สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ 27

๕๕๖ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายตันจิ๋นครั้นกลับมาถึงเมืองกิจ๋ิว จึงเอาหนังสือน้ันให้แก่อ้วนเส้ียว แล้วแจ้งเน้ือความว่า บัดนี้ซุนเซ็กตายแล้ว ซุนกวนได้เปนเจ้าเมือง ฝ่ายโจโฉก็คิดอ่านเกล้ียกล่อมเอาใจ แล้วให้ส่งตรา สาหรับท่ีเจ้าเมืองมาให้ซุนกวน บัดน้ีซุนกวนก็เปนใจเข้าด้วยโจโฉ อ้วนเส้ียวเห็นหนังสือแลได้ฟัง ตันจ๋ินบอกดังนั้นกโ็ กรธ จึงเกณฑท์ หารในเมืองกิจ๋ิว เมืองอิวจิ๋ว เมืองเซียงจิ๋ว เมืองเป๊งจิ๋ว ได้ทหารทง้ั ส่ีหวั เมืองเจด็ สบิ หมน่ื เศษ คอยได้ฤกษ์เมอ่ื ใดกจ็ ะยกไปตเี มืองฮูโต๋ ฝา่ ยแฮหวั ตนุ้ ซ่งึ โจโฉใหต้ ้งั ขดั ทพั อยูต่ าบลกัวตอ๋ รกู้ ิตตศิ พั ท์ดังนน้ั กแ็ ต่งหนังสือบอกใหม้ า้ ใช้ ถือหนังสือข้ึนไปแจ้งแก่โจโฉ ๆ เห็นหนังสือดังนั้น จึงให้ซุนฮกอยู่รักษาเมือง แล้วเกณฑ์ทหารได้ เจด็ หมื่นหา้ พนั ยกไปบัญจบกับแฮหัวตนุ้ แลว้ ไปตงั้ คอยทัพอว้ นเสี้ยวอยตู่ าบลแม่นา้ ฮองโห www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๗ ๕๕๗ ฝ่ายเตียนฮองซ่ึงต้องจาอยู่ในคุกนั้น ครั้นรู้ว่าอ้วนเสี้ยว เตียนฮอง, เตียนห้อง (Tian Feng) จะยกไปตีเมืองฮูโต๋ จึงแต่งหนังสือให้ไปห้ามอ้วนเสี้ยวใจความวา่ ธรรมดายังหาภัยไมก่ ็อย่าให้คิดเอาภยั มาใสต่ วั ซง่ึ ท่านจะยกไปน้ัน เห็นไม่ควร ขอให้งดตั้งม่ันป้องกันอยู่กับเมืองก่อน โจโฉก็คงไม่ อาจยกล่วงมาทาอันตรายท่านได้ ประการหนึ่งคอยฟังดูท่วงที ถ้ารู้ว่าโจโฉทาศึกเพล่ียงพล้าแก่ผู้ใด จึงค่อยยกกองทัพไปตีเอา เมอื งฮูโต๋ก็จะไดโ้ ดยงา่ ย ถ้าทา่ นไมฟ่ งั คาข้าพเจ้า จะขนื ยกกองทัพ ไป เหน็ จะปราชัยแก่โจโฉเปนมัน่ คง ฮองกี๋ (Peng Ji) อ้วนเสยี้ วแจ้งในหนงั สือแล้ว ยังมิไดว้ า่ ประการใด ฮอง ก๋ีแจ้งเนื้อความดังนั้น จึงว่าแก่อ้วนเส้ียวว่า ท่านจะเอาฤกษ์ยก กองทัพไป ซึ่งเตียนฮองว่ากล่าวมานี้เปนการปร าชัย อ้วนเส้ียวได้ฟังฮองก๋ีว่าก็โกรธ จะให้เอาตัวเตียนฮองมาฆ่าเสีย ที่ปรึกษาแลทหารท้ังปวงก็ห้ามอ้วนเส้ียวว่า ท่านจะยกกองทัพ ไปทาการสงคราม จะมาฆ่าฟันผู้คนเสียน้ันไม่ควร อ้วนเสี้ยวได้ ฟังดังนั้นจึงว่า ให้จาเตยี นฮองไวจ้ งม่ันคง ถ้าเราไปได้ตวั โจโฉมา จงึ จะฆ่าเสยี ใหพ้ รอ้ มกัน ครน้ั ไดฤ้ กษอ์ ว้ นเสี้ยวกย็ กกองทพั ไปถึง ตาบลบู๊เอ๋ียง แลว้ กใ็ ห้หยดุ ทหารต้งั ค่ายมั่นไว้ จอสิวจึงว่าแก่อ้วนเสี้ยวว่า ทหารเรามากก็จริง แต่ไม่ กล้าหาญชานาญในการสงครามเหมือนทหารโจโฉ อันสเบียงใน กองทัพโจโฉนั้นน้อยกว่าเรา ท่านอย่าด่วนทาการโดยเร็ว จงคิด อ่านทาการหนักหน่วงไว้ให้ช้า แม้สเบียงในกองทัพโจโฉส้ินแล้ว เห็นทหารระส่าระสายเม่ือใด จึงยกกองทัพเข้าตีโจโฉก็จะแตก โดยง่าย อ้วนเส้ียวได้ฟังดังน้ันก็โกรธจึงว่า เมื่อเราจะยกทัพมาน้ี เตียนฮองเปนคนโทษบังอาจว่ากล่าวขัดขวาง บัดน้ีตัวซ้าว่ากล่าว จอสวิ , ชีสิว (Ju Shou) ให้คิดหนกั หน่วงไว้ให้ช้านัน้ ไม่ต้องด้วยขบวรศึก จึงให้เอาตัวจอสวิ จาไว้ ถา้ สาเร็จการสงครามเม่ือใดจะให้ฆา่ เสยี กับเตียนฮอง แล้วให้ทหารตั้งค่ายรายเรยี งกนั ไปทางไกล ประมาณเกา้ ร้อยเสน้ สามกก๊ วิทยา

๕๕๘ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายม้าใช้เห็นดังน้ันก็เอาเน้ือความมาบอก แก่โจโฉ ๆ ได้ฟังก็คิดว่าทหารอ้วนเสี้ยวยกมาคร้ังน้ี มากกว่าทหารเราประมาณเก้าส่วนสิบส่วน โจโฉจึง ปรึกษากับนายทหารท้ังปวงว่า อ้วนเสี้ยวคุมทหาร มาเปนอันมาก ท่านจะคิดอ่านรบพุ่งประการใด ซุนฮิวจึงว่าจะกลัวอันใดกับอ้วนเสี้ยว ถึงทหารมากก็ จริงแต่รบพุ่งไม่กล้าแขง ทหารเราน้อยแต่ว่าชานาญ ในการสงคราม ถงึ มาทวา่ ทหารเราน้อยกวา่ อว้ นเส้ียว สักสิบส่วน แต่ได้รบกันโดยเร็วแล้วก็จะไม่เปนไร ซุนฮิว (Xun You) ข้าพเจ้ามาคิดเกรงอยู่แต่อ้วนเสี้ยวจะหน่วงไว้ให้ช้า สเบียงอาหารเราก็น้อยนานไปจะขัดสน โจโฉจึงว่า ท่านว่านช้ี อบนกั ต้องกบั ความคิดเรา แลว้ โจโฉกเ็ กณฑ์ทหารยกออกมาจากค่ายจะรบกบั อ้วนเสีย้ ว ฝ่ายสิมโพยแจ้งว่ากองทัพโจโฉยกมา จึงเกณฑ์ทหารเกาทัณฑ์หมื่นหน่ึง ให้ออกซุ่มอยู่นอก ค่ายสองข้างทางแลว้ จงึ ว่า ถ้าได้ยินเสยี งประทัดสัญญาเราจุดข้ึนเม่ือใด ก็ให้เร่งตีกระหนาบกองทพั โจ โฉเข้ามา อ้วนเสี้ยวเห็นสิมโพยจัดทหารดังนั้นก็มีความยินดี จึงเกณฑ์ทหารยกออกไปตั้งอยู่นอกค่าย คร้ันแลเห็นกองทัพโจโฉยกมา อ้วนเสี้ยวจึงแต่งตัวใส่เกราะทอง ก้ันสัปทนทอง พาเอาเตียวคับโกลา ฮันเบง๋ อเิ ขง ออกยนื มา้ อยหู่ นา้ ทหารทั้งปวงทาเปนทีกลา้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๗ ๕๕๙ ฝา่ ยโจโฉเหน็ อว้ นเสีย้ วออกยนื อยู่หน้าทหาร กพ็ าเอาเคาทเู ตียวเล้ยี วซหิ ลงลิเตียน ขับมา้ ขนึ้ ไปหน้าทหาร จึงเอาแซ่ม้าช้ีเอาอ้วนเส้ียวแล้วว่า เดิมเราได้กราบทูลพระเจ้าเหี้ยนเต้ให้ต้ังท่านเปน ขุนนาง พระเจา้ เห้ียนเต้กโ็ ปรดให้ เหตุใดทา่ นจงึ คดิ ขบถ ยกกองทัพมาทาอนั ตรายเมอื งฮูโต๋ให้เคืองถึง พระเจ้าเหี้ยนเต้ เปนคนหามีกตัญญูไม่ อ้วนเส้ียวจึงตอบว่า ตัวเปนมหาอุปราชมิได้สัตย์ซ่ือ คิดการ ใหญ่ล้าลึก เปนศัตรรู าชสมบัตยิ ง่ิ กวา่ คร้ังอองมังกับต๋ังโตะ๊ อีก ซ่ึงเรายกกองทัพมานี้ จะได้เปนขบถต่อ พระเจ้าเหี้ยนเตน้ ัน้ หามไิ ด้ เรามานี้หวังจะกาจัดตัวซงึ่ เปนศตั รูแผน่ ดินเสีย โจโฉได้ฟังดังน้ันก็โกรธ จึงให้เตียวเล้ียวคุมทหารออกไปจะรบด้วยอ้วนเสย้ี ว ๆ เห็นดังนั้นก็ ให้เตียวคับคุมทหารออกไปต่อสู้ด้วยเตียวเลี้ยวได้ห้าสิบเพลง ยังไม่แพ้ชนะกัน โจโฉเห็นเตียวคับ กล้าหาญ ก็สรรเสริญว่า เตียวคับมีฝีมือชานาญในการสงคราม แล้วให้เคาทูออกมาช่วยเตียวเลี้ยว อ้วนเส้ียวเห็นดังนั้น ก็ให้โกลาออกไปช่วยเตียวคับ แลนายทหารทั้งสี่คน รบพุ่งรับรองกันรวดเร็วดัง โคมเวียน โจโฉจึงให้แฮหัวตุ้นกับโจหอง คุมทหารคนละสามพัน ยกไปโจมตีกระหนาบกองทัพ อ้วนเส้ยี วอยา่ ให้ทนั รตู้ วั สมิ โพยเห็นทหารโจโฉลอบ มาตีกระหนาบก็ให้จุดประทัดข้ึน ฝ่ายทหารซ่ึงซุ่ม อยู่สองกองนั้นก็ตีกระหนาบเข้ามา แฮหัวตุ้นกับโจ หองต้านทานมิได้ ก็พาทหารทั้งปวงถอยหลัง กลับมา อ้วนเส้ียวเห็นได้ทีดังนั้น ก็ขับทหารไล่ฆ่า ฟันทหารโจโฉแตกไป โจโฉเห็นเหลือกาลัง ก็พา ทหารทัง้ ปวงถอยไปตง้ั ค่ายมนั่ อยเู่ นินเขากัวต๋อ สามกก๊ วิทยา

๕๖๐ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายอ้วนเส้ียวก็คุมทหาร ตามไปตั้งประชิดค่ายโจโฉ สิมโพยจึง วา่ แกอ่ ้วนเส้ยี วว่า ตาบลกัวตอ๋ น้เี ปนที่ คับขันม่ันคง ถ้าคิดอ่านรบพุ่งได้ ค่ายกัวต๋อแล้ว เมืองฮูโต๋ก็จะได้ โดยง่าย ขอให้ท่านจัดทหารไว้รักษา ค่ายแต่สิบหม่ืน เหลือนั้นให้ไปขนมูล ดินมากองเปนเนินขึ้นให้สูงกว่าค่าย โจโฉจงรอบ แล้วให้ทหารยงิ เกาทณั ฑ์ รดมเข้าไปในค่าย เห็นโจโฉกับทหารทั้งปวงจะป้องกันไม่ได้ก็จะแตกไป เม่ือได้ตาบลกัวต๋อแล้วก็ เหมือนกับได้เมืองฮูโต๋ อ้วนเสี้ยวเห็นชอบด้วยก็ให้ทาตามคาสิมโพยว่า แลทหารอ้วนเส้ียวตั้งกองขุด มูลดนิ ห้าสบิ กองขนมาถมว่นุ วายอยู่ ฝ่ายโจโฉเห็นดังนั้น ก็รู้ว่าอ้วนเส้ียวจะให้ถมมูลดินข้ึน แล้วจะให้ยิงเกาทัณฑ์รดมเข้ามาใน ค่าย โจโฉจึงสั่งทหารให้ยกออกไปตีทหารอ้วนเส้ียว อย่าให้ขุดดินขนดินมาถมขึ้นได้ ทหารโจโฉ กะเกณฑ์กันจะยกออกไปทาตามส่ัง ฝ่ายสิมโพยคิดเกรงโจโฉจะให้ทหารออกทาอันตรายแก่คนไปทา การ จึงแบ่งทหารซึ่งรักษาค่ายน้ันห้าหม่ืน ล้วนถือเกาทัณฑ์ยกไปคอยรบ มิให้ทหารโจโฉออกมาจาก ค่ายได้ แลทหารอ้วนเส้ียวทาการถมมูลดินถึงสิบวัน ถมเปนเนินสูงขึ้นรอบค่ายโจโฉได้ห้าสิบเนิน ใกล้ค่ายประมาณหา้ วา อ้วนเสี้ยวจึงเกณฑท์ หารเกาทณั ฑ์ให้ขึน้ อยู่เปนอันมากทุกเนนิ แล้วสัง่ วา่ ถ้าได้ ยนิ เสยี งประทดั กใ็ หพ้ ร้อมกนั รดมยงิ เกาทัณฑเ์ ขา้ ไปในค่ายโจโฉ ทหารท้งั ปวงก็ทาตามคาอ้วนเส้ียวสง่ั ฝ่ายทหารโจโฉซ่ึงอยู่ในค่ายนั้น เห็นทหารอ้วนเส้ียวรดมยิงเกาทัณฑ์เข้ามา รอบค่าย จึงเอาพนังม้าแลโล่ปิดป้องกาย บ้าง หลบหลีกซ่อนเร้นแอบค่ายขุดหลุมลง อยู่บ้าง ทหารอ้วนเสี้ยวเหน็ ดงั นั้นก็ชวนกนั ตบมือหัวเราะแล้วร้องเยาะเย้ย โจโฉเห็น ทหารท้ังปวงน้ันระส่าระสาย จึงปรึกษาแก่ นายทหารทั้งปวงว่า อ้วนเสี้ยวทาการทั้งนี้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๗ ๕๖๑ ผู้ใดจะคิดแก้ไขประการใดได้บ้าง เล่าหัวจึงว่าบัดน้ี ทหารอว้ นเส้ยี วอยู่ทีส่ งู ครน้ั จะยกเข้าโจมตีทหารเรา ก็น้อย ขอให้ทาจักรยนตร์ใส่เกวียนบันทุกก้อนศิลา รุนออกไปแต่พอพ้นค่ายตรงกองดินท้ังส่ีด้าน จึงชัก สายยนตร์ให้จักรพัดก้อนศิลาน้ันข้ึนไป ถูกทหาร อว้ นเส้ยี วกจ็ ะกระจัดกระจายลงไปจากเนนิ ดนิ โจโฉ เห็นชอบด้วย จึงให้เล่าหัวทาจักรยนตร์ แล้วเอา เกวียนสเบียงสองร้อยเล่มมาบันทุกศิลาให้เต็ม เอาจักรนนั้ ใส่ลงกลางเกวียนเตรยี มไว้ใหพ้ ร้อมแต่ใน เวลากลางคืน ครั้นรุ่งเช้าเห็นทหารอ้วนเสี้ยวข้ึนยิง เล่าหวั (Liu Ye) เกาทณั ฑ์อย่บู นเนินดิน โจโฉจงึ ใหท้ หารรนุ เกวยี นซ่ึง บนั ทกุ ศลิ าไวด้ ้านละหา้ สิบเล่มนั้น ออกไปพ้นคา่ ยใกลเ้ นินดนิ ประมาณสามวาเศษแล้วให้ชักสายยนตร์ พร้อมกัน จักรยนตร์ก็พัดก้อนศิลาขึ้นไปบนเนินดินถูกทหารอ้วนเส้ียวเจ็บปวดล้มตายเปน อันมาก ซึง่ เหลอื น้ันไม่อาจอย่ไู ดก้ ถ็ อยหนลี งไปจากเนินดินสน้ิ สามกก๊ วิทยา

๕๖๒ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) อ้วนเส้ียวเห็นดังนั้น จึงถามสิมโพยว่า ทหารเราซึ่งข้ึนอยู่บนเนินดินน้ัน ก็ทาอันตรายโจโฉ ไม่ได้ กลบั หนีลงมาสิน้ แล้ว ทา่ นจะคดิ ประการใด สิมโพยจึงว่า กลอบุ ายของข้าพเจา้ ยงั มอี ีกอยา่ งหน่ึง ขอให้ท่านเกณฑ์ทหารขุดอุโมงค์เข้าไปริมค่ายโจโฉ ครั้นสาเร็จแล้ว เวลากลางคืนจึงให้ทหารลอบเขา้ ไปตามอุโมงค์ ทลขุ น้ึ ในค่ายโจโฉ ไล่ฆ่าฟนั ผ้คู นให้วุ่นวาย ทหารโจโฉไมร่ ู้ตัวก็จะแตกกระจัดกระจายไป อ้วนเสี้ยวเห็นชอบด้วย จึงเกณฑ์ทหารให้ไปขุดอุโมงค์นอกค่ายหลังกองดิน ทหารโจโฉเห็นดังนั้น จึงบอกแก่โจโฉว่า บัดนี้อ้วนเส้ียวให้ทหารมาขุดหลมุ อยหู่ ลังเนินดนิ เปนอันมาก จะทาประการใดมิได้ แจ้ง โจโฉได้ฟงั ดงั นน้ั ก็คดิ สงสยั จงึ ถามเลา่ หัวว่า ซง่ึ อว้ นเสย้ี วทาดังน้ีท่านจะเห็นประการใด เลา่ หัวจึง ว่าอ้วนเสี้ยวจะคิดทาการเอาชัยชนะเราซ่ึงหน้าน้ันมิได้ จึงทากลอุบายให้ทหารมาขุดดิน ประสงค์ จะเดริ ทางอโุ มงค์เข้ามาทารา้ ยเราในคา่ ย ขอใหท้ า่ นเกณฑท์ หารขุดหลุมให้กวา้ งลึกสกดั ไวร้ ิมนอกค่าย เห็นทหารอว้ นเสี้ยวจะทาการเขา้ มาไมต่ ลอด โจโฉเห็นชอบด้วย ครัน้ เวลากลางคนื กเ็ กณฑท์ หารให้ขุด หลมุ ตามคาเล่าหวั ว่า ฝ่ายทหารอ้วนเสี้ยว ขุดอุโมงค์มาถึงหลุมซ่ึงโจโฉให้ขุดสกัดไว้น้ัน ก็ไม่รู้ท่ีจะทาประการใด ด้วยหลุมนั้นกว้างลึก จะข้ามเข้าไปก็ขัดสน จึงชวนกันกลับมาบอกเน้ือความแก่อ้วนเส้ียว ๆ ได้ฟัง ดังนัน้ ไมร่ ้ทู ีจ่ ะคิดประการใดสืบไป จึงถอยทพั มาตงั้ ม่นั อยู่ไกลตาบลกวั ต๋อ หา่ งประมาณสามร้อยเสน้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๗ ๕๖๓ ฝ่ายโจโฉตั้งรออ้วนเส้ียวอยู่ ตั้งแต่เดือนสิบจนถึงเดือนสิบเอ็ด ก็ไม่ เห็นอ้วนเส้ียวยกมาสู้รบ คิดจะถอย ทั พ ก ลั บ ไ ป เ มื อ ง ฮู โ ต๋ พ อ ซิ ห ล ง กองตะเวนจับทหารอ้วนเสี้ยวได้คน หนึ่ง จึงเอาตัวมาให้โจโฉ ๆ จึงถาม ทหารน้ันวา่ อ้วนเส้ียวใหเ้ องไปไหนมา จงบอกแต่โดยจริง แม้อาพรางไว้เรา จะให้ตดั สีสะเสยี ทหารนน้ั กลวั จงึ บอก ความตามจริงว่า ข้าพเจ้าเปนบ่าวฮันเบ๋ง อ้วนเส้ียวให้ฮันเบ๋งไปขนสเบียงมาส่งกองทัพจะใกล้ถึงอยู่ แล้ว ฮนั เบง๋ ใชใ้ หข้ า้ พเจ้ามาสืบทางก่อน ซุนฮิวได้ฟังดังน้ันจึงว่าแก่โจโฉวา่ ฮันเบ๋งคนน้ีเปนคนมีฝมี อื กลา้ หาญก็จริง แต่หาสตปิ ัญญา ไม่ แม้ท่านแต่งให้ทหารเอกคุมทหารเลวสักสามพัน ยกไปคอยสกัดชิงสเบียงอ้วนเสี้ยว เห็นจะได้ โดยง่าย อ้วนเส้ยี วก็จะระส่าระสายขดั สเบียงอาหารลง โจโฉจงึ วา่ เราจะให้ทหารผูใ้ ดไปจึงจะทาการได้ ซุนฮิวจึงว่า แต่มีฝีมือซิหลงก็พอจะสู้ฮันเบ๋งได้ โจโฉเห็นชอบด้วย จึงเกณฑ์ทหารสามพันให้ซิหลงกับ สูฮวนยกไปต้ังสกัดอยู่ระหว่างเขาต้นทางซึ่ง ฮันเบ๋งจะ คุมสเบียงมานั้น แล้วให้เตียวเลี้ยวกับเคาทูคุมทหาร ห้าพันยกหนุนไปภายหลัง ทหารท้ังน้ันก็ยกไปตามโจโฉ ส่ัง ครั้นเวลากลางคืน ฮันเบ๋งคุมเกวียนสเบียงสองพัน มาถึงหว่างเขา เห็นซิหลงยืนสกัดทางอยู่ ฮันเบ๋งก็ขับม้า เข้ารบกับซิหลงเปนสามารถ ยังไม่แพ้ชนะกัน สูฮวนเห็น ดังน้ัน ก็คุมทหารตีกระหนาบลุกหลังเข้ามา ฆ่าทหาร ฮันเบ๋งล้มตายเปนอันมาก แล้วให้ทหารเอาเพลิงเผา เกวยี นสเบียงนั้นเสยี ฮนั เบ๋งเห็นสูฮวนไล่ฆา่ ฟนั ทหารเข้า สูฮวน (Shi Huan) มา เห็นเหลือกาลังก็ควบม้าหนี แลทหารท้ังปวงก็แตก กระจายกันไป สามก๊กวิทยา

๕๖๔ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายอ้วนเส้ียวอยู่ในค่าย เห็นแสงเพลิง สว่างข้ึนข้างทิศตวันตกก็คิดสงสัยอยู่ พอทหารซึ่ง แตกนั้นมาถึง จึงบอกเนื้อความแก่อ้วนเสี้ยว อ้วนเส้ียวแจ้งดังนั้นก็ตกใจ จึงให้เตียวคับกับโกลา คุมทหารรีบยกไปสกัดตีทหารโจโฉซึ่งเผาเกวียน สเบียงเสีย เตียวคับกับโกลาก็ลาอ้วนเส้ียวคุมทหาร ไปคอยสกดั ทางอยู่ ฝ่ายซิหลงกับสูฮวน ครั้นเผาเกวียนสเบียงเสียแล้ว ก็ยกกลับมาถึงกลางทาง เตียวคับกับ โกลาเห็นซิหลงยกมา ก็คุมทหารเข้าโจมตีรบพุ่งกันเปนสามารถ พอเตียวเล้ียวกับเคาทูยกมาก็ขับ ทหารเข้ารบกระหนาบ โกลากับเตียวคับต้านทานมิได้ก็แตกกระจายไป ซิหลงเคาทูสูฮวนก็ไล่ฆ่าฟัน ทหารอ้วนเส้ยี วลม้ ตายเปนอนั มาก แลว้ กย็ กกลับมาตาบลกวั ตอ๋ แจง้ เน้ือความทง้ั ปวงแก่โจโฉ ๆ ไดฟ้ ัง ดังน้ันก็มีความยนิ ดี ใหบ้ าเหน็จรางวัลแกซ่ ิหลงแลทหารทัง้ ปวงเปนอนั มาก ฝ่ายฮันเบ๋งหนีไปถึงค่าย จึงแจ้งเน้ือความท้ังปวงแก่อ้วนเส้ียว ๆ ก็โกรธ จึงส่ังให้เอา ตัวฮันเบ๋งไปฆ่าเสีย ท่ีปรึกษาแลทหารท้ังปวงช่วยกันขอโทษไว้ สิมโพยจึงว่าแก่อ้วนเส้ียวว่า อันการ สงครามน้ีก็อาศรัยสเบยี งอาหารเปนกาลงั บดั นี้สเบยี งเราซอ่ งสุมไวต้ าบลอวั เจา๋ เกลอื กโจโฉรจู้ ะยกไป ชิงเอาได้ เราก็จะขัดสนด้วยสเบียง เห็นจะทาการศึกไม่ตลอด ขอให้แต่งทหารที่มีฝีมือไปรักษา ตาบลอัวเจ๋าไว้ให้มั่นคง เราจะได้อาศรัยสเบียงเปนกาลังสืบไป อ้วนเส้ียวจึงว่าท่านอย่าวิตกเลย ตาบลอัวเจ๋าน้ันเราจัดแจงไว้ม่ันคงอยู่แลว้ ให้ท่านรีบไป เมืองเงียบกุ๋นซ่ึงเปนเมืองขึ้นของเรา ให้เร่งส่งสเบียง อาหารมาให้ทันทีอย่าให้ขาดได้ สิมโพยก็ลาอ้วนเสี้ยวไป ยงั เมืองเงยี บก๋นุ คร้ันสมิ โพยไปแล้ว อว้ นเส้ยี วจงึ ให้อิเขง เปนนายกองทัพใหญ่ กับกุ๋ยง้วน จ๋ินฮัน ก๋ีจู๋ ลิอุยหอง เตียวโยยคุมทหารสองหมื่นไปอยู่รักษาตาบลอัวเจ๋า ขณะเม่ืออเิ ขงไปอยู่ตาบลอัวเจ๋านั้น มิได้เอาใจใส่กิจการ สิ่งใด ชวนแต่พวกเพ่ือนเสพย์สุรามิได้ขาด แม้ผู้ใดทัด ทานก็กลับโกรธเอา แล้วว่ากล่าวอยาบช้าเปนอันมาก อิเขง (Chunyu Qiong) ทหารท้งั ปวงกก็ ลวั อิเขง ไมอ่ าจหา้ มปรามได้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๗ ๕๖๕ ฝ่ายโจโฉต้ังอยู่ตาบลกัวต๋อนั้น สเบียงอาหารก็เบาบางลง โจโฉจึงให้ทหารถือหนังสือไปให้ ซุนฮก ณ เมอื งฮูโต๋ ในหนังสือน้นั เปนไจความว่า ในกองทัพเรานขี้ ดั สนด้วยสเบียงอาหาร ใหซ้ ุนฮกเร่ง ส่งสเบียงมาอย่าให้ขัดสนได้ ทหารรับเอาหนังสือน้ันแล้วก็ลาโจโฉไปจากค่ายทางประมาณสามร้อย เสน้ ทหารกองตะเวนอว้ นเสี้ยวจับได้คมุ เอาตัวไปใหเ้ ขาฮวิ ซง่ึ เปนทป่ี รึกษาผู้ใหญ่ เขาฮิวคนนเ้ี มอ่ื ยงั หนุ่มอย่นู ั้น เปน เพื่อนรักกันกับโจโฉอยู่ก่อน ครั้นโจโฉไปทา ราชการอยู่เมืองฮูโต๋ เขาฮิวจึงมาอยู่กับ อ้วนเสี้ยว ครั้นนายกองตะเวนจับเอา ทหารโจโฉมาให้ เขาฮิวให้คนค้นได้หนังสือ ซ่ึงโจโฉให้ไปถึงซุนฮกนั้น เขาฮิวจึงเอา เนื้อความทั้งปวงน้ันเข้าไปแจ้งแก่อ้วนเส้ียว แล้วว่าโจโฉต้ังรอกันอยู่กับเราก็ช้านาน จนสเบียงอาหารก็ขัดสนลงแล้ว เมืองฮูโต๋ก็ ว่างเปล่าอยู่ ขอให้ท่านแบ่งทหารวกไปตี เมืองฮโู ต๋ แมไ้ ด้เมืองฮูโตแ๋ ล้ว โจโฉก็จะอยู่ใน เงื้อมมือเราเปนม่ันคง อ้วนเส้ียวจึงว่า โจโฉเปนคนมีสติปัญญาอยู่ ท่านอย่าเพ่อดู หม่ิน ซึ่งโจโฉแต่งหนังสือให้ทหารถือไปดงั นี้ เปนกลอุบายจะให้เราแบ่งทหารใหไ้ ปตีเมือง ฮูโต๋ โจโฉจะได้ยกเข้าตีเมืองเราโดยง่าย เขาฮิว (Xu You) เขาฮิวจึงว่าเมื่อสงครามได้ทีฉนแ้ี ล้ว ท่านจะ ไม่ทาตามข้าพเจ้าว่า นานไปอันตรายจะถึงตัวท่าน ขณะเม่ือพูดกันอยู่นั้น พอทหารเอาหนังสือบอก ของสิมโพยซ่งึ ไปเรง่ สเบียงเมืองเงยี บกุ๋นมาให้ อ้วนเสี้ยวรบั เอาหนังสอื มาดู ในหนังสือนนั้ เปนใจความ ว่า ข้าพเจ้าจัดแจงสเบียงในเมืองเงียบกุ๋นน้ันก็เสร็จแล้ว บัดนี้มีผู้เอาเน้ือความมาฟ้องแก่ข้าพเจ้าว่า เขาฮิวเมื่ออยู่ ณ เมืองกิจิ๋วนั้น ทาการหยาบช้าให้คนท้ังปวงได้ความเดือดร้อน แล้วแต่งลูกหลานไป เที่ยวฉ้อเรียกเอาส่วยแก่ราษฎรชาวเมืองเจียงกุ๋น ข้าพเจ้าเอาตัวลูกหลานเขาฮิวน้ันมาถามก็รับ เปนสตั ยส์ มคาผ้ฟู อ้ ง บัดนขี้ ้าพเจา้ ใหจ้ าไว้ ณ คุก สามก๊กวิทยา

๕๖๖ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) อ้วนเส้ียวเห็นหนังสือดังน้ันก็โกรธ จึงว่าแก่เขาฮิวว่า ตัวมึงโกหกหยาบช้า ยังจะ แบกหน้าเข้ามาปรึกษาการสงครามน้ันไม่ได้ ตัวกแู จง้ วา่ มงึ เปนเพอื่ นกันกบั โจโฉมาแต่ก่อน บั ด น้ี โ จ โ ฉ ใ ห้ สิ บ บ ล ม า มึ ง จึ ง คิ ด อ่ า น ใ ห้ ลูกหลานมึงทาการฉน้ี หวังจะให้ไพร่บ้าน พลเมืองแตกต่ืนไป อันสีสะมึงน้ันกูฝากไว้กับ กายมึงก่อน แต่นี้ไปมึงอย่าเข้ามาให้กูเห็น หน้าเลย เขาฮิวได้ฟังดังนั้นก็เดิรทอดใจใหญ่ออกมาที่อยู่ แล้วว่าตัวเรามีความสัตย์ซ่ือเปนอันมาก จะว่ากล่าวส่ิงใดอ้วนเสีย้ วก็มิได้เชื่อถอื ฟังแต่คาคนพูดเทจ็ บัดน้ีสิมโพยแกลง้ ผกู พันเอาความชั่วมาใส่ เราจนลูกหลานเราก็พลอยได้ความทุกข์ ทรมาน ซึ่งเราจะแบกหน้ากลบั ไปเมืองกิจวิ๋ นั้น ก็จะได้ความ อัปยศแกค่ นทง้ั ปวง แล้วเขาฮิวชักกระบ่อี อกจะเชือดคอตาย ฝ่ายทหารซง่ึ สนิธของเขาฮวิ เหน็ ดงั นน้ั จึงเขา้ ยุดกระบไี่ ว้ แลว้ คอ่ ยพูดจาปลอบโยนหา้ มปราม ว่า ตัวท่านมีสติปญั ญาเปนอันมาก แต่ความเพียงน้ีจะมาด่วนฆ่าตวั ตายเสียนั้นไมค่ วร เมื่ออ้วนเสย้ี วมิ ฟังคาท่านแล้วจงคิดผ่อนผันเอาตัวรอด อุปมาเหมือนอยู่ที่มืด อุตส่าห์ทาความเพียรไปหาท่ีสว่าง ประการหน่งึ โจโฉกับท่านก็เปนเพ่ือนรักกันมาแต่ก่อน แม้ท่านคิดอ่านผอ่ นผันไปหา เห็นโจโฉจะเลย้ี ง ท่านถงึ ขนาด มดิ กี ว่าอยกู่ ับอ้วนเสีย้ วหรอื เขาฮวิ ได้ฟงั ดังนั้นกไ็ ดส้ ตขิ ึ้น คร้ันเวลาคา่ จงึ พาพรรคพวกซงึ่ สนิธนน้ั ลอบไป ณ คา่ ยโจโฉ แล ทหารโจโฉซ่ึงเปนกองตะเวนน้ันเห็น เขาฮิวพาพวกเพื่อนมา ก็ชวนกันจับ เอาตัวไว้แล้วถามว่า ซึ่งชวนกันมา ท้ังน้ีจะประสงค์ส่ิงใด เขาฮิวจึงบอก ว่า ตัวเราน้ีรู้จักกันมากับมหาอุปราช เราจึงมาหาด้วยความขัดสน ท่านจง ส่งตัวเราเข้าไปให้ถึงมหาอุปราช ทหารกองตะเวนจึงไปบอกแก่โจโฉวา่ บัดนเี้ ขาฮวิ ชาวเมอื งลาหยงมาหาทา่ น www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๗ ๕๖๗ ขณะนน้ั โจโฉนอนคดิ การสงครามอยู่ ครั้นไดฟ้ ังทหารแจง้ เนือ้ ความดังนน้ั ก็มีความยินดี มทิ ัน ไดแ้ ตง่ ตัวใส่เส้อื กล็ ุกออกไปถงึ ประตูคา่ ยเห็นเขาฮิว โจโฉก็ตบมือดใี จยอบตัวลงคานับ เขาฮวิ เห็นดงั น้ัน ก็ตกใจจึงยุดมือโจโฉไว้แล้วว่า ตัวท่านเปนถึงมหาอุปราช ไม่ควรที่จะคานับข้าพเจ้า โจโฉจึงตอบว่า ตัวท่านกับเราเปนเพ่ือนรักกันมา ถึงเรามีวาสนาก็จริง แต่ใจเราน้ีเสมออยู่เหมือนแต่ก่อน แล้วโจโฉก็ พาเขาฮิวเข้าไปในค่าย เขาฮิวจึงว่าตัวข้าพเจ้าพลัดไปอยู่กับอ้วนเส้ียวน้ัน เพราะคิดว่าจะฝากตัวให้มี ความสขุ จึงทาการโดยสุจริต อ้วนเสีย้ วมไิ ด้เชื่อฟังแลว้ ว่าหยาบช้าต่อข้าพเจ้าใหไ้ ดค้ วามระกาใจ บัดนี้ ข้าพเจ้าหาทพี่ ึ่งมิได้จึงบ่ายหน้ามาหาทา่ น หวังจะทาราชการให้ท่านใช้สอยสบื ไปกว่าจะส้ินชีวิต โจโฉ จึงตอบวา่ ซงึ่ ท่านจะมาอยดู่ ว้ ย เรามคี วามยินดนี ัก การท้ังปวงของเราก็จะสาเร็จเพราะทา่ น ๆ จงชว่ ย ตักเตือนส่ังสอน เราจะได้ทาตามคาท่าน แล้วจะได้กาจัดอ้วนเสี้ยวเสีย เขาฮิวจึงว่า การท้ังนี้ข้าพเจ้า จะตงั้ ใจคิดอ่านสนองคุณท่านไปตามสติปัญญาแลฝมี อื ข้าพเจา้ อยดู่ ว้ ยอ้วนเส้ียวน้ันขา้ พเจ้าไดว้ า่ บดั น้ี ตัวท่านยกทัพมาตั้งรบอย่กู ับอ้วนเส้ียว หาผู้ใดที่จะกล้าหาญอย่รู กั ษาเมืองไม่ ขอให้แบ่งทหารยกตลบ หลังไปตีเอาเมืองฮูโตเ๋ ห็นจะไดโ้ ดยง่าย โจโฉไดฟ้ ังดงั น้นั ก็ตกใจจึงวา่ แม้อ้วนเสย้ี วทาตามคาทา่ นเราก็ เสยี ที สามก๊กวิทยา

๕๖๘ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เขาฮิวจึงถามโจโฉว่า เข้าสเบียง ในกองทัพท่านน้ียังมีอยู่สักเท่าใด โจโฉเห็น วา่ เขาฮิวน้นั ถามหลักแหลม จงึ แกล้งบอกวา่ อันสเบียงของเราน้ันไม่สู้ขัดสนนัก พอจะ เลี้ยงทหารได้สักปีหนึ่ง เขาฮิวจึงหัวเราะ แล้วว่า ท่านเจรจาเกนิ นักเหน็ จะไม่สม โจโฉ จึงว่าเราจะบอกโดยจรงิ อนั สเบยี งของเราน้ี พอจะกินได้ก่ึงปี เขาฮิวเห็นโจโฉพูดจาอา พรางดังน้ันก็โกรธ จึงลุกขึ้นแล้วว่า ข้าพเจ้ามาอยู่ด้วยมหาอุปราช คิดว่าจะทาราชการสนองคุณท่าน โดยสจุ รติ บัดนี้ท่านแคลงอยู่ไมไ่ วใ้ จแลว้ ขา้ พเจา้ กจ็ ะลาทา่ นเท่ยี วไปหาท่ีพง่ึ กว่าจะได้ความสุข โจโฉเห็นดังน้ันจึงยึดชายเสื้อเขาฮิวไว้แล้วว่า ท่านอย่าเพ่อโกรธ เราจะบอกความสัตย์ สเบียงเราน้อยลงแลว้ จะเล้ียงกันได้สักสามเดือน เขาฮิวจึงหัวเราะแลว้ ว่า กิตติศัพท์เขาเล่ืองลือกันว่า มหาอุปราชจะพูดจาส่งิ ใด มกั เปนเล่หก์ ลจะเชอ่ื ฟงั ไมไ่ ด้ บัดนี้ก็เหน็ สมกบั คาเขาวา่ โจโฉไดฟ้ งั เขาฮวิ วา่ ดังน้ันก็มิได้โกรธ จึงหัวเราะแล้วว่า ท่านไม่รู้หรือ อันการสงครามจาอาศรัยเล่ห์กลจึงจะได้ชัยชนะแก่ ข้าศึก แล้วทากระซิบบอกเขาฮิวว่า สเบียงเรายังอีกเดือนหนึ่งก็จะหมดแล้ว เขาฮิวโกรธร้องตวาด เอาโจโฉว่า จะลวงเราไปถงึ ไหน เรากแ็ จง้ อยวู่ า่ สเบียงในกองทพั ทา่ นน้นั หมดส้นิ แลว้ โจโฉตกใจจงึ ถาม เขาฮิววา่ เหตุใดทา่ นจงึ รดู้ งั นี้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๗ ๕๖๙ เขาฮิวจึงเอาหนังสือซึ่งโจโฉให้ไปถึงซุนฮกนั้นออกให้ดู โจโฉเห็นหนังสือน้ันแล้วจึงถามว่า ผู้ใดเอาหนังสือน้ีไปให้ท่าน เขาฮิวจึงบอกเน้ือความซ่ึงจับผู้ถือหนังสือนั้นให้ฟังทุกประการ โจโฉเห็น เขาฮิวแจ้งเนื้อความทั้งปวงแล้ว กลัวจะแพร่งพรายไปจึงกาชับว่า ท่านอย่าได้บอกเน้ือความทั้งน้ีแก่ ผู้ใด จงช่วยกันกาจัดอ้วนเส้ียว เขาฮิวก็รับคาแล้วจึงว่า ท่านทาศึกแก่อ้วนเสี้ยว บัดน้ีทหารอ้วนเส้ียว มากกว่า ขอให้ท่านเร่งรัดกระทาการจึงจะได้ชัยชนะ ซ่ึงจะตั้งรออยู่ฉน้ีก็จะเสียทีแก่อ้วนเสี้ยวเปน ม่ันคง โจโฉจึงว่าท่านว่าน้ีก็ชอบอยู่ ความคิดของท่านจะทาประการใดได้บ้าง อ้วนเสี้ยวจึงจะแตกไป โดยเร็ว เขาฮิวจึงว่ากลอุบายของข้าพเจ้าคิดไว้อย่างหน่ึง แม้ท่านทาตามข้าพเจ้าจะให้อ้วนเสี้ยวกับ ทหารทั้งปวงแตกไปแต่ในสามวัน โจโฉจึงถามวา่ ความคิดท่านจะทาประการใด เขาฮวิ จงึ วา่ อว้ นเสี้ยว มาทาการทั้งน้ี ได้ซ่องสุมสเบียงอาหารไว้ตาบลอัวเจ๋า ให้อิเขงอยู่รักษา อิเขงก็มิได้เอาใจใส่ เสพย์แต่ สุรามิได้ขาด ทหารท้ังปวงก็ระส่าระสายอยู่แล้ว ขอให้ท่านแต่งทหารปลอมเปนทหารอ้วนเส้ียว ยกอ้อมค่ายอ้วนเส้ียวไปตาบลอัวเจ๋า ถ้าผู้ใดทักทายให้บอกว่าเปนทหารเจียวกี๋ จึงลอบเข้าโจมตีเผา สเบยี งอาหารอว้ นเสี้ยวเสยี อ้วนเสีย้ วเสียสเบยี งแลว้ กจ็ ะแตกไปเปนมน่ั คง โจโฉได้ฟังดังนั้นก็มีความยินดี จึงแต่งโต๊ะเลี้ยงเขาฮิวแล้วเชิญให้อยู่ในค่าย ครั้นเวลาเช้า โจโฉจึงให้จัดทหารม้าพันหนึ่ง จะยกไปตาบลอัวเจ๋า เตียวเลี้ยวจึงลอบว่าแก่โจโฉว่า อ้วนเส้ียวก็มี ความคิดอยู่ แม้เอาสเบียงไปไว้ตาบลอัวเจ๋าจริง ก็จะแต่งทหารไว้รักษาเปนมัน่ คง ซึ่งท่านเบาความมา เชือ่ ฟงั เขาฮิวนัน้ ขา้ พเจา้ ไมเ่ หน็ ดว้ ยเกลอื กจะเปนกลของ อว้ นเสีย้ ว ใหท้ า่ นดาริห์ดจู งควรก่อน โจโฉจึง ว่าท่านอย่าสงสัยเลย ซ่ึงเขาฮิวจะลวงเรานนั้ ไม่เห็นสม แม้เขาฮิวเปนใส้ศึกจริง ก็เห็นไม่อาจเข้ามาอยู่ ด้วยเรา บัดนี้อ้วนเส้ียวก็ส้ินวาสนา จะถึงท่ีตายอยู่แล้ว จึงบันดาลให้ทาผิด จนเราแจ้งเน้ือความท้ังน้ี เราก็ได้ทีอยู่แล้ว แม้จะน่ิงไว้ไม่ทาตามคาเขาฮิวว่า สเบียงอาหารเราก็ขัดสน นานไปจะเสียทีแก่ อ้วนเส้ียว เตียวเลี้ยวจึงว่า ซ่ึงมหา อุปราชคิดนี้ก็ควรอยู่ แต่ข้าพเจ้า เกรงว่า แม้อ้วนเส้ียวรู้ว่าท่านยกไป ตาบลอัวเจ๋า จะยกทหารมาตีเอา ค่าย ขอท่านคิดอ่านให้มั่นคงก่อน โจโฉจึงว่าท่านอย่าวิตกเลย ซ่ึงจะให้ รกั ษาค่ายนัน้ เราคิดไว้พร้อมแล้ว สามก๊กวิทยา

๕๗๐ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) โจโฉจึงให้ซุนฮิวกับ กาเซี่ยงโจหองเขาฮิวสี่นายอยู่ รักษาค่าย ให้แฮหัวตุ้นกับ แ ฮ หั วเ อี๋ย นคุมทหารเปน กองซุ่มอยู่นอกค่ายฝ่ายซ้าย ใ ห้ ลิ เ ตี ย น กั บ โ จ ห ยิ น คุ ม ทหารเปนกองซุ่มอยู่นอกค่าย ฝ่ า ย ข ว า จึ ง ก า ชั บ ว่ า แ ม้ อ้วนเสี้ยวจะยกมาตีเอาค่าย ก็ให้ช่วยกันป้องกันรักษาไว้ อย่าให้เปนอันตรายได้ แล้วโจโฉจึงส่ังเคาทูเตียวเลี้ยวซิหลงอิกิ๋ม ให้จัดทหารม้าห้าพัน แต่งตัวปลอม เปนทหารอว้ นเสย้ี ว แล้วเอาธงซึง่ มีสีเหมือนธงอ้วนเสี้ยวปกั ไป ให้เอามดั ฟนื ฟางซ่ึงจะเผาตาบลอัวเจ๋า นั้นบันทุกไปด้วย เกลือกข้างหน้าจะหาไม่ได้ทันที แล้วสั่งว่าเมื่อจะยกไปนั้น อย่าให้ผู้ใดพูดจากัน อ้อื อึงเปนอันขาด คร้นั เวลาค่าโจโฉกย็ กออกจากคา่ ย จะไปตตี าบลอวั เจา๋ ฝ่ายจอสิวซ่ึงอ้วนเสี้ยวจาไว้ อยู่มาเวลาค่าวันน้ัน เห็นท้องฟ้าสว่างก็คิดกริ่งใจ จึงให้ผู้คุม คลายเคร่ืองจาเสียแล้วลุกออกไปนอกกองทัพ แหงนหน้าขึ้นดูท้องฟ้า เห็นดาววิปริตก็ตกใจ จึงคิดว่า อันตรายจะมีมาถึงนายเรา คร้ันจะน่ิงเสียบัดน้ีก็ไม่ชอบ จอสิวจึงให้ผู้คุมพาตัวเข้าไปหาอ้วนเส้ียว ขณะน้ันอ้วนเสี้ยวเสพย์สุราเมานอนหลับอยู่ พอทหารเข้าไปบอกว่า จอสิวเข้ามาแจ้งราชการ อ้วนเส้ียวจึงให้จอสิวเข้ามาแล้วถามว่า ตัวเข้ามาหาเราด้วยธุระส่ิงใด จอสิวจึงว่า เวลาค่าวันน้ีดาว วิปริต ข้าพเจ้าพิเคราะห์ดูเห็นว่าท่านจะได้ความเดือดร้อน จะมีผู้ลอบไปตีเอาสเบียงตาบลอัวเจ๋า ขอให้ท่านแตง่ ทหารไปคอยสกัดต้นทางไว้ อย่าให้ขา้ ศกึ ยกไปได้ อ้วนเสี้ยวได้ฟังดังนั้นก็โกรธ ด่าจอสิวว่ามึงเปนคนโทษ เหตุใดบังอาจมาเจรจาอวดรู้ดังนี้ แลว้ ว่าแก่ผูค้ ุมวา่ จอสวิ เปนคนโทษ เราให้เอาตวั ไปจาไว้ เหตใุ ดตวั จึงบงั อาจปลอ่ ยให้เขา้ มา อว้ นเสยี้ ว จงึ สง่ั ให้เอาตวั ผู้คุมไปฆ่าเสยี แลว้ กจ็ ัดทหารใหค้ ุมเอาตัวจอสิวไปจาไวด้ ังเก่า จอสิวจงึ ทอดใจใหญ่แล้ว วา่ ท่านทง้ั ปวงจะตายในวนั นี้พร่งุ นี้เปนมัน่ คง จะเอาซากศพไวต้ าบลใดกม็ ไิ ด้แจง้ วา่ แลว้ จอสิวก็ร้องไห้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๗ ๕๗๑ ฝ่ายโจโฉยกผ่านค่ายอ้วนเสีย้ วไป ทหารกองตะเวนอว้ นเส้ียวเหน็ ดังน้นั กร็ ้องถามว่า กองทัพ ผู้ใดจะยกไปไหน ทหารโจโฉจึงบอกว่า อ้วนเส้ียวใช้เจียวกี๋คุมทหารยกไปเอาสเบียงตาบลอัวเจ๋า เปนการเร็ว ทหารกองตะเวนได้ฟังดังนั้น แลเห็นธงสาหรับทัพอว้ นเสี้ยวก็คิดว่าจริง ขณะเมื่อโจโฉยก ไปเวลากลางคืนวันนั้น พบทหารอ้วนเสี้ยวไต่ถามเปนหลายแห่ง ทหารโจโฉก็บอกเหมือนก่อน ทหาร อ้วนเส้ียวมิได้มีสงสัย คร้ันเวลาสองยามเศษโจโฉก็ยกมาถึงตาบลอัวเจ๋า จึงให้ทหารทั้งปวงมัดฟืนแล ฟางจุดเพลงิ รดมเผาฉางเข้าข้ึนให้ไหม้ แล้วให้ทหารโหร่ ้องเข้าโจมตีชุมรุมอเิ ขง ฝ่ายอิเขงเสพย์สุราเมานอนหลับอยู่แต่ พลบค่า ครั้นได้ยินเสียงอ้ืออึงก็ตกใจต่ืนขึ้น ว่ิง ออกมาจะดูให้รู้ว่าเหตุการสิ่งใด ทหารโจโฉก็กลุ้ม รุมกันจับตัวอิเขงได้ ฝ่ายกุยอ้วนจ๋ินกับเตียวโยย ซ่ึงอิเขงให้คุมสเบียงไปส่งกองทัพอ้วนเส้ียวน้ัน กลับมาจะใกล้ถึงตาบลอัวเจ๋า พอเห็นแสงเพลิงตรง ชุมรุมสวา่ งข้นึ ก็คุมทหารรบี มาช่วย สามกก๊ วิทยา

๕๗๒ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายทหารโจโฉเห็นกองทัพตามมาภายหลังเปนอันมาก โจโฉจึงว่าอย่าตกใจเลย ให้ตั้งหน้า ทาการไปเถิด ซ่ึงกองทัพยกตามมาน้ัน ไว้เปนพนักงานเราจะคิดอ่านแก้ไข ทหารทั้งปวงได้ฟังดงั นัน้ ก็ เร่งจุดเพลงิ ต่อกันเข้าไป แล้วไล่ฆ่าฟันทหารอิเขงลม้ ตายเปนอันมาก คร้ันกุยอ้วนจ๋ินกับเตียวโยยยกตี กระหนาบหลังเข้ามา โจโฉเห็นดังนั้นก็ขับทหารซ่ึงรักษาตัวให้กลับหน้ามารบพุ่งกันเปนสามารถ ทหารโจโฉเอาทวนแทงถูกกุยอว้ นจนิ๋ กับเตียวโยยตกม้าตาย ฝ่ายทหารอ้วนเสี้ยวในเวลากลางคืนวันน้ันเห็นแสงเพลิงสว่างขึ้นข้างทิศเหนือ จึงเอา เนอื้ ความเข้าไปบอกแก่อว้ นเส้ียว ขณะนน้ั อ้วนเสย้ี วนอนหลบั อยู่ ตกใจต่ืนขนึ้ จงึ ลุกออกไปดู เหน็ เพลิง ไหม้ขึ้นข้างทิศเหนือก็แจ้งว่าโจโฉยกไปเผาสเบียง ตาบลอัวเจ๋าเสีย จึงให้หาทหารทั้งปวงเข้ามาปรึกษา ว่าจะยกกองทัพไปช่วย เตียวคับจึงว่า ข้าพเจ้ากับโกลา จะขออาสายกทหารรีบไปชว่ ยปอ้ งกันสเบยี งไว้ กวั เต๋าจึง ว่า ซ่ึงเตียวคับกับโกลาจะยกไปน้ันไม่ได้ ด้วยโจโฉยกมา ทาการเอง ขอให้ท่านเร่งคุมทหารไปตีเอาค่ายโจโฉ ถ้า โจโฉรู้ก็จะรีบยกกลับมาชิงเอาค่ายไว้ การซ่ึงเราทาก็จะ ได้ท้ังสองฝ่าย เตียวคับจึงตอบว่า อันความคิดโจโฉน้ัน ลกึ ซง้ึ แลชานาญในการสงคราม ถงึ มาทวา่ โจโฉยกไปทา เตียวคบั (Zhang He) การข้างโน้น เห็นจะแต่งทหารซ่งึ มีฝีมือเตรียมไว้ป้องกัน รักษาค่ายมิให้มีอันตราย ซึ่งจะให้ยกไปตีค่ายโจโฉน้ัน เห็นจะเสียทีเปนมั่นคง ประการหน่ึงซ่ึงจะยกไปช่วย อิเขงน้ัน ดีร้ายโจโฉจะจับอิเขงได้ การซึ่งท่านคิดครั้งนี้ เห็นจะเสียทีท้ังสองฝ่าย กัวเต๋าจึงอ้อนวอนอ้วนเสี้ยวว่า อันโจโฉยกไปนั้น เห็นจะมีแต่ทหารเลวอยู่รักษาค่าย ขอใหย้ กไปตามคาขา้ พเจา้ เถดิ อว้ นเส้ยี วเหน็ ชอบด้วยจึง ให้เตียวคับกับโกลาคุมทหารห้าพันยกไปตีเอาค่ายโจโฉ แ ล้ ว ใ ห้ เ จี ย ว กี๋คุ ม ท ห า ร ห มื่ นห นึ่ง ไ ป ช่ วย อิเ ขง ณ ตาบลอัวเจ๋า นายทหารทั้งสองกองก็ยกไปตามคา โกลา (Gao Lan) อ้วนเสยี้ วสง่ั ในเวลากลางคนื www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๗ ๕๗๓ ฝ่ า ย ท ห า ร โ จ โ ฉ ค ร้ั น ตี ไ ด้ ตาบลอัวเจา๋ แล้ว เก็บไดเ้ กราะแลอาวธุ กบั ธง ของอิเขงเปนอนั มาก แลทหารซง่ึ จบั อเิ ขงได้ ก็เอาตัวแลของท้ังปวงเข้ามาให้โจโฉ ๆ จึง ให้ตัดน้ิวมือแลปากจมูกหูอิเขงเสีย แล้วให้ มัดประจานปล่อยไป โจโฉจึงให้ทหารท้ัง ป ว ง เ อ า เ ก ร า ะ แ ล ธ ง ซ่ึ ง ไ ด้ ไ ว้ นั้ น ใ ส่ แ ต่ ง ปลอมเปนทหารอิเขง ให้เคาทูกับเตียวเลีย้ ว คุมไปหน้าแล้วสั่งว่าถ้าพบทหารอ้วนเส้ียวแล้ว ให้ทาอาการบอกว่าเปนทหารอิเขงแตกโจโฉมา ครั้น จัดแจงสาเร็จแล้วก็ยกกลับมาถึงซอกเขาแห่งหนึ่ง พอพบกองทัพเจียวก๋ี ๆ จึงถามว่าทัพผู้ใดจะยกไป ไหน เตยี วเลีย้ วกบั เคาทจู ึงสอนใหท้ หารตอบว่า เราเปนทหารอิเขง บัดน้ีแตกหนมี า เจียวก๋ีไดฟ้ งั ดงั นั้น หามีความสงสัยไม่ ก็เร่งทหารของตัวให้รีบขึ้นไป เตียวเล้ียวกับเคาทูเห็นม้าเจียวกี๋ข้ึนมาใกล้ ก็ร้อง ตวาดว่ามึงจะคุมทหารไปแห่งใด เจียวก๋ีเข้าอยู่ในระหว่างทหารโจโฉ ได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ จะต้านทาน รบพุ่งก็ไม่ทันที เตียวเลี้ยวจึงเอาทวนแทงถูกเจียวก๋ีตกม้าตาย แล้วไล่ฆ่าฟันทหารท้ังปวงล้มตายเปน อันมาก แล้วเตียวเล้ียวจึงให้ทหารซ่ึงแต่งตัวปลอมเปนทหารอ้วนเสี้ยวนั้นรีบข้ึนไป ข้างหน้าร้อง ประกาศแกอ่ ้วนเสี้ยวว่า บดั นี้เจยี วกี๋ยกไปฆา่ ฟนั ทหารโจโฉเสยี เปนอนั มาก แลกติ ตศิ ัพทท์ ง้ั นีแ้ จ้งไปถึง อ้วนเส้ียว ๆ มิได้รู้กลอุบายก็มคี วามยินดี จึงมิไดเ้ กณฑท์ หารหนุนไปช่วยเจียวก๋ี อ้วนเส้ียวจึงจัดทหาร ใหห้ นุนไปช่วยเตยี วคับโกลา ซงึ่ ไปปลน้ คา่ ยโจโฉนัน้ ฝ่ายเตียวคับโกลาคร้ันมาถึง ก็คุมทหารเข้าปล้นค่ายโจโฉ โจหองซ่ึงอยู่รักษาค่ายนั้นก็คุม ทหารออกรบพุ่งป้องกันเปนสามารถ แล แฮหัวตุ้นแฮหัวเอี๋ยนโจหยินลิเตียน ซ่ึงเปน กองซมุ่ ซ้ายขวา ก็คมุ ทหารตีกระหนาบเขา้ มา ฆ่าฟันทหารอ้วนเสี้ยวล้มตายเปนอันมาก เตียวคับกับโกลาตา้ นทานมิไดก้ ็พาทหารถอย มา พบทหารซ่ึงอ้วนเสี้ยวให้หนุนมา แล โจหองกับกองซุ่มทั้งส่ีนายนั้น ก็คุมทหารตี กระหนาบเตยี วคบั โกลาไปเปนสามดา้ น สามกก๊ วิทยา

๕๗๔ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายโจโฉยกกองทัพมาเห็นดังนน้ั ก็ ขับทหารเข้าตีกระหนาบหลังทหารอ้วนเส้ยี ว ไว้เปนส่ีด้าน เตียวคับกับโกลาต้านทานมิได้ ก็พาทหารรบฝ่าหนีออกไปได้ ฝ่ายอิเขงซ่ึง โจโฉทาโทษแล้วมัดปล่อยมา พอทหารซึ่ง แตกต่นื มาก็พากันขนึ้ ไปหาอว้ นเสีย้ ว ณ ค่าย อ้วนเสี้ยวเห็นอิเขงเจ็บปวดเปนสาหัสจึงถาม วา่ เหตุใดจึงเสียทีมาฉน้ี ทหารซึง่ แตกมาดว้ ย น้ันบอกแก่อ้วนเส้ียวว่า เมื่ออิเขงไปอยู่ ณ ตาบลอัวเจ๋าน้ัน มิได้เปนใจตรวจตรารักษาสเบียงอาหาร ตั้งแต่เสพย์สุราทุกเวลามิได้ขาด คร้ันโจโฉยกไปตีจับอิเขงได้ ให้ตัดน้ิวมือแลปากจมูกหูแล้วมัดปล่อย มา อว้ นเส้ียวได้ฟังดังนัน้ ก็โกรธ จึงชกั กระบ่อี อกฟนั อิเขงตัวขาดตาย ขณะนั้นกัวเตา๋ คร้นั รู้ข่าววา่ เตียวคบั โกลาเสียทีแกท่ หารโจโฉดังน้นั ก็คดิ เกรงว่า ซึ่งอ้วนเส้ียว ให้เตียวคับกับโกลาไปทาการท้ังนี้ก็เพราะความคดิ ของเรา บัดน้ีเตียวคับโกลาเสียทีแล้ว แลอ้วนเส้ียว ก็จะติโทษเราเปนอันมาก จาจะคิดอ่านเข้าไปว่า กล่าวให้อ้วนเส้ียวโกรธเตียวคับโกลา ตัวเราจึงจะ พ้นโทษ แล้วก็เข้าไปบอกแก่อ้วนเส้ียวว่า บัดนี้ เตียวคับโกลาซ่งึ ไปปล้นค่ายโจโฉน้ัน รู้กิตติศัพทว์ า่ ท่านเสียสเบียงอาหารก็มีความยินดี อ้วนเสี้ยวจึง ถามว่า เหตุใดท่านจึงว่าเตียวคับกับโกลามีความ ยนิ ดี กัวเตา๋ จงึ บอกว่าขา้ พเจ้าแจง้ อยูว่ ่าอันเตียวคับ โกลาน้ัน คิดอ่านเอาใจออกหากท่านช้านานมา แล้วแต่ยังมิได้ที ครั้นท่านให้ยกกองทัพไปคร้ังนี้ก็ ไม่เปนใจทาการแกล้งให้เสียทีแกโ่ จโฉ อ้วนเสยี้ วได้ ฟังดังนั้นเชื่อถือว่าจริง มีใจโกรธอยู่เปนอันมาก จึง ให้ทหารตามไปหาตัวเตียวคับโกลากลับมาหวังจะ กวั เต๋า (Guo Tu) ทาโทษ ทหารรับคาอ้วนเส้ยี วแล้วกล็ าไป www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๗ ๕๗๕ กัวเต๋าเห็นอ้วนเสี้ยวเช่ือฟังแล้วก็ กลับมา แล้วก็สั่งคนสนิธให้รีบไปบอกกับ เตียวคับโกลาก่อนว่า บัดน้ีอ้วนเส้ียวโกรธวา่ ไปทาการให้เสียที จะให้หาตัวมาฆ่าเสีย คนใช้กัวเต๋าก็รีบออกไปบอกเน้ือความแก่ เตียวคับโกลาทุกประการ เตียวคับโกลารู้ ดังนั้นยังคิดอ่านกันอยู่ พอทหารอ้วนเส้ียว มาบอกว่า อ้วนเส้ียวให้หากลับไป เตียวคับ โกลาจึงถามว่าซึ่งอ้วนเส้ียวให้มาหาเราให้เร่งกลบั ไปน้นั ด้วยเหตุประการใด ตัวยังรู้บ้างหรอื ไม่ ทหาร จึงบอกวา่ ไมแ่ จง้ โกลาก็โกรธชกั กระบ่ีออกฟนั ทหารน้ันตาย เตยี วคับเหน็ ดังน้ันก็ตกใจ จึงถามโกลาว่าเหตุใดทา่ นจึงฆา่ ทหารอ้วนเสีย้ วเสยี ฉนี้ โกลาจึงว่า อันน้าใจอ้วนเสี้ยวน้ันมิได้เลี้ยงคนสัตย์ซ่ือโดยปรกติ มักเช่ือฟังคาคนชั่วยุยง ซ่ึงให้มาหาเราทั้งสองไป บัดนี้ ก็จะฆ่าเสียเหมือนคาคนใช้กัวเต๋ามาบอก ถึงมาทว่าครั้งน้ีจะรอดชีวิตอยู่ นานไปก็จะตายด้วย ฝีมือทหารแลความคิดโจโฉ บัดน้ีเราจะชวนกันไปอยู่คา่ ยโจโฉ ทาราชการอาสาจึงจะมีความสขุ สบื ไป เตียวคับเห็นชอบด้วย จึงพาทหารทั้งปวงไป ณ ค่ายโจโฉ แล้วบอกแก่ทหารโจโฉว่า เราท้ังสองชื่อว่า เตียวคบั โกลา สมัคเข้ามาจะทาราชการดว้ ยมหาอปุ ราช ทหารจึงเอาเนอ้ื ความเข้าไปบอกแกโ่ จโฉ แฮหัวตุ้นได้ฟังดังน้ันจึงว่าแก่โจโฉว่า อันเตียวคับกับโกลาน้ันเปนทหารเอกของอ้วนเสี้ยว บัดน้ีท่านกับอ้วนเส้ียวทาสงครามขับเค่ียวกันอยู่ ซึ่งเตียวคับกับโกลาจะสมัคเข้ามาทาราชการอย่ดู ว้ ย ท่านนั้น ข้าพเจ้าเห็นว่าจะเปนกลอุบาย ท่านอย่าเพ่อไว้ใจก่อน โจโฉจึงตอบว่า ท่านว่าท้ังนี้ก็ชอบอยู่ ซ่ึงโกลากับเตียวคับจะทาเปนกลศึกมาประการ ใดเรากพ็ อจะร้ถู ึง จะกลวั อะไรแก่ความคดิ เพียง น้ี ถ้าอยู่ด้วยเราโดยสุจริต เราก็จะเล้ียงตาม ปรกติ แล้วให้ทหารออกไปหาตัวเตียวคับโกลา เข้ามา เตียวคับโกลาคานับโจโฉแล้ว จึงเล่า เนื้อความแต่หลังซ่ึงอยู่ด้วยอ้วนเสี้ยวน้ันให้ฟัง ทุกประการ บัดน้ีข้าพเจ้าอยู่ด้วยไม่ได้จึงพากัน หนีมา จะขออยเู่ ปนทหารท่าน สามก๊กวิทยา

๕๗๖ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๗ ๕๗๗ โจโฉได้ฟังดังน้ัน จึงแกล้งยกย่อง เตียวคับโกลาว่า อ้วนเสี้ยวน้ันก็มีทหารเปน อันมาก ถ้าฟังคาท่านท้ังสองก็จะไม่เสีย สเบียงอาหาร แลการทั้งปวงก็จะสาเร็จ โดยง่าย หากบุญเรามากจึงพเอิญให้ อว้ นเสย้ี วไมเ่ ช่ือฟังทา่ น ซ่ึงเราได้ทา่ นทัง้ สอง มาไว้ จะทาการศึกกับอ้วนเสี้ยวสืบไป ก็จะ สาเร็จเพราะสติปัญญาแลฝีมือท่านท้ังสอง แลว้ โจโฉก็ตง้ั ใหเ้ ตยี วคบั โกลาเปนนายทหาร เตียวคบั โกลาเห็นโจโฉเล้ียงดูเปนปรกติก็มีความยินดเี ปน อันมาก แล้วว่าแก่โจโฉว่า ท่านจะยกทัพไปรบกับอ้วนเส้ียวเมื่อใด ข้าพเจ้าจะขออาสาเปนทัพหน้าไป ทุกคร้ัง ขณะนั้นทหารในกองทัพอ้วนเส้ียวรู้ว่า เขาฮิวเตียวคับโกลาไปอยู่ด้วยโจโฉ ทั้งสเบียงอาหาร ตาบลอวั เจ๋านั้นเพลงิ กไ็ หมเ้ สยี ส้นิ ก็ชวนกันเสียนา้ ใจ คิดอิดโรยยอ่ ทอ้ อย่ทู กุ คน ฝ่ายเขาฮิวจึงว่าแก่โจโฉว่า บัดนี้ศึกได้ทีอยู่แล้ว ขอให้ท่านยกกองทัพไปรบอ้วนเสี้ยว โจโฉ เห็นชอบด้วย ก็กะเกณฑ์ทหารให้เตียวคับโกลายกไปปล้นค่ายอ้วนเส้ียว คร้ันเวลาประมาณสองยาม เศษ เตียวคับโกลาก็คุมทหารยกไปปล้นค่ายอ้วนเส้ียว ๆ ก็ให้ทหารออกรบพุ่งป้องกันไว้เปนสามารถ เตยี วคับโกลาฆ่าฟันทหารอ้วนเส้ยี วล้มตายเปนอนั มาก ครนั้ เวลารงุ่ เช้าเตียวคบั โกลากพ็ าทหารกลบั มา แจ้งเน้อื ความแก่โจโฉตามซง่ึ รบ พ่งุ กนั นน้ั ทกุ ประการ โจโฉกม็ คี วามยนิ ดี ซุนฮกจึงว่าแก่โจโฉว่า อันทหารในกองทัพอ้วนเส้ียวน้ัน เห็นจะอิดโรยระส่าระสายอยู่แล้ว ขอให้แต่งทหารไปพูดจาเปนคาเล่าลือว่า บัดนี้ท่านให้ยกกองทัพไปตีเมืองเงียบกุ๋น ซ่ึงส่งสเบียง อ้วนเสยี้ วกองหน่ึงไปตงั้ สกัดตาบลลหิ ยง ต้นทางจะไปเมอื งกจิ ิ๋วนน้ั กองหนึง่ ถ้ากิตติศพั ท์รถู้ ึงอว้ นเส้ยี ว ดังน้ี อ้วนเส้ียวก็จะแบ่งทหารไปช่วยเมือง เงียบกุ๋นกองหน่ึง ไปตีทัพซึ่งต้ังสกัดทางอยู่น้ัน กองหน่ึง ทหารอ้วนเสี้ยวก็จะเบาบางลง ท่านจึง คุมทหารเข้าโจมตีเอาค่ายอ้วนเส้ียวเห็นจะแตก ไปเปนมั่นคง โจโฉเหน็ ชอบด้วย จึงจัดทหารให้ไป เที่ยวพูดจาแก่ชาวบ้านนอกทุกแห่งทุกตาบลตาม คาซนุ ฮกว่า สามก๊กวิทยา

๕๗๘ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายทหารอ้วนเส้ียวรู้กิตติศัพท์เล่ืองลือดังนั้น ก็เอาเนื้อความไปบอกแก่อ้วนเส้ียว ๆ แจ้ง ดังนั้นก็ตกใจ จึงให้อ้วนซงผู้บุตรคุมทหารห้าหมื่นรีบไปช่วยรักษาเมืองเงียบกุ๋น อย่าให้เสียสเบียง อาหารได้ แลว้ ใหซ้ นิ เบง้ คุมทหารห้าหมน่ื ยกไปตกี องทัพซ่งึ ไปตัง้ สกัดอยตู่ าบลลิหยง อว้ นซงกบั ซนิ เบ้ง กค็ มุ ทหารคนละห้าหมนื่ ยกแยกกันไป อว้ นซง (Yuan Shang) อว้ นถา (Yuan Tan) ฝ่ายโจโฉรู้กิตติศัพท์ดังน้ัน ก็จัดแจงทหารยกแยกเปนแปดกองเข้าตีค่ายอ้วนเส้ียว แลเหล่า ทหารอ้วนเสยี้ วน้ันยอ่ ทอ้ ไม่เปนใจทจ่ี ะรบพุ่ง ดว้ ยกลวั อานาจโจโฉนนั้ เปนอนั มาก อ้วนเส้ยี วเหน็ ดงั น้ัน ก็ตกใจไม่ทันใส่เกราะจึงพาอ้วนถาผู้บุตรแลทหารประมาณ แปดร้อยเศษ ทิ้งค่ายแลตราสาหรับท่ีกับ ทรพั ย์สิง่ ของเสีย รีบฝา่ หนอี อกข้ามแมน่ ้าฮองโหไป ในขณะน้ันทหารโจโฉฆ่าฟันทหารอ้วนเส้ียวล้มตายเปนอันมาก แต่เตียวเลี้ยวเคาทูกับอิก๋ิม ซิหลง ขับม้าคุมทหารไล่อ้วนเส้ียวไปถึงริมฝั่ง คร้ันเห็นอ้วนเส้ียวข้ามแม่น้าไปแล้วก็พากันกลับมา จึงเข้าไปเก็บเอาทรัพย์สิ่งสินของอ้วนเสี้ยวนั้นมาให้แก่โจโฉ ๆ จึงเอาเงินทองเส้ือผ้าน้ันแจกทหาร ทั้งปวงตามสมควร แลนายทหารสบิ คน กเ็ อาหนังสอื ซึง่ ไดม้ าแต่ค่ายอ้วนเสย้ี วน้ันใหแ้ กโ่ จโฉ ๆ รบั เอา หนังสือน้ันมาอ่านดูเปนใจความว่า ข้าพเจ้านายทหารเปนหลายคน ซึ่งมาในกองทัพโจโฉนี้ขอคานับ มาถึงอ้วนเสี้ยว ถ้าโจโฉเสียทีแก่ท่าน ข้าพเจ้าท้ังนี้จะขอชีวิตไว้ ที่ปรึกษาแลทหารทั้งปวง แจ้งในหนังสือดงั นน้ั จึงว่าแก่โจโฉว่า ขอให้ท่านพิจารณาเอาตวั ผู้ผิด ซึ่งลอบให้หนงั สอื ไปแก่อ้วนเสยี้ ว ใหจ้ งได้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๗ ๕๗๙ โจโฉแจ้งดังนั้นก็นึกแต่ในใจว่า ถ้า พิจารณาตามหนังสือน้ีก็จะได้ตัวอยู่ แต่บันดา ผู้ผิดน้ัน ก็จะแกล้งซัดผู้ซึ่งมิได้รู้เห็น ทหารทั้ง ปวงก็จะพลอยช้าชอกวุ่นวายไป แล้วว่าซ่ึงเรา จะพิจารณานั้นไม่ควร ด้วยนายทหารท้ังน้ีจะ ได้คิดร้ายต่อเรานั้นหามิได้ หากเกรงว่าอ้วน เสี้ยวนั้นมีทหารมากกว่า เกลือกเราจะเพลี่ยง พล้า จึงว่ากล่าวไปแก่อ้วนเสี้ยวหวังจะฝากตัว ไว้ มาทว่าจะพิจารณาได้ตัวแล้ว ซ่ึงจะลงโทษเขาน้ันไม่ได้ ถ้าตัวเราเมื่ออยู่หว่างศึกนั้น ก็ปิ้มจะรักษา ตัวไม่รอด แล้วโจโฉก็เอาหนงั สือเผาไฟเสีย สามก๊กวิทยา