ปก (3)

` ` พุ ทธศาสนสุ ภาษิ ต หมวดที่ ๙ ความประมาท ผู จ้ ัดทา ด.ช.ชิ ตชั ย สุ ขสมบุ ญ ม.3/1 เลขที่ 6 ด.ญ.นวิ ปรียา ฉิ มชาติ ม.3/1 เลขที่ 26 ด.ญ.สุ จิ รา วงษ์แดง ม.3/1 เลขที่ 36



คำนำ รายงานฉบันนีเ้ ป็นรายงานในการศกึ ษาค้นควา้ เรอื่ ง พุทธศาสนสุภาษิต หมวดที่ 9 ความประมาท จัดทาข้ึนเพือ่ ประกอบการเรียนวิชา พระพุทธศาสนา ชนั้ มธั ยมศกึ ษาปีท่ี 3/1 ภาคเรียนท่ี 2 ปีการศกึ ษา 2564 โรงเรยี นสาธิตมหาวทิ ยาลยั ราชภฏั เทพสรี สาขาวัดพระพทุ ธบาท ราชวรมหาวิหาร ซงึ ประกอบด้วยความรใู้ น เรอื่ ง พุทธศาสนสภุ าษติ หมวดท่ี 9 ความประมาท รายงานเร่ือง พทุ ธศาสนสุภาษติ หมวดท่ี 9 ความประมาท มปี ระโยชน์อยา่ งยง่ิ สาหรับผู้ท่ีตอ้ งการ ศึกษาเก่ยี วกับเรื่องดังกล่าว เพราะมเี นอื้ หาสมบรู ณ์ สามารถรวบรวมเปน็ ขอ้ มูลประกอบการเรียนรูไ้ ด้อยา่ งดยี ่งิ ขอขอบคุณ อาจารย์ ปรเมษ เหมือนจันทร์ ท่ีให้คาแนะนาที่มีประโยชน์ และสนบั สนนุ ในการจัดทา รายงานเล่มนี้สาเรจ็ ตามวัตถุประสงค์ ผู้เขยี นขอขอบคุณไว้ ณ โอกาสนี้

ปมาเทน น สํ วเส ไม่ควรสมคบดว้ ยความประมาท ความหมาย: อย่าประมาท เพราะความประมาทสร้างความฉบิ หายให้โดยหลาย ประการ

เย ปมตฺ ตา ยถา มตา ผู ป้ ระมาท เหมอื นคนตายแลว้ คนประเภทน้จี ะไม่ใหค้ วามสาคญั กบั การสร้างบารมี เพราะคิดวา่ ไมม่ ปี ระโยชน์ เพราะเขามองไม่เห็นประโยชน์ของการทาสิง่ เหล่าน้ัน

ยญหฺ ิ กิ จฺ จํ ตทปวิ ทฺ ธํ อกิ จฺ จํ ปน กยรี ติ อุนฺ นฬานํ ปมตฺ ตานํ เตสํ วฑฺ ฒนฺ ติ อาสวา คนทอดทิ้ งกิ จทีค่ วรทํ า ไปทํ ากิ จทีไ่ ม่ควรทํ า เมอ่ื เขาถอื ตั วประมาท อาสวะย่ อมเจริ ญ คอื คนท่ที ำสง่ิ ใดอยูแ่ ตจ่ ติ ใจวอกแวก้ อยำกทำอย่ำงอื่นอย่ำงเชน่ โนบติ ะที่กำลงั ทำกำรบ้ำนแต่ สุดทำ้ ยควำมอยำกไม่ไดจ้ งึ นอนหลับ

ยาวเทว อนตฺ ถาย ญตฺ ตํ พาลสฺ ส ชายติ หนฺ ติ พาลสฺ ส สุ กฺ กํ สํ มุ ทฺ ธํ อสฺ ส วิปาตยํ การทีใ่ ห้ความรู ้แก่ ผู อ้ น่ื โดยไม่ดู จิตใจของผู ร้ ับอาจนํ าความวิ บั ติ มาให้ ควำมรเู้ กดิ แกค่ นพำล ก็เพยี งเพื่อควำมฉิบหำย, มันทำสมองของเขำให้เขว, ยอ่ มฆำ่ ส่วนที่ขำว ของคนพำลเสีย

โย จ วสฺ สสตํ ชี เว ทุ ปฺ ปญโฺ ญ อสมาหิ โต เอกาหฺ ชี วิ ตํ เสยฺ โย ปญฺญวนฺ ตสฺ ส ฌายิ โน ผู ใ้ ดมปี ั ญญาทราม มใี จไม่มัน่ คง พึงเป็ นอยู ต้ ั้งร้อยปี ส่ วนผู ้มปี ั ญญา เพ่งพิ นิ จ มชี ี วิ ตอยู่ เพยี งวันเดียวประเสริ ฐกว่า คนมีปัญญาทราม คอื คนโงเ่ ขลา และมีจิตใจไม่คงที่ ฟุ้งซา่ นไปตามอารมณ์ตา่ งๆ มักจะทาอะไรไม่ สาเรจ็ คนเชน่ นีแ้ มจ้ ะทางานเลก็ ๆ นอ้ ยๆ กไ็ มส่ ามารถทจี่ ะรับผดิ ชอบให้งานเป็นไป ด้วยความ เรยี บรอ้ ยได้ เพราะความเขลาเปน็ เหตุนนั่ เอง แมว้ ่าเขาจะเกิดมาและมอี ายุยนื ยาวเป็น ร้อยปี กค็ ง เตบิ โตแต่ร่างกายเทา่ นน้ั ส่วนสตปิ ัญญาและความรูส้ ึกนึกคิด หาได้เจรญิ เติบโตไป ตามรูปรา่ งไม่ ฉะนนั้ ชีวิตของคนเราจงึ ยากทีจ่ ะประสบแต่ความเจริญไม่ว่าทางโลกหรอื ทางธรรม แม้จะมอี ายุยืน นานสักเพยี งใด ก็คงใช้ชีวิตไปในทางเสื่อม เพราะไม่รู้จกั บาปบญุ คุณโทษ กเ็ ป็น เหตใุ ห้ก่อกรรมท าช่ัวให้ตนเองและผอู้ ืน่ เดือดรอ้ น ชวี ติ จงึ เป็นโมฆะไรค้ ณุ ค่า ส่วนคนมีปญั ญา หรือคนฉลาดมจี ิตใจ มน่ั คง แมจ้ ะมชี วี ิตอยู่ในโลกไม่นาน หรืออาจเพียงแค่วนั เดียว แตเ่ ขาก็ใช้ ความรคู้ วามฉลาดน้นั ให้ เปน็ ประโยชนท์ ัง้ แก่ตนเองและผู้อืน่ ตลอดเวลา และเป็นผูเ้ พง่ พนิ จิ คอื เปน็ ผู้นิยมเจริญสมถกรรม ฐานและวปิ สั สนากรรมฐานอยูเ่ ปน็ ประจ า ดงั นั้นผู้มีปญั ญาเชน่ น้ี พระ ท่านวา่ แม้จะมีชวี ติ อยู่เพยี ง วันเดียวก็ดีกว่าคนพาลอยู่ตั้งรอ้ ยปี เพราะคนพาลเป็นผทู้ าโลกให้ เดือดรอ้ น เป็นคนหนกั แผน่ ดิน หาประโยชนม์ ไิ ดท้ ง้ั แก่ตนเองและผู้อืน่ .

โย จ ปุ พฺ เพ ปมชฺ ชิ ตฺ วา ปจฺ ฉา โส นปฺ ปมชฺ ชติ โสมํ โลกํ ปภาเสติ อพฺ ภา มุ ตฺ โต ว จนฺ ทิ มา เมอ่ื ก่อนประมาท ภายหลังไม่ประมาท เขาช่ือว่ายังโลกน้ีให้สว่าง เหมอื นพระจันทร์ พน้ จากเมฆหมอกฉะนั้ น บุคคลใด ประมาทแล้วในกอ่ น ด้วยการทาวตั รและวัตรตอบ หรอื ด้วยการสาธยายเปน็ ต้น ภายหลังยบั ยั้งอยดู่ ว้ ยสุขซ่งึ เกิดแตม่ รรคผล ชื่อวา่ ย่อมไม่ประมาท บคุ คลน้ัน ย่อมยังโลก มีขนั ธ์เป็นตน้ นใี้ หส้ วา่ ง คอื ยอ่ มทาใหแ้ สงสว่างเปน็ อันเดยี วกนั ได้ด้วยมรรคญาณ เหมือน ดวงจนั ทรพ์ ้นแล้วจากหมอกเปน็ ตน้ ยงั โอกาสโลกให้สว่างอยู่ ฉะน้ันในเวลาจบเทศนา ชนเปน็ อนั มากบรรลอุ ริยผลท้ังหลาย มีโสดาปัตติผลเป็นต้น ดังนี้แล.

` `