สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ 17

๓๓๔ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่าย ลิโป้ซึ่งอยู่ ณ เมืองชีจิ๋วนั้น มีความสุขเปนอันมาก ให้แต่งโต๊ะเลย้ี งทหารเนืองๆ ตันกุ๋ย กับตันเต๋งนั้นแกล้งพูดจาสรรเสริญลิโป้ว่ามีปัญญา น้าใจก็โอบอ้อมอารีต่อทหารท้ังปวงเปนอัตรา ตันกง๋ ได้ยินตนั ก๋ยุ กับตันเต๋งแกลง้ ว่ากล่าวยกยอลโิ ป้เนืองๆ มา ก็มีความโกรธแค้นเปนอนั มาก ครั้นอยู่ มาวันหนึ่งตนั กง๋ จึงวา่ แกล่ โิ ปว้ า่ ซ่งึ ตันกุย๋ กบั ตนั เตง๋ พดู จาสรรเสริญความดีท่านนั้นแตป่ าก แลใจตันกยุ๋ กบั ตันเต๋งนั้นคดิ จะทา้ รา้ ยท่านอยมู่ ิได้ขาด ซ่งึ ทา่ นจะหลงฟงั คา้ มันพ่อลกู นั้น นานไปเหน็ จะมอี ันตราย แก่ท่าน ขอให้ท่านคิดอ่านระวังจงดี ลิโป้จึงร้องตวาดแล้วว่า ตัวเห็นว่าเรามีน้าใจเอ็นดูตันกุ๋ยตันเต๋ง ตัวริษยาแกล้งเอาความร้ายยุยง ให้เราท้าอันตรายแก่คนซื่อสัตย์เสีย ตันก๋งได้ยินดังน้ันก็เดิรทอดใจ ใหญ่ออกมา แล้วว่าลิโป้นี้หาปัญญามิได้ เราซื่อต่อกลับว่าร้าย นานไปเราจะพลอยเปนอันตรายด้วย ครนั้ จะทงิ้ ลิโปเ้ สีย จะหาท่ีอาศรยั อน่ื กจ็ ะมคี วามครหานินทา คร้นั มาถงึ บา้ นก็คดิ วิตกอยู่หลายวัน www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๗ ๓๓๕ อยู่ ม า วันห น่ึง ตั นก๋งจึ งพา พวก ประมาณสี่คนห้าคน ข้ึนม้าไปเที่ยวไล่เน้ือในป่า ใกล้เมืองเสียวพ่าย พอพบทหารโจโฉซึ่งถือ หนังสือไปน้ันควบม้าออกมาแต่เมืองเสียวพ่าย ตันก๋งคิดสงสัยพาพรรคพวกขับม้ารีบไปสกัด หน้าม้าผู้น้ันไว้ แล้วถามว่าผู้ใดใช้ตัวมาด้วย เหตุผลสิ่งใด ทหารโจโฉได้ยินดังนั้นก็ตกใจ ด้วยจ้าหน้าได้ว่าตันก๋งเปนทหารลิโป้ ผู้ถือ หนังสือน้ันบอกเนื้อความออกมิได้ ตันก๋งจึงจับ เอาตัว แล้วค้นได้หนังสือเล่าป่ีให้ไปถึงโจโฉ ตันก๋งจึงให้มัดผู้ถือหนังสือพาไปให้ลิโป้ ๆ จึง ถามว่าใครให้หนังสือเองมา ทหารโจโฉกลัวจึง บอกตามจริงว่า มหาอุปราชให้ข้าพเจ้าถือ หนังสือมาให้เล่าปี่ ณ เมืองเสียวพ่าย เล่าปี่ตอบ ตันกง๋ (Chen Gong) หนังสือไป ซ่ึงจะว่าประการใดน้ันข้าพเจ้ามิได้ แจ้ง ลิโป้จึงฉีกหนังสือออกอ่านดูเปนใจความว่า ขา้ พเจา้ เลา่ ปแ่ี จ้งในหนังสอื มหาอปุ ราช ซึ่งให้มาถึงข้าพเจ้าให้ช่วยคิดอา่ นก้าจัดลิโปเ้ สียน้นั ซึ่งขา้ พเจา้ จะเปนตวั ท้าการน้ันยังมิได้ ด้วยกา้ ลังทหารนอ้ ยกว่าลโิ ป้ ถ้ามหาอุปราชยกกองทัพมาเมอ่ื ใด ขา้ พเจา้ ก็ จะชว่ ยกา้ จดั ลโิ ปเ้ สียให้จงได้ ฝ่ายลิโป้แจ้งในหนังสือดังนั้นจึงว่า อ้ายโจโฉมันคิดท้าร้ายกู ๆ ก็มิได้กลัว แล้วสั่งให้เอา ทหารโจโฉไปฆ่าเสีย แล้วลิโป้จึงให้ตันก๋งกับจงป้าไปเกล้ียกล่อมซุนก้วนหนึ่ง งอตุ้นหน่ึง อินเล้หนึ่ง เซียงหูหนึ่ง ซึ่งเปนนายโจรอยู่ ณ เขาไทสันได้เปนก้าลัง แล้วให้ยกไปตีฝ่ายตะวันออกกว่าจะถึงเมือง กนุ จวิ๋ แล้วให้โกซุ่นกับเตียวเลี้ยว ยกไปตีเมืองเสียวพ่าย จับเอาตัวเล่าป่ีจงได้ ให้ซงเหียนกับงยุ ซก ยกไปทางตวันตกตีเมืองยีเอ๋ง ทหารท้ังสามกองน้ันก็ยกไปตามค้าลิโป้สั่ง แลลิโป้นั้นก็คุมทหารยก ออกไปต้ังตระเตรียมอยู่คอยฟังข่าวทัพทั้งสามกอง ถ้ากองใดเพล่ียงพล้าแก่ข้าศึกก็จะได้ยกหนุนไป โดยง่าย สามก๊กวิทยา

๓๓๖ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ลโิ ป้ (Lu Bu) www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๗ ๓๓๗ ฝ่ายม้าใช้รวู้ ่าลโิ ปใ้ หโ้ กซนุ่ กบั เตียวเล้ยี ว ยกมาตเี มืองเสียวพา่ ย จึงเอาเนื้อความไปบอกแก่ เล่าปี่ว่า ลิโป้ยกทัพมาจะท้าอันตรายแก่ท่าน บัดน้ีกองทัพมาใกล้เมืองเสียวพ่าย เล่าปี่ได้ยิน ดังนั้นก็ตกใจ จึงปรึกษาทหารทั้งปวงว่า ซึ่งลิโป้ ให้ยกกองทัพมาดังนี้ ท่านจะคิดประการใด ซุ น เ ขี ย น จึ ง ว่ า ข อ ใ ห้ ท่ า น แ ต่ ง ห นั ง สื อ ไ ป ข อ กองทัพโจโฉ ให้ยกลงมาช่วย เล่าป่ีเห็นชอบด้วย จึงวา่ ผใู้ ดจะอาสาถอื หนังสอื ไปถึงโจโฉได้ ตันหยงซึง่ มาท้าราชการใหมไ่ ดย้ นิ ดงั นนั้ ก็รบั อาสา เล่าป่ีจึงแต่งหนังสือว่า บัดน้ีลิโป้ให้ทหารยกมารบเมืองเสียวพ่าย ข้าพเจ้าเล่าปี่ขอกองทัพ มหาอุปราชให้ยกมาช่วย ส่งหนังสือให้ตันหยงถือไป ณ เมืองฮูโต๋ แล้วเล่าป่ีให้แต่งค่ายคูประตูหอรบ กะเกณฑ์ทหารข้ึนประจ้าหน้าท่ีเชิงเทิน จึงให้เตียวหุยเปนสาระวัดใหญ่ รักษาด้านตวันออก ให้กวนอู อยู่รักษาด้านตวันตก ให้ซุนเขียนรักษาด้านใต้ เล่าป่ีคุมทหารรักษาด้านเหนือ ให้บิต๊กผู้พี่บิฮองผู้น้อง ซงึ่ เปนพีภ่ รรยาเล่าป่นี นั้ คอยระวงั ครอบครวั ฝ่ายโกซุ่นเตียวเล้ียวยกทหารเข้าตั้งประชิดอยู่ใกล้เชิงก้าแพง เล่าปี่อยู่บนหอรบเห็นดังน้ัน จึงร้องถามโกซุ่นเตียวเลี้ยวว่า เรากับลิโป้ก็มิได้มีความผิดต่อกัน เหตุไฉนจึงยกกองทัพมาตีเมืองเรา โกซนุ่ จงึ ตอบวา่ ตัวท่านคิดอ่านกับโจโฉ ใหห้ นงั สือกันไปมาจะคิดรา้ ยต่อนายเรา เนอ้ื ความทงั้ นล้ี ิโป้แจ้ง อยู่แล้ว เปนไฉนตัวจึงว่าไม่มีความผิดเล่า แล้วโกซุ่นก็ขับทหารให้เข้าล้อมเชิงก้าแพง เล่าป่ีก็ให้ทหาร ท้งั ปวงรกั ษาหน้าท่ีเชงิ เทนิ ไว้ ครัน้ เวลาเชา้ เตยี วเลี้ยวจงึ คุมทหารเขา้ ตีด้านตวันตก ก ว น อู เ ห็ น เ ตี ย ว เ ลี้ ย ว รู ป ร่ า ง ง า ม สมเปนขุนนาง จึงร้องถามเปนกลอุบายว่า ตัวท่านมีสีสรรบริบูรณ์ เ ราเห็นว่าจะมี สติปัญญาแลความละอาย เปนไฉนมาอยู่ใน เงื้อมมือลิโป้ซึ่งเปนคนหยาบช้าน้ันเราเห็นไม่ สมควร เตยี วเลยี้ วไดย้ ินดังนั้น กม็ ีความละอาย มิได้ตอบประการใด กวนอูเหน็ วา่ เตยี วเล้ยี วนั้น สามก๊กวิทยา

๓๓๘ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) มีปัญญาท้ังมีความละอาย ก็มิได้ว่าหยาบชา้ ต่อไป เตียวเลี้ยวจึงคุมทหารถอยออกมา แล้วยกไปตี ด้านตวันออก เตียวหุยเห็นก็คุมทหารออกไปจะ รบด้วยเตียวเล้ียว พอทหารเอาเน้ือความมาบอก กวนอูว่า บัดนี้เตียวเลี้ยวยกเข้าตีด้านตวันออก เตยี วหยุ ก็ยกออกไปจะรบดว้ ย กวนอูได้ฟงั ดงั นนั้ ก็ รบี ไป เหน็ เตียวหยุ ออกจากประตเู มือง ฝ่ายเตยี วเลี้ยวเห็นเตียวหุยยกออกมาก็ตกใจกลวั พาทหารทง้ั ปวงถอยไป เตยี วหยุ เห็นได้ทกี ็ คุมทหารจะไล่ไป กวนอูจึงร้องห้ามว่าอย่าไล่ไปเลย ให้กลับมาเสียเถิด เตียวหุยได้ยินก็พาทหารกลับ เข้าเมือง แล้ววา่ กบั กวนอวู ่า เมื่อศกึ ได้ทอี ย่ฉู นีแ้ ล้ว เปนไฉนทา่ นจงึ เรียกใหก้ ลบั มา กวนอูเลา่ เนือ้ ความ ให้ฟังแล้วว่า ฝีมือเจ้ากับเตียวเลี้ยวน้ัน ถ้าจะรบพุ่งกันเห็นพอจะก้าก่ึงกัน แต่พ่ีคิดว่าเตียวเลี้ยวน้ันมี สติปัญญาทั้งมีความละอาย จึงพาทหารถอยออกไปท้ังสองครั้งนั้น พ่ีเห็นเตียวเลี้ยวคิดจะเอาใจออก หากลิโป้ พีจ่ ึงหา้ มเพราะเหตุฉนี้ เตยี วหยุ จงึ สรรเสรญิ ว่า พ่มี ปี ญั ญาประมาณน้าใจคนถกู แลว้ เตยี วหยุ ก็ขบั ทหารกลบั เขา้ เมืองขึ้นรกั ษาหน้าท่ีไว้ดังเก่า ฝ่ายตันหยงซ่ึงถือหนังสือเข้าไปหา โจโฉ เอาหนังสือนั้นให้แก่โจโฉแจ้งเนื้อความทั้ง ปวง โจโฉจึงปรึกษาทหารท้ังปวงว่า ลิโป้ยกมาตี เมืองเสียวพ่าย เราจะยกกองทัพไปช่วยเล่าปี่ ซง่ึ อว้ นเสี้ยวจะยกมานั้นเรามไิ ดว้ ติ ก เราเกรงแต่ เล่าเปียวเตียวสิ้วจะยกวกหลังมาตีเอาเมืองเรา ซุนฮิวจึงว่า เล่าเปียวเตยี วส้ิวพึ่งเสียทีแก่เราเหน็ ไม่อาจท่ีจะคิดอ่านมา ลิโป้น้ันเปนคนมีฝีมือ ทั้งน้าใจก้าเริบที่จะตั้งตัวเปนใหญ่อยู่ ละไว้นาน ลิโปก้ บั อ้วนสดุ คบคดิ กนั ก้าลังจะมากขนึ้ ซ่งึ ท่าน จะคิดกา้ จดั นัน้ เหน็ จะขัดสน เตยี วเล้ียว (Zhang Liao) www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๗ ๓๓๙ กุยแกได้ยินซุนฮิวว่าดังนั้นเห็นชอบด้วย จึงว่าแก่โจโฉว่า ซึ่งซุนฮิวว่านี้ชอ บนัก ให้ มหาอุปราชยกไปก้าจัดลิโป้เสีย แต่ก้าลังอ่อนอยู่ฉน้ีเห็นจะได้โดยง่าย โจโฉเห็นชอบด้วย จึงจัดแจง กองทัพให้แฮหัวตุ้น แฮหัวเอ๋ียน ลิยอย ลิเตียน สี่นายคุมทหารห้าหม่ืนเปนกองหน้ายกล่วงไปก่อน โจโฉคุมทหารซ่ึงมีฝีมือเปนอันมากเปนกองหลวง ยกไปช่วยเล่าป่ี ณ เมืองเสียวพ่าย ตันหยงซ่ึงถือ หนงั สอื ไปน้นั กม็ าด้วยกองทพั โจโฉ ฝา่ ยมา้ ใช้โกซุ่นเอาเนอื้ ความไปบอกแกโ่ กซุ่นว่า โจโฉใหแ้ ฮหัวตนุ้ ยกกองทพั มาช่วยเล่าป่เี ปน อันมาก บัดน้ียกมาถึงแดนเมืองเสยี วพ่ายแลว้ โกซุ่นรู้เนื้อความดังนนั้ ก็ตกใจ จึงให้ม้าใช้เอาเน้ือความ ไปบอกแกล่ โิ ป้ ๆ จงึ ให้แฮหัวเหลงหนง่ึ หลนั เป้งหน่งึ โจเสงหนง่ึ กบั ทหารมา้ สองร้อยห้าสบิ ยกหนุนไป ช่วยโกซ่นุ ณ เมอื งเสียวพา่ ย ฝ่ายโกซุ่นไดก้ า้ ลงั มากขึ้นกถ็ อยกองทัพออกมาต้ังคา่ ยคอยรับทพั โจโฉอยู่ ใกล้ เมืองเสียวพ่ายทางสามร้อยเส้น ฝ่ายเล่าปี่เห็นโกซุ่นถอยออกไปดังนั้น ก็คิดเห็นว่าโจโฉยกทัพ มาถึงแล้ว โกซุ่นกลัวโจโฉจะยกเข้าตีกระหนาบจึงถอยออกไป เล่าป่ีจึงให้ซุนเขียน บิต๊ก บิฮอง อยู่รักษาเมืองเสียวพ่าย แล้วพาเอากวนอูเตียวหุย กับทหารท้ังปวงออกตั้งค่ายอยู่นอกเมือง คอยรับ ทพั โจโฉ จะได้คิดอ่านกนั ทา้ การสืบไป ฝา่ ยแฮหวั ต้นุ ยกมาถึงแดนเมืองเสยี วพ่าย พบกองทพั โกซนุ่ แฮหัวต้นุ กข็ ับมา้ เข้ารบกบั โกซุ่น ได้ห้าสิบเพลง โกซุ่นสู้แฮหัวตุ้นมไิ ด้ก็ชักม้าหนีกลบั เข้าค่าย แฮหัวตุ้นได้ทีก็ขับม้าไลต่ ามไป โจเสงเห็น แฮหัวตุ้นไล่โกซุ่นมา จึงเอาเกาทัณฑ์ยิงถูกจกั ษซุ ้ายแฮหัวตนุ้ ลูกเกาทัณฑป์ กั อยู่ แฮหัวตุ้นร้องขึ้นด้วย เสียงอนั ดัง แลว้ ชกั ลกู เกาทณั ฑ์ออกมาดู เห็นลกู ตานน้ั ติดปลายเกาทัณฑอ์ ยู่ แฮหัวตุ้นจึงร้องว่า ลูกตา น้ีเปนดวงแก้วอนั ประเสริญไมค่ วรจะทิง้ เสยี แฮหัวตุน้ ก็ดูดเอาลกู ตานั้นกลืนเขา้ ไป สามกก๊ วิทยา

๓๔๐ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายโจเสงนั้นประมาท เห็นว่าแฮหัวตุ้นถูกเกาทัณฑ์แล้ว ท่ีไหนจะท้าการสืบไปได้เล่า มิได้ ระวังตัว แฮหัวตุ้นก็ควบม้าเข้าไป เอาทวนแทงถูกโจเสงตกม้าตาย แฮหัวตุ้นก็กลับมาค่าย ทหารทั้ง สองฝ่ายก็สรรเสริญแฮหัวตุ้นว่า มีฝีมือหาผู้เสมอมไิ ด้ ข้าศึกยิงถูกจักษุแล้วก็กลับเอาชัยชนะได้ ควรที่ จะเปนทหารเอก โกซุ่นเห็นแฮหัวตุ้นถูกเกาทัณฑ์แล้ว กลับไปค่ายดังน้ัน ก็ขับทหารไล่รบเข้าไปใน กองทัพแฮหัวตุ้น ทหารแฮหัวตุ้นไม่ทันรู้ตัว ก็แตกกระจัดกระจาย แฮหัวเอี๋ยนตกใจ จึงพา แฮหัวตนุ้ หนีออกจากคา่ ย ลิยอยกับลเิ ตยี นก็พาทหารหนไี ปต้งั อยปู่ ลายแดนเมอื งเจปกั โกซุ่นก็ไล่ฆ่าฟันทหารแฮหัวตุ้นล้มตายเปนอัน มาก แล้วยกทหารกลับมาจะตีเมืองเสียวพ่าย พอลิโป้ยก หนุนมาพบกันกับโกซุ่น ๆ จึงเล่าเนื้อความทั้งปวง ซ่ึงแฮ หัวตุ้นแตกไปน้ันให้ลิโป้ฟัง ลิโป้จึงพาโกซุ่นยกเข้าไปใกล้ เมืองเสียวพ่าย เห็นเล่าปี่ออกต้ังอยู่นอกก้าแพงเปนสาม ค่าย ลิโป้จึงให้โกซุ่นกับเตียวเล้ียวยกเข้าตีค่ายกวนอู ตัวลิ โป้นนั้ ยกเขา้ ตีเตียวหยุ กวนอเู ตยี วหยุ ต่างคนตา่ งก็ยกทหาร ออกรบอยู่หนา้ ค่าย ลิโป้กแ็ บ่งทหารวกเข้าตีหลงั ค่ายกวนอู เตียวหยุ ๆ ไมร่ ้ตู ัวแลว้ ทหารก็นอ้ ยสู้ลิโป้มไิ ด้ กแ็ ตกกระจัด กระจายออกจากคา่ ย โจเสง (Cao Xing) www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๗ ๓๔๑ เลา่ ปเี่ ห็นกวนอเู ตยี วหุยแตก จึงพาทหารมาประมาณสามสิบคนหนีออกจากค่ายมาถึงประตู เมือง เล่าปี่รอ้ งเรยี กใหท้ หารในเมอื งเปดิ ประตูรับ พอลิโป้ตามมาทัน ไล่รบเลา่ ป่ี ทหารท้ังสองฝา่ ยปน กนั เขา้ เลา่ ป่ีหนเี ขา้ ในเมอื งไมท่ ันจะปดิ ประตู ลิโปก้ ็ขบั ทหารไล่รบเข้าไปในเมอื งเสยี วพา่ ย ทหารซ่งึ อยู่ ในเมอื งกแ็ ตกกระจดั กระจาย ตา่ งคนต่างเปดิ ประตหู นีออกจากเมอื ง เล่าป่เี ห็นทหารลิโปไ้ ล่กระช้นั เขา้ มา เห็นจะสมู้ ิไดก้ ็ทิ้งครอบครัวเสีย ควบม้าหนีออกจากเมืองทางประตตู วันตก ลิโป้ก็ไล่ฆ่าฟันผ้คู นล้ม ตายเปนอนั มาก ฝ่ายบิต๊กซึ่งรักษาครอบครัวเล่าปี่อยู่น้ัน เห็นลิโป้ไล่ฆ่าฟันผู้คนมาถึงหน้าบ้าน จึงออกไป ค้านบั ลโิ ป้ ว่าขา้ พเจา้ ไดย้ นิ โบราณว่าสบื ๆ กันมาว่า ผู้ท่จี ะตัง้ ตวั เปนใหญ่ ถงึ จะตีบ้านเมอื งได้ เอาแต่ ชัยชนะ ผู้ใดเปนเสี้ยนหนามก็ท้าอันตรายแต่ผู้นั้น มิได้ท้าอันตรายแก่บุตรภรรยาแลราษฎรท้ังปวง บัดน้ีท่านก็คิดอ่านจะตั้งตัวเปนใหญ่อยู่ จะเปนศัตรูของท่านก็แต่โจโฉผูเ้ ดียว อันเล่าป่ีน้ีคิดถึงท่านอยู่ เนืองๆ ว่าเมื่อคร้ังอ้วนสุดให้กิเหลงยกมาตีเมืองเสียวพ่ายน้ัน เพราะท่านยกมาช่วยเสี่ยงยิงเกาทัณฑ์ แล้วพูดจาเกล่ียไกล่ให้กิเหลงยกกลบั ไป เล่าปี่จึงได้อยู่เย็นเปนสขุ มา เล่าปี่ก็มีความกตัญญตู ่อทา่ นอยู่ อน่ึงท่านกับเล่าป่ีก็มคี ุณต่อกันมา ขออย่าให้ท่านท้าอันตรายแก่ครอบครัวเล่าปี่เลย คุณของท่านนน้ั ก็ จะอยกู่ ับเลา่ ป่สี บื ไป สามก๊กวิทยา

๓๔๒ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ลิโป้จึงว่าท่านอย่าวิตกเลย เรากับเล่าป่ีก็เปนมิตร์กันมาแต่ก่อน ซึ่งครอบครัวของเล่าป่ีนั้น เรามิได้ท้าอันตราย แล้วจึงให้บิต๊กพาภรรยาเล่าป่ีไปไว้เมืองชีจ๋ิว ลิโป้จึงจัดแจงให้โกซนุ่ กับเตียวเล้ยี ว อยู่รักษาเมืองเสียวพ่าย ลิโป้ก็คุมทหารรีบไปทางตวันออก จะไปตีเมืองกุนจิ๋ว พอพบตันก๋งกับจงป้า เกลี้ยกล่อมโจรอยู่ ณ เขาไทสัน ลิโป้จึงให้ตันก๋งกับนายโจรทั้งส่ีคนนั้นรกั ษาดา่ นเสียวกว๋ น แล้วลิโป้ก็ ยกไปตหี ัวเมอื งฝา่ ยตวนั ออก ฝ่ายกวนอูเมื่อหนีลิโป้ออกจากค่าย พบกับเตียวหุยกลางทาง กวนอูจึงถามเตียวหุยว่า ท่าน พบเล่าป่ีหรือไม่ เตียวหุยบอกวา่ เมื่อเราแตกนั้นกระจัดกระจายกัน มิได้แจ้งว่าเลา่ ปี่จะหนีไปอยตู่ ้าบล ใด กวนอูเตียวหุยคิดถึงเล่าป่ีกอดคอกันร้องไห้ แล้วกวนอูเตียวหุยจึงพากันไปตั้งซ่องสุมทหารอยู่ใน ตา้ บลซอกเขาแห่งหนึง่ ขณะเมือ่ เล่าป่หี นีออกจากเมืองนั้น ควบมา้ ไปไกลเมืองทางประมาณห้ารอ้ ยเสน้ พบซุนเขยี น ซึ่งอยู่รักษาเมอื งหนีออกไปได้ก่อน เล่าปี่กับซุนเขียนก็ร้องไห้รักกนั แล้วเล่าปี่จึงว่ากวนอูเตียวหุยน้อง เราจะตายหรอื จะหนีไปแห่งใดก็มไิ ด้แจ้ง ตัวเราบัดน้ีก็มไิ ด้มที ่ีพึ่ง เหมือนว่ายอยู่กลางทเล ซุนเขียนจึง ว่าเกิดเหตุทั้งน้ี ก็เพราะท่านคบคิดกับโจโฉท้าร้ายลิโป้ ท่านจึงได้ความล้าบากทั้งนี้ จ้าท่านจะไปหา โจโฉเปนท่ีพึ่ง จะได้ตั้งตัวคิดการตอ่ ไป เล่าป่ีได้ยินซุนเขียนว่าดังน้ันก็คลายใจ จึงพาซุนเขียนลัดไปใน ป่า จะไปหาโจโฉ ณ เมืองฮูโต๋ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๗ ๓๔๓ ขณะเมือ่ เลา่ ปี่กับซุนเขียนหนีไปนั้น อดอยากมไิ ด้มีสเบียงอาหาร คร้ันถึงบ้านรายทางตา้ บล ใด ก็ชวนกันเข้าไปในบ้านราษฎร ๆ ทั้งปวงรู้ว่าเล่าปี่หนีมาดังนั้นก็มีใจรักใคร่ จึงแต่งโต๊ะให้เล่าป่ี ซุนเขียนกินทุกบ้านมิได้ขาด เวลาเย็นวันหน่ึงเดิรมาห่างระยะบ้าน เล่าปี่จึงปรึกษากันกับซุนเขียนว่า เรามาจากเมืองกห็ ลายวันแล้ว กม็ ิไดข้ ดั สนด้วยสเบียงอาหารทุกเวลา แต่วันน้มี ไิ ด้มีท่ีอาศรัย เราจะคดิ ประการใด ขณะเม่ือซุนเขียนกับเล่าป่ีปรึกษากัน อยู่น้ัน แลเห็นเรือนอยู่ในป่าเรือนหนึ่ง เล่าปี่ดใี จ พาซุนเขียนเข้าไปจะอาศรัยในบ้านน้ัน ฝ่าย เล่าอ๋ันซ่ึงอยู่บนเรือน แลเหน็ เลา่ ปก่ี ับซนุ เขียนมา มิได้รู้จักว่าผู้ใด เล่าอั๋นจึงออกมารับเล่าปี่ ๆ จึง ถามว่าท่านน้ีชื่อใด เล่าอ๋ันบอกว่าข้าพเจ้าชื่อ เล่าอ๋ัน เปนคนเข็ญใจอยู่สองคนกับภรรยา ท้าไร่ ปลูกผักหาเนื้ออยู่ในต้าบลน้ี เล่าอ๋ันจึงถามว่า ทา่ นทัง้ สองนีม้ าแต่เมืองใด เหตไุ ฉนจงึ มาแต่สอง คนไม่มีพวกเพ่ือน เล่าปี่จึงบอกความหลังให้ฟัง เรามานี้จะไปหาโจโฉ บัดนี้เวลาพลบค่้าแล้ว จะขออาศรยั ท่านสักคนื หนงึ่ เลา่ อ๋นั ไดฟ้ งั มีความ ยินดี จึงเชิญเล่าปี่กับซุนเขียนเข้าไปในบ้าน เลา่ ปี่ (Liu Bei) แล้วเล่าอ๋ันจึงเข้าไปในเรือน จัดแจงหาของจะ เลี้ยงเล่าป่ี มิได้มีส่ิงอันใด คร้ันจะไปเที่ยวหาเวลาก็พลบค้่าเห็นจะไม่ทันที เล่าอ๋ันจึงฆ่าภรรยานนั้ เสีย แลว้ เชือดเอาเนื้อทีล่ ้าแขนภรรยานัน้ ผดั คว่ั เปนเคร่ืองกบั เข้า แลว้ ยกออกมาใหเ้ ล่าป่ีกับซุนเขยี นกิน เล่าปี่จึงถามว่า น่ีเนื้ออันใด เล่าอ๋ันจึงบอกว่า เน้ือนี้ข้าพเจา้ ไดม้ าแต่เวลาเช้า เล่าปี่ส้าคญั ว่า จริงก็ชวนซนุ เขยี นกินเน้ือนนั้ จนอ่มิ คร้ันเวลาค่้าเล่าอ๋นั จงึ เอามา้ ของเลา่ ป่ซี ุนเขยี นนัน้ ไปผูกไวห้ ลงั บา้ น แล้วเชิญเล่าปี่ซุนเขียนเข้าไปนอนในเรือน ครั้นเวลาเช้าเล่าป่ีลาเล่าอั๋นจะไปแก้เอามา พอแลเห็นศพ ภรรยาเล่าอ๋ันนั้นท้ิงอยู่ เล่าปี่ตกใจจึงถามเล่าอั๋นว่า นี่ศพผู้ใดจึงเอามาทิ้งไว้ดังนี้ เล่าอ๋ันจึงบอกว่าศพ ภรรยาข้าพเจ้า แล้วเล่าอั๋นกเ็ ล่าเนื้อความทั้งปวงให้เลา่ ป่ฟี ัง เล่าป่ีไดฟ้ งั ดงั น้ัน คิดสงสารก็ร้องไห้ แลว้ จงึ ว่าคณุ ของทา่ นอยู่กบั เราหาทสี่ ดุ มิได้ แม้เรายงั มีชวี ติ อยู่จะแทนคณุ ท่าน สามก๊กวิทยา

๓๔๔ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) แล้วเล่าป่ีก็ขึ้นม้าลาเล่าอ๋ันออก จากบา้ น ไปได้สามร้อยเส้น เห็นกองทัพยก มาเปนอันมาก เล่าปี่เห็นธงส้าคัญ ก็รู้ว่า กองทัพโจโฉยกมา เล่าปี่ค่อยมีความยินดี จึงพาซุนเขียนลัดทางออกไปหาโจโฉ เล่าป่ี จึงบอกว่า เมืองเสียวพ่ายก็เสียทีแก่ลิโป้ แล้ว กวนอูเตียวหุยน้องชายข้าพเจ้ากับ บุตรภรรยาสมัคพรรคพวกท้ังปวง จะเปน จะตายประการใดมไิ ดแ้ จ้ง ว่าแล้วเลา่ ปีก่ ็ร้องไห้ โจโฉเหน็ ดังนนั้ มคี วามสงสารกร็ อ้ งไหด้ ้วย เล่าปจ่ี ึงเลา่ เนือ้ ความซึง่ เลา่ อ๋ันฆ่าภรรยาให้กินนั้นให้โจโฉฟงั โจโฉมีความยนิ ดี จึงใหซ้ นุ เขยี นเอาทองร้อยต้าลึงไป ใหเ้ ล่าอ๋ันซึ่งมคี ณุ แก่เลา่ ป่ี แล้วโจโฉพาเลา่ ป่ียกไปแดนเมืองเจปกั ฝ่ายแฮหัวเอี๋ยนกับแฮหัวตุ้น ซึ่งพากันหนีไปนั้น พบลิยอยลิเตียนต้ังซ่องสุมทหารอยู่ แฮหัวเอ๋ียนแฮหัวตุ้นก็เข้าอยู่ด้วยกันกับลิยอย คร้ันรู้ข่าวว่าโจโฉยกมาถึงแล้ว จึงชวนกันออกไปรับ โจโฉ เชิญโจโฉเข้ามา ณ ค่าย เล่าเนื้อความท้ังปวงซึ่งได้รบกับโกซุ่นนั้นใหโ้ จโฉฟัง โจโฉรู้ดังนั้นจึงเขา้ ไปเยือน แฮหัวตุ้นป่วยหนักอยู่ โจโฉจึงให้ทหารพาเอาตัวแฮหัวตุ้นกลับไปเมืองฮูโต๋ แล้วแต่งทหาร สอดแนมฟังข่าวว่าลิโป้จะคิดประการใด ทหารม้าใช้จึงไปสืบข่าวกลับมาบอกว่า ลิโป้กับตันก๋งจงป้า เกลยี้ กลอ่ มไดพ้ วกโจรซงึ่ ต้งั อยู่เขาไทสันเปนอันมาก บดั นย้ี กไปตีหวั เมอื งตวนั ออกได้หลายต้าบลแลว้ โจโฉได้ฟังดังน้ัน จึงให้โจหยินคุมทหารสามพันไปตีเมอื งเสยี วพ่าย โจโฉจึงพาเลา่ ป่ีกบั ทหาร ทั้งปวงยกตามลิโป้ไป ถึงด่านเสียวก๋วนเปนแดนเมืองตวันออก พบซุนก้วนหนึ่ง งอตุ้นหนึ่ง อินเล้หนึ่ง เซียงหูหนึ่ง ซ่ึงเปนนายโจรอยู่เขาไทสัน คุม พรรคพวกประมาณสามหม่ืนยกมาสกัดหน้าไว้ โจโฉจึงให้เคาทูออกรบด้วยพวกโจร เคาทูกับ พวกโจรท้งั สีน่ ายนนั้ รบพงุ่ กนั เปนสามารถแต่เช้า จนเวลาเท่ียง นายโจรทั้งส่ีน้ันสิ้นก้าลงั อิดโรยลง โจโฉก็ขับทหารหนุนเคาทูไป รบพวกโจรล้มตาย บา้ ง แตกเขา้ ไปหาตันก๋งซงึ่ อยู่ในด่านบ้าง โจโฉก็ ยกทหารเขา้ ตั้งประชิดดา่ นเสยี วกว๋ นไว้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๗ ๓๔๕ ฝ่ายลิโป้รู้เนื้อความว่าโจโฉตีพวกโจรแตก คิดกร่ิงใจ เกรงว่าโจโฉจะยกไปตีเมืองชีจิ๋ว จึงยกทหารกลับมาเมือง ลิโป้ จึงต้ังให้ตันกยุ๋ อยู่รักษาเมอื งชีจว๋ิ แล้วจัดแจงทหารเปนอนั มาก จะยกไปด่านเสียวก๋วน ตันเต๋งรู้ดังน้ันจึงไปหาตันกุ๋ยผู้บิดาว่า เดิมทีการคร้ังน้ีโจโฉปลงธุระไว้แก่เรา บัดน้ีโจโฉยกทัพมา เห็นลิโป้จะเสียทีแก่โจโฉเปนม่นั คง บัดนี้ลิโป้จะยกไปรบกับโจ โฉ แม้แตกถอยกลับมาเมอื ง บดิ ากับบติ ๊กคดิ อ่านกันรักษาเมือง ไว้ให้ม่ันคง อย่าให้ลิโป้เข้าเมืองได้ ข้าพเจ้าจะไปกับลิโป้จึงจะ คดิ ท้าการสืบไป ตนั กุ๋ยจงึ วา่ เจา้ วา่ นกี้ ช็ อบอยแู่ ล้ว ซงึ่ ลโิ ปจ้ ะให้ ตันเต๋ง (Chen Deng) อยู่รักษาเมืองน้ัน มิใช่แต่เราผู้เดียว ทหารของลิโป้อยู่ด้วยเปน อันมาก เห็นเราจะท้าการมิสา้ เร็จ ตันเต๋งจึงว่าบิดาอย่าวิตก ข้าพเจ้าจะคิดอ่านใหล้ ิโป้แบ่งทหารไปไว้ เมืองอื่น แล้วตันเตง๋ กล็ าตนั กยุ๋ ไปหาลโิ ป้ ลิโป้เห็นตันเต๋งมาก็มีความยินดี จึงชวนตันเต๋งว่าจะยกไปรบกับโจโฉด่านเสียวก๋วน ตันเต๋งจึงว่าซงึ่ ท่านจะละเมืองเสียบัดน้ี ข้าพเจ้าคดิ เห็นว่าเมอื งชีจิ๋วน้เี ปนเมืองหน้าศกึ เกลือกโจโฉยก ทหารตโี อบหลงั เอาเมือง เรามทิ นั รู้กจ็ ะเสยี ทีแกโ่ จโฉ ขอใหท้ า่ นจดั แจงเอาสเบียงอาหาร กับครอบครัว แบ่งไปไว้ ณ เมืองแห้ฝือ ถึงเมืองชีจิ๋วมีอนั ตราย เราจะได้อาศรยั เมอื งแห้ฝือเปนก้าลัง ลิโป้มิได้แจ้งว่า ตันเต๋งจะคิดท้าร้ายจึงสั่งซงเหียนกับงุยซก ให้คุมเอาครอบครัวแลสเบียงอาหารไปไว้เมืองแห้ฝือตาม ตันเต๋งว่า แล้วลิโป้ก็พาตันเต๋งกับทหารยกไปด่านเสียวก๋วน ไปถึงกลางทางตันเต๋งจึงพูดลวงลิโป้ว่า เราจะยกไปท้าสงครามด้วย โจโฉครั้งน้ี มิได้รู้ว่าก้าลังศึก จะมากน้อยประการใด ขอให้ ท่ า น ตั้ ง อ ยู่ ต้ า บ ล นี้ ก่ อ น ข้าพเจ้าจะขออาสาไปฟังดู ก้าลังโจโฉ แจ้งว่ามากน้อย แล้วจึงจะกลับมาบอกแก่ทา่ น ลิโป้มิได้รู้เท่าจึงหยุดกองทัพ ไว้ สามก๊กวิทยา

๓๔๖ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ตนั เต๋งกล็ าลโิ ปไ้ ปดา่ นเสียวก๋วน แล้วจึงเข้าไปหาตันก๋งในด่าน ตันเต๋งจงึ ว่ากบั ตนั กง๋ ว่า ลโิ ป้ แจ้งเน้ือความวา่ โจโฉตนี ายโจรทั้งสี่นั้นแตกแล้ว ยกมาต้ังประชิดดา่ นเสยี วก๋วนไว้ ลิโป้โกรธว่าท่านท้า การให้เสียทีแก่โจโฉ ลิโป้ยกมาน้ีจะเอาโทษแก่ท่าน ตันก๋งจึงว่า โจโฉยกทัพมาครั้งน้ีใหญ่หลวงนัก เราเห็นจะสู้ไม่ได้ เราจึงตั้งม่ันรักษาด่านไว้ ท่านกลับไปแจ้งเน้ือความแก่ลิโป้เถิดว่า จะต้านทานศึก โจโฉน้นั เห็นขดั สน ให้ลโิ ปก้ ลบั ไปรกั ษาเมืองชีจ๋วิ กบั หวั เมอื งไว้ให้มน่ั คง อย่าให้เปนอนั ตราย ตนั เต๋งได้ ยนิ ตนั ก๋งวา่ ดังนั้น ก็ไมต่ อบประการใด ตันเต๋งจึงข้ึนไปเที่ยวดูบนเชิง เทิน เห็นกองทัพโจโฉตั้งประชิดเข้ามา ใกลเ้ ชงิ ก้าแพงอยแู่ ลว้ เวลาคา่้ ตันเต๋งจงึ เขียนหนังสือผูกลูกเกาทัณฑ์ยิงออกไป ในหนังสือนั้นว่า ข้าพเจ้าตันเต๋งจะ อาสาเปนใสศ้ ึกอยู่ในก้าแพง ขา้ พเจา้ จะ เอาเพลิงจุดข้ึนเปนส้าคัญ ให้มหา อุปราชยกเข้าปล้น ข้าพเจ้าจะช่วยท้า การให้ส้าเร็จ ครั้นเวลาเช้าตันเต๋งก็ลา ตันก๋งกลับมาหาลิโป้ แล้วบอกเนื้อความว่า เห็นก้าลังโจโฉนั้นมากนัก แล้วซุนก้วนกับนายโจรทั้งปวง ซ่ึงท่านให้อยู่กับตันก๋งนั้น ข้าพเจ้าเห็นจะเปนใจด้วยโจโฉอยู่แล้ว บัดน้ีข้าพเจ้าก้าชับตันก๋งให้รักษา ด่านไวม้ ั่นคงกวา่ ท่านจะยกไปถึง ตันก๋งกม็ ีใจครา้ มนกั อยู่ ขอท่านยกไปใหถ้ งึ ดา่ นเสียวกว๋ นในเวลาวันนี้ จะไดช้ ว่ ยตันก๋งคดิ อา่ นท้าการศกึ ลิโป้ได้ฟังดังน้ันก็มีความยินดี จึงว่าแก่ตันเต๋งว่า บัดน้ีโจโฉยกเข้าล้อมด่านไว้แล้ว จะไปน้ัน เห็นว่าจะเข้าด่านมิได้ ให้ท่านรีบไปก่อนบอกแก่ตันก๋งว่า เราจะยกไปให้ถึงในเวลาค่้าวันน้ี ให้เปิด ประตูรับแล้วจุดเพลิงสัญญาขึ้น เราจะรบฝ่าทหารโจโฉเข้าไป ตันเต๋งก็ลาลิโป้ไปด่านเสียวก๋วน แล้ว บอกแก่ตันก๋งว่าเราเอาเน้ือความท้ังปวงไปแจ้งแก่ลิโป้ ๆ ก็เห็นด้วยแล้ว บัดน้ีลิโป้สั่งมาว่า ก้าลังโจโฉ มาก เห็นท่านจะสู้โจโฉมิได้ แล้วด่านเสียวก๋วนน้ีก็ไม่เปนที่ส้าคัญ ให้ยกทหารกลับไปเมืองชีจ๋ิวจะได้ ชว่ ยลโิ ปป้ ้องกัน ตันก๋งมิไดแ้ จ้งในกลตนั เตง๋ ส้าคัญว่าจรงิ ครั้นเวลาคา้่ จึงพาทหารลอบหนอี อกจากด่าน มไิ ด้บอกให้นายโจรทง้ั สร่ี ู้ ขณะเมื่อตันกง๋ ไปนัน้ ตนั เต๋งจึงลอบเอาเพลิงจุดขึ้น www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๗ ๓๔๗ ฝ่ายลิโป้ยกมาเห็นแสงเพลิงสว่าง ก็ส้าคัญว่าตันก๋งจุดรับ ก็ขับทหารรีบยกเข้าไป พบตันก๋ง ยกออกมา ลิโป้ส้าคัญว่ากองทัพโจโฉ ก็ขับทหารฟันเข้าไป ฝ่ายตันก๋งมิได้รู้ว่าลิโป้ ส้าคัญว่าโจโฉยก ทหารมาสกัดทางไว้ ตนั กง๋ ก็ขับทหารฟนั ฝ่าออกไป ทหารทง้ั สองฝา่ ยฆ่าฟันกนั ลม้ ตายเปนอันมาก ฝ่ายโจโฉเห็นเพลงิ ลุกขน้ึ ในก้าแพง เหมอื นหนงั สือสญั ญาตันเตง๋ โจโฉก็ให้ยกทหารหกั เข้าไป นายโจรท้ังสี่ซง่ึ รกั ษาดา่ นอยูน่ ั้น มิไดแ้ จง้ ประการใด ก็คมุ พรรคพวกออกรบกับทหารโจโฉเปนสามารถ พวกโจรน้ันน้อยทานฝีมือทหารโจโฉมิได้ ก็แตกกระจัดกระจายหนีเอาตัวรอด โจโฉก็ยกเข้าตั้งอยู่ใน ด่านเสียวกว๋ น ฝ่ายลิโป้กับตนั ก๋งหลงรบพุ่งกันเปนสามารถ คร้ันสว่างข้ึนทหารท้งั สองฝา่ ยรจู้ ักหน้ากันถนดั จึงถอยออกจากกัน ตันก๋งจึงเข้าไปหาลิโป้แจ้งเนื้อความท้ังปวงให้ลิโป้ฟัง ลิโป้กับตันก๋งก็แจ้งว่า เกิด เหตุทั้งน้ีเพราะกลของตันเต๋ง ลิโป้จึงพาตันก๋งกับทหารทั้งปวงรีบกลับเข้าไปเมืองชีจ๋ิว ครั้นถึงเชิง กา้ แพง ลโิ ป้จึงเรยี กทหารในเมืองให้เปดิ ประตรู ับ สามก๊กวิทยา

๓๔๘ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายบิต๊กรู้ว่าลิโป้กลับมา จึงให้ทหารซ่ึงอยู่บนเชิงเทินน้ันเอาเกาทัณฑ์ยิงระดมลงไป แล้ว บิตก๊ จึงรอ้ งว่าแกล่ โิ ป้วา่ เมอื งชจี ๋วิ นีม้ ใิ ชข่ องตวั เปนเมืองของเลา่ ป่นี ายเรากอ่ นตัวยกมาชงิ เอา บัดนจ้ี ะ คืนเอาเมืองของนายเราแล้ว ตัวจงยกทหารกลับไปเสยี เถิด ลิโป้ตกใจจึงร้องถามบิต๊กว่า ตันกุ๋ยซึ่งเรา ให้อยู่รักษาเมืองนั้นไปไหนเล่า บิต๊กจึงตอบว่า ตันกุ๋ยนั้นเราจับฆ่าเสียแล้ว ลิโป้ได้ยินดังนั้นจึงเหลียว มาถามตันก๋งว่า ตันเต๋งบุตรตันกุ๋ยมาด้วย หรือไม่ ตันก๋งจึงว่า เปนไฉนท่านยังถามถึง อ้ายศัตรูอยู่อิกเล่า ลิโป้ก็ให้ตรวจดูในหมู่ ทหาร ก็มิได้พบตัวตันเต๋ง ตันก๋งจึงว่าแก่ ลิโป้ว่า ซึ่งเราจะยกเข้าหักเอาเมืองชีจ๋ิวน้ี เ ห็ นจ ะขัดสน ขอให้ ท่า นย กไปเมือง เสียวพ่าย จะได้คิดอ่านกับโกซุ่นแ ล เตียวเล้ียว ยกกลับคืนมาเอาเมืองของเราให้ ได้ ลโิ ป้เหน็ ชอบดว้ ย กย็ กกองทัพไปเมืองเสียวพ่าย ฝ่ายตันเต๋งเมื่อจุดไฟข้ึนในด่านแล้ว แลลงไปดูเห็นทหารลิโป้กับทหารตันก๋งหลงรบพุ่ง กันเปนสามารถ ตันเต๋งจึงลอบออกจากด่านเสยี วก๋วน รีบไปเมอื งเสียวพ่ายบอกแกโ่ กซุ่นเตยี วเลี้ยววา่ วานนี้โจโฉยกมาล้อมลิโป้ไว้ ลิโป้เห็นจะสู้โจโฉมิได้ จึงให้เรารีบมาหาท่าน ให้ท่านยกทหารไปช่วย โกซุ่นเตียวเลี้ยวตกใจส้าคัญว่าจริง ก็ยกทหารออกจากเมืองเสียวพ่ายไปช่วยลิโป้ ตันเต๋งก็ออกไปหา โจหยนิ พาเอากองทัพโจหยนิ เขา้ ไปต้งั อยู่ในเมอื งเสียวพ่าย ฝ่ายโกซุ่นเตียวเลี้ยวยกไปถึงกลางทาง พบลิโป้ยกมาจึงเข้าไปหาลิโป้ ๆ คิดกร่ิงใจจึงถาม โกซุ่น เตียวเล้ียว ว่า เราให้ท่านทั้งสองอยู่รักษาเมืองเสียวพ่าย เหตุไฉนตัวจึงท้ิงเมืองเสีย โกซุ่น เตียวเล้ียว จึงว่าตันเต๋งบุตรตันกุ๋ยไปบอกข้าพเจ้าว่า โจโฉล้อมท่านไว้ ให้ข้าพเจ้ายกทหารมาช่วย ซึ่งขา้ พเจ้าท้งิ เมืองเสียนัน้ โทษขา้ พเจา้ ผิดอยแู่ ลว้ ตันก๋งได้ยนิ ดังนนั้ จงึ วา่ แก่ลโิ ป้วา่ ซง่ึ ตนั เตง๋ มันคิดท้า ร้ายท่านดังนี้ ท่านจะคิดประการใด ลิโป้จึงว่าท่านอย่าวิตกเลย ซึ่งตันเต๋งทรยศต่อเรา เราจะตัดสสี ะ มนั เสียใหไ้ ด้ แล้วลิโปก้ พ็ าโกซนุ่ เตียวเล้ยี วกับทหารท้ังปวงยกไปเมืองเสียวพา่ ย เหน็ ทหารรกั ษาหน้าที่ เชิงเทินมั่นคง แล้วเห็นธงซ่ึงปักอยู่น้ันเปนธงกองทัพโจโฉ ลิโป้โกรธควบม้าเข้าไปถึงเชิงก้าแพง แล้วร้องด่าตันเต๋งว่า ตัวมึงสองคนพ่อลูกกูรักใคร่ต้ังให้เปนขุนนาง บัดน้ีมึงทรยศตอ่ กู ๆ จะตัดสสี ะมึง เสียใหไ้ ด้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๗ ๓๔๙ ฝ่ายตันเต๋งยืนอยู่บนเชิงเทิน จึงชี้มือลงมา แล้วร้องตอบลิโป้ว่าตัวอย่าโ อหังเจรจา เราเปนข้าพระเจ้าเหี้ยนเต้ต่างหาก เม่ือครั้งอ้วนสุดยกมาตีเมืองชีจ๋ิวนั้น ก็เพราะความคิดของเรากับ บิดาเรา ตัวจึงรอดจากความตาย บดั นี้กลบั มาว่าเราทรยศอกี เลา่ ลโิ ป้โกรธจึงขบั ทหารจะใหเ้ ขา้ หักเอา เมืองเสียวพ่าย พอเตียวหุยซึ่งแตกไปต้ังซ่องสุมทหารอยู่ ณ เขาบองหยงนั้น รู้เนื้อความว่า ลิโป้ ระส่า้ ระสายเสยี ความคดิ ตันเต๋งแลว้ เตียวหยุ ก็รีบยกทหารตามไปเมืองเสยี วพ่าย ลิโปเ้ ห็นกถ็ อยทหาร ออกมา จึงให้โกซุ่นออกรบกับเตียวหุยได้ห้าเพลง ลิโป้เห็นโกซุ่นน้ันจะสู้เตียวหุยมิได้ก็ขับม้าร้าทวน ออกชว่ ยโกซนุ่ รบเตียวหุย ขณะน้ันโจโฉแจ้งว่า ลิโป้เสียเมืองแก่บิตก๊ ตันกุ๋ยแล้วยกไปเมืองเสยี วพ่าย ก็รีบยกทหารตาม ไป เห็นลิโป้กบั เตยี วหุยรบติดพันธ์กันอยู่ โจโฉก็ให้ทหารลอ้ มไว้ ลิโป้ผละออกจากเตียวหุย ควบม้าฟนั ฝา่ ทหารโจโฉออกไป เตียวหยุ เห็นไดท้ กี ค็ วบมา้ ไล่ลโิ ปไ้ ป ฝ่ายกวนอูซ่ึงแตกนั้น ไปต้ังซ่อง สุมทหารอยู่ ณ เมืองไฮจ๋ิว รู้ข่าวว่าลิโป้เสยี ความคิดตันเต๋ง แล้วก็รีบยกทหารตามไป เมืองเสียวพ่าย พบลิโป้กลางทาง กวนอูจึง ร้องว่า อ้ายลิโป้มึงจะหนีไปไหนเล่า ลิโป้ โกรธขับม้ารบด้วยกวนอู พอเตียวหุย ตามมาทนั ลโิ ปต้ กใจหนเี ข้าเมืองแหฝ้ ือแล้ว จดั แจงทหารใหข้ ้ึนรกั ษาหนา้ ทีเ่ ชิงเทนิ ไว้ ฝ่ายเตียวหุยไลล่ โิ ป้มาพบกับกวนอู ๆ จงึ วา่ แก่เตียวหุยวา่ เมอื่ เราสองคนพ่นี อ้ งจากกนั ท่ีซอก เขานั้น พี่ไปซ่องสุมทหารอยู่ ณ เมืองไฮจ๋ิว เตียวหุยจึงว่าเมื่อข้าไปจากซอกเขาน้ัน ข้าไปตั้งซ่องสุม ทหารอยู่ ณ เขาบองหยง ครั้นรู้ข่าวว่าลิโป้ระส้่าระสาย ข้าจึงยกทัพมารบกับลิโป้ บัดนี้เล่าป่ีพี่เราเขา้ อยู่ดว้ ยโจโฉแลว้ กวนอไู ด้ฟงั ดังนั้นมีความยนิ ดี จึงพาเตยี วหยุ เข้าไปหาเลา่ ป่ใี นกองทัพโจโฉ เล่าป่ีเหน็ กวนอูเตียวหุยมาก็ดีใจวิ่งออกมารับ แล้วเล่าเน้ือความท้ังปวงให้กวนอูเตียวหุยฟัง แล้วก็พากันเข้าไป หาโจโฉ โจโฉจึงพาเล่าป่ีกับโจหยินตันเต๋ง ยกทหารมาเมืองชีจ๋ิว บิต๊กรู้ว่าโจโฉยกมา ก็ออกไปรับ โจโฉเชิญให้เข้าอยูใ่ นเมือง แล้วบิต๊กจึงไปหาเลา่ ป่ี เล่าเนื้อความทั้งปวงซึ่งลิโป้พาครอบครัวมาไว้เมือง ชีจ๋วิ น้ันใหเ้ ลา่ ปี่ฟงั เลา่ ปแี่ จง้ ว่ามไิ ดเ้ ปนอันตรายก็มีความยนิ ดี สามกก๊ วิทยา

๓๕๐ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๗ ๓๕๑ ฝ่ายตันเต๋งครั้นมาถึงเมืองชีจิ๋ว จึงไปหาตันกุ๋ยผู้บิดา แจ้งเหตุทั้งปวงให้ฟัง แล้วพากันไป หาโจโฉ โจโฉจงึ ใหแ้ ต่งโตะ๊ เลี้ยงตันกุ๋ย ตันเต๋งกับขนุ นางนายทัพนายกองท้ังปวง แล้วโจโฉจงึ ปราสยั กบั ตันกุ๋ยตันเต๋งว่า ท่านท้าการท้ังนี้มีความชอบต่อเราใหญ่หลวง โจโฉจึงยกหัวเมืองฝ่ายตวันออกสิบหัว เมอื งให้เปนส่วนข้นึ แก่ตันกุ๋ย แลว้ ตงั้ ตนั เตง๋ เปนฮกโก๋เจยี งกุน๋ แปลว่าเปนนายทหารผ้ใู หญ่ ฝ่ายโจโฉได้เมืองชีจิ๋ว ต้ังฟังข่าว อยู่ บ้ารุงทหารท้ังปวงให้มีก้าลังพร้อมกัน โจโฉจึงสั่งทหารว่า จะยกไปเมืองแห้ฝือจับ ลิโป้ เทยี หยกทปี่ รึกษาจงึ ว่า ซึง่ มหาอุปราช จะยกไปตีเมืองแห้ฝือบัดน้ี ข้าพเจ้าเห็นว่า ลโิ ปเ้ ปนสนุ ัขจนตรอก ก็จะรบจนกว่าจะสนิ้ ก้าลัง แม้ลิโป้หนีออกได้ก็จะไปหาอ้วนสุด เม่ือลิโป้กับอ้วนสุดคบคิดกันเข้าแล้ว เห็น จะเปนศึกใหญ่ ขอให้มหาอุปราชแต่งทหารท่ีมีฝีมือ ไปตั้งสกัดไว้ที่ปากทางเมืองห้วยหน้า แม้ลิโป้หนี ไปหาอ้วนสดุ ก็จะได้สกัดไว้ ถึงอว้ นสุดจะยกไปชว่ ยลิโปก้ ็จะมามไิ ด้ ประการหนึ่ง ซุนก้วน อนิ เล้ งอตุ้น เซียงหู ซ่ึงเปนนายโจรแตกออกจากด่านเสียวก๋วนนั้น ก็มิได้แจ้งว่าไปต้ังอยู่ต้าบลใด เกลือกจะยกมา ช่วยลิโป้ ขอให้มหาอุปราชยกไปก้าจัดพวกโจรเสียก่อน โจโฉจึงว่าเราจะใครใ่ ห้เลา่ ปี่ไปตั้งสกดั อว้ นสุด ทางเมืองห้วยหน้า ทางพวกโจรจะยกมาช่วยลิโป้น้ัน ท่านอย่าวติ กเลย เราจะรบั ประกันเปนธุระ เล่าป่ีได้ยินโจโฉว่าดงั น้ันจึงรับว่า ซ่ึงจะไปตั้งสกัดลิโป้อ้วนสุดน้ันข้าพเจ้าจะขออาสา โจโฉก็ ยอม ครน้ั เวลาเช้าเลา่ ปจ่ี งึ ให้บิต๊กกับตนั หยงอยูร่ ักษาครอบครัว แล้วเลา่ ปก่ี วนอูเตียวหยุ ซุนเขียนก็ยก ทหารไปตัง้ อยปู่ ากทางเมืองหว้ ยหนา้ โจโฉก็ยกทหารไปตีเมอื งแหฝ้ อื ฝ่ายลิโป้ไปตั้งอยู่ในเมืองแห้ฝือ สเบียงอาหารก็บริบูรณ์ คูเมืองก็กว้างลึก ครั้นรู้ว่าโจโฉยก ตามมา ก็มิได้คดิ ทีจ่ ะออกสู้รบกับโจโฉ จึงจัดแจงทหารข้ึนรักษาหน้าท่ีเชิงเทินไวม้ ั่นคง ตันก๋งจึงว่าแก่ ลโิ ปว้ ่า บดั นโี้ จโฉยกทัพมายงั มิไดท้ ่มี ัน่ เปนไฉนท่านจึงนิ่งอยูไ่ มค่ ดิ อ่านทจ่ี ะยกออกรบกบั โจโฉ แมโ้ จโฉ ต้ังมั่นแล้วเห็นเราจะท้าการยาก ลิโป้จึงว่าเราท้าศึกเสียทีแก่โจโฉมาหลายคร้ังแลว้ ครั้งน้ีเราตงั้ ม่ันอยู่ แตใ่ นเมอื ง คอยโจโฉจะยกขา้ มคูล่วงเขา้ มาถึงเชิงกา้ แพง เราจึงจะออกรบ เห็นโจโฉจะเสียทีแก่เราเปน ม่นั คง สามก๊กวิทยา

๓๕๒ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ า ย โ จ โ ฉ ย ก ม า ถึ ง เ มื อ ง แ ห้ ฝื อ ตั้งค่ายอยู่ใกล้เมืองประมาณสิบเส้น โจโฉจึง ข้นึ มา้ ขา้ มคูเข้าไปถึงเชิงก้าแพงแลว้ รอ้ งวา่ แก่ ลิโป้ว่า เมื่อคร้ังต๋ังโต๊ะเปนขบถ ท่านคิดอ่าน ฆ่าตั๋งโต๊ะเสีย ท่านมีความชอบต่อแผ่นดิน เปนอันมาก บัดน้ีท่านมาคบคิดกับอ้วนสุด ซึ่งเปนขบถต่อแผ่นดิน กิตติศัพท์ทั้งนี้รู้ขึน้ ไป ถึงเมืองฮโู ต๋ พระเจา้ เหี้ยนเต้ทรงพระพิโรธจึง ให้เรายกทัพมา แม้ท่านมิได้คบคิดกบั อว้ นสุด แลมีนา้ ใจซื่อตรงต่อแผน่ ดนิ อยู่ กเ็ รง่ ออกมาหาเราโดยดี จะได้ช่วยแก้ไขกราบทูล เล้ียงท่านเปนขุนนางสืบไป ถ้าท่านไม่ออกมาหาเราโดยดี เม่ือเราตีเมืองได้ แล้ว ท่านจึงจะแจ้งในโทษท่าน ซ่ึงกระท้าความผิดไว้แต่ก่อน ลิโป้ร้องตอบลงมาว่า แม้มหาอุปราช กรุณาขา้ พเจา้ แล้ว กย็ กทหารกลบั ไปกอ่ นเถิด ขา้ พเจา้ จะหารอื ท่ีปรึกษาทั้งปวงกอ่ น ขณะเมื่อโจโฉกับลิโป้โต้ตอบกันอยู่น้ัน ตันก๋งยืนอยู่หลังลิโป้ได้ยินดังน้ันก็โกรธ จึงเอา เกาทัณฑ์ยิงลงไปถูกภู่หมวกโจโฉ ๆ แลขึ้นไปเห็นตันก๋งยืนอยู่รมิ ลิโป้ โจโฉจึงร้องว่า กูจะฆ่ามึงเสียให้ ได้จงึ จะหายความแคน้ แล้วโจโฉก็ควบม้ากลับมา ขับทหารให้ยกประชิดเมอื งแห้ฝือเขา้ ไป ตันกง๋ จึงว่า แก่ลิโป้ว่า โจโฉยกมาจากเมืองฮูโต๋ช้านานแล้ว เห็นทหารจะอิดโรย ขอให้ท่านแบ่งทหารออกต้ังอยู่ นอกเมือง ข้าพเจ้าจะคุมทหารอยู่รกั ษาเมอื ง แม้โจโฉยกเข้าตเี มอื ง ท่านจงยกเข้ากระหนาบหลังโจโฉ ข้าพเจ้าจะต้านหน้าไว้ ถ้าโจโฉจะเข้ารบกับท่าน ข้าพเจ้าจะยกทหารออกรบหลังโจโฉ แม้คิดเปนกล พ่อไว้ฉนี้ โจโฉก็จะพว้าพวัง ส้ินสเบียงอาหารแล้วก็จะ เสียทีแก่เรา ลิโป้เห็นชอบ ด้วย จึงจัดแจงทหารไว้ พร้อม แล้วลิโป้จึงเข้าไปหา นางเหงียมซีซ่ึงเปนภรรยา แ จ้ ง เ น้ื อ ค ว า ม ทั้ ง ป ว ง ซ่ึ ง ตนั กง๋ ว่าทุกประการ www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๗ ๓๕๓ นางเหงยี มซจี ึงว่า ซ่งึ ทา่ นจะยกออกไปอยู่นอกเมอื งนน้ั แมเ้ ปนอนั ตราย ท่ีไหนข้าพเจ้าจะได้ ปฏิบัติรักษาท่าน ลิโป้ได้ฟังนางเหงียมซีว่ากล่าวอ้อนวอนดังนั้น ก็มีความรักมากขึ้น ไม่รู้ที่จะคิด ประการใด ลโิ ปม้ ิไดอ้ อกวา่ ราชการถงึ สามวัน ตนั ก๋งจึงเขา้ ไปหาลโิ ปว้ ่า บดั นี้โจโฉยกทหารรุกเข้ามาถึง เชิงก้าแพง เปนไฉนท่านจงึ มาน่งิ อยู่ฉนี้ เมืองจะมเิ สยี แกโ่ จโฉหรือ ลิโป้จึงว่าแก่ตันก๋งว่า ซึ่งเราคดิ การ ไว้นั้น เห็นจะป่วยการเสียเปล่า เราคิดรักษาเมืองไว้ให้มั่นคงเห็นจะดีกว่า ตันก๋งจึงว่าข้าพเจ้าได้ยิน กติ ติศัพทว์ า่ สเบียงอาหารในกองทพั โจโฉเบาบางลงแลว้ บัดนีโ้ จโฉใหท้ หารกลับไปเอาสเบียง ณ เมอื ง ฮูโต๋ ขอให้ท่านยกไปสกัดชิงสเบียงโจโฉเห็นจะเสียทีแกเ่ รา ลิโป้เห็นชอบด้วย จึงเข้าไปปรึกษากับนางเหงียมซี ๆ จึงว่าซ่ึงท่านจะไว้ใจใหต้ ันก๋งอยู่รักษา เมืองน้ัน ข้าพเจ้าเห็นว่าจะสู้โจโฉไม่ได้ เม่ือท่านไปแล้ว อยู่ภายหลังเมืองเปนอันตราย ข้าพเจ้าจะ เหลียวหน้าไปพึ่งผใู้ ด เม่ือคร้ังท่านท้ิงข้าพเจ้าไว้ท่ีเมืองเตียงอั๋นน้นั หากว่าบังสีช่วยคิดอ่านสง่ ข้าพเจ้า สามก๊กวิทยา

๓๕๔ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ออกมาให้ท่าน ข้าพเจ้าจึงรอด บัดนี้ข้าพเจ้า มิได้เห็นผู้ใดที่จะเปนที่พ่ึง ซ่ึงท่านจะยกไป คร้ังน้ี ถึงจะได้ลาภสการเท่าใด ก็ให้คิดถึง ขา้ พเจา้ ผู้เพอื่ นยากน้ีก่อน แลว้ นางเหงียมซีก็ ร้องไห้ร่้าไรเปนอันมาก ลิโป้ก็มีความสงสาร เปนก้าลัง ไม่รู้ที่จะคิดอ่านผ่อนปรนประการ ใด จึงเข้าไปหานางเตียวเสียนซ่ึงเปนภรรยา น้อย แล้วเล่าเน้ือความท้ังปวงซ่ึงตนั ก๋งวา่ น้ัน ให้ฟัง นางเตียวเสียนก็ห้ามปรามวิงวอนลิโป้ เหมือนนางเหงียมซีทุกประการ แล้วนาง เตยี วเสยี นกก็ อดเท้าลโิ ป้ร้องไห้ ลโิ ปจ้ ึงปลอบ ว่าเจ้าอย่าวติ กเลย ถงึ จะเปนประการใดเรามิ ให้เจ้าเปนอันตราย จะกลัวอันใดกับโจโฉ ทวนกับม้าของเรามีก้าลังมาก เราจะต้ังม่ัน อยู่ในเมืองดังนี้ ผู้ใดจะบังอาจเข้ามาท้า อันตรายได้ แล้วลิโป้ก็กลับออกมาว่าแก่ ตันก๋งว่า ซึ่งโจโฉให้ทหารข้ึนไปเอาสเบียง ณ เมืองฮูโต๋น้ัน โจโฉกระท้ากลจะลวงเราให้ยก ไปคอยชิงสเบียง ภายหลังจะยกเข้าตีเอา เมืองโดยง่าย แลเราจะยกไปตามค้าท่านนั้น เห็นจะเสียทแี กโ่ จโฉ ตันก๋งได้ยินลิโป้ว่าดังนั้น ก็มิได้ตอบประการใด จึงลุกออกมาแล้วว่าแก่นายทัพนายกองทั้ง ปวงว่า ตัวเราทุกวันน้ีเห็นจะถึงแก่ความตายส้ิน เพราะว่าลิโป้คิดการเสียไปแล้ว ฝ่ายลิโป้ก็มิได้ยก กองทพั ออกรบกับโจโฉ ชวนนางเหงียมซี นางเตยี วเสียนเสพยส์ ุราทุกวัน หวงั จะใหค้ ลายความทกุ ข์ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๗ ๓๕๕ ขณะนั้นเค้ากี๋อ๋องก้ายซึ่ง เปนท่ีปรึกษา เห็นลิโป้มิได้คิดการ สงครามดังนั้น จึงเข้าไปหาลิโป้แล้ว ว่า ซ่ึงท่านน่ิงอยู่ฉนี้ เห็นจะเสียเมือง แหฝ้ ือแก่โจโฉเปนม่นั คง บดั นีอ้ ว้ นสดุ ซึ่งไปต้ังอยู่เมืองห้วยหน้านั้น ก็มี ทแกล้วทหารเปนอันมาก ขอให้ท่าน แต่งทหารไปหาอ้วนสุด ว่าท่านจะยก ลูกสาวให้แก่บุตรอ้วนสุด ให้อ้วนสุด ยกกองทัพมาช่วยตีกระหนาบ เห็นกองทัพโจโฉจะระส้่าระสาย ลโิ ปเ้ ห็นชอบด้วย จึงให้แตง่ หนังสือให้ เคา้ ก๋ีอ๋องก้ายถอื ไปให้อว้ นสุด เคา้ กจ๋ี ึงวา่ ขา้ พเจ้าจะขอทหาร ออกไปส่งให้พน้ กองทัพโจโฉเสียก่อน ลิโป้จึงให้เตียวเล้ียวเปนกองหน้า ให้หลับเป้งเปนกองหลัง คุมทหารพันหน่ึงป้องกัน ครั้น เวลาสองยาม เค้ากี๋อ๋องก้ายก็ลาลิโป้ออกจากเมืองแห้ฝือ เตียวเล้ียวกับหลันเป้งเค้าก๋ีถึงแดนเมือง ห้วยหน้า หลันเป้งคุมทหารห้าร้อยไปด้วยเค้ากี๋อ๋องก้าย ให้เตียวเล้ียวคุมทหารห้าร้อยกลับไปเมือง แห้ฝือ แลเค้าก๋ีอ๋องกา้ ยหลนั เปง้ ครน้ั ไปถึงเมอื งห้วยหน้า จึงเข้าไปหาอ้วนสุด แล้วเอาหนังสือของลโิ ป้ นั้นให้ อ้วนสุดรับเอาหนังสือมาอ่านดู เปนใจความว่าข้าพเจ้าลโิ ป้ค้านับมาถึงอ้วนสุดว่า ซ่ึงท่านให้มา ขอบุตรหญิงข้าพเจ้าจะให้แก่บุตรท่านน้ัน ข้าพเจ้ายังมิทันจะแต่งการ ด้วยบัดน้ีโจโฉยกทัพมาเปน อนั มาก เหลือก้าลงั ขา้ พเจ้า ขอให้ทา่ นยกทหารมาชว่ ยตีทพั กระหนาบ จะไดม้ ีไมตรตี ่อกันสืบไป อ้วนสุดแจ้งในหนังสือน้ันแล้วจึงว่า ลิโป้เจรจาหามีความจริงไม่ เม่ือครั้งเราให้หันอิ้นไปขอ ลูกสาวนั้นก็รับค้าว่าให้แล้ว คร้ันเราให้แต่งไปรับตามธรรมเนียม ลิโป้คิดกลบั กลายจับตัวหันอิ้นสง่ ไป ใหโ้ จโฉ แล้วฆา่ ทหารซง่ึ เราใหไ้ ปเตือนน้ันเสีย บดั นีโ้ จโฉยกมาถงึ เมอื ง เปนไฉนจงึ มิไดพ้ ึง่ โจโฉ กลบั ให้ มาขอกองทัพเราอกี เล่า เคา้ ก๋ไี ด้ยนิ อ้วนสดุ วา่ ดงั น้ันจงึ ตอบวา่ ลิโป้นายข้าพเจา้ จะได้คดิ ร้ายต่อท่านหา มิได้ เม่ือท่านให้หันอิ้นไปขอลูกสาวน้ัน ลิโป้ก็มีความยินดีจะยกลูกสาวให้แก่บุตรท่านโดยจรงิ เพราะ โจโฉทา้ กลอุบายต่างๆ เนือ้ ความทัง้ ปวงนัน้ จึงกลับกลายไป บัดน้ีลโิ ป้ก็ส่งั มาว่า จะยกลูกสาวให้แก่บตุ ร ทา่ นเปนม่นั คง สามกก๊ วิทยา

๓๕๖ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) อ้วนสดุ ได้ฟงั ดงั น้นั จึงว่า บดั นี้ลิโป้สู้โจโฉไมไ่ ด้แล้วหรือจงึ ยกลกู สาวให้แกบ่ ุตรเรา แม้จะเปน ไมตรีกันสืบไปก็ให้ส่งลูกสาวมาให้เราก่อน เราจึงจะยกกองทัพไปช่วย ซึ่งจะให้เรายกไปก่อนน้ันเรา เห็นใจลโิ ป้ครงั้ หน่ึงแล้ว เค้ากี๋ไดฟ้ ังอว้ นสุดว่าดังน้ันก็มิไดต้ อบประการใด จึงลาอ้วนสุดพากันออกจาก เมอื งห้วยหนา้ มาถึงแดนต่อแดนเหน็ ค่ายเลา่ ปตี่ ้ังสกัดอยู่ เคา้ กก๋ี บั อ๋องกา้ ยจึงว่าแก่หลันเป้งว่า เราเปน ผู้ถือหนังสือท่านเปนทหาร ลิโป้ให้มาป้องกันเรามิให้มีอันตราย เวลาค่้าวันน้ีเราจะลอบไปให้พ้นค่าย เล่าปี่ก่อน ท่านจงคุมทหารป้องกันภายหลัง หลันเป้งก็รับค้าเค้ากี๋อ๋องก้าย ครั้นเวลาค้่าเค้ากี๋กับ อ๋องกา้ ยก็ลอบไปพน้ ค่ายเล่าปี่ หลนั เป้งจึงคุมทหารไปภายหลัง ฝ่ายเตียวหุยอยู่ในค่ายได้ยิน เสียงคนเดิรเปนอันมาก เตียวหุยคิด สงสัยจึงคุมทหารออกไปดู เห็นหลันเป้ง คุมทหารผ่านหน้าค่ายไปก็ขับม้าไล่ หลันเป้ง ๆ กลับหน้ามารบได้เพลงหนึ่ง เตียวหุยจับตัวหลันเป้งได้ ทหารห้ารอ้ ย นั้นก็แตกกระจัดกระจายไป เตียวหุยจงึ เอาตัวหลันเป้งมาให้เล่าป่ี ๆ ถาม แจ้งข้อความท้ังปวงแล้ว เล่าปี่คุมตัว หลนั เปง้ ไปให้โจโฉ ๆ ถามหลนั เป้งว่าตัวไปไหนมา หลนั เป้งแจ้งความแตโ่ ดยจรงิ ทุกประการ โจโฉจงึ ให้เอาตวั หลนั เป้งน้ันไปตดั สสี ะเสยี บไว้หน้าคา่ ย โจโฉจึงให้ทหารทั้งปวงเขา้ ลอ้ มเมอื ง แห้ฝอื ไว้ แลว้ ก้าชบั ไว้ว่า คนในเมอื งหนีออกมาไดห้ นา้ ด้านผูใ้ ด เราจะเอาโทษนายทพั นายกองซงึ่ รกั ษา ด้านนัน้ ถึงส้นิ ชีวิต ฝ่ายเล่าป่ไี ดย้ นิ โจโฉกา้ ชับทหารดังนนั้ กล็ าโจโฉกลับมาค่าย จึงก้าชับกวนอเู ตียวหุย ซุนเขยี นว่า ให้ระวังระไวอย่าให้ลิโปก้ บั อ้วนสุดไปมาหากันได้ ขณะเม่ือเตียวหุยกับหลันเป้งรบกันอยูน่ ั้น เค้าก๋ีกับอ๋องก้ายก็รีบมาถึงเมืองแห้ฝือ จึงเข้าไป หาลิโป้แล้วบอกว่า ข้าพเจ้าไปถึงเมอื งห้วยหน้าได้ว่ากล่าวอว้ นสุดเปนอันมาก อ้วนสุดว่าใหท้ ่านสง่ ลูก สาวไปก่อนจึงจะยกกองทัพมาช่วย ซ่ึงจะยกมาก่อนน้ัน อ้วนสุดว่าได้เห็นใจท่านคร้ังหนึ่งแล้ว ลิโป้จึง ปรกึ ษาว่า บัดนี้กองทพั โจโฉล้อมเมอื งเราไว้ ทา้ ไฉนเราจะส่งลูกสาวไปได้ เคา้ ก๋ีจึงวา่ โจโฉได้ตัวหลนั เปง้ ไปถาม รู้เนื้อความทั้งปวงแล้ว ซึ่งผู้อื่นจะไปนั้นเห็นขัดสน ขอให้ท่านคุมทหารท่ีมีฝีมือไปส่งถึงแดน www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๗ ๓๕๗ เมืองห้วยหน้า แม้โจโฉจะท้าประการใดจะ ได้รบพุ่งป้องกัน ลิโป้เห็นชอบด้วย จึงส่ังให้ เ ตี ย ว เ ล้ี ย ว กั บ โ ก ซุ่ น จั ด ท ห า ร ส า ม พั น กับเกวียนน้อยเล่มหน่ึงไว้ แล้วลิโป้จึงว่าเรา จะให้ท่านคุมตัวลูกสาวเราไปส่งอ้วนสุด เราจะตามไปส่งถึงเมืองห้วยหน้า แล้วลิโป้ จึงใหล้ ูกสาวใสเ่ กราะแตง่ ตัวม่ันคง ครน้ั เวลา ส อ ง ย า ม ลิ โ ป้ ก็ เ อ า แ พ ร สี ส า ม พั บ น้ั น ผู ก ลูกสาวให้แน่นแล้วตะพายแล่ง เข้าแล้วจึงข้ึนม้าถือทวน พาโกซุ่นเตียวเล้ียวกับทหารสามพันนั้นลอบ หนอี อกจากเมอื ง ฝ่ายทหารโจโฉซ่ึงล้อมอยู่นั้นมิทันสังเกต ครั้นลิโป้มาถึงแดนเมืองห้วยหน้า พอกวนอู เตียวหุยคุมทหารไปเที่ยวตรวจค่าย เห็นลิโป้กับทหารลอบมา เตียวหุยจึงร้องว่าอ้ายลิโป้มึงจะหนีไป ไหน ลิโป้เห็นกวนอูเตียวหุยยืนขวางหน้าอยู่ก็ชักม้าจะหนี พอเล่าปี่คุมทหารสกัดมาด้านหนึ่ง แล้ว ซิหลงกับเคาทูซ่ึงเปนทหารโจโฉนั้นก็ยกตามมาทัน ลิโป้ตกใจกลัวลูกสาวจะเปนอันตราย ก็ตีฝ่า ทหารโจโฉกลบั มาเมือง ฝ่ายเล่าปก่ี วนอูเตยี วหุยก็ยกตามมา เห็นทหารซงึ่ ลอ้ มอยดู่ ้านตวันตกน้นั น้อย ลิโปฝ้ ่าเข้าเมอื งได้ เล่าปกี่ วนอูเตียวหยุ ก็ใหท้ หารเข้าลอ้ มดา้ นตะวนั ตก สามก๊กวิทยา

๓๕๘ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายลิโปไ้ ม่ร้ทู จ่ี ะคดิ ประการใด ก็เสพย์แต่สรุ าทกุ วันมไิ ด้ขาด ฝ่ายโจโฉล้อมเมืองแห้ฝอื ไวถ้ ึง สองเดือน ลิโปก้ ็มิไดอ้ อกสูร้ บ ครัน้ โจโฉจะยกทหารเข้าหกั โหม ก็เห็นลโิ ปร้ ักษาหน้าทเี่ ชิงเทนิ ม่ันคงอยู่ พอม้าใช้เอาเนื้อความมาบอกโจโฉว่า เตียวเอ๋งเจ้าเมืองโห้ลายรู้ว่ามหาอุปราชยกมาล้อมเมืองแห้ฝือ เตียวเอ๋งกะเกณฑ์ทหารจะยกมาช่วยลิโป้ เอียวสวิ นายทหารไม่เห็นดว้ ย ลอบฆ่าเตียวเอ๋งเสีย แล้วตัด สสี ะจะเอามาให้ทา่ น พอถึงกลางทางอยุ ก้อเปนคนสนธิ ของเตียวเอ๋งตามมาทันฆา่ เอยี วสิวเสยี แล้วเอา สีสะเตยี วเอง๋ กลบั ไปเมอื งได้ โจโฉได้ยินดังนั้น จึงให้สูหวนคุมทหารยกไปฆ่าอุยก้อเสยี แล้วหานายทัพนายกองท้ังปวงมา ปรึกษาว่า บัดน้ีเตียวเอง๋ ก็ตายแล้ว ศัตรูเราฝ่ายเหลือยังเกรงอยแู่ ตอ่ ้วนเสย้ี ว ฝ่ายตวันตกน้ันเล่าเปียว เตียวสิ้วก็มีก้าลังอยู่เราจะไว้ใจมิได้ บัดน้ีเรามาล้อมเมืองแห้ฝือไว้นานแล้ว ทหารท้ังปวงก็อิดโรย เราคดิ จะกลบั เมอื งฮโู ต๋ บา้ รงุ ทแกลว้ ทหารให้บริบรู ณ์ก่อน จะได้ปอ้ งกนั อันตรายเมืองเราดว้ ย ทา่ นทั้ง ปวงจะเหน็ ประการใด www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๗ ๓๕๙ ซุนฮกจึงว่า เราท้าการคร้ังนลี้ โิ ป้ ก็เสียทีแก่เราเปนอันมาก จวนจะได้ตัวอยู่ แล้ว ซึ่งจะกลับไปเสียน้ันข้าพเจ้าเห็นว่า ลิโป้จะมีก้าลังขนึ้ ถงึ เราจะทา้ การสบื ไปนั้น ก็ยืดยาว กุยแกได้ยินว่าดังนั้น จึงว่าแก่ โจโฉว่ามหาอุปราชอย่าวิตกเลย เมือง แห้ฝือนี้ข้าพเจา้ จะคิดกลอบุ ายให้แตกจงได้ โจโฉจึงถามว่าท่านจะท้าประการใด กุยแก จึงว่าบัดน้ีก็เปนเทศกาลน้าเหนือหล่ังลงแม่น้าใหญ่ ซึ่งไหลผ่านมาริมเมืองแห้ฝือนั้น ทางทิศตวันตก ขอให้ท่านคิดอ่านเกณฑ์ทหารทดน้าไว้ข้างใต้เมือง แล้วฟากแม่น้าข้างตวันตกน้ัน ให้ท้าท้านบกั้นน้า อย่าใหบ้ อ่ ออกได้ ใหน้ า้ ไหลเขา้ เมืองแหฝ้ อื ลิโป้กจ็ ะเสียทแี กเ่ รา โจโฉเห็นชอบด้วย จึงเกณฑท์ หารใหล้ งไปทดน้า แล้วให้ก่อเปนคนั ไวโ้ ดยรอบ จ้าเพาะให้น้า ไหลเข้าไปในเมือง ครั้นฝนตกหนักน้าซึ่งไหลมาแต่เนินเขาแลแม่น้าใหญ่นั้น ก็ท่วมเข้าไปในเมือง โดยรอบ เปนดอนอยู่แตป่ ระตูตวันออกด้านเดียว ผู้คนซ่ึงอยู่ในเมอื งนั้นก็ไดค้ วามล้าบาก ทหารจึงเอา เน้ือความไปบอกแก่ลิโป้ ๆ จึงว่าเราจะกลัวอันใดกับน้า ม้าเซ็กเธาว์ของเรามีก้าลังมาก ข้ามแม่น้า เหมือนควบบนบก แล้วลิโป้ก็ไม่ เอาใจใส่ ตั้งแต่กินสุรามิได้ขาด ลิโป้น้ันก็สิ้นราศีลง วันหน่ึง ภรรยายกกระจกมาให้ลิโป้ส่อง ลิโป้เห็นหน้าตาเสร้าหมอง ก็คิด ว่าเปนเหตทุ ั้งนเ้ี พราะกินสุรา ๆ น้ี เปนโทษมากนัก ถึงผู้ใดรูปงามก็ เสร้าหมองเพราะสุรา ลิโป้จึง ออกไปประกาศห้ามทหารทั้งปวง ว่า แต่น้ีไปเม่ือหน้าถ้าผใู้ ดกนิ สรุ า เราจะตัดสีสะเสยี สามกก๊ วิทยา

๓๖๐ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ขณะนั้นคนซึ่งเล้ียงม้าของลิโป้ คิดยักย้ายแบ่งม้าสิบหา้ ตวั ส่งไปให้เล่าปี่ เฮาเสงผู้เปนนายกองรู้ ตามไปจับตัวคนเลย้ี งม้านั้นฆา่ เสีย นายทัพนายกองทั้งปวงรู้ดังนั้นก็ชวนกันมาเยือนเฮาเสง ฝ่าย เฮาเสงคิดจะใคร่เลี้ยงสุรานายทัพนายกองท้ังปวงก็เกรงอาญาลิโป้ จึงเข้าหาลิโป้แล้วบอกว่า มีผู้ร้ายลักม้าสง่ ไปให้เล่าป่ี ข้าพเจ้าตามไป ทันฆ่าผู้ร้ายน้ันเสียแล้ว เพราะบุญของท่านไม่เคยเสียของแก่ข้าศึก บัดนี้นายทัพนายกองท้ังปวงมาเยือนข้าพเจ้าเปนอนั มาก ข้าพเจ้าจะ ขอเลย้ี งสรุ าท่านจะโปรดประการใด เฮาเสง (Hou Cheng) ลโิ ป้โกรธจึงว่า เราได้หา้ มวา่ สรุ าน้ีเปนโทษจะให้เสียการท้ังปวง ถา้ ผ้ใู ดกนิ สรุ าเราจะตดั สีสะ เสีย แต่ตัวมาบังอาจเจรจาดังน้ีจะให้เสียการของเราหรือ แล้วก็สั่งทหารให้เอาตัวเฮาเสงไปฆ่าเสีย ซงเหียนกับงุยซกจึงขอโทษเฮาเสงไว้ ลิโป้จึงว่าเฮาเสงกระท้าผิดโทษถึงตาย เราเห็นแก่ท่านจะไวช้ วี ติ ครง้ั หน่ึงก่อน แลว้ ลิโป้จงึ ให้ทหารเอาตวั เฮาเสงไปตดี ว้ ยแซห่ วายห้าสบิ ที ฝ่ายทหารทั้งปวงเห็นดังนน้ั ก็ เสียใจ ซงเหียนงุยซกจึงชวนกันไปเยือนเฮาเสง ณ บ้าน เฮาเสงกอ็ อกไปรับซงเหียนงุยซกแลว้ วา่ เวลา วานนแ้ี ม้ท่านทง้ั สองมชิ ว่ ยขา้ พเจา้ ท่ไี หนข้าพเจา้ จะรอดชีวติ อยู่ วา่ แลว้ เฮาเสงก็รอ้ งไห้ ซงเหียนจึงว่า ทุกวันนี้ลิโป้ไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว มิได้เอาใจทหาร เช่ือฟังแต่ค้าภรรยา จน ทหารโจโฉเข้าลอ้ มก้าแพงไว้เปนสามารถ ทดน้าท่วมเข้าในเมอื งเปนอันมากฉนี้แลว้ ลิโป้ก็ไม่เอาใจใส่ เราท่านท้ังปวงนี้เหมอื นคนไข้หนัก มิได้แจง้ วา่ จะตายวันใด เราจ้าทิ้งลิโป้เสยี คิดอา่ นหนเี อาตวั รอดจึง จะพ้นความตาย ซงเหยี น (Song Xian) งุยซก (Wei Xu) www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๗ ๓๖๑ งยุ ซกจึงวา่ เราจะหนีไปนน้ั ดุจมใิ ช่ชาตทิ หาร แมน้ เราชว่ ยกนั จับตัวลิโปส้ ง่ ใหแ้ ก่โจโฉ เห็นจะ ได้ความชอบเปนอันมาก เฮาเสงจึงว่า ลิโป้นี้มีก้าลังมากอยู่ด้วยม้าเซ็กเธาว์ตัวเดียว แม้จะคิดจับลิโป้ ข้าพเจ้าจะลกั เอามา้ เซ็กเธาว์ไปให้โจโฉเสยี กอ่ น ซงเหยี นงุยซกเหน็ ชอบด้วยก็ลาเฮาเสงกลับไปบา้ น ครั้นเวลาค่้าเฮาเสงจึงเข้าไปลัก ม้าเซ็กเธาว์มาได้ ออกไปหาโจโฉทางประตู เมืองตวันออก แลเฮาเสงเอาม้านั้นใหโ้ จโฉ แล้วบอกว่า ข้าพเจ้ากับซงเหียนงุยซกคิด กันจะจับตัวลิโป้ส่งให้มหาอุปราช โจโฉได้ ฟังดังน้ันมีความยินดี จึงเขียนหนังสือผูก ลูกเกาทัณฑ์ยิงเข้าไปในเมืองเปนใจความ ว่า บัดน้ีลิโป้ก็ส้ินอ้านาจแล้ว เหมือนหนึ่ง เสืออยู่ในจั่น แม้ผู้ใดจับตัวลิโป้ส่งให้เราได้ เราจะปูนบ้าเหน็จใหเ้ ปนขุนนางผูใ้ หญ่ ครั้นเวลาเชา้ โจโฉก็ขบั ทหารใหท้ า้ ลายประตปู นี กา้ แพงเมืองเขา้ ไป ทหารทีร่ กั ษาหน้าที่เชิงเทินอยู่นั้นก็รบพุง่ ฆ่าฟันกันเปนอันมาก ลิโป้ไดย้ ินเสียงอื้ออึงก็ตกใจ เรียกหาม้าเซ็กเธาว์ ทหารซึ่งรักษาม้าน้ันบอกว่า เฮาเสงลกั เอา ไปให้โจโฉแต่เวลาคืนนี้แล้ว ลิโป้ก็จับทวนข้ึนไปบนเชิงเทิน เห็นซงเหียนงุยซก ลิโป้จึงว่า เหตุไฉน ตัวเปนใจใหอ้ า้ ยเฮาเสงลกั เอาม้ากไู ปแมส้ า้ เร็จการคร้ังนีแ้ ล้ว กูจะตัดสีสะมึงเสยี ใหจ้ งได้ แลว้ ลโิ ปก้ เ็ ร่ง ทหารให้รบพุ่งเปนสามารถ แต่เช้าจนเวลาเท่ียงทหารโจโฉก็ถอยไป ลิโป้ก็ลงมานั่งเก้าอี้อยู่ที่ประตู เมือง แล้วเอาทวนพงิ ไวก้ ม็ ่อยหลบั ไป ซงเหียนงยุ ซกเห็นไดท้ ดี ังนนั้ กท็ ้าดงั จะเข้าไปปรึกษาราชการ จงึ ขับทหารซงึ่ รกั ษาลิโปอ้ ยู่นั้น ให้ถอยออกไป งุยซกจึงหยิบเอาทวนไปวางไว้ไกลมือ ลิโป้ แล้วซงเหียนงุยซกลุกขึ้นพร้อมกันเอาเชือกมัด ลิโป้ ๆ ตกใจผวาต่ืนข้ึนร้องให้ทหารช่วย ทหารทั้งปวง ก็มิได้ช่วยลิโป้ คร้ันมัดลิโป้ไว้มั่นคงแล้ว งุยซกจึงเปิด ประตูเมอื งรอ้ งบอกทหารโจโฉว่า เราจับลโิ ป้มดั ไวแ้ ล้ว ให้ทา่ นเรง่ ยกเข้ามาเถิด สามกก๊ วิทยา

๓๖๒ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) แฮหัวเอ๋ียนได้ฟังดังนั้นก็ควบม้าเข้ามาถึงประตูเมือง แล้วคิดสงสยั ว่าลิโปจ้ ะท้ากลกย็ ง้ั มา้ ไว้ งุยซกจึงเอาทวนของลโิ ป้ทง้ิ ออกไปเปนสา้ คัญ แฮหัวเอี๋ยนแลทหารท้ังปวงเห็นดังนั้นก็สิ้นสงสัย ตรูกัน เข้าไปในเมืองแห้ฝือ ฝ่ายโกซุ่นเตียวเลี้ยวซ่ึงรักษาหน้าท่ีด้านตวันตกอยู่น้ัน แจ้งว่าซงเหียนงุยซกคิดร้ายต่อลิโป้ ก็ลงจากเชิงเทินจะมาช่วยลิโป้ พอทหารโจโฉทลายประตูเมืองเข้ามาจับตัวโกซุ่นเตียวเลี้ยวได้ ตันก๋ง เห็นทหารโจโฉหกั เข้าในเมอื งได้ กค็ วบมา้ หนีออกจากเมืองโดยประตดู ้านใต้ พบซีหลงคมุ ทหารเข้ามา จับตัวตันก๋งได้ โจโฉก็ยกเข้าต้งั อยูใ่ นเมืองแห้ฝือ จึงเกณฑ์ทหารไปทลายทา้ นบซ่งึ ก้ันนา้ น้นั เสีย แล้วก็ ปราบปรามอาณาประชาราษฎรให้อยู่เย็นเปนปรกติ โจโฉจึงชวนเล่าป่ีข้ึนไปน่ังบนหอรบชื่อว่า เบ๊กบุนเหลา กวนอเู ตยี วหุยกต็ ามขน้ึ ไปด้วย โจโฉจงึ ให้เอาตัวลโิ ป้มา www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๗ ๓๖๓ ฝ่ายลิโป้เห็นทหารท้ังปวงรุมกันเข้ามัดผูก เจ็บปวดเหลือก้าลังจึงร้องว่า มหาอุปราชโปรด ช่วยข้าพเจ้าด้วย โจโฉจึงว่า อันธรรมดาเสือจ้าจะผูกให้ม่ันคง ซ่ึงจะคลายออกน้ันไม่ได้ ลิโป้ได้ยิน ดงั น้ันกจ็ นใจ จงึ เหลยี วมาเห็นเฮาเสงซงเหียนงยุ ซกยนื อยู่ ลิโป้จึงว่าเราก็เลย้ี งดทู า่ นถึงขนาด เปนไฉน ท่านจึงทรยศคิดร้ายต่อเรา ซงเหียนจึงว่า เราคิดการท้ังน้ีเพราะท่านมิได้เชื่อฟังค้าเรา ท่านนับถือแต่ ภรรยา กลับจะมาท้าโทษแกเ่ ราแลว้ ยงั จะวา่ เราทรยศอีกเล่า ลิโปไ้ ดย้ นิ ดงั นั้นไม่ร้ทู ่ตี อบประการใด สามก๊กวิทยา

๓๖๔ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) โกซุ่น (Gao Shun) ฝ่ายทหารซึ่งจับตัวโกซุ่นได้น้ัน ก็มัดข้ึนไป ให้โจโฉ ๆ จึงถามโกซุ่นว่า ท่านจะว่าส่งิ ใดแก่เราหรอื ไม่ โกซุ่นน้นั กน็ ่ิงอยู่ โจโฉโกรธจึงให้ทหารเอาตัวโกซุ่นไปฆ่า เสีย ขณะน้ันซิหลงคุมตัวตันก๋งมัดขึ้นไปให้โจโฉ ๆ จึง ถามตันก๋งว่า แต่ท่านจากเรามายังค่อยสบายอยู่หรือ ตันก๋งได้ยินดังน้ันก็เข้าใจว่าโจโฉเยาะก็โกรธจึงตอบว่า ตัวท่านหยาบช้าเจรจามิได้มีความสัตย์ซื่อ มีแต่ฬ่อลวง ให้คนหลงด้วยกลอุบายเราจึงเอาตัวหนี โจโฉจึงว่าเรา เปนคนช่ัวตัวจึงคิดออกจากเราแล้ว เหตุไฉนจึงมิได้อยู่ กับผู้อนื่ ฉะเพาะมาอยกู่ บั ลิโปซ้ ึ่งเปนคนหยาบช้า ตันก๋ง จงึ ตอบว่า ลโิ ปน้ ั้นเปนคนหยาบช้าหาความคิดมิได้ก็จริง แต่มิได้เปนคนโกหกเหมือนตัวเราจึงมาอยู่ท้าการด้วย โจโฉจึงว่าลิโป้หาปัญญาไม่ ตัวเปนคนมีความคิด เหตุไฉนจึงใหล้ ิโปเ้ สียทีแก่เราเลา่ ตันกง๋ (Chen Gong) ตนั กง๋ ไดฟ้ ังจึงเหลยี วมาวา่ แกล่ โิ ป้ว่า เพราะตัวมิได้ ฟังค้าเราจึงได้เสียการทั้งนี้ แม้ท้าตามค้าเราท่ีไหนจะได้ อปั ยศแก่ทหารทั้งปวง โจโฉได้ยินตนั กง๋ ว่าดังนน้ั จึงว่า ลโิ ปไ้ ม่ ฟังค้าตัวจึงเสียการ บัดนี้จะคิดประการใดสืบไป ตันก๋งโกรธ จึงร้องตวาดว่า ตัวกูบัดน้ีก็ถึงท่ีตายอยู่แล้ว มึงจะมาซักไซ้ ถามเอาเน้ือความสิ่งใดอีกเล่า โจโฉได้ฟังดังนั้นก็ท้าเปนไม่ โกรธจึงถามว่า ซ่ึงตัวว่าน้ีก็ชอบอยู่แล้ว แต่มารดากับภรรยา นน้ั ตวั จะคดิ ประการใด ตันก๋งไดฟ้ ังดงั น้นั คิดอาลยั ถึงมารดา กับภรรยาจงึ ตอบโจโฉวา่ อันธรรมดาชาตทิ หารจะตั้งตัวเปน ใหญ่ ถึงจะจับข้าศกึ ไดก้ ็ไม่ท้าอันตรายแก่บิดามารดาแลบตุ ร ภรรยา ผู้ใดผิดก็ท้าโทษแต่ผูน้ ้ัน บัดนี้ตัวเราก็ท้าผิดถึงทต่ี าย อยู่แล้วก็มิได้อาลัยแก่ชีวิต เราจะขอฝากมารดากับภรรยา มหาอปุ ราชจงกรณุ าช่วยเลย้ี งดูไว้ด้วย www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๗ ๓๖๕ ฝ่ า ย โ จ โ ฉ คิ ด ถึ ง บุญคุณตันก๋งซ่ึงมีมาแต่หลัง จะใคร่เลี้ยงตันก๋งไว้แต่ยัง มิได้ว่าประการใด ตันก๋งก็ดึง ลงมาจากหอรบจะให้ทหาร ฆ่าตัวเสีย โจโฉเห็นดังนั้นจึง ให้ทหารยุดตัวไว้ตันก๋งก็มิได้ ฟัง โจโฉเห็นดังน้ันก็มีความ สงสาร เดริ ร้องไหต้ ามหลงั ไป จึงว่าแก่ตันก๋งว่า ตัวท่านมิ พอใจ อยู่ แ ล้ วก็ต า ม ทีเ ถิด อันม า ร ด า แ ล ภ ร ร ย า ของท่า นนั้นอย่ า เ ป นกังวล วิต ก เ ล ย เราจะเลย้ี งไว้ใหป้ รกติ แลตันกง๋ นนั้ ครนั้ มาถึงนอกประตูเมืองรบี ให้ทหารลงดาบ ทหารโจโฉก็ฟันตันกง๋ ตาย โจโฉจึงให้เอาศพตันก๋งไปแต่งการศพฝังไว้ แล้วให้คุมมารดาแลภรรยาตันก๋งขึ้นไปเลี้ยงรักษาไว้ ณ เมอื งฮูโต๋ จงึ ก้าชบั มิใหผ้ ูใ้ ดท้าอนั ตรายแกม่ ารดาแลภรรยาตนั ก๋ง ฝ่ายลิโป้ยังอยู่บนหอรบจึงว่าแก่เล่าปี่ว่า มหาอุปราชนับถือท่านอยู่ ครั้งน้ีข้าพเจ้าเปนคน โทษถึงตาย ท่านจงคิดอ่านว่ากล่าวขอชีวิตข้าพเจ้าไว้ให้รอด คุณท่านจะมีสืบไป เล่าปี่ได้ฟังดังนั้นยัง มิได้ตอบประการใดแตพ่ ยักเอา พอโจโฉกลบั ข้ึนมาถึงหอรบ ลิโป้จึงว่าแก่โจโฉว่า ทุกวันนี้มหาอุปราช คิดการใหญ่ เกรงอยู่แต่ข้าพเจ้าผเู้ ดยี วว่าเปนเส้ียนหนาม บัดน้ีก็จับข้าพเจ้าได้แล้ว ข้าพเจ้าจะขอชวี ิต ไว้ท้าการสนองคณุ ท่าน นานไปราช สมบัติก็จะเปนสิทธิ์แก่ท่าน โจโฉได้ ฟังดังนั้นจึงถามเล่าป่ีว่า ซ่ึงลิโป้ว่า ฉน้ีท่านจะเห็นประการใด เล่าป่ีจึง ตอบว่า คร้ังเต๊งหงวนกับตั๋งโต๊ะตาย นั้นท่านก็รู้แจ้งอยู่ เปนไฉนจึง กลับมาย้อนถามหารือข้าพเจ้าฉน้ี เล่า สามก๊กวิทยา

๓๖๖ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ลิโป้ได้ยินเลา่ ป่ีว่าดังนั้นก็โกรธจึงถลึงตาเอาแลว้ ว่า เล่าปี่นี้มิได้รู้จกั คุณเรา โจโฉจึงให้ทหาร เอาตัวลิโป้ลงไปฆ่าเสีย ขณะเม่ือทหารเข้าลากน้ันลิโป้จึงร้องว่า อ้ายเล่าปี่หูยาวมิได้คิดถึงคุณกู เมื่อ คร้ังกิเหลงจะท้าอันตรายแก่มัน หากกูคิดกลอุบายยิงเกาทัณฑ์ให้ถูกทวนมันจึงรอดชีวิตอยู่ ครั้งน้ีมัน กลับซ้าเติมเอาอิกเล่า พอทหารโจโฉจบั ตวั เตี้ยวเลยี้ วมัดมา เตียวเล้ียวได้ยนิ ลโิ ปว้ ่าดงั น้ันจึงว่าแก่ลิโป้ ว่า เกิดมาเปนชาติทหารแล้วสิจะคิดรักชีวิตเล่า ถึงตายก็ให้ลือช่ือไว้ ลิโป้ได้ฟังเตียวเลี้ยวว่าก็น่ิงอยู่ ทหารทง้ั ปวงก็พาเอาลิโปไ้ ปฆ่าเสยี แลว้ ตดั สีสะเสยี บไว้ ฝ่ายทหารซึ่งจับเตียวเล้ียวมานั้น ก็พาเอาตัวขึ้นไป เตยี วเลีย้ ว (Zhang Liao) บนหอรบ โจโฉเห็นจึงว่า เตียวเล้ียวน้ีรูปร่างเข้มแขงสมเปน ทหาร ประหนึง่ วา่ จะจา้ ได้ ๆ รบกับเราครั้งหนึง่ เตียวเลี้ยวจงึ ว่า คร้งั เมอื งปกั เอีย้ งน้ันท่านลมื ไปแล้วหรือ เรายงั คิดเสยี ดาย อยู่ โจโฉจึงว่าท่านคิดเสียดายส่ิงใด เตียวเลี้ยวจึงตอบว่า เราเสียดายคร้ังเมืองปักเอี้ยงนั้นเพลิงยังน้อยนักอยู่ ถ้าเพลิง www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๗ ๓๖๗ มากก็จะเผาอ้ายศัตรูราชสมบัติตายเสีย แลว้ โจโฉได้ยนิ ดังนัน้ มคี วามอปั ยศนักจงึ วา่ ตัวมึงเปนชะเลย ชีวิตจะตายอยู่แล้วยัง บังอาจว่ากล่าวหยาบช้าแก่กูอีกเล่า โจโฉ ชักกระบี่ออกเงื้อข้ึนจะฟันเตียวเลี้ยวเสีย เตียวเลี้ยวเห็นดังนั้นมิได้กลัวความตาย จึงย่ืนคอออกไปให้โจโฉฟัน พอกวนอูเข้า ยุดมือโจโฉไว้แล้วค้านับว่า ซ่ึงท่านจะฆ่า เตียวเล้ียวน้ันขอให้งดก่อน ด้วยเตียวเล้ียวเปนคนสัตย์ซ่ือ ควรจะเล้ียงไว้ให้ท้าราชการด้วยท่าน ถา้ สืบไปเตยี วเลย้ี วเอาใจออกหากคิดร้ายต่อท่าน จงึ ตัดเอาสีสะข้าพเจ้าแทนเถดิ โจโฉได้ฟังดังนั้นมีความยินดีจึงว่า เราแจ้งอยู่ว่าน้าใจเตียวเล้ียวนี้สัตย์ซื่อนัก ซ่ึงเราท้าทั้งนี้ หวังจะลองใจเตียวเลี้ยว ว่าเปนทหารจะกลัวความตายหรือไม่ บัดนี้เราเห็นน้าใจแน่นอนม่นั คงควรจะ เลี้ยงไว้ โจโฉจึงลุกไปแก้มัดเตียวเล้ียวออกเสีย เอาเส้ืออย่างดีใหเ้ ตยี วเลยี้ วใส่ แล้วจูงมือมาให้ นั่งที่สมควร เตียวเลี้ยวมีความยินดีจึงค้านับ แล้วว่า ซึ่งมหาอุปราชไว้ชีวิตจะเล้ียงข้าพเจ้า น้ันคุณหาท่ีสุดมิได้ ข้าพเจ้าจะขอท้าราชการ อยู่ด้วยท่านกว่าจะตาย โจโฉจึงต้ังเตียวเล้ียว เปนจงลงเจียง แปลค้าไทยว่านายทหารโท แล้วโจโฉจึงให้เตียวเล้ียวไปเกลี้ยกล่อมจงป้า ซึ่งเปนทหารลโิ ป้ ฝ่ายจงป้าคร้ันรู้ว่าลิโป้ตายแล้ว เตียวเล้ียวก็เข้าอยู่กับโจโฉ จงป้าจึงชักชวนซุนก้วนหน่ึง งอตุ้นหนึ่ง อินเล้หนึ่ง แต่เซียงหูนน้ั หนีไป จงป้าจึงพานายโจรทั้งสามคนกับทหารทั้งปวงไปหาโจโฉ ณ เมืองแห้ฝือ โจโฉเหน็ จงปา้ พาทหารทัง้ น้ันมากม็ คี วามยินดี จงึ ตงั้ จงป้าให้เปนนายทหารผู้ใหญ่ นายโจร ท้ังสามคนเปนทหารรอง แล้วให้คุมทหารทง้ั ปวงไปตระเวนแดนเมอื งชายทเลป้องกันศตั รู สามก๊กวิทยา