หมีขาวกับสุนัขจิ้งจอก

นทิ านอสี ป

กาลคร้ังหนึ่งนานมาแล้ว… ในช่วงฤดูหนาว อากาศเย็นมีหมอกลงหนามาก เจ้าหมีขาวกาลัง ยุ่ง ๆ อยู่กับการเก็บอาหารเพื่อไว้กินในวันหน้า เพราะถ้าหิมะตกหนักจะย่ิงลาบากกว่าน้ีมาก หิมะจะปกคลุม จนไม่สามารถมองเห็น หรือว่า ออกเดนิ ทางได้

หมิ ะเริ่มตกหนักขนึ้ ทุกวนั หมีขาวกไ็ ม่ออกไป ไหนจะอยู่แต่ท่ีพักเท่านั้น สุนัขจิ้งจอกผ่านมามัน ทนกับความหนาวไม่ไหว ขอหลบอาศัยสักวัน เพอ่ื รอใหห้ ิมะหยุดตก

หมีขาวอนุญาตให้อยู่ได้แต่แค่วันเดียวเท่านั้น เพราะถ้าปล่อยให้เดินทางต่อ คงหาว่าไม่มีน้าใจ แต่ทว่าที่พักค่อยข้างคับแคบ และกลัวเสบ่ียง อาหารจะหมดลง พอวันรุ่งข้ึน เจ้าหมีขาวบอกให้ สุนัขจ้ิงจอกรีบออกเดินทาง ช่วงเช้าหิมะตกไม่ แรงสามารถเดินทางต่อได้ แต่ก่อนไป หมีขาวได้ ใหอ้ าหารตดิ ตวั ไปดว้ ยม้อื หนง่ึ

แต่เจ้าสุนัขจ้ิงจอกเจ้าเล่ห์ แกล้งทาเป็นป่วย ไม่อยากเดินทาง เพราะรู้ดีว่า ถ้าเดินทางต่อคง ต้องลาบากและต้องทนกับความหนาวไม่ไหวแน่ “ท่านหมีผู้ใจดีโปรดเมตตาต่อข้าด้วย ขา้ ไม่สบาย ไม่มีแรงเดินทางต่อได้ ช่วยข้าอีกสักคร้ังให้ข้าได้ อยู่ต่อ อีกสักพัก ถ้าข้าหายจะรีบเดินทางต่อ ทันที” สนุ ขั จงิ้ จอกกล่าว

หมีขาวเห็นเช่นน้ันก็ตกลงให้อยู่ต่อ แต่ผ่าน ไปหลายวันเจ้าจิ้งจอกก็ยังป่วยอยู่ไมช่ ่วยงานแถม ยัง มาน่ังนอนกินอย่างสบาย เพราะอาหารที่หา มากว่าจะได้มาต้องเดินทางออกไปหาอย่าง ลาบากและตอ้ งทนกับความหนาว หมีขาวเอย่ ข้ึน ว่า “ท่านน่ีก็หลายวันแล้วควรจะออกเดินทางได้ แล้ว อาการของท่านก็ดีข้นึ มากแลว้ ”

#$$%@ #^&%*$ %%## #$$$## $ หมีขาวหมดความอดทน จึงกล่าวต่อว่า “ช่วงฤดูร้อนท่ีผ่านมาท่านมัวทาอะไรอยู่ ไม่รู้จัก เตรียมอาหารและทพ่ี กั ไว้ ” สว่ นสุนขั จิ้งจอกตอบ ว่า ” ก็ข้ามัวแต่ท่องเท่ียวจนเพลินนึกว่าคงอีก นานกว่าจะถึงฤดูหนาว แต่น่ีไม่ทันไรหิมะก็ตกลง มาแลว้ ”

หมีขาวนึกในใจว่า… ในเมื่อเจ้ากินอาหาร ของข้าไปจนหมด ข้าต้องเหนื่อยและลาบากมาก แค่ไหนกว่าจะได้อาหารมา เจ้าคงไม่รู้หรอก แต่ ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่า จะหาอาหารที่ง่ายและไม่ เหน่ือยได้จากไหน อาหารมื้อต่อไปของข้าคือตัว ของเจา้ พูดจบหมีขาวก็จดั การกับจิง้ จอก

นิทานเร่ืองนสี้ อนให้ร้วู ่า จงเตรียมพร้อม วางแผนล่วงหน้า และไม่ ประมาทในการดาเนินชีวติ