กลุ่มที่2ชนิดคำในภาษาไทย

ลกั ษณะคำในภำษำไทย

คำอุทำน 2

คือ คำทเ่ี ปลง่ ออกมำเพอื่ แสดงอำรมณ์ หรือ ควำมรสู้ กึ ของผพู้ ดู อำจเปลง่ เสยี งออกมำในเวลำดใี จ เสียใจ ตกใจ หรือ ประหลำดใจ กไ็ ด้ โดยมำกคำ อุทำนจะไมม่ คี วำมหมำยตรงถอ้ ยคำ แต่มคี วำมหมำยทำงเนน้ ควำมรสู้ กึ และ อำรมณข์ องผพู้ ูดเปน็ สำคญั ไดแ้ ก่ คำวำ่ “ โธ่! ว้ำยตำยแลว้ ! ตำยจริง! อนิจจงั ! พุทโธ!่ ออ้ ! เย!้ เฮย้ ! ธัมโม! 3

คำอุทำนมีท้ังหมด 2 ชนิด คอื 4

อุทำนบอกอำกำร คอื คำอทุ ำนที่ผพู้ ดู เปลง่ ออกมำ เพ่อื ใหร้ จู้ กั อำกำรและ ควำมร้สู ึกต่ำงๆ ของผู้พูด เวลำเขียนมกั นิยมใชเ้ ครื่องหมำย (อศั เจรีย)์ ! กำกับไว้หลังคำนั้น เช่น 5

1.แสดงอำกำรรอ้ งเรยี กหรอื บอกใหร้ ตู้ วั ไดแ้ ก่ แน่ะ!,นแ่ี นะ่ !,เฮ!้ ,เฮอ้ ! 2.แสดงอำกำรโกรธเคอื ง ได้แก่ เหม!่ ,อเุ หม!่ ,ฮม่ึ !,ชิชะ!,ดดู !ู๋ 3.แสดงอำกำรตกใจ ไดแ้ ก่ วำ้ ย!,ตำย !,ชว่ ยดว้ ย !,คณุ พระช่วย! 4.แสดงอำกำรประหลำดใจ ไดแ้ ก่ ฮ้ำ !,แหม!,โอโ้ ฮ!,แมเ่ จำ้ โวย้ ! 6

5.แสดงอำกำรสงสำรหรอื ปลอบโยน ได้แก่ โถ!,โธ!่ ,อนจิ จงั !,พทุ โธ!่ 6.แสดงอำกำรเขำ้ ใจหรอื รบั รู้ เชน่ ออื !,ออ้ !,เออ!,เออนะ่ ! 7.แสดงอำกำรเจบ็ ปวด เช่น อุ๊ย!,โอย!,โอย๊ ! 8.แสดงอำกำรดใี จ เชน่ ไชโย! 7

คำอทุ ำนเสรมิ บท แบ่งเปน็ 2 ประเภท คอื 8

1.คำที่กลำ่ วเสรมิ ขน้ึ เพอ่ื ใหค้ ลอ้ งจอง หรือมคี วำมหมำยในกำรพดู ดขี น้ึ เชน่ หนงั สอื ,หนงั หำ,สม้ สกุ ลกู ไม,้ กำงกงุ้ กำงเกง ฯลฯ 2.คำทแี่ ทรกลงในระหวำ่ งคำประพนั ธ์ เพ่ือให้เกดิ ควำมสละสลวยและ ให้มคี ำครบถว้ นตำมตอ้ งกำรในคำประพนั ธน์ นั้ ๆ คำอทุ ำนชนดิ นใี้ ช้ เฉพำะในคำประพนั ธ์ ไมน่ ำมำใชใ้ นกำรพดู สนทนำ เชน่ อำ้ ,โอ้ ,โอว้ ่ำ ,แล,นำ,ฤำ,แฮ, เอย ,เฮย ฯลฯ 9

หน้ำท่ีของคำอทุ ำน มีดงั น้ี 10

1.ทำหนำ้ ทแ่ี สดงควำมรสู้ กึ ของผูพ้ ดู ตัวอยำ่ ง ตำยจรงิ ! ฉันลมื เอำกระเปำ๋ สตำงคม์ ำ โธ่! เธอคงจะหนำวมำกละซิ เอะ๊ ! ใครกนั ทน่ี ำดอกไม้มำวำงไวท้ โ่ี ตะ๊ ของฉนั 11

2.ทำหนำ้ ทเี่ พม่ิ นำ้ หนกั ของคำ ซงึ่ ไดแ้ กค่ ำอทุ ำนเสริมบท ตัวอยำ่ ง ทำเสรจ็ เสยี ทจี ะไดห้ มดเรื่องหมดรำวกนั ไป เมื่อไรเธอจะหำงหำงำนทำเสยี ที เธอเหน็ ฉนั เปน็ หวั หลกั หวั ตอหรอื อย่ำงไร 12

3.ทำหนำ้ ทป่ี ระกอบข้อควำมในคำประพนั ธ์ ตวั อยำ่ ง แมวเอย๋ แมวเหมยี ว มดเอย๋ มดแดง กอ เอ๋ย กอไก่ 13

คำบุพบท 14

หมำยถงึ คำทแี่ สดงควำมสมั พนั ธร์ ะหวำ่ งคำหรอื ประโยค เพื่อใหท้ รำบวำ่ คำหรอื กลุ่มคำทตี่ ำมหลงั คำบพุ บทนนั้ เกย่ี วขอ้ งกบั กลมุ่ คำ ข้ำงหนำ้ ในประโยคในลกั ษณะ ใด เช่น กับ แก่ แต่ ต่อ ดว้ ย โดย ตำม ข้ำง ถึง จำก ใน บน ใต้ สิน้ สำหรบั นอก เพื่อ ของ เกือบ ต้งั แต่ แหง่ ที่ เป็นตน้ เช่น เขำมำแตเ่ ชำ้ บำ้ นของคณุ นำ่ อยจู่ รงิ คุณครใู หร้ ำงวลั แกฉ่ นั เขำใหร้ ำงวลั เฉพำะคนทส่ี อบไดท้ ห่ี นง่ึ 15

คำบุพบท แบง่ ออกเปน็ 2 ชนดิ 16

1.คำบุพบทที่แสดงควำมสัมพันธ์ระหว่ำงคำต่อคำ คือ ควำมสัมพันธ์ ระหว่ำงคำนำมกับคำนำม คำสรรพนำมกับคำนำม คำนำมกับคำกริยำ คำสรรพนำมกับคำสรรพนำม คำสรรพนำมกับคำกริยำ คำกริยำกับ คำนำม คำกริยำกับคำสรรพนำม คำกริยำกับคำกริยำ เพื่อบอกสถำน กำรให้ชดั เจน เชน่ 17

บอกสถำนภำพควำมเปน็ เจำ้ ของ เชน่ (นำมกบั นำม) - พอ่ ซอ้ื สวนของนำยทองคำ (กรยิ ำกบั กรยิ ำ) (นำมกบั สรรพนำม) บอกควำมเกย่ี วขอ้ ง เชน่ - เขำเหน็ แกก่ นิ บอกกำรใหแ้ ละบอกควำมประสงค์ เชน่ - คณุ ครใู หร้ ำงวลั แกฉ่ นั 18

บอกเวลำ เช่น (กรยิ ำกบั นำม) - เขำมำตงั้ แตเ่ ชำ้ (กรยิ ำกบั นำม) (กรยิ ำกบั สรรพนำม) บอกสถำนที่ เช่น - เขำมำจำกตำ่ งจงั หวดั บอกควำมเปรยี บเทยี บ เชน่ - พหี่ นกั กวำ่ ฉนั 19

2. คำบุพบททไี่ มม่ ีควำมสมั พนั ธ์กบั คำอน่ื ส่วนมำกจะอยตู่ น้ ประโยค ใชเ้ ปน็ กำรทกั ทำย มักใชใ้ นคำประพนั ธ์ เช่นคำวำ่ ดูก่อน ขำ้ แต่ ดูกร คำเหลำ่ นใี้ ชน้ ำหนำ้ คำสรรพนำมหรอื คำนำม เชน่ - ดกู อ่ น ภิกษทุ งั้ หลำย - ขำ้ แตท่ ำ่ นทงั้ หลำยโปรดฟังข้ำพเจ้ำ 20

หนำ้ ทข่ี องคำบพุ บท มีดงั นค้ี อื 1. ทำหนำ้ ทนี่ ำหนำ้ นำม เช่น - หนงั สอื ของพอ่ หำย 4. ทำหนำ้ ทน่ี ำหนำ้ ประโยค เชน่ - เขำไปกบั เพอ่ื น - เขำมำตงั้ แตฉ่ นั ตนื่ นอน 2. ทำหนำ้ ทน่ี ำหนำ้ สรรพนำม เช่น - เขำพดู เสียงดงั กับคนไข้ - ปำกกำของฉนั อยทู่ เ่ี ขำ - ฉันชอบอยใู่ กลเ้ ธอ 5. ทำหนำ้ ทนี่ ำหนำ้ คำวเิ ศษณ์ เชน่ 3. ทำหนำ้ ทน่ี ำหนำ้ กรยิ ำ เชน่ - เขำตอ้ งมำหำฉนั โดยเรว็ - เขำกนิ เพอ่ื อยู่ - เขำเลวสิ้นดี - เขำทำงำนกระทงั่ ตำย 21

คำวเิ ศษณ์ 22

หมำยถงึ คำทใี่ ชป้ ระกอบหรอื ขยำยคำนำม สรรพนำม คำกรยิ ำ หรอื คำวเิ ศษณ์ เพอื่ ให้ ไดใ้ จควำมชดั เจนและละเอยี ดมำกขนึ้ เชน่ - คนอ้วนกนิ จุ (\"อว้ น\" เปน็ คำวเิ ศษณท์ ข่ี ยำยคำนำม \"คน\" \"จ\"ุ เปน็ คำวเิ ศษณท์ ข่ี ยำยคำกรยิ ำ \"กิน\" - เขำรอ้ งเพลงไดไ้ พเรำะ (\"ไพเรำะ\" เปน็ คำวเิ ศษณท์ ขี่ ยำยคำกรยิ ำ \"รอ้ งเพลง\") - เขำรอ้ งเพลงไดไ้ พเรำะมำก (\"มำก\" เปน็ คำวเิ ศษณท์ ข่ี ยำยคำวเิ ศษณ์ \"ไพเรำะ\") 23

คำวเิ ศษณแ์ บง่ ออกเปน็ 10 ชนิด ดงั น้ี 24

1.ลักษณะวิเศษณ์ คือ คำวิเศษณ์ท่ีบอกลักษณะต่ำงๆ บอกชนิด สี ขนำด สัณฐำน กล่ิน รส บอก ควำมรสู้ กึ ดี ชวั่ ใหญ่ ขำว รอ้ น เย็น หอม หวำน กลม แบน เป็นต้น เชน่ - น้ำร้อนอยูในกระติกสีขำว - จำนใบใหญ่รำคำแพงกว่ำจำนใบเล็ก 2.กำลวเิ ศษณ์ คอื คำวิเศษณบ์ อกเวลำ เช้ำ สำย บำ่ ย เย็น อดีต อนำคต เป็นตน้ เช่น - พรุ่งน้เี ปน็ วนั เกิดของคณุ แม่ - เขำมำโรงเรยี นสำย 3.สถำนวิเศษณ์ คอื คำวเิ ศษณบ์ อกสถำนที่ ใกล้ ไกล บน ล่ำง เหนอื ใต้ ซ้ำย ขวำ เปน็ ต้น เชน่ - บำ้ นฉันอยู่ไกลตลำด - นกอยู่บนตน้ ไม้ 25

4.ประมำณวเิ ศษณ์ คือ คำวเิ ศษณบ์ อกจำนวน หรอื ปรมิ ำณ หนงึ่ สอง มำก นอ้ ย บ่อย หลำย บรรดำ ต่ำง บ้ำง เปน็ ตน้ เช่น - เขำมเี งนิ หำ้ บำท - เขำมำหำฉนั บอ่ ยๆ 5.ประตเิ ษธวเิ ศษณ์ คือ คำวเิ ศษณท์ แ่ี สดงควำมปฏเิ สธ หรอื ไมย่ อมรบั ไม่ ไมใ่ ช่ มิ มิใช่ ไมไ่ ด้ หำมไิ ด้ เปน็ ตน้ เชน่ - เขำมไิ ดม้ ำคนเดยี ว - ของนไ้ี มใ่ ชข่ องฉนั ฉันจึงรบั ไวไ้ มไ่ ด้ 6.ประตชิ ญำวเิ ศษณ์ คอื คำวเิ ศษณท์ ใ่ี ชแ้ สดงกำรขำนรบั หรอื โตต้ อบ ครบั ขอรบั ค่ะ เป็นตน้ เชน่ - คุณครบั มคี นมำหำขอรบั - คุณครขู ำ สวสั ดคี ะ่ 26

7.นยิ มวเิ ศษณ์ คือ คำวเิ ศษณท์ บี่ อกควำมชเ้ี ฉพำะ นี้ นนั่ โน่น ท้งั นี้ ทง้ั นน้ั แนน่ อน เปน็ ตน้ เชน่ - บำ้ นนนั้ ไมม่ ใี ครอยู่ - เขำเปน็ คนขยนั แนๆ่ 8.อนยิ มวเิ ศษณ์ คือ คำวเิ ศษณท์ บี่ อกควำมไมช่ เี้ ฉพำะ ใด อนื่ ไหน อะไร ใคร ฉนั ใด เป็นตน้ เชน่ - เธอจะมำเวลำใดก็ได้ - คณุ จะนง่ั เกำ้ อต้ื วั ไหนกไ็ ด้ 9.ปฤจฉำวเิ ศษณ์ คือ คำวเิ ศษณแ์ สดงคำถำม หรอื แสดงควำมสงสยั ใด ไร ไหน อะไร สิ่งใด ทำไม เป็นตน้ เชน่ - เสอ้ื ตวั นรี้ ำคำเทำ่ ไร - เขำจะมำเมอ่ื ไร 27

10.ประพนั ธวเิ ศษณ์ คือ คำวเิ ศษณท์ ท่ี ำหนำ้ ทเ่ี ชอ่ื มคำหรอื ประโยคใหม้ คี วำมเกย่ี วขอ้ งกนั คำวำ่ ท่ี ซึ่ง อัน อยำ่ ง ทีว่ ำ่ เพ่ือวำ่ ให้ เปน็ ตน้ เชน่ - เขำทำงำนหนกั เพอ่ื วำ่ เขำจะไดม้ เี งนิ มำก - เขำทำควำมดี อัน หำทส่ี ดุ มไิ ด้ 28

คำกรยิ ำ 29

คอื คำทแ่ี สดงอำกำร สภำพ หรือกำรกระทำของคำนำม และคำสรรพนำม ในประโยค คำกรยิ ำบำงคำอำจมีควำมหมำยสมบรู ณใ์ นตวั เอง บำงคำตอ้ งมี คำอนื่ มำประกอบ และบำงคำตอ้ งไปประกอบคำอนื่ เพอ่ื ขยำยควำม 30

คำกริยำ แบ่งออกเปน็ 4 ชนดิ คอื 31

1. สกรรมกรยิ ำ คือคำกรยิ ำทต่ี อ้ งมกี รรมมำรองรบั จึงจะไดใ้ จควำมสมบรู ณ์ เชน่ แม่ค้ำขำยผลไม้ น้องตดั กระดำษ ฉันเหน็ งเู หำ่ พอ่ ซอื้ ของเล่นมำใหน้ อ้ ง ฉนั กนิ ข้ำว เขำ เห็น นก 32

2. อกรรมกรยิ ำ คอื คำกรยิ ำทไี่ มต่ อ้ งมีกรรมมำรบั กไ็ ดค้ วำมหมำยสมบรู ณ์ ชดั เจนในตวั เอง เช่น ครยู นื น้องนงั่ บนเกำ้ อี้ ฝนตกหนกั เดก็ ๆหวั เรำะ คณุ ลงุ กำลงั นอน เขำนงั่ เขำยนื อยู่ 33

3. วิกตรรถกรยิ ำ คือคำกรยิ ำทไ่ี มม่ คี วำมหมำยในตวั เอง ใช้ตำมลำพงั แล้วไมไ่ ด้ ควำม ตอ้ งมคี ำอน่ื มำประกอบจึงจะไดค้ วำม คำทมี่ ำรบั นนั้ ไม่ใชก่ รรมแตเ่ ปน็ สว่ นเตมิ เตม็ หรอื มำชว่ ยขยำยควำมหมำยใหส้ มบรู ณ์ คำกรยิ ำพวกนไ้ี ดแ้ ก่ เปน็ เหมอื น คล้ำย เทำ่ คอื เสมือน ดจุ เชน่ ผม เป็น นกั เรยี น ลกู คนนี้ คล้ำย พ่อ เขำคอื ครูของฉนั เอง รองเทำ้ 2 คูน่ เี้ หมอื นกัน 34

4. กริยำอนเุ ครำะห์ หรอื กรยิ ำชว่ ย เปน็ คำทเี่ ตมิ หนำ้ คำกรยิ ำหลกั ในประโยคเพอื่ ชว่ ยขยำย ควำมหมำยของคำกรยิ ำสำคญั เป็นกรยิ ำทไ่ี มม่ คี วำมหมำยในตวั เอง ทำหนำ้ ทชี่ ว่ ยคำกรยิ ำใหม้ ี ควำมหมำยชดั เจนขนึ้ ไดแ้ ก่ จง กำลงั ได้ แล้ว ต้อง อยำ่ จง โปรด ชว่ ย ควร คงจะ อำจจะ จะ ยอ่ ม คง ยัง ถูก เถอะ เทอญ เป็นตน้ ตวั อยำ่ งเชน่ นำยแดง จะไป โรงเรยี น เขำ ไดร้ บั คำชม เธอ รบี ไปเถอะ เขำไปแลว้ โปรดฟงั ทำงน้ี เธออำจจะถกู ตำหนิ 35

สมำชกิ กลุ่มท่ี ๒ 36

นำยสกุ ฤต คำปำแฝง นำงสำวกลุ นษิ ฐ์ กำถำวร รหสั นกั ศกึ ษำ 63123010105 รหสั นกั ศกึ ษำ 63123010106 คณะมนษุ ยศำสตรแ์ ละสงั คมศำสตร์ สำขำวชิ ำภำษำไทย มหำวทิ ยำลยั รำชภฏั ลำปำง 37

นำงสำวณฐพรรณ ชำนำญ นำงสำวณฐพรรณ ชำนำญ รหสั นกั ศกึ ษำ 63123010107 รหสั นกั ศกึ ษำ 63123010109 คณะมนษุ ยศำสตรแ์ ละสงั คมศำสตร์ สำขำวชิ ำภำษำไทย มหำวทิ ยำลยั รำชภฏั ลำปำง 38

เสนอ อำจำรยว์ ิไลวรรณ เข้มขนั คณะมนษุ ยศำสตรแ์ ละสงั คมศำสตร์ สำขำวชิ ำภำษำไทย มหำวทิ ยำลยั รำชภฏั ลำปำง 39

Thank you