รักนายเจ้าชายวายร้าย เพราะฉันเห็นแก่ตัว ฉันกลัวว่า... ถ้าคนอื่นรู้ว่าตาบีมเป็นพวกรักเพศ เดียวกัน พวกน้ันจะเอาไปนินทาเสียๆ หายๆ ได้ ถ้าพูดจริงๆ ฉันคง กลัวว่าเขาจะทำให้ตระกูลเสียช่ือเสียงมากกว่า... สุดท้ายฉันได้รู้ว่า ต่อให้เขาไม่เหลืออะไร บีมก็ยังเป็นบีมอยู่ดี สิ่งเดียวท่ีฉันทำตอนน้ ี คือการทำให้ตาบีมมีความสขุ ...” “คุยกันเสร็จหรือยังครับ ผมหิวแล้ว~” เสียงพ่ีบีมดังมาแต่ไกล ถา้ เป็นพี่บมี คนกอ่ นตอ้ งเสยี งออดออ้ นน่ารกั ๆ เสมอ “เธอช่วยทำให้บีมคนก่อนกลับมาด้วยนะ” ประโยคสุดท้ายทำ ผมอง้ึ เพราะมันหมายความว่าท่านจะไมค่ ดิ ขัดขวางผมอกี แล้ว “เสร็จแล้วจ๊ะ” คุณแม่ของพี่บีมย้ิมบางๆ “จริงสิ~ วันน้ีเขาจะ ทานขา้ วเยน็ ท่บี า้ นเราดว้ ยนะ” “ดคี รับ คนเยอะๆ ทานอร่อยดี วา่ แตน่ ายชื่ออะไรอะ่ ?” “เอเจครบั ” “คุ้นๆ นะ” พี่บีมทำเหมือนพยายามนึก แต่นึกยังไงก็ไม่ออก “ช่างเถอะ~” ผมจึงเดินไปเอารถมอเตอร์ไซค์ท่ีจอดข้างๆ รถ แต่พ่ีบีมวิ่งมา หาเหมือนอยากถามอะไรบางอย่าง “มอี ะไรเหรอ?!!” “ตอนท่ีฉันไม่ไดค้ วามจำเสือ่ ม ฉันชอบผู้ชายหรอื เปลา่ ” “หา O_O” “อย่าหาว่าฉันเป็นพวกแปลกๆ เลยนะ... ฉันรู้สึกว่าตัวเองรู้สึก พิเศษกบั นายยังไงไมร่ ้”ู 99
รักนายเจ้าชายวายรา้ ย “ผะ... ผมไม่รู้สิ~” “ช่างเถอะ~ ฉันแค่รู้สึกว่านายดูน่ารักชะมัด... ฉะ ฉันคงชอบ นายเข้าละ่ มง้ั ” O///O (ผมหนา้ แดงฉา่ ) ผมกำลังตัวแข็งท่ือไปแล้ว... ดูสิยังมีหน้ามาหัวเราะใส่ผมอีก เชอะ~ คนใจร้าย ผมว่ากาลเวลาจะทำให้พี่บีมเร่ิมจำทุกคนได้ขึ้นมา อย่างน้อย ต้องมีผมล่ะที่จำได้หน่ึงคน...คงไม่ต้องบอกว่าผมดีใจแค่ไหนท่ีพี่บีม กลับมา แม้เขาจะจำใครไม่ได้เลยก็ตาม เรื่องราวมากมายทำให้ผมได้ เรียนรู้ข้อคิดหลายอย่าง แต่ผมรู้อยู่หนึ่งอย่างครับว่า ‘ไม่ว่าเราจะมี ปัญหาอะไรหนักหนาแค่ไหน ครอบครัวจะเป็นที่พึ่งสุดท้ายของเรา เสมอ’ ดังนั้นผมควรขอบคุณพระเจ้าอีกรอบไหม ท่ีส่งครอบครัวแสน ว่นุ วายของผมมา แตต่ อนนชี้ ่างเถอะ~ ผมต้องคดิ แลว้ สิวา่ จะทำยังไง ใหพ้ บ่ี มี จำทุกอยา่ ง... อมื นนั่ ส~ิ ง้ันเรามาฟ้ืนความทรงจำด้วยจูบแรกนะคร้าบ เทพบุตรของผม ^^ The end 100
รักนายเจา้ ชายวายรา้ ย 101
รักนายเจา้ ชายวายร้าย เกี่ยวกับผู้เขียน ตอนท่ีได้รู้ว่าผ่านเข้ารอบนิยายของโครงการประกวดนวัตกรรมสื่อฯ รู้สึกดีใจมากๆ เพราะไม่คิดว่ากลุ่มของตัวเองจะผ่านเข้ารอบสุดท้าย แต่แอบ หวังนิดหน่อยเท่าน้ัน ^^ พอเสร็จจากการประกวดปรากฏว่าเสมอกันท้ังคู่ ซง่ึ ต้องนำนยิ ายมาตพี มิ พ์เพ่อื เปน็ ส่อื นำเสนอในโรงเรยี น ตอนแรกถูกรไี รทห์ ลาย ครั้งมากกกก จนในใจแอบท้อเหมือนกัน TOT แต่มันก็คุ้มค่าสำหรับส่ิงที่ทำไป ทำให้เราหายเหนื่อยเป็นปลิดท้ิง อย่างน้อยเราก็ได้ภูมิใจว่าครั้งหนึ่งเคยแต่ง นิยายแล้วตพี ิมพ์เป็นรูปเล่มให้นกั เรียนในโรงเรียนอ่านกัน ^^+ ส่วนนิยายเร่ืองนี้เป็นนิยาย Y ซ่ึงแนวนี้เพิ่งแต่งเป็นครั้งแรกและบอกว่า ค่อนข้างยากพอสมควร แต่ว่าส่วนตัวชอบอ่านนิยายแนวนี้ตามอินเทอร์เน็ต ก็รสู้ ึกว่าเป็นแนวทแ่ี ปลกดี เลยลองแต่งดู แลว้ ไมค่ ิดวา่ มนั จะได้ซะดว้ ยสิ! ถ้าถามว่าหลังจากการประกวดคร้ังน้ีได้อะไร? ที่ได้แน่ๆ คือเราได้เปิด โลกกวา้ งและประสบการณใ์ หม่ๆ ท่เี ราไมเ่ คยสมั ผสั ได้รูจ้ ักมิตรภาพใหม่ๆ และ อะไรหลายๆ อย่างท่ีเราไมร่ ู้ ขอบคุณพวกพี่จากองค์การแพธ กับพี่ๆ บ.ก.แจ่มใสมาก ที่ทำให้นิยาย เร่ืองนีส้ มบรู ณข์ น้ึ มา ขอบคุณจริงๆ คะ่ ^_^ ผ่องพรรณ ยนื แสนหาญ สุพัตรา ปาระมี มานะ บุญทวี โรงเรยี นห้างฉตั รวิทยา จ.ลำปาง 102
รักนายเจา้ ชายวายรา้ ย 103
รักนายเจา้ ชายวายร้าย 104
Search
Read the Text Version
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106