร็ว \"แคก่ อดนะคะ อยา่ ลว่ งเกนิ เด็ดขาด!\" ออยเตอื นกบั อกี คนเพราะเธอเหนอ่ื ยมาพอแลว้ กบั การมี เซก็ กบั คมิ เชา้ เยน็ ไมเ่ วน้ วา่ งเลยแมแ้ ตน่ อ้ ยนอกจากนอนอยบู่ นเตยี งกับอกี คน ตา่ งประเทศ วนั นเ้ี ป็ นวันทสี่ องทเี่ ธอนอนรักษาตวั เองจากการถกู คนใจรา้ ยจองจาและทารณุ กบั เธอดว้ ยเซก็ ส์ นรก ตอนนเี้ หมยเรม่ิ ดขี น้ึ แลว้ เธอไมม่ อี าการเจบ็ ปวดตามเนอื้ ตามตัวแตอ่ ยา่ งไร เธอไดห้ ันไป หาเกวลนิ ทตี่ อนนนี้ ัง้ ปลอกแอปเปิ้ลใหเ้ ธออยใู่ กลๆ้ \"คณุ เกวคะ เหมยพรอ้ มแลว้ คะเหมยจะไปจากทน่ี \"ี้ เหมยพดู กบั อกี คนและเธอก็พรอ้ มแลว้ จรงิ ๆ เธอไมอ่ ยากอยใู่ หร้ ่างกายตวั เองโดนป่ นป้ีซา้ ๆหรอก เกวลนิ ไดฟ้ ังเหมยพดู กพ็ ยกั หนา้ และยมิ้ ออ่ นๆใหก้ บั เธอ \"คณุ คดิ ไดอ้ ยา่ งนกี้ ด็ แี ลว้ คะ วา่ แตค่ ณุ หายดจี รงิ ๆแลว้ ใชไ่ หมคะ\"เกวลนิ สอบถามอกี คนซ้าอกี ครัง้ เพอ่ื ใหเ้ ป็ นการแนใ่ จและหมดหว่ ง \"หายดแี น่นอนคะ\" เหมยตอบอยา่ งมัน่ ใจ
\"คะ งัน้ เดยี วเรารบี ไปเกบ็ ขา้ วของกันเถอะ ขนื ชา้ แลว้ เดยี วคณุ แอรเ์ ธอจะกลบั มาเห็นกอ่ น\" เก วลนิ เตอื นอกี คน ทัง้ คจู่ งึ รบี ไปเกบ็ เสอ้ื ผา้ ชว่ ยกนั จนเสร็จเรยี บรอ้ ย เกวลนิ ไดเ้ ดนิ หายไปสกั พกั กอ่ นทเ่ี ดนิ มาหาเหมยดว้ ยทา่ ทางเศรา้ ๆ \"ไปไหนมาหรอคะคณุ เกว แลว้ นอ้ี ะไร?\"เหมยถามดว้ ยความตกใจทเ่ี หน็ อกี คนเดนิ มาพรอ้ มกอ้ น เงนิ ทมี่ ไี มม่ ากมายเทา่ ไร \"เกวกบั พวกสาวใชร้ วมมาใหค้ ณุ ใวใ้ ชใ้ นยามจาเป็ นตอนเดนิ ทางกลบั คะ เกวเองคงไปสง่ คณุ ท่ี สนามบนิ ไมไ่ ดเ้ พราะตอ้ งอยทู่ น่ี ้ี คณุ รับไวน้ ะคะ\" เกวลนิ นามอื อกี คนแบไวแ้ ละวางเงนิ ใสไ่ วใ้ นมอื ของเหมย เธอกลา่ วขอบคณุ อกี คนอยา่ งซงึ้ น้าใจทมี่ ใี หต้ อ่ กัน เหมยน้าตาคลอไมเ่ คยมใี ครใจดี แบบเกวลนิ มากอ่ น ทงั้ คเู่ ดนิ เขา้ มากอดกัน เกวลนิ พลางลบู ทหี่ วั และหลังของอกี คน จากนัน้ เธอ และคนใชจ้ งึ เดนิ มาสง่ เหมยทหี่ นา้ คฤหาสน์ โดยมรี ถประจาทบี่ า้ นจอดรออยู่ \"เดนิ ทางปลอดภัยนะคะคณุ เหมยย\" เธอพยักหนา้ พอเหมยขน้ึ นัง้ บนรถเกวลนิ จงึ ไดโ้ บกไมโ้ บก มอื ลา เมอื่ เหมยเหน็ จงึ ลดกระจกลงและโบกลาอกี คนกลับเชน่ กัน จากนัน้ รถก็คอ่ ยๆเคลอ่ื นท่ี ออกไปชา้ ๆ เหมยหนั มามองบา้ นของแอรเ์ ป็ นครงั้ สดุ ทา้ ย โดยมเี กวลนิ ยนื มองรถของเธอ อยู่ เหมยไดม้ องนานมากจนรสู ้ กึ วา่ บา้ นคอ่ ยๆหายไปจนลบิ ตา หมดสน้ิ ซง่ึ กันและกนั นะคะคณุ แอร์ ฝ่ ายของแอร์ เมอื่ แอรก์ าลงั เซน็ เอกสารอยนู่ ัน้ จๆู่ ตกุ๊ ตาเดก็ ผหู ้ ญงิ ทต่ี ัง้ โชวอ์ ยกู่ ไ็ ดล้ ว่ งลงจากโตะ๊ เพง้ งง!! \"เหย้ !บา้ ชบิ !\" แอรก์ ลา่ วอยา่ งหวั เสยี ซงึ่ มนั ทาใหเ้ ธอคดิ ถงึ บา้ นขน้ึ มาทนั ทโี ดยไมม่ สี าเหตุ ทาไมกันนะ? ทาไมมันแปลกๆ แอรจ์ ดั การเรยี กเลขาของเธอเขา้ มาทาความสะอาดเพอ่ื เก็บเสดต๊กุ ตาตัวนัน้ ออกไปทงิ้ แอรไ์ ด ้ แตน่ ัง้ คดิ ถงึ บา้ นซ้าแลว้ ซ้าเลา่ ไมเ่ ป็ นอนั จะเซน็ งานเลยทเี ดยี ว เพราะไอต้ ๊กุ ตาตวั นัน้ เลยแทๆ้ ทาใหเ้ ราคดิ พร่าเพอ้ จนในทส่ี ดุ เธอกเ็ ซน็ งานจนเสร็จสน้ิ แลว้ พรอ้ มทจี่ ะกลบั มาบา้ นเพอ่ื ทจ่ี ะมาดเู หมย รถของแอรข์ บั มาดว้ ยความเร็วตามทอ้ งถนนและมาจอดทโ่ี รงรถกลางดกึ แอรเ์ ดนิ เขา้ มาในบา้ นอยา่ งเรง่ รบี โดย มสี าวใชน้ ัง้ รออยู่ ทกุ คนนัง้ กม้ หนา้ เงยี บเชยี บอยา่ งผดิ สงั เกตหนงึ่ ในนัน้ มเี กวลนิ อยดู่ ว้ ย แอร์ กวาดสายตามองทกุ คนอยา่ งดดุ ันและสงสยั \"ทาไมวนั นถ้ี งึ เงยี บกนั ละ!\" แอรแ์ วดเสยี งถามไป ทกุ คนงมึ ๆงาๆตา่ งคนตา่ งไมพ่ ดู อะไรคอยสกดิ ใหค้ นนนู ้ คนนพ้ี ดู กอ่ น แอรท์ นไมไ่ หวจงึ มองมาทางเกวลนิ อยา่ งรวดเร็ว \"วา่ ยังไงหะ!เกว\" แอรถ์ ามเกวลนิ \"คอื ๆเออ่ ...\" เกวลนิ ไมร่ จู ้ ะพดู อะไรกอ่ นดจี งึ ไดแ้ ตง่ มึ งา ไมต่ า่ งจากทกุ คนในตอนนี้ \"ไปตามนางเหมยมาส\"ิ ทกุ คนมองหนา้ กันและทาหนา้ แหยๆทนั ที
\"เร็วๆ!!\"แอรต์ ะโกนใสห่ นา้ ทกุ คนจนลั่นบา้ น เธอทนไมไ่ หวจงึ รบี เดนิ ขน้ึ บันไดไปดทู หี่ อ้ งดว้ ย ตัวเองเแอรห์ ยบิ กญุ แจมาไขและเปิดเขา้ ไปดกู ็แทบคลง่ั ทันที เหมยไมอ่ ยแู่ ลว้ หอ้ งนอนของเธอ วา่ งเปลา่ ไมม่ รี อ่ งรอยของอกี คนหลงเหลอื ใหเ้ หน็ แอรข์ มวดควิ้ ทนั ที เธอยนื น้าตาคลอและกลนั้ มนั ไวไ้ มอ่ ยจู่ รงิ ๆ อกี มอื กไ็ ดก้ มุ ปากตวั เองไวร้ าวกบั วา่ อยากรอ้ งใหโ้ ดยทไ่ี มใ่ หใ้ ครไดย้ นิ เสยี ง ทาไมเราบอกชา่ งา่ ยเพยี งนี้ แอรต์ าแดงก่าและเดนิ ลงมาอยา่ งโมโหสดุ ขดี ทกุ คนไดย้ นิ ฝีเทา้ อนั หนักหนว่ งของอกี คนเดนิ มาหากพ็ ากันสดงุ ยกใหญ่ \"ป้า ทายงั ไงกนั ดคี ณุ แอรเ์ ธอโกรธแน่ๆเลย\"สาวใชน้ าไหลข่ องเธอมาสกดิ ทต่ี ัวของอกี คนอยา่ ง สน่ั ๆ \"เออนะ เงยี บๆไวฉ้ ันจดั การคยุ เองพวกแกอยา่ พง่ึ พดู \" เกวลนิ บอกกบั ทกุ คน แอรเ์ ดนิ มายนื ขา้ งหนา้ เกวลนิ โดยทก่ี ามอื อยา่ งโกรธๆ \"มใี ครจะพดู อะไรไหม\" แอรถ์ ามอยา่ งเชยชา \"มไี หมม!!\"เธอเรม่ิ เสยี งดขุ นึ้ จนดหู นา้ กลัว กเ็ ป็ นสะอยา่ งนไ้ี งคณุ เหมยถงึ หน(ี เกวลนิ คดิ ในใจ) แอรม์ องมาทางเกวลนิ และถามตอ่ \"วา่ ยังไงเกว เมอื่ ไมน่ านมานเี้ ธอยังรับปากกบั ฉันอยไู่ มใ่ ชเ่ รอะ หะ!\"แอรต์ ะโกนถาม เกวลนิ ไม่ อยากทจี่ ะพดู โกหกหรอื อะไรใหอ้ กี คนฟังจงึ ไดเ้ ผชญิ หนา้ บอกกนั ไปตรงๆ \"เกวเองคะทป่ี ลอ่ ยตัวคณุ เหมยไป แตค่ ณุ ก็ไมค่ วรทาอยา่ งนกี้ บั เธอนะคะ\" เกวลนิ บอกใหอ้ กี คน เขา้ ใจ แอรเ์ รม่ิ โมโหมากขน้ึ \"แตม่ ันไมใ่ ชก่ งการอะไรของเธอ เธอยงุ่ อะไร!\" แอรถ์ ามเกวลนิ \"เกวรสู ้ กึ สงสารคณุ เหมยนคิ ะ คณุ เอาเคา้ มาอยดู่ ว้ ยในฐานะเมยี แตค่ ณุ กลบั ทารณุ คณุ เหมยอยา่ ง โหดเหยี่ ม อยา่ งนใ้ี ครจะทนคะ!!\" เกวลนิ ตอบแอรอ์ อกไปอยา่ งโมโหแทนเหมย มันกจ็ รงิ อยา่ งท่ี เธอวา่ เราเอาเคา้ มาควรรักษาใหด้ ไี มใ่ ชท่ มุ่ เงนิ มาเพอื่ ไวใ้ ชเ้ ป็ นของเลน่ ในยามคลายเครยี ด แอรฟ์ ังอกี คนขน้ึ เสยี งใสจ่ งึ ทาทา่ ง่างฝ่ ามอื จะตบหนา้ \"เอาเลยคะ ทเ่ี กวทาไปมันไมผ่ ดิ เกวถอื วา่ ตวั เองทาถกู \" เธอเปลย่ี นจากการนัง้ มายนื น้าตาไหล นงิ่ ๆ แอรถ์ งึ กบั ลดฝ่ ามอื ลงทันที แอรถ์ อนหายใจเฮอื กหนง่ึ และหนั ไปมองทางอน่ื \"ถา้ ไมต่ ดิ ทวี่ า่ เธอแก่ ฉันตบไปนานละ\"แอรบ์ อกกบั อกี คน \"ฉันจะไมไ่ ลเ่ ธอออก แตเ่ ธอจะไปไหนก็ไปไมต่ อ้ งมาใหฉ้ ันเหน็ หนา้ อกี ไป๊ !\" แอรไ์ ลเ่ กวลนิ และ ไลท่ กุ คน จากนัน้ ตัวเองกข็ นึ้ มาบนหอ้ งนอนตนแอรเ์ ดนิ มาหยดุ นัง้ ทเี่ ตยี ง หนั มามองหมอนท่ี เหมยเคยหนุนนอน เธอลบู มันเบาๆครัง้ หนงึ่ เธอกบั เหมยเคยนอนพรอดรักกนั ถงึ มันจะเป็ นรักทห่ี ว่ ยแตกกต็ าม ตอนทเี่ ธออยทู่ าไมฉันถงึ ตาบอดเพยี งนที้ ารา้ ยคนบอบบางอยา่ งเธอทงั้ ๆทเ่ี ธอเป็ นคนดที กุ อยา่ ง
แอรเ์ ปิดขวดเบยี รด์ มื่ มนั ยอ้ มใจคลายตนอกหกั พอหมดขวดแรกขวดสองกต็ ามมาหนงึ่ คนื เธอได ้ ดมื่ มนั ไปหลายขวดขนาดทคี่ อยังแขง็ อยถู่ งึ ดม่ื ไปมากเพยี งใดกต็ าม เธอจะโทรหาอกี คนแตก่ ็ กลบั ไมม่ เี บอรข์ องเหมยเลย จะไปตามหาเหมยกค็ งไปไมไ่ หวแลว้ ในตอนน้ี \"เหมยย ใชส่ ฉิ ันมานมา่ ยด\"ี แอรเ์ กดิ อาการเมาขนึ้ เรอ่ื ยๆจากลดิ ของเบยี รค์ าพดู ของเธอแตล่ ะคา เหมอื นจะไมม่ แี รงแลว้ ตอนนแี้ อรเ์ ปิดเพลงองั กฤษเศรา้ ๆเพอื่ บว้ิ อารมณ์ตวั เอง แอรน์ ัง้ เหมอ่ ลอย ตาแดงถอื แกว้ เบยี รไ์ วใ้ นมอื ตอนนเี้ หมอื นตัวเธออยตู่ วั คนเดยี วโดดเดยี วไรค้ นนอนเคียงคู่ ฝ่ ายของเหมย เธอไดล้ งจากรถ เหมยมาถงึ สนามบนิ กต็ อนมดื ค่าหน่อยเพราะมนั ไกลมากนัง้ รถ มากป็ วดกน้ เอาเรอ่ื ง \"ขอบคณุ จะ๊ \"เหมยกลา่ วขอบคณุ คนขบั รถทอ่ี สุ าหม์ าสง่ เธอยงั สนามบนิ เธอคอ่ ยๆเดนิ เขา้ มา อยา่ งเกๆ้ กังๆและเขา้ ไปหาพนักงานเพอ่ื ทจ่ี ะนัง้ เครอื่ งกลับไปยังไทย ตอนนเี้ หมยรสู ้ กึ โลง่ ใจเป็ น อยา่ งมาก แลว้ เธอคงไมม่ วี ันใหอ้ ภยั แอรแ์ ลว้ ถงึ จะมางอ้ งอนหรอื อะไรก็แลว้ แต่ เธอกจ็ ะทาใหอ้ กี คนเจ็บปวดอยา่ งทเี่ ธอเคยเป็ นเหมอื นกัน เหมยไดม้ าถงึ ยังประเทศไทยภายในสองวันเธอลงมาจากเครอ่ื งและไดเ้ ดนิ มงุ่ หนา้ มาขา้ งหนา้ สนามบนิ ดอนเมอื ง แทค็ ซท่ี มี่ าจอดรอรับสง่ ผคู ้ นตา่ งเดนิ มาเชญิ ชวนลกู คา้ ขน้ึ รถของตวั เอง เหมยยังพอมเี งนิ อยนู่ ดิ หน่อยเธอเลยจา้ งแท็คซไี่ ปคนั หนงึ่ \"นา้ คะจากสนามบนิ ไปอยธุ ยาคดิ คา่ รถราคาเทา่ ไรคะ?\"เหมยสอบถามคนขบั แทค็ ซผี่ หู ้ ญงิ ทย่ี นื หันหลงั ใหเ้ ธออยู่ นา้ คนนัน้ จงึ หนั มาหาเธออยา่ งรวดเร็ว \"นา้ คดิ ราคาไมแ่ พงหรอกจะ๊ แค1่ ,400บาทเองสนใจไหมเดยี วนา้ ไปสง่ ใหย้ ันหนา้ บา้ นเลย\" สาว วยั กลางคนเอย่ เชญิ ชวน เหมยยนื นง่ิ สกั พกั ตอนนเี้ งนิ เธอแทบหมดกบั การนัง้ เครอ่ื งบนิ มาเธอจงึ ตอ้ งจาใจขอตอ่ ราคากบั อกี คน \"เออ่ นา้ คะหนูมเี งนิ ไมม่ ากพออะคะนา้ พอทจี่ ะตอ่ ราคาใหห้ น่อยไดไ้ หม\"เหมยพดู ไปตรงๆ คน ตรงหนา้ เธอจงึ นกึ สงสารจงึ ยอมๆไปเพราะเหน็ วา่ เหมยเป็ นผหู ้ ญงิ ทด่ี ไู มม่ พี ษิ มภี ัยอะไร \"อะๆ นา้ ตอ่ ใหเ้ หลอื แค1่ ,200ละกนั ถอื วา่ เป็ นคา่ น้ามนั รถไปกลบั นะเพราะบา้ นนอ้ งอยตู่ งั้ ไกล\" อกี คนพดู กับเหมย เธอรูส้ กึ ดใี จเป็ นอยา่ งมากทเี่ จอคนใจดเี ชน่ เกวลนิ จากนัน้ เหมยกไ็ ดน้ ัง้ รถ กลบั บา้ นเธอ เหมยนัง้ กอดกระเป๋ าเสอ้ื ผา้ ตนอยา่ งเด็กบา้ นนอกทก่ี าลังจะเขา้ กรงุ คนขบั เหน็ เธอ มาตัวคนเดยี วจงึ เอย่ วาจาถามไป \"นอ้ งมาคนเดยี วหรอ?\" \"ชะ ใชค่ ะ\"เหมยตอบ \"แลว้ ไปทางานทต่ี า่ งประเทศมาหรอ หรอื วา่ ไดผ้ ัวทน่ี ัน้ \" คนขบั ถามเธอ เหมยอ่าองึ่ ไปชวั่ ขณะ คดิ ทจี่ ะบอกกับอกี คนไปวา่ ยังไงดี \"เออ่ คอื หนู..\"เหมยยงั คงพดู ตดิ ๆขดั ๆอยู่ อกี คนหันมามองจงึ คดิ วา่ ตัวเองถามเกนิ เลยไป \"เออ่ นา้ ขอโทษนะ ทถี่ ามมากเกนิ ไป\" อกี คนพดู ขอโทษ เหมยไมต่ ดิ ใจอะไรมาก ทอี่ กี คนถาม อยา่ งน้ี ภายในรถเงยี บมาตลอดทางจนในทสี่ ดุ รถแท็คซกี่ ไ็ ดม้ าจอดยังหนา้ บา้ นของเธอ เหมย ยน่ื เงนิ ใหก้ บั อกี คน
\"นจ้ี ะ๊ นา้ \"อกี คนรับไปจากเธอ \"จา้ าอะนน้ี ะนามบัตรของนา้ หนูมอี ะไรเรยี กใชบ้ รกิ ารนา้ ไดเ้ ลยนะ\" คนขบั กลา่ วกอ่ นจะเคลอื่ นรถ กลบั เหมยเดนิ เขา้ มาหนา้ บา้ นของเธอกอ่ นทจี่ ะรวบรวมลมหายใจกดกรง่ิ ไป ป้าของเหมยที่ ตอนนยี้ นื ทาอาหารอยใู่ นครัวก็ตอ้ งวางขา้ วของลงแลว้ เดนิ ไปดู ทนั ทที เี่ ธอชะโงกหนา้ ออกมาดู เธอก็แทบตะลงึ เพราะเหน็ เหมยยนื อยหู่ นา้ บา้ น \"เหมย!!\"ป้าเรยี กหลานสาวตน \"ป้าา หอื อ\"เสยี งของเหมยรอ้ งเรยี กผเู ้ ป็ นป้าของเธอพรอ้ มรอ้ งหม่ รอ้ งให ้ ป้าไดเ้ ปิดประตรู ัว้ ให ้ เธอเขา้ มา พรอ้ มหยบิ กระเป๋ าในมอื ทงั้ สองขา้ งมาถอื ไวเ้ อง \"เป็ นไงมาไงลกู ทาไมถงึ กลับมาเร็วอยา่ งน\"ี้ ป้าถามหลานดว้ ยความเป็ นหว่ ง เหมยไมไ่ ดต้ อบ อะไร ป้าเหน็ เธอเอาแตร่ อ้ งใหจ้ งึ พาเธอเขา้ มาคยุ กนั ในบา้ น เหมยไดน้ ัง้ ลงบนโซฟา \"แลว้ นี้ พอจะบอกป้าไดไ้ หมวา่ เกดิ อะไรขน้ึ ?\" \"เออ่ คอื หนมู ปี ัญหา เออ่ นดิ หน่อยคะ\"เหมยตอบไป \"ปัญหาอะไรละลกู ยงิ่ ถา้ หนไู มเ่ ลา่ ใหป้ ้าฟังป้ายงิ่ เป็ นหว่ งนะ\" ป้าเหมยพดู กบั หลานสาวตนไป เหมยเกบ็ กดมานานมากเธอเลยบอกเลา่ ใหป้ ้าเธอฟังไปตรงๆอยา่ งไมอ่ อ้ มคอ้ ม ถงึ มันจะเป็ น เรอ่ื งทด่ี นู ่าอายกต็ ามแตเ่ ธอคงไมอ่ ยากเก็บมนั ไวค้ นเดยี ว เพราะแอรท์ าเธอช้าปางตายแถมยงั ไมไ่ ดเ้ รยี นตอ่ กี มนั นา่ เจ็บใจ ปากกบ็ อกวา่ จะเลย้ี งดอู ยา่ งดแี ตท่ าไมถงึ ไดโ้ กหกกันไดอ้ ยา่ งนี้ เธอจงึ ตอ้ งเจ็บตวั ไปฟรๆี กับคนไรศ้ กั ดศิ์ รไี รว้ าจาอยา่ งแอร์ ฝ่ ายป้าเหมยเมอื่ ไดฟ้ ังเรอื่ งทงั้ หมดเธอกเ็ กดิ ความโมโหขนึ้ มาทันที \"ทาไมกันนะ! ทาไมคณุ แอรถ์ งึ ทากบั หนอู ยา่ งน!ี้ \" ป้าพดู ดว้ ยความโกรธ \"ปลอ่ ยเคา้ เถอะคะ หนูไมอ่ ยากคดิ ถงึ มนั อกี แลว้ ถอื สะวา่ เป็ นเวรเป็ นกรรมของหนแู ลว้ กัน และ หนคู งไมก่ ลบั ไปหาคนใจรา้ ยแบบนัน้ แลว้ ละคะ\" เหมยพดู อยา่ งเครยี จแคน้ \"เออ่ แตป่ ้าคะ แลว้ เงนิ ของยัยแอรน์ ัน้ ป้าใชห้ มดหรอื ยังคะ\" เหมยถามป้าของเธอไปเพราะเธอไม่ อยากจะเอาเงนิ คนเกเรมาใชส้ อย ป้าไดน้ ัง้ นงิ่ ไมพ่ ดู อะไร \"เออ่ ป้าใชจ้ า่ ยใหท้ างบา้ นเราหมดแลว้ จะ๊ กไ็ หนจะเรอ่ื งแมข่ องหนูไหนจะหนส้ี นิ ป้ากต็ อ้ งจา่ ย จนหมดไปแลว้ \"ป้าตอบเหมยอยา่ งหงอยๆ เหมยไมอ่ ยากจะอะไรมากหรอก แตท่ เี่ ธอถามเพราะ กลวั วา่ อกี คนจะมาทวงเงนิ คนื ตงั้ 10ลา้ นแหนะแลว้ เธอจะหามาไดจ้ ากไหนกัน \"คะ ไมเ่ ป็ นไร\"เหมยตอบอยา่ งสนิ้ หวงั เต็มทเี ธอไมอ่ ยากโทษใคร และตอนนเ้ี ธอไมห่ ว่ งอะไร แลว้ หว่ งอยา่ งเดยี วก็แคเ่ งนิ เหมยจงึ ตดั สนิ ใจทจี่ ะไมพ่ ดู เรอ่ื งนอี้ กี \"ใจเยน็ ๆนะลกู เราตอ้ งขา้ มไปดว้ ยกันป้าจะอยขู่ า้ งๆเหมยเสมอ ป้าผดิ เองตงั้ แตแ่ รกทอี่ นุญาตใิ ห ้ หนไู ปกับคนแบบนัน้ \" ป้าบอกกับเหมยและเดนิ เขา้ มาลบู หัวเธอ
\"ป้าอยา่ คดิ มากสขิ อแคเ่ ราหมดหนสี้ นิ และชว่ ยแมใ่ หป้ ลอดภัยแคน่ เี้ หมยกม็ คี วามสขุ แลว้ \"เหมย ตอบผเู ้ ป็ นป้าของเธอไป จากนัน้ ทงั้ สองคนก็ชว่ ยกันทาอาหารกนิ และเหมยก็จะไปเยยี่ มแมเ่ ธอ ดว้ ย ณโรงพยาบาล เหมยนัง้ รถวนิ กับป้ามาหาแมเ่ ธอทโี่ รงพยาบาล เหมยเปิดเขา้ มาภายในหอ้ งกแ็ ทบดใี จทเ่ี หน็ แม่ และมอี อยเพอื่ นรักอยดู่ ว้ ยใกลๆ้ \"แม่ ,ออย\" เหมยเรยี กชอ่ื ของทงั้ สองคน \"เหมยย/เหมยย\"ทงั้ สองคนเรยี กกลบั ออยไมอ่ ยากจะเชอ่ื วา่ เหมยกลับมาแลว้ แตม่ นั เร็วไปไหม ซงึ่ มนั ทาใหอ้ อยขนุ่ เคอื งใจอยบู่ า้ ง สว่ นแมเ่ หมยเหน็ ลกู กลับมากแ็ ทบยม้ิ แกม้ ปรเิ ลยทเี ดยี ว \"เหมยนห้ี นจู รงิ ๆใชไ่ หม\"คนเป็ นแมจ่ ับหนา้ ลกู สาวของเธอไปมา \"ใชค่ ะเหมยเอง เหมยจะมาอยกู่ บั แมต่ ลอดเลยนะ\"เหมยพดู จบกก็ อดแมใ่ หห้ ายคดิ ถงึ สว่ นออย และป้ากไ็ ดม้ องดอู ยา่ งซาบซงึ้ พอทกุ คนพดู คยุ กันอยนู่ ัน้ ออยจงึ อยากทจ่ี ะคยุ กบั เหมยบา้ ง \"เออ่ เหมยเราอยากก...\"พอแมข่ องเหมยเห็นจงึ บอกกบั ทงั้ คไู่ ป \"เอาเลยลกู หนทู งั้ สองยงั ไมไ่ ดค้ ยุ กนั น\"ิ \"คะ่ /คะ่ ขอบคณุ คะ\"ออยและเหมยกลา่ ว ทงั้ คเู่ ดนิ ออกมาคยุ กันขา้ งนอกระเบยี งหอ้ งออยเรมิ่ ถามกอ่ น \"เหมยเธอมปี ัญหาอะไรกับพสี่ าวเราหรอื เปลา่ บอกเราไดน้ ะ\"ออยถาม \"กะ ก็เปลา่ นไิ มม่ เี ลย\"ออยฟังอกี คนพดู จนไมน่ ่าเชอ่ื ถอื \"บอกเรามาตรงๆเถอะอยา่ เกบ็ ไวค้ นเดยี วสงสารออยบา้ งออยเป็ นหว่ ง\"ออยจบั มอื เพอื่ นของเธอ และมองอยา่ งออ้ นวอนตาแป๋ ว \"คอื เรอ่ื งมัน เธอคงไมอ่ ยากรหู ้ รอก\"เหมยน้าตาคลออกี ครงั้ เธอพยายามทจ่ี ะไมค่ ดิ เรอ่ื งนแ้ี ตก่ ห็ นี ไมพ่ น้ คนถามจรงิ ๆ \"เราดกู ร็ แู ้ ลว้ ละ วา่ พแี่ อรอ์ ะเคา้ ทาอะไรเธอ\"ออยมองไปตามเนอื้ ตัวของเพอื่ นและตรงมมุ ปาก ของเหมยทยี่ ังมรี อบบอบชา้ อยหู่ น่อยๆ \"เธอรหู ้ รอ?\" \"กใ็ ชน่ ะสิ ทาไมพเี่ ราทากับเธอแบบนไ้ี ดน้ ะหมื ม มนั น่าฟ้องคณุ อาเอาสะจรงิ ๆ\"ออยบน่ ใหเ้ หมย ฟังอยา่ งหวั เสยี \"นดี้ นี ะแมข่ องเหมยกบั ป้าไมเ่ หน็ รอยนัน้ ถา้ เหน็ คงเป็ นเรอื่ งแนๆ่ \"เหมยตกใจทอ่ี อยพดู เธอลบู ท่ี มมุ ปากตัวเองชา้ ๆเธอลมื มนั ไปไดไ้ ง
\"เราขอโทษเธอแทนพสี่ าวดว้ ยนะ ทเี่ ธอตอ้ งมาเจบ็ ตัวเพราะพเ่ี ราแทๆ้ \"ออยเรม่ิ ขมวดควิ้ เธอ โทษทงั้ ตวั เองและพ่ี นกึ ไวไ้ มม่ ผี ดิ นางมารรา้ ยชดั ๆ(ออยคดิ ในใจ) \"แลว้ นมี้ ใี ครรเู ้ รอ่ื งนแ้ี ลว้ หรอื ยัง?\" \"ก็มแี คป่ ้ารแู ้ ตแ่ มย่ ังไมร่ อู ้ ะ เราไมอ่ ยากบอกเดยี วแมอ่ าการจะทรดุ เอา\"เหมยตอบไปอยา่ งเศรา้ ๆ และจากนัน้ เหมยก็เดนิ เขา้ ไปในหอ้ งทนั ที ออยยนื คดิ และกลัววา่ แอรจ์ ะตามมาหาเหมยทไี่ ทยและจะอาละวาดเอาเพราะเธอรดู ้ วี า่ พส่ี าวเธอ ไมเ่ หมอื นใครอยากไดอ้ ะไรกย็ อ่ มตอ้ งไดค้ งไมป่ ลอ่ ยไปงา่ ยหรอก และดเู หมอื นเหมยจะไมย่ อม อกี คนงา่ ยๆแลว้ ดว้ ยเหมอื นกนั คอ่ ยคดิ ดอู กี ทแี ลว้ กันเรา วา่ จะเอายังไง เวลาไดผ้ า่ นไปหลายเดอื นจนตอนนไี้ ดเ้ ขา้ เดอื นทหี่ า้ แลว้ ทเี่ หมยจากแอรไ์ ป แอรใ์ นเวลานไ้ี ด ้ เมาทงั้ วนั และทกุ วนั มเี งนิ เทา่ ไรเธอซอื้ เบยี รแ์ ละไวนด์ ม่ื หมดจนตอนนเ้ี ธอคลา้ ยคนเมาหวั ราน้า เกวลนิ เมอ่ื เหน็ เจา้ นายเป็ นแบบนที้ กุ วนั กอ็ ดเป็ นหว่ งไมไ่ ด ้ เธอมกั จะเขา้ ไปชว่ ยเหลอื ดแู ลแอรอ์ ยู่ ตลอดเวลาทงั้ ๆทอี่ กี คนจะพลกั ไสไลส่ ง่ ก็ตามแตเ่ ธอกค็ งทาตามหนา้ ทขี่ องตนเองตอ่ ไป \"ออกไป๊ !\" เสยี งของแอรไ์ ดด้ งั ไปทั่วบา้ น \"แตค่ ณุ คะ..\" \"ฉันบอกวา่ ใหอ้ อกไปงายย มา่ ยยไดย้ นิ นหรอื องายย\"เสยี งของอกี คนดอู อ่ นเพลยี เต็มที \"คณุ คะเลกิ ดมื่ เถอะคะ ดมื่ ไปมันก็ไมม่ ปี ระโยชนห์ รอก\"เสยี งของเกวลนิ พดู สน่ั ๆใหก้ บั อกี คน \"เป็ นเพราะเธอ เพราะเธอเกวเธอปลอ่ ยเหมยไป เธอทาไดง้ ายย!!\" แอรย์ ังคงตอ่ วา่ เกวลนิ อยู่ ซ้าๆและคาเดมิ ๆไปมา ถา้ เธอไมป่ ลอ่ ยไปตอนนเี้ หมยคงกลายเป็ นศพไปนานแลว้ มัง้ เกวลนิ ได ้ แตย่ นื มองอกี คนนัง้ บน่ อยแู่ ละคอตกอยทู่ โ่ี ตะ๊ อยา่ งมนึ เมา \"ป้าๆไปเถอะ เดยี วคณุ แอรก์ ด็ า่ เอาหรอก\"เสยี งสาวใชไ้ ดม้ าเขยา่ แขนของเกวลนิ และกระซบิ จาก ขา้ งหลงั เพอ่ื หา้ มเกวลนิ ไว ้ เกวลนิ จงึ ไดเ้ ดนิ ไปตามคาพดู ของอกี คน และเธอหวงั วา่ อกี คนคง หายเมาเป็ นปกตใิ นวันพรุ่งนเ้ี ชา้ เธอจงึ ออกมาจากหอ้ งของแอรแ์ ละไมล่ มื ทจี่ ะหยบิ ตะกรา้ ทใ่ี สข่ วดเหลา้ หลายใบทัง้ หมดออกมา ดว้ ยอยา่ งทลุ กั ทเุ ลเพราะมันทงั้ หนักและเยอะแยะไปหมด นขี้ า้ วไมค่ ดิ จะกนิ เลยใชไ่ หมดมื่ แตเ่ บยี รเ์ นย่ี แอรน์ ัง้ สานกึ ผดิ อยใู่ นหอ้ งคนเดยี วหลายเดอื นมานเ้ี ธอเรม่ิ ทจ่ี ะลมื เซก็ สท์ ัง้ หมดทเ่ี คยกระทามา ตงั้ แตท่ เี่ หมยจากไปเธอไมไ่ ดแ้ ตะตอ้ งสาวคนไหนอกี เลย และหวั ใจมันกไ็ ดเ้ รยี กรอ้ งแตเ่ หมยคน ทเ่ี ธอรัก และเธอก็ไดว้ างแผนไวก้ อ่ นหนา้ นแ้ี ลว้ วา่ จะขอเหมยแตง่ งาน แตต่ ัวของเธอดันทามัน พังดว้ ยเซก็ สอ์ นั หว่ ยๆนส้ี ะกอ่ น \"ฉันมันบา้ ๆ หอื อ เหมยยตอนนเี้ ธออยไู่ หนนน\"แอรย์ งั คงเพอ้ เรยี กแตช่ อ่ื ของเหมยอยู่ จนแอรไ์ ด ้ รอ้ งใหแ้ ลว้ หลับไปในทส่ี ดุ อยา่ งไมเ่ ป็ นทา่ เป็ นทาง
ฝ่ ายของเหมย ตอนนแี้ มข่ องเหมยไดอ้ อกมาจากโรงพยาบาลแลว้ และแมข่ องเธอกไ็ ดว้ างแผน ไวว้ า่ จะขายบา้ นหลงั เกา่ ทท่ี ัง้ สามเคยอยแู่ ละจะไปอยทู่ บี่ า้ นของแมเ่ ธออกี หลงั ทชี่ ยั นาท \"เตรยี มของเสร็จแลว้ ใชไ่ หมลกู ?\"คนเป็ นแมต่ ะโกนถามลกู สาวทอี่ ยใู่ นบา้ น \"เสร็จแลว้ คะแมๆ่ \"เหมยวงิ่ ออกมาขณะมอื ทัง้ สองขา้ งถอื ของอยซู่ ง่ึ เธอกแ็ อบคดิ ถงึ บา้ นหลังนอ้ี ยู่ บา้ ง \"แลว้ ป้าละเหมยไปไหนแลว้ ?\" \"ป้าอยนู่ จ้ี ๊ะๆ\"คนแกว่ งิ่ ออกมาอยา่ งหนา้ ชนื่ บาน \"เอา้ ถา้ เสร็จเรยี บรอ้ ยแลว้ เราขนของขน้ึ แทก็ ซกี่ ันดกี วา่ นะ\"แทก๊ ซคี่ นั เกา่ ทเ่ี หมยเคยนัง้ ไดม้ ารับ พวกเธอ \"เชญิ จา้ ๆขน้ึ มาเลย\"คนขบั แท็กซก่ี ลา่ วใหก้ บั ทัง้ สามคน ทัง้ สามจงึ มงุ่ หนา้ ไปทช่ี ยั นาทซงึ่ เป็ นบา้ นเกดิ ของเหมยหรอื บา้ นแมเ่ ธอนัน้ เอง และในทส่ี ดุ เหมย และครอบครัวก็ไดม้ าถงึ กัน \"โหว้ วป้าไมไ่ ดม้ าบา้ นหลงั นหี้ ลายกวา่ ปีเลยนะนเี้ ปลยี่ นไปตัง้ เยอะแหนะ\"ซงึ่ บา้ นของแมเ่ หมยดู เรยี บๆไมห่ รมู ากตามสไตลข์ องคนพนื้ บา้ นท่วั ๆไป \"หนกู พ็ งึ่ มาเห็นเหมอื นกนั คะหลงั จากทไ่ี มไ่ ดม้ าทนี่ นี้ านมากแลว้ \"แมเ่ หมยกลา่ ว ตงั้ แตท่ พ่ี อ่ ของ เหมยเสยี บา้ นหลงั นกี้ ็ไมถ่ กู มาหาอกี เลยจนถงึ ตอนนพ้ี วกเธอไดม้ าอยกู่ ันแลว้ ทงั้ สามจงึ จดั เตรยี มเขา้ บา้ น เมอ่ื เหมยเขา้ มาแลว้ เธอจงึ รบี โทรไปหาออยในทนั ที \"ฮะโหลออย เราเองนะ\" \"เหมยไดข้ า่ วจากพหี่ มอวา่ เธอยา้ ยบา้ นหรอ?\"ออยถามดว้ ยความสงสยั \"ใชจ่ ะ๊ เราโทษทนี ะทไี่ มไ่ ดบ้ อกใหอ้ อยรดู ้ ว้ ยตัวเองนะ\" \"ไมเ่ ป็ นอะไรหรอกยงั ไงกโ็ ชคดนี ะ แลว้ เธอไปอยทู่ น่ี ัน้ วางแผนจะทาอะไรบา้ งหรอื เปลา่ ?\" \"ก็วา่ จะเปิดรา้ นขนมไทยขายเนยี่ แหละเดยี วเรากต็ อ้ งไปหาดทู ก่ี อ่ นนะ\"เหมยตอบไปซงึ่ เธอ อยากเปิดรา้ นขนมอยา่ งมากเพอื่ โชวฝ์ ีมอื ของตัวเองออกมาบา้ ง แตง่ บของเธอกย็ งั มไี มพ่ อทจี่ ะ เปิดรา้ นขายได ้ \"จา้ งัน้ แคน่ กี้ อ่ นนะเดยี วเราโทรไปหาอกี ทนี ะ\" วา่ เสร็จสายก็ถกู ตดั ทง้ิ ไป เหมยเดนิ มองรอบๆ บา้ นเธอรูส้ กึ วา่ อากาศมนั ดมี ากดสู ดชน่ื ราวกับอยใู่ กลก้ บั ธรรมชาตอิ ยา่ งแทจ้ รงิ ซงึ่ มนั ทาใหเ้ ธอ สามารถลมื เรอ่ื งราวระหวา่ งเธอกบั แอรไ์ ดเ้ ยอะขน้ึ เหอ้ สมองปรอดโปร่งขนึ้ สะทหี วงั วา่ จะไมม่ าเจอเรอื่ งราวเหมอื นครัง้ กอ่ นอกี นะ
แอร์ เมอ่ื เธอตน่ื ขน้ึ เธอกเ็ รมิ่ รสู ้ กึ เวยี นหัวมาเลก็ นอ้ ยเนอ่ื งจากเมอ่ื คนื ดมื่ หนักไปหน่อยแถมเธอยัง นอนไมเ่ ป็ นทา่ อกี ดว้ ย ออื อ โอย้ ย~~ \"ปวดหลังจงั วะ\"แอรบ์ น่ ใหก้ ับตัวเองและคอ่ ยๆลกุ ขนึ้ ยนื เต็มความสงู เธอบดิ ขเี้ กยี จไปมาอยา่ ง ชา้ ๆ กอ็ กๆๆ \"ใครนะ?\"แอรถ์ าม \"พวกเราเองคะ\"สาวใชท้ งั้ สองคนเคาะเรยี กเธอแลว้ คอ่ ยๆเปิดประตเู ขา้ มาและนาขา้ วตม้ และ น้าสม้ มาใหแ้ อร์ แอรม์ องมันชา้ ๆ เมอ่ื สาวใชท้ ัง้ สองออกไปเกวลนิ จงึ เดนิ เขา้ มาแทน แลว้ มาหยดุ อยตู่ รงหนา้ ประตหู อ้ ง เธอตดั สนิ ใจเคาะมนั สามครงั้ กอ็ กๆๆ \"อะไรอกี วะ้ ! เขา้ มา!\" แอรพ์ ดู ออกมาอยา่ งหวั เสยี โดยขณะทตี่ นกาลังทานขา้ วอยู่ ซงึ่ มันทาให ้ ขดั จังหวะเธอเป็ นอยา่ งมากในเวลาทานขา้ ว เกวลนิ คอ่ ยๆเปิดเขา้ มาชา้ ๆเธอหยดุ อยขู่ า้ งหลงั ของอกี คนกอ่ นจะเอย่ พดู ออกไป \"คะ คณุ คะเกวเองคะ\" อกี คนเงยี บไมต่ อบเธอ หลายนาทกี ็ยงั ไมต่ อบจนกระทงั้ \"มอี ะไรกว็ า่ มา\"เสยี งของแอรถ์ ามขน้ึ อยา่ งเย็นชา \"คอื วา่ พักนค้ี ณุ ดไู มค่ อ่ ยดเี ลยนะคะ หยดุ ดมื่ เบยี รเ์ ถอะคะของพวกนม้ี ันไมด่ นี ะคะ\"เกวลนิ เตอื น อกี คนไปดว้ ยความเป็ นหว่ งอกี คนหนา้ เศรา้ ทนั ที หึ หอื ออ~~ ไมน่ านเสยี งรอ้ งใหข้ องแอรก์ ไ็ ดด้ ังขนึ้ มา \"ฉันไมอ่ ยาก ทะ โทษเธอหรอกเกวฉันมันผดิ เองทร่ี กั ษาผหู ้ ญงิ คนนัน้ ไมไ่ ด ้ ฉันมันนสิ ยั เสยี เอง\" แอรโ์ ทษตัวเอง ตอนนเี้ ธอรแู ้ ลว้ วา่ การขาดคนทรี่ ักมนั เป็ นยงั ไง มนั ทรมานแคไ่ หน เกวลนิ เดนิ เขา้ มาหาเจา้ นายของเธอเรอื่ ยๆจนมานัง้ ใกลๆ้ อกี คน \"เหอ้ ถา้ คณุ รักและคดิ ถงึ คณุ เหมยมากละก็ทาไมคณุ ไมล่ องไปตามหาเคา้ และงอ้ เคา้ ละคะ\"เก วลนิ พดู ใหก้ ับอกี คน ตอนนแ้ี อรเ์ รมิ่ ยมิ้ ขนึ้ มาบา้ งและเธอกเ็ รมิ่ มกี าลงั ใจขนึ้ ทาไมเธอไมค่ ดิ ตงั้ แต่ แรก \"ขอบใจเธอมากนะเกว ฉันยกโทษใหเ้ ธอและฉันจะไปตามหาเหมยและงอ้ ใหส้ าเร็จ!วา่ แตง่ อ้ ยังไงนะ?\" อกี คนพดู คาทา้ ยเบาๆคนอยา่ งแอรเ์ คยงอ้ ใครเป็ นสะทไี่ หนกนั ชงั้ มันโวย้ ย!
จากนัน้ แอรก์ ไ็ ดเ้ ตรยี มขา้ วของและเตรยี มบอกคนขบั รถใหข้ บั ไปสง่ เธอยังสนามบนิ ในวันพรุ่ง เพอ่ื กลับไปทป่ี ระเทศไทยอกี ครัง้ พอี่ ยากเจอเหมยจะแยอ่ ยแู่ ลว้ ทร่ี ักของพ่ี แอรไ์ ดเ้ ดนิ ทางมาเมอื งไทยแบบเงยี บๆโดยทไี่ มไ่ ดบ้ อกใคร พอมาถงึ เธอกโ็ ทรเรยี กคนขบั รถ สว่ นตวั โดยเร็วแบบเงยี บๆอกี แลว้ แอรก์ ร็ บี นัง้ รถหรๆู ของทางบา้ นมาหาออยกอ่ นในทนั ที ออย ในขณะนัน้ ก็ไดม้ าเดนิ หา้ งกบั คมิ โดยทเี่ ธอไมไ่ ดร้ ับรเู ้ ลยวา่ พสี่ าวสดุ ทรี่ ักกาลังกลบั มายงั บา้ น \"พค่ี มิ คะออยอยากไปรา้ นเคก้ จงั เลย\"ออยออดออ้ นคนตรงหนา้ เธอ คมิ เหน็ แลว้ ก็อดทจี่ ะนามอื หนาของตนมาหยกิ แกม้ ป่ องๆของอกี คนอยา่ งเบาๆไมไ่ ดด้ ว้ ยความเอ็นดู และความนา่ รัก \"ก็ไดค้ ะ งัน้ วนั นพี้ ใี่ หอ้ อยเลอื กรา้ นเคก้ ไดเ้ ลยวา่ จะเอารา้ นใหนพจ่ี ะเลยี้ งเอง\" คนตวั สงู กวา่ พดู พรอ้ มเอามอื ลบู ลงกลางหัวคนตวั เลก็ อยา่ งออย ออยจงึ ยม้ิ ดใี จทคี่ มิ ตามใจเธอ เธอจงึ รบี จงู มอื คมิ เดนิ ตรงปรเี่ ขา้ ไปยงั รา้ นเคก้ ทเี่ ธอชอบมาทานเป็ นประจาทันทอี ยา่ งไมร่ รี อ \"นๆ้ี ๆคะพคี่ มิ ออยชอบรา้ นน\"้ี ออยชใี้ หค้ มิ ดหู นา้ รา้ นคมิ เลกิ้ คว้ิ ขา้ งนงึ ดว้ ยอาการงง ดหู นา้ รา้ น อยา่ งกบั รา้ นกาแฟ แตพ่ อออยจงู เขา้ ไปดใู นรา้ นยง่ิ กวา่ นัน้ อะไรจะหวานแหววขนาดน้ี คมิ เหน็ แต่ เดก็ วง่ิ ไปมาสง่ เสยี งกร๊ ดี กราดท่วั รา้ นซงึ่ สว่ นตวั เธอไมช่ อบเด็กและอะไรหวานๆอยแู่ ลว้ ยง่ิ มาเจอ ยง่ิ พามนึ เขา้ ไปใหญ่ \"เออ่ ..นอ้ งออยคะเราเปลย่ี นรา้ นกันดไี หม?\" ออยทาหนา้ เหวอ อะไรไหนบอกจะตามใจกันไง ไหงเป็ นอยา่ งนไี้ ปได ้ \"เอา้ !ก็พคี่ มิ บอกใหอ้ อยเลอื กรา้ นทช่ี อบ ก็ออยชอบรา้ นนอ้ี ะ\"คนตวั เลก็ เถยี งคมิ ดว้ ยอาการทไ่ี ม่ พอใจพรอ้ มเชดิ หนา้ ใสเ่ ธอ \"เหอ้ อ คะๆพไี่ มว่ า่ อะไรและ\"คมิ จงึ ตอ้ งสมยอมไปในทส่ี ดุ ออยพอไดฟ้ ังกลับยมิ้ แป้น เธอจงึ เรม่ิ สงั่ เคก้ มาหลากหลาย ทงั้ เคก้ เรนโบว์ ชอ๊ คโคแลต วนลิ า ฯลฯ คนตรงหนา้ เห็นแทบชอ๊ ก ตวั เลก็ ขนาดนที้ านเยอะใชเ่ ลน่ ออยไมร่ อชา้ ตักเคก้ คาโตเขา้ ปากไปโดยลมื สนใจคนตรงหนา้ ไปเลยวา่ จะเป็ นตายรา้ ยดยี งั ไง \"เออ่ ..พค่ี มิ คะทานไหม?\"ออยตกั เคก้ ชอ๊ คโคแลตยนื่ ป้อนคมิ คมิ นัง้ ยม้ิ หลงใหลรา่ งเล็กอยโู่ ดย ลมื ตวั \"อา่ ว!นอ้ งออยป้อนพตี่ อนใหนเนย่ี \" \"ตะ ตงั้ นานแลว้ พมี่ องออยแปลกๆนะเนย้ี คดิ อะไรอยใู่ นใจหรอื เปลา่ ?\" \"พคี่ ดิ วา่ พอี่ ยากกนิ ...\"คมิ ยังคงเหมอ่ มองออยอยู่ \"ยะ อยากกนิ อะไรคะ?\"ออยเอามอื สา่ ยตรงหนา้ คมิ จนคมิ รสู ้ กึ ตัว \"เออ่ เปลา่ ๆพอ่ี ยากกนิ เคก้ \" ออยจงึ ยมิ้ สา่ ยหัวเบาๆและป้อนคมิ อยา่ งนุ่มนวลคมิ ไมไ่ ดส้ นใจอะไร ภายในรา้ นเลยนอกจากออย แตไ่ มน่ านกไ็ ดม้ ผี หู ้ ญงิ คนหนงึ่ เดนิ เขา้ มาในรา้ นดว้ ยทา่ ทสี งสยั ใน ทงั้ สองแตเ่ หน็ จะเป็ นคมิ มากกวา่ \"คมิ นัน้ คมิ ใชไ่ หม?\" คมิ หนั ไปดวู า่ ใครเรยี กแตเ่ ธอกลบั ตอ้ งตะลงึ ในทนั ที
\"ตชิ า่ !\" คมิ อทุ านออกมา ออยมองหนา้ คมิ ในทันที \"คมิ ตชิ า่ ไมน่ กึ เลยวา่ จะมาเจอคมิ ทน่ี ้ี แลว้ นใ้ี ครคะ ออ่ ๆหรอื วา่ เดก็ ใชถ่ อื ของคะ อะนเี้ อาตงั้ ไป กนิ ขนมนะ\" ตชิ า่ ยนื่ เงนิ ใหอ้ อยยส่ี บิ บาท ออยนกึ จงึ โกรธทนั ที ไมเ่ คยรจู ้ ักกนั แตพ่ ดู แบบนย้ี ัย หนา้ บานเอย้ ย! มันจะดถู กู กันมากเกนิ ไปแลว้ นะ \"น!้ี เธอเป็ นใคร แลว้ มาเรยี กฉันแบบนัน้ ไดย้ งั ไง?!เราเคยเป็ นญาตกิ ันในชาตกิ อ่ นหรอ?\"ออยพดู ดว้ ยอารมณโ์ กรธอกี คนอา้ ปากคา้ งในทันทที โ่ี ดนออยวา่ ใส่ คมิ ยงั คงนัง้ นง่ิ มองทัง้ สองสกั พกั แลว้ ลกุ ยนื พดู ใสต่ ชิ า่ \"ตชิ า่ เราวา่ อยา่ เจอและอยา่ ยงุ่ กันอกี เลย\"คมิ ตดั สนิ ใจพดู ออกไปโดยทยี่ งั คงเก็บอารมณไ์ วอ้ ยู่ \"มันหมายความวา่ ยงั ไงพคี่ มิ บอกออยมากอ่ นส\"ิ ออยพลักไหลค่ นตรงหนา้ เธอ คมิ เดนิ มาจบั มอื ออย \"ออยฟังพกี่ อ่ นนะ\" \"ไม!่ ไมเ่ อาแลว้ บอกมานะวา่ อนิ ัน้ มันคอื ใคร?!\"ตชิ า่ ยนื ทาหนา้ ทะเลน้ ใสอ่ กี คน \"กแ็ ค่ เออ่ ..เพอื่ นพเี่ ทา่ นัน้ \"คมิ แกต้ ัว \"เพอื่ นอะไรกนั คะคมิ บอกเคา้ ไปสคิ ะวา่ เรารกั กนั มอื ทสี่ ามอยา่ แส!่ \"ตชิ า่ เดนิ มาควงแขนคมิ แลว้ ทาทา่ คลอเคลยี อกี คนปัดมอื ออกโดยเร็วเมอื่ ออยไดฟ้ ังถงึ กลับปรดี้ แตกทนั ที \"ตชิ า่ !ฉันบอกใหเ้ ธอออกไปไมไ่ ดย้ นิ หรอื ไง!\"คมิ วา่ คนขา้ งๆกายเธอ \"แตค่ มิ คะ เราเป็ นแฟนกนั นะคะคมิ จะไลใ่ หต้ ชิ า่ ไปอยทู่ ใี่ หนทงั้ ๆทใ่ี จของตชิ า่ ยงั อยทู่ ค่ี มิ คน เดยี ว\" \"แตเ่ ราจบกันไปนานแลว้ นะ เธอยงั ตามฉันมาจากปารสี อกี หรอ!?\" คมิ ตวาดขนึ้ จนคนในรา้ นมอง ตามๆกันออยยนื รอ้ งใหแ้ ละเธอทนไมไ่ หวจรงิ ๆจงึ วงิ่ ออกจากรา้ นไปคมิ เห็นออยวงิ่ ออกไปจงึ วง่ิ ตามทนั ทปี ลอ่ ยใหต้ ชิ า่ อยใู่ นรา้ นนัน้ คนเดยี ว \"คมิ ๆ!จะหนตี ชิ า่ ไปไหน รอกอ่ นสคิ ะตชิ า่ รักคมิ นะ\" ตชิ า่ เรยี กคมิ จนเสยี งดงั มพี นักงานคนหนง่ึ เห็นจงึ วง่ิ ตามคมิ ไปในทันที \"คณุ ครับๆ!คณุ \"เสยี งพนักงานรา้ นเคก้ ตะโกนเรยี กตามหลงั คมิ \"อะไร!จะตามฉันมาทาไม?\"คมิ หันไปถามขณะยงั วง่ิ หาออยอยู่ \"คณุ รอกอ่ นผมมาตาม\"พนักงานวงิ่ พดู อยา่ งหอบและเหนอ่ื ย \"บอกผหู ้ ญงิ คนนัน้ ดว้ ยไมต่ อ้ งมาตามฉัน\" คมิ ยังคงตะโกนใหพ้ นักงานคนนัน้ อยู่ จนวง่ิ ลงมาถงึ ลานจอดรถ คมิ ไมเ่ จอออยแลว้ และพนักงานคนนัน้ ก็มาหยดุ อยขู่ า้ งหลงั คมิ ดว้ ยอาการเหนอื่ ยลา้ คมิ หนั ไปเจอจงึ ขมวดควิ้ ทันทอี ยา่ งหัวเสยี
\"อะไรของนายหะ!ตามฉันทว่ั หา้ งเนย่ี ออ่ หรอื วา่ ผหู ้ ญงิ คนนัน้ ใชใ้ หน้ ายมาตามฉัน เขาจา้ งนาย เทา่ ไรละนายถงึ ตามฉันลงมาถงึ น!้ี \"คมิ ถามคนตรงหนา้ อยา่ งโกรธๆ \"เดยี วๆครับคณุ เขา้ ใจผดิ ไปใหญแ่ ลว้ ผะ ผมมาตามเอาเงนิ คา่ เคก้ ทคี่ ณุ สง่ั ครับใจเยน็ ๆกอ่ น ผหู ้ ญงิ คนนัน้ ไมไ่ ดใ้ หม้ าตาม\" สนิ้ เสยี งของพนักงานคมิ จงึ หนา้ เหวอไปเลยทเี ดยี วเธอลมื จา่ ย ตังคเ์ องหรอโธว่ แลว้ ตามกันมาถงึ สะลานจอดรถเรอะ \"อา่ ว! เออ่ ขอโทษทคี ะ ทงั้ หมดมันเทา่ ไรคะ?\" \"เคก้ หา้ กอ้ นรวมทงั้ หมด 2,200บาทครับ\"คมิ จงึ ยนื่ ตังคใ์ หค้ นตรงหนา้ ดว้ ยอาการอายๆ มใี ครอายเทา่ กขู นาดนไ้ี หม? เมอ่ื คมิ ไมเ่ จอออยแลว้ เธอจงึ ตดั สนิ ใจขบั รถกลับบา้ นในขณะทอ่ี อยนัง้ แท็กซกี่ ลับตลอดการนัง้ เธอรูส้ กึ ปวดใจแถมยงั เคอื งๆคมิ และผหู ้ ญงิ คนนัน้ ดว้ ยออยรอ้ งใหอ้ อกมาน้าตาใหลอาบแกม้ นวล ทงั้ สองขา้ งเป็ นสายธารลงมา จนมาถงึ บา้ นของเธอกอ่ นคมิ พอลงจากแทก็ ซอ่ี อยกร็ สู ้ กึ แปลกใจขน้ึ มาโดยทันทที าไมทบี่ า้ น ของเธอเปิดประตอู า่ โลง่ โจง้ สะอยา่ งนัน้ หรอื คณุ ลงุ มากไ็ มน่ ่าใชเ่ พราะลงุ ของเธอบอกวา่ จะไปดู งานหลายเดอื นเธอจงึ รบี เขา้ ไปดอู ยา่ งแอบๆเพราะกลวั วา่ จะเป็ นโจรมาขโมยของทมี่ คี า่ ในบา้ น แตแ่ ลว้ \"เซอรไ์ พรส!์ \"แอรเ์ ดนิ ผา่ นมาเห็นออยจากดา้ นหลังประตจู งึ เดนิ ยอ่ งเขา้ มาทาใหอ้ กี คนตกใจ เลน่ ๆ \"พะ พแ่ี อร!์ \"ออยเรยี กชอ่ื ผเู ้ ป็ นพสี่ าวอกี คนยนื ยม้ิ ให ้ \"วา่ ไงเจอพกี่ ไ็ มก่ ลา่ วสวัสดเี ลยนะอาจารไ์ มเ่ คยสอนเรอื่ งมารยาทเลยหรอื ไง\" \"พม่ี าไดไ้ งหนตู าฝาดไปแน่ๆเลย\"ออยนามอื ทงั้ สองขยตี่ าตนเองแรงๆ \"ไมต่ อ้ งขยต่ี า พคี่ ดิ ถงึ เมอื งไทยเลยมาเทยี่ วเลน่ ๆนะ\"แอร์นามอื ขยที่ ผี่ มนอ้ งสาวแรงๆจนอกี คน หวั ฝทู ันที \"ออื อ พอแลว้ พแ่ี อรจ์ ะกลบั มากไ็ มเ่ ห็นบอกกันเลยนะ\"ผเู ้ ป็ นนอ้ งบน่ ใหพ้ สี่ าวเธอ \"น!ี้ แลว้ เหมยละ\" แอรถ์ ามนอ้ งตนอยา่ งยมิ้ แยม้ พอออยไดย้ นิ จงึ อ่าอง่ึ ไปในทนั ที ตอบไงด?ี \"วา่ ไง??\"แอรถ์ ว่ งขนึ้ \"คอื เออ่ ...คอื วา่ ..\" ไมน่ านรถของคมิ ก็ไดเ้ ขา้ มาจอดกอ่ น พอแอรห์ ันไปเห็นจงึ รบี เดนิ ไปหาเพอ่ื น ตน โอย้ !โลง่ ใจจงั เลยฉัน เกอื บตายแหนะ ถา้ เกดิ บอกเรอื่ งเหมยขนึ้ มาจะเป็ นยงั ไงบา้ งกไ็ มร่ ดู ้ จู าก อาการคงมาแปลกๆหนา้ ดพู สี่ าวฉัน
\"อา่ ว!ไอแ้ อร!์ มาตงั้ แตเ่ มอ่ื ไรวะ?\"คมิ ถามแอรเ์ สยี งดังทนั ทที เ่ี หน็ เพอื่ นรักกลับมา \"มาเมอ่ื เชา้ ฉันไมเ่ หน็ แกกับออยเลยไปไหนกันมาหรอ?\" \"ออ่ ๆกะ ก็ไปเทย่ี วหา้ งกันมาอะ\"วา่ จบคมิ ก็มองหาออย \"แกมไี รกับนอ้ งฉันปะ?\"แอรถ์ าม \"ปะ เปลา่ แกลมื แลว้ หรอื ไงวะวา่ ฉันกบั นอ้ งสาวแกเราเป็ น..\" \"ไมไ่ ดเ้ ป็ นอะไรกันคะ เราเป็ นแคค่ นเคยรจู ้ กั กัน\"คมิ ไมท่ นั จะพดู จบกโ็ ดนออยชงิ พดู ขนึ้ มากอ่ น และจากนัน้ ออยกไ็ ดส้ บดั หนา้ หนอี กี คนเขา้ บา้ นอยา่ งโมโห เมอ่ื แอรเ์ หน็ นอ้ งสาวเธอดหู งดุ หงดิ จงึ หนั หนา้ มาทางคมิ \"นอ้ งฉันเป็ นอะไรวะ หรอื วา่ แกทานอ้ งฉัน!\"แอรจ์ อ้ งหนา้ เพอ่ื นอยา่ งไมล่ ะเวน้ สายตาคนตรงหนา้ คมิ จงึ เรมิ่ ทาหนา้ เครยี ด \"เหอ้ ! พอดวี า่ ฉันมเี รอ่ื งนดิ หนอ่ ยวะ แกก็เอาแตอ่ ารมณต์ วั เองตัดสนิ จัง\"คมิ บน่ ใหเ้ พอ่ื นตนฟัง \"ฮา่ ๆฉันกแ็ คห่ ยอกๆแลว้ อยา่ งแกมเี รอ่ื งดว้ ยหรอวะ?\" \"มดี เิ รอื่ งใหญด่ ว้ ย\" \"อะเลา่ ๆ ฉันจะไดร้ ับรถู ้ งึ ปัญหา\" จากนัน้ คมิ จงึ เลา่ เรอ่ื งทพี่ งึ่ เกดิ ขนึ้ ใหแ้ อรฟ์ ังทงั้ หมดเมอื่ แอรไ์ ด ้ ฟังกลบั หนา้ ตาเชยเหมอื นไมไ่ ดร้ ับรอู ้ ะไร \"เรอ่ื งมนั ก็เป็ นอยา่ งนแี้ หละ ทาไงดวี ะแกฉันไมไ่ ดร้ ักตชิ า่ แลว้ ฉันรักเออ่ นะ นอ้ งสาวแกอะ\"คมิ พดู ออกไปอยา่ งเขนิ ๆ ก็นะมพี ส่ี าวเขาอยตู่ รงนนี้ ไิ มใ่ หเ้ ขนิ ไดไ้ ง \"หึ แกนม้ี ันเซอ่ ซา่ สะจรงิ ๆเลย๊ ย บอกกค่ี รัง้ แลว้ วา่ อยา่ คบซอ้ นมเี รอื่ งจนได\"้ แอรพ์ ดู ตกั เตอื นคน ตรงหนา้ \"หมื ม พดู เตอื นคนอน่ื ไมไ่ ดด้ ตู วั เอง\" คมิ บอกแอรจ์ นอกี คนถงึ กบั ถอนหายใจเลยทเี ดยี ว \"ก็เพราะแกไหมละเรอ่ื งมนั ถงึ เกดิ กับออยอะ\"แอรย์ งั คงโยนความผดิ ใหค้ นตรงหนา้ อยู่ \"เออ แลว้ แกกบั นอ้ งเหมยมเี รอื่ งอะไรหรอวะ?\"คมิ ถามแอร์ \"ฉันวา่ เราเขา้ ไปคยุ กนั ขา้ งในเถอะยนื ตรงนต้ี ะครวิ จะกนิ ขาเอาอยลู่ ะ\"แอรพ์ ดู เปลย่ี นเรอื่ งทนั ที พอทงั้ คเู่ ขา้ มาขา้ งในก็มสี ายตาไมด่ มี องมาทางคมิ ในทันที \"เอาไงดวี ะแอรน์ อ้ งแกทา่ ทางจะโกรธฉันอยา่ งหนักเลย\"คมิ กระซบิ กับเพอ่ื นตนขา้ งๆ แอรไ์ ดฟ้ ัง กลับหัวเราะชอบใจ กลัวจนเป็ นแมไ่ ปเลยนะ
\"หวั เราะอะไรวะ!\"คมิ ถาม อกี คนไมต่ อบจากนัน้ พอถงึ เวลาเย็นทงั้ สามจงึ ลงมาทานขา้ วทโ่ี ต๊ะ อาหาร คมิ เดนิ มาหยดุ นัง้ ขา้ งๆออยโดยทแี่ อรน์ ัง้ อยตู่ รงหนา้ นอ้ งสาว เมอื่ ออยเห็นจงึ ลกุ ขน้ึ อยา่ ง รวดเร็วแลว้ เปลยี่ นทน่ี ัง้ แอรก์ ับคมิ มองหนา้ กันโดยทแ่ี อรก์ ย็ งั คงหวั เราะใหก้ บั เพอื่ นตนอยู่ หัวเราะกจู งั เลยนะม๊งึ ง!(คมิ คดิ ในใจ) \"เอาละเรามาทานอาหารกนั เถอะ โหว้ ว!ไมไ่ ดก้ ลน่ิ อาหารไทยมานานหอ๊ มหอมเนอะวา่ ไหม?\" เงยี บกรบิ แอรเ์ หมอื นพดู อยคู่ นเดยี วเพราะทงั้ คมิ และออยไมพ่ ดู จาหรอื สบตากนั เลยเอาแตน่ ัง้ กม้ หนา้ ทานของ ของตวั เองอยู่ นกี้ มู าผดิ ทผ่ี ดิ เวลาหรอื เปลา่ วะเนยี้ \"หนอู ม่ิ แลว้ คะ!\"เสยี งออยพดู ขน้ึ จากนัน้ เธอกล็ กุ ขน้ึ เดนิ จากไปแลว้ ขน้ึ ไปยังหอ้ งของตนเอง \"หวุ ้ ว แลว้ คนื นก้ี นู อนทใี่ หนวะ\"คมิ ราพงึ ราพนั คนเดยี ว \"เหย้ !ใจเยน็ นา คอ่ ยๆคดิ เดยี วคนื นน้ี อนกบั ฉันทห่ี อ้ งกอ่ นกไ็ ดเ้ ตยี งกวา้ งพอเราสองคน\" แอรพ์ ดู เชญิ ชวนคมิ คมิ มองอกี คนอยา่ งสงสยั \"แกคดิ ไรกับฉันเปลา่ เนยี้ ?\" \"เหอะ! จะบา้ หรอแกกบั ฉันพวกเดยี วกันนะเวย้ จะมากนิ กนั เองไดไ้ งหรอื วา่ แกเปลยี่ นพวกแลว้ เออถา้ เปลย่ี นกด็ สี ฉิ ันของขาดมานานแลว้ ดว้ ย\" แอรม์ องเพอื่ นตนอยา่ งมเี ลสใน อกี คนขมวดคว้ิ ทนั ทเี มอื่ แอรเ์ ห็นคมิ หนา้ แหยก็หัวเราะออกมาสะเสยี งดังลั่นบา้ น มนั ไปโดนตวั ไหนมาวะเนยี่ ยง่ิ กวา่ แนนโน๊ะอกี พอแอรส์ งบสตอิ ารมณ์ไดก้ น็ ัง้ นงิ่ ขน้ึ มาทนั ที \"คมิ พักนเ้ี หน็ เหมยบา้ งไหม?\"แอรถ์ ามอกี คน \"ทาไมวะ ออ่ ฉันรแู ้ ละเหมยหนแี กมาสทิ า่ เหน็ ออยเลา่ ใหฉ้ ันฟังอยู่ หแึ กกไ็ มต่ า่ งจากฉันน\"ิ แอร์ มองเพอื่ นอยา่ งหนา้ ตาเฉยทนั ที \"แคแ่ กบอกฉันมาวา่ เหน็ หรอื ไมเ่ หน็ ก็จบ\" \"อะๆ ฉันบอกก็ไดว้ า่ ..... ไมเ่ ห็น!\" แอรท์ าหนา้ หมดอารมณท์ นั ที \"แลว้ แกจะพดู ใหฉ้ ันลนุ ้ อยทู่ าไมวะ!\" คมิ ไดข้ าเบาๆ \"แตฉ่ ันร\"ู ้ คมิ บอกกบั แอร์ \"รู ้ รูอ้ ะไรใหนบอกฉันมาส!ิ \"แอรร์ บี ถามกลับ \"ถา้ แกอยากรูพ้ รงุ่ นกี้ ไ็ ปดเู อาทบ่ี า้ นของเหมยเพอ่ื จะไดต้ าสวา่ งเลกิ เงอะงะสกั ท\"ี วา่ จบคมิ จงึ เดนิ ขน้ึ หอ้ งของแอรไ์ ปปลอ่ ยใหแ้ อรน์ ัง้ คดิ อยทู่ โ่ี ต๊ะอาหารอยนู่ านจนอกี คนรคู ้ วามหมายทเ่ี พอ่ื นตน พดู สกั ครู่นี้
เชา้ มาแอรจ์ งึ รบี ตน่ื แตเ่ ชา้ เพอ่ื ทจี่ ะอาบน้าแตง่ ตัวเดนิ ทางไปยงั บา้ นของเหมย \"แอร์ รบี อะไรแตเ่ ชา้ วะ\"คมิ ทต่ี อนนส้ี ะลมึ สะลอื นัง้ อยทู่ เี่ ตยี งพดู กบั เพอื่ นตนทก่ี าลงั หมกหมนุ อยู่ กบั ใบหนา้ ทโ่ี ตะ๊ เครอ่ื งแป้ง \"ฉันจะไปบา้ นเหมย\"อกี คนพดู อยโู่ ดยทกี่ าลงั ขดั เกลาหนา้ ตนอยู่ \"เหอ้ อ เชญิ ๆ\"วา่ จบคมิ จงึ ทงิ้ ตัวลงนอน แอรเ์ ดนิ ลงมาขา้ งลา่ งกเ็ หน็ ออยยนื รอใสบ่ าตรพระอยจู่ งึ เดนิ มาหาผเู ้ ป็ นนอ้ ง \"ออย\" \"อา่ ว พแี่ อรม์ าพอดมี าใสบ่ าตรกนั คะ\"ออยชกั ชวนพส่ี าวเธอ ระหวา่ งยนื รอพระอยนู่ ัน้ แอรจ์ งึ ถาม นอ้ งสาวไปถงึ เรอื่ งของเหมย \"ออยวนั นเี้ หมยอยบู่ า้ นไหม?\" ออยเงยี บกรบิ \"ออย!พถี่ ามไดย้ นิ ไหม\" \"เออ่ ๆคอื ... อยุ ้ !พระมาพอดเี ลยนพี้ แี่ อรร์ อตกั ขา้ วใสเ่ ขา้ บาตรนะพ\"่ี แอรม์ องนอ้ งสาวอยา่ ง หงุดหงดิ เธอรูส้ กึ สงสยั วา่ ทาไมเมอื่ เธอถามถงึ เหมยทงั้ คมิ และออยถงึ ไดไ้ มต่ อบคาถามของเธอ เลยหรอื วา่ ทงั้ สองรแู ้ ลว้ วา่ เธอทาอะไรเหมยไวบ้ า้ งถงึ ไมก่ ลา้ พดู เมอ่ื แอรต์ กั บาตรเสร็จเธอจงึ รบี สง่ั คนขบั รถใหอ้ อกมาทนั ที \"พแี่ อรจ์ ะไปไหนคะ?\"ออยถาม \"หึ พจ่ี ะไปเยย่ี มเหมยนะ\" \"เออ่ หนวู า่ ไมต่ อ้ งไปหรอกคะเคา้ อาจไมอ่ ยกู่ ไ็ ดใ้ ครจะไปร.ู ้ .\"ออยพดู หา้ ม \"กถ็ งึ อยา่ งนไ้ี งใครจะไปรูถ้ า้ เราไมไ่ ปดเู อาเอง พไี่ ปละนะ\" วา่ จบแอรจ์ งึ ขนึ้ นัง้ รถไปในทนั ที ออ ยมองตามพสี่ าวอยา่ งหว่ งๆ เอาไงดเี นยี้ ! แอรย์ งั คงจาทางไปบา้ นของเหมยไดอ้ ยู่ ทนั ทที ไี่ ปถงึ เธอจงึ ลงจากรถแลว้ ไปกดกรงิ่ หนา้ บา้ น ทนั ที กรง่ิ ๆๆ \"ใครนะ?\" ไมน่ านกม็ ยี ายแกๆ่ เดนิ ตรงมาหาแอร์ \"นางหนมู าหาใครหรอจะ๊ ?\" ยายถามและเพรง่ สายตามองตงั้ แตห่ วั จรดเทา้ ทา่ ทางมสี กลุ รนุ ชาติ นา่ ดู \"เออ่ เหมยอยไู่ หมคะ?\"แอรถ์ ามออกไป \"เหมยใหนจะ๊ ยายไมร่ จู ้ กั \"
\"ก็เหมยทอี่ ยบู่ า้ นหลังนไ้ี งคะ ทมี่ ี เออ่ ป้าเขาอยดู่ ว้ ย\"แอรบ์ อกทกุ อยา่ งใหย้ ายฟัง \"ออ่ ไมอ่ ยแู่ ลว้ จะ๊ เขาขายบา้ นหลังนแ้ี ลว้ นะหนู ยายกบั ครอบครัวพงึ่ ยา้ ยเขา้ มาอยไู่ ดไ้ มก่ ว่ี ันแลว้ แหละ\" \"อะ อะไรนะ! แลว้ ยายรไู ้ หมเขายา้ ยไปไหนกัน\"แอรย์ ังคงถามอยู่ ยายจงึ สา่ ยหัวเบาๆ แอรถ์ งึ กบั กมุ ขมับทันที ทาไมเรามันโงอ่ ยา่ งน!ี้ จากนัน้ แอรจ์ งึ ลายายกลบั พอแอรข์ นึ้ มาบนรถไดไ้ มน่ านก็ไดม้ สี ายจากคณุ อาเขา้ ตดึ ! \"สวสั ดคี ะคณุ อา\"แอรก์ ลา่ วทกั ทาย \"แอร!์ อาไดข้ า่ วจากออยวา่ แกกลบั มาทป่ี ระเทศไทยแลว้ เป็ นยงั ไงบา้ ง?\" \"ก็เรอ่ื ยๆอะคะ คณุ อามอี ะไรหรอื เปลา่ ?\" \"คอื อาอยากจะใหช้ ว่ ยอะไรสกั หน่อยเรอ่ื งงานนะอาเห็นวา่ หนูเรยี นจบมาสงู เกยี่ วกบั ดา้ นการเงนิ อาเลยอยากใหเ้ ราชว่ ยไปบรหิ ารดแู ลไรก่ าแฟแทนอาทจ่ี งั หวดั ชยั นาทหน่อย เพราะอาไมค่ อ่ ย ไดไ้ ปดมู ัวแตย่ งุ่ งานอยอู่ กี จังหวดั นงึ เลยกลวั วา่ จะมคี นลกั ลอบโชบเงนิ ไปนะส\"ิ \"งัน้ หนขู อคดิ ดกู อ่ นนะคะ\" \"ไดๆ้ ถา้ หนูคดิ ไดย้ งั ไงคอ่ ยโทรมาบอกอานะอาจะสง่ คนไปรับมาอยทู่ บี่ า้ นไร่กาแฟชยั นาท\" วา่ จบการสนทนาก็ปิดลง แอรย์ งั คงงงงวยอยตู่ อนนใ้ี หนจะเรอ่ื งไร่กาแฟเรอ่ื งความรักตอนนเ้ี ธอปวด หัวไปหมด ไปดไี หม? พอรถไดม้ าจอดทบ่ี า้ นป๊ ปุ !แอรจ์ งึ ลงมาอยา่ งซมึ ๆราวกบั ไมม่ ชี วี ติ ชวี าหรอื วญิ ญาณอยใู่ นรา่ ง และ ในขณะนัน้ ออยลงมาเหน็ พสี่ าวตนพอดจี งึ รบี วงิ่ เขา้ ไปชว่ ยพยงุ ร่างไวก้ นั อกี คนลม้ เป็ นลมลงไป กบั พน้ื ปนู คมิ เผอญิ มาเห็นดว้ ยจงึ เขา้ มาชว่ ยอกี แรง \"ไมต่ อ้ งมายงุ่ !\"ออยปัดมอื ของคมิ ออกจากตัวพสี่ าวเธออยา่ งแรงพรอ้ มตวาดและทาหนา้ ดใุ สอ่ กี คน \"แต.่ .ออยไหวหรอ\" คมิ ถาม \"เรอ่ื งของฉันคณุ ไมต่ อ้ งมาแตะตอ้ งพส่ี าวของฉัน\" วา่ จบออยจงึ เรยี กใหค้ นใชใ้ นบา้ นออกมาชว่ ย พยงุ แอรเ์ ขา้ บา้ น จากนัน้ เธอจงึ เดนิ สบัดหนา้ หนคี มิ ทนั ทคี มิ ไดแ้ ตย่ นื หนา้ แหยอยตู่ รงนัน้ ผดิ มากขนาดนัน้ เลยหรอื ไงกนั ? โอย้ ย!! เสยี งของแอรร์ อ้ งออกมาจากลาคอดว้ ยอาการปวดตามเนอ้ื ตามตัวหลงั จากทก่ี าลงั เอนตวั นอน โซฟาขนาดใหญโ่ ดยมเี หลา่ คนใชค้ อยนวดตามตน้ ขาตามตน้ แขนของเธอ ทงั้ ยงั คอยพัดให ้
Search
