สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๗๐

๑๕๗๖ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ตอนท่ี ๗๐ นางกยุ ฮยุ (Guo Nüwang) ฝ่ายพระเจา้ โจผีซึ่งอยู่ ณ เมืองฮูโต๋ แต่ยังไม่ได้ ราชสมบัติ เกิดบุตรกับนางเอียนซีคนหนึ่งช่ือโจยอย นางเอียนซีคนน้ีเดิมเปนภรรยาของบุตรอ้วนเสียวก่อน เมื่อคร้ังไปตีเมืองเงียบกุ๋นจึงได้นางมาเปนภรรยา คร้ันพระเจ้าโจผีได้ราชสมบัติจึงยกนางเอียนซีข้ึนเปน มเหษีเอก แล้วเอานางกยุ ฮยุ บุตรีกุยเฮงมาเปนมเหษีซ้าย นางนั้นรูปงามพระเจ้าโจผีก็รักนัก กุยเฮงบิดานางกุยฮุย คิดจะใคร่ให้บุตรีของตัวเปนใหญ่แต่ผู้เดียว จึงเข้าไป ปรกึ ษากบั เตียวโถขันที เตียวโถจึงว่า ท่านอย่าวิตกเลย บัดนี้พระเจ้าโจผกี ็ประชวรอยู่ ขอให้ท่านคิดกลอุบายทารปู พระเจา้ โจผี เขียนปเี ดือนวนั เวลาใส่ในรูปแล้วไปฝังไว้ใต้ท่ีอย่นู างเอียนซี ขา้ พเจ้าจงึ จะไปจับขุดเอารูป นนั้ มาถวายพระเจา้ โจผี ๆ กจ็ ะโกรธฆา่ นางเอียนซีเสีย บตุ รที ่านกจ็ ะไดเ้ ปนใหญ่แต่ผูเ้ ดียว กุยเฮงได้ฟงั ดังน้ันก็เห็นชอบด้วย จึงทารูปไปฝังไว้ตามคาเตียวโถว่า เตียวโถกไ็ ปจับเอารูปนั้นมาถวายพระเจ้าโจผี ๆ มไิ ดแ้ จง้ ในกลกโ็ กรธใหฆ้ ่านางเอียนซีเสยี ตัง้ นางกุยฮุยเปนใหญ่ นางน้นั ไมม่ ีบตุ รเห็นโจยอยบตุ รนาง เอียนซีมีสติปัญญาหลกั แหลม ก็เอามาเลี้ยงเปนบุตรจนอายุไดส้ บิ ห้าขวบ โจยอยรศู้ ิลปศาสตรช์ านาญ เกาทัณฑ์แลอาวธุ ทัง้ ปวง ครน้ั พระเจา้ โจผเี สวยราชย์ไดเ้ จด็ ปี (พ.ศ. ๘๖๙) ถึงเดือนสี่ระดรู อ้ น จงึ ชวนโจยอยผูบ้ ตุ รออกไปประพาสป่า ไล่เน้ือหวังจะหาวิชา ทหารท้ังปวงจึงต้อนเนื้อแม่ลูก ออกมาจากป่า พระเจ้าโจผกี ็เอาเกาทัณฑย์ ิงถูกแมเ่ น้ือนัน้ ตาย ลูกเนื้อก็ตกใจว่ิงผา่ นหน้าโจยอยมา โจยอยคิดสงสาร กน็ ่งิ อยู่ โจยอย (Cao Rui) www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๐ ๑๕๗๗ พระเจา้ โจผีจึงถามวา่ เหตุใดเจ้าจึงไม่ยิงเกาทณั ฑ์ โจยอยจงึ ทูลวา่ เนื้อสองตวั แมล่ ูกพระองค์ ยงิ แมน่ ้ันตายแลว้ ขา้ พเจา้ เหน็ ลกู เนอ้ื เปนกาพร้า คิดสงสารจึงมไิ ด้ทาอันตราย พระเจ้าโจผไี ดฟ้ งั ดังน้ัน ก็คิดสลดพระทัยนักทิ้งเกาทณั ฑ์เสีย คิดว่าบุตรเราน้ีมีเมตตาแก่สัตว์ ควรจะครองสมบตั ิได้แลว้ กเ็ สดจ็ กลับเขา้ เมอื ง พระเจ้าโจผีจึงตัง้ โจยอยเปนเพงงวนอ๋อง แปลเปนภาษาไทยว่าราชบุตรต่างกรม ครั้นถึงเดือนแปดพระเจ้าโจผีประชวรไข้จับ หมอพยาบาลเท่าใดก็ไม่คลาย จึงให้หาโจจ๋ิน หนึ่ง ตันกุ๋นหนึ่ง สุมาอี้หน่ึง ซ่ึงเปนขุนนางผู้ใหญ่กับโจยอยเข้ามา พระเจ้าโจผีจึงตรัสว่าบัดน้ีตัวเรา ป่วยหนกั เห็นจะไม่รอดแล้ว เราคิดวิตกดว้ ยโจยอยยังหนุ่มแก่ความรักอยู่ ถ้าเราหาบญุ ไม่แล้ว ท่านท้ัง สามเคยทาราชการกับเราฉันใด จงชว่ ยเอาใจใส่ราชการบ้านเมืองทานบุ ารุงบตุ รเราเหมือนฉนนั้ เถิด ขุนนางทั้งสามได้ฟังดังนั้นจึงทูลว่า พระองค์อย่าวิตกเลย ข้าพเจ้าท้ังสามนี้จะตั้งใจทาการ สนองคุณพระองค์ไปตราบเท่าสิ้นชีวิต พระเจ้าโจผีจึงตรัสว่า เราคิดประหลาทใจนัก ด้วยประตูเมือง ใหญ่เราน้ีหาเหตผุ ลไม่กท็ าลายหักลงเอง เห็นเราจะส้นิ บญุ เสียครง้ั นเ้ี ปนมนั่ คง ขณะน้ันพอขันทีเข้ามาทูลว่า โจฮิวซ่ึงเปนขุนนางสาหรับกาจัดศัตรู ตะวนั ออกจะเขา้ มาเฝ้า พระเจา้ โจผกี ใ็ หห้ า เข้ามา แล้วทรงพระกันแสงตรสั แกโ่ จฮวิ ว่า ท่านเปนขุนนางผู้ใหญ่ช่วยปราบปราม ข้าศกึ มาแต่เมืองฮูโต๋ยงั ไมต่ งั้ มัน่ ได้ จนใหญ่ หลวงเปนสขุ ข้นึ ถึงเพียงนี้ บดั นเี้ รายังไม่แก่ ชรานัก อายุได้สีส่ ิบปพี ึ่งครองราชสมบตั ิได้ เจ็ดปี โรคภัยก็เบียดเบียฬนักเห็นจะส้ิน อายุเสียมั่นคงแลว้ ท่านอยู่ภายหลังจงช่วย ทานุบารุงบุตรเราโดยสุจริตให้เราสิ้นวิตก ดว้ ยเถิด พอขาดคาพระเจา้ โจผีก็สวรรคต โจฮวิ (Cao Xiu) สามกก๊ วิทยา

๑๕๗๘ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) โจจ๋ินหน่ึง ตันกุ๋นหน่ึง สุมาอ้ีหน่ึง โจฮิวหนึ่ง แลขุนนางทั้งปวงก็เชิญโจยอยขึ้นเสวย ราชสมบตั ิ ช่ือพระเจา้ ไตง้ ุยฮอ่ งเต้ (พ.ศ. ๗๗๐) ครน้ั พระเจ้าโจยอยไดเ้ สวยราชสมบัติ ก็สั่งใหป้ ลอ่ ยคน โทษซ่ึงต้องจาจองอยู่ในนั้นให้พ้นโทษ แล้วจัดแจงแต่งการศพพระเจ้าโจผีตามสมควร แล้วตั้งขุนนาง ผู้ใหญ่ผู้น้อยเปนอันมาก พระเจ้าโจยอยจึงตรัสกับสุมาอี้ว่า เมืองเสเหลียงน้ีใกล้เมืองเสฉวนเปนเมอื ง หน้าศึก ต่อผ้มู ีสตปิ ัญญากลา้ หาญจงึ จะรกั ษาได้ สุมาอไี้ ด้ฟังดังนัน้ จึงแตง่ เรอ่ื งราวข้นึ กราบทลู จะขอรบั อาสาไปรกั ษาเมืองเสเหลยี ง สุมาอ้กี ถ็ วายบังคมลาไป ฝ่ า ย ท ห า ร สื บ ข่ า ว รู้ ว่ า โ จ ผี ต า ย แ ล้ ว โจยอยได้ราชสมบัติ ต้ังให้สุมาอี้มาอยู่รักษาเมือง เสเหลียง ก็รีบเอาเน้ือความมาบอกขงเบ้ง ขงเบ้ง แจ้งดังนั้นก็ตกใจจึงว่า สุมาอี้เปนคนมีสติปัญญา หลักแหลมนัก มาต้ังอยู่เมืองเสเหลียง แม้ซ่องสุม ทหารได้มากแล้ว เห็นจะยกมาทาอันตรายเมือง เราเปนมั่นคง จาเราจะยกทหารไปตีเมืองฮูโต๋ตัด ศึกเสยี ก่อนจะควร สุมาอส้ี ้นิ กาลังลงมไิ ดม้ ที ีอ่ าศรัยกจ็ ะหนั มาพึง่ เรา ม้าเจ๊กจึงว่าแก่ขงเบ้งว่า มหาอุปราชยกกองทัพไปรบกับเบ้งเฮก็ พึ่งกลับมา ทหารทั้งปวงยัง อิดโรยอยู่ ซ่ึงจะยกไปตีเมืองฮูโต๋เปนทางไกลนั้น เห็นทหารท้ังปวงจะได้รับความลาบากนัก ขอให้งด อยู่ก่อนเถิด ข้าพเจ้าจะคิดกลอุบายใหโ้ จยอยฆา่ สุมาอ้ีเสียจงได้ ขงเบ้งว่าจึงถามว่าท่านจะทากลอุบาย ประการใด ม้าเจ๊กจึงว่า ซึ่งโจยอยให้สมุ าอมี้ าอยรู่ กั ษาเมอื งเสเหลยี งนั้น โจยอยก็แคลงอยู่หาไว้ใจสุมาอี้ ไม่ ข้าพเจ้าคิดกลอุบายจะเขียนหนังสือใหท้ หารลอบไปปิดไว้ณประตูเมืองลกเอยี๋ งแล หัวเมืองทั้งปวง วา่ สุมาอคี้ ดิ ขบถ โจยอยร้กู ็จะฆา่ สมุ าอ้เี สีย ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็เห็นชอบด้วย จึงเขียนหนังสือเปนใจความว่า ตัวเราผู้ชื่อสุมาอ้ีซ่ึงเปน ขนุ นางผู้ใหญ่ บอกมาใหท้ า่ นทง้ั ปวงแจ้ง เดิมพระเจา้ วุยออ๋ งคิดจะมอบสมบตั ิใหโ้ จสิด มีผยู้ ยุ งวา่ กล่าว พระเจ้าโจผีจงึ ไดส้ มบตั ิ บดั นพี้ ระเจ้าโจผีมอบสมบตั ใิ หโ้ จยอยผบู้ ุตร โจยอยหนุม่ แกค่ วาม จะทาการสง่ิ ใดก็ไม่ปรานรี าษฎร เห็นจะรักษาสมบัตไิ ม่ได้ เราเปนผู้ใหญ่จะน่งิ อยู่ให้แผ่นดินจลาจลก็ไม่ควร เราจึง www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๐ ๑๕๗๙ ซ่องสุมทหารไว้เปนอันมากจะคิดอ่านกาจัด โจยอยเสีย จะยกโจสิดข้ึนครองสมบัติ ตามดาริห์พระเจ้าวุยอ๋อง แม้ท่านทั้งปวงยอม สมัคทาการด้วยเรา ก็ให้เร่งชักชวนพร้อมกัน คอยถ้าเราอยู่ ถ้าผู้ใดเห็นหนังสือนี้แล้วไม่ทา ตามเรา เม่ือสาเร็จราชการแล้วเราจะตัดสีสะ เสียให้สิ้นทั้งโคตร ขงเบ้งก็ให้ทหารลอบเอา หนังสือนั้นไปปิดไว้ณประตูเมืองลกเอี๋ยงแล หวั เมอื ง ทงั้ ปวง คร้ันเวลาเช้านายประตูเห็นดังน้ัน ก็เอาหนังสือส่งเข้าไปถวายพระเจ้าโจยอย ๆ แจ้งใน หนังสือก็ตกใจ จึงปรึกษาขุนนางท้ังปวงว่า บัดนี้สุมาอ้ีเปนขบถ ท่านท้ังปวงจะเห็นประการใด ฮัวหิม จึงทูลว่า เม่ือพระเจ้าวุยอ๋องยงั มีพระชนม์อยกู่ ็มไิ ดว้ างพระทัยสมุ าอ้ี ตรัสอยู่เนือง ๆ ว่า สุมาอ้ีคนนี้ถา้ ชุบเลี้ยงให้คุมทหารเปนใหญ่ข้ึนเม่ือใด จะเปนขบถคิดร้ายต่อแผ่นดิน ซ่ึงสุมาอ้ีคิดอุบายทาเร่ืองราว เข้ากราบทูลพระองค์ ขอไปอยู่รักษาเมืองเสเหลียงน้ัน หวังจะซ่องสุมทหารข้ึนเปนกาลังได้แล้ว กจ็ ะคิดขบถเปนมั่นคง อองลองได้ฟังดังนั้นจึงทูลว่า สุมาอี้เปนคนมีสติปัญญาเฉลียวฉลาด แล้วก็ชานาญในการ สงครามเคยไดร้ บพุ่งเปนอันมาก แม้สุมาอี้ต้ังตวั ได้แล้วเหน็ เราจะทาการขัดสน ขอพระองค์เรง่ คิดอ่าน ยกทหารไปกาจัดเสยี แต่กาลงั ยังอ่อนอยู่ฉนี้จึงจะชอบ พระเจ้าโจยอยได้ฟังก็เห็นชอบด้วย จึงส่ังให้ จัดแจงทหารให้ยกกองทัพไป โจจ๋ินจึงทูลว่า เม่ือ พระเจ้าโจผีจะส้ินพระชนม์น้ัน ก็ได้ฝากราชการแผน่ ดนิ แก่สุมาอ้ี เห็นสุมาอี้จะไม่อาจคิดขบถต่อพระองค์ ซ่ึงเขียนหนังสือปิดไว้ฉนี้ข้าพเจ้าเห็นว่าจะเปนกลของ ขงเบ้งแลซุนกวนแกล้งทา มา หวังจะให้เราเจ้าข้าคิด แคลงกนั ซ่ึงพระองคจ์ ะยกไปนน้ั ให้ดาริห์ดจู งควรก่อน สามก๊กวิทยา

๑๕๘๐ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) พระเจ้าโจยอยจึงตรัสว่า ซึ่งท่านจะห้ามเรามิให้ยกไปจับสุมาอ้ีนั้น แม้สุมาอ้ีมีกาลังมากขึ้น เปนขบถจริง ท่านจะคิดอ่านประการใด โจจ๋ินจึงทูลว่า พระองค์ตรัสนี้ก็ควรอยู่ แต่จะยกกองทัพไป บัดนี้ แม้สุมาอ้ีรู้ตัวเห็นเราจะทาการยาก ขอพระองค์คิดกลอุบายว่าจะไปจัดแจงเมืองเสเหลียงให้ สุมาอี้ ๆ สาคญั ว่าจรงิ ก็จะออกมาเฝ้าถงึ นอกเมือง จะจับเอาตวั กจ็ ะไดโ้ ดยง่าย โจจ๋นิ (Cao Zhen) พระเจ้าโจยอยก็เห็นดว้ ย จึงสั่งให้โจจ๋ินจัดแจงทหาร สิบหมื่น ต้ังกระบวรแห่เสด็จออกจากเมืองฮูโต๋ ว่าจะไปจัดแจง เมืองเสเหลียงให้สุมาอ้ี ฝ่ายสุมาอ้ีแจ้งว่าพระเจ้าโจยอยเสด็จ มาถึงแดนเมอื งเสเหลียงกม็ คี วามยินดี พาทหารหา้ หมืน่ ออกมา รับเสด็จ ขุนนางทั้งปวงจึงกราบทูลพระเจ้าโจยอยว่า เห็น สุมาอี้เปนขบถแน่แล้วจึงยกทหารออกมาเปนอันมากฉนี้ พระเจ้าโจยอยได้ฟังดังนั้นก็ย่ิงแคลงพระทัย จึงให้โจหิวคุม ทหารเปนกองหนา้ ยกไปก่อน ฝ่ายสุมาอ้ีเห็นโจหิวยกมา สาคัญว่าพระเจ้าโจยอยก็ตรงเข้าไปหวังจะรับเสด็จ โจหิวจึงร้อง ว่าแก่สุมาอี้ว่า ท่านเปนขุนนางสัตย์ซื่อมาแต่ก่อน พระเจ้าโจผีก็ได้ฝากราชการแผ่นดินแก่ท่าน เหตุ ไฉนท่านจึงคิดขบถต่อพระเจ้าโจยอย สุมาอี้ได้ฟังดังนั้นก็ตกใจจึงว่า ข้าพเจ้าต้ังใจทาราชการสนอง พระคุณเจ้าโดยสุจริตเหตุใดท่านจึงว่าฉนี้ โจหิวก็เล่าเน้ือความซึ่งราษฎรเอาหนังสือเข้ากราบทูลพระ เจ้าโจยอยนน้ั ใหฟ้ งั ทกุ ประการ สุมาอ้ีจึงว่า ถ้ากระนั้นข้าพเจ้าจะไปเฝ้าพระเจ้าโจยอยให้เห็นความจริงจงได้ สุมาอ้ีก็ให้ ทหารซ่ึงมาด้วยอยู่แต่ไกล แล้วลงจากม้าเดิรเข้าไปถึงหน้ารถพระเจ้าโจยอย สุมาอ้ีถวายบังคมแล้ว ร้องไห้ทูลว่า เมื่อพระเจ้าโจผียังมีพระชนม์อยู่ ก็เห็นว่า ขา้ พเจ้าเปนคนสตั ย์ซือ่ ต่อแผ่นดิน จึงฝากราชการท้งั ปวง ข้าพเจ้าก็ตั้งใจทาราชการทานุบารุงพระองค์มิได้คิด ประทุษฐร้ายส่ิงใด ซึง่ เปนเหตุท้งั นขี้ า้ พเจา้ เหน็ วา่ เปนกล อุบายของขงเบ้งกับซุนกวน ข้าพเจ้าจะขออาสาไปตีเอา เมอื งเสฉวนแลเมืองกังต๋ังถวายใหเ้ ห็นความสัตยจ์ งได้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๐ ๑๕๘๑ ฮัวหิมได้ฟังดังน้ันจึงทูลว่า ซึ่งสุมาอ้ี ทูลอาสาฉนี้หวังจะต้ังตัวให้มีกาลังมากข้ึน ขอพระองค์อย่าไว้พระทัย ให้คืนเอาเคร่ือง สาหรับยศแลตราตั้งถอดสุมาอี้เสียจากท่ี ขนุ นาง พระเจ้าโจยอยก็เหน็ ดว้ ย จึงถอดสุมาอ้ี เสียเปนไพร่ให้ไปทามาหากินอยู่ ณ บ้านเก่า แลว้ ตั้งใหโ้ จหิวคมุ ทหารอยรู่ กั ษาเมืองเสเหลียง พระเจา้ โจยอยกย็ กทหารกลับไปเมอื งฮูโต๋ ฝ่ายขงเบ้งคร้ันแจ้งดังนั้นก็มีความยินดีนัก จึงว่าบัดน้ีโจยอยแพ้กลเราแล้ว เราจะไปตีเอา เมอื งลกเอย๋ี งให้จงได้ คร้ันเวลาเช้าขุนนางเฝ้าพรอ้ มกนั ขงเบ้งจงึ ทาเร่ืองราวกราบทลู พระเจ้าเล่าเสย้ี น เปนใจความว่า ข้าพเจ้าขงเบ้งขอทูลให้ทราบ ด้วยพระเจ้าเล่าป่ีทาการปราบแผ่นดินยังไม่ราบคาบ ยงั เปนสามกก๊ อยกู่ ส็ วรรคต เสียแลว้ อนั เมอื งเสฉวนน้ีก็เปนเมืองน้อย จะตัง้ มั่นเปนเมอื งหลวงน้ันไมไ่ ด้ ขอพระองค์เร่งดาริห์อย่านอนพระทัย บัดน้ีขุนนางทั้งปวงซึ่งมีสติปัญญา แลทหารซึ่งมีฝีมือก็ตั้งใจ สนองพระคุณโดยสุจริตอยู่สิ้น กุยฮิวจ๋ีหนึ่ง บิฮุยหน่ึง ตันอุ๋นหนึ่ง สามคนน้ีเปนขุนนางผู้ใหญ่ เอียทง หนึ่ง ตันจ๋ินหนึ่ง เจียวอ้วนหน่ึง สามคนนี้เปนนายทหารเอก มีฝีมือเข้มแขงรู้การสงครามเคยทาศกึ ได้ ชัยชนะมาเปนอันมาก คนเหล่าน้ีพระเจ้าเล่าป่ีก็ไว้พระทัยนับถือมาแต่ก่อน ควรที่พระองค์จะ ปรึกษาหารือกิจราชการด้วย ตัวข้าพเจ้าน้ีก็เปนคนเข็ญใจอยู่ ณ เมืองลาเอ๋ียงก่อน พระเจ้าเล่าป่ีมี ความอุตส่าห์เสด็จออกไปหาถึงสามคร้ัง รับข้าพเจ้ามาช่วยทาราชการ ถึงจะผิดชอบประการใด พระเจ้าเล่าปี่ก็เมตตามิได้เอาโทษ บัดนี้ ข้าพเจ้าคิดถึงคุณพระเจ้าเล่าป่ีซ่ึงสั่งไว้ ว่าให้ช่วยทานุบารุงแผ่นดินให้เปนสุข ข้าพเจ้าจะขออาสาไปตีเมืองลกเอี๋ยง เชิญพระองค์ขึ้นครองราชสมบัติให้เปน ใหญ่แต่ผู้เดียว พระองค์อยู่ภายหลังจะ มรี าชการสิง่ ใดก็ให้ปรกึ ษากบั ขนุ นางท้งั ปวงซ่ึงมีสติ ปัญญา ตามเยี่ยงอย่าง พระเจา้ เล่าปีน่ น้ั เถิด สามกก๊ วิทยา

๑๕๘๒ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) พระเจ้าเลา่ เสี้ยนไดฟ้ งั ดังน้ันจึงตรสั แก่ขงเบ้งวา่ ท่านไปทาศกึ กับเบ้งเฮก็ พ่ึงกลบั มายังไม่ทนั หายเหน่ือย ให้ท่านหยุดพักบารุงทแกล้วทหารให้บริบูรณ์ก่อนเถิด ขงเบ้งจึงทูลว่า อันเมืองลกเอี๋ยงน้ี ข้าพเจา้ จะยกไปตนี านอยู่แล้ว แต่เบ้งเฮ็กเปนศตั รกู ระหนาบหลังจึงมไิ ด้ยกไป บดั นเี้ บ้งเฮ็กก็ออ่ นน้อม อยใู่ นอานาจเราแลว้ จาเราจะยกไปตีเอาเมืองฮโู ต๋ใหไ้ ดจ้ ึงจะควร เจาจ๋ิวขุนนางผู้ใหญ่ได้ฟังดังน้ันจึงว่าแก่ขงเบ้งว่า เพลาคืนน้ีข้าพเจ้าพิเคราะห์ดูฤกษ์บน เห็นดาวประจาเมืองฝ่ายเหนือมีรัศมีบริบูรณ์อยู่ มหาอุปราชก็มีสติปัญญาหลักแหลมรู้การท้ังปวง ซ่งึ จะยกไปตเี มืองฮโู ต๋นน้ั เกลือกจะปว่ ยการเสียเปล่า ขงเบ้งจงึ วา่ อันจะถือเอาฤกษบ์ นเปนประมาณน้ันไมไ่ ด้ พิเคราะห์เอาการในเมอื งลกเอี๋ยงนน้ั เปนประมาณ ถึงมาทว่าดาวประจาเมืองจะเปนอันตรายก็ดี ถ้าไม่มีข้าศึกทาอันตรายแล้วเมืองนั้นก็ บรบิ ูรณอ์ ยู่ บดั นีเ้ ราจะยกกองทพั ไปตัง้ อยู่ ณ เมอื งฮนั ตง๋ ฟังข่าวราชการเมอื งลกเอยี๋ ง เห็นไดท้ แี ลว้ เรา จะยกเข้าตเี อาให้จงได้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๐ ๑๕๘๓ เจาจิ๋วก็ห้ามปรามเปนหลายครั้ง ขงเบ้งก็มิได้ฟัง จึงสั่งให้ กุยฮิวจี๋ บิฮุย ตันอุ๋น เฮียงทง ตันจนี เจียวอว้ น เตียวฮี เตาเขง โตบี เอียวฮอง เบงกอ๋ ง ไลบนิ อนิ เบด ลิจวน ฮุยสี เจาจ๋ิว กบั ขนุ นาง ผู้ใหญ่ร้อยเศษ คุมทหารอยู่รักษาเมืองเสฉวน แล้วขงเบ้งก็ถวายบงั คมลามาท่ีอยู่ จึงจัดแจงนายทหาร สามสบิ คน อุยเอ๋ียน เตยี วเอ๊ก อองเปง๋ ลิอ๋นิ ลิหงี มา้ ตา้ ย เลียวฮัว มา้ ตง เตียวหงี เลา่ ตา เปงจี๋ ม้าเจก๊ อว้ นหลิม งออ้ี โกเสียง งอปนั เอยี วหงี เล่าเปา๋ เคาอิน้ เตงหา เล่าป้นิ กวั หยง ออจี้ เงีย้ มอา้ น เหยี นสบิ ตอหงี ตอกี๋ เซงฮู ฮวนก๋ี อวนเก๋ียน ตังควด กวนหิน เตียวเปา จะยกไปตีเมอื งฮโู ต๋ แล้วให้ลิเหยียมอยู่ รักษาค่ายปากด่านเมืองกังตั๋ง ขณะเมื่อขงเบ้งจัดแจงจะยกไปน้ันเปนเทศกาลเดือนห้า พระเจ้าเลา่ เสีย้ นเสวยราชย์ไดห้ า้ ปี (พ.ศ. ๗๗๐) ฝ่ายจูล่งคร้ันรู้ว่าขงเบ้งจะยกไปตีเมืองฮูโต๋ จึงมาหาขงเบ้งแล้วว่า ตัวข้าพเจ้าน้ีแก่ก็แต่อายุ แลความคิด อนั กาลังฝีมือจะรบพ่งุ ยังกล้าหาญอยู่ ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นจึงว่า เราไปปราบเบ้งเฮ็กครั้งน้ี ม้าเฉียวตายเราคิดเสียดายนักเหมือน แขนหักข้างหนึ่ง ตัวท่านก็สูงอายุอยู่แล้วเกลือกจะไปพลาดพล้ังในขณะรบจะเสียเกียรติยศในเมือง เสฉวนไป จูล่งจึงว่า ข้าพเจ้าทาศึกแต่หนุ่มจนอายุ เพียงน้ี ก็ยังไม่เพลี่ยงพล้าเสียทีให้ข้าศึกดูหม่ินได้ เกิดมาเปนชาติทหารแล้วถึงจะตายก็ไม่เสียดายแก่ ชีวิต จะให้ปรากฎชื่อไปภายหน้า ขอคุมทหารเปน ทัพหน้าไปด้วยทา่ น ขงเบง้ กห็ า้ มถึงสามคร้ัง จูล่งก็มิ ฟังจะขอไปด้วยให้จงได้ ขงเบ้งจึงว่า ท่านจะไปด้วย ก็ตามเถิด เราจะให้เตงจ๋ีไปด้วยจะได้ปรึกษาหารือ กัน แล้วขงเบ้งก็มอบทหารเอกสิบคน ทหารเลว ห้าพัน ให้จูล่ง ๆ ก็มีความยินดีลาขงเบ้งคุมทหาร เปนกองหนา้ ยกลว่ งไปก่อน จูล่ง (Zhou Yun) สามกก๊ วิทยา

๑๕๘๔ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ข ง เ บ้ ง ก็ เ ข้ า ม า ทู ล ล า พ ร ะ เ จ้ า เล่าเส้ียน ยกทหารออกจากเมือง ขุนนาง ผู้ใหญ่ท้ังปวงก็ตามออกไปส่งถึงนอกเมือง ทางไกลถึงห้าสิบเส้น ขงเบ้งก็ให้ทหารยก ธงทิวต้ังแห่เปนกระบวรทัพไปถึงเมืองฮันต๋ง นายด่านเมืองฮูโต๋แจ้งดังน้ัน ก็รีบเอา เนื้อความขึ้นไปกราบทูลพระเจ้าโจยอย ว่าขงเบ้งยกทหารประมาณสามสิบหมื่นมา ตง้ั อย่เู มอื งฮันตง๋ บัดนี้ให้จูลง่ กับเตงจคี๋ ุมทหารเปนกองหน้ายกลว่ งแดนเข้ามาแลว้ พระเจ้าโจยอยได้ฟังดังน้ันก็ตกใจ จึงปรึกษาขุนนางทั้งปวงว่า ศึกคร้ังน้ีใหญ่หลวงนัก ท่านจะเห็นผู้ใดที่จะออกทาการสู้รบกับทหารเมืองเสฉวนได้ แฮหัวหลิมบุตรแฮหันตุ้นได้ฟังดังนั้น คิดแค้นซ่ึงฮองตงลวงฆ่าแฮหัวเอี๋ยนผู้ อาว์เสีย จึงกัดฟันแล้วทูลว่า อาว์ข้าพเจ้าตายยังมิได้แก้แค้น อ้ายพวกเสฉวน ข้าพเจ้าจะขออาสาคุมทหารเมืองเสเหลียงซึ่งมีฝีมือ ยกออกไปรบกับทหารเมือง เสฉวนเอาชยั ชนะใหไ้ ด้ แฮหัวหลิมคนน้ีสติปัญญาน้อย แฮหวั หลมิ (Xiahou Mao) แต่โจโฉโจยอยนับถือว่าเปนเช้ือสายซื่อสัตย์ อยู่ ครั้นแฮหัวหลิมรับอาสาก็มีความยินดี จึ ง เ ก ณ ฑ์ ท ห า ร เ มื อ ง เ ส เ ห ลี ย ง ซ่ึ ง มี ฝี มื อ ย่ีสิบหมื่นใหอ้ อกไปทาศึกกบั ขงเบ้ง อองลอง จึงทลู วา่ ซึ่งจะใหแ้ ฮหวั หลมิ เปนแม่ทพั ไปนน้ั ข้าพเจ้าไม่เห็นด้วย แฮหัวหลิมเปนคนโมโห มาก แล้วยังไม่เคยทาการศึก ขงเบ้งก็มี สติปัญญาหลักแหลม จะทาการสิ่งใด ประกอบด้วยกลอบุ ายต่าง ๆ เห็นแฮหวั หลิม จะสู้ขงเบง้ มิได้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๐ ๑๕๘๕ แ ฮ หั ว ห ลิ ม ไ ด้ ฟั ง ดั ง น้ั น ก็ โ ก ร ธ ตวาดเอาอองลองว่า เหตใุ ดทา่ นจงึ มาเจรจา ดูหม่ินเราฉนี้ ซึ่งท่านนับถือว่าขงเบ้งมี สติปัญญาก็จริงอยู่ อันฝีมือจะรบพุ่งหารู้ถึง เราไม่ เราจะออกไปสู้กับขงเบ้งเอาชัยชนะ ให้จงได้ แม้ไม่สมคาเราว่าเราไม่กลับมาเฝ้า พ ร ะ เ จ้ า โ จ ย อ ย ใ ห้ เ ห็ น ห น้ า สื บ ไ ป เ ล ย แฮหัวหลิมก็ลาพระเจ้าโจยอยยกทหาร ยสี่ บิ หม่ืนไปตั้งอยูเ่ มอื งเตยี งอั๋น ฝ่ายขงเบ้งยกออกจากเมืองฮันต๋ง มาถึงเมืองไกเอี๋ยงที่ฝังศพม้าเฉียว ขงเบ้งม้าต้ายก็แต่ง เครื่องเส้นเข้าไปคานับศพตามธรรมเนียม พอทหารเข้ามาบอกว่า บัดน้ีโจยอยให้แฮหัวหลิมคุมทหาร มาตั้งคอยรบั กองทัพท่านอยู่ ณ เมืองเตียงอั๋น อุยเอ๋ียนไดฟ้ ังดงั น้นั จงึ ว่าแก่ขงเบ้งว่า แฮหัวหลมิ มีฝีมอื กล้าหาญก็จริง แต่อ่อนความคิดหาเคยทาการใหญ่ไม่ ข้าพเจ้าจะคิดกลอุบายขอทหารห้าพัน ยกโอบ ไปต้ังอยู่ ณ ตาบลคอนจงู ฝา่ ยทิศตวันออก สกัดทางเมืองเตยี งอั๋นจะไปเมอื งลกเอี๋ยง แฮหัวหลิมร้กู จ็ ะ ยกทหารออกรบกับข้าพเจ้า ท่านจึงยกทหารกระหนาบหลังเข้าตีเอาเมืองเตียงอ๋ัน แฮหัวหลิมเหลือ กาลงั ก็จะทิ้งเมืองเสยี หนีไปเมอื งลกเอ๋ยี ง เราจึงยกตดิ ตามเขา้ ไปตีเอาเมืองลกเอีย๋ งก็จะได้โดยง่าย ขงเบ้งได้ฟังดังน้ันจึงหัวเราะ แล้วว่า ความคิดท่านน้ีจะหมายเอาชัย ฝ่ายเดียวน้ันไม่ได้ ท่านอย่าเพ่อดูหมิ่น ทหารเมืองลกเอ๋ียงก่อน ซ่ึงท่านจะยก ทหารห้าพันเข้าไปต้ังอยู่หว่างกลางน้ัน เ ก ลื อ ก ท ห า ร เ มื อ ง ล ก เ อี๋ ย ง รู้ ย ก ม า ตี กระหนาบล้อมทา่ นเขา้ ไวจ้ ะมเิ สยี ทีเสยี หรือ เราจะทาการใหญ่เอาฤกษ์อยู่ ซึ่ง ใหเ้ สียทแี ก่ข้าศึกนนั้ ไมช่ อบ สามกก๊ วิทยา

๑๕๘๖ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๐ ๑๕๘๗ อุยเอ๋ียนจึงว่า แม้มหาอุปราชไม่ฟังข้าพเจ้าจะยกทหารตีประจันหน้าเข้าไป แฮหัวหลิมก็จะ ออกรบต้านทานเปนสามารถ ถึงเราจะได้เมืองลกเอี๋ยงก็เห็นจะช้า ทแกล้วทหารทั้งปวงก็จะได้ความ ลาบากนัก ขงเบ้งจึงว่า ข้อน้ันท่านอย่าวิตกเลย เราจะยกทหารประชันหน้าเข้าไปเอาชัยชนะให้จงได้ อุยเอยี๋ นก็ขดั ใจน่ิงอยู่ ขงเบ้งจึงยกทหารไปบอกจลู ่งใหเ้ รง่ ยกเขา้ ตีเมืองเตียงอัน๋ ฝ่ายแฮหัวหลิมตั้งอยู่ในเมืองรู้ว่าจูล่ง ยกใกล้เข้ามาถึงเขาฮองเบงสัน ก็จัดทหาร ออกรบกับจูล่ง ฮันเต๊กนายทหารเมืองเสเหลียง กับบุตรส่ีคนช่ือฮันเอ๋งฮันเอ๋ียวฮันเขงฮันกี๋จึงว่า แก่แฮหัวหลิมว่า ข้าพเจ้ากับบุตรสี่คนจะขอ อาสาคุมทหารแปดหม่ืนเปนทัพหน้าออกรบกับ จูล่ง แฮหัวหลิมได้ฟังดังนั้น เห็นว่าฮันเต๊กมี กาลังกล้าหาญก็มีความยินดีให้บาเ หน็จ รางวัลเปนอันมาก แล้วเกณฑ์ทหารแปดหมื่น ให้ฮันเต๊ก ๆ ก็แต่งตัวข่ีม้าถือขวานใหญ่ด้ายาว พ า บุ ต ร ย ก ท ห า ร อ อ ก จ า ก เ มื อ ง ม า ถึ ง เ ข า ฮนั เต๊ก (Han De) ฮองเบงสัน พอทัพจูล่งยกมา ฮันเต๊กกับบุตร สค่ี นกค็ วบม้าราขวานออกหน้าทหาร แล้วรอ้ งดา่ จูลง่ ว่า อา้ ยพวกโจรขบถต่อแผน่ ดนิ เหตุไฉนมึงไมร่ ัก ชวี ิต บงั อาจล่วงเขา้ มาในแดนกู จูล่งได้ฟังดังน้ันก็โกรธควบม้าราทวนเข้ารบกับฮันเต๊ก ฮันเอ๋งเห็นดังนั้นก็ควบม้าเข้ารบกับ จูล่งแทนบิดาไดส้ ามเพลง จูล่งก็เอาทวนแทงถูกฮันเอ๋งตกม้าตาย ฮันเอี๋ยวเห็นพี่ตายก็โกรธ ควบมา้ รา ดาบเขา้ รบกบั จูลง่ เปนสามารถ ฮันเขงเห็นพ่ีชายกาลงั น้อยกลัวจะเสยี ทีแก่จลู ง่ กช็ วนฮันกคี๋ วบม้าราดาบเข้าช่วยรบลอ้ มจูลง่ เข้าไว้เปนสามด้าน จูล่งก็เอาทวนแทงถูกฮันกี๋พลัดตกม้า ทหารวิ่งเข้าช่วยประคองเข้าไปในเมืองได้ จูล่งก็ควบมา้ ไล่ตาม ฮันเขงเอาเกาทัณฑ์ยงิ จูลง่ ถึงสามลกู จูล่งเอาทวนปดั เสียได้ ฮันเขงโกรธกค็ วบม้า เข้าไลฟ่ นั จลู ง่ ๆ เอาเกาทัณฑ์ยิงถกู หนา้ ผากฮนั เขงตกม้าตาย สามก๊กวิทยา

๑๕๘๘ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฮันเอี๋ยวเห็นดังนั้นก็โกรธ ควบม้าตรง เข้าไปเงื้อดาบข้ึนจะฟันจูล่ง ๆ ชิงดาบรวบจับ ตัวฮันเอ๋ียวได้ส่งให้ทหาร แล้วจูล่งก็ควบม้าเข้า ในกองทัพฮันเตก๊ ๆ เห็นดังนัน้ ก็ตกใจควบมา้ หนี เข้าในหมู่ทหารแล้วว่า จูล่งคนน้ีเขาลือว่ามีฝีมือ เข้มแขงนักก็สมทกุ ประการ แล้วฮันเต๊กก็ควบม้า พาทหารกลับเข้าเมอื ง จูล่งเห็นดังนั้นก็ไล่ไปแต่ผู้เดียว เตงจ๋ีเห็นได้ทีก็ขับทหารตามจูล่งเข้าไปไล่ฟันทหารฮันเต๊ก ล้มตายเปนอันมาก ฮันเต๊กเห็นจูล่งไล่มาจะใกล้ทันก็ตกใจ ถอดเกราะท้ิงเสียโดดลงจากม้าว่ิงหนีเข้า เมือง จูล่งเตงจี๋ก็พาทหารกลับมาค่ายเขาฮองเบงสัน เตงจี๋จึงว่าแก่จูล่งว่า ไม่เสียทีท่านเปนชาตทิ หาร อายุถึงเจด็ สบิ แล้วยังมฝี ีมือเขม้ แขงหาผูเ้ สมอมิได้ จลู ่งจงึ วา่ มหาอปุ ราชดูหมิน่ วา่ เราแกก่ ลวั จะไดค้ วามอปั ยศแก่ข้าศกึ ตัวเราถงึ มาทว่าแก่ฉะน้ี แลว้ แมจ้ ะใหส้ กู้ บั ทหารหนุม่ ท่ีมีวิชาแลฝีมอื เราก็ไม่กลวั แลว้ จูล่งกเ็ ขยี นหนงั สอื ฉบบั หนึ่ง ใหท้ หารมัด เอาตวั ฮันเอี๋ยวไปใหข้ งเบง้ ฝ่ายฮันเต๊กเข้าไปถึงแฮหัวหลิมก็ร้องไห้ เล่าเน้ือความให้ฟังทุกประการ แฮหัวหลิมได้ฟัง ดังน้ันก็โกรธ จัดแจงทหารออกจากเมืองถึงเขาฮองเบงสันก็ให้หยุดกองทัพอยู่ จูล่งเห็นดังนั้นก็ขับม้า ถือทวนพาทหารพันหนึง่ ยกออกจากคา่ ย แฮหัวหลิมแต่งตัวใส่หมวกทองถือดาบยาว ออกยืนม้าอยู่หน้าทหาร คร้ันจูล่งยกมาถึง แฮหวั หลิมก็ชักมา้ จะออกรบ ฮนั เต๊กจงึ วา่ จูลง่ ฆา่ บุตรข้าพเจ้าเสีย ข้าพเจ้าจะแก้แค้นก่อน ฮันเต๊ก กค็ วบมา้ ออกรบกบั จูลง่ ได้สามเพลง จูลง่ เอาทวน แทงถูกฮันเต๊กตกม้าตาย แฮหัวหลิมก็ถอยทหาร ไปตั้งค่ายอยู่ไกลแปดสิบเส้น จูล่งกับเตงจ๋ีก็พา ทหารไล่ตามไปฆ่าฟันทหารแฮหัวหลิมล้มตาย เปนอันมาก www.samkok911.com

ตอนท่ี ๗๐ ๑๕๘๙ แฮหัวหลิมครั้นตั้งค่ายม่ันได้แล้ว จึง ปรกึ ษาทหารทั้งปวงว่า จูล่งคนนีเ้ ราได้ยินลอื ช่อื อยู่ก็ นานแล้วแต่ยังไม่ร้จู ักหน้า บัดน้ีเห็นฝมี ือเข้มแข็งนัก ไม่มีผู้ใดจะอาสาต่อสู้ เราจะคิดประการใดจึงจะเอา ชัยชนะได้ เทียบูบุตรเทียหยกจึงว่า จูล่งก็ดีแต่ฝีมือ หามีความคิดไม่ เวลาพรุ่งน้ีขอให้ท่านเกณฑ์ทหาร ออกไปซุ่มไว้สองข้างทาง จึงยกทหารออกไปรบกับ จูล่งแล้วทาเปนหนีล่อให้ไล่ เราจึงให้ทหารล้อมเข้า จับตวั จูล่งใหไ้ ด้ เทียบู (Cheng Wu) แฮหัวหลมิ เหน็ ด้วยจงึ ใหต้ งั ฮีกับชเี จ๊ก คุมทหารคนละสามหม่ืนยกไปซมุ่ อย่สู องขา้ งทาง ครัน้ เวลาเช้าแฮหัวหลิมก็ให้ทหารตีม้าฬ่อโห่ร้องยกไปค่ายจูล่ง ๆ กับเตงจี๋เห็นดังน้ันก็ข้ึนม้ายกทหารออก จากค่าย เตงจ๋ีเห็นทหารแฮหัวหลิมทาองค์อาจก็คิดสงสัยจึงว่าแก่จูลง่ ว่า เวลาวานนี้ทหารแฮหัวหลิม เสียทีแก่เราก็ล้มตายเปนอันมาก ยังไม่เกรงฝีมือยกมารบกับเราอีกเล่า เกลือกแฮหัวหลิมจะทากล อุบายลวงเรา ให้ทา่ นดารหิ ์ดจู งควรกอ่ น จูล่งจึงว่า แฮหัวหลิมเปนเด็กหนุ่มปากยังไม่หายกล่ินน้านม อันจะคิดเปนกลอุบายเหมือน ท่านคิดนั้นไม่เห็นด้วย เวลาวันน้ีเราจะเอาชัยชนะจับตัวแฮหัวหลิมให้จงได้ แล้วจูล่งก็ควบม้าเข้ารบ แฮหวั หลมิ ล่อซุยเห็นดงั นน้ั กค็ วบมา้ เขา้ รบกบั จลู ่งได้สามเพลง ล่อซยุ ทาเปนแพ้ชกั ม้าหนี จลู ่งกับเตงจี๋ กค็ วบมา้ ไลต่ ามไป นายทหารเอกแฮหวั หลมิ แปดคนเห็นดังน้ัน ก็ปล่อยให้แฮหัวหลิมหนี ไปก่อน แล้วก็รุมกันเข้าลอ้ มรบจูล่งกบั เตงจ๋ี นายทหารแปดคนนนั้ ชักม้าหนี จูล่งกับเตงจี๋ ก็ควบม้าไล่เกินเข้าไป พอได้ยินเสียงทหาร ตีม้าฬ่อข้ึนท้ังส่ีทิศ เตงจี๋ก็ตกใจกลับหน้าม้า จะหนี สามก๊กวิทยา

๑๕๙๐ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ชีเจ๊กเห็นดังน้ันก็คุมทหารฟันสกัดออกมาทางข้างขวา ตั้งฮีสกัดออกมาทางข้างซ้าย ล้อม จูล่งกับเตงจี๋เข้าไว้เปนสามารถ แล้วกันเอาจูล่งเข้าไปข้างเชิงเขาฝ่ายทิศเหนือ จูล่งเห็นทหารฝ่าย ทิศเหนือนั้นเบาบางกฟ็ ันฝา่ ออกไป ทหารก็ล้อมกันขนึ้ ไปกลางเขา แฮหัวหลิมคุมทหารอยู่บนยอดเขา ก็เอาก้อนศิลาแลท่อนไม้ทิ้งลงมาเปนอันมาก จูล่งไล่ฟันทหารแฮหัวหลิมแต่เช้าจนค่าก็ไม่ออกจาก ทีล่ ้อมได้ จลู ่งเหนื่อยสน้ิ กาลงั กล็ งจากม้า เขา้ น่ังหยดุ พกั แอบเง้ือมศลิ าอยู่ ครั้นเห็นเดือนขึ้น ทหารซ่ึงล้อมอยู่น้ันก็จุดเพลิงสว่างข้ึนสี่ด้าน เอาเกาทัณฑ์ระดมยิงเขา้ ไป ดังหา่ ฝนแล้วรอ้ งวา่ ใหจ้ ลู ง่ เรง่ ออกมาหาเรา ๆ จะไว้ชีวิต จลู ่งไดฟ้ งั ดงั น้นั ก็โกรธ จับทวนข้นึ มา้ ออกไล่ รบทหารซ่ึงล้อมอยู่น้ันท้ังส่ีทิศ ทหารทั้งปวงก็ล้อมกระชั้นเข้าไป จูล่งสิ้นความคิดแหงนข้ึนดูอากาศ แล้วถอนใจใหญ่ว่า เราทาศึกมาแต่หนุ่มจนแก่ถึงเพียงนี้ก็ไม่เคยเสียทีแก่ผู้ใด ครั้งนี้เห็นเราจะเปน อันตรายเสียม่นั คง www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๐ ๑๕๙๑ ขณะนั้นพอขงเบ้งให้เตียวเปาคุมทหาร ห้าพันยกตามจูล่งมา เตียวเปาเห็นทหาร แฮหัวหลิมล้อมจูล่งเข้าไว้ แล้วชีเจ๊กออกสกัดทาง อยู่ เตียวเปาข่ีม้าถือทวนยาวสามวาสองศอกของ บิดา เข้ารบแทงชีเจ๊กตกม้าตาย แล้วตัดเอาสีสะ ผูกฅอม้าฟันฝ่าเข้าไปหาจูล่งในที่ล้อมได้ จูล่งเห็น ดังนั้นก็มีความยินดี เตียวเปาจึงบอกจูล่งว่า มหาอุปราชเห็นว่าท่านชรากลัวจะเสยี ทแี กข่ ้าศึก จึงให้ข้าพเจ้าคมุ ทหารหา้ พันยกตามท่านมา จูล่งกับ เตยี วเปากค็ มุ ทหารพนั หน่งึ ลงมาจากทล่ี ้อมทางด้านตวนั ตก พอเหน็ กวนหนิ ควบมา้ มือหนึ่งห้ิวสีสะคน ฟันฝ่าเข้ามาถึง กวนหินจึงบอกจูล่งว่า มหาอุปราชให้ข้าพเจ้าคุมทหารห้าพันยกมาตามท่าน พบตั้งฮี ทหารแฮหวั หลมิ สกดั ทางอยู่ ขา้ พเจ้าจงึ ตดั เอาสีสะมาบดั นี้ มหาอุปราชก็ยกตามมา จูล่งได้ฟังดังน้ันจึงว่า ซึ่งหลานทั้งสองมาช่วยน้ีก็ดีแล้ว แม้เราคิดอ่านช่วยกันจับตัวแฮหัวหลิม ใหไ้ ด้ กจ็ ะมคี วามชอบเปนอนั มาก เตยี วเปากับกวนหินไดฟ้ งั ดงั นนั้ ก็เห็นดว้ ย รีบยกทหารข้นึ ไปบนเขา จะจับแฮหัวหลิม จลู ่งก็ควบม้าจะมาหาทหาร พอพบเตงจอี๋ อกจากทล่ี อ้ มไดค้ มุ ทหารตามมา จูล่งจึงว่าแกเตงจี๋ว่า ตัวเราทาศึกมาแต่คร้ังพระเจ้าเล่าป่ีก็ไม่เคยอัปยศแก่ผู้ใด ควรหรือมา เสียทีแพ้รู้อ้ายแฮหัวหลิมลูกเล็กได้ หากว่าเตียวเปากับกวนหินหลานเรายกมาช่วย เราจึงรอดจาก ความตาย บัดนเ้ี ตยี วเปากับกวนหนิ เขากย็ กตามแฮหวั หลิมขน้ึ ไปแล้ว ตวั เราคนแกน่ ีจ้ ะลากกายตามไป แก้แค้นให้จงได้ แล้วจูล่งกับเตงจ๋ีก็รีบยกทหารตามขึ้นไปในเวลากลางคืนบัญจบทหารเตียวเปา กวน หนิ แยกกันข้ึนไปเปนสามทางฆ่าฟนั ทหารแฮหัวหลมิ ลม้ ตายเปนอันมาก แฮหัวหลิมเห็นดังนั้นก็ตกใจ ไม่รู้ท่ีจะแก้ไข ประการใด ก็พาทหารคนสนิธร้อยเศษลงทางหลังเขาหนี ไปเมืองลาอ๋ัน ทหารแฮหัวหลิมก็แตกกระจัดกระจายกัน ไป ต่างคนตา่ งหนีเอาตัวรอด กวนหนิ กับเตยี วเปากร็ ีบยก ทหารตามแฮหวั หลมิ ไป แฮหัวหลมิ เข้าเมืองได้ก็ให้ทหาร ปดิ ประตเู มืองขน้ึ รกั ษาหน้าท่ีเชงิ เทินไว้ มน่ั คง สามก๊กวิทยา

๑๕๙๒ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เตียวเปากับกวนหินก็ยกทหารเข้าล้อม เมืองไว้เปนสองด้าน ครั้นจูล่งกับเตงจี๋ยกมาถึงก็ ให้ทหารล้อมเมืองไว้โดยรอบถึงสิบวัน ก็มิเห็น แฮหัวหลิมยกทหารออกมาสู้รบ พอทหารเข้ามา บอกว่า มหาอุปราชเกณฑ์ให้ทหารอยู่รักษาเมือง ไก้เอ๋ียง เมืองเอ้ียงเ ป๋ง เมืองจือเสีย ตัว มหาอุปราชน้ันยกกองทัพมาจะถึงเมืองน้ีอยู่แล้ว จูล่งเตงจ๋ีกวนหินเตียวเปาทั้งสี่คนก็ชวนกันออกมารับขงเบ้งคานับแล้วจึงบอก ว่า ข้าพเจ้ามาตั้งล้อม เมอื งนี้ไว้กห็ ลายวนั แล้ว ครน้ั จะยกทหารเขา้ โจมตีกย็ งั ไมไ่ ดท้ ีกอ่ น ขงเบ้งได้ฟังดังนั้น จึงขึ้นเกวียนน้อยเข้าไปดูเห็นภูมิเมืองน้ันมั่นคง แล้วเห็นทหารขึ้นรักษา หน้าท่ีเชิงเทินเปนสามารถอยู่ จึงว่าแก่ทหารท้ังปวงว่า เมืองลาอ๋ันน้ีมั่นคงนักเราจะทาประการใดดี ถ้าจะนิง่ ไว้ช้าวันเกลอื กโจยอยรูจ้ ะยกทหารออ้ มไปตเี อาเมืองฮนั ตง๋ เราจะมิเสียการไปหรือ เตงจจี๋ งึ วา่ แฮหวั หลิมเปนเชอ้ื สายอยู่กบั โจยอย แม้เราจับตวั แฮหัวหลมิ กบั ทหารร้อยหน่ึงได้ โจยอยก็จะสิ้นความคิดท้อน้าใจลง เห็นการเราจะสาเร็จโดยง่าย ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็เห็นด้วย จึงคิด กลอุบายกระซิบสง่ั ทหารสนิธท้ังสองคน ให้ปลอมเปนทหารแฮหัวหลมิ ถอื หนังสอื ไปถงึ ม้าจุ้นเจ้าเมือง เทียนซุย กับซุยเหลยี งเจ้าเมืองฮนั เตง๋ เปนใจความว่าแฮหวั หลิมให้ยกทหารมาช่วย ทหารท้ังสองกล็ า ขงเบ้งไป แล้วขงเบ้งจึงเรียกอุยเอ๋ียนกับ กวนหินเตียวเปามากระซิบสั่งเปนความลับ ให้ยกทหารตามไป ขงเบ้งอยภู่ ายหลัง จึงให้ ทหารขนฟืนแลเชื้อเพลงิ ไปกองไว้รมิ กาแพง เมืองเปนอันมาก แล้วเอาเพลิงจุดข้ึนทหาร ชาวเมืองเห็นดังน้ันก็หัวเราะว่า ขงเบ้ง เจ้ากลอุบายส้ินความคิดแล้ว จึงเอาเพลิง มายา่ งกาแพงเมืองเรา www.samkok911.com

ตอนท่ี ๗๐ ๑๕๙๓ ฝ่ายซุยเหลยี งเจา้ เมอื งฮันตง๋ ร้เู นื้อความวา่ ขงเบ้งยกกองทัพล้อมแฮหัวหลิมไว้ณะเมืองลาอั๋น จึงปรึกษาทหารท้ังปวงว่า แฮหัวหลิมเปนเชื้อวงศ์ พระเจ้าโจยอย เราจะน่ิงอยู่ฉน้ีไม่ชอบ จาจะยก ทหารไปช่วยป้องกันเมืองลาอ๋ันรับตัวแฮหัวหลิมส่ง ขึ้นไปเมืองหลวงจึงจะ พ้นความผิด พอทหารเข้ามา บอกว่า แฮหัวหลิมให้คนถือหนังสือมาถึงท่าน ซุยเหลยี งกใ็ ห้หาเข้ามาทหารคนนน้ั ส่งหนังสือให้แลว้ บอกว่า บดั นข้ี งเบง้ ยกกองทัพมาลอ้ มเมอื งลาอั๋น ไว้เปนสามารถ แฮหัวหลิมเห็นเหลอื กาลังจะสรู้ บ จึงให้จุดเพลิงข้ึนในเมืองเปนสาคัญหวังจะให้ทา่ นรู้ เปนหลายวันแล้ว ก็ไม่เห็นท่านยกไปช่วย จึงให้ข้าพเจ้าฟันฝ่าออกมาจากที่ล้อม รีบมาหาท่านกับ เจ้าเมืองเทียนซุยให้ยกทหารไปชว่ ยกระหนาบทพั ขงเบง้ แฮหวั หลิมจะตตี า้ นหน้าออกมา ซุยเหลียงได้ฟังดังนั้นสาคัญว่าจริง ก็ให้ทหารน้ันเอาหนังสือรีบไปหาเจ้าเมืองเทียนซุย พอทหารขงเบ้งมาถึงอีกคนหน่ึง ก็เข้าไปหาซุยเหลียงบอกว่า บัดนี้ม้าจุ้นเจ้าเมืองเทียนซุยยกไปช่วย เมอื งลาอ๋ันแล้ว ใหท้ า่ นรีบยกไปตามเถิด ซยุ เหลยี งได้ฟังดังนั้นจึงเกณฑท์ หารเลวสีพ่ ันใหอ้ ยูร่ กั ษาเมือง แลว้ จดั แจงทหารซง่ึ มีฝมี อื ยกออกมาจากเมือง แลเห็นแสงเพลงิ กร็ บี ยกทหารไปยังทางสามร้อยเส้นจะ ถงึ เมอื งลาอั๋น กวนหนิ ซงึ่ ขงเบง้ ให้ไปสกัดอยู่น้นั กค็ วบม้าขบั ทหารออกรบเปนสามารถ ซุยเหลยี งตกใจ จะควบม้าหนี พอเตียวเปายกทหารตีกระหนาบหลงั เข้ามา ฆ่าฟันทหารซุยเหลยี งแตกกระจัดกระจาย ลม้ ตายเปนอนั มาก ซุยเหลียงกบั ทหารคนสนิธรอ้ ยเศษพากันลดั หนีไปเมืองตามทางน้อย ฝ่ายอุยเอ๋ียนซ่ึงขงเบ้ง ให้ปลอมไปนั้น ยกทหารเข้า ต้ังอยู่ในเมืองฮันต๋ง ครั้นเห็น ซุยเหลียงแตกมาถึงหน้าเมือง ก็ให้ทหารเอาเกาทัณฑ์ระดมยิง แล้วร้องบอกว่า เราช่ืออุยเอี๋ยน เข้าเมืองได้แล้ว ให้เร่งเข้ามา อ่อนน้อมคานบั เราจะไวช้ วี ิต สามก๊กวิทยา

๑๕๙๔ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ซุยเหลียงเห็นดังนั้นก็ตกใจ ควบม้าหนี จะไปเมืองเทียนซุย ก็พบขงเบ้งขึ้นเกวียนน้อยถือ พัดขนนกใหญ่ยกทหารสกัดทางออกมา ซุยเหลยี ง ตกใจควบม้าหนี กวนหินเตียวเปาก็คุมทหารออก ล้อมรบเปนสามารถ ซุยเหลียงเห็นเหลือกาลังสิ้น ความคดิ ก็ควบมา้ กลับมาทงิ้ อาวุธเสยี เขา้ ไปคานับ ขงเบ้ง ๆ ก็พาเอาตัวซุยเหลียงมาค่าย แล้วถามว่า เมอื งลาอนั๋ น้ีแต่แฮหวั หลมิ ยงั ไมย่ กมาผใู้ ดเปนเจ้าเมอื งอยกู่ อ่ น ซุยเหลียงจึงบอกว่า เจ้าเมืองคนนี้ช่ือเอียวเหลง เปนหลานเอียวฮู กับข้าพเจ้าก็ชอบใจกัน ขงเบ้งจึงว่า เราจะให้ท่านเข้าไปพูดจาคิดอ่านกับเอียวเหลง จับตัวแฮหัวหลิมส่งมาให้เรา เราจะ ปูนบาเหน็จตั้งให้เปนใหญ่ในเมืองลาอ๋ัน ซุยเหลียงก็รบั คา ขงเบ้งจึงถอยกองทัพออกไปตั้งค่ายอยู่ไกล เมืองสองร้อยเส้น ซุยเหลียงก็ลาขึ้นม้าเข้าไปร้องเรียกให้เปิดประตูรับ เอียวเหลงเห็นดังนั้นก็มีความ ยนิ ดีให้ทหารเปดิ ประตูรับซยุ เหลียงเขา้ มาคานับ กนั แลว้ ซยุ เหลยี งกเ็ ล่าเน้อื ความซึ่งขงเบ้งใช้มาน้ันให้ เอียวเหลงฟงั เอียวเหลงจึงว่า พระเจ้าโจยอยมคี ณุ ต่อเราเปนอันมาก ซ่ึงจะคิดขบถไปเข้าด้วยข้าศกึ นั้นไม่ ชอบ เราจะคิดซ้อนกลขงเบง้ เอาชัยชนะใหจ้ งได้ แล้วกพ็ าซยุ เหลยี งเข้ามาหาแฮหัวหลมิ แจง้ เนือ้ ความ ทั้งปวงทกุ ประการ แฮหวั หลมิ จงึ วา่ ถา้ กระนั้นเราจะทาประการใดจงึ จะจับตวั ขงเบง้ ได้ เอียวเหลงจึงวา่ ขา้ พเจา้ จะให้ทหารเปดิ ประตรู ับ ขงเบ้งสาคัญวา่ สมความคดิ ก็จะยกเข้ามา เราจึงยกทหารออกลอ้ มรบ จับเอาตัวขงเบ้งให้จงได้ แฮหัวหลิมเห็นชอบ ด้วย ซุยเหลียงก็ลาออกมาหาขงเบ้ง ณ ค่าย บอกขงเบ้งว่า ข้าพเจ้าเข้าไปคิดอ่านกับ เอยี วเหลง ๆ ก็รับว่าจะจบั ตวั แฮหัวหลิมส่งให้ แต่ทหารนอ้ ยตัวกลวั จะทาการไม่สาเร็จ จึงให้ ข้าพเจ้ามาบอกว่า เวลาค่าวันน้ีจะเปิดประตู เมืองออกรับ ให้ท่านยกทหารเข้าไปเถิดจะ ช่วยกันจบั ตัวแฮหวั หลิมใหจ้ งได้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๐ ๑๕๙๕ ขงเบ้งได้ฟังดังน้ันจึงแกล้งว่า การทั้งนี้ เห็นจะสาเร็จเพราะท่านแล้ว จึงเรียกกวนหินกับ เตียวเปามากระซิบสั่งเปนความลับ แล้วจัดทหาร ซึ่งเข้าเกล้ียกล่อมร้อยเศษ เอาทหารขงเบ้งเข้าปน ไวบ้ า้ ง มอบใหก้ วนหนิ เตยี วเปา คร้ันเวลาค่าขงเบง้ จึงเรียกซุยเหลียงมาส่ังว่าท่านจงพาทหารเหล่านี้ เข้าไป ก่อน ให้เอียวเหลงคิดอ่านทาการซุ่มทหาร เหลา่ น้ีไว้ เวลาสองยามเราจงึ จะยกตามเขา้ ไป ท่านจงจดุ เพลิงขึ้นเปนสาคญั เปิดประตเู มอื งรบั เราเถิด ซุยเหลียงไดฟ้ ังดงั น้ัน ครั้นจะไม่รบั ก็กลวั ขงเบ้งจะจบั พิรธุ ได้ จึงคิดว่าเม่อื ถึงกาหนดแล้วเรา จะฆ่าทหารเหล่าน้ีเสียก่อนจึงจะเปิดประตูรบั ขงเบ้ง ซุยเหลียงก็คานับลาขงเบ้งไป ขงเบ้งให้กวนหิน เตียวเปาแต่งตัวปลอมเปนทหารเมืองฮันต๋งแล้วก็พากันเข้าไป เอียวเหลงยืนอยู่บนเชิงเทินเห็น ซุยเหลียงพาทหารเข้ามาก็คิดสงสัย จึงให้ชักสะพานคูเสียแล้วร้องถามว่า ทหารเหล่านั้นมาแต่ไหน ซุยเหลียงร้องตอบว่า เราพาทหารเมืองฮันต๋งมาช่วยท่าน แล้วเอาหนังสือผูกลูกเกาทัณฑ์ยิงเข้าไป เอียวเหลงเห็นหนังสือน้ันเอามาอ่านดูเปนใจความว่า ขงเบ้งให้ทหารปนกับทหารเข้าเกลี้ยกล่อม ร้อยหนึ่งเข้ามาช่วยทาการ ขงเบ้งจะยกตามมาต่อภายหลัง ท่านอย่าได้วิตกแพร่งพรายความเสียเลย ข้าพเจา้ เขา้ ไปถงึ แลว้ จงึ จะแจ้งความคิดใหฟ้ งั เอียวเหลงได้แจ้งดังน้ัน จึงเอาหนังสือเข้าไปแจ้งแก่แฮหัวหลิม ๆ ดีใจสาคัญว่าขงเบ้งแพ้ ความคดิ จึงแตง่ ทหารคนสนธิ รอ้ ยเศษพร้อมด้วยเครือ่ งศัสตราวุธซุ่มไว้ แลว้ สง่ั เอียวเหลงว่าท่านจงเปดิ ประตูรับซุยเหลียงเข้ามาเถิด เราจับทหาร เหล่าน้ันฆ่าเสยี แล้วจงึ เปิดประตรู บั ขงเบง้ เขา้ มา เอยี วเหลงก็รับคาไปเปดิ ประตเู มืองออกแล้วร้อง ว่า ถ้าทหารเมืองฮันต๋งก็ให้ยกเข้ามาเถิด กวนหินได้ฟังดังน้ันก็ควบม้านาหน้าซุยเหลียง เข้าไปกอ่ น เหน็ เอยี วเหลงยนื ม้าคอยอยู่ริมประตู เมือง กวนหินก็เอาดาบฟันเอยี วเหลงตกมา้ ตาย สามก๊กวิทยา

๑๕๙๖ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ซุยเหลียงเห็นดังน้ันก็ตกใจ ควบม้าหนี กลับออกมาถึงสะพานคู เตียวเปาจึงร้องตวาดว่า อ้ายโจร มึงคิดกลอุบายจะลวงมหาอุปราชแล้วจะ หนีไปไหนเล่า แล้วเอาทวนแทงถูกซุยเหลียงตก ม้าตาย กวนหินเข้าไปได้ในเมืองก็ไล่ทหาร ชาวเมืองแตกต่ืนกันวุ่นวาย เอาเพลิงจุดข้ึนเปน สาคัญ ขงเบ้งก็ยกทหารเข้าเมืองได้ท้ังสี่ด้าน แฮหัวหลิมตกใจไม่รู้ตัวก็ขึ้นม้าหนีออกจากเมืองทางประตูทิศใต้ พบอองเป๋งคุมทหารสกัดทางอยู่ อองเป๋งกค็ วบมา้ เขา้ รบจบั ตัวแฮหัวหลิมได้ แล้วไล่ฆ่าฟันทหารแฮหวั หลิมล้มตายเปนอนั มาก ฝ่ายขงเบ้งเข้าเมืองได้ก็ให้ป่าวร้องราษฎรชาวเมืองท้ังปวงว่า อย่าตกใจวุ่นวายไปเลยเราจะ เลี้ยงให้เปนสุขสบื ไป พอเวลาเช้าอองเป๋งเอาตวั แฮหัวหลิมมัดมาใหข้ งเบ้ง ๆ ก็เอาตัวแฮหัวหลิมไปขัง ไวใ้ นเกวยี น เตงจจ๋ี ึงถามขงเบ้งว่า ซุยเหลียงคดิ กลอุบายเปนความลบั เหตุใดมหาอปุ ราชจงึ รู้ ขงเบ้งจึง ว่า เราแจ้งอยู่ว่าซุยเหลยี งหาเปนใจทาราชการด้วยเราโดยสุจรติ ไม่ เราจึงแกล้งใช้เข้าไปในเมือง หวัง จะให้แฮหัวหลิมคิดซอ้ นกลเรา ๆ จงึ เอาชยั ชนะต่อภายหลัง นายทัพนายกองได้ฟังดังนั้นก็คานับกราบ ลงแล้วสน่ั สสี ะ ว่ามหาอปุ ราชมีสตปิ ัญญาหาผ้เู สมอมไิ ด้ ขงเบ้งจึงว่า บัดนี้การในเมืองลาอั๋นเราก็ทา สาเร็จแล้ว แต่ทหารซึ่งเราใช้ให้ถือหนังสือไปเมืองเทียน ซุยนั้นยังไม่กลับมา จะเปนประการใดก็มิได้แจ้ง จาเรา จะยกกองทัพไปตีเอาเมืองเทียนซุยให้ได้ แล้วจึงให้ เล่าต้ายอยู่รักษาเมือง ให้อุยเอ๋ียนคุมทหารเปนกองหน้า ยกล่วงไปกอ่ น ตัวขงเบ้งก็ยกไปภายหลงั www.samkok911.com