Important Announcement
PubHTML5 Scheduled Server Maintenance on (GMT) Sunday, June 26th, 2:00 am - 8:00 am.
PubHTML5 site will be inoperative during the times indicated!

Home Explore สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๕๑

สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๕๑

Description: สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๕๑

Search

Read the Text Version

๑๑๐๘ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ตอนท่ี ๕๑ ฝ่ายเล่าเจี้ยงแจง้ ว่าเล่าปี่ยกทหารเข้าตีเอาดา่ นโปยสิก๋วน แลฆ่าเอียวหวยโกภายเสยี ก็ตกใจ จึงให้ขุนนางท้ังปวงเข้ามาปรึกษาราชการว่า บัดนี้เล่าปี่ยกมาทาร้ายเราตีเอาด่านโปยสิก๋วนได้แล้ว เราจะคิดอ่านป้องกันรักษาเมืองประการใดจึงจะกาจัดเล่าปี่เสียได้ อุยก๋วนจึงว่า ซ่ึงเล่าป่ียกมาบัดน้ี แลจะคิดอ่านป้องกันเมืองไว้น้ัน ขอให้ท่านแต่งกองทหารยกไปต้ังขัดไว้ ณ เมืองลกเสีย ด้วยเปน ปากทางจะเข้ามาคับขันนัก ถึงมาทว่าทหารเล่าปี่จะมีฝีมือเข้มแขงก็เห็นจะหักเข้ามามิได้ เล่าเจ้ียงก็ เห็นชอบด้วย จึงแต่งให้เหลงเปาเล่ากุ๋ยเตียวหยิมเตงเหียนคุมทหารห้าหมื่นยกรีบไปท้ังกลางวัน กลางคืนจะไปตง้ั ณ เมืองลกเสีย แลขณะเมื่อทหารส่ีนายยกมากลางทางนั้น เล่ากุ๋ยจึงว่าแก่เหลงเปาเตียวหยิมเตงเหียนว่า เราได้ยิน เขาเล่ืองลืออยู่แต่ก่อนว่า ในตาบลเขากิมปินสานนี้มี อาจารย์คนหน่ึงช่ือว่าจีโฮโต้หยิน มีสติปัญญากอปด้วย วิชาการชานิชานาญ รู้จกั ลกั ษณผ้เู คราะหร์ ้ายแลเคราะห์ ดี เปนแลตายทุกประการ แลบัดน้ีเราจาจะแวะเข้าไป สนทนาด้วย ให้พิเคราะห์ดูเราใหร้ ู้ว่าร้ายแลดี เตียวหยมิ จึงว่า อันเกิดมาเปนมนุษย์น้ีก็ย่อมกอปไปดว้ ยความตาย เลา่ เจย้ี ง (Liu Zhang) ใครจะพ้นจากอันตรายก็หาไม่ ตัวเราเปนชายชาติทหาร จะไปตอ่ ด้วยสงคราม แลจะมาคดิ วิตกวา่ ร้ายแลดอี ยู่มิได้ เอาใจตัวเปนประมาณ จะไปสบื ถามคนบา้ นนอกชาวป่าให้เปนลางแกต่ วั หาตอ้ งการไม่ เล่ากุยจึงวา่ ท่านว่าฉะน้ีมิได้นบั ถือคตโิ บราณก็ผดิ ประเพณี อันธรรมดาผูม้ ีสติปัญญา ก็เปน ที่ไต่ถามแก่คนทั้งปวง ควรเราจะไปคานับอยู่ เหลงเปาเตงเหียนเตียวหยิมได้ฟังเล่ากุ๋ยว่าก็เห็นด้วย จึงพากันแวะเข้าไป ณ เขากิมปินสานเห็นจีโฮโต้หยินน่ังอยู่บนเตียง ก็ชวนกันเข้าไปคานับแล้วจึงว่า ขา้ พเจ้าพากนั มาคานับท้ังน้ี หวงั จะขอเอาสติปัญญาของท่านช่วยทานบุ ารุง ดว้ ยเล่าเจย้ี งผเู้ ปนนายใช้ ให้ข้าพเจ้าท้ังสี่นี้ยกกองทัพไปป้องกันขัดทัพ เล่าปี่ ณ เมืองลกเสีย แลจะไปครั้งนี้ดแี ลร้ายประการใด ขอทา่ นได้บอกให้ขา้ พเจา้ แจ้งด้วย www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕๑ ๑๑๐๙ จโี ฮโต้หยนิ จึงบอกว่า ตวั เราเปนคนชาวบ้านนอกมปี ญั ญานอ้ ย ซ่ึงท่านมาถามเรา จะให้บอก ร้ายแลดีไปเบื้องหน้านั้นเรามิรู้ เล่ากุ๋ยก็อ้อนวอนไปเปนหลายครั้ง จีโฮโต้หยินเสียมิได้ จึงเอาพู่กรรณ มาเขียนอักษรเปนใจความว่า มังกรกับหงส์จะเข้ามาในเมืองเสฉวน ส่วนหงส์มีปีกบินได้มิอาจไปโดย อากาศ ตกอยู่ในพื้นแผ่นดิน ฝ่ายมังกรบินมิได้กลับขึ้นไปสาแดงอานุภาพอยู่ในอากาศ ถ้าผู้ใดรู้จัก ลกั ษณะดังน้ีแลว้ กจ็ งเรง่ ผอ่ นพักรกั ษาตวั ก็จะพน้ จากอนั ตราย เล่ากุ๋ยจึงตอบว่า ข้าพเจ้าถามทั้งน้ีประสงค์จะใคร่แจ้งเหตุผลในตัวข้าพเจ้าทั้งส่ีว่าดีแลร้าย ดอก อันท่านว่าทั้งนี้หามีประโยชน์ดังน้ันไม่ จีโฮโต้หยินจึงว่า อันบุญแลกรรมที่ท่านถามเรานั้นก็หา ต้องการไม่ ร้ายแลดีกย็ ่อมมีสาหรบั กันอยเู่ อง ใครจะบอกได้ ว่าแล้วก็หลบั ตานั่งน่ิงเสยี เตียวหยมิ เห็น ดังนั้นจึงว่า เรามาเจรจาด้วยคนเสียจริตนี้หาต้องการไม่ มาไปเถิด แล้วพากันกลับมาข้ึนม้าคุมทหารรีบไปถึงเมือง ลกเสีย เล่ากุ๋ยจึงว่า เมืองลกเสียน้ีเปนที่สาคัญนัก ถ้าแล เสียที่ตาบลนี้แล้วก็เหมือนเสียเมืองเสฉวน จาจะให้ต้ังค่าย กระหนาบไว้ ณ เขาช่องแคบหน้าเมือง อย่าให้กองทัพเล่าป่ี ล่วงเข้ามาได้ เหลงเปาเตงเหียนเห็นด้วย ก็คุม ทหาร สองหมื่น ยกออกไปตั้งค่ายสกัดทางกระหนาบอยู่ ณ เขา ชอ่ งแคบ เล่าก๋ยุ กบั เตียวหยิมกต็ งั้ อยู่รกั ษาเมืองลกเสีย เตียวหยมิ (Zhang Ren) สามกก๊ วิทยา

๑๑๑๐ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายเล่าปี่จึงปรึกษาด้วยบังทอง ว่า จะยกจากด่านโปยสิก๋วนไปตีเมือง เสฉวน พอทหารเข้ามาบอกว่า บัดน้ี เล่าเจ้ียงให้ยกทหารมารกั ษาเมืองลกเสยี ไว้ แล้วให้เหลงเปาเตียวเหียนสองนายคุม ทหารสองหมื่นมาตั้งค่ายอยู่ช่องแคบทาง ประมาณหกร้อยเส้น เล่าป่ีจึงถามทหารทั้ง ปวงว่า ครั้งน้ีใครจะอาสาไปตีคา่ ยช่องแคบ ได้ ฮองตงก็รบั อาสาวา่ ขา้ พเจ้าจะขอไปตีให้จงได้ เล่าปจ่ี งึ ว่า ทา่ นจะรับไปทาการครั้งน้กี ด็ ีแลว้ ฮองตง มีความยินดีคานับลาจะออกมาจัดแจงทหาร พออุยเอ๋ียนเขา้ มาว่าแก่เล่าปว่ี ่า ซ่ึงฮองตงจะอาสาไปทา การก็ควรอยู่ แต่ข้าพเจ้าเห็นว่าฮองตงเปนคนชรานัก ขอให้อยู่เถิด ข้าพเจ้าจะอาสาไปเอง ฮองตงได้ ฟังอุยเอ๋ียนว่าก็โกรธ จึงว่าท่านน้ีดูหมิ่นเราหนักหนา อุยเอ๋ียนจึงว่า ข้าพเจ้ามิได้ดหู มิ่นท่าน ตัวท่านมี ฝีมือก็จริง แต่ว่าแก่แล้วกาลงั กน็ ้อย อันเหลงเปาเตงเหยี นสองคนน้ีเปนทหารเอกในเมืองเสฉวนมีฝมี ือ แล้วก็หนุ่มกว่าท่านมีกาลังมาก เกลือกว่าท่านเปนคนแก่จะเสียการไป ข้าพเจ้าจึงจะไปแทนท่านมิให้ ลาบาก เม่อื วา่ โดยดีฉนี้เหตใุ ดท่านจึงโกรธ ฮองตงจึงวา่ ทา่ นสาคญั วา่ คนแก่หากาลังมิได้ ตัวท่านหนุ่ม จงมาลองฝีมือกับเรา อุยเอ๋ียนก็โกรธจึงว่า ท่านกับเราจะสกู้ ันดูฝีมอื ก็มาเถิด ฮองตงคับอยุ เอ๋ียนววิ าท ทุม่ เถียงอ้ืออึงกนั ข้นึ ฮองตงจงึ เรียกให้บา่ วไปเอาง้าวมาจะสู้กบั อยุ เอี๋ยน www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕๑ ๑๑๑๑ ฮองตง (Huang Zhong) สามกก๊ วิทยา

๑๑๑๒ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) เล่าปี่เห็นดังนั้นจึงห้ามว่า มาทาการทัง้ นกี้ พ็ ่งึ กาลังทา่ นท้งั สอง เม่ือแลเสือต่อเสือจะมาเกิดจลาจล ขึ้นฉนี้ การของเราจะมิเสียไปหรือ เราขอเสียเถิด บังทองจึงว่า ท่าน อย่าวิวาทกันเลย ท้ังสองก็มฝี มี ืออยู่ ด้วยกัน แม้จะให้ไปแตผ่ ู้เดียวกจ็ ะมี ความน้อยใจ จงไปด้วยกันทั้งสอง นา ย ตี เ อา ค่ า ย ให้ ไ ด้ ค นล ะ ลู ก แม้ผู้ใดตีได้ก่อนก็จะมีความชอบมาก แล้วแบ่งทหารให้ฮองตงไปตีค่ายเหลงเปา ให้อุยเอ๋ียนคุมทหาร ไปตีค่ายเตงเหียน ทั้งสองคานับเลา่ ปแ่ี ล้วกล็ ามาจดั ทหารอยู่ ภายหลังบังทองจึงว่า อันทหารสองนาย ซ่ึงจะยกไปบดั นี้เห็นจะไม่เปนปรกติ เกลือกว่าจะไปวิวาทกันกลางทางด้วยพยาบาทกันอยู่ ขอท่านยก ทหารเปนกองหนนุ ไป จะไดด้ ูผิดแลชอบด้วย เลา่ ปี่ก็เหน็ ชอบ จงึ เกณฑ์ให้บังทองอยู่รักษาค่าย แล้วให้ จัดแจงทหารเตรยี มพร้อมไวซ้ ึง่ จะยกเปนกองหนุนไป ฝ่ายฮองตงจึงสั่งทหารให้หุงเข้ากินเสียแต่เช้าแล้วจะยกไปตามเชิงเขาข้าง ขวามือ แลขณะ เมื่อฮองตงส่ังทหารใหห้ ุงเข้ากินเสียก่อนจึงจะยกไปน้ัน อยุ เอี๋ยนร้กู ิตติศพั ท์ก็ดีใจ จึงสัง่ ให้ทหารหุงเข้า กนิ เสยี ประมาณยามหน่ึงก็รบี ยกไปก่อนแต่ในเวลากลางคืน หมายว่าพอรุ่งจะให้ถึง มากลางทางจึงคิด ว่า แม้เราจะตีเอาแต่ค่ายเตงเหียนบัดนี้ความชอบก็จะเปนประมาณ อนึ่งชื่อเสียงก็จะมิได้ปรากฎไป ภายหน้า จาจะยกไปตีเอาค่ายเหลงเปาซึ่งเปนส่วนของฮองตงเสียก่อน แล้วจึงจะกลับเข้าตีเอาค่าย เตงเหียน คิดดังนั้นแล้วจึงให้ทหารยกแยกไปทางขวามือหวังจะชิงฮองตง คร้ันมาจะใกล้ถึงค่ายก็ให้ ทหารท้ังปวงหยดุ อย่เู ตรียมตวั จะเขา้ รบ มา้ ใช้จงึ เอาเนอ้ื ความไปแจ้งแกเ่ หลงเปา ๆ ร้ดู งั น้ันกจ็ ดั แจงทหารตระเตรยี มไว้ แล้วส่ังทหาร กองหน่ึงให้วกไปตีโอบหลงั ครั้นได้เวลาเหลงเปาก็ใหจ้ ุดประทัดสญั ญายกทหารออกมา อุยเอี๋ยนก็ขบั ม้าเข้ารบได้สามสิบเพลง พอทหารเหลงเปาเข้าตีหลังได้ ทหารอุยเอี๋ยนเดิรรีบมายังรุ่งอิดโรยอยู่ สู้ทหารเหลงเปามิได้ก็พ่ายถอยแตกลงไป อุยเอี๋ยนเห็นทหารทั้งปวงแตกก็ขับม้าหนี เหลงเปาได้ทีก็ ขบั ม้าไลไ่ ปทางประมาณหา้ สิบเส้น www.samkok911.com

ตอนที่ ๕๑ ๑๑๑๓ ขณะเมื่ออุยเอี๋ยนยกมาเตงเหียนรู้ จึงยกทหาร มาคอยสกัดอยู่บนเนินเขา พออุยเอ๋ียนแตกหนีมา ก็ขับ ม้าแลทหารลงมาจากเนินเขาไลต่ ามไป อยุ เอ๋ียนขบั มา้ รบ หนีด้วยกาลัง มา้ เหยยี บศลิ าแพลงขะมาลม้ อยุ เอยี๋ นก็ตก จากม้าลง เตงเหียนได้ทีก็ขับม้าสอึกมาจะแทงด้วยทวน พอฮองตงยกทหารมาประจวบเข้า เห็นเตงเหียนไล่ อุยเอี๋ยนก็ยิงเกาทัณฑ์มาช่วยทันที ถูกอกเตงเหียนตกมา้ ลง เหลงเปามาข้างหลัง เห็นเตงเหียนถูกเกาทัณฑ์ตกม้า ลง ก็ขับม้าเข้ามาจะช่วยเตงเหยี น ฮองตงก็ร้องด้วยเสยี ง อุยเอย๋ี น (Wei Yan) อันดังว่า กูชื่อฮองตงทหารเอกอยู่น่ี ใครดีก็เข้ามา เหลงเปาก็ขับม้าเข้าสู้ด้วยฮองตงได้ห้าเพลง ต้านทานมิได้ก็ชักม้าหนี ฮองตงได้ทีก็ขับม้าแลทหารท้ัง ปวงไล่ไป ทหารเหลงเปาก็แตกกระจายไปส้ิน เหลงเปาจะเข้าค่ายมิทัน เห็นฮองตงไล่กระช้ันมาก็ชัก ม้าเข้าสู้ได้สิบเพลง เห็นทหารฮองตงติดตามโห่ร้องหนุนมาเปนอันมาก ก็ชักม้าหนีจะไปเข้าค่าย เตงเหยี น พอเล่าปย่ี กหนนุ มาเปนกองหลังเข้าชงิ เอาค่ายเตงเหยี นไว้ได้กอ่ น เหลงเปาแลไปเหน็ เลา่ ปีใ่ ส่ เกราะทองยืนอยู่ กวนเป๋งอยู่เบื้องซ้าย เล่าฮองอยู่ขา้ งขวารอ้ งมาว่า บัดน้ีกูชิงเอาค่ายได้แล้วมงึ จะหนี ไปข้างไหน เหลงเปาจนใจเขา้ ค่ายมไิ ด้ กช็ ักมา้ หนไี ปตามทางซอกเขา จะลัดไปทางเมอื งลกเสยี ฝา่ ยอุยเอีย๋ นเสยี ทีมาหวังจะทาการแกต้ ัว ก็คุมทหารไปสกดั อยู่ เห็นเหลงเปาแตกมาทางนั้น กใ็ ห้ทหารเอาเชอื กขงึ พานทา้ วมา้ ล้มลงจับตัวไดม้ ัดเอามา แลขณะเม่อื เล่าปีไ่ ดค้ ่ายเตงเหียนแลว้ จงึ ให้ จารึกอักษรใส่ธงเปนใจความว่า มิให้ผู้ใดทาอันตรายชีวิตข้าศึก ซ่ึงเข้ามานบนอบเปนอันขาดทีเดียว ถา้ ผู้ใดไม่ฟงั จะเอาตวั เปนโทษใหต้ ายตกไปตามกัน ครัน้ จารกึ แล้วก็เอาธงข้นึ ไปปักไว้ ณ ค่าย แล้วก็วา่ แก่ทหารเตงเหยี นแลเหลงเปาซ่ึงจับมาได้น้นั ว่า ท่านท้ังปวงบันดาเปนชะเลยเราน้ี แม้มีน้าใจรัก จะสมัคอยูด่ ้วยเรากอ็ ยู่ ถา้ ผูใ้ ดคดิ ถึงบดิ ามารดา แลญาติพ่ีน้องจะกลับคืนไปบ้านเมืองก็ตามใจ เถิด คนท้ังปวงได้โอกาศดังนั้น ท่ีคิดถึงญาติ พ่ีน้องก็คานับลาไป แลคนท้ังปวงท่มี ีใจรักใครก่ ็ สรรเสริญเล่าป่ีเอกิ เกรกิ ไปทงั้ เมอื ง สามก๊กวิทยา

๑๑๑๔ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายฮองตงได้ชัยชนะแล้วก็กลับมาหา เล่าป่ีแล้วว่า บัดน้ีอุยเอ๋ียนทาผิดให้เสียทีแก่ข้าศึก แตกหนมี าทัง้ น้ี ครั้นจะมิเอาโทษ ไปเบือ้ งหน้าการ สงครามยังจะมีสืบไป ทหารทั้งปวงก็จะเอา เย่ียงอย่าง ขอท่านประหารชีวิตเสียจึงจะชอบ เล่าปี่ก็ส่ังให้ทหารหาตัวอุยเอ๋ียน พออุยเอี๋ยนมัด เหลงเปามาถึงเข้าไปคานับเล่าป่ี ๆ จึงว่า ตัวท่าน มีโทษใหญ่หลวงนัก แต่ครั้งน้ีหากว่าท่านทาการแก้ตวั จับเหลงเปาได้ เราจะยกโทษเสีย แต่วันนี้สบื ไป วันหน้าจะทาการส่ิงใดจงอย่าได้แก่งแย่งทาการเอาหน้า ยกตัวว่าดีดุจหนึ่งครั้งนี้ แลซ่ึงท่านรอดจาก ความตายเพราะฮองตงน้ัน ก็จงคานับฮองตงตามประเพณี อุยเอี๋ยนก็คานับฮองตงขะมาโทษ เล่าป่ีก็ ปูนบาเหน็จรางวัลแก่ฮองตงเปนอันมาก แล้วก็ให้ทหารเอาตัวเหลงเปาเข้ามา แล้วก็ลงไปแก้มัด เหลงเปาเสยี เอง จงึ ใหแ้ ต่งโ่ ตะ๊ เลยี้ งแลว้ ถามวา่ ตวั ท่านนจี้ ะมนี า้ ใจภกั ดีตอ่ เราหรือจะคิดประการใด เหลงเปาจึงว่า ชีวิตข้าพเจ้าถึงตายแล้ว ท่านกรุณามิได้ฆ่าเสียท้ังนี้ บุญคุณหาท่ีสุดมิได้ ข้าพเจา้ จะขอทาการสนองคณุ ทา่ น ทจี่ ะคิดเอาใจออกหากนน้ั หามไิ ด้ บดั นเ้ี ลา่ กยุ๋ เตยี วหยิมซง่ึ มาต้ังอยู่ ในเมืองลกเสียนั้น กับข้าพเจ้าเปนคนน้าหนึ่งใจเดียวกัน ถ้าท่านกรุณาปล่อยข้าพเจ้าให้กลับไป ข้าพเจ้าก็จะว่ากลา่ วคนท้งั สองใหม้ าสามิภกั ด์ิต่อท่าน จะคิดอ่านเอาเมืองลกเสยี ให้จงได้ เล่าป่ีมคี วาม ยินดีจึงให้เสื้อผ้าเปนรางวัลแล้วจึงว่า ท่านเจรจาไว้ไปเบื้องหน้าอย่าได้กลับกลาย ท่านจะกลับเข้าไป เมืองลกเสียกต็ ามใจเถดิ อุยเอ๋ียนจึงว่าแก่เล่าป่ีว่า ซ่ึงจะให้เหลงเปากลับไป เหลงเปา (Ling Bao) บัดนี้ ข้าพเจ้าเห็นว่าไปแล้วจะไม่กลับมา เล่าป่ีจึงว่า ตัวเรามี ความเอ็นดูเขามิได้คิดทาร้าย เม่ือเขามิคิดแล้วก็ตามแต่บุญ จะ หน่วงเหนี่ยวไว้ใยให้เขาไปเถิด เหลงเปาคานับเล่าปี่แล้วก็ กลับไปเมืองลกเสีย จึงบอกแก่เล่ากุ๋ยว่า ได้รบพุ่งกับเล่าป่ีเปน สามารถฆา่ ทหารเอกเลา่ ป่ีตายถึงสิบคน ขา้ ศกึ มีกาลังมากนักจะ ต้านทานมิได้ ชิงได้ม้าตัวหน่ึงก็หนีมา เลา่ กุย๋ สาคัญวา่ จริงกต็ กใจ จงึ แต่งใหค้ นถอื หนงั สอื รบี ไปถึงเล่าเจ้ยี ง ขอกองทัพอดุ หนนุ มา www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕๑ ๑๑๑๕ เล่าเจ้ียงแจ้งในหนังสือว่าเตงเหียนถึงแก่ความตาย งออ้ี (Wu Yi) คา่ ยชอ่ งแคบกเ็ สยี แกข่ ้าศกึ แลว้ กต็ กใจ จึงให้หาขนุ นางเขา้ มา ปรึกษาราชการ เล่าชุนผู้บุตรจึงว่า ข้าพเจ้าจะขอยกทหารไป รักษาป้องกันเมืองลกเสียน้นั ไว้ให้จงได้ เลา่ เจี้ยงจงึ ถามวา่ ตัว เจ้าจะยกไปบัดน้ีก็ดีหนักหนา แต่ว่าจะได้ผู้ใดไปด้วยเปนที่ ปรึกษา งออีน้ อ้ งภรรยาเลา่ เจี้ยงจงึ รบั อาสาไปดว้ ย เลา่ เจย้ี งก็ ยินดีจึงว่า ถ้าฉน้ันท่านจงจัดทหารรองสองนายออกไปด้วย งออ้ีก็จัดลุยต๋องงอหลันสองคนเปนทหารรอง กับทหารเลว สองหม่ืนใหแ้ ก่เล่าชนุ เสรจ็ แลว้ ก็ยกมาถงึ เมอื งลกเสีย เล่ากุ๋ยเตียวหยิมรู้ว่าเล่าชุนยกมา ก็ออกมาต้อนรับเข้าในเมืองแล้วจึงเล่าเน้ือความซ่ึง เตงเหียนเสียทแี กเ่ ลา่ ปน่ี น้ั ใหฟ้ งั ทกุ ประการ งออจ้ี งึ วา่ บดั นี้ข้าศึกยกลว่ งเขา้ มาจะใกลถ้ งึ เชงิ กาแพงอยู่ แล้ว เห็นเล่าป่ีมีใจกาเริบเปนกาลังนัก อันจะต่อสู้ด้วยฝีมือน้ันเห็นจะมิได้ ใครจะคิดเปนกลอุบาย ประการใด จึงจะกาจัดศึกเลา่ ป่เี สยี ได้ เหลงเปาจึงว่า ซึ่งจะคิด กาจัดข้าศึกคร้ังน้ี ข้าพเจ้าเห็นว่า เ มื อ ง ล ก เ สี ย นั้ น ตั้ ง อ ยู่ ใ น ที่ สู ง ก ว่ า ตีนเขาซ่ึงข้าศึกตั้ง อยู่น้ันมา ก แ ล แ ม่ น้ า ริ ม เ มื อ ง ส า ย น้ า ก็ เ ช่ี ย ว ขา้ พเจา้ คดิ ว่าจะคมุ ทหารไปขุดคลอง แทงไปตรงค่ายข้าศึก ไขน้าให้ไหลบา่ หักลงไปเอาค่ายข้าศึก ให้ท่วมทหาร ท้ังปวงเสีย แล้วเราก็จะได้ชัยชนะ โดยง่าย งออี้เห็นชอบด้วยก็ให้เหลงเปาคุมทหารไปทาการดังว่า แล้วก็ให้งอหลันลุยต๋องคุมทหาร สองกองยกไปปอ้ งกันคนทาการ สามกก๊ วิทยา

๑๑๑๖ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายเล่าป่ีจึงแต่งให้อุยเอ๋ียนฮองตง อยู่รักษาค่ายช่องแคบซึ่งตีได้น้ัน แล้วก็ยก กลับมาตั้งอยู่ด่านโปยสิก๋วน จึงหารือกับ บังทองซ่ึงจะคิดทาการต่อไป พอม้าใช้มาถึง บอกว่า บัดนี้ซุนกวนให้มีหนังสือมาถึง เตียวฬ่อ ให้ยกทหารมาตีเอาด่านแฮบังก๋วน เล่าปี่แจ้งเนื้อความก็ตกใจจึงปรกึ ษาบังทองว่า ถ้าเตียวฬ่อยกมาตีเอาด่านแฮบังก๋วนแล้วก็จะ ปิดทางเราเสีย จะไปนนั้ ก็มิรอดจะถอยไปก็มไิ ด้ จะคดิ ประการใดดี บังทองจงึ ว่าแก่เบ้งตัดว่า ทา่ นเปน ชาวเมืองเสฉวน รูท้ างทจี่ ะหนจี ะไล่ชานาญอยู่ ดว้ ยเปนบา้ นของทา่ น ท่านจงไปรกั ษาตาบลแฮบังก๋วน จึงจะชอบ เบ้งตัดก็รับคาแล้วจึงว่า ข้าพเจ้าขอเอาฮักจุ้นนั้นไปด้วย อน่ึงฮักจุ้นคนนี้มีฝีมือ แต่ก่อนก็ เปนทหารของเลา่ เปียว เล่าปกี่ ็ให้อนญุ าต จงึ แต่งเบ้งตัดให้คมุ ทหารยกไปรักษาดา่ นแฮบงั ก๋วน ฝา่ ยบังทองลาเล่าปกี่ ลบั มาท่อี ยู่ ทหารคนหนึง่ เอาเนื้อความมาบอกวา่ มีผ้หู นงึ่ มาหาท่านยืน อยู่ท่ีประตู บังทองก็เดิรออกมารบั เห็นผู้หน่ึงรปู รา่ งใหญ่สูงห้าศอกหน้าตาเข้มขัน จึงถามว่า อาจารย์ ชือ่ ไรมาแตไ่ หน ผนู้ ้ันกม็ ไิ ด้พดู จาประการใด จงึ เดิรเข้าไปนอนลงบนเตยี งขา้ งใน บังทองกเ็ ขา้ ไปไตถ่ าม ผู้นน้ั จงึ วา่ นิ่งก่อนเถดิ ใหข้ ้าพเจา้ หายเหนื่อยแลว้ จงึ จะบอกกจิ การบา้ นเมืองทใี่ หญห่ ลวงให้ บงั ทองก็มี ความสงสยั นกั จึงสั่งให้คนใช้ไปแต่งโตะ๊ เข้ามา ครั้นคนใช้ยกโต๊ะเข้ามาต้งั ยังมิทันเชิญให้กินผ้นู ั้นก็ลกุ ขึ้นจากเตียงเข้าน่ังกินเอง ครั้นกินอิ่มแล้วก็กลับข้ึนไปนอนน่ิงเสียบนเตียง บังทองยิ่งมีความสงสัย จงึ ให้คนไปบอกหวดเจ้ง คร้ันหวดเจ้งมาถึงประตู บังทองจึงออกไปรับแล้วเล่าเน้ือความให้ฟัง หวดเจ้งจึงว่า ถ้าทา การฉนี้น่าจะเปนแพเอ้ียวอยู่ แล้วก็พากันเข้าไปข้างใน แพเอ้ียวแลเห็นหวดเจ้งมาถึงก็ดีใจ ลุกข้ึนตบ มือหัวเราะร้องทักว่าหวดเจ้งท่านมาหรือ ทุกวันน้ีมีความสุขประการใดบ้าง หวดเจ้งก็ทักไปตาม ประเพณี บังทองจึงถามว่า ท่านผู้นี้ช่ือไร หวดเจ้งจึงบอกว่า คนน้ีช่ือว่าแพเอ้ียวชาวเมืองก๋งฮาน เปนคนมีสติปัญญามาก ตั้งอยู่ในท่ีปรึกษาเล่าเจ้ียง ประกอบด้วยความซื่อตรงนัก จะว่ากล่าวสิ่งใดก็ มิได้โลเลเหมือนคนทั้งปวง เล่าเจ้ียงไม่ชอบใจค่ึงโกรธว่าพูดจาหยาบช้า จึงตัดผมเสียทาประจานให้ได้ อาย แลว้ ขับเสยี มิให้อย่ใู นเมือง บังทองกม็ คี วามยินดจี ึงถามว่า ทา่ นมานจี้ ะประสงคส์ งิ่ ใด www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕๑ ๑๑๑๗ แพเอย้ี วจงึ วา่ เรามาบดั น้หี วงั จะชว่ ยชวี ิตทหารทา่ น แต่วา่ เราจะบอกยงั ไมไ่ ด้ ใหเ้ ล่าปีม่ าหา เราจงึ จะบอกให้ หวดเจง้ จึงใหค้ นไปเชิญเล่าปีม่ า เล่าปจ่ี ึงถามวา่ ทา่ นจะบอกส่งิ ใดให้ ก็ได้เอน็ ดจู งแจง้ ใหเ้ ขา้ ใจหนอ่ ยหน่ึงเถดิ แพเอ้ยี วจึงถามวา่ ทหารท่านซง่ึ ตั้งอยทู่ ่คี า่ ยช่องแคบนัน้ เท่าใด เล่าปจ่ี งึ บอกวา่ มีทหารเอกอยูแ่ ต่ฮองตงกบั อยุ เอย๋ี นสองนาย คุมทหารเลวประมาณหม่ืนหนึง่ แพเอี้ยวจึงว่า ท่านก็เคยทาสงครามมา ปรากฎวา่ มี สติปัญญา เหตุใดตัวเปนแม่ทัพจึงมิได้รู้จักแผนท่ีก่อน แลทา การทั้งน้ีดูเบาแก่ข้าศึกนัก สาคัญว่าต้ังอยู่ท่ีน้ันดีแล้วหรือ แลแม่น้าปวยกั๋งก็อยู่ใกล้ ที่ตั้งค่ายนั้นเปนท่ีลุ่ม แม้ข้าศึกจะ ไขน้าให้บ่าหักมาท่วมค่ายเสียแล้ว จะยกทหารมาล้อมหน้า หลงั ไว้ระดมรบ ทหารทา่ นจะมติ ายเสียส้ินหรือ หวดเจง้ (Fa Zheng) สามก๊กวิทยา

๑๑๑๘ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เล่าปี่ได้ฟังแพเอี้ยวดังนั้นก็ตกใจได้สติเห็นชอบด้วย แพเอ้ียวจึงว่า บัดน้ีข้าพเจ้าเห็นดาว สาหรับผู้มีบุญข้ึนข้างฝ่ายทิศปราจีน มีรัศมีสุกใสนัก แต่ว่ามีดาวดวงหน่ึงสีขาวเคียงอยู่เห็นร้าย จะมี อนั ตรายมาถึงทา่ นเปนม่ันคง ให้เร่งระมดั รกั ษาตวั จงได้ เล่าปีก่ ค็ านับแพเอีย้ วดังทีป่ รึกษาผู้ใหญ่ แล้วก็ ให้คนรีบไปบอกแก่ฮองตงอุยเอี๋ยน ให้เร่งกาชับตรวจตรารักษาค่ายอย่าให้ข้าศึกไขน้ามาท่วมได้ ฮองตงอุยเอ๋ยี นไดแ้ จ้งแล้ว กช็ ่วยกันออกตะเวนตรวจตรารกั ษาคา่ ยเปนกวดขัน พอเวลากลางคืนวันน้ันฝน ตกห่าใหญ่ เหลงเปาคุมทหารห้าพัน รี บ ม า ถึ ง ท่ี จ ะ ขุ ด ค ล อ งแ บ่ งน้า กะเกณฑ์ปันเปนหน้าที่เตรียมจะขุด อยู่ พออยุ เอีย๋ นคุมทหารออกมาเท่ียว สอดแนมเห็นก็ร้องโหข่ ้ึน เหลงเปาได้ ยินดังน้ันก็ตกใจ พอทหารท้ังปวง แตกตื่นเปนอลหม่านเหยียบกันล้ม ตายเปนอันมาก เหลงเปาขับม้ามา พบอุยเอี๋ยนสกัดอยู่ ก็ขับม้าเข้าสู้กันได้ห้าเพลง อุยเอี๋ยนก็จับตัวเหลงเปาได้ งอหลันลุยต๋องคุมทหาร เปนกองป้องกันมาข้างหลงั ได้ยินเสียงอื้ออึงขน้ึ ก็ขับม้าแลทหารจะรบี มาช่วยเหลงเปา พอพบฮองตง สกัดอยู่ก็ขับม้าเข้าสู้ดว้ ยฮองตงได้สองเพลง ต้านทานมิไดก้ ็ถอยไป อุยเอ๋ียนก็มัดเอาเหลงเปามาให้แก่ เลา่ ป่ี ณ ด่านโปยสกิ ๋วน เล่าป่เี ห็นเหลงเปาจงึ ดา่ ว่าอา้ ยหาความสัตยม์ ิได้ กส็ ่งั ให้ทหารเอาตวั ไปฆ่าเสีย แล้วก็ปนู บาเหนจ็ แก่อุยเอี๋ยนเปนอนั มาก ขณะน้ันพอม้าเล้ียงเข้ามาหาเล่าป่ี คานับแล้วบอกว่า เมืองเกงจิ๋วนั้นอยู่เย็นเปนสุขอยู่ หาอันตรายมิได้ แลบัดน้ีขงเบ้งใช้ให้ข้าพเจ้าถือหนังสือมาถึงท่าน แล้วก็เอาหนังสือให้แก่เล่าป่ี ๆ จึงฉีกผนึกออกอ่านดูเปนใจความว่า ในปีกุญน้ีข้าพเจ้าเห็นดาวดวงหน่ึงปรากฎตรงเมืองลกเสียอยู่ ฝ่ายปราจีนทิศ น้ันร้ายนัก เห็นจะเสียแม่ทัพนายกองซ่ึงยกมาครั้งนี้เปนม่ันคง ขอให้ท่านเร่งระมัด รักษาตวั อย่าประมาท เล่าปแ่ี จ้งในหนังสอื แลว้ จึงว่าแกม่ ้าเลย้ี งวา่ ซึง่ ขงเบ้งให้หนงั สือมาทั้งนีก้ ็แจ้งแล้ว เราก็ระมัดตัวอยู่มิได้ประมาท ให้ท่านรีบกลับไปบอกแก่ขงเบ้งเถิด ม้าเล้ียงก็คานับลาเล่าปี่กลับไป เมืองเกงจว๋ิ www.samkok911.com

ตอนที่ ๕๑ ๑๑๑๙ เลา่ ป่ีจงึ ปรึกษากบั บงั ทอง ว่า ขงเบ้งให้มีหนังสือมาว่าอันตราย จะมีแก่นายทัพนายกองนั้น คร้ันเรา จะแข็งอยู่ทาการสืบไปเล่า เกลือก อันตรายจะมีจริงขงเบ้งก็จะตโิ ทษได้ จาเราจะยกกลับไปเมืองเกงจ๋ิวก่อน จะได้ปรึกษาหารือด้วยขงเบ้งเปน ผู้ใหญ่ บังทองจึงคิดว่าขงเบ้งให้ หนังสือมาท้ังน้ีด้วยใจริษยา เห็นว่า เรามาทาการจะไดเ้ มืองเสฉวนนี้มีความชอบเปนอันมาก เขาจึงแกล้งให้หนงั สือมาขัดขวางไว้หวังจะมิ ให้ทาการ จึงว่าแก่เล่าปี่ว่า ทุกวันนี้ข้าพเจ้าก็รู้อยู่ ดูในอากาศเห็นดาวดวงหน่ึงร้ายจริง แต่ว่าเหตุน้ัน ได้แก่เหลงเปาต่างหาก ซ่ึงดาวดวงนี้ปรากฎอยู่ทุกวันน้ี จะได้แก่ตัวท่านซึ่งจะได้เปนใหญ่ในเมือง เสฉวนอีก เหตุไฉนท่านมาสงสยั ว่าจะมีอนั ตราย จะยกกลบั ไปเมืองเล่า ข้าพเจ้าไม่เห็นดว้ ย ขอใหท้ ่าน เร่งยกทหารรีบทาการเข้าไปตีเอาเมืองเสฉวนเถดิ เล่าป่ีได้ฟังบงั ทองว่ากลา่ วก็เชื่อ จงึ ให้ยกทหารกลับ เข้าไปใกล้ค่ายชอ่ งแคบ ซง่ึ ฮองตงอุยเอีย๋ นรกั ษาอยู่น้ัน บังทองจึงถามหวดเจ้งว่า ทางซ่ึงเราจะเข้าไปเมืองลกเสียน้ัน เปนทางเดียวหรือมีทางแยก อยู่ หวดเจ้งให้เอาแผนท่ีซ่ึงเตียวสงให้ไว้น้ันออกดู บังทองจึงพิเคราะห์ดูแผนที่เห็นมีทางเปนสองทาง แลทางน้อยซ่ึงจะลัดไปตามซอกเขาเปนทางเร็ว ทางใหญ่อ้อม จึงว่าแก่เล่าปี่ว่า ซ่ึงจะยกเข้าไปเมือง ลกเสียคร้ังนี้ ข้าพเจ้าจะขอคุมทหารไปทางน้อย ขอให้ท่านยกไปทางใหญ่ เล่าป่ีจึงว่า อันทางน้อย เปนที่แคบคับขันนัก เกลือกข้าศึกจะ แต่งทหารมาสกดั อยู่ ตัวทา่ นมิชานาญท่ี จะยิงเกาทัณฑ์ก็จะขัดสนเห็นจะเสียที แก่ข้าศึก ชอบให้ท่านคุมทหารไปทาง ใ ห ญ่ เ ข้ า ข้ า ง ป ร ะ ตู ทิศ ต วันออก ตัวข้าพเจ้าชานาญเกาทัณฑ์จะยกไป ทางน้อย ถึงมาทว่าจะพบข้าศึกก็จะ สู้รบโดยสดวก สามกก๊ วิทยา

๑๑๒๐ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) บังทองจึงว่า อันทางใหญ่น้ันข้าพเจ้าเห็นว่า ข้าศึกจะยกทหารมาสกัดอยู่เปนอันมาก ซ่ึงข้าพเจ้าจะยกไปนั้นจะต่อด้วยกาลังข้าศึกมิได้ จึงจะขอไปทางน้อยด้วยเห็นว่าข้าศึกจะเบาบางพอ กาลงั ขา้ พเจ้าจะสไู้ ด้ อนั ทางใหญ่น้ันผอู้ ่นื จะยกไปเหน็ จะเสยี ที ควรท่านยกไปเองจงึ จะชอบ เล่าป่ีจึงวา่ ท่านจงไปทางใหญ่ตามข้าพเจ้าว่าเถิด อย่าได้ไปทางน้อยเลย ด้วยเวลาคืนนี้ข้าพเจ้าฝันร้ายเห็น หลากใจอยู่ ว่ามีเทวดาองค์หน่ึงเอาไม้ตะบองเหล็กมาตีถูกแขนซ้ายข้าพเจ้าเจ็บปวดเปนกาลัง จนตื่นขึ้นแล้วยังมิหายเจ็บ กริ่งใจอยู่ฉนี้จึงจะให้ท่านไปทางใหญ่ บังทองจึงว่า อันเกิดมาเปนทหาร ทาการสงคราม แม้มิตายก็จาต้องบาดเจ็บเปนประเพณี เหตุใดท่านจะมาวิตกเดือดร้อนด้วยความฝัน ฉนหี้ าตอ้ งการไม่ เล่าปี่จึงว่า ท่านว่าน้ีก็ชอบอยู่แล้ว แต่บัดน้ีข้าพเจ้ามีความวิตกอยู่ ด้วยขงเบ้งให้หนังสือมา กลัวจะเปนอันตราย จึงมิไว้ใจเลย คิดจะให้ท่านอยู่รักษาด่านโปยสิก๋วนไว้ แต่ตัวข้าพเจ้าจะยกทหาร ไปทาการแต่ผู้เดียว ท่านอย่าไปให้เปนกังวลเลย บังทองหัวเราะแล้วจึงว่า ซึ่งขงเบ้งให้หนังสือมานั้น ด้วยริษยา เห็นว่าข้าพเจ้ามาทาการด้วยท่านจะได้เมืองเสฉวนเปนความชอบ จึงว่ามาท้ังนี้หวังจะให้ ท่านสงสยั ใจมิให้ทาการตลอด ข้าพเจ้ากจ็ ะหามคี วามชอบไม่ ซ่ึงท่านนิมิตฝนั กด็ ีอยดู่ อกอย่ากนิ ใจเลย แลตัวข้าพเจ้ามาทาราชการอยู่ด้วยท่าน ตั้งใจจะอาสาให้ถึงขนาด ปราถนาจะเอาโลหิตทาแผ่นดินไว้ ใหป้ รากฎไปภายหน้า ถึงจะเปนอันตรายแกช่ วี ิตก็มิได้คิด เวลาพรุ่งนีเ้ ชา้ ขอใหท้ ่านรบี ยกทหารไปเถิด www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕๑ ๑๑๒๑ เล่าป่ีได้ฟังดังนั้นก็เห็นด้วย จึงจัดให้อุยเอี๋ยน เปนกองหน้าบังทอง ให้ฮองตงเปนกองหน้าทัพหลวง แลทหารท้ังปวงพรักพร้อมแล้ว คร้ันเวลาเช้าเล่าปี่กับ บังทองขึ้นม้าเคียงกันจะยกออกจากค่าย ม้าบังทองน้ัน เผอิญให้เดิรพลาดขาขัดไป บังทองก็พลัดตกลงจากหลังม้า เล่าปี่เห็นก็โจนลงจากม้าเข้าพยุงเอาตัวบังทอง แล้วว่าเปน ไฉนม้าท่านมาเปนดงั นี้ บงั ทองจงึ ว่า มา้ ข้าพเจ้าเคยขที่ าการ รบพงุ่ มากช็ า้ นานมิไดเ้ ปนฉนี้เลย ซง่ึ มา้ เปนทง้ั นี้กเ็ พราะด้วย ความประมาท เล่าป่ีจึงว่า เม่ือม้าท่านมกั พลาดฉนี้ ถ้าเข้ารบสู้กบั ข้าศกึ จะมเิ สยี ทีหรอื ท่านจงเปลยี่ น เอาม้าของขา้ พเจา้ ขี่ไปเถิด ขา้ พเจ้าจะเอาม้าของท่านมาข่เี อง เล่าป่ีกบั บงั ทองก็เปลีย่ นม้ากันขี่ บงั ทอง จึงคานบั เลา่ ปแ่ี ล้ววา่ ครั้งน้ีทา่ นมีคุณแก่ข้าพเจ้าหาท่ีสุดมิได้ แล้วบังทองรบี ยกทหารไปก่อนเล่าป่ี ๆ ก็ ยกตามไปมีความวิตกถงึ บังทองไมส่ บายเลย ฝ่ายงออี้เล่ากุ๋ยซ่ึงไปรักษาเมืองลกเสยี อยนู่ ้ัน รู้ว่าเหลงเปาถึงแก่ความตายแล้วก็ปรกึ ษากนั อยู่ เตยี วหยิมจงึ เขา้ มาวา่ บดั นี้เล่าปี่จะยกทหารมาทาอันตรายเรานน้ั ข้าพเจา้ เหน็ ว่าทางลัดซอกเขาท่ี จะมาเมืองลกเสียเปนทางคบั ขันนกั จะขออาสายกทหารไปสกัดอย่ทู างนนั้ แมเ้ ล่าปย่ี กมาก็จะได้รบพุง่ ต้านทานไว้ ขอให้ท่านท้ังสองอยู่รักษาเมืองเถิด เจรจากันยังมิทนั ขาดคาพอทหารเข้ามาบอกว่า บัดน้ี เล่าป่ียกกองทัพมาเปนสองทาง เตียวหยิมแจ้งดังน้ันก็รีบยกทหารไปคอยสกัดอยู่ ครั้นเห็นอุยเอ๋ียน เปนกองหน้ายกมา จึงห้ามทหารทั้งปวงให้สงบไว้ แล้วชี้บอกว่าซึ่งยกตามมาข้างหลังข่ีม้าขาวนั้นคือ เล่าป่ี เราคอยเขม้นจับเอาตัวให้ จงได้ ครั้นบังทองมาถึงทาง ซอกเขา เห็นทางนั้นแคบคับขัน นัก แล้วมีต้นไม้ชัฏทั้งสองข้าง รกชิดไป ก็คิดกริ่งใจชักม้าหยุด อย่จู งึ ถามวา่ ตาบลนี้ช่อื ใด ทหาร ช า ว เ มื อ ง เ ส ฉ ว น ซ่ึ ง เ ข้ า เ ก ลี้ ย กล่อมอยู่ด้วยจึงบอกว่า ที่นี้ช่ือ ลกห้องโห สามก๊กวิทยา

๑๑๒๒ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) บังทองได้ฟังจึงคิดว่า ตัวเรา อาจารย์แต่งนามไว้ให้ชื่อว่าฮองซู แลทาง จะออกจากซอกเขานี้เปนท้องทุ่ง ธรรมดา ว่าหงส์น้ันแม้จะตกทุ่งก็มิอาจบินไปได้ ตัวเราก็ได้ชื่อว่านามหงส์จะตกลงท้องทุ่งน้ี ก็จะมีอันตราย คิดสดุ้งใจดังนั้นแล้วก็ให้ ทหารถอยคืนออกมา พอทหารเตียวหยิม จุ ด ป ร ะ ทั ด ขึ้ น โ ห่ ร้ อ ง ยิ ง เ ก า ทั ณ ฑ์ กระหนาบระดมมาทั้งสองข้างทาง ก็ถูกบังทองตกม้าลงถึงแก่ความตาย ทหารทั้งปวงต่างคนก็ต่ืน แตกเปนอลหม่านไปสิ้น แลขณะเม่ือบังทองถึงแก่ความตายนั้นอายุได้สามสิบหกปี ทหารท้ังปวงที่ แตกตามข้ึนไปถึงอุยเอ๋ียนน้ันจึงบอกว่า บัดน้ีข้าศึกยกมาตั้งสกัดอยู่ ฆ่าบังทองถึงแก่ความตายแล้ว อยุ เอ๋ียนแจง้ กต็ กใจ จะยกทหารกลับลงมา พอทหารเตียวหยมิ ยกเข้าตีดา้ นหนา้ ไว้ ก็รบพ่งุ อลหม่านกัน อยู่จะกลบั มิได้ ครั้นจะถอยหลังคืนมาเตียวหยมิ ก็รบรุกข้นึ มา เมื่ออุยเอ๋ียนตอ้ งรบท้ังข้างหน้าข้างหลงั อยดู่ ังนน้ั ทหารกล็ ม้ ตายเปนอันมาก อยุ เอย๋ี นจนใจขัดสนนัก มิรู้ที่จะผ่อนผันไปทางใด www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕๑ ๑๑๒๓ สามก๊กวิทยา

๑๑๒๔ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ทหารชาวเมืองเสฉวนซ่ึง มาด้วยจึงว่า ท่านจะต้านทานอยู่ฉนี้ มิได้ ด้วยทหารข้าศึกตีกระหนาบ หน้าหลังเปนสามารถ ขอให้ตีบาก ทางไปข้างซ้ายมือ ลัดไปเอาทาง ใหญ่ เข้าบัญจบด้วยกองทัพเล่าปี่ เถิด อุยเอี๋ยนเห็นชอบด้วย ก็พา ทหารตีบากทางออกมาประมาณ สามสิบเส้น พอพบลุยต๋องงอหลัน คมุ ทหารยกมาปะทะเข้าต้านหน้าไว้ เตยี วหยิมกข็ ับทหารติดตามกระช้นั มาขา้ งหลงั อุยเอีย๋ นเขา้ อยใู่ น ท่ามกลางจะหักไปแลจะถอยกม็ ิได้ ก็ขบั มา้ เขา้ ส้รู บตีตลบหนา้ หลงั อุตลุดอยู่ พอฮองตงยกเปนกองหนา้ เล่าปี่มาทางใหญ่ ถึงปากทางลดั ซ่งึ งอหลันลยุ ต๋องยกไปนนั้ แลเห็นทหารเบอื้ งหลงั งอหลันโหร่ ้องเรง่ กนั ไป กค็ ดิ วา่ ชรอยอยุ เอ๋ยี นยกมา ข้าศกึ สกดั รบพุ่งอยู่ ก็ขับทหารตีกระทบหลังเข้าไป จึงรอ้ งวา่ อุยเอ๋ยี น อยา่ กลัวเลยเรามาชว่ ยแล้ว อุยเอย๋ี นกบั ฮองตงก็ชว่ ยกันตีกระหนาบหน้าหลัง งอหลนั ลยุ ต๋องต้านทาน มไิ ด้กแ็ ตกหนี ทหารท้ังปวงลม้ ตายเปนอนั มาก ฮองตงกับอุยเอ๋ียนได้ที ก็คุมทหารไล่ติดตามไปถึงเชิงกาแพงบัญจบกันกับกองทัพเล่าป่ี เล่ากุ๋ยซึ่งอยู่รักษาเมืองนั้น ก็ให้ทหารเอาเกาทัณฑ์ยิงรบพุ่งต้านทานไว้ เล่าป่ีจะตีหักเข้าเอาเมือง ลกเสียมิได้ กค็ ุมทหารยกกลบั หลัง มาจะเข้าค่ายช่องแคบ งอหลันกบั เล่ากุ๋ยเห็นดังนั้นก็ขับทหารรบพุ่ง ติดตามมา พอเตียวหยิมยกตลบ หลังมาตามทางซอกเขาทันเล่าปี่ ก็ บั ญ จ บ กั น กั บ ง อ ห ลั น เ ล่ า กุ๋ ย ช่วยกันรบพุ่งไล่กระชั้นตามไป เล่าป่ีจวนตัวจะเข้าค่ายช่องแคบ มิได้ ก็หนีร่นลงไปตามทางด่าน โปยสิก๋วน www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕๑ ๑๑๒๕ บงั ทอง (Pang Tong) สามกก๊ วิทยา

๑๑๒๖ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ขณะนั้นม้าซึ่งเล่าปี่ข่ีกับทหารทั้งปวงกาลังก็ถอยอ่อนลง จะเข้าต่อสู้ด้วยทหารเตียวหยิม งอหลันเล่ากุ๋ยมิได้ ก็ถอยรับรอไปถึงด่านโปยสิก๋วน กวนเป๋งกับเล่าฮองซึ่งเล่าปี่ให้อยู่รักษาด่านน้ันรู้ ก็คุมทหารสามหมื่นยกมาช่วย เข้าตีทัพงอหลันเล่ากุ๋ยเตียวหยิมแตก ไล่ติดตามฆ่าฟันทหารล้มตาย เก็บได้เคร่ืองศัสตราวุธเปนอันมาก แล้วก็เชิญเล่าป่ีเข้าไปในด่านโปยสิก๋วน เล่าปี่จึงถามทหารทั้งปวง ว่า ผู้ใดยังรู้ว่าบังทองนั้นเปนประการใดบ้าง ทหารในกองทัพบังทองซึ่งแตกมาถึงน้ันจึงบอกว่า บัดนี้ บงั ทองถกู เกาทัณฑ์ถงึ แกค่ วามตายแล้ว เลา่ ป่ีแจง้ ดังนัน้ ก็รอ้ งไห้รักบังทองจนสลบไป ทหารท้ังปวงน้ัน ก็พากนั ร้องไห้รักบงั ทองส้ินทกุ คน แล้วเล่าปีจ่ งึ ให้แตง่ เครือ่ งเสน้ วกั บังทองตามประเพณี ฮองตงจึงว่า อาจารย์เราก็ถึงแก่ความตายแล้ว เตียวหยิมก็จะมีใจกาเริบยกมาตีเราเปน ม่ันคง หาผู้ใดเปนผ้ใู หญ่ช่วยคิดอ่านมไิ ด้ ขอให้ท่านไปเชิญขงเบง้ มา จะได้ช่วยคิดอ่านทาการเอาเมือง เสฉวน พอว่ายังมิทันขาดคาม้าใช้มาบอกว่า บัดน้ีเตียวหยิมยกทหารมาถึงเชิงกาแพงดา่ นแล้ว ฮองตง อุยเอี๋ยนจึงวา่ แกเ่ ลา่ ป่ีว่า ขา้ พเจ้าจะอาสายกทหารไปต่อสกู้ ับเตยี วหยิมเอง เลา่ ปจ่ี งึ หา้ มว่า ซึง่ ท่านทั้ง สองจะยกทหารออกไปสกู้ ับเตยี วหยิมนั้นยังมไิ ด้ ด้วยครั้งนี้ข้าศึกมีกาลังนัก เราจะรักษามนั่ ไว้ จะแตง่ คนให้ไปเชิญขงเบ้งมาชว่ ยกันคิดอา่ นก่อน www.samkok911.com

ตอนที่ ๕๑ ๑๑๒๗ แล้วเล่าป่ีแต่งหนังสือ ใหก้ วนเป๋งรบี ถือมาเชิญขงเบ้ง ณ เมืองเกงจ๋ิว กวนเป๋งคานับเล่าปี่ รีบไปท้ังกลางวันกลางคืน ฝ่าย เล่าปี่ก็ให้เร่งรัดแจงรักษาด่าน โปยสิก๋วนมั่นไว้เปนสามารถ มไิ ด้ ยกออกรบพงุ่ ดว้ ยเตียวหยิม แลเม่ือวนั บงั ทองตายน้ันเปนเดอื นเก้าขึ้นเกา้ ค่า ถึงเทศกาลอาณาประชาราษฎรทั้งปวงแตง่ โตะ๊ เลย้ี งดูกันเล่นสนกุ ตามประเพณี ขงเบ้งนงั่ กนิ โต๊ะกบั ขุนนางท้ังปวงอยูท่ ่กี ลางแจ้งเปนเวลากลางคืน เห็นดาวดวงหนึ่งใหญ่ประมาณส่ีกา ตกลงจากอากาศฝ่ายทิศปราจิน ขงเบ้งก็ตกใจร้องว่าเสียดายนัก แล้วก็ท้ิงจอกสุราลงเสีย จงเอามือปิดตาเข้าร้องไห้ ทหารทั้งปวงจึงถามว่า ท่านร้องไห้ด้วยเหตุอันใด ขงเบ้งจึงบอกว่า เดิมเราเห็นดาวดวงหนึ่งร้าย ปรากฎอยู่ตรงเมืองลกเสียน้ัน ก็เข้าใจว่าซึ่งนายเรายก กองทัพไปคร้ังน้ี จะเสียนายทัพนายกองแลที่ปรึกษาเปนม่ันคง เราได้ให้มีหนังสือไปแจ้งแก่เล่าปี่ให้ ระมัดระวังรักษาตัว ควรหรือมิได้คิดอ่านป้องกันภัยอันตรายเลย ปล่อยให้มีเหตุถึงเพียงนี้ได้ แลบัดน้ี เราเห็นดาวดวงใหญ่ตกลง ชรอยบังทองถึงแก่ความตายเปนม่ันคง เล่าป่ีนายเราแขนหักเสียข้างหนึ่ง แล้ว ทหารทงั้ ปวงไดฟ้ งั ขงเบ้งว่าดังนัน้ ก็แคลงใจอย่มู ิเชอ่ื ขงเบ้งเหน็ คนทงั้ ปวงมีความสงสยั จึงวา่ ทา่ น ท้งั ปวงจงคอยฟังเถิด อีกสองสามวนั กค็ งร้ขู า่ วดอก ขนุ นางทง้ั น้ันต่างคนตา่ งคานบั ขงเบง้ แลว้ ก็ลาไป คร้ันอยู่มาห้าหกวัน ขงเบ้งกับกวนอูน่ังพูดกันอยู่ พอกวนเป๋งเข้ามาคานับ แล้วเอาหนังสือ ยนื่ ใหข้ งเบ้ง ๆ รบั เอาหนงั สอื แล้วอา่ นดูก็รู้ว่า บังทองถึงแก่ความตาย ขงเบ้งร้องไห้รัก บังทอง ทหารท้ังปวงก็ร้องไห้รักด้วยกันสิ้น ขงเบง้ จงึ วา่ บัดนเ้ี ลา่ ปน่ี ายเรามาตัง้ อยตู่ าบล โปยสิก๋วน แลข้าศึกก็ยกมาประชิดติดพันอยู่ คร้ันจะตีหักเข้าไปก็มิได้ จะถอยหลังออกมา ก็มิสดวก เปนที่ขัดสนคับขันนัก แม้เราจะมิ ยกไปช่วยนายเราบัดน้ีกจ็ ะเสียทแี กข่ ้าศึก สามก๊กวิทยา

๑๑๒๘ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) กวนอูจึงว่า ซ่ึงท่านจะยก ไปนน้ั ก็ชอบอยู่ แตท่ วา่ เมอื งเกงจ๋ิวนี้ เปนท่ีสาคญั นัก ไมม่ ีผ้ใู ดเปนผู้ใหญ่ท่ี จะป้องกันรักษา ท่านจะคิดประการ ใด ขงเบ้งจึงว่า ซึ่งเล่าปี่ให้มีหนังสือ มาจะใหเ้ ราไปท้งั นี้ เรากร็ อู้ ย่วู า่ เลา่ ป่ี เห็นแต่ท่านผู้เดียวจะอยู่รักษาเมือง ได้ แลตัวท่านได้สาบาลกับเลา่ ป่ีเปน พี่น้องกันโดยสุจริต ก็อย่าได้คิด รังเกียจส่ิงใดเลย อันเมืองเกงจิ๋วนี้ซ่ึงท่านจะอยู่รักษาแต่ผู้เดียวน้ัน เห็นว่าพว้าพวังลาบากจริงอยู่ แต่ ท่านจงเอาความภักดีต่อเล่าปี่นั้นเปนประธาน อย่าได้บิดพลิ้วเลย กวนอูได้ฟังขงเบ้งว่าดังน้ันก็รับคา คร้ันเวลาเช้าขงเบง้ จึงแตง่ โต๊ะเล้ยี งดูกันแล้ว จึงเอาตราสาหรับว่าราชการเมืองนั้นมาจะมอบให้กวนอู ตามประเพณี กวนอูคานับแล้วยกมือข้ึนจะรับเอาตรา ขงเบ้งก็ย้ังไว้มิส่งให้จึงว่า ถ้าท่านรับเอาตรานี้ แล้วกิจการส่ิงใด ๆ ในเมืองเกงจว๋ิ กจ็ ะตกเปนธรุ ะของท่านทงั้ สนิ้ กวนอูจึงว่า ตัวข้าพเจ้าเปนชายชาติทหาร ถึงมาทว่าตัวจะตายกม็ ิได้คนื คาเสีย ขงเบ้งได้ยนิ กวนอูเจรจาออกมาว่าความตายดงั น้ี จงึ คิดในใจวา่ แตแ่ รกเราจะมอบตราวา่ ราชการเมอื งให้เปนมงคล แลมาเจรจาเปนลางฉนมี้ ิบังควรหนกั หนา ขงเบง้ จึงแสรง้ ถามว่า ตวั ทา่ นจะอย่รู กั ษาเมืองเอากจิ การท้ัง ปวงเปนภารธุระนั้น ถ้าโจโฉยกมาตีเอาเมืองเกงจิ๋วท่านจะคิดประการใด กวนอูจึงว่า ตัวข้าพเจ้าเปน ทหารมไิ ด้กลวั แกข่ า้ ศึก แมว้ ่าโจโฉยกมาข้าพเจ้าก็จะสรู้ บโดยเต็มกาลงั กวา่ จะแพแ้ ลชนะมิใหอ้ ปั ยศ ขงเบ้งจึงถามว่า แม้ซุนกวนกับโจโฉจะบัญจบเข้าด้วยกัน แล้วจะยกมาทาร้ายแก่ท่าน ท่านจะคิดประการใดเล่า กวนอูจึงว่า ถ้าฉนั้นข้าพเจ้าก็จะแยกทหารออกเปนสองกองรบท้ังสองด้าน เม่ือใดตัวข้าพเจ้าตายแล้วซุนกวนกับโจโฉจึงจะได้เมืองเกงจิ๋ว แม้มิตายท่านอย่าสงสัยเลยว่าเมือง เกงจ๋ิวจะได้แก่ผู้อื่น ขงเบ้งจึงว่า แม้การศึกมีมาท่านมิได้คิดอ่านทาการด้วยกลอุบาย จะเอาแต่กาลัง ห้าวหาญเข้าหักเอาข้าศึกน้ัน เราเห็นว่าเมืองเกงจวิ๋ จะเสียเปนม่ันคง ซ่ึงท่านจะอยู่รักษาเมืองเกงจ๋ิวน้ี จงจาเอาถอ้ ยคาของเราไว้ ถา้ ท่านจะประพฤติตามแล้ว เมืองเกงจวิ๋ กจ็ ะมิไดม้ ีอนั ตราย กวนอจู งึ ถามว่า ทา่ นจะให้ทาประการใด www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕๑ ๑๑๒๙ ขงเบ้งจึงบอกวา่ ทา่ นจะอยู่ภายหลังนั้น จงจดั แจงระมัดระวังตัวข้างฝ่ายเหนอื คอยส้โู จโฉให้ ได้ ฝ่ายใตน้ ั้นทา่ นจงทาใจดปี ระนอมด้วยซนุ กวนโดยปรกติ เมอื งเกงจิ๋วจึงจะมีความสขุ กวนอกู ็มคี วาม ยินดีจึงว่า คาของอาจารย์นี้ข้าพเจ้าแหวกอกสรวมใสไ่ ว้ในใจไม่ลืมเลย ขงเบ้งสั่งสอนกวนอูดงั น้ันแลว้ จึงเอาตราสาหรับว่าราชการเมืองมอบให้ แล้วจึงเกณฑ์อิเจี้ยม้าเลยี้ งเอ่ียงลองบิต๊กฝ่ายพลเรอื นสน่ี าย กับบิฮองเล่าฮองกวนเป๋งจิวฉองฝ่ายทหารส่ีนายน้ัน อยู่รักษาเมืองด้วยกวนอูเสร็จแล้ว จึงเกณฑ์ให้ เตียวหุยคุมทหารหมื่นหน่ึงเปนทัพบก กาหนดให้ยกไปคอยรับทัพหลวงณประตูด้านตวันตกเมือง ลกเสีย เกณฑ์จูล่งคุมทหารหมื่นหนึ่งเปน กองหน้าทัพเรือ ขงเบ้งคุมทหารหมื่นห้าพัน เปนกองหลวง ครั้นได้กาหนดฤกษ์ก็ให้ยกทัพ บกทัพเรือไปพร้อมกัน ฝ่ายเตียวหุยยกมาถึง แดนเมืองปากุ๋นแล้ว ก็กาชับทหารมิให้ทา อันตรายแกผ่ ูใ้ ดตามคาขงเบง้ สง่ั ทกุ ประการ สามกก๊ วิทยา

๑๑๓๐ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ขณะน้ันม้าใช้จึงเอาเนื้อความเข้าไปแจ้งแก่ เงียมหงัน ผู้เปนเจ้าเมืองปากุ๋นว่า บัดนี้เตียวหุยยก กองทัพล่วงเข้ามาในแดนแล้ว เงียมหงันแจ้งดังนั้นก็ให้ จัดแจงทหารรักษาเมืองไว้เปนกวดขัน ด้วยแต่แรกนั้นรู้ ว่าเล่าปี่ยกทหารมาตีเอาด่านโปยสิก๋วนได้ก็มีใจโกรธอยู่ จงึ ให้กะเกณฑก์ องทพั จะยกไปตเี ลา่ ปอี่ กี แต่ทว่าคิดระวงั หลังอยู่ กลัวกองทัพจะยกอุดหนุนมาทางเมืองปากุ๋น จึงงดทัพไว้มิได้ยกไปตีเล่าปี่ ครั้นเตียวหุยยกมาถึงจึง กะเกณฑ์ทหารรักษาม่ันไว้มิได้ออกไปอ่อนน้อม ด้วย เงียมหงันเปนคนมีฝีมือเข้มแข็ง ถึงมาทว่าตัวสูงอายุชรา แล้วก็จริง แต่ว่ายังมีกาลังมากอาจสามารถจะสู้ทหาร เงียมหงัน (Yan Yan) หมนื่ หนง่ึ ด้วยงา้ วใหญข่ องตวั ได้ ฝ่ายเตียวหุยแจ้งว่าเงียมหงันจะต่อสู้ดังน้ัน ก็ให้ตั้งค่ายม่ันลงไว้ จึงใช้ให้ทหารเข้าไปร้องด่า ตรงประตูเมืองว่า อ้ายเฒ่าชราจงเร่งออกมาคานับกโู ดยดี แม้จะขัดแขงอยู่กูจะยกทหารเข้าไปเหยียบ เมอื งเสีย แต่ทารกอยใู่ นอกู่ ม็ ิเว้นจะฆา่ เสยี ให้ส้ิน เงียมหงันแจง้ ดังน้นั ก็โกรธ ใหจ้ ดั แจงทหารยกออกไป รบ เฮกอวดทหารรองจึงห้ามว่า ท่านอย่าเพ่อยกออกรบก่อน ข้าพเจ้าแจ้งว่าเตียวหุยคนน้ีมีฝีมือ เข้มแขงนัก จงตั้งม่ันรักษาเมืองไว้ดีกว่า ทหารซึ่งมาน้ันเปนทางไกลก็จะขัดสนสเบียงอาหารลง อนึ่ง เตียวหุยก็เปนคนใจเร็ว ถ้าเราป้องกันมั่นไว้จะหักเอามิได้โดยสดวกก็จะทะยานใจโกรธ จะทาโทษตี โบยทหารท้ังปวงใหไ้ ดค้ วามเดือดรอ้ น ทหารนั้นก็จะเบ่ือหน่ายเอาใจออกหาก เราจึงจะคิดทาการเอา ชัยชนะไดโ้ ดยงา่ ย เงยี มหงนั เหน็ ชอบด้วย กใ็ หท้ หารรกั ษาหนา้ ทเ่ี ชิงเทินไว้ ขณะน้ันเตยี วหยุ ซ้าใหท้ หารคนหน่ึงไปเรยี กให้เปิดประตู เงยี มหงนั กส็ ั่งให้ทหารเปดิ ประตูรบั เอาตัวเข้าไป ทหารจงึ วา่ บดั นเี้ ตยี วหยุ ใช้ใหข้ า้ พเจ้ามาบอกทา่ นใหเ้ ปดิ ประตูรับโดยดี ถา้ จะขดั ขืนไว้ฉนี้ แม้ทหารตีหกั เข้ามาได้ก็จะฆา่ เสียให้สน้ิ ท้งั เมือง เงยี มหงันกโ็ กรธจึงว่า อ้ายหาชาตไิ ม่ มาหยาบช้าต่อกู ฉนี้คิดว่ากูจะกลัวมึงหรือ ตัวกูเปนผู้เฒ่าหรือจะแบกหน้าออกไปคานับนายมึง กูขอยืมปากมึงออกไป บอกแก่นายมึงเถิด ว่ากูจะสู้ตายมิออกไปคานับ แล้วก็ให้ตัดปากแลจมูกทหารเตียวหุยน้ันเสยี กป็ ล่อย กลบั ออกไป คร้นั ทหารมาถงึ กร็ อ้ งไหบ้ อกแกเ่ ตยี วหุยตามถอ้ ยคาเงยี มหงนั ทุกประการ www.samkok911.com

ตอนที่ ๕๑ ๑๑๓๑ เตียวหุยโกรธเปนกาลัง ก็คุม ทหารประมาณสองร้อย ขึ้นม้าขับเข้ามาถึง เชิงกาแพง ทหารเงียมหงันซึ่งอยู่บนหน้าที่ก็ มิได้ออกมาต่อสู้ แต่ร้องด่าเตียวหุยออกมา ด้วยคาหยาบช้าเปนอนั มาก เตยี วหุยย่งิ โกรธ ดังเพลิงเผาในหัวใจ จะขับม้ารุกเข้าไปก็ติด คูเมอื งอยเู่ ข้าไปมไิ ด้ ไดแ้ ตค่ ารามอยูใ่ นฅอจน เวลาเย็นแล้วก็กลับมาค่าย คร้ันรุ่งเช้าก็คุม ทหารกลับเข้ามาร้องด่าอีก เงียมหงันก็เอาเกาทัณฑ์ยิงออกมาถูกหมวกเตียวหุย ๆ โกรธจึงชี้มือด่าวา่ อ้ายเฒา่ แมก้ ไู ดต้ ัวมงึ จะฉีกเนอื้ เคีย้ วเสยี ใหส้ าใจ ร้องดา่ อย่จู นเวลาเยน็ แลว้ กก็ ลบั มา คร้ันรุ่งข้ึนเปนวันคารบสาม เตียวหุยคุมทหารกลับเข้าไปให้ร้องด่ารอบเมืองทุกด้าน เห็น เงียมหงันมิได้ยกทหารออกรบพุ่งก็พาทหารขี่ม้าข้ึนไปบนเนินเขา แลลงมาดูในเมืองเห็นทหารท้ังปวง แต่งตวั ใส่เกราะถอื อาวุธตระเตรยี มพร้อมอยู่ เตียวหุยจึงใหท้ หารกลับลงมาเสยี แลว้ ทานอนอยู่หวังจะ ให้เงียมหงันเห็นว่าอิดโรยจะยกมารบ ก็มิได้เห็นเงียมหงันออกมา จนเวลาเย็นก็กลับมาค่าย จึงคิดว่า เงียมหงันน้ีอดกล้ันโทโษได้มิออกมารบ ครั้นรุ่งเช้าให้ทหารเข้าไปร้องด่าดังนั้นอีกสามวัน เงียมหงันก็ มิได้ออกมารบ เตียวหุยจึงแกลง้ ทากลใหท้ หารเที่ยวเรี่ยรายกนั ไปเก็บฟนื บ้าง ให้เสาะหาหนทางซึ่งจะ ยกแยกเขา้ ไปในเมอื งน้นั บา้ ง ฝา่ ยเงียมหงันเหน็ ทหารเตยี วหุยเร่ยี รายไปดังนั้น ก็มิไดร้ วู้ ่าจะคดิ อา่ นทาประการใด จึงแตง่ ทหารปลอมออกมาสืบเอากิจการทัง้ ปวง ครน้ั เวลาเย็นทหารซึง่ ไปเสาะทางมาบอกเตียวหยุ วา่ พบทาง ซ่ึงจะเข้าไปในเมืองปากุ๋นเปนทางน้อยอยู่ริมซอกเขา เตียวหุยก็มีความยินดี จึงส่ังทหารทั้งปวงให้หุง เข้ากินแต่ดึก กาหนดจะลอบยกมิให้ทันรู้ตัว ให้เอา ขลุมใส่ปากม้าผูกไว้อย่าให้ร้องได้ แลตัวเราจะไป หน้า ทหารท้ังปวงที่จะตามไปข้างหลังนั้น ให้เร่ง ระมัดระวังตัวอย่าได้ประมาท เตียวหุยสั่งกาชับ เปนกวดขัน บอกทหารให้รู้ทุกค่ายว่าเวลาสามยาม จะยกไป สามก๊กวิทยา

๑๑๓๒ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายทหารเงียมหงันซงึ่ แต่งปลอม ออกมานั้นร้เู น้ือความ จึงกลับเขา้ ไปบอกแก่ เงียมหงัน ๆ ก็มีความยินดีจึงว่า ซ่ึงเตียวหยุ จะยกเข้ามาทางน้อยนั้น เราก็จะยกทหาร ออกไปคอยตีตัดสเบียงเสียให้ได้ แล้วจะตี ล้อมเข้ามาจับเอาตัวเตียวหุย เงียมหงัน กะเกณฑ์ทหารพรอ้ มแล้วก็ลอบยกออกจาก เมืองแตเ่ วลากลางคืนไปตงั้ ซุ่ม คอยสกัดอยู่ ครั้นเวลาสามยาม เตียวหุยจึงให้ทหารคนหนึ่งแต่งตัวห่มเกราะ ใส่เสื้อเหมือนตัว แล้วก็ให้ ขี่ม้าเดิรไปก่อน ตัวเตียวหุยน้ันยกทหารตามมาต่อภายหลัง เงียมหงันซุ่มทหารคอยอยู่เห็นก็สาคญั วา่ ผู้ท่ขี ม่ี า้ ไปกอ่ นนั้นเปนเตยี วหยุ กส็ งบทหารไว้ ครนั้ เห็นล่วงไปไกลแลว้ พอกองสเบียงทัง้ ปวงยกมาถงึ ท่ี มทิ นั รวู้ า่ เตยี วหยุ ปลอมมาดว้ ย ก็จุดประทัดตมี า้ ฬ่อสัญญายกทหารทัง้ สองข้างออกตตี ดั ทา้ ยวนุ่ วายขึน้ ขณะน้ันเตยี วหุยชักม้าเลย้ี วมาข้างหลังเงยี มหงัน ร้องตวาดขนึ้ ว่า อ้ายศัตรูเฒ่า ทีนี้จะหนีกู ท่ีไหนจะพ้น เงียมหงันได้ยินเสียงเหลียวหลังมาดูเห็นเตียวหุยก็ตกใจ จึงขับม้าเข้าสู้ด้วยเตียวหุยได้ สิบเพลง เงียมหงันได้ทีเอาง้าวฟัน เตียวหุยหลบได้ทันที ก็ชักม้าตลบ เคียงม้าเงียมหงันเข้าไปฉวยได้ตัวก็ พลัดตกม้าลง ทหารทั้งปวงก็กลุ้มกัน เข้าจับตัวเงียมหงันมัดไว้ ทหาร เงียมหงันก็แตกต่ืนไป บ้างกลับมา เ ข้ า น บ น อ บ เ ตี ย ว หุ ย เ ป น อั น ม า ก เตียวหุยก็รีบยกทหารเข้าไปเอาเมือง ปากุ๋นได้ จงึ กาชบั ทหารทั้งปวงมิให้ทา อนั ตรายแกไ่ พรบ่ ้านพลเมอื ง www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕๑ ๑๑๓๓ ขณะน้ันทหารก็พาเอาตัวเงียมหงันเข้ามาให้เตียวหุย ๆ เห็นเงียมหงันมิได้คานับตาม ประเพณีก็โกรธ ขบฟันแล้วร้องว่า ตัวกูเปนทหารเอกยกออกมาถึงนี่เหตุใดจึงมิได้ออกไปคานับ กลับต่อสู้กูอีกเล่า เงียมหงันจึงร้องตอบว่า ตัวมึงเปนคนหยาบช้าหาความสัตย์มิได้ ยกทหารมา ทาอันตราย ให้อาณาประชาราษฎรได้ความเดอื ดรอ้ น กูจะคานับน้ันหาต้องการไม่ ถึงมาทว่ามึงจับกู ได้ก็ดกี ูมไิ ดก้ ลัวตาย แมส้ ีสะจะขาดออกกม็ ิขอคานับเลย เตียวหยุ ก็โกรธนักส่งั ให้ทหารเอาตวั ไปฆา่ เสีย เงียมหงนั จึงว่ามงึ จะฆ่ากูกฆ็ ่าเถดิ จะโกรธวนุ่ วายไปตอ้ งการอนั ใด เตยี วหุยเห็นเงยี มหงันมีใจย่ังยืนมนั่ คง มิได้ยอ่ ท้อต่อความตาย กส็ งบความโกรธเสียจงึ ลงมา แก้มดั เงยี มหงันออกแล้ว กพ็ ยุงเอาตวั ขนึ้ ไปนั่งบนเกา้ อจ้ี ึงคานบั ว่า ขา้ พเจ้ารอู้ ยวู่ า่ ทา่ นผูเ้ ฒ่าเปนคนดี มีอัชฌาสัยประกอบด้วยสติปัญญามาแต่ก่อน แลตัวข้าพเจ้าเปนผู้น้อยมิได้คารวะแก่ผู้ใหญ่ มากล่าว ถอ้ ยคาหยาบชา้ ประมาททง้ั นีม้ คิ วรแกต่ ัวเลยผิดนกั หนา ขอท่านไดอ้ ดโทษแกข่ ้าพเจา้ เถดิ สามกก๊ วิทยา

๑๑๓๔ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) เงียมหงันได้ฟังดังน้ันก็คิดถึงคุณเตียวหุยเปนอันมาก จึงว่าแต่ก่อนเราได้ยินเขาเล่ืองลือว่า ท่านน้ีมีใจหยาบช้าสามานย์นัก มิได้รู้จักเด็กแลผู้ใหญ่ บัดน้ีเห็นท่านเปนคนสุภาพรู้จักที่ผิดแลชอบ ขอบใจหนักหนา ถึงท่านเปนเด็กก็จริงก็ควรเราจะคานับ เงียมหงันก็คานับเตียวหุยโดยปรกติด้วย นบั ถอื วา่ ไดม้ คี ุณแกต่ วั เตียวหุยจึงถามว่า บัดน้ีข้าพเจ้าจะยกเข้าไปเมืองลกเสียน้ันจะไปทางใด เงียมหงันจึงว่า อันเมืองลกเสียน้ีมีด่านทางหลายตาบลนัก ซ่ึงจะไปโดยสดวกนั้นขัดสน แต่ทว่าบัดน้ีตัวท่านมีคุณแก่ ข้าพเจ้าให้ทานชีวิตไว้ก็จะสนองคุณท่านให้ถึง ขนาด ซึ่งจะไปเมืองลกเสียนั้น ตัวข้าพเจ้าจะขอยก ทหารไปเปนกองหน้า อันด่านทางท้ังปวงน้ันก็อยู่ในบังคับบัญชาข้าพเจ้าส้ินทุกตาบล เตียวหุยก็มี ความยินดีคานับแล้วจึงให้เงียมหงันยกไปเปนกองหน้า ตัวเองคุมทหารยกตามไปภายหลัง ครั้น เงียมหงันยกไปถึงตาบลใด ขุนนางนายด่านท้ังปวงก็ออกมาคานับยอมเข้าดว้ ย มิได้ขัดขวางทุกตาบล เตียวหุยยกไปครั้งน้ันโดยสดวกนัก แต่กระบี่ก็มิได้ถอดออกจากฝัก เกาทัณฑ์ก็มิได้ข้ึนสาย เพราะ เงยี มหงนั เปนทพั หน้าไป www.samkok911.com