พุทธศาสนสุภาษิต

พระพุทธศาสนสุภาษิต

วิเจยฺย ทานํ สุคตปฺปสตฺถํ. วิ-เจย-ยะ-ทา-นัง- สุ-คะ-ตัป-ปะ-สัต-ถัง. การเลือกให้ อันพระสุคตทรง สรรเสริญ.

พาลา หเว นปฺปสํสนฺติ ทานํ. พา-ลา-หะ-เว-นัป-ปะ-สัง-สัน-ติ-ทา-นัง. คนพาลเท่านั้น ย่อมไม่สรรเสริญทาน.

ททํ ปิโย โหติ ภชนฺติ นํ พหู. ทะ-ทัง-ปิ-โย-โห-ติ-ภะ-ชัน-ติ-นัง-พะ-หู. ผู้ให้ ย่อมเป็นที่รัก คนหมู่มากย่อมคบเขา.

ททมาโน ปิโย โหติ. ทะ-ทะ-มา-โน-ปิ-โย-โห-ติ ผู้ให้ ย่อมเป็นที่รัก.

มนาปทายี ลภเต มนาปํ มะ-นา-ปะ-ทา-ยี-ละ-พะ-เต-มะ-นา-ปัง. ผู้ให้สิ่งที่ชอบใจ ย่อมได้สิ่งที่ชอบใจ.

อตฺตา หเว ชิตํ เสยฺโย. อัต-ตา-หะ-เว-ชิ-ตัง-เส-ยุ-โย. ชนะตนนั่นแหละ เป็นดี.

ตณฺหกฺขโย สพฺพทุกฺขํ ชินาติ. ตัน-หัก-ขะ-โย-สับ-พะ-ทุก-ขัง-ชินา-ติ ความสิ้นตัณหา ย่อมชนะทุกทั้งปวง.

ทุราวาสา ฆรา ทุกฺขา. ทุ-รา-วา-สา-คะ-รา-ทุก-ขา. เหย้าเรือนที่ปกครองไม่ดี นำทุกข์มา ให้.

ด.ญ.ปาริฉัตร หลีสวัสดิ์ ม.3/9 16