ไกไ ดพลอย
กาลคร้งั หนง่ึ มไี กตัวหนง่ึ กําลงั งวนหาเมล็ดขา วสารกินอยูกลางทุงนา ระหวา งทม่ี นั กมลงคุยดนิ อยู นน้ั มนั เหน็ กอ นวาววับเหลื่อมตามนั อยภู ายใตกองดินนนั้ เอง เจา ไกจึงคุยเขย่ี ดินออก
จนพบเมด็ พลอยเมด็ หนึ่งสะทอ นแสงแวววาวอยูเ บื้องหนา มันเจา ไกจิกเม็ดพลอยข้นึ มาและพยายาม ท่ีจะกนิ มนั ทวาเมด็ พลอยกอนนน้ั กลบั แข็งและโตกวาท่มี ันจะกนิ ลงไปยังทอ งของมันได
เจา ไกน ึกขน้ึ วา “เจา พลอยแสนสวย เจา ชางไมมปี ระโยชนอ นั ใดตอ ขา เลย หากแมนมีเม็ดพลอย อยางเจากองอยหู นา ขา เทา กองฟาง กห็ าไดมปี ระโยชนตอขา เทาเม็ดขาวเม็ดหนง่ึ ไม”
แลว เจา ไกกเ็ ขวี้ยงเมด็ พลอยเมด็ น้ันไปไกลจากตวั มันแลว จงึ จิกหาเมด็ ขา วสารที่ตกอยูตอ ไป
ของมคี าถา ตกอยกู ับผไู มรคู ณุ คา ยอ มไรป ระโยชน
Search
Read the Text Version
- 1 - 6
Pages: