กระต่ายกับเต่า

ณ ป่ าใหญ่แหง่ หนึ่ง มีกระต่ายตวั หน่ึงมนั่ ใจในความเร็วของฝีเท้าตวั เองมาก และมกั พดู โม้โอ้อวดวา่ ไม่มีใครเทยี บเทยี มได้ จนวนั หน่ึง เจ้ากระตา่ ยได้พบกบั เตา่ ที่ กาลงั เดินต้วมเตยี ้ มผา่ นมา เมอ่ื เห็นดงั นนั้ เจ้ากระตา่ ยกห็ วั เราะเยาะและพดู ล้อเลยี น ว่า \"น่เี จ้าเตา่ มวั แต่เดนิ อดื อาดอยา่ งนี ้แล้วเม่อื ไรจะถงึ บ้านกนั ล่ะเน่ยี ต่อให้เจ้าเดิน นาหน้าไปกอ่ นครึ่งวนั ข้ายงั ตามเจ้าทนั เลย\" เจ้าเต่าได้ยินดงั นนั้ กเ็ กดิ อาการไมพ่ อใจ เลยพดู ตอบกลบั ไปว่า \"ถึงข้าจะเดินช้า แตข่ ้าก็กลบั ถึงบ้านทกุ วนั ถ้าอยา่ งงนั้ เรามาลองว่งิ แข่งกนั มยั้ ล่ะ แล้วข้าจะเอาชนะเจ้า ให้ด\"ู กระตา่ ยเห็นว่าเจ้าเต่าท้าแข่งอย่างนนั้ กต็ อบตกลง พร้อมกบั พดู ไปอย่างขา ๆ วา่ \"ฮา่ ฮา่ ฮ่า โถ... เจ้าเต่า เชอ่ื งช้าอย่างเจ้านะ่ เหรอ จะมาชนะกระตา่ ยท่ีรวดเร็วอยา่ งข้า ได้ ไม่มที างหรอก\"

เม่อื ถึงวนั แขง่ ขนั เจ้ากระตา่ ยได้วง่ิ ออกจากจดุ เริ่มต้นไปด้วยความเร็วเต็มฝีเท้า แซงหน้าเจ้าเต่าไปไกล และเมอ่ื หนั หลงั กลบั ไปดกู ็ไม่เหน็ แม้แตเ่ งาของเจ้าเต่า เลยคดิ วา่ คงอีกนานกว่าเจ้าเตา่ จะเดนิ มาถึง จงึ นกึ ในใจว่า \"งัน้ ข้าของบี เอาแรงสกั หนอ่ ย ดกี วา่ ยงั ไงกช็ นะอยแู่ ล้ว\" แล้วไมน่ านเจ้ากระตา่ ยก็เผลอหลบั ไป

ส่วนเจ้าเต่าก็ยงั คงเดนิ ต้วมเตยี ้ ม ๆ อย่างไม่เหนด็ เหน่อื ยยอ่ ท้อ เดนิ มาเรื่อย ๆ จนเกอื บจะถึงเส้นชยั ด้านกระตา่ ยที่นอนอยแู่ ถวนนั้ ก็สะด้งุ ต่นื ขนึ ้ เห็นรอยเท้าเต่าที่ พนื ้ ก็รีบว่ิงตามไป แตก่ ไ็ มท่ นั เสียแล้ว เพราะเม่ือเจ้ากระต่ายว่ิงมาถึงเส้นชยั กพ็ บวา่ เจ้าเต่าทตี่ วั เองเคยสบประมาทไว้นนั้ ได้เดนิ เข้าเส้นชยั เป็นผ้ชู นะในการแขง่ ขนั ครััง้ นี ้ เหตกุ ารณ์นที ้ าให้เจ้ากระตา่ ยรู้สกึ เสยี ใจมากท่ีต้องมาพ่ายแพ้ให้กบั เจ้าเต่า เพียง เพราะความประมาทของตวั เองนน่ั เอง...

หากเราใช้ชีวติ อย่างประมาทกอ็ าจเป็นหนทางทน่ี ามาสคู่ วามพา่ ยแพ้ได้ ดงั เชน่ เจ้ากระต่ายตวั นที ้ ป่ี ระมาทเลนิ เลอ่ คดิ ว่าตวั เองว่ิงได้เร็วกวา่ จึงชะลา่ ใจ ไมค่ ดิ ที่จะ พยายามหรือวิง่ แข่งให้สาเร็จ จนสดุ ท้ายกโ็ ดนเจ้าเต่าว่งิ แซงเข้าเส้นชยั ไปในทส่ี ดุ เช่นเดยี วกนั กบั การเรียน หากเดก็ ๆ หลงคดิ ว่าตวั เองเกง่ แล้ว จงึ ไมข่ ยนั ตงั้ ใจอ่าน หนงั สอื เพ่ือนทเ่ี ขามีความขยนั และมคี วามพยายามมากกว่า กอ็ าจมีผลการเรียนที่ ดกี ว่าเราได้ ส่วนกรณีของเจ้าเตา่ นนั้ ต้องใช้ความเพยี รพยายามอย่างมากจงึ จะประสบ ความสาเร็จ ถึงแม้ว่าเขาจะเดนิ ช้า แต่กไ็ มท่ ้อถอย และยงั คงก้าวเดนิ ตอ่ ไป แม้ต้อง เหน็ดเหน่อื ยหรือใช้เวลานานแค่ไหน แต่สดุ ท้ายเขากส็ ามารถเดนิ เข้าเส้นชยั ได้สาเร็จ ซึง่ หากเด็ก ๆ อยากประสบความสาเร็จในชีวิต กค็ วรขยนั หมนั่ เพยี ร ตงั้ ใจเรียน มี ความอดทนและไม่ยอ่ ท้อต่ออปุ สรรค ดงั ข้อคดิ ท่ีวา่ ความพยายามอยทู่ ่ไี หน ความสาเร็จอย่ทู น่ี นั่ คะ่