นิทานอีสป กากับเหยือกน้ำ

นิทานอีสป กากับเหยือกน้ำ

ณ ป่าแห่งหนึ่ ง ในฤดูร้อนที่มี อากาศร้อนอบอ้าว ทำให้แม่น้ำ ลำธารแห้ง ขอด ไม่มีน้ำแม้แต่หยดเดียว ในขณะ เดียวกันก็มีกาตัวหนึ่ งบินหาน้ำดื่มด้วยความ หิวกระหาย แต่หาเท่าไรก็หาไม่เจอ จนมัน เริ่มเหนื่อยและหมดแรงลงเรื่อย ๆ

\"น้ำหายไปไหนหมด ข้ากระหายน้ำ เหลือเกิน แฮ่ก แฮ่ก\" เจ้ากากล่าวด้วย น้ำเสี ยงที่เหนื่ อยหอบ

ทันใดนั้ นเองสายตาของเจ้ากาก็เหลือบไปเห็น เหยือกน้ำขนาดใหญ่ใบหนึ่ งตั้งอยู่ที่หน้าบ้านของ ชาวนา มันจึงรีบบินไปดูด้วยความดีใจ แล้วค่อย ๆ ใช้ตาข้างหนึ่ งส่องลงไปดูผ่านปากเหยือก แต่ทว่ามี น้ำเหลือเพียงก้นเหยือกเท่านั้น ทำให้เจ้ากาไม่ สามารถเอาจะงอยปากของมันลงไปกินน้ำได้

\"เฮ้อ... มีน้ำเหลือเพียงก้นเหยือกแบบนี้ แล้วข้า จะกินอย่างไรละเนี่ ย\" เจ้ากาถอนหายใจพร้อมบ่ นพึมพัมกับตัวเองเบา ๆ

ในระหว่างที่เจ้ากากำลังคิดหาวิธีที่จะกินน้ำใน เหยือกอยู่นั้น สายตาของมันก็หันไปเห็นก้อนหิน เล็ก ๆ ที่อยู่ตามพื้น จึงทำให้เจ้ากาคิดแผนการดี ๆ ขึ้ นมาได้

\"ข้าคิดออกแล้ว ลองคาบก้อนหินเล็ก ๆ พวกนี้ ใส่ลงในเหยือกดีกว่า เผื่อระดับน้ำจะสูงขึ้น มาจนข้าสามารถกินน้ำที่อยู่ก้นเหยือกได้\" เจ้ากา คิดแผนการในใจ

จากนั้ นมันจึงเริ่มใช้ปากคาบก้อนหิน เล็ก ๆ มาใส่ลงไปในเหยือกน้ำอย่างใจเย็น ยิ่ง เจ้ากาใส่หินมากเท่าไรน้ำในเหยือกก็ค่อย ๆ สูง ขึ้นเรื่อย ๆ

จนในที่สุดระดับน้ำก็สูงขึ้ นมาถึงปากเหยือก ทำให้เจ้ากาสามารถใช้จะงอยปากดื่มน้ำได้ อย่างง่ายดาย

นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า : จงแก้ไขปัญหาด้วยความพยายามและ ปัญญาอันชาญฉลาด แล้วจะค้นพบหนทาง แห่งความสำเร็จ ดังสุภาษิตไทยที่ว่า \"ความ พยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น\"