หนังสือคติธรรมคำกลอน

อายวุ ัฒนมงคลกาล​๗๕​ปี พรรษา ๕๕ พระครโู สภณวินัยวัฒน์ (เวนิ ​คเุ ณสโก) เจ้าอาวาสวดั บรู พาโคกเครือ​ เจา้ คณะอำ� เภอยางตลาด​(ธ) จังหวัดกาฬสินธ์ุ ๑๕​สิงหาคม​๒๕๖๓

ปพี ทุ ธศักราช ๒๕๔๕ รับรางวัลเสาเสมาธรรมจักร ดา้ นผ้ทู ำ� คณุ ประโยชนต์ อ่ พระพุทธศาสนา

รบั โล่ประกาศเกียรติคุณอทุ ยานการศกึ ษาดีเด่นในวดั ประจ�ำปี ๒๕๖๑ วันท่ี ๒๖ กันยายน ๒๕๖๒ ณ หอ้ งประชมุ พทุ ธมณฑล จงั หวดั นครปฐม รบั พระราชทานสัญญาบตั รพดั ยศเจา้ คณะอ�ำเภอชั้นเอก วนั ท่ี ๑๓ ธนั วาคม ๒๕๖๒ ณ วดั พระธาตเุ ชิงชุมวรวหิ าร จังหวดั สกลนคร

























มทุ ติ าพจน์ เสาร์สิบหา้ ​ สงิ หาคม ​ อุดมฤกษ์ อรุณเบิก​ ฟากฟ้า​ นภาสนอง เจ็ดสบิ หา้ ​ บรรจบ​ ครบครรลอง ศิษย์ท้ังผอง ​ ทกุ ดา้ น ประสานใจ กราบ​พระคร ู​ โสภณ วนิ ยั วฒั น์ นอ้ มมนสั ​ จดั งาน ​ จงึ ขานไข มุทิตา ​ สักการะ ​ ประทับใจ ทกุ อยา่ งให้​ ไม่บกพรอ่ ง​ แคลว่ คลอ่ งดี เจา้ อาวาส ​ ปราชญ์เดน่ ​ เปน็ สง่า พฒั นา​ หาให้ ​ ไมห่ นา่ ยหนี บรู พา ​ โคกเครอื ​ เอ้อื อารี ท�ำเตม็ ท​ ่ี มคี นชม​ อุดมการณ์ เจา้ คณะ อ�ำเภอ ยางตลาด ไมผ่ ิดพลาด ​ ผลงานเน้น ​ เปน็ หลกั ฐาน ธรรมยุต ​ จุดส�ำคญั ​ ท่านเจอื จาน สนองงาน ​ ทุกดา้ นครบ​ จบขน้ั ตอน

กาฬสินธ ุ​์ ได้ยินกนั ​ ตอ้ งสรรเสริญ หลวงปู่เวนิ ​ เจริญเด่น​ เป็นทางสอน ไม่ถือตัว ​ รู้ทว่ั ไป ​ ใจอาทร ทา่ นแน่นอน​ เมตตาจติ ​ คนติดตาม พัฒนา​ ชุมชน ​ ผลงานเดน่ โดยมงุ่ เน้น​ ศีลห้า สกิ ขาสาม วดั จะด ี​ มบี ้านช่วย ​ อ�ำนวยตาม ปรากฏนาม​ รับรางวลั ​ นนั้ มากมี ที่สบิ สาม ธันวา ​ ผา่ นมานัน้ ได้เลอ่ื นขนั้ ​ ชั้นเอก ​ ภิเษกศรี เจ้าคณะ​ อำ� เภอ​ เลศิ เลอดี ผลงานช้ี มหี ลายหลาก ​ ฝากสงั คม วาระด​ี ส�ำคญั ​ คล้ายวันเกิด พรประเสรฐิ ​ บารม​ี ทสี่ ่งั สม ขอเดชะ​ พระไตรรตั น์​ วฒั โนดม น้อมกราบก้ม​ มทุ ติ า ​ บชู าคณุ ฯ ศิษยานศุ ษิ ย์

สารบัญ ผเู้ ยอื นโลก ๑ สละ ๑๔ งานศพพบธรรม ๒ จบทใ่ี จ​ ๑๕ จติ เดมิ แท ้ ๓ ลวงตา ๑๕ พระสทั ธรรม​ ๔ สตปิ ญั ญา ๑๖ อธรรม ๕ ความขยนั ๑๖ บา้ หรอื ด ี ๖ ปากปลาหมอ ​ ๑๗ สง่ิ ศกั ดส์ิ ทิ ธ ิ์ ๗ กรรมนำ� ทาง ๑๘ ความใครม่ ใิ ชธ่ รรม ๘ ฝกึ ฝน ๑๘ สมมตุ บิ ญั ญตั ิ ๙ อยา่ ประมาท ๑๙ ไมจ่ รี งั ๙ ผใู้ ห​ ้ ๒๑ สงั่ สมบญุ ๑๑ บรจิ าค ๒๑ ฝกึ ใจ ๑๑ รชู้ ดั ๒๒ เกดิ ขน้ึ ตง้ั อยู่ ดบั ไป ๑๒ รกั ษาความด ี ๒๒ ยกยอ่ ง ๑๒ วถิ ธี รรม ๒๓ คนรกั คนชงั ๑๓ ชว่ั คราว ๒๔ สขุ แท ้ ๑๓ เขา้ ใจโลก ๒๔ จติ ทฝ่ี กึ ฝนแลว้ ๑๔ โควดิ ๑๙ ๒๕

รม่ เงาญาต ิ ๒๖ วางภาระ ๓๘ อภยั ๒๖ สขุ ภายใน ๓๘ สตธิ รรม ๒๗ ปญั ญา ๓๙ อนตั ตา ๒๗ บว่ งกรรม ๓๙ ผหี ลอก ๒๘ ศรทั ธาความด ี ๔๑ โลกธรรม ๒๘ วชิ าคจู่ รณะ ๔๑ ทางสายกลาง ๒๙ สามคั ค ี ๔๒ สมณะ ๒๙ ลขิ ติ เอง ๔๒ หนกั แนน่ ๓๑ แรงกรรม ๔๓ ทาน ศลี ภาวนา ๓๒ สขุ จากละ ๔๓ ทพี่ งึ่ สงู สดุ ๓๓ เขา้ พรรษา ๔๔ ตณั หาคอื ยาพษิ ๓๔ ศลี หา้ ๔๔ ถอื ตวั ๓๔ อยา่ ยดึ มนั่ ๔๕ โทสคั ค ิ ๓๕ ธรรมดา ๔๕ พธิ รี ตี อง ๓๕ มองสว่ นด ี ๔๖ สมั มาทฐิ ิ ๓๖ เจตนารมณ ์ ๔๗ มคิ สญั ญ ี ๓๗ โรงละคร ๔๘



1 ผ้เู ยือนโลก เราทัง้ หลาย ​ คือแขก​ ผแู้ ปลกหน้า มาเย่ียมเยอื น ​ โลกา​ มิช้าเน่ิน มาแสดง ​ บทบาท​ ทีข่ าดเกนิ พอเพลิดเพลนิ ​ พลดั พราก​ แล้วจากไป อะไรเป็น แกน่ แท้​ แก่ชีวติ อยา่ มัวเมา ​ ยดึ ตดิ ​ จิตหลงใหล สรรพสิ่ง ​ ทงิ้ ไว ้​ ใชข่ องใคร เพียงปกป้อง ​ ผ่านไป​ ไม่ยัง่ ยนื กฎไตรลักษณ​์ ประจกั ษแ์ จง้ ​ ทกุ แห่งหน ทัว่ สากล​ ในโลกา ​ อยา่ ได้ฝืน ปลงปล่อยวาง ​ จางละ​ สละคืน เบกิ บานต่ืน​ ร้แู จง้ ​ แหง่ สัจธรรมฯ

2 งานศพพบธรรม ไปงานศพ​ ความจริง​ ส่งิ ทเี่ ห็น ทุกคน​เป็น ตอ้ งตาย ทั้งชายหญิง ระลกึ ถึง ​ ความตาย​ ได้บญุ จริง อนั เปน็ สงิ่ ​ ประเสรฐิ ​ เกิดปัญญา เห็นสงั เวช ​ เหตผุ ล​ ใหค้ น้ คดิ ว่าชีวติ ​ เหลอื อยู่ รคู้ ุณค่า ท�ำความด ​ี ให้กศุ ล​ ผลนำ� พา อยา่ ชกั ชา้ ​ เรง่ ทำ� ​ แต่ความดีฯ

3 จิตเดมิ แท ​้ จติ เดิมแท้ กิเลสจร ​ บริสุทธ​ ์ิ แน่ชัด ​ ประภสั สร ตัณหาใหม ่​ มาเยอื น​ ให้เคล่อิื นไหว อุปมา ​ หลดุ หาย ​ กระจายไป มีสิ่งใด​ เข้าครอง ​ จงึ หมองมน เหมอื นจติ ท ี่​ ธารา​ ทว่ี า่ ใส กเิ ลสท้น​ กวนกระต้นุ ​ ขุน่ คือผล ประภัสสร​ ก่อนเจือปน ทว่ มปิด ​ ผดิ จากเดมิ ฯ

4 พระสทั ธรรม​ พระสทั ธรรม ​ นำ� สตั ว์ ​ ลว่ งวัฏฏะ สว่ นโอฆะ​ ตัณหา ​ มาเหน่ยี วร้งั พาเหล่าสัตว ์ สูญส้ิน​ ให้ภนิ ท์พัง ทกุ ข์ประดงั ​ นิจมน่ั ​ นิรันดรก์ าล ขอพระธรรม ​ ความด ี ทส่ี ุขุม ช่วยโอบอุ้ม​ ประชมุ ชน พ้นสงสาร มสี ติ ​ ด�ำรงม่ัน ปญั ญาญ​ าณ ทุกก้าวผ่าน สงบเย็น ​ และเปน็ ธรรมฯ

5 อธรรม สงั คมไทย ​ สมยั ใหม​่ เปลีย่ นไปมาก มหี ลายหลาก อธรรม ที่ย�่ำแย่ หลักวนิ ยั ​ ไมม่ ั่น มีผนั แปร วิบตั ิแท ​้ ความคิด ​ ท่ผี ดิ ทาง คนไม่ดี เตม็ เมือง ​ ยงั เรืองร่งุ ผ้ผู ดงุ ​ หลกั วินัย ​ ไม่เสริมสร้าง ปรยิ ัต ิ​ ปฏบิ ตั ​ิ จดั เป็นทาง สสู่ วา่ ง ​ ปฏิเวธ​ เหตุตามควร เรยี นมามาก ​ หากไมท่ ำ� ​ กำ� มือเปล่า ประโยชน์เลา่ ​ ฟงั ว่า ​ ชา่ งนา่ สรวล เพยี งจำ� ได ​้ ไขวเ้ ขว​ ยังเรรวน คดิ ใคร่ครวญ ​ ลว้ นสัญญา​ นา่ ข�ำจริงฯ

6 บ้าหรือดี ใครจะว่า ​ บ้าบอ ​ ก็ช่างเถิด เราไม่เปดิ ใจรับ ​ ไปกับเขา จะคดิ ด​ี คิดช่วั ​ ก็ตัวเรา จะแบกเอา ​ อตั ตา ​ บ้าหรอื ไร คนสว่ นมาก ​ ว่าด​ี ยงั มีบา้ ตา่ งแตว่ ่า​ ไมเ่ หน็ ​ เป็นนสิ ยั จึงมองขา้ ม ​ ความจรงิ ​ ทกุ ส่งิ ไป หมดทางให ​้ แก้ตน ​ เป็นคนดฯี

7 สิ่งศักด์ิสทิ ธ์ิ สง่ิ ศักดิ์สทิ ธ ์ิ ทแ่ี ท ้​ ตอ้ งแก้ไข ได้ทนั ใด​ ฉบั พลัน ​ ทันตาเห็น ใช่อ้อนวอน ​ ร้องขอ​ รอเชา้ เยน็ กว่าจะเป็น ​ เชน่ ขอ​ ต้องรอนาน ประพฤตธิ รรม ​ มผี ล​ ใหพ้ ้นทุกข์ บงั เกดิ สุข ​ เลวร้าย ​ จะไกลผ่าน คือของจรงิ ​ ไมแ่ ปรผัน ปัญญาญาณ ไดพ้ บพาน​ ส่งิ ศกั ดสิ์ ทิ ธ์ิ ​ ท่ีติดตวั ฯ

8 ความใครม่ ใิ ชธ่ รรม ความโหดร้าย ​ เคอื งแค้น ​ ท่แี น่นหนัก เกดิ จากรกั มวั เมา เขลาเป็นใหญ่ หลงระเริง ตณั หา นำ� พาไป ราคะใคร​ ่ ลวงติด จงึ คิดครอง พทุ ธองค์ ทรงตรสั ไว้ชัดแจง้ อย่าปรุงแต่ง ม่นั หมาย ​ ใชเ่ จา้ ของ สตั วท์ ัง้ หลาย ข่นุ เคือง ทกุ ขเ์ นอื งนอง โลกจึงตอ้ ง หมองไหม ้ วุ่นวายแลฯ

9 สมมตุ ิบญั ญตั ิ อันนามนัน้ ​ บัญญตั ไิ ว ้​ ใชเ้ รยี กขาน อย่าหลงพาล​ เปน็ จรงิ ​ ทุกสง่ิ สรรพ์ แทส้ มมตุ ​ ิ ชื่ออา้ ง​ ให้ตา่ งกนั อยา่ ยดึ มั่น​ วา่ นาม​ เป็นความจรงิ ฯ ไมจ่ ีรงั ชวี ิตน ​ี้ ทกุ ข์​ด่ืน ​ เปน็ พืน้ ฐาน สดุ จะตา้ น ทนยาก ​ ล�ำบากเหลือ สรรพส่งิ ​ อาศยั ​ ใชจ้ ุนเจือ เปน็ เพยี งเพือ่ ​ ผ่านไป​ ไม่จรี งั ฯ

10

11 สง่ั สมบญุ สุโข​ ปญุ ฺสฺส​ อุจจฺ โย. การสง่ั สมบุญ​ น�ำสุขมาให.้ การสัง่ สม​ ซงึ่ บุญ ​ หนนุ ชวี ติ ผลสมั ฤทธิ ​์ ก่อสขุ ​ ทุกสถาน รกั ษาศีล​ ภาวนาม​ ัย ถวายทาน ผลบันดาล​ สคุ ติ ​ เปน็ ทไ่ี ปฯ ฝึกใจ ธรรมะ ​ พทุ ธองค์ ไมเ่ สริมส่ง ​ ความหลงใหล ทรงสอน ​ ใหฝ้ กึ ใจ คือปัญญา​ พานิพพานฯ

12 เกดิ ขน้ึ ตงั้ อยู่ ดับไป ธรรมดา ​ ความตาย ท้ังชายหญงิ คือความจรงิ เทย่ี งแท้ ไม่แปรผัน สรรพสตั ว ​์ โลกนี้ ​ มีเหมอื นกนั ไมเ่ ลอื กชั้น ​ พันธ์เุ ผา่ วา่ เหล่าใด หากเขา้ ใจ​ สจั จะ​ ควรละออก อยา่ พูนพอก​ ยดึ ตดิ ผดิ วิสัย เมอื่ เกดิ ข้นึ ​ ต้ังอย ู่​ คู่ดับไป ไม่มีใคร ​ หลกี เร้น ​ เปน็ สามัญฯ ยกยอ่ ง พงึ ขม่ ซ่งึ ค​ นพาล อภบิ าล​ ซึ่ง​คนดี สังคม ​ จะสขุ ี เพราะยกย่อง ​ ถกู ต้องแลฯ

13 คนรกั คนชงั บรุ าณกล่าว​ คนรักเรา​ เทา่ ผืนหนงั สว่ นคนชัง​ นนั้ เล่า​ เท่าผนื เสอ่ื ทำ� ตหี น้า​ เสแสรง้ ​ แกลง้ คลมุ เครือ ไม่ควรเชื่อ​ เพียงภายนอก​ มักหลอกลวงฯ สุขแท้ ความสุข ​ ทแ่ี ท้จรงิ ไม่อ้างองิ ​ สง่ิ สมมตุ ิ วิมตุ ​ คือสูงสดุ ​ จะน�ำส​ู ่ พระนิพพาน ทุกสิง่ ​ เพยี งอาศยั อยา่ ยดึ ไว ้​ ไมอ่ ย่นู าน สขุ ทุกข ​์ แคท่ างผา่ น สงบเยน็ ​ จะเป็นเองฯ

14 จติ ทฝี่ กึ ฝนแล้ว จิตตฺ ํ​ ทนตฺ ํ​ สุขาวหํ. จิตท่ีฝกึ ดีแล้ว​ น�ำสขุ มาให.้ จติ ทีฝ่ ึก​- ฝนด​ี ย่อมมผี ล ไมร่ อ้ นรน แนว่ แน่​ ชว่ ยแกไ้ ข อารมณจ์ ร ​ วา้ ว่นุ ​ ทขี่ นุ่ ใจ ระงับภัย สุขแท ้​ แก่ตนเองฯ สละ การสละ​ ย่ิงใหญ​่ เพราะใจกวา้ ง เป็นการสร้าง รอยยมิ้ ​ เอมอม่ิ ใ​ห้ ชโลมโลก ​ ให้สวย ​ ดว้ ยน�ำ้ ใจ แบง่ ปนั ไป ​ เผือ่ แผ่ แก่สงั คมฯ

15 จบทใี่ จ​ นง่ิ สงบ ​ จบทใี่ จ​ ไม่ว้าวนุ่ มิข้องขุ่น​ เศร้าหมอง ​ จติ ผ่องใส ปญั ญาผุด หลดุ พ้น​ ผลภายใน สว่างไสว ​ อมิ่ เอม​ เปรมฤดีฯ ลวงตา อนั รปู งาม ลวงตา ​ วา่ สวยยิง่ แตค่ วามจริง ​ หลอกไป ​ ใหใ้ หลหลง จติ หว่นั ไหว ​ ใจสะทา้ น ต้านไมล่ ง ตัวเสรมิ ส่ง​ กิเลส​ เหตปุ ัจจยั ท้ังเหมน็ เนา่ ​ คลกุ เคลา้ ​ เฝ้ารักษา เหตนุ ำ� พา แห่งโรค ​ ทุกข์โศกใหญ่ พาเศรา้ หมอง ​ นองเนือง ​ เร่อื งจติ ใจ แลมิใช่ ​ หนทาง​ ปลงวางเสยี ฯ

16 สตปิ ญั ญา ยามมเี ร่อื ง ​ วายวุ่น​ ใหข้ นุ่ จิต พึงโปรดคิด ใช้ปญั ญา ​ มาแกไ้ ข อยา่ ด่วนท�ำ​ ผดิ พลาด ​ ตดั สินใจ ทำ� สง่ิ ใด ​ ใชส้ ติ​ พิจารณาฯ ความขยนั ปราชญ์วา่ ​ ความเกยี จครา้ น คือตวั การณ ์​ บอ่ นท�ำลาย การงาน ​ ท่มี ากมาย ไมส่ �ำเร็จ ​ เผล็ดผลพลนั ทางโลก​ หรือทางธรรม ต้องนอ้ มนำ� ​ ความขยัน ลลุ ่วง ​ โดยเรว็ วัน วัฒนา​ สถาพรฯ

17 ปากปลาหมอ​ ปากปลาหมอ​ กอ่ ภยั ​ ตายเพราะปาก พาลำ� บาก​ โบราณ​เตอื น ​ เหมือนคำ� สอน พูดกอ่ นคิด​ ชีวิต ​ มิดม้วยมรณ์ คิดเสยี กอ่ น​ พดู จา สภุ าษิต ไมร่ จู้ ัก​ กาละ ​ สถานที่ จะบดั ส ี​ หายนะ​ วิปริต อกี ความดี​ สร้างมา​ พาม้วยมดิ ต้องถูกปดิ ​ เพราะปาก​ ล�ำบากตน ยามมีเรอ่ื ง ​ วุ่นวาย ​ ใจอย่าหมอง ควรไตร่ตรอง ​ ตรวจตรา ​ หาเหตุผล อย่าด่วนคดิ ​ ผิดพลาด ​ อาจเสยี คน พงึ ฝึกฝน ​ ต้ังสต​ ิ พจิ ารณาฯ

18 กรรมน�ำทาง เหล่าสตั ว​ ์ ในโลกน้ี กรรมน�ำช​้ี ใหเ้ ปน็ ไป กระทำ� ​ ความชว่ั ใด รบั วบิ าก จากผลกรรม เลวด​ ี มีสูงศักด์ิ เกิดจากหลกั ​ ทก่ี ระท�ำ บาปบญุ ​ ยอ่ มหนุนนำ� ใหป้ ระสบ ​ พบชวั่ ดีฯ ฝกึ ฝน คบั ท ี​่ ยังอย่ไู ด้ แต่คับใจ ​ นั้นอยยู่ าก ฝกึ ฝน​ ทนลำ� บาก ผ่านพน้ ไป​ จกั ไดด้ ี จะอย​่ ู ในท่ใี ด ยอ่ มมภี ยั ​ ในทุกที่ หากใจ ​ ไม่ไยดี ก็สบาย​ หายกงั วลฯ

19 อยา่ ประมาท เกดิ วกิ ฤต โควดิ ​ ชีวิตเปลี่ยน ทำ� ความเพยี ร ฝกั ใฝ่​ ในกศุ ล แสงแหง่ ธรรม ​ ต่ืนร้ ​ู สกู่ มล เพอ่ื ฝกึ ฝน​ ขัดเกลา​ บรรเทาไป หากมวั หลง​ หมกอย่​ ู มิรู้สรา่ ง ต้องหลงทาง ​ เป็นแน ​่ ยากแก้ไข มีก�ำลงั ​ ยังอยู่ สู้ต่อไป ควรรีบไว ตง้ั หน้า ใฝห่ าดี จะรอให้​ แก่ชรา​ เข้ามาเตือน โรคมาเยือน​ รา่ งกาย​ ทัง้ หลายนี่ ชีวติ เคย ​ สุขสบาย ​ มาหลายปี กำ� ลงั ดี ถดถอย ​ ลดนอ้ ยลง อยา่ ประมาท ​ วนั คนื ​ กลืนกินสตั ว์ มีวบิ ัต ​ิ เส่ือมสลาย​ อย่าใหลหลง อบุ ตั ิก่อน ​ แปรผัน​ ไม่มัน่ คง ทกุ ข์ยืนยง ​ คงอย ู่​ คกู่ ายา เร่งบำ� เพญ็ ​ กศุ ล ​ ตนรบี สรา้ ง เป็นหนทาง ดีหนุน มากคณุ คา่ ท่ีพงึ่ อนื่ ​ เพยี งอาศยั ​ ไม่นานลา ส่วนปญั ญา ​ ทีพ่ งึ่ ​ หนง่ึ อุดมฯ

20

21 ผใู้ ห​้ ททมาโน​ ปิโย​ โหต.ิ ผใู้ ห้​ ยอ่ มเป็นทีร่ กั . ผใู้ ห.้ ..น้ัน ผลบุญ​ หนุนย่งิ ใหญ่ ยอ่ ม...จะได ้​ ไมตร ​ี ทีล่ ้นเหลือ เปน็ ...กศุ ล ​ ผลทาน​ หม่นั จุนเจอื ทีร่ ัก...เม่อื ท่านอย​ู่ ในหม่ชู นฯ บรจิ าค บริจาค เถิดหนา ​ นา่ สรรเสริญ ใหจ้ �ำเร​ิญ​ พรอ้ ม​พรงั่ ​ ดง่ั ปรารถนา สละทาน​ ช่วยชาต ​ิ พัฒนา เพือ่ ฟนั ฝ่า​ โควดิ ​ วกิ ฤตไทยฯ

22 สมาธ​ิ รชู้ ดั ปญั ญาเดน่ รชู้ ดั เหน็ ​ กับสังขาร เพยี งอาศยั ​ สตมิ นั่ ​ ไม่ยาวนาน เม่อื ถึงกาล ​ เกดิ ดับ ​ ย่อมกลบั คนื ฯ ไวใ้ ช​ ้ แตกดบั ​ รักษาความดี พึงรกั ษา​ ความดี ​ ทม่ี ีไว้ อยา่ ปลอ่ ยให ้​ ความเขลา ​ มาเผาผลาญ ภาวนา​ ศีลมน่ั ​ หมั่นท�ำทาน สมัครสมาน ​ ปรองดอง ​ ท้งั ผองชน อกี เทิดทนู ​ ชาติศ​ าสน​์ กษัตรยิ ไ์ ว้ ศนู ยร์ วมใจ ​ ชาวประชา​ สถาผล ตอบแทนคุณ​ แผ่นดิน​ แม้สิน้ ชนม์ ให้มากล้น​ ดีเหลือ ​ เหมือนเกลือเคม็ ฯ

23 วิถีธรรม ชีวิตเรา ​ นานไป​ ได้ผันผ่าน ประสบการณ​ ์ รบั ร​ู้ เหมือนครูสอน สรรพสง่ิ ​ ท้งั หลาย​ ไมแ่ น่นอน สุขทุกขผ์ ่อน ​ เลอื นหาย​ ดง่ั สายลม มผี ดิ หวัง ​ สมหวังใ​จ ในบางครง้ั มพี ลาดพล้ัง​ มีสนุก ​ มสี ขุ สม มีเหนื่อยหนา่ ย ​ แทท้ อ้ ​ กอ่ อารมณ์ ใหโ้ ศกตรม ​ แสนสลด ​ หมดหนทาง พงึ ศกึ ษา​ กายจติ ​ ชวี ติ น้ี หาวถิ ​ี ทางแห่ง ​ แสงสวา่ ง ใชป้ ญั ญา ​ แกไ้ ข ​ ใจปลอ่ ยวาง เย็นวางวา่ ง ​ สขุ สงบ​ พบพระธรรมฯ

24 ชั่วคราว สขุ ทกุ ข ​์ ธรรมดา ผ่านไปมา ​ เป็นอยา่ งน้ี ปลอ่ ยปลง ​ อยา่ หลงมี ความไมเ่ ท่ียง ​ เพยี งชัว่ คราวฯ เข้าใจโลก ผู้เข้าใจ ต่อโลก ​ ไม่โศกเศรา้ ร่างกายเรา​ เกิดดบั ​ ตอ้ งลับล่วง ไมห่ วน่ั ไหว ​ ทุกอยา่ ง ​ ส่ิงทั้งปวง พงึ หมดห่วง ​ ปลงละ ธรรมดาฯ​

25 โควิด ๑๙ พษิ โควิด ​ หนักหนา​ โลกว้าวุ่น คนหวั หมนุ ​ ยากจน ​ ตอ้ งทนสู้ แสนลำ� บาก ปากทอ้ ง ​ ต้องเลยี้ งดู ใครจะร ​ู้ รอดชวี ติ ​ อนจิ จา จนอย่แู ลว้ ซำ้� ทน​ ยงิ่ จนหนกั ทั้งทร่ี ัก ​ ชีวติ ​ ยงั คดิ ฆา่ ท�ำลายตน​ เพราะเบ่อื ​ เหลือระอา หนปี ญั หา ​ ผดิ ทาง ​ สร้างกรรมเวร สติมา ​ ต่ืนร​ู้ จงสตู้ อ่ อย่าทดท้อ ​ ความหวัง ​ ยังพอเห็น ฟา้ หลังฝน​ งามงด ​ ตามกฏเกณฑ์ ความร่มเยน็ ​ รอท่า ​ ข้างหน้าตน ทกุ ชวี ติ ​ เหมือนกนั ​ อดกลนั้ เถิด ภยั บงั เกดิ ​ รุกราน ​ ย่อมผา่ นพน้ ใช้ปญั ญา ​ แกไ้ ข​ ไมท่ ุกขท์ น จะเกิดผล ​ ดีงาม​ ตามตอ้ งการฯ

26 ร่มเงาญาติ รม่ ใดเล่า​ จักเท่า​ รม่ เงาญาติ ทีส่ ามารถ​ ชว่ ยได ​้ หลายหลายสิ่ง เมื่อยามยาก ​ เหน็ ใจ ​ ให้พงึ่ พงิ ไม่ทอดท้ิง ​ ทุกข์ดว้ ย ​ ช่วยกันไป แต่รม่ อื่น ​ เพียงให้ ​ ไดค้ ลายร้อน จะอาทร ​ นอ้ งพ ี​่ มีทีไ่ หน ต่างจากญาต ิ​ ทีด่ ​ี มนี �้ำใจ ​ถงึ อยู่ไกล​ ยังระลึก​ นึกถงึ กันฯ อภยั ตะวนั ร​ อน ลบั หาย ​ จากปลายฟา้ เปน็ สัญญา ​ เปลี่ยนผัน สวู่ ันใหม่ ชวี ิตท​่ ี ผดิ พลาด ​ ตัดท้งิ ไป ใหอ้ ภัย ​ เร่ิมท�ำ​ แต่กรรมดฯี

27 สตธิ รรม สติ​ เปน็ เครือ่ งก้นั ร้เู ท่าทัน ​ กนั อารมณ์ หากไหล ​ พงึ ใชข้ ่ม ระลกึ ตาม​ ความเป็นจรงิ ปญั ญา ​ มาช่วยตัด จกั เหน็ ชัด ​ สัจจะยงิ่ ทัง้ มวล​ ล้วนเป็นสิ่ง เกดิ ดับไป ​ ไม่เท่ยี งทนฯ อนตั ตา สังขาร ​ ย่อมไม่เที่ยง อาศัยเพียง ​ เพอ่ื หลดุ พ้น อนตั ตา ​ ไมใ่ ชต่ น อย่าส�ำคญั ​ วา่ มั่นคงฯ

28 ผหี ลอก อย่าไปสอ่ ง ​ หรอื ตรวจ​ ส�ำรวจผี ควรทำ� ด ี​ มีไว้​ ไมเ่ สยี หาย ถึงเวลา แตกดบั ลาลับกาย ชนท้ังหลาย มองดี​ ที่ผลงาน ส่วนเร่อื งผ ​ี ปางหลงั ​ แตค่ รัง้ ก่อน คอยหลอกหลอน​ คนเขลา​ ไม่เอาถ่าน อบายมุข ​ พาต่�ำตก หกประการ เมื่อพบพาน ​ ตอ้ งหลกี หน ​ี ผตี วั จรงิ ฯ โลกธรรม ควรมองโลก ​ มองธรรม ​ ใหล้ ้�ำลึก เพียรเพ่งนกึ น�ำตน​ ให้พน้ ผา่ น โลกธรรม ​ แปดต้อง ​ ข้องพบพาน มีมานาน ​ ใหเ้ ห็น ​ เชน่ นั้นเองฯ