BROOKE บุคคลผู้อยู่ใกล้สายน้ำ

1

2

3  บุคคลผอู้ ยใู่ กล้สายนำ้

4

5  บคุ คลผ้อู ยใู่ กลส้ ายน้ำ พมิ พค์ รง้ั ที่ 1 วนั ท่ี 9 กนั ยายน พ.ศ.2562 สงวนลขิ สทิ ธ์ติ ามพระราชบัญญัตลิ ขิ สทิ ธิ์ พ.ศ.2537 ท่ีปรึกษา คณุ ครเู พลินพิศ สพุ พตั กลุ บรรณาธิการ สภุ ัชชา เผา่ พนั ธ์ุ ออกแบบปก สภุ ัชชา เผา่ พนั ธุ์ จติ ตมิ า ทรงแสงจนั ทร์ ผเู้ ขยี น จิตตมิ า ทรงแสงจนั ทร์ ณชิ าภัทร พพิ ฒั นป์ ระสิทธ์ิ สภุ ัชชา เผ่าพนั ธุ์ พธุ ธิตา เชิญรมั ย์ พิสจู น์อกั ษร ณิชาภัทร พิพัฒนป์ ระสิทธิ์ พธุ ธติ า เชิญรมั ย์ วางรูปแบบ สุภัชชา เผา่ พนั ธ์ุ จัดพมิ พ์โดย โรงเรียนประโคนชยั พิทยาคม 154 หมู่ 2 ตำบลประโคนชัย อำเภอประโคนชยั จงั หวดั บุรีรมั ย์ 31140

6

ก คำนำสำนกั พมิ พ์ BROOKE คือชื่อหนังสือเรื่องสั้นเล่มแรกของเรา โดยมี ความหมายคือบคุ คลผู้อย่ใู กลส้ ายน้ำ ผ้ตู อ้ งคำสาปที่รอใหใ้ ครสักคน มาแกค้ ำสาปจงึ ทำให้หนังสอื เล่มน้ยี ังคงเป็นปรศิ นาวา่ ใครจะเป็นผู้ที่ จะแกค้ ำสาปนี้ได้ งานเขียนชุดนี้เขียนขึ้นมาจากจินตนาการไปกับบางส่ิง บางอย่างจนนำไปสู่ส่ิงที่เราเรียกวา่ “ปาฏิหารยิ ์” ในชีวิตของคนเราทุกคนต่างมีปาฏิหาริย์ที่แตกต่างกัน การ ที่เราได้รู้จักกับความรักมนั มีท้ังเรื่องที่ดีและก็ไม่ดี แต่เรื่องสั้นเล่มนี้ จะเล่าถึงปาฏิหาริย์แห่งความรักที่เกิดขึ้น ความรักที่ดูเหมือนจะ เป็นไปไม่ได้ ความรักที่ต่างสายพันธุ์ ความรักที่ยังไม่รู้ว่าจะจบลง อย่างไร แต่ในความไม่แน่นอนนั้นก็ยังมีความสุข เล็ก ๆ แทรกอยู่ ในช่วงระยะเวลาส้ันๆ หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเล่มเล็กที่พกพาสะดวก มีเนื้อหา อ่านง่าย ซึ่งมีจุดประสงค์ให้ผู้อ่านได้พบเจอกับเรื่องราวที่เกิดข้ึน อยา่ งไม่คาดฝันมากอ่ น ณ กรงุ ปารีส แห่งประเทศฝรง่ั เศส

ข

ข ก ข สารบัญ 1 2 คำนำสำนกั พิมพ์ 3 สารบญั 3 เพลงทีน่ ำมาแต่งเรื่อง 3 เร่อื งย่อจากเพลง 3 จดุ ทจ่ี ะนำมาแตง่ เรื่อง ขยายความให้ได้เร่ือง 4 กำหนดแนวคิด 6 กำหนดโครงเรื่อง 29 ตวั ละคร 35 บทนำ 41 ตอนท่ี 1 51 ตอนท่ี 2 ตอนที่ 3 เล่าเรื่องจากเพลง แนะนำนักเขียน

ค

1 เพลง: สายแนนหวั ใจ ศลิ ปิน ก้อง ห้วยไร่ คอื จง่ั ภาพเหล่านี้เคยเกิดขึ้นแลว้ แต่ก็จำบไ่ ด้ว่า เกิดข้ึนตอนได๋ อยใู่ นความทรงจำหรือวา่ แค่ฝันไป ท้งั ทห่ี ัวใจบเ่ คยเช่ือเรื่องแบบนี้ เลย คนๆ หนึ่งทเี่ พิ่งเคยเจอกันแต่ว่าภาพเหล่านน้ั ตามเข้ามา หลอกหลอน ให้ใจคิดถึง ไมเ่ คยเปน็ มากอ่ น ไมไ่ ด้อ้อนวอน เรยี กร้องขอจากใคร สงิ่ ท่แี นมบเ่ หน็ เคยปิดใจบย่ อมรับมัน แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับ แปรผัน จากมือ้ น้ี ฮอดมื้อนั้น สิบ่ยอมใหผ้ ูใ้ ดม๋ าทำรา้ ย ต่อจากน้ี สิคอยดแู ล เจ้าใหด้ ีๆ บ่ใหผ้ ใู้ ด๋เข้ามากลำ้ กราย ในชวี ิตเจา้ ทั้งทีใ่ จบเ่ ชื่อวา่ ความฮักน้นั มจี ริงอยู่บ่ แต่ก็งง ชีวติ เจ้าของ เปน็ หยงั ต้องมาดแู ล คนๆ หนงึ่ ทเี่ ฮาบเ่ คยฮู้จกั แต่ฮักไปเบิดท้งั ใจ หรอื ย้อนว่าเวรว่ากรรม อนั ใด เฮ็ดให้เฮาพ้อกัน แม่นสยิ ้อนกรรมยอ้ นเวรอันใด๋ สิบไ่ ปไส ขอยนื ข้างๆ เธอ

2

2 เรอื่ งย่อจากเพลง สาวนักเรียนนอกผู้เพิ่งจบปริญญาโท แต่ยังคงอยาก ท่องเที่ยวในสถานที่ในประเทศที่ตนศึกษาอยู่ ก่อนที่จะต้องกลับไป สานต่อธุรกิจของคุณพ่อและคุณแม่ของเขา แต่ความรักต่าง สายพันธุ์ก็เกิดขึ้นเมื่อเขาได้พบกับฉลามขาวซึ่งเป็นมนุษย์ผู้ต้อง คำสาป ความรักและความผูกพนั เหมือนเคยเกดิ ขนึ้ มาก่อนแล้วแต่ก็ ไม่รู้ว่าเกดิ ขึ้นตอนไหน หญิงสาวอยากจะดูแลฉลามแม้ว่าตนจะเป็น ผู้หญิง อยากจะแก้คำสาปให้กับเขา แต่ไม่รู้ว่าวิธีที่จะแก้คำสาปน้นั จะต้องทำอย่างไร ไม่ว่าเวรกรรมอะไรที่ทำให้ทั้งสองพบกัน ถึงแม้ จะตา่ งสายพนั ธุ์กนั ทั้งสองก็จะอย่ขู า้ งกนั เสมอ

3

3 จุดที่จะนำมาแตง่ เรือ่ ง ขยายความให้ไดเ้ รื่อง บรูค ผเู้ ปน็ ฉลามขาว ทำไมถึงถกู สาป เรนน่ี จะแก้คำสาปใหบ้ รคู ได้อยา่ งไร เรนนี่ กบั บรคู มคี วามสมั พนั ธ์กนั อย่างไรในอดีต กำหนดแนวคิด ความรกั ไมไ่ ด้ข้ึนอยู่กบั ความต่างของสายพนั ธ์ุ แต่ ข้นึ อยูก่ ับความจรงิ ใจทมี่ ใี ห้กันมากกวา่ กำหนดโครงเรอ่ื ง ปาฏหิ ารยิ แ์ ห่งรักนิรนั ดร์ แต่ต่อใหร้ กั แค่ไหน สดุ ท้ายก็ต้องตายจากกนั ทุกสง่ิ ล้วนเป็นอนิจลักษณะ ทุกส่ิงลว้ นไม่ มีอะไรแนน่ อน ตวั ละคร 1.เรนน่ี เทรย์เวอร์ สาวลูกคร่ึงไทย ฝร่ังเศส มีนยั น์ตาสี นำ้ ตาลเหมอื นแม่ รกั อสิ ระ รักธรรมชาติ เป็นนกั เรยี นนอกดา้ น บรหิ ารธุรกจิ จบปริญญาโทท่ีตา่ งประเทศ และต้องมาสานต่อธรุ กจิ ของพ่อและแม่ที่ประเทศไทย 2.บรคู ฉลามขาว มนษุ ยผ์ ตู้ ้องคำสาปมานานเท่าไหร่แลว้ ก็ ไมร่ ู้ มีนยั น์ตาสดี ำสนิท รอคอยให้ใครสักคนมาแกค้ ำสาป

4

4 บทนำ ปาฏิหาริย์ของคุณเป็นแบบไหนกัน ปาฏิหาริย์ของฉันคือ การไดก้ ลับมาพบกับความรักทีเ่ หมือนเคยเกิดขึน้ มาแล้ว การใชช้ วี ติ กลางเมอื งใหญ่เพยี งคนเดียว คนเราก็ต่างตอ้ งการใครสักคนท่เี ข้ามา เตมิ เตม็ เขา้ มาเปน็ ความสุขเล็ก ๆ ในช่วงชีวติ หน่งึ ใครจะไปคิดล่ะ! ว่าฉนั จะมแี ฟนเปน็ คณุ ฉลาม... ณ มหาวทิ ยาลยั ชอ่ื ดังใจกลางกรุงปารีส ในวนั จบการศึกษา , 9 กันยายน 1950 เรนน่ี เทรยเ์ วอร์ สาวนักเรยี นนอกผู้เพ่ิงจบการศึกษาระดับ ปริญญาโทมาหมาดๆ จากมหาวิทยาลัยชื่อดังในฝรั่งเศส หญิงสาว เป็นลูกคร่งึ ไทยฝร่ังเศสจึงได้มาศึกษาท่ีประเทศบ้านเกิดของพ่อของ เขา ก่อนที่เขาจะต้องกลับไปสานต่อธุรกิจของพ่อและแม่ที่มีอยู่ท่ี ประเทศไทย เสียงโทรศพั ทส์ ัน่ ขึ้น ครืด ครืด........... “ Congratulations my daughter ” น้ำเสียงทค่ี นุ้ เคยจาก โทรศัพทด์ ังขึน้ แม่ของเรนนร่ี ีบโทรมาแสดงความยนิ ดหี ลงั จากที่เขา จบการศกึ ษา

5

5 “ Thank you mom ” “ พอ่ กับแม่ขอโทษนะทไี่ มไ่ ด้ไปแสดงความยินดีกบั ลูกดว้ ยตัวเอง ” “ไมเ่ ปน็ ไรค่ะแม่ เดี๋ยวเรากเ็ จอกนั แล้ว ” “วนั นเ้ี ป็นวนั ท่ีหนเู รียนจบแท้ๆ ” “ เดยี๋ วหนูก็จะกลับไทยแลว้ แต่...... ” “ แตอ่ ะไรเหรอลกู ” “ หนอู ยากจะขอเท่ียวท่ีนต่ี ่อสกั 2 สปั ดาหไ์ ด้ไหมคะ ” ตั้งแตเ่ รนนี่มาเรยี นทนี่ ่ีเขาไมค่ ่อยได้ออกไปเที่ยวสกั เท่าไหร่ นกั เพราะการเรยี นทคี่ ่อนข้างหนัก เรนนรี่ ักการดำน้ำ เขาชื่นชอบที่ จะชมแนวปะการงั และฝูงปลาเลก็ ๆ ใต้ทอ้ งทะเลแตเ่ ขาไม่มีโอกาส บ่อยนักที่จะได้ทำในส่งิ ทีเ่ ขาชอบ “ ไดส้ ลิ ูก แตแ่ ม่มงี านใหญร่ อลูกอยู่นะ รีบกลับมาไวๆล่ะ ” “ โอเคค่ะแม่ ” แม่ของเขาอนญุ าตแต่เมื่อเทีย่ วเสรจ็ แล้ว เขาก็ต้องรบี กลบั ประเทศไทยเพราะแม่ของเขาบอกว่ามงี านใหญร่ อเขาอยู่

6

6 ตอนที่ 1 เรนนี่เลือกสถานที่ที่เขาจะไปดำน้ำดูปะการังดั่งที่เขาตั้งใจ ไว้ เรนนี่เลือกจะไปดำน้ำบริเวณไม่ห่างจากใจกลางกรุงปารีส มากนัก เมื่อถึงวันเดินทางเขาเตรียมชุดดำน้ำส่วนตัวของตัวเองไป อย่างดี ณ ทะเลท่ีห่างจากใจกลางกรงุ ปารีสไม่มากนัก “ วนั นไ้ี ม่มีการดำนำ้ นะคะ แตจ่ ะมีเรือดำน้ำพานักท่องเทยี่ วชมแนว ปะการังใต้ท้องทะเลแทนค่ะ ” เสียงของไกด์นำเที่ยวดังขึ้นเพ่ือ อธิบายเก่ยี วกบั ทริปในวันน้ี “ เห้อ! ไมเ่ ป็นไปตามแผนที่คดิ ไว้เลย ” แต่น่าเสียดายไกด์นำเที่ยวประจำเรือที่เขาไปนั้นกลับบอก ว่าวันนี้ไม่มีการดำน้ำแต่เรือดำน้ำจะพาเขาและคนอื่น ๆ ลงสู่ใต้ผวิ น้ำทะเลเพื่อชมแนวปะการังและฝูงปลาเล็ก ๆ แทน เรนนี่นึก เสียดายท่ีเขาไม่ได้ลงไปดำน้ำเพื่อชมแนวปะการังและฝูงปลาเล็ก ๆ อย่างใกล้ชิดด้วยตัวของเขาเอง แต่เขาตัดสินใจที่จะมาเที่ยวแล้ว คงจะยกเลิกทริปนก่ี ็ไม่ได้ ทรปิ นี้เป็นทรปิ ที่มีคนไทยสว่ นใหญ่ ทำให้ เรนนี่ก็อดนึกคิดถึงพ่อและแม่ และบ้านเกิดของเขาไม่ได้ แต่เที่ยว เสรจ็ ก็จะได้เจอหน้ากันแลว้

7

7 “ ขอใหน้ ักท่องเท่ียวเตรยี มตวั ลงเรอื ได้เลยนะคะ ” เขาก้าวขาลงเรือดำน้ำก่อนที่เรือจะแล่นออกห่างไปจาก ชายฝั่งจนลับสายตา รอบ ๆ เป็นน้ำทะเลสีฟ้าใสเย็นที่มองเห็น ฝูงปลาว่ายอยู่ใต้ผิวน้ำ เรือดำน้ำค่อยๆลงดิ่งสู่ใต้ท้องทะเล เขาน่ัง ติดอยู่ริมกระจกชมแนวปะการังที่มีสีสันหลากหลายและฝูงปลาที่ ว่ายมาเป็นฝูงขนาดใหญ่ เขาไม่สามารถละสายตาจากสิ่งที่เห็นได้ ขณะที่นักท่องเที่ยวคนอื่น ๆ กำลังชมความสวยงามของใต้ท้อง ทะเลอยู่นั้น เรนนี่ก็เหลือบไปเห็นร่างยักษ์กำลังว่ายมุ่งหน้ามาทาง เรือดำน้ำของเขา เขาไม่ได้เอ่ยส่งเสียงอะไรเพราะไม่อยากให้คนอน่ื ที่อยู่บนเรือแตกตื่น ร่างยักษ์เคลื่อนท่ีมาใกล้มากขึ้นจนชิดกระจกท่ี เขานั่งติดอยู่ ทำให้เขารู้ว่านี่คือฉลามขาว ฉลามขาวมีนิสัยดุร้าย กินไม่เลือก แต่แปลกที่ฉลามขาวตัวนี้ไม่มีท่าทีเหมือนฉลามขาวตัว อื่นๆ นักท่องเที่ยวคนอื่น ๆ เห็นฉลามขาวต่างพากันตื่นตระหนก ตกใจ “ OMG!!!!!! น่ันฉลามขาว ” “ Oh!!! มนั เขา้ มาใกล้ขนาดนีไ้ ดย้ ังไง ” เสียงของนักท่องเที่ยวที่อยู่ในเรือดังขึ้นเมื่อพวกเขาได้พบ กบั ฉลามขาว “ ขอให้นกั ท่องเท่ียวถอยออกหา่ งจากบรเิ วณกระจกดว้ ยนะคะ ”

8

8 ไกด์นำเที่ยวบอกให้ทุกคนถอยห่างจากบริเวณกระจก มี เพียงเรนนีท่ ่ีอย่บู รเิ วณกระจกเพยี งคนเดยี ว นัยน์ตาสีดำสนิทของฉลามขาวจ้องมายังนัยน์ตาสีน้ำตาล ของเขา เหมือนเขากำลังเห็นร่างผู้ชายเปลือยด้านบนมีรอยสัก ประหลาดบริเวณอกทั้งสองข้างสลับกับร่างฉลามขาวตัวยักษ์ ภาพแปลกๆผุดข้ึนมาในหัวของเรนนี่ เขาเหน็ เปน็ ชายหญิงท่ีเหมือน จะเป็นคู่รักกันอยู่ ณ สถานที่ใดที่หนึ่ง สายตาทั้งสองจ้องกันนาน ราวเกือบ 1 นาที “ นค่ี ุณ! ถอยห่างออกมาจากกระจกเดีย๋ วนีน้ ะ ” เรนนีส่ ะดุง้ ข้ึนเมือ่ ไดย้ ินเสียงจากคนด้านหลังตะโกนให้ถอย ออกมา ฉลามขาวตัวนั้นค่อยๆว่ายน้ำดำดิ่งลับตาเรนนี่ไป ขณะท่ี เรือดำนำ้ เคล่อื นตวั กลบั ไปยงั ผิวนำ้ และจะกลบั ไปยงั ที่พัก เรนนี่คิดตลอดในระหว่างที่เดินทางกลับว่าสิ่งที่เห็นคือ อะไร ภาพชายหญิงทีเ่ ขาเห็นมันเหมอื นเคยเกดิ ขน้ึ แล้ว ผหู้ ญงิ ใน

9

9 ภาพมีหน้าตาคล้ายเขามาก ภาพฉลามขาวสลับกับร่างผู้ชายคนนนั้ วนเวียนอยู่ในหวั ของเขา ณ ท่พี ัก เรนนี่กลับถึงที่พักรีบหยิบโทรศัพท์กดหมายเลขของเพื่อน สนทิ ที่อย่ทู ี่ไทยแล้วกดโทรออกเพอ่ื ปรึกษาเก่ยี วกับสิ่งที่เขาเหน็ “ ฮลั โหลเบล แกว่างคุยไหม ” “ วา่ งสิ เรียนจบแล้วเมื่อไหร่จะกลบั ไทยสักทจ่ี ๊ะ ” “ เด๋ยี วสปั ดาหห์ นา้ กเ็ จอกนั ละ ” “ แลว้ โทรมามีอะไรรึเปล่า ” “ พอดีมีเรอื่ งจะปรึกษานิดหน่อย ” “ เร่อื งอะไรไหนเล่ามาซิ? ” “ วันนฉี้ ันไปนัง่ เรือดำนำ้ มาแล้วฉันเจอกบั ฉลามขาว ” “ แลว้ มนั แปลกยังไง ไปทะเลแล้วเจอฉลามมันกเ็ ป็นเรอื่ งปกตอิ ยู่ แลว้ หนิ ”

10

10 “ แปลกสแิ ก ก็ฉนั เหน็ รา่ งผู้ชายเปลือยด้านบนมรี อยสักประหลาด สลบั กบั เหน็ เป็นฉลามขาว ” “ ช่วงนีแ้ กพกั ผ่อนน้อยไปรึเปล่า อาจจะตาฝาดไปก็ได้นะ ” “ ไมน่ ะ ฉันก็พกั ผ่อนเพยี งพอ แลว้ ภาพมันก็ผุดมาในหัวฉนั เต็มไป หมด ” “ ภาพอะไรของแก ” “ ฉนั เหน็ ภาพผูห้ ญิงหนา้ ตาคล้ายฉันนัง่ อยกู่ ับผ้ชู ายคนหนง่ึ ที่ รมิ ทะเล ” “ เพอ้ เจ้อแลว้ เดี๋ยวกลบั มาไทยแวะมาหาฉนั ดว้ ยนะ ฉันจะเช็ค สมองใหส้ กั หน่อย ” “ จ้า คณุ หมอคนสวย แตฉ่ ันเหน็ จริง ๆ นะ เดย๋ี วฉนั จะกลบั ไปท่ีน่นั อีกครั้ง ฉันต้องร้ใู ห้ได้ว่าภาพทผ่ี ดุ ข้ึนมาให้ฉนั เหน็ มนั หมายความวา่ อะไร ” เรนนี่สงสัย เขาอยากรู้ภาพที่ผุดขึ้นมาในหัวของเขาคือ อะไร เขาจะกลับไปที่นั่นอีกครั้ง เพราะเขาเชื่อว่าสิ่งที่เขาเห็นมันมี เรื่องราวบางอยา่ งซ่อนอยูแ่ น่ ๆ

11

11 ณ ทา่ เรือแห่งเดมิ ทีเ่ รนนไ่ี ปเมื่อคร้ังก่อน เรนนี่ไปที่นั่นอีกครั้งด้วยเรือนำเที่ยว เขายืนบริเวณหัวเรอื กวาดสายตาไปยงั รอบ ๆ ของทอ้ งทะเล พรอ้ มกับแสงพระอาทิตย์ที่ กำลังจะตกดิน สาดส่องลงมายังผิวน้ำทะเล ส่องแสงประกาย ระยิบระยับ ทันใดนั้นท้องฟ้าที่มีแสงสีส้มอ่อนๆของพระอาทิตย์ก็ กลายเปน็ เมฆครึ้ม พายุกำลงั จะเข้า “ นี่มนั อะไรกนั เน่ยี !! เมือ่ กี้ทอ้ งฟา้ ยงั สวา่ งอย่เู ลย ” เรนนี่เอ่ยอุทานขึ้น เมื่ออยู่ดี ๆ บรรยากาศบนท้องฟ้าก็ เปลีย่ นไปอยา่ งกะทันหัน “ นักท่องเที่ยวที่อยู่บริเวณหัวเรือ เชิญเข้ามาด้านในด้วยนะคะ เน่อื งจากพายุกำลังจะเข้า ” ไกด์นำเที่ยวส่งเสียงบอกนักท่องเที่ยวให้เข้ามาอยู่ข้างใน เรือ ยังไม่ถึงบริเวณที่เขาพบกับฉลามขาว แต่เรือก็ต้องย้อนกลับฝง่ั ซะแล้ว

12

12 เรนนี่รู้สึกเสียดายเขาคงไม่ได้เห็นฉลามขาวตัวนั้นอีกแน่ เรือเริ่มโอนเอนโยกไปมา ความรนุ แรงของคลนื่ ทะเลเพิ่มมากข้ึนจน เรนนไ่ี มส่ ามารถทรงตัวได้ ทำใหพ้ ลัดตกลงดิ่งสใู่ ต้ผิวนำ้ เรอื นำเท่ียวคอ่ ยๆเคล่อื นตวั ออกห่างจากเขาไปเรื่อย ๆ “ ชว่ ยด้วย!!!!! ฉันยงั อยู่ตรงน้ี ” เขาพยายามตะโกนส่งเสียงเพื่อให้คนบนเรือทราบว่าเขา ยังคงอยู่ตรงนี้ เขาพยายามสุดชีวิตเพื่อจะให้ตัวเองรอดกลับไปเจอ หนา้ พ่อและหนา้ แม่ของเขาอกี ครั้ง เรนน่นี กึ ในใจ “ ( พ่อคะแม่คะ หนูขอโทษ หนูคงไม่ได้กลับไปทำงานใหญ่ที่แม่ บอกไว้แลว้ ) ” นำ้ เร่ิมเขา้ จมกู มากขนึ้ เร่ิมขาดอากาศหายใจ ร่างกายดำด่งิ ลกึ ลงไปเรื่อย ๆ เขาคดิ ว่าเขาไม่รอดแลว้ เขาคงไม่ได้กลับไปทำงาน ใหญ่ท่แี ม่เขาบอกแล้ว อยู่ดี ๆก็มรี า่ งใหญค่ อ่ ยๆเคลื่อนตวั เข้ามาใกล้ เรนนี่ เขาถกู ดันตวั ข้นึ จากด้านหลังให้ขึ้นสู่ผวิ น้ำเพ่ือมีอากาศหายใจ อกี คร้งั เรนนีน่ กึ ในใจ

13

13 “ ( อะ๊ !!! ใครกนั ที่มาชว่ ยฉัน ) ” เขาพยายามเปิดตาเพื่อมองว่าใครกันที่ช่วยชีวิตเขา ภาพลางๆที่เห็นเป็นเหมือนฉลามขาวตัวนั้น เขาพยายามจะเปิดตา ใหก้ วา้ งเพอื่ มองใหช้ ัดแต่เปลอื กตาบาง ๆ กค็ อ่ ยๆปิดลง ณ เกาะรา้ งแหง่ ท้องทะเลอันกวา้ งใหญ่ไพศาล เรนน่ีลมื ตาข้ึนมาแลว้ มองไปรอบ ๆ แต่พบกบั ทอ้ งทะเลอัน กวา้ งใหญ่ ไร้ผู้คน เกาะร้างแห่งนี้ไม่มีคนอยู่เลย ได้ยินเพียงเสียงซัด ของคลืน่ ทกี่ ระทบเข้ามาสู่ชายฝ่ัง และเสียงเจื้อยแจ้วของนกบริเวณ ด้านหลังของเขาที่เป็นปา่ ทึบ เขาฉุดคิดข้ึนได้วา่ ไม่ใช่เขาจมนำ้ ตาย ไปแล้วเหรอ ใครกันที่ช่วยชีวิตเขาไว้ อยู่ดี ๆ เสียงฝีเท้าก็ค่อยๆ เคลอื่ นตัวเขา้ มาใกล้ตัวเรนน่ี เรนนย่ี ังคงน่งั อยบู่ นหาดทราย เงาของ คนคนหนึ่งตกกระทบสพู่ ืน้ ทราย เรนนี่ค่อยๆแหงนหน้าขึ้นมองไปยัง คนๆนั้น ที่ยืนอยู่ด้านหน้าของเขา เขามองเห็นเป็นชายผมหยักศก เล็กน้อย นัยน์ตาสีดำสนิท เปลือยท่อนบนทำให้เห็นหน้าท้องที่เป็น ลอนสวยงาม และบนแผงอกของเขามีรอยสักประหลาดเตม็ ไปหมด

14

14 “ Why I’m here ” เรนนเ่ี อย่ ถามชายหนมุ่ ที่อย่ตู รงหน้า เมอื่ เขาร้สู กึ ตวั ขน้ึ “ เจา้ จมน้ำ ” ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยตอบมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและ สายตาที่ดูนิ่งพร้อมกับคำพูดสั้นๆ เรนนี่ผงะเมื่อเขาเห็นสายตาของ คนตรงหน้าเหมือนกับสายตาของฉลามขาวที่เขาเจอใต้ทะเล เม่ือวันนั้น แตเ่ ขาคดิ ว่ากค็ งเปน็ ไปไมไ่ ดท้ ี่ฉลามขาวจะมาเป็นมนษุ ย์ “นายเป็นคนไทยเหรอ ทำไมถึงพดู ไทยได้ แล้วนายชอ่ื อะไร” “ บรูค ” เรนนี่ได้แต่คิดด้วยความงุนงงว่าทำไมเขาถึงพูดภาษาไทย ได้ แลว้ เขาคือใคร เขาอยู่บนเกาะที่น่ีคนเดียวเหรอ ความสงสัยของ เรนน่ผี ุดขนึ้ เต็มหวั หลังจากท่บี รูคตอบเรนนีเ่ ขาก็ได้เดนิ เข้าไปในป่า เรนนี่ได้แต่นั่งมองแผ่นหลังของชายหนุ่มที่ค่อยๆเดินเข้าไปในป่า หลงั จากท่บี รคู กลบั ออกมาเรนนกี่ ไ็ ดถ้ ามคำถามท่ีค้างคาในใจ “ นายเป็นใคร ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ แล้วนายอยู่บนเกาะนี้คนเดียว เหรอ ”

15

15 บรูคได้แต่ทำหน้าเย็นชาแล้วยื่นผลไม้ให้เรนนี่เพื่อเป็น อาหารเช้าสำหรบั วันน้ี เรนน่ีกล่าวขอบคณุ บรูคและบอกชื่อของเขา เพื่อเป็นการแนะนำตวั แตบ่ รคู กย็ งั ทำหนา้ เยน็ ชาใสเ่ ขาเหมอื นเดิม “ ขอบคุณสำหรบั อาหารมอ้ื นี้ ฉนั ชือ่ เรนน่ีนะ ” “……” “ ว่าแตน่ ายช่วยฉนั ไว้เหรอ ” แต่กลับไม่ได้ยินเสียงของบรูคเลย ได้ยินเพียงเสียงคลื่นที่ ซัดเข้าชายฝั่งเท่านั้น ระหว่างที่เรนนี่นั่งกินผลไม้อยู่ใต้ต้นไม้ภายใต้ แสงของดวงอาทิตย์ที่สาดส่องมายังต้นไม้ทอดเงาลงสู่พื้นทราย พอจะเปน็ ที่รม่ ทใี่ ห้หญิงสาวได้นั่งรบั ประทานอาหารเช้ามื้อแรกของ วันนี้ เมื่อเรนนี่รับประทานผลไม้ที่บรูคหามาให้เสร็จ บรูคก็เอ่ยขึ้น ว่า “ตามขา้ มา” เรนนไี่ มเ่ อย่ ตอบอะไร ได้แตเ่ ดนิ ตามไปดว้ ยความงุนงง เรนนีเ่ อย่ ถามตลอดการเดินทาง “เราจะไปไหนกันเหรอ” “แลว้ ที่นี่มันคอื ทไี่ หน ทำไมไม่มผี ู้คนเลย” “แล้วนายเป็นใคร อยู่ที่น่ีคนเดียวเหรอ แล้วนายมเี พื่อนมัย้ ฉันเป็น เพ่ือนนายได้นะ”

16

16 “…….” “นายหยงิ่ จงั อะ ถามก็ไม่ตอบ” “อะไรคือหยงิ่ ” “ฉนั คดิ ว่านายพูดไมเ่ ป็นนะเนยี่ ” บรูคได้แต่หันมามองหน้าเรนนี่แต่ไม่เอ่ยอะไรสักคำทั้งสอง เดินทางมาจนถึงหน้าถ้ำ น้ำเสียงเจื้อยแจ้วของคนขี้สงสัยดังขึ้นอีก ครงั้ “ท่นี ่ีมีถำ้ ดว้ ยเหรอ” บรูคพยักหน้าด้วยใบหน้าที่เย็นชาของเขา ทั้งสองก้าวขา เข้ามาในถำ้ ในถ้ำนี้เปน็ ถ้ำไม่เหมือนกับที่อ่ืนถึงแม้เรนนีจ่ ะไม่ค่อยได้ เข้าป่าแต่เขาพอจะรู้ว่าลักษณะของถ้ำเป็นเช่นไร ในถ้ำเต็มไปด้วย โขดหินที่มีรูปร่างสวยงาม มีหินที่มีลักษณะเหมือนอ่างน้ำมีน้ำที่ใส สะอาด ที่นี่เหมือนเป็นที่อยู่ของมนุษย์หรือที่นี่เป็นที่อยู่ของบรูค เรนนีเ่ อ่ยถาม “น่ีคอื ท่อี ย่ขู องนายเหรอ” “ไม่ใช่” “อ้าว นายไมไ่ ด้อยูบ่ นเกาะร้างน้ีคนเดียวเหรอ ทำไมนายชอบพูดคำ ว่าขา้ กบั เจ้าละ่ ทำไมนายไมพ่ ดู วา่ เธอกบั ฉนั ” “อะไรคอื เธอกับฉัน”

17

17 “กเ็ ราสองคนไง” ใบหน้าของเรนนี่ผุดยิ้มขึ้นเมื่อคนตรงหน้าเริ่มถามคำถาม กลับ “น่ีนายไมร่ ู้จกั คำวา่ เธอ ฉนั และเราเหรอ นายเปน็ ใครกันแน่เนีย่ ฉัน อยากรู้จกั นายแลว้ สิ” “ขา้ กับเจา้ อาจเคยร้จู ักกนั มาก่อนก็ได้” เรนน่ีหลุดหัวเราะเม่อื คนตรงหน้าเอย่ ออกมาแบบนัน้ “หรือว่านายคือนักท่องเที่ยวบนเรือที่ตกมาพร้อมกับฉันแต่สายตา ของนายเหมือนกับฉลามขาวตัวนั้นเลย” บรูคหลบตาพร้อมกับสายตาที่จริงจังเมื่อเรนนี่เอ่ยถาม อย่างน้นั “ล้อเลน่ นา่ ทำไมตอ้ งทำหน้าจริงจังดว้ ยล่ะ” “ไปอาบน้ำ” “อะ..อะอาบในอา่ งหนิ น้เี หรอ” เรนนี่เอย่ ถามด้วยคำพูดตะกกุ ตะกัก “ใช่ ขา้ จะออกไปรอขา้ งนอก” บรูคยื่นเส้อื ผา้ ใหก้ ับเรนน่ีแลว้ เขากก็ า้ วขาออกไปนอกถ้ำ

18

18 เรนนีอ่ าบนำ้ ชำระรา่ งกายจนเสรจ็ พร้อมกับหยบิ เส้ือผา้ ตวั ใหญ่โปร่ง ของผู้ชายเรนนี่สงสัยว่าทำไมบรูคถึงมีเสื้อผ้าให้เขาใส่ทั้งที่บรูคก็ เปลอื ยท่อนบน เรนนี่แต่งตัวเสร็จแล้วออกไปข้างนอกเพื่อไปหาบรูค ข้างนอกเป็นผืนป่าสีเขียวที่อุดมสมบูรณ์ เต็มไปด้วยเสียงร้องของ สัตว์ป่า กลิ่นหอมของดินที่ฝนเพิ่งตกลงมาเมื่อไม่นานมานีท้ ำให้เขา สดชน่ื มากยง่ิ ข้ึน บรคู น่ังบรเิ วณใตต้ ้นไม้ เรนนี่เดนิ เข้าไปทัก “นายชอบธรรมชาติที่นี่ไหม” “ชอบมาก แต่ข้าไมม่ ีโอกาสไดเ้ หน็ แบบน้บี อ่ ยนัก” “คำพุดของนายทุกคำมันน่าสงสัยทุกคำเลยนะ นายลองเปลี่ยนมา พูดฉนั กบั เธอดไู หม ข้ากบั เจ้าคำพูดมนั แปลกๆอะ” “นี่คือฉนั ” เรนนี่ชี้มาทต่ี ัวเขา “นค่ี ือเธอ” เรนนชี่ ี้ไปทีต่ ัวบรคู “ถา้ นายจะเรียกตวั เองนายกเ็ รียกตัวเองวา่ ฉนั นะ” บรูคเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวเมื่อเรนนี่สอนให้เขาพูด สายตาของบรูคจ้องมายังเรนนี่จนเรนนี่หันมาสบตาแล้วทั้งสองก็ สบตากันอยู่นานบรคู คดิ ถงึ สายตาคนู่ เี้ ปน็ สายตาทเี่ หมอื นเคยเจอ

19

19 กันมาก่อน แล้วเปน็ สายตาของคนรักของคนท่ีมีความรู้สึกที่ดีใหก้ ัน เรนนี่ผงะขึ้นเมื่อสายตาคู่นี้สบตากันนานเกินไป แก้มทั้งสองของ เรนนี่ก็แดงระเรือ่ ข้ึนดว้ ยความเขินอายเพราะเรนน่ีไมเ่ คยจ้องตาใคร มานานขนาดนี้เลย มือติดหยาบเล็กน้อยของชายตรงหน้าทั้งสอง ขา้ งค่อยๆสัมผัสแกม้ ของเรนนี่ “แกม้ เธอแดง” “เอาะ…เอาะออ๋ แกม้ ฉันแดงเหรอ เอ่อ...มือนาย” มือทงั้ สองของบรูคผละออกจากแก้มเรนนี่ “ฉันขอโทษ” “ไม่เปน็ ไร” “ไปเดนิ เล่นริมทะเลกนั ” บรคู กไ็ ดช้ วนเรนนี่ไปเดนิ เล่นทร่ี มิ ทะเล เรนนเ่ี อ่ยตอบทันที “ไปสิ” ทั้งสองนั่งลงบนหาดทรายแล้วมองไปยังท้องทะเลอันสุด ลูกหูลูกตาท่ีมแี สงประกายระยิบระยับจากแสงของดวงอาทิตยท์ ีต่ ก กระทบมายังพื้นผิวน้ำทะเล ภาพเหล่านี้มันเคยเกิดขึ้นแล้วมันผุด ขึ้นมาครั้งแรกเมื่อตอนที่เรนนี่จ้องตากับฉลามขาวในวันนั้น เรนน่ี หันไปสบตากบั คนท่นี ่ังข้างๆ แล้วบรคู กเ็ อ่ยถามว่า “มอี ะไรเหรอ”

20

20 “หน้าเธอดซู ดี ” หลังมอื ของบรคู แตะไปที่หนา้ ผากของเรนน่ีเพ่ือตรวจว่าคน ตรงหน้าเป็นไข้รึเปล่า ยิ่งเวลาที่บรูคสบตากับเรนนี่ ทำไมเรนนี่ถึง รู้สึกวา่ เขาเหมือนคนมคี วามรักขนาดนีน้ ะ เรนนีเ่ อย่ ถาม “เปน็ หว่ งฉันเหรอ” “……” “ฮา่ ๆ ลอ้ เล่นนา่ ” “เปน็ ห่วงสิ” “หอื้ ?” “เธอเขา้ ไปอยู่ในถ้ำเถอะแดดเร่ิมจะแรงแลว้ เดยี๋ วฉนั มา” “นายจะไปไหน” “อยแู่ ถวๆนีแ้ หละเธอเขา้ ไปรอในถ้ำนะ” “นายจะไปไหน ฉันไปด้วย” “ไม่ต้องไป ฉันจะไปหาอาหารใหเ้ ธอ เข้าไปรอข้างในนะ” “กไ็ ด้”

21