ชุดแบบฝึก การแก้ปัญหาหารอ่านจับใจความ

๏ บุเรงนองนามราชเจ้า จอมรา มญั เฮย ย่งิ แกล้ว ยกพยหุ แสนยา สามสิบ หมืน่ เฮย หยดุ ใกล้นครา มอญมา่ นประมวลมา ภูวดล สยามเฮย เพยี บหลา้ ถงึ อยธุ เยศแลว้ แรงศึก ออกตงั้ กลางสมร ๏ พระมหาจกั รพรรดเิ ผ้า พิสมยั ท่านนา ออกอา้ ง วางคา่ ยรายรพ้ี ล เชน่ อปุ ราชแฮ ควบเขา้ ขบวนไคล ดารจิ ักใคร่ยล ยกนิกรทัพกลา้ ๏ บังอรอคั เรศผู้ นามพระสรุ โิ ยทัย ทรงเคร่อื งยุทธพไิ ชย เถลงิ คชาธารคว้าง ๔๙

๏ พลไกรกองนา่ เรา้ โรมรัน กนั เฮย ชา้ งพระเจา้ แปรประจญั คชไท้ สารทรงซวดเซผัน หลังแลน่ เตลดิ แฮ เตลงขับคชไล่ใกล้ หวิดทา้ ยคชาธาร กระษัตรยี ์ ๏ นงคราญองค์เอกแก้ว ยิ่งลา้ มานมนัสกตั เวที มลายพระ ชนม์เฮย เกรงพระราชสามี สะอึกสูด้ สั กร ขับคเชนทรเขน่ ค้า ฉาดฉะ หรบุ ดิ้น ๏ ขุนมอญร่อนงา้ วฟาด ศพสู่ นครแฮ ขาดแลง่ ตราบอุระ พจน์ผสู้ รรเสริญ โอรสรีบกันพระ สูญชพี ไปส่ ูญสนิ้ --------------------------------- จบ --------------------------------- ๕๐

รายวิชา ภาษาไทย ๓ (ท๒๒๑๐๑) ชัน้ มธั ยมศกึ ษาปที ่ี ๒ ภาคเรียนที่ ๒/๒๕๖๓ คะแนนเตม็ ๑๐ คะแนน เวลา ๓๐ นาที ------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ตอนท่ี ๑ คาชี้แจง ให้นักเรียนอ่านบทสนทนาจากเรื่อง “รามเกียรติ์ ตอน นารายปรายณ์ปราบน นทก” จากหน้า ๕๙ - ๖๒ แล้วเลือกคาตอบท่ีถูกต้องที่สุดเพียงข้อเดียว (๗ คะแนน) ๑. นนทกมีบทบาทอย่างไรในเร่ืองรามเกียรต์ิ ก. เปน็ อามาตยค์ อยใหคาปรึกษาพระอศิ วร ข. เป็นผคู้ อยเอานา้ ใสอ่ า่ งล้างเท้าใหพ้ ระอิศวร ค. เปน็ นายประตูรกั ษาเวรยามที่เชิงเขาไกรลาส ง. คอยลา้ งเท้าใหเ้ หลา่ เทวดาท่ีมาเฝ้าพระอิศวร ๒. เมอื่ นนทกตายแล้วได้มาเกิดเปน็ ใคร ข. ทศกัณฐ์ ก. พิเภก ง. กมุ ภกรรณ ค. อินทรชติ ๓. นนทกตายด้วยท่าราใด ข. พรหมสหี่ นา้ ก. เทพพนม ง. ผาลาเพียงไหล่ ค. นาคาม้วนหาง ๕๑ หนา้ ต่อไป

ให้นักเรยี นใช้บทประพันธ์ต่อไปน้ีในการตอบคาถามข้อท่ี ๔ - ๕ (๑) นนทกฆา่ เทวดา (๒) นนทกล้างเทา้ ใหเ้ ทวดา (๓) นนทกลงไปเกดิ เป็นทศกณั ฐ์ (๔) พระอศิ วรเรียกพระนารายณ์ (๕) นนทกไปขอน้ิวเพชรจากพรอศิ วร ๔. ขอ้ ใดเรียงลาดบั เหตกุ ารณ์ไดถ้ ูกต้อง ข. (๒) (๓) (๕) (๑) (๔) ก. (๒) (๕) (๑) (๔) (๓) ง. (๒) (๑) (๔) (๓) (๕) ค. (๒) (๔) (๓) (๕) (๑) ๕. บทประพนั ธ์ตอ่ ไปนีส้ อดคล้องกบั เหตุการณ์ในหมายเลขใด ต้องสุบรรณเทวานาคี ด่ังพิษอสุนไี มท่ นได้ ล้มฟาดกลาดเกลื่อนลงทนั ใด บรรลยั ไมท่ ันพริบตา ก. หมายเลข (๑) ข. หมายเลข (๒) ค. หมายเลข (๓) ง. หมายเลข (๔) ๕๒ หนา้ ต่อไป

ใหน้ ักเรียนใช้บทประพันธต์ ่อไปน้ใี นการตอบคาถามข้อที่ ๖ – ๗ (๑) มาจะกล่าวบทไป ถึงนนทกนา้ ใจกลา้ หาญ ตั้งแต่พระสยมภูวญาณ ประทานให้ล้างเทา้ เทวา (๒) อยู่บนั ไดไกรลาสเปน็ นจิ สุราฤทธ์ิตบหัวแลว้ ลบู หนา้ บา้ งใหต้ กั น้าล้างบาทา บ้างถอนเสน้ เกศาว่นุ ไป (๓) จนผมโกรน๋ โล้นเกลย้ี งถงึ เพยี งหู ดเู งาในนา้ แล้วร้องไห้ ฮึดฮดั ขัดแคน้ แน่นใจ ตาแดงดัง่ แสงไฟฟ้า ๖. ข้อใดต่อไปนเี้ ป็นใจความสาคญั ของบทประพนั ธข์ า้ งตน้ ก. นนทกคดั แคน้ ใจ ข. นนทกตาแดงด่งั แสงไฟฟา้ ค. นนทกดเู งาในนา้ แลว้ ร้องไห้ ง. นนทกเปน็ คนลา้ งเท้าเทวดา และโดนเทวดากล่นั แกล้ง ๗. บทประพนั ธใ์ นหมายเลขมีการใชส้ ว่ นขยายใจความสาคญั ในเชิงอุปมา ก. หมายเลข (๑) ข. หมายเลข (๒) ค. หมายเลข (๓) ง. หมายเลข (๑) (๒) (๓) ๕๓ หนา้ ต่อไป

ตอนที่ ๒ คาชี้แจง : ให้นักเรียนบอกใจความสาคัญที่ได้จากเรื่อง “รามเกียรติ์ ตอน นารายปรายณ์ ปราบนนทก” ด้วยภาษาของตนเอง (๓ คะแนน) ................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................... ................................................................................................................................................... ๕๔

๏ มาจะกล่าวบทไป ถึงนนทกน้าใจกลา้ หาญ ตั้งแต่พระสยมภวู ญาณ ประทานให้ล้างเทา้ เทวา อยบู่ นั ไดไกรลาสเป็นนจิ สรุ าฤทธิต์ บหัวแล้วลบู หนา้ บ้างให้ตักน้าล้างบาทา บา้ งถอนเสน้ เกศาว่นุ ไป จนผมโกร๋นโล้นเกลย้ี งถงึ เพยี งหู ดูเงาในนา้ แลว้ ร้องไห้ ฮึดฮัดขัดแคน้ แนน่ ใจ ตาแดงดั่งแสงไฟฟ้า เปน็ ชายดูดมู๋ าหม่นิ ชาย มติ ายกจ็ ะได้เห็นหนา้ คิดแล้วก็รบี เดินมา เฝา้ พระอิศราธิบดี ฯ ๘ ค่า ฯ เสมอ ๏ คร้นั ถงึ จงึ่ ประณตบทบงส์ุ ทลู องค์พระอิศวรเรอื งศรี วา่ พระองคเ์ ป็นหลกั ธาตรี ย่อมเมตตาปรานที ว่ั พกั ตร์ ผใู้ ดทาชอบตอ่ เบอ้ื งบาท ก็ประสาทท้ังพรแลยศศกั ด์ิ ตัวขา้ กม็ ชี อบนัก ล้างเทา้ สุรารักษถ์ งึ โกฏปิ ี พระองคผ์ ู้ทรงศกั ดาเดช ไม่โปรดเกศแกข่ า้ บทศรี กรรมเวรสง่ิ ใดดั่งน้ี ทลู พลางโศกีราพนั ฯ ๖ คา ฯ โอต ๏ เมอื่ นั้น พระอิศวรบรมรงั สรรค์ เหน็ นนทกโศกาจาบัลย์ พระทรงธรรมใ์ ห้คิดเมตตา จ่งึ มเี ทวราชบรรหาร เอ็งต้องการส่งิ ไรจงเร่งว่า ตัวกจู ะใหด้ ง่ั จนิ ดา อยา่ แสนโศกาอาลยั ๕๕ฯ ๔ คา ฯ

๏ บดั น้นั นนทกผมู้ ีอัชฌาสยั นอ้ มเศียรบงั คมแล้วทลู ไป จะขอพรเจา้ ไตรโลกา ให้น้วิ ข้าเปน็ เพชรฤทธี จะช้ใี ครจงมว้ ยสงั ขาร์ จะไดร้ องเบื้องบาทา ไปกวา่ จะสน้ิ ชีวี ฯ ๔ คา ฯ ๏ เม่อื นั้น พระสยมภูวญาณเรืองศรี ไดฟ้ งั นนทกพาที ภูมนี ิง่ นกึ ตรึกไป ไอ้นม่ี ีชอบมาช้านาน จาจะประทานพรให้ คดิ แล้วก็ประสทิ ธ์ิพรชัย จงได้สาเร็จมโนรถ ฯ ๔ คา ฯ ๏ บัดนั้น นนทกผูใ้ จสาหส รับพรพระศุลีมยี ศ บังคมแล้วบทจรไป ฯ ๒ คา ฯ เสมอ ๏ ครั้นถงึ บันไดไกรลาส ขัดสมาธิน่งั ยิ้มรมิ อา่ งใหญ่ คอยหม่เู ทวาสุราลยั ด้วยใจกาเริบอหังการ์ ฯ ๒ คา ฯ ๏ เมื่อน้ัน เทวาสุราฤทธทิ์ กุ ทศิ า สบุ รรณคนธรรพ์วทิ ยา ต่างมาเฝ้าองคพ์ ระศลุ ี ฯ ๒ คา ฯ เหาะ ๏ คร้ันถึงซ่งึ เชงิ ไกรลาส คนธรรพเ์ ทวราชฤๅษี ก็ชวนกันย่างเยอ้ื งจรลี เขา้ ไปยังทีอ่ ัฒจันทร์ ฯ ๒ คา ฯ ๕๖

๏ นนทกก็ล้างเทา้ ให้ เม่ือจะไปก็จับหัวส่ัน สัพยอกหยอกเลน่ เหมอื นทุกวนั สรวลสนั ตเ์ ยาะเยย้ เฮฮา ฯ ๒ คา ๆ เจรจา ๏ บัดนัน้ นนทกนา้ ใจแกล้วกลา้ กร้ิวโกรธรอ้ งประกาศตวาดมา อนิจจาขม่ เหงเลน่ ทกุ ัน จนหวั ไมม่ ีผมติด สดุ คิดทีเ่ ราจะอดกสน้ั วนั น้จี ะไดเ้ หน็ กนั ขบฟันแล้วช้นี ้ิวไป ฯ ๔ ค่า ๆ ๏ ตอ้ งสุบรรณเทวานาคี ดัง่ พิษอสุนไี มท่ นได้ ลม้ ฟาดกลาดเกลอ่ื นลงทันใด บรรลัยไมท่ นั พริบตา ฯ ฯ ๒ คา ฯ โอด ๏ เม่อื น้ัน หัสนัยนเ์ จา้ ตรยั ตรึงศา เห็นนนทกนัน้ ทาฤทธา ชี้หม่เู ทวาวายปราณ ตกใจตะลึกราพึงคดิ ใครประสิทธใิ์ หม้ นั มาสงั หาร คดิ แล้วเข้าเฝ้าพระทรงญาณ ยังพิมานทิพรัตนร์ ูจี ฯ ฯ ๔ คา ฯ เสมอ ๏ ครั้นถึงจ่งึ ประณตบทบงส์ุ ทูลองค์พระอิศวรเรอื งศรี ว่านนทกมนั ทาฤทธี ช้ีหมเู่ ทวานั้นบรรลัย อันซงึ้ น้วิ เพชรของมนั พระทรงธรรมป์ ระสทิ ธหิ์ รือไฉน จึง่ ทาอาจองทะนงใจ ไมเ่ กรงใตเ้ บอ้ื งบาทา ฯ ฯ ๔ คา ฯ ๕๗

๏ เม่ือนั้น พระอศิ วรบรมนาถา ไดฟ้ ังองค์อมรนิ ทรา จึ่งมีบัญชาตอบไป ไอน้ ที่ าชอบมาช้านาน เราจงี่ ประทานพรให้ มันกลบั ทรยศกบฏใจ ทาการหยาบใหญ่ถงึ เพียงนี้ ฯ ฯ ๔ คา ฯ ๏ ตรสั แลว้ จึ่งมีบญั ชา ดูราพระนารายณเ์ รืองศรี ตัวเจา้ ผู้มีฤทธี เปน็ ที่พ่งึ แกห่ ม่เู ทวัญ จงช่วยระงับดบั เข็ญ ใหเ้ ย็นทวั่ พิภพสรวงสวรรรค์ เชิญไปสังหารอ้ายอาธรรม์ ใหม้ ันส้ินชพี ชีวา ฯ ฯ ๔ คา ฯ ๏ เม่ือนั้น องค์นารายณ์นาถา รับส่งั ถวายบงั คมลา ออกมาแปลงกายดว้ ยฤทธี ฯ ฯ ๒ คา ฯ ตระ ๏ เป็นโฉมนางเทพอัปสร ออ้ นแอ้นอรชรเฉลมิ ศรี กรายกรยา่ งเย่อื งจรลี ไปสูท่ ่นี นทกจะเดนิ มา ฯ ฯ ๒ คา ฯ เชดิ เพลง ๏ บดั น้นั นนทกผใู้ จแกล้วกลา้ สน้ิ เวลาเฝา้ เจ้าโลกา สาราญกายาแลว้ เดนิ มา ฯ ฯ ๒ คา ฯ เชดิ ๏ เหลอื บเห็นสตรวี ิไลลักษณ์ พิศพกั ตรผ์ อ่ งเพียงแขไข งามโอษฐง์ ามแก้มงามจไุ ร งามนยั นเ์ นตรงามกร งามถนั งามกรรณงามขนง งามองค์ย่งิ เทพอัปสร ๕๘

งามจริตกริ ิยางามงอน งามเอวงามออ่ นทงั้ กายา ถงึ โฉมองค์อคั รลักษมี พระสุรสั วดีเสน่หา ส้ินทงั้ ไตรภพจบโลกา จะเอามาเปรยี บไม่เทยี บทัน ดูไหนกเ็ พลนิ จาเริญรัก ในองค์เยาวลักษณส์ าวสวรรค ย่ิงพิศยงิ่ คดิ ผูกพนั กเ็ ดนิ กระชั้นเขา้ ไป ฯ ฯ ๘ คา ฯ เข้าม่าน ๏ โฉมเอยโฉมเฉลา เสาวภาคแ์ นง่ น้อยพสิ มยั เจ้ามาแต่สวรรคช์ ั้นใด นามกรชือ่ ไรนะเทวี ประสงค์ส่งิ อันใดจะใคร่รู้ ทาไมมาอยู่ท่ีนี่ ข้าเห็นเป็นนา่ ปรานี มารศรจี งแจง้ กจิ จา ฯ ฯ ๔ คา ฯ ๏ เมื่อนนั้ นางนารายณเ์ ยาวลักษณเ์ สนห่ า ไดฟ้ งั ยงิ่ ทามารยา ชาเลอื งนัยนาแลว้ ตอบไป ทาไมมาลว่ งไถ่ถาม ลวนลามบกุ รกุ เข้ามาใกล้ ทา่ นนีไ้ มม่ คี วามเกรงใจ เราเปน็ ขา้ ใช้เจ้าโลกา พนกั งานฟ้อนราระบาบนั ชอ่ื สุวรรณอัปสรเสนห่ า มที ุกขจ์ ึง่ เท่ียวลงมา หวงั ว่าจะใหค้ ลายร้อน ฯ ฯ ๖ คา ฯ ๏ สดุ เอยสดุ สวาท โฉมประหลาดล้าเทพอัปสร ทงั้ วาจาจรติ ก็งามงอน ควรเป็นนางฟอ้ นวิไลลักษณ์ อนั ซึง่ ธรุ ะของเจ้า หนกั เบาจงแจ้งใหป้ ระจกั ษ์ ถา้ วาสนาเราเคยบารุงรัก ก็จะเป็นภักดิ์ผลสบื ไป ๕๙

ตัวพ่มี ิได้ลวนลาม จะถือความสิ่งนน้ี ีไ่ ม่ได้ สาวสรรค์ขวัญฟา้ ยาใจ พี่ไร้คูจ่ ะพึง่ แตไ่ มตรี ฯ ฯ ๖ คา ฯ ๏ เม่ือนัน้ นางเทพนมิ ิตโฉมศรี ค้อนแลว้ จงึ่ ตอบวาที ว่านี้ไพเราะเป็นพน้ ไป อันซึ่งฝากไมตรีข้า ข้อนั้นไพเราะเป็นพน้ ไป อนั ซึ่งจะฝากไมตรีข้า ขอ้ นัน้ อยา่ วา่ หารู้ไม่ เราเปน็ นางราระบาใน จะมีมิตรท่ใี จผกู พนั ในการนกั เลงเพลงฟอ้ น จง่ึ จะผอ่ นดว้ ยความเกษมสันต์ ราได้กม็ าราตามกนั นน่ั แหละจะสมดัง่ จินดา ฯ ฯ ๖ คา ฯ ๏ บดั นนั้ นนทกผ้ใู จแกล้วกลา้ ไมร่ ูว้ ่านารายณ์แปลงมา กโ็ สมนสั สาพันทวี ยิ้มแล้วจง่ึ กลา่ วว่าสนุ ทร ดูกอ่ นนางฟ้าเฉลิมศรี เจ้าจักปรารมภ์ไปไยมี พเี่ ป็นคนเกา่ พอเขา้ ใจ เชิญเจา้ ราเถดิ นะนางฟา้ ให้สิ้นท่าทน่ี างจาได้ ตัวพ่จี ะราตามไป มใิ ห้ผิดเพลงนางเทวี ฯ ฯ ๖ คา ฯ ๏ เมื่อน้นั พระนารายณท์ รงสวัสดริ์ ัศมี เหน็ นนทกหลงกลก็ยินดี ทาทีเยอื้ งกรายให้ยวนยนิ ฯ ฯ ๒ คา ฯ เจรจา ๖๐

๏ เทพนมปฐมพรหมสหี่ น้า สอดสร้อยมาลาเฉิดฉนิ ทั้งกวางเดินหงส์บนิ กินรนิ เลียบถา้ อาไพ อีกช้านางนอนภมรเคลา้ ทงั้ แขกเต้าผาลาเพียงไหล่ เมขลาโยนแก้วแววไว มยุเรศฟ้อนในอมั พร ลมพัดยอดตองพรหมนิมิต ท้งั พิสมัยเรียงหมอน ย้ายท่ามจั ฉาชมสาคร พระสี่กรขวา้ งจกั รฤทธริ งค์ ฝา่ ยนนทกก็ราตาม ดว้ ยความพิสมยั ใหลหลง ถงึ ทา่ นาคาม้วนหางวง ชีต้ รงถูกเพลาทันใด ฯ ฯ ๘ คา ฯ เพลง ๏ ดว้ ยเดชนวิ้ เพชรสทิ ธิศักด์ิ ขาหกั ลม้ ลงไมท่ นได้ นางกลายเปน็ องคน์ ารายณไ์ ป เหยียบไวจ้ ะสังหารราญรอน ฯ ฯ ๒ คา ฯ เชดิ ๏ บัดนั้น นนทกแกล้วหาญชาญสมร เห็นพระองคท์ รงสังขค์ ทาธร เปน็ สีก่ รกร็ ู้ประจักษใ์ จ ว่าพระหริวงศท์ รงฤทธ์ิ ลวงล้างชีวติ ก็เป็นได้ จ่งึ มีวาจาถามไป โทษขา้ เปน็ ไฉนใหว้ า่ มา ฯ ฯ ๔ คา ฯ ๏ เมอ่ื น้ัน พระนารายณ์บรมนาถา ไดฟ้ ังจงึ่ มีบัญชา โทษามึงใหญ่หลวงนกั ดว้ ยทาโอหังบงั เหตุ ไม่เกรงเดชพระอิศวรทรงจักร เอง็ ฆา่ เทวาสรุ ารกั ษ์ โทษหนกั ถงึ ทีบ่ รรลัย ๖๑

ตัวกูก็คิดเมตตา แตจ่ ะไว้ชีวามงึ ไมไ่ ด้ ตรสั แลว้ แกวง่ ตรเี กรยี งไกร แสงกระจายพรายไปดัง่ ไฟกาล ฯ ๖ คา ฯ ๏ บัดน้นั นนทกผใู้ จแกล้วหาญ ไดฟ้ งั จึ่งตอบพจมาน ซ่ึงพระองคจ์ ะผลาญชวี ี เหตใุ ดมทิ าซ่งึ หน้า มารยาเปน็ หญิงไม่บัดสี หรอื วา่ กลวั น้ิวเพชรนี้ จะช้ีพระองค์ให้บรรลัย ตัวข้ามีมือแตส่ องมือ หรือจะสู้ท้ังสก่ี รได้ แม้นสม่ี อื เหมือนพระองคท์ รงชยั ท่ไี หนจะทาไดด้ ่งั น้ี ฯ ฯ ๖ คา ฯ ๏ เม่อื น้ัน พระนารายณท์ รงสวสั ดร์ิ ัศมี ได้ฟังจ่ึงตอบวาที กนู ีแ้ ปลงเปน็ สตรมี า เพราะมงึ จะถึงแก่ความตาย ฉิบหายด้วยหลงเสนห่ า ใช่ว่ากลวั ฤทธา ศกั ดานวิ้ เพชรนนั้ เม่อื ไร ชาตินี้มงึ มแี ตส่ องหตั ถ์ จงไปอบุ ตั ิเอาชาตใิ หม่ ให้สิบเศยี รสบิ พักตรเ์ กรียงไกร เหาะเหนิ เดินได้ในอมั พร มมี อื ยี่สบิ ซา้ ยขวา ถือคทาอาวุธธนูศร กูจะเป็นมนุษย์แต่สองกร ตามไปราญรอนชวี ี ใหส้ น้ิ วงศม์ ึงอันศักดา ประจกั ษแ์ กเ่ ทวาทกุ ราศี วา่ แล้วกวดั แกว่งพระแสงตรี ภูมีตัดเศยี รกระเดน็ ไป ฯ ฯ ๑๐ คา ฯ เชิด โอด ๖๒

๏ ครั้นลา้ งนนทกมรณา พระจักราผู้มีอัชณาสยั เหาะระเหจ็ เตรจ็ ฟ้าด้วยว่องไว ไปยังเกษยี รวารี ฯ ฯ ๒ คา ฯ เชิด ๏ เม่อื นั้น ฝ่ายนางรัชดามเหสี องค์ท้าวลสั เตียนธิบดี เทวีมรี าชบตุ รา คอื ว่านนทกมากาเนิด เกดิ เปน็ พระโอรสา ช่อื ทศกัณฐก์ มุ ารา สิบเศียรสบิ หนา้ ยส่ี บิ กร อนั นอ้ งซ่ึงถัดมาน้ัน ชอ่ื กุมภรรณชาญสมร องค์พระบติ ุเรศมารดร มิใหอ้ นาทรสกั นาที ฯ ๖ คา ฯ --------------------------------- จบ --------------------------------- ๖๓

ชดุ แบบฝึกการแกป้ ัญหาการอ่านจับใจความ โดยใชบ้ ทอา่ นอินโฟกราฟฟิกรว่ มกับกลวธิ ี ๕W๑H กลุ่มสาระการเรยี นรูภ้ าษาไทย ระดับชนั้ มัธยมศึกษาปีท่ี ๒