ความสัมพันธ์ระหว่างวรรณคดีกับนาฏศิลป์ไทย

วิ ช า ภ า ษ า กั บ วั ฒ น ธ ร ร ม ความสัม พันธ์ ระหว่างวรรณคดี กับนาฏศิลป์ไทย

ประวัติของนาฏศิลป์ ไทย นาฏศิลป์ เป็ นศิลปะแห่งการละครและ ฟ้ อนรำ การดนตรีและการขับร้อง รวมเข้า ด้วยกัน นาฏศิลป์ ไทยเกิดขึ้นจากอารมณ์ ความรู้สึกและความเชื่อต่างๆ ซึ่งสะท้อน ออกมาเป็ นท่าทางแบบธรรมชาติและ ประดิษฐ์ขึ้นเป็ นท่าทางโดยแสดงความ เคารพบูชาด้วยการเต้นขับร้อง ฟ้ อนรำ เพื่อความพึงพอใจ

การแสดงนาฏศิลป์ ไทย การแสดงนาฏศิลป์ ไทยนั้น เป็ นส่วนหนึ่งของวิชาศิลปะ สาขาวิจิตรศิลป์ อันเป็ นศิลปะ ที่สร้างสรรค์ความงาม สร้าง ขึ้ นเพื่ อสนองความต้องการ ของอารมณ์และจิตใจเพื่อให้ เกิดพุทธปั ญญา

ความหมายนาฏศิลป์ ไทย ตามพจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2525 หมายถึง ศิลปะแห่งการละคร หรือการฟ้ อนรำ อาคม สายาคม(2509:1)ได้กล่าวไว้ว่า นาฏศิลป์ หมายถึง การฟ้ อนรำ อมรา กลํ่าเจริญ(2531:2)ให้ความหมาย ว่า นาฏศิลป์ หมายถึง การฟ้ อนรำที่ มนุษย์ประดิษฐ์ขึ้ นจากธรรมชาติ

ละครร้อง เป็ นละครที่ดำเนินเรื่องด้วยการร้อง ซึ่งเกิด ขึ้ นในสมัยรัชกาลที่5ใช้ท่ารำแบบสามัญชน ละครพูด เป็ นละครที่ดำเนินเรื่องด้วยการพูด ใช้ท่าทาง ตามธรรมชาติการแสดงสีหน้าและอารมณ์ตาม แบบอย่างในชีวิตจริง บทละครต้องมีคำพูดที่ มีความจับใจ สมเหตุสมผล