นิทานสอนใจ เรื่อง กิ่งไม้กายสิทธิิ์

กงิ่ ไมก้ ายสทิ ธิ ์ (นิทานเวทยม์ นต)์ (KARN.TV)เรอื่ ง : นาบญุ นามเป็ นบญุ ภาพ : เบ็ญจมาศ คาบญุ มี นอ้ งเอ๋อเป็ นเด็กผหู้ ญงิ ตวั เล็ก ๆทมี่ นี ิสยั ซกุ ซนจนทาใหค้ ณุ แม่ตอ้ งปวดหวั อยู่บอ่ ย ๆ วนั หนึ่ง ตอนทคี่ ณุ แม่ไม่อยู่บา้ นนอ้ งเอ๋อแอบฝื นคาสง่ั ของคณุ แม่ดว้ ยการมุดรวั้ ออกไปเทยี่ วในทงุ่ หญา้ ทคี่ ณุ แม่เตอื นนักเตอื นหนาวา่ อย่าเขา้ ไปเลน่

นอ้ งเอ๋อชอบทาอะไรแบบนีเ้ สมอ ขอใหไ้ ดด้ อื้ สกั หน่อยถา้ คณุ แม่จบั ไม่ไดไ้ ลไ่ ม่ทนั มนั ก็เป็ นเรอื่ งทสี่ นุกและน่าตนื่ เตน้ มใิ ชห่ รอื ? ในขณะทนี่ อ้ งเอ๋อกาลงั เดนิ เลน่ อย่นู ั้น จู่ ๆเธอก็เหลอื บไปเห็นกงิ่ ไมร้ ปู รา่ งแปลกๆ วางอย่บู นหนิ กอ้ นใหญ่โดยมเี ศษหนังผนื เล็ก ๆ วางอยตู่ ดิ ๆ กนั เมอื่ นอ้ งเอ๋อเดนิ เขา้ ไปดแู ละอ่านขอ้ ความบนแผ่นหนังเธอก็พบความลบั ทวี่ เิ ศษสดุเพราะกงิ่ ไมท้ เี่ ธอเห็นมนั เป็ นคทากายสทิ ธิ ์ทสี่ ามารถเนรมติ ใหเ้ กดิ อะไรก็ไดต้ ามใจปรารถนา

นอ้ งเอ๋อ ดใี จและรบี นาคทากลบั บา้ น เธอคดิ เรอื่ งสนุก ๆเอาไวม้ ากมาย และทนั ทที เี่ ธอเขา้ ไปในหอ้ งครวั ของคณุ แม่ นอ้ งเอ๋อก็เรมิ่ ใชค้ ทาเสกใหฝ้ ูงปลาทองลอยขนึ้ มาจากอา่ งนา้แลว้ เนรมติ ใหพ้ วกมนั สามารถวา่ ยเวยี นไปในอากาศไดด้ ว้ ยอานาจทแี่ สนอศั จรรย ์ จากน้ัน เธอก็รา่ ยมนตรใ์ หห้ มอ้ กระทะ ตะหลวิพรอ้ มกบั เหลา่ เครอื่ งครวั ทง้ั หลายลกุ ขนึ้ มาเตน้ ระบากนั จนเกดิ เสยี งดงั สน่ัน หวน่ั ไหวไปหมดเด็กนอ้ ยเจา้ ของกงิ่ ไมก้ ายสทิ ธมิ ์ องสงิ่ ทเี่ กดิ ขนึ้ อย่างมคี วามสขุเธอวา่ คาถาตอ่ ไปโดยบงั คบั ใหก้ ระป๋ องแป้ งลอยขนึ้ ไปบนฟ้ า

แลว้ ใหม้ นั หมุนควา้ งพรอ้ ม ๆกบั โรยผงแป้ งลงมาราวกบั เป็ นชว่ งเวลาทหี่ มิ ะตกนอ้ งหมากบั เจา้ เหมยี ว ลนื่ ไถลบนพนื้ หอ้ งจนมอมแมมไปตาม ๆ กนันอ้ งเอ๋อสนุกกบั การใชค้ ทาวเิ ศษในการทาเรอื่ งซกุ ซนจนบา้ นย่งุ เหยงิ ชนิดที่ คณุ แม่ตอ้ งโกรธจนควนั ออกหแู น่ ๆ แตน่ อ้ งเอ๋อไม่กลวั หรอก เพราะเธอรวู ้ า่เธอสามารถใชค้ ทาวเิ ศษเสกใหท้ กุ อยา่ งกลบั คนื สสู่ ภาพเดมิ กอ่ นทคี่ ณุ แม่จะกลบัมาไดอ้ ย่างงา่ ยดาย โดยไม่มอี ะไรน่าเป็ นห่วง



นอ้ งเอ๋อสนุกกบั การใชเ้ วทมนตรจ์ นเผลอหลบั ไปดว้ ยความเหนื่อยออ่ นเมอื่ นอ้ งเอ๋อนอนหลบั ไปไดส้ กั พกัใครบางคนทแี่ อบมองนอ้ งเอ๋อจากนอกหนา้ ตา่ งก็เปิดประตบู า้ นและย่องตรงเขา้ มาหาเจา้ เด็กนอ้ ยจอมซนทกี่ าลงั หลบั ป๋ ยุ อยู่บคุ คลลกึ ลบั ทลี่ อบเขา้ มาในบา้ นเป็ นหญงิ ชราทมี่ จี มูกงุม้ และคางยนื่ แลดนู ่า เกลยี ดน่ากลวั มากเธอมองเด็กนอ้ ยพรอ้ มกบั แสยะยมิ้ อยา่ งสมใจจากนั้นเธอก็เออื้ มอื ทเี่ หยี่ วย่นออก มาเพอื่ หยบิ กงิ่ ไมก้ ายสทิ ธิ ์แลว้ คอ่ ย ๆ เดนิ จากไปอย่างเงยี บเชยี บ

ตกเย็นนอ้ งเอ๋อสะดงุ ้ ตนื่ ขนึ้ มาเมอื่ ไดย้ นิ เสยี งของคณุ แม่รอ้ งเรยี กจากหนา้ บา้ นเด็กนอ้ ยรบี มองหาคทาวเิ ศษเพอื่ เสกทกุ อย่างใหก้ ลบั คนื สสู่ ภาพเดมิแตอ่ นิจจา! กงิ่ ไมก้ ายสทิ ธกิ ์ ลบั หายไปจากหอ้ งนั้นเสยี แลว้ เมอื่ คณุ แม่เปิ ดประตเู ขา้ มาเหน้ สภาพภายในหอ้ งครวัคณุ แม่ตกใจจนรอ้ งเจยี๊ ก แถมยงั อา้ ปากคา้ งและทาตาโตเกอื บ ๆจะเท่ากบั ขนาดของไขน่ กกระจอกเทศ เลยทเี ดยี ว นอ้ งเออ๋มองเห็นควนั พวยพุ่งออกมาจากหขู องคณุ แม่

ราวกบั เป็ นควนั จากกาตน้ นา้ ทเี่ ดอื ด ปดุ ๆ คณุ แม่คงโกรธเธอมากนอ้ งเอ๋อทาหนา้ เหยเก และแลว้ ...เด็กนอ้ ยจอมซนก็เรมิ่ รอ้ งไหแ้ ง ๆกอ่ นทคี่ ณุ แม่จะลงมอื ตกี น้ เธอเสยี ดว้ ยซา้ ทนี่ อกบา้ น แม่มดเจา้ เลหแ์ อบมองลอดหนา้ ตา่ งเขา้ ไปพรอ้ มกบัฉีกยมิ้ ดว้ ยความสะใจ ในทสี่ ดุ แผนการตา่ ง ๆทเี่ ธอวางไวก้ ็สาเรจ็ ตามความคาดหมาย

\"เด็กซน ๆ ตอ้ งถกู ตกี น้ เสยี ใหเ้ ข็ด\" แม่มดหวั เราะหึ ๆ ในลาคอ จากนั้นเธอก็ขไี้ มก้ วาดของเธอแลว้ ทะยานขนึ้ สทู่ อ้ งฟ้ าเพอื่ หาโอากาสแกลง้ เด็กซน ๆทง้ั หลายใหไ้ ดร้ บั บทเรยี นทสี่ าสมตอ่ ไป