พัชราภา รุ่งเรือง

ในโพรงไม้แห่งหนึ่งเปน็ ที่กักตนุ น้ำผง้ึ ซึ่งตัวตอ่ ประกำศว่ำ นำ้ ผง้ึ ทง้ั หมดเป็นของพวกมนั ฝ่ำยผึ้งกม็ น่ั ใจวำ่ ขมุ ทรัพย์เปน็ ของ พวกมันต่ำงหำก กำรถกเถยี งลกุ ลำมใหญโ่ ตจนดเู หมือนวำ่ เรื่องรำวไม่ อำจยตุ ลิ งได้โดยปรำศจำกกำรส้รู บ ท้ำยทส่ี ดุ ด้วยควำมมเี หตมุ ผี ลของ ทง้ั สองฝ่ำย พวกมันจงึ ตกลงว่ำควรมผี พู้ พิ ำกษำทีจ่ ะมำตดั สินในเรื่อง นี้พวกมนั จงึ นำควำมไปยื่นต่อแตน ซึ่งเปน็ ผู้คงควำมสนั ตใิ นปำ่ แถบนั้น

เมอื่ ผู้พิพำกษำเบิกควำม ก็มพี ยำนมำกมำยให้กำรว่ำพวกมัน เหน็ สตั วท์ ่มี ีปกี บนิ อยู่แถวๆ โพรงไมด้ ังกลำ่ ว สง่ เสยี งหึ่งดังไปท่วั พวกมันมีลำตัวเปน็ แถบลำยสีเหลืองและดำเหมือนผึ้ง ทนำยฝ่ำยตัวตอ่ รีบยนื กรำนทันทีวำ่ คำอธลิ ำยน้ตี รงกับ ลักษณะของลกู ควำมมัน

พยำนหลกั ฐำนท่ีวำ่ ไม่อำจชว่ ยให้ผู้พิพำกษำแตนตัดสิน ควำมได้ มันจึงเลือ่ นกำรพิจำรณำของศำลออกไปอกี หกสปั ดำหเ์ พอ่ื ขอ เวลำคดิ ให้รอบคอบ เม่ือถึงเวลำพิจำรณำคดอี กี ครั้ง ท้งั สองฝ่ำยต่ำง มีพยำนเพ่ิมขึ้นอกี มำกมำย มดตวั หนึง่ ยืนขึ้นให้กำรเปน็ ตัวแรก และ กำลงั จะถูกซกั ค้ำน เมอื่ ผึง้ ชรำผู้หลกั แหลมแสดงตนต่อหน้ำศำล

\" ขำ้ แตศ่ ำลทเ่ี คำรพ\" มันเอย่ ขึ้น \"คดีนี้ถกู เลือ่ นมำหกสัปดำห์ แลว้ หำกเรว็ ๆ นีย้ งั ไมม่ กี ำรตัดสิน น้ำผึง้ ก็คงจะเอำไปทำอะไรไมไ่ ด้ ข้ำจงึ ขอเสนอว่ำ จงมอบหมำยให้ทงั้ ผึ้งและต่อสรำ้ งรวงผ้งึ ขึ้นมำ แล้ว เรำก็จะได้เหน็ กนั ในไม่ชำ้ ว่ำน้ำผึง้ นเี้ ป็นของใครกันแน่ \"

พวกตัวต่อประท้วงกันเสยี งดงั ผ้พู พิ ำกษำแตนผ้ชู ำญฉลำด เข้ำใจในพรบิ ตำว่ำทำไมพวกมนั จึงประทว้ งเชน่ นั้น เปน็ เพรำะพวก มนั รูด้ ีว่ำไมอ่ ำจสร้ำงรวงผึ้งและใส่น้ำผึ้งเข้ำไปในนน้ั ได้ \"ชัดเจนแลว้ วำ่ ใครท่สี รำ้ งรวงผึ้งและใครไม่อำจทำได้ สรปุ วำ่ น้ำผึง้ เปน็ ของพวกผึง้ \" ผพู้ ิพำกษำกล่ำว

:: นิทำนเร่ืองนสี้ อนใหร้ ู้วำ่ :: ควำมสำมำรถพสิ จู นไ์ ด้ด้วยกำรกระทำ :: พทุ ธภำษติ :: อุฏฺฐำตำ กมฺมเธยเฺ ยสุ อปปฺ มตฺโต วิจกขฺ โณ สุสวหิ ิตกมฺมนฺโต ส รำชวสตึ วเส. ผหู้ มนั่ ในกำรงำน ไมป่ ระมำท เป็นผ้รู อบคอบ จดั กำรงำนเรียบรอ้ ย. จึงควรอยู่ในรำชกำร.