earth-smile1 (วันโลกยิ้มเเฉ่ง)

(ในปก) รวม เรอื่ งสนั้ วนั โลกยม้ิ แฉ่ง จะพยายามใชห้ น้ากระดาษใหป้ ระหยดั ทส่ี ดุ สารบญั วนั โลกยิ้ม ของฟรที ม่ี ใี นโลก | ลมกงั หนั ...04 วนั ทธ่ี รรมชาตหิ ยดุ เคล่อื นไหว | วษิ ’ แทนบญุ ...08 รกั เรา รกั ษ์โลก | ดารกิ ามณ.ี ..11 โลกรอ้ นแลว้ หรอื ? | ไชยบุญเรอื ง...15 ความรกั ทห่ี มนุ โลก (Love will never die) | ลาํ น้ําน่าน...21 ตามอยา่ งพอ่ | ณ จนั ทร.์ ..25 ยงั ไมส่ าย | มมี .ี ..30 รกั ครงั้ ใหมข่ องนายเอริ ท์ | ลมกงั หนั ...37 กลอนแกร้ อ้ น | น้วิ กลม...42 [เจา้ ]-โลก-[คุณ]-รอ้ น? | วรี วฒุ ิ หาญสมบตั ิ...46 ลาก่อน ดวงดาวสนี ้ําเงนิ | นกพรายแสง...49 เพ่อื มวลมนุษยชาตแิ ละลกู หลานของเรา | ธนพล เศตะพราหมณ์...52 ไมร่ รู้ อ้ นรหู้ นาว | ว.วชั รพงศ.์ ..54 ปา่ ไมก้ บั ลมหายใจทเ่ี หลอื อยู่ | มมู .ู ..57 บทความเลก็ ๆ จากทเ่ี ลก็ ๆ | พ.พดั พาย...59 บา้ นของผม | ลมกงั หนั ...61 เรอ่ื งเล่า | หนิ กะซาย...63 กา้ วไปซะสิ | หนิ กะซาย...66 ภาวะโลกรอ้ น...หน้าสดุ ทา้ ย ลขิ สทิ ธทิ์ งั้ หมดเป็นของเจา้ ของผลงานร่วมกบั Love Earth Networks (LENs) สามารถนําไปเผยแพร่ไดภ้ ายใตเ้ งอ่ื นไข...รว่ มกนั รกั ษ์โลก 1

คานา กาลคร้ังหน่ึงเม่ือโลกถึงกาลวกิ ฤต เป็นไปไดท้ ี่มนุษยชาติกาํ ลงั จะพบกบั หายนะอนั ร้ายแรงบนดาว โลก ผคู้ นตา่ งแสดงความคิดเห็นที่แตกตา่ งกนั มากมาย บางคนปฏิเสธที่จะใหค้ วามเห็น เพราะคิดวา่ เร่ืองในปัจจุบนั สาํ คญั กวา่ .. บางคนแคด่ ิ้นรนเอาชีวติ รอดในแต่ละวนั กห็ นกั หนาแลว้ บางคนก็หวงั สร้างทรัพยส์ ินเงินทอง เพ่อื ซ้ือความสุขใหต้ นและคนท่ีรักในวนั เวลาที่เหลืออยู่ บางคนกค็ ิดวา่ โลกอยไู่ ดโ้ ดยไมต่ อ้ งมีเรา .. มนุษยอ์ าจเป็นสิ่งระคายเคืองต่อโลก หนาํ ซ้าํ ยงั ทาํ ร้ายกนั เองไมห่ ยดุ หยอ่ น บางคนเช่ือวา่ .. โลกน่ีแหละเป็นผกู้ าํ หนดใหม้ นุษยเ์ กิดมาเพ่อื ทาํ ลายโลก ทาํ ลายกนั เอง .. ถา้ มนุษยบ์ ินได้ มนุษยก์ ็คงไม่ตอ้ งสร้างเครื่องบิน เผาผลาญพลงั งานมากมายถึงเพียงน้ี ถา้ มนุษยม์ ีเพียงสมองเล็ก ๆ ก็คงไม่ตอ้ งสร้างสิ่งประดิษฐท์ ี่จะมีผลกระทบตอ่ โลกในภายหลงั แต่กม็ ี ... หลายคนท่ีเป็นห่วง และพยายามบอกวา่ เราตอ้ งรักษาโลก เพ่ืออนาคตของมนุษยชาติ .. ถา้ ไม่มีมนุษยแ์ ลว้ สิ่งท่ีพวกเราตา่ งสั่งสมกนั มา ความรู้มากมาย กจ็ ะหายไปท้งั หมด อาจจะไม่มีเรา ไม่มีคนที่เรารัก ไม่มีคนรุ่นต่อ บางคนกเ็ ป็นห่วงส่ิงอื่น ๆ ท่ีอยบู่ นโลก ขอร้องใหท้ ุกคนหนั มารักษาสิ่งแวดลอ้ ม.. เพราะโลกไมไ่ ดม้ ีเฉพาะมนุษย์ แตย่ งั มีสิ่งมีชีวติ มากมายที่อาศยั อยรู่ ่วมกนั มาอยา่ งยาวนาน หลายคนเสียดายส่ิงที่ทาํ ใหโ้ ลกใบน้ีน่าอยู่ จะเป็นอยา่ งไรถา้ ไม่มีเกมใหเ้ ล่น ไมห่ นงั ดี ๆ ใหด้ ู ไมม่ ีการ์ตนู ไมม่ ีงานศิลปะ ไมม่ ีบทกวี ไมม่ ีบทประพนั ธ์ ไมม่ ีเสียงเพลง ไม่มีความรัก ไม่มีความฝัน ไมม่ ีจินตนาการ ไม่มีความงดงามที่มนุษยส์ ร้างสรรคห์ ลงเหลืออยอู่ ีก แต่ละคนหลากหลายความคิด ซ่ึงลว้ นถูกตอ้ งตามเหตุผลของกนั และกนั ต่างจึงแยกยา้ ยไปตามทางเพอ่ื ทาํ ตาม แนวคิดของตวั เอง 2

แต่ .. คนบางคน กย็ งั เชื่ออย่างหนักแน่น โดยไมส่ นใจวา่ โลกจะเป็นอยา่ งไร หรือมนุษยจ์ ะยงั อยตู่ อ่ ไปไหม ขอแค่ไดต้ อบแทนโลกในวนั เวลาท่ียงั เหลืออยู่ เพ่ือขอบคุณทุกสิ่งท่ีโลกไดม้ อบให้เรา พวกเขาต่างเช่ือวา่ .. โลกมกั ยมิ้ หวั เราะพร้อมกบั เรา ในวนั ที่เรามีความสุข และร้องไหฟ้ มู ฟายทุกคร้ังที่เรามีความทุกข์ ไม่วา่ เราจะโดดเด่ียวเดียวดายแคไ่ หน โลกกย็ งั อยู่เป็นเพอ่ื นเราเสมอ พวกเขา ... อาจจะกาํ ลงั ปลูกตน้ ไมใ้ หก้ บั ผนื แผน่ ดินท่ีแหง้ แลง้ ณ ที่ใดท่ีหน่ึงบนโลก หรือกาํ ลงั ใชช้ ีวติ ท่ีเรียบง่ายเพ่อื ไมใ่ หโ้ ลกรับภาระเพ่ิม หรือคอยพร่ําสอนเด็กนอ้ ยที่กาํ ลงั เติบใหญ่ ในมุมใดมุมหน่ึงของพ้นื ท่ีอนั ห่างไกล ไม่วา่ พวกเขาจะเป็นใครและทาํ อะไรอยู่ แต่มนั กท็ าํ ใหเ้ ราไดร้ ับรู้วา่ พวกเขารักโลก... และโลกกร็ ักพวกเขาเช่นกนั ............ ‚ไปดูดวงดาวดว้ ยกนั นะ‛ มนุษยค์ นหน่ึงเอ่ยถามเพือ่ นตวั โต ‚ไปสิ‛ โลกใบกลมตอบรับอยา่ งร่าเริง ‚พวกเราไมไ่ ดด้ ูดาวดว้ ยกนั มานานแค่ไหนแลว้ หนอ‛ มนุษยต์ วั นอ้ ยรําพึงขณะแหงนมองดวงดาว โลกตวั โตโคลงหวั เบา ๆ ก่อนตอบสหายรักดว้ ยรอยยมิ้ ‚ฉนั เฝ้ าดูเธอทุกคร้ังที่เธอแหงนมองทอ้ งฟ้ า … แตน่ ่ีเป็นคร้ังแรกเลยนะท่ีเราไดน้ งั่ มองดวงดาว ดว้ ยกนั ‛ 3

ของฟรีทมี่ ใี นโลก… โดย ลมกังหัน ของฟรีไม่มใี นโลก เป็นคาํ พร่าํ ราํ พนั ของนกั เศรษฐศาสตร์มาหลายยคุ หลายสมยั และพวก เราเองกย็ อมเช่ือวา่ เป็นเช่นน้นั ‘ของฟรีมีในโลกสิ’ หน่ึงในมดตะนอยที่กาํ ลงั เดินขวกั ไขวเ่ ป็นริ้วแถวกล่าว ‘ใช่แลว้ บางอยา่ งแค่เรานง่ั เฉย ๆ กไ็ ดม้ าฟรี ๆ’ กระต่ายพนั ธุ์รอฟตวั กลมสีน้าํ ตาลในกรง สี ฟ้ าพดู เสริมขณะแทะอาหารที่เจา้ ของยนื ส่งให้ มนั คงหมายถึงอาหารในปากมนั นน่ั เอง ฝนเริ่มต้งั เคา้ กลางฤดูหนาว เจา้ ของกระต่ายจึงหิ้วกรงกระต่ายเขา้ มาในชานบา้ นซ่ึงปกคลุม ดว้ ยหลงั คาขนาดยอ่ มแต่ป้ องกนั ฝนสาดไดด้ ีเยยี่ ม ในกรงท่ีหิ้วมามีกระต่ายอยดู่ ว้ ย ไม่ไดห้ ิ้วมา แต่ กรง ดงั น้นั กระต่ายจึงไม่เปี ยกฝน เจา้ ของกระต่ายผวิ ปากอยา่ งอารมณ์ดี และเช่ือวา่ ‘ฝน’ เป็นสิ่ง หน่ึงท่ีมดตะนอยและกระต่ายกล่าววา่ เป็นของฟรีท่ีมีในโลก เจา้ ของกระต่ายยงั นง่ั อยนู่ อกบา้ นรอใหฝ้ นเมด็ นอ้ ย ๆ ตกแหมะลงมา บนพ้นื เพราะเจา้ ของ กระต่ายแอบชอบนอ้ งน้าํ ฝน แต่ฝนในเมืองโดยเฉพาะเมืองกรุงเทพ ฯ มกั จะถูกเรียกวา่ ฝนกรด ซ่ึง เป็นคนละฝนกบั ท่ีเจา้ ของกระต่ายแอบชอบ ถึงกระน้นั ฝนกรดกเ็ ป็นส่วนสาํ คญั ที่ทาํ ใหต้ น้ ไมใ้ บ หญา้ ในเมืองเจริญเติบโต เจา้ ของกระต่ายอดคิดไม่ไดว้ า่ ตน้ ไมต้ อ้ งการน้าํ ดิน อากาศ ส่วนสัตว์ นอ้ ยใหญ่ตอ้ งการน้าํ อาหาร อากาศ ที่หลบฝนและลมหนาว แต่เจา้ ของกระต่าย กบั เพ่อื นในสปี ชี่ เดียวกนั มกั ตอ้ งการมากกวา่ น้นั อยา่ งหลีกเล่ียงไม่ได้ เจา้ ของกระต่ายเริ่มรู้สึกละอายใจที่ตวั เองมี ความตอ้ งการมากกวา่ กระต่ายอว้ นจอมตะกละซ่ึงเขาเป็นเจา้ ของตวั น้ี กระต่ายอว้ นสีน้าํ ตาลจอ้ งมองคนที่ใหอ้ าหารอยทู่ ุกวนั ตาแป๋ ว แลว้ จีบปากจีบคอพดู วา่ ‘วนั หลงั อยา่ บอกวา่ ฉนั ตะกละอีกหละ’ ฝนตกลงมาพอเป็นพิธีช่วยชาํ ระข้ีไคลบนใบไมไ้ ปไดบ้ า้ ง แต่คงไม่ใช่กบั ตน้ หญา้ ช่อนอ้ ย ใหญ่ท้งั หลาย ที่อยตู่ ่าํ ลงไปจนเกือบจะติดดิน พยานกค็ ือพ้ืนซ่ึงเจ่ิงนองไปดว้ ยหยอ่ มโคลน อาจ เฉอะแฉะแต่ กระต่ายอว้ นและเจา้ ของกระต่ายไม่ไดร้ ับความเปี ยกช้ืนใด ๆ จากฝนแมแ้ ต่นอ้ ย 4

หลงั คาบา้ นทาํ หนา้ ท่ีของมนั ไดเ้ ป็นอยา่ งดี อากาศหลงั ฝนหยดุ จะมีกลิ่นของดิน และใบไมจ้ าง ๆ ทาํ ใหร้ ู้สึกเหมือนกาํ ลงั อยใู่ นส่วนหน่ึงของชนบท แต่ความรู้สึกท่ีเป็นชนบทจริง ๆ น้นั เจา้ ของ กระต่าย รวมถึงกระต่ายเอง กแ็ ทบจะจาํ ไม่ไดว้ า่ เป็นอยา่ งไร เพราะท้งั คู่ไม่ไดม้ ีโอกาสอยใู่ น ชนบทนานนกั ซ้าํ ยงั ตอ้ งอดออู้ ยใู่ นเมืองท่ีแออดั แห่งน้ีอยา่ งช่วยไม่ได้ เจา้ ของกระต่าย และ กระต่ายจึงทาํ ไดแ้ ค่หายใจเอาความรู้สึกชนบทปลอม ๆ เขา้ ไปใหส้ มควรแก่ความจุปอด ‘เจอของฟรีอีกอนั แลว้ !’ มดตะนอยที่หลบฝนอยดู่ ว้ ยกนั โพล่งออกมา กระต่ายอว้ นสีน้าํ ตาลทาํ ท่าทางตื่นตระหนก แต่เจา้ ของรู้วา่ กระต่ายอว้ นแกลง้ ทาํ เพือ่ เรียกร้องความสนใจ เจา้ ของกระต่ายจึงปล่อยใหก้ ระต่ายข้ีจุ๊ทาํ ท่าทางตกใจต่อไปโดยไม่ใส่ใจ ตอนน้ีสมองของเขากาํ ลงั จบั จอ้ งอยทู่ ี่คาํ พดู ของมดตะนอย ของฟรีท่ีมดตะนอยวา่ คืออะไรกนั ? เจา้ ของกระต่ายเริ่มคิดประมวล ผลหาคาํ ตอบ และดว้ ย ความที่เขาเป็นสิ่งมีชีวติ ในสปี ชี่ท่ีมีสมองใหญ่โตที่สุดในโลกเมื่อเทียบกบั ขนาดตวั จึงคงไม่ยาก นกั ท่ีจะหาคาํ ตอบออกมาได้ เจา้ ของกระต่ายคิดออกแลว้ จึงกระหยมิ่ ยมิ้ ยอ่ งในใจแลว้ หนั ไปลอง เชิงกระต่ายอว้ นดูบา้ ง กระต่ายอว้ นเห็นเจา้ ของลองภมู ิก็ ทาํ ท่าเล่ิกลก่ั แอบส่งซิกไปยงั มดตะนอย แต่มดตะนอยผู้ ซ่ือสตั ยเ์ ห็นการโกงอยา่ งโจ่งคร้ึม (ภาษาไทยท่ีถูกตอ้ งคือโจ่งแจง้ ) ของกระต่ายอว้ น แลว้ รับไม่ได้ จึงพดู ออกมาดงั ๆ ใหส้ าแก่ใจวา่ ‘กอ็ ากาศที่หายใจเขา้ ไปอยนู่ ่ีไง’ แมจ้ ะเสียฟอร์มไปบา้ งแต่กระต่ายอว้ น กก็ ระจ่างชดั ในคาํ ตอบ ที่สงสัย ถึงตอนน้ีกระต่าย อว้ นคงนอนตายตาหลบั แลว้ เพยี งแต่เจา้ ของกระต่ายยงั ไม่ยอมใหก้ ระต่ายอว้ นตาย นนั่ อาจเพราะ กระต่ายอว้ นยงั ไม่เคยผลิตกระต่ายตวั อ่ืนออกมา หรือเพราะเจา้ ของกระต่ายเริ่มตระหนกั วา่ ส่ิง ท่ี ไดม้ าโดยไม่ตอ้ งเสียอะไร ยงั มีอีกมากมาย เขาจึงถือโอกาสอธิบายเพ่มิ เติมใหท้ ้งั สองฟัง ก่อนจะ กลบั เขา้ ไปนอนในบา้ น 5

‘แสงแดด’ กเ็ ป็นอีกส่ิงหน่ึงท่ีโลกใหเ้ รามาฟรี ๆ เขากล่าว มาถึงตอนน้ี มดตะนอยค่อนขา้ งไม่เห็นดว้ ยกบั เจา้ ของกระต่าย แมแ้ ต่กระต่ายอว้ นกค็ ิด เช่นเดียวกั น ท้งั สอง แยง้ วา่ แสงแดดมาจากดวงอาทิตย์ ไม่ใช่โลก เจา้ ของกระต่ายจึงช้ีนิ้วข้ึน ทอ้ งฟ้ าเพื่อใหท้ ้งั คู่มองตาม เขากวาดมือรอบ ๆ ดวงอาทิตยท์ ่ีอยไู่ กลออกไป ซ่ึงอาจจะเห็นเพียง กอ้ นเมฆกบั แสงแดดที่ทะลุทะลวงผา่ นลงมา เจา้ ของกระต่ายซ่ึงตอนน้ีอาจกาํ ลงั จอ้ งจะเป็นเจา้ ของ มดตะนอยดว้ ยอธิบายต่อไปวา่ แสงแดดที่ส่องลงมายงั พ้ืนโลกน้นั เป็นแสงแดดท่ีมีความแรง เหมาะสมจากการรองรับของช้นั บรรยากาศโลก ซ่ึงนน่ั ทาํ ใหท้ าํ ไมกระต่ายยงั เป็นกระต่าย และมด ตะนอยยงั เป็นมดตะนอย ไม่กลายเป็นกระต่ายเผา หรือมดตะนอยตากแหง้ กระต่ายเผา กบั มดตะนอยตากแหง้ รู้สึกหวาดเสียวที่เห็นภาพตวั เองกาํ ลงั ไหมเ้ กรียม แต่ก็ โล่งใจท่ีมนั เป็นแค่เรื่องสมมติ เมื่อเห็นวา่ ท้งั สองเขา้ ใจดีแลว้ เจา้ ของกระต่ายและวา่ ที่เจา้ ของมด ตะนอยกล็ ุกจากท่ีนง่ั หินอ่อน ก่อนบิดเอวไปมาพร้อมโบกมือร่าํ ลาเพือ่ นตวั นอ้ ย กลบั เขา้ ไปงีบใน บา้ นตามความตอ้ งการขา้ งตน้ เขารู้วา่ การนอนเป็นความตอ้ งการพ้ืนฐานของสัตวโ์ ลก จึงงีบนอน ไดอ้ ยา่ งสบายใจโดยไม่ตะขิดตะขวง กระต่ายอว้ นสีน้าํ ตาล ที่มีอดีตฉายาจอมตะกละ เร่ิมง่วงเช่นเดียวกบั เจา้ ของกระต่าย เลยถือ โอกาสยดื กายใหย้ าวเหยยี ดภาย ในกรงสีฟ้ าก่อนเขา้ สู่นิทรา ส่วนมดตะนอยท่ีเจา้ ของกระต่ายเริ่ม โมเมเอาวา่ เป็นเจา้ ของไปแลว้ กก็ าํ ลงั เดินหาอาหารตามหนา้ ที่ต่อไป จิ้งจกสีขาวเผอื กตวั เข่ืองซ่ึงกาํ ลงั ติดแหมะอยบู่ น ผนงั บา้ นเจา้ ของกระต่าย ฟัง บทสนทนา มาโดยตลอด กเ็ กิดไอเดียร์ใสปิ๊ งป๊ังไต่ข้ึน ไปยงั จุดสูงสุดของผนงั กาํ แพง แลว้ กวาดเทา้ หรือตีน สูญญากาศ เกาะเกี่ยวข้ึนไปบนหลงั คาบา้ น เป้ าหมายคือจุดที่สามารถรับรู้ พลงั ของช้นั บรรยากาศ อนั ไร้ขอบเขตได้ยวดยง่ิ เม่ือมาถึงยงั ที่หมาย คุณจิง้ จกตวั ละครใหม่ของเรื่องน้ีกส็ ูดลมหายใจเขา้ ปอดอยา่ งชา้ ๆ เนิบนาบ พร้อมกบั ปล่อยใหผ้ วิ กายเปลือยใสสมั ผสั แสงแดด อ่อน ๆ ที่สาดส่องลง มา สีผวิ ขาวซีดของคุณจิ้งจกกาํ ลงั จะเปล่ียนเป็นสีเดียวกบั หลงั คาท่ีเกาะอยู่ และ ณ วนิ าทีน้ีเองคุณ จิ้งจกกไ็ ดซ้ ึมซบั คุณค่าของฟรีท่ีโลกใหม้ าเช่นเดียวกบั เจา้ ของกระต่าย กระต่ายอว้ น และมด ตะนอย 6

คุณจิง้ จก เกาะหลงั คา นิ่ง ๆ เพื่อ รับความรู้สึกน้ีสักพกั แลว้ ค่อย ๆ ขยบั ร่างบอบบางแต่ บึกบึนลงมาจากหลงั คา ขณะไต่กลบั ไปยงั กาํ แพงเบ้ืองล่าง คุณจิง้ จกกม็ ีแผนการท่ีจะพาครอบครัว ออกมารับแสงแดดและไออุ่นของโลกอยา่ งพร้อมเพยี งกนั ในวนั พรุ่งน้ี ...................... ‚เธอมีอะไรใหฉ้ นั ฟรี ๆ อีกรึเปล่า‛ มนุษยค์ นหน่ึงถามเพือ่ นตวั ใหญ่ของเขาหลงั อ่านเรื่องดา้ นบนจบ ‚ฉนั กใ็ หเ้ ธอไดห้ มดทุกอยา่ งเท่าท่ีฉนั มีนนั่ แหละ‛ โลกหนั ไปบอกเพอื่ นตวั นอ้ ยดว้ ยความเอน็ ดู ‚จริงเหรอ‛ มนุษยผ์ ขู้ ้ีสงสัยอยากไดย้ นิ คาํ ตอบอีกคร้ัง ‚จริงสิ... และฉนั กไ็ มเ่ คยคิดตงั เธอดว้ ยนะ‛ โลกยนื ยนั พร้อมหวั เราะใหก้ บั เพื่อนตวั นอ้ ยของเขา มนุษยต์ วั กระจ่อยรู้สึกต้ืนตนั อยา่ งบอกไม่ถูก ‚สกั วนั ฉนั จะตอบแทนเธอ‛ เขาสญั ญากบั โลกอยา่ ง หนกั แน่น 7

วนั ท่ีธรรมชาตหิ ยดุ เคลอ่ื นไหว… โดย วิษ’ แทนบญุ ขา้ ว-ตม้ -มดั !! “โรงชาย ” เป็นช่ือเรียกสถานท่ี กินขา้ ว ของพวกเรา (หมายถึง นกั ศึกษา มหาวทิ ยาลยั ขอนแก่น) ยอ่ มาจากโรงอาหารชาย ต้งั อยตู่ รงขา้ มกบั หอพกั นกั ศึกษาหญิง (หอ 26) อา้ ว...แลว้ ทาํ ไมเรียกโรงอาหารชาย กเ็ พราะวา่ นกั ศึกษาชายหลายคน ชอบมานง่ั มองนกั ศึกษาหญิงตากเส้ือผา้ และตากชุด ช้นั ใน เลยเรียกโรงอาหารน้ีวา่ โรงชาย บรรทดั ขา้ งบนผมพดู เล่นครับ ! บริเวณน้นั นอกจากจะมีหอพกั หญิงแลว้ กย็ งั มีหอพกั ชายอีกหลายหอเช่นกนั และหน่ึงใน หอพกั หญิงท่ีติดกบั หอ 26 น้นั ในอดีตกเ็ คยเป็นหอพกั ชาย จึงไม่แปลกใจถา้ เราพบ ‚โถฉี่‛ ใน หอ้ งน้าํ ของหอหญิงน้นั …. กลบั มาที่โรงอาหารชายมีร้านอาหารร้านหน่ึง ขาย ‚ขา้ วตม้ มดั ‛ และผมชอบกินมนั มาก ขา้ วตม้ มดั จะถกู ห่อดว้ ยใบตอง ทุกคร้ังเวลาผมกินขา้ วตม้ มดั จะมีหมาตวั หน่ึงชอบมาเดินวนไปเวยี นมารอบ ๆโตะ๊ ที่ผมนงั่ มนั อยากกินขา้ วตม้ มดั หรือ ? …… 8

ใบตองกบั ขนมไทย ในสายตาผม มนั เป็นส่ิงที่เกิดมาคู่กนั เหมือนดงั่ เช่น ภราดรกบั นาตาลี หน่อยกบั เคน และผมกบั น้องแตงโม เอ่อ...คู่หลงั น้ีผมมวั่ เอาเองครับ แต่คู่กนั อยา่ งไร ในท่ีสุดมนั กต็ อ้ ง จาก-กนั (หมายถึงใบตองกบั ขนมไทย) ผมเร่ิมเห็น ขนมไทย กบั กล่องโฟม ใครจะมานงั่ ปลูกตน้ กลว้ ย และรอตดั ใบตอง เขา้ ร้านโชวห์ ่วย จ่ายเงิน ซ้ือกล่องโฟม ง่ายกวา่ และสะดวกกวา่ ใช่ไหมครับ ใช่ ! เพราะ ความง่ายกวา่ และสะดวกกวา่ น้ีแหละ ที่ทาํ ใหใ้ บตองเร่ิมหายไป ใบตองเป็ นส่ิงที่ธรรมชาติสร้างข้ ึน น้นั คงจะไม่ผดิ ถา้ ผมจะเขียนวา่ ‚ความง่ายกวา่ และสะดวกกวา่ น้ีแหละ ทาํ ใหธ้ รรมชาติเร่ิมหายไป ………………………. มนั ยงั อยทู่ ี่เดิม หมาท่ีวนไปเวยี นมารอบๆโตะ๊ ผม มนั อยากกินขา้ วตม้ มดั หรือ ? ผมแบ่งขา้ วตม้ มดั เศษ 1 ส่วน 4 วางลงบนใบตอง ใหม้ นั ……………………… …… ไม่ใช่แค่ใบตองท่ีหายใบ ถา้ ลองนึกไปในอดีตอนั ไกลโพน้ ... โนน้ ....โนน้ นนนนน กระเป๋ าผา้ ตะกร้าหวาย กห็ ายไป 9

จ่ายตลาดแต่ละที ‚มีแต่ถุงพลาสติก‛ ใครจะมา เชย หิ้ว ตะกร้าหวายหรือถุงผา้ กนั เล่า ?? ใช่ !! ความคิดท่ีวา่ “กจู ะเชย” ทาํ ให้ ธรรมชาติเริ่มหายไป …… หมาตวั น้นั มนั ไม่ไดก้ ินขา้ วตม้ มดั มนั แค่รอเลียใบตองที่ห่อขา้ วตม้ มดั และรอเห่า เม่ือใบตองน้นั แหง้ ………….. ใช่ !!! ธรรมชาติเร่ิมหายไป ...................... ‚ทาํ ไมพวกเธอถึงเลิกใชพ้ วกใบตอหละ‛ วนั น้ีโลกเอย่ ถามเพื่อนตวั นอ้ ยก่อนบา้ ง ‚กก็ ล่องพลาสติกมนั สะดวกกวา่ หนะสิ‛ ‚แตม่ นั กย็ อ่ ยสลายยากนะ ใคร ๆ กร็ ู้‛ โลกกล่าวโตแ้ ยง้ ‚ใช่หละ! กวา่ พลาสติกจะยอ่ ยสลายหมดก็ใชเ้ วลาต้งั หลายร้อยปี แตต่ อนน้ีกม็ ีคนผลิตพลาสติกที่ทาํ จากธรรมชาติและยอ่ ยสลายภายในไม่กี่วนั แลว้ นะ ไม่เป็นอนั ตรายดว้ ย‛ มนุษยต์ วั นอ้ ยกล่าวอวด ‚เหรอ ดีจงั มีคนใชก้ นั เยอะรึเปล่า?‛ โลกถามต่ออยา่ งต่ืนเตน้ ‚กม็ ีบา้ งในประเทศท่ีร่ํารวย แต่แทบจะไมม่ ีเลยในประเทศที่ยากจน เพราะมนั แพงมากเมื่อเทียบกบั พลาสติกแบบเดิม‛ ‚วา้ ... คงตอ้ งรอไปอีกสักพกั สินะ‛ โลกกล่าว เขาภาวนาใหว้ นั ท่ีทุกคนหนั มาใชโ้ ฟมชีวภาพหรือ กลบั ไปใชใ้ บตองมาถึงไว ๆ 10

รักเรา รักษ์โลก… โดย ดาริกามณี เมอ่ื คนเหงาสองคนมาพบกนั พวกเขาเหมอื นรู้จักกนั มาท้งั ชีวติ ... ประโยคโรแมนติกบดั ซบจากหนงั สกั เร่ือง ซ่ึงกจ็ าํ ไม่ไดแ้ ลว้ แต่ก่อนท่ีคนเหงาท้งั สองคนจะมาพบกนั ยอ่ มมีใครสกั คนหรือท้งั สองคนนนั่ แหละท่ีเหงา และบางทีมนั อาจจะเหงาบดั ซบ... ในท่ามกลางความวนุ่ วายของเมืองหลวง และคนส่วนหน่ึงเป็น โสด โสดเพราะไม่แต่งงาน คาํ วา่ ไม่แต่งงานหมายความรวมถึง ไม่ไดแ้ ต่งงานและไม่ยอมแต่งงาน ซ่ึงกรณีแรก เหตุปัจจยั อาจจะมากมายจนทาํ ใหไ้ ม่ไดแ้ ต่ง แต่กรณีหลงั นน่ั เป็นเพราะหวั ใจเพียง อยา่ งเดียว... ไม่รู้หรอกวา่ ในกรณีของเราสองคน ใครเหงากวา่ กนั และเราต่างกล็ ืมไปแลว้ วา่ อะไรดลใจ ใหเ้ ราสองคนมาใชช้ ีวติ ดว้ ยกนั ...ในความผดิ แผกแตกต่างแทบทุกอยา่ งของชีวติ เวน้ แต่เพยี งความ เหงาเท่าน้นั ที่เราเหมือนกนั สนิท... ‚ผมบอกคุณกี่คร้ังแลว้ วา่ เวลาไปทอปส์น่ะ ใหเ้ คา้ ใส่มาในถุงใหญ่ถุงเดียวเลย หรือไม่คุณก็ เอาถุงผา้ ไปดว้ ยจะไดไ้ ม่ตอ้ งใชถ้ ุงพลาสติก ผมราํ คาญเสียงกรอบๆๆๆๆ ของมนั เตม็ ที ออ้ แลว้ ไอ้ พวกอาหารกล่องโฟมเนี่ย ไดโ้ ปรด เป็นไปไดอ้ ยา่ ซ้ือมาไดม้ ้ยั รู้ไหมวา่ โฟมน่ะ มนั สร้างมลภาวะ ใหส้ ่ิงแวดลอ้ มแค่ไหน ‛ และอีกสารพดั ที่จะสรรหาเรื่องบ่นอยไู่ ดท้ ุกววี่ นั เขาซ่ึงเป็นผชู้ าย แมน เตม็ ร้อย เป็นศลิ ปิ น เป็นจิตรกรหนุ่มผมยาว (ดีหน่อยท่ีมนั สะอาด) มนั ช่างขดั กบั บุคลิกเหลือร้าย กบั เรื่องจุกจิกท้งั หลายท่ีเขาเป็น... ‚พระเจา้ คุณทิง้ ขวดพลาสติกพวกน้ีลงขยะไปหนา้ ตาเฉย ทนู หวั ไดโ้ ปรดลา้ งมนั ก่อน แลว้ ค่อยหยอ่ นลงถงั ขยะแบบรีไซเคิล โอเค นี่ผมอุตส่าหส์ รรสร้างงานศิลปะช้นั เลิศเพื่อคุณแลว้ นะ‛ ซ่ึงมนั กค็ ือ ตะกร้าหวายสาํ หรับรับลกู บอลในกีฬาแชร์บอลที่เขาเอามาดดั แปลงเป็นถงั ขยะรี ไซเคิล และเศษอาหาร 11

เธอไม่รู้หรอกวา่ เขาไปไดร้ ับอิทธิพลเหล่าน้ีมาจากไหน บางทีอาจจะเป็นหนงั สักเร่ือง...และ ถา้ จาํ ไม่ผดิ มนั ตอ้ งเป็น An Inconvenient Truth หนงั สารคดีของอดีตรองประธานาธิบดี สหรัฐอเมริกา อลั กอร์ (Al Gore) เป็นแน่... แน่ล่ะ, จะมีกิจกรรมอะไรในเมืองหลวงใหท้ าํ มากไปกวา่ ดูหนงั สาํ หรับสองหนุ่มสาวที่เพิ่ง รักกนั นอกจากดูหนงั แลว้ กแ็ จค็ พอ็ ตหนงั ที่ดูเป็นหนงั สารคดี... ซ่ึงเน้ือหาของหนงั เป็นเร่ืองเก่ียวกบั ดว้ ยวกิ ฤตการณ์สภาวะโลกร้อน หรือGlobal Warming ในเร่ือง-มีการเปรียบเทียบปริมาณหิมะใน อดีตกบั ปัจจุบนั ของสถานท่ีต่างๆ ทวั่ โลก เช่น เทือกเขาหิมาลยั กบั เทือกเขาคิลิมนั จาโร ซ่ึงมีปริมาณ หิมะลดลง ข้วั โลกเหนือกบั ข้วั โลกใต้ กระทง่ั ธารน้าํ แขง็ ทว่ั โลกที่กาํ ลงั ละลาย แลว้ กเ็ กิดภยั ธรรมชาติตามมาไม่วา่ จะเป็น ฝนแลง้ น้าํ ท่วม และเกิดพายหุ ากโลกยงั ร้อนข้ึนเร่ือยๆ สุดทา้ ยแลว้ แผน่ น้าํ แขง็ หรือ Ice sheets ท่ีข้วั โลกใตแ้ ละแอตแลนติกเหนือกจ็ ะละลายหมด… เถอะ, แต่ใครจะ คิดวา่ พอ่ คุณทูนหวั จะ ‚อิน‛ ขนาดน้ี ‚ยงั ไง กต็ อ้ งทิ้งอยดู่ ี แลว้ จะลา้ งใหเ้ ปลืองน้าํ ไปทาํ ไม‛ ‚เอ๊า คุณน่ีก.็ ..โอเค แม่ประหยดั แห่งชาติ ใหด้ าวคุณไปหน่ึงดวง ในฐานะที่ช่วยกนั ประหยดั น้าํ ‛ มองในแง่ดีอีก... ‚แต่ผมวา่ คุณเลิกซ้ือผลิตภณั ฑจ์ ากขวดพลาสติกเลยจะดีท่ีสุด‛ ‚เฮ่ย นี่มนั ปี สองพนั เจด็ นะคุณ ใครจะมาถือกระบอกไมไ้ ผเ่ ดินโทงๆ ดื่มน้าํ อกั ๆ อยนู่ น่ั ‛ ‚คุณกข็ ้ีขาํ เหมือนกนั เนาะ ผหู้ ญิงเคา้ ไม่โทงๆ กนั หรอก... เออ ถา้ มนั เลี่ยงไม่ไดข้ นาดน้นั ก็ อยา่ กินน้าํ เป็นดีที่สุด อ่ะ... ลอ้ เล่น อยา่ ทาํ ตาเขียวป้ัด และต้งั ท่าจะเถียงผม ความรักจะอยคู่ ู่เรา เพราะง้นั ยาหยี ไม่ตอ้ งเถียงแลว้ มาช่วยทาํ ใหผ้ มของผมมนั ดูดีกวา่ น้ีหน่อยเถอะไดโ้ ปรด ผมรู้สึก วา่ มนั จะหวไี ม่ลงแลว้ ‛ ‚สีน้าํ มนั สีน้าํ เงิน ติดอยเู่ ตม็ หวั คุณ...‛ ‚โอว้ พระเจา้ สีน้าํ เงินของสีน้าํ มนั ร้ายกาจกวา่ ที่ผมคิดชิบเป๋ ง แต่ช่างหวั ผมเถอะ ผมไม่ อยากยงุ่ กบั ผมสักพกั แลว้ ไปหากิจกรรมที่ประหยดั ไฟทาํ กนั ดีกวา่ ‛ 12

นนั่ แหละ... เร่ืองของเราสองคนล่ะ น่าแปลกท่ีพวกเรากอ็ ยกู่ นั ได้ อาจเพราะความรัก หรือ อาจจะไม่ใช่ เราต่างกไ็ ม่มีขอ้ สรุปในเรื่องน้ี ที่แน่ๆ เราไม่คิดจะหาขอ้ สรุป เพราะการใชช้ ีวติ ร่วมกนั หลกั สาํ คญั มีไม่ก่ีอยา่ งเท่าน้นั แน่นอน, หน่ึงในน้นั คือการยอมรับและใหอ้ ภยั ซ่ึงกนั และ กนั เสมอ ซ่ึงนอ้ ยนกั ท่ีคนยคุ น้ีจะมี จึงไม่แปลกที่การล่มสลายของชีวติ คู่จะข้ึนอยกู่ บั เหตุผลหลกั ๆ สองอยา่ งน้ี แค่คาํ วา่ ‚ยอมรับ และใหอ้ ภยั ‛ ถา้ ทาํ ไดจ้ ริง กไ็ ม่ตอ้ งมานง่ั สงสยั วา่ ทาํ ไมถึง ‚ยงั โสด‛ ‚คุณกาํ ลงั วาดรูปเกี่ยวกบั อะไรคะ‛ ‚ออ้ เซตน้ีเป็นเรื่อง Global warming ยโู น๊ว... ภาวะโลกร้อนน่ะ ออเดอร์สดซิงจากมูลนิธิ ป้ องกนั ภาวะเรือนกระจกแห่งชาติ‛ ‚ทาํ ไมเคา้ เลือกคุณล่ะคะ‛ ‚กผ็ มเจ๋ง‛ ‚ฉนั ไม่ค่อยสนใจเร่ืองน้ีเท่าไหร่ มนั ไกลตวั เกินไป‛ ‚ใครบอก คุณน่ีตกข่าวเรื่อยเลย ไม่เจบ็ มงั่ หรือไง รู้ไหมวา่ ตอนน้ีเคา้ รณรงคเ์ รื่องโลกร้อน กนั แค่ไหน บางประเทศสนบั สนุนการเปลี่ยนมาใชพ้ ลงั งานแสงอาทิตย์ พลงั งานลม แทนน้าํ มนั ซ่ึงเป็นสาเหตุ ของการเกิดคาร์บอนไดออกไซด์ หรือ CO2 ที่เป็นสาเหตุหลกั ของการเกิดภาวะเรือนกระจก Greenhouse gases แลว้ คุณคงไม่รู้แน่เลยวา่ ภาวะโลกร้อนเนี่ยเกิดจากน้าํ มือมนุษยเ์ กือบท้งั หมด โดยเฉพาะโรงงานอุตสาหกรรม ท่ีใชพ้ ลงั งานไฟฟ้ าและเช้ือเพลิงสูงมาก ทาํ ใหก้ ารปล่อยก๊าซ คาร์บอนไดออกไซด์ สูงดว้ ย เป็นไง นอกจากจะหนา้ ตาดี แลว้ ผมยงั ฉลาดดว้ ยใช่ไหม‛ ‚กวา่ ที่คิดเลยแหละ‛ ‚หนงั สือกองเป็นต้งั ขอ้ มูลจาก Internet อีกเพียบ, ไม่ใหร้ ู้กเ็ กินไปแลว้ เออ น่ีผมเพ่งิ ไป อ่านเจอวา่ เคา้ มีคู่มือช่วยลดภาวะโลกร้อนฉบบั สามญั ชนดว้ ยนะ ยกตวั อยา่ งใหส้ ุดที่รักของผม ทราบ...เช่น ลดการใชร้ ถส่วนตวั ลดขยะในบา้ น ลดการใชพ้ ลาสติก เป็นไปไดก้ ง็ ดใชก้ ล่องโฟม ซะ และท่ีสาํ คญั ประหยดั ไฟ‛ ‚ถา้ สมมติ คุณไดค้ อนเสปท์ สตั วป์ ่ า มาคุณจะทาํ ยงั ไงคะ‛ ‚กเ็ ขา้ ป่ าสิ...คิดวา่ ผมจะเอามนั เขา้ บา้ นหรือไง‛ 13

‚กแ็ ค่แปลกใจ เห็นคุณอินกบั เร่ืองท่ีกาํ ลงั ทาํ เสียเหลือเกินน่ีคะ‛ ‚อะ๊ แต่กน็ น่ั ล่ะนะ ขออีกหน่อย ตอนน้ีสตั วป์ ่ าเองกก็ าํ ลงั เผชิญกบั ปัญหาโลกร้อนเหมือน คนเลย ตอนน้ีน้าํ แขง็ ข้วั โลกกาํ ลงั ละลาย สัตวท์ ่ีอาศยั แถบน้นั อยา่ งเจา้ Polar Bear น่ีใกลจ้ ะสูญ พนั ธุแ์ ลว้ เพราะน้าํ แขง็ ละลายแลว้ เคา้ ไม่มีท่ีกระทงั่ จะยนื คุณนึกออกไหม หมีข้วั โลกที่ชอบยนื อว้ นอยบู่ นไอซ์ ชีทน่ะ ทีน้ีนะ พอถึงอนาคตน้าํ จืดลดลง กจ็ ะทาํ ใหเ้ กิดปัญหาเร่ืองการเกษตร การ ประมง ปลาตาย สัตวเ์ ล้ียงลูกดว้ ยนมสูญพนั ธ์ เกิดไฟไหมป้ ่ า น้าํ ท่วม พายกุ ระหน่าํ ซ้าํ อีก เด๋ียว พวกเรากต็ ายกนั หมดเหมือนกนั ‛ ‚คุณไม่เหมาะกบั มาดนกั อนุรักษเ์ ลยจริงๆ‛ ‚ผมกเ็ ป็นแบบน้ีแหละ เป็นไปตามสถานการณ์ ปรับตวั ใหเ้ ขา้ กบั โลกที่อาศยั อยู่ แต่เรื่อง ถุงพลาสติกนี่เป็นนิสยั ของผมมานานแลว้ ผมไม่ชอบเสียงของมนั เหมือนโรคจิต ยงิ่ ดึกๆ กาํ ลงั หลบั แลว้ ใครทะล่ึงหิ้วถุงพลาสติกเขา้ มาใหไ้ ดย้ นิ เสียง แกรกๆ ของมนั นะ ผมจะโดนสิงร่างดว้ ย ซาตานทนั ที… เตะสลบ นะยาหย‛ี ‚โรคจิตนี่นา‛ ‚ผมลอ้ คุณเล่นน่า คุณสงั เกตไหมล่ะ เวลาไปซุปเปอร์มาเกต็ น่ะ คุณซ้ือของนะ เคา้ จะแยก ใหค้ ุณเลยน่ีของกินได้ นี่ของกินไม่ได้ แต่ของทุกอยา่ งยงั อยใู่ นบรรจุภณั ฑข์ องมนั ผมวา่ ใส่มาใน ถุงเดียวกไ็ ม่เห็นจะเสียหายอะไรสกั นิด ประหยดั ดีออกดว้ ยซ้าํ ‛ ‚ถา้ กินขา้ วในกระทงใบตองไดค้ ุณกค็ งทาํ ไปแลว้ ม้งั คะ‛ ‚อะ๊ อยา่ ประชดเชียวที่รัก มีโรงเรียนแถวๆ พระรามสองเน่ีย ปลกู ฝังเดก็ นกั เรียนเร่ือง ส่ิงแวดลอ้ มต้งั แต่หวั เท่ากาํ ป้ันเลย ร้านคา้ ที่ถูกเรียกวา่ วนั เดอร์แลน เคา้ ใชใ้ บตองทาํ เป็นกระทงใส่ อาหาร แลว้ ขวดพลาสติกนี่เคา้ ลา้ งก่อนนาํ กลบั ไปรีไซเคิลใหม่ ขยะกแ็ ยกชดั เจนวา่ อนั ไหนตอ้ งไป เป็นป๋ ุยหมกั และอนั ไหนไปกบั รถขยะ กทม‛ ‚ทาํ ไมคุณรู้คะ‛ ‚ผมเคยเป็นครูศลิ ปะอยทู่ ี่นน่ั ‛ ‚จริงเหรอ ทาํ ไมฉนั ไม่เคยเห็นคุณ‛ ‚ผมกไ็ ม่เคยเห็นคุณ อา้ ว... แลว้ คุณไปทาํ อะไรที่นนั่ ‛ ‚ฉนั กเ็ ป็นครูเหมือนคุณ‛ ‚ต้งั สองปี แลว้ นะท่ีผมอยทู่ ี่นนั่ ‛ 14

‚ฉนั กอ็ อกจากท่ีนนั่ มาสองปี แลว้ เหมือนกนั วา่ แต่หลงั จากน้นั คุณไปไหน‛ ‚ผมไปเรียนต่อปริญญาโทที่อิตาลี ใครๆ ท่ีเรียนอาร์ตมา กไ็ ปเรียนต่อที่นนั่ กนั ท้งั น้นั ‛ ‚ฉนั เปล่ียนงานไปสอนมหาวทิ ยาลยั แลว้ ถกู ส่งไปอบรมท่ีอิตาลี ตอนน้นั ฉนั เจอคุณที่เน เปิ ลส์‛ ‚เยส มาดาม ผมจาํ คุณได้ เพราะคุณใหผ้ มวาดรูปแต่ไม่เอารูปกลบั ไปดว้ ย แลว้ ผมกลบั เมืองไทย จดั นิทรรศการภาพเขียน ผมกเ็ ลยเอารูปคุณข้ึนประจานซะเลย‛ ‚และดูเหมือนตอนน้นั ฉนั โคตรเหงา ไม่มีอะไรทาํ กม็ นั วา่ งนี่นา คนสวยแต่โสด ความ โดดเด่ียวเลยกระชากแขนเขา้ หอศิลป์ แลว้ ไปเจอนิทรรศการคุณพอดี‛ ‚ตอนท่ีผมเดินเขา้ ไปทกั คุณ คุณจาํ ผมไม่ไดแ้ ต่ถามหาคนวาดรูปหนา้ ตาเฉย พอผมบอกวา่ ผมเนี่ยแหละ คุณกท็ าํ หนา้ ตาเหมือนเห็นแบรท พีท แลว้ ยงั ยนื ยนั อยนู่ น่ั แหละวา่ จะเจอศลิ ปิ นใหไ้ ด้ คุณน่ีโคตรกลา้ หาญเลย รู้ไหมนิทรรศการผมน่ะ มีจิตรกรช่ือดงั ท้งั ประเทศแทบเดินชนกนั เลยใน วนั น้นั ‛ ‚คุณขอที่อยฉู่ นั ไว้ แลว้ บอกวา่ เดี๋ยวจะใหศ้ ิลปิ นติดต่อกลบั ไป ต่อมาไม่นานฉนั กไ็ ดร้ ับรูป ตวั เองถึงบา้ น โรแมนติกเป็นบา้ เลย‛ ‚ทาํ ไมคุณถึงคิดวา่ คนท่ีเขียนรูปไม่ใช่ผม‛ ‚คุณดูดีกวา่ ตอนท่ีฉนั เจอคร้ังแรก‛ ‚ถา้ ผมไม่เดินไปเคาะประตูบา้ นแลว้ บอกวา่ ตอนอยทู่ ่ีนาโปลีน่ะ คุณไม่จ่ายตงั คค์ ่ารูป คุณก็ คงไม่เช่ือวา่ เป็นผม‛ ‚เปล่า แต่คุณมายนื อยหู่ นา้ บา้ นในเส้ือผา้ ชุดเดียวกบั ที่ฉนั เจอท่ีโน่น ผมส้ันกวา่ เดิม แลว้ ยงั ท่าทางกอ๊ งๆ เหมือนตอนน้นั ไม่มีผดิ ฉนั กเ็ ลยจาํ ได‛้ ‚ที่รัก คุณรู้ไหมวา่ ผมลงทุนไปแค่ไหนกวา่ จะทาํ ใหต้ วั เองยอ้ นกลบั ไปอยใู่ นสภาพน้นั ได้ ประเทศไทยร้อนนรกแตกแต่ผมตอ้ งใส่เส้ือโคท้ แถมผา้ พนั คอเขา้ ไปอีก ท่ีแน่ๆ ผมตอ้ งไปตดั ผม ออกใหส้ ้ันลง แลว้ ยงั ถกู หาวา่ บา้ อยสู่ องคร้ังในวนั เดียว‛ ‚ใช่ๆ ผา้ พนั คอสีแดงแลว้ กห็ มวกไหมพรม ตลกเป็นบา้ เลยค่ะ‛ ‚ง้นั ระหวา่ งเราคงไม่ใช่เร่ืองบงั เอิญ หรือแค่ความเหงาพาเราสองคนมาพบกนั แลว้ ล่ะ‛ ‚แปลกดีนะคะ‛ ‚ดูเหมือนเราจะยงั มีอีกหลายเรื่องท่ีเก่ียวขอ้ งกนั มาก่อนโดยที่เราไม่รู้... ไม่ใช่เพราะโลก มนั กลม แต่เป็นเรื่องของพรหมลิขิต ชวั ร์‛ 15

เรื่องเล่าเลก็ ๆ ของเราสองคน และยงั เป็น ‚เราสองคน‛ ไม่ใช่ใครคนหน่ึง คนเดียวเหมือน ที่ผา่ นมา ฉนั ไม่รู้หรอกวา่ ชีวติ ของเขาผา่ นอะไรมาบา้ ง และมีช่วงเส้ียวของเวลามากนอ้ ยแค่ไหนท่ี เดินเฉียดไหล่ระหวา่ งกนั ส่ิงเดียวท่ีฉนั รู้คือ นบั แต่น้ีไปฉนั จะตอ้ งลา้ งขวดพลาสติกก่อนทิ้งลงถงั รี ไซเคิล และถา้ หากตอ้ งไปซุปเปอร์มาเกต็ ถุงผา้ ดิบหนาใบโตจากคิวบา ที่เขาเป็นคนเขียนรูปเพิ่ม ลายใหเ้ ก๋ไก๋ข้ึนมา ดูเหมาะกบั การเดินชอปปิ้งไม่เบา... ‚คุณอยา่ ลืมถอดปลก๊ั กาตม้ น้าํ แลว้ กป็ ิ ดไฟในหอ้ งนง่ั เล่นดว้ ยนะ‛ ทุกส่ิงทุกอยา่ งเร่ิมจากส่ิงเลก็ ๆ แลว้ ร่วมมือกนั ไม่วา่ จะเป็นความรัก หรือการ ‚อนุรักษ์‛ ก็ ตาม... ...................... ‚เรื่อง รักเรา รัก(ษ)์ โลก ถูกเขียนเป็น 5 ตอนจบแลว้ นะ‛ ‚วา้ ว ... ไปอ่านไดท้ ่ีไหนเหรอ‛ ‚เขา้ ไปท่ีเวบ็ ไซดข์ องดาริกามณีเลย‛ © Chelie M. Harn Cooper, http://arcturus.bloggang.com, [email protected] 16

โลกร้อนแล้วหรือ? … โดย ไชยบญุ เรือง ‚...ขณะน้ีภาวะโลกร้อนไดท้ วคี วามรุนแรงสูงข้ึน สงั เกตไดจ้ ากอุณหภูมิเฉลี่ยของประเทศไทยใน แต่ละ....‛ ‚…ก่อนท่ีเราจะไปฟังเพลงเพราะๆ กนั ต่อในช่วงโมงหนา้ เรามีขอ้ มูลเก่ียวกบั ภาวะโลกร้อนมา ฝากกนั ...‛ ‚ถึงเวลาข่าวตน้ ชวั่ โมงกนั แลว้ นะคะ กรมประชาสมั พนั ธไ์ ดจ้ ดั ต้งั โครงการร่วมรณรงคล์ ดการใช้ พลงั งาน ลดมลพิษ เป้ าหมายสู่การลดภาวะโลกร้อน ในวนั เสาร์ที่ 22 กนั ยา...‛ ‚...............................‛ เสียงดีเจคนแลว้ คนเล่าจากคลื่นวทิ ยทุ ่ีถกู หมุนเวยี นเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ดว้ ยฝี มือของโชเฟอร์แทก็ ซี่ คนั ที่ฉนั โดยสารอยู่ ทาํ ใหฉ้ นั เวยี นหวั อยไู่ ม่นอ้ ย... บ่ายของวนั ทาํ งานแทๆ้ แต่รถราบนถนนยา่ นใจกลางเมืองแห่งน้ีกไ็ ม่มีทีท่าวา่ จะบางตาลง รอบ ดา้ นมีแต่อาคารสูงๆ เตม็ ไปหมด แถมยงั มีเสน้ ทางเดินรถไฟฟ้ าพาดผา่ นทอ้ งฟ้ าสีครามยามแหงน หนา้ มองววิ ทิวทศั นอ์ ีก มนั มาอยตู่ รงน้ีไดก้ ค็ งเป็นเพราะเหตุผลของความสะดวกสบาย และเป็น เครื่องหมายของผเู้ จริญแลว้ ในสงั คมเมืองนน่ั เอง ฉนั ถึงจุดหมายปลาย ณ หา้ งสรรพสินคา้ ช่ือดงั แห่งหน่ึงท่ีเพ่ิงจะเปิ ดไดไ้ ม่นาน และถา้ ไม่มีเหตุผล กลใดในเรื่องงาน ฉนั คงไม่คิดจะมาเดินเล่นที่นี่แน่... กวา่ จะเสร็จธุระกเ็ ยน็ ยา่ํ กวา่ จะกลบั บา้ นวนั น้ีคงมืด... ฝนตกอีกแลว้ ชอบตกตอนเยน็ ๆ ทุกที ทาํ ไม หนอ? 17

หลงั จากท่ีเตร็ดเตร่หาอะไรกินรองทอ้ งมาบา้ ง ฉนั นงั่ รอฝนบางตาลง กต็ รงแถวๆ หนา้ หา้ งสรรพสินคา้ ช่ือดงั นน่ั ล่ะ เอะ๊ ... แลว้ ใครมาลืมหนงั สือไวต้ รงน้ีนะ สงสยั ทาํ หล่นไว้ ฉนั พยายามมองหาเจา้ ของ เด๋ียวคงกลบั มาตามหาล่ะ ยมื อ่านแกเ้ ซ็งก่อนแลว้ กนั กด็ ว้ ยอาชีพกองบรรณาธิการอยา่ งฉนั เกี่ยวพนั กบั เรื่องของหนงั สือหนงั หาตลอด เม่ือพบเจอ หนงั สือท่ีโดนๆ แลว้ ล่ะก็ อดที่จะหยบิ มาเปิ ดอ่านเสียไม่ได้ ‚โลกร้อน ทุกสิ่งทเ่ี ราทาเปลยี่ นแปลงโลกได้เสมอ‛ คือชื่อหนงั สือเล่มน้ี ฉนั เปิ ดอ่านไปเร่ือยๆ แลว้ มนั กช็ ่วยย้าํ วา่ เรื่องโลกร้อนที่หลายๆ หน่วยงานร่วมรณรงคก์ นั อยา่ งครึกโครมตลอดปี เป็นเร่ืองที่ ใกลต้ วั เรามาก หากไดร้ ับรู้ขอ้ มูลเชิงสถิติ หลายคนอาจจะอดหวนั่ ไหวไม่ไดก้ บั ปรากฏการณ์ที่ กาํ ลงั จะเกิดข้ึนในอนาคต โดยการคาดการณ์ของนกั วจิ ยั ท่ีเก่ียวขอ้ งจากทุกสาขา www.google.co.th มีขอ้ มลู เก่ียวกบั ‚ภาวะโลกร้อน‛ กวา่ 70 หนา้ (นี่เฉพาะหนา้ ภาษาไทย) แต่มีผู้ ตระหนกั ถึงส่ิงที่กาํ ลงั เกิดข้ึนนอ้ ยมาก เม่ือเทียบกบั กลุ่มคนท่ีต้งั ใจจะรณรงคเ์ รื่องน้ีอยา่ งจริงจงั ฉนั อ่านหนงั สือ ‚โลกร้อน ทุกส่ิงทเี่ ราทาเปลยี่ นแปลงโลกได้เสมอ‛ จบภายใน 20 นาที... หวั ใจฉนั เตน้ เร็วข้ึนเลก็ นอ้ ยกบั ขอ้ มูลท่ีฉนั เพ่งิ เสพเขา้ ไป ความต้งั ใจเลก็ ๆ บางอยา่ งสะทอ้ นข้ึนมาในหวั ใจ อยา่ งนอ้ ยคืนน้ี... ฉนั คงไม่นอนคลุมโปงเปิ ดไฟท้งั คืน อยา่ งนอ้ ยคืนน้ี... ฉนั คงไม่เสียบปลก๊ั โทรทศั นท์ ิง้ ไว้ อยา่ งนอ้ ยคืนน้ี... ฉนั คงจะงดอาบน้าํ อุ่น ฉนั นงั่ อยตู่ รงน้นั ประมาณเกือบ 1 ชว่ั โมงแลว้ หนงั สือเล่มน้ีคงไม่ไดถ้ กู เจา้ ของลืมไว้ แต่หนงั สือ เล่มน้ีคงถกู ทิ้ง... ทิง้ ไวพ้ ร้อมกบั จิตสาํ นึกท่ีไม่ตอ้ งการรับรู้ถึงเรื่องราวอนั น่าหวาดหวนั่ จะวา่ ไปแลว้ หนงั สือเล่มน้ีกด็ ูขดั แยง้ กบั ที่ที่มนั อย.ู่ .. เรื่องราวของวกิ ฤตการณ์โลกร้อน วอนขอให้ ช่วยประหยดั พลงั งาน วางอยู่ ณ หา้ งสรรพสินคา้ ที่เปิ ดเคร่ืองปรับอากาศเยน็ ฉ่าํ กวา่ 10 ชวั่ โมงต่อ วนั พร้อมกบั การเปิ ดไฟสวา่ งไสวในทุกซอกทุกมุม... 18

คิดดูอีกที... ถา้ ฉนั หยบิ หนงั สือเล่มน้ีกลบั บา้ นกค็ งไม่ผดิ อะไรนกั อยา่ งนอ้ ยฉนั กร็ ู้วา่ ใครที่ควรจะ ไดอ้ ่านหนงั สือเล่มน้ีต่อจากฉนั มนั คงมีค่ามากกวา่ ที่จะตอ้ งถกู เกบ็ ไปทิ้งหรือซุกไวท้ ี่ไหนสักแห่ง ฉนั เดินทางกลบั บา้ น... ฝนบางตา... บนถนนหลวงมีน้าํ เจิ่งนองเป็นระยะ... ลมไม่พดั ไหวแมแ้ ต่ นอ้ ย... ไฟสญั ญาณจราจรยงั คงเปล่ียนสลบั ผลดั ไปมาอยา่ งต่อเน่ือง แต่ไม่ไดท้ าํ ใหร้ ถราท่ีขวกั ไขวเ่ คล่ือน ตวั ไดไ้ วข้ึน รถประจาํ ทางคนั ที่ฉนั โดยสาร มีคนเบียดเสียดอยา่ งหลวมๆ รถยนตส์ ่วนบุคคลแต่ละคนั ต่างกม็ ีกิจกรรมใหท้ าํ ระหวา่ งรถติด บา้ งใชเ้ วลาระหวา่ งน้ี... หรรษากบั เพลงเพราะๆ แอร์เยน็ ๆ บา้ งใชเ้ วลาระหวา่ งน้ี... อยกู่ นั พร้อมหนา้ ท้งั ครอบครัว บา้ งใชเ้ วลาระหวา่ งน้ี... อยกู่ บั คนรักใหห้ ายคิดถึง ทาํ ใหฉ้ นั คิดวา่ ... เพราะความศิวไิ ลซ์เหล่าน้ีหรือเปล่าหนอ ทาํ ใหว้ ถิ ีชีวติ คนเมืองเปลี่ยนแปลงไป เพราะความตอ้ งการดา้ นวตั ถุหรือเปล่าหนอ ทาํ ใหม้ นุษยย์ อมเครียด ยอมกดดนั และไม่รู้จกั ปล่อย วาง เพราะความตอ้ งการเป็นผเู้ จริญแลว้ ในสังคมเมืองหรือเปล่าหนอ ทาํ ใหโ้ ลกร้อน... สาํ หรับฉนั ... หนงั สือเล่มหน่ึงทาํ ใหฉ้ นั ฉุกคิดถึงการกระทาํ ของตวั เอง ภาพของกิจวตั รประจาํ วนั ในการดาํ เนินชีวติ ผดุ ข้ึนในหวั มีบางอยา่ งท่ีทาํ ใหฉ้ นั รู้สึกวา่ วกิ ฤตการณ์แบบน้ีเป็นเรื่องใกลต้ วั เพราะฉนั รู้สึกวา่ ... ฝนตกยาวนานติดต่อกนั หลายเดือนมาแลว้ เพราะฉนั รู้สึกวา่ ... มีภยั พบิ ตั ิทางธรรมชาติเกิดข้ึนบ่อยคร้ัง และทวคี วามรุนแรงมากข้ึนเร่ือยๆ เพราะฉนั รู้สึกวา่ ... ฤดูหนาวท่ีเคยสวยงามหดหายไป เพราะฉนั รู้สึกวา่ ... ตน้ ไมท้ ่ีเคยมีดอกร่วงโรยช่วงสอบปลายภาคขยบั เวลาผลิดอกเร็วข้ึน 19

เพราะฉนั รู้สึกวา่ ... มีโรคภยั ไขเ้ จบ็ สายพนั ธุใ์ หม่ๆ มาคุกคามคนในประเทศของฉนั หากเราเปล่ียนบางส่ิงเพอ่ื บา้ นที่เราอยไู่ ด้ เรากส็ ามารถเปล่ียนบางอยา่ งเพ่อื โลกไดเ้ ช่นกนั แม้ ณ วนิ าทีที่คุณไดอ้ ่านบทความน้ีอยู่ ความเปลี่ยนแปลงต่างๆ บนโลกกย็ งั เกิดข้ึนอยา่ งต่อเนื่อง สาํ หรับคุณแลว้ ... อะไรหนอจะเป็นสิ่งท่ีทาํ ใหฉ้ ุกคิดรักษโ์ ลกใบน้ี หรือจะรอใหท้ ุกอยา่ งสาย เกินไป ...................... 20

ความรักท่หี มุนโลก (Love will never die)… โดย ลำน้ำน่ำน ฉนั หลบั ใหลอยใู่ นความเงียบงนั อยกู่ ลางความโศกศลั ยร์ ่วมสมยั อยกู่ บั รสข่ืนขมลมหายใจ อยกู่ บั ความศิวไิ ลซอ์ นญั ยสาธารณ์ ขอฉนั เขียนเร่ืองราวแห่งความรัก ท่ีจาํ หลกั ในดวงใจแสนอ่อนหวาน เขียนถึงอารยธรรมและตาํ นาน ราํ พึงถึงอนนั ตกาลแห่งความรัก มิใช่รักอยา่ งมนุษยชาติ อนั ด่ืนดาษแสวงหาค่าประจกั ษ์ รักของฉนั เหนือละมุนกรุ่นความภกั ด์ิ สญั ลกั ษณ์ความหมายอนั นิรันดร์ ฉนั รักวทญั ํุตาแห่งป่ าไม้ เอ้ือน้าํ ใจสู่มนุษยท์ ุกภพฝัน ปรุงอากาศธาตุชีวติ นิมิตชีวนั เพอ่ื กาํ นลั ชาวโลกผโู้ ชคดี สุนทรียภาพอ่ืนใดในแควน้ หลา้ มิอาจเทียบรักพนาอรัญวาสี ผรู้ ังสรรคท์ ิพยธาตุหยาดชีวี ผนู้ ิมิตพนาลีสุนทรียะแผน่ ดิน 21

รักของฉนั อยใู่ นอณูลมหายใจ ของเรียวหญา้ ไมใ้ บนกไพรผนิ ในกระแสลมล่องธาราริน อยใู่ นอกธรณินอนั จาบลั ย์ ธรณินเปล่งลมใจใหส้ รรพชีพ ใหด้ อกไมล้ า้ นกลีบสยายฝัน เกบ็ ตาํ นานครรลองของวยั วนั จียระไนเพชรสุวรรณประเพณี ฉนั รักมหาสมุทรรัตนากร เกลียวคล่ืนสีทนั ดรคีรีศรี ผกู้ ารุณยจ์ ุนเจือเอ้ืออารีย์ หยาดปฐววี ารีวรุณ ฉนั รักแสงตะวนั เชา้ วนั ใหม่ อุ่นละมุนอุ่นไอเมื่อโลกหมุน รักแสงจนั ทร์ผนั ค่าํ บอกวนั บุญ รักธรรมคุณธรรมชาติวาดมรรคา ฉนั ขอมอบกลิ่นหอมแห่งรักน้ี พร้อมไมตรีใหอ้ บอวลหวนลมป่ า เป็ นส่ือใจสู่ใยบางกาลเวลา ตราบฟากฟ้ าอวสานบุราณไกล 22

ความรักฉนั ราํ ฟ้ อนออ้ นทุ่งขา้ ว ฉนั มิอาจรักมนุษยชาติ ในทอ้ งนาหนา้ หนาวพราวรวงไหว ผผู้ งาดเหนือกฎน่าอดสู ผขู้ นุ โลกดว้ ยชีวนิ ตราบสิ้นวยั หลงบทบาทขาดธาตุกตญั ํู เกิดแลว้ ดบั ทบั รอยไถทุกฤดู วรดนูสิ้นเสน่หเ์ หล่ตาชาย ฉนั เฝ้ ามองอยใู่ นความเงียบงนั ฉนั เดินมาบนทางสร้างขนาน เห็นมนุษยน์ ิมิตฝันอนั หลากหลาย กบั ผคู้ นหลายลา้ นบา้ นอกั โข เห็นผคู้ นทดทอ้ รอความตาย ความรักฉนั งามอะคร้าวราวมโน เห็นจุดหมายวฒั นาป่ าเทคโนฯ จิตภิญโญลึกรู้อยขู่ า้ งใน ความฝันใดในแควน้ แดนมนุษย์ ดุษณีเถิดดุษณีต่อธรรมชาติ จกั โชนจุดอารยธรรมนาํ สมยั เพ่อื ดินน้าํ ลมอากาศธาตุรังสรรค์ ปราศจากธาตุบ่มลมหายใจ เป็นรักแทห้ มุนโลกอยนู่ ิรันดร์ ความสาํ เร็จน้นั ไซร้กเ็ ท่าน้นั สิ้นอากาศไฟฝันกอ็ นั ตรธาน 23

----------------------------- ท่ามกลางความเป็นไปแห่งความวฒั นาของมนุษยชาติ เราอาจหลงลืมไปกวา่ วกิ ฤตการณ์ ดา้ นสิ่งแวดลอ้ มน้นั กาํ ลงั รุนแรง ท้งั ดิน น้าํ ลม ไฟ และอากาศธาตุกาํ ลงั ป่ วยหนกั ท่ีเราอาจลืมไป วา่ ดินน้าํ ลมไฟและธรรมชาติเหล่าน้ี คือตน้ ธาตุแห่งการมีชีวติ อยขู่ องโลกและมนุษย์ น้าํ มนั ที่หมุนโลกกเ็ กิดจากธรรมชาติ อีกน้าํ บาดาลและออกซิเจนเล่า เพราะอศั จรรยแ์ ห่งการสร้าง ของธรรมชาติมิใช่หรือท่ีเอ้ืออาํ นวยในการพฒั นาทุกๆ ดา้ นของมนุษย์ จะมีประโยชนอ์ นั ใดหาก ปราศจากตน้ ไมผ้ กู้ ลน่ั อากาศ ปราศจากสายน้าํ ไร้สารเคมีใหผ้ ลิตน้าํ ประปา ปราศจากฝนรินที่ใหเ้ กษตรธญั พืชงอกงามไสว และ ปราศจากชีวติ เม่ือวนั ดอกฝันผลิ.. ความรักในมิติขา้ พเจา้ จึงอยทู่ ่ีการรักษาทรัพยากรใหค้ งอยนู่ ิรันดร์ เป็นความรักที่ขบั เคล่ือนชีวติ และพลโลกใหผ้ าสุก หาใช่รักในการที่พฒั นาแต่ดา้ นวตั ถุเพียงฝ่ ายเดียว และเพราะวา่ ... เรามิใช่เจา้ ของฟ้ าอวกาศ โลกธาตุทวั่ สิ้นทุกสรวงสวรรค์ มนุษยม์ ิเคยนฤมิตตะวนั จนั ทร์ แมแ้ ต่เมด็ ทรายน้นั สกั ธุลี (ปณิธานกวี องั คาร กลั ยาณพงศ)์ ...................... 24

ตามอย่างพ่อ… โดย ณ จันทร์ ‚พอ่ ไปทาํ งานแลว้ นะแม่‛ สิ้นเสียงลุงยมกล็ ุกจากโตะ๊ อาหาร เดินไปหยบิ หมวกสานใบเก่ามาถือไวใ้ นมือ เงยหนา้ ข้ึน มองพระบรมฉายาลกั ษณ์ในหลวงท่ีแขวนไวเ้ หนือประตูบา้ น แลว้ ยกมือไหว้ ก่อนจะเดินออกจาก บา้ นไปยงั จกั รยานเก่าคนั เก่งท่ีใชเ้ ป็นพาหนะคู่ใจข่ีไปทาํ งานภารโรงในโรงเรียนเอกชนแห่งหน่ึง ที่อยหู่ ่างจากบา้ นประมาณ 10 กิโลเมตร คลอ้ ยหลงั ลุงยมไม่ทนั ไร ป้ านอ้ ยกห็ นั มาเห็นวา่ ลุงยมผเู้ ป็นสามีลืมปิ่ นโตอาหารกลางวนั เอาไว้ ‚วรรณเด๋ียวก่อนไปทาํ งานแวะเอาป่ิ นโตขา้ วกลางวนั ไปใหพ้ อ่ ท่ีโรงเรียนดว้ ยนะ ลืมไวอ้ ีก แลว้ ‛ ป้ านอ้ ยบอกลกู สาวท่ีกาํ ลงั เตรียมตวั ออกไปจากบา้ น ‚ประจาํ เลยนะพอ่ อา้ วแลว้ ปิ่ นโตเถาเก่าโละ๊ ทิ้งไปแลว้ เหรอแม่ ทิ้งไปไดซ้ ะกด็ ีเหมือนกนั เก่าจะตาย ใชม้ ากห็ ลายปี แลว้ หวงของไม่เขา้ ท่า หนูจะซ้ือกล่องโฟมมาใหก้ ไ็ ม่เอา กินเสร็จกท็ ิ้งได้ เลย ไม่ตอ้ งเกบ็ มาลา้ งใหว้ นุ่ วายอีก‛ ป้ านอ้ ยยมิ้ อยา่ งใจเยน็ มองลกู สาวดว้ ยความรัก ‚พ่อเขาไม่อยากใชก้ ล่องโฟม เขาวา่ มนั เป็นขยะที่ทาํ ใหโ้ ลกของเราร้อนข้ึนทุกๆ วนั ‛ ‚แค่โฟมวนั ละกล่อง มนั จะทาํ ใหโ้ ลกร้อนไดม้ ากมายอะไรนกั หนา ตอ้ งโทษพวก อุตสาหกรรมขนาดใหญ่โน่น พวกน้นั นน่ั แหละตวั การสาํ คญั เรามนั กแ็ ค่คนตวั เลก็ ๆ ช่วยไปกไ็ ม่มี ประโยชนอ์ ะไรข้ึนมาหรอกแม่‛ วรรณพดู ตามความคิดของตวั เอง ‚หนูไปนะคะแม่ เดี๋ยวสายรถจะติด ไม่รู้ฝนจะตกอีกรึเปล่า น่ีมนั จะเขา้ ฤดูหนาวแลว้ ทาํ ไม ฝนยงั ตกไม่หยดุ อีกกไ็ ม่ น่าเบื่อจริงๆ เลยนะแม่‛ วรรณควา้ ป่ิ นโตของพ่อถือไปท่ีรถเก๋งคนั ใหม่ท่ีเพง่ิ ซ้ือไม่ไดไ้ ม่ถึง 2 เดือนดว้ ย น้าํ พกั น้าํ แรงของตวั เอง ทุกคร้ังที่ข้ึนมานง่ั เธอจะรู้สึกภูมิใจอยา่ งบอกไม่ถูก เพราะอยา่ งนอ้ ยเธอก็ 25

ไม่ตอ้ งลาํ บากโหนรถเมลเ์ บียดกบั คนอ่ืนๆ ในรถเมลท์ ่ีแน่นเป็นปลากระป๋ อง แถมอากาศกร็ ้อนจน แทบจะเป็นลม กวา่ จะไปถึงที่ทาํ งานไดใ้ นแต่ละวนั ไม่ต่างกบั การทาํ สงครามแยง่ ชิงพ้นื ท่ีบน รถเมล์ วรรณขบั รถออกมาจากซอย แลว้ กเ็ ล้ียวเขา้ ป๊ัมน้าํ มนั ท่ีเติมเป็นประจาํ ‚95 เตม็ ถงั ค่ะ ‛ วรรณบอกพนกั งาน แลว้ หนั ไปดูป้ ายบอกราคาน้าํ มนั ประจาํ วนั น้ี แลว้ ก็ ตอ้ งตกใจ ‚น้าํ มนั ข้ึนลิตรละ 40 สตางคอ์ ีกแลว้ !!! เดือนน้ีฉนั หมดค่าน้าํ มนั ไป 3 พนั แลว้ นะ จะข้ึน อะไรกนั หนกั กนั หนาล่ะเนี่ย‛ วรรณบ่นกบั ตวั เอง แต่กต็ อ้ งเติมอยดู่ ี เพราะยงั ไงรถของเธอกต็ อ้ งใชน้ ้าํ มนั ในการ ขบั เคล่ือนอยแู่ ลว้ แบงคพ์ นั ใบสุดทา้ ยในกระเป๋ าถูกหยบิ ออกไปจ่ายค่าน้าํ มนั เงินทอนเหลือ กลบั มาเพยี งแบงคร์ ้อยแค่ 3 ใบเท่าน้นั วรรณมองเงินในมือแลว้ กถ็ อนหายใจออกมาดงั ๆ ดว้ ยความเหนื่อยใจ จากปั๊มน้าํ มนั ไปถึงโรงเรียนท่ีพ่อของวรรณทาํ งานอยใู่ ชเ้ วลาไม่ถึง 10 นาที วรรณจอดรถ แลว้ หยบิ ปิ่ นโตของพ่อเตรียมเดินไปที่หอ้ งพกั ของภารโรง แต่ยงั ไม่ทนั ท่ีจะไดเ้ ดินไป วรรณกเ็ ห็น วา่ พ่อกาํ ลงั ยนื อยกู่ บั ครูคนหน่ึง ท่าทางเหมือนวา่ ครูกาํ ลงั วา่ กล่าวอะไรพ่อของเธออยู่ วรรณจึง ค่อยๆ เดินเขา้ ไปใกลๆ้ เพ่ือฟังเรื่องราวท่ีเกิดข้ึน ‚มีคนมารายงานผมวา่ ลุงยมไม่ยอมเผาใบไม้ แค่กวาดมากองสุมๆ ไว้ รู้ไหมครับวา่ มนั ทาํ ใหโ้ รงเรียนของเราดูสกปรก มนั เสียภาพลกั ษณ์โรงเรียนเอกชนอนั ดบั ตน้ ๆ ของประเทศนะครับ ลุงยม‛ น้าํ เสียงของครูกระดา้ ง ไม่พอใจ ‚ผมวา่ จะขดุ หลุมแลว้ เอาใบไมพ้ วกน้ีใส่ลงไป ปล่อยใหม้ นั เน่าเป่ื อยไปเองครับ การเผา ใบไมท้ าํ ใหเ้ กิดมลภาวะเป็นพษิ แลว้ กเ็ ป็นการเพิ่มปัญหาโลกร้อนดว้ ยนะครับคุณครู ‛ ลุงยมตอบ กลบั ไปยา่ งสุภาพ ‚ไม่ตอ้ งมาสอน ผมไม่สนใจเร่ืองโลกร้อนโลกแตกอะไรนน่ั หรอก ผมสนใจภาพลกั ษณ์ ของโรงเรียนเรามากกวา่ วา่ มนั จะดูไม่ดีในสายตาผปู้ กครองแลว้ กค็ นที่ผา่ นเขา้ ออกโรงเรียนของ 26

เรา เพราะฉะน้นั วนั น้ีลุงยมจดั การเผาใบไมแ้ ลว้ กข็ ยะท้งั หมดที่มีอยใู่ หห้ มด ไม่อยา่ งน้นั ผมคงตอ้ ง รายงานใหท้ ่านอาจารยใ์ หญ่ทราบ วา่ ลุงยมบกพร่องต่อหนา้ ท่ี ลุงยมคงไม่อยากมีปัญหาใช่ไหม ‛ ครูจอ้ งหนา้ ลุงยมอยา่ งเอาเร่ือง แลว้ กเ็ ดินจากไป แต่ยงั ไม่วายบ่นออกมาดงั ๆ วา่ ‚เป็นแค่ภารโรงทาํ มาเป็นห่วงปัญหาโลกร้อน โน่นพวกคนใหญ่คนโตของบา้ นเมืองเขายงั ไม่เห็นจะสนใจ คนธรรมดาอยา่ งเราจะไปสนใจทาํ ไม ไร้สาระจริงๆ‛ ครูเดินจากไปแลว้ ลุงยมค่อยกม้ ลงไปหยบิ ไมก้ วาดทางมะพร้าวข้ึนมากวาดใบไมท้ ี่ร่วง หล่นลงมาตามอายแุ ละฤดูกาลของมนั วรรณมองพ่อของตวั เองแลว้ อดโมโหพอ่ ไม่ได้ ที่มวั แต่ห่วงเร่ืองโลกร้อนจนทาํ ใหค้ นอื่น มาต่อวา่ ไดแ้ บบน้ี วรรณรีบเดินเอาขา้ วของพ่อไปฝากไวท้ ่ีหอ้ งพกั ภารโรง แลว้ กข็ บั รถออกไปทาํ งาน โดยไม่ หนั กลบั มามองพอ่ อีกเลย เยน็ วนั น้นั วรรณขบั รถเขา้ มาในบา้ น พอเปิ ดประตรู ถออกมา กเ็ ห็นพ่อกาํ ลงั ขะมกั เขมน้ กบั การปลกู ตน้ ไมท้ ้งั ๆ ท่ีฝนเร่ิมจะตกลงมาหนาเมด็ ข้ึนทุกที ‚พอ่ ฝนตกแลว้ เดี๋ยวกไ็ ม่สบายหรอก มวั แต่ปลูกตน้ ไมอ้ ยนู่ นั่ แหละ บา้ นรกจนจะเป็นป่ า เพราะตน้ ไมข้ องพอ่ อยแู่ ลว้ ‛ วรรณพดู พลางวง่ิ เขา้ ไปหลบฝนในบา้ น พ่อหนั มาส่งยมิ้ อบอุ่นใหว้ รรณแลว้ กค็ ่อยๆ ยกกระถางตน้ ไมท้ ี่ปลูกใหม่ไปไวต้ รงโคน ตน้ ไมใ้ หญ่ ใหช้ ่วยคุม้ แดดคุม้ ฝนและป้ องกนั ลมแรงๆ ท่ีโต๊ะอาหารเยน็ แม่ยกอาหารที่เพิ่งทาํ เสร็จใหม่ๆ มาวาง วรรณในเส้ือผา้ ชุดใหม่เดินมาท่ี โตะ๊ อาหาร แลว้ หยบิ จานมาตกั ขา้ วใส่จาน ‚วนั น้ีหนูเอาขา้ วไปใหพ้ ่อ เห็นครูคนหน่ึงกาํ ลงั ดุพอ่ เรื่องที่พ่อไม่ยอมเผาใบไม้ ทาํ ให้ โรงเรียนรกสกปรก หนูไม่เขา้ ใจพอ่ เลยจริงๆ ทาํ ไมจะตอ้ งห่วงใยเรื่องโลกร้อนนกั จนทาํ ใหค้ น อ่ืนมาวา่ ได‛้ แม่ยกถว้ ยตม้ จืดตาํ ลึงของโปรดวรรณมาวาง ตาํ ลึงน้ีกเ็ กบ็ มาจากริมร้ัวหลงั บา้ น เป็นตาํ ลึง ท่ีลุงยมปลกู เอาไว้ 27

‚วรรณดูข่าวในทีวนี นั่ สิลกู เห็นอะไรไหม ‛ ป้ านอ้ ยช้ีชวนใหล้ กู สาวดูข่าวในโทรทศั นท์ ่ี กาํ ลงั รายงานข่าวน้าํ ท่วมใหญ่ที่ภาคตะวนั ออกของจีน และข่าวไฟไหมป้ ่ าบริเวณกวา้ งที่ อินโดนีเซีย ‚ไฟไหมก้ บั น้าํ ท่วม ทาํ ไมเหรอแม่ ไม่ไดเ้ กิดที่ประเทศเราสกั หน่อย‛ วรรณพดู ‚แลว้ วรรณอยากใหม้ นั เกิดกบั ประเทศไทยของเราไหมลกู ‛ แม่ถาม ‚ถามไดแ้ ม่ กไ็ ม่อยากน่ะสิ แค่น้ีกไ็ ปทาํ งานลาํ บากจะแย่ ฝนตกท้งั เชา้ ท้งั เยน็ ดีนะท่ีแถว บา้ นเราน้าํ ไม่ท่วม‛ ‚ที่แถวบา้ นของเราแลว้ กบ็ ริเวณรอบๆ น้ีน้าํ ไม่ท่วมเพราะอะไรรู้ไหมลกู กเ็ พราะโครงการ ของในหลวงไง พระองคท์ รงช่วยแกไ้ ขปัญหาน้าํ ท่วมใหก้ บั ราษฎร เพราะไม่อยากเห็นประชาชน ของพระองคต์ อ้ งเดือดร้อน ท้งั ๆ ท่ีพวกเราน่ีแหละเป็นตวั การสาํ คญั ท่ีทาํ ใหเ้ กิดปัญหาน้าํ ท่วม ท้งั ตดั ไมท้ าํ ลายป่ า ท้งั ใชพ้ ลงั งานอยา่ งสิ้นเปลือง เผากระดาษ โฟม พลาสติก ทาํ ใหเ้ กิดมลภาวะเป็น พิษ แลว้ อยา่ งน้ีเราจะปล่อยใหใ้ นหลวงทรงเหนด็ เหน่ือยเพียงลาํ พงั โดยที่พวกเราไม่คิดจะทาํ อะไร เพ่อื ประเทศชาติของเราเลยเหรอลูก‛ วรรณอ้ึงกบั คาํ พดู ของแม่ แม่ท่ีเป็นเพียงแม่บา้ นอยบู่ า้ น ไม่ไดอ้ อกไปไหนมาไหนนอกจาก ตลาด แต่กลบั รู้และเขา้ ใจเรื่องต่างๆ ของโลกใบน้ีและบา้ นเมืองมากกวา่ เธอ ซ่ึงจบปริญญาตรีและ ทาํ งานในยา่ นท่ีเจริญท่ีสุดของเมืองหลวงซะอีก พอ่ เดินมานง่ั ลงท่ีหวั โตะ๊ หลงั จากอาบน้าํ อาบท่าเรียบร้อยแลว้ ‚คุยอะไรกนั อยแู่ ม่ลูก ท่าทางเครียดเชียว‛ แม่ยมิ้ เลื่อนจานขา้ วท่ีตกั เตรียมไวใ้ หพ้ อ่ ‚พ่อ วนั น้ีที่โรงเรียนพอ่ ไดเ้ ผาใบไมร้ ึเปล่า‛ วรรณหนั ไปถามพอ่ ลุงยมทาํ หนา้ งง หนั มามองป้ านอ้ ยท่ีส่งยมิ้ มาให้ พอกน็ ึกได้ ลุงยมกห็ นั มาส่งยมิ้ ใหว้ รรณ ลูกสาวคนเดียว ‚พอ่ ไม่ไดเ้ ผาหรอกลูก พอ่ เขา้ ไปคุยกบั ท่านอาจารยใ์ หญ่ ท่านเขา้ ใจดี บอกใหพ้ ่อขดุ หลุม ฝังใบไม้ ปล่อยใหม้ นั ผพุ งั เน่าเปื่ อยไปตามกาลเวลา ท่านไม่อยากเพ่ิมภาวะโลกร้อนอีก ท่านเพ่งิ กลบั มาจากไปดูงานท่ีเมืองจีน ท่านบอกวา่ เกือบจะแยเ่ พราะเมืองที่ไปเกิดน้าํ ท่วมใหญ่ กลบั มาคร้ัง น้ีเลยขอรณรงคเ์ ร่ืองโลกร้อน ใหค้ รู นกั เรียน แลว้ กเ็ จา้ หนา้ ท่ีของโรงเรียนทุกคนช่วยกนั ดูแลเร่ือง 28

ขยะแลว้ กเ็ รื่องสิ่งแวดลอ้ มต่างๆ ในโรงเรียน ท่านอาจารยใ์ หญ่ไม่อยากใหป้ ระเทศไทยของเรา ตอ้ งประสบภยั ธรรมชาติเหมือนประเทศอื่นๆ‛ ลุงยมเล่าเร่ืองที่เกิดข้ึนวนั น้ีใหว้ รรณฟัง หลงั จากที่เล่าใหป้ ้ านอ้ ยฟังไปแลว้ เม่ือตอนเยน็ ท่ี เพ่งิ กลบั มาจากโรงเรียน วรรณยมิ้ มองไปที่พระบรมฉายาลกั ษณ์ของในหลวงท่ีแขวนอยเู่ หนือประตูบา้ น ภาพที่ลุง ยมยกมือไหวท้ ุกวนั ก่อนออกไปทาํ งาน ‚เมืองไทยของเราโชคดีนะพอ่ ท่ีเรามีในหลวง‛ ลุงยมกบั ป้ านอ้ ยยมิ้ ใหก้ นั ดว้ ยความดีใจ เพราะอยา่ งนอ้ ยลกู สาวคนเดียวท่ีเคยมีอคติกบั การ ใชช้ ีวติ ของพ่อ ไดเ้ ขา้ ใจถึงสิ่งที่พอ่ พยายามทาํ มาตลอดชีวติ แลว้ ‚คราวหนา้ เติมน้าํ มนั หนูจะเติมแกส๊ โซฮอล์ ช่วยภาวะโลกร้อน‛ วรรณบอกพ่อกบั แม่ ลุงยมไม่พดู อะไร แต่ยมิ้ อยา่ งพอใจ ‚กินขา้ วกนั เถอะ อาหารเยน็ หมดแลว้ เอานี่ตม้ จืดตาํ ลึงของโปรดของลกู ไง ‛ ป้ านอ้ ยเล่ือน ถว้ ยตม้ จืดใหว้ รรณ ‚อร่อยจงั เลยแม่ พรุ่งน้ีแม่ทาํ ขา้ วกลางวนั ใส่ป่ิ นโตใหห้ นูไปกินท่ีทาํ งานดว้ ยนะ เงินเดือน จ่ายค่าน้าํ มนั รถไปหมดแลว้ ล่ะแม่‛ วรรณบอก พอ่ กบั แม่หนั มายมิ้ ใหก้ นั มองวรรณดว้ ยความรัก ‚ไดส้ ิลกู ‛ เสียงแม่ตอบกลบั มาดว้ ยความยนิ ดี สายฝนขา้ งนอกเร่ิมซาเมด็ ตน้ ไมท้ ี่ปลูกรายลอ้ มรอบบา้ นชุ่มฉ่าํ เพราะไดร้ ับน้าํ อยา่ งเตม็ ท่ี และ กาํ ลงั จะผลิดอกออกผลอีกคร้ังตามหนา้ ที่ของมนั ...................... 29

ยงั ไม่สาย… โดย มีมี กาลคร้ังหน่ึง มีชายหนุ่มหนา้ ตางดงาม เพียบพร้อม กอปรดว้ ยจิตใจอนั ดีงาม เขาเขม้ แขง็ มน่ั คง และมกั มอบความสุขใหก้ บั ผคู้ นท่ีไดพ้ บเจอ แต่เขายงั อยเู่ พียงลาํ พงั ผเู้ ดียว วนั หน่ึง ท่ามกลางสายฝน ชายหนุ่มไดพ้ บเจอกบั เดก็ นอ้ ย เปี ยกปอนเหน็บหนาวราวกบั ไม่เคยไดร้ ับความอบอุ่น ความโดดเดี่ยวของเดก็ นอ้ ย พาใหค้ นท่ีมองรู้สึกเศร้าสร้อย ชายหนุ่ม รู้สึกสงสารจบั ใจ เขาปรารถนาใหเ้ ดก็ นอ้ ยร่าเริงและมีรอยยมิ้ เขามาหาเดก็ นอ้ ยทุกวนั คอยปลอบโยน เล่าเร่ืองตลก พาไปยงั สถานที่ต่าง ๆ ท่ีเดก็ นอ้ ยอยากไป เขาไม่อยากทิ้งใหเ้ ดก็ นอ้ ยอยเู่ พียงลาํ พงั เดก็ นอ้ ยเร่ิมพดู กบั เขา มีรอยยมิ้ และเสียงหวั เราะ มนั ทาํ ใหห้ วั ใจท่ีเขม้ แขง็ ของเขาอบอุ่น เดก็ นอ้ ยไม่เงียบเหงา ไม่เดียวดาย และมีความสุข นน่ั ทาํ ใหเ้ ขามีความสุขยงิ่ กวา่ หวั ใจดวงนอ้ ยที่เคยวา่ งเปล่า ไร้คนใส่ใจ ถกู เติมเตม็ ดว้ ยหวั ใจอีกดวง สายตาท่ีเคยทอดไปในความเหงียบเหงา ถกู ถ่ายทอดความอ่อนโยนลงไปแทนที่ ชายหนุ่มจูงมือเดก็ นอ้ ยไปยงั ทะเลที่เขาชอบ 30

เขาวาดภาพมากมายลงบนชายหาด เดก็ นอ้ ยก่อกองทรายเลก็ ๆ ‚หนูจะสร้างปราสาท ไวใ้ หเ้ ราไดอ้ ยดู่ ว้ ยกนั ตลอดไปนะ‛ ชายหนุ่มยมิ้ กวา้ ง เอามือลบู หวั เดก็ นอ้ ย ‚ไดส้ ิ‛ เดก็ นอ้ ยวงิ่ เล่นบนบทหาดทรายอยา่ งสนุกสนาน ‚ทอ้ งฟ้ าสวยจงั เลย‛ ‚พระอาทิตยด์ วงโตจงั เลย‛ เขานง่ั อยขู่ า้ ง ๆ เดก็ ช่างพดู ‚ทอ้ งฟ้ าจะสวยเสมอ ไม่วา่ เราจะมองจากที่ไหน หรือเมื่อไหร่‛ เดก็ นอ้ ยจบั มือของเขาไวแ้ น่น แลว้ หลบั ไปอยา่ งอ่อนลา้ เขาค่อย ๆ ดึงมือเดก็ นอ้ ยออกอยา่ งแผว่ เบา บรรจงยกตวั เดก็ นอ้ ยข้ึนบนแผน่ หลงั กวา้ ง ออกเดินไปตามชายหาดอยา่ งชา้ ๆ ระวงั ไม่ใหก้ ระทบกระเทือนร่างเลก็ ท่ีอยบู่ นหลงั เดก็ นอ้ ยกระชบั มือกอดคอของชายหนุ่มไว้ เวลาแต่ละวนิ าทีค่อย ๆ เคล่ือนผา่ นไป ความอบอุ่นของทอ้ งทะเลและแผน่ ฟ้ าโอบกอบร่างท้งั สอง ประหน่ึงวา่ เป็นจิตวญิ ญาณเดียวกนั เขาพาร่างนอ้ ย ๆ มาถึงหนา้ บา้ น 31

มีใครบางคนอุม้ ร่างของเดก็ นอ้ ยไปจากเขา จงั หวะหวั ใจของชายหนุ่มราวกบั สะดุดลง ครอบครัวเดก็ นอ้ ยกาํ ลงั จะพาตวั เธอกลบั ไป เขาดีใจที่เดก็ นอ้ ยจะไดก้ ลบั ไปอยกู่ บั ครอบครัว เขายมิ้ แต่ในใจปวดร้าว จะมีการลาจากใดเจบ็ ปวดหวั ใจถึงเพียงน้ี ‚ฉนั จะตอ้ งไปแลว้ ‛ ชายหนุ่มกล่าวกบั เดก็ นอ้ ย เดก็ นอ้ ยร้องไห้ หวั ใจของเขากร็ ้องไห้ ‚เธอจะตอ้ งเติบโต และเขม้ แขง็ ภายในโลกใบน้ี‛ ‚ฉนั จะปกป้ องเธอจนกวา่ จะตาย ฉนั สญั ญา‛ เขาเดินจากมา จากหวั ใจดวงนอ้ ย เธอจะตอ้ งกา้ วเดินต่อไป เขากเ็ ช่นกนั คาํ สัญญาที่มีใหเ้ ดก็ นอ้ ยไม่เคยเปล่ียนแปลง เขาคอยดูแลและป้ องกนั เธอจากอนั ตรายอยหู่ ่าง ๆ วนั เวลาผา่ นล่วงเลยไป เดก็ นอ้ ยตวั เลก็ เติบใหญ่เป็นหญิงสาว ความทรงจาํ ในวยั เยาวเ์ ลือนลาง เธออาจจะลืมเขาแลว้ แต่เขาจดจาํ เธอไดท้ ุกลมหายใจ 32

หญิงสาว ดอกไม้ และความรัก หญิงสาวไดร้ ับดอกไมจ้ ากชายหนุ่มคนหน่ึง เขาหนา้ ตาดี ดูอ่อนโยน แต่ไม่ใช่คนดี ดอกไม้ กบั ถอ้ ยคาํ หวาน ๆ ทาํ ใหเ้ ธอรักเขาหมดหวั ใจ ชายหนุ่มรู้ดี วา่ ผชู้ ายคนหน่ึงกาํ ลงั จะทาํ ลายชีวติ ของเธอ เขาไม่อาจดูแลเธอห่าง ๆ ไดอ้ ีกต่อไป ‚ยงั จาํ ฉนั ไดไ้ หม‛ ชายหนุ่มถาม คงจะนานเกินไป เธอจาํ เขาไม่ได้ ‚ผชู้ ายคนหน่ึงกาํ ลงั จะทาํ ใหเ้ ธอเสียใจ หนีห่างออกไปจากเขาเถอะนะ‛ เขาคงทาํ ไดแ้ ค่เตือนเธอ เธออาจจะรู้ และเขา้ ใจเป็นอยา่ งดี แต่ความรักมกั ดึงดูดใหค้ นเราติดอยใู่ นน้นั ถึงเจบ็ ปวดเจียนตายกย็ งั รัก หญิงสาวยอมทนทรมาน ทาํ ทุกอยา่ งเพอื่ ชายหนุ่มอีกคน ความรักมกั นาํ พาหวั ใจใหม้ อดไหม้ แมแ้ ต่ความรักอนั บริสุทธ์ิของเขา ที่มีใหเ้ ดก็ นอ้ ยไม่เปล่ียนแปลง กถ็ ูกแผดเผาใหห้ วั ใจตอ้ งทุกขท์ รมานแทน 33

หญิงสาวเจบ็ ปวด แต่เขาเจบ็ ปวดยง่ิ กวา่ เขาเขา้ ไปหา เพ่อื ดึงเธอออกมา แต่เธอกลบั ใชถ้ อ้ ยคาํ มากมาย ทาํ ร้ายเขา เขาทาํ ทุกวถิ ีทางเพอื่ ไม่ใหห้ ญิงสาวตอ้ งพบกบั ความเจบ็ ปวดรวดร้าว บ่อยคร้ังท่ีเขาปกป้ องคุม้ ครองเธอ เขายอมบาดเจบ็ เพอื่ ใหเ้ ธอไม่ตอ้ งเจบ็ เธออาจเห็นใจเขา แต่ไม่เคยเขา้ ใจ .......... ร่างกายชายหนุ่มเริ่มทรุดโทรม และอ่อนแอ หวั ใจของเขาไม่อาจเขม้ แขง็ ไดอ้ ีกต่อไป เขานอนอยบู่ นเตียงเพียงลาํ พงั ร่างกายไร้เร่ียวแรง หวั ใจแหลกสลาย ลมหายใจแผว่ เบา ภาพเดก็ นอ้ ยผเู้ งียบเหงา ปรากฏชดั ในความทรงจาํ เขาอยากใหเ้ ธอยมิ้ หวั เราะ และมีความสุข ภาพเดก็ นอ้ ยร่าเริง บนหาดทรายยงั ชดั เจนในใจ เขาอยากปกป้ องเธอตลอดไป ‚ฉันจะปกป้ องเธอจนกว่าจะตาย ฉันสัญญา‛ 34

--------- หญิงสาวต่ืนข้ึนมากลางดึก คาํ สญั ญาของใครคนหน่ึงแวบข้ึนมา ภาพบางอยา่ งท่ีเธออาจเคยลืม ปรากฎข้ึนมาลาง ๆ เธอรีบวงิ่ ไปท่ีบา้ นชายหนุ่มแสนดีท่ีเธอเคยทาํ ร้าย ในบา้ นเงียบสนิท แต่อบอุ่นอยา่ งประหลาด เธอค่อย ๆ เดินเขา้ ไป ร้องเรียก แต่ไม่มีเสียงกลบั ความกงั วลบางอยา่ งก่อตวั ข้ึน เธอวง่ิ ไปยงั ที่ซ่ึงชายหนุ่มน่าจะอยู่ ชายหนุ่มนอนน่ิงบนเตียง เธอโอบกอดร่างน้นั ร้องไหอ้ ยา่ งไม่อายใคร ‚เราจะอยดู่ ว้ ยกนั ตลอดไป‛ หญิงสาวทบทวนคาํ พดู ท่ีเธอเคยบอกไว้ ที่หาดทราย ‚อยา่ ทิง้ ฉนั ไป‛ ‚ฉนั ขอโทษ‛ ‚อยา่ ร้องไหส้ ิ‛ ชายหนุ่มพดู ข้ึนอยา่ งแผวเบา ‚ฉนั อยากจะปกป้ องดูแลเธอต่อไป‛ ‚แต่ฉนั คงไม่สามารถทาํ ไดอ้ ีกแลว้ ‛ ชายหนุ่มพยายามยกมือข้ึนลบู ผมยาวของหญิงสาว 35

‚อยา่ เจบ็ ปวด ยมิ้ และหวั เราะใหเ้ หมือนเดิมนะ‛ น้าํ เสียงของชายหนุ่มแผวเบายงิ่ กวา่ เดิม หญิงสาวออ้ นวอนขอใหค้ นท่ีดูแลเธอมาเกือบทุกลมหายใจ ยงั อยตู่ รงน้ี ยงั อยกู่ บั เธอ ‚อยกู่ บั ฉนั นะ อยกู่ บั ฉนั ขอใหฉ้ นั ไดด้ ูแลคุณ ขอใหฉ้ นั ไดท้ าํ เพือ่ คุณ‛ ทุกสรรพส่ิงเงียบงนั สายลมแห่งความเศร้าพดั ผา่ นราตรีกาลที่ยาวนาน เสียงหวั ใจของชายหนุ่มสงบลง เหลือเพยี งคาํ สญั ญาไวใ้ นหวั ใจอีกดวง แมเ้ ร่ืองบางเรื่องอาจจะสายไป แต่ยงั ไม่สายท่ีจะดูแล‘โลก’ที่คอยปกป้ องเรา ...................... 36

รักคร้ังใหม่ของนายเอริ ์ท… โดย ลมกังหัน ทก่ี องถ่าย (ไม่ใช่อะไรทถี่ ่ายออกมาเป็ นกอง ๆ – ต่อยยย...) ‚คุณเอิร์ททบทวนบทก่อนนะฮะ้ นี่ฮา้ ‛ พ่ีแมวฝ่ ายดูแลนกั แสดงในกองถ่าย เอาบทท่ีผม ตอ้ งเขา้ ฉากวนั น้ีมาให้ ‚ขอบคุณครับพ่ี‛ ผมรับบทมาแลว้ ยมิ้ ตอบ พ่ีเคา้ แอบส่งสายตาหวาน ๆ มาใหเ้ ลก็ นอ้ ย ……… บทนา ความรักจากเขาไปนานแค่ไหน...จาํ ไม่ไดแ้ ลว้ มนั เป็นช่วงเวลาที่เขาตอ้ งอยเู่ พียงลาํ พงั กบั ความเงียบเหงา ความเดียวดายอาจกลายเป็นเรื่องธรรมดาของชีวติ ใครสกั คนหน่ึง การไดน้ ึกถึงความสดใสที่เคยมีช่วยใหเ้ ขาพอมีแรงขยบั เขยนิ กาย และทาํ หนา้ ท่ีที่สาํ คญั ต่อไป บางคร้ังการไดเ้ ห็นผคู้ นท่ีเดินผา่ นไปผา่ นมายมิ้ ใหเ้ ขา และหวั เราะใหก้ นั กม็ ีส่วนช่วย บรรเทาใหค้ วามเศร้าเบาบางลง เขาเป็นเจา้ ของบริษทั มีแห่งเดียว จาํ กดั ซ่ึงเป็นคู่คา้ สาํ คญั ของบริษทั พลงั งานมหาศาล ไม่ จาํ กดั บริษทั ของเขานาํ พลงั งานจากบริษทั พลงั งานมหาศาล มาเปล่ียนใหเ้ หมาะสมกบั คนทุกเพศ ทุกวยั นอกจากน้ีบริษทั ของเขายงั ทาํ ธุรกิจอีกหลากหลายประเภทโดยเนน้ ใหล้ กู คา้ ไดร้ ับความ คุม้ ค่าจากสินคา้ และการบริการอยา่ งที่สุด ลกู คา้ สาว ๆ หลายต่อหลายคนอยากลองลดความไฮโซ มาเป็นพนกั งานบริษทั เพื่อใหเ้ ขาเอาใจใส่เช่นเดียวกบั ที่เขาเอาใจใส่พนกั งาน พนกั งานคือ ครอบครัว เป็นนโยบายบริหารที่สาํ คญั ตามแบบของเขา เขามกั จะทอดสายตาไปในท่ีแสนไกล จมอยกู่ บั ความเศร้าสร้อยที่ไม่เคยจางหาย นาน เท่าไหร่แลว้ เขาเองยงั สงสัย ทาํ ไมไม่ลืม.. … ‚คุณเอิร์ทอ่านบทเรียบร้อยแลว้ นะ ‛ ผกู้ าํ กบั ส่งเสียงมาถามขณะที่ผมกวาดสายตาไปยงั บรรทดั สุดทา้ ยพอดิบพอดี ผมพยกั หนา้ ตอบรับ ตอนน้ีผมพร้อมแลว้ ‚เอาหละแสงพร้อม นกั แสดงพร้อม เตรียมตวั ‛ 5..4..3..2..1 แอ๊กช่ัน! 37

วนั น้ีวนั เกิดผม แทบจะไม่เคยมีใครรู้วา่ ผมเกิดวนั ไหน หลายคนถาม ผมเร่ืองวนั เกิด แต่ผม มกั ยมิ้ ไม่ตอบอะไร.. จะรู้กนั ไปทาํ ไม? ผมนงั่ อยคู่ นเดียว แต่ภาพของคนท่ีเคยนง่ั อยดู่ ว้ ยกนั เมื่อนานมาแลว้ ยงั ชดั เจนราวกบั เพิ่ง เกิดข้ึนเมื่อวาน ทาํ ไมถึงชดั นกั นะ ผมสลดั สิ่งที่กาํ ลงั รบกวนจิตใจผมออกไป ทบทวนเร่ืองราวบางอยา่ งในชีวติ เร่ืองราวของ ผคู้ นซ่ึงไดเ้ จอะเจอในแต่ละวนั แมค้ วามรักของผมจะเจบ็ ปวด แต่ผมกม็ ีเพอ่ื นหลายคนท่ีดีกบั ผม คอยห่วงใย และไม่เคยทอดทิง้ ผม มนั เป็นส่ิงเดียวท่ีทาํ ใหผ้ มยงั สามารถมีชีวติ และยนื หยดั ต่อไปได้ ผมเขา้ ใจวา่ ผคู้ นมีอยหู่ ลากหลายรูปแบบ อาจมีคนท่ีเห็นแก่ตวั เอาเปรียบคนอ่ืน ทาํ ร้ายกนั ดว้ ยเร่ืองเพยี งเลก็ นอ้ ย แต่กม็ ีสาเหตุมากมายท่ีทาํ ใหเ้ ขาตอ้ งเป็นเช่นน้นั ... มีหลายคนเคยทาํ ร้ายผม เอาเปรียบผม แต่กม็ ีบางคนท่ี รู้สึกผดิ และขอโทษ พวกเขา บอกผมวา่ จริง ๆ แลว้ พวกเขาไม่ได้ ต้งั ใจท่ีจะทาํ แบบน้นั ผมไม่เคยโกรธพวกเขาหรอกครับ ... อาจเป็นเพราะผมกเ็ คยทาํ ใหค้ นอื่น เดือดร้อนบา้ งเหมือนกนั บางคร้ังผมกค็ ิดวา่ ภยั ธรรมชาติท่ีเกิดข้ึน เช่น ภเู ขาไฟระเบิด แผน่ ดินไหว หรือ น้าํ ท่วม ก็ อาจเป็นการถอนหายใจ ตีอกชกหวั ร้องไห้ หนาวสนั่ หวน่ั ไหวของธรรมชาติ เพยี งแต่ธรรมชาติมี ขนาดใหญ่จึงดูรุนแรง ถา้ ใครอยใู่ กล้ ๆ แลว้ ไม่ระแคะระคายหลบไม่ทนั กถ็ ือวา่ ซวยไป ผมนง่ั ใชส้ มองซีกซา้ ยยงุ่ กบั เรื่องตรรกะสกั พกั แลว้ จึงเปล่ียนใหส้ มองซีกขวาช่วย ปลดปล่อยอารมณ์อนั อา้ งวา้ ง ‚กลางดงพงป่ าเขาเลานาํ ไพรไกลสงั คม มีแดนร่ืนรมยแ์ สนชื่นชมมีเสรี...‛ เสียงเรียกริงโทนอนั ออกจะแปลกหูชาวกรุง ดงั มาจากมือถือ ที่มีเสียงเรียกเป็น MP3 รุ่น ใหม่ล่าสุดใน 3 ปี ท่ีแลว้ เจา้ ของก็ไม่ใช่ใครอ่ืนท่ีไหน ของผมครับของผมเอง คนเรามกั คิดกนั ไป วา่ เจา้ ของบริษทั ใหญ่จาํ เป็นตอ้ งใชม้ ือถือ ดีไซนห์ รูหราและเปลี่ยนใหท้ นั สมยั เสมอ เพือ่ ใหเ้ ขา้ กบั บุคลิก แต่อยา่ คิดแบบน้นั เลยครับ มนั จะทาํ ใหไ้ ปยดึ ติดกบั อาํ นาจของเงินตราซะเปล่า ๆ เพลงดาํ เนินมาถึงช่วง ‚..พวกเราชาวถิ่นน้ี ลว้ นมีไมตรีต่อกนั ‛ ผมกก็ ดรับสาย คุณหญิงอี๊ด โทรมาครับ สงสยั เธอจะจาํ วนั เกิดผมได้ ‚วา่ ไงครับแม่‛ ผมกล่าวทกั ทายคุณหญิงอ๊ีด ซ่ึงกค็ ือแม่ของผม 38

เธอพดู อะไรบางอยา่ งผา่ นโทรศพั ทไ์ ร้สาย 2-3 ประโยค ‚หา!! อะไรนะครับ?‛ ‚แม่นดั ดูตวั ใหเ้ ราแลว้ อาทิตยห์ นา้ ‛ คุณหญิงพดู ย้าํ อีกคร้ัง เธอไม่ไดโ้ ทรมาเพราะจาํ วนั เกิด ผมได้ ‚แต่ผมไม่...‛ ผมพยายามขดั ขืน ‚แม่นดั ไวแ้ ลว้ ยงั ไงกต็ อ้ งไป เขา้ จ้ยั ‛ การขดั ใจคุณหญิงอี๊ดในกรณีแบบน้ี อาจทาํ ใหถ้ ึงฆาตได้ ผมจึงตอ้ งน่ิงเงียบเกบ็ ความเห็น ไวใ้ นใจ ‚แกจะรอไปถึงเมื่อไหร่ เลิกเศร้ากบั อดีตซะ ถา้ แกไม่หาเองแม่กจ็ ะหาให‛้ ‚กไ็ ดค้ รับ‛ ผมรับคาํ ง่าย ๆ ไม่อยากทาํ ใหค้ ุณหญิงตอ้ งบ่นมากกวา่ น้ี และดูเหมือนคุณหญิงจะพอใจกบั คาํ ตอบ ‚แม่รู้นะวา่ วนั น้ีวนั เกิดลูก สุขสนั ตว์ นั เกิดนะจะ้ ลกู รัก‛ ประโยคสุดทา้ ยทาํ ใหผ้ มรู้สึกดีข้ึนนิด ๆ แม่ยงั จาํ วนั เกิดผมได้ คุณหญิงอ๊ีดวางหูไปแลว้ ผม แอบถอนหายใจ เบา ๆ เพอ่ื ไม่ทาํ ใหเ้ กิดคล่ืนลมรุนแรงในทะเล แลว้ ค่อย ๆ เอนหลงั ลงบนพนกั ของโซฟา สมองครุ่นคิดอยา่ งหนกั เพื่อรับมือสถานการณ์ฉุกเฉินน้ี ‘จะทาํ ยงั ไงต่อไปดี...’ ......... คตั !!! ‚ดีมาก เอาหละยา้ ยกองได‛้ 39

สวสั ดีค่ะ วนั น้ีเราจะมาสมั ภาษณ์นกั แสดงนาํ ที่กองถ่ายเร่ือง ‘รักคร้ังใหม่ของนายเอิร์ท’ กนั นะค่ะ . ช่วยแนะนาตัวกบั ผู้ชมด้วยค่ะ ‚ผมเอิร์ทครับ ผชู้ มคงเดาไดว้ า่ ผมใคร (หนงั สือเล่มน้ีมนั เป็นหนงั สืออะไรหละครับ ฮือ ?) ถา้ ยงั ไม่แน่ใจอีกใหล้ องเปิ ดยอ้ นกลบั ไปกลบั มาจนกวา่ จะเจอคาํ ตอบนะครับ ผมคงไม่เฉลย‛ . ค่ะ คงต้องเดากนั เองนะคะ เออ ในเร่ืองนีค้ ุณเอริ ์ทรับบทเป็ นใครค่ะ ‚รับบทเป็นตวั เองครับ (ยมิ้ ) คือเรื่องน้ีเขียนมากจากเร่ืองจริงของผมเอง แต่ก็ มีการ ปรับเปลี่ยนบทกนั พอสมควร รวมถึงไดเ้ พิ่มเร่ืองราวความรักเขา้ ไปดว้ ยตอ้ งลองติดตามดูครับ‛ . มหี ลายคนสงสัยว่าคุณเอริ ์ทเป็ นผู้หญิงหรือผู้ชายกนั แน่ค่ะ เพราะคุณเอริ ์ทท้งั สวย สง่างาม แต่ก็ แขง็ เกร่ง อบอ่นุ พงึ่ พาได้.. เพอร์เฟคจังเลยค่า ‚(หวั เราะ) ขอบคุณครับสาํ หรับคาํ ชม ผมไม่ไดด้ ีขนาดน้นั หรอกนะครับชมกนั ไปใหญ่ เลย ส่วนผมจะเป็นผหู้ ญิง หรือผชู้ าย คงตอบไม่ไดจ้ ริง ๆ ครับ เพราะเป็นสุดยอดความลบั ของโลก อิอิ‛ . แล้วการทค่ี นอนื่ ๆ ข้องใจในตัวตนของคุณเอริ ์ท จะมผี ลต่อการแสดง และชีวติ ส่วนตัวรึเปล่าค่ะ? ‚ครับกม็ ีบา้ งครับ ส่วนใหญ่จะเป็นที่ผชู้ มไม่ค่อยเขา้ ใจมากนกั คือบางคนอาจ มองวา่ ผม เป็นส่ิงไม่มีชีวติ กไ็ ดเ้ ลยทาํ ใหก้ ารส่ือสารบางอยา่ งเขา้ ถึงเ ขาไดย้ าก อนั น้ีกค็ งตอ้ งค่อยเป็น ค่อยไป ครับ ส่วนเร่ืองการแสดงผมกเ็ ตม็ ที่พยายามทาํ ใหด้ ีท่ีสุด‛ . สุดท้ายนีม้ อี ะไรจะฝากถึงผู้ชมบ้างค่ะ ‚ขอบคุณที่ติดตามชมผลงานของผมนะครับ ได้เห็นทุกคนมีความสุขผมกม็ ีความสุขไป ดว้ ย กอ็ ยากใหท้ ุกคนรักผมนะครับ ไม่ตอ้ งมาก แค่ไดด้ ูแลกนั และกนั อยดู่ ว้ ยกนั ยมิ้ ไปดว้ ยกนั ผม จะพยายามสร้างผลงานดีใหท้ ุกคนชมต่อไปครับ ขอใหผ้ อู้ ่าน ผชู้ มและคนทว่ั โลกมีความสุขมาก ๆ ครับ (ยมิ้ ๆ)‛ . ขอบคุณคุณเอริ ์ทสาหรับบทสัมภาษณ์นะคะ อ๊ะ! ผู้กากบั เดินมาทางนีค้ ่ะ . สวสั ดีค่ะผู้กากบั มอี ะไรจะฝากถงึ ผู้ชมละครเร่ืองนีบ้ ้างค่ะ ‚ครับ ส่วนตวั แลว้ ผมคิดวา่ ความรักที่เกิดข้ึนใหม่ของนายเอิร์ท กค็ ลา้ ย ๆ กบั การท่ีเรา กาํ ลงั ต่ืนตวั เรื่องโลก ร้อน และหนั มารักโลกกนั เพ่ิมข้ึนนน่ั เอง ส่วนผลลพั ธจ์ ะเป็นอยา่ งไรน้นั ผม หรือใครคงบอกไม่ได้ ตอ้ งรอดูกนั ต่อไป ผมกพ็ ยายามทาํ หนา้ ท่ีของผมในสงั คมฐานะผกู้ าํ กบั และ ทาํ หนา้ ที่ในการดูแลโลกใหด้ ีท่ีสุดครับ‛ 40

ความรักวนุ่ ๆ ของนายเอิร์ทกาํ ลงั จะเร่ิมข้ึน ความรักคร้ังใหม่เกิดข้ึนไดเ้ สมอตราบ ใดท่ี หวั ใจยงั เตน้ ไหว แต่ความรักคร้ังใหม่จะเป็นอยา่ งไร จะซาบซ้ึงใหต้ รึงตรา หรือแค่พดั ผา่ นมาใหอ้ าลยั ... ...................... ‚พ่ีกจ็ ะช่วยดูแลนอ้ งเอิร์ทอีกคนนะฮา้ ‛ ...พ่ีแมว 41

กลอนแก้ร้อน... โดย นิว้ กลม ร้อนใช่ไหมไดข้ ่าววา่ ร้อนมาก ฟังแลว้ อยากยน่ื ผา้ ซบั หนา้ ให้ ซบั ท้งั เหง่ือ ท้งั น้าํ ตา และข้ีไคล ส่วน ‚ข้ี‛ ใคร ‚ข้ี‛ มนั ซบั กนั เอง ฝ่ังทางน้ ีอากาศดีเป็ นศรี ผวิ ลมหวดี หววิ แวว่ แวว่ ไม่โหวงเหวง แดดอุ่นๆ ลมเอ่ือยๆ เป็นกนั เอง อยากคร้ืนเครงกบั ใครอีกสกั คน อากาศหนาวเขาวา่ น่ากอดก่าย เหลือบขา้ งกายมีแต่ความล่องหน หมวยขาวสวยเดินผา่ นไดแ้ ต่ยล ถึงพดู ไปไม่เป็นผลคนไม่ฟัง จะต้งั หนา้ ต้งั ตาเรียนภาษา เพราะเผอื่ วา่ จะไดอ้ ุ่นข้ึนมง่ั แต่กวา่ จะรู้เร่ืองท้งั พดู ฟัง เหง่ือคงหลงั่ ออกมาเป็นสายน้าํ ร้อนท่ีน่ีไม่แพก้ บั ท่ีนู่น ร้อนเพม่ิ พนู ทวั่ โลกาไม่น่าขาํ นายอลั กอร์ออกมาพดู เร่ืองเวรกรรม หากยงั ทาํ แบบแบบน้ีกนั ต่อไป ไหมแ้ น่ๆ ไหมแ้ น่ๆ พ่อแม่เอ๋ย 42

แผดกวา่ เคยเผากวา่ เดิมรู้สึกไหม อีกสิบปี โลกน้ีจะเป็นยงั ไง ทาํ อยา่ งไรกนั ดีล่ะพน่ี อ้ ง? เริ่มง่ายๆ จากหลอดไฟแบบประหยดั ช่วยจาํ กดั คาร์บอนไดฯ นะเพอ่ื นผอง มามะมามาลอ้ มวงทดลอง ร่วมกนั ส่อง ‚ไฟตะเกียบ‛ ใหท้ วั่ เมือง อะไรท่ีใชไ้ ดอ้ ีกกใ็ ชอ้ ีก อยา่ เพิ่งฉีกทิ้งขวา้ งไม่ไดเ้ ร่ือง หยบิ มาใช้ ‚รีไซเคิ่ล‛ อยเู่ นืองๆ ถือเป็นเฟื องช่วยหมุนโลกใหฉ้ ่าํ เยน็ ‚เชค็ ลมยาง‛ ก่อนขบั ประหยดั นะ น้าํ มนั จะใชน้ อ้ ยลงกนั เห็นๆ น้าํ มนั นอ้ ยคาร์บอนไดฯ นอ้ ยโลกกเ็ ยน็ เช็คเชา้ เยน็ เพ่อื โลกของพวกเรา ‚น้าํ ร้อน‛ กใ็ ชใ้ หน้ อ้ ยลงสกั หน่อย อยา่ เปิ ดปล่อยไหลไหลอยา่ งใครเขา ลด ‚น้าํ ร้อน‛ ประหยดั พลงั งานไม่ใช่เบา สระผมเผา้ ลองใชน้ ้าํ ธรรมดา ลดอตั ราการใช้ ‚ถุงพลาสติก‛ ใชเ้ ยอะตอ้ งเจอหยกิ ท่ีแกม้ ขวา พนกั งานเซเวน่ ยนื่ ใหม้ า ส่งยมิ้ ร่าแลว้ บอกวา่ ‚ไม่เป็นไร‛ เปิ ดแอร์ไดแ้ ต่อยา่ ใหเ้ ยน็ นกั 43

ยสี่ ิบหา้ น่าจกั พอแลว้ ใช่ไหม ‚ลดแอร์ลง‛ ช่วยโลกใหไ้ ม่ร้อนไป กเ็ พอื่ ใหว้ นั หน่ึงไม่ตอ้ งใชแ้ อร์ ‚ปลูกตน้ ไม‛้ คนละตน้ นะเพอ่ื นผอง ไม่ตอ้ งลองเร่ิมเลยดีแน่ๆ อีกชื่อหน่ึงของตน้ ไมก้ ค็ ือ ‚แอร์‛ ช่วยกนั แชร์เมลด็ พนั ธุ์กนั ต่อไป ‚เคร่ืองไฟฟ้ า‛ ไม่ไดใ้ ชข้ อใหป้ ิ ด ช่วยสะกิดเตือนเพอื่ น ‚ระวงั ไหม!้ ‛ ระวงั โลกจะไหมล้ ุกเป็นไฟ หากยงั เสียบปลกั๊ คาไวท้ ุกเวลา เปลี่ยน ‚แผน่ กรอง‛ รองเครื่องแอร์อยบู่ ่อยๆ อยา่ เท่ียวปล่อยใหซ้ กมกฝ่ นุ เกาะหนา ฉีดน้าํ ใหส้ ะอาดสามเวลา ช่วยลดคาร์บอนไดฯ แกโ้ ลกร้อน เดินบา้ งเพือ่ นเดินบา้ งเดินดูโลก ไดย้ า้ ยโยกเอก็ ซเ์ ซอร์ไซส์พงุ ไม่หลอน วง่ิ กไ็ ด้ จกั รยานกด็ ี นะงามงอน โลกไม่ร้อนเม่ือเราใชร้ ถนอ้ ยลง 44

ซ้ืออาหารที่สุกแลว้ ไม่แช่แขง็ ไม่เปลืองแรงละลายใหเ้ ป็นผง พลงั งานสลายน้าํ แขง็ รู้แลว้ งง เทียบตรงๆ กส็ ิบเท่าจากธรรมดา เลิกกินววั กนั ไหมเล่าสหาย ววั ชอบคาย ‚มีเทน‛ เป็นนกั หนา ‚มีเทน‛ เกิดจากการท่ีววั กินหญา้ แลว้ หายใจออกมาเป็น ‚มีเทน‛ กินนอ้ ยลง จะไดเ้ ล้ียงนอ้ ยลง แถมเรายงั ผอมลงอีกเห็นๆ หากต้งั สติช่วยกนั เชา้ ยนั เยน็ โลกคงเยน็ ลงบา้ งในเร็ววนั ระหวา่ งท่ีรอร่างมาก่ายกอด ใหค้ ิดฮอดถึงบา้ นถึงเมืองฉนั กข็ อใหเ้ พอ่ื นนอ้ งพี่ที่อยนู่ นั่ ไดเ้ ยน็ กนั ถว้ นหนา้ เมษาฯน้ี ใหส้ ุขีสนุกหนกั กบั น้าํ ฉ่าํ ฝากจดจาํ สิบสองขอ้ นะนอ้ งพ่ี โลกของเราอยา่ ใหใ้ ครมายา่ํ ยี ทางที่ดีเราอยา่ ยา่ํ ยเี อง รักโลกใหไ้ ดค้ ร่ึงท่ีรักแฟน หวงโลกเท่าหวงแหนลกู กะเป๋ ง ดูแลโลกเหมือนดูแลตวั เอง ไม่ตอ้ งเกรงฉนั จะช่วยเธอดว้ ยคน. ………. 45

[เจ้า]-โลก-[คุณ]-ร้อน!!?... โดย วีรวฒุ ิ หาญสมบตั ิ ทจ่ี วั่ หวั ซะหวาดเสียวและน่ากลวั สาํ หรับท่านชายเช่นน้ี ไม่ใช่เหตุผลอ่ืนใด นอกเสียจากวา่ ‚กลวั คุณจะไม่อ่าน‛ น่ีเป็นเรื่องจริงที่ไม่ไดอ้ ิงนิยายแต่ประการใด ‚ทาไมน่ะหรือ?‛ กเ็ รื่องโลกร้อนนนั่ เป็นสิ่งท่ีดูยงั ไงกอ็ อกจะห่างไกลตวั เราซะเหลือเกิน อีกท้งั ผลกระทบท่ีเราจะไดร้ ับกไ็ ม่ไดเ้ กิดข้ึนกบั ตวั เราแบบจะจะซะดว้ ย ไม่เหมือนตอนที่เที่ยว บา้ นผสี ิง ผจี ะโผล่หรือไม่โผล่กเ็ ห็นไดด้ ว้ ยตาตวั เอง ดงั น้นั เมื่อหลายต่อหลายคนเห็นคาํ วา่ ‘โลก ร้อน’ กพ็ าลจะวง่ิ หนีซะท่าเดียว โดยนอ้ ยคนนกั ที่จะหลงเปิ ดเขา้ ไปอ่านเน้ือหาวา่ อะไรคืออะไร (อยา่ งที่คุณกาํ ลงั ทาํ อยนู่ ่ี) หรือบางคนเมื่ออ่านจบกไ็ ม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงทางพฤตินยั เรียกไดว้ า่ เคยดาํ รงชีวติ อยอู่ ยา่ งไรกท็ าํ ไปอยา่ งน้นั แมว้ า่ สิ่งที่ตวั เองกาํ ลงั ทาํ อยจู่ ะเป็นหน่ึงในห่วงโซ่อาหาร ก่อการณ์ใหเ้ กิดโลกร้อน เจา้ ปัญหาเรื่องโลกร้อนๆ นี่กใ็ ช่ยอ่ ย เพราะมนั ถูกหยบิ ยกถกเถียงข้ึนมาในหลายสาขา หลายวงการ ส่ิงเหล่าน้ีดูเหมือนมนั จะเป็นไฟลามทุ่งที่เราเองกไ็ ม่รู้วา่ จะมีใครจริงใจ-จริงจงั กบั การ แกไ้ ขปัญหาเหล่าน้นั จริง ๆ หรือเปล่า ? อยา่ งในวงการแฟชน่ั กม็ ีการหยบิ เร่ืองโลกร้อนข้ึนมาเล่น หรือลอ้ เลียนกไ็ ม่ทราบได้ ยกตวั อยา่ งง่ายๆ กบั ยนี ส์แบรนดด์ ีเซล (Diesel) ยนี ส์อิตาเลียนที่กลายเป็นท่ีพ่งึ ทางใจวยั รุ่น ไปทว่ั โลก (ไม่เวน้ บา้ นเรา) ดีเซลเปิ ดแคมเปญภายใตช้ ื่อ ‘Global Warming Ready’ พร้อมกบั นาํ เสนอภาพวยั รุ่นที่กาํ ลงั เริงร่ากบั ปัญหาโลกร้อน โดยพวกเขาคิดวา่ น่ีเป็นเพียงโอกาสเลก็ ๆ นอ้ ยๆ ท่ีจะทาํ ใหไ้ ดแ้ ต่งตวั ฟิ ตเปร๊ียะไปวนั ๆ หรือจะเป็นวงการเพลงกจ็ ะมีการแต่งเพลงเพื่อปลุกเร้าป่ าวประกาศใหเ้ ห็นถึงสภาวะน้ี เช่นกนั อยา่ งพ่ี ๆ วงนูโว ที่รวมกนั เฉพาะกิจผลิตเพลง ‘เธอสวยงาม โลกสวยงาม ’ มาใหเ้ ราฟัง ใครสนใจอยากร่วมกนั รักษโ์ ลกข้ึนอีกหน่อยดว้ ยการฟังเพลงล่ะก็ สามารถเขา้ ไปคน้ หาผา่ น 46

เครือข่ายอินเตอร์เน็ตเพ่อื ฟังเพลงน้ีได้ ขอ้ สาํ คญั อยา่ มวั แต่ฟังอยา่ งเดียวนะครับ ช่วยกนั นิ๊ดนึงเพื่อ โลกของเรา อีกวงการหน่ึงซ่ึงผมจะเช่ียวชาญเป็นพเิ ศษกค็ ือ แวดวงมาเฟี ย! เอ๊ย! ไม่ใช่ครับ อนั ท่ีจริงคือ วงการสถาปัตยกรรมนนั่ เอง เรียกรวมๆ เป็น ‘แวดวงก่อสร้าง’ กแ็ ลว้ กนั ‚วงการนีม้ สี ่วนอย่างไรต่อโลกร้อน?‛ เอาล่ะแมค้ าํ ตอบจะมีอยวู่ า่ ‚กท็ ุกวงการน่ันแหละที่ มสี ่วนทาให้โลกร้อน‛ มนั กใ็ ช่ครับ แต่แวดวงน้ีมีขอบข่ายท่ีกวา้ งขวาง ดงั น้นั มนั จึงส่งผลกระทบ อยา่ งร้ายแรงไปดว้ ย อยา่ งท่ีเรารู้ๆ กนั อยแู่ ลว้ วา่ บา้ นเมืองจะพฒั นากา้ วไกลไปไดก้ ด็ ว้ ยการ พฒั นาการดา้ นต่างๆ ในโครงสร้างพ้ืนฐานเพ่ือใหช้ าวบา้ น ประชาชน พลเมืองตวั นอ้ ยๆ อยดู่ ีกิน อิ่มนน่ั เอง และสิ่งท่ีแสดงออกซ่ึงการพฒั นากค็ ือการก่อสร้าง หรืองานสถาปัตยกรรม ซ่ึงสิ่งเหล่าน้ี ต่างส่งผลโดยตรงต่อสภาพแวดลอ้ มใหเ้ ห็นกนั จะจะ! ดงั น้นั ช่วงก่อนหนา้ ท่ีคนท้งั โลกจะตระหนกั ถึงคาํ วา่ ‘โลกร้อน’ น้นั กลุ่มสถาปนิกนกั ออกแบบต่างกร็ ู้ซ้ึงกนั ดีอยแู่ ลว้ ในผลกระทบต่างๆ ที่ กาํ ลงั จะเกิดข้ึน จึงไดเ้ กิดคาํ วา่ ‘สถาปัตยกรรมเพ่ือความยง่ั ยนื ’ (Sustainable Architecture) ตามมา หรือบางคนอาจจะเขา้ ใจวา่ เป็น Eco Architecture กไ็ ม่แปลก เพราะอุดมการณ์กไ็ ม่ต่างกนั นกั คือ การสร้างสรรคอ์ าคาร บา้ นเรือน ใหถ้ อ้ ยทีถอ้ ยอาศยั กบั สิ่งแวดลอ้ มอยา่ งเป็นมิตร คาํ ถามท่ีตามมา กค็ ือ ‚แลว้ มนั เป็นมิตรอยา่ งไรล่ะ?‛ เนื่องจากงานสถาปัตยกรรมไม่มีชีวติ การแสดงออกท่ีโอบ ออ้ มอารีต่อโลกกจ็ ะเกิดจาก การไม่เบียดเบียน คือ สถาปัตยกรรมหลงั น้นั ตอ้ งก่อมลภาวะต่อโลก ใหน้ อ้ ยท่ีสุด ดว้ ยเหตุน้ีงานสถาปัตยกรรมจึงตอ้ งไดร้ ับการเอาใจใส่เป็นพเิ ศษ เพราะตอ้ งเก่ียวขอ้ งกบั คนหลายฝ่ าย แถมมลภาวะท่ีเกิดจากมนั กย็ งั มีความรุนแรงกวา่ ตวั บุคคลหลายเท่า ดงั น้นั เราจึงตอ้ ง ศึกษาต้งั แต่ข้นั เริ่มตน้ ของโครงการ โดยสถาปนิกจะตอ้ งทาํ การศึกษา ศกึ ษา และศึกษาอยา่ งถ่ีถว้ น ต้งั แต่การวเิ คราะห์ทิศทางลม แดด ฝน เพอ่ื ที่จะดึงธรรมชาติเขา้ มาใชอ้ ยา่ งเหมาะสม สิ่งน้ีจะเป็น ผลใหอ้ าคารหลงั น้นั ประหยดั ข้ึนอีกโข หลงั จากน้นั กต็ อ้ งเลือกใชว้ สั ดุท่ีไม่เป็นมลพิษต่อ ส่ิงแวดลอ้ ม จนถึงการใชเ้ ทคโนโลยอี าคารท่ีเหมาะสมกบั ยคุ สมยั สิ่งเหล่าน้ีเรียกไดว้ า่ แค่เบาะๆ หรือแค่เบ้ืองตน้ เท่าน้นั ในการอยรู่ ่วมกนั ของสิ่งแวดลอ้ มกบั งานสถาปัตยกรรม คร้ันอธิบายแบบ 47

เจาะลึกถึงกระดูกดาํ กเ็ ห็นจะตอ้ งใชค้ วามหนาเหมือนวทิ ยานิพนธ์ ผมกเ็ กรงวา่ คนจะไม่อยากอ่าน เพราะแมแ้ ต่ตวั ผมเองเมื่อเห็นหนงั สือเล่มหนาที่ไรพาลจะหลบั ทุกที ก่อนที่จะเลยเถิดไปถึงอุตรดิตถ์!!? กก็ ลบั มาท่ีตวั เราก่อน เพื่อเช็คตวั เองสักเลก็ นอ้ ย คุณเคย ถามตวั เองอยา่ งจริงใจหรือไม่วา่ เราตระหนกั หรือทาํ อะไรเพื่อโลกใบน้ีกนั บา้ ง ? ในขณะที่เรา กาํ ลงั พดู พร่าํ เรื่องโลกร้อนๆ อยนู่ ่ี หรือในขณะที่เรากาํ ลงั อ่านบทความต่างๆ นานาเก่ียวกบั โลก ร้อนๆ ตวั เราจริงจงั -จริงใจแค่ไหนกบั เร่ืองดงั กล่าว หรือเพียงแค่รู้สึกเฉยๆ หากคุณจะรู้สึกอยา่ ง น้นั มนั กไ็ ม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนกั เพราะส่ิงเหล่าน้นั มนั ดูเหมือนวา่ จะอยไู่ กลตวั เรามากซะ เหลือเกิน อยา่ งเช่นเรื่อง ‘ธารนา้ แขง็ ทข่ี ้วั โลกเหนือกาลงั ละลาย’ เราเองกจ็ ะคิดในใจอยา่ งต่อตา้ น วา่ ‚กบ็ า้ นเราอยแู่ สนไกล คนล่ะฝั่งโลกกนั เลย เหตุไฉนใยจะตอ้ งวติ กกงั วลดว้ ยเล่า‛ เอา้ ! วา่ กนั ไป ขนาดเขียนซะตวั เบอ้ เร่อนะเนี่ย แลว้ หากเป็นเร่ือง ‘ภาวะเรือนกระจก’ ล่ะ เรากจ็ ะบอกกบั ตวั เองวา่ ‚ไม่เห็นจะรู้สึกเลย เรือนกระจกอะไรกนั เพราะฉนั กอ็ ยขู่ องฉนั ในหอ้ งแอร์ เยน็ สบายดีนี่หวา่ ‛ วา่ ไปนน่ั อยา่ มวั แต่ทาํ ใจเยน็ ไปครับคุณ ถา้ ไม่นึกถึงตวั เองกใ็ หน้ ึกถึงคนที่คุณรัก (โอ๊ยเยอะเลยแฮะ คราวน้ี) ยคุ คุณสมยั ของคุณอาจจะยงั ไม่มีผลกระทบถึงตวั คุณมาก แต่หากเป็นสมยั รุ่นลูกรุ่นหลาย ท่ีตอ้ งดาํ รงอยภู่ ายใตโ้ ลกร้อนๆ ใบน้ีล่ะจะเป็นอยา่ งไร คุณคงไม่บอกวา่ ‚กช็ ่างพวกเคา้ สิ‛ นะครับ เพราะคนท่ีจะอยใู่ นภาวะเหล่าน้นั กค็ ือลกู หลานของคุณเอง ‚แล้วเราจะทาอย่างไรกนั ดลี ่ะเพ่ กโ็ ลกมนั ใหญ่โตมโหฬาร แต่เราตวั กะเปี๊ ยกเดียวจะ เยยี วยาอะไรได้‛ ถา้ ถามผมกจ็ ะตอบวา่ ‚ง่ายมากครับพนี่ ้อง‛ เรากแ็ ค่ดาํ เนินชีวติ ของเราไป ตามปกติ เพียงแต่พึงระลึกเสมอเม่ือจะใชพ้ ลงั งานต่างๆ ไม่วา่ จะเป็นน้าํ ไฟ ปัจจยั พ้นื ฐานง่ายๆ สามญั ประจาํ บา้ นที่หากเราประหยดั ไดก้ ต็ อ้ งทาํ ย้าํ ครับวา่ ตอ้ งทาํ เพราะการลดการใชพ้ ลงั งานก็ เป็นทางหน่ึงในการช่วยลดภาวะความร้อนท่ีเพ่ิมข้ึนใหก้ บั โลก ถา้ คุณสนใจจริงๆ ที่จะเป็นส่วน หน่ึงในการลดภาวะโลกร้อนกเ็ พียงพิมพค์ าํ วา่ ‘โลกร้อน’ ลงไปท่ี Google เพยี ง 0.04 วนิ าที เวบ็ ไซตต์ ่างๆ กจ็ ะปรากฏร่วม 1 ,220,000 อยา่ งนอ้ ย ๆ หรือถา้ คุณอยากจะโกอินเตอร์หน่อย (คาํ น้ี ในยคุ น้ีถือวา่ เชยนะครับ แต่ผมกย็ อมเชย) กพ็ ิมพ์ global warming ลงไป ทีน้ีล่ะครับท่านผอู้ ่าน เวบ็ ต่างๆ กวา่ 92 ลา้ นเวบ็ กจ็ ะโผล่พรวดภายใน 0.05 วนิ าที อุแม่เจา้ เรียกไดว้ า่ มีใหศ้ กึ ษากนั ท้งั ชีวติ ท่ีสาํ คญั กค็ ืออยา่ ไดม้ วั แต่นงั่ อ่าน นอนอ่าน หรือเพยี งแต่รู้ไวป้ ระดบั บารมีเฉยๆ ล่ะ เพราะคน จริงมนั ตอ้ งทาํ จริง เอาล่ะถึงเวลาแลว้ ท่ีจะทาํ อะไรเพอ่ื โลกของเรากนั บา้ ง 48

‚ลาก่อน‛ ดวงดาวสีนา้ เงนิ ... โดน นกพรายแสง พ.ศ. 2550 การรณรงคล์ ดภาวะโลกร้อน ปรากฏไปทวั่ โลก เพราะชาวโลกเร่ิมหวาดกลวั ภยั ธรรมชาติ ที่เกิดข้ึน คลื่นความร้อน พายฝุ นฟ้ าคะนอง น้าํ ท่วม พายหุ ิมะ แผน่ ดินถล่ม น้าํ แขง็ ข้วั โลกละลาย และอ่ืนๆ อีกมากมาย สภาพภมู ิอากาศแปรปรวนเช่นน้ี ชาวโลกจึงพยายามช่วยกนั รณรงคใ์ ห้ ประหยดั ทรัพยากรธรรมชาติ หาพลงั งานทดแทนมาใช้ หนั กลบั มาใชก้ ระดาษแทนพลาสติก ปิ ด ไฟลดการใชพ้ ลงั งาน ลดการปล่อยกา๊ ซพิษ และอื่นๆ อีกมาก การปลกู จิตสาํ นึก รักษโ์ ลก จะสาํ เร็จหรือไม่ ตอ้ งรอดูกนั ต่อไป พ.ศ. 2575 โลกกลบั สู่บรรยากาศปกติ สภาพภมู ิอากาศไม่แปรปรวนอยา่ งในปี 2550 มานานหลายปี แลว้ เพราะชาวโลกช่วยกนั ดูแลโลก สภาพเศรษฐกิจกลบั มาเฟื่ องฟูไปทวั่ โลก วทิ ยาการเทคโนโลยลี ้าํ สมยั เกิดข้ึนมากมาย มีนกั ประดิษฐ์ คิดคน้ รถยนตเ์ หาะได้ จนสาํ เร็จ ผคู้ นกแ็ ห่แหนไปซ้ือมาขบั ข่ีโบยบินกนั สลอนไปทวั่ ฟ้ า จนตอ้ งจดั การควบคุมจราจรทางอากาศยงิ่ กวา่ จดั การระเบียบเคร่ืองบินในยคุ ปี พ.ศ. 2560 เสียอีก ชาวโลกกาํ ลงั มีความสุข พ.ศ. 2580 เกิดภาวะโลกร้อนแบบเฉียบพลนั น้าํ แขง็ ข้วั โลกหายไปถึง 80% มนั ละลายกลายเป็นน้าํ ไหลลงสู่มหาสมุทร สภาพภมู ิอากาศแปรปรวน และการไหลอยา่ งรวดเร็วของน้าํ ในมหาสมุทรท่ี ถูกน้าํ จากน้าํ แขง็ เขา้ มาเพม่ิ ปริมาตร ทาํ ใหเ้ กิดน้าํ ท่วมฉบั พลนั ทว่ั โลก มีผคู้ นถกู น้าํ ซดั หายไป มากมายจนยากจะสืบคน้ ซ้าํ ร้ายในปลายปี เกิดเหตุการณ์แผน่ ดินไหวคร้ังใหญ่ เกิดความเสียหาย กระจายไปทว่ั โลก ชาวโลกคิดกนั ไปต่างๆ นานา ฤา จะถึงวนั โลกแตก? 49

พ.ศ. 2602 จากสภาวะอากาศท่ีเปลี่ยนแปลงไปและการเปล่ียนแปลงของเปลือกโลก เมื่อปี พ .ศ. 2580 พ้นื ที่ท่ีเคยเป็นแผน่ ดินหายไปกวา่ 60% ของพ้ืนท่ีโลกท้งั หมด เมืองใหญ่หลายแห่งทว่ั โลก กลายเป็นเมืองร้างจมอยใู่ ตน้ ้าํ ผคู้ นตอ้ งยา้ ยไปสร้างบา้ นเมืองอยบู่ นภูเขา การเกษตรและการเล้ียง สัตวท์ าํ ไดย้ ากข้ึน สภาพภูมิอากาศไม่คงที่เลยสกั นิด บนภูเขาสูงบางทีอากาศร้อนแหง้ แลง้ หรือไม่ ฝนกต็ กหนกั หรือเด๋ียวมีหิมะตก เมื่อปริมาณอาหารลดนอ้ ยลง ทาํ ใหจ้ าํ นวนประชากรโลกลดลง ตามไปดว้ ย จนกระทงั่ องคก์ ารระหวา่ งประเทศตอ้ งหามาตรการเพมิ่ ประชากรกนั ขนานใหญ่ โดย ประกาศใหแ้ ต่ละครอบครัวมีลกู 2 คน แลว้ จะไดร้ ับความช่วยเหลือต่างๆ จากองคก์ รระหวา่ ง ประเทศ ในปลายปี น้นั เอง สภาพอากาศหนาวเยน็ มากที่สุดในรอบ 10 ปี เกิดเหตุการณ์ ประชาชน เดินขบวนประทว้ งข้ึนทว่ั ทุกมุมโลก เพอื่ ใหร้ ัฐบาลของชาติตน อพยพประชาชนไปยงั ดาวดวง ใหม่ เพราะมีข่าวลือไปทวั่ โลกวา่ องคก์ ารอวกาศของประเทศมหาอาํ นาจหลายประเทศ สามารถ ส่งมนุษยไ์ ปยงั ดาวดวงอื่นโดยไม่ตอ้ งใชย้ านอวกาศ ในที่สุด รัฐบาลประเทศไทย ที่พฒั นาวศิ วกรรมดา้ นอวกาศไปไดไ้ กลกวา่ ประเทศอื่น แต่ กลบั ดอ้ ยเสถียรภาพทางการเมือง จึงถูกองคก์ รระหวา่ งประเทศกดดนั ใหอ้ อกมาประกาศถึง โครงการทดลองส่งมนุษยไ์ ปยงั ดาวดวงอ่ืนโดยไม่ตอ้ งใชย้ านอวกาศเดินทางไกลหลายลา้ นปี แสง เพ่ือไปยงั กาแลค็ ซี่แอนโดรมีดา ชาวโลกผดิ หวงั ที่ข่าวลือน้นั ไม่เป็นความจริง เพราะจะตอ้ งทนอยอู่ ยา่ งไร้ความสุขในโลก ที่ไม่น่าอยเู่ หมือนก่อน ดาวเทียมท่ีโคจรอยนู่ อกโลก ส่งภาพถ่าย ดาวโลก กลบั มาใหค้ นบนโลกเห็น มนั เป็นภาพ ‚ดวงดาวสีขาว‛ ตอนน้ี โลกไม่ไดเ้ ป็น ‚ดวงดาวสีน้าํ เงิน‛ อีกแลว้ พ.ศ. 2650 ‚เธอเตรียมตวั พร้อมหรือยงั ‛ อปั สร ถามเพื่อนสาว ผา่ นจอมอนิเตอร์ ‚พร้อมแลว้ นะ แต่วา่ จะใชเ้ วลานานไหม‛ เมขลา ถามกลบั ‚พอควรล่ะเธอ ราว 45 วนิ าที‛ อปั สร ยมิ้ ให้ ‚ไม่ตอ้ งกงั วลนะ เราเคยผา่ นมาแลว้ สนุกดี ‛ แถมยงั ปลอบประโลมเพอ่ื นดว้ ยคาํ พดู เหมือนเป็นการละเล่นสนุกสนาน 50