สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ 15

ตอนท่ี ๑๕ ๒๙๓ โจโฉ (Cao Cao) ฝ่ายโจโฉก็ตระเตรียมทหารจะไปตีเมืองชีจ๋ิว พอทหารเอาเนื้อความมาบอกแก่โจโฉว่า เตียวสิ้วเจ้าเมืองอ้วนเซียซ่ึงเปนหลานเตียวเจ้น้ันได้กาเซี่ยงไว้เปนท่ี ปรึกษา ซ่องสุมทหารไว้เปนอัน มาก บัดนี้คบคดิ กบั เล่าเปยี วซ่ึงอยู่ ณ เมอื งเกงจิว๋ จะยกมาตเี มืองฮโู ต๋ สามกก๊ วิทยา

๒๙๔ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) โจโฉจึงคิดว่า จะยกกองทัพไปรบ เตียวส้ิว ณ เมืองอ้วนเซีย แต่เกรงอยู่ว่า ลิโป้รู้ จะยกกองทัพวกหลังมาตีเอาเมืองฮูโต๋ จึง ปรึกษาแก่ซุนฮกว่า เตียวส้ิวจะมาตีเอาเมอื งเรา ครั้นจะยกไปตีเตียวสิ้วก่อน ฝ่ายลิโป้รู้ก็จะยก กองทัพมาตีเมืองเรา เม่ือเปนกังวลอยู่ฉนี้จะคิด ประการใด ซุนฮกจึงว่าลิโป้น้ันหาความคิดมิได้ เปนคนโลภกาเริบแต่จะเอายศถาศักดิ์ ขอให้มี หนังสือรับสั่งไปต้งั ลโิ ป้เปนเจา้ เมอื งชีจว๋ิ แล้วให้ เปนท่ีเปงตังจงกุ๋นแปลภาษาไทยว่าเจ้าพระยา ปราบโจรฝ่ายตวันออก แล้วให้มีหนังสือของ เตียวสิ้ว (Zhang Xiu) ท่านนอกน้ันไปอีกฉบับหนึ่งว่า ให้ลิโป้กับเล่าปี่ สมัคสมานกัน อย่าได้มีพยาบาทต่อกันสืบไป ถึงท่านจะยกไปรบเมืองอ้วนเส้ียว ฝ่ายลิโป้น้ันก็จะมีใจ ภักดีต่อทา่ น เห็นจะไม่ยกมารบเมืองฮโู ต๋ โจโฉเห็นชอบด้วย จึงแต่งหนังสือตามคาซุนฮกว่า แล้วให้อ่องเจ๊กถือไปให้ลิโป้ แล้วโจโฉจึง ให้จัดแจงทหารได้สิบห้าหม่นื ให้แฮหัวต้นุ กับอิก๋ิมเปนทัพหน้า แล้วแบ่งทหารออกเปนสามกอง ยกไป ถงึ แม่น้าหยกซุย ก็ให้หยดุ ทพั ตัง้ คา่ ยอยูเ่ ปนหลายวนั ฝ่ายกาเซ่ียงรู้กิตติศัพท์ดังน้ันจึงว่าแก่เตียวสิ้วว่า โจโฉยกทหารมาคร้ังนี้ประมาณยี่สิบหมื่น แล้วทหารเอกท่ีมีฝีมือเปนอันมาก เราจะออกรบด้วยบัดน้ีเห็นจะเสียทีแก่โจโฉเปนม่ันคง จาเราจะ ออกไปเข้าเกลี้ยกล่อมด้วยโจโฉโดยดี จึง จะไม่เสียเมอื ง เตียวสิ้วเหน็ ชอบดว้ ย จึงให้ กาเซ่ียงออกไปหาโจโฉ ณ ค่าย จึงคานับ แล้วว่าบัดนี้เตียวส้ิวรู้ว่ามหาอุปราชยก กองทัพมา จึงให้ข้าพเจ้าออกมาอ้อนวอน จะขอเข้าเกลี้ยกล่อม อ่อนน้อมต่อท่าน สืบไป www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๕ ๒๙๕ โจโฉได้ฟงั ดังนน้ั จงึ คดิ วา่ กาเซี่ยงคนนี้พูดจาคมสันเปนคนมีสตปิ ญั ญา จึงว่าบดั นเ้ี ตียวส้วิ กับ ท่านยอมจะทาราชการดว้ ยเรา ๆ จะตั้งให้ท่านเปนที่ปรึกษา กาเซี่ยงจึงว่า ครั้งข้าพเจ้าทาราชการอยู่ ด้วยลิฉุย ๆ ทาการหยาบช้าต่อแผ่นดิน ความร้ายก็พลอยมีอยู่แก่ข้าพเจ้า ด้วยข้าพเจ้ายังมิได้มี ความชอบแก้โทษก่อน ซึ่งมหาอุปราชจะต้ังข้าพเจ้าเปนที่ปรึกษานั้นพระคุณหาที่สุดมิได้ แต่เตียวสิ้ว น้ันได้มีคุณแก่ข้าพเจ้า เตียวส้ิวมิได้มีผู้ใดเปนที่ปรึกษา ข้าพเจ้าจะขออยู่ทาราชการด้วยเตียวส้ิว ก็เหมือนอยู่ในมหาอุปราช โจโฉมิได้ตอบประการใด กาเซี่ยงก็ลาไปบอกความแก่เตียวสวิ้ ทุกประการ ครั้นเวลารุ่งเช้ากาเซี่ยงจึงพาเตียวส้ิวออกไปหาโจโฉ ณ ค่าย โจโฉเห็นเตียวสิ้วกาเซี่ยงออกมาหาก็มี ความยินดี ปราสัยไต่ถามกิจการบา้ นเมืองว่ายงั ปรกติอยู่หรือ เตียวส้ิวก็บอกว่า ราษฎรท้ังปวงเปนสขุ อยู่ แล้วเตียวส้ิวก็เชิญโจโฉให้เข้าไปตั้งอยู่ในเมืองอ้วนเซีย โจโฉได้ยินดังน้ันก็มิได้มีความสงสัย จึงให้ ทหารต้ังค่ายรายทางมาใกล้กาแพงเมือง แล้วโจโฉก็พาทหารซึง่ สนิธเข้าไปในเมืองอ้วนเซยี เตียวส้วิ จึง ใหแ้ ตง่ โตะ๊ เชิญใหโ้ จโฉกนิ แล้วจัดแจงท่ใี หโ้ จโฉอย่เู ปนหลายวนั ครั้นอยู่มาวันหน่ึงโจโฉเสพย์สรุ าเมา จึงเข้าไปในท่ีนอนแล้วถามคนสนิธว่า ในเมืองน้ีมีหญิง รูปงามบ้างหรอื โจอั๋นบิ๋นผเู้ ปนหลานจึงบอกว่า เวลาเย็นวันนี้ข้าพเจ้าไปเที่ยวเล่นเหน็ หญิงคนหนึ่งรูป งาม ข้าพเจ้าสืบถามได้เน้ือความว่า เปนภรรยาเตียวเจ้ผู้อาว์เตียวสิ้ว บัดน้ีเตียวเจ้ตายแล้ว หญิงนั้น เปนม่ายอยู่ สามกก๊ วิทยา

เจ๋าซือ (Lady Zhou)๒๙๖ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๕ ๒๙๗ โจโฉได้ฟังดังนั้นด้วยกาลังเมาสุราจะใคร่ได้ จึงใช้โจอ๋ันบิ๋นกับทหารไปรับหญิงคนนั้นมาใน เวลาพลบค่า โจโฉเห็นรูปร่างหญิงน้ันงามก็มีความยินดี จึงถามว่าเจ้าช่ือใด นางจึงบอกว่าข้าพเจ้าชื่อ เจ๋าซือเปนภรรยาเตียวเจ้ผู้ตาย โจโฉจึงถามว่าเจ้ารู้จักเราหรือไม่ นางเจ๋าซือจึงบอกว่า ข้าพเจ้ามิได้ ร้จู กั ทา่ น ได้ยนิ เขาเลา่ ลอื ว่าท่านเปนมหาอปุ ราช ซ่ึงข้าพเจ้าได้มาพบท่านครัง้ น้ี กเ็ ปนบุญของข้าพเจ้า โจโฉจึงว่าเพราะเราเห็นแก่เจา้ เราจงึ ยอมให้เตยี วส้วิ มาเขา้ เกล้ยี กลอ่ ม หาไมเ่ ราจะฆา่ เตยี วสิ้วแลญาติ พี่น้องเสียให้ส้นิ นางเจ๋าซือจึงคานับแลว้ ว่า ซึ่งมหาอุปราชยกโทษไว้นั้นคุณหาที่สุดมิได้ โจโฉจึงวา่ เรา จะเล้ียงเจ้าเปนภรรยาแล้วจะพาไปอยูเ่ มืองฮูโต๋ นางเจ๋าซือจึงว่าท้ังนี้ตามแตท่ ่านจะเมตตา โจโฉก็พา นางเจ๋าซอื เข้าไปนอนอยู่ดว้ ยกนั จนเวลาเชา้ นางเจ๋าซือจึงวา่ แก่โจโฉวา่ ซึง่ จะอยูใ่ นเมืองน้ี ความครหา นินทาก็จะมีเปนอันมาก ประการหนึ่งเตียวสิ้วรู้ก็จะมีความแหนงท่าน โจโฉจึงว่าเจ้าว่าท้ังนี้ก็ชอบอยู่ พรุ่งน้ีจะพากันออกไปอยู่ ณ ค่ายนอกเมือง ครั้นเวลารุ่งเช้าโจโฉจงึ พานางเจา๋ ซือออกไป ณ ค่าย แล้ว สั่งเตียนอุยให้อยู่รักษาประตูค่าย อย่าให้ผู้ใดนอกน้ันเข้าออกได้ ต่อเราสั่งจึงให้เข้ามา โจโฉหลงด้วย นางเจ๋าซือมิได้ออกวา่ ราชการ แล้วกม็ ิได้คดิ ท่จี ะยกกลบั ไปเมอื งฮโู ต๋ ฝ่ายเตียวสิ้วรู้ว่าโจโฉให้ไปรับเอานางเจ๋าซือ ซ่ึงเปนอาว์สะใภ้ออกไปไว้เปนภรรยาก็น้อยใจ นกั จึงหากาเซีย่ งเขา้ มาบอกเนือ้ ความทัง้ ปวงแลว้ ว่า จะคดิ ประการใดจงึ จะแก้แคน้ โจโฉได้ กาเซ่ียงจึง ว่าทา่ นอย่าเพ่อทาวุ่นวายก่อน งดใหโ้ จโฉออกว่าราชการ ทา่ นจึงไปหาโจโฉบอกว่าทหารซึ่งเกลีย้ กลอ่ ม ได้ใหม่นั้นหลบหนีไปเปนอันมาก จะขอออกมาตั้งแซกอยู่หว่างค่ายท่าน ทหารท้ังปวงจะได้กลัวบุญ ท่านจึงจะไม่หนีได้ ถา้ โจโฉยอมแลว้ เราจงึ จะคดิ การจบั โจโฉไดโ้ ดยงา่ ย เตียวส้ิวเหน็ ชอบด้วย คร้นั อย่มู าวนั หนึ่งจึงไป ณ ค่ายโจโฉ พอโจโฉออกวา่ ราชการเตียวสิว้ จึงวา่ แกเ่ ตียนอยุ ผรู้ กั ษา ประตูว่า เราจะขอเข้าไปหาโจโฉ เตียนอุยก็ไปบอกแก่โจโฉ ๆ ว่าให้เข้ามาเถิด เตียนอุยก็พาเตียวส้ิว เข้าไป เตียวสิ้วคานับแล้วว่าแก่โจโฉตามคา กาเซ่ียง ซึ่งคิดให้น้ันทุกประการ โจโฉจึงว่า ท่านจะยกทหารออกมาตั้งอยู่ด้วยเราก็ตาม เถิด เตียวส้ิวก็กลับมากะเกณฑ์ทหารออกไป ตั้งอยู่ตามมุมค่ายโจโฉทั้งส่ีด้าน จึงปรึกษา กับเฮาเฉียว่า ซ่ึงเราจะคิดทาการจับโจโฉนั้น เกรงอยู่แต่เตียนอุยซ่ึงรักษาประตูนั้นมี กาลังเปนอันมาก เราจะทาการมไิ ด้สดวก สามกก๊ วิทยา

๒๙๘ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เฮาเฉียจึงว่าข้าพเจ้ามีกาลังแบกเหล็กได้ ห้าร้อยชั่ง เดิรทางได้วันละเจ็ดพันเส้น ขอให้คิดอ่าน เอาทวนสองเล่มซ่ึงเตียนอุยถืออยู่น้ันมาเสียได้แล้ว ถึงเตียนอุยจะมีกาลังสักเท่าใดข้าพเจ้าก็จะสู้ได้ ขอให้ ท่านเชิญเตยี นอุยมากินโต๊ะ เสพย์สุราเมาแลว้ กลับไปก็ จะนอนหลับอยู่ ข้าพเจ้าจะปลอมเข้าไปลักเอาทวน สองเล่มมาให้ได้ ท่านจึงคิดทาการต่อไปอย่าได้กลัว เตียนอุยเลย เตียวส้ิวจึงสั่งทหารท้ังส่ีค่ายให้ตระเตรียม อาวุธไว้จงพร้อม ในเวลากลางคืนวันน้ีให้ฟังสัญญา ถ้าได้ยินเสียงประทัดแล้วเมื่อใด จงยกเข้าปล้นค่ายจับ ตัวโจโฉให้จงได้ แล้วให้กาเซี่ยงไปเชิญเตียนอุยมากิน เฮาเฉยี (Hu Juer) โต๊ะ ณ ค่าย เตียนอุยก็มาเสพย์สุราเมานัก ครั้นเวลา พลบคา่ เตยี นอุยกล็ าเตยี วส้ิวกลบั ไปดว้ ยกาลงั เมา เตียนอุยก็นอนหลับอยใู่ นทพั รมิ ประตูคา่ ย เฮาเฉียจึงปลอมเข้าไปลักเอาทวนสองเล่มของเตียนอุยนั้นมาได้ ฝ่ายโจโฉกับนางเจ๋าซือ เสพย์สุราอยดู่ ้วยกัน พอได้ยินเสียงทหารอ้ืออึง โจโฉจึงให้ทหารไปสืบดูกลับมาบอกว่า เตียวส้ิวเกณฑ์ ทหารให้ตระเวนค่าย โจโฉมิได้มีความสงสยั ครั้นเวลาสองยามทหารจึงเข้ามาบอกโจโฉว่าเห็นเกวยี น บันทุกหญ้าอยู่ข้างหลัง ค่ายน้ันเพลิงติดไหม้อยู่ โจโฉมิได้มีความสงสัยแล้วจึงว่าอย่าตกใจวุ่นวายไป ทหารทงั้ ปวงเอาหญา้ มาหุงอาหารแล้วมไิ ดร้ ะวังใหเ้ พลงิ ติดขนึ้ จงึ เรง่ ชว่ ยกันดบั เสีย เมือ่ โจโฉว่านนั้ พอ เหน็ เพลิงตดิ สวา่ งขนึ้ รอบคา่ ย ทง้ั เสียงประทดั นั้นดังขึ้นท้ังส่ีด้าน เสียงทหารอ้ืออึง โจโฉก็ ตกใจจงึ เรยี กหาเตยี นอยุ ๆ กต็ กใจตนื่ ขนึ้ มิทัน ใส่เกราะ คว้าหาทวนสาหรับมือก็มิได้พบ ฝ่ายทหารเตียวส้ิวหักเข้ามาได้ถึงประตูค่าย เตียนอยุ จงึ ว่งิ ไปฉวยเอาดาบของทหารเลวฟัน ทหารเตียวสิ้วตายประมาณย่ีสบิ ส่ี ย่ีสิบห้าคน ทหารทงั้ ปวงกถ็ อยออกมารออยู่ www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๕ ๒๙๙ ฝ่ายทหารเตียวสิ้วทั้งสองกองข้างหลังค่ายนั้น ก็หักเข้าไปได้เปนอันมาก เข้ากลุ้มรุมกันฟัน แทงเตียนอุยต้องอาวุธบาดเจ็บท่ัวกาย เตียนอุยน้ันมิได้ย่อท้อถือดาบฟันทหารเตียวสิว้ จนดาบนั้นหกั ไป จึงฉวยเอาศพข้างละมือป้องกันสู้รบ แล้วเอาศพนั้นฟาดถูกทหารเตียวสิ้วตายอีกเก้าคนสิบคน แลทหารเตยี วสิ้วนั้นสเู้ ตียนอยุ มไิ ด้ กถ็ อยออกไปประมาณเก้าวาสบิ วา แล้วเอาเกาทัณฑ์ยงิ ระดมไปถูก เตียนอุยเปนอันมาก เตียนอุยก็ยังยืนรบอยู่ ทหารกองหน่ึงว่ิงเข้ามาข้างหลัง เอาทวนแทงถูกเตียนอยุ เปนหลายเล่ม จนเตียนอุยรากโลหิตออกมา แล้วซวนไปยืนพิงประตูค่ายอยู่จนสิ้นใจตาย แลทหาร เตยี วสวิ้ ซงึ่ อย่ขู ้างนอกนั้นมิทนั รวู้ ่าเตียนอุยตาย ต่างคนต่างกลวั ฝีมือเตยี นอยุ กม็ ิได้เข้าไป สามก๊กวิทยา

เตยี นอุย (Dian Wei)๓๐๐ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๕ ๓๐๑ ในขณะเมอื่ เตียนอุยยงั รบสู้อยู่น้ัน โจโฉจึงขึ้นม้าพาโจอั๋นบ๋นิ กบั ทหารประมาณ เก้าคนสิบคน หนีออกข้างหลังค่ายได้ ฝ่ายทหารโจโฉซ่งึ อยู่ต่างค่ายน้ันแตกกระจดั กระจาย หนีข้ามแม่น้าหยกซุยไปได้บ้าง เหล่าทหารเตียวส้ิวน้ันฆ่าฟันทหารโจโฉล้ม ตาย คร้ันรูว้ า่ โจโฉหนอี อกไปข้างหลงั คา่ ยจงึ ชวนกันยกติดตามไป เอาเกาทัณฑ์ยิงถูก โจอ๋ันบิ๋นตกม้าตาย โจโฉนั้นถูกเกาทัณฑ์แห่งหนึ่ง ม้าซ่ึงโจโฉข่ีนั้นมีกาลังเปนอันมาก ถูกเกาทัณฑ์ สามดอกมิได้ล้ม โจโฉขับม้าหนีไปถึงแม่น้าหยกซุยแตผ่ ู้เดียว ทหารเตียวสิ้วจึงเอาเกาทัณฑย์ ิงระดมไป ถูกจกั ษมุ า้ ล้มลงตาย พอโจง่ังผู้บุตรโจโฉมาพบโจโฉเข้า จึงเอาม้านั้นให้บิดาขี่ไป พอทหารเตียวส้ิวยิงเกาทณั ฑม์ า ถกู โจงั่งตายอยูก่ ับรมิ ฝงั่ โจโฉหนีไปพบทหารซง่ึ แตกมาเปนอันมากก็พากันรบี หนไี ป ฝ่ายแฮหัวตุ้นซึ่งแตกมาก่อนนั้น คุมทหาร ไปเทยี่ วตชี ิงทรพั ย์สิ่งสนิ ของอาณาประชาราษฎร ซึง่ อยู่บา้ นนอกไดไ้ ว้เปนอนั มาก ฝ่ายอิก๋ิมซึ่งแตกน้ันคุมทหารมาได้ รู้ว่า แฮหวั ตุ้นกับทหารทัง้ ปวงไปตีชิงราษฎรชาวบา้ นนอก อิก๋ิมมใี จเอนดแู กร่ าษฎร จึงคมุ ทหารออกไปไล่ฆา่ ฟนั ทหารแฮหัวตุ้นล้มตายแตกกระจัดกระจายไป เปนอนั มาก โจง่ัง (Cao Ang) ครั้นทหารแฮหัวตุ้นมาพบโจโฉต่างคนต่าง ร้องไห้ แล้วบอกเน้ือความแก่โจโฉว่า อิกิ๋มกระทา หยาบช้าไลฆ่ ่าฟันข้าพเจา้ ท้ังปวงล้มตายบ้างแตกหนี มาได้บา้ ง เหน็ อิกม๋ิ จะเปนขบถต่อทา่ นจึงทาการทั้งน้ี สามกก๊ วิทยา

๓๐๒ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) โจโฉตกใจยังมิทันจะว่าประการใด ฝ่าย แฮหัวตุ้นเคาทูลิเตียนงักจิ้นมาบอกเนื้อความ ว่า อิกิ๋มทาการทั้งน้ี เห็นจะเอาใจออกหาก ท่าน ขอให้ท่านตระเตรียมทหารไว้ให้พร้อม จะได้คิดการจับอิกิ๋ม โจโฉจึงส่ังให้จัดแจง ทหารเตรียมไว้ ฝ่ายอิกิ๋มให้ตั้งค่ายอยู่หวังจะรับ อกิ ๋มิ (Yu Jin) โจโฉ แล้วจะได้ป้องกันกองทัพเตียวส้ิว ครั้นอิกิ๋มรวู้ ่าทหารโจโฉแตกมาใกลแ้ ล้ว จึงให้ ทหารท้ังปวงถือเครื่องศัสตราวุธรักษาค่ายอยู่ เ ป น มั่ น ค ง ท ห า ร อิ กิ๋ ม รู้ กิ ต ติ ศั พ ท์ ว่ า แฮหัวตุ้นกับทหารท้ังปวงไปบอกแก่โจโฉ กล่าวโทษอิก๋ิมว่าเปนขบถต่อโจโฉ จึงเอา เนื้อความท้ังปวงบอกแก่อิก๋ิม แล้วถามว่า เม่ือเขากล่าวโทษท่านอยู่ฉนี้ เปนไฉนจึงยังต้ัง ค่ายตระเตรยี มทหารอยอู่ ีกเลา่ ซ่ึงท่านมไิ ดไ้ ป หาโจโฉนนั้ โจโฉก็จะเหน็ สมร้ายดว้ ย อิก๋ิมจึงตอบว่าซ่ึงกล่าวโทษแก่เราน้ันเปนความริษยากัน ซ่ึงเราตั้งค่ายไว้น้ีด้วยโจโฉหนี กองทัพเตียวสิ้วมาจะได้เข้าอาศรัย แล้วจะได้ต่อรบกับเตียวส้ิว ข้อซ่ึงผิดแลชอบน้ันจึงค่อยคิดต่อ ภายหลัง ฝา่ ยกองทพั เตียวสว้ิ ยกมาสกัดหน้าเปนสองดา้ น พอพบคา่ ยอิก๋ิมซง่ึ ตั้งอยู่ อิกมิ๋ ก็คมุ ทหารขบั มา้ ราทวนออกไปรบด้วยเตียวสิ้วเปนสามารถ เตียวส้วิ เหน็ จะต้านทานอกิ ิ๋มมิได้ กพ็ าทหารถอยไปทาง แม่น้าหยกซุย อิก๋ิมก็คุมทหารไล่ฆ่าฟันทหารเตียวส้ิวไปจนถึงโจโฉ ทหารโจโฉเห็นก็ชวนกันเข้าฟัน ทหารเตียวส้ิว แตกกระจัดกระจายล้มตายเปนอันมาก เตียวสิ้วกับทหารซึ่งเหลือตายนั้นก็หนีไปหา เล่าเปียว ณ เมอื งเกงจ๋วิ โจโฉก็มไิ ด้ติดตาม แล้วตรวจตราซอ่ งสมุ ทหารทัง้ ปวงอยู่ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๕ ๓๐๓ อิกิ๋มจึงไปหาโจโฉบอกเนื้อความว่า ทหารแฮหัวตุ้นคบกันไปตีชิงเอาทรัพย์สิ่งของ อาณาประชาราษฎร ข้าพเจ้าเห็นไม่ชอบจึงฆ่า ทหารเสียเปนหลายคน โจโฉจึงถามว่า เรากับ ตัวต่างคนต่างแตกมา เปนไฉนตัวจึงมิได้หาเรา ให้พบก่อน ตัวไปต้ังค่ายอยู่กลางทางน้ัน ปราถนาสิ่งใด อิกิ๋มจึงบอกแก่โจโฉตามท่ีคดิ ไว้ หวังจะป้องกันข้าศึกอันยกตามทา่ นมา ข้าพเจ้าจึงได้รบกับ เตียวส้ิวจนแตกไป ซึ่งข้าพเจ้ามิได้เท่ียวหาท่านให้พบน้ัน โทษข้าพเจ้าผิดอยู่แล้ว โจโฉได้ฟังดังนั้นกม็ ี ความยินดีจึงสรรเสริญวา่ ซึง่ ทา่ นคิดทาทงั้ น้ีไว้จึงได้ชยั ชนะคนื อันความคิดทงั้ นี้ถึงทหารแตก่ ่อนก็มิได้ เสมอท่าน แล้วให้เครื่องทองแก่อิก๋ิมสารับหนึ่งเปนบาเหน็จ ตั้งให้อิกิ๋มเปนเอกสิ้วเดงเฮา แปลภาษา ไทยว่าพระยาอายมุ าก แลแฮหัวตุ้นซ่งึ มไิ ดก้ าชบั ทหาร ละให้ทาร้ายแกร่ าษฎรนนั้ ใหค้ าดโทษไว้ โจโฉจึงให้แตง่ โต๊ะรินสรุ าเซน่ เตียนอยุ แล้วจึงว่าแก่ทหารว่า ถึงบุตรกับหลานเราตาย ก็มิได้ เสยี ดายเท่าเตยี นอยุ เลย แลว้ กร็ อ้ งไห้รักเตียนอุย ทหารทั้งปวงเหน็ ดงั นัน้ ก็มใี จรักโจโฉเปนอันมาก ต่าง คนตา่ งรอ้ งไห้ดว้ ย คร้ันโจโฉค่อยคลายทุกขโ์ ศกแล้ว จึงให้จดั แจงทหารแล้วก็ยกกลบั ไปเมืองฮูโต๋ สามก๊กวิทยา

๓๐๔ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายอ่องเจ๊กซึง่ โจโฉใช้ใหถ้ ือหนังสอื ไปให้ลโิ ป้ เม่ืออ่องเจก๊ มาถึงเมืองชีจ๋ิวนั้น ลิโป้รู้ก็ออกมา รับ จึงเชิญเข้าไปในเมือง อ่องเจ๊กจึงเอาหนังสือรับส่ังให้ ลิโป้รับเอามาอ่านดู ในหนังสือรับส่ังเปน ใจความว่า ให้ลิโป้เปนแปงต๋องจงกุ๋น แปลภาษาไทยว่าเปนขุนนางผู้ใหญ่สาหรับปราบโจรฝ่าย ตวันออก แลในหนังสือโจโฉฉบับหน่ึงน้ันว่า ให้ลิโป้สมัคสมานกับเล่าปี่ อย่าให้มีพยาบาทกันสืบไป แลอ่องเจ๊กนั้นบอกแก่ลิโป้ว่า ทุกวันน้ีมหาอุปราชมีความเมตตาท่านอยู่เปนอันมาก จึงกราบทูลเสนอ ความชอบ ให้ท่านเปนขุนนางผู้ใหญ่ ลิโปไ้ ด้ฟังดงั น้ันกม็ คี วามยินดี ขณะน้ันพอทหารลิโป้เข้ามาบอกแก่ลิโป้ว่า บัดน้ีอ้วนสุดให้ทหารมาหาท่าน ลิโป้ก็ให้หาตัว เข้ามาแล้วถามว่า อ้วนสุดใช้มาด้วยเหตุส่ิงใด ฝ่ายทหารจึงบอกว่า อ้วนสุดให้ข้าพเจ้ามาบอกว่า อ้วนสุดให้จัดแจงการซึ่งจะต้ังตัวเปนเจ้าแผน่ ดิน แล้วจะต้ังบุตรน้ันเปนตงก๋ง แปลภาษาไทยว่าเปนที่ ฝ่ายหนา้ ให้ทา่ นเรง่ สง่ บุตรหญิงของทา่ นไป จะได้แตง่ ให้อย่ดู ว้ ยกันทีเดียว ลิโป้ได้ฟังดังนั้นจึงด่าอ้วนสุดว่า มันคิดการหยาบช้าเปนขบถต่อแผ่นดิน จึงให้เอาตัวทหาร อ้วนสุดไปฆา่ เสีย แล้วใหเ้ อาตวั หันอิน้ ซ่ึงจาไวน้ ้นั มาลงพืดเหลก็ ไว้ใหม้ นั่ ลโิ ป้จงึ ให้แต่งหนังสอื ให้ตันเตง๋ คุมเอาตัวหันอน้ิ ขึน้ ไปใหโ้ จโฉ โจโฉจึงเอาหนังสือมาอ่านดูเปนใจความว่า ข้าพเจ้าลิโป้ ตนั เต๋ง (Chen Deng) คานับมา ด้วยมหาอุปราชได้เมตตาข้าพเจ้า แล้วช่วยกราบทูลพระ เจ้าเห้ียนเต้ให้ข้าพเจา้ ได้เปนเจา้ เมืองชีจิว๋ ข้าพเจ้าจะได้ทาราชการ สืบไป โจโฉแจ้งในหนังสือแลเนื้อความนั้นแล้วจึงคิดว่า คร้ังน้ีลิโป้ กับอ้วนสุดมีความขัดเคืองกัน เห็นขาดจากเกี่ยวดองกันแล้วจึงทา การท้ังนี้ โจโฉจึงให้ทหารเอาตัวหันอิ้นไปฆ่าเสีย ตันเต๋งจึงกระซิบโจโฉว่า อันลิโป้น้ีเปนคนหยาบช้า เหมือนหนึ่งสัตว์เดียรัจฉาน มแี ตก่ าลังหาปัญญามไิ ด้ ซงึ่ มหาอุปราชจะเล้ียงลโิ ปเ้ ปนใหญน่ น้ั นานไปกจ็ ะกลบั เปนศตั รูท่าน โจโฉจึงว่าเราแจ้งอยู่แล้ว จาเราจะคิดอ่านกาจัดลิโป้เสีย ตัวท่านสองคนพ่อลูกอยู่ในเมือง ชีจ๋ิวก็แจ้งความคิดลิโป้อยู่สิ้น เมื่อเราจะยกไปเมืองชีจิ๋วน้ัน ถ้าขัดสนส่ิงใดท่านจงช่วยคิดอ่านด้วย ตนั เตง๋ จึงรับว่าแมน้ มหาอุปราชจะยกไปเม่อื ใด ตวั ข้าพเจา้ กับบิดาจะคดิ อา่ นเปนไสศ้ กึ อยใู่ นเมอื ง www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๕ ๓๐๕ โจโฉจึงตง้ั ตนั เตง๋ เปนเจา้ เมืองกองเหลงซ่งึ ข้นึ แก่เมอื งชีจวิ๋ แลว้ ให้มีตรารบั สง่ั พระเจา้ เหยี้ นเต้ ไปเมืองชีจิ๋ว เติมส่วยให้แก่ตันกุ๋ยผู้เปนบิดาตันเต๋งเปนอันมาก ตันเต๋งก็คานับลาโจโฉ ๆ จึงยุดมือ ตันเตง๋ ไว้ แล้ววา่ การซงึ่ คิดไว้คร้งั นี้ เราปลงใจไวแ้ กท่ ่าน ๆ จงคดิ อ่านกระทาการใหส้ าเร็จจงได้ ตนั เตง๋ ก็รับคาโจโฉแล้วก็คานับลากลับไปหาลโิ ป้ ณ เมอื งชีจว๋ิ ลโิ ป้จึงถามตนั เต๋งว่า ท่านไปหาโจโฉ ๆ วา่ ประการใดบา้ ง ตนั เต๋งจงึ เอาตราตั้งสาหรับตัว กบั ตราซ่ึงพระราชทานส่วยของบดิ านน้ั ใหล้ ิโปด้ ู ลโิ ปเ้ ห็นดงั นนั้ กโ็ กรธ ว่าเราใช้ตวั ไปด้วยการของเรา เหตุ ไฉนตัวจึงคิดอา่ นให้ได้ดีแต่ตวั สองคนพ่อลกู เดิมเราจะยกลูกสาวให้แกบ่ ุตรอ้วนสดุ ตันกุ๋ยบิดาของตวั มาห้ามการเราเสีย แกล้งลวงให้เราไปเข้าด้วยโจโฉ บัดน้ีเราใช้ตัวไปก็มิได้การแต่สักสิ่งหนึ่ง แล้วก็ชัก กระบอ่ี อกจะฆา่ ตันเต๋งเสีย ตันเต๋งเห็นดังนั้นก็ทาเปนหัวเราะ แล้วว่าท่านฟัง เน้ือความยังไม่สิ้นเปนไฉนท่านจงึ ด่วนโกรธดงั นี้ ลิโป้จึงถามว่ายัง มีเน้ือความส่ิงใดบ้าง ตันเต๋งจึงว่า เมื่อข้าพเจ้าไปหาโจโฉนั้น ข้าพเจ้าก็ได้ว่าแก่โจโฉว่า จะเลี้ยงท่านนั้นจาจะให้เปนใหญ่ให้ถึง ขนาด อปุ มาเหมือนเลี้ยงเสือ ถ้าไดก้ ินอิ่มกจ็ ะเปนปรกติ ถ้ามอิ ิ่มก็ จะเบียดเบยี ฬสัตว์ทงั้ ปวงเปนอาหาร ฝ่ายโจโฉได้ยินข้าพเจ้าว่าดังนั้นก็หัวเราะ แล้วว่าซึ่งจะ เลี้ยงทา่ นกใ็ ห้เต็มกองเหมอื นข้าพเจ้านั้นไมไ่ ด้ ทุกวนั นห้ี ากทา่ นยัง ขดั สนจึงอ่อนนอ้ มต่อ ถา้ ท่านมีกาลงั ขึน้ แล้วก็เอาใจออกหากโจโฉ อปุ มาเหมอื นเหยยี่ วซ่ึงอยากอาหาร คอยแสวงหาลูกไก่อนั พลดั แม่ ได้ทีแล้วก็ฉาบลงเอา ถ้าเห็นยังมิได้ทีก็ค่อยทาความเพียรคอยอยู่ กว่าจะได้ลกู ไก่ ข้าพเจ้าจึงถามว่าซึ่งอุปมาวา่ เหย่ยี วนั้นคือตวั ลิโป้ อันลูกไก่น้ันคือผู้ใดเล่า โจโฉจึงบอกว่า ลูกไก่นั้นคืออ้วนสุด เจ้าเมืองลาหยง ซุนเซ็กเจ้าเมืองกังตั๋ง อ้วนเสี้ยวเจ้าเมืองกิจิ๋ว เล่าเปียวเจ้าเมืองเกงจ๋ิว เล่าเจ๋ียงเจ้าเมืองเสฉวน เตียวฬ่อเจ้า เมืองฮันตง๋ ลิโป้ได้ยินดังนน้ั ดใี จสาคญั ว่าจริงจึงวางกระบี่เสยี แล้ว จงึ วา่ โจโฉนน้ั มีสตปิ ัญญาประมาณใจเราถูกทกุ ประการ สามก๊กวิทยา

๓๐๖ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายอ้วนสุดต้ังแต่ได้ตราหยกของซุนเซ็กไว้ ก็คิดแต่จะต้ังตัวเปนเจ้า แล้วปรึกษาทหารท้ัง ปวงว่า เราได้ยินคาโบราณเล่าสืบๆ มาครั้งพระเจ้าฮั่นโกโจแต่ยังมิได้ราชสมบัตินั้น เปนคนอนาถา อุปมาดังวา่ อยู่ในท้องทะเล อุตสาหทาความเพียรมาเปนอันมากคอ่ ยต้ังตัวได้ จึงได้ราชสมบตั ิทรงพระ นามชื่อพระเจ้าฮ่ันโกโจ พระราชวงศ์ได้เสวยราชย์ต่อๆ มาได้ถึงสี่ร้อยปี จนถึงพระเจ้าเห้ียนเต้ คร้ังน้ี พระเจา้ เหยี้ นเต้ไดร้ าชสมบัติ เกิดอันตรายจลาจลต่างๆ เห็นราชสมบัติกร็ ว่ งโรยจวนจะสูญอยู่แลว้ ตัว เราก็เปนเชือ้ ขุนนางมาแตก่ อ่ น ราษฎรรักเราเปนอนั มาก เราจาจะต้งั ตวั ขึน้ เปนเจ้า ท่านทง้ั ปวงจะเหน็ ประการใด อว้ นสดุ (Yuan Shu) www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๕ ๓๐๗ เอียมเซียงท่ีปรึกษาจึงห้ามว่า เมื่อครั้งพระเจ้าติวอ๋องได้ราชสมบัติอยู่ในเมืองหลวง เบียดเบียฬให้ราษฎรได้ความเดือดร้อน ขณะนั้นจ๋ิวบุนอ๋องซึ่งเปนขุนนางอยู่ ณ เมืองกิสันรู้การ สงคราม หัวเมืองทั้งปวงอยู่ในอานาจจ๋ิวบุนอ๋องน้ันถึงสองส่วน อยู่ในอานาจพระเจ้าติวอ๋องนั้น ส่วนเดียว แลจิ๋วบุนอ๋องน้ันก็มีใจสัตย์ซ่ือต่อแผ่นดิน มิได้ตั้งตัวเปนเจ้า บัดน้ีพระเจ้าเหี้ยนเต้ก็ยังมี พระชมน์อยู่ แลว้ กม็ ไิ ด้ทาอันตรายแก่ราษฎร ซึ่งทา่ นจะตั้งตัวเปนเจ้าน้ันขา้ พเจ้าเหน็ ไมค่ วร อว้ นสุดไดย้ นิ จงึ วา่ ตราสาหรบั กษตั ริย์อยูใ่ นเงอ้ื มมือกู เหมือนหนึ่งเทวดามาเษกให้กูเปนเจ้า แมใ้ ครไมย่ อมจะใหต้ ัดสีสะเสีย คนทัง้ ปวงก็น่งิ อยู่ อ้วนสดุ จงึ ให้จดั แจงบา้ นเมืองแล้ว ตั้งตัวข้นึ เปนเจ้า ชอ่ื ตอ๋ งซือ คาไทยว่าเปนเชื้อพระเจา้ งีซุ่นมาแต่ก่อน คร้นั อยู่มาอว้ นสดุ รูว้ ่าลิโปค้ ิดกลบั กลาย จบั ตัว เตยี วหนุ (Zhang Xun) หันอิ้นจาส่งข้ึนไปให้โจโฉ แล้วฆ่าทหารซึ่งอ้วนสุดใช้ให้ ไปเตือนนั้นเสีย อ้วนสุดโกรธจะยกไปรบลิโป้ จึงให้ เตียวหุนเปนแม่ทัพคุมทหารย่ีสิบหม่ืน ให้เกียวเสงกับ ตันกี๋เปนกองหน้า ให้ตันหลันเปนกองขวา ลุยป๊กเปน กองซ้าย ให้เอียวฮองกับหันเซียมเปนกองหลัง ยกไปตี เมืองชีจ๋ิว แล้วให้มีหนังสอื ไปถึงกิมเซี่ยง ณ เมืองยวนจ๋วิ ซง่ึ เปนเมืองข้นึ แกอ่ ้วนสดุ วา่ ให้กมิ เซย่ี งจดั สเบยี งอาหาร ใ ห้ แ ก่ ก อ ง ทั พ ซึ่ ง ย ก ไ ป ตี เ มื อ ง ชี จิ๋ ว อ ย่ า ใ ห้ ขั ด ส น ถ้ากองทัพขัดสนด้วยสเบียงเราจะตัดสีสะกิมเซ่ียงเสีย แล้วแต่งให้กิเหลงเปนทัพหนุนยกตามไปอีก แล้วยังมิ ไว้ใจจึงให้โลหองเลียงก๋องงักจิวยกตามไปตรวจตรา กองทัพท้งั ปวง ให้เรง่ รดั เขา้ ทาการใหพ้ ร้อม แล้วอ้วนสดุ จงึ คมุ ทหารสามหม่นื ยกไปต่อภายหลงั ฝ่ายเตียวหุนคร้ันไปจะใกล้ถึงเมืองชีจิ๋ว จึงเกณฑ์กันแยกออกเปนเจ็ดกอง ให้เกียวเสงไปตี เมืองเสียวพ่าย ให้ตันก๋ีไปตีเมืองกินโต๋ ให้ลุยป๊กไปตีเมืองลองเอี๋ย ให้ตันหลันไปตีเมืองเ กียดเซ็ก ให้หันเซียมไปตีเมืองแห้ฝือ ให้เอียวฮองไปตีเมืองจุนสัว ตัวเตียวหุนน้ันไปตีเมืองชีจิ๋ว แล้วก็แยกกัน ออกท้งั เจ็ดทาง เดิรทางวนั ละหา้ ร้อยเสน้ สามก๊กวิทยา

๓๐๘ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายลิโป้ร้จู งึ ให้หาตันก๋งตันกุ๋ยตันเตง๋ กับนายทหารท้ังปวงมาปรกึ ษาว่า บัดน้ีอ้วนสุดยกทพั มาใหญ่หลวงนัก แล้วก็แยกกันไปตีเมืองขึ้นเราทุกหัวเมือง เราจะคิดประการใด ตันก๋งจึงว่าเกิดเหตุ ใหญท่ ้ังนก้ี ็เพราะตันกุ๋ยตนั เตง๋ สองคนพ่อลกู หา้ มมิให้ทา่ นยกลูกสาวให้แกบ่ ุตรอ้วนสุด แล้วคิดอ่านขน้ึ ไปหาโจโฉ ๆ จึงให้ตั้งตันเต๋งเปนขุนนาง ขอให้ท่านจับตัวตันกุ๋ยกับตันเต๋งตัดสีสะส่งให้อ้วนสุด แล้ว แจ้งเน้ือความท้ังปวงให้อ้วนสุดสิ้นสงสัย เห็นอ้วนสุดก็จะเลิกทัพไป ลิโป้เห็นชอบด้วย จึงสั่งทหารให้ เอาตัวตันกุย๋ ตันเตง๋ ไปฆ่าเสยี ตันเต๋งได้ยินกห็ ัวเราะ แล้วจึงว่าแก่ลิโป้ว่า ท่านน้ีแต่แรกข้าพเจ้าเห็นว่าจะมีปัญญา มาบดั นี้ เห็นความคิดท่านนั้นอ่อนนัก จะกลัวอันใดกับกองทัพอ้วนสุดเจ็ดกองเท่านี้ อุปมาเหมือนหญ้าเจ็ดกา อนั ใกล้ปากโค ถา้ จะคิดทาการ เหน็ กองทัพอ้วนสุดนัน้ จะไม่พอความคดิ เสยี อีก ลโิ ปจ้ งึ ตอบวา่ ถ้าทา่ น รบั อาสาจะสูก้ ับอ้วนสดุ ได้ เราก็จะยกโทษเสยี ทั้งสองคนพ่อลกู ตนั กยุ๋ (Chen Gui) ตันกุ๋ยจึงว่าแม้ท่านฟังคาข้าพเจ้า ๆ จะ ประกันเมืองชีจ๋ิวไว้มิให้มอี ันตรายเลย ลิโป้จึงถาม ว่า ความคดิ ของทา่ นจะทาประการใด ตนั กยุ๋ จึงวา่ ทหารอ้วนสุดมากก็จริง แต่เปนคนสาส่อนไม่ ชานาญในสงคราม แล้วอ้วนสุดก็ไม่สู้ไว้ใจ ทหาร ในเมืองเราแต่ล้วนไว้ใจได้ แม้ยกออกไปรบกับ อ้วนสดุ เหน็ ทหารข้างเราจะมชี ัยชนะ แลความคดิ ของข้าพเจ้าที่จะรักษาเมืองชีจิ๋ว แลจะต่อสู้กับ อ้วนสุดน้ันก็ยังมีอยู่ ลิโป้จึงถามว่ากลอุบายของ ทา่ นคิดไว้ประการใด ตันกุ๋ยจึงว่าหันเซียมเอียวฮองสองคนนี้ เดิมทาราชการอยู่ในพระเจ้าเหี้ยนเต้ คร้ันโจโฉ กระทาเบียดเบยี ฬมไิ ดม้ ีทอ่ี าศรยั จึงหนีมาพ่ึงอยูด่ ้วยอ้วนสดุ ๆ กม็ ิไดเ้ ล้ียงดใู ห้ถึงขนาด ขา้ พเจ้าเห็นว่า หันเซียมกบั เอียวฮองจะมิเปนใจทาราชการดว้ ยอว้ นสุด ขอให้ทา่ นมีหนังสือลบั ไปถึงหนั เซียมเอียวฮอง ว่า เม่ือท่านกับอ้วนสุดจะออกรบกันนั้น ให้หันเซียมเอียวฮองคิดอ่านเปนไส้ศึกขึ้น แล้วให้ท่านมี หนังสือไปถึงเล่าปี่ ให้เล่าปกี่ วนอูเตยี วหุยยกทหารมาชว่ ยตีกระหนาบหลังอ้วนสุด เหน็ อ้วนสุดกจ็ ะเสีย แก่เรา www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๕ ๓๐๙ ลิโป้เห็นชอบด้วย จึงแต่งหนังสือให้ตันเต๋งลอบไปหาหันเซียมเอียวฮอง ซ่ึงไปตีเมือง แห้ฝือเมืองจุนสัว แล้วแต่งให้ทหารถือหนังสือขึ้นไปเมืองฮูโต๋ แจ้งเนื้อความแก่โจโฉฉบับหน่ึง ไปถึง เลา่ ปี่ ณ เมอื งอิจ๋ิวฉบบั หนง่ึ ครั้นตนั เต๋งได้หนงั สือแล้วกับทหารสามคนไปเมอื งแหฝ้ อื กอ่ น หนั เซียม (Han Xian) พอหันเซียมยกมาถึงเมืองแห้ฝือ ต้ังค่ายอยู่นอกเมือง ตันเต๋งก็เข้าไปหาหันเซียมในค่าย หันเซียมจึงถามตันเต๋งว่า ท่านเปนพวกของลิโป้ เหตุไฉนจึงมาหาเรา ตันเต๋งหัวเราะแลว้ จึงตอบว่า เราเปนข้าพระเจ้าเห้ียนเต้ ทาไมท่านจึงเรียกเรา ว่าเปนพวกลิโป้ ตัวเรากับท่านก็เหมือนกัน ตัวท่านก็เปนข้าทา ราชการอยู่ในพระเจ้าเห้ียนเต้ เมื่อคร้ังพระเจ้าเหี้ยนเต้ทรง พระทุกข์ท่ีดา่ นกวนต๋ง ท่านก็ได้ช่วยให้พ้นจากทุกข์ ท่านก็ยังมี ความชอบอยู่ เหมือนนกมรี ังแล้ว บัดน้ีท่านท้ิงรงั เสียมาอยูด่ ้วย อ้วนสุดซึ่งเปนคนขบถ เราเห็นอ้วนสุดนั้นก็มิไว้ใจท่าน นานไป ท่านจะได้ความเดอื ดรอ้ น ถ้าท่านคิดทาการเสียก่อน จึงจะพ้น เงอื้ มมืออว้ นสดุ หันเซียมได้ยินตันเต๋งว่าก็คิดถึงความหลังก็ทอดใจใหญ่ แล้วจึงว่าทุกวันนี้เราก็คิดอยู่ แต่ได้ ถลามาอยู่ด้วยอ้วนสุดแล้ว ไม่รู้ท่ีจะทาประการใด ท่านช่วยเราคิดอ่านด้วย ตันเต๋งจึงเอาหนังสือของ ลิโป้น้ันให้หันเซียมดู หันเซียมแจ้งในหนังสือนั้นแล้ว จึงรับว่าอย่าวิตกเลย เราจะไปคิดอ่านกับ เอียวฮอง ท่านจงเอาเนื้อความไปบอกแก่ลิโป้เถิดว่าเรารับธุระแล้ว เม่ือลิโป้จะยกออกรบกับอ้วนสุด นั้น ถา้ เห็นเพลิงลุกขึ้นด้านใด กใ็ หล้ ิโปเ้ ข้าตีดา้ นน้นั เราจะช่วยทาการให้สาเร็จ ตนั เต๋งมีความยินดีนัก กระทาคานับลาหนั เซียม มาบอกเนื้อความแกล่ ิโป้ ลิโป้จึงจัดทหารหม่ืนเศษ แยกออกเปนส่ีกอง ให้โกซุ่นคุมทหารยกไปเมืองเสียวพ่าย รบกับ เกียวเสงกองหนึง่ ให้ตันเต๋งยกไปเมืองกินโต๋ รบกับตันก๋ีกองหนึ่ง ให้เตียวเล้ยี วยกไปเมืองลองเอ๋ีย รบ กับลุยป๊กกองหนึ่ง ให้ซงเหียนงุยซกยกไปเมืองเกียดเซ็ก รบกับตันหลันกองหน่ึง ตัวลิโป้จึงจัดแจง ทหารท่ีมีฝีมือ ยกออกต้ังค่ายอยู่นอกเมืองทางไกลสามร้อยเส้น ครั้นเตียวหุนยกมาถึงค่ายลิโป้ จึงให้ ทหารเขา้ ไปเรยี กลโิ ป้ชวนออกมารบ สามก๊กวิทยา

๓๑๐ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายลิโป้คิดเกรงว่า กองทัพซ่ึงเกณฑ์ไปรั้งไว้ท้ังสี่หัวเมืองนั้นก็จะยังมิถึง กลัวทหารเตียวหุน จะยกมาช่วยกัน แล้วก็ยังมิได้เห็นสาคัญซึ่งหันเซียมเอียวฮองสัญญา ลิโป้จึงให้เลื่อนทัพมาตั้งอยู่ใกล้ เมอื งทางสามรอ้ ยเสน้ เตียวหุนก็ยกตามมาตงั้ คา่ ยประชดิ ลิโป้อยู่ ฝ่ายหันเซยี มรบั คาตนั เตง๋ แล้ว จงึ ไปปรกึ ษากับเอียวฮอง แลว้ ก็ชวนกันกลับมาหาเตยี วหนุ ณ คา่ ย ครัง้ เวลาสองยามหนั เซียมเอยี วฮองจงึ ใหท้ หารเอาเพลงิ เผาค่ายข้นึ ลโิ ป้เหน็ สาคัญดังนน้ั ก็ยกเขา้ ปล้นค่ายเตียวหุนแตก ทหารล้มตายเปนอันมาก เตียวหุนก็ข้ึนม้าฝ่าทหารหนีออกจากค่าย ลิโป้ก็ยก ทหารไล่ตามเตยี วหนุ ไป พอกเิ หลงซ่ึงเปนทพั หนุนเตยี วหุนน้นั ยกมาทนั กข็ ับม้าเข้ารบกบั ลโิ ป้ ยังมทิ นั แพช้ นะกัน พอหนั เซยี มเอียวฮองยกตามทัน จึงรบกระหนาบกเิ หลงเขา้ กเิ หลงก็ควบมา้ หนี ลโิ ปจ้ งึ ยก ทหารตามไป ถงึ เชงิ เขาแห่งหน่ึงทก่ี องทพั อว้ นสุดตัง้ อยู่ ลิโป้แลเข้าไปในค่าย เห็นปักธงมังกรธงหงส์ เปนเครื่องสาหรับทัพกษัตริย์ แล้วเห็นอ้วนสุด ใส่เส้ือพื้นทองถือกระบ่ีสองมือ ยืนข่ีม้าก้ันสัปทนทองอยู่ในค่าย ลิโป้จึงควบม้าข้ึนไปบนเนินเขาหน้า ค่าย อว้ นสุดเอากระบชี่ ี้ออกมาแล้วรอ้ งดา่ ว่า ตวั มงึ เปนคนชาตติ า่ มาบงั อาจคดิ ขบถจะสู้กนั กบั กูผู้เปน เจ้าดงั นเี้ หน็ มิควร ลิโป้ (Lu Bu) www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๕ ๓๑๑ ลิโป้ขัดใจนัก จึงขับม้าราทวนเข้าไปจะรบกับอ้วนสุด ๆ จึงให้โลหองออกสู้กับลิโป้รบกันได้ สามเพลง ลิโป้เอาทวนแทงถูกโลหอง ๆ ก็ควบม้าหนีเข้าค่าย ลิโป้จึงขับทหารไล่ฆ่าฟันเข้าไปในค่าย อ้วนสุดมิทันจะรับรองก็แตกหนีออกจากค่าย ลิโป้เก็บเอาส่ิงของในค่ายได้เปนอันมาก แล้วก็ยกตาม อ้วนสุดไป ฝ่ายอ้วนสุดขับม้าไปไกลค่ายประมาณสามสบิ เส้น พบกองทัพกวนอูซ่ึงเลา่ ปี่ใช้ใหย้ กมาชว่ ย ลิโป้ กวนอูจึงร้องด่าอ้วนสุดว่า อ้ายขบถมึงตั้งตัวเปนเจ้า แล้วมึงจะหนีไปไหน อ้วนสุดโกรธจะเข้ารบ กับกวนอู พอได้ยินเสียงทหารลิโป้โห่กระชั้นหลังมา อ้วนสุดก็ควบม้าไปเมืองลาหยง ลิโป้กวนอู หนั เซยี มเอยี วฮองกช็ วนกนั กลับมาชว่ ยทหารซ่ึงใหย้ กไปทง้ั สหี่ วั เมืองน้ัน ฝ่ายเกียวเสง ตันกี๋ ลุยป๊ก ตันหลัน ซึ่งเตียวหุนให้ไปตีหัวเมืองทั้งปวงนั้น คร้ันรู้ว่าทัพหลวง แตกแล้ว ก็ยกกลับไปเมอื งลาหยง กวนอู (Guan Yu) สามก๊กวิทยา

๓๑๒ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ลิโป้กวนอูหันเซียมเอียวฮองก็พากันเข้าไปเมืองชีจ๋ิว ลิโป้จึงให้แต่งโต๊ะเลี้ยงทหารทั้งปวง แล้วก็แจกเงินทองเส้ือผ้าแก่ทหารกวนอูหันเซียมเอียวฮองเปนอันมาก คร้ันเวลาเช้ากวนอูก็ลาลิโป้ กลับไปเมืองอิจว๋ิ ลิโป้จึงคิดว่าจะตั้งหนั เซียมให้ไปรกั ษาเมืองกนิ โต๋ ให้เอียวฮองไปรักษาเมืองลองเอีย๋ ลโิ ป้จงึ ทาเปนปรกึ ษาทหารทัง้ ปวงวา่ หันเซียมเอยี วฮองมีความชอบตอ่ เรา เราจะเลย้ี งไวใ้ นเมอื งชีจว๋ิ นี้ หรอื ๆ จะให้ไปอยู่รกั ษาเมืองอนั ใด ตันกุ๋ยจึงว่าหันเซียมเอียวฮองนี้ เดิมต้ังซ่องสุมพรรคพวกอยู่ตาบลซัวต๋ังฝ่ายตวันออก ขอทา่ นแตง่ ใหห้ นั เซยี มเอยี วฮองไปอยู่เมืองกนิ โต๋เมืองลองเอยี๋ สมคั พรรคพวกของหนั เซียมเอยี วฮองรู้ ก็จะพากันเข้ามาอยู่กับหันเซียมเอียวฮอง บ้านเมืองก็จะบริบูรณ์ข้ึน ลิโป้จึงให้หันเซียมเอียวฮองไป รักษาเมอื งตามคาตนั กุ๋ยว่า แล้วส่ังเอียวฮองหนั เซยี มให้คิดอ่านเกลยี้ กลอ่ มผูค้ นไวใ้ ห้มงั่ ค่ัง แม้นเราจะ มีธุระส่ิงใดจะให้หนังสือไปถึงท่าน หันเซียมเอียวฮองก็ลาไปรักษาเมืองตามลิโปส้ ่ัง ท่ีปรึกษาแลทหาร ทั้งปวงต่างคนกล็ าลโิ ปไ้ ปบา้ น ฝ่ายตันเต๋งกลับมาบ้านแล้วจึงว่าแก่บิดาว่า หันเซียมเอียวฮองสองคนนี้ถ้าอยู่ในเมืองชีจิ๋ว เมื่อเราจะทาการกับลิโป้จะได้อาศรัยเปนกาลัง เหตุไฉนบิดาจึงปรึกษาให้ไปอยู่เมืองอ่ืน ตันกุ๋ยจึงว่า หันเซียมเอียวฮองนี้ เปนคนไม่ย่ังยืนจะไว้ใจมิได้ แม้อยู่ในเมืองชีจิ๋วนานไปลิโป้เลี้ยงดูถึงขนาด หันเซียมเอียวฮองก็จะเปนใจด้วยลิโป้ เห็นเราจะทาการมิสดวก ตันเต๋งเห็นชอบด้วย จึงว่าความคิด ของบิดานดี้ นี กั ขา้ พเจา้ คิดมิถงึ แลว้ ตันเตง๋ กล็ าตนั กยุ๋ มาทีอ่ ยู่ ฝ่ายอ้วนสุดเสียทหารแลส่ิงของแก่ลิโป้ ซุนเซก็ (Sun Ce) เปนอันมาก ก็คิดแค้นอยู่มิได้ขาด จึงให้ทหารถือ หนังสือไปหาซุนเซ็ก ณ เมืองกังตั๋ง ขอทหารยก มาช่วยแก้แค้นลิโป้ ซุนเซ็กได้ยินดังน้ันก็ด่าว่า อว้ นสุดวา่ ฉ้อเอาตราหยกของกไู ว้ แลว้ คิดขบถตั้ง ตัวเปนเจ้า กูคิดจะทาร้ายมันอีกบัดน้ีกลับมาขอ กองทพั อีกเลา่ แลว้ ตอบไปแกท่ หารอว้ นสดุ วา่ ซึ่ง นายมึงให้มาขอกองทัพนั้นกูมิได้ให้ กูจะยกทหาร ไปตเี มืองลาหยงแกแ้ คน้ ของกูอกี www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๕ ๓๑๓ ผ้ถู อื หนังสือกล็ าซุนเซก็ กลับมาบอกเนือ้ ความแกอ่ ว้ นสดุ ๆ จึงด่าซุนเซ็กวา่ อา้ ยเด็กน้านมยงั มิทันพ้นปาก มันจองหองเจรจาว่าจะรบกับกู กูจะไปตีเมืองกังตั๋งจับตัวอ้ายซุนเซ็กให้จงได้ ว่าแล้ว อว้ นสดุ ก็สงั่ ใหเ้ ตรยี มทหาร เอียวไต้เจียงที่ปรึกษาจึงว่าแก่อ้วนสุดว่า เรายกไปตเี มืองชีจ๋ิวพึ่งกลับมาถึง ทหารท้ังปวงยัง อดิ โรยอยู่ แลท่านจะยกไปตเี มอื งกงั ตง๋ั นน้ั ซนุ เซก็ กม็ ีฝมี ือ ทหารก็เขม้ แขง เห็นจะเสยี ทแี ก่เขา อว้ นสุด เหน็ ชอบดว้ ย กใ็ ห้งดกองทพั ไว้ ฝ่ายซุนเซ็กครั้นคนถือหนังสือกลับไปแลว้ คิดเกรงว่าอ้วนสุดจะยกทัพมา จึงเกณฑ์ทหารต้งั ค่ายคอยรับอยู่ปากคลองเมืองกังตั๋ง พอโจโฉให้หนังสือมาถึงซุนเซ็กเปนใจความว่า ต้ังให้ซุนเซ็กเปน เจ้าเมืองห้อยเขแล้วให้ยกไปตีอ้วนสุด ณ เมืองลาหยง ซุนเซ็กมีความยินดีจึงปรึกษาทหารท้ังปวงว่า เราจะยกกองทพั ไปตีเมืองลาหยง เตียวเจียวจึงว่า เมืองลาหยงนั้นเข้า ปลาอาหารก็บรบิ รู ณ์ ผู้คนก็มัง่ คั่งทา่ นอยา่ เพ่อ ดูหม่ิน ขอให้ท่านมีหนังสือไปถึงโจโฉ ให้โจโฉ ยกกองทัพมาตีด้านหน้า เราจึงยกไปตี กระหนาบหลัง เห็นอ้วนสุดจะเสียแก่เราเปน มั่นคง ซุนเซ็กเห็นชอบด้วย จึงให้ทหารถือ หนังสือขึน้ ไปเมืองฮูโต๋ตามคาเตียวเจยี วว่า ซุนเซ็ก (Sun Ce) สามก๊กวิทยา