สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ 25

๕๑๘ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายกวนอูก็ขับม้ามายัง รถพี่สะใภ้ แล้วบอกเน้ือความซ่ึง ได้รบพุ่งกับแฮหัวตุ้น แลโต้ตอบ กับเตียวเล้ียวน้ันให้พ่ีสะใภ้กับ ซุนเขียนฟัง แล้วก็พากันเดิรทาง ไปได้ห้าวัน พอฝนตกหนักหาท่ี สานักมิได้ จงึ แลข้นึ ไปเห็นบ้านอยู่ บนเนินเขา ก็พากันเข้าไปจะขอ อาศรัย กัวเสียงนายบ้านน้ัน เปนคนชรา จึงถามว่าท่านช่ือใด มาแต่ไหน กวนอูบอกว่าข้าพเจ้าช่ือกวนอู แล้วเล่าเนื้อความให้กัวเสียงฟังทุกประการ กัวเสียงจึงว่า ครั้งปู่ย่าตายายข้าพเจ้า ก็อาศรัยทามาหากินอยู่ตาบลบ้านนี้ ตัวข้าพเจ้าก็ได้ยินเลื่องลืออยู่ว่าท่านมี ฝีมือกล้าหาญ พึ่งได้รู้จักท่านวันน้ี กัวเสียงจึงเชิญกวนอูแลพ่ีสะใภ้ขึ้นไปบนเรือน แล้วตกแต่งเข้าปลา อาหารเลยี้ ง ครัน้ เวลาพลบคา่ บตุ รกัวเสียงพาพวกเพอ่ื นเจด็ คนเข้ามาในบา้ น กวั เสียงเหน็ จึงเรยี กบตุ ร์ให้ ข้ึนมาคานับฝากตัวกวนอูไว้ บุตรนั้นก็ข้ึนไปเห็นกวนอูแล้วมิได้คานับกวนอูตามคาบิดา จึงกลับลงไป พาพวกเพือ่ นออกไปนอกบ้าน กวนอูจึงถามกัวเสียงว่า ผู้ใดซง่ึ มาเปนอะไรกับท่าน กัวเสยี งรอ้ งไห้แล้ว จึงบอกว่า ข้าพเจ้ามีบุตรผู้เดียวนี้แลไม่เปนใจทามาหากิน คบแต่เพื่อนเที่ยวยิงเนื้อ จะเอาการส่ิงใดก็ มิได้ ซ่ึงข้าพเจ้ามบี ุตรเช่นนี้ก็เปนกรรมของข้าพเจ้า กวนอูจึงตอบว่า แผ่นดินคร้ังน้กี ็เปนจลาจล ซ่ึงไป เท่ียวยงิ เนอื้ เลน่ น้ัน ถ้ามีฝีมือเกาทัณฑแ์ มน่ ยาดกี ็เอาตัวรอดได้ เหตุใดท่านจงึ วา่ มีกรรมเล่า กัวเสยี งจึง วา่ มนั เห็นแตก่ ารสนกุ คบเพอ่ื นไปทาหยาบช้าฆ่าเน้ือเบ่ือปลา ถงึ ฝีมือเกาทัณฑจ์ ะดีแตไ่ มม่ คี รจู ะนบั ถอื ว่าดีประการใด ขา้ พเจ้าเหน็ จะไม่เอาตวั รอดได้ จงึ ทุกขถ์ งึ มันเพราะเหตฉุ นี้ กวนอไู ด้ฟังดังนน้ั ก็ทอดใจ ใหญจ่ ึงว่าเปนประเวณอี ยู่แล้ว ถา้ บตุ รดีมารดาบดิ าก็เปนสขุ แม้บตุ รชัว่ มารดาบิดากท็ กุ ข์ด้วย กวั เสียง จงึ จัดแจงทีน่ อนใหแ้ ล้ว ก็ลากวนอูออกไปนอนอย่ภู ายนอก www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๕ ๕๑๙ กวนอูกับซุนเขียนก็นอนหลับไป พอได้ กวนอู (Guan Yu) ยินเสียงม้าแลคนร้องก็ตกใจตื่นข้ึน กวนอูจึงร้อง เรียกทหารซง่ึ รักษาม้า ทหารท้งั ปวงน้นั เหน่อื ยมา หลับไปไม่รู้สึก กวนอูกับซุนเขียนจึงถือกระบ่ีลง ไป เห็นพรรคพวกพี่น้องแลชาวบ้านมาด่าบุตร กัวเสียงซึ่งล้มอยู่ กวนอูจึงถามคนทั้งปวงว่า เหตุใดบุตรกัวเสียงจึงมาล้มอยู่ฉน้ี ชาวบ้านจึง บอกว่าอ้ายคนน้หี ยาบช้านัก เห็นม้าของทา่ นงาม ลอบเข้ามาจะลักเอาไป ม้าน้ันดีดเอาจึงล้มอยู่ ข้าพเจ้าได้ยินเสียงร้องขึ้นจึงชวนกันมาดู กวนอู ได้ฟงั ดังนน้ั ก็โกรธ จึงวา่ มนั เปนคนช่วั ละไว้ให้ฟื้น ตัวขนึ้ จงึ จะทาโทษให้สาหสั กัวเสียงได้ยินเสยี งอื้ออึงก็ตกใจต่ืนข้ึน จึงลงไปเห็นบุตรนั้นล้มอยู่ พี่น้องแลชาวบ้านจึงบอก เนื้อความทั้งปวงให้ฟัง กัวเสียงจึงคานับกวนอูแล้วอ้อนวอนว่า บุตรข้าพเจ้าเปนคนช่ัว ข้าพเจ้าก็ได้ ปรับทกุ ขแ์ กท่ ่านแลว้ ซง่ึ มนั ทาผิดท้งั นีข้ า้ พเจา้ จะได้เหน็ ชอบด้วยมนั นั้นหามไิ ด้ มารดามนั น้ันมใี จรักวา่ มบี ตุ รผเู้ ดียว ท่านจงเอ็นดขู า้ พเจ้า โทษซึง่ มนั ทาผิดนน้ั ขอเสยี เถิด กวนอจู งึ ว่า ซงึ่ ทา่ นปรบั ทกุ ขก์ บั เรา น้ันก็เหมือนคาท่าน ซ่ึงโทษของมันเรายกให้ท่านแล้ว จึงกาชับทหารให้รักษาม้าไว้จงดี แล้วก็พา ซนุ เขยี นกลับมานอน ครน้ั เวลารุ่งเช้า กวั เสยี งกบั ภรรยาออกมาคานับกวนอูแล้ววา่ บุตรขา้ พเจา้ ทาผดิ ทา่ นยกโทษ เสียน้ันคุณหาท่ีสุดมไิ ด้ กวนอูจึงว่าท่านจงเรียกบุตรท่านออกมา เราจะช่วยส่งั สอนไว้ กัวเสียงจึงบอก ว่าแต่เวลาดึกนั้นฟ้ืนตัวขึ้นได้ จะพาพวกเพื่อนไปแห่งใดนั้นมิแจ้ง กวนอูได้ฟังดังนั้นก็ลากัวเสียง พาพี่สะใภ้กับซุนเขียนออกจากบ้านนั้นไปทางประมาณสามร้อยเส้น พอแลเห็นบุตรกัวเสียงขี่ม้า พานายโจรคนหน่ึงโพกผ้าเหลือง ขี่ม้าถือทวนคุมพวกเพ่ือนประมาณร้อยเศษ ลงจากเนินเขายืนสกัด ทางไว้ นายโจรน้ันจึงร้องว่าแก่กวนอูว่า ตัวเราช่ือหุยง่วนเสียวเปนทหารเตียวก๊ก ตัวจะไปแห่งใดจึง บังอาจพากันข้ามแดนเรามา ถ้าตัวรักชีวิตอยู่ จงเอาม้าซ่ึงขี่นั้นมาให้เราจึงจะปล่อยไป กวนอูได้ฟัง ดังนน้ั ก็หวั เราะ แลว้ ว่าตวั เปนทหารเตียวกก๊ เปนโจรน้ัน ยงั รจู้ ักเลา่ ป่กี วนอูเตยี วหุยหรอื ไม่ สามกก๊ วิทยา

๕๒๐ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) หยุ ง่วนเสยี ว (Pei Yuanshao) หุยง่วนเสียวจึงว่า เราไม่รู้จักได้ยินแต่ช่ือ แต่กวนอู น้ันเขาว่าหน้าแดงหนวดยาว มีฝีมือกล้าหาญนัก ซ่ึงตัวมาน้ีชื่อ ไร กวนอูได้ฟังดังน้ัน จึงแก้ถุงซ่ึงใส่หนวดนั้นออกให้ หุยง่วนเสียวดู หุยง่วนเสียวเห็นสาคัญดังน้ันก็รู้ว่ากวนอู จึงลง จากม้าวางทวนเสีย พาบุตรกัวเสียงเข้าไปคุกเข่าคานับกวนอู แล้วว่าข้าพเจ้าไม่รู้จัก ซ่ึงได้ว่ากล่าวหยาบช้าแก่ท่านขออภัย เสียเถิด แลข้าพเจ้าน้ีแตพ่ อเตียวกก๊ ตาย ก็พาพวกเพื่อนมาเปน โจรอยู่ ณ เขาตาบลน้ี ซึ่งข้าพเจ้าคิดการจะมาทาร้ายท่านทั้งนี้ เพราะบุตรกวั เสยี งชักชวนมา แล้วเล่าเนื้อความซ่งึ บตุ รกวั เสียง มาบอกน้ันใหก้ วนอูฟังทุกประการ แลบุตรกัวเสยี งนั้นออ้ นวอน ว่า ขา้ พเจ้าขออภัยโทษเสียเถิด กวนอจู งึ บอกว่า โทษตัวผดิ ครัง้ หนึง่ เรากย็ กโทษเสยี ตัวกค็ บคิดกนั ทาอกี ครัน้ จะฆา่ เสยี บดั น้ี ก็คิดถงึ ไมตรีกวั เสยี ง แลโทษตัวทงั้ สองครงั้ น้ัน เราก็ยกใหก้ วั เสยี งผ้เู ปนบิดา แลว้ บุตรกวั เสียงก็มีความ ยินดีลากวนอูไป หุยง่วนเสียวจึงบอกแก่กวนอูว่า เพื่อนข้าพเจ้ามีคนหนึ่งเปนชาวเมืองตะวันตกเปน ทหารเตียวโป้ ช่อื จวิ ฉองรูปรา่ งสงู ใหญ่มีกาลังแบกของไดห้ นกั สบิ หาบ ครน้ั เตียวโปต้ ายแลว้ จิวฉองคมุ พวกเพื่อนมาเปนโจรอยู่ ณ เขาโงจิวสนั ทางแตน่ ไี้ ปประมาณสามร้อยเส้น ข้าพเจ้าไปมาหาสู่จวิ ฉอง ๆ ก็พูดออกช่ือท่านอยู่เนืองๆ แล้วชักชวนข้าพเจ้าว่าถ้าพบท่านก็จะพาข้าพเจ้ามาอยู่กับท่าน บัดนี้เปน บุญได้มาพบท่านก่อน กวนอูจึงตอบว่า ได้เกิดมาเปนชายแลว้ คบกันมาเปนโจรอยใู่ นป่าฉน้ีผู้ใดจะนบั ถอื ว่าดี จงทิ้งความชั่วเสียเถดิ พากันไปทามาหากินอยูใ่ นบา้ นเมอื งโดยปรกตดิ กี วา่ ขณะเมื่อพูดกันอยู่นั้น กวนอูแลเห็นนายโจรคนหน่ึง ข่ีม้าคุมทหารมาประมาณร้อยเศษ หุยง่วนเสียวจงึ บอกกวนอูว่า จิวฉองมาโน่นแลว้ กวนอูเห็นรูปรา่ งจิวฉองสูงใหญ่ก็สรรเสริญว่าสมเปน ทหาร จิวฉองมาใกล้แลเห็นกวนอูมีความยินดี จึงลงจากม้าวางอาวุธเสีย เข้ามาคุกเข่าคานับกวนอู ๆ จงึ ถามว่า เหตุใดทา่ นจงึ รู้จกั นับถือเรา จวิ ฉองจงึ ว่าเมื่อข้าพเจา้ อย่ดู ้วยเตียวโป้นายโจรนน้ั กร็ ้จู ักอย่วู ่า ท่านมีสติปัญญาคิดว่าจะมาอยู่กับท่าน ก็เปนความจนใจด้วยอยู่ในอานาจเตียวโป้ คร้ันเตียวโป้ตาย ข้าพเจ้ามาเปนโจรอยู่ ณ เขาโงจิวสัน ก็ได้พูดจากันกับหุยง่วนเสียวคิดถึงท่านอยู่มิได้ขาด บัดนี้ได้มา พบทา่ นเขา้ ก็เปนบุญนกั จะขออยูเ่ ปนทหารถอื แซม่ า้ ตามท่าน www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๕ ๕๒๑ กวนอูได้ฟังดังนั้น พิเคราะห์ดู ถ้อยคาจิวฉองว่ากล่าวนั้นเห็นว่าสุจริตอยู่ ให้มีใจรักใคร่เปนอันมาก จึงถามว่าตัวท่าน จะไปกับเรา พวกเพื่อนจะทากระไรเล่า พวกเพ่ือนจิวฉองได้ฟังดังน้ัน ก็ชวนกันเข้า มาคานับกวนอูแล้วว่า ข้าพเจ้าท้ังนี้จะขอไป ด้วยทา่ น กวนอูแจง้ ดังนน้ั กล็ งจากมา้ ไปบอก แก่พี่สะใภ้ท้ังสอง นางกาฮูหยินจึงตอบว่า แต่เราออกจากเมืองฮูโต๋น้ัน ก็ได้ความลาบากยากแค้นมาเปนอันมาก เจ้าก็ไม่คิดว่าจะหาผู้คนเปน เพื่อน บัดน้ีมาพ้นท่ีลาบากแล้ว จะหาผู้คนไปน้ันจะประโยชนส์ ง่ิ ใด อน่ึงเลียวฮวั นายโจรนั้นมคี ณุ ตอ่ พ่ี แล้วอ้อนวอนวา่ จะขอมาสง่ เจา้ กว็ ่าเปนโจร จะใหม้ าสง่ นน้ั คนทั้งปวงจะนนิ ทาว่าคบพวกโจร ซง่ึ เจ้าจะ รบั เอาพวกจิวฉองไปนน้ั จงดารหิ ์ดแู ตค่ วรเถิด กวนอูได้ฟังดังน้ันก็ได้คิด จึงกลับมาบอกแก่จิวฉองว่า พี่สะใภ้เราทั้งสองน้ันเปนผู้ใหญ่ ไมย่ อมให้ทา่ นไป ทา่ นจงปกป้องกันอยทู่ ่ีนีก่ ่อนเถิด ถา้ เราไปพบเล่าปผี่ ู้พ่ีเราแล้ว จงึ จะกลับมารบั ท่าน ไปอยดู่ ้วยกัน จิวฉองได้ฟังดงั นนั้ ก็คุกเข่าลงคานับแล้ววา่ ตวั ข้าพเจา้ เกิดมาเปนชายชาตทิ หาร ได้ทาช่วั พลัดไปเปนพวกโจร อุปมาเหมอื นเข้าทม่ี ืด บดั นี้มาพบทา่ นเหมอื นหนึง่ ออกท่ีสว่าง หรอื ว่าพี่สะใภ้ของ ท่านเหน็ วา่ เปนพวกโจรอยไู่ ม่ควรทีจ่ ะเอาไป แลพวกเพื่อนทัง้ นน้ั ขา้ พเจ้าจะให้อยดู่ ้วยหยุ ง่วนเสยี ว แต่ ตวั ขา้ พเจ้าจะขอถอื แซ่มา้ ตามทา่ นไปกวา่ ขา้ พเจ้าจะส้นิ ชีวิต จวิ ฉอง (Zhou Cang) กวนอไู ดฟ้ งั ดังน้ันก็มใี จเอ็นดู จงึ เอาเน้อื ความนน้ั ไป เล่าให้พ่ีสะใภ้ฟัง นางกาฮูหยินจึงว่า เขาจะไปด้วยแต่คนสอง คนก็ตามเถิด กวนอูก็กลับมาบอกจิวฉองตามคาพี่สะใภ้ว่า หุยง่วยเสียวได้ฟังดังน้ันจึงว่า ข้าพเจ้าจะไปด้วยเปนสองคน กับจิวฉอง ๆ จึงว่า ท่านจะไปด้วยแล้วพวกเพ่ือนของเราไมม่ ี ใครควบคุม จะมิกระจัดกระจายไปหรือ ท่านจงอยู่ปกป้อง พวกเพือ่ นเหลา่ นี้ไวก้ ่อน เราไปกบั กวนอไู ด้ทส่ี านักแล้ว จึงจะ กลับมารับท่านกับพวกเพ่ือนทั้งปวงไป หุยง่วนเสียวเห็นชอบ ดว้ ย กล็ ากวนอพู าพวกเพื่อนกลบั ไปยังเขาทอี่ ยู่ สามก๊กวิทยา

๕๒๒ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) เตยี วหุย (Zhang Fei) กวนอูก็พาพ่ีสะใภ้กับซุนเขียนจิวฉองเดิรทางไป ได้สามวัน แลเห็นกาแพงบนเนินเขาใหญ่ กวนอูจึงถาม ชาวบ้านว่า เมืองน้ีช่ือใดผู้ใดรักษา ชาวบ้านจึงบอกว่าช่ือ เมืองเก๋าเซีย มีทหารคนหน่งึ ชื่อเตยี วหยุ มีฝีมอื กล้าหาญคุม พวกเพื่อนประมาณห้าสิบเศษมาไล่เจ้าเมืองเสีย เตียวหุย เข้าอยู่รักษาเมือง เกล้ียกล่อมซ่องสุมผู้คนไว้เปนกาลังได้ ประมาญห้าพันเศษ เข้าปลาอาหารก็บริบูรณ์ บันดาหัว เมืองน้อยใหญ่ทัง้ ปวงกเ็ กรงฝมี อื เตยี วหุย ไมม่ ีผู้ใดมายา่ ยีได้ แตเ่ ตียวหุยรกั ษาเมืองมาน้ีไดห้ า้ เดือนเศษ กวนอไู ดฟ้ งั ดังน้นั กม็ คี วามยินดนี ัก จงึ ว่าแกซ่ ุนเขยี นวา่ แตเ่ สยี เมืองชจี ว๋ิ มาเราพี่น้องสามคน พลัดกัน เลา่ ปี่นัน้ ก็รู้ขา่ วแล้ว แตเ่ ตียวหุยนัน้ พึง่ ได้ข่าววนั นี้ ทา่ นจงเรง่ เขา้ ไปบอกแก่เตียวหยุ ให้ออกมา รับพ่ีสะใภ้ท้งั สอง ซุนเขียนรบั คากวนอแู ล้วกล็ าไป ฝ่ายเตยี วหยุ ขณะเมอื่ แตกโจโฉมานน้ั อาศรยั อยู่บนเขาบองเอ๋ยี งสันประมาณเดือนเศษ คร้ัน รขู้ า่ ววา่ เลา่ ปี่แตกไป เตยี วหุยกค็ ุมทหารซึ่งเหลอื มานัน้ เทย่ี วสบื หาเล่าปี่ คร้นั มาถงึ เมืองเกา๋ เซียพอขาด สเบียง จึงเข้าไปขออาหารเจ้าเมืองๆไมใ่ ห้ เตียวหุยโกรธก็เข้าตีชิงเอาตราสาหรับที่ได้แล้วฆ่าเจ้าเมือง เสีย อุตส่าห์คิดอ่านซ่องสุมผู้คนไว้หวังจะคอยฟังข่าวเล่าป่ี ถ้ารู้ว่าอยู่แห่งใดก็จะไปหาแลเตียวหุยนั้น ทุกข์ร้อนอยไู่ ม่เว้นวนั พอนายประตเู อาเนอื้ ความมาบอกแก่เตยี วหุยวา่ มีทหารคนหนึ่งชื่อซุนเขยี นจะ เข้ามาหาท่าน เตียวหุยได้ฟังดังนั้นก็มี ความยินดี จึงออกไปรับซุนเขียนเข้า มา ซุนเขียนจึงบอกแก่เตียวหุยว่า เล่าป่ีแตกไปอาศรัยอ้วนเส้ียวอยู่ ณ เมืองกิจิ๋ว ข้าพเจ้าตามไปคิดอ่านกับ เล่าปี่ก็ได้มาอยู่เมืองยีหลาแล้ว บัดนี้ กวนอูพาพ่ีสะใภ้ท้ังสองมาอยู่นอก เ มื อง จึ งให้ ข้า พเ จ้ า เ ข้า ม า แจ้ง เน้ือความแกท่ ่านให้เร่งออกไปรบั www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๕ ๕๒๓ เตียวหุยได้ฟังดังนั้นก็มีความยินดีด้วยรู้ข่าวเล่าปี่ แต่คิดแค้นกวนอูว่าไปเข้าด้วยโจโฉ เตียวหุยจึงใส่เกราะถือทวนแล้วพาซุนเขียน แลทหารท้ังปวงพันหนึ่งออกจากประตูเมือง กวนอูเห็น เตียวหยุ ออกมาก็มคี วามยนิ ดี เอางา้ วส่งใหจ้ ิวฉองแลว้ ขับม้าเขา้ ไปหวังจะรบั เตยี วหุย ๆ เห็นกวนอขู บั ม้าเข้ามาก็โกรธ ร้องตวาดด้วยเสียงอันดังแล้วเอาทวนไล่แทงกวนอู ๆ ตกใจชักม้าถอยหลบมาอยู่ริม พี่สะใภ้แล้วร้องว่า เหตุใดเตียวหุยมาทาฉนี้ เจ้าจะมิเสียความสัตย์ไปหรือ เตียวหุยจึงตอบว่า ตัวเสียสัตย์ก่อนแลว้ จะทาเปนแก้หนา้ มาหาเรานั้นเราไม่เชื่อ กวนอูจึงตอบว่าเหตุใดจึงว่าเราเสียสัตย์ เตียวหุยจึงตอบว่า ตัวทิ้งความสัตย์เสียไปเข้าด้วยโจโฉอาสามีความชอบ โจโฉเลี้ยงดูถึงขนาดแล้วให้ ชื่อเสียงมียศฐาศักดิ์ บัดนี้ตัวแกล้งแต่งกล อบุ ายมาจะทารา้ ยเรา ๆ กร็ ู้เทา่ อยู่ ถา้ เราตาย ท่านก็คงจะมีชีวิตอยู่ แม้ตัวท่านตายเราก็จะ รอดอยู่เปนคน กวนอูจึงตอบว่า เจ้าโกรธพ่ี เพราะเหตุฉนี้หรือ คร้ันจะบอกตามความจริง เจ้าก็ไม่เช่ือ ซ่ึงดีแลร้ายน้ันเจ้าจงไปถาม พี่สะใภ้ท้ังสองซึ่งพี่พามาอยู่บนรถน้ัน เจ้าจึง จะแจ้งความสัตยข์ องพ่ี สามกก๊ วิทยา

๕๒๔ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายนางทั้งสองได้ยินเสียงกวนอูกับเตียวหุยโต้ตอบกันดังนั้นก็ตกใจ เปิดมุลี่ขึ้นแล้วว่าแก่ เตียวหุยว่า เหตุใดจึงมาทาหยาบช้าแก่กวนอูผู้พ่ี เตียวหุยจึงว่าพี่ทั้งสองยังไม่แจ้งอย่าห้ามเลย จงดู ข้าพเจ้าจะฆ่าคนซึ่งเสียสัตย์แล้วจะเชิญพ่ีทั้งสองเข้าไปในเมอื ง นางทั้งสองจึงตอบว่า เม่ือเล่าปกี่ ับเจ้า แตกไปนั้น โจโฉคุมทหารมาลอ้ มกวนอูไว้ กวนอูเข้าตาจนอยู่เหลือกาลงั ซ่ึงจะรบพุ่งต้านทาน จึงจาใจ เข้าอยูด่ ว้ ยโจโฉ ความสตั ยข์ องกวนอูนั้นมไิ ดล้ ะเสีย อตุ ส่าหป์ รนนบิ ตั ิรักษาเรามา แล้วอาสาโจโฉไปทา สงครามหวังจะฟังข่าวเล่าปี่ คร้ันรู้แล้วก็พาเรามาถึงกลางทาง พบซุนเขียนได้บอกว่า เล่าปี่ออกจาก อ้วนเสี้ยวแลว้ มาอยู่เมอื งยีหลา กวนอูก็พาเรามา ซ่ึงเจ้าไม่ฟังเน้ือความให้แนน่ อน จะคิดใจเบาทารา้ ย กวนอผู พู้ ่ซี งึ่ มคี ุณแกเ่ รามาน้นั ไมค่ วร เตียวหุยจึงตอบว่า ซึ่งกวนอูทาการเปนกลอุบาย พ่ีท้ังสองไม่แจ้งก็เห็นว่ากวนอูคงสัตย์อยู่ ธรรมดาเกิดมาเปนชายชาติทหาร ได้ออกวาจาสาบาลไว้แล้ว ถึงจะตายก็ไม่เสียดายชีวิต อันน้าใจ กวนอูละสตั ยเ์ สียเปนขา้ สองเจ้าบ่าวสองนายอยูฉ่ น้ี จะเช่อื ถอื อย่างไรได้ ซุนเขียนจึงว่าแก่เตียวหุยว่า อันน้าใจกวนอูรักษาสัตย์น้นั หาผเู้ สมอมิได้ อุตส่าห์ทรมานกาย ไม่รักชีวิต พาพ่ีสใภ้ท้ังสองมาหาเล่าป่ี ครั้นรู้ข่าวว่าท่านอยู่เมืองนี้จึงให้ข้าพเจ้าไปเชิญออกมา เหตุใด ท่านจึงสงสัยกวนอูดงั นี้เล่า เตียวหุยได้ฟังซนุ เขียนวา่ ดงั น้ันก็ตวาดเอา แล้วว่ากวนอูคิดกลอุบายมาจะ จบั ตัวเราไปใหโ้ จโฉ เหตใุ ดตวั จงึ ยกยอ่ งกวนอวู ่ามีความสตั ย์ กวนอูจึงว่า ถ้าเราจะทาร้ายเจ้าแล้วจะพาพี่สะใภ้มาด้วยใยเล่า ทหารโจโฉก็จะมาด้วยเรา บ้าง ขณะนั้นพอเตียวหุยแลไปเห็นทหารตามมาเปนอันมาก จึงว่าแก่กวนอูว่า โน่นมิใช่ทหารโจโฉมา กับตัวหรือ ตัวหากแกล้งแต่งกลพาพี่สะใภ้มาก่อน ให้กองทัพตามมาภายหลังหวังจะจับเรา แล้ว เตียวหุยขบฟันคารามเอาทวนไล่แทง กวนอู ๆ ป้องกันหลบหลีกได้ จึงว่า เตียวหุยอย่าเพ่อทาอันตรายเราก่อน ซ่ึงทหารยกมาน้ันมิใช่พวกพี่ ๆ จะไปตดั เอาสีสะนายทัพมาให้เจ้าเห็นจริงจงได้ เตียวหุยจึงตอบว่า ถ้าตัวทาได้ดังน้ันจึง จะเห็นความจริง เราจะช่วยตีกลองศึก ให้รบ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๕ ๕๒๕ ฝ่ายซัวหยงคุมทหารมาใกล้ เห็นกวนอูก็ โกรธจึงร้องว่า มึงหนีมหาอุปราชออกมา ฆ่าเจ้า เมืองแลนายด่านเสียเปนหลายตาบล แล้วมิหนาซา้ ฆ่าจินกี๋ผู้หลานกูเสียอีกเล่า บัดน้ีมหาอุปราชให้กู ยกกองทัพมาจับเอาตัวมึงเข้าไป กวนอูได้ฟังดังนั้น กโ็ กรธ จึงขับมา้ รางา้ วเข้ารบกบั ซัวหยง เตียวหยุ จึง เรียกเอากลองศึกมาตีได้เพลงหน่ึง เห็นกวนอู ฟันซัวหยงฅอขาดตาย ฝ่ายกวนอูครั้นได้ทีแลว้ ก็ขับม้าไล่ฆ่าฟันทหารซวั หยงล้มตายเปนอันมาก แล้ว จับได้ทหารถือธงแม่ทัพคนหนึ่ง กับสีสะซัวหยงเอามาให้เตียวหุย ๆ เห็นดังน้ันก็ส่งทวนให้ทหาร แล้ว ลงจากม้าวิ่งไปคานับกวนอู ก็พากันเข้าไปยงั หน้ารถพ่ีสะใภ้ แล้วเตียวหยุ จึงวา่ แก่กวนอูวา่ ซ่ึงข้าพเจา้ หยาบชา้ ต่อพี่น้ันเพราะใจเบา มไิ ดฟ้ งั ความใหแ้ นน่ อน โทษข้าพเจ้าผดิ นกั ขา้ พเจา้ ขออภัยเสยี เถิด ฝ่ายกวนอูก็ยอมอนุญาตให้ แล้วถามทหารซึ่งจับได้นั้นว่า เหตุใดซัวหยงจึงยกกองทัพมา ทหารนั้นจึงบอกวา่ ซวั หยงรขู้ ่าววา่ ทา่ นฆ่าจนิ กผ๋ี ู้หลานเสีย จงึ ขออาสามหาอปุ ราชว่าจะยกมาจับท่าน มหาอุปราชจึงว่าได้รับสัญญาท่านแล้ว จะไปจับมาน้ันไม่ได้ พอรู้ข่าวว่าเล่าเพ็กกับก๋งเต๋าซ่ึงเปนนาย โจรนั้น คุมพวกกลับมาตีเมืองยีหลา มหาอุปราชจึงให้ซัวหยงยกกองทัพมาจับเล่าเพ็กกับก๋งเต๋า แลซัวหยงนั้นมีใจพยาบาทท่านว่าฆ่าจินกี๋ผู้หลานเสีย คร้ันมาพบท่านจึงบังอาจเข้ารบพุ่งจนถึงแก่ ความตาย เตยี วหยุ ได้ฟังดังน้นั กม็ คี วามยนิ ดี จงึ เชิญพี่สะใภท้ งั้ สองกบั กวนอเู ข้าไปในเมือง บติ ๊ก (Mi Zhu) พอนายประตูทิศใต้มาบอกแก่เตียวหุยว่า บัดน้ีบิต๊ก กบั บฮิ องน้องภรรยาเล่าป่ี พาทหารขมี่ ้าประมาณสิบสีส่ ิบห้าคน บอกว่าจะเข้ามาหาท่าน เตียวหุยได้ฟังดังน้ัน ก็ออกไปหาบิต๊ก บิฮองถ้อยทีคานับกัน บิต๊กบิฮองจึงว่า เมื่อเล่าป่ีให้ข้าพเจ้าอยู่ รักษาเมืองชีจิ๋วนั้น ข้าพเจ้าเห็นจะต้านทานโจโฉมิได้ จึงพากัน หนีไปอยู่ ณ บ้านเดิม ข้าพเจ้าแจ้งกิตติศัพท์ว่าเล่าป่ีไปอยู่ด้วย อ้วนเส้ียว กันหยงรู้ข่าวก็ตามเล่าป่ีไป ภายหลังกวนอูนั้นไปอยู่ ด้วยโจโฉ แต่ท่านน้ียังไม่รู้ข่าว ต่ออยู่มาได้ประมาณห้าเดือน เศษ จึงรู้ข่าวว่าท่านได้เปนเจา้ เมอื งน้ี ข้าพเจ้าจึงพากนั เสาะมา หา จะบอกขา่ วเล่าป่ีกวนอูแก่ทา่ นให้แจ้ง สามก๊กวิทยา

๕๒๖ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) เตียวหุยจึงว่า บัดนี้กวนอูกับซุนเขียนพา พี่สะใภ้มาถึงเราแล้ว บิต๊กบิฮองกม็ ีความยินดี เตียวหยุ จึงพาบิต๊กบิฮองเข้าไปหากวนอูกับพี่สะใภ้ นางท้ังสอง เห็นบิต๊กบิฮองมาก็มีความยินดี จึงเล่าถึงความยากแต่ ครั้งเสียเมืองแห้ฝือ จนกวนอูหักด่านออกมาได้น้ันให้ ฟังทุกประการ เตียวหุยบิต๊กบิฮองแจ้งดังนั้น ก็เข้าไป คานบั กวนอแู ล้วร้องไห้รักกัน ตา่ งคนก็เล่าความยากแต่ หลังให้ฟังต่างๆ เตียวหุยจึงให้แต่งโต๊ะเลี้ยงกัน ครั้นเวลารุ่งเช้าเตียวหุยก็ชวนกวนอูว่า เราจะไปหา เล่าปี่ ณ เมืองยีหลาแต่สองคนก่อน กวนอูจึงตอบว่า บิฮอง (Mi Fang) เจา้ จงรักษาพ่สี ะใภท้ ง้ั สองอยเู่ ถดิ แตต่ ัวพ่ีกบั ซนุ เขยี นจะไปหาเลา่ ปีก่ ่อน เตยี วหยุ กย็ อม กวนอูก็ลาพี่สะใภ้ พาซุนเขียนกับทหารสิบคนรีบไปเมืองยีหลา ซุนเขียนจึงพากวนอูเข้าไป หาเล่าเพ็กก๋งเต๋า แล้วถามว่าเล่าปี่อยู่ไหน เล่าเพ็กก๋งเต๋าบอกว่า เล่าปี่มาอย่เู มอื งนี้ประมาณสบิ ห้าวนั เห็นทหารน้ันเบาบางจึงกลับไปหาอ้วนเส้ียว หวังจะปรึกษาซ่ึงข้อขัดสน กวนอูได้ฟังดังนั้นก็ทอดใจ ใหญ่ไม่สบาย ซุนเขียนจึงว่าท่านทุกข์ไปใย จาเราจะตามเล่าปี่ไปให้พบ กวนอูก็ลาเล่าเพ็กก๋งเต๋า กลับไปเมืองเก๋าเซีย จึงเอาเน้ือความน้ันเล่าให้พ่ีสะใภ้ท้ังสองฟังทุกประการ แล้วว่าข้าพเจ้าจะตาม เลา่ ปไี่ ป ณ เมืองชจี ิว๋ จะไดค้ ิดอ่านตอ่ ไป เตียวหุยจึงว่าข้าพเจ้าจะขอไปด้วย กวนอูจึง ตอบวา่ เราได้เมืองนีไ้ วเ้ ปนท่ีอาศรัย จะท้งิ เมอื งเสียนั้น ไม่ควร จงอยู่รักษาเมืองไว้พ่ีจะไปกับซุนเขียน ถ้าพบ เล่าปี่แล้วจะได้พามาอาศรัยเมืองน้ี เตียวหุยจึงว่าพี่ได้ ฆ่างันเหลียงบุนทิวทหารอ้วนเส้ียวเสีย ซ่ึงจะไปน้ัน ข้าพเจ้าเห็นอ้วนเสี้ยวจะทาอันตรายแก่พ่ี กวนอูจึงว่า ข้อน้ันเจ้าอย่าวติ กเลย ถ้าพ่ีไปอ้วนเสีย้ วจะทาอันตราย ประการใดพ่พี อจะแก้ไขได้ เล่าเพก็ (Liu Pi) www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๕ ๕๒๗ แล้วกวนอูจึงถามจิวฉองว่า หุยง่วนเสียวคุมพวกโจรอยู่บนเขาโงจิวสันนั้นประมาณเท่าไร จิวฉองก็บอกว่า พรรคพวกประมาณห้าร้อยเศษ กวนอูจึงว่าตัวเรากับซุนเขียนจะรีบไปหาเล่าป่ีก่อน ตัวท่านจงไปบอกหุยง่วนเสียวให้คุมพรรคพวกไปคอยเราอยู่กลางทาง ถ้าเราพาเล่าป่ีมาเกลือกจะมี อนั ตรายจะได้ช่วยป้องกันแก้ไข จิวฉองก็ลาไป กวนอูกับซุนเขียน พาทหารประมาณยี่สิบเศษไปตามทางฝ่ายเหนือ คร้ันมาใกล้เมืองกิจิ๋ว ซนุ เขยี นจงึ ว่าแกก่ วนอวู า่ ท่านจงยัง้ อยู่แตท่ น่ี ี่ ข้าพเจ้าจะเล็ดลอดเขา้ ไปหาเล่าปฟี่ งั ข่าวดแี ลร้ายดูกอ่ น จงึ จะคดิ อ่านกันตอ่ ไป แลว้ ซุนเขียนกเ็ ข้าไปในเมือง ฝ่ายกวนอูเห็นบ้านป่าแห่งหนึ่ง ก็พาทหารเข้าไปจะขออาศรัย กวนเต๋งนายบ้านนั้นเปนคน ชรา เหน็ กวนอูเข้ามากถ็ ามว่า ทา่ นน้ชี อ่ื ใด จะไปไหน กวนอจู ึงบอกช่อื แล้วเลา่ ความซ่ึงมาตามเล่าป่ีให้ ฟงั ทกุ ประการ กวนเตง๋ จึงวา่ ท่านกบั เราเปนแซเ่ ดียวกัน แตก่ ่อนนน้ั เรากไ็ ด้ยินลอื อยู่ว่าท่านมฝี ีมือกล้า หาญ ประกอบท้ังความสัตย์ซ่ือ ซึ่งได้พบท่านน้ีเปนบุญของเรา แล้วเรียกกวนเหล็งกับกวนเป๋งผู้เปน บตุ รมาให้คานบั กวนอู แล้วจัดแจงทอี่ ย่ใู ห้อาศรัย สามก๊กวิทยา

๕๒๘ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายซนุ เขยี นครั้นเขา้ ไปพบเลา่ ป่ี จงึ เล่า เน้ือความซ่ึงพบกวนอูเตียวหุยแลภรรยาท้ังสอง ให้เล่าปฟ่ี ังทุกประการ เล่าปี่ได้ฟังดังน้ันกม็ ีความ ยินดีจึงบอกว่า บัดนี้กันหยงมาอยู่ในเมืองนี้ แต่ ทาเปนไม่รู้จักกับเรา ๆ จะให้คนสนิธลอบไปหา มาจะได้คิดอ่านกัน คร้ันเวลาค่าพอกันหยงลอบ มาหาเล่าปี่ ๆ เชิญให้นั่งแล้วบอกว่า ซุนเขียนก็ ตามมาหา เราคิดอยู่ว่าจะให้คนลอบไปหาท่านมาจะได้ปรึกษากันซึ่งจะได้ออกจากอ้วนเสี้ยว แล้วจะ ได้คิดการต่อไป กันหยงจึงตอบว่าทา่ นคิดทั้งนี้ก็ควรนัก เวลาพรุ่งนี้ท่านจงไปว่าแก่อ้วนเสี้ยวว่า จะขอ อาสาไปเกล้ยี กลอ่ มเล่าเปียวเจ้าเมืองเกงจิ๋ว เล่าป่ีจึงว่าท่านจะไปดว้ ยเราหรอื ไม่ กันหยงจงึ ว่า อนั น้าใจ ข้าพเจ้านี้จะขอไปด้วยท่าน ถ้าอ้วนเสี้ยวจะขัดขวางประการใด ข้าพเจ้าจะคิดอ่านผ่อนผันไปให้ได้ เลา่ ปี่เหน็ ชอบดว้ ย กนั หยงก็ลากลับไปทอี่ ยู่ คร้ันเวลารุ่งเช้าเล่าป่ีจึงเข้าไปว่าแก่อ้วนเสี้ยวว่า เมืองเกงจ๋ิวซึ่งเล่าเปียวได้รักษาอยู่น้ัน เข้าปลาอาหารกบ็ รบิ ูรณ์ แลมีเมืองขึ้นเก้าหัวเมือง ข้าพเจ้าจะขอไปเกล้ยี กลอ่ มเลา่ เปยี วให้มาเขา้ ดว้ ย ท่าน จะได้คิดอ่านการกาจัดโจโฉ อ้วนเส้ียวจึงว่า ซ่ึงท่านคิดอ่านท้ังน้ีควรอยู่ แต่เราได้ไปเกลี้ยกลอ่ ม เล่าเปียวเปนหลายครั้ง เล่าเปียวก็ไม่ยอม เล่าป่ีจึงว่า ซึ่งเล่าเปียวน้ันเปนแซ่เดียวกันกับข้าพเจ้า ถ้าข้าพเจ้าได้ไปว่ากล่าวชักชวน เห็นเล่าเปยี วจะยอมออ่ นน้อมต่อท่านเปนม่นั คง อ้วนเส้ียวจึงตอบว่า ซึ่งท่านจะไปน้นั เราก็ยอมใหท้ ่านไป ถ้าเกลี้ยกล่อมเลา่ เปียวได้สมความคิด กด็ กี วา่ ไดเ้ ล่าเพ็กไวส้ บิ ส่วน อีก แล้วว่าเราได้ยินกิตติศัพท์ว่า กวนอูน้องของท่านซึ่งไปอาสาโจโฉฆ่างันเหลียงบุนทิวเสียนั้น บัดนี้ ออกจากโจโฉแลว้ จะตามมาหาทา่ น ถา้ กวนอูมาถงึ เราจะจบั ฆา่ เสยี จึงจะหายความแค้น เล่าปี่จึงตอบวา่ เดิมท่านว่ากับข้าพเจ้าว่า จะ ใคร่ได้กวนอูมาไว้เปนกาลัง ข้าพเจ้าจึงแต่งหนังสือให้ ไปถึงกวนอู ๆ ก็มีความยินดี เหตุใดท่านจะฆ่ากวนอู เสยี เลา่ อ้วนเสยี้ วจงึ วา่ ซง่ึ กวนอมู าน้นั เราก็มคี วามยนิ ดี อยู่ ซ่ึงเราว่าท้ังนี้จะลองใจท่าน ว่าจะรักกวนอูจริง หรือไม่ ท่านจงให้ไปรับกวนอูมาเถิด เราจะเลี้ยง โดยปรกติ เล่าป่กี ล็ าอ้วนเสีย้ วกลับออกมาทีอ่ ยู่ www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๕ ๕๒๙ กันหยงจึงว่าแก่อ้วนเสี้ยวว่า ซ่ึงท่านให้เล่าป่ีไปเกล้ียกล่อม เล่าเปยี วนั้น ขา้ พเจา้ เกรงอยู่วา่ เล่าป่จี ะไม่กลับมาหาท่าน ข้าพเจ้าจะขอ อาสากากับเลา่ ป่ไี ปดว้ ย แล้วจะไดว้ า่ กลา่ วเลา่ เปียวให้เข้าด้วยทา่ นจงได้ อ้วนเสี้ยวไม่รู้กลอุบายเห็นชอบด้วยก็ยอมให้กันหยงไป กันหยงก็ลา อ้วนเสี้ยวตามเลา่ ปอ่ี อกไปถึงทอี่ ยู่ กันหยง (Jian Yong) กัวเต๋าจึงว่าแก่อ้วนเส้ียวว่า คร้ังหน่ึงท่านให้เล่าป่ีไปเกลี้ยกล่อมเล่าเพ็กก็ไม่สมความคิด ครั้งน้ีท่านให้เล่าปี่กับกันหยงไปเกลี้ยกล่อมเลา่ เปียวน้ัน ข้าพเจ้าเห็นเล่าปี่กับกันหยงจะไม่กลบั มาหา ท่าน อ้วนเสี้ยวจึงตอบว่า อันกันหยงน้ันมีสติปัญญาสัตย์ซ่ือต่อเรา ถึงเล่าปี่จะบิดพล้ิวอยู่ไม่มา เหน็ กนั หยงจะคิดอา่ นพาตัวเล่าปี่มาเปนมั่นคง กวั เตา๋ ได้ฟังดงั นน้ั ก็ทอดใจใหญ่ มไิ ดต้ อบประการใด ฝ่ายเล่าป่ีจึงให้ซุนเขียนกลับออกไปบอกกวนอูว่า บัดน้ีอ้วนเส้ียวให้เรากับกันหยงไปเกล้ีย กล่อมเล่าเปียวเจ้าเมืองเกงจ๋ิว อย่าให้กวนอูเข้ามาเลย จงคอยอยู่นั่นเถิด ซุนเขียนก็ลาเล่าป่ีออกไป บอกแกก่ วนอตู ามเล่าป่สี ั่ง ฝา่ ยเล่าป่ีก็พากนั หยงออกจากเมืองกจิ ิว๋ ไป กวนอเู หน็ เล่าป่ีมาก็มคี วามยินดี ก็ลงจากม้าเข้าไปคานับเล่าป่ี แล้วเล่าเนื้อความแต่หลังให้ฟังทุกประการ แล้วพาเล่าปี่เข้าไป ณ บ้าน กวนเตง๋ จึงว่าแก่กวนเต๋งว่า ซง่ึ ข้าพเจา้ มาตดิ ตามบัดนีก้ ็พบเลา่ ปผี่ ู้พขี่ า้ พเจ้าแล้ว สามก๊กวิทยา

๕๓๐ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) กวนเ ต๋ งจึ งให้ บุ ต ร ทั้งส องม า ค า นับ เล่าป่ี ๆ จึงถามว่า ท่านกับบุตรทั้งสองน้ีช่ือไร กวนอู จึงบอกว่า บิดาน้ันช่ือกวนเต๋ง เปนแซ่เดียวกับ ข้าพเจ้า บุตรทั้งสองนั้นช่ือกวนเหล็งหน่ึง กวนเป๋ง หนึ่ง กวนเต๋งจึงว่าแก่เล่าป่ีว่า ข้าพเจ้าจะให้กวนเป๋ง บุตรน้อยข้าพเจ้าไปอยู่กับกวนอู แต่เกรงอยู่ว่าท่าน จะไม่ยอม เล่าป่ีจึงถามว่าอายุกวนเป๋งนั้นได้เท่าใด กวนเต๋งจงึ บอกวา่ อายุกวนเปง๋ ไดส้ บิ ห้าปี เลา่ ป่ีจงึ วา่ ท่านจะให้บุตรไปอยู่ด้วยกวนอูน้ัน เรามีความยินดี กวนเปง๋ (Guan Ping) ด้วยกวนอูยังหาบุตรมิได้ ท่านจงปลงใจให้กวนเป๋ง เปนบุตรเลี้ยงกวนอูเถิด กวนเต๋งได้ฟังดังน้ันก็ดีใจ จึงอนญุ าตให้กวนเป๋งเปนบตุ รกวนอู เรยี กเล่าปวี่ า่ เปนลงุ เล่าปี่จึงวา่ แกก่ วนอูวา่ ครน้ั เราจะอย่ชู ้าบดั น้ี เกลอื กอ้วนเสี้ยวจะไดค้ ดิ ขน้ึ จะให้ทหารติดตามเรามา เราจะรีบไปให้พ้น กวนอเู หน็ ชอบด้วยกช็ วนกัน ลากวนเต๋ง พากวนเปง๋ กับทหารทง้ั ปวงไปทางเขาโงจิวสนั กวนอขู บั มา้ นาทางไปก่อน พอพบจวิ ฉองคุม ทหารมาประมาณสามสิบเศษ เหน็ กายตอ้ งอาวธุ โลหติ ไหลทั้งบ่าวทั้งนาย กวนอจู ึงพาจวิ ฉองเข้าไปหา เลา่ ป่ี จิวฉองคานับเล่าป่แี ล้วบอกว่า เมื่อกวนอูใช้ขา้ พเจา้ ไปหาหยุ งว่ นเสยี วนน้ั มที หารคนหน่ึงข่ีมา้ มา แต่ผู้เดียวฆ่าหุยง่วนเสียวเสีย ข้าพเจ้าจึงเข้ารบพุ่งต้องอาวุธบาดเจ็บท้ังพวกข้าพเจ้าจึงพากันหนีมา บัดนี้ทหารคนน้ันคุมทหารบ่าว ไพร่หุยง่วนเสียวต้ังอยู่ ณ เขา โงจิวสัน เล่าปี่ถามว่าทหารนั้น รปู ร่างอย่างไร ท่านรจู้ กั หรือไม่ จิ ว ฉ อ ง จึ ง บ อ ก ว่ า ช่ื อ น้ั น ข้าพเจ้าไม่รู้จัก แต่เห็นรูปร่าง สงู ใหญล่ ่าสนั เลา่ ป่ีกับกวนอจู งึ ใหน้ าไป ณ เขาโงจวิ สัน แล้วให้ จิวฉองไปร้องดา่ ท้าทาย www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๕ ๕๓๑ สามก๊กวิทยา

๕๓๒ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) จูลง่ ไดฟ้ ังดงั นน้ั กโ็ กรธ จึงใสเ่ กราะถือ ทวนข้ึนม้าพาพวกโจรลงมาจากเนินเขา เล่าป่ี แ ล เ ห็ น จู ล่ ง ก็ ขั บ ม้ า ข้ึ น ม า ห น้ า ท ห า ร จูล่งเห็นเล่าปี่ยืนม้าอยู่ก็มีความยินดี จึงลงจาก ม้าวางทวนเสีย แล้วเข้าไปคุกเข่าคานับเล่าป่ี ๆ กวนอูก็ลงจากมา้ แลว้ ถามจูล่งว่า เหตุใดทา่ นจงึ มาอยู่ ณ เขาน้ี จูล่งจึงบอกว่า เม่ือข้าพเจ้าอยู่ กับกองซุนจ้านน้ัน กองซุนจ้านทาการสงคราม มิได้เช่ือฟังท่ีปรึกษาท้ังปวง จึงเสียทีแก่ อ้วนเส้ียวจนตัวถึงแก่ความตาย อ้วนเส้ียวให้ จลู ่ง (Zhao Yun) ทหารมาเกลี้ยกล่อมข้าพเจ้าเปนหลายครั้ง ข้าพเจ้ารู้น้าใจอ้วนเสี้ยวอยู่จึงไม่ไปด้วย คร้ัน ข้าพเจ้าแจ้งว่าท่านอยู่ ณ เมืองกิจิ๋ว ข้าพเจ้าจะไปหาท่าน พอมาถึงกลางทางรู้ข่าวว่าท่านเสียเมือง แก่โจโฉ ตัวท่านก็ไปอยู่กับอ้วนเส้ียว กวนอูพลัดไปอยู่ด้วยโจโฉ ครั้นข้าพเจ้าจะตามท่านไป ณ เมือง กิจ๋ิว ก็เกรงอยู่ว่าอ้วนเส้ียวจะมีใจโกรธพยาบาททาอันตรายข้าพเจ้า ๆ จึงเที่ยวมาพบโจรณเขานี้ หุยงว่ นเสียวคุมพวกเพ่ือนออกมาจะชิงเอามา้ ข้าพเจา้ ไดร้ บพุ่งกันเปนสามารถ ข้าพเจา้ ฆา่ หุยง่วนเสียว เสียได้ พวกโจรน้ันแตกหนีไปบ้าง ข้าพเจ้าจึงเข้าคุมพวกโจรอยู่ ณ เขาน้ี พอรู้ข่าวว่าเตียวหุยมาเปน เจ้าเมอื งเก๋าเซีย ขา้ พเจา้ คอยฟังข่าวอย่ใู ห้แนก่ ่อนจงึ จะไปหาเตียวหุย เล่าปี่กับกวนอูต่างคนต่างเล่าเนื้อความ ซ่ึงแตกไปอยู่กับอ้วนเส้ียวแลโจโฉน้ันให้จูล่งฟังทุก ประการ แล้วเล่าป่ีจึงว่าเราได้พบท่านเมื่ออยู่กับกองซุนจ้านนั้น เราก็มีความรักท่านอยู่เปนอันมาก ยังหาบุญไม่จึงมิได้มาอยู่ร่วมคิดด้วยกัน บัดน้ีบุญเรามาถึงแล้ว จึงผเอิญให้มาพบกัน จูล่งจึงว่าแต่ ข้าพเจ้าเที่ยวมาทุกเมือง จะหาที่พึ่งซึ่งมีน้าใจโอบ อ้อมอารีเหมือนท่านน้ีก็ไม่มี บัดนี้เปนบุญของ ข้าพเจ้าได้กลับมาพบท่าน ข้าพเจ้าจะขออยู่เปน บ่าวท่าน ถึงมาทว่าจะได้ยากลาบากเปนประการ ใด ขา้ พเจ้าจะขออาสาไปกวา่ จะส้ินชีวิต แล้วจลู ง่ ก็ พาพวกเพ่อื นน้ันตามเล่าปไ่ี ปถงึ เมอื งเกา๋ เซีย www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๕ ๕๓๓ ฝา่ ยเตยี วหุยบิตก๊ บฮิ อง รู้ว่าเลา่ ปม่ี าถึงกม็ ีความยินดี จึงพากนั ออกไปรับเลา่ ป่ีเข้ามาในเมือง นางกาฮูหยินนางบิฮูหยินก็ออกมาคานับเล่าป่ี แล้วเล่าเนื้อความแต่หลังครั้งเสียเมืองแห้ฝือ กวนอูไป อยกู่ บั โจโฉใหฟ้ ังทกุ ประการ เล่าปไ่ี ด้ฟงั ดังนน้ั กส็ รรเสริญกวนอูวา่ มคี วามสตั ย์หาผเู้ สมอมไิ ด้ เตยี วหยุ จึงให้แตง่ เครอื่ งบวงสรวงแกเ่ ทพดาแลเลีย้ งดกู นั คร้ันอยู่มาวันหน่ึง เล่าป่ีจึงปรึกษากันกับกวนอูเตียวหุยแลทหารทั้งปวงว่า เมืองเก๋าเซียน้ี เปนแตเ่ มืองจัตวา ซง่ึ จะอยู่เปนที่มนั่ น้นั ไมไ่ ด้ จาเราจะพากนั ยกไปตั้งอยู่ ณ เมอื งยหี ลาซึง่ เปนหวั เมือง ใหญ่ จะได้เปนท่ีม่ันคิดการสบื ไป พอม้าใช้ถือหนังสอื เล่าเพ็กมาใหเ้ ลา่ ป่ีเปนใจความว่า บัดน้ีเล่าเพก็ รู้ ว่าเล่าปี่มาอยู่ท่ีเมืองเก๋าเซียเห็นไม่เปนท่ีม่ัน จึงให้หนังสือมาเชิญเล่าป่ีไปตั้งอยู่ ณ เมืองยีหลา คร้ัน เล่าป่ีแจ้งในหนังสือแล้วก็มีความยินดี ปรึกษาเห็นพร้อมกัน จึงพากวนอูเตียวหุยกับครอบครัว แลทหารเอกทหารเลวทั้งปวงประมาณห้าพันเศษยกไปเมอื งยีหลา แล้วให้ต้ังเกล้ียกล่อมซ่อมสมุ ผู้คน อยู่ ณ เมืองยีหลา สามกก๊ วิทยา

๕๓๔ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายอ้วนเสี้ยวแจ้งดังน้ันก็โกรธ จึงเกณฑ์ทหารจะยกไปจับเล่าป่ี กัวเต๋าจึงว่า ซึ่งท่านจะยก ทัพไปรบเล่าป่ีน้ันข้าพเจ้าเห็นไม่ควร ถึงมาทว่าเล่าป่ีมิได้ไปเกล้ียกล่อมเล่าเปียวมาช่วยคิดการก็จะ ทาไมมี ทุกวันนี้ข้าพเจ้าวิตกอยู่แต่โจโฉเปนศึกใหญ่ กับซุนเซ็ก ซึ่งต้ังอยู่ ณ เมืองกังต๋ังนั้นมีทหารเปนอันมาก เข้าปลาอาหารก็ บริบูรณ์ มีเมืองข้ึนหกหัวเมือง ขอให้ท่านคิดอ่านแต่งผู้มี สติปัญญาไปเกล้ียกล่อมซุนเซ็กมาไว้ ให้ช่วยคิดการกาจัดโจโฉ อันเปนศึกใหญ่เสียจึงจะควร อันเล่าปี่น้ันทหารก็น้อย ถ้าท่าน จะยกไปรบเม่ือใดก็จะได้โดยง่าย อ้วนเส้ียวเห็นชอบด้วย จึงแต่งหนังสือให้ตันจิ๋นไปเกลี้ยกล่อมซุนเซ็ก ตันจ๋ินก็รับเอา ตันจิ๋น (Chen Zhen) หนงั สอื แลว้ ลาไป www.samkok911.com