สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๖๒

๑๓๘๐ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ตอนที่ ๖๒ ฝ่ายพระเจ้าเล่าปี่ออกจากเมืองตังฉวนไปเมืองเสฉวน ขุนนางผู้หน่ึงชื่อหอมเจ้งทูลว่า นางบิฮูหยินเมียของท่านคนหนึ่งก็ตายเสียแลว้ นางซุนฮูหยินก็ไปอยู่กับซุนกวนผู้พ่ี ข้าพเจ้าเห็นวา่ จะ หากลบั มาไม่ ท่านหาภรรยาไม่ ข้าพเจา้ เหน็ วา่ การข้างในหามผี เู้ อาใจใส่ไม่ พระเจ้าเลา่ ป่ีจงึ วา่ ทา่ นวา่ นี้ชอบแล้ว จะคิดประการใดเล่า หอมเจ้งจึงทูลว่า ข้าพเจ้าเลือกดูเห็นน้องสาวงออี้คนหนึ่งรูปก็งาม มีสติปัญญาการงานทั้งปวงก็ขยัน เห็นว่านางคนนี้จะมีบญุ สืบไปขา้ งหนา้ แตก่ อ่ นไดย้ ินวา่ งออ้ีจะให้แก่ เล่ามอผู้บุตรเล่าเอียน เล่ามอก็ตายเสียแล้ว ขอให้ท่านรับน้องสาวงออี้เข้ามาไว้เปนห้าม เห็นจะสมควร พระเจ้าเล่าปี่ได้ฟังหอมเจ้งว่า ดังน้ันจึงว่า เล่ามอคนน้ีเปนแซ่เดียวกันกับเรา ท่านเห็นมีอย่างธรรมเนียมจะทาได้อยู่หรือ หอมเจ้งจึงทูลว่า ในอย่างธรรมเนียมน้ัน ก็ระวัง แต่พี่น้องที่สนิธ นี่ข้าพเจ้าเห็นไกลกันนัก ถ้าจะ เอามาเปนเมียก็ควรอยู่ พระเจ้าเล่าป่ีเห็นชอบ ด้วย จึงแต่งให้ไปรับนางงอซี ซึ่งเปนน้องสาว งออ้ีเข้ามาไว้เปนห้าม อยู่มานางงอซีมีบุตรชาย สองคน คนหน่ึงชื่อเลา่ เอ๋ง คนหน่ึงชื่อเลา่ ลิ นางงอซี (Empress Wu) อยมู่ าวนั หนงึ่ มีคนเข้ามาบอกขงเบ้งวา่ ซนุ กวนใหม้ าขอลกู สาวกวนอู ๆ ไมใ่ ห้ ขงเบ้งจงึ วา่ แก่ ที่ปรึกษาทั้งปวงว่า ถ้ากระน้ันเห็นว่าเมืองเกงจิ๋วจะเปนอันตราย ชอบให้หากวนอูมาเสีย แต่งผู้อ่ืนให้ น่ังเมืองแทน อยู่มาวันหน่ึงกวนหินลูกชายกวนอูถือหนังสือบอกมาถึงขงเบ้ง ในหนังสือน้ันว่า โจโฉ ให้อิก๋ิมบังเต๊กคุมทหารมาตีเมอื งอ้วนเสีย ฝ่ายข้างกวนอูทากลศึกเปนหลายประการก็มีชัยชนะ อยู่มา อีกวันหนงึ่ ทหารถือหนังสอื บอกไปถึงขงเบ้ง ในหนงั สือนั้นว่ากวนอูตกแต่งเมืองเกงจ๋ิวแลเมืองอ้วนเสีย มีค่ายคูประตูหอรบม่ันคงทั้งทางบกทางเรือ ขงเบ้งเอาเรื่องราวหนังสือสองฉบับนี้ไปแจ้งแก่พระเจ้า เลา่ ป่ี ๆ ได้ฟงั แลว้ กว็ างใจ www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๒ ๑๓๘๑ ครั้นอยู่มาวันหนึ่งเกิดเหตุ พระเจ้าเล่าปี่ไม่สบายพระทัยนัก จะนั่งก็มิเปนสุข จะนอนก็มิ เปนสุข ให้เดือดร้อนราคาญ คร้ันเวลาค่านอนก็มิหลับ จึงออกมานั่งที่เก้าอ้ีจับเอาหนังสือมาอ่าน หวังจะให้สบายใจ เมื่อขณะอ่านหนังสือน้ันก็เคล้ิมม่อยหลับไป จึงฝันว่าลมพัดตะเกียงไฟแทบจะดับ แล้วกลับติดเปนปรกติข้ึน แลไปเห็นคนยนื อยู่รมิ ตะเกยี งจึงถามไปว่า ใครอุกอาจเข้ามาปานนี้ คนนั้น มิได้พูดด้วย พระเจ้าเล่าป่ีสงสัยยืนข้ึนดู แลเห็นกวนอูเดิรไปมาที่ริมตะเกียง พระเจ้าเล่าป่ีจึงว่า น้องเอ๋ยเจ้าอยู่ดีอยู่หรือ เจ้ามาหาพ่ีป่านน้ีเหตุผลประการใด เราทั้งสองรักกันเหมือนพ่ีน้องร่วมสาย สะดือเดียวกัน เจ้าโกรธพี่ว่าไรจึงไม่เจรจา กวนอูได้ยินเล่าป่ีว่าก็ร้องไห้แล้วจึงว่า ขอให้พี่ท่านยก กองทัพไปแกแ้ ค้นขา้ พเจ้า พอลมพัดมาถกู ตวั พระเจา้ เล่าปีห่ นาวก็ตนื่ ขนึ้ แลไปไมเ่ หน็ กวนอูกต็ กใจจงึ รู้ ว่าฝัน เวลาน้ันพอได้ยินเสียงกลองย่าเท่ียงคืน พระเจ้าเล่าป่ีราคาญใจนัก ครั้นออกท้องพระโรงที่ว่า ราชการ จึงใหเ้ ชญิ ขงเบง้ เข้ามา พระเจา้ เล่าปก่ี ระซิบเล่าความฝันใหฟ้ ัง ขงเบ้งเหน็ ฝันร้ายอยู่ แตแ่ กลง้ ทูลบ่ายเบ่ียงเอาพระทัยว่า ฝันดังนี้เหตุเพราะน้าพระทัยปรารมภ์ถึงกวนอูนัก อย่าทรงพระวิตกเลย หาเปนไรไม่ พระเจ้าเล่าป่ีมิไว้ พระทัยจึงถามซ้าอีกครั้งหน่ึงเล่า ขงเบ้งเห็นว่าพระเจ้าเล่าป่ีรักใคร่ กวนอูนักก็ทูลแต่ความดี ขงเบ้งก็ ลาลงไปถึงประตู พบเค้าเจ้ง ๆ จึง ว่า ข้าพเจ้ามาหาท่านจะบอก เนื้อความอันหนึ่ง ข้าพเจ้าได้ยิน ข่าวลือมาว่า ลิบองยกมาตีเมือง เกงจิ๋ว กวนอเู สยี แกเ่ ขาแล้ว ความ อนั นจี้ ะจรงิ หรือประการใด ขงเบ้งจึงว่า ข้าพเจ้าดูดาวประจาเมอื งเกงจิ๋วเห็นเสรา้ หมองวิปริตนัก ข้าพเจ้าก็คิดว่ากวนอู เห็นจะตายเสียแล้ว แต่ว่าข้าพเจ้าไม่ทูลกลัวพระเจ้าเล่าปี่จะเปนทุกข์หนัก พูดกันยังมิทันจะส้ินคา พอพระเจ้าเล่าปี่มาถึงได้ยินจึงยุดเอามือเสื้อขงเบ้งแล้วว่า ข่าวร้ายถึงเพียงน้ีเปนไรท่านจึงมิบอกเรา ตามจริง ขงเบ้งกับเคาเจ้งจึงทูลว่า เปนแต่คาตลาดจะเอาเปนจริงมิได้ ขอท่านอย่าเปนทุกข์นักเลย พระเจ้าเล่าป่ีจึงว่า กวนอูกับเราได้สัญญาไว้ว่าจะเปนด้วยกันจะตายด้วยกัน ถ้ากวนอูตายเสียจริง ขา้ พเจ้าจะอยู่ไปใย สามกก๊ วิทยา

๑๓๘๒ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ขณะน้ันมีคนมาทูลว่า ม้าเล้ียงกับอิเจี้ย ถือหนังสือมา พระเจ้าเล่าปี่ให้หามาทั้งสองคน ม้าเล้ียงอิเจ้ียจึงทูลว่า เมืองเกงจ๋ิวเสียแก่ซุนกวน แล้ว กวนอูล่าทัพไปตั้งอยู่เมืองเป๊กเสีย ให้ขอ กองทัพไปช่วย ยังมิทันแก้หนังสือออกดูมีคนเข้า มาทูลว่า เลียวฮัวอยู่เมืองเกงจิ๋วจะเข้ามาเฝ้า พระเจา้ เล่าปีก่ ็ให้เข้ามา เลียวฮัวถวายบังคมแล้วร้องไห้จึงทูลว่า ซุนกวนมาตีเมืองเกงจ๋ิว กวนอูได้มีหนังสือไปถึง เล่าฮองเบ้งตัดให้ยกไปช่วยก็มิไป พระเจ้าเล่าปี่ได้ฟังดังน้ันก็ตกใจจึงว่า ถ้าเปนดังน้ันกวนอูจะมิเสียๆ แล้วหรือ ขงเบ้งจึงทูลว่า เล่าฮองเบ้งตัดทาดังนี้โทษถึงตาย ท่านอย่าทุกข์นักเลย ข้าพเจ้าจะขอยก กองทัพไปช่วยเมืองเกงจ๋ิวแลเมืองอ้วนเสียจึงจะควร พระเจ้าเล่าป่ีจึงว่า จาจะมีหนังสือไปถึงเตยี วหุย ให้ยกกองทัพมาช่วยเราจะยกไปด้วย ยังมิทันรุ่งมีทหารในกองทัพกวนอูมาทลู ว่า กวนอูกับบุตรล่าทพั ไปทางเขาเจาสัน ทหารซนุ กวนจบั ไดฆ้ า่ เสยี แล้ว พระเจ้าเล่าปี่ได้ฟังนั้นก็ร้องไห้ กลิ้งเกลือกลงกลางดินสิ้นสมประดี ขุนนางทั้งปวงตกใจเข้า ประคองพระองค์ขึ้นไว้ อยู่สักครู่หนึ่งจึงได้สมประดีข้ึนมา ขุนนางทั้งปวงจึงเชิญเสด็จเข้าไปในวัง ขงเบ้งจึงทูลเอาใจว่า คาโบราณท่านว่า อันความตายนี้ย่อมมีทุกคน กวนอูห้าวหาญนักจึงเปน อันตราย ท่านอย่าทุกข์ร้อนนักเลย รักษาตัวไว้ให้ดีเถิดจะได้คิดอ่านยกกองทัพไปแก้แค้นดีกว่า พระเจ้าเล่าปี่จึงว่า กวนอูเตียวหุยได้ สาบาลไว้ว่าจะตายด้วยกัน บัดน้ีกวนอู ตายเสียแล้ว เราจะเสวยราชย์เอา ความสุขแตผ่ ู้เดียวหาควรไม่ วา่ ยังมทิ ัน สิ้ นค า เ ห็ นกวนหินร้องไ ห้เข้ามา พระเจ้าเล่าป่ีกลั้นโศกมิได้ก็ร้องไห้ไป ถึงสี่วันห้าวัน ขงเบ้งกับขุนนางทั้งปวง ชวนกนั เข้าไปเลา้ โลมพระเจา้ เลา่ ปี่ www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๒ ๑๓๘๓ พระเจา้ เล่าปี่จึงว่า อนั ชาวเมอื งกงั ตัง๋ กับเราแต่น้ี ไปจะปองล้างกันไปไม่ขออยู่ร่วมฟ้าอันเดียว กันเลย ขงเบ้งจึงทูลว่า ข้าพเจ้าได้ยนิ ขา่ วว่าซุนกวนเอาสีสะกวนอู ไปให้โจโฉ ๆ ให้แต่งการศพสมควรแก่บันดาศักด์ิขุนนาง ผูใ้ หญแ่ ล้วไปฝังไว้ พระเจ้าเล่าปจ่ี งึ ถามว่า เหตใุ ดเขาจึงคดิ ทาการดังน้ี ขงเบ้งจึงทูลว่า ซุนกวนแกล้งทากลหวังจะให้ เราโกรธโจโฉ ๆ ก็รู้เท่าซุนกวนจึงให้แต่งการศพกวนอูทั้งนี้ ปราถนาจะไม่ให้เราพยาบาท โจโฉจะให้ เราเห็นว่าซนุ กวนฆ่ากวนอเู สยี เอง พระเจ้าเล่าปจ่ี ึงวา่ เราจะยกกองทพั ไปรบซุนกวนจะไดแ้ ก้แค้น ขงเบ้งจึงห้ามวา่ อยา่ เพ่อยก กองทัพไปก่อน ซุนกวนคิดทาการท้ังนี้จะให้เราโกรธโจโฉ ถ้าเรามิรู้เท่ายกไปรบกับโจโฉ ซุนกวนก็จะ เอาชัยชนะเมอื่ ภายหลัง ฝ่ายโจโฉนนั้ กใ็ คร่ให้เรารบกับซุนกวน สว่ นตวั จะคอยเอาชยั ชนะเมอื่ ภายหลัง ถ้าเรายกกองทพั ไปบดั นี้จะสมความคิดทัง้ สองฝ่าย เห็นวา่ ความคดิ เราต่ากวา่ เขาหารเู้ ท่าไม่ ขอให้ท่าน สงบไวก้ ่อนเถดิ จะไดแ้ ต่งการเส้นกวนอคู อยดซู นุ กวนกบั โจโฉก็มคี วาม แคน้ ตอ่ กันอยู่ ถา้ ข้าศกึ สองฝา่ ย รบกันใครเสยี ทีเพล่ยี งพล้า เราจงึ ทาการต่อภายหลังเห็นจะสดวก พระเจา้ เลา่ ป่เี ห็นชอบด้วย จึงส่ังให้ ราษฎรในเมืองเสฉวนแลหัวเมืองท้ังปวงนุ่งขาวห่มขาวทั้งหญิงทั้งชาย แล้วให้แต่งเคร่ืองเส้นไปตั้ง รมิ ประตทู ศิ ทกั ษณิ พระเจ้าเลา่ ปี่จึงออกไปเส้นวกั ตามประเพณแี ล้วร้องไห้รกั กวนอูทุกวนั สามกก๊ วิทยา

๑๓๘๔ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายโจโฉอยู่ ณ เมืองลกเอี๋ยง จาเดมิ แต่ฝังสีสะกวนอแู ล้ว นอนหลับตาลงเม่อื ใดใหเ้ ห็นกวนอู เมอ่ื นั้น กม็ คี วามกลวั นกั จึงเลา่ ให้ขุนนางทง้ั ปวงฟงั แล้วปรกึ ษาว่า เหตอุ นั ใดจึงเปนดังนี้ ขนุ นางผ้ใู หญ่ จึงว่า วังเก่าน้ีมีปิศาจมากนัก ขอให้ท่านไปสร้างวังใหม่เถิดจึงจะอยู่เปนสุข โจโฉจึงว่า เราก็คิดอยู่ว่า จะสร้างวงั ใหม่ จะทาเปนพระทน่ี ง่ั แตว่ า่ ขัดสนด้วยหามีชา่ งที่มฝี ีมอื ไม่ กาเซี่ยงท่ีปรึกษาจึงทูลว่า ในเมืองลกเอ๋ียงนี้ ข้าพเจ้าเห็นช่างไม้คนหน่ึงชื่อเชาอวด แลเชาอวดคนน้ีทั้งฝีมือความคิดหลักแหลมดีกว่าช่างไม้ท้ังปวง โจโฉจึงให้หาเชาอวดเข้ามาแล้วส่ังวา่ ทา่ นจงเทียบแผนทวี่ ังใหม้ ีพระที่น่ังเสด็จออก แลเปนท่ขี า้ งหน้าข้างในให้สนุกกว่าเก่า เชาอวดจงึ เขียน แผนท่ีวังตาหนักเก้าหลัง ฝ่ายหน้ามีท้องพระโรง ใหญ่ ฝ่ายข้างในมีตาหนักตึกรายเรียงกันไปแล้ว เอาไปถวาย โจโฉพิเคราะห์ดูถ้วนถ่ีจึงว่าท่าน เทียบน้ีดีนัก สมควรจะเปนท่ีอยู่ผู้มีบุญ เห็นสนุก ชอบใจเราแล้ว แต่ขัดสนด้วยไม้ใหญ่ซึ่งจะต้อง การทาอกไก่ เราไมเ่ หน็ ท่ีไหนเลย www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๒ ๑๓๘๕ เชาอวดจึงว่า มีป่าแห่งหนึ่ง ช่ือเอียกหลง ไกลแต่นี้ไปประมาณสามร้อย เส้น ชายปา่ น้ันมีศาลเทพารักษ์อยหู่ ลังหนึ่ง ใ ก ล้ ศ า ล นั้ น มี ส า ล่ี ต้ น ห นึ่ ง ใ ห ญ่ โ ต นั ก สูงประมาณย่ีสิบวา ข้าพเจ้าเห็นว่าจะทา อกไก่ได้ โจโฉดีใจนักสั่งให้ไปตัดไม้นั้นมา คนทงั้ ปวงซง่ึ ไปตัดไมจ้ ะถากฟันเอาสว่ิ เจาะ เอาเลื่อยชัก จะทาประการใดก็มิเข้าเลย จึงกลับเข้าไปทูล โจโฉไม่เชื่อจึงพาคนออกไปดูประมาณสามร้อย คร้ันถึงหน้าศาลแล้วจึงลงจากม้า แลว้ แลไปเหน็ ตน้ สาล่สี งู ใหญต่ รงหาทคี่ ดมิได้ จึงให้เอาขวานเขา้ ไปฟันก็มเิ ข้า ผเู้ ฒ่าผ้แู กช่ าวบา้ นนน้ั จงึ ทูลห้ามว่า ต้นสาลี่นี้เปนต้นไม้แต่โบราณ ผู้เฒ่าผู้แก่เล่าสืบ ๆ มาว่า อายุได้สามร้อยส่ีร้อยปีแล้วมี เทพารกั ษ์สิงอย่ใู นไมต้ น้ น้ี ขอทา่ นอย่าได้ฟนั เลย โจโฉได้ฟังดังนนั้ กโ็ กรธจงึ ว่า กูได้เปนใหญ่ในเมืองนี้กว่าส่ีสิบ ปีแล้ว บันดาราษฎรแลเทพารักษซ์ ง่ึ อยู่ในแว่นแคว้นแดนเมืองน้ีก็อา ศรัยพึ่งบุญเรา ส้ิน เราจะเอาไม้ต้น น้เี ทพารักษ์จะไมใ่ ห้เราหรือวา่ ไร ว่า แล้วก็ชักดาบออกฟันต้นไม้ได้ยิน เสียงผีร้องไห้แซ่ไป ยางไม้ไหล ออกมาเปนโลหิต โจโฉเห็นดังนั้น ตกใจทิ้งดาบเสยี แลว้ ขึ้นม้ากลบั ไปวัง ครั้นเวลาค่าให้เดอื ดร้อนราคาญใจนอนไม่หลับ แต่กลับตัวพลิก ไปมาจนเวลาสองยาม แล้วจึงลุกออกมาน่ังที่เก้าอ้ีเคลิ้มม่อยไป จึงฝันว่าคนผมมวยห่มเส้ือเขียวมือถอื ดาบเดิรตรงเข้ามายนื อยูต่ รงหน้าโจโฉ แล้วเอามือช้ีหนา้ โจโฉตวาดดว้ ยเสียงอันดังวา่ กูน้ีเปนเทพารักษ์ ในต้นไม้สาล่ี กูหาให้ต้นไม้ของกูไม่ มึงจะทาท่ีอยู่แข่งพระเจ้าเหี้ยนเต้ กูรู้ว่าบุญมึงสิ้นแล้ว กูจะฆ่ามึง เสยี ใหต้ าย สามกก๊ วิทยา

๑๓๘๖ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) โจโฉตกใจรอ้ งให้ทหารมาช่วยเราด้วย เทพารักษ์ชักดาบเข้าฟัน โจโฉตกใจร้องข้ึนด้วยเสียง อันดัง ต่ืนขึ้นก็ให้ปวดสีสะเปนกาลัง ครั้นเวลาเช้าให้หาหมอเข้ามารักษา หมอมานวดทายาจนสิ้น ความรโู้ รคนั้นกไ็ มห่ าย ขนุ นางผใู้ หญ่ผนู้ อ้ ยท้งั ปวงเหน็ ดังน้ันก็เปนทกุ ขห์ นัก ทปี่ รึกษาคนหนึ่งจงึ ทูลวา่ หมอคนหน่ึงช่ือว่าฮัวโตร๋ ักษาโรคดนี ัก ท่านรู้จักหรอื ไม่ โจโฉจึงว่า หมอคนนท้ี ี่รักษาจวิ ทา่ ยที่เมืองกังตง๋ั น้ันหรือ ฮวั หิมจงึ ทูลว่าคนน้ันแหละ โจโฉจึงวา่ เรารู้จักแลว้ แต่วา่ หารู้ว่าวิชาหมอดีช่ัวเปนกะไรไม่ ฮัวหิมจึงทูลว่า หมอคนนี้อยู่บ้านเจียวก๋วนเมืองไทก๊ก ทุกวันนี้หามี ผู้ใดเสมอไม่ ถ้าได้ดูโรคแล้วบางทีก็ให้ทายากินยา บางทีก็เผาบางทีก็ผ่า แต่พอยกมือขึ้นความเจ็บก็ หาย ถ้าเปนโรคในท้องให้กินยาเข้าไปเจ้าตัวก็หลับไปหารู้สึกตัวไม่ จึงเอามีดผ่าห้องเอาใส้พุงออกมา ชาระให้สิ้นโสโครก แล้วคืนใสเ่ ขา้ ไปไว้อย่างเกา่ เอาไหมเย็บแล้วทายา บางคนเดือนหนง่ึ กห็ าย บางคน ยี่สิบวนั กห็ ายเปนปรกตเิ หมอื นอย่างเกา่ www.samkok911.com

ฮัวโต๋ ตอนที่๖๒ ๑๓๘๗ (Hua Tuo) สามก๊กวิทยา

๑๓๘๘ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) คร้ังหนึง่ ฮัวโตเ๋ ดิรไปมาตามถนน ไดย้ ินเสยี งคนครางอยูบ่ นเรอื น แตไ่ ด้ยนิ กร็ วู้ ่าโรคน้เี ปนงอู ยู่ ในท้องตัวหนึ่ง จึงเดิรเขา้ ไปร้องเรียกคนลงมาว่า คนเจ็บอยู่นัน้ เราจะรกั ษาใหห้ าย จึงให้เอากระเทยี ม แลกุยช่ายบดให้ละเอียดใส่น้าลงสองทนาน ให้คนไข้กินให้ส้ิน แต่พอคนไข้กินยาสิ้นก็อาเจียนออกมา งูตวั หนง่ึ ยาวสองศอกเศษไหลออกมาด้วย ไขน้ ้ันกห็ ายส้นิ ไป ครง้ั หนง่ึ ตันเตง๋ ชาวเมอื งกังเหลงเปนไข้ ในท้องใหล้ ่ันโครกคราก กนิ เข้าไม่ได้ผอมหน้าเหลอื ง จึงเชิญฮัวโต๋มารักษา แต่พอกินยาเข้าไปมอ้ื เดียวก็อาเจยี นออกมา แต่ล้วนหนอนมีสสี ะแดงยังเปนอยู่ ประมาณสักสองทะนาน ตันเต่งจึงถามว่า เหตุใดข้าพเจ้าจึงเปนโรคดังน้ี ฮัวโต๋จึงตอบว่า ท่านเอาเนือ้ ดิบปลาดบิ มาพลา่ กนิ จงึ เปนโรคดังนี้ ถงึ ออกมากระน้ีแลว้ โรคท่านกย็ งั ไมห่ ายขาด ยงั อกี สามปีโรคอนั น้ี จะกลบั เปนอกี ถา้ เปนมาอกี แล้วรักษาไม่หายเลย ถึงทีข่ องท่านแลว้ นานอีกสามปีตันเต๋งกต็ ายเหมอื น ปากฮัวโตค๋ าดไว้ คร้ังหน่ึงมีคนไข้คนหน่ึง เปนฝีข้ึนมาที่หลังค้ิวให้ปวดแสบปวดร้อนนัก จึงหาหมอฮัวโต๋มา รกั ษา ฮวั โตแ๋ ลดูจงึ วา่ ฝีอนั นีม้ ีสตั วบ์ นิ ไดอ้ ยูใ่ นนั้น คนทัง้ ปวงไดย้ นิ ดงั นน้ั กห็ ัวเราะ หมอฮัวโตจ๋ งึ เอามีด ผา่ ฝนี นั้ ออก นกกระจอกเต้นออกมาแลว้ ก็บินไปโรคน้ันก็หาย ครั้งหน่ึงมีคนหนึ่งสุนัขกัด เอาแม่เท้าขาดไป จึงบังเกิดเปนก้อน เนื้อย้อยออกมาสองก้อน ๆ หนึ่งให้ เจ็บก้อนหนึ่งให้คัน จึงหาหมอฮัวโต๋ ม า รั ก ษ า ฮั ว โ ต๋ เ ห็ น แ ล้ ว จึ งว่า ก้อนเน้ือท่ีให้เจ็บน้ันมีเข็มอยู่ข้างใน สิบเล่ม ก้อนเนื้อท่ีให้คันในนั้นมีลูก สกาอยู่สองลูก ๆ หนึ่งดาลูกหน่ึงขาว คนท้งั ปวงไมเ่ ช่อื หมอฮวั โต๋จึงเอามีด ผ่าออก ก็ได้เข็มแลลูกสกาเหมือนหน่ึงว่าน้ัน คนท้ังปวงสรรเสริญว่าเหมือนเทพดา บัดน้ีหมอฮัวโต๋มา อย่ตู าบลกมิ เสีย กับทนี่ ่ีไมส่ ไู้ กลสใู้ กลน้ กั ขอให้ท่านหาหมอฮัวโตม๋ ารกั ษาโรคทา่ นเห็นจะหาย www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๒ ๑๓๘๙ โจโฉได้ยินฮัวหิมสรรเสริญดังนั้น ก็ส่ัง ให้ทหารเร่งรีบไปทั้งกลางวันกลางคืน หาหมอ ฮวั โตม๋ า หมอฮัวโตม๋ าถงึ แล้วกใ็ หแ้ หวกเส้ือดเู ส้น ที่ข้อมือหมอฮัวโต๋จึงทายว่า โรคท่านอันนี้เพ่ือ ลมเสียดแทงในสีสะ ท่านกินยามาหนักหนา หาชอบโรคไม่ จะรักษาโรคอันนดี้ ้วยยากินแลยา ทาหาหายไม่ โรคอันน้ีชอบให้ผา่ จึงจะหาย โจโฉ จึงถามว่าท่านจะผ่าอย่างไร หมอฮัวโต๋จึงว่า ข้าพเจ้าจะให้ท่านกินยาให้มึนเมาไปไม่รู้สึกตัว จึงจะผ่า สีสะด้วยขวานอันคม แล้วจึงจะชาระโรคในสีสะใหห้ มด แล้วจึงจะประกับให้เหมอื นเก่า ก็จะทายาให้ หายแผลโรคท่านจึงจะหายขาด โจโฉได้ยินดงั นั้นก็โกรธนัก จึงว่าเองจะแกล้งฆ่าเราหรอื จึงว่ากล่าวทั้งน้ี ฮัวโต๋จึงว่า เม่ือครัง้ กวนอถู ูกเกาทณั ฑท์ แี่ ขนน้นั ขา้ พเจา้ ไปรักษา กวนอนู ่ังน่งิ ให้ข้าพเจ้าผา่ เอาลกู เกาทัณฑอ์ อกเสีย แล้วก็ ขูดยาพิษซ่ึงติดกระดูกนั้นออกเสีย กวนอูก็หากลัวไม่ โรคของท่านหน่อยหนึ่งเท่านี้จะกลัวอันใด ข้าพเจา้ ผา่ แล้วกจ็ ะหายท่านอยา่ ไดก้ ลวั เลย โจโฉจึงว่า อันเจ็บท่ีแขนน้ันจะผ่าก็ควร เจ็บท่ีสีสะน้ีจะควรผ่าแล้วหรือ อ้ายคนนี้คบคิดกับ พวกกวนอู ทากลมารยาแกล้งจะมาฆ่าเราให้ตาย โจโฉจึงสั่งให้ทหารซ้ายขวาจับเอาตัวฮัวโต๋ไปใส่คุก เสยี แลว้ วา่ กูจะให้เฆีย่ นถามเอาเน้ือความเม่อื ภายหลัง กาเซี่ยงท่ีปรึกษาจึงห้ามว่า ขอให้ท่านพิเคราะห์ดูจงละเอียดก่อน อันหมอฮัวโต๋น้ีดีนัก ทุกวันนี้จะหาตวั เสมอมิได้แล้ว อย่าเพอ่ ให้ เปนอันตรายเลย โจโฉตวาดแล้วจึงว่า หมอคนน้ีคิดอ่านจะทาร้ายเราครั้งนี้ เหมือนคร้ังเกียดเป๋งทาร้ายแก่เราครั้งน้ัน จะให้กรมเมืองเฆี่ยนถามเอาเน้ือความให้ จงได้ ทหารจึงเอาตัวหมอฮัวโต๋ไปส่งให้ กรมเมอื งจาไว้ในคกุ ตามคาโจโฉสงั่ น้ัน สามก๊กวิทยา

๑๓๙๐ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) หงออายซึ่งได้คุมหมอฮัวโต๋รู้ว่า ฮัวโต๋เปนหมอดี ก็ปฏิบัติรักษาส่งเหล้าเข้า หมูเป็ดไก่ทุกเวลามิได้ขาด หมอฮัวโต๋รู้จัก คณุ ผ้คู มุ จงึ ว่าขา้ พเจ้าน้ีเห็นจะตายเปนแท้ แล้ว ไม่มีส่ิงใดจะแทนคุณท่าน วิชาการ ฝ่ายหมอของข้าพเจ้าดีนัก ยังหาได้บอก กล่าวลูกศิษย์ผู้ใดไม่ ท่านเอาหนังสือของ ข้าพเจ้านี้ไปให้ภรรยาข้าพเจ้าเอาตาราท่ี เรือนมา ข้าพเจ้าจะชี้แจงให้จงส้นิ ผู้คุมได้ยินว่าดังนั้นก็ดีใจนัก จึงว่าข้าพเจ้าไดว้ ิชาการหมอของท่าน แล้ว ข้าพเจ้าไมท่ าการเปนผู้คุมสืบไปเลย จะทาการฝา่ ยแพทย์รกั ษาโรคให้เลื่องลือปรากฎไป ก็จะได้ ขวัญเขา้ คา่ ยาเลยี้ งชีวติ ดีกวา่ ฮวั โต๋จงึ เขยี นหนังสือให้ผ้คู มุ ๆ กเ็ อาหนังสือไป ณ ตาบลบา้ นกมิ เสีย สง่ ให้แก่ภรรยาฮวั โต๋ ๆ ก็ส่งตาราใหต้ ามผวั มีหนงั สือมาน้นั ผ้คู ุมไดต้ าราแลว้ ก็เอาไปใหแ้ ก่ฮวั โต๋ ๆ กช็ แี้ จงบอกวชิ าแพทยใ์ หแ้ ก่ ผู้คุมทุกประการ แล้วก็มอบตารานั้นให้แก่ผู้คุม ๆ ได้ตาราแล้วมีความยินดีนัก เอาตาราไปเก็บไว้ ณ เรือน อยู่มาช้านานฮวั โตก๋ ็ตายในคุกน้ัน ผู้คุมก็ให้นายเอาเนื้อความไปแจ้งแก่โจโฉว่าฮวั โตต๋ ายแลว้ ผูค้ ุมก็จัดแจงเครอ่ื งเสน้ เชญิ ศพฮัวโตไ๋ ปฝงั ตามธรรมเนียม ฝา่ ยภรรยาผู้คมุ เหน็ ตารากค็ ดิ ว่าจะเอาไวต้ อ้ งการอะไร ครทู ี่วา่ ดนี ักกต็ ายในคุก ผวั เราเอาไว้ ก็จะเปนเหมือนกัน คิดแล้วก็เอาตาราไปเผาไฟเสีย เวลานั้นพอผู้คุมไปเรือน แลเห็นภรรยาเอาตารา เข้าเผาไฟก็ตกใจ ว่ิงเข้าไปชิงได้สองสามใบ ตาราทั้งนั้นไหม้ไฟสิ้น ที่ได้ไว้นั้นเปนแต่ตาราตอนหมู ตอนเป็ดตอนไก่ ผู้คุมโกรธด่าภรรยาแล้ว ถามว่า เหตุใดมึงจึงเอาตาราไปเผาไฟเสีย เมียจึงว่า ฮัวโต๋ครขู องท่านที่นบั ถอื วา่ ดีนักก็ ตายในคุก ท่านจะเอาตาราไว้ต้องการอะไร ฝ่ายผู้คุมเสียดายตารานักนั่งทอดใจใหญค่ ิด ว่า ตาราเอกฝ่ายแพทย์อย่างนี้แต่นี้ไป เบอื้ งหน้าหามีไม่แล้ว www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๒ ๑๓๙๑ ฝ่ายโจโฉโรคในสีสะก็เจ็บเปนกาลัง กล้าข้ึน แล้วก็ให้วิตกปรารมภ์ เกรงกองทัพเมือง กังต๋ังเมอื งเสฉวนจะยกมาทาอันตราย มที หารเขา้ ไปทูลว่า ซุนกวนเมืองกงั ตั๋งให้หนังสือมาถึง โจโฉ ให้หาเข้ามาเอาหนังสือออกดู ในหนังสือเปน ใจความว่า ข้าพเจ้าซุนกวนสามิภักดิ์มาพ่ึงบุญ ท่าน อน่ึงบันดาหัวเมืองท้ังปวงก็ข้ึนแก่ท่านสิ้น แลว้ ยงั แตเ่ มอื งเสฉวนเมอื งตังฉวน ขอใหท้ า่ นยกกองทพั ไปตเี ล่าปีเ่ ถิด เห็นจะได้โดยสดวก โจโฉได้ยินหนังสือดังนั้นก็หัวเราะ จึงว่าแก่ท่ีปรึกษาท้ังปวงว่า ซุนกวนจะลวงให้เราเหยียบ กองไฟ ท่ีปรึกษาคนหนึ่งช่ือตันกุนจึงทูลว่า แผ่นดินพระเจ้าเห้ียนเต้ก็ร่วงโรยมาช้านานแล้ว คร้ังน้ี อาศรัยบุญท่านก็บริบูรณ์ม่ังค่ัง ราษฎรท้ังปวงได้พึ่งโพธิสมภารอยู่เยน็ เปนสุข แล้วมีความรักใคร่ยนิ ดี ต่อทา่ นนกั ซุนกวนนีก้ ็ถ่อมตัวเขา้ มาเปนข้าทา่ น สมควรแล้วทีจ่ ะเปนเจา้ แผ่นดนิ โจโฉได้ฟังดังน้ันก็หัวเราะแล้วจึงว่า เราทานุบารุงพระเจ้าเหี้ยนเต้มาแผ่นดินก็ราบคาบ ราษฎรก็อยู่เย็นเปนสุขมาช้านานเพราะเรา ๆ ก็ได้เปนใหญ่ หาขุนนางผู้ใดเสมอไม่แล้ว เราจะต้ัง ตัวเปนเจ้าแผ่นดินเคียงพระเจ้าเห้ียนเต้นั้นไม่สมควร เราจะทาแต่พอเหมือนจิวบูอ๋อง ซ่ึงทาการไว้ ใหแ้ กล่ ูกชาย สมุ าอี้จงึ ทูลว่า ซนุ กวนสิยอมเขา้ มาเปนขา้ ทา่ นแลว้ ควรทา่ นจะตง้ั ให้ซนุ กวนเปนขุนนาง ผู้ใหญ่ ให้เปนฝักฝ่ายข้างเราจะได้สกัดทัพเล่าป่ีไว้ โจโฉเห็นชอบด้วย จึงให้แต่งตราตั้งซุนกวน เปนเพยี วกจี งกนุ๋ เจา้ เมอื งเกงจว๋ิ แลว้ จงึ ให้ทหารคุมตราตง้ั ออกไปมอบเมอื งเกงจิว๋ ให้ซุนกวน ฝ่ายโจโฉโรคน้ันกาเริบกล้าข้ึน อยู่มาวันหนึ่ง ฝันเห็นว่า ม้าสามตัวกินหญ้าในรางเดียวกัน คร้ันรุ่งขึ้น เช้าจึงเลา่ ใหก้ าเซ่ยี งทีป่ รึกษาฟังแล้วจึงว่า เม่ือครั้งมา้ เท้ง ม้าฮิวม้าเทียดสามคนพ่อลูกคิดจะทาร้ายเราก็ฝันอย่างนี้ เราก็กาจัดพ่อลูกสามคนได้แล้ว บัดน้ีฝันเห็นเหมือนคร้ัง น้ันอีกเล่า จะดีร้ายประการใด กาเซ่ียงจึงว่า ข้าพเจ้า พิเคราะหล์ ักษณะฝนั นี้ดีเหน็ ว่าบุญมาถึงทา่ นแลว้ ท่านอยา่ ไดว้ ติ กเลย โจโฉไดย้ นิ ดงั นัน้ กห็ าสงสยั ไม่ สามกก๊ วิทยา

๑๓๙๒ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ครั้นอยู่มาวันหนง่ึ เวลากลางคืนโจโฉปวดสีสะเปนกาลงั ให้วิงเวียนร้อนกระวนกระวายนอน ไม่หลับเลยจนเวลายามสาม จึงลุกออกมาน่ังที่เก้าอี้ ได้ยินเสียงดังหนึ่งฉีกแพร จึงแลไปก็เห็นนาง ฮกเฮานางตังกุยหุยกับบุตรทั้งสองคน กับฮกอ้วนบิดานางฮกเฮากับตังสินบิดานางตังกุยหุย กับ พรรคพวกประมาณยี่สบิ คนมีโลหิตแดงท่ัวตวั ยืนอยู่ในอากาศรอ้ งว่า โจโฉท่านเอาชีวิตมาคืนให้แกเ่ รา โจโฉชกั เอากระบฟ่ี ันไปถูกประตเู ข้าก็ให้กระวนกระวายนัก สนิ้ แรงกล็ ม้ ลงทนี่ ้ัน คนทย่ี นื รักษาอยู่นั้นก็ พยุงเอาโจโฉไปไว้ในตาหนักอื่น อยู่มาอีกวันหน่ึงเวลากลางคืนโจโฉนอนไม่หลับ ได้ยินเสียงปีศาจท้ัง หญิงทั้งชายรอ้ งไห้เซ็งแซ่ไปยงั รุ่ง เวลาเช้าโจโฉหาขุนนางทงั้ ปวงมาพร้อมกันจึงว่า เราทาการสงคราม มาชา้ นานถงึ สามสิบปีเศษหาไดย้ นิ เสยี งปีศาจปรากฎดงั นไี้ มเ่ ลย มาบดั นี้มปี ิศาจมาหลอกหลอนร้องไห้ เสียงเซ็งแซไ่ ป ประหลาทหลากนกั จะเปนเหตุการณ์อันใด ฝ่ายขุนนางท้ังปวงจึงทูลว่า ขอให้ท่านหาหมอปีศาจมาแต่งเคร่ืองเส้นวักพลีกรรมเสียแล้วก็ จะหาย โจโฉทอดใจใหญแ่ ลว้ จงึ วา่ โบราณว่าไวว้ ่า กรรมมาถึงตวั แลว้ จะทาประการใดกห็ าพน้ ไม่ บัดนี้ กรรมมาถึงแลว้ ใครจะมาชว่ ยเราได้ โจโฉกห็ าใหเ้ สน้ ผีไม่ อยูม่ าวนั หนึ่งโรคน้ันกาเรบิ หนกั ข้นึ ยงิ่ กวา่ เก่า ให้ระทวยสวงิ สวายอ่อนไป จึงให้หาแฮหัวตุ้นเขา้ มา www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๒ ๑๓๙๓ แฮหัวตุ้นมาถึงประตูวัง จึงแลเห็นนาง ฮกเฮานางตังกุยหุยกับบุตรท้ังสองกับฮกอ้วนตัง สนิ กับพรรคพวกยืน หลอกหลอน แฮหัวตุ้นลม้ ลง บ่าวก็พยุงแฮหัวตุ้นกลับมาบ้าน แฮหัวตุ้นก็ป่วย เพราะปีศาจ โจโฉจึงให้หาโจหองตันกุยกาเซี่ยงสุ มาอี้เข้าไปถึงเตียงนอน จึงฝากบุตรภรรยา บ้านเมืองท้ังปวงแก่ขุนนางผู้ใหญ่ท้ังสี่คน ขุนนาง ผู้ใหญจ่ งึ ทูลวา่ โรคทา่ นแต่เพียงนี้เหน็ มพิ อเปนไรนกั รกั ษาถูกท่กี ็จะหาย โจโฉจึงว่า เราทาการรณรงค์มากว่าสามสิบปีแล้ว ข้าศึกที่ไหนเข้มแขงเราก็ปราบปรามเสีย ได้ แผ่นดินก็ราบคาบราษฎรก็อยู่เย็นเปนสุข แต่ซุนกวนเมืองกังตั๋งเล่าปี่เมืองเสฉวนยังหาปราบไดไ้ ม่ ความไข้ก็หนักขึ้นถึงเพียงนี้ ซ่ึงจะเปนเพื่อนคิดการสงครามกับท่านทั้งปวงสืบไปอีกไม่ได้แล้ว เราจึง ฝากฝังมอบเวนไว้แก่ท่านทั้งปวง ลูกเราคนหนึ่งช่ือโจง่ังเกิดด้วยนางเล่าซีก็ตายเสียท่ีเมืองอ้วนเสยี นั้น แล้ว ยังแต่บุตรเราส่ีคนเกิดด้วยนางเป่ียนซีชื่อว่าโจผีคนหน่ึง โจเจียงคนหน่ึง โจสิดคนหน่ึง โจหิมคน หน่ึง เราวิตกถึงโจสดิ นัก ด้วยลูกคนน้วี าจาไมย่ ั่งยืน แล้วก็มักเสพย์สรุ า ความคิดไมร่ อบคอบ จะตั้งให้ แทนท่ีก็ไม่ได้ ฝ่ายโจเจียงน้ันมีกาลังก็จริง แต่ว่าหาความคิดมิได้ โจหิมน้ันเปนคนโลภ เห็นแต่โจผีพ่ี เอ้ือยเปนคนหนักแน่นมีสติปัญญาเฉลียวฉลาดหลักแหลมพอท่ีจะตั้ง ให้เปนใหญ่แทนตวั เราได้ เราหา บุญไมแ่ ล้ว ทา่ นจงอนเุ คราะหต์ ้ังไว้ใหว้ ่าราชการแทนเราสืบไปเถิด สามกก๊ วิทยา

๑๓๙๔ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) โจหองตันกุ๋ยกาเซ่ียงสุมาอี้ได้ ยินโจโฉว่าดังน้ันก็ร้องไห้ แล้วก็ลาออกไป โ จ โ ฉ จึ ง ใ ห้ ค น ใ ช้ เ อ า ไ ม้ ห อ ม อ ย่ า ง ดี ช่ื อ เบงเหยี งมาแจกให้ภรรยาทั้งปวง แลว้ จงึ สงั่ สอนว่า ถ้าเราหาบุญไม่แลว้ ท่านท้ังปวงจง อุตส่าห์ฝึกสอนในการเย็บการปัก จะได้ เล้ียงตัวเม่ือภายหลัง ท่านจงพากันไปอยู่ ปราสาทตั้งเซ็กไต๋ เม่ือท่านจะเส้นเรานั้น ให้มีมะโหรีปี่พาทย์จงทุกวัน อน่ึงท่านจงสั่งขุนนางให้ก่อกุฏ์ิฝังศพเราที่ท้องสนามนอกเมือง ให้ได้ เจ็ดสิบสองกุฏ์ิ อย่าให้คนทั้งปวงรู้วา่ ศพเราไว้กุฏิ์ไหน เพราะว่ามคี นชังตวั เรานั้นมากอยู่ เกลือกคนชัง มันจะขุดศพเราข้ึนเสีย โจโฉสั่งดังน้ันแล้วทอดใจใหญ่น้าตาไหลลงโทรมหน้า ก็ผวาล้มลงขาดใจตาย เมื่อโจโฉตายน้นั เดือนสาม อายุได้หกสิบหกปี พระเจา้ เหีย้ นเตม้ าอยู่เมือฮูโต๋ได้ยสี่ บิ หา้ ปี (พ.ศ. ๗๖๓) ขุนนางทั้งปวงรู้ว่าโจโฉตายแล้วก็ร้องไห้ จึงใช้ทหารไปเชิญบุตรโจโฉซ่ึงไปนั่งเมืองท้ังสี่คน โจผีอยูเ่ มอื งเงียบก๋นุ โจเจียงอยเู่ มืองเอียงเหลง โจสิดอยูเ่ มอื งลิมฉี โจหิมอย่เู มืองเซยี วหวยมา ณ เมือง ลกเอี๋ยง ขุนนางท้ังปวงจึงแต่งการศพเปนการใหญ่ตามประเพณีเจ้าเมือง แล้วให้เร่งรับเชิญศพไปทั้ง กลางวนั กลางคืนไป ณ เมอื งเงียบกนุ๋ ฝ่ายโจผีรู้ว่าบดิ าตายก็ร้องไห้ จึงพาขนุ นางแลทหาร ท้ังปวงออกจากเมืองมาประมาณร้อยเส้นก็พบศพบิดาเข้า จึงเชิญศพบิดาเข้าไปในเมืองเงียบกุ๋น ก็ให้ป่าวร้องขุนนาง ผู้ใหญ่ผู้น้อยแลราษฎรในเมืองหลวงแลเมืองขึ้นให้นุ่งขาว ห่มขาวโพกผ้าขาวตามอย่างเจ้าเมืองตายน้ัน โจผีกับขุนนาง ทั้งปวงร้องไห้รักอื้ออึงไป จึงมีคนหน่ึงร้องห้ามว่า อย่าเพ่อ ร้องไห้อ้ืออึงไป กล้ันความโศกเสียก่อนเถิดจะได้คิดการใหญ่ คนทัง้ ปวงแลดกู ็เหน็ สุมาหู จึงถามวา่ เหตใุ ดทา่ นจงึ หา้ มฉนี้ สมุ าหู (Sima Fu) www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๒ ๑๓๙๕ โจโฉ (Cao Cao) สามก๊กวิทยา

๑๓๙๖ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายสุมาหจู ึงว่า เจ้านายเราหาไมแ่ ลว้ เกรงขา้ ศึกจะกาเรบิ ขอให้ยกโจผีข้ึนเปนเจ้าวา่ ราชการ ราษฎรท้ังปวงจะได้วางใจเพราะมีเจา้ นายแล้ว อน่ึงข้าศึกก็ไม่กาเรบิ ขุนนางทั้งปวงจึงว่า ท่านว่าท้ังนี้ ชอบอยู่แล้ว แต่พระเจ้าเหย้ี นเตย้ ังไมม่ ตี รารับสง่ั ตง้ั มา เราทัง้ ปวงจะทาตามอาเภอใจนนั้ จะได้หรอื ตันเกียวจึงว่า ธรรมเนียมเจ้าดับสูญแล้ว ลูกผู้ใหญ่ก็ว่าราชการแทน ว่าแล้วจึงเอาดาบตัด เส้ือให้ขาดหน่อยหน่ึงท้ิงลงกับแผ่นดิน แล้วชี้ให้ขุนนางทั้งปวงดู จึงร้องว่าให้ยกโจผีข้ึนเปนเจ้าในวนั นี้ ถ้าผู้ใดว่าขัดขวาง สีสะผู้นั้นก็จะขาดตกลงเหมือนเส้อื นี้ ขุนนางท้ังปวงได้ยินก็ตกใจกลวั ต่างคนต่างก็ นิ่งอยู่ พอฮัวหิมขนุ นางผ้ใู หญ่มาแต่เมืองฮูโต๋ ขนุ นางทัง้ ปวงตกใจกลวั ฮวั หมิ ก็เดริ ตรงเขา้ ไป ขนุ นางทัง้ ปวงจงึ ถามวา่ มาด้วยเหตอุ ันใด ฮัวหิมจึงว่า โจโฉสิหาไม่แล้ว เราก็เกรงว่าข้าศึกจะกาเริบ ให้เชิญโจผี ข้นึ เปนเจา้ ว่าราชการแทนบิดา ขนุ นางทั้ง ปวงจึงว่า บัดนี้ปรึกษากันอยู่ว่าจะต้ังโจผี ขึ้นเปนเจ้า แต่ว่าคอยอยู่เกลือกพระเจ้า เห้ียนเต้จะพระราชทานตราต้ังมา ฮัวหิม จึงว่า ข้าพเจ้าทูลขอตราพระเจ้าเห้ียนเต้ ๆ พระราชทานให้แล้วก็ถือมา คนทั้งปวง ได้ยินดงั น้ันก็ดีใจ ชวนกนั โหร่ อ้ งเต้นราอื้ออึง ฮัวหมิ จึงเอาตราต้งั ออกให้ดู ฮวั หิมคนน้ีเปนฝักฝา่ ยโจโฉ แต่ว่าไปอยู่ท่ีพระเจ้าเหี้ยนเต้ คอยสอดแนมเอาเนื้อความมาบอกโจโฉ ครั้นรู้ว่าโจโฉตายแล้ว จะใคร่ ใหโ้ จผเี ปนเจ้าแทน จึงเขยี นตราตงั้ โจผีแล้วกเ็ อาเขา้ ไปทูลพระเจ้าเหีย้ นเต้ ๆ ก็เออเอา ฮัวหมิ จงึ ได้ตรา ต้งั น้ันมา ฝ่ายโจผีก็ให้หาขุนนางมาเฝ้า ขุนนางทั้งปวงก็ถวายบังคม โจผีจึงให้แต่งโต๊ะเลี้ยงขุนนาง ผู้ใหญ่ผู้น้อยทั้งปวงถ้วนหน้า จึงมีคนมาทูลว่า โจเจียงน้องท่านอยู่เมืองเตียงอ๋ัน ยกทัพใหญ่มาทหาร ประมาณสิบหม่ืน โจผีได้ยินดังน้ันก็ตกใจ จึงปรึกษาขุนนางทั้งปวงว่า อ้ายคนนี้เม่ืออยู่ด้วยกันน้ัน เปนคนดุดันโมโหมาก แล้วกล้าหาญมีฝีมือรบพุ่งก็เข้มแขง ยกทัพมาบัดน้ีจะมาชิงสมบัติเราหรือ ประการใด www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๒ ๑๓๙๗ เกียกุยจึงว่า ข้าพเจ้าจะออกไปพูดจากับโจเจียง ดู ก็จะรวู้ ่ามาดีแลร้ายประการใด ขนุ นางทัง้ ปวงจึงวา่ ท่าน ว่านี้ชอบนัก ถ้าคนอื่นจะออกไปก็หาได้ไม่ ถ้าท่านออกไป คร้ังน้ีดีนัก ถึงมาทว่ามาร้ายก็จะกลายเปนดีเพราะถ้อยคา ของท่าน โจผไี ดย้ ินดังนน้ั กด็ ีใจ จึงใชใ้ ห้เกียกยุ ออกไป ฝ่ายโจเจียงจึงถามว่า บิดาเราล่วงแล้ว พระเจ้า เกียกยุ (Jia Kui) เห้ียนเต้ตั้งผู้ใดว่าราชการแทนบิดาเล่า เกียกุยจึงว่า ประเพณีโบราณถ้าเปนพลเรือนบิดาหาไม่แล้วลูกชาย ผู้ใหญ่อยู่ในเรือนนั้นได้ว่า กล่าวแทนบิดา ถ้าเปนการ แผ่นดินเล่าลูกชายใหญ่ก็ได้เปนเจ้าแทนบิดาว่าราชการ สืบไป ตัวท่านนี้หาเปนลูกชายผู้ใหญ่ไม่ จะเปนขุนนาง ผใู้ หญก่ ห็ าไม่ มาถามถึงความนี้ด้วยเหตุอนั ใด โจเจียงได้ยินเกียกุยยกขนบธรรมเนียมโบราณว่าดังนั้นก็เห็นชอบด้วยจึงนิ่ง อยู่ แล้วพา เกียกุยเข้าไปในเมือง ครั้นใกล้วังเกียกุยจึงถามโจเจียงว่า ท่านมาบัดนี้จะชิงเอาสมบัติหรือว่าจะมาทา การศพบิดา โจเจยี งจึงวา่ ขา้ พเจ้ามาครัง้ นจ้ี ะได้คิดว่าจะชิงเอาสมบัติน้นั หามไิ ด้ มาปราถนาจะทาการ ศพสนองคณุ บิดา เกียกุยจึงวา่ ถ้าจริงดงั นั้นเหตใุ ดท่านจึงพาทหารมามากดงั น้ี โจเจยี งไดย้ นิ ดงั นน้ั เห็น ว่าตัวผิด จึงขับทหารท้ังปวงให้กลับไปเสีย แต่ตัวผู้เดียวเข้าไปเฝ้าพ่ีชาย พี่ชายก็ออกมากอดคอกัน แลว้ ร้องไห้ดว้ ยกันท้ังสองคน ความโศกสงบแล้ว โจเจียงคดิ ว่าพช่ี ายจะแคลง จงึ ว่าทหารขา้ พเจา้ ซ่งึ มา ท้ังนี้ขอมอบให้แก่ท่าน แล้วโจเจียงเข้าไปคานับศพบิดา โจผีจึงใช้ให้โจเจียงไปรักษาเมืองเอียนเหลง โจเจียงกระทาคานับศพบิดาแล้ว ก็ลาพี่ชาย คุมทหารไปรักษาเมืองเอียนเหลง โจผีให้ ตกแต่งเคร่ืองอุปโภคบริโภคให้เหมือนเคร่ือง ราชบริโภคพระเจ้าเห้ียน เต้ทุกประการ เม่ือโจผีได้เปนเจ้าน้ัน พระเจ้าเหี้ยนเต้มาอยู่ เมืองฮูโต๋ได้ย่สี บิ หกปี (พ.ศ. ๗๖๔) สามก๊กวิทยา

๑๓๙๘ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ า ย โ จ ผี จึ ง ต้ั ง ฮั ว หิ ม เ ป น เสนาบดีฝ่ายขวา ตั้งให้กาเซี่ยงเปน เสนาบดีฝ่ายซ้าย อองลองเปนท่ีปรึกษา ผู้ใหญ่ บันดาขุนนางทั้งปวงน้ันให้เล่ือนที่ ตามสมควร แล้วจึงให้แต่งท่ีฝังศพบิดา เจด็ สบิ สองท่ีตามคาบดิ าสั่งไวน้ ัน้ ใหจ้ ารกึ อักษรไว้หน้ากุฏิ์ว่า กุฏ์ินี้เปนท่ีฝังศพ เจ้าวุยอ๋อง ริมผนังกุฏ์ิน้ัน ท่ีข้างนอกให้ เขยี นเปนเร่อื งอิก๋ิมไปรบกวนอตู าบลเมือง อ้วนเสีย กวนอูทากลอุบายให้น้าท่วม ทหารทั้งปวง ทัพอิกิ๋มแตก กวนอูจับอิกมิ๋ บังเต๊กได้ กวนอูน่ังที่สูง ให้อิกิ๋มบังเต๊กนั่ง ท่ีต่า บังเต๊กเปนชาติทหารหากลัวความ ตายไม่ กวนอูให้ฆ่าเสีย ฝ่ายอิก๋ิมกลัวตาย กราบไหว้กวนอูอ้อนวอนขอชีวิต โจผีทา อกิ มิ๋ (Yu Jin) ท้ังน้ีหวังจะประจานอิก๋ิม ให้เห็นว่า อิกิ๋มกลัวตายหาเปนชาตทิ หารไม่ มิได้คดิ ความละอายจึงอ้อนวอนขอชีวิต ภายหลังจึงรอดมาได้ โจผีทาท้ังนี้หวังมิให้ทหารทั้งปวงดูเย่ียงอย่าง สืบไป จึงใช้ให้อิกิ๋มไปรักษาท่ีกุฏ์ิฝังศพบิดาน้ัน ฝ่ายอิกิ๋มเม่ือรักษาที่ฝังศพโจโฉ ก็เห็นฉากซึ่งโจผีให้ เขยี นเรื่องประจานไว้ มคี วามละอายนัก นานมาเปนไขล้ งกต็ รอมใจตาย ฮัวหิมจึงทูลแก่โจผีว่า โจเจียงน้องท่านมากระทาการศพบิดา แล้วเอาทหารมามอบให้แก่ ท่าน แต่โจสิดอยู่ ณ เมืองลิมฉีโจหิมอยู่เมืองเซียวหวย น้องท่านท้ังสองคนนี้หามาทาการศพบิดาไม่ ท่านจงให้ไปลงอาญาน้องท่านทั้งสองคนจึงจะควร โจผีเห็นชอบด้วยจึงส่ังทหารผู้ใหญ่ให้คุมทหารไป ลงอาญานอ้ งทั้งสองเมือง ทหารผใู้ หญ่สองคนก็พาทหารไปตามโจผสี ั่งนั้น ทหารโจหิมจงึ เอาเนอื้ ความ ไปแจง้ แกโ่ จหมิ วา่ พี่ท่านโกรธวา่ ท่านไม่ไปทาการศพบิดา บัดนใี้ ห้ทหารมาลงอาญาท่าน www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๒ ๑๓๙๙ โจหิมได้ฟังดังน้ันก็ตกใจกลัวอาญานักก็ผูกฅอตาย ทหารซึ่งไปลงอาญาแจ้งว่า โจหิมผูกฅอ ตายแลว้ ก็กลับเอาเน้ือความมาแจ้งแกโ่ จผี โจผีก็ส่ังให้ไปแตง่ การศพน้องฝงั เสยี แล้วให้จารกึ อกั ษรไว้ ที่หนา้ กุฏวิ ่า ทฝ่ี งั ศพเจ้าเมอื งเซยี วหวย ฝ่ายทหารเมืองลิมฉีรู้ว่าโจผีมาลงอาญาโจสิด จึงเอาเนื้อความไปแจ้งแก่โจสิด พอโจสิด เตงหงีเตงอ้ีน่ังเสพย์สุราอยู่ โจสิดรู้เน้ือความแลว้ กห็ าเกรงกลวั ไม่ ทหารผูถ้ ือตราเข้าไปถึงแล้วก็นง่ั เฉย เสียหากระทาคานับไม่ เตงอี้จึงว่าแก่ผู้ถือตราว่า ครั้งโจโฉยังอยู่จะตั้งให้นายเราเปนใหญ่ เพราะคน ปากสอพลอยุยงจึงขัดเคืองมาคุ้มเท่าทุกวันน้ี บัดน้ีโจโฉพ่ึงตายยังมิทันไรสิมีตราให้ลงอาญาแก่พ่ีนอ้ ง เตงหงจี งึ วา่ นายเรานี้มีสตปิ ญั ญาเฉลียวฉลาดหาผ้เู สมอไม่ ควรจะไดเ้ ปนใหญ่แทนบิดา เพราะคนยยุ ง จึงมไิ ด้เปนใหญ่ ฝ่ายโจสิดก็ส่ังทหารให้ไสฅอ ผู้ถือตรา แล้วสั่งให้เอาตะบองไล่ตีไป เสีย ผู้ถือตราก็เอาเน้ือความไปแจ้ง แก่โจผี โจผีโกรธนัก จึงใช้ให้เคาทูคุม ทหารสามพันรีบไปเมืองลิมฉี ให้จับ โจสิดมาให้จงได้ เคาทูคุมทหารไปถึง เมืองลิมฉี ฝ่ายทหารซึ่งรกั ษาเมืองลิมฉี ก็ไม่ให้เคาทูเข้ามา เคาทูจึงฆ่าทหาร ผู้รักษาเมืองเสีย เคาทูจึงคุมทหารเข้า ไปในเมืองถงึ ที่อยู่โจสดิ เห็นโจสิดเตงหงีเตงอเ้ี มาสุรานอนอยู่ เคาทใู ห้มดั เอาตัวใส่เกวียนมาท้ังสามคน แล้วสั่งทหารให้คุมเอาบุตรภรรยาบ่าวไพร่ในเรือนโจสิดมาดว้ ย ครั้นมาถึงเมืองเงียบกุ๋นแล้ว ก็เอาตัว โจสิดเตงหงีเตงอ้ีเข้ามาถวายโจผี ๆ จึงสั่งให้เอาตวั เตงหงีเตงอี้ไปฆ่าเสียให้จาโจสิดไว้ มารดาโจผรี ขู้ า่ ว ว่าโจหิมผูกฅอตายเสียแลว้ บัดนี้โจผีให้มัดเอาตวั โจสดิ มาฆ่าพรรคพวกเสียแลว้ จาโจสิดไว้ ก็ร้องไห้ไป หาโจผี ๆ เห็นมารดาก็กราบลง มารดาร้องไหอ้ ้อนวอนขอโทษว่า น้องชายเจ้าคนนีม้ ักพอใจเสพย์สุรา มันอวดว่าตัวมันดี ชีวิตมารดายังอยู่เจ้าเห็นกับมารดาเถิด มันเปนพ่ีน้องร่วมอุทรแก่เจ้า ๆ อย่าฆ่ามัน เสยี เลย เจา้ ไวช้ วี ิตแลว้ ถงึ แม่จะตายก็จะได้วางใจ สามก๊กวิทยา

๑๔๐๐ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) โจผีจึงว่า น้องคนน้ีฉลาด เฉลียวนัก ข้าพเจ้าก็รักอยู่ ทาโทษ ทั้ ง นี้ ห วั ง จ ะ ใ ห้ ห ล า บ จ า อ ย่ า ใ ห้ กระทาความช่วั สืบไป ขา้ พเจา้ หาฆา่ เสียไม่แม่อย่าปรารมภ์เลย มารดา ได้ฟังลูกว่าดังนั้นก็ดีใจกลับไปท่ีอยู่ โจผีก็มายงั ที่ออกขุนนางจึงสงั่ ใหเ้ อา ตัวโจสิดเข้ามา ฮัวหิมจึงถามว่า มารดาขอโทษโจสิดหรือ โจผบี อกวา่ มารดาขอโทษเรายกให้แล้ว ฮัวหิมจึงว่า โจสิดคนนี้หลักแหลมอยู่ อันจะไว้ชีวิตน้ันมิได้นานไปจะเปน อันตราย โจผีจึงว่าจะขัดมารดาไม่ได้ ฮัวหิมจึงว่า ข้าพเจ้าได้ยินเขาเล่าลือว่าโจสิดคนน้ีทาโคลงดีนัก ขอให้ท่านเอาตัวเข้ามาทาโคลงดู ถ้าดจี รงิ แล้วก็อยา่ ฆา่ เสียเลย โจผีกใ็ ห้หาตวั เข้ามา โจสดิ ตกใจเข้าไป ถงึ แล้วกราบไหว้พอ่ี ้อนวอนขอโทษ โจผีจึงว่า ข้ากับเจ้าเปนพ่ีน้องร่วมท้อง กัน บัดนี้เราได้เปนเจ้าแทนที่บิดาเรา แล้วขุนนาง ผู้ใหญ่ก็เกรงกลัวเรา เหตุใดเจ้าจึงอุกอาจไม่เกรง กลัวเราเลย เมอ่ื บดิ ายงั อยู่ยอ่ มใช้ให้เจ้าทาโคลงให้ ดู เราสงสยั ว่าคารมคนอ่ืนทาให้ ถา้ เจา้ ทาได้จรงิ จง เดิรไปเจ็ดกา้ ว ว่าโคลงให้ได้เน้ือความในพ่ีน้องเรา ให้เอาเนื้อความอื่นมาเปรียบในพ่ีน้องเราอย่าให้ ออกช่ือพี่น้อง ถ้าทาได้เราจะยกโทษ ถ้าทาไม่ได้ เราจะลงโทษให้ถึงตาย โจสิดจึงว่า ท่านจงห้าม ปากเสียงให้สงบแล้วคอยฟังเถิด แล้วจึงเดิรคิดว่า โคลงพอไดเ้ จด็ ก้าวกพ็ อจบ โจสิด (Cao Zhi) www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๒ ๑๔๐๑ ในเนื้อความนนั้ ว่า ขั้วถั่วเอากิ่งถัว่ มาเปนฟืนใสไ่ ฟ เมล็ดถวั่ ในกะทะจะไหม้กเ็ พราะกิ่งถั่วต้น รากอันเดียวกันน่ันเอง เหตุใดจึงเร่งไฟเข้าให้หนักนัก โจผีได้ฟังโคลงดังน้ันราลึกถึงความรักพี่น้องก็ ร้องไห้ มารดาจึงเดริ ออกมาแล้วก็ว่า เจ้าเปนพ่ีเปนไรจึงเข้ียวเข็ญนอ้ งให้ได้ความเดอื ดร้อน โจผีไดย้ นิ มารดาวา่ ดังนั้นลกุ ข้นึ ทาคานบั แล้ววา่ เปนอยา่ งธรรมเนยี มแผ่นดนิ ผู้ใดผดิ แลว้ ต้องทาโทษ ถ้ามิทาก็จะ เสียขนบธรรมเนยี มไป แลว้ กส็ ่ังให้โจสิดไปเปนเจา้ เมืองอนั เหยี ง ให้ไกลเมอื งหลวงออกไป โจสิดก็กราบ ลาไปอยู่ ณ เมืองอันเหียง ฝ่ายโจผีก็ทายศ อย่างย่ิงกว่าบิดา ข่มขี่พระเจ้าเห้ียนเต้ย่ิง กว่าโจโฉน้ันอีก มีคนเอาเน้ือความทั้งนไี้ ปแจ้ง แกพ่ ระเจ้าเล่าปี่ ณ เมอื งเสฉวน สามก๊กวิทยา

๑๔๐๒ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๒ ๑๔๐๓ ฝ่ายพระเจ้าเล่าปี่ได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ จึงให้หาขุนนางท่ีปรึกษาท้ังปวงมาพร้อมแล้วจึง ว่า โจโฉตายแล้ว โจผีผู้ลูกได้นั่งเมืองแทน บัดนี้ ข่มขี่พระเจ้าเหี้ยนเต้ย่ิงกว่าโจโฉอีกเล่า ฝ่าย ซุนกวนก็ยอมเปนข้าโจผีแลว้ บัดนี้เราคิดว่าจะให้ ยกทัพไปรบซุนกวนเมืองกังต๋ังแก้แค้นแทนกวนอู แล้วจึงจะยกไปกาจัดอ้ายศัตรูแผ่นดินเหล่านี้ให้ ราบ เลียวฮัวได้ยินดังน้ันแล้วก็ร้องไห้ จึงทูลว่า กวนอูกวนเป๋งตายเสียคร้ังนี้ก็เพราะเลา่ ฮองเบ้งตดั ไม่ ยกทัพไปช่วย สองคนน้ีโทษถึงตาย ขอท่านให้ฆ่าเสียจงึ จะควร พระเจ้าเล่าปี่เหน็ ชอบดว้ ยจะให้ไปจบั เล่าฮองเบง้ ตัดมาฆา่ เสยี ขงเบ้งจึงห้ามว่าท่านจงงดก่อน เราจะทาการสงครามมากอยู่ จะเร่งรีบกระทาดังนี้เกรง เล่าฮองเบ้งตัดจะเปนศัตรูขึ้น ขอท่านต้ังให้สองคนน้ียกแยกกันอยู่คนละหัวเมือง เราจะทาการเม่ือ ภายหลังเห็นจะสดวก พระเจ้าเล่าป่ีเห็นชอบด้วย จึงส่ังให้คุมตราไปตั้งเล่าฮองให้เปนเจ้าเมืองบิต๊ก ตั้งใหเ้ บง้ ตัดเปนเจา้ เมอื งซงหยง ฝ่ายแพเอ้ียวเปนคนชอบใจกันกับเบ้งตัด เฝ้าพระเจ้าเล่าป่ีอยู่ที่น้ัน แจ้งเน้ือความท้ังนี้ จึงมีหนังสือลับไปแจ้งความทั้งปวงให้คนใช้สนิธเอาไปให้เบ้งตัด คนใช้ได้หนังสือแล้วก็ไปตามทางทิศ ทักษณิ เมืองเสฉวน ม้าเฉยี วไปลาดตะเวนจับคนใช้ของแพเอย้ี ว ได้ เห็นหนังสือแก้ออกดู รู้เน้ือความนน้ั แล้ว ม้าเฉียว จึงไปหาแพเอ้ียว ณ เรือน แพเอ้ียวก็ให้แต่งโต๊ะเลย้ี ง แ ต่ พอกินสุร ามึนตัวเข้า ม้ า เ ฉี ย วจึ งล่อถาม เอาความว่า ท่านเปนคนดีมีสติปัญญา แต่ก่อน พระเจ้าเล่าป่ีก็ชุบเล้ียงท่านเปนหนักหนา มาบัดน้ี ขา้ พเจ้าเห็นหามคี วามกรุณาท่านไม่ ้ม้าเฉยี ว (Ma Chao) สามก๊กวิทยา

๑๔๐๔ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) แพเอ้ยี วเมาสรุ าแล้วจงึ ว่า อา้ ยเล่าปเ่ี ฒา่ คนน้ีมันเปนคนกลบั กลอกไม่ย่ังยนื เมือ่ ไรจะไดท้ ีเรา จะแก้แค้นให้จงได้ ม้าเฉียวแกล้งว่า ข้าพเจ้านี้ก็มีความแค้นใจมาช้านานอยู่แล้ว แพเอี้ยวได้ยินดังน้นั จึงว่า ถ้ากะนั้นท่านยกทหารของท่านไปคิดกันกับเบ้งตัดตีเข้ามา ตัวข้าพเจ้ากับทหารของข้าพเจ้าจะ คิดอ่านทาการภายในเห็นจะได้โดยสดวก ม้าเฉียวจงึ ว่า ท่านคิดการทั้งน้ีดีนัก วันอื่นเราจึงปรึกษากนั อีกจะได้แก้แค้นของเราแล้วก็ลาไป จึงเอาคนใช้แลหนังสือนั้นเข้าไปถวายพระเจ้าเล่าป่ี แล้วจึงค่อย กระซิบทูลเน้อื ความซง่ึ แพเอีย้ วพดู จากบั ตัวนัน้ ให้พระเจา้ เล่าป่ฟี งั พระเจา้ เล่าป่โี กรธนัก จงึ ส่งั ใหไ้ ปจับ ตวั แพเอย้ี วมาตถี าม แพเอี้ยวรบั เปนสตั ย์ แลว้ สงั่ ใหเ้ อาตัวแพเอีย้ วไปใส่คุกเสีย พระเจ้าเล่าปีจ่ ึงปรกึ ษา ขงเบ้งว่า แพเอย้ี วคดิ ขบถตอ่ เราดังนแ้ี ลว้ เราจะเล้ียงสบื ไปหรอื ประการใด ขงเบ้งจึงว่า อ้ายแพเอี้ยวคนน้ีมันเปนบ้า จะเล้ียงไว้ไม่ได้นานไปจะเกิดอันตราย พระเจ้าเล่าป่ี จึงสั่งให้จาแพเอ้ียวไว้ในคุกกว่าจะตาย มีคนเอาเนื้อความท้ังปวงน้ีไปบอกแก่เบ้งตัด ๆ ได้ยินดังน้ันก็ ตกใจ เพราะตัวนนั้ มีความผดิ อยู่ แลว้ ก็เหน็ ท้องตราซึง่ ให้เลา่ ฮองไปรักษาเมืองบิตก๊ ตัวกเ็ ปลีย่ วใจหาที่ ปรึกษาไม่ได้ จึงให้เชิญซินต๋าเปนนายทหารในเมืองซงหยง กับซินหงีเปนทหารอยู่ในเมืองห้องเหลง ท้ังสองคนนีเ้ ปนพน่ี ้องกันเปนคนชอบใจกันกับเบง้ ตัด นายทหารทั้งสองมาถึงแล้วเบ้งตดั จึงวา่ หวดเจ้ง กับเราได้ทาความชอบไว้ในพระเจ้าเล่าป่ีมาแต่ก่อน บัดนี้หวดเจ้งก็ตายเสียแล้ว เล่าปี่ก็ลืมความชอบ ของเราซึ่งทาไวแ้ ตก่ ่อน บัดนจี้ ะทาร้ายแก่เรา ๆ จะคิดอา่ นแกไ้ ขกะไรดีจึงจะรอดจากความตาย ฝา่ ยซนิ ตา๋ จงึ วา่ ขา้ พเจ้ามอี ุบายอนั หนึ่งไม่ให้พระเจา้ เล่าปี่ทารา้ ยแก่ทา่ นได้เลย เบ้งตดั ก็ดใี จ จงึ ว่า ทา่ นจะคดิ อบุ ายเปนประการใด ซนิ ตา๋ จึงวา่ ขา้ พเจ้าพน่ี อ้ งสองคนน้ีคิดไว้ชา้ นานแล้ววา่ จะไปอยู่ กับโจผี ถ้าท่านจะใคร่รอดจากความตายจงทาหนังสอื ใบหนง่ึ ไปลาพระเจ้าเลา่ ป่ีแจ้งคุณแลโทษ แล้ว ท่านจึงหนีไปอยู่กับโจผี ๆ ได้ท่านแล้วก็จะชุบเล้ียงท่านเปนขุนนางผู้ใหญ่ เราพ่ีน้องสองคนจึงจะตาม ไปทีหลงั เบง้ ตดั เหน็ ชอบดว้ ยจงึ แตง่ หนังสือเปนใจความว่า ขา้ พเจา้ เบ้งตัดมีความผิดด้วยมิได้ยกกองทัพไปช่วยเมืองเกงจ๋ิว ๆ จึงเสีย กวนอูก็ตาย ถ้าท่านอดโทษไว้ชีวิตข้าพเจ้าจะได้ทาราชการแก้ตัว สืบไป ข้าพเจ้ารู้อยู่ว่าท่านไม่ไว้ชีวิตแล้ว จะขอลาไปอยู่ด้วยโจผี ข้าพเจา้ ไปทงั้ น้ีจะไปประทษุ ฐร้ายต่อทา่ นก็หามไิ ด้ ประสงค์แต่จะให้ รอดจากความตาย แล้วให้คนเอาไปถวายพระเจ้าเลา่ ปี่ ส่วนตวั ก็พา เบ้งตัด (Meng Da) ทหารหา้ สบิ คนหนไี ปหาโจผีแต่ในเวลากลางคนื วนั น้นั www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๒ ๑๔๐๕ พระเจ้าเล่าป่ีเห็นหนังสือก็โกรธ จึงว่า อ้ายศัตรูคิดขบถตอ่ กูแล้วให้มีหนังสอื มาเย้ยกูอีกเล่า กูจะให้ยกกองทัพไปจับเอา ตัวมาให้ได้ ขงเบ้งจึงห้ามว่า ท่านอย่าให้ยก กองทัพไปให้ลาบากแก่ทหารเลย ขอให้มี หนงั สือไปถงึ เล่าฮอง ให้ยกไปจบั เบง้ ตดั เห็น จะดีกว่า ถ้าเล่าฮองจับเบ้งตัดไดก้ ็จะเอาตัว มาให้เรา ถ้าจับมิไดเ้ ล่าฮองกจ็ ะมาหาเรา ๆ กจ็ ะฆา่ เสยี เห็นจะไดโ้ ดยสดวก เล่าปีเ่ ห็นชอบด้วยจึงให้ทหารถือหนังสือไปถึงเลา่ ฮอง ในหนังสือนั้นว่า เบง้ ตดั คิดขบถหนีไปเขา้ ด้วยโจผี ใหเ้ ลา่ ฮองยกกองทัพไปจับตัวมาให้เราจงได้ ฝ่ายโจผีออกนั่งว่าราชการขุนนางเข้าเฝ้าพร้อมกันถ้วนหน้า มีคนเข้าไปทูลว่า เบ้งตัดเปน ทหารเล่าป่ีสมัคเข้ามาเปนทหาร โจผีให้หาเบ้งตัดเข้าไปจึงว่า เองมาครั้งนี้กูเห็นว่าหามาโดยสุจริตไม่ จะมาคิดอ่านอุบายลวงเรา เบ้งตัดจึงทูลว่า ข้าพเจ้าเปนโทษด้วยมิได้ยกทัพไปช่วยกวนอู ณ เมือง เกงจวิ๋ ๆ จงึ เสียกวนอกู ต็ าย พระเจา้ เลา่ ปจ่ี ะฆา่ ข้าพเจา้ เสยี ขา้ พเจ้าจึงหนีร้อนมาพึ่งเยน็ จะใหร้ อดจาก ความตาย ซ่งึ จะคิดอุบายล่อลวงท่านนั้นหามไิ ด้ เปนความสัตย์ความจรงิ โจผยี ังแคลงอยู่หาเชือ่ ไม่ ฝา่ ยเล่าฮองเห็นหนงั สือรับส่ังพระเจา้ เล่าปี่ ก็เรง่ รบี จัดแจงทหารไดห้ า้ หม่ืนยกไปตามเบ้งตัด ถึงเมืองยงั หยง จงึ ให้ทหารไปร้องเรยี ก เบ้งตัดให้ออกมาสู้กัน มีคนเอา เน้ือความเข้าไปทูลแก่โจผีต่อหน้า เบ้งตัดว่า เล่าฮองติดตามเบ้งตัดมาถึง เมืองยังหยง โจผีจึงว่าแก่เบ้งตัดว่า ถ้าท่านมาสามิภักดิ์เราโดยสุจริตจริง จงคุมทหารออกไปรบกับเล่าฮองเอา สีสะเล่าฮองมาให้ได้ เราจึงจะเห็น ความจริงของท่าน สามกก๊ วิทยา

๑๔๐๖ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) เบ้งตัดจึงว่า เล่าฮองคนน้ีก็มีความผิดเหมือนข้าพเจา้ หาพักรบพุ่งไม่ ถ้าข้าพเจ้าออกไปบอก ให้รู้จักโทษตัวแล้ว ก็จะสรรเสริญท่านยกย่องชุบเล้ียงทหารซ่ึงมีฝีมือ เล่าฮองก็จะสมัคเข้ามาเปน ข้าท่าน โจผีได้ยินดังนั้นก็ดีใจ จึงต้ังให้เบ้งตัดเปนนายทหารใหญ่เจ้าเมืองซินเสีย ว่าราชการเมือง ยังหยงเมืองอ้วนเสยี ด้วย ครั้งน้ันแฮเฮาเซียงกับซิหลงทหารโจผี ๆ ใช้ให้มาอยู่เมอื งยังหยง ให้มาเกลีย้ กลอ่ ม ทหารเมืองเซียงหยง ครั้นเบ้งตัดไปถึงเมืองยังหยง แฮเฮาเซียงกับซิหลงก็ออกมารับกระทาคานับกัน แล้วก็พากันเข้าไปในเมือง แล้วจึงบอกแก่เบ้งตัดว่า เล่าฮองยกทัพมาตั้งค่ายอยู่ใกล้เมืองยังหยง ทาง ประมาณห้าร้อยเส้น เบ้งตัดจึงเขียนหนังสือฉบับหนึ่งให้ทหารถือไปเกลี้ยกล่อมเล่าฮอง เล่าฮองเห็น หนังสือแล้วโกรธนักจึงว่า อ้ายขบถคนนี้มันจะทาให้เราผิดด้วย มันเปนคนไม่ตรงต่อเจ้าเข้าแดง แล้ว มนั จะใหเ้ ราคดิ คดดว้ ยเล่า ว่าแล้วกฉ็ กี หนงั สอื นัน้ เสยี จึงสั่งใหท้ หารเอาตัวคนถือหนงั สอื ไปฆ่าเสยี ฝ่ายเบ้งตัดรู้ดังน้ันก็โกรธ จึงปรึกษากับแฮเฮาเซียงซิหลงว่า เวลาพรุ่งน้ีท่านท้ังสองจง คุมทหารไปซุ่มอยู่สองข้างทาง ฝ่ายตัวข้าพเจ้าจะยกไปรบกับเล่าฮองแล้วจะทาเปนถอยมาตามทาง อนั นน้ั ถา้ เลา่ ฮองไล่ตามเข้ามาแลว้ ท่านจงยกกองทพั ตกี ระหนาบ เขา้ ช่วยกนั จับตวั เลา่ ฮองให้จงได้ แฮ เฮาเซยี งซิหลงเห็นชอบดว้ ย จึงยกกองทัพไปซุ่มอยู่สองฟากทาง www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๒ ๑๔๐๗ ครั้นเวลาเช้าเล่าฮองคุมทหาร ออกจากค่าย จึงให้ทหารไปร้องว่า เบ้งตัด เร่งออกมารบกับเรา ฝ่ายเบ้งตัดก็ขี่ม้าถือ ทวนนาหน้าทหารออกไป เล่าฮองเห็นก็ ชี้หน้าแล้วร้องว่าอ้ายขบถต่อเจ้าเข้าแดง เหตุใดจะมาเกลี้ยกล่อมเราให้เปนคนชั่ว ด้วยเล่า เบ้งตัดจึงร้องว่า มึงเปนคนโทษจะ ถึงท่ีตายแล้ว หารู้ว่าความตายจะมาถึงไม่ อ้ายจองหองยังมายกย่องว่าตัวดีอีกเล่า เล่าฮองก็โกรธควบม้าราง้าวเข้าไปสู้กับเบ้งตัดได้สามเพลง เบ้งตัดสู้ได้สามเพลงแล้วทาเปนหนี เล่าฮองก็ไล่เบ้งตดั ไปประมาณสองร้อยเส้น แฮเฮาเซยี ง ซิหลงซ่งึ ซุ่มอยู่ก็คุมทหารออกตีกระหนาบเข้ามา เบ้งตัดก็กลับหน้ามาเข้ารบ เล่าฮองเห็นทัพกระหนาบถึง สามด้าน เห็นเหลือกาลังต้านทานมิได้ ก็พาทหารถอยหนีไปตามทางเมืองซงหยง เบ้งตัดกับ แฮเฮาเซยี งแลซหิ ลงกค็ ุมทหารตามไป ฝ่ายซิหลงจึงว่า กองทัพเล่าฮองยับเยินอยู่แล้ว แต่ท่านสองคนตามไปก็จะได้ชัยชนะ เมืองซงหยงท่ีเล่าฮองจะไปนี้เห็นม่ันคงอยู่ ยังเกรงอยู่แต่เมืองห้องเหลงนั้นหาม่ันคงไม่ ข้าพเจ้าจะขอ คุมทหารไปรักษาไว้ เบ้งตัดแฮเฮาเซยี งเหน็ ชอบด้วย ซิหลงก็คุมทหารไปรักษาเมอื งห้องเหลง เล่าฮอง หนไี ปถึงเมืองซงหยงในเวลากลางคืนนน้ั จงึ เขา้ ไปเคาะประตูเมอื งให้นายประตเู ปดิ รับ ฝ่ายซินต๋าซ่ึงรักษาเมืองซงหยง เข้าเกล้ียกล่อมเปน ข้าโจผีแล้ว ครั้นรู้ดังน้ันก็ขบั ทหารข้ึนรักษาหนา้ ท่ีเชิงเทิน จึงให้ ทหารยิงเกาทัณฑ์ลงไปดังห่าฝน ถูกทหารเล่าฮองล้มตายเปน อันมาก ซินต๋าจึงขึ้นไปบนหอรบหน้าเมืองแล้วร้องว่า เราสมัค เข้าเปนข้าโจผีแล้ว เล่าฮองได้ยินดังน้ันก็ย่ิงโกรธนัก คิดจะใคร่ ให้ทหารตีเอาเมืองซงหยงให้ได้ ก็พอกองทัพแฮเฮาเซียงกับ เบ้งตัดมาทันเข้า ก็พาทหารหนีไปเมืองห้องเหลง แลไปเห็น ธงปกั อยู่บนเชงิ เทิน มีหนังสอื ในธงนน้ั ว่า เมืองนเี้ ปนขา้ โจผี เล่าฮอง (Liu Feng) สามก๊กวิทยา

๑๔๐๘ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ซนิ หงีผู้รักษาเมืองหอ้ งเหลง ยนื อยู่บนหอ รบโบกธงสัญญาเรียกซิหลง ๆ ก็ยกกองทัพออกไป โจมตี เล่าฮองต้านทานมิได้ก็พาทหารหนีไป ซิหลง กับทหารก็ไล่ฆ่าฟันทหารเล่าฮองล้มตายเปนอัน มาก เล่าฮองก็พาทหารเหลอื ตายหนีไปเมืองเสฉวน ก็เข้าไปเฝ้าพระเจ้าเล่าป่ีถวายบังคมแล้ว ก็ร้องไห้ กราบทลู ความซึง่ ไปตามเบ้งตดั ตง้ั แตต่ ้นจนปลาย พระเจ้าเลา่ ปีโ่ กรธนักจงึ ดา่ ว่า อ้ายลูกถ่อยเกิดมาให้เสียชาติยังมีหน้ามาหากูอีกเล่า เล่าฮอง จึงทูลว่า ครั้งเม่ือกวนอูอาว์ข้าพเจ้าให้มีหนังสือไปขอกองทัพมาช่วยเมืองเกงจิ๋ว ข้าพเจ้าตระเตรียม ทหารจะยกไปช่วย เบง้ ตัดห้ามไวจ้ งึ เปนเหตุทง้ั นี้ พระเจ้าเล่าปี่จึงว่า เสียแรงกูเลี้ยงมึงมา มึงเปนก้อนดินต้นไม้หรือ จึงหารู้จักผิดแลชอบไม่ ควรหรือฟังคาอ้ายขบถศตั รูไม่ยกกองทัพไปช่วยกวนอูให้เสียการทั้งนี้ แล้วก็ส่ังทหารใหเ้ อาตัวเลา่ ฮอง ไปฆ่าเสีย เมื่อพระเจ้าเล่าปี่ฆ่าเลา่ ฮองเสยี แล้ว ก็ราลึกถึงความซ่ึงเลา่ ฮองทูลไว้ว่า เบ้งตัดมีหนังสือมา เกลี้ยกล่อม เล่าฮองฉีกหนังสือแล้วให้ฆ่าคนถือหนังสือเสียด้วย ก็เห็นว่าเล่าฮองเปนคนสัตย์ซื่อต่อ พระองคก์ เ็ สยี ดายนกั แลว้ ราลึกถงึ กวนอเู ปนกาลงั พอปว่ ยลงกห็ าได้คดิ อา่ นท่ีจะทาการสงครามไม่ www.samkok911.com