สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ 05

ตอนท่ี ๕ ๙๓ ฝ่าย ทหารฮัวหยงท่ีเหลือตายน้ัน ก็ชวนกันกลับไปณด่านกิสุยก๋วน จึงบอก เนื้อความแก่ลิซก ลิซกก็บอกหนังสือไปถึง ตั๋งโต๊ะ ๆ แจ้งก็ตกใจ จึงปรึกษาแก่ลิยูลิโป้ว่า บัดน้ีฮัวหยงตายแลว้ เราจะคดิ ประการใด ลิยู จึงว่าซึ่งฮัวหยงเปนทหารเอกตายเสียฉน้ี ดังท่านเสียทหารเลวสิบหมื่นก็ไม่เท่า แลใน กองทัพซ่ึงยกมาทาการครั้งน้ี ข้าพเจ้าแจ้งวา่ อ้วนเสี้ยวเปนนายทัพใหญ่ แล้วอ้วนหงุยซึ่ง เปนอาว์อ้วนเสยี้ วน้ันเปนขนุ นางอยู่ในเมืองนี้ เกลือกว่าจะคบคิดกันเปนไส้ศึก ขอให้จับ อ้วนหงุยฆ่าเสีย ตั๋งโต๊ะเห็นชอบด้วย จึงสั่ง ลิฉุยกุยกีให้คุมทหารห้าร้อย ไปจับอ้วนหงุย กับพรรคพวกหญิงชายทั้งนั้นฆ่าเสียให้ส้ิน แล้วให้เอาสีสะไปเสียบไว้ณด่านกิสุยก๋วน ให้อ้วนเสี้ยวผู้หลานเห็น แล้วให้ลิฉุยกุยกี คุมทหารห้าหมื่นตั้งม่นั รักษาดา่ นกิสยุ ก๋วนไว้ ใหจ้ งได้ ลิฉยุ กยุ กีก็คมุ ทหารไปทาตามตง๋ั โต๊ะสัง่ ฝ่ายต๋ังโต๊ะกับลิยูลิโป้หวนเตียวเตียวเจ้คุมทหารสิบห้าหม่ืน ยกไปรักษาด่านเฮาโลก๋วน ซึ่ง ใกล้เมอื งลกเอยี๋ งทางประมาณห้ารอ้ ยเส้น แล้วตั๋งโตะ๊ ให้ลิโปค้ ุมทหารสามหมื่น ออกไปตั้งค่ายใหญ่อยู่ นอกกาแพงดา่ น มา้ ใช้เหน็ ดังนนั้ จึงเอาเนื้อความไปแจง้ แกอ่ ว้ นเสย้ี ว ๆ จึงปรกึ ษาแกห่ วั เมอื งทงั้ ปวงว่า ตั๋งโตะ๊ ยกออกมาตงั้ อยดู่ า่ นเฮาโลกว๋ นนเ้ี ราจะคดิ ประการใด โจโฉจงึ วา่ ซงึ่ ตั๋งโตะ๊ ยกออกมาต้งั อยู่ ณ ดา่ นนน้ั หวังจะสกดั ต้นทางไว้ เราจาจะแบ่งเอานายทพั นายกองท้งั ปวงคนละครงึ่ ยกไปตีอยา่ ใหต้ ๋งั โต๊ะตั้งอยไู่ ด้ สามกก๊ วิทยา

๙๔ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) อ้วนเส้ียวเห็นชอบด้วย จึงให้อองของหน่ึง เตียวเมาหนึ่ง เปาส้ินหน่ึง อ้วนอุ๋ยหน่ึง ขงเล่งหนึ่ง เตียวเอ๋ียงหน่ึง โตเก๋ียมหนึ่ง กองซุนจ้านหนึ่ง คุมทหารซึ่งเกณฑ์คนละครึ่งน้ันก็ยกไป แล้วให้โจโฉ เปนกองสอดแนม ให้เอาขา่ วดีแลร้ายมาแจ้ง ขณะนัน้ อองของคุมทหารไปถึงดา่ นเฮาโลกว๋ นกอ่ น ฝ่ายลิโป้รู้ก็ยกทหารเอกสามพันออกมาจะรบอองของ ๆ จึงให้พลต้ังเปนหน้ากระดาน แล้วขับม้าขึ้นไปที่หน้าทหารท้ังปวง แลไปเห็นลิโป้แต่งตัวโอ่โถงในกระบวรสงครามแล้วถือทวนขี่ม้า อองของจงึ คิดวา่ ลิโป้รูปรา่ งเปนทหารขม่ี า้ ก็สมตวั อองของจงึ ถามแก่ทหารทั้งปวงวา่ ผู้ใดจะอาสาออก รบด้วยลิโปไ้ ด้ หองหยกทหารเอกอองของจึงรับอาสาแลว้ ขม่ี ้าถือทวนออกรบด้วยลิโป้ไดห้ ้าเพลง ลิโป้ เอาทวนแทงหองหยกตกม้าตาย แล้วลิโป้กับทหารทั้งน้ันราทวนขับม้าไล่แทงตลุมบอน ทหารอองของ ลม้ ตายแตกตนื่ ไป พอเตยี วเมาอว้ นอุ๋ยสองกองนยี้ กมาเห็นอองของแตกมา ก็ขบั ทหารหนนุ เข้าไป ลโิ ป้ เห็นทัพหนุนมาเปนอันมากก็ยกทหารกลับเข้าค่าย ฝ่ายอองของกับเตียวเมาอ้วนอุ๋ยเห็นดังนั้น ก็ยก ทหารถอยมาตง้ั มั่นอย่ใู กล้ค่ายลิโป้ประมาณสามสิบเสน้ อองของตรวจพลดูกร็ ู้วา่ เสยี ทหารเปนอนั มาก www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕ ๙๕ ขณะนน้ั นายทพั ท้ังห้ากองกม็ าถึงจึงตั้งค่ายมนั่ อยู่ดว้ ยกัน คร้ันเวลาร่งุ เช้านายทพั ทงั้ แปดคน จึงปรึกษากันว่า ลิโป้มีกาลังหา้ วหาญ เราจะเหน็ ผูใ้ ดซ่งึ มีฝีมอื ไปรบดว้ ยลโิ ป้ได้ เมื่อปรึกษายังมิทนั ตก ลงกัน พอม้าใช้มาบอกว่าลโิ ป้ยกมาตั้งอยู่หน้าค่าย นายทัพทั้งแปดคนได้ฟังนั้นก็ข้ึนดบู นหอคอย เห็น เหล่าทหารลโิ ป้เต้นราคนองโห่รอ้ งกาเริบเปนอันมาก ขณะนั้นทหารเตยี วเอี๋ยงช่ือบอกสนุ้ ขี่ม้าราทวน ออกไปสู้กับลิโป้ ๆ แทงถูกบอกสุ้นตกม้าตาย นายทัพท้ังแปดคนเห็นก็ตกใจ แลบู๋อันก๊กทหารขงเล่ง จึงข่ีม้าถือกระบองเหล็กใหญ่ออกไปจะสู้กับลิโป้ ๆ เห็นก็ขับม้าเข้ารบได้สิบสองเพลง ลิโป้หวดด้วย ทวนถูกมือบู๋อันก๊กขาด กระบองเหล็กกระเด็นไปจึงขับม้าหนี นายทัพท้ังแปดคนเห็นก็ลงจากหอคอย แลว้ ก็ขับทหารท้งั ปวงออกช่วยรบป้องกัน บู๋อนั กก๊ กลับเขา้ คา่ ยได้ แล้วปรึกษากนั ว่า ลโิ ป้นก้ี ารรบกลา้ หาญนกั ฝีมือกเ็ ข้มแขง ซ่ึงจะทาศึกไปด้วยนั้นเหน็ จะเอาชยั ชนะยาก ผู้ใดจะคดิ เหน็ ประการใด โจโฉจึงว่าจาจะบอกไปถึงอ้วนเสี้ยวแลนายทัพท้ังปวง ให้ปรกึ ษากันว่า ผูใ้ ดจะคดิ อา่ นกลศึก ประการใดจึงจะไดต้ วั ลโิ ป้ ถา้ ได้ตวั ลโิ ป้แลว้ กจ็ ะไดต้ วั ต๋ังโต๊ะโดยง่าย ขณะนนั้ ม้าใช้ไปบอกแกน่ ายทัพทง้ั แปดกองว่า ลิโปย้ กทหารมาตัง้ อยหู่ น้าค่าย แลนายทพั ทัง้ แปดกองจัดแจงทหารยกไปต้ังดากันอยู่ แต่กองซุนจ้านน้ันขี่ม้าถือง้าวเข้าไปรบด้วยลิโป้ได้สิบเพลง แลลิโปน้ ัน้ ขีม่ า้ มีฝีเท้าซึ่งชื่อเซ็กเธาว์ มีกาลังแลฝเี ท้า รวดเร็วนัก กองซุนจ้านนั้นสิ้นกาลังก็ขับม้าหนี ฝ่ายลิโป้ขับม้าไล่ตาม ครั้นใกล้เข้าเง้ือทวนขึ้นจะ แทง พอเตียวหุยควบม้าเข้าสกัดหนา้ ม้าลโิ ป้ไว้ แล้ว ร้องตวาดด้วยเสียงอันดัง ม้าลิโป้น้ันตกใจถอยหลัง ซุดออกไปเปนหลายก้าว เตียวหุยจึงร้องด่าว่า อ้ายลูกสามพ่อ กูจะมารบกับมึง เหตุใดมึงจึงชักม้า ถอยไป ลโิ ปไ้ ด้ยนิ ก็โกรธ จงึ ขบั มา้ เขา้ รบกบั เตียวหุย ถึงห้าสิบเพลง ก็มิได้แพ้ชนะกัน กวนอูเห็นดังนั้น กลวั วา่ กาลังเตยี วหุยจะนอ้ ยกว่าลิโป้ จึงขบั ม้าเขา้ รบ ด้วยลิโป้ได้สามสิบเพลง เล่าป่ีจึงขับม้าถือกระบ่ีสอง เมือเข้าช่วยรบ แลม้าเลา่ ป่กี วนอเู ตยี วหุยล้อมมา้ ลิโป้ไว้เปนสามสา้ ว ลิโป้รบปอ้ งกันไวเ้ ปนสามารถแล้ว แทงเลา่ ป่ีดว้ ยทวน เล่าปเ่ี อากระบีป่ ดั ทวนเสยี แล้วขบั ม้าสอึกเขา้ ไปจะฟันลิโป้ ๆ เห็นเปนกระบวรศึก กระหนาบหนักมา จงึ ขับมา้ หนพี าทหารทง้ั ปวงเข้าในดา่ นเฮาโลก๋วน สามก๊กวิทยา

๙๖ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕ ๙๗ ฝา่ ยเลา่ ป่ีกบั กวนอเู ตยี วหยุ แลนายทัพทง้ั แปดกองก็คมุ ทหารยกเข้าไปถงึ เชิงกาแพงดา่ น ให้ ทหารเข้าหกั โหมเปนสามารถ ลโิ ปข้ ้ึนอยูบ่ นเชงิ เทนิ ก็ใหท้ หารท้งั ปวงยิงเกาทัณฑ์ ทงิ้ กอ้ นศลิ าลงไปดัง ห่าฝน นายทัพทั้งปวงเห็นจะเขา้ หกั เอามไิ ด้ กย็ กทหารกลับมาณคา่ ย แล้วปรกึ ษากนั แต่งหนังสอื บอก ไปถงึ อว้ นเสีย้ ว ๆ แจ้งดงั นน้ั ก็มคี วามยนิ ดี จงึ ใหแ้ ตง่ หนังสือไปถึงซุนเกีย๋ นวา่ ใหเ้ รง่ ยกทหารเข้าตีดา่ น กสิ ยุ ก๋วนให้จงได้ ฝ่ายซุนเก๋ียนครั้งแจ้งในหนังสือน้ันแล้ว ก็รู้ข่าวว่ามีผู้ยุยงอ้วนสุดมิให้เอาสเบียงมาส่ง จึงให้ ทหารทั้งปวงรักษาค่ายอยู่ แล้วพาเทียเภากับอุยกายไปหาอ้วนสุด ซ่ึงเปนกองลาเลียงณค่าย ซุนเก๋ียนจึงว่าแก่อว้ นสดุ ว่า ตั๋งโต๊ะทาการหยาบช้าต้งั ตัวเปนใหญ่ใช่จะทาสิง่ ใดให้เราขัดเคืองก็หามไิ ด้ ซ่ึงเราจะมาทาการดว้ ยอ้วนเสย้ี วครั้งนี้ก็เพราะความซ่ือตรงตอ่ แผน่ ดนิ แล้วจะคิดแกแ้ ค้นต๋งั โตะ๊ ซึ่งฆ่า อ้วนหงุยอาว์ทา่ นเสยี น้ัน อุตส่าห์ทรมานเอากายเข้าสู้ลูกเกาทัณฑแ์ ลอาวุธทงั้ ปวงมิไดค้ ิดชีวิต เรากใ็ ห้ บอกมาขอสเบียง เปนไฉนท่านจึงฟังคาคนยุยงมิให้เอาสเบียงไปส่ง ทหารในกองทัพเราจึงอดหยาก อิดโรยกาลังจนเสยี ทีแก่ข้าศึก แลอ้วนสุดได้ยนิ ดังน้ันก็มีความลอายนัก จึงให้เอาตัวทหารซ่ึงยุงยงมใิ ห้ ส่งสเบียงน้ันมาฆ่าเสียต่อหน้าซุนเกีย๋ น สามกก๊ วิทยา

๙๘ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายม้าใช้อยู่ ณ ค่ายซุนเก๋ียนมาบอก ซนุ เซก็ (Sun Ce) แก่ซุนเกี๋ยนว่า บัดนี้ลิฉุยขี่ม้าออกมาจากค่าย กิสุยก๋วนว่าจะมาหาท่าน ซุนเกี๋ยนได้ฟังก็ลา อ้วนสดุ กลับมา ณ คา่ ย จึงใหห้ าลฉิ ุยเขา้ มาถาม ว่า ท่านมานี้ด้วยกิจธุระส่ิงใด ลิฉุยจึงบอกว่า มหาอุปราชให้เรามา ว่าแต่บันดาหัวเมืองซงึ่ คบ คิดกนั มาทาการท้ังนี้ มหาอุปราชจะได้ยอ่ ทอ้ ตอ่ ผู้ใดนั้นหามิได้ คิดจะให้ฆ่าเสียจงส้ิน บัดน้ีมี ความเมตตาแต่ท่านผู้เดียวจะพลอยตายเสีย ด้วยเขา คร้ันจะให้ผใู้ ดมาเจรจาด้วยประการใด ท่านก็จะเข้าใจว่าให้มาเกลีย้ กล่อม มหาอุปราช จะยกลูกสาวให้ซุนเซ็กผู้บุตรท่าน จะได้เปน ไมตรกี ันสบื ไป ฝ่ายซุนเก๋ียนได้ฟังดังน้ันจึงตวาดเอา แล้วว่าตั๋งโต๊ะนั้นเปนขบถแผ่นดินร้อนทุกเส้นหญ้า เราคิดอ่านกับหัวเมืองท้ังปวงยกมาทาการ หวังจะฆ่าตั๋งโต๊ะเสียให้ส้ินทั้งเจ็ดชั่วโคตร อาณาประชา ราษฎรทั้งปวงจะได้อยู่เย็นเปนสุข ซึ่งต๋ังโต๊ะจะเอาลูกสาวมายกให้เปนภรรยาซุนเซก็ ผู้บุตรเรา ซ่ึงเรา จะเปนเก่ียวดองด้วยต๋ังโต๊ะศัตรรู าชสมบัตนิ ้ัน เรามีความลอายนัก แลโทษซ่ึงท่านออกมาเกล้ียกล่อม เราน้ัน เราจะยกไวค้ ร้งั หนึง่ ท่านจงเรง่ กลบั เขา้ ไปชกั ชวนทหารท้ังปวงให้เปนใจดว้ ยเรา เปิดประตดู ่าน ออกไว้รับเถิด แล้วเราจะยกทหารเข้า ไปจับตั๋งโต๊ะฆ่าเสีย ถ้าท่านกับทหาร ท้ังปวงมิทาตามดังน้ี เรายกเข้าหักเอา เมืองได้ก็จะให้ฆ่าเสียจงสิ้น ลิฉุยได้ฟัง ก็ตกใจกลัว ก็ลาซุนเก๋ียนรีบกลับเข้า ไปบอกแก่ตั๋งโต๊ะ ต๋ังโต๊ะแจ้งดังนั้นก็ โกรธ จึงปรึกษาแก่ลิยูว่า ซึ่งเกลี้ย กล่อมซุนเก๋ียนมิลงใจด้วยเราน้ันลยิ จู ะ คิดประการใด www.samkok911.com

ตอนที่ ๕ ๙๙ ฝ่ายลิยูจึงว่าซึ่งลิโป้เสียทีมา บัดน้ี เห็นทหารทั้งปวงชักย่อท้อลง ขอให้ท่านยกทหารกลับข้ึนไปเมือง หลวงก่อน แล้วเชิญเสด็จพระเจ้า เห้ียนเต้ไปต้ังอยู่เมืองเตียงฮัน ด้วย ข้าพเจ้าได้ยินเด็กชาวเมืองทาเพลงว่า “ตังเทาอิดโกฮัน ไซเทาอิดโกฮัน หลกเจ้าหยิบเตียงฮันห้องโกบ่อชูลัน” แปลภาษาไทยว่า ตวันตกก็มีเมือง เตียนฮันเมืองหน่ึง ตวันออกก็มีเมือง ถ้ากวางวิ่งเขา้ ไปในเมอื งเตียงฮันแลว้ ก็ หาภัยอันตรายมิได้ แลข้าพเจ้าคิดดูใน คาเด็กนั้น เห็นว่าแต่ก่อนพระเจ้าฮั่น โ ก โ จ ไ ด้ ส ร้ า ง เ มื อ ง เ ตี ย ง ฮั น พระมหากษัตริยไ์ ด้เสวยราชยต์ อ่ ๆ กัน มาถึงสิบสองพระองค์ ฝ่ายพระเจ้า ต๋ังโตะ๊ (Dong Zhuo) ฮั่งกองบู๊ได้สร้างเมืองลกเอี๋ยงเปนฝ่าย ตวันออก พระมหากษัตรยิ ์ไดเ้ สวยราชย์ต่อมา ๆ จนถึงพระเจ้าเหีย้ นเตน้ ี้กไ็ ด้สิบสองพระองค์ ข้าพเจา้ คิดเห็นว่าเชื้อพระวงศ์พระเจ้าฮัน่ กองบูจ๊ ะสญู เสยี ครัง้ น้ีแล้ว ราชสมบัติน้ันเห็นจะได้แก่ท่านเปนม่นั คง ถ้าท่านได้ไปสร้างเมืองอยู่ ณ เมืองเตียงฮันก็จะหาอันตรายมิได้ ดุจคาเด็กทาเพลงเปนศุภนิมิตน้ัน ต๋ังโต๊ะได้ฟังดังน้ันมีความยินดีนัก จึงว่าแก่ลิยูว่า ซ่ึงท่านกล่าวมาเราพึ่งแจ้งบัดนี้ แล้วก็ยกกองทัพ กลบั ไปเมอื งหลวง ครน้ั เวลารุง่ เช้าต๋ังโต๊ะจงึ ใหข้ ุนนางผู้ใหญผ่ นู้ ้อยเขา้ มาพรอ้ มกนั ใน ที่เฝา้ แลว้ วา่ เราดูในตารา เห็นชาตาเมืองลกเอี๋ยงน้ีเห็นเปนฝ่ายตวันออกจะร่วงโรยสญู เสีย แล้ว ฝ่ายเมืองตวันตกจะวัฒนาการ เจริญรงุ่ เรอื งไปภายหน้า เราจะเชิญเสดจ็ พระเจ้าเหยี้ นเตไ้ ปสรา้ งเมอื งอยู่ ณ เมืองเตียงฮัน ให้ขุนนาง ผูใ้ หญผ่ ู้นอ้ ยทั้งปวงพากันอพยพไปต้งั อยู่ด้วย สามก๊กวิทยา

๑๐๐ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายเอียวปิวจึงว่า อันเมืองลกเอี๋ยงน้ี พระเจ้าฮั่นกองบู๊สร้างเมืองส่ังสมราชสมบัตมิ าเปนช้า นานถึงสิบสองพระองค์ แล้ว แลท่านจะให้ทิ้งเมืองลกเอี๋ยงเสีย แลจะไปต้ังเมืองเตียงฮันนั้น ข้าพเจ้า เห็นว่าบา้ นเมืองยังมสิ งบ อาณาประชาราษฎรจะได้ความเดอื ดร้อนนัก อนั คาโบราณกลา่ วไวว้ า่ อปุ มา ดังเรือน ถ้าจะรื้อลงน้ันง่าย ซึ่งจะปลูกสร้างน้ันยากนัก ถ้าไม่ฟังข้าพเจ้า จะขืนยกไปตั้งอยู่ ณ เมือง เตียงฮันน้ัน เห็นราษฎรท้ังปวงจะแตกต่ืนไป กว่าจะเกล้ียกล่อมซ่องสุมเข้าได้ก็ยากนัก ซึ่งข้าพเจ้าว่า ท้ังน้ขี อท่านดารหิ ์ดูจงควร ตั๋งโต๊ะได้ฟังดังน้ันก็โกรธ จึงว่าตัวเราเปน มหาอุปราช จะสั่งข้อราชการสิ่งใดก็เปนสิทธิ เราดู ตาราเห็นว่าดีแลร้ายแล้วจึงส่ัง แลตัวบังอาจขัดไว้ฉน้ี ไม่ชอบ ต๋งั โตะ๊ (Dong Zhuo) อุยอ๋วนจึงว่าแก่ต๋ังโต๊ะว่า ซ่ึงเอียวปิว ทัดทานนั้นชอบอยู่ เหมือนครั้งอองมังเปนขบถ ชิงเอา ราชสมบัติแล้วเผาเมืองเสีย แล้วเมืองนั้นก็ยังเปนป่า อยู่ ซึ่งท่านจะละเมืองนี้เสีย จะไปเอาป่าเปนเมืองน้ัน ข้าพเจา้ เหน็ ไม่ควร ตั๋งโต๊ะจึงตอบว่าเราเห็นข้างฝ่ายตวันออกนี้เกิดจลาจล โจรทาอันตรายต่าง ๆ มาเปนหลาย ครั้ง แลเมืองเตียงฮันก็เปนเมืองหลวงอยแู่ ต่กอ่ น เราเห็นภูมิลาเนาชอบกลอยู่ แล้วก็มีภูเขาแลศลิ าซง่ึ จะทาการเมอื งน้ันใกล้ ทาเดอื นหนึ่งก็สาเร็จการ จะไดเ้ ปนสขุ ดว้ ยกนั แลขุนนางทง้ั ปวงอย่าได้ขดั ขวาง สบื ไปเลย ฝ่ายซนุ ซองจึงหา้ มตัง๋ โตะ๊ ดงั คาอุยอว๋ น ตัง๋ โต๊ะจงึ ตอบวา่ เราจะทานุบารุงราชสมบัตินเี้ ปนการ ใหญ่หลวง อปุ มาเหมอื นโค่นต้นไมท้ าไร่ จะคิดเสยี ดายตน้ ไม้อยู่แลว้ กไ็ มไ่ ดเ้ ขา้ กนิ แลว้ ต๋ังโตะ๊ จงึ ให้ถอด เอียวปิวอุยอ๋วนซุนซองออกเสียจากท่ีขุนนาง ต๋ังโต๊ะก็ขึ้นเกวียนจะไปท่ีอยู่ ครั้นออกมานอกประตูวัง พบเอียวปีกับเหงาเค่งเข้ามาคานับอย่ตู รงหน้าเกวียน ต๋ังโต๊ะจึงถามว่าท่านท้ังสองจะว่าราชการส่ิงใด กับเราหรือ เอียวปีกับเหงาเคง่ จึงวา่ ข้าพเจา้ ไปได้ยินกติ ติศพั ท์ว่า ท่านจะเทเมืองนไี้ ปสร้างอยู่ ณ เมือง เตียงฮัน ขา้ พเจา้ เหน็ ไมค่ วรจึงเขา้ มาหวงั วา่ จะห้ามทา่ น ตง๋ั โตะ๊ ไดฟ้ งั ดงั นั้นกโ็ กรธ จึงวา่ ตวั ท่านทง้ั สอง www.samkok911.com

ตอนที่ ๕ ๑๐๑ แต่ก่อนนั้นไดว้ า่ กล่าวให้เราต้ังอ้วนเสยี้ วเปนเจา้ เมอื งเราก็ทาตาม บดั นี้อว้ นเสีย้ วกลับมาทาร้ายแก่เรา แลตัวทั้งสองคนนี้คบคิดเปนสายสนกลนัยกับอ้วนเส้ียวเปนม่ันคง แล้วจึงสั่งบู๋ซูให้เอาเอียวปีกับเหงา เคง่ ไปฆา่ เสีย แล้วต๋งั โต๊ะก็ไปถึงทอ่ี ยู่ จึงส่งั กาหนดวันซึง่ จะยกไปต้ังอยู่ ณ เมืองเตียงฮัน ฝ่ายลิยูจึงว่าซ่ึงท่าน จะยกไปสรา้ งเมืองนั้น อาหารแล เงินทองในท้องพระคลังยังมีอยู่ น้อยเหน็ จะไมพ่ อทาการ ในเมอื ง ลกเอี๋ยงน้ีผู้ซึ่งเปนเศรษฐีพ่อค้า ย่อมมีเงินทองเข้าของเปนอัน มาก ขอให้ท่านไปริบเอามาเข้า ท้องพระคลัง จึงจะได้เอาไปทา การสดวก อนึ่งแต่บันดาพรรค พวกอ้วนเสี้ยว ซึ่งอยู่ในเมือง หลวงก็มีอยู่เปนอันมาก ขอให้ท่านจับฆ่าเสียให้สิ้น แล้วริบเอาทรัพย์ส่ิงสินมาเข้าท้องพระคลังไว้ ต๋ังโต๊ะเห็นชอบด้วย จึงจัดทหารห้าพันไปเที่ยวริบอาณาประชาราษฎร ซ่ึงมีเงินทองแลพรรคพวก อ้วนเส้ียวจับเอาตัวมาแลว้ มัดไว้ จึงให้เอาธงปักไว้บนสีสะเขียนอักษรสองตัวว่าเปนขบถ แล้วก็เอาไป ฆ่าเสีย แลริบเอาเงินทองมาให้ต๋ังโต๊ะเปนอันมาก แล้วต๋ังโต๊ะจึงให้ลิฉุยกุยกีขับต้อนอาณ า ประชาราษฎรในเมืองลกเอี๋ยง ไปตั้งอยู่ ณ เมอื งเตียงฮันใหส้ ิ้นเชงิ ขณะนั้นลิกุยกุยกีก็ต้อนอาณาประชาราษฎรไป แลคนท้ังหญิงทั้งชายเด็กเล็กได้ประมาณ หกร้อยเจ็ดร้อยหมื่น แลทหารต๋ังโต๊ะ อพยพเปนกอง ๆ อาณาประชาราษฎร เหยียบกันตายเปนอันมาก เหล่าทหารก็เข้า ช่วงชิงเอาทรัพย์ส่ิงสินของราษฎร แล้วฉุด ลากภรรยาของชาวเมือง แลลูกสาวซึ่งพ่อแม่ พี่น้องไปด้วยมาทาอันตราย บันดาประชา ร า ษ ฎ ร ไ ด้ ค ว า ม เ ดื อ ด ร้ อ น เ ป น อั น ม า ก เสยี งร้องไหอ้ งึ คนึงไป สามก๊กวิทยา

๑๐๒ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายตั๋งโต๊ะเตรียมการท้ังปวง พร้อม ก็ให้ทหารเอาเพลิงจุดในเมือง ลกเอี๋ยงไหมส้ ้นิ แล้วให้ลิโป้คมุ ทหารไปขดุ ศ พ พ ร ะ ม ห า ก ษั ต ริ ย์ ซ่ึ ง ฝั ง ไ ว้ แ ต่ ก่ อ น ต่อ ๆ มา แล้วให้เก็บเอาทรัพย์ส่ิงของซ่ึง ฝังไว้กับศพน้ัน ได้เงินทองเปนอันมาก แลทหารทั้งปวงก็ปลอมขุดเอาเงินทองซึ่ง ใส่ศพอาณาประชาราษฎรท่ีฝังไว้มาเปน อาณาประโยชน์ ต๋ังโต๊ะจึงให้ขนทรัพย์สิ่งของทั้งปวงขึ้นบันทุกเกวียนเปนหลายพันเกวียน แล้วเชิญ เสดจ็ พระเจ้าเห้ยี นเตก้ บั นกั สนมทั้งปวงพรอ้ มแล้ วให้ยกไป ขณะน้ันเตียวหงิมซึ่งออกไปตั้งอยู่ ณ ด่านกิสุยก๋วนกับฮัวหยงซ่ึงตายน้ัน แลทหารซึ่งรักษา ดา่ นเฮาโลกว๋ น ครั้นรวู้ า่ ต๋งั โต๊ะเทเมอื งลกเอ๋ียงเสีย เตยี วหงมิ จึงคุมทหารไปตามตงั๋ โต๊ะ ฝ่ายซุนเกี๋ยนคร้ันเห็นด่านกิสุยก๋วนสงัดเงียบ แลนายทัพท้ังสิบแปดหัวเมืองกับเล่าป่ีกวนอู เตียวหุย รู้ข่าวดังนั้นก็ยกทหารข้ึนไปเมืองลกเอี๋ยง เห็นเพลิงไหมอ้ ยู่สน้ิ ทั้งเมอื งมไิ ด้มีผู้คน จึงให้ทหาร เข้าดับเพลิงสงบแล้วจงึ ตงั้ ทพั อย่ใู นเมืองนนั้ โจโฉจงึ วา่ แก่อ้วนเสี้ยวว่า ต๋ังโต๊ะให้เผาเมืองเสยี แล้วยกหนี ไปขา้ งตวนั ตก แลพระเจ้าเหยี้ นเตน้ น้ั เราก็ยงั ไม่รวู้ ่าดแี ลรา้ ย ซงึ่ ตงั๋ โตะ๊ ยกไปนั้นเห็นอาณาประชาราษฎรจะได้ความเดือดร้อนนัก เปนไฉน ทา่ นมานง่ิ อยู่ฉน้ี ขอให้ยกกองทัพไปทาการ เหน็ จะจบั ต๋ังโตะ๊ ไดส้ ดวก อ้วนเส้ียวกับหัวเมืองท้ังปวงจึงตอบว่า ทหารเรายังอิดโรย โจโฉ (Cao Cao) นัก จาเราจะพักพลให้มีกาลังข้ึนก่อน จึงจะคิดการสืบไป โจโฉได้ฟัง ดังน้ันจึงคิดแต่ในใจว่า ซึ่งจะทาการใหญ่กับหัวเมืองท้ังปวงนี้ อุปมา ดังคิดกับเด็กเล้ียงโค จึงจัดทหารพรรคพวกของตัวได้ประมาณหม่ืน เศษ แลว้ พาแฮหัวตุ้นแฮหวั เอ๋ยี นโจหองโจหยินลเิ ตยี นงกั จ้นิ กับทหาร ทัง้ ปวงรีบตามตั๋งโตะ๊ ไปท้ังกลางวนั กลางคนื www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕ ๑๐๓ ฝา่ ยต๋ังโตะ๊ ครั้นยกมาถงึ เมอื งเอ๊งหยง แลซเี อง๋ ซ่ึงเปนเจา้ เมืองรขู้ ่าวก็ออกมารับต๋ังโต๊ะ ลิยจู งึ วา่ แก่ตง๋ั โต๊ะว่า ซง่ึ ยกมาจากเมืองหลวงครั้งนี้เกลอื กพวกศตั รูจะยกตามมา ฝา่ ยทัพเราจะต้านทานมทิ นั จะเสียท่วงที ขอให้ซเี อ๋งคุมทหารไปซ่มุ อยู่บนเขาใหญ่ต้นทาง ถ้ากองทพั สบิ แปดหวั เมืองยกมาตามกใ็ ห้ ซีเอ๋งออกรบ ถ้ากองทัพน้ันล่วงขึ้นมาได้รบกับทัพเราแล้ว จึงให้ซีเอ๋งออกตีกระหนาบหลัง ทัพซ่ึง ตามมากจ็ ะเสียทเี ปนมั่นคง ตั๋งโตะ๊ เห็นชอบดว้ ย จึงให้ซีเอ๋งคุมทหารยกไปซุ่มอยู่ ณ เขาต้นทาง แลว้ ให้ ลิโปก้ ับลิฉุยกยุ กคี ุมทหารลงไปเดิรเปนกระบวรทัพหลงั ลฉิ ยุ (Li Jue) กับ กุยกี (Guo Si) ฝ่ายโจโฉก็ยกทัพล่วงตามเข้าต้นทางข้ึนไป ขณะน้ันลิโป้ได้ยินเสียงร้ีพลตามอ้ืออึงมา จึงคิด ว่าลิยูนี้เปนคนมีสติปัญญา คิดสิ่งใดก็มิได้ผิด คร้ันเห็นทัพโจโฉยกมาใกล้ ลิโป้จึงให้กลบั หน้าทหารเขา้ รับไว้ โจโฉจึงขับม้าข้ึนไปหน้าทหารแล้วรอ้ งว่า อ้ายพวกขบถมึงจะพาเสดจ็ พระเจ้าเห้ียนเต้ไปแหง่ ใด ลโิ ป้ได้ยนิ ดงั นั้นก็โกรธ จงึ ร้องตอบว่าตวั มงึ เปนคนอักตญั ญู มหาอุปราชชุบเลย้ี งให้มคี วามสขุ ยังหารู้จกั คุณไม่ กลบั ทรยศทารา้ ย คร้นั ไม่สมคิดแล้วหนีไปคบกนั มาทาฉนอี้ ีกเลา่ แฮหัวตุน้ ได้ฟังดังน้นั กโ็ กรธขบั ม้าข้ึนไปรบด้วยลิโป้ได้ห้าเพลง ลิฉุยก็ขับม้าคุมทหารเข้ารบด้านทางขวา โจโฉจึงให้แฮหัวเอ๋ียนคุม ทหารเข้ารบด้วยลิฉุย แลกุยกีก็ขับม้าคุมทหารเข้ารบด้านทางซ้าย โจโฉจึงให้โจหยินคุมทหารเข้ารบ ด้วยกุยกีเปนสามารถ เสียงทหารท้ังสองฝ่ายอ้ืออึงเอิกเกริกดังแผ่นดินจะถล่ม แฮหัวตุ้นเห็นว่ากาลัง น้ันน้อยกว่าลิโป้กข็ ับมา้ หนี ฝ่ายลิโป้ก็ขับม้าไลต่ าม ฟันทหารโจโฉแตกตนื่ ลม้ ตายเปนอันมาก แลโจโฉ กับทหารซ่ึงเหลือน้ันถอยหลงั ไปถึงเขาต้นทาง พอเวลาสองยามแสงเดือนสว่าง เห็นรี้พลอิดโรยนักจึง ให้หยดุ อยูห่ ุงอาหารยังมทิ นั กิน สามกก๊ วิทยา

๑๐๔ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายซีเอ๋งซ่ึงซุ่มอยู่เห็นดังน้ัน ก็ยกทหารออกโจมตี ทหารโจโฉมิทันรู้ตัวก็ตกใจตื่นแตก กระจายไป โจโฉน้นั ก็ขึน้ ม้าหนีไปพบซีเอง๋ เขา้ ก็ตกใจ ชกั มา้ บ่ายหน้าจะหนีไปทางอ่นื ซีเอ๋งยิงเกาทณั ฑ์ ไปถูกติดไหล่โจโฉ ๆ ก็ขับม้าหนผี ่านเขาไป ฝ่ายทหารซเี อง๋ เห็นก็เอาทวนแทงถูกม้าโจโฉล้มลงแล้วเขา้ จับโจโฉไว้ ฝ่ายโจหองพอมาทันเข้าเห็นทหารซีเอ๋งจับโจโฉไว้ ก็ขับม้าเข้าไล่ฟันทหารน้ันล้มตายเปน หลายคน เหลือน้ันตกใจทิ้ง โ จ โ ฉ เ สี ย ห นี ไ ป โ จ โ ฉ ถู ก เกาทัณฑ์เจ็บปวดเปนสาหัสจึง ว่าแก่โจหองว่า ตัวเราเห็นจะ ตายเสียแล้ว ท่านเร่งไปเอา ชีวิตรอดเถิด โจหองจึงว่าท่าน ป่วยหนักอยจู่ งข้ึนขมี่ า้ ข้าพเจา้ จะเดิรรบป้องกันไป โจโฉตอบ ว่าซ่ึงท่านเดิรเทา้ จะต่อรบได้เหมอื นขม่ี ้าหรอื โจหองจึงว่าแผ่นดนิ เปนจลาจลคร้ังนี้ หาผู้ใดจะคิดทานุ บารุงไม่ หากท่านเปนต้นคิด หัวเมืองทั้งปวงจึงพลอยมาทาการด้วย ถ้าชีวิตข้าพเจ้าจะตายก็ตายเสีย เถิด ขอให้ท่านรอดอยู่จะได้คิดการบารุงแผน่ ดินสืบไป โจโฉได้ฟังดงั นั้นจงึ ว่าขอบใจท่านนกั แล้วโจโฉ ก็ข้ึนม้า โจหองจึงถอดเกราะทิ้งเสียถือง้าวเดิรตามไป คร้ันเพลาประมาณสามยามเศษก็ถึงแม่น้า อันหนึ่ง พอได้ยินเสียงทหารตามมาข้างหลัง โจโฉจึงว่าแก่โจหองว่าจะหนีไปแม่น้าก็ก้ันหน้าอยู่ ศัตรูก็ ตามมา เห็นชีวิตเราจะตายอยู่ที่นี่เปนมนั่ คง โจหองจึงว่าข้าพเจา้ จะพาท่านไปใหต้ ลอด จึงถอดเสื้อทง้ิ เสียแล้วให้โจโฉข่ี โจหองก็พาข้าม แม่น้าไปถึงฝั่ง เหล่าทหารซีเอ๋ง คร้ันมาถึงริมแม่น้า เห็นโจโฉข้าม ไปถึงฟาก ก็ชวนกันเอาเกาทัณฑ์ ยิงระดมไป ฝ่ายโจหองก็พาโจโฉ ค่อยเดิรไปได้ประมาณสามสิบเส้น พอรุ่งข้ึนจึงเขา้ หยุดพักข้างเนินเขา แห่งหน่ึง แลซีเอ๋งน้ันคุมทหารขา้ ม น้าตามไป เห็นโจโฉกับโจหองหยุด อยู่ จงึ ใหท้ หารทัง้ ปวงเขา้ ล้อมไว้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕ ๑๐๕ ฝ่ายแฮหัวตนุ้ กบั แฮหัวเอ๋ยี นคุมทหารม้าได้สิบหกสบิ เจ็ดม้า ก็ขา้ มแม่นา้ ตามโจโฉไป พอเหน็ ทหารล้อมโจโฉโจหองอยู่ จึงขับม้าผ่านหน้าซีเอ๋งเข้าไป แล้วร้องตวาดว่า พวกอ้ายขบถมึงอย่าทา อนั ตรายนายกู ซเี อ๋งไดย้ นิ กโ็ กรธจึงขับม้าเขา้ รบกับแฮหัวต้นุ ได้สบิ เพลง แฮหวั ต้นุ เอาทวนแทงถูกซีเอ๋ง ตกม้าตาย แล้วไล่ฟนั ทหารท้งั น้นั แตกกระจายไปส้นิ ขณะน้ันโจหยินกับลิเตียนงักจิ้น สามคนคุมทหารได้ประมาณสามร้อยเศษ พอมาพบแฮ หวั เอีย๋ นเข้าจงึ พากันไปหาโจโฉ ครั้นโจโฉเห็นทหารเอกคมุ ทหารเลวมาไดบ้ ้างก็คอ่ ยคลายใจขึ้น แลว้ โจ โฉกย็ กทหารไปเมืองโห้ลาย ฝ่ายหัวเมืองทั้งปวง ซึ่งอยู่ ณ เมืองลกเอ๋ียงต่างต้ังชุมรุมพักทหารอยู่ แลซุนเก๋ียนนั้นเข้าไป ต้ังชมุ นุม ณ พระทน่ี งั่ เกยี นเซยี งเตย้ี น แล้วไปดูท่ีกฎุ ์ิพระมหากษัตรยิ ์ซ่ึงตง๋ั โต๊ะให้ขดุ ขึ้นนัน้ จงึ ใหท้ หาร กลบเสียแลว้ ปลูกโรงขนึ้ จึงบอกนายทัพนายกองทั้งปวงมาจุดธูปเทียนทาสกั การบูชา แล้วต่างคนต่าง กลับไปที่ชมุ นุม ครน้ั เวลากลางคืนแสงเดอื นสวา่ ง ซุนเก๋ียนจึงถือกระบ่อี อกไปนงั่ อย่กู ลางแจ้ง จงึ แลขึ้น ไปเห็นดาวสาหรบั พระมหากษัตริย์เสรา้ หมองนัก ซุนเกี๋ยนจงึ คิดว่า คร้ังนี้พระมหากษัตริย์มไิ ด้เปนสุข อาณาประชาราษฎรจึงได้ความเดือดร้อน เพราะต๋ังโต๊ะเปนขบถต่อราชสมบัติจนเมืองนั้นเปนป่า ดาวนั้นจึงวิปริตไปดังนี้ ซุนเก๋ียนดูพลางก็น้าตาไหล แลทหารคนหนึ่งเห็นแสงประหลาท จึงช้ีบอก ซนุ เกีย๋ นวา่ ขา้ งพระท่นี ่ังฝ่ายทศิ ใต้เห็นสว่างอยู่ ซนุ เกี๋ยนแลไปดูเหน็ รศั มีประหลาทดงั น้ัน จงึ เดิรไปให้ ทหารจุดคบเพลงิ ส่องดกู ็เห็นบ่ออันหน่ึง จึงให้ทหารลงไปสักดู พบศพหญิงผู้หน่ึงก็ให้ยกข้ึนมา แลศพ สามกก๊ วิทยา

๑๐๖ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) น้ันยังสดอยู่มิได้เปื่อยพัง ราตคดผูกคออยู่จึงให้แก้ ออกดู เห็นหีบน้อยลั่นกุญแจอยู่ จึงให้คัดออกเห็น ตราหยกสี่เหลี่ยมจตุรัศดวงหน่ึงหน้าแปดนิ้ว ยอดนั้นจาหลักติดประจาเปนมังกรห้าตัวเก่ียวกัน แต่เหลี่ยมข้างหน่ึงน้ันลิอยู่เอาทองคาตีเล่ียมเข้าไว้ ตรานั้นแกะเปนอักษรว่า เทวดาประสิทธ์ิให้ ถ้าผู้ใด ได้ไว้แล้วครองราชสมบัติก็จะจาเริญพระชันสา สืบไป ซุนเกี๋ยนเห็นประหลาทจึงถามเทียเภาว่า ตราหยกน้ีจะเปนของผู้ใด เทียเภาจึงตอบว่า ตราสาหรับราชสมบัติ แลหยกซึ่งแกะตรานี้๑ ครั้งเบ๊งโหเห็นหงส์จับอยู่บนเขา ครั้นหงส์บินไปแล้ว เบง๊ โหจึงเอาก้อนศลิ าท่หี งส์จบั นัน้ มาต่อยออกจึงได้หยก แลว้ เอาไป ถวายพระเจา้ โซบอู อ๋ ง ๆ กด็ บั สญู ครนั้ พระ เจา้ จิน๋ ซอี ๋องไดเ้ สวยราชย์ จงึ ให้หาช่างมาทาเปนตราสาหรับพระมหากษัตริย์ แล้วใหห้ ลีสูจงึ แกะเปนอักษรแปดตัว คร้ังหนึ่งพระเจ้าจิ๋นซอี ๋องเสวยราชสมบัติไดย้ ี่สบิ หกปี (พ.ศ. ๒๓๑) จึงเสด็จไป ประพาสโดยทางชลมารค พอเกิดพายุหนักคล่ืนใหญ่ พระเจ้าจ๋ินซีอ๋องกลัวเรือพระท่ีนั่งจะล่ม จึงเอา ตราหยกนี้ทิ้งลงในแม่น้าพายุแลคล่นื ก็สงบไป คร้ันอยู่มาอีกแปดปี พระเจ้าจ๋ินซีอ๋องเสด็จไปประพาส โดยทางสถลมารค มีผหู้ น่งึ เอาตราหยกน้มี าถวายต่อพระหตั ถ์ แล้วผนู้ ้นั กห็ ายไป ครน้ั พระเจ้าจ๋ินซีอ๋อง เสด็จกลับเข้ามาถึงวังก็สวรรคต๒[๒] จูเอ๋งจึงเอาตราน้ีมาถวายพระเจ้าฮั่นโกโจ ครั้นอองมังเปนขบถ นางตงั ไทฮอจึงเอาตรานี้ทิ้งเอาอองสิมโซเสียมทหารอองมัง ไปถกู ผนงั ตึกเหลี่ยมนน้ั จึงลิไป แล้วให้เอา ทองคาทาเหลยี่ มตราเข้าไว้ คร้นั พระเจา้ ฮัน่ กองบไู๊ ด้ตราดวงนี้ จงึ ไดเ้ สวยราชยต์ ่อ ๆ มา ครั้นเพลิงไหม้ วั ง พ ว ก ขั น ที จึ ง พ า ห อ ง จู เ ปี ย น กั บ หองจเู หียบหนีเพลิงไป ครั้นกลับเข้ามาจึงให้ คนค้นดทู รัพย์ส่งิ ของในท้องพระคลังนั้นก็ยัง ดีอยู่ สิ้น แต่ตราหยกดวงน้ีหายไป ก็ซ่ึงท่าน มาได้ตราสาหรบั ราชการน้ี เห็นวา่ ราชสมบตั ิ จะได้แก่ท่านเปนมั่นคง ขอใหท้ า่ นยกกลบั ไป เมอื งกงั ตงั๋ จึงจะไดค้ ดิ การใหญ่สบื ไป ๑ มใี นเรอื่ งเลียดก๊ก ๒ พระเจ้าจน๋ิ อ๋องกบั พระเจ้าจน๋ิ ซอี อ๋ งองค์เดียวกัน www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕ ๑๐๗ ซุยเกย๋ี น กับ ซนุ เซ็ก Sun Jian and Sun Ce (The Ravages of Time) สามกก๊ วิทยา

๑๐๘ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายซุนเกี๋ยนได้ฟังดังนั้นก็มีความ ยินดีนัก จึงว่าพรุ่งนี้เราจะลาอ้วนเส้ียวว่า ป่วยจะกลับไป แล้วกาชับทหารท้ังปวงว่า อย่าให้บอกกล่าวแก่ผู้ใดให้ปรากฎ ในขณะ เวลากลางคืนน้ัน ทหารซุนเกี๋ยนคนหนึ่งซึ่งรู้ เห็น คิดเอาใจออกหากซุนเกี๋ยน จึงเอา เน้ือความไปบอกแก่อ้วนเสี้ยว ๆ จึงเอาตัว ทหารน้ันไว้แล้วปูนบาเหน็จให้เปนอันมาก ครั้นเวลารงุ่ เชา้ ซุนเกี๋ยนจึงไปบอกแกอ่ ้วนเสย้ี วว่า ข้าพเจา้ ป่วยจะขอลาไปอยูร่ ักษาตัว ณ เมอื งเตยี งสา อ้วนเสี้ยวหัวเราะแล้วตอบว่า ข้าพเจ้าทราบแล้วซ่ึงท่านว่าป่วยจะไปรักษาตัวน้ัน เพราะได้ตราหยก สาหรับราชสมบัติหรอื ซนุ เกีย๋ นได้ฟังดังนนั้ ทาเปนตกใจจึงถามวา่ ผใู้ ดมาแจง้ เนอื้ ความแกท่ า่ นฉน้ี อว้ นเส้ยี วจึงตอบ ว่า เราทั้งปวงคิดกันมาหวังจะล้างศัตรูราชสมบัติเสีย ซ่ึงท่านได้ตราหยกสาหรับพระมหากษัตริย์ไว้ จงเอามาให้เราซ่ึงเปนนายทัพผู้ใหญ่ ถ้าสาเร็จราชการแล้วจะได้ถวายพระเจ้าเห้ียนเต้ให้เสวยราช สมบัติสืบไป ซึ่งท่านได้ตราไว้แล้วปิดเนื้อความเสียจะพาเอาไปน้ัน ท่านคิดจะเอาราชสมบัติหรือ ซุนเกี๋ยนจึงว่าขา้ พเจ้าไมไ่ ด้ตราไว้ เปนไฉนท่านมาขืนวา่ ดังนี้เล่า อ้วนเส้ียวจงึ ตอบว่า เรารู้ว่าได้ไวเ้ ปน มั่นคง จงเร่งเอามาให้เราเสีย ถา้ มิฟงั เราก็จะวุ่นวายกันข้ึน ฝ่ายซุนเก๋ียนจึงเอามือช้ีฟ้าแล้วสาบาลว่า ถ้าข้าพเจ้าได้ตราหยกไว้แล้ว ขอให้ข้าพเจ้าตาย ด้วยสายฟ้าแลอาวุธต่าง ๆ เถิด หัวเมืองทั้งปวงจึงห้ามอ้วนเส้ียวว่า ซุนเก๋ียนสาบาลแล้วก็แล้วไปเถดิ อ้วนเสี้ยวจึงให้เอาทหารซุนเก๋ียนซ่ึงมาบอกเน้ือความนั้นออกมา แล้วจึงถามซุนเกี๋ยนว่าเม่ือท่านให้ ทหารท้ังปวงลงไปสักในบ่อนั้นได้ตราขึ้น มานี้ ทหารคนน้ีได้ไปด้วยท่านหรือไม่ ซุนเก๋ียนเห็น ท ห า ร ข อ ง ตั ว ก็ รู้ ว่ า เ อ า เ นื้ อ ค ว า ม ม า บ อ ก แ ก่ อ้วนเสี้ยว ซุนเกี๋ยนก็โกรธชักกระบ่ีออกจะฟัน ทหารคนนั้นเสีย อ้วนเสี้ยวเห็นดังนั้นจึงชักกระบ่ี ออกยืนขวางหน้าไว้แล้วว่า ถ้าตัวท่านฆ่าทหาร คนนี้เสยี เราก็จะฆา่ ตวั ท่านเสยี เหมอื นกนั www.samkok911.com

ตอนที่ ๕ ๑๐๙ ฝ่ายงันเหลียงกับบุนทวิ ทหารอ้วนเส้ียวซึ่งยืนอยู่ข้างหลงั เห็นดงั นั้นก็ ถอดกระบี่ออกไว้ ข้าง เทียเภา อยุ กาย ฮนั ต๋ง ทหารฝา่ ยซนุ เกย๋ี นก็ชักกระบ่ีออกคอยทีอยู่ ฝ่ายหัวเมืองท้ังปวงเห็นดงั น้ัน ก็ออกไปห้ามเสียท้ังสองข้างแลซุนเก๋ียนก็ข้ึนม้ากลบั มา ณ ที่ ชมุ นมุ กจ็ ัดแจงทหารทั้งปวงพร้อม แล้วจึงยกออกจากเมืองลกเอี๋ยง คร้ันอ้วนเส้ียวรู้ดังน้ันก็แต่งหนังสือบอก เน้ือความน้ันให้ม้าใช้ถือไป ถึงเล่าเปียวเจ้าเมือง เกง จ๋ิวว่า ให้เล่าเปียวคุมทหารออกสกัดรบชิงเอา ตราหยกซ่ึงซุนเกี๋ยนพาหนีไปน้ันไว้ถวาย พระเจ้า เห้ียนเต้จงได้ ครั้นเวลารุ่งเช้ากองม้าใช้ซึ่งขึ้นไป สอดแนมนั้นกลับมาบอกอ้วนเสยี้ ววา่ บดั น้ที พั โจโฉ ซึ่งยกไปตามต๋ังโต๊ะนั้น แตกไปอยู่เมืองโห้ลาย อ้วนเส้ียวแจง้ ดงั นน้ั จึงแต่งทหารให้ไปรับโจโฉมา ณ เมืองลกเอี๋ยง แล้วให้แต่งโต๊ะเชิญโจโฉกับหัวเมือง ทั้งปวงกินโต๊ะ ต่างคนถามข่าวโจโฉ ๆ ทอดใจใหญ่ แล้วว่า เดิมข้าพเจ้าคิดอ่านเกล้ียกล่อมผู้คน แลบอกไปถึงท่านทั้งปวงว่า จะทานุบารุงการ แผ่นดิน ท่านท้ังปวงเห็นด้วยจึงยกมาช่วยทาการ บัดนี้ต๋ังโต๊ะท้ิงเมืองหลวงเสีย พาพระเจ้าเหี้ยนเต้ เล่าเปยี ว (Liu Biao) แลอาณาประชาราษฎรไปข้างทิศตวันตก ข้าพเจ้า ได้ว่าให้ท่านท้ังปวงยกตามไป ท่านก็ไม่ยอม ข้าพเจ้ายกทหารตามไปได้รบพุ่งกันเปนสามารถจน ข้าพเจ้าเสียทีมาครั้งน้ี ข้าพเจ้าได้ความอัปยศนัก ท่านท้ังปวงจะคิดประการใด จงเร่งช่วยกันคิด อ้วนเสี้ยวแลหัวเมืองท้งั ปวงมไิ ดต้ อบประการใด โจโฉจงึ คดิ วา่ บันดาหวั เมืองทั้งน้ี เห็นจะคิดเอาใจออก จากกันเปนมนั่ คง ถึงจะคิดการดว้ ยสืบไปก็เหน็ จะไมต่ ลอด โจโฉโกรธจงึ ออกมาจัดแจงทหารแลว้ กย็ ก ไปเมืองเอ๊งจ๋ิว แลหัวเมืองทั้งน้ันก็กลับไปยังท่ีชุมนุม แลกองซุนจ้านจึงว่าแก่เล่าปี่กวนอูเตียวหุยว่า อว้ นเสย้ี วน้ีซึ่งจะคิดการใหญน่ ้ันไม่ได้ นานไปเหน็ จะมอี นั ตราย จะพากนั ไดค้ วามลาบากเสีย เราจงพา กนั ยกไปเมืองจะดกี ว่า เล่าปก่ี วนอเู ตียวหยุ เห็นชอบด้วยกองซุนจา้ น กย็ กทหารไปถึงเมอื งเพงงวนก้วน เลา่ ป่กี ็ลาเข้าอยู่รกั ษาเมอื งดังก่อน กองซนุ จา้ นก็ยกไปเมืองปกั เปง๋ สามกก๊ วิทยา

๑๑๐ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายเล่าต้ายขาดสเบียง จึงให้ทหารไปยืมสเบียงเตียวเมา ๆ เลา่ ตา้ ย (Liu Dai) ไม่ให้ เล่าต้ายโกรธ คร้ันเวลากลางคืนก็ยกทหารเข้าตีค่ายฆ่าเตียวเมา ตาย แลทหารเตียวเมาน้นั ก็มาเขา้ ดว้ ยเล่าตา้ ยส้ิน อว้ นเสยี้ วเห็นหัวเมือง ท้งั ปวงแกง่ แยง่ ทารา้ ยแก่กนั ทยี่ กกลบั ไปก็มีบา้ ง เห็นการจะทาไม่ตลอด อ้วนเสย้ี วกค็ ุมทหารยกไปเมอื งโห้ลาย แลหัวเมอื งซ่งึ ยังอยู่นั้นตา่ งคนต่าง ยกกลบั ไปเมือง ฝ่ายเล่าเปียวเจ้าเมืองเกงจ๋ิวนั้น เปนเช้ือพระเจ้าฮั่นโกโจมาแต่ก่อน แลเล่าเปียวน้ันมีที่ ปรึกษาเจ็ดคน ช่ือตันเสยี งชาวเมอื งยหี ลาหนึ่ง คงหลิบชาวเมืองโลกก๊ หนึ่ง ห้วนขงชาวเมืองปุดไฮหนงึ่ เตียวลีชาวเมืองซันหยงหน่ึง เตียวเคียมชาวเมืองซันหยงหนึ่ง หงิมติดชาวเมืองลาหยงหนึ่ง ห้วนหง ชาวเมืองยีหลาหน่ึง ทั้งเจ็ดคนน้ีเปนเพ่ือนสนิธกันกับเล่าเปียวมาแต่ก่อน แลมีทหารเอกสามคนชื่อ เกง๊ เหลียง เก๊งอวด ชวั มอ สามคนนเี้ ปนชาวเมอื งเอีย้ งเบ๋ง แลเล่าเปยี วครนั้ แจง้ หนังสอื อ้วนเสย้ี วซ่ึงใหม้ าน้ัน จึงให้เก๊งอวดกับชัวมอคมุ ทหารหมื่นหน่ึง ยกไปสกัดทางซึ่งซุนเก๋ียนมา แลเก๊งอวดขึ้นไปยืนอยู่หน้าทหารทั้งปวง ซุนเกี๋ยนจึงถามเก๊งอวดว่า ซึง่ ทา่ นยกทหารมาสกัดทางไวท้ ัง้ นี้จะปราถนาสง่ิ อันใด เกง๊ อวดจงึ ตอบวา่ ตวั ท่านเปนขา้ พระเจ้าเหี้ยน เต้ ตัวก็ได้กินเบี้ยหวัดอยู่ แลตัวพาเอาตราหยกสาหรับพระมหากษตั ริย์มานนั้ จะเอาไปคิดประการใด จงเอาตราสง่ มาให้เรา ๆ จะเอาไปถวายพระเจา้ เหย้ี นเต้ ถ้าตัวมิให้เราก็ไม่เปดิ ทางให้ไป ซนุ เกย๋ี นได้ฟงั ดงั นัน้ กโ็ กรธ จึงให้อยุ กายออกไปจะรบดว้ ยเกง๊ อวด แลชัวมอเหน็ ก็ขับมา้ ออกรบกบั อยุ กายได้เจ็ดเพลง อุยกายจงึ เอากระบองเหลก็ ส่ีเหล่ียมตถี กู อกชัวมอ ๆ ชกั ม้าหนี ซนุ เกยี๋ นจงึ ไล่ฟนั ทหารชวั มอไปถงึ หน้า เมืองเกงจิว๋ ซุนเก๋ียนไดย้ ินเสยี งม้าฬอ่ บน เนินเขา จึงแลเห็นเล่าเปียวยกทหาร มาเปนอันมาก ซุนเกี๋ยนคานับเล่าเปียว แล้วจึงว่า ท่านเช่ือฟังหนังสืออ้วนเส้ียว แลยกทหารมาทาการทง้ั นี้ เหมือนหนึ่งไม่ เอ็นดูขา้ พเจ้า เล่าเปียวจึงตอบว่า ซง่ึ ท่าน พาเอาตราหยกมานี้จะคิดเปนขบถต่อ แผ่นดินหรือ ซุนเก๋ียนจึงว่าถ้าข้าพเจ้าได้ ตราหยกมาเหมือนอ้วนเสี้ยวว่ามาน้ัน www.samkok911.com

ตอนที่ ๕ ๑๑๑ ขอให้ข้าพเจ้าตายด้วยอาวุธตา่ ง ๆ เถิด เล่าเปียวจึงว่าถ้าท่านจะให้เราสิน้ สงสัย จงเรียกทหารซ่ึงสนธิ ของท่านมาให้เราคน้ ดจู นสิ้นทกุ คนเราจงึ จะเชอ่ื ซุนเกย๋ี นได้ยินดงั นน้ั กโ็ กรธ จงึ วา่ เราสาบาลตวั แลว้ ยัง ไม่เชื่อเล่า ท่านจะมีฝีมือกล้าหาญประการใดเราจะขอลองดู เล่าเปียวได้ฟังดังน้ันก็ยกทหารทาเปน ถอยมา ซุนเกี๋ยนขับม้าไล่ไปถึงเขาสองข้างทาง แลทหารเล่าเปียวซึ่งซุ่มอยู่นั้นก็ออกรบกระหนาบ แลชัวมอเก๊งอวดซึ่งหนีซุนเก๋ียนนั้น ก็ขับม้าคุมทหารอ้อมทางขึ้นไป ตีกระหนาบหลังซุนเก๋ียนลงมา เล่าเปยี วก็ใหท้ หารตีเปนหน้ากระดานขน้ึ ไป ซนุ เก๋ียนนน้ั รบอยกู่ ลางทหารเลา่ เปียว แลอยุ กายเทยี เภา ฮันต๋งเห็นเสียทหารเปนอนั มาก แล้วทหารเลา่ เปียวลอ้ มซนุ เก๋ียนไว้ อุยกายเทียเภาฮนั ตง๋ จงึ รบหักเขา้ ไปแก้ซุนเกี๋ยนออกมาได้ แล้วก็พาทหารซ่ึงเหลือมานน้ั ยกไปเมอื งกังตั๋ง แต่น้ันมาเลา่ เปียวกับซุนเกยี๋ น กม็ ีใจพยาบาทกัน อยุ กาย เทียเภา และฮนั ตง๋ (Huang Gai, Cheng Pu and Han Dang) สามกก๊ วิทยา