สุมด นิทานปัญญายุทธ์ เรื่องพระราชากับหมึกที่ไม่เลอะเลือน

เฉินก้ยุ เซเ ยเซง บณั ฑิตหน่มุ พระราชา

มีพระราชาองคห์ นงึ่ มพี ระประสงค์ทีจ่ ะสรา้ งน้าหมึกทีก่ นั น้าท่ีเม่อื เขยี นลงบน กระดาษแลว้ หากถกู น้าจะไมล่ ะลายหรอื เลอะเลอื นเพอ่ื น้ามาเขียนสาส์นทีใ่ ช้ในการ ศกึ สงคราม เนื่องจากมักมปี ญั หาวา่ เม่ือสาส์นโดนน้าโดนฝนมกั จะท้าให้ใจความ ขาดหายหรืออา่ นไม่ร้เู รื่องอยู่เปน็ ประจา้ พระองคพ์ ยายามใหเ้ หลา่ บัณฑติ ในราช สา้ นกั ชว่ ยกนั คิดคน้ คว้าอยู่นานหลายวธิ สี ินเปลืองทุนทรัพย์เปน็ อันมากแต่กไ็ ม่ สามารถสร้างนา้ หมึกที่กนั น้าอย่างทห่ี วังไดส้ ้าเร็จเสียที

พระราชา : ไหนเจ้าลองเอาไปจุ่มน้าดสู วิ ่าหมกึ จะเลอะเลอื นรไึ ม่ บณั ฑติ : หมกึ ยังคงละลายนา้ อยู่เชน่ เคยพะยะคะ

พระราชา : “เมอื่ หมึกโดนนา้ หมึกท่เี ขียนก็จะละลายตัวหนงั สือก็จะเลอะเลอื นไปขา่ วสารท่ีได้รบั ก็ขาดๆหายๆทา้ ใหก้ ารสือ่ สารผดิ พาดเปน็ อย่างมาก ในใต้ลา้ นจี ะมผี ใู้ ดท่ีสามารถคิดคน้ หมกึ ท่ไี มล่ ะลายนา้ ได้ไหมหนอ” บัณฑิตหนุ่มไดเ้ ห็นพระราชาทรงกลดั กมุ พระทยั จึงเสนอความคดิ ขนึ มาว่า บัณฑติ : กระหมอ่ มไดย้ ินมาวา่ มนี ักพรตปริศนาผหู้ นง่ึ แหง่ เขาปญั ญายุทธ์ผู้มปี ญั ญาสูงส่งสามารถแก้ไข ปัญหาได้ทุกเรอื่ งอาจจะสามารถช่วยเหล่อื เรากไ็ ดน้ ะพะยะคะ

พระราชา : นักพรตผ้นู นั คอื ใครงันหรือ บณั ฑติ : นกั พรตผนู้ นั มนี ามวา่ เฉนิ กุ้ยเ ยี ง พะยะคะ พระราชา : ถ้าอย่างนนั เจ้าจงไปเชญิ นกั พรตผู้นันมาพบเราทีว่ งั หลวงโดนพรร บณั ฑิต :“รับดว้ ยกลา้ ว”บัณฑิตหนุ่มรบั ค้าสง่ั แลว้ รบี ออกเดนิ ทางไปทนั ที

วันตอ่ มา เฉินกุ้ยเ ยี ง กไ็ ด้เดินทางมายังวงั หลวง เฉินกยุ้ เ ยี ง : คารวะฝา่ บาททรงเรียกกระหมอ่ มมาเข้าเฝ่ามีพระประสงคอ์ ันใดอย่างงันหรอื พระราชา : ขา้ ตอ้ งการคิดหาวธิ กี ารสร้างหมึกทโ่ี ดนน้าแลว้ ไม่เลอะเลอื นยงั ไม่มผี ใู้ ดในราชส้านักนคี ิด ออกสักคนเดยี วทา่ นนักพรตพอจะชว่ ยเหลอื ไดห้ รือไม่

เฉนิ กยุ้ เ ยี ง : เรือ่ งง่ายๆแค่นเี องหรือ พระราชา : ท่านนักพรตสามารถทา้ ได้อย่างงันหรือ เฉินกยุ้ เ ยี ง : หม่อมฉนั เขา้ ใจถูกหรือไม่วา่ แท้จรงิ แล้วฝ่าบาทมไิ ดท้ รงต้องการหมกึ ท่กี นั นา้ เลย หากแตท่ รงตอ้ งการสาส์นทเ่ี ปยี กน้าแลว้ ข้อความไม่เลอะเลือนตา่ งหากถกู ต้องหรอื ไม่

พระราชา : ทา่ นนักพรตเข้าใจได้ถกู แลว้ เฉนิ กยุ้ เ ยี ง : ถ้าอย่างงันทา้ ไมไมใ่ ช้ดนิ สอเขียนแทนเลา้ พระราชาไดฟ้ งั คา้ กลา่ วของเฉนิ กุ้ยเ ียงกท็ รงนึกออกทนั ที ไดไ้ ปให้บณั ฑิตไปเอาดินสอมาเขียนสาส์น แลว้ เอาไปจุ่มนา้ ทันทแี ล้วปรากฎว่าสาส์นที่เขียนไม่เลอะเลือนอย่างทต่ี อ้ งการจรงิ ๆ

บัณฑิต : สา้ เร็จแล้วใชง้ านได้จริงพะยะคะ พระราชา : เร่อื งนมี นั ง่ายจริงๆอยา่ งทนี่ ักพรตบอกแตท่ แี รกเราเองกห็ ลงลงทุนลงแรงหาวธิ กี ารสาร พัตรทงั ทแ่ี ท้จริงแลว้ คา้ ตอบกลับอยแู่ คป่ ลายจมูกและงา่ ยดงั พลกิ ฝ่ามอื เหตุใดคนในราชสา้ นักตา่ ง พากันคิดแต่กค็ ดิ ไมอ่ อกกลบั มองข้ามสง่ิ ทีง่ า่ ยและใกล้ตวั เชน่ นไี ปได้

เฉินกุ้ยเ ยี ง : มนั เปน็ เพราะวา่ พวกทา่ นเฝา้ แตม่ องโลกในกรอบความคิดไวก้ ่อนทา้ ให้ตอน แก้ปญั หาจึงคดิ แต่เฉพาะในกรอบนันจึงไม่ได้สนใจวิธกี ารท่อี ย่นู อกกรอบดงั ในเหตกุ าร์ณนี พระราชา : ขา้ เขา้ ใจเร่ืองทกุ อย่างแลว้ ขา้ ขอขอบคุณท่ที า่ นนกั พรตเฉินช่วยใหป้ ัญญาแก่ขา้

ขอ้ คิดจากนทิ าน การแก้ปัญหาไมจ่ า้ เป็นต้องท้าตามกรอบหรือไม่ จา้ เปน็ ต้องทา้ ตามแบบเสมอไป ลองมองใหก้ วา้ งขึนและแตกต่างดวู ิธนี ันอาจจะชว่ ย เราแกป้ ัญหาได้

FB : I’amSo Sad’Man