สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ 14

๒๘๐ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายอ้วนสุดจาเดิมแต่ได้ตราหยกไว้ ก็คิดจะ ตั้งตัวเปนเจ้าอยู่มิได้ขาด ครั้นซุนเซ็กให้มาทวงตรา อ้วนสุดก็มิให้ ทหารก็ลาอ้วนสุดเอาเน้ือความมาบอก แก่ซุนเซก็ ฝ่ายอ้วนสุดจึงหาเอียวไต้เจียง เตียวหุน อ้วนสุด (Yuan Shu) กิเหลง เตียวเสง ลุยป๊ก ตันหลัน กับทหารท้ังปวงมา ปรึกษากันว่า ซุนเซ็กเมื่อแรกทาการอยู่กับเรา ๆ ก็ต้ัง ให้เปนขุนนาง แล้วขอทหารเราว่าจะไปช่วยน้าชาย จะแก้แค้นบิดาเราก็ให้ ซุนเซ็กอาศรัยกาลังเราก่อน จึงได้กาลังเปนอันมาก นัดนี้ซุนเซ็กได้เปนใหญ่ในฟาก น้าเมืองกังตั๋งแล้ว มิได้รู้จักคุณเรา ใช้ทหารมาทวง ตราหยก ท่านทั้งปวงจะคิดประการใดเราจึงจะได้ตัว ซุนเซ็ก เอียวไต้จึงว่าซุนเซ็กได้ฟากน้ากังตั๋งแลว้ ทหารที่มีฝีมือก็มาก แดนเมืองกังตั๋งก็กว้างกว่าเรา อีก จะยกไปทาการก็เห็นจะไม่ได้ ขอให้ทหารยกไปตีเล่าปี่เสียก่อน ถ้าได้เล่าปี่แล้ว ซุนเซ็กก็จะอยู่ใน เง้ือมมือเรา อ้วนสุดจึงตอบว่า เล่าป่ีตั้งอยู่ตาบลเมืองเสียวพ่ายใกล้เมืองชีจ๋ิว กับลิโป้ชอบกันอยู่ เห็นลิโป้จะยกมาช่วย กาลังเล่าป่ีจะมากข้ึน เราจะทาการมิสาเร็จ จาเราจะคิดอ่านเกล้ียกล่อมลิโป้ เสียกอ่ น แลว้ อ้วนสุดจึงใหห้ ันอ้นิ ถอื หนงั สือกับเขา้ ยี่สบิ หมน่ื ถงั ไปใหล้ ิโป้ ในหนังสือน้ันว่า เล่าป่ีเปนคน หยาบช้ามไิ ดม้ คี วามสตั ย์ เราจะยกไปกาจัดเลา่ ป่ี แม้นเลา่ ปีจ่ ะมาพง่ึ ท่าน อย่าให้ท่านเอาธรุ ะ ฝ่ายลิโป้เห็นหันอ้ินเอาส่ิงของกับหนังสือมาให้ก็ดีใจรับคา แล้วหันอิ้นก็ลาลิโป้กลับมาเมือง ลาหยง บอกเนื้อความแก่อ้วนสดุ ๆ จึงให้กเิ หลงเปนแม่ทัพคุมทหารห้าหม่นื ใหล้ ยุ ป๊ก ตนั หลันไปดว้ ย ในกองทพั ยกไปเมืองเสยี วพ่าย www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๔ ๒๘๑ เล่าปี่จึงปรึกษากวนอูเตียวหุย ซุนเขียนว่า อ้วนสุดให้กิเหลงยกทัพมาเรา จะคิดประการใด ซุนเขียนจึงว่าเมือง เสียวพ่ายเปนเมืองน้อย เห็นจะต้านทาน กเิ หลงมไิ ด้ ขอใหท้ ่านแตง่ หนังสือไปถึงลิโป้ ให้ยกทหารมาช่วย เตียวหุยจึงว่าท่านจะ หวงั เอาใจลิโปน้ ัน้ มิได้ เห็นลโิ ปจ้ ะไมม่ าช่วย เล่าปี่จึงตอบว่าซ่ึงเจ้าว่าน้ีก็ควรอยู่ แต่เรา จะทาตามซุนเขียนวา่ ลองใจลโิ ป้ดกู ่อน แล้วเล่าปจี่ งึ ให้ทหารถือหนังสือไปถึงลโิ ป้วา่ ตัวข้าพเจ้าผชู้ ื่อว่า เล่าป่ี กับสมัคพรรคพวกท้ังปวงมาตง้ั อยเู่ สยี วพา่ ย ได้ความสขุ เพราะอาศรัยท่านเปนทพี่ งึ่ บดั น้อี ้วนสุด ให้ทหารยกมารบ ขา้ พเจา้ มิไดเ้ หน็ ผใู้ ด เห็นแตท่ า่ นจะชว่ ยทุกขไ์ ด้ ขอให้ท่านยกทหารมาชว่ ย ฝ่ายลิโปแ้ จง้ ในหนงั สอื น้นั จงึ ปรกึ ษาตนั ก๋งว่า เดิมอ้วนสดุ ใหห้ นงั สอื กบั สเบียงมาแก่เรา มิให้ เรายกไปช่วยเล่าป่ี เราก็ได้รับคาแล้ว บัดน้ีเล่าป่ีให้มีหนังสือมาให้เรายกไปช่วย เราคิดว่าเล่าปี่อยู่ใน เมืองเสียวพ่ายเหน็ จะไม่ทาอันตรายแก่เรา ถ้าเราฟงั คาอ้วนสุด ๆ รบได้เมอื งเสยี วพ่ายแลว้ เราจะวาง สีสะลงถึงหมอนเปนปรกติน้ันหามิได้ เห็นอ้วนสุดจะกาเริบยกล่วงมาตีเอาเมืองชีจิ๋วเปนม่ันคง จาเรา จะยกไปช่วยเล่าป่ีป้องกันเมืองเสียวพ่ายไว้จึงจะควร ตันก๋งเห็นชอบด้วย ลิโป้ก็กะเกณฑ์ทหารยกไป ช่วยเลา่ ปี่ ฝ่ายกิเหลงยกมาถึงเมืองเสยี วพ่าย จึงตงั้ คา่ ยอยู่ฝ่ายทิศใต้ เล่าป่ีมที หารอย่ใู นเมืองประมาณ ห้าพนั จงึ ยกทหารออกตั้งคา่ ยรบั กิเหลง อยู่นอกกาแพง ครั้นกิเหลงรู้ว่าลิโป้ยก มาช่วยเล่าป่ี จึงให้ทหารไปหาลิโป้ว่า เดิมท่านรับคานายเราว่าไม่ช่วยเล่าปี่ แล้ว เหตุไฉนท่านจึงยกกลับมาเล่า ลิโป้ ได้ฟังดังน้ันก็หัวเราะแลว้ ตอบว่า เราจะ คิดอ่านให้อ้วนสุดกับเล่าป่ีมิใหพ้ ยาบาท ต่อกัน ตัวกลับไปบอกกิเหลงมาหาเรา ทหารก็ลาลโิ ปไ้ ปบอกกิเหลง สามก๊กวิทยา

๒๘๒ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายลิโป้ก็ให้ทหารไปหาเล่าป่ี กวนอู เตียวหุยจึงว่า ลิโป้กับอ้วนสุดคบคิดกันมาแต่ก่อน เกลือกให้หาไปจะทาอันตรายเรา เล่าปี่จึงว่าเรามี คุณต่อลิโป้อยู่ เห็นลิโป้จะไม่คิดร้ายต่อเรา แล้ว เล่าปกี่ ข็ ึ้นม้าไปหาลโิ ป้ กวนอเู ตียวหุยกต็ ามไปด้วย ครั้นเล่าปี่มาถึงค่าย ลิโป้ก็ออกไปรับเล่าป่ี ลิโป้จึง ว่าครัง้ นเี้ ราจะชว่ ยทา่ นใหพ้ ้นจากอันตราย นานไป ทา่ นอยา่ ลมื คณุ เรา แลว้ ลโิ ป้กจ็ ูงมอื เล่าปเี่ ข้าไปนัง่ ในที่อนั เดยี วกัน กวนอูเตียวหุยกถ็ ือกระบีย่ นื อยู่ข้าง หลังเล่าปี่ พอคนมาบอกลิโป้ว่ากิเหลงมาแล้ว เล่าป่ีตกใจสดุ้งกลัวลิโป้จะทาร้าย ลิโป้เห็นดังนั้นจึงว่า ท่านอยา่ กลัวเลย เราให้หามาบดั นจ้ี ะใหด้ ีกันทง้ั สองฝ่าย เลา่ ป่ีกย็ ังไม่สนิ้ สงสัย ฝ่ายกิเหลงเดิรเข้าไป เห็นลิโป้กับเล่าปี่น่ังอยู่ด้วยกันก็ตกใจ ถอยหลังจะกลับไปหาทหาร ลิโป้ห้ามไว้ เมื่อลิโป้แลเห็นกิเหลงก็ลุกออกมาจูงมือกิเหลงเข้าไปให้น่ังเก้าอี้ กิเหลงจึงว่าแก่ลิโป้ว่า ทา่ นคดิ ทาการทัง้ น้จี ะฆ่าเราเสยี หรอื ๆ จะฆ่าอ้ายเลา่ ป่ีหยู าว ลิโป้ว่าเรามไิ ดค้ ิดร้ายแก่ท่านทง้ั สองข้าง แต่เล่าปี่กับเราเหมือนพ่ีกับน้อง บัดนี้ท่านจะมาทาอันตรายแก่เล่าป่ีเราจึงยกมาช่วย กิเหลงตอบว่า ถ้าดงั นนั้ ท่านจาจะฆา่ เราเสียก่อนเลา่ ป่จี งึ จะไดค้ วามสขุ ลโิ ป้จงึ ว่า เราคิดจะใหท้ ่านทั้งสองเปนมติ ร์ต่อ กัน มิให้ไพร่พลได้ความลาบาก แล้วลิโป้ก็จูงมือกิเหลงให้นั่งด้วยกันกับเล่าป่ี ลิโป้เข้าไปนั่งกลางชวน กันกินสุรา แล้วจึงว่าท่านทั้งสองเห็นแก่หน้าเรา อย่าได้คิดพยาบาทกันเลย เล่าปี่ก็นิ่งอยู่ กิเหลงจึงว่า ตวั เราอว้ นสุดผเู้ ปนนายใช้ให้ยกทหารมาจับตวั เล่าป่ี แลเราจะกลบั ไปน้ันเห็นไม่พ้นความผิด เตียวหุยโกรธถอดกระบี่ออก แล้วร้องตวาดว่า ท่านอย่าดูหม่ินเรา ๆ มิใช่เด็ก แต่โจรโพก ผ้าเหลืองคร้ังน้ันยังมิอาจดูถูกพี่น้องเรา กวนอูเห็นเตียวหุยจะกระทาวุ่นวายจึงห้ามว่า เราคอยฟัง คารมลิโป้ดกู อ่ นจะว่าเปนประการใด เมื่อไมต่ กลงกนั แล้วเราจึงคิดต่อภายหลงั ลิโปเ้ ห็นดังนน้ั จงึ ว่า เรา ให้เชิญท่านทั้งสองมาบัดนี้ จะว่าใหด้ ีกนั ทั้งสองฝา่ ย กิเหลงน้ันเขาก็นิง่ อยู่ แตเ่ ตยี วหุยทาหยาบชา้ มิได้ คิดแกห่ นา้ เราผเู้ ปนใหญ่ แล้วลโิ ปท้ าเปนโกรธจบั เอาทวนข้ึนถือไว้ เล่าป่ีกเิ หลงเห็นดงั นน้ั กต็ กใจคิดว่า ลิโป้จะทาร้าย ลิโป้จึงให้ทหารเอาทวนไปปักไว้ไกลประมาณห้าเส้น แล้วว่าเราจะเส่ียงให้ประจักษ์แก่ เทพดาทั้งหลาย แม้นยิงเกาทัณฑ์ไปมิไดถ้ ูกปลายทวน จึงทาสงครามกันตามความคิดเถิด ถ้าเรายงิ ถูก ท่านท้ังสองจงเลกิ ทัพกลบั ไปตามคาเราว่า แมน้ ผ้ใู ดมฟิ ังเรา ๆ กจ็ ะทาสงครามด้วยผู้นั้น www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๔ ๒๘๓ กิเหลงได้ยินลิโป้ว่าดงั นั้นก็มคี วามยนิ ดี จึงคิดว่าท่ีไหนลิโป้จะยิงไปถูกปลายทวน กูจะรับคา ไว้แต่พอเปนที เมื่อลิโป้ยิงไม่ถูกแล้ว กูก็จะได้ทีกระทาการกับเล่าป่ีถนัด ลิโป้ก็จะช่วยเล่าปี่มิได้ คิดแล้วกิเหลงก็รับคาลิโป้ไว้ ลิโป้ก็ชวนเล่าป่ีกิเหลงเสพย์สุรา แล้วลิโป้จึงจับเกาทัณฑ์ข้ึนร้องให้ทหาร ท้ังปวงดู แล้วก็ยิงเกาทัณฑ์ไปถูกปลายทวนซึ่งปักไว้นั้น ทหารทั้งปวงก็ร้องสรรเสริญลิโป้ ว่าชานาญ เกาทัณฑ์หาผู้เสมอมิได้ ลิโป้หัวเราะแล้วจับเอามือเล่าปี่กิเหลงว่า เราเสี่ยงแก่เทพดาก็เห็นปรากฎอยู่ แล้วก็ชวนกันกินโต๊ะ กิเหลงจึงว่าบัดน้ีเราก็เห็นประจักษ์ซึ่งท่านเส่ียง คร้ันเราจะยกกลับไปเกรงอ้วน สดุ จะมเิ ชอื่ ลิโป้จงึ ว่าท่านอยา่ วิตกเลย แลว้ แต่งหนังสือเปนสาคญั ไปถึงอ้วนสุด กิเหลงกร็ บั เอาหนงั สอื แลว้ ลากลับไปเมอื งลาหยง สามก๊กวิทยา

๒๘๔ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ลิโป้จึงว่าแก่เล่าปี่ว่า คร้ังนี้ถ้าเรามิได้ยกมาท่านก็จะไม่พ้นมือกิเหลง เล่าป่ีคานับลิโป้แล้วก็ ลากลับไปเมอื งเสียวพา่ ย ลิโป้ก็ยกทหารไปเมืองชจี ิว๋ ฝ่ายกิเหลงไปเมอื งลาหยงจงึ บอกเน้ือความทงั้ ปวงแกอ่ ้วนสดุ แล้วเอาหนังสือของลโิ ปน้ ้ันไป ให้ อ้วนสุดเหน็ หนังสอื นั้นกโ็ กรธ ว่าลิโป้เจรจามิไดม้ คี วามสตั ย์ จึงสั่งทหารวา่ เราจะยกไปจบั ตัวเลา่ ปี่ แล้วจะไปตีเมืองชีจิ๋ว กิเหลงจึงห้ามว่า ลิโป้นั้นเปนคนกล้าแข็ง ทหารท่ีมีฝีมือก็มีมาก ท่านจะยกไป บัดนี้เล่าปี่กับลโิ ป้ยังชอบกันอยู่ เกลือกจะยกเข้าตีกระหนาบ ข้าพเจ้าเห็นจะเสยี ท่วงที การเราที่คดิ ไว้ เห็นจะมิสาเร็จ ขอให้ท่านไปขอลูกสาวลิโป้ซ่ึงเกิดด้วยนางเหงียมซีนั้น มาให้แก่ลูกชายท่าน ลิโป้กับ ท่านก็จะสนิธกันเข้า ถ้าจะคิดอ่านจับตัวเล่าป่ีก็จะได้โดยสดวก อ้วนสุดเห็นชอบด้วย จึงแต่งให้ หนั อนิ้ คุมเอาสิ่งของทีด่ ีเปนอันมาก ไปให้แก่ลิโป้ ให้วา่ ตามซง่ึ กเิ หลงคดิ นนั้ หันอ้ินไปถึงเมืองชีจ๋ิว เข้าไปหาลิโป้เอาสิ่งของ นั้นให้แล้วจึงว่า อ้วนสุดนายข้าพเจ้าคิดถึงท่าน จึงให้ ข้าพเจ้าเอาของท้ังนี้มาให้ท่าน จะขอลูกสาวท่านให้ เปนภรรยาบตุ รอว้ นสดุ จะไดเ้ ปนไมตรีตอ่ กันสบื ไป ลโิ ปไ้ ด้ ยินดังน้ันก็มีใจยินดีรับเอาสิ่งของไว้แล้ว จึงเข้าไปปรึกษา กับนางเหงียมซีผู้เปนภรรยา นางเหงียมซีจึงว่าอ้วนสุด เปนคนมีปัญญาทแกล้วทหารก็มาก ตั้งอยู่เมืองลาหยง เปนเมืองใหญ่ นานไปเห็นอว้ นสดุ จะได้เปนเจ้า ลกู เราก็จะ ได้เปนใหญ่ด้วย คร้ันคิดเห็นพร้อมกันแล้ว ลิโป้จึงออกมา หนั อนิ้ (Han Yin) ว่าแก่หันอ้ินว่า เราจะให้ลูกสาวเราไปตามคาอ้วนสุด แล้วเชิญให้หันอ้ินกินโต๊ะ แล้วหันอ้ินก็ลาลิโป้กลับไปเมืองลาหยง บอกเนื้อความแก่อ้วนสุดว่า ลิโป้มี ความยนิ ดีตอ่ ท่าน รับว่าจะใหล้ กู สาวแก่ทา่ น อ้วนสุดได้ยินหันอิ้นว่าดังนั้น เห็นว่าความคิดซ่ึงคิดไว้นั้นจะสาเรจ็ อ้วนสุดจึงตกแต่งส่ิงของ ให้หนั อิน้ คุมไปเมอื งชจี ๋ิว รบั ตัวลูกสาวลโิ ป้ หันอนิ้ กล็ าอว้ นสุดไปเมอื งชจี ว๋ิ จึงเขา้ ไปหาลิโป้แลว้ บอกว่า อ้วนสุดมีความยินดีนัก ให้ข้าพเจ้ามารับลูกสาวท่าน ลิโป้ได้ยินดังน้ันรับสิ่งของไว้แล้วเชิญให้หันอิ้น กินโตะ๊ แลว้ จัดแจงให้ไปอยู่ที่ตึกรบั แขก www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๔ ๒๘๕ ค รั้ น เ ว ล า เ ช้ า ตั น ก๋ ง ท่ี ปรึกษาลิโป้มาหาหันอ้ิน ๆ เห็นตันก๋ง ก็ ลุ ก อ อ ก ม า รั บ แ ล้ ว เ ชิ ญ ใ ห้ นั่ ง ตันก๋งจึงว่าเล่าป่ีอยู่ในอานาจลิโป้ บัดน้ีอ้วนสุดกับลิโป้ก็ชอบกันแล้ว ถ้า อ้วนสุดมาหาลิโป้ จึงจะปราถนาสีสะ เล่าปี่ก็จะได้โดยง่าย หันอิ้นสดุ้งใจลุก จากเก้าอ้ีห้ามตันก๋งว่า ท่านเจรจา ดงั นีไ้ ม่สมควร ใช่อว้ นสดุ มาขอลูกสาว ลิโป้จะประสงค์สสี ะเล่าปี่นั้นหามไิ ด้ ตันก๋งตอบว่าท่านอยา่ รังเกียจเรา ๆ เห็นว่าการของท่านที่คิดนัน้ จะท้ิงไว้นานไปเห็นจะไม่สาเร็จ เราจึงช่วยเตือนสติท่าน หันอ้ินเห็นว่าตันก๋งว่าตามจริง จึงว่าขอท่าน ช่วยเอาธุระดว้ ย ตันก๋งก็รับว่าท่านอย่าวิตกเลย ถ้าลิโป้ปรกึ ษาเรา ๆ จะว่าให้ลโิ ปส้ ่งลกู สาวให้อว้ นสุด หันอ้ินดีใจจึงว่า แม้นท่านช่วยสาเร็จการคร้ังน้ี อ้วนสุดจะรู้จักคุณท่าน ตันก๋งก็ลาหันอิ้นไปหาลิโป้ ทาเปนถามว่า ได้ยนิ ว่าทา่ นจะยกลกู สาวให้ลูกชายอ้วนสุดจริงหรือ ลิโป้กร็ บั วา่ จรงิ ตนั กง๋ จึงว่าทา่ นได้ อ้วนสุดเปนเกี่ยวดองกันดังนี้ ข้าพเจ้าก็มีความยินดีนัก เมื่อใดท่านจะคิดแต่งการเล่า ลิโป้จึงว่าการน้ี เปนการใหญ่ จาเราจะปรกึ ษากันให้ท่ัวก่อน ตันก๋งตอบว่าธรรมเนยี มแตก่ ่อน ถ้าเปนกษัตรยิ ์กาหนดปี หนึ่งจึงส่งตัวลูกสาว ถ้าขุนนางผู้ใหญ่กาหนดหกเดือน ขุนนางผู้น้อยกาหนดสี่เดือนถ้าราษฎรกาหนด สามสิบวัน ลิโป้จึงว่าบัดนี้อ้วนสุดได้ตราหยกไว้ ก็เข้าในระหว่างกษัตริย์อยู่แล้ว เราก็ยั้งการไว้ตาม อย่างกษัตริย์ ตันก๋งจึงว่าเห็นช้านัก ทุกวันนี้บ้านเมืองก็ยังไม่ปรกติ ต่างคนต่างชิงกันเปนใหญ่ท่านจะ หน่วงการไว้ดังน้ีเกลือกคนท้ังปวงท่ีเปนศัตรู รู้ไป จะยกทหารตามมาคอยชิงเห็นจะได้ความราคาญ ขอท่านให้ส่งลูกสาวไปใหอ้ ้วนสุด อย่าให้ ทันคนท้ังปวงซึ่งเปนศัตรูรู้ ลิโป้เห็นชอบ ด้วย กเ็ ขา้ ไปส่งั ใหน้ างเหงยี มซีเร่งรัดแต่ง การใหส้ าเร็จแต่ในเวลากลางคนื ครน้ั เช้า ลิโป้จึงให้ลกู สาวขึ้นข่ีเกวยี นไม้หอม แล้ว ม อ บ ตั ว ใ ห้ หั น อิ้ น กั บ สิ่ ง ข อ ง ต า ม ธรรมเนียม ให้ซงเหียนกับงุยซกไปส่ง แลทหารแหอ่ อกจากเมอื งเปนอันมาก สามก๊กวิทยา

๒๘๖ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ตันกุ๋ยบิดาตันเต๋งซ่ึงเปนคนผู้ใหญ่ ป่วยนอนอยู่ใน เรอื น ไดย้ ินเสียงกองม้าฬอ่ อึงมา จงึ ถามคนใช้ ๆ บอกวา่ ลิโป้ ยกลูกสาวให้บุตรอ้วนสุด ตันกุ๋ยพิเคราะห์ดูก็แจ้งในกล อ้วนสุด ตันกุ๋ยจึงคิดว่าแม้เราน่ิงเสียบัดน้ี เล่าป่ีจะเปน อันตรายมั่นคง ตันกุ๋ยจึงแต่งตัวโพกผ้าขาวทาอาการเปน ประหนึ่งจะไปเยือนศพ แล้วก็เข้าหาลิโป้ ๆ เห็นตันกุ๋ยมาผิด ประหลาทหน้าตาโศกเสร้า จึงถามว่าท่านมาใย ตันกุ๋ยตอบ ว่าข้าได้ยินเสียงครึกโครม คิดว่าเขาประโคมศพท่าน จึงมา หวังจะเยือนศพท่าน ลิโป้ตกใจจึงซักถามตันกุ๋ยว่า ซ่ึงท่าน เจรจานี้เราเห็นประหลาดนัก หรือใครบอกเล่าว่าเราตาย ตันก๋ยุ จึงวา่ แตก่ ่อนทา่ นรบั สง่ิ ของเปนสินบนของอ้วนสดุ แล้ว ตันกุ๋ย (Chen Gui) ภายหลังท่านก็ยกไปช่วยเล่าป่ี ครั้นมาบัดน้ีได้ยินว่าท่านยก ลูกสาวให้แก่บุตรอ้วนสดุ เมื่อท่านกับอ้วนสดุ เปนเกี่ยวดองกันแล้ว อ้วนสุดก็จะยกไปตีเมอื งเสยี วพา่ ย ท่านจะไปชว่ ยเลา่ ป่ีก็มิได้ เม่อื เมืองเสยี วพา่ ยเสยี แก่อ้วนสุดแลว้ เห็นว่าเมืองชจี ๋วิ จะไม่เปนสุข อ้วนสดุ จะเบียดเบียฬยืมทหารแลสเบียง ท่ายจะเสียอ้วนสุดมิได้ ราษฎรท้ังปวงก็จะได้ความเดือดร้อน เห็น ท่านกับอ้วนสุดก็จะผิดใจกันเปนมั่นคง ประการหนึ่งอ้วนสุดคิดขบถต่อพระเจ้าเห้ียนเต้ หัวเมืองทั้ง ปวงก็ย่อมแจ้งอยู่ส้ิน แลท่านจะมาคิดกับอ้วนสุดดังนี้ คนท้ังหลายก็จะพลอยเปนศัตรูท่าน ลิโป้เห็น จรงิ ด้วย จึงวา่ แก่ตนั กยุ๋ ว่า เราทาการท้ังนีเ้ พราะฟงั คาตนั ก๋งจึงเสยี การ ลิโป้จึงให้เตียวเล้ียวคุมทหารติดตามไป ชิงเอาลูกสาวกับตัวหันอิ้นมาแล้วให้จาหันอิ้นไว้ ลิโป้จึงใหห้ นงั สือไปถงึ อ้วนสุดวา่ เรายงั จัดแจงสิ่งของท้ังปวงอยู่ ถา้ สาเรจ็ แลว้ เมอ่ื ใดเราจงึ จะส่งลูกสาว ไปให้ ตันกุ๋ยจึงว่าแก่ลิโป้ว่า ท่านจงส่งตัวหันอิ้นไปให้โจโฉ ณ เมืองฮูโต๋จะได้มีความชอบแก่ท่าน ลิโป้ยังมิได้ว่าประการใด พอทหารเอาเนื้อความมาบอกว่า บัดนี้เล่าปี่เกล้ียกล่อมส้องสุมทหารได้เปน อันมาก จะคิดประการใดมไิ ดร้ ู้ ลโิ ป้จงึ วา่ ซง่ึ จะแคลงเล่าปีม่ ไิ ด้ ดว้ ยธรรมดาทหารกจ็ าคิดอา่ นจดั แจงไว้ จะได้ป้องกนั รักษาตัว www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๔ ๒๘๗ คร้ันอยู่มาลิโปใ้ ห้ซงเหียนกับงุยซกไปซอ้ื มา้ ณ เมืองซัวตั๋ง กลับมาบอกแก่ลิโปว้ า่ ขา้ พเจา้ ไป ซ้ือม้าได้สามร้อย คร้ันมาถึงแดนเมืองเสียวพ่ายเวลากลางคืนมีผู้ร้ายมาตีชิงเอาม้าไปร้อยห้าสิบ ข้าพเจ้าสืบสาวได้เนื้อความว่า เตียวหุยน้องเลา่ ปค่ี ุมพวกเพ่ือนปลอมเปนโจรป่ามาตีชิงเอาม้าไป ลิโป้ ได้ฟงั ดงั นน้ั ก็โกรธ จงึ ใหจ้ ดั แจงทหารพร้อมแล้วกย็ กไปเมืองเสียวพา่ ย จะจับเอาเตียวหยุ กบั พวกเพื่อน ซง่ึ เปนโจร เล่าปี่รู้ดังนั้นก็ตกใจคุมทหารออกมาต้ังรับ แล้วจึงร้องถามลิโป้ว่าพี่ยกกองทัพมานี้ด้วยเหตุ สง่ิ ใด ลิโป้จึงเอาแซม่ ้าช้หี นา้ แล้วร้องว่า คร้ังกเิ หลงยกมารบเมอื งเสียวพ่ายนั้น เรามคี วามเอน็ ดูจึงช่วย คิดอ่านแก้ไขตัวจึงได้รอดชีวิตอยู่ ตัวมิได้รู้จักคุณควรหรือมาตีชิงเอาม้าของเราไว้ เล่าปี่จึงตอบว่า ข้าพเจ้าให้ไปจัดซ้ือม้าอยู่บ้าง แลจะได้ตีชิงเอาม้าของท่านไว้หามิได้ ลิโป้จึงว่าตัวใช้เตียวหุยผู้น้องไป ตชี ิงเอามา้ ของเราไว้ร้อยห้าสบิ เปนไฉนตวั จงึ ไม่รับ สามก๊กวิทยา

เตียวหยุ (Zhang Fei)๒๘๘ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) www.samkok911.com

ตอนที่ ๑๔ ๒๘๙ เตียวหุยได้ยินลิโป้ว่าหยาบช้าแก่ เล่าป่ีดังนั้นก็โกรธ จึงขับม้าออกไปแล้วร้อง ตอบลิโป้ว่า ตัวกูตีชิงเอาม้าของมึงมาจริงอยู่ มึงจะทาไมกู ลิโป้ได้ฟังดังน้ันก็โกรธจึงตอบ ว่า อ้ายผู้ร้ายตากลมนี้ทาการหยาบช้าดหู มน่ิ กูเปนหลายคร้ังมาแล้ว กลับท้าทายอีกเล่า เตียวหยุ จึงตอบวา่ กูตีชิงเอามา้ ของมงึ ไว้นี่มึง โกรธหรือ ซ่ึงมึงตีชิงเอาเมืองชีจิ๋วของพี่กูไว้ นั้นมึงเข้าใจว่ากหู าโกรธไมห่ รือ ลิโป้ได้ฟังดังนั้นก็โกรธ จึงขับม้าออกรบกับเตยี วหยุ ไดร้ ้อยเพลง เล่าปี่ คิดเกรงวา่ เตยี วหุยจะเสยี ทีแกล่ โิ ป้ จึงให้ตีม้าฬ่อขน้ึ เตียวหยุ กลบั เข้ามาหาเล่าป่ี ครน้ั เวลาค่าเลา่ ปกี่ ย็ ก ทหารกลับเข้าเมือง ลิโป้กย็ กทหารเข้าล้อมเมอื งไว้ท้งั ส่ดี ้าน ฝ่ายเล่าป่ีจึงว่าแก่เตียวหุยว่า เกิดเหตุท้ังน้ีเพราะตัวไปตีชิงเอาม้าลิโป้มา บัดน้ีตัวเอาม้าไป ซ่อนไว้แห่งใด เตียวหุยจึงบอกว่า เอาไปซอ่ นไวณ้ วัดก๊กอ้ีบนเนินเขา เล่าป่ีจึงให้ทหารออกไปขอขะมา ลิโป้ ว่าเดิมน้ันมิได้รู้จึงไม่รับ บัดน้ีจริงอยู่แล้ว ข้าพเจ้าจะเอาม้ามาคืนให้ ท่านอย่าได้พยาบาทเลย จะไดเ้ ห็นหน้ากนั สบื ไป ลิโป้กค็ ลายโกรธ จึงวา่ ซ่งึ เลา่ ปใี่ ห้มาขะมาเรานี้ เราก็ยอมตามคาแลว้ ตันกง๋ จงึ ว่า ได้ทีแล้วท่านจะร้ังรออยู่ จะไม่กาจัดเล่าป่ีเสียให้ได้ นานไปเล่าป่ีก็จะเปนศัตรูทาอันตรายแก่ท่าน ลิโปเ้ หน็ ชอบด้วย กย็ กทหารเข้าตเี มอื งเสียวพา่ ย เล่าปี่เห็นจะต้านทานมิได้ จึงปรึกษาด้วยบิต๊กกับซุนเขียนว่า คร้ังน้ีลิโป้มีกาลังเปนอันมาก ท่านจะคดิ ประการใด ซนุ เขียนจงึ ว่า โจโฉมนี า้ ใจพยาบาทลิโปอ้ ยู่ เราจะรบฝา่ หนีออกไป ณ เมืองฮโู ต๋ แล้วจะขอทหารโจโฉยกกลับมารบกับลโิ ป้ เล่าปี่เห็นชอบด้วย จึงว่าผู้ใดจะอาสาตีฝ่า ออกไป เตยี วหุยกร็ บั อาสา เลา่ ป่ีจงึ จดั แจง ทหารให้เตียวหุยเปนกองหน้า ตัวเล่าปค่ี มุ ครอบครัวเปนกองกลาง กวนอูคุมทหาร เปนกองหลงั คร้ันเวลาสามยามเดอื นสว่าง เล่าป่ีกวนอูเตียวหุยก็ยกทหารเปิดประตู เมอื งรบป้องกนั ฝ่าออกไปข้างทิศเหนือ สามก๊กวิทยา

๒๙๐ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายซงเหียนงุยซกซึ่งคุมทหารอยู่ ฝ่ายทิศเหนือ เห็นก็ยกทหารเข้ารบด้วย เตียวหุยเปนสามารถ เตียวหุยกับเล่าป่ีก็ ออกไปได้ เตียวเลี้ยวเห็นกวนอูยกมาเปน กองหลงั กข็ บั ทหารเขา้ ตามตที ้าย กวนอูขบั ม้ารบป้องกันออกมาได้พร้อมกันกับเล่าปี่ เตียวหุย ก็ยกไปเมืองฮูโต๋ ลิโป้รู้ว่าเล่าป่ีหนี ไปกม็ ไิ ดต้ ดิ ตาม จึงพาทหารทงั้ ปวงเขา้ ไปใน เมืองเสียวพ่าย เกลี้ยกล่อมให้ราษฎรเปนปรกติ แล้วตั้งให้โกซุ่นอยู่รักษาเมืองเสียวพ่าย ลิโป้น้ันก็ยก กลบั ไปเมืองชีจิ๋ว ฝ่ายเล่าป่ีครั้นยกมาถึงเมืองฮูโต๋จึงตั้งอยู่นอกเมือง แล้วให้ซุนเขียนเข้าไปบอกแก่โจโฉว่า บดั นล้ี ิโปย้ กมาตีเมืองเสยี วพ่าย ข้าพเจา้ เลา่ ปแี่ ตกหนีมา จะขอพึ่งอยดู่ ว้ ยทา่ น โจโฉก็มีความยินดจี งึ วา่ เล่าปี่นอี้ ปุ มาเหมือนแซเ่ ดียวกบั เรา แลว้ กแ็ ต่งทหารให้ออกไปรับเลา่ ปเ่ี ข้ามาในเมือง เลา่ ปจี่ ึงให้กวนอู เตียวหุยอยู่รักษาครอบครัวแลทหารท้ังปวง แล้วพาซุนเขียนกับบิต๊กเข้าไป โจโฉออกมารับถ้อยที ถอ้ ยคานับ จึงเชิญเลา่ ปีใ่ หน้ ัง่ ท่ีสมควร เลา่ ป่จี ึงเล่าเนือ้ ความแตห่ ลงั จนลโิ ป้ยกมาตีเมืองเสยี วพ่ายใหฟ้ งั ทุกประการ โจโฉจึงว่า ลิโป้น้ันเปนคนหยาบช้ามิได้รู้จักคุณท่านผู้มีคุณ คร้ังน้ีท่านได้มาถึงเราแล้ว อยา่ ไดเ้ ปนทุกขเ์ ลยเราจะชว่ ยท่าน ๆ กบั เราจะยกทัพไปตีเมืองชจี ๋วิ กาจัดลโิ ป้เสียใหไ้ ด้ เล่าปีจ่ ึงวา่ ท่าน วา่ ทง้ั นค้ี ุณหาทีส่ ุดมิได้ โจโฉจึงใหแ้ ต่งโตะ๊ เชญิ ให้เลา่ ปก่ี นิ แลว้ เล่าป่ีกล็ าโจโฉกลับออกไปยังกองทัพ ซุนฮกจึงว่าแก่โจโฉว่า เล่าป่ีเปนคนมีสติปัญญา เห็นจะ คบไว้มิได้ นานไปจะเปนอนั ตราย บัดนี้เล่าป่ีมาถึงเงื้อมมือเราจาเรา จะฆา่ เสยี โจโฉไม่เห็นดว้ ยกน็ ิง่ อยู่ ซุนฮกก็ลาไป พอกุยแกเข้าไป หาโจโฉ ๆ จึงเล่าเน้ือความให้ กุ ย แ ก ฟั ง ต า ม ซึ่ ง ซุ น ฮ ก ว่ า นั้ น กุย แ กจึ งว่า ซ่ึ งซุ นฮ กว่านั้น www.samkok911.com

ตอนท่ี ๑๔ ๒๙๑ ไม่ชอบ ทุกวันน้ีท่านคิดการใหญ่ จะหาผู้มีสติปัญญาคิดการดว้ ย เล่าป่ีเปนคนมีสติปัญญา หนีร้อนมา พึ่งเย็น ถ้าท่านฟังคาซุนฮกฆ่าเล่าป่ีเสีย คนทั้งปวงซึ่งหมายใจจะมาอยู่ด้วยท่านน้ันก็จะคิดถอยหลัง กลับใจไป อาณาประชาราษฎรทั้งปวงก็จะครหานินทาเปนที่สงสยั ขอท่านคิดดูจงควร โจโฉเห็นชอบ ด้วยจึงว่า ท่านว่านี้ต้องความคดิ เราทุกประการ ครั้นเวลาเช้าโจโฉเข้าไปเฝ้าพระเจ้าเห้ียนเต้ จึงกราบ ทูลวา่ จะขอต้งั เล่าป่ีเปนเจา้ เมอื งอิจ๋วิ พระเจา้ เหี้ยนเตก้ โ็ ปรดให้ โจโฉก็ลากลบั ออกมาทอ่ี ยู่ เทียหยกจึงว่าแก่โจโฉว่า เล่าป่ีมี สติปัญญา ซึ่งจะเปนผู้น้อยอยู่ในบังคับผู้ใด นั้นหามิได้ นานไปเหน็ จะเอาใจออกหากท่าน ๆ จงจับเอาตัวเล่าปี่ฆ่าเสียจึงจะควร โจโฉจึง ว่าบัดน้ีเราคิดเอาใจคนอยู่ เล่าปี่เปนคนมี สติปญั ญา เราจะฆา่ เสียนน้ั คนทง้ั ปวงรู้ไปกจ็ ะ เสียใจ เน้อื ความทั้งนเ้ี ราก็ไดป้ รึกษากับกุยแก แล้ว แลท่านมาว่าท้ังนี้เห็นไม่ชอบ พอเล่าป่ี เข้ามาหาโจโฉ ๆ จึงจัดทหารสามพันให้แก่ เล่าป่ี แล้วโจโฉจึงว่าเรากราบทูลพระเจ้า เทยี หยก (Cheng Yu) เห้ียนเต้ต้ังท่านเปนเจ้าเมืองอิจ๋ิว ท่านไปอยู่ เมืองอิจ๋ิวแล้วจึงยกไปตีเมืองเสียวพ่าย แล้ว ต้ังเกลี้ยกล่อมผู้คนไว้จะได้เปนกาลังไปทาการกาจัดลโิ ป้ ณ เมืองชีจิ๋ว เล่าปี่ก็รับคาโจโฉกระทาคานับ แล้วลาโจโฉไปตัง้ อยู่ ณ เมืองอจิ ิว๋ สามกก๊ วิทยา