อาจารย์สิทธิผล พลาชีวิน ครูใหญ่ในดวงใจของพี่น้อง ๔ เฟืองทอง

96

ในเดือนมิถุนายน 2556 คณะศิษยเ์ ก่าช่างกลปทุมวนั นาํ โดยพเ่ี ทียน ดีมาก ช.ก. 41 และพ่เี ทพดนยั พลาชีวนิ ช.ก. 34 บุตรชายคนโตอาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ นาํ รายไดจ้ ากการจดั งาน บวั ร้อยเฟื อง 80 ปี ที่ สนามมา้ นางเลิ้ง เม่ือวนั เสาร์ท่ี 1 ธนั วาคม 2555 กบั เงินท่ีรับบริจาคนาํ รูปหล่อ อาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ ไป บรู ณะและปรับปรุงภมู ิทศั น์ โดย มีคณะกรรมการดูแล การบูรณะและปรับปรุงภมู ิทศั น์ อาทินาย ยทุ ธนา จุฑามณี บ้ี ช.ก. 50 , นายสุนทร สุวนาคกุล ทร ช.ก. 55 ศรากร สงั ขโ์ สภณ กร ช.ก.55,พรชยั กิจเจา อว้ น ช.ก. 55, ประวตั ิ มะกรครรภ์ จืด ช.ก. 56 โดยนายสายชล วงศล์ าํ เจียก เบ้ียว ช.ก. 55 เป็นผทู้ าํ การบูรณะ วนั พฤหสั ที่ 25 กรกฏาคม2556 จึงได้ทาํ พธิ ีอญั เชิญรูปหล่ออาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ มีพ่ีฉนั ท์ เงิน เอ่ียมช.ก. 29 เป็นผูจ้ ดั พธิ ีการกลบั มาต้งั ยงั หนา้ ตึกสิทธิผล ไดจ้ ดั สร้างเหรียญที่ระลึกเพื่อแจกพี่นอ้ งช่างกล ปทุมวนั ท่ีมาร่วมงานโดยพ่ีวสิ ิทธ์ิ ลีลาเทพินทร์ ช.ก. 44 ออกทุน และนาย สุนทร สุวนาคกุล ช.ก. 55 ดาํ เนินการจดั สร้างมี3เน้ือ คือ เงิน อลั ปากา้ ทองแดง 97

กาํ หนดการ พธิ ีอญั เชิญอนุสาวรียท์ ่านอาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ วนั พฤหสั ท่ี 25 กรกฎาคม 2556 เวลา 09.19 น. เร่ิมพิธีการจุดธูปเทียนบชู าองคพ์ ระวษิ ณุกรรมและท่านอาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ โดยท่านอธิการบดี รศ.ดร.ปัญญา มินยง และตวั แทนทายาทสกุลพลาชีวนิ เวลา 09.29 น. วางดอกไมม้ งคลใตฐ้ าน โปรยเหรียญเงินที่เตรียมไวล้ งใตฐ้ าน โดยท่านอธิการบดี รศ.ดร.ปัญญา มินยง และตวั แทนทายาทสกุลพลาชีวนิ คณะอาจารย์ , ศิษยเ์ ก่า , ศิษยป์ ัจจุบนั เวลา 09.39 น. พิธีอญั เชิญอนุสาวรียท์ ่านอาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ เวลา 09.59 น. ทา่ นอธิการบดี รศ.ดร.ปัญญา มินยง และตวั แทนทายาทสกลุ พลาชีวนิ คณะอาจารย์ , ศิษยเ์ ก่า , ศิษยป์ ัจจุบนั จุดธูปสกั การบชู า ทา่ นอาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ เวลา 11.29 น. เสร็จสิ้นพธิ ีการ ขอเชิญรับประทานอาหารร่วมกนั 98

เหรียญที่ระลึกครบรอบ 100 ปี ทา่ นอาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ 99

100

101

102

103

104

105

106

แด่ ท่านอาจารย์สิทธิผล พลาชีวนิ บางบทความจากหนังสืออนุสรณ์ในงานฌาปนกจิ ท่าน จากสมาคมศิษย์เก่าช่างกล หลงั จากพธิ ีการบรรจุศพทา่ นอาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ เสร็จสิ้นไปแลว้ วนั หน่ึงขณะที่ คณะกรรมการบริหารงานสมาคมศิษยเ์ ก่าช่างกลกาํ ลงั ประชุมกนั อยู่ กรรมการผหู้ น่ึงกแ็ จง้ ใหท้ ่ีประชุมทราบ วา่ ทางเจา้ ภาพผจู้ ะจดั งานฌาปนกิจศพท่านอาจารย์ คือ ภรรยา-บุตร ตลอดจนญาติสนิทของทา่ น ประสงคจ์ ะ ขอมอบใหท้ างสมาคมศิษยเ์ ก่าช่างกล ช่วยจดั พมิ พห์ นงั สืออนุสรณ์เพ่ือแจกเป็นบรรณาการในวนั ฌาปนกิจ ศพในวนั อาทิตยท์ ่ี 10 พฤศจิกายน 2511 น้ีดว้ ย ที่ประชุมรู้สึกดีใจและภูมิใจอยา่ งยงิ่ ท่ีทางเจา้ ภาพไดใ้ หเ้ กียรติแก่สมาคมรับไปดาํ เนินการจดั ทาํ เรื่องอนั สาํ คญั คราวน้ีเป็นอยา่ งสูง เมื่อที่ประชุมไดป้ รึกษาหารือกนั พอสมควรแลว้ กล็ งมติกนั วา่ การที่จะ จดั ทาํ ในนามของสมาคมน้นั รู้สึกวา่ จะแคบเกินไป ไมส่ มเกียรติของทา่ นอาจารยผ์ ลู้ ่วงลบั ไปแลว้ ท้งั น้ีเพราะ สมาชิกของสมาคมท่ีถูกตอ้ งตามระเบียบของสมาคมโดยแทจ้ ริงน้นั มีจาํ นวนไม่มากเทา่ ที่ควร ซ่ึงศิษยเ์ ก่าช่าง กลท้งั หลายท่ีเป็นลูกศิษยข์ องท่านน้นั มีจาํ นวนเป็นหม่ืนข้ึนไป ควรท่ีจะจดั ทาํ ในนามของศิษยเ์ ก่าช่างกล เพ่ือใหศ้ ิษยเ์ ก่าช่างกลทุกท่านไดเ้ ป็นผมู้ ีส่วนในการจดั ทาํ หนงั สืออนุสรณ์น้ีโดยทวั่ กนั แมจ้ ะไม่มีโอกาสมา ช่วยดว้ ยกาํ ลงั กายทวั่ ทุกคน แตก่ เ็ ป็นที่ประจกั ษช์ ดั วา่ ทุกคนไดร้ ่วมกาํ ลงั ใจและกาํ ลงั ทรัพยม์ าสมทบในการ จดั ทาํ หนงั สือน้ีจนสาํ เร็จดว้ ยดีดงั ท่ีปรากฎแลว้ น้ี อาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ นบั วา่ เป็นอาจารยท์ ี่มีลูกศิษยเ์ คารพ รัก และนบั ถือเป็นอยา่ งยงิ่ ท้งั ใน ระหวา่ งท่ีมีชีวติ อยแู่ ละหาชีวติ ไมแ่ ลว้ ในระหวา่ งที่ท่านป่ วยอยนู่ ้นั ลูกศิษยท์ ี่ทราบวา่ วและเม่ือมีโอกาส จะตอ้ งรีบมุ่งหนา้ ไปเยยี่ มทา่ นใหจ้ งได้ แมจ้ ะตอ้ งเดินทางมาจากที่ไกลเพียงใดกต็ าม พวกเราไดเ้ ห็น ภาวการณ์เจบ็ ป่ วยของท่านแลว้ รู้สึกสงสารและทรมานใจเป็นอยา่ งยง่ิ ทุกคนอยากจะช่วยทาํ อยา่ งไรก็ไดท้ ่ีจะ ทาํ ใหท้ า่ นหายจากการเจบ็ ป่ วยน้ีโดยทนั ที แต่ก็ไม่สามารถช่วยบรรเทาความเจบ็ ป่ วยของทา่ นได้ ตา่ งคนตา่ ง ก็ไดแ้ ตต่ ้งั จิตอธิษฐานขอใหท้ ่านหายจากการเจบ็ ป่ วยเร็วดว้ ยเถิด ข่าวที่ไดร้ ับเมื่อวนั ท่านไดส้ ิ้นชีวติ ไปแลว้ น้นั พวกเราไม่อาจจะนาํ มาพรรณนาถึงความเศร้าสลดใน การสูญเสียทา่ น ณ ที่น้ีได้ การแสดงออกซ่ึงความรัก ความอาลยั ของลูกศิษยท์ ่ีมีตอ่ อาจารย์ ตา่ งกพ็ ยายามรีบ หาโอกาสมากราบและอาบน้าํ ศพใหท้ นั ตามกาํ หนดการใหไ้ ด้ เป็นท่ีปรากฏวา่ ในวนั อาบน้าํ ศพของทา่ นน้นั ตอ้ งใชเ้ วลายาวนานไมน่ อ้ ย เพราะบรรดาญาติมิตรและลูกศิษยต์ ่างหลงั่ ไหลมาอยา่ งเนืองแน่น 107

ในระยะเวลาต้งั ศพสวดพระอภิธรรมเป็นเวลา ๗ คืนน้นั เป็นท่ีประจกั ษว์ า่ เจา้ ภาพตอ้ งเหน็ดเหนื่อย เป็นอยา่ งยง่ิ เพราะไดม้ ีผทู้ ี่ยนื่ ความจาํ นงขอเป็นเจา้ ภาพสวดพระอภิธรรมมากมาย ลูกศิษยท์ ้งั หลายท่ีออกไป ทาํ งานในกรมกองตา่ ง ๆ ของหน่วยราชการก็ดี ท่ีทาํ งานบริษทั ต่าง ๆ ก็ดี ตลอดท้งั องคก์ รต่าง ๆ ทวั่ ราชอาณาจกั รไม่วา่ ใกลแ้ ละไกลต่างพยายามรวมกลุ่มของแตล่ ะหน่วยขอเป็นเจา้ ภาพในนามหน่วยของตน สกั คืนหน่ึง แตท่ างเจา้ ภาพกไ็ มอ่ าจจดั สนองความประสงคเ์ ช่นน้นั ได้ หากจะใหจ้ ดั ใหไ้ ดต้ ามน้นั คงจะตอ้ ง ใชเ้ วลาเป็นเดือน ๆ จึงจาํ เป็นตอ้ งขอใหห้ ลาย ๆ กลุ่มร่วมเป็นเจา้ ภาพในคืนเดียวกนั ดงั ท่ีปรากฎรายนาม เจา้ ภาพในหนงั สือน้ีแลว้ สาํ หรับพวงหรีดคาํ นบั ศพน้นั เป็นที่ต้ืนตนั ใจสุดประมาณที่ไดม้ ีผนู้ าํ มาวางเป็นการ ไวอ้ าลยั และเคารพศพ แทบจะเจียดหาท่ีต้งั ใหไ้ ม่ได้ การแสดงออกถึงความพร้อมเพรียงของบรรดาลูกศิษยแ์ ละมิตรสหายของทา่ นดงั ปรากฏน้ี เป็น เคร่ืองแสดงใหเ้ ห็นวา่ ท่านเป็นผทู้ ี่ไดป้ ระกอบคุณความดีมาแลว้ อยา่ งสูงส่ง จึงบนั ดาลใหบ้ รรดาลูกศิษย์ ท้งั หลายไมว่ า่ จะอยใู่ กลห้ รือไกลกร็ อนแรมมาในงานศพของทา่ นดว้ ยน้าํ ใจรักและเคารพโดยแท้ แมจ้ ะตอ้ ง สิ้นเปลืองกาํ ลงั กายและกาํ ลงั ทรัพยเ์ พยี งใดกต็ าม เม่ือระวา่ งที่อาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ ยงั ดาํ รงตาํ แหน่ง อาจารยใ์ หญ่อยนู่ ้นั ทา่ นไดเ้ พยี รพยายามอยา่ งยงิ่ ในการที่จะอบรมสั่งสอนลูกศิษยใ์ หเ้ ป็นผมู้ ีความอดทนมี ความเป็นระเบียบ มีความประพฤติดีและมีความสามคั คีต่อกนั อยา่ งสม่าํ เสมอตลอดเวลา ท่านเป็นผมู้ ี พรสวรรคอ์ ยา่ งน่าอศั จรรย์ ที่วา่ ทา่ นเป็นคนท่ีจาํ ชื่อลูกศิษยไ์ ดแ้ มน่ ยาํ ท่ีสุด แมจ้ ะจบไปแลว้ ก่ีปี ก่ีปี กต็ าม ไม่ เฉพาะแต่ทา่ นจะจาํ ชื่อนามสกลุ ไดแ้ ม่นยาํ เทา่ น้นั แมเ้ ร่ืองราวตา่ ง ๆ ท่ีลูกศิษยไ์ ดก้ ระทาํ ไวท้ ้งั ทางดีและไมด่ ี อยา่ งไร ทา่ นก็ยงั จาํ ไดแ้ ม่น จึงเป็นเร่ืองที่พวกเรารักจะไดร้ ับความขบขนั และสนุกสนานเมื่อทา่ นไดพ้ บหนา้ เจา้ ตวั ที่ไดเ้ คยกระทาํ เรื่องเหล่าน้ีไวแ้ ลว้ ท่านกจ็ ะนาํ มาเล่าใหฟ้ ังเป็นการร้ือฟ้ื นความเก่า ทาํ ใหบ้ รรยากาศที่ เราไดพ้ บทา่ นมีความสุขสดช่ืน และรําลึกถึงความหลงั ไดเ้ หมือนกบั กาลเวลาพ่ึงผา่ นพน้ ไปเมื่อเร็ว ๆน้ีเอง ประการสาํ คญั ที่ทา่ นไดแ้ สดงออกถึงความรักและใกลช้ ิดตอ่ ลูกศิษยแ์ ตล่ ะคนแตล่ ะรุ่น ยากที่จะหาผใู้ ดทาํ ได้ เหมือน หากท่านทราบวา่ ศิษยค์ นใดจะมีงานบวชก็ดี แตง่ งานก็ดี หรือไดท้ ราบวา่ เสียชีวติ ก็ดี แมก้ ารจดั งาน รุ่น งานชุมนุมของศิษยเ์ ก่าจะจดั ที่ภาคใด จงั หวดั ใด จะใกลห้ รือไกลก็ตาม ในงานน้นั จะปรากฏวา่ มีทา่ น อาจารยส์ ิทธิผล คู่เคียงกบั ภรรยาคูช่ ีวติ ของท่านร่วมอยดู่ ว้ ยเสมอ ขอ้ น้ีเองเป็นส่ิงท่ีประทบั ใจแก่บรรดาลูก ศิษยท์ วั่ ทุกสารทิศวา่ ท่านเป็น “ครู” ท่ีมีความสมั พนั ธ์กบั ลูกศิษยอ์ ยา่ งใกลช้ ิดตลอดระยะเวลาจวบจนวาระ สุดทา้ ยแห่งชีวติ 108

เน่ืองในงานฌาปนกิจศพ ท่านอาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ น้ี ขา้ พเจา้ ขอเชิญชวนบรรดาเพ่ือนศิษยเ์ ก่า ทุกท่าน ที่ไดร้ ่วมกนั บาํ เพญ็ กุศลท้งั ในอดีตท่ีล่วงมาแลว้ และในปัจจุบนั จงต้งั อุทิศส่วนกศุ ลท้งั มวลแด่ ทา่ น อาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ ใหท้ า่ นบรรลุถึงซ่ึงความเกษมสาํ ราญในสมั ปรายภพอนั พึงปรารถนา เทอญ ฯ แรม ชาญเชี่ยว นายกสมาคมศิษย์เก่าช่างกล ในนามศิษย์เก่าช่างกลทกุ รุ่น 109

คนทขี่ ้าพเจ้ารักและเคารพ คร่ึงอายขุ องขา้ พเจา้ ท่ีไดร้ ู้จกั กบั อาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ ในฐานะที่ขา้ พเจา้ ไดร้ ่วมงานกบั ท่านที่ โรงเรียนช่างกลปทุมวนั ขา้ พเจา้ มีความประทบั ใจอยตู่ ลอดเวลาวา่ ท่านไดป้ ฏิบตั ิหนา้ ท่ีเป็นผบู้ งั คบั บญั ชา ที่สุดยากจะหาผใู้ ดเสมอเหมือน เป็นผรู้ ู้จกั ผอ่ นหนกั ใหเ้ ป็นเบา และหลีกเล่ียงการเป็นศตั รูกบั ผใู้ ดท้งั สิ้น ทา่ นไม่ชอบการต่อสู้ ถึงแมว้ า่ จะเป็นนกั กีฬา แต่ท่านไมช่ อบการชกมวย คงชอบแต่ยโู ด เพราะเหตุวา่ ยโู ด เป็นศิลปะของการป้ องกนั ตวั ชีวติ ในราชการจึงเป็นท่ีรักใคร่ของผบู้ งั คบั บญั ชาช้นั สูงเป็นอนั มากและ ผใู้ ตบ้ งั คบั บญั ชากร็ ักใคร่นบั ถือยาํ เกรง เป็นที่รักใคร่เคารพนบั ถือของศิษยอ์ ยา่ งจริงใจ ขา้ พเจา้ ยงั จาํ คาํ พดู ของทา่ นท่ีเคยอบรมนกั เรียนช่างกลทุก ๆ เชา้ ได้ และยงั จาํ ไดต้ ิดหูอยจู่ นกระทงั่ บดั น้ีวา่ “ ช่างกลปทุมวนั ของเรา” ชีวติ จิตใจของท่านฝังอยกู่ บั คาํ ๆ น้ี จนแยกไมอ่ อก ดงั น้นั เมื่อทา่ นจากช่าง กลปทุมวนั ไป กเ็ ทา่ กบั ท่านไดต้ ายไปแลว้ ตายไปท้งั ๆ ท่ียงั มีชีวติ อยู่ ใคร ๆ ที่ไมท่ ราบเร่ืองจิตใจของท่านดี อาจกล่าวหาวา่ ยดึ มนั่ เกินไป เพราะอะไรในโลกน้ีลว้ นแลว้ แต่อนิจจงั ตายไปแลว้ เหลือเพียงเถา้ ธุลีกอบกาํ มือเดียวหรือนอ้ ยกวา่ น้นั แต่มรดกที่เหลืออยขู่ องอาจารยส์ ิทธิ ผล พลาชีวนิ ท่ีใหไ้ วก้ บั ศิษยก์ ็คือการใหค้ วามรู้ที่จะตอ้ งตอ่ สู้กบั โลกตอ่ ไปดว้ ยการใหค้ ติสอนใจใหย้ ดึ มน่ั ตอ่ ความดีและศกั ด์ิศรี “เกิดอยา่ งเสือ อยอู่ ยา่ งเสือ ตายอยา่ งเส้ือ” ซ่ึงท่านกไ็ ดท้ าํ เป็นตวั อยา่ งแลว้ ในชีวติ บ้นั ปลายของทา่ น เพราะถึงจะลาํ บากยากเยน็ แสนเขญ็ และถูกโรคภยั เบียดเบียนทา่ นกย็ งั คงองอาจ หา้ วหาญเป็น เสืออยตู่ ามเดิม และบางคร้ังทา่ นก็ตอ้ งอดอยอู่ ยา่ งเสือ และเมื่อถึงคราวตายก็ตายอยใู่ นถ้าํ เสือนน่ั เอง โดยไม่ ปริปากขอความช่วยเหลือจากใครเลย เพราะท่านเคยสอนลูกศิษยไ์ วว้ า่ เสือยอ่ มไมก่ ินเน้ือเสือพวกเดียวกนั ขา้ พเจา้ เช่ือในเร่ืองกรรม จึงมีความเช่ือวา่ กรรมดีท่ีท่านสร้างไวใ้ นชาติน้ี คงจะตอบสนองทา่ นในชาติหนา้ เป็ นแน่ สนิท ศรีลโิ ก 110

ใครป้ันผมมา ? ผมเขา้ สู่ร้ัวโรงเรียนช่างกล สมยั เมื่อคร้ังอยปู่ ากคลองตลาด ติดกบั โรงเรียนราชินีล่าง เมื่องปี พ.ศ. 2481 บรรดาครูทุกคนในรุ่นน้นั ที่ประทบั ใจผมมากอยคู่ นหน่ึง คือ อาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ อาจารยส์ ิทธิผล ไมไ่ ดเ้ ป็นผปู้ ระสาทวชิ าช่างใหผ้ มเลย และผมไดร้ ับอะไรจากท่านเล่า บุคคลผนู้ ้ีประทบั ใจผมคร้ังแรก ต้งั แต่ผมเห็นรูปร่าง ทว่ งทีวาจา การเขา้ มาสอน ซ่ึงตอนน้นั ท่าน สอนศีลธรรมและพลศึกษา ท่านเขา้ มากไ็ ม่ไดเ้ ขา้ มาอยา่ งครูที่ตอ้ งวางทา่ ตลอดเวลา และไม่ไดม้ าแบบเพ่อื น ๆ ท่ีทาํ ใหน้ กั เรียนขาดความเคารพ แต่การวางตวั ตลอดจนการพดู จาของท่านน่ีสิครับ ท่ีทาํ ใหน้ กั เรียน อยากจะเรียนกบั ท่านทุกคนก็ทราบกนั ดีอยแู่ ลว้ วา่ วชิ าศีลธรรมเป็นวชิ าที่น่าเบ่ือ เป็นวชิ าท่ีน่านอนที่สุด ทา่ น มีวธิ ีสอนท่ีใหค้ นเรียนวชิ าน้นั ไม่หลบั ได้ และไม่ขยนั ลาไปปัสสาวะได้ กน็ บั วา่ เป็นบุคลิกช้นั ยอดของท่าน อยา่ งหน่ึง ในวยั รุ่นผมก็เอาอยา่ งทา่ น โดยเลียนแบบลกั ษณะการเดินวา่ ตอ้ งวางตวั ใหส้ ง่า ไม่ใช่เดินหลงั ค่อม ๆ การพดู ก็ตอ้ งพดู ใหฉ้ ะฉาน ไม่ใช่พดู เสียงออ่ ย ๆ จนขาดความสนใจ เม่ือผมไดเ้ ล่ือนตาํ แหน่งจนเป็นผบู้ งั คบั บญั ชาคนหมู่มากข้ึนมา ผมก็ตอ้ งอาศยั หลกั การของอาจารย์ สิทธิผลอีกวา่ มีวธิ ีการจะปกครองคนอยา่ งไร วธิ ีการเขา้ ถึงจิตใจคนอยา่ งไร ควรจะวางตวั ในรูปไหน ไม่ใช่ ถือวา่ เป็นผบู้ งั คบั บญั ชาจะทาํ อะไรไดต้ ามใจชอบ แตถ่ า้ เราวางตวั ดี เขา้ ถึงจิตใจเขาได้ งานของเราก็กา้ วหนา้ และราบเรียบ ขณะน้ีงานส่วนใหญข่ องผมอยทู่ ่ีการติดตอ่ กบั บุคคลภายนอก งานดา้ นปกครองซ่ึงหนกั กวา่ วชิ าการ ที่ผมไดเ้ รียนมามาก เพราะดา้ นวชิ าการ เด็ก ๆ รุ่นหลงั ๆ เขากเ็ รียนไปไกลและทาํ ไดด้ ีอยแู่ ลว้ แต่งาน ปกครองเป็นงานที่เรียนไมร่ ู้จบ สิ่งท่ีผมไดร้ ับจากท่านในฐานะที่ทา่ นเป็นพอ่ พมิ พ์ เป็นแบบฉบบั ใหผ้ มยดึ ถือ มาน่ีแหละ ทาํ ใหก้ ารงานของผมกา้ วหนา้ ไปอยา่ งไม่หยดุ ย้งั เพราะไดร้ ับความร่วมมืออยา่ งดีจากผอู้ ยใู่ ต้ บงั คบั บญั ชา ฉะน้นั ความเป็นครู่น้นั มิใช่วา่ จะสอนเฉพาะวชิ าการอยา่ งเดียว บุคลิกลกั ษณะวธิ ีการของครูเอง ก็ เป็นส่วนหน่ึงที่นกั เรียนตอ้ งนาํ ไปใชด้ ว้ ย และผมก็ไดน้ าํ ไปใชไ้ ดผ้ ลมาแลว้ ผมจึงขอระลึกถึงความดีของ ท่าน จนชวั่ ชีวติ ของผม 111

ผมเขา้ ใจวา่ คงมีผเู้ ขียนเรื่องความดีของทา่ นในดา้ นตา่ ง ๆ มาแลว้ ผมก็ขอเขียนเร่ืองของทา่ นส้ัน ๆ ซ่ึงผมไดร้ ับมามากมายแต่ขอนาํ มาเล่าเพยี งส่วนหน่ึงเท่าน้นั สุดทา้ ยน้ีผมขอวงิ วอนใหส้ ิ่งศกั ด์ิสิทธ์ิท้งั หลาย จงส่งดวงวญิ ญาณของ อาจารย์ สิทธิผล พลาชีวนิ จง ไปสถิตอยู่ ณ สวรรคพ์ ภิ พดว้ ยเทอญ รักษ์ศักด์ิ วฒั นพานิช หัวหน้ากองประชาสัมพนั ธ์ ขอนแก่น กรมประชาสัมพนั ธ์ อาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ กบั เพอื่ น ๆ ที่บา้ นหลงั กรมอูท่ หารเรือ 112

“ป๋ า” เมื่อวนั ที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2511 ชาว “ช.ก.” โดยเฉพาะผทู้ ่ีเคยผา่ นสถาบนั การศึกษาวชิ าช่างจาก โรงเรียนช่างกลปทุมวนั และโรงเรียนช่างกลระยะเร่ิมแรกอีก 3 แห่ง คือ โรงเรียนช่างกลนนทบุรี ช่างกล พระนครเหนือ ช่างกลลพบุรี ซ่ึงตอ่ มาเปลี่ยนเป็นเทคนิคลพบุรี เมื่อไดท้ ราบขา่ วอนั น่าสลดใจตอ่ การจากไป อยา่ งไมม่ ีวนั กลบั ของอดีตอาจารยใ์ หญ่ โรงเรียนช่างกลปทุมวนั อาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ ซ่ึงพวกเราขณะน้ี เรียกทา่ นวา่ “ป๋ า” ผเู้ กิดมาทาํ งานเพอื่ “ช่างกล” โดยแทจ้ ริงผหู้ น่ึง ถา้ ปี ใด พวกเราที่ขอนแก่นและจงั หวดั ใกลเ้ คียง จดั งานชุมนุมศิษยเ์ ก่าช่างกลข้ึน “ป๋ า” จะตอ้ งไปร่วมงานกบั พวกเรา เป็นที่อบอุน่ ทุกคร้ัง เวน้ แต่ ทา่ นจะไม่สบาย หรือติดธุระจาํ เป็นจริง ๆ เทา่ น้นั คร้ังหลงั สุดเม่ือปี กลายน้ี ท่านเล่าใหพ้ วกเราฟัง พร้อมกบั เปิ ดรอยแผลที่ผา่ ตดั ท่ีหนา้ ทอ้ งใหด้ ูถึงการท่ีตอ้ งรับการผา่ ตดั ที่โรงพยาบาลถึง ๓ คร้ัง และนกั เรียนช่างกลท้งั รุ่นเก่ารุ่นใหม่ พากนั ไปบริจาคโลหิตใหท้ า่ นเม่ือทราบขา่ ว จนเกินจาํ นวนที่ตอ้ งการ ทุก ๆ คนยงั จาํ เนียงที่ ท่านพดู คุยกบั พวกเราก่อนจะกลบั กรุงเทพ ฯ รถเชา้ วนั น้นั ดว้ ยบรรยากาศแจม่ ใส น้าํ ใจของท่านที่มีตอ่ ชาว “ช.ก.” คร้ังสุดทา้ ยคือถา้ ท่านทราบวา่ มี ศิษยเ์ ก่าช่างกลเสียชีวติ ที่ใด ท่านจะตอ้ งไปเผาศพเขาใหไ้ ดท้ ุกแห่ง ถา้ ไปไมไ่ ดโ้ ดยสาเหตุสุดวสิ ยั ตา่ ง ๆ เมื่อรู้ขา่ วทา่ นจะตอ้ งเขียนจดหมายไปแสดงความเสียใจร่วมกบั ครอบครัวของเขาเหล่าน้นั ทุกคร้ังไป น่ีแหละน้าํ ใจของท่านท่ีพวกเขาไดท้ ราบในวนั น้นั ต่อมาจดหมายฉบบั หน่ึงทาํ เอาพวกเราชาว “ช.ก.” ตอ้ งสะทอ้ นใจ คือ จดหมายเขียนดว้ ยลายมือตวั บรรจงของท่าน ลงวนั ที่ 20 ตุลาคม 2510 ถึงทา่ นหวั หนา้ กองประชาสัมพนั ธ์เขต ขอนแก่น อาจารยร์ ักษศ์ กั ด์ิ วฒั นพานิช และชาว “ช.ก.” ทุกทา่ น บอกถึงอาการเจบ็ ไขไ้ ดป้ ่ วย พร้อมกบั ขอลาไปชวั่ ชีวติ พร้อมกนั น้นั ทา่ นฝากคติประจาํ ใจท่ีทา่ น ยดึ ถือมาชว่ั ชีวติ ของทา่ นวา่ “เราเกิดมาอยา่ งเสือ อยอู่ ยา่ งเสือ ก็ตอ้ งตายอยา่ งเสือ” และขอร้องท่านหวั หนา้ กอง ฯ เป็นเจา้ ภาพจดั งานศพใหท้ ่านโดยใหส้ วดศพในวนั แรก ฯลฯ พวกเราอ่านกนั แลว้ สลดใจในเคราะห์ กรรมของทา่ นมาก แต่รอฟังขา่ วน้นั มาจวบจนจะครบปี เหตุการณ์ท่ีกาํ ลงั จะเลือน ๆ ไป เพราะคิดวา่ ท่านคง จะหายสบายดีแลว้ อยู่ ๆ วนั ที่ 24 กรกฎาคม 2511 พวกเราทุกคนท่ีสถานีโทรทศั น์แห่งประเทศไทย ช่อง 5 กองประชาสมั พนั ธ์เขต ขอนแก่น ก็ไดท้ ราบข่าวอนั น่าสลดหดหู่ใจ ในมรณกรรมของทา่ นจนได้ ผเู้ ขียน รักษาจดหมายฉบบั น้นั ไวเ้ ป็นอยา่ งดีที่สุดซ่ึงถือเป็น “พินยั กรรม” ท่ีเขียนโดยลายมืออนั บรรจง อาํ ลาคร้ัง สุดทา้ ยแห่งชีวติ ของท่านทีเดียว พอผเู้ ขียนหยบิ ออกมาใหท้ า่ นหวั หนา้ กอง ฯ อีกคร้ัง ความทรงจาํ และ เหตุการณ์เก่า ๆ ปะทุข้ึนมาสุดท่ีจะอดใจไวไ้ ด้ จึงปล่อยใหน้ ้าํ ตาที่กาํ ลงั เออ่ อยแู่ ลว้ น้นั ไหลหลง่ั ออกมาโดย ไมต่ อ้ งอดกล้นั อีกแลว้ ทา่ นหวั หนา้ กอง ฯ เขา้ กรุงเทพ ฯ เชา้ วนั น้นั พวกเราบางส่วนไดต้ ิดตามไปในงานสวด ศพ ซ่ึงพวกเราชาว “ช.ก.” ร่วมกนั เป็นเจา้ ภาพในคืนวนั ท่ี 27 กรกฎาคม 2511 พวกเราอยากจะเดินทางไป 113

ร่วมในงานศพของท่านผนู้ ้ีทุกคน แต่ไปหมดไมไ่ ด้ เพราะงานในหนา้ ท่ีรับผดิ ชอบ บงั คบั ตอ้ งทาํ งานอยเู่ วร กนั ทุกคืน เพราะเกือบจะ 99% ท่ีพวกเราทาํ งานกนั อยนู่ ้ี เกี่ยวกบั งานช่างของชาว “ช.ก.” ท้งั สิ้น จึงตอ้ งเฉล่ีย กนั มาร่วมจนได้ ผเู้ ขียนโชคดีไดม้ ากบั เขา้ ดว้ ย เหตุการณ์ต่าง ๆ ในงานสวดศพของท่านที่วดั มกฎุ ฯ คืนน้นั พอ ๆ กบั “ชุมนุมศิษยเ์ ก่าช่างกล” ทีเดียวครับ เชื่อวา่ ทุกท่านคงทราบดีแลว้ ทุกส่ิงทุกอยา่ งเกิดข้ึนแลว้ ตอ้ งมีแตกดบั มี ดาํ ตอ้ งมี ขาว มี บุญ ตอ้ งมี กรรม ไมว่ า่ อะไรในโลก ยอ่ มมีของคู่กนั น่ีเป็นหลกั ของความจริง ท่ีพระพทุ ธเจา้ ทา่ นเคยทรงสอนไว้ แตม่ ีความจริงอีกอยา่ งหน่ึง ที่ ผเู้ ขียนจะขอเปิ ดเผยพร้อมกบั ของความกรุณาจากผทู้ ่ี “เขา้ ใจผดิ ” หรือ “หลงผดิ ” ตอ่ ขา่ วอกศุ ลท่ีเส้ียวชีวติ ของคนทุกคนจะตอ้ งประสบไมว่ า่ วนั ใดวนั หน่ึงจนได้ บางคร้ังความจริงต่าง ๆ กวา่ จะรู้หรือเขา้ ใจกนั โดย ถูกตอ้ งกส็ ายเสียแลว้ ตลอดระยะเวลา 3 ปี ท่ีผเู้ ขียนไดเ้ ขา้ ไปเป็นศิษยค์ นหน่ึงของอาจารยใ์ หญ่ทา่ นน้ี ในยคุ “ยสี่ ิบหา้ พุทธศตวรรษ” รุ่นจาํ นวน 600 คน คร้ังสุดทา้ ย ท่ีสอบไดเ้ ขา้ เป็นนกั เรียนช่างกลปทุมวนั หมายเลข ประจาํ ตวั ช.ก. 3346 ปี พ.ศ.2499 วนั แรกที่เขา้ ไปเป็นสมาชิกใหมข่ องสถาบนั ช่างแห่งน้ี จาํ นวนนกั เรียนในช้นั 37 คน ผเู้ ขียนก็เป็นผู้ หน่ึงท่ีรูปร่างออ้ นแอน้ โสภาพอดู แต่ไดร้ ับเลือกใหเ้ ป็นหวั หนา้ ช้นั กบั เขาท้งั ๆ ท่ีตา่ งคนตา่ งยงั ไม่รู้จิตใจกนั เพราะไปจากทุกสารทิศของเมืองไทยทุก ๆ เวลาเชา้ หลงั จากทาํ ความเคารพธงชาติก่อนท่ีจะเขา้ หอ้ งเรียน ตลอดระยะเวลา 3 ปี “ อาจารยส์ ิทธ์ิ” ซ่ึงพวกเราเรียกท่านขณะน้นั เด็ดขาดท้งั ระเบียบและวนิ ยั พวกเราท้งั กลวั และเกรงท่านมาก ท่านอบรม ส่งั สอน เตือน แนะแนวทางตา่ ง ๆ ใหพ้ วกเรา สุภาพ มีสปิ ริต รักใคร่นบั ถือดุจ พี่ และ นอ้ ง ตามฐานะอาวโุ ส ไม่เวน้ แต่ละวนั มีอยวู่ นั หน่ึง เพอ่ื นร่วมช้นั ผหู้ น่ึงของผเู้ ขียนทาํ ผดิ ซ่ึงถือ วา่ ร้ายแรง ขดั คาํ สัง่ อาจารยใ์ หญ่ ข้นั ตอ้ งทาํ โทษ “เฆี่ยนหนา้ หอ้ งประชุม” อาจารยส์ ิทธ์ิ ถามต่อหนา้ หอ้ ง ประชุมวา่ “ใครเป็นหวั หนา้ เขา ข้ึนมาบนน้ีซิ” ผเู้ ขียนถึงกบั ตวั ชาทีเดียว ข่มจิตใจแลว้ จึงเดินข้ึนไปบนเวที หอ้ งประชุม ทาํ ความเคารพ แลว้ ท่านถามผเู้ ขียนวา่ “ในช้นั เรียนลูกนอ้ งเธอคนน้ีนิสยั ดีไหม ?” ผเู้ ขียนตอบ ทนั ทีวา่ “เรียบร้อยดีครับ” ทา่ นถามตอ่ ไปวา่ “เธอจะรับไดไ้ หมวา่ นบั ต้งั แต่วนั น้ีเป็นตน้ ไป เขาจะไม่ ประพฤติเช่นน้ีอีก ?” ผเู้ ขียนรับวา่ “ไดค้ รับ” ทา่ นใหข้ อโทษและใหข้ อบคุณผเู้ ขียน ฯลฯ ทา่ นยอมยกโทษให้ ไม่เฆ่ียน ท้งั ๆ ท่ีมือทา่ นเตรียมไมเ้ รียวอยา่ งดี ซ่ึงเรียกเอาจากอาจารยส์ ภาพ มาถือไวแ้ ลว้ โดยท่านถือคติวา่ “ผใู้ ดทาํ ผดิ รู้ตวั แลว้ วา่ ทาํ ผดิ และขอโทษ ทา่ นใหอ้ ภยั และยกโทษใหเ้ สมอ” หลงั จากท่ีท่านส่งั สอน แนะทาง ต่าง ๆ นานาแลว้ ทา่ นพดู วา่ “หวั หนา้ ของเธอหนา้ ขาว ๆ คลา้ ยผหู้ ญิง แตใ่ จแขง็ เหมือนเพชร” โทษของเพอื่ น ผนู้ ้นั คือ “สูบบุหรี่หนา้ หอ้ งส้วมใหท้ า่ นเห็น โดยไมร่ ู้จกั หลบเล่ียง” มีอยวู่ นั หน่ึงขณะที่เลิกประชุมหวั หนา้ ช้นั ท่านถามผเู้ ขียนวา่ “เธอพกั ที่ไหน ฉนั สังเกตดูทาํ ไมตอนเขา้ แถวเวลาเชา้ จึงมาตรงเวลา เฉพาะจะเดิน 114

ตรวจแถวแลว้ ยนื หวั แถวพอดี และเกือบจะทุกวนั ดว้ ย” เม่ือทราบวา่ ผเู้ ขียนเป็น “เด็กวดั ” ตอ้ งทาํ หนา้ ท่ีของ เด็กวดั แลว้ จึงไปโรงเรียนใหท้ นั เวลา ท่านเงียบไปชว่ั ขณะหน่ึง แลว้ จึงพดู วา่ “พยายามมาใหเ้ ชา้ ๆ หน่อยก็ แลว้ กนั อยา่ งนอ้ ย ๆ เอาหนงั สือตาํ ราข้ึนไปเก็บหอ้ งก่อนจึงลงมาเขา้ แถวกบั เพอื่ นก็ยงั ดี” ต้งั แตว่ นั น้นั มา ผเู้ ขียนตอ้ งรีบข้ึนอีกมาก เพราะตอ้ งเดินจากวดั ขา้ มคลองแสนแสบ ลดั เลาะไปตามหมู่บา้ นริมคลอง จนถึง โรงเรียน แทบจะไมไ่ ดม้ องหนา้ คนจนติดเป็นนิสัยทีเดียว เพื่อเป็นอนุสรณ์รําลึกถึง อาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ “ป๋ า” ผจู้ ากไปไม่มีวนั กลบั และเพือ่ เปิ ดเผย ความจริงตา่ ง ๆ ท่ีเป็นจริงของท่าน ผทู้ าํ ทุกส่ิงทุกอยา่ งเพอ่ื “ช่างกล” แตท่ าํ ไม ผลที่เกิดจากการกระทาํ ดว้ ย เจตนาดีของท่าน จึงสนองในทางตรงกนั ขา้ มนี่ละหรือ “ทาํ ดีไดด้ ี” คงจะพอกบั คาํ วา่ “ความจริงเป็นส่ิงไม่ ตาย แตค่ นพดู จริงอาจตายได้ ท้งั น้ีท้งั น้นั อาจจะเกิดจากความ “เขา้ ใจผดิ ” หรืออาจจะเป็น “กรรมเก่า” กเ็ หลือ เดา หรือมนั จะเป็น คนละเร่ืองกไ็ ม่เก่ียวกนั เลย ดุจนกั เขียนประจาํ คอลมั น์หน่ึง แตก่ ลบั ไปเอาเรื่องอะไรไม่ ทราบมาเขียนเชิงปรารภบรรจุเขา้ ไวใ้ นหวั เร่ืองของตน ซ่ึงมนั ไมเ่ กี่ยวกนั เลยจนนิดเดียว ผเู้ ขียนเป็นผหู้ น่ึงท่ีทราบ และซ้ึงถึงความจริงต่าง ๆ จากท่านคราวชุมนุมศิษยเ์ ก่า และเม่ือไดอ้ ่านกาํ กงชีวติ จากหนงั สือพมิ พฉ์ บบั หน่ึงนานมาแลว้ ยงิ่ รู้สึกสังเวชในชตากรรมชีวติ และสงสารอาจารยม์ ากท่ีสุด จากจดหมายของทา่ นที่เขียนไปถึงหวั หนา้ กอง ฯ และศิษยช์ าวช่างกลทุกคนท่ีขอนแก่น เม่ือวนั ที่ 20 ตุลาคม 2510 มีอนั หน่ึงท่ีทา่ นถือเป็นคติประจาํ ใจอยา่ งอดทนวา่ “เราเกิดอยา่ งเสือ อยอู่ ยา่ งเสือ กต็ อ้ งตายอยา่ งเสือ” ความคิดของผเู้ ขียน และชาวช่างกลทุกคน เห็นวา่ ทา่ นเป็น “ป๋ า” จิตใจของผเู้ ขียนที่คร้ังหน่ึง ทา่ นเคยชม ทา่ มกลางท่ีประชุมวา่ “แขง็ เหมือนเพชร” น้นั วนั น้ี เด๋ียวน้ี และขณะน้ี มนั เป็น “เพชรร้าว” เสียแลว้ ครับ ร้าว เพราะความเศร้าโศก สลดใจ สุดที่จะนาํ มาบรรยายได้ เหลือเวลาอีกไมก่ ี่นาทีขา้ งหนา้ น้ี ร่างอนั ไร้วญิ ญาณของท่าน อาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ หรือ “ป๋ า” ของลูก ๆ กก็ าํ ลงั จะมอดไหมเ้ ป็นเถา้ ถ่านไปแลว้ แตช่ ่ือของผทู้ ี่ “เกิดอยา่ งเสือ อยอู่ ยา่ งเสือ ตายอยา่ งเสือ” และ “สิทธิผล พลาชีวนิ ” ผเู้ คยอบรมศิษยท์ ุก ๆ เชา้ จะยงั ปรากฏอยใู่ นดวงใจ และความทรงจาํ ของบรรดา ศิษยท์ ุกรุ่นของท่าน ท้งั จะไดร้ ับสดุดีบอกเล่า ถ่ายทอดสู่ลูกหลานใหไ้ ดท้ ราบตอ่ ไปภายหนา้ ดว้ ย หาก วญิ ญาณอนั บริสุทธ์ิจะทราบดว้ ยวถิ ีญาณใด ๆ โปรดจงรับรู้ดว้ ยวา่ บรรดาศิษยท์ ้งั รุ่นเก่าใหม่ และนกั เรียน ช่างกลรุ่นปัจจุบนั ตลอดจนญาติมิตร เพ่ือนฝงู ท่ีเคยรักใคร่, เคารพ, นบั ถือ , ยาํ เกรง, ซ่ึงกนั และกนั มาน้นั ได้ ร่วมกนั บาํ เพญ็ กศุ ลอุทิศถึงอาจารย์ โดยครบถว้ นทุกประการ 115

บดั น้ีชีวติ ของ อาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ ป๋ า หรือ พอ่ ของลูก ๆ ชาวช่างกล ไดจ้ ากพวกเราไปแลว้ อยา่ งเสือจริง ๆ สมแลว้ กบั ผทู้ ี่ “เกิดอยา่ งเสือ อยอู่ ยา่ งเสือ ตายอยา่ งเสือ “ ............โอป้ ๋ าจ๋า............... บุญกศุ ลใดท่ีบรรดาพวกลูก ๆ ไดร้ ่วมแรงร่วมใจกนั จดั อุทิศถึงป๋ าของลูกคราวน้ี และโอกาสกาลขา้ งหนา้ จง ช่วยเป็นแรงหนุนใหว้ ญิ ญาณของป๋ าจงสู่สุคติ ดงั ท่ีปรารถนาเทอญ หากชาติหนา้ มีจริงตามกฎแห่งกรรม ขอใหท้ า่ นไดเ้ กิดมาเป็นอาจารยข์ องศิษย์ เป็น ป๋ า พอ่ และลูกกนั อีก เพอ่ื จะไดม้ ีโอกาสไดท้ ดแทนพระคุณให้ ยง่ิ ๆ กวา่ น้ี ................ป๋ าจ๋า ขอใหว้ ญิ ญาณอนั บริสุทธ์ิของป๋ าที่เคารพของลูก ๆ ช่างกลทุกคนจงมีความสุข ณ สมั ปรายภพโนน้ เทอญ ประจวบ ลางคุลานนท์ 116

ความในใจของลูก ป๋ า ขอคิดทไ่ี ด้จากงานฌาปนกจิ ป๋ าของพวกเรา ในวนั ฌาปนกิจทา่ นอาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ ณ อาณาบริเวณอนั กวา้ งใหญไ่ พศาลของวดั มกุฏกษตั ริยาราม แตช่ ว่ั เวลาเพียงคร่ึงชวั่ โมงก่อนถึงเวลาท่ีกาํ หนดประชุมเพลิง บริเวณดงั กล่าว แน่นขนดั มืด ฟ้ ามวั ดินดว้ ยลูก ๆ ป๋ า เสมือนภาพท่ีพวกเรายนื แถว บริเวณหนา้ โรงเรียนช่างกลในตอนเชา้ ในช่วงระหวา่ ง รอพิธีเสียงสนทนาพดู คุยของเพื่อนพี่นอ้ งลูกป๋ าดงั จอกแจกจอแจฟังแลว้ ก็ไม่ต่างอะไรกบั นกกระจอก แตกรัง แต่พอไดย้ นิ คาํ วา่ ”ป๋ าสิทธิผล พลาชีวนิ ” จากใครคนหน่ึงตะโกน ทุกคนเงียบกริบ และ พวกเรายนื ไวอ้ าลยั แด่ป๋ าของเรา เป็นเวลา 1 นาที ดวงวญิ ญาณของป๋ าอยทู่ ่ีไหน ขอให้ป๋ ารับทราบถึงความรัก ความพร้อมเพรียง ความสามคั คี ของพวกลูก ๆ ของ ป๋ า ทาํ ใหเ้ กิดมโนภาพในอดีต เสมือน พวกเราฟังโอวาทของ ป๋ าโดยพร้อม เพรียงกนั ตรงหนา้ พระวษิ ณุ กรรม ตอนเชา้ ๆ เป็นมโนภาพท่ี พวกเรามองเห็นติดตา จาํ ติดใจ ทาํ ให้ คิดวา่ ทาํ ไมพวกเราต่างมีนิสยั ใจคอไมเ่ หมือนกนั บางคนมีเกียติยศเปี่ ยมลน้ ดว้ ยศกั ด์ิศรี บางคนสูงศกั ด์ิมีตาํ แหน่ง หนา้ ที่อนั ดีงาม แต่ทาํ ไมพวกเรา ยงั เขา้ กนั สนิทสนมกนั ได้ดี อิอก็เพราะพวกเรามีเลือดของพอ่ เตม็ ตวั คือ ” เลือดช่างกล” ซ่ึงบางคนมาชุมนุมในวนั น้นั มีท้งั ตาํ รวจ ทหาร กรรมกร เจา้ ของบริษทั ขา้ ราชการระดบั สูง เราจึงวดั ไดว้ า่ สถาบนั เราไม่ไดต้ ่าํ ตอ้ ยหรือดอ้ ยกวา่ ใครที่ไหน ถา้ เรามีความเชื่อมน่ั ในตนเอง ยดึ ถือโอวาท ของทา่ นอาจารย์ สิทธิผล พลาชีวนิ วา่ “เกิดอยา่ งเสือ อยอู่ ยา่ งเสือ ตายอยา่ งเสือและเสือยอ่ มไมก่ ินเน้ือเสือ ดว้ ยกนั ” คาํ พดู น้ีไดป้ ระจกั ษก์ บั พวกเราทุกคนท่ีวดั มกฏุ กษตั ริยาราม ที่ทุกคนไม่มีวนั ลืมได้ แลว้ ร่างของป๋ าก็ ถูกทาํ ลายลงโดยพระเพลิง แต่ใจของเพื่อนไอแ้ กว้ ทุกคนแทบขาดลงในบดั น้นั เหมือนกนั แต่มิไดเ้ ป็นการสูญ สิ้นคาํ วา่ ”สิทธิผล พลาชีวนิ ” กห็ าไม่ ป๋ ายงั อยกู่ บั เราตลอดไปจนตราบชว่ั ชีวติ ของเราจะหาไม่ ถา้ เรามีช่างกล ประดบั ใจ คาํ สอนของ ป๋ ายงั คงสืบทอดจากพ่ีสู่นอ้ ง จากอดีตสู่ปัจจุบนั ยงั คงดงั อยใู่ นใจเราชาวช่างกลมิจาง หาย จวบจนถึงทุกวนั น้ี 117

ขอบพระคุณ นบั ต้งั แต่คุณสิทธิผล ไดเ้ ริ่มป่ วยและเขา้ รับการผา่ ตดั ณ โรงพยาบาลศิริราชเป็นคร้ังแรก เมื่อวนั ที่ 14 ตุลาคม 2508 และตอ้ งเขา้ รับการผา่ ตดั อีกเป็นคร้ังท่ี 2 เม่ือวนั ท่ี 2 พฤศจิกายน 2508 หลงั จากออกจาก โรงพยาบาลศิริราชแลว้ กลบั มารักษาตวั ที่บา้ นได้ ๙ เดือน ก็ตอ้ งกลบั เขา้ รักษาตวั ณ โรงพยาบาลศิริราชอีก เป็นคร้ังท่ี 3 เม่ือวนั ท่ี 9 กนั ยายน 2509 ในการผา่ ตดั คร้ังที่สอง ไดร้ ับเมตตาจิตจากบรรดาศิษยบ์ ริจาคเลือด ซ่ึงจาํ เป็นตอ้ งใชใ้ นการผา่ ตดั จากศิษยช์ ่างกลปทุมวนั ช่างกลนนทบุรี ช่างกลพระนครเหนือ และช่างกลสยาม ท้งั สิ้น 143 คน รวมท้งั ผอู้ ่ืน ๆ ท่ีกรุณาสละทรัพย์ เพ่ือใชใ้ นการรักษาพยาบาล แมว้ าระสุดทา้ ยของคุณสิทธิผล กไ็ ดร้ ับการช่วยเหลือเป้ นอ ยา่ งดียงิ่ จากทา่ นท้งั หลายท่ีกล่าวมาแลว้ ซ่ึงดิฉนั และลูก ๆ จะจารึกพระคุณอนั น้ีไวจ้ นชวั่ ชีวติ เดชะกุศลแห่งความกตญั ํูกตเวที และผลบุญแห่งความเมตตากรุณา ที่ทุกทา่ นไดม้ ีตอ่ ฉนั และลูก ๆ ขอคุณพระรัตนตรัย และสิ่งศกั ด์ิสิทธ์ิท้งั หลายในสากลโลก ไดโ้ ปรดดลบนั ดาลใหท้ ุกท่านประสบ แตล่ าภยศ สรรเสริญ สุข ปฏิภาณ ธนสาร สมบตั ิ จงทุกประการ ด้วยความระลกึ ถึงพระคุณอย่างยง่ิ มาลยั พลาชีวนิ และลูก 118

“เพอื่ พ”่ี กรรมใดอนั คุณสิทธิผลไดก้ ระทาํ แลว้ และล่วงเกินตอ่ ท่านดว้ ยกาย ดว้ ยวาจา ดว้ ยใจ กด็ ี เจตนา มิไดเ้ จตนา รู้เทา่ ไม่ถึงการณ์ กด็ ี ขอทา่ นไดโ้ ปรดอโหสิใหแ้ ก่คุณสิทธิผลผลู้ ่วงลบั ไปแลว้ ดว้ ยเถิด ในความเป็ นลกู เป็นลูกท่ีดีของพอ่ แม่ ซ่ึงยดึ มนั่ ในความกตญั ํูกตเวทีเป็นท่ีสุด ในการครองเรือน เป็นสามีดีของภรรยา เป็นพอ่ ท่ีดีของลูก ในความเป็ นครู เป็ นครูที่ดีของศิษย์ ในความเป็ นมติ ร เป็ นมิตรที่ดีต่อมิตร ในความเป็ นญาติ เป็นผสู้ งเคราะห์ญาติดีอยา่ งยงิ่ เดชะกศุ ลท่ีเราไดส้ ร้าง และผลบุญท่ีเราท้งั สองไดป้ ฏิบตั ิธรรมร่วมกนั มาเป็นเวลา 33 ปี ไดเ้ ป็นผล นาํ พาดวงวญิ ญาณของพ่ีไปสู่สุคติ อนั เราสองไดต้ ้งั ความปรารถนาไวจ้ งทุกประการ มาลยั พลาชีวนิ อนุสรณ์งานฌาปนากิจ อาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ https://pubhtml5.com/tnmh/nlmx 119

แด่อาจารย์สิทธิผล พลาชีวนิ ป๋ า ของพวกเรา ปชู นียบุคคลเลอลน้ คา่ มกั เกิดมาเพื่อทุกอยา่ งท่ีสร้างสรรค์ แต่ละสิ่งแตต่ น้ จนทุกวนั คา่ อนนั ตเ์ กิดก่อมีตอ่ เรา หลายสาขาพาใหร้ ุดกา้ วหนา้ เป็นดง่ั วา่ เร่ิมงานจากฐานเสา วทิ ยาทานเสริมไวใ้ หย้ นื ยาว ดว้ ยฐานเสายดึ โยงโครงแขง็ แรง จุดมุง่ หมายมนั่ คงตรงแน่วแน่ ใหเ้ กิดแก่หน่วยงานน้นั เขม้ แขง็ อุดมการณ์ที่เขียนไม่เปล่ียนแปลง องคก์ รแกร่งกา้ วมน่ั ทนั ท่วงที สิ่งสาํ คญั ทา่ นตอ้ งเสียสละ มุมานะแมท้ ุกขย์ ากจกั ไม่หนี สุขสบายมีพร้อมยงั ยอมพลี หวั ใจน้ีเด่ียวเด็ดดงั่ เพชรงาม ทุกหมเู่ หล่าเจา้ จงจดจาํ ไว้ ท่านผใู้ หแ้ บบอยา่ งสร้างลน้ หลาม ท้งั ส่งเสริมเพ่ิมคุณคา่ สง่างาม ยดึ ถือตามปูชนียด์ ีเลิศเลอ พ่ีสรุ ินทร์ บวั น้อยเป๊ี ยก ช.ก. 39 ชา่ งวทิ ยแุ ละโทรคมนาคม ห้อง 7 เลขประจาตวั 10697 Piak-BP potha (rad 39) 120

การสอนของอาจารย์สิทธิผล พลาชีวนิ คงตอ้ งยอมรับในความสามารถของทา่ น ซ่ึงท่านไม่เคยสอนวชิ าช่างใด ๆ เลยแต่สามารถนงั่ อยใู่ นใจ ลูกศิษยท์ ุกคน และยงั เคารพนบั ถือท่านเหมือนดงั่ บิดาคนที่ 2 เพราะทา่ นสอนวชิ าดาํ เนินดาํ รงชีวติ วชิ า สุภาพบุรุษ ดว้ ยคาํ สอน ดว้ ยบุคลิกภาพ ดว้ ยการกระทาํ ดว้ ยความเมตตา เรียกวา่ ใชท้ ุกกระบวนท่า ตามแตล่ ูก ศิษยเ์ ป็นบวั เหล่าใด ท่านจะทาํ ทุกเรื่องที่ทาํ ใหร้ ู้จกั และจาํ ลูกศิษยท์ า่ นได้ เช่นทาํ หนา้ ท่ีสอบสัมภาษณ์คดั เลือกนกั เรียน ใหมเ่ ขา้ เรียนช่างกลปทุมวนั ดว้ ยตนเอง โดยใหผ้ สู้ อบตอ้ งเขียนประวตั ิคนละ 1 หนา้ กระดาษฟุตสะแกป๊ แลว้ ท่านจะเรียกเขา้ พบในหอ้ งท่ีละคนตามเลขท่ี ขณะเขา้ หอ้ งท่านจะมองจากหวั จรดเทา้ แลว้ อา่ นประวตั ิไป แลว้ ถามไปตามท่ีท่านตอ้ งการจะถามเพอ่ื ท่านจะไดร้ ู้จกั นิสยั ใจคอบุคลิกของลูกศิษยใ์ หม่ของทา่ นทุกคน ลูกศิษย์จะใหค้ วามเคารพยาํ เกรงและเชื่อฟังคาํ สงั่ ของท่านไม่ใช่เพราะความเกรงกลวั แตเ่ พราะ ความยาํ เกรงแบบท่ีลูกมีต่อพอ่ ตอนเชา้ ถา้ อาจารยส์ ิทธิผล ยงั มาไมถ่ ึงโรงเรียน เด็กมกั ป่ วนเปลี่ยน ท่ีตลาด เจริญผลและหนา้ โรงเรียน พอรถอาจารยข์ า้ มสะพานยศเสมาจะมีเสียงตะโกนวา่ อาจารยม์ าแลว้ เด็กจะกรูกนั เขา้ โรงเรียนกนั หมด การลงโทษของทา่ น ถา้ เห็นลูกศิษยท์ าํ ผดิ ตอ่ หนา้ ท่านจะเรียกใหล้ ูกศิษยห์ ยดุ กระทาํ แลว้ ทา่ นจะถาม ลูกศิษยว์ า่ รู้ไหมทาํ ผดิ อะไร ถา้ ลูกศิษย์สาํ นึกและยอมรับในความผดิ ท่านมกั จะไม่ลงโทษ หรือลงโทษเพยี ง เพ่อื ใหจ้ าํ 121

แตถ่ า้ ไมไ่ ดท้ าํ ผดิ ตอ่ หนา้ ท่านจะเรียกไปคุยที่หอ้ งครูใหญ่ ถามเร่ืองราวความเป็นมา ถา้ ผดิ ไมม่ าก ท่านจะส่ังสอนช้ีแนะใหเ้ ด็กเห็นคุณเห็นโทษในการกระทาํ และขอใหเ้ ด็กเลิกพฤติกรรม ต้งั ใจเรียนเพ่อื จบไป ทาํ งานหาเงินเล้ียงพอ่ แม่และครอบครัว ถา้ ผดิ มากจริงจึงลงโทษดว้ ยไมเ้ รียว ท่ีหนา้ แถวตอนเชา้ เพื่อมิใหเ้ ด็ก คนอ่ืนเอาเป็นเยย่ี งอยา่ ง แต่มีนอ้ ยคร้ังมาก ๆ อาจารยส์ ิทธิผลท่านไม่เคยทิ้งลูกศิษย์ ถา้ ลูกศิษยท์ าํ ผดิ อยา่ งไรก็ไมเ่ คยไล่ใครออก จะอบรมส่ังสอน พดู คุยช้ีถูกผดิ และแนะใหเ้ ด็กฟัง รายท่ีผดิ ร้ายแรงจาํ เป็นตอ้ งใหอ้ อก แต่วนั รุ่งข้ึนจะถูกส่งไปเรียนอีก โรงเรียนหน่ึงหน่ึง ในกลุ่ม 4 เฟื องทองแทนเพราะท่านถือคติ “ยงั ไงกต็ อ้ งเอาเด็กใหจ้ บใหไ้ ด้ จะกี่ปี ก็ตอ้ ง เอาใหจ้ บ เพ่อื จะไดส้ ามารถไปประกอบอาชีพเล้ียงตวั เอง ไม่เป็นภาระสังคม การอบรมส่ัง สอนลูกศิษยข์ องทา่ นที่หนา้ แถว ทุกเชา้ โดยนกั เรียนจะต้งั แถวหนั หนา้ เขา้ หา ตึก อาํ นวยการหนั หลงั ออกประตู ในแต่ละวนั ท่านจะอบรมเล่าเรื่องแนะนาํ แนะแนวและใหข้ อ้ คิดในแตล่ ะวนั ไม่ต่าํ กวา่ คร่ึงชว่ั โมง หรือบางคร้ังท่านกม็ ีเรื่องตลกมาเล่าใหน้ กั เรียนไดห้ วั เราะขบขนั กนั (สอนดว้ ยคาํ สอน) บางวนั แดดร้อนทา่ นกจ็ ะลากไมคม์ ายนื ตากแดดอบรมพวกเรา(สอนดว้ ยการกระทาํ )ใหน้ กั เรียนรู้สึกวา่ การ เป็นผนู้ าํ ที่ดีตอ้ งลงมาลุยกบั ลูกนอ้ งเหน่ือยดว้ ยกนั มี วนั หน่ึงขณะท่ีท่านอบรม วนั น้นั อากาศร้อนและทา่ น อบรมนานมาก นกั เรียนคนหน่ึงทรุด ลงไปกองกบั พ้ืน อ าจารย์สภาพ อุตสาหะ อาจารยฝ์ ่ ายปกครอง (อดีต นกั บอลตาํ แหน่งแบคปื นใหญแ่ ละเป็นนกั วงิ่ มาราธอน คนแรกของเมืองไทย )เขา้ ไปช่วยกนั อุม้ พาไปหาท่าน อาจารยส์ ิทธิผล ทา่ นหนั มารับโดยใชแ้ ขนซา้ ยสอดรักเเร้ขวาโอบหลงั นกั เรียนไปรักแร้ซา้ ยร่างของนกั เรียน ออ่ นปวกเปี ยก ท่านสอดมือขวา ทาํ เป็นกระพงุ้ ตบตรงเหนือกน้ กบ(คงระดบั รอยตอ่ กน้ กบกบั กระดูกเชิง กราน) สามคร้ังติดกนั นกั เรียนคนน้นั ท ะล่ึงพรวดตวั ต้งั ตรงทนั ที ทา่ นบอกวา่ กนั วา่ ไอต้ รงน่้ี นะจุดอนั ตราย คนไมเ่ รียนรู้มาอยา่ ไปทาํ (ความสามารถดา้ นกายภาพบาํ บดั ) ช่วงเปิ ดเทอมแรกใหม่ ๆ ทา่ นมกั จะ เดินผา่ นผา่ ตดั แถวนกั เรียนที่เ ขา้ แถวจากขา้ งหลงั เดินดว้ ย ความเร็วโดยไม่มีลดความเร็วเลยพวกรุ่นพ่ีรู้จะคอยผลกั นอ้ งใหม่ท่ียนื ขวางใหห้ ลีกใหเ้ ช่นน้ี เพ่ือกาํ ราบพวก นกั เรียนนอ้ งใหม่ ท่ีเคยเป็นเซียน ตามตลาดตาม ปากซอยยอมสยบ (ใช้จิตวทิ ยาแบบ(กไู ม่กลวั มึง) ตดั ไมข้ ม่ นาม) ท่านดูแลลูกศิษยท์ ุกเร่ือง มีลูกศิษยข์ องท่านคนหน่ึงไปทาํ ผหู้ ญิงทอ้ งพอ่ แม่เดก็ ผหู้ ญิงจะเอาเรื่องลูก ศิษยค์ นน้นั มาขอใหป้ ๋ าช่วยเจรจา ทา่ นไปเจรจากบั พอ่ แมผ่ หู้ ญิงขออยา่ เอาเร่ือง และใหล้ ูกศิษยข์ องทา่ น 122

รับผดิ ชอบรับผหู้ ญิงมาเป็นภรรยาหา้ มทอดทิง้ ถา้ ไม่ปฎิบตั ิตามจะไม่ใหจ้ บ พร้อมช่วยหางานใหเ้ ดก็ ผหู้ ญิง ทาํ เพื่อมีรายไดจ้ ุลเจือครอบครัว (สอนใหใ้ หเ้ กียรติสุภาพสตรีและรับผดิ ชอบ) คร้ังหน่ึงทา่ นเห็นลูกศิษยค์ นหน่ึง มากินน้าํ ที่ก๊อกในตอนกลางวนั ประจาํ หลายวนั ตอ่ มาท่านเรียก เด็กมาสอบถาม รู้วา่ ยากจน จึงใหเ้ งินไปทานขา้ ว และพาไปฝากแม่คา้ ขอใหส้ งเคราะห์ขา้ วกลางวนั กบั เดก็ คนน้ีดว้ ย นอกจากน้ีท่านยงั ไดอ้ ุปการะนกั เรียนช่างกลท่ีไมม่ ีท่ีอยหู่ รือไม่มีทุนเรียน ท่านพาไปอยทู่ ่ีบา้ น ให้ ทุนในการเรียนจนจบไปหลายคนยงิ่ ตอนใกลส้ อบเดก็ เกๆ ทา่ นจะจบั มาติวใหม้ ากินนอนท่ีบา้ นเยอะมาก ทา่ นใหเ้ หตุผลวา่ ทาํ ไมทา่ นถึงรับเด็กเกเรเขา้ เรียนที่นี่ท่านบอกวา่ เดก็ เหล่าน้ีถา้ ไม่มีใครเอาเขา ดูแล เขา วนั ขา้ งหนา้ เขาจะสร้างปัญหาใหก้ บั สงั คม บา้ นเมืองจะเดือดร้อน ทา่ นจึงตอ้ งรับพวกเราเขา้ มาอบรมดูแล สั่งสอน งานช่างตอ้ งการบุคลากรแบบพวกเขา แกร่งสู้งาน และจบแลว้ คนที่เรียนช่าง นอ้ ยคนท่ีจะตกงาน มีลูกศิษยค์ นหน่ึงเก่ไม่สนใจเรียนและเรียนไม่เก่งเรียนซ้าํ หลายปี สอบตกคะแนนต่าํ มากจนถูกรีทาย ตอ้ งออก ทา่ นก็มีเมตตาใหม้ าสอบเขา้ เรียนใหม่ และท่านก็จะรับเขา้ มาเรียนใหม่ และเค้ียวเขญ็ จนลูกศิษยค์ น น้นั สาํ เร็จการศึกษา พ่ที ่านน้ีน่าจะใชเ้ วลาเรียนจบช่างกลประมาณเกือบ 10 ปี จบแลว้ ไดเ้ ขา้ รับราชการทหาร จนไดด้ ิบไดด้ ีในตอนหลงั ถา้ วนั น้นั ทา่ นปล่อยปะละเลย ลูกศิษยค์ นน้นั คงไม่มีชีวติ ที่ดี ๆ ในตอนหลงั ทา่ นไดต้ ิดตอ่ หางานมาใหน้ กั เรียนทาํ หลงั เลิกเรียน เพ่ือใหน้ กั เรียนไดเ้ พิม่ พู นประสบการณ์ ตลอดจนมีรายไดใ้ ชจ้ า่ ยระหวา่ งเรียน 123

รถบัสทปี่ ระกอบให้กองทพั อากาศ เวลาเกิดปัญหาใด ๆ ข้ึนท่านจะรีบแกไ้ ขใหส้ าํ เร็จลุล่วงโดยเร็วเพ่อื มิใหป้ ัญหาลุกลาม เช่นปี 2500 ที่ มีเหตุนกั เรียนช่างกลมีเรื่องกบั นกั เรียนทหาร พอท่านทราบเรื่องจึงขา้ มไปที่สนามกีฬา ส่งั ใหน้ กั เรียนช่างกล ทุกคนมารวมตวั ต่อหนา้ ท่านและนง่ั ลง แลว้ สัง่ ใหน้ กั เรียนทุกคนกลบั ไปต้งั แถวในโรงเรียน และสอบสวน หาผกู้ ่อเรื่อง มาลงโทษ เยน็ วนั น้นั และเชา้ วนั ต่อมานกั เรียนช่างกลถูกทหารตามเล่นงานขณะเดินทางไปกลบั ท่านจึงรีบเดินทางไปเขา้ พบกบั นายทหารช้นั ผใู้ หญ่ และขออภยั กบั เหตุการณ์ที่เกิดข้ึน เพอื่ มิใหเ้ หตุการณ์ บานปลาย เหตุการณ์จึงจบไปดว้ ยดี กลางปี 2502 การแขง่ ขนั ฟุตบอลนกั เรียน ในแมทซ์ที่โรงเรียนช่างก่อสร้างอุเทนถวาย เตะกบั วทิ ยาลยั เทคนิคกรุงเทพ ฯ (สมยั ที่ช่างกลปทุมวนั กบั อุเทนเป็นเพ่อื นกนั ) วนั น้นั มีนกั เรียนโรงเรียนช่างกล ปทุมวนั และนกั เรียนช่างกลพระนครเหนือเขา้ ไปเชียรดว้ ย เกิดผดิ ใจกนั จนเกิดการยกพวกทะเลาะววิ าทกนั ในสนามศุภชลาศยั จนถูกตาํ รวจ จบั ไปคุมตวั ที่สถานีตาํ รวจปทุมวนั อาจารยส์ ิทธิผลตอ้ งไปประกนั ตวั ออกมา ท่านได้นดั ให้หวั หนา้ ใหญ่ (ช่ือ ตาํ แหน่งประธานนกั เรียนในสมนั น้นั ) ของท้งั 2 โรงเรียน และ นกั เรียนท่ีก่อเหตุมาพบกนั ที่สนามหนา้ โรงเรียนช่างกลปทุมวนั โดยไดเ้ ชิญส่ือมวลชนและหวั หนา้ ใหญ่ของ 124

โรงเรียนช่างกลลพบุรีและช่างกลนนทบุรี ตลอดจนอาจารยก์ ิติ ภมรอาจารยใ์ หญโ่ รงเรียนช่างกลพระนคร เหนือและตวั แทนครูอาจารยท์ ้งั 4 โรงเรียน มาร่วมประสานรอยร้าวของลูกพระวษิ ณุกรรม ท่านไดอ้ บรมสงั่ สอนใหข้ อ้ คิดถึงความเป็นพีน่ อ้ งของโรงเรียนช่างกลท้งั 4 แห่ง และใหน้ กั เรียนท้งั 2 โรงเรียนมาขออภยั ตอ่ กนั หลงั จากน้นั ก็ร่วมร่ืนเริงและรับประทานอาหารร่วมกนั เร่ืองจึงจบไปดว้ ยดี และนกั เรียนช่างกลท้งั 4 โรงเรียนกไ็ ม่เคยมีเรื่องกระทบกระท้งั กนั อีกเลย 125

วนั ท่ี 15 สิงหาคม 2508 ช่างกลสยามเปิ ดสอนวนั แรก มีนกั เรียนช่างกลสยาม ก็มาทาํ ร้ายร่างกายเด็ก ช่างกลปทุมวนั ท่ีวงเวยี นใหญใ่ นตอนเชา้ ตกเยน็ พี่เทพดนยั พลาชีวนิ (ตอ้ ย) ช.ก. 34 บุตรชายคนโตอาจารย์ สิทธิผล พลาชีวนิ กพ็ าเพือ่ นไปวงเวยี นใหญ่ ไปเอาคืนเยน็ น้นั มีคนมาฟ้ องอาจารยส์ ิทธิผลวา่ นายตอ้ ยกบั พวก ไปอดั กบั เด็กช่างกลสยามวนั รุ่งข้ีนอาจารยส์ ิทธิผล จึงพานายเทพดนยั พลาชีวนิ ไปท่ีช่างกลสยามไปกนั สอง คนเพ่ือขอพบเด็กนกั เรียนพอเด็กช่างกลสยามทราบวา่ มาจาก โรงเรียนช่างกล ปทุมวนั ก็ปิ ดปร ะตขู งั ไมใ่ ห้ ออกอาจารยส์ ิทธิผล แจง้ อาจารยณ์ รงค์ มงคลวนิช เจา้ ของโรงเรียนช่างกลสยาม วา่ ขอพดู หนา้ แถวกบั เด็กท้งั โรงเรียนอาจารยณ์ รงค์ กเ็ รียกเดก็ ท้งั โรงเรียนมาต้งั แถวฟังอาจารยส์ ิทธิผล ใหโ้ อวา ทเม่ือกล่าวจบนายสงวน เวยี งยศ หวั หนา้ ใหญโ่ รงเรียนช่างกลสยาม กเ็ ขา้ มากราบขอโทษท่ีไปทาํ ร้าย ช่างกลปทุมวนั ก่อนหลงั จากน้นั เด็กท้งั โรงเรียน ก็เขา้ มากราบอาจารยส์ ิทธิผล และขออนุญาตเรียกป๋ า โดยขอใหน้ กั เรียนโรงเรียนช่างกล สยามเป็นลูกอาจารยส์ ิทธิผล อีกโรงเรียนและจากน้นั ก็ไมเ่ คยมีเหตุการณ์ ววิ าทกนั อีกเลยซ่ึงจะเห็นน้าํ ใจของ ลูกป๋ าของนกั เรียนโรงเรียนช่างกลสยาม เม่ือต่อมาเมื่ออาจารยส์ ิทธิผล ตอ้ งเขา้ ผา่ ตดั ที่โรงพยาบาลศิริราช จึง ตอ้ งการเลือดสาํ หรับการน้ี เม่ือเร่ืองน้ีทราบไปถึงลูกป๋ า นอกจากนกั นกั เรียนท้งั 4 เฟ่ื องเหโลมาบริจาคเลือด ช่วยป๋ า ก็ยงั มีนกั เรียนจากโรงเรียนช่างกลสยามมาช่วยบริจาคเลือดใหป้ ๋ าดว้ ยเช่นกนั สาํ หรับอาจารยณ์ รงค์ มงคลวนิช เป็นผกู้ ่อต้งั โรงเรียนช่างกลสยาม ก็คุน้ เคยกบั อาจารยส์ ิทธิผลดี ยงั เคยมาขอคาํ ปรึกษาเรื่องการต้งั ช่ือโรงเรียนซ่ึงอาจารยณ์ รงค์ มงคลวนิช ทา่ นทาํ เร่ืองขอไปในนามโรงเรียนช่างกลธนบุรี แต่กระทรวงศึกษา ไมอ่ นุญาตใหใ้ ช่ช่ือน้ีเพราะตอ้ งการสงวนช่ือน้ีสาํ หรับโรงเรียนรัฐบาล อาจารยส์ ิทธิผลทา่ นจึงแนะนาํ ใหต้ ้งั ชื่อเป็ นโรงเรี ยนช่างกลแห่งสยาม 126

ลูกป๋ าจากโรงเรียนช่างกล 4 เฟื องทอง และโรงเรียนช่างกลสยาม เหโลมาริจาคเลือดใหป้ ๋ า 127

ดว้ ยอุดมการณ์ของการเป็นครูอยา่ งสูง ทา่ นจึงยดึ ถือวา่ การเป็นศิษยค์ รูน้นั ไม่ใช่พอพน้ สภาพเป็น ศิษยเ์ ป็นครูกนั แลว้ จะเป็นคนอื่น ครูตอ้ งคอยช่วยเหลือปกป้ องศิษยด์ ว้ ยเมตตาธรรม เม่ือศิษยป์ ระพฤติไม่ดี ไม่ควรครูตอ้ งยงิ่ พยายาม ใหค้ วามเมตตาอบรมสั่งสอนศิษยผ์ นู้ ้นั ใหม้ ากข้ึน เมื่อเป็นศิษยเ์ ป็นครูกนั แลว้ ตอ้ ง เป็นกนั ไปตลอดชีวติ ดงั น้นั ไมว่ า่ ลูกศิษยจ์ ะจดั งานเล้ียงที่ใดแลว้ เชิญมา ไมว่ า่ จะไกลใกลถ้ า้ ไม่ติดขดั อะไร หรือทา่ นป่ วย ทา่ นตอ้ งไปพบลูกศิษย์ อาทิงานชุมนุมช่างกลภาคเหนือ , งานส่ีเฟื องทองสัมพนั ธ์ที่โรงงาน บางปะอิน จงั หวดั พระนครศรีอยธุ ยาท่ีริเร่ิมจดั ข้ึนในวนั ที่ 1 สิงหาคม 2505 ซ่ึงไดจ้ ดั กนั ตอ่ เนื่องมาจนถึง ปัจจุบนั หรือทราบข่าววา่ ศิษยเ์ สียชีวติ ทา่ นจะไปร่วมงานเสมอ 128

ร่วมประชุมจดั งานส่ีเฟื องทองสมั พนั ธ์ ที่อยธุ ยา คร้ังแรก เม่ือ ปี 2505 จนเป็นประเพณีที่จดั ตอ่ เน่ืองมาจนถึง ปัจจุบนั งานสี่เฟื องทองสมั พนั ธ์ ท่ีอยธุ ยา คร้ังแรก เมื่อ 1 สิงหาคม 2505 129

ร่วมงานชุมนุมช่างกล ภาคเหนือ (กฟผ แมเ่ มาะ) 8 มกราคม 2507 เพราะท่านเป็นแบบน้ีแลว้ พวกลูกศิษยจ์ ะไมร่ ักและเคารพอาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ ป๋ าของเราได้ อยา่ งไรนกั เรียนช่างกลในรุ่นที่ท่านเป็นอาจารย์ ลูกศิษยห์ ลายท่านถึงกบั กล่าววา่ การไดเ้ อ่ยถึงช่ือป๋ า สิทธิผล พลาชีวนิ ถือวา่ เป็น ศิริมงคลกบั ชีวติ 130

คาสอนอาจารย์สิทธิผล เท่าท่ีรวบรวมมาได้ มีดงั น้ี - เกิดอยา่ งเสือ กินอยา่ งเสือ ตายอยา่ งเสือ - ใหม้ ีชีวติ อยอู่ ยา่ งเสือ กินอยา่ งเสือ ตายอยา่ งเสือ และเสือไมย่ อมกินเน้ือเสือดว้ ยกนั ความหมายตามท่ีอาจารยท์ า่ นอยากใหพ้ วกเราเอาอยา่ ง คือเสือมีความคล่องแคล่วซ่อนเล็บมีดีแตไ่ ม่ โออ้ วด เมื่อถึงเวลามีโอกาสจึงแสดงฝีมือ อดทนรอโอกาสรอจงั หวะที่เหมาะสม จะล่าเหยอื่ กแ็ ตเ่ มื่อถึงคราว จาํ เป็นคือหิว ไมพ่ ร่ําเพร่ือ ไม่เบียดเบียน อดอยากเยย่ี งอยา่ งเสือ ดีกวา่ อ่ิมอยา่ งหมาสงวนศกั ด์ิเสือเลือกที่จะ กิน หิวโซกล็ งมือล่าดว้ ยตวั เองไมร่ ้องขอหรือรับความช่วยเหลือในส่ิงที่ไมถ่ ูกตอ้ ง เป็นคนจริงเป็นนกั เลงจริง มีคุณธรรม น่าเกรงขาม แตไ่ มร่ ังแกคนท่ีออ่ นแอกวา่ ไมเ่ กะกะระราน (ตีหวั หมาไม่ด่าแมเ่ จก็ ) และไม่เอา เปรียบกนั ไมร่ บกวนกนั พร้อมใหค้ วามช่วยเหลือผถู้ ูกรังแกเป็นสุภาพบุรุษอยอู่ ยา่ งมีศกั ด์ิศรี รักศกั ด์ิศรีความ เป็นนกั เรียนช่างกล ยอมตายอยา่ งมีศกั ด์ิศรีแตใ่ หร้ ักพวก พร้อง เคารพรุ่นพี่ ช่วยเหลือกนั ระหวา่ งเพ่ือน ปก ปักษร์ ักษาดูแลรุ่นนอ้ ง 131

และน้นั กค็ ือปรัชญาและการดาํ ชีวติ จริงของทา่ น “เกิดอยา่ งเสือ ดาํ รงชีวติ แบบเสือและตายแบบ เสือ” ท้งั ชีวติ ของทา่ นทาํ งานเพอ่ื ช่างกลปทุมวนั และแม้ตอนหลงั ท่านตอ้ งรับชะตากรรมอนั เลวร้ายท่านก็ไม่ เคยโอดครวญขอความเห็นใจจากใคร ๆ หรือโทษผอู้ ่ืนผใู้ ด ยอมรับในชะตากรรม โดยท่านพยายามทาํ ทุก วถิ ีทางท่ีจะรักษาคาํ พดู และปกป้ องเกียรติยศของท่าน ดว้ ยตวั ทา่ นเอง - อาจารยก์ ล่าวในวนั ปฐมนิเทศวา่ รุ่นนอ้ งตอ้ งเคารพรุ่นพ่ี ถูกผดิ รุ่นพ่ีตอ้ งถูกเสมอรุ่นนอ้ งมีเร่ืองกบั รุ่นพไี่ ล่ ออกสถานเดียวครับ - พวกเราช่างกลปทุ มวนั จะตอ้ งรักกนั เหมือนเฟื องท่ีขบกนั หนา้ โรงเรียน เฟื องอนั ใหญ่คือรุ่นพี่ ท่ีตอ้ งช่วย ประคบั ประคองเฟื องอนั เล็กท่ีเหมือนรุ่นนอ้ ง - ไม่วา่ เธอจะมาจากแห่งหนตาํ บลใด เม่ือกา้ วสู่ประตูเฟื องทองเธอคือพีน่ อ้ งกนั - นกั เรียนช่างกล ไมว่ า่ พวกเธอจะมาจากโรงเรียนสามญั ใด ๆ เม่ือมาอยรู่ วมกนั ท่ี ช่างกลน้ีแลว้ ตอ้ งรวมกนั ใหม้ นั่ คงเสมือนเศษโลหะที่เอามาหลอมในเบา้ หลอมเดียวกนั ใหเ้ ป็นโลหะกลมกอ้ นฉะน้นั เราตอ้ งรักกนั ดุจ ดงั บิดามารดาเดียวกนั - แมว้ า่ พวกเราไม่ใช่พีน่ อ้ งท่ีเกิดจากพอ่ แม่เดียวกนั แต่ท่ีพวกเรารักกนั กพ็ วกเราเกิดจาก เบา้ หลอมเดียวกนั น้นั คือเบา้ หลอมช่างกลปทุมวนั - ช่างกลปทุมวนั เรามีรุ่นพ่ี มีรุ่นนอ้ ง ยอ่ มจะตอ้ งรักกนั ฉนั ทน์ อ้ งพ่ี มีความรัก มีน้าํ ใจ มีไมตรี เลือดของพี่ เลือดของนอ้ ง เลือดช่างกล - จงเขม้ แขง็ เหมือนเหล็กกลา้ แต่อ่อนโยนเหมือนเหลก็ โดนเผาไฟ - ลูกช่างกลตอ้ งเป็น \"สุภาพบุรุษ ลูกผชู้ าย ใจนกั เลง ผดิ ยอมรับผดิ ไมต่ าย\" - ถา้ พมี่ ีไข่ 1 ใบ พจี่ ะตอ้ งตดั แบ่งใหน้ อ้ งทุกคนไดก้ ินเท่า ๆ กนั แมพ้ ไ่ี มม่ ีกินก็ตาม - เธอเป็นนกั เรียนช่างกล ตอ้ งจาํ ไว้ วา่ ทาํ ตวั ใหเ้ หมือนกบั \"หนู\" มนั จะขดุ รูไวเ้ ขา้ ออกหลายๆรูไมม่ ีจนมุม โดนปิ ดรูน้ีไปออกรูโนน้ นกั เรียนช่างกลตอ้ งมีเหตุผลแสดงให้ ผคู้ นไดร้ ู้วา่ เราใชเ้ หตุผลใหพ้ ลิกแพลงทาํ งาน ได้ 132

- พวกเราวา่ เม่ือเธอจบช่างกลแลว้ แมจ้ ะเรียนสูงข้ึนไปอีก ในที่สุดเธอก็ตอ้ งกลบั มาเป็นช่างกลท้งั หมด ครูจึง สอนใหเ้ คารพรุ่นพ่ี เพอื่ จะไดไ้ วเ้ ป็นเครื่องค้าํ จุนช่วยเหลือซ่ึงกนั และกนั - พวกเราไปอยทู่ ่ีไหนตกน้าํ ไมไ่ หลตกไฟไม่ไหมเ้ พราะเรามีฝีมือไม่วา่ จะอยจู่ งั หวดั ไหนเราจะเจอรุ่นพี่คอย ใหค้ วามช่วยเหลือเสมอและเรากช็ ่วยพี่ๆไดเ้ สมอเช่นกนั - ออ่ นนอ้ มหน่ึงคืบ ไดเ้ กียรติหน่ึงศอก วถิ ีของสุภาพบุรุษช่างกล - อยากให้ลูกชายป๋ าระลึกอยเู่ สมอวา่ พวกรุ่นพี่4เฟื องทองเคยร่วมเคียงบา่ เคียงไหล่กนั มา เราช่างกลยคุ หลงั ควรร่วมสืบทอดวฒั นธรรมอนั ดีงามที่คนรุ่นก่อนไดท้ าํ ไวใ้ หค้ งอยสู่ ืบไป - เด็กช่างกล ตอ้ งมีมารยาท รู้กาลเทศะ ไปอยทู่ ี่ใด ใหค้ นเกรงใจและชื่นชม - ใหเ้ รารักกนั เอาไว้ ดุจฟันเฟื องท่ีขบกนั ตลอดจนใหเ้ กียรติรุ่นพม่ี ากท่ีสุด - รุ่นพีต่ อ้ งช่วยเหลือและอุม้ ชูรุ่นนอ้ ง ช่วยเหลือตกั เตือนสั่งสอน และเป็นพี่เล้ียงในเวลาปฏิบตั ิงาน ใหร้ ุ่น นอ้ งไดเ้ กิดความชาํ นาญในการทาํ งาน - ศกั ด์ิศรีของความเป็นช่างกลตอ้ งมีความเคารพซ่ึงกนั และกนั คือมีพมี่ ีนอ้ ง รู้จกั เคารพรุ่นพี่ - เดก็ ช่างกล ตอ้ งเป็นสุภาพบุรุษ ทาํ ตวั ใหน้ ่าเคารพนบั ถือกบั คนทว่ั ไป ใหเ้ กียรติสตรี ช่วยเหลือไดใ้ ห้ ช่วยเหลือ เช่นลุกให้ ผหู้ ญิง เด็ก คนชรา และพระสงฆน์ ง่ั เม่ือข้ึนรถเมล์ - เด็กช่างกลตอ้ งใหเ้ กียรติสุภาพสตรีมากที่สุดและเป็นอนั ดบั แรกเพราะสุภาพสตรีเป็นประเภทออ่ นหวาน เหมือนตน้ ขา้ ว ประดุจกุหลาบกาํ ลงั แรกแยม้ - ลูกช่างกล มีวนิ ยั สูงออ่ นนอ้ มถ่อมตน มีน้าํ ใจเป็นนกั กีฬา รู้แพร้ ู้ชนะ สามคั คี ใหเ้ กียรติสตรี และเป็น ลูกผชู้ าย - เรียนหนงั สือไม่ตอ้ งเก่ง แตต่ อ้ งทาํ ตวั ใหเ้ ป็นคน - รักศกั ด์ิศรี ไมส่ ร้างบญั หา กลา้ ราวเี มื่อถูกลองดี - เป็นคนดีของสงั คม ไมห่ นีปัญหา - เอ้ือเฟ้ื อต่อพระสงฆ์ เดก็ สตรี และคนชรา 133

- เวลามีเร่ือง ชกกนั ตวั ต่อตวั ไม่มีรุม - ใหเ้ กียรติซ่ึงกนั และกนั พดู จาสุภาพ - ตอ้ งรักษาช่ือเสียงของโรงเรียน - ช่างกลทุกคน จะตอ้ งสามคั คี เคารพพี่ ดูแลครูบาอาจารย์ ใหเ้ กียรติแก่สตรีทวั่ ไป - ช่างกลจะเป็นอนั หน่ึงอนั เดียวกนั กต็ อ้ งมีความสามคั คี รักฉนั ทพ์ ี่ ฉนั ทน์ อ้ ง ทาํ งานเพื่ออุดมคติไมใ่ ช่ทาํ งาน เพอื่ คนติ - เมื่อเธอจบจากช่างกลแลว้ ถึงแมเ้ ธอจะไปศึกษาต่อที่สถาบนั อ่ืน ๆ ท่ีสูงข้ึนไปอีก แตใ่ นที่สุดเธอตอ้ ง กลบั มาทาํ งานช่าง เป็นช่างกลแบบเดียวกนั ดงั น้นั ครูจึงอบรมหนกั หนาใหเ้ ธอทุกคนเคารพรุ่นพต่ี ามลาํ ดบั อาวโุ ส เพื่อจะไดไ้ วเ้ ป็นเครื่องค้าํ จุล ช่วยเหลือซ่ึงกนั และกนั โดยเฉพาะรุ่นนอ้ งก็ตอ้ งพ่ึงพาพ่งึ พิงพี่ ๆ เขาไป ก่อน - ช่างกลทุกคนเรียน ยโู ดข้นั พ้นื ฐานเพือ่ สามารถป้ องกนั ตนเองไดแ้ ละไมร่ ังแกใครมีคุณธรรม ไมเ่ กะกะ ระราน (คนโบราณเขาเปรียบเทียบไวว้ า่ ไม่ตีหวั หมาไม่ด่าแม่เจก็ ) อยอู่ ยา่ งมีศกั ด์ิศรี คตขิ องพวกเราช่างกลปทมุ วนั ตอ้ งท่องใหข้ ้ึนใจ - เกิดอยา่ งเสือ อยอู่ ยา่ งเสือ ตายอยา่ งเสือ และเสือยอ่ มไม่กินเน้ือเสือดว้ ยกนั (ถา้ กินกนั เองเม่ือใด จะสูญ เผา่ พนั ธุ์) - อดอยากหยง่ิ เยยี งอยา่ งเสือสงวนศกั ยโ์ ซกเ็ สาะใส่ทอ้ ง. จบั เน้ือกินเอง - เสือจะล่าเหยอ่ื ก็แตเ่ มื่อถึงคราวจาํ เป็นคือหิวนน่ั เอง ไม่พร่ําเพร่ือ ไมเ่ บียดเบียน. ทา่ นอาจารยส์ อนลูกศิษย์ ใหเ้ ป็นคนจริง 134

เร่ืองท่ีท่านพดู บอ่ ยคือ ถา้ พี่มีไขต่ ม้ ๑ ใบ พ่ีจะตดั แบ่งใหน้ อ้ งกินเท่า ๆ กนั แมพ้ จี่ ะไม่ไดก้ ินกอ้ ไม่ เป็นไร เพ่อื ย้าํ ใหร้ ุ่นพร่ี ู้จกั เสียสละ ช่วยเหลือเก้ือกลู รุ่นนอ้ ง แมจ้ บออกไปแลว้ ถา้ มีรุ่นนอ้ งมาทาํ งานดว้ ย พี่ ตอ้ งดูแลช่วยเหลือและสงเสริม มีหลายคร้ังที่รุ่นนอ้ งซุกซนไปชกต่อย แลว้ ถูกตาํ รวจจบั แลว้ พาส่งกลบั บา้ น แทนท่ีจะไปดาํ เนินคดีที่โรงพกั มาทราบตอนส่งถึงหนา้ บา้ นวา่ ทา่ นเป็นรุ่นพ่ีช่างกล แลว้ เตือนใหต้ ้งั ใจเรียน เพ่อื จบไปทาํ งานเล้ียงพอ่ แม่ กจู บั นอ้ งไม่ไดห้ รอก ป๋ าสิทธิผล สอนไวใ้ หก้ เู ป็นพต่ี อ้ งดูแลนอ้ ง บญั ญตั เิ ฟื อง 10 ประการใหค้ วามเคารพต่อพอ่ แมแ่ ละผมู้ ีพระคุณ 1. ใหค้ วามเคารพครูอาจารยต์ อ่ พอ่ แม่ ท้งั ตอ่ หนา้ และลบั หลงั 2. แสดงความความรักความกตญั ํู ครูอาจารยท์ ้งั ต่อหนา้ และลบั หลงั 3. เคารพและบูชาองคพ์ ระวษิ ณุกรรม 4. รักช่างกลปทุมวนั พ้นื แผน่ ดินน้ีที่ใหเ้ ราเล่าเรียน แหล่งที่เคยใหค้ วามรู้ เราจะกลบั มาตอบแทน บุญคุณและหากมีใครคิดจะมาทาํ ลาย เราจะร่วมแรงร่วมใจปกป้ องช่างกลปทุมวนั ไว้ 5. พ่ี ตอ้ งรักนอ้ ง โอบออ้ มอารีและดูแลนอ้ งอยา่ ใหข้ าดตกบกพร่อง 6. เพอ่ื นรักเพ่อื นจะตอ้ งช่วยเหลือซ่ึงกนั และกนั เพอ่ื นไมท่ ิ้งเพือ่ น 7. นอ้ งมีหนา้ ที่เชื่อฟังคาํ สอนของรุ่นพ่ี ไม่ปี นเกลียวรุ่นพ่ีตอ้ งเคารพพ่ี 8. แสดงความเป็นสุภาพบุรุษช่างกลปทุมวนั 9. รักเรียน เพยี รงาน สร้างสรรคส์ ังคม 10. ไม่รังแกหรือหาเร่ืองใครก่อน ตอ้ งระลึกเสมอวา่ พวกเราเป็นสุภาพบุรุษช่างกลปทุมวนั แตถ่ า้ ใคร หรือมนั ผใู้ ดคิดรังแกเรา เราจะร่วมแรงร่วมใจตอ่ สู้ถึงท่ีสุดดว้ ยพลงั แห่งสุภาพบุรุษช่างกลปทุมวนั 135

สุภาพบุรุษช่างกลปทุมวนั ตามคาํ สอนของอาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ - รู้จกั วางตวั ใหเ้ หมาะสมในสังคม (การเขา้ สงั คมและการเอาตวั รอด) - การอยรู่ วมกนั ฉนั ทเ์ พื่อนพนี่ อ้ งในช่างกลปทุมวนั - พีร่ ักนอ้ ง เพื่อนรักเพือ่ น นอ้ งเคารพพ่ีและดูแลนอ้ ง - ถึงเราจะเกบา้ ง แต่เราจะไม่เป็นคนเลว - เพือ่ นเราโดน เราเอาคืน แต่ชาวบา้ นตอ้ งไมเ่ ดือดร้อน - ลูกผชู้ ายกลา้ ทาํ ก็กลา้ รับ - สอนนอ้ งรู้จกั ใฝ่ หาความรู้ทางการเรียนหนงั สือท้งั ทฤษฎีและปฎิบตั ิ - มีความรักสามคั คี - ไม่รังแกหรือหาเรื่องใครก่อน ตอ้ งระลึกเสมอวา่ พวกเราเป็นสุภาพบุรุษช่างกลปทุมวนั แตถ่ า้ ใคร หรือมนั ผใู้ ดคิดรังแกเรา เราจะร่วมแรงร่วมใจตอ่ สู้ถึงท่ีสุด อาจารย์สิทธิผล พลาชีวนิ สอนอะไรศิษย์ ให้เป็ นสุภาพบุรุษช่างกล - สอนใหร้ ู้จกั การแต่งตวั ใหเ้ หมาะกบั กาลเทศและการวางตวั ใหเ้ หมาะสมในแต่ละสังคม - สอนใหร้ ู้จกั เคารพต่อพอ่ แมแ่ ละผมู้ ีพระคุณ ที่ตอ้ งตอบแทนบุญคุณ - สอนใหร้ ู้จกั เคารพบูชาพระวษิ ณุกรรม มหาคุรุเทพแห่งงานช่างและเป็นศนู ยร์ วมจิตใจ - สอนใหร้ ู้จกั รักเคารพเช่ือฟังคาํ สัง่ สอนครูอาจารยท์ ้งั ตอ่ หนา้ และลบั หลงั - สอนใหร้ ู้จกั คาํ วา่ รุ่นพี่ การวางตวั และปฏิบตั ิตนกบั รุ่นนอ้ ง ตอ้ งโอบออ้ มอารีดูแลนอ้ งอยา่ ใหข้ าดตก บกพร่อง - สอนใหร้ ู้จกั คาํ วา่ เพอื่ น ตอ้ งช่วยเหลือซ่ึงกนั และกนั เพื่อนไมท่ ิง้ เพือ่ น - สอนใหร้ ู้จกั คาํ วา่ นอ้ ง มีหนา้ ท่ีเช่ือฟังคาํ สอนของรุ่นพี่ ไม่ปี นเกลียวรุ่นพ่ี - สอนใหร้ ู้จกั รักช่างกลปทุมวนั ในร้ัวของช่างกลปทุมวนั พ้ืนแผน่ ดินน้ีท่ีใหเ้ ราเล่าเรียน แหล่งที่เคย ใหค้ วามรู้ เราจะกลบั มาตอบแทนบุญคุณและหากมีใครคิดจะมาทาํ ลาย เราจะร่วมแรงร่วมใจปกป้ อง รักษาช่างกลปทุมวนั ไว้ 136

- สอนใหร้ ู้จกั คาํ วา่ ตวั ตนของพวกเราช่างกลปทุมวนั ไมว่ า่ คุณจะเป็นใครมาจากที่ใด เป็นนกั เลงมา จากท่ีไหน จะมีเข้ียวเลบ็ อะไร ใหพ้ วกเราถอดเข้ียวเลบ็ และความเป็นนกั เลงไวห้ นา้ ประตชู ่างกล ปทุมวนั เม่ือเขา้ มาในร้ัวช่างกลปทุมวนั มีแตค่ าํ วา่ ครูอาจารยเ์ ป็นใหญ่สุด พ่ีตอ้ งเคารพ โอบออ้ มอารี นอ้ ง เพ่ือนช่วยเพอ่ื น ไมท่ ิง้ กนั เรารักกนั นอ้ งเคารพเช่ือฟังรุ่นพ่ี ไมป่ ี นเกลียว เม่ือกลบั ออกไปจาก ประตูช่างกล เอาเข้ียวเล็บและความเป็นนกั เลงกลบั บา้ นไปดว้ ย คาสอนอาจารย์สิทธิผล ที่เล่าโดยพวี่ ฒั นะ เจียมจิตตธ์ รรม ช.ก. ๒๔๙๓ เดก็ ช่างกลตอ้ ง หนา้ ตรง อกต้งั กางขอ้ นิด ๆ สปิ ริตช่างกล คาขวญั อาจารย์สิทธิผล พลาชีวนิ ขา้ พเจา้ มีชีวติ เป็นครูมาต้งั แต่ พ.ศ. ๒๔๗๒ นบั มาถึงบดั น้ีเป็นเวลา ๒๗ ปี แลว้ ขา้ พเจา้ มาอยทู่ ่ี โรงเรียนช่างกลปทุมวนั เป็นเวลา ๒๐ ปี เตม็ ของชีวติ ครูน้นั ถา้ จะถือวา่ คนอายุ ๒๐ ปี เป็นผบู้ รรลุนิติภาวะ แลว้ ชีวติ ครูโรงเรียนช่างกลของขา้ พเจา้ กเ็ ป็นหนุ่มฉกรรจ์ ท่ีจะบุกบน่ั ทาํ งานเพอ่ื โรงเรียนช่างกลอนั เป็นที่รัก ไดอ้ ยา่ งคนหนุ่มจะพงึ กระทาํ นกั เรียนช่างกลทุกรุ่น นบั ต้งั แตเ่ ลขประจาํ ตวั ๑๑๙ เป็นตน้ มา ขา้ พเจา้ เคยเป็น ครูอบรมสั่งสอนมาทุกคนจนกระทง่ั บดั น้ี (ยกเวน้ เลขประจาํ ตวั ๑-๑๑๘ ซ่ึงเป็นรุ่นพร่ี ุ่นแรก คร้ังเรียนอยู่ ตรอกกบั ตนั บุช) เทา่ น้นั ขา้ พเจา้ มารับราชการท่ีช่างกลน้ี สมยั ปากคลองตลาด ยงั เรียกโรงเรียนเราวา่ มธั ยมอาชีพช่างกล ปากคลองตลาด บรรดาครู-อาจารยก์ ม็ ีแต่ท่านที่เป็นนายทหารเรือท้งั สิ้น มีขา้ พเจา้ คนเดียวท่ี กระทรวงศึกษาธิการส่งมาทาํ การสอนท่ีนน่ั ขา้ พเจา้ ไดเ้ ห็นการอบรมนกั เรียนช่างกลรุ่นน้นั และไดร้ ับ มอบหมายจากท่านอาจารยใ์ หญใ่ นสมยั น้นั ใหอ้ บรมนกั เรียนช่างกล ตามนโยบายของทา่ น คือสอนใหร้ ู้จกั รัก และช่วยเหลือซ่ึงกนั และกนั รุ่นพี่ตอ้ งใหค้ วามอนุเคราะห์แก่นอ้ งทุกประการ แมจ้ ะจบการศึกษาไปประกอบ อาชีพแลว้ กต็ าม รุ่นนอ้ งตอ้ งเคารพและเชื่อฟังรุ่นพ่ี จากผลของการอบรมมาต้งั ๒๐ กวา่ ปี น้ี จิตใจของเราช่าง กลจึงมนั่ คงทรงศกั ด์ิ รักกนั เหมือนพีเ่ หมือนนอ้ ง ช่วยเหลือซ่ึงกนั และกนั อยเู่ สมอมา ดงั จะเห็นไดจ้ ากบรรดา พ่นี อ้ งช่างกลที่จบการศึกษาออกไปแลว้ หลายปี ไดม้ ีโอกาสเป็นผใู้ หญ่ในวงราชการและโรงงาน อุตสาหกรรมต่าง ๆ ยอ่ มอนุเคราะห์นอ้ ง ๆ อยเู่ สมอ ขอใหค้ วามรักฉนั ทพ์ ่นี อ้ งของเราจงมนั่ คง ไม่วา่ นกั เรียนท้งั หลายจะจบการศึกษาช้นั มธั ยมบริบรู ณ์ มาจากโรงเรียนอื่น ๆ ใด เม่ือเธอมาถึงช่างกลปทุมวนั แลว้ เธอกต็ อ้ งรวมกนั เป็นน้าํ หน่ึงใจเดียว รักและเคารพ ต่อกนั ฉนั ทพ์ น่ี อ้ ง เช่นเดียวกบั เศษเหลก็ ต่าง ๆ เมื่อมาเขา้ เตาหล่อช่างกลแลว้ ยอ่ มออกมาเป็นรูปพรรณ์ เดียวกนั ฉนั ทน์ ้นั 137

นายสิทธิผล พลาชีวนิ อาจารยใ์ หญ่ 138

139

ปี พ.ศ. 2495 อาจารยส์ ิทธิผล พลาชีวนิ ถวายระฆงั แด่หลวงพอ่ พมิ มาลยั เจา้ อาวาสวดั มาลยั ทพั ใตใ้ นสมยั น้นั วดั มาลยั ทพั ใต้ ต.ทพั ใต้ อ.หวั หิน ประจวบฯ อยใู่ กลก้ บั วดั หว้ ยมงคล 140

141

142

143

144

จดหมายน้อยแสดงความในใจจากลูกศิษย์ 145