พิน็อคคิโอ

นิทานเรือง พิน็อคคโิ อ ยงั มีชายชราผหู้ นึงชือวา่ เจพแพทโท เขาไมม่ ีลกู ชายและอยตู่ วั คนเดียว วนั หนึง เขาก็ไดส้ ร้างหุ่นกระบอกทีทาํ จากไมข้ ึนมา 1 ตวั แลว้ ก็น่าประหลาดทีเจา้ หุ่นกระบอกนนั เริมขยบั ตวั เอง “ชือของเธอคือ พินอคคิโอ นะ เธอจะตอ้ งเป็นลูกชายทีดีของฉนั และจะตอ้ งไปโรงเรียนดว้ ยนะ จะสัญญากบั ฉนั ไดไ้ หม” “ครับ ผมสญั ญา ผมจะเป็นเดก็ ดีและจะไปโรงเรียน”

ในระหว่างทางไปโรงเรียน พินอคคิโอไดเ้ สียงใครบางคนตะโกนเรียก “การแสดงหุ่นกระบอกทีสนุกทีสุดมาแลว้ จา้ ! รีบๆหน่อยเร็ว! ใกลจ้ ะเริมแสดง แลว้ นะจ๊ะ”ขณะนนั พนิ อคคิโอลืมคาํ สญั ญาทีใหไ้ วก้ บั เจพแพทโทแลว้ พนิ อคคโิ อแลกหนงั สือของตวั เองกบั ตวั 1 ใบ แลว้ ก็วิงเขา้ ไปดกู ารแสดงหุ่น กระบอกระหวา่ งการแสดง เหลา่ หุ่นกระบอกทงั หลายกเ็ รียกพนิ อคคิโอ “พนิ อคคโิ อ มานีเร็ว! มากบั พวกเราสิ!”

พินอคคิโอกระโดดนขึนไปบนเวที นนั ทาํ ใหเ้ จา้ ของโกรธขึนมา “แกทาํ ลายการแสดงฉนั พงั หมดเลย!” เจา้ ของทีกาํ ลงั โกรธอยคู่ นนนั กเ็ อา ตวั พินอคคโิ อไปขงั ไวใ้ นกรงพนิ อคคิโอร้องไหอ้ ยใู่ นกรงนนั “ช่วยดว้ ย! ช่วยดว้ ย!”

ทนั ใดนนั นางฟ้าสีนาํ เงินก็ปรากฏตวั ต่อหนา้ พินอคคิโอ “เกิดเรืองอะไรขึนกบั เธอจ๊ะ” ทาํ ไมถึงไม่ไปโรงเรียนล่ะจะ้ พินอคคิโอ” “ก็ผูช้ ายคนนนั บงั คบั ใหผ้ มเขา้ มาทีนีนีครบั ” จมูกของพนิ อคคิโอกง็ อกยาวขึนยาว ขึน “จมกู ของเธอทาํ ใหฉ้ นั รู้ว่าเธอโกหกอยนู่ ะจ๊ะ แตถ่ า้ เธอเป็ นเดก็ ดีเมือไหร่” เธอจะไดก้ ลายเป็นคนจริงๆนะ จะสัญญากบั ฉนั ไดไ้ หม “ครับ ผมสญั ญา!” จากนนั จมกู ของพินอคคิโอก็เล็กลงเหมือนเดิมอีกครัง นางฟ้าสีนาํ เงินช่วยพนิ อคคิโอเดินทางกลบั บา้ น

ในระหว่างทางกลบั บา้ น เขาก็เจอหมาป่ าตวั หนึงและแมวอกี หนึงตวั “ฉนั กาํ ลงั จะไปเมืองของเลน่ นะ” “ทาํ ไมไม่ไปกบั ฉนั ดว้ ยละ่ ” “ไมล่ ่ะ ฉนั ไมอ่ ยากไปหรอก ฉันตอ้ งกลบั บา้ นแลว้ พ่อรอฉนั อย”ู่ แต่เมือพนิ อคคิโอเห็นรถมา้ วเิ ศษ เขากเ็ ปลียนใจ เขากระโดดขึนไปบนรถมา้ คนั นนั ในทีสุด พวกเขาก็มาถึงเมืองของเล่น พนิ อคคิโอรู้สึกตืนเตน้ มากๆ แต่เขาก็ไม่ทนั สังเกตวา่ ตวั เองมีบางอยา่ งเปลียนไป เขากลายเป็นลาไปแลว้ มหี างและหูใบใหญ่ “โอ้ ไมน่ ะ! ช่วยฉนั ดว้ ย! ฉนั ไมอ่ ยากเป็นลานะ!” จนทา้ ยทีสุด พนิ อคคิโอกห็ นีออกมาจากเมอื งของเล่น เขากาํ ลงั ล่องเรือเลก็ ๆลาํ หนึงเพอื ตามหาพอ่ ของเขา “พ่อจ๋า! พ่ออยไู่ หน มีใครเห็นพ่อฉนั บา้ งไหม” แตด่ ว้ ยพายทุ ีหนกั มาก พินอคคิโอก็จมนาํ ลึกลงไปในทะเล ไมน่ าน ก็มีปลาวาฬยกั ษต์ วั หนึงกลืนตวั ของเขาเขา้ ไป พินนอคคิโอเดินเขา้ ไปใน ทอ้ งของปลาวาฬ เขาก็เห็นลาํ แสงหนึงและเห็นชายชราคนหนึงกาํ ลงั นงั อยใู่ นเรือ “พ่อจ๋า!” “โอ้ ลูกพ่อ!” ทงั สองสวมกอดกนั และกนั “เราจะออกไปจากทีนียงั ไงกนั ”

ทนั ใดนนั พนิ อคคิโอก็นึกวิธีออก “มาจุดไฟกนั เถอะและทาํ ใหม้ ีควนั เยอะๆ เลยเดียวเจา้ ปลาวาฬจามเอาพวกเรา ออกมา” เมือเจา้ ปลาวาฬรู้สึกถงึ กองไฟและควนั นนั มนั ก็จามอและปล่อยทงั สองคนออกมา “ฮา๊ -ชิววว!”

เจพแพทโทและพินอคคิโอก็เดินทางกลบั ถึงบา้ นได้ พนิ อคคิโอเสียใจกบั สิงทีเขา ทาํ ไปมากๆ เขารู้สึกเสียใจจริงๆต่อพอ่ ของเขา แจพพาโท นางฟ้าสีนาํ เงินจึงเสกใหพ้ นิ อคคิโอกลายเป็นคนจริงๆและทงั สองกอ็ ยดู่ ว้ ยกนั อยา่ งมคี วามสุขแตน่ นั มา