คุณค่าด้านวรรณศิลป์และสังคม ราชพันธบริรักษ์

คุณค่าดา้ นวรรณศลิ ป์ และดา้ นสังคม ราชพนั ธบรริ ักษ์ หรือ ขัตตยิ พันธรกั ษ์ รายวิชาภาษาไทย ๖ (ท๓๓๑๐๒) ช้ันมัธยมศกึ ษาปีท่ี ๖ ครูเกศรินทร์ หาญดารงค์รกั ษ์ ครูดวงหทยั ชวลติ เลขา

จุดประสงค์การเรียนรู้ ๑. นักเรยี นอธบิ ายหลกั การวเิ คราะหว์ ิจารณ์ สงั เคราะห์ ประเมนิ คา่ แนวคดิ คุณคา่ ดา้ นสงั คม และดา้ นวรรณศิลป์ จากเรือ่ งทีอ่ า่ นไดอ้ ย่างมีเหตุผล ๒. นกั เรยี นวเิ คราะห์ สังเคราะห์ คุณค่าดา้ นสงั คมและด้านวรรณศิลป์ที่ปรากฏ ในเรื่อง ราชพันธบรริ ักษไ์ ด้ ๓. นักเรยี นบอกแนวทางการนาข้อคิดทีไ่ ดไ้ ปประยกุ ตใ์ ชใ้ นชีวติ จริง

คณุ คา่ ด้านวรรณศิลป์ อุปมา อปุ ลกั ษณ์ อติพจน์

อปุ มา ดจุ เหล่าพละนา- วะเหวว่ า้ กะปิตัน เปรียบตวั เหมอื นอยา่ งม้า ที่เป็นพาหนะยาน นายท้ายฉงนงัน ทศิ ทางก็คลางแคลง ผกู เคร่ืองบงั เหียนอาน ประจาหนา้ พลับพลาชยั

ตะปูดอกใหญ่ตรึ้ง บาทา อยูเ่ ฮย จงึ บ อาจลีลา คลอ่ งได้ เชิญผู้ทเ่ี มตตา แก่สตั ว์ ปวงแฮ ชกั ตะปูนี้ให้ ส่งข้าอัญขยม ถูกตะปูดอกใหญ่ (ภาระหนา้ ที่) ท่ตี รึงพระบาทอยทู่ าใหเ้ ดินไม่สะดวก

ประสาแต่อย่ใู กล้ ทั้งร้ใู ชว่ ่าหนักหนา เลือดเนื้อผเิ จือยา ให้หายไดจ้ ะชงิ ถวาย

เจบ็ นานนึกหน่ายนิตย์ มะนะเร่อื งบารุงกาย สว่ นจติ บมสี บาย ศิระกลุ้มอุราตรงึ แม้หายกพ็ ลนั ยาก จะลาบากฤทัยพงึ ตรแิ ตจ่ ะถูกรงึ อุระรดั และอตั รา บทประพนั ธ์ข้างตน้ ใช้ถ้อยคาทีแ่ สดงถึงความกลัดกลมุ้ เศรา้ ลาบากใจ และวิตกกังวลย่ิงนัก ผปู้ ระพันธ์ยังเล่นคาสัมผสั พยญั ชนะ และเสยี งพยัญชนะท่ีอ่านแล้ว ได้ความไพเราะมคี วามหมายลึกซ้ึง

ชีวิตมนุษยน์ ี้ เปลยี่ นแปลง จริงนอ ทกุ ขแ์ ละสุขพลกิ แพลง มากคร้งั โบราณทา่ นจึงแสดง เปน็ เยย่ี งอยา่ งนา ชั่วนับเจด็ ทีท้งั เจ็ดข้างฝ่ายดี

คณุ คา่ ดา้ นสงั คมและวัฒนธรรม

คุณค่าดา้ นสังคมและวัฒนธรรม ฉนั ไปปะเด็กหา้ หกคน โกนเกศนงุ่ ขาวยล เคลิบเคล้มิ ถามเขาว่าเป็นคน เชิญเครอื่ ง ไปท่ีหอศพเร้ิม รกิ เรา้ เหงาใจ

คณุ คา่ ด้านสังคมและวัฒนธรรม อันพระประชวรครง้ั น้แี ท้ท้งั ไผทสยาม เหล่าข้าพระบาทความ วิตกพน้ จะอุปมา ประสาแตอ่ ย่ใู กล้ ทงั้ รู้ใชว่ ่าหนกั หนา เลอื ดเนื้อผเิ จือยา ใหห้ ายไดจ้ ะชิงถวาย

สะทอ้ นเหตุการณ์ทางประวตั ิศาสตร์ แมห้ ายกพ็ ลันยาก จะลาบากฤทยั พึง ตริแตจ่ ะถูกรึง อุระรัดและอัตรา บ ตริปอ้ งอยุธยา กลัวเป็นทวริ าช บ ละเว้น ฤ ว่างวาย เสยี เมอื งจงึ นนิ ทา วิกฤกตการณ์ ร.ศ ๑๑๒ เปน็ เหตุการณส์ าคญั ที่ทาให้ประเทศไทยเสียดินแดน ในเขมรและลาวไป ซ่งึ พระราชนิพนธใ์ นพระบามสมเด็จพระจุลจอมเกลา้ เจ้าอยูห่ วั ได้บรรยายความรสู้ กึ เป็นทุกข์พระราชหฤทัย

การรบั วฒั นธรรมทางภาษาต่างประเทศ ดจุ เหลา่ พละนา- วะเหวว่ า้ กะปติ ัน นายทา้ ยฉงนงนั ทิศทางก็คลางแคลง บทประพนั ธน์ ้ี จะเหน็ วา่ เราได้รบั วัฒนธรรมภาษาของตะวันตกเข้ามาใชใ้ นภาษาของเรา ตัวอยา่ งคาวา่ กะปิตัน มาจากคาวา่ “กปั ตัน” ในภาษาอังกฤษ

คา่ นยิ ม