พี่สาวคนโตของพวกเราช่างกลปทุมวัน

พสี่ าวคนโตของพวกเราช่างกลปทุมวนั ครับ ปี การศึกษา 2508 โรงเรียนช่างกลปทุมวนั เปิ ดรับนกั เรียนหญิงรุ่นแรก มีผสู้ นใจเป็ นจานวนมาก แต่ สามารถสอบเขา้ เรียนได้ 50 คน เขา้ ใจว่าปี น้นั กระทรวงศึกษาเปิ ดรับนกั เรียนหญิงใน โรงเรียนการช่าง โรงเรียนเทคนิค และโรงเรียนช่างก่อสร้าง เป็นรุ่นแรกเหมือนกนั มารู้จักเหล่าพส่ี าวคนโตของพวกเรา (First lady goldgear) เจ้ใหญ่ของพวกเราสวยไหมครับ ขออนุญาตพสี่ าวด้วยนะครับ ในปี พ.ศ. 2507 กระทรวงศึกษาธิการมีนโยบายใหโ้ รงเรียนช่างกลปทุมวนั รับนกั เรียนหญิงเขา้ มา ศึกษา เพ่ือเปิ ดโอกาสให้นกั เรียนหญิงท่ีมีความสนใจเรียนวิชาช่างกลได้มีโอกาสศึกษาวิชาชีพตามที่ตน สนใจ ดงั น้นั ในปี พ.ศ. 2508 โรงเรียนช่างกลปทุมวนั โดยอาจารยใ์ หญ่ พิชยั องั จนั ทร์เพญ็ จึงเปิ ดรับสมคั ร นกั เรียนท้งั ชายและหญิงเขา้ ศึกษา คือ ช.ก. รุ่น 36 (เลขประจาตวั 9572 – 9914) จานวน 343 คน มี 4 แผนก

วิชาคือ ช่างไฟฟ้า 3 ห้อง ช่างวิทยุและโทรคมนาคม 2 ห้อง (ปี 1 ช่างไฟฟ้า กบั ช่างวิทยุและโทรคมนาคม เรียนรวมกนั แยกตอนปี 2 โดยใครคะแนนคณิตศาสตร์สูงตามเกนณ์สามารถเลือกเรียนช่างไฟฟ้าได)้ ช่างกล โรงงาน 2 ห้อง และช่างยนต์ 3 ห้อง มีนกั เรียนผหู้ ญิงสามารถสอบเขา้ ไดม้ าเรียน 47 คน (ออกช่วงข้ึนปี 2 จานวน 10 คน คงเพราะไม่ใช่ตวั ตนท่ีแทจ้ ริง) เรียนจบปี 3 จานวน 37 คน ช่างไฟฟ้า 9 คน ช่างวิทยุ 11 คน ช่างยนต์ 8 คนและช่างกลโรงงาน 9 คน ดงั น้นั นกั เรียนช่างกลผหู้ ญิงรุ่นน้ีคือนกั เรียนช่างกลผูห้ ญิงรุ่นแรก ของช่างกลปทุมวนั (First lady goldgear) และน่าจะเป็ นนกั เรียนช่างกลผหู้ ญิงรุ่นแรกของเมืองไทยดว้ ย (เจ้ ใหญข่ องพวกเรา) มีเรื่องท่ีน่าสนใจวา่ พ่ี ๆ สาว ๆ คิดอยา่ งไรจึงมาสอบเรียนที่ช่างกล จากการคุยกบั พี่ ๆ ท่าน วา่ ส่วนหน่ึงเป็ นญาติของครูและเจา้ หนา้ ท่ีของโรงเรียน แต่หลายคนมีความสนใจมุ่งมนั่ ที่จะมาเรียนช่างกล ดว้ ยใจรัก และเพ่งิ ไดโ้ อกาส บางทา่ นก็เขา้ มาเรียนแบบไม่ไดต้ ้งั ใจน่าจะเรียกวา่ ดว้ ยชะตาชีวติ ดลบนั ดาล เม่ือ มาเรียนช่างกลจากเด็กสาวท่ีเรียบร้อย ถูกฝึ กปรือจนแกล่งกลา้ ทางานช่างไดไ้ ม่แพผ้ ูช้ าย ดงั น้นั เมื่อพี่ ๆ จบ ไปทางาน ก็สร้างความประหลาดใจว่าผหู้ ญิงก็เรียนช่างกลได้ และยงั มีความสามารถทางานไดไ้ ม่แพผ้ ชู้ าย จนเป็นท่ียอมรับ จึงเจริญกา้ วหนา้ ในหนา้ ที่การงานทุกท่าน ก็บอกแลว้ วา่ เด็กช่างกลปทุมวนั เราถูกฝึ กมาให้ ทางานไดแ้ มส้ ภาวะท่ีคลาดแคลน และนกั เรียนรุ่นน้ียงั มีนกั เรียนทุนของรัฐบาลประเทศลาวส่งมาเรียนดว้ ย ครับ

สาหรับ รุ่น ต่อมา ช.ก. 37 มีนกั เรียนหญิงมาสอบเรียนต่อไดเ้ พียง 6 คน เป็ นช่างไฟฟ้า 1 คน เป็ น ช่างวทิ ยุและโทรคมนาคม 5 คน รุ่นน้ีเรียนกนั จนจบทุกคน หลงั จากน้นั ไม่มีนกั เรียนหญิงมาสอบเขา้ เรียน จนกระทงั่ ถึง รุ่น 47 มี 1 คน คือเจแ้ มว ช่างวทิ ยุและโทรคมนาคม รุ่น 50 สอบติดช่างไฟฟ้า 1 คน แต่ไม่มา เรียน รุ่น 51 ปวช. รุ่นสุดทา้ ย ช่างไฟฟ้า 1 คน

และเม่ือเปิ ดการสอน ระดบั ปวส. ต้งั แต่ปี พ.ศ. 2517 มามีนักเรียนหญิงสอบมาเรียนต่อในระดบั ปวส. บา้ ง ใน เพียงคนหรือสองคน มีเพียงบางปี คือ ปวส. รุ่น 2 จานวน 1 คน ช่างกลโรงงาน เป็ นรุ่นพ่ี 36 ปวส. รุ่น 5 จานวน 2 คน ปวส. รุ่น 6 จานวน 2 คน หน่ึงในน้นั ก็คือ เจแ้ มว 47 ของเรา พอมา ปวส. รุ่น 9 มี จานวน 8 คน เป็ นช่างอิเล็กทรอนิกส์ ท้งั หมด แต่เป็ นพี่ 36 จานวน 1 คน พี่ 37 จานวน 1 คน หลงั จากน้นั จานวนนกั เรียนหญิงเพ่ิมมากข้ึนเพราะมีนกั เรียนหญิงนิยมเรียนช่างมากข้ึน เมื่อไม่นานน้ีไดม้ ีโอกาสไปเย่ียมคารวะและสัมภาษณ์รุ่นพี่ที่เป็ นนกั เรียนช่างกลผูห้ ญิงรุ่นแรก 2 ท่าน จึงขอนามาถ่ายทอดใหพ้ ีน่ อ้ งไดฟ้ ังกนั ครับ พี่เล็กหรือพ่ีพงึ ชม (เผอื กพพิ ฒั น์) เชาวน์ชวานิล ช่างยนต์ ช.ก. 36 เลขประจาตวั 9711 พี่เล็กมีความชอบในวิชาช่างกลอยูบ่ า้ งแลว้ เน่ืองดว้ ยคุณพ่อของพ่ีเล็ก น.ต. สัมพนั ธ์ เผือกพิพฒั น์ รับราชการทหารเรือ และเปิ ดอู่รถยนตด์ ว้ ย ต่อมายา้ ยไปประจาการที่สตั หีบ คุมก่อสร้างสนามบินอู่ตะเภา ทา ใหค้ รอบครัวตอ้ งยา้ ยตามไปดว้ ย พเี่ ลก็ เรียนจบมธั ยมตน้ ท่ีสัตหีบ จากน้นั จึงเขา้ มาเรียนต่อที่พาณิชยธ์ นบุรี 1 ปี ในปี รุ่งข้ึน (พ.ศ. 2508) ช่างกลปทุมวนั ไดเ้ ปิ ดรับนกั เรียนหญิงรุ่นแรก (รุ่น36) จึงมาสอบที่ช่างกลปทุมวนั เพราะใจชอบอยแู่ ลว้ ประกอบกบั มีพ่ีชายก็กาลงั เรียนอยูท่ ี่น่ีดว้ ย (รุ่น33) จึงไดม้ าสมคั รสอบเขา้ เรียนแผนก ช่างยนต์ ในเร่ืองการเรียนอยา่ งเวลาลงช็อป ก็มีบา้ งที่ให้เพื่อนนกั เรียนชายช่วยทางานให้ โดยเฉพาะงานท่ี ตอ้ งใช้กาลงั เช่น งานเลื่อย งานตะไบ เป็ นตน้ สาหรับเรื่องชู้สาวน้นั ไม่มี อาจารยท์ ่านจะเขม้ งวดมาก ทาง โรงเรียนตอ้ งเตรียมพ้ืนที่ต่างหากให้นักเรียนหญิงทากิจกรรมต่าง ๆ ระหว่างพกั เรียน ท่ีตึกหญิง ซ่ึงอยู่ ดา้ นขวาของโรงอาหาร ปัจจุบนั เป็ นพ้ืนที่ว่างหนา้ ตึกพระสวสั ด์ิ พร้อมกบั มีอาจารยห์ ญิงคืออาจารยอ์ าจินต์

โคฑาสุวรรณ (องั กาพยล์ ะออง) มาดูแลโดยเฉพาะ (ไดส้ อบถามอาจารยอ์ าจินต์ อาจารยบ์ อกวา่ พวกพ่ี ช.ก. หญิง อยใู่ นโอวาทดี รู้จกั การวางตวั ไม่มีเรื่องที่จะใด ๆ ใหห้ นกั ใจ มีแตเ่ ร่ืองเฮว้ ๆ ตามประสาวยั รุ่นบา้ ง เช่น อยา่ งโดดเรียนไปเที่ยว โดยปี นหนีออกไปทางร้ัวดา้ นหลงั ริมคลองแสนแสบ โยนกระเป๋ าออกไปก่อนแลว้ ค่อยปี นออกไป ตอนหลงั อาจารยร์ ู้ ก็จะเอาน้ามนั เคร่ืองแอบทาไวบ้ นขอบร้ัว ใครหลบหนีออกไปก็จะมี คราบน้ามนั ติดอยทู่ ่ีเส้ือ เมื่อกลบั เขา้ มาในโรงเรียนอีกคร้ัง อาจารยก์ ็จะรู้ และจะถูกทาโทษ มีคร้ังหน่ึงกลุ่ม นกั เรียนหญิงหนีไปเที่ยวงานท่ีสวนลุมพนิ ี มีนกั เรียนชายจากท่ีอ่ืนมารังแก พวกผชู้ ายพอรู้ข่าวก็จะรีบไปช่วย ไปจดั การ แตก่ แ็ ค่ชกตอ่ ยกนั จบแลว้ กแ็ ลว้ กนั ไมไ่ ดล้ ุกลามใหญ่โตจนเป็นเร่ืองเป็นราวระหวา่ งสถาบนั รูปอาจารยอ์ าจินต์ โคฑาสุวรรณ (องั กาพยล์ ะออง)

สาหรับพ่ีเล็กโชคดีกวา่ เพื่อน ๆ นกั เรียนหญิงหลายคน ดว้ ยท่ีบา้ นเปิ ดอู่ซ่อมรถมาก่อน ทาให้รู้จกั เคร่ืองยนตก์ ลไก ตลอดจนเครื่องไมเ้ ครื่องมือช่างอยูพ่ อสมควร และเม่ือตอนท่ีคุณพอ่ ยา้ ยไปอยูท่ ่ีสัตหีบ คุม ก่อสร้างสนามบินอู่ตะเภา หลายคร้ังที่พ่ีเล็กไดต้ ิดสอยห้อยตามคุณพ่อไปที่ไซตง์ านดว้ ย ในช่วงน้ีเองที่ได้ แอบให้ลูกนอ้ งพ่อสอนขบั รถให้ ก็เลยขบั รถเป็ นต้งั แต่เรียนมธั ยม เมื่อเลิกจากโรงเรียนก็มาทางานโดยขบั รถบรรทุกขนดินไปเทท่ีสนามบินวนั ละ 2 เที่ยว โดยตอ้ งแต่งกายคลา้ ยผูช้ ายหลบฝร่ังที่คุมงานก่อสร้างอยู่ ดว้ ยเหตุน้ี เม่ือเขา้ มาเรียนท่ีช่างกล ก็ไดท้ าหนา้ ที่สอนวธิ ีการขบั รถใหก้ บั เพ่อื น ๆ ตอนท่ีเรียนช่างกลดว้ ย เมื่อจบหลกั สูตรปวช. 3 ปี ท่ีร้ัวช่างกลปทุมวนั ก็ถึงเวลาตอ้ งออกไปทางานหาเล้ียงชีพกนั แลว้ พวก เพ่ือน ๆ ผูห้ ญิงท่ีจบช่างยนตท์ ุกคนไดเ้ ขา้ ทางานกบั บริษทั ประชายนต์ ผนู้ าเขา้ และจดั จาหน่ายรถโฟลค์ ใน ขณะน้นั ยกเวน้ พี่เล็กคนเดียวท่ีช่วงดงั กล่าวอยูต่ ่างจงั หวดั จึงไม่ไดท้ างานท่ีเดียวกบั เพ่ือน ๆ แต่มาไดง้ านท่ี เฟี ยตกบั ริษทั กรรณสูต สาหรับเพ่ือนช่างไฟฟ้า กบั ช่างวิทยุและโทรคมนาคม จบแล้ว ก็ได้ทางานท่ี การ ไฟฟ้าส่วนภูมิภาค , การไฟฟ้านครหลวง , การไฟฟ้าฝ่ ายผลิต , องคก์ ารโทรศพั ท์ ส่วนเพ่ือนช่างกลโรงงาน กไ็ ดท้ างานท่ี การไฟฟ้านครหลวง , การไฟฟ้าฝ่ ายผลิต , องคก์ ารโทรศพั ท์ และกรมที่ดิน ท่ีบริษทั กรรณสูต ทางานเป็ นพนกั งานตอ้ นรับอยู่ 7 - 8 ปี ก็ออกไปทาที่โฮลเดน้ กบั บริษทั อโศกมอเตอร์ เป็ นคอนโทรลเลอร์ คุมฝ่ ายช่างท้งั หมด ทาไดป้ ระมาณ 5 ปี จึงไดย้ า้ ยไปอยวู่ อลโวอ่ ีก 25 ปี จนเกษียณตวั เองออกมาดูแลคุณพอ่ ที่ สุขภาพเร่ิมไมด่ ี

ท่ีวอลโว่ ช่วงแรกดูแลงานซ่อมและบริการ ดว้ ยความเอาใจใส่ในหนา้ ที่การงาน และความซื่อสัตย์ สุจริต ไดร้ ับความไวว้ างใจท้งั จากลูกคา้ และหวั หนา้ ท่ีเป็นชาวสวเี ดน ดว้ ยความสามารถท่ีโดดเด่นจนกระท้งั นิตยสารหญิงไทย มาสัมภาษณ์ลงในคอลมั น์หญิงไทยแนะนา สัมภาษณ์พ่ีพึงชม (เผอื กพิพฒั น์) เชาวน์ชวา นิล ช่างผหู้ ญิงคนเก่งของ บ.สวีเดนมอเตอร์ (วอลโว)่ น่าจะอยชู่ ่วงฉบบั ปี 2521 - 2523 แต่ผมคน้ หาตน้ ฉบบั ยงั ไมเ่ จอครับ คน้ ท่ีหอสมุดแห่งชาติฉบบั ในช่วงปี ที่วา่ น้ีไม่มี ติดต่อทางสานกั พิมพก์ ็ไม่ไดเ้ ก็บไว้ คอลมั น์น้ี จะสมั ภาษณ์ผหู้ ญิงเก่งในสาขาอาชีพตา่ ง ๆ มาลง พเ่ี ราเก่งขนาดร้ือเกียรออกเป็นชิ้น ๆ ลา้ งซ่อมและประกอบ คืน รับผิดชอบงานซ่อมและบริการอยู่ 15 ปี มีอยูว่ นั หน่ึงหวั หนา้ มาบอกวา่ จะใหไ้ ปทางานดา้ นการขายบา้ ง ตอนน้นั เครียดมาก ดว้ ยไม่เคยทางานดา้ นน้ีมาก่อน และมีการกาหนดยอดขายต่อไตรมาสดว้ ย อยา่ วา่ แต่การ ทายอดขายตามเป้าเลย แมแ้ ตร่ ถคนั เดียวก็ไม่มน่ั ใจวา่ ตวั เองจะมีความสามารถหรือเปล่า ทาใหเ้ กิดความกงั วล ต่างๆนานา แต่ดว้ ยความประทบั ใจของลูกคา้ เมื่อคร้ังท่ีดูแลงานซ่อมและบริการ ก็ไดร้ ับความเมตตาจาก ลูกคา้ เก่า สง่ั ซ้ือรถอยเู่ รื่อยๆ รวมท้งั การใหบ้ ริการลูกคา้ ที่เขา้ มาโชวร์ ูมทุกรายอยา่ งเป็ นกนั เอง ไม่เลือกลูกคา้ จากรูปลกั ษณ์ภายนอก ซ่ึงมีเถา้ แก่หลายรายท่ีแต่งตวั ธรรมดาพ้ืนๆพกเงินสดเดินมาซ้ือรถดว้ ยตวั เอง เพียงแค่ เดือนแรกก็สามารถทายอดขายได้ 15 คนั จากยอดที่กาหนด 12 คนั ต่อไตรมาส ทาให้มียอดขายต่อปี เป็ น อนั ดบั หน่ึงมาโดยตลอด แถมบางปี ยงั มียอดขายอนั ดบั หน่ึงของเอเชียดว้ ย ช่วงน้ีมีรายไดจ้ ากค่าคอมมิชชนั่ การขายมากมาย และมีโอกาสไปเท่ียวรวมท้งั ไปอบรมที่ต่างประเทศทุกปี

ชีวิตปัจจุบัน พี่เล็กอยู่บ้านกับสามี คุณสุวิทย์ เชาวน์ชวานิล บัณฑิตวิศวกรรมศาสตร์ จาก จุฬาลงกรณ์ มหาวทิ ยาลยั ดว้ ยชีวติ ที่ไม่ยอมหยดุ นิ่งเรียนรู้อยตู่ ลอดเวลา และดว้ ยวิญญาณนกั ขาย มีเวลาวา่ ง ก็ปลูกผกั ไฮโดรโพนิกส์ (พืชไร้ดิน) ขายในชุมชนละแวกบา้ นสุขุมวิท 101 เป็ นท้งั แม่บา้ นและช่างประจา บา้ น ส่วนการพบปะสังสรรคก์ บั เพื่อน ๆ รุ่นเดียวกนั ท่ีเรียนช่างกลปทุมวนั พ่ีเล็กจะเป็ นผูร้ วบรวมขอ้ มูลรุ่น และประสานงานเพอื่ น ๆ มีการติดต่อพบปะกนั อยตู่ ลอด โดยเฉพาะกบั เพื่อน ๆ ผูห้ ญิงดว้ ยกนั นดั ทานขา้ ว ร้องเพลงกนั อยูบ่ ่อย ๆ ซ่ึงพ่ีเล็กจะเป็ นตากลอ้ งถ่ายกิจกรรมต่าง ๆ และมาตดั ต่อโดยการใชค้ อมพิวเตอร์ให้ เพื่อน ๆ ไดด้ ูกนั พี่เล็กไดฝ้ ากขอ้ คิดเห็นมาถึงรุ่นน้อง ให้รับผิดชอบในหน้าที่ของตวั เอง เม่ือเป็ นนักเรียนให้ต้งั ใจ เรียน หมน่ั หาความรู้และประสบการณ์ และทาชื่อเสียงใหส้ ถาบนั มาก ๆ

พีก่ ลั ยา (วฑุ ฒยากร) ดอกจนั ทร์ ช่างวทิ ยแุ ละโทรคมนาคม ช.ก. 36 เลขประจาตวั 9703 พ่ีกลั ยา บอกว่าไม่ไดต้ ้งั ใจมาเรียนช่างกล ตอนน้ันพี่เรียน ม.7 (เทียบเท่า ม. 5 ในปัจจุบนั ) อยู่ท่ี โรงเรียนผดุงศิษยพ์ ิทยา วนั หน่ึงเพื่อนชวนมาดูการแข่งขนั กีฬาท่ีสนามกีฬาแห่งชาติ พอผา่ นมาหนา้ โรงเรียน ช่างกลปทุมวนั เพื่อนพี่เห็นป้ายโฆษณาท่ีหนา้ โรงเรียนวา่ รับสมคั รนกั เรียนหญิงช่างกลรุ่นแรก จึงชวนไปดู วา่ ท่ีนี่เรียนอะไรเรียนอยา่ งไร จึงไดพ้ บอาจารยส์ มโชค จนั ศิริ อาจารยช์ ่างไฟฟ้า ท่านไดเ้ ชิญชวนให้สมคั ร เรียน พ่ีบอกว่าเรียนม. 7 แลว้ เรียนอีกปี ก็จะเอ็นทรานแลว้ อ.สมโชค ท่านบอกว่าถา้ เธอเอ็นทรานไม่ติด ไป ทางานก็ไดแ้ ค่วฒุ ิ ม. 8 (ตอนน้นั ถา้ เอน็ ไมต่ ิดกไ็ มม่ ีที่เรียนตอ่ เพราะยงั ไม่มี ม.รามคาแหง) แต่เรียนจบช่างกล จบไปทางานไดเ้ งินเดือนดีกวา่ วนั น้นั พ่ีเลยไดเ้ ขียนใบสมคั ร (เพื่อนที่ชวนมาดูไม่ไดส้ มคั ร) แลว้ ก็ลองมา สอบ สอบติดไปบอกคุณแม่วา่ สอบติดช่างกล คุณแม่โกธรจะไม่ยอมใหเ้ รียน แต่พี่เห็นวา่ ไหน ๆ ก็สอบติด ไปลองเรียนดู รูปอาจารยอ์ าจินต์ โคฑาสุวรรณ (องั กาพยล์ ะออง) ปัจจุบนั ตอนเรียนสนุกมาก แม้ต้องปรับตวั จากเด็กเรียบร้อย มาเป็ นเด็กสาวแก่นเซ้ียว แต่พวกเราก็ยงั ประพฤติตวั อยใู่ นกรอบของกุลสตรี ท้งั ยงั มีอาจารยอ์ าจินต์ ที่ควบคุมดูแลพวกเราอยา่ งเขม้ งวด แต่ท่านก็มิได้

จากดั สิทธ์ิเรา เช่นเวลามีเหตุการณ์ประทว้ ง ท่านจะเรียนนกั เรียนหญิงมารวมกนั ท่ีตึกหญิง แลว้ ถามวา่ ใคร อยากไปร่วม ถา้ มีใครอยากไปร่วม ท่านกจ็ ะอนุญาตใหไ้ ปร่วมได้ เมื่อจบพวกพส่ี ่วนใหญ่สาวช่างวทิ ยแุ ละไฟฟ้าสอบไดง้ านท่ีการไฟฟ้าส่วนภูมิภาค อยูก่ องมิเตอร์ ทา หนา้ ที่ถอดลา้ งประกอบและทดสอบมิเตอร์ ทาอยู่ 5 ปี จึงออกมาดูแลลูก อยู่ 3 ปี จึงไปสมคั รทางานงานที่ กรป. กลาง ในตาแหน่งช่าง พนั เอกการุณ เก่งระดมยิ่ง พิธีกรและผปู้ ระกาศช่ือดงั ในสมยั น้นั ที่เป็ นเจา้ ของ รายการยอดฮิดเช่น ทอ๊ ป ทอ๊ ป และ 20 คาถาม ฯลฯ เป็ นผสู้ ัมภาษณ์ ท่านยงั ประหลาดใจวา่ มีเด็กผูห้ ญิงเรียน จบช่างกล ท่านถามวา่ ถา้ ใหเ้ ป็ นผูส้ ื่อข่าวจะทาไดไ้ หม จึงรับคาวา่ ได้ จึงไดท้ างานเป็ นผูส้ ื่อข่าวสายการเมือง ประจาทาเนียบรัฐบาล ให้กับสถานีวิทยุ 919 กรป. กลาง ท่ีนี่ได้พบกับเพ่ือน ช.ก. 36 ช่างวิทยุและ โทรคมนาคม ที่ทางานเป็นผปู้ ระกาศอยทู่ ี่น้ีก่อน คือ สุวมิ ล ชูวชิ า เลยเป็นคูห่ ูกนั ทางานอยู่ 4 ปี อาจารยศ์ ิลาภรณ์ ดุลยธารง

อาจารยศ์ ิลาภรณ์ ดุลยธารง ท่ีเคยสอนที่ช่างกลปทุมวนั ชวนไปทางานท่ีการไฟฟ้านครหลวง พ่ีก็ไป สอบติดและไปทางานที่กองสื่อสาร เติบโตในหน้าที่การงาน จนพี่อายุ 55 ปี จึงเออร์ล่ี รีไทร์ ทุกท่ีที่พ่ีไป ทางานพ่ไี ดร้ ับการยอมรับในฝีมือ พ่ีตอ้ งขอขอบคุณอาจารยแ์ ละโรงเรียนช่างกลปทุมวนั ที่สร้างพ่ีมา ชีวิตปัจจุบนั พี่กลั ยา อยู่บา้ นกบั สามีคือพี่อุดม ดอกจนั ทร์ ช.ก. 37 ช่างกลโรงงาน เลขประจาตวั 9979 เป็ นคุณย่าของหลานที่องั กฤษ และเป็ นคุณยายเล้ียงหลานสาวอย่างมีความสุข และยงั พบปะติดต่อ สังสรรค์กบั เพื่อนช่างกลและเพื่อนกลุ่มต่าง ๆ ตลอดจนยงั ออกรอบตีกอล์ฟกบั กลุ่มกวนอยู่เสมออย่างมี ความสุข

พ่ีกลั ยาไดฝ้ ากขอ้ คิดเห็นมาถึงรุ่นนอ้ ง ถา้ ไดเ้ ขา้ มาเรียน ณ สถาบนั อนั ทรงเกียรติแห่งน้ีแลว้ จงต้งั ใจ เล่าเรียนหาความรู้ ถา้ รักโรงเรียนตอ้ งร่วมกนั สร้างช่ือเสียงให้โรงเรียนดว้ ยการความสามารถในการทางาน ใหค้ นอ่ืนประจกั รและยอมรับ ซ่ึงจะดีต่อความกา้ วหนา้ ในหนา้ ท่ีการงานของนอ้ ง ตลอดจนสร้างโอกาสให้ รุ่นนอ้ งไดร้ ับการยอมรับจากตลาดแรงงาน รักโรงเรียนจะทาอะไรใหค้ ิดให้มาก ๆ วา่ ทาแลว้ สร้างช่ือเสียง หรือช่ือเสีย ตอ้ งขอขอบคุณเพ่ือนศกั ด์ิศรี พิทกั ษ์อานวย ช่างไฟฟ้า ๕๐ ท่ีไดช้ ่วยดาเนินการสัมภาษณ์และเรียบ เรียงเร่ืองราวของพ่พี ่งึ ชม ใหด้ ว้ ยครับ