วรรคทองพ้อย

คำนำ

สำรบญั

โคลงสสี่ ภุ ำพ นำคีมีพิษเพี้ยง สรุ ิโย เล้ือยบท่ ำเดโช แช่มชำ้ พษิ นอ้ ยหยง่ิ โยโส แมลงปอ่ ง ชูแต่หำงเองอำ้ อวดอ้ำงฤทธิ์ แผนผงั โคลงสสี่ ภุ ำพ

วสนั ตดลิ กฉนั ท์ ๑๔ แผนผงั วสนั ตดลิ กฉนั ท์ ๑๔

กำพยเ์ หเ่ รอื ตอนเหช่ มเรือกระบวน ผ้แู ตง่ เจำ้ ฟ้ำธรรมธเิ บศร แผนผงั กำพยย์ ำนี ๑๑

กลอนเพลง แผนผงั กลอนเพลง

อนิ ทรวเิ ชยี รฉันท์ ๑๑ ดูกอ่ นสุชำตำ มะทะนำวิไลศรี ยำมองคส์ เุ ทษณม์ ี วรพจนป์ ระกำรใด นำงจงทำนูลตอบ มะธุรส ธ ตรสั ไซร้ เข้ำใจมิเขำ้ ใจ ฤ ก็ตอบพะจีพลนั จำก บทละครพูดคำฉนั ทเ์ รอ่ื งมัทนะพำธำ พระรำชนิพนธใ์ นพระบำทสมเด็จพระมงกุฎเกล้ำเจำ้ อยู่หวั แผนผงั อนิ ทรวเิ ชยี รฉนั ท์ ๑๑

กำพยย์ ำนี ๑๑ ลงิ ค่ำงครำงโครกครอก ฝงู จิง้ จอกออกเห่ำหอน ชะนวี เิ วกวอน นกหกร่อนนอนรังเรียง ลูกนกยกปีกป้อง อ้ำปำกรอ้ งซ้องแซเ่ สยี ง แม่นกปกปกี เคยี ง เลี้ยงลูกอ่อนปอ้ นอำหำร (กำพยพ์ ระไชยสุรยิ ำ) แผนผงั กำพยย์ ำนี ๑๑

ร่ำยสภุ ำพ ผีภำยในแลน่ ออก แลนำ ผภี ำยนอกแลน่ เขำ้ แลนำ เทพยดำปู่เจ้ำส่ัง แลนำ มำทำด่งั ปสู่ อน แลนำ ใหย้ อ่ หย่อนทุกส่ิง แลนำ จง่ึ ใหส้ ำรไปกลำ่ ว แลนำ จึง่ ให้ข่ำวไปถงึ สมิงพรำยผ้เู ฒ่ำ แลนำ ปู่เจ้ำฟังแล้วไส้ แลนำ ปูจ่ งึ่ ใช้สลำเหนิ แลนำ เดินเวหำไปสู่ แลนำ ตกลงอยู่ระคน แลนำ ปนหมำก เสวยท่ำนไท้ แลนำ ครั้นท่ำนได้หยิบเสวย แลนำ บนำนเลยลอรำช แลนำ ใจจะขำดรอนรอน ถึงสำยสมรพ่นี ้อง คดิ บลเุ ลยข้อง ขนุ่ แค้นอำดู (ลลิ ติ พระลอ) แผนผงั รำ่ ยสภุ ำพ

กลอนเสภำ จะกล่ำวถงึ โฉมเจำ้ เณรแก้ว พอแสงทองผ่องแผว้ พระเวหำ คิดคะนึงถงึ พมิ นมิ่ นวลตำ ลำ้ งหน้ำแล้วก็นุ่งสบงพลนั หม่ ดองครองคำดรำตคด พร้อมหมดแบกบำตรแลว้ ผำยผนั ดูทกุ ตรอกซอกละเมำะเสำะสำคัญ เขำ้ ในเมอื งสุพรรณดว้ ยทนั ใด (เสภำเร่ืองขนุ ชำ้ งขุนแผน) แผนผงั กลอนเสภำ

กลอนดอกสรอ้ ย ตงั้ เอยตง้ั ไข่ จะตั้งไยไขก่ ลมกล็ ้มสิ้น ถึงวำ่ ไขล่ ม้ จะต้มกิน ถ้ำตกดินเสียกอ็ ดหมดฝมี ือ ต้งั ใจเรำน้จี ะดกี วำ่ อุตส่ำหห์ ดั เขยี นเรียนหนงั สือ ทั้งวชิ ำสำรพดั เพยี รหัดปรือ อยำ่ ดงึ ดอ้ื ตง้ั ไข่รำ่ ไรเอย (ดอกสรอ้ ยสุภำษติ ) แผนผงั กลอนดอกสรอ้ ย

โคลงสองสภุ ำพ จำใจจรจำกสรอ้ ย อยู่แมอ่ ยำ่ ละห้อย หอ่ นชำ้ คืนสม แมแ่ ล (ลิลติ ตะเลงพำ่ ย) แผนผงั โคลงสองสภุ ำพ

บรรณานกุ รม