๖๒ เรื่องยอ่ สามก๊ก : ตอนที่ ๕๒ เล่าปชี่ ิงได้เมืองเสฉวน ครน้ั ขงเบง้ มาบรรจบเล่าปแี่ ล้วกค็ ิดอ่านตเี มืองลกเสีย เตยี วเอก๊ กไ็ ด้ตัดหวั เลา่ กุ๋ยแลว้ เปดิ ประตเู มอื งรับเล่าปี่ เล่าปก่ี ็ ไดเ้ มอื งลกเสยี ขงเบ้งจึงใหจ้ ลู ง่ ไปปราบหวั เมืองเตงก๋ัง เงยี มหงนั แลเตยี วหยุ ไปกำจดั หัวเมอื งเตงกงั๋ แลว้ ขงเบง้ กค็ ดิ จะไปตีเอาดา่ นกมิ กก๊ แลส่งหนงั สอื ใหเ้ ลา่ เจยี้ งนอบนอ้ มแตโ่ ดยดี เล่าเจย้ี งแจ้งดงั น้นั กโ็ กรธฉกี หนังสือท้ิงเสีย แล้วก็ แต่งหนังสือไปให้เตยี วฬ่อให้ชว่ ยตเี ล่าป่ี ฝา่ ยมา้ เฉยี วซ่องสุมทหารได้เปน็ อันมาก พาบงั เตก๊ ยกไปตีได้เมอื งกจิ ๋ิว ถูกแฮหัวเอี๋ยนลอ้ มตคี นื มา้ เฉียวจวนตวั นกั เหลอื ทหารอยู่เจ็ดคน จงึ หนีฝ่าออกมาหนีออกไปอยูก่ ับเตยี วฬอ่ เตยี วฬ่อจงึ ใหม้ ้าเฉยี วไปตีเล่าป่ี ตัวบงั เต๊กป่วย อยมู่ ไิ ด้ไปด้วย ฝ่ายอยุ หวนท่รี กั ษาด่านกมิ กก๊ ยอมนอนนอ้ มขงเบ้งแตโ่ ดยดี พอดีม้าใช้แจ้งมาว่าเตียวฬอ่ ใหม้ า้ เฉียวมาตเี อา ดา่ นแฮบังกว๋ น ขงเบง้ จงึ ใหเ้ ตียวหยุ เปน็ ยกไปชว่ ยกอ่ น แลมา้ เฉียวกบั เตยี วหยุ รบกันเป็นสามารถ ก็มไิ ดแ้ พช้ นะกัน ขงเบง้ จึงคิดอบุ ายใหม้ า้ เฉยี วมาเปน็ พวก ก็สง่ ของกำนลั ให้เอยี วสง ไปคอยยแุ ยงเตยี วฬ่อ มา้ เฉยี วกม็ ิอาจกลบั เมือง ได้ จึงขอยอมอยู่ด้วยขงเบ้ง คร้ันเลา่ ปีก่ ลบั มายังดา่ นกิมกก๊ แล้ว ก็ให้มา้ เฉยี วไปประชิดเมอื งเสฉวน แลตัวเล่าเจย้ี ง เหน็ วา่ การจวนตัว ก็คดิ ท่จี ะออกไปนอบนอ้ มโดยดี จงึ เอาตราสำหรบั ทอ่ี อกไปคำนับเล่าป่ี เลา่ ป่ีเหน็ ดังน้นั ก็จงู เอา มอื เล่าเจ้ยี งขนึ้ มาทข่ี า้ งบน แลว้ ร้องไหว้ ่าตวั เราซงึ่ ทำการคร้งั นี้เปน็ การจำใจ คดิ แตจ่ ะทำนุบำรงุ แผ่นดินใหม้ ี ความสขุ แล้วก็ให้เลา่ เจย้ี งไปอยู่เมืองกองอนั๋ ซึง่ เปน็ เมอื งนอ้ ยข้ึนอยู่แกเ่ มอื งเกงจว๋ิ เลา่ ปจี่ ึงไดเ้ มืองเสฉวนแต่นน้ั มา แลว้ กไ็ ดต้ รากฎหมายข้นึ มาใหม่ ตงั้ ให้ กวนอู เตยี วหยุ จูล่ง ม้าเฉียว ฮองตงเปน็ ท่หี า้ ทหารเอก
๖๓ เรอื่ งย่อสามกก๊ : ตอนท่ี ๕๓ โจโฉตีได้ฮันต๋ง ฝา่ ยซนุ กวนรูว้ ่าเลา่ ปกี่ ็ให้จกู ัดกิน๋ พีช่ ายขงเบ้งไปทวงเมอื งเกงจว๋ิ ตามสัญญา เล่าปก่ี ม็ ิยอมให้ ขงเบ้งจึงวา่ กลา่ วให้คืนแต่เมอื งเตียงสา เลงเหลง ฮยุ เอี๋ยงซง่ึ เปน็ เมอื งขน้ึ แก่เกงจิว๋ ใหไ้ ปว่ากลา่ วแกก่ วนอูเอาเอง คร้นั จูกัด กิน๋ มาถงึ เมืองเกงจว๋ิ กวนอูก็มยิ อมให้ จกู ดั กนิ๋ ก็กลับไปหาเล่าปีอ่ ีกคร้งั เลา่ ปีก่ บ็ อกวา่ กวนอนู ้ำใจดอ้ื ดึง ปากกว็ ่าตีได้ เมอื งฮันตง๋ เมอื่ ไหร่ จึงจะคืนเกงจิว๋ ให้ จกู ดั กิน๋ มริ ู้ทำประการใดกล็ าออกมา ซนุ กวนร้ดู งั นน้ั ก็โกรธนัก ใหโ้ ลซกเชญิ กวนออู อกมากินโต๊ะจะได้จับฆ่าเสีย ฝ่ายกวนอกู ม็ ิเกรงกลัวลงเรอื ไปกบั จิวฉอง ขณะกินอยู่น้ันโลซกไดเ้ อย่ ทวงเมืองเกงจวิ๋ กวนอูกโ็ กรธแล้วตอบวา่ ตอนที่เลา่ ปไ่ี ปสกดั โจโฉหลายตำบล ตวั ก็เสียเสบียงแลทหาร จะได้เมอื งเกงจว๋ิ อยู่ก็ยังมิเพยี งพอ แล้วก็แสรง้ ทำเป็นเมาสรุ าจูงมือโลซกมาให้ส่งถึงเรือ ทหารท่ีซุ่มอยกู่ ม็ ิอาจทำอะไรได้ ด้วยกลัวจะเปน็ อันตรายแก่โลซก ฝา่ ยซุนกวนรู้ดังนั้นก็โกรธ จัดแจงเกณฑ์ทหารสน้ิ ท้งั เมืองจะไปตีเมืองเกงจิ๋ว พอดีม้าใช้มาแจง้ ว่าโจโฉจะยกมา ตีกงั ตง๋ั ซุนกวนจงึ ออกไปตงั้ รับ ณ ตำบลหับป๋า ฝา่ ยโปหนั้ เข้าวา่ กล่าวแกโ่ จโฉว่ากังต๋งั เป็นแดนกนั ดาร เห็นจะเอาชนะลำบาก โจโฉจงึ งดกองทัพไว้ แลว้ คิดที่จะ เลือ่ นเปน็ วยุ อ๋องอีก ฝา่ ยซุนฮวิ ก็วา่ กลา่ วทดั ทานอยู่ โจโฉก็โกรธ แลว้ ว่าทา่ นกล่าวทดั ทานเช่นน้เี ห็นจะเหมอื นซนุ ฮก ซนุ ฮวิ กล็ ากลับมาบา้ นมคี วามทกุ ขน์ อ้ ยใจเป็นอันมาก จนตรอมใจตาย ฝ่ายพระเจ้าเหีย้ นเต้กลวั ว่าโจโฉเป็นทีว่ ยุ ออ๋ งแล้ว จะคิดขบถเอาราชสมบัตเิ สียมัน่ คง จึงเขยี นหนังสอื สง่ ให้ ฮกอว้ นผ้เู ป็นบดิ านางฮกเฮามเหสี ให้ช่วยคดิ การกำจัดโจโฉเสีย โจโฉจับได้หนงั สือกโ็ กรธ ก็จบั ฮกอว้ น นาง ฮกเฮาแลครอบครัวมาฆ่าเสยี สน้ิ แลว้ กะเกณฑ์ทหารจะไปตีเมอื งฮนั ต๋ง ฝา่ ยเตียวฬ่อก็ใหบ้ ังเต๊กออกรบด้วยโจโฉ โจโฉเห็นบงั เต๊กชำนาญสงครามนกั ก็ใคร่อยากไดม้ าบงั เต๊กมาอย่ดู ้วย กจ็ บั ได้ตวั บงั เต๊ก บงั เตก๊ ก็ยอมมาอยู่ด้วย ฝ่ายเตียวฬ่อสูโ้ จโฉมิได้ ก็ยอมสวามภิ ักดด์ิ ้วยโจโฉ โจโฉมใี จเอ็นดู จึงตง้ั ใหเ้ ตยี วฬ่อเปน็ เจา้ เมอื งปาต๋ง
๖๔ เรือ่ งย่อสามกก๊ : ตอนท่ี ๕๔ ยุทธการทเี่ ขาเตงกุนสัน ฝา่ ยอาณาประชาราษฎรใ์ นเมอื งเสฉวนรูว้ า่ โจโฉตไี ด้เมอื งฮันต๋งแล้วก็สะดุ้งตกใจ เกรงโจโฉมาตเี มอื งเสฉวน ขงเบง้ จงึ ออกอบุ าย สง่ หนงั สือใหซ้ นุ กวน วา่ ใหต้ เี มอื งหับปา๋ เสยี แล้วจะคืนเมืองขน้ึ เกงจิ๋วสามเมอื งให้ ซนุ กวนจงึ ออกตไี ด้ เมอื งอว้ นเซีย แลว้ จะไปตีเมืองหบั ป๋า ฝา่ ยเตยี วเลี้ยวซง่ึ รักษาเมืองหบั ปา๋ อยู่นั้น ก็สง่ หนังสอื ไปถงึ โจโฉ โจโฉจึงใหแ้ ฮ หวั เอี๋ยนอยรู่ ักษาเมืองฮันต๋ง แลว้ ก็ยกทหารมาบรรจบเตยี วเลย้ี ว ฝ่ายโจโฉแลซุนกวนกอ็ อกรบกนั เดือนเศษ ซุนกวนกย็ อมอ่อนน้อมแกโ่ จโฉ สง่ หนงั สือไปยงั โจโฉขอเลกิ ทัพ โจโฉ กย็ กกลบั ฮโู ต๋ ขุนนางใหญน่ อ้ ยกก็ ราบทูลพระเจา้ เหยี้ นเต้ ให้โจโฉเป็นวุยอ๋อง โจโฉมคี วามยนิ ดนี กั แลตง้ั ให้โจผบี ุตร คนโตเปน็ ทชี่ จี ู๊ สืบตำแหนง่ โจโฉ อยูม่ าม้าใชม้ าบอกวา่ โลซกที่ปรึกษาซุนกวนถึงแกค่ วามตายแลว้ แลเลา่ ปคี่ ดิ จะ มาตีเอาเมอื งฮันต๋ง โจโฉแจง้ ดงั นน้ั กโ็ กรธ ให้โจหองยกทหารไปชว่ ยแฮหัวเอ๋ยี น ฝ่ายเลา่ ปี่กร็ ุกเข้าตีทหารเตยี วคบั แตก แลยึดได้ทเี่ กบ็ เสบียงท่เี ขาเทยี นตองสัน กร็ ุกคืบเข้าจะไปตเี อาทเ่ี ก็บ เสบยี งขา้ งเขาเตงกุนสนั ซง่ึ แฮหัวเอยี๋ นรักษาอยู่ ฝา่ ยโจโฉรดู้ งั นน้ั กย็ กทหารมาบรรจบโจหอง ณ เมอื งฮนั ตง๋ ให้ แฮหวั เอ๋ยี นระวงั รักษาเสบียงไว้ใหด้ ี ฝ่ายขงเบ้งกใ็ หฮ้ องตงออกตเี ขาเตงกนุ สัน ฮองตงใช้อบุ ายล่อให้แฮหวั เอี๋ยนออกมา แฮหวั เอ๋ยี นมิสำคัญในกล ก็ ออกมาถูกฮองตงเอาดาบฟันแฮหวั เอีย๋ นศรษี ะขาดตาย ฝ่ายโจโฉรดู้ ังนั้น ก็ร้องไห้รักแฮหัวเอยี๋ นเปน็ อันมาก แลว้ โกรธยกทหารส่สี บิ หมน่ื หวงั แก้แค้นแทนแฮหวั เอยี๋ นกลับสอู้ บุ ายขงเบง้ มิได้ แตกหนีมาต้องยกทัพกลบั ฮโู ต๋ ทงั้ เสีย เมอื งฮนั ต๋ง ขณะน้นั พระเจ้าเหีย้ นเตม้ าอยฮู่ โู ต๋ได้ย่สี บิ สามปี เล่าป่ีก็ได้ทำพธิ ีตั้งตัวเป็นเจ้าเรยี กวา่ เจา้ ฮันตง๋
๖๕ เรอื่ งยอ่ สามกก๊ : ตอนท่ี ๕๕ ประหารกวนอู ฝา่ ยโจโฉเมอื่ รวู้ ่าเล่าปตี่ ง้ั ตวั เป็นเจา้ กโ็ กรธนัก สมุ าอี้จึงเสนออบุ ายให้ชวนซุนกวน เข้าร่วมตเี อาเมืองเกงจ๋วิ คืน ฝ่ายซนุ กวนกเ็ หน็ ชอบ ดว้ ยมคี วามแค้นอย่นู านแล้ว ฝ่ายกวนอูได้รับตราตัง้ จากเลา่ ปใ่ี หเ้ ปน็ ใหญใ่ นเมอื งเกงจ๋วิ แลใหไ้ ปตีเอาเมอื งอ้วนเซีย กวนอูจงึ ให้ปลกู ร้าน รายทางตามริมน้ำ หวังมใิ ห้ลิบองซึ่งตั้งทัพอยดู่ ่านแฮเค้ามาโจมตีได้ หากมีทหารยกมา แตล่ ะรา้ นกจ็ ะจดุ ควนั เพลงิ เปน็ สญั ญาณ กจ็ ะชว่ ยถึงกันได้ แล้วกวนอกู อ็ อกตีมาประชดิ เมอื งอว้ นเซยี โจโฉรดู้ งั นั้นก็ใหอ้ กิ ๋มิ แลบังเตก๊ ออกชว่ ย ตีกวนอู อิก๋ิม บงั เต๊กกต็ งั้ ค่ายทพั อยู่ ขณะนน้ั เกดิ น้ำทว่ มใหญ่ ค่ายอิกิ๋ม บงั เตก๊ ทหารลม้ ตายเปน็ อันมาก กวนอูเหน็ ได้ทจี ึงเข้าตคี า่ ย อิกิ๋มสูไ้ มไ่ ดเ้ ข้า ยอมออ่ นนอ้ ม กวนอูจึงจับสง่ ไปเกงจิ๋ว แลตวั บงั เต๊งกวนอูจับไดก้ ใ็ ห้ไปฆ่าเสยี แลว้ กวนอูก็ยกทหารเขา้ จะตีเมอื ง อ้วนเซยี ขณะน้ันโจหยนิ ยนื อยูบ่ นหอรบ ใหท้ หารยงิ เกาทณั ฑไ์ ปถกู ไหล่ซา้ ยกวนอู กวนเป๋งก็เข้าไปแกก้ วนอูกลบั มา คา่ ย กวนอกู ป็ ว่ ยอยู่
๖๖ ขณะน้ันหมอฮวั โต๋พอดมี าทค่ี า่ ย เขา้ ชว่ ยรักษาแผลกวนอู วา่ แผลถูกพิษเกาทณั ฑ์ จะรกั ษาตอ้ งความเจ็บปวดเป็น อันมาก กวนอกู ม็ คิ ร่นั ครา้ ม ยอมให้หมอฮัวโตข๋ ูดพิษจากกระดกู ออก ตวั น้ันนง่ั เลน่ หมากรุกอยู่ หวงั มิให้ทหารเสีย นำ้ ใจ หมอฮัวโตม๋ ีความนบั ถอื กวนอู วา่ มคี วามอดทนเป็นอนั มาก แล้วลาออกมา ฝ่ายลิบองเห็นกวนอตู ระเตรียมการม่ันคงก็มริ ูท้ ำประการใด จึงแกลง้ ปว่ ยอยู่ ฝ่ายลกซุนก็เขา้ เยย่ี ม เสนอแผนการให้ กวนอตู ายใจ ลบิ องเหน็ ด้วยจึงทำทีเปน็ ยกตำแหนง่ ใหล้ กซุนดแู ลด่านแฮเค้าแทน แลตัวลกซนุ ก็สง่ หนังสือทำเปน็ อ่อนนอ้ มแกก่ วนอู ฝ่ายกวนอูเห็นลกซุนมไิ ด้มชี อ่ื เสียงเรยี งนาม แลทำทอี อ่ นนอ้ ม จงึ หาแคลงไม่กเ็ รยี กทหาร ที่ ตรวจตราตามรายแมน่ ้ำ ไปช่วยตเี มืองอว้ นเซีย ฝา่ ยลบิ องเหน็ ดังน้ันกท็ ำทปี ลอมเป็นเรอื ลกู ค้าแลน่ ผ่านร้านไฟ ทำทเี ปน็ หลบพายุ แลว้ กจ็ ับทหารท่ดี ูร้านไฟเสยี ปูนบำเหน็จเปน็ อันมาก แลว้ ใหไ้ ปเรยี กชาวเมอื งใหเ้ ปดิ ประตูรบั ฝา่ ยทหารในเมืองสำคัญวา่ พวกเดยี วกัน ก็เปิด ประตรู ับ ลิบองจงึ ให้ทหารกรูเข้าไป ไดเ้ มืองเกงจิว๋ โดยง่ายมิไดส้ รู้ บเลย แลว้ เอาอิกมึ๋ ออกจากคุกคนื ใหแ้ กโ่ จโฉ ฝ่าย โจโฉก็ยกทัพหลวงหวังมาช่วยเมอื งอว้ นเซยี ฝา่ ยกวนอรู ู้วา่ โจโฉยกมาแลเมืองเกงจิ๋วกเ็ สียแกล่ บิ องแล้ว กม็ ไิ ดเ้ ช่อื แล ซิหลงซง่ึ ยกทัพมาถึงก็เข้าสูด้ ้วยกวนอู โจหยินซึง่ รักษาเมอื งอว้ นเซยี อยู่ เห็นดงั นั้นกอ็ อกมาช่วยรบกระหนาบ กวนอู เหน็ จะสู้มิได้ก็หนีออกมา ฝ่ายทหารกวนอูก็คิดถึงบตุ รภรรยาทอ่ี ยใู่ นเมอื งเกงจิว๋ กม็ มิ ีใจสรู้ บ หลบหนีออกมาเป็นอัน มาก กวนอูกร็ บต้านทานอยู่ แลว้ หนไี ปอยูเ่ มอื งเป๊กเสยี แลว้ ขอความชว่ ยเหลือจากเลา่ ฮอง เบ้งตัด ซึง่ อยู่เมือง ซงหยง ฝา่ ยเลา่ ฮอง เบ้งตัด กม็ ิช่วยเหลือ กวนอูร้ดู งั นนั้ เห็นจะต้านทานทีเ่ มืองเป๊กเสียไมไ่ ด้ ให้จวิ ฉองอย่รู ักษาเมอื ง เป๊กเสยี ไว้ แล้วก็หลบหนอี อกมาหวงั ไปเสฉวน ทหารซุนกวนกจ็ บั กวนอูได้ ฝ่ายซุนกวนเหน็ วา่ กวนอูมคี วามซอื่ สัตย์ นัก เหน็ จะเลีย้ งไวม้ ไิ ดก้ ็ให้ประหารกวนอู กวนเปง๋ เสยี ฝ่ายจวิ ฉองรดู้ ังนัน้ กเ็ อาดาบเชอื ดคอตายตาม
๖๗ เรอื่ งยอ่ สามกก๊ : ตอนท่ี ๕๖ โจโฉตาย ฝา่ ยเล่าป่คี รนั้ รู้ขา่ วกวนอแู ล้วก็รอ้ งไห้สิ้นสตสิ มประดีไป ครนั้ ฟืน้ ขนึ้ ก็วา่ จะปองล้างกงั ต๋งั ตลอดไป แลว้ จะยก ทหารไปลา้ งกงั ตั๋งเสีย ฝ่าขงเบง้ ให้ระงับไวก้ ่อน เลา่ ปี่ก็ยอม แล้วก็ใหฆ้ า่ เลา่ ฮอง บตุ รบญุ ธรรมเสีย ส่วนเบ้งตดั หนไี ปสวามิภักดแิ์ ก่โจผี อยมู่ าโจโฉคิดสรา้ งวังใหม่ เหน็ ไม้ใหญ่ต้นหน่งึ โจโฉสงั่ ให้ตดั เสีย ชาวบา้ นจงึ ว่าตน้ ไม้ตน้ น้ี มีเทพารักษ์สถติ อยู่ โจโฉมไิ ดก้ ลัวก็ส่ังให้ตดั เสีย ต่อมาโจโฉก็ถูกเทพารกั ษ์มาหลอกหลอนตลอด โจโฉกป็ วดหวั เป็นกำลัง ให้หาหมอฮวั โต๋ มารกั ษา ครั้นหมอฮวั โตม๋ าถงึ ก็เสนอการรักษา ให้ผา่ ศรี ษะชำระโรค โจโฉได้ยินดังนนั้ กโ็ กรธ วา่ เป็นอบุ ายจะฆา่ ตวั ให้ตาย ก็จบั หมอฮวั โต๋ไปใส่คกุ ทรมาณอยู่ อยมู่ าไม่นานหมอฮัวโต๋ก็ตาย ฝ่ายโจโฉโรคปวดหัวกก็ ำเริบเป็นกำลัง แลไปเหน็ นางตงั กุยหยุ นางฮกเฮา ฮกอ้วน ตงั สนิ ซึ่งโจโฉฆ่านั้นมา หลอกหลอน ทง้ั ได้ยนิ เสยี งปีศาจร้องไห้เซง็ แซ่ ก็เหน็ ว่าตวั จะมิรอดแล้ว กใ็ ห้หา โจหอง ตนั กยุ๋ สุมาอ้ี กาเซี่ยง ฝากฝังบตุ รภรรยา ให้โจผีสืบทอดตำแหน่งต่อไป ส่ังแลว้ ก็ทอดใจใหญ่ ก็ผวาล้มลงขาดใจตาย เม่อื โจโฉตายนน้ั อายุ ได้หกสบิ หกปี พระเจา้ เหย้ี นเต้มาอย่เู มอื งฮูโตไ๋ ดย้ ีส่ บิ ห้าปี ฝ่ายพระเจา้ เห้ยี นเตก้ ็พระราชตราต้งั ให้แก่โจผี ให้สบื ดำรงตำแหนง่ โจโฉต่อไป ฝ่ายโจสดิ น้องโจผี กม็ ไิ ด้มายอม คำนบั ศพบดิ า โจผจี งึ ส่งั ใหล้ งอาญาแกโ่ จสดิ ฝ่ายโจสิดก็มิไดเ้ กรงกลวั โจผีก็โกรธนักให้เคาทูไปจบั ตวั โจสิดมา
๖๘ ฝ่ายมารดาโจผเี หน็ โจผที ำดังนั้น กร็ ้องไห้ออ้ นวอน โจผีก็ให้โจสดิ ทำโคลงเก่ยี วกับพ่ีนอ้ ง ภายใจเจด็ กา้ วโดยมิให้เอ่ย คำวา่ พนี่ อ้ ง หากทำมิไดก้ ็จะใหฆ้ ่าเสยี โจสิดกม็ ิยอ่ ทอ้ เดินคิดโคลงไดเ้ จ็ดก้าวกเ็ อย่ ว่า คั่วถวั่ เอากิ่งถว่ั มาเปน็ ฟนื ไฟ เมล็ดถวั่ ในกระทะจะไหม้ก็เพราะกง่ิ ถ่ัวตน้ รากอันเดยี วกนั น่ันเอง เหตใุ ดจึงเรง่ ไฟใหห้ นกั นกั โจผไี ด้ยินกร็ ำลึกถึงพี่ น้องแลว้ กร็ ้องไห้รัก ใหโ้ จสิดไปอยเู่ มอื งอนั เหยี ง แลตัวโจผีนั้นกท็ ำยศยิ่งกว่าโจโฉ ขง่ เหงพระเจ้าเหีย้ นเต้ ฝ่ายแฮหวั ตุ้นปว่ ยเปน็ ไขห้ นัก อยูม่ าไมน่ านก็ตาย อยูม่ าโจผบี งั คบั ให้พระเจา้ เห้ียนเตอ้ อกเสยี จากบัลลงั ค์ แลว้ ใหโ้ จผีขน้ึ ครองราชยเ์ ปน็ กษตั ริย์แทน สถาปนา ราชวงคว์ ุย ใหไ้ ปสรา้ งวงั ใหม่อยู่ ณ เมอื งลกเอย๋ี ง ฝา่ ยขงเบง้ แจ้งดงั นัน้ กจ็ ดั แจงทำพิธยี กเล่าปี่ข้นึ เป็นกษตั ริยบ์ ้าง เร่ืองยอ่ สามกก๊ : ตอนท่ี ๕๗ เล่าปย่ี าตราทพั เหยยี บกังตง๋ั ฝา่ ยเล่าปก่ี น็ กึ แค้นซนุ กวน จึงจดั แจงเตรยี มทหารหวังล้างกงั ต๋ังใหไ้ ด้ ขนุ นางท้ังปวงตา่ งทัดทาน เล่าป่กี ม็ ิฟงั ให้ ขงเบง้ อยู่รักษาเมอื งเสฉวน แล้วเตรยี มทหารจะยกไป
๖๙ ฝ่ายเตียวหุยซ่งึ รกั ษาเมอื งลองจ๋ิว รดู้ ังนน้ั กจ็ ดั แจงสั่งให้ ฮอมเกยี ง เตียวตดั เตรียมเคร่ืองนุง่ หม่ ขาว มา้ ขาวธง ขาวแลเคร่ืองศตั ราวุธ ใหเ้ สร็จสนิ้ ภายในสามวนั ฝ่ายฮอมเกยี ง เตยี วตัดกเ็ หน็ วา่ จดั หามิทัน เตยี วหุยก็สง่ั ใหโ้ บยเสีย ฝา่ ยฮอมเกยี ง เตยี วตดั กค็ ิดแค้นนัก แลคิดหนไี ปสวามภิ กั ดิ์ซนุ กวน ตกดกึ เหน็ เตยี วหุยเมาสรุ าหลบั อยู่ กเ็ ข้าไปกระบ่แี ทงท่ีท้องแลซอกคอ เตยี วหยุ รอ้ งข้นึ มาคำเดียวกต็ าย แลว้ ฮอมเกยี ง เตียวตดั ก็ตดั ศีรษะเตยี วหยุ หนี ไปเมอื งกงั ต๋งั ฝ่ายเลา่ ป่รี ู้ดังนั้นกร็ ้องไหร้ ักเป็นอนั มาก แล้วส่ังเคลื่อนทัพไปกงั ตงั๋ เอากวนหนิ เตยี วเปา บตุ รกวนอู เตียวหยุ ไป ด้วย ฝา่ ยซุนกวนแต่งแมท่ ัพออกมาสกดั ตง้ั ทพั ทีเ่ มืองอเิ หลง เล่าปี่กใ็ ห้ฮองตงออกรบ ทหารพวั เจย้ี งกเ็ อาเกาทณั ฑ์ ยิงไปถูกฮองตงตาย ฝา่ ยสะโมโขเจา้ เมืองลำมนั ยกทัพมาชว่ ยเลา่ ปพี่ บกำเหลง กเ็ อาเกาทณั ฑ์ยิงไปถูกำเหลงตาย ทหารเลา่ ปี่กเ็ ข้ารบทหารซนุ กวน มชี ัยชนะเป็นลำดบั ฝา่ ยซุนกวนรดู้ งั นั้นก็สะดงุ้ ตกใจนกั เหน็ การใหญ่หลวงนัก ส่ง ไมตรีไปหาเล่าป่ี เล่าปี่ก็มิยอมรบั หวังล้างกงั ต๋ังเสยี ใหไ้ ด้ กำเจก๊ จงึ เสนอใหล้ กซนุ ออกสกดั ตเี ล่าปี่ ซนุ กวนไดฟ้ งั ดงั น้ันก็ฉุกคดิ ขึ้นได้ ให้เรียกหาตวั ลกซนุ ให้อาญาสิทธ์มอบกระบ่ี บังคับบัญชาทหารทั้งปวง แลว้ ก็ยกทหารออกไป ฝา่ ยลกซุนกร็ กั ษาคา่ ยอยมู่ ิได้ออกรบ ทหารเลา่ ปกี่ ็เขา้ มาทา้ สูอ้ ย่มู ิไดข้ าด ลกซนุ ก็มไิ ดอ้ อกรบ เล่าปีเ่ ห็นดังนั้นก็ นึกประมาท จงึ ไปตง้ั ค่ายอยู่รายแม่น้ำอยู่เจด็ พนั เสน้ ลกซนุ เห็นเล่าปี่ต้งั ค่ายมติ ้อง ตำราพิชัยสงครามก็ดีใจ ครัน้ ถงึ เวลาคำ่ กเ็ ขา้ ตหี วั ท้ายคา่ ยเล่าป่ี เอาเพลงิ จดุ สลบั ค่ายกนั ไป ฝา่ ยทหารเลา่ ปีเ่ ห็นดงั น้นั ก็วง่ิ หนวี ุ่นวายไป ว่ิงเหยียบ ลม้ ตายกันเปน็ อนั มาก คร้นั จะช่วยถึงกนั ก็มิได้ ลกซนุ กใ็ ห้ทหารเข้าตีคา่ ยเลา่ ปี่ ทหารเลา่ ปี่ลม้ ตายเปน็ อันมาก ค่าย เลา่ ปี่กแ็ ตก เลา่ ปีก่ เ็ ห็นเหลอื กำลังจะสูร้ บ ก็แตกหนไี ปถึงเมืองเปก๊ เต้
๗๐ เรอื่ งยอ่ สามกก๊ : ตอนที่ ๕๘ เล่าปตี่ าย ฝ่ายเล่าปี่ต้งั แต่เสียทัพแตกมาน้ัน ก็อัปยศอดสใู จยิง่ นกั มิยอมกลับเสฉวน คร้ันอย่มู าป่วยหนกั รู้วา่ ตวั จะตาย แน่แล้ว ก็เรยี กหาขงเบ้ง จลู ง่ แลนายทหารทั้งปวงเขา้ มา เลา่ ปี่ก็ฝากฝงั อาเต๊าใหแ้ กข่ งเบง้ ช่วยทำนุบำรุงต่อไป ครัน้ สั่งสน้ิ ความกต็ รอมใจตาย ครองราชย์ได้สามปี แล้วขนุ นางทั้งปวงก็เชิญ อาเต๊าข้ึนสบื ราชสมบตั ิ มพี ระนามว่า พระเจ้าเลา่ เสี้ยน ฝา่ ยสมุ าอเ้ี ห็นว่าบา้ นเมอื งเสฉวนยังมปิ กติ จึงเสนอพระเจา้ โจผใี หต้ เี สฉวนเสีย พระเจ้าโจผเี ห็นด้วย ก็ให้ ตระเตรยี มทหารแลว้ ยกไปเป็นห้าทาง พระเล้าเล่าเสี้ยนรดู้ ังนน้ั ก็ตกพระทยั นัก เรยี กหาขงเบง้ เขา้ มาชว่ ยคิดราชการ ขงเบง้ จงึ ให้เตงจ๋ไี ปผกู พนั ธไมตรกี ับซนุ กวน ซนุ กวนก็ยอมด้วย พระเจ้าโจผเี หน็ วา่ เมืองเสฉวนกับเมืองกังต๋ังเปน็ ไมตรีกัน ดรี า้ ยจะยกมาบรรจบตีลกเอี๋ยง กใ็ ห้ยกไปตีเมืองกงั ต๋งั ซนุ กวนกส็ ง่ หนังสือขอกองทัพไปช่วย ขงเบง้ กใ็ ห้ จลู ง่ ยกทหารจะไปตีเมืองเซ่งอ๋ัน พระเจ้าโจผีรู้ดังน้ันกถ็ อยทัพกลับ ชีเซ่ง เตงฮอง เหน็ ไดท้ กี ็ไลต่ ามเข้าไป เตยี วเลย้ี ว เห็นดังนัน้ กเ็ ข้าช่วยพระเจา้ โจผี ถกู เกาทัณฑ์บาดเจ็บ อยูม่ าพิษเกาทณั ฑ์กก็ ล้มุ ข้ึน แล้วก็ตาย อย่มู าพระเจา้ เล่าเสย้ี นเสวยราษฎรไ์ ดส้ ามปี เบง้ เฮ็กเจ้าเมอื งมนั ออ๋ ง คดิ รุกรานเสฉวน ขงเบ้งกข็ อออกไปปราบ ปรามหัวเมืองให้สนิ้ ซาก แลเสน้ ทางไกลกนั ดารนกั ทง้ั โรคร้ายกม็ าก ขงเบง้ ก็ได้ยกทหารลงใต้ จบั ตัวเบ้งเฮ็กไดเ้ ป็น หลายครง้ั แลน้ำใจชาวเผ่าทางใตน้ น้ั ดุร้ายนัก ก็มิอาจหักได้ด้วยกำลังทหาร ขงเบ้งกห็ วงั ปราบปรามหัวเมอื งให้สน้ิ ซาก จึงปลอ่ ยตวั เบง้ เฮก็ เสยี หกครั้ง ไลต่ ้อนเบง้ เฮก็ จนอับจน กจ็ ับได้ เบง้ เฮ็กจึงยอมออ่ นนอ้ มดว้ ยขงเบ้ง ไม่คดิ รุกรานเสฉวนอกี เลย ขงเบง้ ก็ยกทหารกลบั เสฉวน
๗๑ เร่อื งยอ่ สามก๊ก : ตอนท่ี ๕๙ ขงเบง้ ตีวุยกก๊ ฝา่ ยพระเจา้ โจผีครองราชยไ์ ด้เจด็ ปี กป็ ระชวรหนกั เหน็ ว่าตวั จะมิรอด กเ็ รยี กโจจิ๋น สมุ าอี้ ฝากฝงั โจยอยผู้บตุ รใหส้ ืบ ราชสมบัติตอ่ ไป สั่งเสรจ็ แล้วกข็ าดใจตาย ขุนนางทง้ั ปวงจงึ เชญิ พระเจ้าโจยอย ขึ้นเสวยราชสมบตั แิ ลว้ ใหส้ มุ าอี้ ไป รบั หนา้ ศึกทเ่ี มืองเสเหลยี ง ฝา่ ยขงเบ้งเหน็ ว่าสุมาอ้ีมสี ติปญั ญา กค็ ิดอุบายปล่อยขา่ วลือไปทั่วลกเอย๋ี งว่าสมุ าอีค้ ิดขบถ พระเจา้ โจยอยก็ ทรงเชอื่ ก็ถอดสมุ าอีอ้ อกจากขนุ นาง ใหไ้ ปเป็นไพร่ทำมาหากิน อยูบ่ า้ นเกา่ ฝา่ ยขงเบ้งร้ดู ังนนั้ ก็ยินดี เขา้ กราบทลู พระเจา้ เล่าเสีย้ น ขอไปตลี กเอี๋ยง ขณะนั้นพระเจา้ เล่าเสย้ี นครองราชย์ได้ห้าปี ฝา่ ยขงเบ้งออกจากเมอื งฮนั ตง๋ แวะเขา้ คำนบั ทฝี่ ังศพมา้ เฉยี ว แล้วตีถลำเขา้ มาจะตีเอาเมืองเทียนซุย ใหจ้ ูลง่ ซมุ่ ทหารอยู่ แลขงเบ้งก็ใชอ้ บุ ายลอ่ ม้าจ้นุ เจ้าเมืองเทียนซุยออกมา เกียงอุยซ่ึงเปน็ นายทหารในเมืองน้นั สำคญั ในอบุ าย ก็ซอ้ นกลเสีย จูล่งเสยี ทกี ็กลับเขา้ ไปหาขงเบง้ ฝา่ ยขงเบง้ เห็นวา่ เกียงอยุ มสิ ตปิ ญั ญารลู้ ว่ งนกั ก็ใครไ่ ดม้ าอย่ดู ว้ ย จึง ทำอุบายเสีย เกียงอุยจงึ ยอมมาทำการอยูด่ ว้ ยขงเบ้ง ขงเบ้งก็ยกมาถึงเขากสิ าน พระเจา้ โจยอยกต็ ง้ั ให้โจจิ๋น ออก ตา้ นทานขงเบ้ง ฝ่ายโจจิ๋นสขู้ งเบง้ มิได้ ก็แตกหนมี า ฝ่ายพระเจา้ โจยอยเหน็ ดงั นั้น กม็ ริ จู้ ะหานายทพั มาส้ขู งเบ้ง จงฮวิ จงึ เสนอใหก้ ลบั แต่งตั้งสุมาอี้ เข้าส้ดู ว้ ยขงเบ้ง พระเจ้าโจยอยเหน็ ชอบด้วย กต็ ั้งใหส้ ุมาอี้เปน็ ขนุ นางอย่างเก่า แลว้ ใหไ้ ปบรรจบกบั พระเจา้ โจยอย ณ เมอื งเตยี งฮัน
๗๒ ฝ่ายขงเบง้ รวู้ า่ พระเจ้าโจยอยใหส้ มุ าอกี้ ลบั ตำแหน่งอยา่ งเกา่ ก็ตกใจนัก แลว้ วา่ สมุ าอี้จะมาตีปดิ ตน้ ทาง จงึ หาผู้ อาสาไปรกั ษาดา่ นเกเตง๋ มา้ เจก๊ กไ็ ดอ้ าสาแลทำทณั ฑ์บนไว้ แลว้ ยกไป ฝา่ ยมา้ เจก๊ เม่อื มาถึงก็เห็นประมาท ไปตง้ั ทพั สกัดบนยอดเนนิ เขา เม่อื สุมาอ้เี มือ่ ยกทพั มาถงึ เหน็ ดังนั้น ก็เข้าล้อมเนินเขา ปิดทางน้ำแลจุดไฟเผาเสยี ทหารม้า เจก๊ ก็แตกตน่ื เปน็ อลหม่าน ทหารสมุ าอก้ี เ็ ข้าลอ้ มอยู่ มา้ เจก๊ เหน็ ดงั น้ันกจ็ วนตวั หนหี กั ออกมา แลรักษาต้นทางเกเตง๋ ไว้มไิ ด้ ฝ่ายขงเบง้ ร้ดู งั นั้นก็ตกใจ ก็รบี เตรียมถอยทพั กลบั ฮันต๋ง เดนิ ทางไปถงึ เมืองเสเสีย ก็ให้หยดุ อยู่ แลทหารบอกว่า สมุ าอี้ยกทพั มาถึงแล้ว ทหารขงเบง้ กต็ กใจหน้าซีดเสียทกุ คน แลขงเบง้ เหน็ ว่าจวนตวั คับขันนัก ก็ให้เปิดประตเู มือง ท้ังส่ีด้าน แล้วมใิ หผ้ ้ใู ดส่งเสียง แล้วตัวขงเบ้งก็ขึ้นไปบนกำแพงเมอื ง เล่นดดี พิณสบายอยู่ สุมาอ้ีเห็นดังน้ันก็นึกสงสัย พิเคราะห์อยกู่ ็เหน็ วา่ ขงเบ้งแตง่ กลมีทหารซุ่มเปน็ มน่ั คง ก็ใหเ้ ร่งถอยทหารกลบั ฝา่ ยทหารท้ังปวงเห็นสุมาอ้ยี กทัพกลับไป ก็มีความยนิ ดี แลว้ ขงเบ้งก็ใหล้ า่ กลับฮนั ตง๋ ฝ่ายจูล่งซง่ึ ล่วงมาอยู่ ตำบลกิกก๊ ก็ฝ่ากลับออกมาไดอ้ ยา่ งมเิ ป็นอันตราย ครนั้ ขงเบง้ กลบั ถงึ ฮันต๋งก็ฝนื ใจ ใหป้ ระหารมา้ เจก๊ ตามอาญาแล ทณั ฑบ์ น แลขงเบง้ ก็ใหเ้ ตรยี มทหารพรกั พร้อมไว้ รอการตีลกเอี๋ยงอีกคราหนึ่ง
๗๓ เร่ืองยอ่ สามกก๊ : ตอนที่ ๖o จลู ่งตาย อยู่มาพระเจา้ เล่าเสี้ยนไดร้ บั หนังสอื จากซนุ กวน ให้ออกตีลกเอย๋ี ง พระเจ้าเล่าเสี้ยนเห็นชอบดว้ ย ก็ใหข้ งเบง้ ยกไปตี ลกเอี๋ยง แลขณะไปน้ันกร็ ้ขู ่าวว่าจลู ง่ ตายแล้ว ขงเบง้ ก็ร้องไห้รักเป็นอันมาก แลว้ วา่ ซ่ึงจลู ง่ ถึงแก่ความตายนี้ เหมอื น ด่ังแขนซ้ายพระเจ้าเล่าเส้ยี นขาด พระเจา้ เล่าเสี้ยนกร็ อ้ งไหร้ ัก แล้วให้แต่งการศพเป็นอย่างดี ฝ่ายขงเบง้ ก็ยกทพั มาทางตันฉอง พระเจา้ โจยอยกใ็ หโ้ จจ๋ินออกสูข้ งเบง้ อยมู่ าไมน่ านเสบียงหมด ขงเบง้ จงึ ยก ทพั กลบั ฮนั ตง๋ ฝ่ายเมอื งกังตงั๋ กท็ ำพิธีราชาพิเษก ยกซนุ กวนเปน็ กษตั ริย์ แล้วก็สง่ ไมตรไี ปทางเสฉวน ใหช้ ว่ ยรบ ลกเอย๋ี ง ตีสองทาง พระเจ้าเล่าเส้ียนรูด้ ังนนั้ ก็ให้ขงเบง้ ออกตีลกเอี๋ยงอกี คราหนึง่ พระเจา้ โจยอยรดู้ งั นนั้ ก็ต้งั ให้สมุ าอีเ้ ปน็ ใหญ่ คุมอาญาสิทธท์ งั้ ปวง ขงเบง้ กร็ ุกไล่เขา้ มา สมุ าอีก้ ็ตัง้ ค่ายสกัดอยู่ แลมิไดอ้ อกรบ ตัง้ มัน่ ให้ช้าอยู่ ขงเบง้ เห็นดงั นัน้ ก็คิดอบุ ายทำทเี ป็นถอยทหารกลบั สุมาอีก้ ม็ ิไดห้ ลงตามตี ขงเบง้ ก็ ใหถ้ อยทกุ สามรอ้ ยเสน้ เตยี วคบั เห็นดงั นนั้ ก็ขอออกตขี งเบง้ สมุ าอกี้ ใ็ ห้ไปแลยกทัพหนนุ ไปช่วย ถกู กลขงเบ้ง ทพั สุมาอก้ี แ็ ตก อยู่มาขงเบง้ ก็ป่วยหนัก ใหถ้ อยทัพกลบั เสฉวน คร้ันรกั ษาไม่นานก็หาย แลว้ ขงเบ้งก็ใหซ้ กั ซ้อม ทหารหัดปรือกนั อยู่ จะไปตเี มืองลกเอย๋ี งอกี คร้ังหนง่ึ
๗๔ ฝ่ายพระเจ้าโจยอยเหน็ ขงเบง้ ทำการกำเริบ กใ็ ห้โจจนิ๋ แลสมุ าอไี้ ปตีเสฉวน คร้ันเดินทางมาเกดิ ฝนตกห่าใหญ่ จงึ เลกิ ทัพกลับ ขงเบง้ เหน็ ได้ทีกย็ กทหารตามตี โจจน๋ิ ได้รบั ความอัปยศนัก ก็ตรอมใจตาย แลสุมาอ้กี ็ได้เข้ารบกบั ขงเบง้ เสยี ทียกทหารหนีถอยมา ขงเบ้งกล็ ่วงลึกเข้ามา ตัง้ ค่ายอยู่ ณ เขากสิ าน สมุ าอ้ีกค็ ิดอุบายปล่อยขา่ งลอื ไปยังเสฉวน วา่ ขงเบง้ คดิ ขบถ พระเจ้าเล่าเสี้ยนรดู้ ังนน้ั ก็สำคัญวา่ จรงิ เรียกขงเบง้ กลับ ขงเบ้งกถ็ อนใจใหญ่ว่า การทำมาถงึ เพียง น้ี จะทำกลบั ทำการสกั รอ้ ยครั้ง กม็ ไิ ดม้ าถงึ นี่ได้อกี ครัง้ แล้วกเ็ ลิกทพั กลับ แลว้ เข้าวา่ พระเจา้ เลา่ เสยี้ น พระเจ้าเลา่ เส้ียนก็วา่ ตัวน้นั ผิด หูเบา เชอ่ื ฟังแตค่ นชัว่ ครัน้ ขงเบ้งสบื สาวเอาเรอื่ งแล้ว ก็จัดทแกลว้ ทหาร จะไปตเี ตียงฮนั ขณะ นั้นพระเจ้าเลา่ เส้ียนเสวยราษฎร์ได้เกา้ ปี ฝา่ ยสุมาอร้ี ู้ดังน้นั กอ็ อกมาสกัดทพั ขงเบ้ง ใหเ้ ตยี วคบั เปน็ กองหนา้ ขงเบ้งก็ยกมาถึง ณ เขากสิ าน อยูม่ า ขงเบ้ง ได้ขา่ วว่า ซนุ กวนจะยกมามาตเี สฉวน ขงเบ้งรู้ดังนน้ั กต็ กใจ ถอยทัพกลบั เตียวคบั กต็ ามไป ต้องกลขงเบง้ ถงึ แก่ ความตาย เร่ืองย่อสามกก๊ : ตอนที่ ๖๑ ขงเบง้ ตาย ฝ่ายขงเบง้ ซอ่ งสมุ ทหารไดส้ ามปี กล็ าพระเจ้าเหยี้ นเตไ้ ปปราบวุยก๊กให้ราบคาบ แล้วก็ยกทหารมาเขากิสานอกี สุมาอ้ีกอ็ อกสกดั ทัพ ขงเบ้งกไ็ ด้แตง่ หนังสอื ชวนซุนกวนตกี ระหนาบ ซุนกวนก็ยกทพั หลวงมาเอง พระเจ้าโจยอยก็ ออกไป สกัดซนุ กวนที่เมืองหบั ปา๋ ครั้นรบกัน ทหารซุนกวนกส็ ู้มิไดจ้ งึ ยกทพั กลบั กังตงั๋ ฝ่ายขงเบ้งกร็ บกบั สุมาอย้ี ดื ยาวอยู่ สมุ าอก้ี ็ตัง้ มน่ั มิไดอ้ อกรบ ขงเบ้งกใ็ หท้ หารส่งผา้ ซับในผหู้ ญิง ไปยงั คา่ ยสุมาอี้ ทำทเี ปน็ เยาะเย้ย มใิ ชช่ าย ชาติทหาร สมุ าอ้เี หน็ ดังน้นั ก็โกรธแตอ่ ยู่ในใจ แล้วก็ถามถึงตัวขงเบ้งกบั ทหารผู้นั้น ทหารผู้นน้ั ก็วา่ ขงเบง้ นอนมไิ ด้ ปรกติ ตรวจกำชบั ดแู ลทหารอยเู่ สมอ การใหญ่น้อยกม็ ไิ ดผ้ ่อนผนั ให้ผใู้ ดทำ สมุ าอี้ไดย้ ินดงั นนั้ กว็ า่ เห็นขงเบ้งจะอายุ สนั้ เสียแล้ว แล้วกใ็ ห้บำเหนจ็ รางวลั แกท่ หารผ้นู น้ั ตามสมควร
๗๕ ครน้ั ขงเบง้ อยูใ่ นค่าย แลเห็นดาวประจำตัวเศรา้ หมองนกั ก็วา่ เหน็ ตัวจะตายเป็นมัน่ คง เกียงอยุ กว็ า่ ใหท้ ำพิธีต่อ อายุ ก็จะพอสืบไปไดบ้ ้าง ขงเบ้งเหน็ ด้วย ก็ให้จดั ทำพิธตี อ่ อายุ ครนั้ ทำพิธีอยู่หกคืน สุมาอ้กี ๊แลเห็นดาวอุปราชเมอื ง เสฉวน เศร้าหมองอยู่ กเ็ หน็ ได้ที ใหท้ หารไปร้องทา้ ทายถงึ คา่ ย อุยเอ๋ียนเหน็ ดงั นัน้ ก็เขา้ ไปขา้ งใน หวงั จะบอก ขงเบ้ง กส็ ะดดุ โคมตอ่ อายุน้ันดบั ไป ขงเบ้งเห็นดงั น้ันก็ตกใจ แลว้ ว่าคงจะเหน็ ไมพ่ ้นความตายเป็นมั่นคง ครนั้ ขงเบ้งก็ไดใ้ หเ้ อยี วหงี ทำหนุ่ รูปแทนตวั นง่ั เกวียนอยู่ ใหท้ หารทำตวั เป็นปรกติ แลว้ ก็สั่งเสยี ก่อนตาย ให้เจียว อว้ นเป็นมหาอปุ ราชแทนตน ให้เกียงอยุ ว่าราชการฝา่ ยทหาร ครนั้ สัง่ เสรจ็ แลว้ กต็ าย ขณะนน้ั พระเจ้าเล่าเสย้ี นเสวย ราษฎร์ได้สิบสองปี ฝา่ ยสมุ าอ้รี ู้ดังนัน้ กต็ ิดตามไป หวังจะตีทหารเสฉวน แลไปเหน็ หุ่นขงเบง้ กส็ ำคญั ว่าขงเบ้งยงั ไม่ ตาย แลเหน็ จะตอ้ งกลขงเบ้งเสียแล้ว ก็รีบใหย้ กทหารกลบั ฝ่ายอุยเอ๋ยี นรวู้ ่าขงเบง้ ตายแลว้ ก็คิดขบถ กไ็ ปต้งั อย่หู น้ากำแพงเมอื งฮนั ตง๋ ขงเบง้ ขณะก่อนตายนน้ั กไ็ ดฝ้ าก ความลบั ไวแ้ ก่ม้าต้าย ใหไ้ ปอย่เู ป็นไส้ศกึ ด้วยอยุ เอยี๋ น เมือ่ อยุ เอ๋ียนยกมาต้ังหนา้ กำแพงเมอื งแลว้ เอียวหงีกฉ็ ีก หนงั สือขงเบ้ง เปน็ ใจความวา่ ให้ลวงอยุ เอี๋ยนมีใจกำเริบ ให้ร้องข้ึนวา่ ใครอาจสามารถฆ่ากูได้ เอยี งหงีกท็ า้ ใหอ้ ยุ เอย๋ี นทำตาม แลขณะอุยเอย๋ี นแหงนหน้าจะร้องข้นึ ม้าตา้ ยก็เข้ามาขา้ งหลัง ใชก้ ระบ่ฟี ันถกู ศรีษะอยุ เอีย๋ น ขาดออกจาก กาย เอยี งหงี เกยี งอุยกม็ คี วามยินดี แล้วให้เอาศพขงเบง้ ไปฝังไว้ ณ เขาเตงกุนสัน ฝ่ายพระเจา้ โจยอยกต็ ง้ั ใหส้ ุมาอเี้ ป็นมหาอุปราช แลอย่มู าไมน่ านกส็ ้นิ พระชมน์ ขณะน้ันพระเจ้าโจยอยครอง ราชย์ได้สบิ สามปี สุมาอกี้ ใ็ หโ้ จฮองสบื ราชสมบตั ติ อ่ มา ฝ่ายเกยี งอุยกม็ าตวี ยุ กก๊ อยเู่ นืองๆ อยู่มาพระเจ้าโจฮองเสวย ราษฎร์ไดส้ ิบสามปี สมุ าอ้ีกป็ ่วยตาย พระเจ้าโจฮองกต็ ้ังใหส้ ุมาสู สุมาเจียวผู้บตุ รสมุ าอี้ คมุ อำนาจบ้านเมืองแล ทหารท้ังปวง
๗๖ เร่อื งยอ่ สามก๊ก : ตอนที่ ๖๒ สมุ าเจียวตเี มอื งเสฉวน ขณะนั้นลกซนุ แลจกู ดั กน๋ิ ผู้มสี ตปิ ญั ญาเมืองกงั ต๋ังกต็ ายแล้ว อยู่มาพระเจ้าซุนกวน เสวยราษฎรไ์ ด้ยี่สิบส่ปี ี ก็ ประชวรหนักถงึ แกค่ วามตาย จกู ดั เก๊กแลขนุ นางท้งั ปวงกต็ ้ังใหซ้ นุ เหลียง เสวยราษฎรแ์ ทน ฝ่ายสุมาสแู ลสมุ าเจียว ขุนนางผูใ้ หญผ่ ้นู ้อยกอ็ ยูใ่ นบังคบั บญั ชาสิ้น แลทำการกำเริบ พระเจ้าโจฮองกค็ ดิ ทำการ กำจัดเสยี สุมาสแู จ้งดงั นน้ั กโ็ กรธนัก ถอดพระเจา้ โจฮองออกจากราชสมบตั ิ ก็ใหโ้ จมอ หลานพระเจ้าโจผี ครอง ราษฎร์แทน พระเจ้าโจมอก็แต่งตงั้ ให้สุมาสูเป็นมหาอุปราช อย่มู าพระเจ้าโจมอเสวยราษฎร์ได้สองปีเศษ สุมาสูกถ็ ึงแกค่ วามตาย สุมาเจียวก็ได้ เปน็ มหาอุปราชแทน ฝา่ ย เกยี งอุยเห็ราชการเมืองวุยกก๊ แปรปรวนอยู่ กเ็ ขา้ ยกทหารเข้ารบอยูเ่ นอื งๆ แตม่ สิ ำเรจ็ ฝ่ายเมอื งกงั ตงั๋ หมดส้ินยคุ พระเจา้ ซนุ เหลียง กไ็ ด้ซุนฮวิ ปกครองตอ่ มา เมอื งวุยก๊ก กไ็ ด้โจฮวนสืบราชสมบตั ติ ่อ จากโจมอ ฝา่ ยพระเจ้าเลา่ เสย้ี น ซึง่ อยู่แดนเสฉวนนนั้ ก็มิไดเ้ อาใจใสร่ าชการ เสพย์สรุ าทกุ วนั มิได้ขาด เช่อื ฟังแต่ ถอ้ ยคำฮยุ โฮขันที ฝา่ ยเกียงอยุ ก็ได้ตวี ยุ ก๊ก อยู่หลายครั้ง อยมู่ าฮุยโฮก็ไดย้ ุยงพระเจ้าเล่าเสย้ี น ใหเ้ รียกเกยี งอยุ กลับ ด้วยตดิ สินบนเงียมอขู นุ นางในเมืองเสฉวน พระเจ้าเล่าเส้ียนก็ให้เรยี กเกียงอยุ กลับ เกียงอุยรู้ดงั น้นั กน็ อ้ ยใจ แลว้ ยก ทหารลาออกมาทำไร่นา ฝกึ ทหารอยู่ทตี่ ำบลหลงเส ฝา่ ยสมุ าเจียวเหน็ ราชการเมอื งเสฉวนอดิ โรย แลเห็นจะเสอ่ื มสลายแล้วกใ็ ห้ เตงงาย จงโฮย ออกตเี สฉวนใหไ้ ด้ พระเจ้าเล่าเสี้ยนก็มิไดส้ นใจออกวา่ ราชการ แลมิได้ปอ้ งกันบ้านเมอื ง เตงงายก็ได้แยกไปตีทางอิมเปง๋ แลทางน้นั เดนิ ลำบาก กนั ดารแสนเข็ญนัก ฝ่ายเสฉวนแลเหน็ เสน้ ทางอมิ เปง๋ กันดาร มิคดิ ว่าจะมีทหารยกมาได้ จงึ ป้องกัน
๗๗ หละหลวม เตงงายกย็ กทหารมาแต่น้อยผา่ นมาได้ จะเข้าเมืองเสฉวน ฝา่ ยพระเจา้ เลา่ เส้ยี นเห็นจวนตัว กม็ ิคิดอา่ นปอ้ งกนั ยอมอ่อนนอ้ มออกไปคำนบั มอบเมอื งเสฉวนให้แก่เตงงาย ฝ่ายเกียงอุยรดู้ ังน้ันก็ตกใจ แลว้ แสรง้ ยอมเข้าไปอยู่ดว้ ยจงโฮย แลว้ ยใุ ห้คิดขบถ ก็ถกู ทหารกลุ้มฆ่าตายท้งั จงโฮย แลเกียงอยุ สมุ าเจยี วจงึ ได้เสฉวนแตน่ น้ั มา เรอื่ งย่อสามกก๊ : ตอนท่ี ๖๓ สุมาเอ๋ียนสถาปนาราชวงศจ์ ้นิ ฝา่ ยพระเจา้ โจฮวนก็ได้แต่งต้ัง สุมาเจยี วเป็นจนี ออ๋ ง อยู่มาไม่นานสุมาเจยี วก็ตาย สุมาเอย๋ี นผบู้ ตุ ร ก็ไดเ้ ปน็ ทจ่ี นี อ๋องแทนบิดา อยู่มาสมุ าเอ๋ยี นก็ถอดพระเจ้าโจฮวน ออกเสียจากราชสมบัติ ต้งั ตนเปน็ พระเจา้ จนี ออ๋ ง แต่นน้ั กส็ ิน้ สุดราชวงศ์วุย่ แลว้ สุมาเอีย๋ นก็เตรียมทแกล้วทหารทงั้ ปวงจะยกไปตีกังตัง๋ ฝา่ ยพระเจ้าซนุ ฮวิ แจง้ ดังน้นั ก็ทรงประชวรหนักถึงแกค่ วามตาย ขุนนางท้งั ปวงก็ต้งั ให้ซนุ โฮสืบราชสมบตั ติ ่อ มา ฝา่ ยพระเจา้ ซุนโฮคร้ันสบื ราชสมบตั ิเสียแล้ว กก็ ำเริบทำหยาบชา้ ผิดประเพณมี าแต่กอ่ น ฝ่ายพระเจ้าสมุ าเอี๋ยน เห็นเมืองกังตั๋งจะโรยรา ก็ให้ยกทหารไปตกี งั ตั๋ง ฝ่ายพระเจ้าฮุยโฮเหน็ ข้าศกึ ยกเขา้ มาจวนตวั ก็ออกมายกเมอื งกังตัง๋ ใหแ้ กพ่ ระเจ้าสมุ าอย๋ี น แตน่ ั้นม พระเจา้ สุมาเอย๋ี นกไ็ ดร้ วมแผ่นดินสามกก๊ กลบั มาอยเู่ ปน็ หนึ่งเดียวอีกคร้งั หน่งึ แลว้ สถาปนาราชวงศจ์ ิ้นสบื ต่อมา
Search
