ธรรมมะโคตรตึง

น หสึ นตฺ ิ อกญิ จฺ นํ ไม่มอี ะไรเลย ไมม่ ใี ครเบยี ดเบยี น สขุ โิ น วตารหนโฺ ต ทา่ นผไู้ กลกเิ ลส มคี วามสขุ จรงิ หนอ สกญิ จฺ นํ ปสสฺ วิหญญฺ มานํ คนมหี ว่ งกงั วล ยอ่ มวนุ่ วายอยู่ ยาวเทวสสฺ หู กญิ จฺ ิ ตาวเทว อขาทสิ ํ ตราบใด ยงั มชี นิ้ เนอ้ื คาบไวน้ ดิ หนอ่ ย ตราบนนั้ กย็ งั ถกู กลมุ้ รมุ ยอ้ื แยง่ หิรญญฺ ํ เม สวุ ณณฺ ํ เม เอสา รตตฺ ินทฺ วิ า กถา ทมุ เฺ มธานํ มนุสสฺ านํ อรยิ ธมมฺ ํ อปสสฺ ตํ พวกมนษุ ยผ์ อู้ อ่ นปญั ญา ไมเ่ ห็นอรยิ ธรรม สนทนาถกเถียงกนั ทง้ั วนั ทง้ั คนื แต่ในเรอ่ื ง ทว่ี า่ เงนิ ของเรา ทองของเรา อตตี ํ นานโุ สจนตฺ ิ นปปฺ ชปปฺ นตฺ ิ นาคตํ ปจจฺ ปุ ปฺ นเฺ นน ยาเปนตฺ ิ เตน วณโฺ ณ ปสที ติ ผถู้ งึ ธรรม ไมเ่ ศรา้ โศกถงึ สง่ิ ทล่ี ว่ งไปแลว้ ไมฝ่ นั เพอ้ ถงึ สงิ่ ทยี่ งั ไมม่ าถงึ ดำรงอยดู่ ว้ ยสงิ่ ทเี่ ปน็ ปจั จบุ นั ฉะนั้น ผวิ พรรณจงึ ผอ่ งใส โสจํ ปณฑฺ กุ โิ ส โหติ ภตตฺ ญจฺ สฺส น รจุ จฺ ติ อมติ ตฺ า สมุ นา โหนตฺ ิ สลลฺ วทิ ธฺ สสฺ รปุ ปฺ โต

มัวเศรา้ โศกอยกู่ ซ็ บู ผอมลง อาหารกไ็ มอ่ ยากรบั ประทาน ศตั รกู พ็ ลอยดใี จ ในเมอื่ เขา ถกู ลกู ศรแหง่ ความโศกเสียบแทงยำ่ แยอ่ ยู่ อนาคตปปฺ ชปปฺ าย อดตี สสฺ านโุ สจนา เอเตน พาลา สสุ สฺ นตฺ ิ นโฬว หรโิ ต ลโุ ต ชนทง้ั หลายผยู้ งั ออ่ นปญั ญา เฝา้ แตฝ่ นั เพอ้ ถงึ สง่ิ ทยี่ งั ไมม่ าถงึ และ หวนละหอ้ ยถงึ ความหลงั อนั ลว่ งไปแลว้ จงึ ซบู ซดี หมน่ หมอง เสมอื นตน้ ออ้ สดทเ่ี ขาถอนขน้ึ ทง้ิ ไวใ้ น กลางแดด โย อตตฺ โน ทกุ ขฺ มนานปุ ฏุ โฺ ฐ ปเวทเย ชนฺตุ อกาลรเู ป อานนทฺ โิ น ตสฺส ภวนตฺ ิ มติ ตฺ า หเิ ตสโิ น ตสฺส ทกุ ฺขี ภวนตฺ ิ ผใู้ ดพอใครถามถงึ ทกุ ข์ของตน กบ็ อกเขาเรอื่ ยไป ทง้ั ทม่ี ใิ ชก่ าลอนั ควร ผนู้ นั้ จะมแี ตม่ ติ ร ชนดิ เจา้ สำราญ ส่วนผหู้ วงั ดตี อ่ เขากม็ แี ตท่ กุ ข์ ลาโภ อลาโภ ยโส อยโส จ นนิ ทฺ า ปสสํ า จ สขุ ํ จ ทกุ ฺขํ เอเต อนจิ จฺ า มนเุ ชสุ ธมมฺ า มา โสจิ กึ โสจสิ โปฏฐฺ ปาท ไดล้ าภ เสอ่ื มลาภ ไดย้ ศ เสอ่ื มยศ นินทา สรรเสริญ สขุ และ ทกุ ข์ สงิ่ เหลา่ นเ้ี ปน็ ธรรมดาในหมมู่ นษุ ย์ ไมม่ ีความเทยี่ งแทแ้ น่นอน อยา่ เศรา้ โศกเลย ทา่ นจะโศกเศรา้ ไป ทำไม