เรื่อง สามก๊ก

เร่ือง สามก๊ก คณะผ้จู ัดทำ น.ส.จิรชา พมิ สิน ม.๖/๖ เลขที่ ๕ น.ส.นภสร มั่นจนั ทร์ ม.๖/๖ เลขที่ ๑๔ น.ส.นิตยา คงคา ม.๖/๖ เลขท่ี ๑๘ น.ส.ปณั ณพร ประสาทเขตท์ ม.๖/๖ เลขที่ ๒๒ น.ส.วรกานต์ บุญชศู ร ม.๖/๖ เลขท่ี ๒๘ น.ส.อริสา มุ่งกุลณา ม.๖/๖ เลขที่ ๓๔ น.ส.อริสา เกตุมณี ม.๖/๖ เลขที่ ๓๕ นายชนิ พฒั น์ พทุ ธรตั น์รักษา ม.๖/๖ เลขที่ ๓๖ เสนอ คุณครู ชมัยพร แกว้ ปานกัน วารสารเลม่ น้ี เปน็ สว่ นหน่ึงของวชิ า ภาษาไทย (ท ๓๓๑๐๑) โรงเรียนสงวนหญงิ สุพรรณบรุ ี ภาคเรียนที่ ๑ ปกี ารศึกษา ๒๕๖๕

ก คำนำ รายงานนเ้ี ป็นสว่ นหนึ่งของวชิ าภาษาไทย (ท๓๓๑๐๑๗) ในระดบั ชน้ั มธั ยมศึกษาปีท่ี ๖ โดยมจี ดุ ประสงค์ เพอื่ การศึกษาหาความรเู้ กี่ยวกบั เรอ่ื งสามก๊ก ตอนกวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ เเละเพื่อการฝกึ ทกั ษะในดา้ นการ วิเคราะหค์ ุณคา่ ในดา้ นต่างๆ อาทิเชน่ คุณคา่ ดา้ นเน้ือหา คุณค่าด้านวรรณศิลป์ และคุณค่าดา้ นสงั คมในคำประพนั ธ์ ทั้งนี้ ทั้งนใี้ นรายงานเลม่ นี้มีเน้ือหาประกอบดว้ ย ความเป็นมาของเรื่องราว เนอ้ื เร่ืองย่อ ประวัติของสามก๊ก ตอน กวนอไู ปรบั ราชการกบั โจโฉ ลกั ษณะคำประพนั ธเ์ นื้อเรื่องฉบบั เต็ม และคำศัพท์ในเรื่องพร้อมความหมาย ทง้ั นี้ผู้จัดทำต้องขอขอบคุณ คุณครชู มยั พร แก้วปานกัน ผูใ้ ห้ความรู้ คำเเนะนำ และแนวทางการศึกษา ผ้จู ัดทำหวงั เปน็ อยา่ งยง่ิ ว่ารายงานฉบบั นจี้ ะใหค้ วามรู้ แนวคิด และเป็นประโยชนแ์ ก่ผู้อ่านทุกท่านหากมี ข้อบกพร่องประการใด ผูจ้ ดั ทำต้องขออภยั ไว้ ณ ที่นี้ คณะผจู้ ดั ทำ ๒๗ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๖๕

สารบญั ข เร่ือง หน้า คำนำ ก สารบญั ข ประวัติของสามก๊ก ๑ แควน้ วุย ๒ แควน้ จก๊ ๒ แคว้นงอ่ ๓ การรวมแผ่นดิน ๓ ความเป็นมา ๔ ลักษณะคำประพนั ธ์ ๔ ประวตั ิผู้แต่ง ๕ ประวัติผแู้ ปล ๖ เรื่องเตม็ (แบบย่อ) ๗ สามก๊ก ตอนกวนอูไปรบั ราชการกับโจโฉ ๗๓ บทวิเคราะห์ ๘๑ ๘๓ -คุณค่าด้านเน้ือหา ๘๔ -คุณคา่ ดา้ นวรรณศลิ ป์ ๘๗ -คณุ ค่าด้านสงั คม ๙๑ บรรณานุกรม

๑ ประวตั สิ ามก๊ก สามกก๊ : เป็นวรรณกรรมจีนอิงประวัตศิ าสตร์ ที่เร่ืองราวและเหตุการณ์ตา่ งๆ เกิดข้นึ จรงิ ในประวตั ศิ าสตร์ ของจีน ซง่ึ เปน็ การเลา่ แบบบรรยายเหตกุ ารณใ์ นปลายสมยั ราชวงศฮ์ ัน่ ซง่ึ จนี ในขณะน้นั บ้านเมืองเกิดเหตุการณ์ วนุ่ วายเกิดการแตกแผ่นดนิ ออกเปน็ กก๊ ต่าง ๆ รวมสามก๊กด้วยกัน รวมทั้งมีการทำสงครามอนั ยาวนานนบั ๑๐๐ ปี และสุดทา้ ยจีนท่ีแตกออกเป็นก๊กเปน็ เหลา่ ก็กลับมารวมเป็นจีนแผน่ ดนิ ใหญ่อีกครงั้ ในสมัยราชวงศจ์ น้ิ ขึน้ ปกครอง ประเทศจนี ต่อ ภายหลงั ได้มกี ารชำระประวตั ิศาสตร์และเร่ืองราวต่าง ๆ ในอดตี ในยุคน้ัน โดยนกั ปราชญช์ าวจนี ช่ือตันซ่วิ (เฉินโซว่ /Chen Sou) บันทกึ เหตกุ ารณ์และเร่ืองราวตา่ ง ๆ ในยคุ สามก๊กฉบับแรก ทม่ี กี ารบันทกึ เป็นลายลักษณ์อักษรคอื จดหมายเหตุสามก๊ก หรือสามกก๊ จี่ หรือซันกั๋วจือ ซ่ึงเป็นผลงานการเขยี นในลกั ษณะพงศาวดารโดยตนั ซ่ิวหรอื เฉินโซว่ บัณฑิตแหง่ ราชวงศจ์ ้ิน อดตี ข้าราชการอาลักษณ์คนหนึ่งของจ๊กก๊กท่ถี ูกกวาดต้อนมายงั วยุ กก๊ หลังจากพ่าย แพ้ศึกสงคราม โดยเขียนขน้ึ ตามบญั ชาของพระเจ้าจิ้นหวู่ตเ้ี พอ่ื เป็นบันทึกประวตั ศิ าสตร์ ตอ่ มาในชว่ งใดชว่ งหน่งึ ระหวา่ งปี พ.ศ. ๑๘๗๓ - พ.ศ. ๑๙๔๓ หลวั กวน้ั จงในขณะท่เี ขากำลังทำงานเป็นกุนซือให้กก๊ ต่อต้านราชวงคห์ ยวน กลุม่ หน่งึ (ต่อมาถกู จูหยวนจางโจมตี) เขาไดน้ ำซนั กั๋วจอื มาแตง่ ใหมใ่ นรปู แบบนยิ ายกง่ึ ประวัตศิ าสตร์ โดยเนื้อเรื่อง ทัง้ หมดนำมาจากซันกวั๋ จือและแต่งเพ่ิมเติมเองบา้ ง ซ่งึ เมื่อเทยี บกบั ซันกว๋ั จอื น้นั พบวา่ มาจากซนั ก๋ัวจอื ร้อยละ ๗๐ และแต่งเองร้อยละ ๓๐ โดยประมาณ

๒ แควน้ วยุ วยุ หรอื เฉาเวย จดั เป็นก๊กทยี่ ิ่งใหญแ่ ละมอี ำนาจมากทีส่ ุดในบรรดาสามก๊ก ในระหวา่ งปี พ.ศ. 763 - พ.ศ. 808 (ปี ค.ศ. ๒๒๐-๒๖๕) วุยก๊กครอบครองพืน้ ท่ีทางตอนเหนือของประเทศจนี ปกครองโดยโจโฉ ตอ่ มาไดร้ บั การ สถาปนาเป็นราชวงศว์ ยุ โดยพระเจา้ โจผแี ละได้สถาปนาโจโฉเป็นจักรพรรดิแห่งราชวงศ์วยุ อกี พระองคห์ น่ึง วยุ ก๊กปกครองอาณาจกั รโดยจักพรรดิสืบต่อกันมาท้งั หมด ๕ พระองค์ ได้แก่ พระเจา้ โจผี ปกครองวุยก๊กในระหว่างปี พ.ศ. ๗๖๓ - ๗๖๙ พระเจา้ โจยอย ปกครองวยุ ก๊กในระหวา่ งปี พ.ศ. ๗๖๙ - ๗๘๓ พระเจ้าโจฮอง ปกครองวุยกก๊ ในระหว่างปี พ.ศ. ๗๘๒ - ๗๙๗ พระเจ้าโจมอ ปกครองวุยก๊กในระหวา่ งปี พ.ศ. ๗๙๗ - ๘๐๓ พระเจา้ โจฮวน ปกครองวุยก๊กในระหวา่ งปี พ.ศ. ๘๐๓ - ๘๐๘ วยุ ก๊กถกู โจมตีและโคน่ ลม้ ราชวงศว์ ยุ โดยสมุ าเอ๋ยี น ซ่งึ ต่อมาภายหลังได้สถาปนาราชวงศจ์ ้ินขึ้นแทนและรวบรวม แผน่ ดินทแ่ี บ่งเป็นก๊กต่าง ๆ เข้าด้วยกนั แควน้ จ๊ก จก๊ หรือสูฮ่ ัน่ เป็นหนึ่งในอาณาจักรสามก๊ก ปกครองโดยพระเจา้ เลา่ ปี่ เชื้อพระวงศ์แห่งราชวงศฮ์ ั่น ในระหวา่ งปี พ.ศ. ๘๖๔ - พ.ศ. ๘๐๖ (ปี ค.ศ. ๒๒๑-๒๖๓) จ๊กกก๊ ครอบครองพ้นื ทที่ างภาคตะวนั ตกของประเทศจนี บริเวณ มณฑลเสฉวน จ๊กกก๊ ปกครองอาณาจักรโดยจกั รพรรดสิ บื ต่อกนั มาทัง้ หมด ๒ พระองค์ ไดแ้ ก่ พระเจ้าเลา่ ปี่ ปกครองจก๊ กก๊ ในระหว่างปี พ.ศ. ๗๖๔ - ๗๖๖ พระเจา้ เลา่ เสี้ยน ปกครองจ๊กก๊กในระหวา่ งปี พ.ศ. ๗๖๖ - ๘๐๖ จ๊กกก๊ มอี ายุได้แคเ่ พยี ง ๔๒ ปีก็ล่มสลายลงดว้ ยกองทพั ของวุยก๊ก เนอ่ื งจากการปกครองแผน่ ดินทล่ี ม้ เหลวของพระ เจ้าเล่าเสี้ยน

๓ แควน้ ง่อ ง่อหรืออาณาจกั รอ่ตู ะวนั ออก เป็นหนึง่ ในอาณาจกั รสามก๊ก ปกครองโดยพระเจ้าซุนกวน ในระหว่างปี พ.ศ. ๗๖๕ - พ.ศ. ๘๒๓ (ปี ค.ศ. ๒๒๒-๒๘๐) ง่อก๊กครอบครองพนื้ ทท่ี างด้านตะวนั ออกของประเทศจีน ทาง บรเิ วณตอนใต้ของแมน่ ำ้ แยงซี ซึ่งคอื พืน้ ที่บริเวณรอบ ๆ เมืองหนานจงิ ในปัจจบุ ัน ง่อก๊กปกครองอาณาจกั รโดย จักรพรรดิสบื ต่อกนั มาทง้ั หมด ๔ พระองค์ สถาปนาซนุ เกี๋ยนผู้พ่อและซุนเซ็กผู้พ่เี ป็นจักรพรรดยิ ้อนหลัง ๒ พระองค์ ได้แก่ พระเจา้ ซุนกวน ปกครองง่อก๊กในระหว่างปี พ.ศ. ๗๖๕ - ๗๙๕ พระเจ้าซุนเหลียง ปกครองง่อก๊กในระหวา่ งปี พ.ศ. ๗๙๕ - ๘๐๑ พระเจ้าซนุ ฮิว ปกครองง่อก๊กในระหวา่ งปี พ.ศ. ๘๐๑ - ๘๐๗ พระเจา้ ซนุ โฮ ปกครองง่อก๊กในระหวา่ งปี พ.ศ. ๘๐๗ - ๘๒๓ ง่อก๊กเป็นอาณาจักรสุดท้ายในบรรดาอาณาจักรสามก๊กทล่ี ่มสลายโดยกองทัพของสุมาเอ๋ียนและราชวงศจ์ ิน้ การรวมแผน่ ดิน ภายหลังจากแผ่นดินจีนแตกแยกออกเปน็ แควน้ ใหญ่สามแคว้น ตา่ งครองอำนาจและความเปน็ ใหญ่ คานอำนาจซงึ่ กนั และกันรวมทง้ั เกดิ ศึกสงครามแยง่ ชิงดนิ แดนบางส่วนของแคว้นจ๊ก การเป็นพันธมิตรระหวา่ งแควน้ ง่อและ แคว้นวยุ จนเปน็ เหตใุ หแ้ ควน้ จ๊กเปิดศึกสงครามกับแควน้ งอ่ จนพา่ ยแพย้ ับเยิน เป็นเหตุให้พระเจ้าเลา่ ปีส่ ิน้ พระชนม์ ขงเบ้งจึงเปน็ ผูร้ ับสบื ทอดเจตนารมณ์ในการรวมแผ่นดนิ ให้เปน็ หนึง่ สบื ต่อไป แคว้นจก๊ เปิดศึกสงครามกับแคว้นวุย นบั ครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่อาจยึดครองดินแดนทั้งสามใหเ้ ปน็ หนึง่ ไดส้ ำเรจ็ จนเสียชีวิตในระหวา่ งศกึ อู่จั้งหยวน และ หลังจากขงเบ้งเสียชวี ติ พระเจา้ เล่าเส้ียนไมส่ ามารถปกครองแคว้นจ๊กได้ เป็นเหตแุ คว้นจ๊กก๊กเกิดความอ่อนแอและ ล่มสลาย แคว้นวุยซ่ึงปกครองโดยโจโฉผลดั แผน่ ดินใหมโ่ ดยโจผเี ป็นผู้ครองแคว้นสืบตอ่ ไป โดยแย่งชงิ อำนาจจาก พระเจา้ เห้ยี นเต้และตั้งตนเป็นจกั รพรรดิ สถาปนาราชวงศ์วุยแทนราชวงศฮ์ ั่น ภายหลงั ถูกสุมาเอีย๋ นแย่งชิงราช บลั ลงั ก์และสถาปนาราชวงศ์จิ้นแทน รวมทั้งนำกำลังทหารบกุ โจมตแี ควน้ ง่อจนเปน็ เหตุให้พระเจ้าซนุ โฮยอม สวามิภักดิ์ และรวบรวมแผ่นดินจีนท่ีแตกออกเป็นสามกก๊ ให้รวมเปน็ หน่ึงเดียวไดส้ ำเรจ็

๔ ความเป็นมา จดหมายเหตเุ รือ่ ง สามกก๊ เรียกว่า “สามก๊กจ”่ี ตันซว่ิ เปน็ ผูบ้ ันทกึ ในสมัยราชวงศจ์ ิน้ (ปลายพุทธ ศตวรรษท่ี ๙) แบง่ เนื้อหาออกเป็น ๓ เรื่อง คือ จดหมายเหตุก๊กวุย่ (ว่ยุ กก๊ ) จดหมายเหตุก๊กจ๊ก (ก๊กถ๊ก) จดหมาย เหตุก๊กง่อ (ง่อก๊ก) ตอ่ มาในต้นราชวงศเ์ หม็ง (ต้นพทุ ธศตวรรษที่ ๒๑) หลอกวา้ นจง (ล่อกวนตง) ได้นำเอาจดหมายเหตุของตวั ซ่วิ มา แต่งใหส้ นกุ สนาน เรยี กวา่ “สามก๊กจี่ทงซกเอย้ี นหงี” หมายความว่า จดหมายเหตุสามก๊กสำหรับ สามญั ชน เร่ิม เหตกุ ารณต์ ั้งแตร่ ัชกาล พระเจา้ เลนเต้ ไปจนถงึ รัชกาล พระเจ้าจน้ิ บเู๊ ตส้ มุ าเอ๋ียน พระบาทสมเดจ็ พระพทุ ธยอดฟา้ จฬุ าโลกมหาราช มีพระราชดำรัสสั่งใหแ้ ปลพงศาวดารจีนเป็นภาษาไทย 2 เร่ือง คอื ไซ่ฮ่ัน และสามก๊ก (พ.ศ.๒๓๔๕) เดิมเป็นหนังสือจำนวน ๙๕ เล่มสมดุ ไทย เมื่อนำมาพิมพ์มจี ำนวน ๔ เล่ม สมดุ ฝรัง่ สำนวนท่นี ำมาพิมพ์ครง้ั แรกทีโ่ รงพมิ พห์ มอบรดั เลย์ มิชชนั นารอี เมรกิ ัน เปน็ สำนวนที่ได้สอบกบั ตน้ ฉบบั ของ สมเด็จเจ้าพระยามหาศรีสุริยวงศ์ และพิมพ์ออกจำหน่ายเป็นครัง้ แรกในปี พ.ศ. ๒๔๐๘ ในสมยั รชั กาลที่ ๔ ลักษณะคำประพันธ์ ลกั ษณะคำประพนั ธ์ ร้อยแกว้ ประเภท ความเรยี งเรื่องนิทาน

๕ ประวัติผูแ้ ตง่ หลัว กวน้ จง ตามสำเนียงกลาง หรือ ล่อกวนตง ตามสำเนียงฮกเกย้ี น เป็นปราชญ์และนักประพนั ธ์ชาวจีน มีชวี ติ อย่ใู นชว่ งศตวรรษท่ี ๑๔ หรือยคุ ปลายของราชวงศห์ ยวน ต่อถงึ ตน้ ราชวงศห์ มงิ ล่อกวนตงเป็นผู้แต่งนยิ ายอิง ประวัติศาสตรเ์ รอ่ื งสามก๊ก และได้ชอื่ วา่ เป็นผ้ปู รบั ปรงุ เร่ือง ๑๐๘ ผ้กู ลา้ หาญแห่งเขาเหลียงซาน ซึ่งนบั เปน็ ๒ ใน ๔ สุดยอดวรรณกรรมจนี ชวี ประวัตขิ องล่อกวนตงไม่ใครแ่ นช่ ดั แต่มีการยนื ยนั วา่ เขามชี วี ิตอยใู่ นชว่ งปลายราชวงศ์ หยวนถงึ ตน้ ราชวงศ์หมงิ จริง นกั ปราชญ์ผู้หน่ึงช่ือ เจียจงหมิง บนั ทึกไว้วา่ เคยพบกบั ล่อกวนตงในราวปี ค.ศ. ๑๓๖๔ และวา่ เขาเป็นชาวไทห่ ยวน แตน่ กั ประวัตศิ าสตร์ยุคเดยี วกันหลายคนต่างระบุบ้านเกดิ ของลอ่ กวนตงแตกต่างกันไป เชน่ มาจากหางโจวบ้าง หรอื เจียงหนานบ้าง แตไ่ ทห่ ยวน น่าจะเป็นบา้ นเกิดของเขามากท่สี ุดเพราะเปน็ ทต่ี ้ังของ บ้านตระกูลหลอ ซ่งึ มีช่ือของลอ่ กวนตงอยู่ในสาแหรกตระกลู ด้วย ล่อกวนตงเคยเข้ารว่ มกก๊ ต่อตา้ นราชวงคห์ ยวน กลุ่มหน่ึง ซึง่ ทำหน้าทีก่ นุ ซอื นักประวตั ศิ าสตรว์ รรณกรรมจำนวนหนึ่งสงสยั ว่า ล่อกวนตง กับ ซือไน่อัน เปน็ บุคคล คนเดียวกนั หรือไม่ ช่อื ซือไน่อนั อาจเปน็ เพยี งนามแฝงในการประพันธ์เร่อื ง ๑๐๘ ผู้กล้าหาญแหง่ เขาเหลียงซาน ก็ ได้ เพราะเน้อื หาของเร่ืองค่อนขา้ งต่อต้านรัฐบาลกลาง

๖ ประวัติผ้แู ปล เจ้าพระยาพระคลัง (หน) เกิดในสมัยกรงุ ศรีอยธุ ยาตอนปลาย ในแผ่นดนิ สมเด็จพระเจ้าบรมโกศ และถงึ อสัญกรรมเม่อื ปพ.ศ.๒๓๔๘ ในรัชกาลสมเด็จพระเจา้ กรงุ ธนบรุ ี ไดร้ ับราชการเป็นหลวงสรวชิ ิต ในสมยั รัชกาลที่ พระบาทสมเด็จพระพทุ ธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ได้เล่ือนตำแหน่งเปน็ พระยาพพิ ฒั น์โกษาและเป็นเจา้ พระยาพระ คลัง เจ้าพระยาพระคลงั (หน) มีความสามารถดา้ นการประพนั ธท์ งั้ รอ้ ยแกว้ และร้อยกรองงานประพนั ธ์ ท่ีสำคัญ ได้แก่ ราชาธิราช สามก๊ก ร่ายยาวมหาเวสสันดรชาดก (กัณฑก์ มุ ารและกัณฑ์มัทรี) บทมโหรเี รอ่ื งกากี ลิลิตเพชร มงกุฎ และอิเหนาคำฉันท์

๗ เรอื่ งเตม็ (แบบย่อ) ตอนท่ี ๑ คำสาบานในสวนดอกทอ้ คำสาบานในสวนดอกท้อ เดิมแผ่นดินจีนเปน็ สุขมาชา้ นานแล้วจึงเปน็ ศึก ครั้นศึกสงบแล้วก็เปน็ สุข เป็นวฎั จกั รวนเวียนมาถึงจวบจนสมยั พระเจ้าเลนเต้ ครองราชย์มิได้ตามอยู่โบราณราชประเพณี ทำใหร้ าชการแผ่นดินทีม่ มี าได้แปรผนั ไป เกดิ การก่อ ขบถ ปล้นสะดมทัว่ ทกุ หัวระแห่ง เตยี วกก๊ เตียวโป้ เตยี วเหลยี ง ปลกุ ระดมไพร่พลก่อขบถโจรโพกผ้าเหลือง สุดที่ ทหารแผน่ ดินจะตา้ นทานไหว จึงตดิ ประกาศทุกหัวมมุ เมือง รับอาสาสมคั รผูก้ ล้าจบั โจรให้จงได้ ฝ่ายเลา่ ป่ยี ืนดูประกาศจากทางการแล้วทอดหายใจอยากช่วยเหลอื แตต่ ดิ ทางกำลงั ทรพั ย์ ด้วยเดมิ เป็นชาวบา้ น ยากจน อาศยั ทอเสื่อขายยังชีพ แต่ได้มีเช้ือราชวงศ์ฮั่นติดตัวมา ทันใดน้นั เตียวหยุ ได้พบเลา่ ปี่คิดชว่ ยเหลือ ทงั้ สอง จึงยินดีเป็นอนั มาก ในรา้ นสุราเล่าป่ี และเตียวหยุ ได้พบกบั กวนอซู ง่ึ หลบหนกี ารตามลา่ จากทางการดว้ ยไปฆ่าคน มา เหน็ ว่าทัง้ สามมีความเห็นพ้องต้องกนั ชว่ ยเหลอื การแผ่นดนิ จึงทำพธิ ีสาบานเปน็ พ่นี ้องรว่ มสาบานกันใตต้ ้นดอก ท้อ โดยเรียงจากอาวุโส เล่าป่ี กวนอู เตยี วหุย ตามลำดับออกรวบรวมรพี้ ล ปราบปรามโจรโพกผ้าเหลือง ได้พบ กบั ต๋ังโตะ๊ ซึ่งทางการได้แตง่ ต้งั มาให้ปราบปรามแต่ไร้ความสามารถ เล่าป่จี งึ เข้าช่วยเหลอื ภายหลังปราบขบถส้นิ ซาก พระเจ้าเลนเต้ไดป้ ูนบำเหนจ็ นายทหารใหญน่ อ้ ย แต่ตัวเลา่ ปซ่ี งึ่ เป็นเพียงอาสาสมัครยงั มิไดบ้ ำเหน็จ จงึ รอคอย อยเู่ ปน็ เวลานาน

๘ ตอนที่ ๒ การณ์แปรปรวนในราชสำนกั การณแ์ ปรปรวนในราชสำนัก ภายหลังเลา่ ปี่ถูกแต่งต้งั ไปปกครองเมืองอนั ห้อกว้ นซึ่งเปน็ เมอื งข้ึนเล็กๆ ราษฎรสรรเสรญิ เป็นอันมาก ต่อมาขนุ นางต๊กอ๊ิว ไดเ้ รยี กส่วยจากเล่าปี่ พาใหเ้ ตยี วหุยเดือดดาลเป็นอันมาก โบยตตี ก๊ อิ๊วแลว้ ท้ังสามกห็ นีออกจากเมืองไป ตอ่ มาเลา่ ปจ่ี ึงได้รบั ไปประจำตำแหน่งท่ีเมืองเพงงวนก๋วน ขันทีทัง้ สิบได้เปา่ หูพระเจ้าเลนเต้ ทำใหร้ าชการแผ่นดินฟนั่ เฟือนไป ต่อมาพระเจ้าเลนเต้ประชวรหนกั จึง สวรรคต มปี ัญหาเร่อื งการสืบรัชทายาทระหว่างหองจเู หียบผนู้ อ้ ง กบั หองจเู ปยี นผ้พู ี่ โฮจ๋ินผู้เปน็ พขี่ องพระนาง โฮเฮาอัครมเหสผี ู้เปน็ แม่หองจูเปยี น ได้คิดแต่งตั้งใหห้ องจเู ปยี นสืบรัชทายาท แต่ขนั ทีทง้ั สิบไดท้ ำการคดิ ยกหองจู เปยี นผนู้ อ้ งขึ้นครองราษฎร์แทน และคิดการลอบฆา่ โฮจน๋ิ แตก่ ารรั่วไหลโฮจิ๋นไดบ้ ุกเขา้ วงั หวงั กำจัดขันทีทัง้ สบิ ให้ ซิ้นซาก แต่ขันทีท้ังสิบได้หลบหนแี ล้วไปอ้อนวอนต่อนางโฮเฮาใหไ้ วช้ ีวิต โฮจน๋ิ ผู้พี่จงึ มิอาจทำอะไรได้ แตโ่ ฮจ๋นิ ไดค้ ิด การทก่ี ำจัดเสย้ี นหนามอยู่ตลอดเวลา แลว้ ส่งสาสนไ์ ปหัวเมืองทง้ั ปวงใหย้ กทัพมาช่วยกำจัดขนั ทที ั้งสิบ

๙ ตอนที่ ๓ ทรราชยต์ ั๋งโตะ๊ ทรราชยต์ ง๋ั โต๊ะ ฝา่ ยตั๋งโต๊ะ ผมู้ ใี จหยาบช้าเหน็ ไดท้ ีฮบุ ราชสมบัตจิ งึ รีบยกพลเข้าเมืองหลวงหวังเพ่อื กำจัดขันทที ั้งสิบเสยี ฝ่าย ขันทที ง้ั สบิ เหน็ ดังนน้ั จงึ ชงิ รีบลอบฆ่าโฮจ๋นิ เสยี ก่อนโดยลวงวา่ นางโฮเฮามีเหตุใหเ้ ข้าเฝ้า โฮจิ๋นเสยี ทจี ึงถูกรมุ ฆ่าตาย ฝา่ ยอ้วนเสยี้ วและโจโฉผซู้ ึง่ เป็นขุนนางในราชสำนกั เหมอื นกันซง่ึ อยฝู่ งั่ โฮจ๋นิ เหน็ ดงั น้นั จงึ บกุ เขา้ ไปฆ่าขันทที ้ังสบิ การโกลาหลยิง่ นกั เพลงิ ไหมโ้ หมกระหนำ่ เข้ามาในวงั ขันทีท่เี หลอื จึงอุ้มพระราชบตุ รท้ังสองคน ลอบหนีออกจากวัง หลบหนีเขา้ ไปในป่า จึงตามพบ ระหวา่ งทางพบตง๋ั โต๊ะตง้ั ทัพอยู่ จึงเชญิ เสด็จเข้าในวัง ฝา่ ยตง๋ั โต๊ะ พอเข้ามาในวังแลว้ กำเรบิ เสบิ สานเขา้ ชิงทรัพยข์ ม่ เหงราษฎรแต่ไม่มีผู้ใดห้ามปราม ขุนนางทง้ั ปวง ต่างกลวั เกรง วันหนง่ึ ตั๋งโตะ๊ ได้ชวนขนุ นางใหญน่ ้อยเลี้ยงสุรา แล้ววา่ จะให้ถอดหองจูเปยี นเสยี แลว้ ให้หองจเู หยี บผู้ น้องครองบลั ลังค์แทน ฝ่ายเต๊งหงวนพ่อเลย้ี งลิโป้มิชอบใจตั๋งโต๊ะจงึ ออกรบพุ่งกันอยู่บ่อยคร้งั ลิยูทีป่ รกึ ษาตงั๋ โต๊ะ เห็นลิโป้มที า่ ทีองอาจจึงเชญิ ชวนมาไว้ เป็นพรรคพวก โดยการสง่ ลซิ กพร้อมกับเครื่องบรรณาการมากมายรวมทง้ั ม้า เซ็กเธาว์ ฝา่ ยลิโป้เหน็ แก่ลาภยศจงึ บุกเขา้ ปลอบฆา่ เต๊งหงวนพอ่ บุญธรรมเสีย แลว้ มาอยู่กบั ต๋ังโต๊ะเป็นพ่อบุญธรรม คนใหม่ ฝา่ ยขุนนางจึงย่ิงกลัวเกรงตั๋งโตะ๊ เข้าไปอีก ภายหลังตง๋ั โตะ๊ ได้ถอด หองจูเปียนออกจากราชสมบัตจิ ับไปขัง พรอ้ มนางโฮเฮา แล้วสง่ ลิยไู ปปลงพระชมน์ทงั้ คู่ แต่งต้งั หองจเู หยี บใชพ้ ระนามวา่ พระเจา้ เหยี้ นเต้ ตงั้ ตวั เองเปน็ เซีย งกก๊ ผูส้ ำเร็จราชการ

๑๐ ตอนท่ี ๔ รวบรวมหัวเมืองสู้ตั๋งโตะ๊ รวบรวมหวั เมืองสตู้ ัง๋ โตะ๊ ต่อมาต๋งั โตะ๊ ทำการหยาบช้า ตดั ศรษี ะราษฎร แยง่ ชิงส่งิ ของเปน็ อันมาก ทำทวี ่าไปปราบโจรขบถมาแล้วชงิ ทรัพยส์ ินได้ อาณาประชาราษฎร์เดอื ดรอ้ นทุกหวั ระแหง แผน่ ดินเดือดร้อนไปทกุ หย่อมหญ้า ฝา่ ยอองอ้นุ ขุนนางตงฉินคิดแค้นใจตั๋งโตะ๊ อยู่เปน็ อันมากแต่มิอาจหกั หาญสูก้ บั ตงั๋ โต๊ะได้ โจโฉจงึ อาสาสมคั รขอ กระบ่เี ขา้ ไปลอบฆ่า แต่ไม่สำเรจ็ เอาตัวรอดหนีออกมาได้ แต่ถกู ทางการประกาศจับท่ัวทุกตำบล รวมท้ังอว้ นเส้ียวก็ ไดอ้ อกมาตง้ั ตัวออกจากต๋ังโตะ๊ ด้วย โจโฉหนจี ากทางการไม่พน้ ถูกจบั ได้โดยตันก๋ง แตท่ ้ังคู่มใี จชว่ ยเหลือบ้านเมือง เชน่ เดยี วกันจึงชวนกนั หนอี อกมาแตต่ ันกง๋ มิอาจอยู่ร่วมกบั โจโฉไดเ้ มอ่ื เห็นวา่ โจโฉไรค้ ุณธรรม ที่การไปฆา่ แปะเฉีย เพื่อนของบิดาตนเองเน่ืองจากการเข้าใจผดิ คดิ ว่าจะจบั ตวั สง่ ทางการ โจโฉหนมี าถงึ เมอื งตันหลิว พบบดิ าโจโก๋ คิดการปลอมแปลงราชสาสนใ์ หป้ ราบปรามขบถต๋ังโต๊ะ รวบรวมเกล้ยี กลอ่ มรี้พล ไดเ้ ป็นจำนวนมาก ได้แฮหัวตุ้น แฮหวั เอีย๋ น โจหยิน โจหอง ลเิ ตยี น งกั จิ้น มาเป็นพรรคพวก เม่ือเจา้ เมอื งตา่ งๆ รูข้ ่าว จงึ รวบรวมทหารเป็นจำนวนมากทยอยมาสมทบ รวมท้ัง เลา่ ป่ีดว้ ย กองกำลังได้มาถึงเมืองลก เอ๋ียงอนั เป็นเมืองหลวง ฝ่ายตัง๋ โตะ๊ ส่งฮัวหย’ทหารเอกผมู้ ี ฝีมอื ร้ายกาจเข้าต่อสู้ ฝ่ายโจโฉมอิ าจส้ไู ด้กวนอจู งึ ได้รับ การแต่งต้ังออกสปู้ ะมือกับฮวั หยง แม้จะได้รับคำคดั คา้ นจากอว้ นเส้ียวผู้ถูกแต่งตั้งให้เป็นผ้นู ำของกองกำลงั คร้ังนี้ ผลสดุ ท้านกวนอตู ัดหวั ฮวั หยงไดส้ ำเร็จ แต่มิไดร้ บั คำสรรเสริญจากอว้ นเส้ยี ว แต่กลับได้รับคำสรรเสริญจากโจโฉ แทน

๑๑ ตอนที่ ๕ โยกย้ายเมืองหลวง โยกยา้ ยเมืองหลวง ภายหลังจากฮัวหยงตาย ต๋งั โตะ๊ กับลโิ ป้ จึงยกทัพมาขัดทพั ท่ี ด่านเฮาโลกว๋ น ลิโป้ออกรบ เลา่ ป่ี กวนอู เตยี ว หุย ออกต้านพร้อมกันถึงสามคน พอดีมที ัพกระหนาบมา ลิโปจ้ ึงล่าทัพถอย ต่อมาลิยูคดิ แผน ย้ายเมืองหลวง อพยพจากลกเอ๋ียงไปเมืองเตียงฮนั ครัน้ ตอนยา้ ยตั๋งโต๊ะส่ังการใหร้ ิบทรัพย์จากเศรษฐเี ข้าท้องพระคลัง ปล้นชงิ จาก ราษฎร ขุดศพเก็บทรัพยส์ ินจากพระมหากษตั รยิ ์องค์กอ่ นแลศพราษฎร ไดส้ นิ ทรัพย์เปน็ อันมาก ราษฎรเหยียบล้ม ตาย ทหารก็เขา้ ชว่ งชิงสินทรัพย์ แลฉุดลากภรรยาชาวบ้าน เสยี งร้องอ้ืออึงไป รวมท้ังจดุ ไฟเผาลกเอีย๋ งเสยี ฝา่ ยกองกำลังโจโฉเหน็ อย่างนนั้ จึงยกทัพพักอย่ทู ่ลี กเอ๋ียงมิได้คิดตามต่อ โจโฉเหน็ ท่าไม่ดจี ึงแยกเอากำลงั ตวั เองหมนื่ เศษไล่ตามต่อ แตเ่ สยี ทจี นเกอื บตายดที ่โี จหองเข้าชว่ ยไว้ ฝ่ายซุนเกี๋ยนพบตราหยกสำหรบั สำหรับราช สมบัตมิ คี วามยินดีนักคิดยกทัพของตวั กลบั อ้วนเส้ียวส่งั ให้เล่าเปยี วจดั ทัพขวางไว้ ซุนเกย๋ี นหนอี อกมาไดไ้ ปปักหลัก ทเ่ี มอื งกงั ตั๋ง แตน่ ั้นมาซุนเกยี๋ นกับเลา่ เปยี วกผ็ ิดใจกัน แลหวั เมืองตา่ งๆทรี่ วมกันกผ็ ิดใจกันเห็นจะอยู่ต่อไปมไิ ด้จึง ทยอยกนั กลบั ด้วยตัวอว้ นเสยี้ วหาเปน็ ผู้นำมไิ ด้

๑๒ ตอนท่ี ๖ ซนุ เก๋ียนถึงแก่กรรม ซนุ เกยี๋ นถงึ แก่กรรม ครน้ั แยกจากกนั แลว้ อ้วนเส้ียวไปพำนกั อยู่ท่ีเมอื งโหล้ าย คดิ แยง่ ตเี อาเมืองกีจ๋ิว แต่งกลอุบายหลอกใช้กองซนุ จา้ นรว่ มตี แลว้ สง่ จดหมายหน่ึงฉบบั หาฮันฮกเจ้าเมืองกีจ๋วิ วา่ กองซุนจ้านจะยกมาตี ฮันฮกจงึ เปดิ ประตูเมืองรบั อ้วนเสีย้ วมารักษาเมือง ฝา่ ยกองซนุ จา้ นรู้ว่าถูกหลอกจงึ ยกทัพมาตีหวังใหห้ ายแคน้ งันเหลียง บุนทิว ทหารเอกอว้ น เสี้ยวไลต่ ามตกี องซุนจา้ นจนเสยี ที ทันใดนัน้ จลู ่งเขา้ มาชว่ ยสกัดก้ันงนั เหลยี ง บนุ ทวิ พากองซนุ จา้ นหนีออกมา เล่า ปี่ร้ขู ่าวจึงมาชว่ ยสกดั อ้วนเส้ียวไว้ แลแตน่ ้นั มาจลู ่งกับเล่าปี่ก็ถกู โฉลกกัน ฝ่ายตัง๋ โตะ๊ กรง่ิ เกรงว่า หากผู้ใดชนะจะกำเริบเสิบสาน จึงสง่ หนังสือรับสง่ั ห้ามเสียทั้งสองฝา่ ย ฝา่ ยอ้วนสดุ เจ้า เมืองลำกนุ๋ คิดยกทัพยุยงซนุ เก๋ียนให้โจมตีเล่าเปยี วเจ้าเมืองเกงจิ๋ว เล่าเปียวส่ังให้หองจอสกัดทัพทเี่ มืองกังแฮ ทัพ หองจอถอยร่นซุนเก๋ยี นจงึ ยกทัพล้อมเมืองเกงจิ๋วได้ เล่าเปยี วใช้แผนลอ่ ใหซ้ นุ เกย๋ี นตามไปท่ีซอกเขาฮีสนั แลว้ ใช้เกา ทันฑแ์ ลก้อนหินระดมยิงใส่ซุนเกี๋ยนถงึ แกค่ วามตาย ผู้บตุ รซุนเซก็ จงึ ไดป้ กครองแดนกังตั๋งในเวลาตอ่ มา

๑๓ ตอนที่ ๗ กลหญิงงาม กลหญงิ งาม ตง๋ั โต๊ะยิ่งทำการกำเริบเสบิ สานจับคนห้ารอ้ ยคนมาฆา่ ดูเล่นอย่างทรมาณในงานเลย้ี งขนุ นาง นา่ เวทนายงิ่ นัก ฝา่ ยอองอนุ้ กย็ ังทุกข์ใจ มิอาจหาทางกำจัดโจรแผน่ ดนิ ลงได้ พอดีนางเตียวเสี้ยนหญงิ ขับร้องมาพบเข้า คิดอ่านแทน คุณแผ่นดนิ และพ่อบุญธรรม เสนอตัวคิดอา่ นลา้ งตัง๋ โต๊ะเสยี ดว้ ยแผนการของอองอ้นุ ให้ เตยี วเสยี้ นแสรง้ ทำกล มารยา ให้ท้งั ลโิ ป้และต๋ังโต๊ะมีความรักใคร่ในตวั แมน่ างเตยี วเสีย้ น โดยรบั ปากจะใหเ้ ป็นภรรยาของลโิ ป้และต๋งั โต๊ะ ครั้นตั๋งโต๊ะพาเตยี วเส้ียนไปอย่กู ินแลว้ ลิโปแ้ คน้ ใจเปน็ อันมาก แตแ่ อบลอบคบหาแม่นางเตยี วเสยี้ นอย่เู นืองๆ ต๋ัง โต๊ะมาเห็นเขา้ จึงขับไลล่ โิ ปอ้ อกไปเสยี ลิโปเ้ ดอื ดดาลใจเปน็ อันมาก เมอ่ื ตั๋งโตะ๊ ไม่ยินยอมยกเตียวเสย้ี นให้ลิโป้ ฝ่ายอองอุน้ เห็นไดท้ ลี โิ ปเ้ อาใจออกห่าง คดิ ยุยงใหล้ โิ ปฆ้ า่ ตัง๋ โตะ๊ เสยี ลโิ ปเ้ ห็นชอบคดิ การแก้แคน้ อา้ งรบั ส่งั ให้ เข้าเฝ้า คร้ันถึงที่ตงั๋ โต๊ะแลเหน็ ขนุ นางทุกคนถือกระบี่ จึงร้องเรยี กลิโป้ผ้บู ตุ ร ลิโป้เอาทวนแทงตัง๋ โตะ๊ ทค่ี อตกรถตาย แลลยิ ถู ูกจบั ประหารชวี ิตเสียดว้ ยกนั ครั้นต๋ังโตะ๊ ตายได้จัดศพแห่ขบวนไปท่วั เมือง อาณาประราษฎร์มใี จเจ็บแคน้ รุมศพจนศพแหลกละเอยี ดเปื่อยไป ขนุ นางผใู้ หญ่ผนู้ อ้ ยท้งั ปวงและราษฎรต่างมีความยินดยี ่ิงนัก

๑๔ ตอนที่ ๘ ลิฉยุ กุยกี เขา้ ราชสำนกั ลฉิ ยุ กุยกี เขา้ ราชสำนกั ฝ่าย ลฉิ ุย กยุ กี ลกู นอ้ งตั๋งโตะ๊ ได้หลบหนอี อกมาได้ หาทางเอาตัวรอดแต่อองอุ้นมิยอมยกโทษให้ ลฉิ ยุ กยุ กี เห็น จนตรอก รวบรวมพรรคพวกโจมตเี มืองหลวง ลิโปอ้ อกรบต้านทานติดทัพกระหนาบสองด้านทง้ั เสียรพ้ี ล ฝา่ ยพรรค พวกตงั๋ โต๊ะเปน็ ไส้ศึกในวงั ได้เปิดประตูเมืองออก ทหารลฉิ ุย กยุ กีกรูเขา้ เมือง ลฉิ ยุ กยุ กีฆ่าอองอนุ้ ถงึ แกค่ วามตาย เขา้ ตดั สนิ ราชการแทนตงั๋ โตะ๊ ทำการชั่วช้าไม่แพก้ นั ฝา่ ยมา้ เท้งและมา้ เฉยี วผู้บตุ รเขา้ โจมตีเมอื งหลวง แตข่ าดเสบียง จงึ ยกทัพกลบั ไป ต่อมาเกิดขบถโจรโพกผ้าเหลอื งออกข่มเหง ราษฎรพระเจ้าเหี้ยนเตร้ ับสงั่ โจโฉไปปราบ และตง้ั โจโฉ ให้ใหญ่กวา่ หวั เมอื งตะวันออกทัง้ ปวง โจโฉได้รวบรวมสมคั รพรรคพวกไวเ้ ป็นอนั มาก ท้งั ผ้มู สี ตปิ ญั ญาแลทหารเอกก็เข้ามาในเกลย้ี กลอ่ มเช่น ซนุ ฮก ซนุ ฮวิ เทยี หยก กุยแก อิกิม๋ เตยี นอุย

๑๕ ตอนท่ี ๙ โจโฉกรีฑาทัพเหยียบชจี วิ๋ โจโฉกรฑี าทัพเหยยี บชีจว๋ิ ฝา่ ยโจโฉตั้งเกล้ยี กลอ่ มทหารแลทีป่ รึกษาได้เปน็ อันมาก มคี วามยินดนี กั คดิ เชิญโจโก๋ ณ เมอื งตันลวิ มาอยูด่ ้วย โจโก๋จึงเกบ็ ทรพั ยส์ ินเดนิ ทางมาพร้อมครอบครวั ผา่ นเมอื งชีจ๋ิวซ่งึ มีโตเก๋ียมเปน็ เจา้ เมอื งอยู่ ทางโตเก๋ยี มเหน็ ดังน้ัน จึงใชเ้ ตยี วคไี ปสง่ ให้ถงึ เมือง แต่เตียวคีคิดทรยศฆ่าโจโก๋แลครอบครวั เสยี ส้ิน ชิงทรพั ย์สมบัติหนีไป โจโฉรู้ขา่ วคดิ แค้น ใจเป็นอันมาก สง่ั พลบกุ หวังเหยียบชจี ๋ิวใหพ้ นิ าศเปน็ หนา้ กลอง ฝ่ายโตเกี๋ยมคิดสง่ ตวั เองออกไปแทนชาวเมืองซงึ่ เดอื ดรอ้ นแตถ่ ูกคัดค้าน ทางขงหยง เลา่ ปี่ คิดช่วยเหลอื โตเกย๋ี มจงึ เปดิ ประตูให้แลหวังคิดยกเมอื งใหเ้ ลา่ ป่ที ำนุบำรุง ต่อไป ฝ่ายเลา่ ปี่ยังมิยินยอม โตเก๋ยี มจึงให้ไปพำนกั ณ เมืองเสยี วพา่ ยซง่ึ เป็นเมืองขึน้ ก่อน ฝา่ ยลโิ ป้ซง่ึ หลบหนอี อกมาจากเมืองหลวงได้สมคบคดิ กับตันกง๋ ทห่ี นีจากโจโฉมาอยูด่ ้วยลิโป้ คดิ ลอบตเี มืองกนุ จว๋ิ ทโ่ี จโฉยกทัพบกุ ออกมา ฝ่ายโจโฉเหน็ ท่าไมด่ ีจงึ ยกทัพกลับตีเอาเมืองคนื ลิโปใ้ ชก้ ลอุบายล่อโจโฉเขา้ มาในเมือง ปักเอยี้ งโจโฉเกือบเสยี ที โจโฉจึงจำยกทัพไปต้ังอยู่ ณ เมอื งเอยี นเสีย

๑๖ ตอนท่ี ๑๐ ลโิ ป้เข้าพง่ึ ใบบุญเลา่ ปี่ ลโิ ปเ้ ข้าพงึ่ ใบบุญเล่าปี่ ฝ่ายโตเกย๋ี มปว่ ยหนกั ใกล้ตาย ได้เรียกเลา่ ป่ีเขา้ มาเพื่อขอใหเ้ ปน็ เจา้ เมอื งต่อแล้วขาดใจตาย เลา่ ป่นี ึกเอน็ ดแู ก่ ชาวเมืองจึงรบั ไว้ ฝ่ายโจโฉหลังจากอยู่ ณ เมืองเอียนเสยี เขา้ ปราบปรามโจรไดเ้ คาทูมาเปน็ พวก เห็นกองกำลังลโิ ปท้ ่ีเมืองกนุ จว๋ิ ออ่ นล้าจึงรบเอาไดโ้ ดยง่าย แล้วหกั เอาเมืองปักเปย้ี ง ลิโป้เข้ารบพ่งุ ตา้ นทานสู้ไม่ไดล้ า่ ถอยหนี โจโฉออกตามตี กระหนำ่ ลโิ ป้เสียที หกระเหินไปพ่ึงใบบญุ เลา่ ป่ี ณ เมืองชจี วิ๋ แตข่ ดั เคืองใจกับเตียวหุย เลา่ ปีจ่ งึ จัดแจงใหล้ ิโปก้ ับ ครอบครัวอยู่ ณ เมืองเสยี วพา่ ย อนั เป็นเมืองนอ้ ยของชจี ๋วิ

๑๗ ตอนที่ ๑๑ พระเจา้ เหย้ี นเต้หนตี าย พระเจา้ เหยี้ นเต้หนีตาย ฝา่ ยลิฉุย กยุ กี ทำการหยาบชา้ มไิ ดข้ าด เอยี วปิวขนุ นางรับใช้พระเจา้ เห้ียนเตจ้ ึงใชแ้ ผนยยุ งให้ลฉิ ยุ กุยกีหมางใจ กนั หวังใหร้ บพงุ่ ฆา่ กันตาย ต่างคนต่างแย่งชงิ พระเจ้าเหย้ นเตใ้ นอาณัติ ทำศึกบาดหมางกันตลอด ฝา่ ยตงั สินกับเอยี ว ฮองจึงพาพระเจ้าเหย้ี นเต้หนีออกมาไดค้ ิดพาไปพำนัก ณ เมอื งลกเอ๋ยี งเมืองหลวงเดิม แตถ่ กู ไลก่ ระชน้ั ชิด ตังสนิ กับเอียวฮองจึงเชญิ เสดจ็ หนีท้ังกลางวนั กลางคืน พอถงึ ณ เมอื งลกเอีย๋ งทรงทอดพระเนตรเหน็ พระราชตำหนักแล ตึกรามบา้ นช่องที่มีมาแตโ่ บราณเป็นทเ่ี พลงิ ไหม้ส้ิน จึงทรงพระกรรแสง ขนุ นางท่เี หลอื ทงั้ ปวงจึงเชญิ เสดจ็ ณ ทอ่ี ยู่

๑๘ ตอนที่ ๑๒ โจโฉเปน็ มหาอปุ ราช โจโฉเปน็ มหาอปุ ราช ลฉิ ยุ กุยกกี ลับมาร่วมมือกนั ออกทัพตามพระเจ้าเหี้ยนเต้หวังฆ่าเสียให้ตาย ครน้ั กระชนั้ ชดิ พระเจา้ เหยี้ นเต้รับส่ัง เรียกโจโฉมาชว่ ย โจโฉยกทัพสามสบิ หมื่นเขา้ มาสกัดทพั ลิฉยุ กยุ กีทนั เวลา ฝ่ายโจโฉเข้าเฝา้ พระเจ้าเหีย้ นเต้ มี ความเหน็ วา่ เมืองลกเอ๋ียงมิอาจทำนบุ ำรุงได้เหมอื นเดิมแลว้ จึงเชิญเสดจ็ ไปตงั้ เมอื งฮูโต๋เปน็ ราชธานีใหม่ ต้ังตนเป็น มหาอุปราช โจโฉภายหลงั ต้งั ตนเป็นมหาอปุ ราชแล้วมีความเหน็ ว่า ลิโป้กบั เล่าป่ี มีความกลา้ แข็ง เกรงเป็นอนั ตรายต่อไป ภายหน้าคิดกำจดั เสยี ซนุ ฮกท่ปี รกึ ษาจงึ คดิ แผนการใหเ้ สือสองตัวกัดกนั เอง สง่ ราชสาสน์ให้เล่าปีไ่ ปรบอว้ นสดุ ฝา่ ย เลา่ ปี่ให้เตยี วหุยอยู่รักษาเมือง แตด่ ว้ ยเตยี วหยุ เปน็ คนหยาบช้าทง้ั ตดิ สุรา ทำใหล้ โิ ปแ้ วง้ กดั ชงิ ตเี อาเมืองชจี ๋วิ ไว้ได้ กลับใหเ้ ล่าป่ีไปอยูเ่ มืองเสียวพ่ายแทน เล่าปแี่ สรง้ มีน้ำใจไมว่ ู่วามจงึ รับไว้

๑๙ ตอนท่ี ๑๓ ซนุ เซ็กเปน็ ใหญ่ฝัง่ กังต๋งั ซุนเซก็ เป็นใหญฝ่ ั่งกงั ตั๋ง ฝา่ ยซนุ เซก็ ภายหลงั บิดาตาย มีเหตุมใิ ห้อยเู่ มืองกงั หนำจงึ ไปอย่รู บั ใชด้ ้วยอ้วนสุด ตอ่ มาคดิ เอาตราหยกกษตั รยิ ์ ท่ซี ุนเกี๋ยนผู้เป็นบิดาเกบ็ ได้คร้ังรบกับต๋ังโตะ๊ ไปจำนำแก่อ้วนสุด ยืมกำลงั ทหารคิดแก้แค้นเล่าอิ้วแทนบิดา ครัน้ ได้ แล้วซนุ เซ็กออกเดนิ ทางมาพบสหายรกั เกา่ จวิ ยี่ จึงรับมารว่ มเดนิ ทางดว้ ย ออกรบเล่าอวิ้ ได้ไทสจู เู้ ปน็ พวก ภายหลัง รบชนะคดิ ออกตีเงยี มแปะฮอเจ้าเมืองต๋องง่อ อ่องหลองเจ้าเมืองห้อยเข คร้นั ออกรบแตกพ่ายไปกไ็ ด้เป็นใหญใ่ น เมืองฝั่งกงั ต๋ังและไดท้ หารแลสะสมเสบียงอาวุธไว้เป็นอนั มาก ส่งสาสน์คำนบั ไปยังพระเจ้าเหย้ี นเต้และสง่ คนไปทวง ตราหยกคนื จากอว้ นสดุ ครงั้ นั้นเกิดเหตกุ ารณส์ ำคัญ จิวทา่ ยทหารเอกออกรบช่วยซุนกวนผู้น้องซนุ เซ็กหลบหนีจาก โจรปา่ ไว้ได้ แต่แผลเตม็ ตัวเห็นว่าจะไมร่ อด ซนุ เซ็ก ซนุ กวนนึกสงสารจงึ หาทางเชญิ หมอฮัวโต๋ซ่งึ เปน็ หมอเทวดาใน สมยั นัน้ มารักษาให้หายขาด หมอฮวั โตต๋ ่อมาจึงมีช่ือเสียงยิ่งนัก

๒๐ ตอนที่ ๑๔ ลโิ ปย้ ิงเกาทัณฑห์ ้ามทัพ ลโิ ปย้ ิงเกาทณั ฑห์ า้ มทัพ ฝ่ายอ้วนสุดตง้ั แตไ่ ด้ตราหยกมใี จกำเริบคิดตั้งตนเปน็ ฮ่องเต้ไม่คืนแก่ซนุ เซ็ก คิดออกตเี ล่าปี่ โดยเอาของไปติด สนิ บนลิโป้มิให้ชว่ ยเหลอื เล่าป่ี แต่ลิโปก้ รง่ิ เกรงวา่ หากมิใหค้ วามชว่ ยเหลอื เลา่ ป่ี แล้วอีกหนอ่ ยจะมภี ยั ถงึ ตวั เป็นแน่ จึงออกหา้ มทัพโดยทา้ พนนั แสดงฝีมือยิงเกาทัณฑ์ติดปลายทวน ที่ไกลห้าเส้นถา้ ยิงติดปลายทวนใหก้ ิเหลงซึ่งอ้วนสุด ใชย้ กมาตเี ลา่ ป่ีถอยทัพกลับไป ลโิ ป้ยงิ ให้เห็นเป็นทปี่ ระจกั ษ์ กเิ หลงจึงมิอาจทำอะไรไดเ้ ลยถอยทัพกลบั ไป อ้วนสดุ จงึ ใชก้ ลยทุ ธ์ปรองดองขอลกู สาวลโิ ป้ใหบ้ ตุ รชายตน คร้นั จะสง่ ลกู สาวลโิ ป้คดิ กลับคำหนว่ งเวลาไวล้ ิโป้ กับเลา่ ป่ีจึงยังมิไดก้ นิ แหนงกันเท่าไหรน่ ัก ต่อมาเตียวหยุ ใชค้ นไปขโมยฝูงมา้ ลโิ ป้ ลิโปร้ ูเ้ ข้าจึงโกรธยกทพั มาตเี สยี ว พ่ายแตก เล่าปก่ี บั ครอบครัวจึงรบหนฝี า่ มาพง่ึ โจโฉ ณ เมืองฮูโต๋ โจโฉจึงกราบทูลให้เล่าป่ไี ปต้ัง ณ เมืองอจิ ิว๋ รอการ แก้แค้น

๒๑ ตอนที่ ๑๕ โจโฉเสยี เตียนอยุ โจโฉเสียเตยี นอยุ คร้ันอยูม่ าเตยี วส้ิวกับเลา่ เปยี วสมคบคดิ กนั จะมาตเี มืองฮโู ต๋ โจโฉจึงสง่ั พลออกรบดว้ ยแลว้ สง่ สัมพันธไมตรีไปยงั ลโิ ป้ ฝ่ายเตียวสิว้ เหน็ ว่าสู้ไมไ่ ดจ้ งึ ยอมเข้าเกล้ยี กล่อมแตโ่ ดยดี มาวนั หนึง่ โจโฉเห็นหญิงรปู งามรู้ว่าเป็นอาสะใภเ้ ตียว สว้ิ จึงเลยี้ งไวเ้ ป็นภรรยา เตยี วสิ้วคิดน้อยใจอัปยศนกั จึงวางแผนหลอกมาต้ังคา่ ยในค่ายโจโฉใหช้ ะล่าใจ แล้วจึงจุด เพลงิ รอบด้านพาทหารหวังจบั โจโฉเสยี โจโฉหลบหนีมาทางขา้ งหลังได้ แตเ่ ตยี นอุยทหารเอกค่ใู จเขา้ รบดว้ ยทหาร เตียวส้ิวป้องกันสุดความสามารถ จนอาวธุ ทีถ่ ือในมือหักจึงฉวยศพเขา้ สองมือสู้เปน็ สามารถ ทหารเตยี วส้วิ ระดม เกาทัณฑแ์ ลทวนเข้าทั่วรา่ งเตียนอุยต้องอาวุธบาดเจบ็ ท่วั กาย ยืนพิงประตูคา่ ยจนสน้ิ ใจ ฝ่ายโจโฉหลบหนีออกมาทางแมน่ ้ำหยกซยุ สูญเสียโจง่ังบตุ รเอกกบั โจอนั๋ บ๋นิ ผู้หลาน ครั้นรวบรวมทหารได้แล้ว จึงแตง่ โตะ๊ สรุ าเซ่นเตียนอุย ว่าแก่ทหารท้งั ปวงวา่ แม้เราเสยี บุตรเอกแลหลานยงั มเิ สียดายเท่าเสยี เตยี นอุยเลยนึก เสียดายย่งิ นกั ว่าแล้วกร็ อ้ งไห้รกั เตยี นอยุ ทำใหท้ หารทั้งปวงตา่ งรอ้ งไห้ซึง้ ใจยิ่งนัก แลว้ จัดแจงยกทหารกลับฮูโต๋ อยู่มาลโิ ป้ได้รับหนงั สือแต่งต้งั โจโฉจงึ ยินดียง่ิ นกั คิดลำเลิกสง่ ลกู สาวแลตดั สัมพนั ธไมตรีกบั อว้ นสุด อ้วนสดุ โกรธจะยกไปรบลโิ ป้ ลโิ ปจ้ ึงส่งจดหมายไปยังโจโฉฉบับหน่ึง เลา่ ป่ีฉบบั หน่งึ ใหย้ กมาช่วย แล้วออกรบด้วยอ้วนสดุ อว้ นสดุ เสียทีหนีไปพบเล่าปเี่ ข้าส้ดู ้วยกวนอู ล่าถอยไปเมืองลำหยง คดิ ยืมกำลงั ซนุ เซก็ ซุนเซก็ โต้กลบั ด่าวา่ ไอ้โจร ขบถ ต่อมาโจโฉสง่ สาสนแ์ ตง่ ตง้ั ไปแก่ซุนเซ็กให้เป็นเจา้ เมืองหอ้ ยเขแล้วใหย้ กไปตีอ้วนสดุ ดว้ ย โจโฉ เล่าป่ี ลโิ ป้ และ ซุนเซก็ จึงออกรบด้วยอว้ นสุด ณ เมอื งลำหยงจากทุกทิศ

๒๒ ตอนท่ี ๑๖ อ้วนสุดหนโี จโฉ อว้ นสดุ หนโี จโฉ โจโฉจึงใหล้ ิโป้เปน็ ปกี ซ้าย เล่าปีเ่ ปน็ ปีกขวาม่งุ สลู่ ำหยง ครน้ั ถึงเมืองโจโฉจัดแจงให้ เล่าปี่ ลิโป้ ซนุ เซ็ก โอบ ล้อมเมืองทง้ั สด่ี ้านใหส้ ัญญาณบุกโจมตีพร้อมกัน อว้ นสดุ เห็นตา้ นทานมิได้จงึ พาครอบครัวแอบหลบหนไี ปตำบล ห้วยหนำ โจโฉมิรวู้ ่าอว้ นสุดหนจี ากเมืองจงึ ล้อมเมืองอยู่เดือนครงึ่ ทหารท้ังปวงอดอยากเสบียงอาหารยงิ่ นัก โจโฉ จงึ ยมื หัวของอองเฮานายฉาง ตัดหวั แลว้ บอกวา่ อองเฮากระทำผดิ ฉ้อข้าว ทหารทงั้ ปวงเห็นดงั น้ีจงึ มีน้ำใจออกรบ แล้วส่งั ใหท้ หารท้งั ปวงเบกิ ข้าวท่ีเหลอื จนหมด สั่งให้โจมตเี มอื งให้ได้ ครน้ั โจโฉหักเอาเมืองได้รู้ว่าอว้ นสดุ หนีไปเมืองห้วยหนำจงึ คดิ ตตี าม รู้ขา่ วว่าเตยี วสวิ้ กลบั มาคดิ ตจี ะเอาเมอื งฮโู ต๋ จงึ ยกทัพกลบั ฮโู ต๋ตระเตรียมการรบด้วยเตียวสิว้ ตอ่ มาร้ขู ่าวว่าตวนอยุ งอสบิ ฆ่าลฉิ ุย กุยกไี ดแ้ ลว้ เอาศีรษะมาใหก้ ็ ยนิ ดียิ่งแลว้ ยกทัพออกตเี ตียวสิว้ ขณะนนั้ เปน็ ฤดูข้าวโภชนส์ าลสี กุ โจโฉสง่ั ทหารท้งั ปวงหา้ มเหยยี บข้าวโภชนส์ าลแี มแ้ ตต่ น้ หนง่ึ จะฆ่าเสยี มเิ ว้น แมแ้ ต่นายกองใหญ่ ชาวบา้ นทง้ั ปวงจงึ สรรเสรญิ ยง่ิ อย่มู าโจโฉขีม่ า้ ผา่ นไรส่ าลี นกบินตดั หนา้ มา้ ทโี จโฉข่ีจึงตื่นว่งิ เตลิดเหยียบขา้ วสาลีหักเปน็ อันมาก เหน็ วา่ คำสง่ั จะมเิ ป็นท่ีนับถือต่อไป จึงคดิ อบุ ายแสร้งชักกระบีจ่ ะเชือดคอ ตวั เอง นายทัพทงั้ ปวงจึงหา้ มไว้ ว่าแลว้ โจโฉจึงตดั เพียงผมเองวา่ แก่ทหารทั้งปวง ทหารทง้ั ปวงจงึ สรรเสริญโจโฉ มากกวา่ แตก่ ่อนว่าอยูใ่ นสัตย์ธรรม คร้นั โจโฉคดิ ตเี มือง กาเซี่ยงท่ปี รึกษาเตยี วส้ิวคดิ อบุ ายหลอกโจโฉ โจโฉจึงแตกทัพหนมี า รู้วา่ อว้ นเสยี้ วจะยกทัพ ตฮี ูโต๋จงึ ยกทัพกลบั เมอื ง รู้ว่าอว้ นเสี้ยวทำการกำเริบจึงคิดยกไปตแี ลขอความเหน็ ท่ีปรึกษาทง้ั ปวง กยุ แกจึงวา่ การตี อ้วนเสีย้ วนน้ั ไมย่ ากแลว้ ช้ีขอ้ เดน่ ของโจโฉสิบประการ ข้อด้อยของอ้วนเสยี้ วสิบประการ แต่ยังมิอาจตไี ด้ด้วยมลี ิโป้ คดิ ลอบตีฮูโตอ๋ ยู่ โจโฉเหน็ ด้วย โจโฉจงึ แตง่ ตัง้ อว้ นเส้ียวเปน็ เจา้ เมืองกิจ๋วื อว้ นเสีย้ วร้ดู งั น้ันจึงมคี วามยนิ ดีคิดออกรบด้วยกองซนุ จา้ น ให้เลา่ ป่ี ท่โี จโฉให้กลบั ไปอยู่เมืองเสยี วพ่ายรอการตลบหลังลิโป้ ให้คิดการจับลโิ ปเ้ สีย แล้วตระเตรียมกะเกณทท์ หารเตรียม ออกรบ

๒๓ ตอนท่ี ๑๗ ประหารลิโป้ ประหารลโิ ป้ ฝ่ายลโิ ป้จับเอามา้ ใช้ฝ่ายโจโฉท่ีสง่ หนังสอื ไปยังเล่าปี่ให้คดิ อ่านกำจดั ลโิ ป้ได้ จงึ คิดแค้นใจแบ่งกองกำลังไปตี เมืองกนุ จิว๋ และเลา่ ปีท่ ่ีเมืองเสียวพา่ ย เลา่ ปี่ร้ดู งั นนั้ จงึ จัดแจงส่งหนงั สือไปยังโจโฉให้ยกทัพมาช่วยโจโฉแจ้งดังนนั้ จึง คุมทหารมีฝีมอื เป็นอนั มาก ออกรบด้วยลิโป้โดยส่งแฮหัวตนุ้ เป็นทัพหน้า แฮหวั ตุ้นไดอ้ อกรบกับโกซ่นุ ทหารลโิ ป้ครนั้ ไดท้ ีไลก่ วดไป โจเสงซุ่มเอาเกาทัณฑย์ งิ เข้าไปท่จี กั ษซุ ้ายแฮหัวตุน้ แฮ หวั ตุน้ ร้องขึ้นดว้ ยเสยี งอันดงั แลว้ ดงึ เกาทัณฑ์ออก ร้องวา่ ลูกตาเปน็ สิ่งประเสริ ฐที่พอ่ แม่ให้มาจะใหต้ กพ้ืนเสยี มไิ ด้ แล้วจงึ จบั ลูกตากลนื เขา้ ไปในปาก แลว้ เอาทวนแทงโจเสงตกม้าตาย ครั้นเลา่ ปี่ออกมาตงั้ ทัพซุ่มนอกเมอื ง ลโิ ปเ้ หน็ ดงั น้นั จึงตีแตกพ่ายกระจัดกระจายไป ตวั เลา่ ปห่ี นีออกไปหาทัพโจ โฉฝา่ ยตันก๋ยุ ตนั เต๋ง ซงึ่ เป็นไส้ศึกของโจโฉทอี่ ยู้ ณ เมอื งชีจิ๋ว คดิ อบุ ายให้ลโิ ปก้ บั ตนั ก๋งออกรบฆา่ กนั เองแลว้ ยึด เมืองชีจิ๋วเสยี ลิโป้จึงแตกหนีไปยังเมืองเสียวพา่ ย แตต่ นั เต๋งคิดอุบายหลอกโกซุ่น เตยี วเล้ียวทป่ี ระจำอยู่ ณ เมือง เสยี วพา่ ยให้ยกออกไปช่วยลิโป้ แลว้ ยึดเมอื งเสียอีก ลิโป้รดู้ ังนน้ั จึงจำไปอยู่ ณ เมืองแห้ฝือ โจโฉยกทพั ลอ้ มเมือองแห้ฝือไว้ ใหเ้ ลา่ ปไี่ ปสกดั อว้ นสดุ กันมาช่วยลโิ ป้ ฝ่ายลโิ ปม้ ิคิดออกรบเชอื่ ฟังแต่ภรรยาไม่ สนแผนอุบายของตันก๋ง เสพย์สรุ าทุกวนั ครัน้ จะคิดให้อ้วนสดุ มาชว่ ยรบก็มิได้ ดว้ ยอ้วนสดุ ใหส้ ่งบุตรสาวของตนที่ เคยคิดส่งไปให้ก่อน แลโจโฉ เล่าปีไ่ ด้ล้อมกองกำลังแนน่ หนามิอาจฝ่าไปได้ ลิโป้จงึ เสพยส์ ุราทุกวันมไิ ด้ขาด วันหนงึ่ ภรรยาลิโปเ้ อากระจกมาส่องใหด้ ู ลิโป้เหน็ ตัวเองเสอ่ื มโทรมหมดราศีเพราะสรุ า จึงส่งั ห้ามใหท้ หารทง้ั ปวง หา้ มกนิ สรุ าถ้าพบเหน็ ผใู้ ดจะตดั ศรี ษะเสยี วนั หนึง่ ลิโปพ้ บเฮาเสงคดิ เลีย้ งสุรา จึงส่ังโบยหวายหา้ สบิ ที เฮาเสงคิดแคน้ ใจเปน็ อันมากจึงร่วมมือกบั ซยุ เหยี น ลกั ม้าเซ็กเธาว์ของลิโปไ้ ปกำนัลดว้ ยโจโฉ แล้วทัง้ สองไดแ้ อบไปจบั มัดลิโปข้ ณะนง่ั หลับทปี่ ระตเู มือง โจโฉเหน็ ดงั นั้น ไดท้ ีบุกเขา้ ยึดแหฝ้ ือได้ จบั ได้ทหารท้งั ปวงหลังจากปิดล้อมอยู่หลายเดือน โจโฉส่ังประหารโกซุ่น ลิโป้ เสยี แลตันกง๋ คดิ ยอมตายเองมยิ อมเปน็ บ่าวสองนาย โจโฉเสียใจร้องไห้รกั เป็นอนั มากมิอาจร้งั ไวไ้ ด้จึงสง่ั เล้ียงดูบุตรภรรยาเปน็ อย่างดี สว่ นเตียวเล้ียวโจโฉเลีย้ งดูไว้เปน็ ทหารเอก

๒๔ ตอนที่ ๑๘ แผนฆ่าโจโฉ แผนฆ่าโจโฉ โจโฉปูนบำเหน็จทแกล้วทหารใหญ่นอ้ ยทั้งปวง แล้วพาเลา่ ป่ีไปเข้าเฝา้ พระเจา้ เหย้ี นเตล้ ำดบั เชื้อพระวงศ์ดจู งึ เรียกเล่าปีเ่ ป็นอา ขณะนนั้ อำนาจทั้งปวงอยู่ในมอื โจโฉสิ้น คร้งั หนงึ่ โจโฉพาพระเจา้ เห้ียนเตอ้ อกประพาสปา่ ยงิ เน้อื แลว้ ทำหยาบ ชา้ ใหพ้ ระเจ้าเหี้ยนเตเ้ สียหนา้ ย่งิ นัก พระเจ้าเหีย้ นเต้คิดระกำใจโทมนสั อยู่ ฮกอว้ นผ้เู ป็นบิดานางฮกเฮาผูเ้ ปน็ มเหสี พระเจา้ หย้ี นเต้เสนอคิดอา่ นล้างโจโฉจงึ ชกั ชวน ตงั สิน จูฮก จูลนั ตันอบิ โงห้วน ม้าเท้งแลเล่าปี่ เข้าลา้ งโจโฉ แลทั้ง เจด็ ไดล้ งหนงั สือสญั ญากนั สงั่ หา้ มแพร่งพรายไป

๒๕ ตอนที่ ๑๙ อ้วนสดุ ตาย อว้ นสุดตาย ครั้นเล่าปร่ี ับคำตังสินแลว้ จึงแสรง้ ถอ่ มตัวปลกู ผักอยู่แตใ่ นบา้ น โจโฉสงสัยจงึ เชญิ เล่าปก่ี นิ โต๊ะ เสพสรุ าทสี่ วน แลว้ ปรกึ ษาการราชการอยู่ โจโฉแสรง้ ถามหาผูค้ ิดการใหญ่ เก่งกลา้ ในแผน่ ดนิ ดังมังกรสำแดงเดชหวงั จบั พริ ุธเล่าปี่ เลา่ ปบี่ ่ายเบี่ยงไปตอบ เจา้ เมืองอื่น โจโฉจึงวา่ อันผู้มีสตปิ ญั ญาริอา่ นคิดการใหญ่เห็นจะมแี ตเ่ รากับท่านเท่านั้น เลา่ ปคี่ รั้นพอไดย้ นิ จึงสะดุ้ง ตกใจเป็นการใหญ่ ตะเกยี บที่ถืออยหู่ ลดุ จากมือ ขณะนัน้ เกิดพายหุ นักไดย้ ินเสียงฟ้ารอ้ ง เลา่ ปี่จึงแสรง้ ทำเปน็ วา่ ตกใจฟ้ารอ้ งแล้วเอามือปดิ หไู ว้ ตะเกียบหลุดออกจากมือ โจโฉเหน็ ดังนน้ กส็ ิน้ สงสยั นึกวา่ เลา่ ป่ขี ี้ขลาดนัก ตอ่ มาโจ โฉจงึ ไมไ่ ดค้ ิดแคลงระแวงเลา่ ปี่ อย่มู าเลา่ ป่ไี ดย้ นิ ข่าวว่ากองซนุ จ้านแพ้อว้ นเสย้ี วเสยี แล้ว ตวั นนั้ ฆ่าบุตรภรรยาเสยี สน้ิ แลว้ เชือดคอตายเล่าป่นี ึก สงสารย่งิ นักทงั้ ยงั นึกถงึ จลู ง่ ด้วย ตอ่ มาได้ขา่ วว่าอว้ นสุดหวงั ไปรวมกับอว้ นเสย้ี ว ณ เมือง กจิ ๋วิ เล่าปจ่ี งึ อาสาออก สกัดตี ท้ังคิดหนีเงือ้ มมือโจโฉ โจโฉจึงยกให้ทหารไปห้าหมน่ื ไปสกัดทัพ เลา่ ปี่ออกรบด้วยอ้วนสุด ณ เมืองชีจ๋ิว กองทัพเลา่ ปไ่ี ล่ฆ่าทหารอว้ นสดุ แตกกระจายไป อ้วนสดุ จึงหนไี ปทาง เมอื งฉวิ ฉุน ระหวา่ งทางถูกโจรชงิ ตีเอาทรัพยแ์ ลเสบียงไปเป็นอันมาก อ้วนสดุ นึกเสียใจย่งิ นกั หนีไปขอทานอาหาร ชาวบา้ นกิน ชาวบ้านมีใจเจบ็ แคน้ เอาข้าวท้งั เปลือกหุงใหก้ ิน อ้วนสุดกินไม่ไดถ้ ามหานำ้ ผ้ึงละลายกิน ชาวบ้านโกรธ ตวาดวา่ ที่กนั ดารแห่งน้ี มีแต่โลหิตคน อ้วนสุดนกึ นอ้ ยใจ อาเจียนโลหติ ออกแล้วขาดใจตายบนเตยี ง ฝ่ายเล่าป่ีรวู้ ่า อ้วนสดุ ตายแลว้ จงึ แจง้ ไปยังโจโฉว่าขอไปรักษาเมอื งชีจ๋ิว แลว้ เตียวหุยได้ฆ่ากีเหมาซึ่งโจโฉสั่งมากำกบั เสียเล่าปค่ี ิด เกรงกลัวโจโฉมาตยี ง่ิ นัก

๒๖ ตอนท่ี ๒๐ เรม่ิ ยทุ ธการกัวต๋อ เร่ิมยทุ ธการกัวต๋อ เลา่ ป่จี งึ เช้ือเชิญอว้ นเส้ียวมาช่วยตีโจโฉ อว้ นเส้ียวจงึ ตดั สนิ ใจยกตี แลว้ อ้วนเสีย้ วส่งจดหมาย ไปทัว่ ทุกเมือง หา้ มเขา้ ด้วยโจโฉ โจโฉรู้ดงั นัน้ สัง่ ใหเ้ ล่าต้าย อองต๋งไปสกัดทัพเล่าปี่โดยให้ธงสำคญั ไปเสมือนวา่ โจโฉยกมาเองอีก ส่วนหนึ่งใหโ้ จหยินสกัดที่กวั ต๋อ อนึ่งทพั อ้วนเสย้ี วยังรีรออยู่ยงั มิออกรบพ่งุ ยืดเย้ืออยู่ ฝ่ายเล่าปจ่ี ับตัวเลา่ ตา้ ย อองต๋งได้ ร้วู า่ โจโฉไม่ได้นำทัพใหญม่ าเอง จึงปล่อยเล่าต้าย อองต๋งเสีย โจโฉโกรธคดิ ตี เลา่ ป่ี ขงหยงที่ปรกึ ษาจึงบอกว่าควรเกลีย้ กล่อมเล่าเปียว เตยี วสว้ิ เสยี กอ่ นจงึ ไม่พะวงหน้าพะวงหลงั โจโฉเห็นชอบ ดว้ ย โจโฉจงึ สง่ เล่าหวั ไปเกล้ยี กลอ่ มเตยี วส้ิว เตยี วสิว้ กับกาเซ่ยี งท่ปี รึกษาตกลงเข้าดว้ ยโจโฉ โจโฉจงึ แต่งต้งั เตียวสว้ิ เป็นนายทหารผู้ใหญ่ กาเซ่ียงเปน็ ทีป่ รึกษา

๒๗ ตอนท่ี ๒๒ เปิดโปงแผนลอบฆา่ เปดิ โปงแผนลอบฆ่า ฝา่ ยเล่าเปียว โจโฉแต่งตั้งยีเอ๋งไปเกลยี้ กล่อม ดว้ ยยีเอ๋งมนี ิสยั หยาบช้า เลา่ เปยี วจงึ มเิ ข้าด้วยโจโฉ ทัง้ สง่ ยเี อง๋ ไปใหห้ องจอฆ่า อยู่มาเกียดเป๋งหมอหลวงเข้าร่วมดว้ ยตังสินคดิ อา่ นลา้ งโจโฉ ออกอุบายเข้ารักษาโรคปวดหวั ของ โจโฉแลใสย่ า พษิ ลงไปในยา โจโฉรทู้ นั แลรู้ตัวผสู้ มคบคิด จึงจับตัวเกียดเป๋งไปทรมาณจนตายและจบั ตัวตงั สนิ จฮู ก จลู นั ตันอบิ โงหว้ น เสียพรอ้ มบตุ รภรรยาไปฆ่าเสยี สิ้นนอกกำแพงเมือง รวมทง้ั นางตงั กุยหุยผนู้ อ้ งตังสนิ ซง่ึ เป็นมเหสพี ระเจ้า เหยี้ นเต้ดว้ ย แลว้ ส่ังโจหองให้กำกบั ตรวจตราพระราชวงั ห้ามมิใหเ้ ชือ้ พระวงศเ์ ข้าไปได้

๒๘ ตอนท่ี ๒๑ เปิดโปงแผนลอบฆ่า เปดิ โปงแผนลอบฆ่า ฝา่ ยเล่าเปียว โจโฉแตง่ ต้ังยีเอง๋ ไปเกล้ียกล่อม ด้วยยีเอ๋งมีนิสัยหยาบชา้ เลา่ เปยี วจงึ มเิ ข้าด้วยโจโฉ ท้งั สง่ ยีเอง๋ ไปใหห้ องจอฆ่า อยู่มาเกียดเป๋งหมอหลวงเขา้ ร่วมดว้ ยตงั สินคดิ อ่านลา้ งโจโฉ ออกอุบายเขา้ รักษาโรคปวดหัวของ โจโฉแลใส่ยา พษิ ลงไปในยา โจโฉรทู้ นั แลรตู้ ัวผู้สมคบคดิ จงึ จบั ตัวเกียดเป๋งไปทรมาณจนตายและจบั ตัวตังสิน จฮู ก จูลนั ตันอบิ โงหว้ น เสียพรอ้ มบุตรภรรยาไปฆ่าเสียสิ้นนอกกำแพงเมือง รวมทั้งนางตังกุยหยุ ผู้นอ้ งตังสนิ ซงึ่ เปน็ มเหสีพระเจา้ เหยี้ นเต้ดว้ ย แลว้ สั่งโจหองให้กำกับตรวจตราพระราชวัง ห้ามมใิ หเ้ ช้ือพระวงศ์เข้าไปได้

๒๙ ตอนที่ ๒๓ กวนอูฆ่างนั เหลยี ง บุนทวิ กวนอฆู า่ งันเหลยี ง บนุ ทิว อยู่มาอ้วนเสี้ยวเชื่อคำยุยงของเลา่ ปี่ท่ไี ปอย่ดู ว้ ยให้ออกตโี จโฉ อว้ นเส้ยี วจงึ สงั่ งันเหลยี งทหารเอกยกทัพออกตี เป็นทพั หน้ากอ่ นเขา้ ทางด่านแปะแบ๊ กวนออู าสาออกตี เอาง้าวฟันงนั เหลียงคอขาดตาย อ้วนเสย้ี วจงึ สง่ บุนทวิ ออก รบอีก กวนอูกฆ็ ่าบนุ ทิวตายเสียอีกคน อว้ นเสี้ยวรู้ดังน้ันก็โกรธก็ส่งั ฆ่าเล่าปี่ที่ให้กวนอูมาฆ่าทหารเอกเสียถงึ สองคน เล่าป่ีจึงกล่าวอ้างว่ามริ เู้ ร่ืองแลจะยกกวนอใู ห้อ้วนเสี้ยวได้ทำการสืบไป อ้วนเสี้ยวจงึ ตกลงยินยอม อยมู่ ากวนอูได้ขา่ วว่าเลา่ ปไ่ี ปอยู่ดว้ ยอว้ นเส้ียว ก็คดิ ทำการออกจากโจโฉไปหาเล่าป่ี แตย่ ังร้ังรอไว้อยดู่ ว้ ยยังมิได้ รำ่ ลาโจโฉ

๓๐ ตอนท่ี ๒๔ กวนอูหักดา่ นรายทาง กวนอูหักด่านรายทาง ฝา่ ยโจโฉคดิ ทำการหน่วงเหน่ียวกวนอูไว้มยิ อมให้กวนอูรำ่ ลาแต่มิสำเร็จ นกึ เสียใจยง่ิ นักด้วยเลย้ี งดูไวม้ ิได้ ที่ ปรกึ ษาแลนายทหารแนะนำโจโฉใหก้ ำจดั เสีย มิเช่นน้นั จะเปน็ เสย้ี นหนามต่อไปภายภาคหน้า โจโฉจึงว่ากวนอูมีใจ กตัญญตู ่อเลา่ ปีแ่ ลใหส้ ตั ย์สญั ญาไว้ คร้ันจะให้จับตัวมาก็เสียวาจาไปจึงออกมาส่งกวนอถู ึงกลางทาง แลสรรเสรญิ กวนอยู ่งิ นกั ทง้ั มอบเสอ้ื ผา้ ให้แกก่ วนอู ครั้นกวนอูออกมาถงึ ด่านกลางทางเจอนายด่านสกัดไวไ้ มใ่ ห้ผา่ น เรียกหา ใบเบิกทาง กวนอวู า่ ไมม่ จี งึ เข้ารบพุง่ ดว้ ยฆ่านายดา่ นเสียหลายคนหกั เสียห้าด่านหนีออกมาได้ พบแฮหัวตุ้นเข้าสกดั ทัพอยู่จงึ ไดร้ บพ่งุ กันเป็นสามารถ พอดเี ตยี วเล้ียวนำใบเบกิ ทางแลคำสง่ั โจโฉมาหา้ มไว้ แฮหวั ตุ้นจึงหยดุ รบกบั กวนอู แล้วเตยี วเลี้ยว แฮหวั ตนุ้ จึงปลอ่ ยกวนอเู ดินทางไปหาเล่าปี่ต่อไป

๓๑ ตอนที่ ๒๕ สามพี่น้องพบพาน สามพ่ีนอ้ งพบพาน ฝ่ายกวนอูกับพ่สี ะใภ้เดนิ ทางมาไดจ้ วิ ฉองมาเป็นพวก พบเตยี วหยุ ท่เี ขาบองเอ๋ียงสนั จึงเขา้ ไปหา เตียวหยุ เขา้ หา้ มไวด้ ว้ ยเข้าใจผิดวา่ กวนอเู ป็นพวกโจโฉแล้ว เขา้ รบกันเป็นสามารถ พอดที หารโจโฉทคี่ ิดแคน้ ไล่ตามมา กวนอจู ึง วกกลับไปตัดศีรษะมาใหเ้ ตียวหุยดวู ่ามิใช่เป็นพวกเดียวกับโจโฉ เตียวหุยจงึ โผเขา้ คำนับกวนอวู า่ ตัวน้นั ใจเบาผดิ นกั แลพ่ีนอ้ งท้งั สองจึงรอ้ งไหร้ กั กัน อยู่มากวนอูเดินทางร้ังรอให้ซนุ เขยี นไปแจง้ เลา่ ปใี่ ห้หนีออกมาจากอว้ นเส้ียว แลพกั ท่ีกระท่อมแหง่ หนงึ่ นาย บา้ นยกกวนเปง๋ บุตรชายตนให้เป็นบุตรบุญธรรมกวนอู ฝา่ ยเลา่ ปี่แสรง้ ออกอบุ ายแก่อว้ นเส้ยวว่าจะไปเกลยี้ กล่อม เลา่ เปียว ณ เมืองเกงจว๋ิ อ้วนเสี้ยวไมร่ ู้กลอบุ ายเหน็ ชอบด้วย ฝา่ ยเลา่ ปี่หนอี อกมาพบกวนอูดใี จยงิ่ พบจูล่งเทีย่ วเป็นโจรอยู่ในปา่ เลา่ ปจ่ี งึ ว่าครนั้ จลู ่งอยูก่ บั กองซนุ จา้ น ยังหา บญุ ไม่จงึ มิได้มาอยูร่ ่วมคดิ กนั บัดนี้มบี ุญวาสนาย่งิ จูลง่ จงึ ว่าต้งั แต่มาทกุ เมืองยังมิหาคนโอบอ้อมอารเี ท่าเลา่ ป่ี จงึ ขออยู่รับใช้ด้วยเล่าป่ี เล่าปมี่ ีความยินดียิ่ง ท้งั สามพ่ีน้องจงึ ได้มาพบพานพร้อมหนา้ กันอีกครงั้ แลไปตั้งซ่องสุมคน ณ เมืองยหี ลำ ฝ่ายอ้วนเสยี้ วรูเ้ ข้ากโ็ กรธ จะยกไปตเี ลา่ ป่ี ที่ปรึกษาจึงว่าเห็นว่าเลา่ ปท่ี หารน้อยจะยกไปทำการเมื่อไรก็ได้ บดั น้ีวิตกอย่แู ตโ่ จโฉให้รีบกำจัดเสีย อ้วนเสี้ยวเหน็ ชอบดว้ ย

๓๒ ตอนท่ี ๒๖ ซนุ กวนข้นึ ครองฝั่งกังตง๋ั ซุนกวนขน้ึ ครองฝั่งกังตง๋ั ฝา่ ยซุนเซก็ ตัง้ แต่เป็นใหญ่ ณ ฝ่ังกังต๋ัง ทำการหยาบชา้ ฆ่าเคา้ ก๋องเมืองง่อกุ๋นเสยี ทหารเคา้ ก๋องคดิ แค้นจงึ ลอบ ฆ่าซุนเซ็กได้รับบาดเจ็บเป็นหลายแห่ง หมอฮวั โตเ๋ ข้าทำการรักษาจนหาย แลดว้ ยบาดแผลมพี ิษจงึ หา้ มซุนเซ็ก อารมณ์ร้อนเสียร้อยวนั ดว้ ยซุนเซก็ เป็นคนด่วนใจเร็วเหน็ อเิ กียดที่ไดอ้ า้ งตนวา่ เป็นผู้วเิ ศษรกั ษาคนอยู่ ณ แดน กงั ต๋งั ผ้คู นนับถือเป็นอนั มากนึกอจิ ฉาจึงจบั มาฆ่าเสีย ตอ่ มาซนุ เซก็ จงึ ได้เหน็ แต่ภาพหลอนอิเกียดมาหลอกหลอน ไมเ่ ว้นแต่ละวนั จนคลุ้มคลั่งดว้ ยพิษกำเรบิ ร่างกายทรุดโทรม เห็นวา่ ตัวจะมริ อดจึงเรียกซนุ กวนผู้น้องยกตำแหนง่ บ้านเมืองให้ทำนบุ ำรุงต่อไป อันการข้างในใหป้ รึกษาเตยี วเจยี ว การสงครามใหป้ รกึ ษาจิวย่ี สง่ั เสรจ็ แล้วกส็ ิ้นใจ ซุน กวนจงึ ออกวา่ ราชการแทนซุนเซ็กแตน่ ัน้ มา ตั้งแต่ซุนกวนครองตำแหน่งแทนซนุ เซ็กกเ็ ชื้อเชญิ เกลย้ี กลอ่ ม โลซก จูกดั กิน๋ แลผู้มสี ติปัญญาเปน็ อันมาก มา ช่วยว่าราชการ แลส่งหนังสือเขา้ ด้วยโจโฉ โจโฉจึงแต่งตง้ั ซนุ กวนเป็นเจ้าเมืองกงั ต๋ัง แต่นัน้ มา บรรดาราษฎรท้งั ปวง แลเมอื งขนึ้ ก็มีใจยนิ ดีต่อซุนกวนเปน็ อนั มาก

๓๓ ตอนท่ี ๒๗ ศึกประวตั ิศาสตร์ ศึกประวตั ิศาสตร์ ฝา่ ยอว้ นเสี้ยวกะเกณท์ทหารในเมอื งกิจิว๋ อิวจ๋วิ เซยี งจ๋ิว เปง๊ จิ๋ว ได้เจ็ดสบิ หมน่ื ยกทัพไปตีฮูโต๋ แฮหวั ตนุ้ ซ่ึง รักษาอยูต่ ำบลกวั ต๋อแจ้งไปยงั โจโฉ โจโฉจงึ เกณท์ทหารเจ็ดหม่นื หา้ พนั ไปบรรจบกบั แฮหัวตนุ้ ตงั้ คอยทัพอย่ตู ำบล แมน่ ำ้ ฮองโห อว้ นเสย้ี วตัง้ ประชิดคา่ ยโจโฉเผชญิ หนา้ กบั อ้วนเสย้ี วตอ่ สอู้ อกรบกนั อยา่ งยืดเยื้อ ทหารโจโฉนอ้ ยกว่าเกา้ สว่ น สิบสว่ น ตง้ั สกัดทพั ตา้ นอ้วนเส้ียวอยู่ โจโฉนบั วนั จะตกทีน่ ่ังลำบากเสบียงอาหารไม่พอ จงึ คดิ จะยกกลบั ฮูโต๋ ซนุ ฮก ซ่ึงรักษาเมืองฮโู ต๋จงึ สง่ จดหมายตอบไปว่าฝ่ายอว้ นเส้ยี วขาดแม่ทัพสองคน แลถึงจะมีทหารมากแต่ขาดความ ชำนาญให้รบี รุดเอาชัยเสีย โจโฉเหน็ ดว้ ย ต่อมาได้ข่าววา่ อว้ นเส้ยี วกำลงั ลำเลียงเสบยี งมายงั ณ กัวต๋อจงึ สง่ คนไปตี เผาเสบยี งเสีย กองทัพอว้ นเสี้ยวจึงขาดแคลนเสบียงลงจึงเรียกเสบียงจากตำบลอัวเจา๋ แลทเ่ี กบ็ เสบยี งของอว้ นเสย้ี ว ณ ตำบลกวั เจา๋ นี้ มอี ิเขงดูแลอยู่ แลอิเขงนัน้ เสพสรุ าทุกวนั มไิ ด้ขาดไมส่ นใจการดูแลเสบียง อยูม่ าเขาฮวิ ท่ปี รึกษา อว้ นเส้ยี วน้อยใจหนอี อกไปสวามิภกั ดิต์ ่อโจโฉ เขาฮวิ กับโจโฉนเี้ ป็นเพ่ือนกนั มาก่อน โจโฉจงึ ออกรบั ขับสู้อย่างดี เขา ฮิวเสนอแผนการปล้นเผาเสบียง ณ ตำบลกวั เจา๋ ตัดกำลงั เสบียงอ้วนเสี้ยวเสยี โจโฉจงึ แต่งทหารปลอมเปน็ ทหาร อ้วนเสยี้ วลอบตอี วั เจ๋าแล้วเขา้ โจมตีจุดไฟเผาทนั ที เผายงุ้ ฉางเสบยี งไดห้ มด อ้วนเสี้ยวรดู้ งั น้นั จึงตกใจสัง่ เตียวคบั โก ลำออกลอบตีคา่ ยโจโฉแทน โจหอง แฮหวั ตุ้น แฮหวั เอย๋ี น โจหยิน ลเิ ตียนออกรบเปน็ สามารถ เตียวคับ โกลำส้ไู ม่ได้ ถอยร่นลงมา ขณะน้นั กวั เต๋าทปี่ รึกษาอ้วนเสี้ยวเกรงวา่ แผนท่ใี ห้เตียวคบั โกลำไปตีค่ายโจโฉมสิ ำเร็จคิดให้ร้ายแก่เตียวคบั โก ลำ เตยี วคบั โกลำรดู้ ังนนั้ จงึ คิดว่าถา้ กลบั ไปตัวตอ้ งตายแน่ จึงเขา้ สวามภิ ักดด์ิ ้วยโจโฉ ทหารอว้ นเสยี้ วรู้ว่าเตยี วคับ โกลำไปอยูด่ ้วยโจโฉก็เกิดความระสำ่ ระสาย โจโฉเห็นได้ทจี งึ ออกปลน้ ค่ายอ้วนเสย้ี วตอนดกึ ทัง้ แบ่งทหารออกเปน็ แปดกอง เข้าโจมตีค่ายอว้ นเส้ียว ทหารอ้วนเส้ยี วมมิ ใี จจะรบ ทหารโจโฉจึงฆา่ ฟนั ทหารอ้วนเสย้ี วล้มตายเปน็ อัน มาก อ้วนเสย้ี วเห็นดงั นนั้ ก็ตกใจตวั รีบหนขี ้ามแม่น้ำฮองโหไป คา่ ยอ้วนเส้ยี วจงึ แตกพ่ายไป แลโจโฉเกลยี้ กล่อมได้ ทหารอ้วนเสยี้ วทงั้ เกบ็ ทรพั ย์สินสงิ่ ของเป็นจำนวนมาก ดุลอำนาจหัวเมืองตะวนั ออกของโจโฉ กบั อว้ นเสี้ยวจึง เปล่ยี นไปเมื่อโจโฉไดเ้ ป็นฝา่ ยกำชยั ชนะ

๓๔ ตอนที่ ๒๘ เลา่ ปขี่ ออาศัยเล่าเปียว เลา่ ป่ขี ออาศัยเล่าเปียว ฝา่ ยอว้ นเสยี้ วเมื่อแตกไปกลับมารวบรวมทหารกลับไปเมอื งกจิ ๋วิ สตฟิ นั่ เฟือนไป พอดีอ้วนถนั อ้วนฮผี ู้บุตร โกกัน ผู้หลานคุมทัพมาช่วย อ้วนเส้ียวมคี วามยนิ ดนี ำทหารสิบหม่ืนเศษออกรบโจโฉอกี ไป ตงั้ ม่ัน ณ ตำบลซองเต๋ง โจโฉ ยกทัพตามออกไปพบทัพอว้ นเสยี้ วจึงรบกันเป็นสามารถ อ้วนเส้ยี วสมู้ ไิ ด้หลบหนกี ลบั เข้าเมอื งอกี แลตัวนัน้ ปว่ ยมิ ออกว่าราชการให้อ้วนซงผูบ้ ุตรออกวา่ ราชการแทน ฝา่ ยเล่าปนี่ ำทหารห้าหมื่นยกทพั มาจะตลบตฮี โู ต๋ โจโฉจึงออกรบพุ่งด้วยเล่าปแี่ ลตัง้ ค่ายม่ันไวห้ ลอกเลา่ ปี่ แลว้ แบง่ กำลังไปตีเสบียงเล่าป่ี แลตเี มืองยีหลำ เล่าป่ีรู้ดังนัน้ ก็ตกใจให้เตยี วหยุ ไปช่วยแก้เสบียง กวนอไู ปช่วยครอบครวั ณ เมืองยหี ลำ แล้วเตรยี มถอยคา่ ยเสีย ฝ่ายโจโฉใหค้ นมาดักรอ เลา่ ปกี่ ับจูล่งจึงชว่ ยกันรบเป็นสามารถ เลา่ ป่เี หน็ จวนตวั จึงหนอี อกมาตวั คนเดียวพบเตยี วคับมาสกัดอยู่ เล่าปีค่ ดิ ท้อใจฆ่าตัวตาย พอดีจลู ง่ นำทหารเข้ามาช่วยแก้ไป ได้ กวนอูก็พาเตียวหยุ กลับมาหาเล่าป่ีแลว้ หนมี า คิดไปเข้าอาศัยด้วยเลา่ เปียว เจา้ เมืองเกงจิ๋ว ฝ่ายเลา่ เปียวมใี จ ยินดีรับไว้ ฝา่ ยโจโฉกย็ กทพั กลบั ไปเมือง

๓๕ ตอนท่ี ๒๙ อว้ นเส้ียวตาย อว้ นเสีย้ วตาย ขณะนั้นพระเจา้ เหีย้ นเตเ้ สดจ็ มาอยู่ ณ ฮโู ตไ๋ ดแ้ ปดปี อ้วนเสย้ี วต้ังมั่นอยูท่ เ่ี มืองกิจิ๋ว โจโฉจงึ นำกำลงั ออกตีอ้วน เสย้ี วอกี ครัง้ อว้ นซงผบู้ ุตรอาสาออกตโี จโฉแตก่ ลบั พ่ายแพ้กลบั มา อว้ นเส้ียวรูด้ ังนั้นเป็นกังวล โรคปว่ ยเก่าจึงกำเรบิ ข้นึ มาเจรจาไมอ่ อก ว่าให้อ้วนซงปกครองเมืองต่อแลพอลมปะทะเขา้ มาก็ขาดใจตาย ต่อมาอ้วนซงผูน้ ้องอ้วนถำจงึ ข้ึนครองเมืองกิจ๋วิ แทนบดิ า ฝา่ ยอว้ นถำผพู้ ี่คิดนอ้ ยใจดว้ ยเปน็ บตุ รคนโต จึงคดิ แยง่ ชิงอำนาจจากอว้ นซง พอดีโจโฉยกทัพเข้ามาอ้วนถำจงึ เขา้ รบด้วย อว้ นซง อว้ นฮี โกกัน จงึ เขา้ ช่วยรบโจโฉ โจโฉ แบง่ กองกำลงั ตพี ร้อมกันทง้ั ส่ีคา่ ย ฝา่ ยอ้วนถำ อ้วนซง อว้ นฮี โกกันสูม้ ิได้จงึ ถอยรน่ มา โจโฉคดิ ตีตาม กยุ แกท่ี ปรึกษาจงึ วา่ หากตีตามบุตรอ้วนเส้ียวทั้งสามจะสมคั รสามัคคีกัน ควรทจี่ ะกลับเมือง รอดใู ห้บตุ รทัง้ สามแก่งแย่งชงิ เมืองกันเอาเองจงึ จะรบไดโ้ ดยง่าย โจโฉเห็นชอบดว้ ย

๓๖ ตอนที่ ๓๐ โจโฉปราบปรามหวั เมอื งฝ่ายตะวนั ออก โจโฉปราบปรามหวั เมอื งฝา่ ยตะวนั ออก ต่อมาอว้ นถำ อ้วนซงจึงรบแกง่ แย่งชงิ ดีกนั เปน็ สามารถ อว้ นถำส้มู ไิ ด้ขอเข้าอยดู่ ้วยโจโฉ โจโฉเหน็ ไดท้ ี จึงยก ทพั ขึ้นเหนือมาลอบตคี ่ายอ้วนซงแตก ตีไดเ้ มืองกีจ๋ิว อว้ นถำกลับเข้ารบดว้ ยโจโฉกลับถกู โจหองแทงตกม้าตาย โจโฉ จึงยกไปตโี กกันต่อ อ๋องตำ๋ ทหารโกกันลอบฆ่าโกกนั เสียตดั ศีรษะไปให้โจโฉ โจโฉมีความยินดจี ึงลว่ งไปตอี ้วนซง อ้วนฮแี ลกยุ แกน้นั ปว่ ยหนักนอนมาบนเกวียน โจโฉจึงล่วงไปตหี วั เมืองฝา่ ยตะวันตกก่อน ครั้นพอกลับมารู้ว่ากุยแก ตายแลว้ กร็ ้องไห้รกั เปน็ มากว่ากุยแกอายุน้อยกว่าอีกหน่อยจะฝากฝงั บา้ นเมืองใหด้ ูแลแลมาตายนีม้ คิ วรเลย อปุ มา เหมอื นเทพดามาทำลายชวี ติ เราเสียแล้วจดุ เทยี นเซน่ ศพกุยแกร้องไหร้ กั แลกอ่ นตายนั้นกุยแกแต่งหนังสือเสนอมิให้ตามอ้วนซง อ้วนฮีที่ไปอาศยั อยูก่ บั กองซนุ ของ กองซนุ ของคอย ทา่ โจโฉเกรงวา่ จะรบมาตีจึงเลี้ยงดอู ว้ นซง อ้วนฮไี วเ้ ปน็ ทหาร พอเห็นวา่ โจโฉมิไดต้ ามตจี ึงฆา่ อ้วนซง อ้วนฮีตดั ศรี ษะ ไปใหโ้ จโฉเอาความชอบ โจโฉจึงปราบปรามหวั เมอื งฝ่ายตะวันออกราบคาบแต่นนั้ มาแล้วยกทพั กลับฮโู ต๋ ต่อมาโจโฉพบนกยงู ทองแดงเปล่งประกายอยู่ โจโฉจงึ เกณฑ์ชาวเมืองก่อสรา้ งปราสาทสงู ใหญ่ริมแม่นำ้ เจียงโห เอานกยงู ไวบ้ นปราสาท หนึ่งปีจึงเสร็จสิ้น ใหช้ ื่อวา่ ปราสาทนกยงู สมั ฤทธ์ กะเกณท์ได้ทหารอ้วนเสี้ยว มาหา้ สบิ หม่นื แลทหารเอกเปน็ จำนวนมากบำรงุ ทแกล้วทหารอยู่

๓๗ ตอนท่ี ๓๑ สมภพอาเตา๊ สมภพอาเต๊า ฝ่ายเลา่ ปค่ี ร้นั มาอยกู่ ับเล่าเปยี วเวลาล่วงมานาน นางกำฮหู ยนิ ภรรยาเลา่ ปไ่ี ดใ้ หก้ ำเนิดบุตรชาย ให้ชอ่ื วา่ อาเตา๊ แลเลา่ เปยี วใหเ้ ลา่ ป่ีไปอยู่ ณ เมอื งซินเอ๋ีย แตต่ วั เล่าเปียวยังเรยี กเล่าปี่มาปรึกษาราชการอยเู่ นืองๆ อยมู่ าเลา่ เปยี วเชญิ เลา่ ป่มี าปรกึ ษาเร่ืองการยกตำแหน่งเจ้าเมืองเกงจื๋วใหบ้ ตุ รทง้ั สอง เล่าปีเ่ สนอให้ยกให้เล่ากี๋ดว้ ยวา่ เปน็ บุตร คนโต ชวั ฮูหยินกบั ชัวมอผู้ซึ่งคดิ ให้เลา่ จ๋องขนึ้ ครองอำนาจคิดแค้นเล่าป่ีเปน็ อนั มาก จึงคิดแผนเชิญเลา่ ปี่เป็น เจ้าภาพแทนเลา่ เปียวรบั คำนับหวั เมืองในวันปีใหม่พยายามลอบฆา่ แต่มสิ ำเร็จ เลา่ ป่ีหนีออกทางประตูเมอื ง ทางดา้ นตะวันตกแลพลดั หลงมิรไู้ ปทางใดหนีมาถึงแดนเมอื งลำเจย๋ี ง

๓๘ ตอนท่ี ๓๒ เลา่ ป่ไี ด้ชซี ีเป็นท่ปี รึกษา เล่าปไ่ี ดช้ ซี ีเป็นทปี่ รึกษา เลา่ ปีห่ นมี าพอเวลาเพลาพบเดก็ เลีย้ งควายทกั ว่าเล่าป่ี เล่าปน่ี กึ สงสยั วา่ ร้จู กั ได้อยา่ งไร เดก็ เลีย้ งควายจึงพาไป พบอาจารยส์ ุมาเตก็ โช ครน้ั สนทนากัน สุมาเต็กโชวา่ ผู้มสี ตปิ ญั ญามิสไู้ กลนกั อันฮกหลงกับฮองซหู ากไดม้ าแต่ผูห้ น่ึง ก็สามารถครองแผน่ ดินได้ เลา่ ปี่ไดค้ รุน่ คิดนกั รงุ่ เช้าจูลง่ เทย่ี วตามหาจนพบ เลา่ ปีจ่ ึงคำนบั สุมาเตก็ โชลาออกมา พบ ชซี เี ดนิ ทำเพลงดว้ ยถ้อยคำแยบคาย เลา่ ป่ีกร่ิงใจวา่ เปน็ ผู้มสี ตปิ ัญญา จงึ เข้าสนทนาด้วยร้วู า่ เป็นชีซจี ึงเชอ้ื เชิญเขา้ มา ทำการดว้ ยใหค้ ุมบังคับบัญชาทหารทงั้ ปวง อยมู่ าโจหยิน ลเิ ตยี นซง่ึ อยู่ ณ เมืองหว้ นเสยี รวู้ ่าเล่าป่ีอยู่ทีเ่ มืองซนิ เอย๋ี จึงเข้ารบด้วย ชีซเี สนอแผนการให้จูล่ง เขา้ แก้กระบวนพยหุ ะแปดกญุ แจทองของโจหยินแลให้กวนอูอ้อมเขา้ ตเี มืองหว้ นเสยี โจหยนิ ลเิ ตยี นสู้มิได้จงึ ถอย หนไี ปเมืองฮโู ต๋ ครน้ั เล่าป่ีไดเ้ มืองห้วนเสยี แล้วได้เลา่ ฮองเป็นบุตรบุญธรรม ให้จูล่งอยู่รักษาเมือง ตัวเลา่ ป่ี ชซี ี กวนอู เตียวหุย กลบั ไปเมืองซินเอ๋ยี

๓๙ ตอนที่ ๓๓ เลา่ ปเ่ี ยอื นกระท่อมโงลังก๋ัง เลา่ ปเี่ ยือนกระท่อมโงลงั ก๋ัง ฝา่ ยโจหยินหนไี ปพบโจโฉ รวู้ า่ เล่าปไี่ ด้ชีซเี ปน็ ท่ีปรกึ ษาคิดดงึ ตวั มาอยูด่ ้วยมิใหเ้ ลา่ ปี่คิดการกำเรบิ จึงเชญิ มารดา ชีซมี าเลี้ยงดแู ลว้ ส่งจดหมายปลอมเปน็ วา่ ให้เรยี กตัวชีซมี าอย่ดู ว้ ยโจโฉ ดว้ ยชีซีเปน็ คนกตญั ญูจึงมไิ ด้ร้เู ท่าทันจึงลา เล่าปีไ่ ปอยู่ ณ ฮโู ต๋ แลก่อนไปนนั้ เล่าปรี่ ้องไห้รักเปน็ อนั มาก ชซี จี ึงวา่ ใกลๆ้ นม้ี ผี มู้ ีสติปญั ญาอยู่ดว้ ยช่อื วา่ ฮกหลงหรือ วา่ ขงเบง้ เลา่ ปม่ี ใี จยนิ ดีเปน็ อันมาก ชีซีจึงลาไปแล้วรูว้ ่าแมฆ่ า่ ตวั ตายเนอื่ งจากตวั หลงเบาปัญญาซึง่ โจโฉ ต่อมาชซี ี จงึ มมิ ีใจอยูด่ ว้ ยโจโฉโดยสุจรติ ฝา่ ยเล่าปจ่ี ึงพากวนอู เตยี วหยุ ไปเขาโงลังกั๋งเพอ่ื คำนับขงเบ้งครั้งแรกมิเจอพบแต่เพื่อนขงเบ้ง ตอ่ มาเล่าป่ีร้ขู ่าว วา่ ขงเบ้งกลบั มาแล้วจงึ ไปเยือนอกี ครั้งก็มิพบแตใ่ หเ้ ขยี นจดหมายคำนับฝากไวเ้ พียงพบเพื่อนขงเบ้งคุยกัน ณ รา้ น สรุ าเล่าป่สี ำคัญผิดจึงเขา้ ไปคำนบั ครัน้ รู้ว่ามิใช่จงึ ละอายยิง่ นกั อยมู่ าฤดูหนาวเล่าป่จี ดั แจงไปคำนบั อีกครง้ั จึงพบ ขงเบ้งนอนอยจู่ ึงมอิ าจปลุก ขงเบ้งแสรง้ นอนถึงตะวนั คล้อย จงึ ตื่นเข้าสนทนาด้วยเล่าปี่ท้ังบดิ พรว้ิ อยู่ ขงเบ้งแจงให้เหน็ ว่า กำลังแผน่ ดนิ จนี จะแบ่งออกเป็นสามกก๊ เล่าป่ีได้ฟัง อย่างน้นั นึกเลื่อมใสแลว่าอย่าบดิ พร้ิวอยูเ่ ลยไปทำราชการด้วยกนั เถอด ขงเบ้งจึงปลงใจอย่ดู ้วย จดั แจงรำ่ ลาจูกดั กน๋ิ ผนู้ ้องแล้วไปอยูด่ ว้ ยเล่าป่ี ณ เมืองซนิ เอีย๋ เลา่ ปจ่ี งึ ให้เปน็ ท่ปี รกึ ษากิจการทัง้ ปวง

๔๐ เร่ืองยอ่ สามก๊ก : ตอนท่ี ๓๔ ซุนกวนคิดตีเลา่ เปียว ซุนกวนคดิ ตีเลา่ เปียว อยูม่ าฝ่ายซนุ กวนเกลี้ยกลอ่ มผมู้ ีสตปิ ัญญาเปน็ อนั มาก ซนุ เซียงผูน้ ้องกับงอฮูหยนิ ผ้เู ป็นมารดาถึงแก่ความตาย ซนุ กวนจึงให้แตง่ การศพไว้ แลไดข้ า่ ววา่ กำเหลงหนีออกจากเล่าเปียวกบั หองจอเขา้ มาอยู่ด้วย ซุนกวนจงึ รบั ไว้ กำเห ลงเสนอให้ซุนกวนออกตีหองจอเจ้าเมืองกังแฮ กำเหลงอาสาออกตีด้วย เอาเกาทัณฑย์ งิ ไปถกู หองจอตกมา้ ตาย แล ซนุ กวนจงึ เอาศรี ษะหองจอมาเซน่ ไหว้บิดา ด้วยแตก่ ่อนหองจอเปน็ คนฆ่าซนุ เกยี๋ นผู้บดิ า ตอนรวมหัวเมืองเขา้ สตู้ ั๋ง โตะ๊ แล้วซนุ กวนกเ็ ลกิ ทัพกลับเข้าเมืองกงั ตั๋งด้วยเกรงเลา่ เปยี วจะวางกำลังไว้แนน่ หนา

๔๑ ตอนท่ี ๓๕ เผาทุ่งพกบ๋อง เผาทุ่งพกบ๋อง ฝ่ายเล่าเปียวคิดใชใ้ หเ้ ล่าป่ีไปตเี มืองกังตัง๋ หวังแกแ้ ค้น ขงเบ้งคิดอ่านให้บ่ายเบ่ยี งก่อน แลเล่าเปยี วจะยกเมืองให้ เล่าปี่ เลา่ ปี่ก็มิอาจรบั อยู่มาเลา่ ก๋ีผูบ้ ตุ รเล่าเปยี วเข้าขอคำปรกึ ษาขงเบง้ เร่อื งกลวั อันตรายจากชัวฮหู ยินกับชัวมอ ขงเบ้งจึงแนะนำให้เลา่ กไี๋ ปอยู่ ณ เมืองกงั แฮ ฝ่ายโจโฉได้สมุ าอี้เปน็ ทปี่ รกึ ษาคดิ กำเรบิ หวังตหี วั เมืองชายทะเลสิน้ ส่งแฮหัวต้นุ กับทหารสบิ หม่ืนออกตีเลา่ ปี่ ณ เมืองซินเอ๋ีย เล่าปี่กองกำลังน้อยกวา่ ขงเบ้งจงึ ให้ตั้งคา่ ยซุ่ม ณ ทุ่งพกบ๋องแลแฮหวั ตุน้ ประมาทมฟิ ังคำทัดทานข องลิเตียน จงึ ถูกลอบวางเพลงิ เสยี ทหารแฮหัวตนุ้ วง่ิ หนแี ตกตื่นเหยียบตายกันเป็นอลหมา่ นบา้ งหนีไม่ทันตายใน เพลงิ เป็นอนั มาก ด้วยสองขา้ งทางเต็มไปด้วยป่าแขมไฟจงึ ลามไปท่ัวกองทัพ ศพดาษดังขอนไม้ โลหิตแดงไปทั้งป่า ทหารสิบหมื่นตายส้นิ แฮหวั ตุ้นเสยี ทีดังนน้ั จึงท้ิงทหารหนีกลบั เมอื งฮโู ต๋ แลฝมี ือของขงเบ้งแสดงใหเ้ ห็นเป็นที่ ประจกั ษ์แตน่ ้ันมา เตียวหยุ กวนอูกับนายทหารอ่นื จงึ เล่ือมใสขงเบ้งย่ิงนัก

๔๒ ตอนที่ ๓๖ โจโฉยาตราทัพลงใต้ โจโฉยาตราทพั ลงใต้ ฝ่ายเลา่ เปียวปว่ ยหนกั ใกล้ตายเรียกเลา่ ก๋ีเขา้ พบแต่ถูกชวั มอห้ามไวเ้ ล่ากี๋มริ ู้ทำอยา่ งไร จึงจำใจกลบั ไปเมืองกงั แฮ อยู่มาเลา่ เปียวโรคปว่ ยกำเรบิ จึงถงึ แก่ความตาย จึงให้แต่งการศพตามประเพณี แล้วชัวมอก็ต้งั ใหเ้ ล่าจอ๋ งเปน็ เจา้ เมืองแทนบิดาต่อไป อยูม่ าโจโฉกะเกณท์ทหารเข้าถงึ ห้าสบิ หมน่ื ยกลงใต้หวังตแี ผ่นดนิ ให้ราบคาบ เลา่ จอ๋ งรดู้ ังนัน้ จึงตกใจ คดิ อ่าน ยกเมอื งเกงจ๋ิวใหโ้ จโฉ โจโฉแจง้ ดงั นั้นก็มีความยินดี ฝา่ ยเล่าป่รี ู้ว่าเล่าเปียวตายแลว้ จงึ รอ้ งไหจ้ นสลบ แลว้ ขงเบ้งคิดอ่านใหเ้ ล่าปีย่ า้ ยจากเมอื งซนิ เอยี๋ ไปเมอื งอว้ น เซีย เพอ่ื คดิ อ่านป้องกันโจโฉแลเล่าปจี่ ึงชกั ชวนราษฎรประชาราษฎร์ใหต้ ดิ ตามไปด้วย ฝา่ ยโจหยิน เคาทยู กทัพเปน็ กองหน้าเขา้ เห็นเมืองซนิ เอีย๋ ว่างอยู่จึงเข้าไปพกั ถกู กลขงเบ้งให้จูลง่ เขา้ เผาเมือง ทหารโจหยนิ เหยยี บหนีตายกนั อลหม่านหนมี าถึงริมฝั่งแมน่ ำ้ ถกู กวนอูซุม่ ให้ทหารพงั ทำนบน้ำไหลบ่าลงมา ทหารโจหยินจมน้ำตายเป็นอันมาก เตียวหยุ เข้าสกัดไว้อกี ทัพโจหยินแตกหนีมิมีใจจะรบจงึ หนีมาเขา้ รวมกับโจโฉ โจโฉรู้ดังนั้นก็โกรธให้ชซี ีไปเกลย้ี กลอ่ มเล่าปี่ ณ เมืองอว้ นเซยี เล่าป่ีมิยอมโจโฉจึงยาตราทัพ ไปเมอื งอ้วนเซยี หวงั ลา้ งเลา่ ปีใ่ ห้สนิ้ แลขงเบง้ เห็นวา่ ถา้ ตัง้ อยู่ทเ่ี มืองอ้วนเสียน้ันมไิ ดจ้ งึ โยกย้ายไปเมืองซงหยง ราษฎรแลอาณา ประชาราษฎรข์ อติดตามเล่าปี่ไปดว้ ย ชาวเมืองทงั้ ปวงก็ทิ้งบ้านเมอื งเสียอพยพร้องไห้ตามเลา่ ป่ี เสียงนัน้ ออ้ื องึ ไป แลเลา่ ปีไ่ ปถงึ เมืองซงหยงนน้ั เข้าไม่ไดจ้ งึ ไปยังเมืองกงั เหลง ฝา่ ยโจโฉติดตามมาถึงเมอื งอ้วนเซียใกล้จะทนั อยแู่ ลว้ ขงเบ้งจงึ ใหก้ วนอไู ปขอทหารจากเลา่ กี๋ ณ เมืองกงั แฮ ให้ จูล่งคุมครอบครัว ตัวเลา่ ป่ี เตยี วหยุ คุมทหารไปป้องกันอยหู่ ลงั ทพั แลเดนิ ทางได้แตว่ ันละรอ้ ยเส้น

๔๓ ตอนที่ ๓๗ จลู ่งฝา่ ทพั รบั อาเต๊า จลู ง่ ฝ่าทัพรบั อาเตา๊ ครัน้ โจโฉยกทพั มาถงึ เมอื งซงหยง เลา่ จอ๋ งจึงออกมาคำนบั โจโฉจงึ ให้เล่าจอ๋ งไปอยู่เมืองเฉงจิว๋ ให้ชวั มอ เตียว อ๋นุ เป็นนายกองทัพเรือฝึกทหารท้ังปวง แล้วโจโฉจงึ ส่งอกิ ๋ึมไปฆ่าเลา่ จ๋องกับชัวฮูหยินเสยี ระหวา่ งทาง คร้ันบำรงุ ไพร่ พลทหารเสร็จแลว้ จงึ ยกกองทัพหลวงตอ่ ไปยงั ณ เมืองกังเหลง ฝ่ายเลา่ ปเ่ี ร่งเดินทางอยู่ ขงเบ้งจึงออกไปตามกวนอู ณ เมอื งกงั แฮอกี คน ครนั้ ประมาณสามยามเลา่ ป่ไี ด้ยนิ เสยี งโห่ร้องอ้ือองึ มา เล่าปก่ี ็ตกใจยกทหารสองพนั เข้ารบดว้ ยโจโฉเป็นสามารถ เตยี วหยุ เหน็ ดงั นนั้ ก็เข้าชว่ ยหักไปชว่ ยเล่าปี่ ทหารโจโฉจึงรุกไล่ฆ่าฟันอาณาประชาราษฎร์หลบหนวี นุ่ วาย การ โกลาหลยง่ิ นัก ครอบครวั เลา่ ปถ่ี ูกทหารไล่มากพ็ ลัดพรากกระจายไปกบั ชาวบ้าน เล่าป่ีกับเตียวหุยก็ช่วยต้านทาน เป็นสามารถ แต่มิอาจสู้ไดเ้ หลือทหารแตร่ ้อยหนงึ่ แลครอบครัวราษฎรบาดเจ็บลม้ ตายย่ิงนัก เล่าปกี่ บั เตยี วหยุ หลบหนผี า่ นสะพานเตียงปนั เกย้ี วไป ตัวเตียวหุยก็วกกลับเขา้ มายนื ขมี่ า้ ถือทวนสกดั แต่เพียงผู้ เดียว ทหารโจโฉสำคญั เป็นเตยี วหุยก็เกดิ กลวั ไม่กลา้ เข้าใกล้ ฝา่ ยจลู ง่ ซึง่ เลา่ ปีใ่ ห้คุมครอบครัวตัวอยนู่ น้ั ตะลุมบอน อยู่ในทัพโจโฉ ตตี ลบกลับแล้วตีหักไปอกี ตามหาตวั อาเต๊าบุตรเล่าปี่แลกำฮหู ยิน บิฮหู ยนิ ภรรยาเล่าป่กี ็มพิ บ จนรงุ่ สวา่ งจงึ หักเข้าไปควานหาอีก พบชาวบา้ นต้องอาวุธบาดเจ็บเปน็ อันมาก แลเสยี งรอ้ งไห้อ้ือองึ คะนึงไป พบนางกำฮู หยิน จึงพาออกมาถงึ ตน้ สะพานแลว้ วกกลับเข้าไปหาอีกเป็นหลายตลบ พบบฮิ หู ยินบาดเจบ็ อมุ้ อาเตา๊ อยู่ จูลง่ รบี เข้าไปแล้วชวนใหร้ ีบหนี ฝา่ ยนางบิฮูหยินร้วู ่าตัวบาดเจ็บจะเปน็ ตัวถว่ งจงึ รน้ั มิไป ฝากอาเต๊าให้จลู ่ง แลว้ ตัวกร็ ีบ กระโจนลงในบ่อทอ่ี ยู่ขา้ งๆตกลงไปตาย จูลง่ เห็นดงั นน้ั จึงร้องไห้แลกลบปากบอ่ เสยี หวังมิใหท้ หารโจโฉพบ แล้วถอด เกราะเอาอาเตา๊ ไวข้ ้างใน รบฝา่ หนที หารโจโฉออกมาแตเ่ พียงผเู้ ดยี ว ฝ่ายทหารโจโฉเขา้ ลอ้ มสกัดเป็นอันมาก จลู ง่ ก็ รบฝ่าออกมารบพ่งุ กนั อลหมา่ นฆ่าทหารเอกแลทหารเลวโจโฉมากมาย โลหิตนัน้ ตดิ กายแลเกราะเปน็ อนั มาก จูล่งก็ ขบั ม้ารบี หนไี ปถงึ สะพานเตียงปนั เกี้ยว ตัวจูล่งแลมา้ ทีข่ ่ีก็อ่อนแรงลง เตยี วหุยจึงวา่ เจา้ รบี ขับม้าพาบตุ รไปใหเ้ ลา่ ป่ี เถิด จลู ่งก็ขบั ฝา่ ไป เตียวหยุ เขา้ สกดั แลเหน็ สัปทนกน้ั มาขา้ งหลงั ก็รวู้ า่ โจโฉทัพหลวงมาถงึ เอง จึงร้องตวาดดว้ ยเสยี ง อันดงั ทหารโจโฉก็กลัวมิกลา้ เขา้ ใกลท้ ้ังเกรงในกลขงเบง้ แล้วเตยี วหุยก็ให้ชักกระดานสะพานเสียพาทหารกลบั มา หาเล่าป่ี แลโจโฉสำคัญในกลจึงให้ทำสะพานแลว้ ยกทหารตามไป

๔๔ ฝ่ายเล่าป่ีเห็นผงคลฟี ุ้งตลบอยู่ แลเสยี งโหร่ อ้ งออ้ื องึ คนงึ กส็ ำคญั วา่ โจโฉยกทพั มาถงึ ตวั แลว้ แลมริ จู้ ะหนไี ป ทางใด พอดีกวนอู เลา่ กย๋ี กทหารข้ามเรอื มาชว่ ยพอดเี ขา้ ช่วยสกัดรบพุ่งทหารโจโฉ เลา่ ป่ีเห็นดังน้ันก็มีความยินดยี งิ่ นกั ขงเบ้งจึงให้กวนอูไปอยู่เมืองแฮเค้า ตวั เล่าปี่ ขงเบ้งไปอย่กู บั เลา่ กี๋ ณ เมืองกงั แฮ ฝา่ ยโจโฉนึกสำคัญว่ากลขงเบง้ จึงมิอาจไลต่ ีตามด้วยเกรงอยู่ แล้วไปอยู่ ณ เมืองเกงจิ๋ว สะสมพลทหารลอื ว่าได้ร้อยหมืน่

๔๕ ตอนท่ี ๓๘ ขงเบง้ เจรจากบั ท่ีปรึกษาซุนกวน ขงเบ้งเจรจากบั ท่ีปรึกษาซุนกวน ฝา่ ยซุนกวนรู้วา่ โจโฉยกมาเป็นการเอิกเรกิ ยิ่งนกั จึงให้โลซกไปสืบราชการ ณ เมอื งเกงจว๋ิ คร้นั โลซกมาถึงกเ็ ข้า แวะเย่ยี มเล่าปี่ ขงเบง้ จงึ ไดส้ นทนากัน ฝา่ ยขงเบ้งคิดยใุ ห้โจโฉกบั ซุนกวนผดิ ใจกัน จงึ ลาเลา่ ปไี่ ปเขา้ พบซนุ กวน ณ เมืองกงั ตั๋ง คร้ันมาถึงเมอื งกงั ต๋ังโลซกก็จัดหาที่อยู่ใหข้ งเบ้ง แลว้ ตัวโลซกเข้าพบซุนกวน พบทป่ี รกึ ษาแลนายทหารทั้งปวง เก่ยี งกันเปน็ สามารถดว้ ยฝา่ ยหนง่ึ ใหเ้ ขา้ ออ่ นน้อมด้วยโจโฉ อกี ฝ่ายใหเ้ ขา้ สรู้ บเปน็ สามารถ ฝา่ ยซนุ กวนดว้ ยเป็นคน เรรวนมริ ูจ้ ะทำประการใดจึงนิ่งอยู่ พอดโี ลซกว่าขงเบ้งมา ณ เมอื งกังตั๋ง ซนุ กวนมคี วามยินดีจงึ เชญิ ขงเบง้ เขา้ มา ครน้ั ขงเบง้ เข้ามาพบที่ปรึกษาซุนกวนหลายคน จงึ เข้าสนทนาอยู่ ฝ่ายเตยี วเจยี ว ยหี วน โปเจา๋ ซหี อง ลกเจก๊ เหยียมจุ้น เทยี ตก ผ้สู นบั สนุนใหซ้ นุ กวนเข้าออ่ นน้อมด้วยโจโฉ ปะทะคารมกับขงเบ้งเป็นอันมาก แลแต่ละคนมสิ ู้ ปากขงเบ้งกเ็ ลยนงิ่ อยู่ ครัน้ อยุ กายพาขงเบ้งเขา้ พบซุนกวน ขงเบ้งกเ็ ข้ายุแหย่ซุนกวนใหส้ ู้ดว้ ยโจโฉ ซุนกวนกย็ ัง เรรวนอยมู่ ริ ทู้ ำประการใด ดว้ ยฝ่ายขนุ นางเข้าดว้ ยเตียวเจยี วใหเ้ ข้าอ่อนนอ้ มแก่โจโฉ แลฝ่ายทหารเข้าด้วยโลซกแล ขงเบง้ ให้รบด้วยโจโฉ จงึ มริ ้ทู ำประการใด

๔๖ ตอนที่ ๓๙ ซนุ กวนตัดสินใจรบดว้ ยโจโฉ ซนุ กวนตัดสินใจรบดว้ ยโจโฉ ซนุ กวนกม็ ีความวิตกนกั พอดนี างงอก๊กไถผ้ เู้ ปน็ แม่น้าจึงว่า ตอนท่ีผพู้ ีเ่ จ้าตายการขา้ งในใหป้ รกึ ษาเตยี วเจยี ว การขา้ งนอกใหป้ รกึ ษาจวิ ยี่ ซุนกวนกเ็ พิง่ รำลึกถึงจวิ ยี่ได้ก็มีความยนิ ดจี งึ เรียกจิวยี่เข้าไปพบเพือ่ ปรึกษา ฝา่ ยจิวยเ่ี ข้าพบขงเบง้ แลโลซก จวิ ยจ่ี งึ วา่ ใหอ้ ่อนน้อมด้วยโจโฉ ฝ่ายขงเบ้งจึงเขา้ ยแุ หย่จวิ ยใ่ี ห้สูร้ บ โดยอ้างว่าโจ โฉมากังตั๋งต้องการสองนางไปบำเรอ ชอื่ วา่ นางเสียวเกย้ี ว กับนางไตเ้ ก้ียว จวิ ย่ไี ด้ฟังดงั นั้นก็โกรธดว้ ยวา่ นางเสียว เกย้ี วเป็นภรรยาของตัวอย่นู ั่นเอง แล้วเขา้ พบซนุ กวนเพ่ือเสนอให้เข้าสูโ้ จโฉ ซนุ กวนจึงตัดสนิ ใจเดด็ ขาดใหจ้ วิ ย่ีถือ อาญาสทิ ธท์ิ ้ังปวงแลว้ เข้ารบด้วยโจโฉ ฝ่ายจิวยเ่ี หน็ ขงเบง้ หลักแหลมรูน้ ำ้ ใจคนจงึ ว่านานไปจะเปน็ ศัตรูตอ้ งรีบกำจัดเสีย ครั้นอยู่มาเล่าปีร่ ู้ข่าวว่าซนุ กวนตัดสนิ ใจตีโจโฉจงึ จัดแจงพลทหารส้นิ ไปต้ังอยู่ ณ เมืองแฮเคา้ จิวยจ่ี งึ แสรง้ ทำอุบายเชญิ เลา่ ปีม่ าปรกึ ษาราชการ ทีเ่ มืองกงั ตั๋งหวงั ลอบฆ่าเสีย เล่าปจี่ งึ พากวนอูมาดว้ ย ทหารจิวย่เี ห็นกวนอูจงึ เกรงกลวั ยง่ิ นักมิอาจทำอนั ตรายเลา่ ป่ี ได้ ฝ่ายขงเบง้ รวู้ า่ เลา่ ปี่มายังกังต๋ังจึงเข้าพบแลว้ ว่า เดอื นอา้ ยแรมหา้ คำ่ ให้จูลง่ มารับ ณ ริมฝัง่ แม่นำ้ แล้วเล่าปกี่ ล็ า กลับไป ณ เมืองแฮเคา้