นิยายรักใสๆ หัวใจอลเวง

รกั ใสๆ หัวใจอลเวง รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

นิยายเลม่ นี้เป็นสว่ นหนึ่งของผลงานชนะประกวดนวัตกรรมส่ือเพศศึกษา เพอื่ เยาวชน ...รัก ใคร่ และเรียนรู้ (Love Lust & Learning) ดำเนินงานโดย องค์การแพธ ร่วมกับภาคีเพศศึกษา นยิ ายเรื่อง รักใสๆ หัวใจอลเวง รางวัลชมเชยระดบั มัธยมศึกษาตอนปลาย โดย พัชราภรณ์ กองทอง โรงเรียนบา้ นผอื พทิ ยาสรรค์ จ.อุดรธานี จำนวนพมิ พ ์ 50,000 เล่ม พิมพค์ รง้ั แรก กรกฎาคม 2553 ISBN 978-974-225-591-6 พิมพท์ ี่ พี.เอส.ซพั พลาย ออกแบบรูปเล่ม สานิต เธยี รวรคณุ ภาพปก Suiz illustrat ท่ีปรกึ ษาด้านเทคนคิ ชญั ญานุช บรู ณ์เจรญิ ผลติ โดย องคก์ ารแพธ 37/1 ซ.เพชรบุรี 15 พญาไท ราชเทวี กรุงเทพฯ 10400 โทรศัพท์ 0-2653-7563-5 โทรสาร 0-2653-7568 สนับสนนุ โดยกองทนุ โลก เพ่อื แกไ้ ขปัญหาเอดส์ วณั โรค และมาลาเรยี (The Global Fund to Fight AIDS, Tuberculosis and Malaria) เว็บไซตเ์ พศศึกษา www.teenpath.net ; เว็บไซต์บริการสุขภาพทางเพศของเยาวชน www.lovecarestation.com รกั ใสๆ หัวใจอลเวง

การประกวดนวัตกรรมส่อื เพศศึกษาเพ่อื เยาวชน กิจกรรม “การประกวดนวัตกรรมสื่อเพศศึกษาเพ่ือเยาวชน” เป็น กจิ กรรมหนึ่งในโครงการเพศศกึ ษาเพ่ือเยาวชน โดยกระบวนการประกวดฯ เริ่ม ต้นขนึ้ เมอ่ื กลางปี พ.ศ. 2552 ดว้ ยความเช่อื มั่นว่า เยาวชนสามารถส่ือสารเรื่อง เพศกับคนวยั เดียวกันได้ ด้วยเนอื้ หาและวิธีการที่น่าสนใจ สอดคล้องกบั วิถชี วี ิต ในปัจจุบัน โครงการฯ จึงได้เชิญชวนเยาวชนในสถานศึกษาท่ีร่วมโครงการฯ ผลิตช้ินงานสื่อ ไม่ว่าจะเป็น “เพลง” “สปอตรณรงค์” “การ์ตูน” หรือ “นยิ ายรกั ” สง่ เข้าประกวด ทงั้ น้ี กอ่ นลงมอื ผลติ สอื่ ผสู้ มคั รทกุ คนจำนวนรวม 735 คน จาก 341 ทมี ไดร้ ับการอบรมจากโครงการฯ เป็นเวลา 1 วัน ตามภูมิภาคตา่ งๆ เพ่อื ทำความ เข้าใจเกี่ยวกับแนวคิดเร่ืองเพศท่ีใช้ในการประกวดฯ ที่ว่า ความรักและความ รื่นรมย์ทางเพศของคนรุ่นใหม่ (แม้อาจไม่ยั่งยืนบ้าง) แต่พร้อมรับผิดชอบ ไม่ทำร้ายตัวเองและคนอ่ืน เคารพความแตกต่างระหว่างเพศและวัยของคน ตา่ งรนุ่ นอกจากน้ีผู้สมัครยังได้แลกเปล่ียนกับผู้เช่ียวชาญการผลิตสื่อมืออาชีพ ประเภทตา่ งๆ ตามความสนใจ หลังการอบรม แต่ละทีมได้กลับไปพัฒนาผลงานและส่งผลงานไปให ้ โครงการฯ รวม 121 ช้ิน จากส่ือ 4 ประเภท จากน้นั ภาคคี นทำงานเพศศึกษา ในภูมิภาคต่างๆ ได้ร่วมกันคัดเลือกช้ินงานท่ีมีเนื้อหาสอดคล้องกับแนวคิดการ ประกวดฯ เพ่ือส่งเข้ารอบถัดไปให้ผู้เชี่ยวชาญในสาขาสื่อนั้นๆ พิจารณาในด้าน รักใสๆ หัวใจอลเวง

เทคนิคการนำเสนอ และส่งไปให้คณะกรรมการตัดสิน ซ่ึงประกอบด้วยนักวิชา การด้านสื่อสารมวลชน คนทำงานด้านส่ือ คนทำงานเรื่องเพศ/เอดส์ และ เยาวชน ทำหน้าทต่ี ัดสินเปน็ ขั้นสดุ ท้าย หลังจากการประกาศผลการประกวดเม่ือเดือนพฤศจิกายน 2552 เยาวชนเจ้าของผลงานสอื่ ท่ีได้รบั รางวัลท้งั ชนะเลิศและชมเชย ไดร้ ับการพฒั นา ทักษะด้านการผลิตส่ือจากวิทยากรมืออาชีพอีกคร้ังเพ่ือปรับแก้ผลงาน ร่วม กระบวนการทดสอบสือ่ ฟงั ความคดิ เหน็ จากเยาวชนอื่นๆ จนได้ช้ินงานต้นฉบับ พร้อมเผยแพร่เป็นสอ่ื การเรยี นร้เู พศศึกษาเพื่อเยาวชน โดยเยาวชน โครงการฯ เชอ่ื วา่ ความสำเร็จของกจิ กรรมในครง้ั นี้ เกดิ จากการท่ีผใู้ หญ่ ใจดีในพื้นท่ีต่างๆ ร่วมมือกันสนับสนุนให้เยาวชนได้แสดงความสามารถ บน พ้ืนฐานความเชื่อม่ันต่อศักยภาพของเยาวชน และเปิดโอกาสให้พวกเขาได้ สรา้ งสรรคผ์ ลงานอยา่ งเป็นอิสระ รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง ขอขอบคณุ ที่ปรึกษาดา้ นเทคนคิ สอื่ นิยายรกั : ชัญญานชุ บรู ณ์เจรญิ และ แสงอรณุ วรรณจ ู คณะกรรมการตดั สนิ ทุกท่าน เครือขา่ ยผู้ใหญใ่ จดภี าคเี พศศึกษาทกุ ภมู ภิ าค และเยาวชนทกุ คนที่เขา้ รว่ มกจิ กรรม

คำนยิ ม เรื่องเพศเปน็ เรอื่ งนา่ เขนิ อายเสมอมาในสังคมไทย แต่การท่มี นั เปน็ เรื่องนา่ เขินอายไม่ได้หมายความว่ามนั ไม่มคี วามสำคัญ ด้วยรูปแบบสังคมไทย ทำให้การพูดถึงเร่ืองเพศน้ันกลายเป็นเร่ืองลามก หยาบ โลน. คนพดู ก็ถูกมองด้วยสายตาแปลกประหลาด ใครสนใจสอบถามกก็ ลายเปน็ แก่แดด เรียกว่าเร่ืองเพศน้ันอนุญาตให้พูดได้เฉพาะการนำมันมาทำเป็นเร่ืองขำขัน เทา่ น้ันเอง แต่เอาเขา้ จรงิ แล้ว เร่อื งเพศไม่ไดส้ นุกหรอื นา่ ขำไปเสียท้ังหมด ก็เหมือนทุกเรื่องที่เกิดข้ึนมาบนโลก เพศ, เพศสภาพ หรือ เพศสัมพันธ์นั้นเกิด ขึน้ มาโดยมีจดุ ม่งุ หมายและวธิ ีการของมัน โดยมที ้ังด้านดีและไมด่ อี ยเู่ คียงคูก่ นั ไมต่ า่ งกับไฟ เราไม่ยอมให้ลูกหลานหรือเด็กเล็กๆ เล่นไฟ เราบอก เราห้าม เราให้เหตุผลแก่ พวกเขาว่ามันร้อน มันอันตราย แต่ไม่ได้หวงห้ามไปตลอดกาล ถึงวันหน่ึงเมื่อ พวกเขาโตพอ เขากจ็ ะเข้าใจความสำคญั และควบคมุ มนั ได ้ แต่กับเร่ืองเพศเรากลับปล่อยลูกหลานให้ออกไปผจญภัยในความว่างเปล่า โดย มีข้อมูลเพียงเรอื่ งขำขันทแ่ี อบเล่าแอบหัวเราะกันเพียงเท่านน้ั หรอื ? ความเขา้ ใจด้ังเดมิ ควรถกู เปลีย่ นเสียใหม ่ รกั ใสๆ หัวใจอลเวง

ไม่ใช่ว่าจะยุให้เด็กๆ ออกไปกล้า ก๋าก่ันในทางไม่ถูกไม่ควร แต่ควรให้คู่มือกับ เขาบา้ ง ใหแ้ นวทางแกเ่ ขาตามสมควรบ้าง ไมต่ า่ งกบั ไฟนน่ั ล่ะ, เราสอนเขาเรอื่ งไฟอยา่ งไร เพศศกึ ษาก็ควรได้รับเกียรติโดย เท่าเทียม เพราะหากปราศจากไฟ, มนุษยชาตคิ งไม่ไปถึงไหน และหากปราศจากความเขา้ ใจในเร่ืองเพศศึกษาท่ดี แี ล้ว การเกดิ , ซงึ่ เป็นหน่งึ ใน เหตผุ ลหลกั ของการสบื เผา่ พนั ธ์มุ นษุ ยก์ ็คงยงั ยำ่ อยู่กับท่ ี มีแต่ความไม่ต้ังใจ มีแต่ความไม่พร้อม มีแต่ความสงสัยสืบต่อกันไปจากรุ่นสู่รุ่น และมีเพียงการเรียนรู้ด้วยการเอาตัวเข้าแลก ซ่ึงไม่ได้หมายความว่าทุกคนจะ ผ่านมนั ไปได้อยา่ งสวยงาม “รักใสใสฯ” อาจให้แง่มุมทางเพศที่ออกจะจริงจังและเป็นวิชาการจนขาด ธรรมชาติไปบ้าง แต่เรอื่ งความร้เู ชน่ น้ีกค็ วรนำเสนอในแงต่ รงไปตรงมาเช่นน้แี หละ รายละเอียดตามความเปน็ จริงนัน้ , ธรรมชาตสิ อนเราเองไดอ้ ยู่แล้ว ขอเพียงแค่ผู้ ได้อ่านมีข้อมูลติดหัวไปบ้าง เพ่ือท่ีอย่างน้อย จะได้ไม่ทำอะไรสุ่มเส่ียงและมา อา้ งทหี ลงั ดว้ ยคำแก้ตัวเดิมเดิมอนั นา่ ออ่ นใจวา่ “หนูไมร่ ”ู้ คราวนถี้ ึงทที ี่หนูจะได้ร้เู สียท ี -รู้- เพอื่ จะไดร้ บั มอื กับมันอย่างที่ถูกที่ควร -ทราย เจรญิ ปรุ ะ- รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

รักใสๆ หวั ใจอลเวง 9 บทนำ ใช่เลย! คือเธอใช่เลย 13 31 รกั แท้....ยงั ไง รกั คอื การใหอ้ ภัย 45 59 อปุ สรรคก็แคบ่ ททดสอบ เพ่อื นกนั ฉนั รกั นายวะ่ 69 77 รกั ไม่จำกดั นยิ าม รักใสๆ หวั ใจอลเวง

รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

บทนำ คุณเคยสัมผัสกับคำว่า “รัก” หรือไม่ ถ้าเคย เม่ือคุณได้สัมผัส มันแล้ว คุณก็ยากที่จะลืมสัมผัสรักน้ันไป ฉันเคยได้ยินนิยามของ ความรักมามากมายพอสมควรเหมือนกัน บางคนบอกว่าความรัก คือสิ่งสวยงาม แต่บางคนก็บอกว่าความรักจะนำมาซึ่งความสุขและ ความทุกข์ไปพร้อมๆ กัน สำหรับความรักในมุมมองของตัวฉันเอง กลับคิดว่าความรักไม่ใช่การเสียสละ แต่ความรักคือการต่อสู้กับหัวใจ และความรู้สึกของตัวเอง เพราะถ้าเกิดวันใดวันหนึ่ง เรามีความรู้สึก ดีๆ ทเี่ รียกว่า “รัก” ใหก้ บั ใครคนหนง่ึ ไปแลว้ และเขาอาจจะไมใ่ ช่คน ท่ีดีพร้อมหรือเป็นคนในฝันของเรา แต่ในเม่ือเรารักเขาไปแล้ว ส่ิงท่ี ต้องทำต่อมาก็คือพยายามควบคุมอารมณ์และหัวใจไม่ให้โหยหา ความรกั จากเขามากเกนิ ไป เพราะถา้ เราปลอ่ ยความรสู้ กึ ไปตามอารมณ์ แลว้ ละก็ ผลลพั ธท์ อี่ อกมาอาจจะทำใหเ้ ราเสยี ใจ เพราะความประมาท ของเราก็เป็นได ้ รักใสๆ หัวใจอลเวง

10 ความรักไม่ใช่จะเกิดกับคนๆ เดียว และจะจบกับคนๆ เดียว เพียงเท่าน้ัน ชีวิตของแต่ละคนยาวไกลนัก เราอาจจะได้พบกับคนดีๆ และคนที่ใช่เข้าสักวันหน่ึง และส่ิงสำคัญที่ฉันควรจะทำตอนนี้ก็คือ ใช้ชีวิตที่มีอยู่ทุกวันนี้ให้คุ้มค่ามากที่สุด เพ่ือท่ีวันหนึ่ง ฉันจะได้เจอกับ คนท่ใี ชเ่ ข้าสกั วนั บ้าง ถ้าในชวี ติ ของคนเรา เราสามารถทีจ่ ะกำหนดชวี ิตของตวั เองได้ ก็คงจะดี ส่ิงท่ีเราขีดเขียนแต่งแต้มมันขึ้นมาไม่ว่าจะเกิดข้ึนได้จริงหรือ เป็นเพียงแค่ความฝันก็ตาม ในชีวิตจริงอาจจะเกิดข้ึนได้หรือไม่ได้ แต่ ถ้าความรักของคุณเกิดดังเช่นพวกเขาในนิยายเร่ืองน้ีแล้ว ส่ิงท่ีจะถาม และตามติดตัวคุณไปก็คือ “ทำไมมันถึงซับซ้อน ยุ่งยากอย่างนี้” ทุก ส่ิงทุกอย่างล้วนขึ้นอยู่กับวิจารณญาณและมุมมองความคิดของแต่ละ คน และอยา่ ลืมวา่ “ชีวิตจรงิ ยง่ิ กวา่ นิยาย” สวัสดีชาวโลกทุกๆ คน ดิฉันมีช่ือเสียงเรียงนามเล่นๆ ว่า น้ำพริกค่ะ นั่นแน่ เพราะใช่ไหมล่ะ ^_^ ฉันเป็นลูกสาวคนที่สอง ของครอบครัว และแน่นอนว่าฉันต้องมีพี่ ฉันมีพี่ชายหนึ่งคนชื่อว่า พนี่ ำ้ ใจ (ตอนนอี้ ยู่ ม.6 แล้วคะ่ ) พ่นี ้ำใจ พี่ชายของฉนั เนย่ี นะคะ ถอื วา่ เป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียนก็ว่าได้ เพราะพ่ีแกมีสาวๆ ในฮาเร็มเยอะ มากซะเหลอื เกนิ เบอ่ื แล้วกเ็ ปลี่ยนไปเรอ่ื ยๆ เฮอ้ -0- ฉนั ละเหนอื่ ยใจ จริงๆ แต่ก็ยังดีท่ีพี่น้ำใจยังรู้จักป้องกัน ฉันควรจะภูมิใจรึเปล่าน่ะ ท่มี ีพี่ชายเจา้ ชู้ แต่ร้จู ักรบั ผิดชอบกับอารมณ์รักของตัวเอง รักใสๆ หวั ใจอลเวง

11 ถงึ แม้ฉนั จะมีความตงิ๊ ต๊อง บ้าบอ อย่ใู นตัวเองสูงมาก แตก่ ไ็ ม่ใช่ ว่าชีวิตของฉันจะไม่มีผู้ชายเข้ามาจีบเลยนะ ด้วยเพราะฉันเป็นคนที่ น่ารกั (แอบชมตัวเองอย่หู น่อยนะ ฮ่าๆ) หนุม่ ๆ ก็เลยเขา้ มาแจกขนม จีบฉันเยอะพอสมควรอยู่เหมือนกัน แต่ฉันไม่สนใจเท่าไรหรอกค่ะ เพราะพวกเขาไม่ใช่สเป็คของฉัน ทุกวันน้ีฉันจึงได้แต่คุยไปเร่ือยๆ เทา่ นั้น เพราะยังไมพ่ รอ้ มทจี่ ะเปน็ แฟนใคร แตห่ วังวา่ สกั วันหนงึ่ คงจะ มลี ะม้ังเนาะ ถ้าในความรักของฉันมันจะมีอุปสรรคเข้ามาบ้าง จนอาจทำให้ ฉันท้อ และไม่อยากมีความรัก หรือใครสักคนเข้ามาในชีวิต ฉันก็จะ พยายามอดทนและเข้มแขง็ ผา่ นอปุ สรรคนนั้ ไปให้ได้ ความรกั ของฉนั ถ้ามันจะเกิดขึ้นกับใครสักคนแล้ว ถึงคนๆ น้ันเขาจะไม่ได้เลิศเลอ เพอร์เฟ็คอะไรมากมาย หรือเคยทำอะไรผิดพลาดสักอย่างมาแล้วใน ชีวิต ฉนั ก็พรอ้ มที่จะใหโ้ อกาสแก่เขา อย่างนอ้ ยๆ เขาก็คอื คนที่ฉนั รกั และเขา้ ใจ ^_^ รักใสๆ หัวใจอลเวง

12 รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

13 ใชเ่ ลย! คือเธอใช่เลย เย้ ^ 0 ^ ในท่ีสุดโรงเรียนก็เปิดซะที ดีใจเป็นที่สุดเลย ยะฮู้! ^_^ หลังจากที่ฉันต้องทนอุดอู้อยู่ท่ีบ้านมาตลอดเป็นเวลานานเกือบ 2 เดือนเต็ม คราวนี้ฉนั ก็จะไดอ้ อกมาเปดิ หเู ปดิ ตาและพบเพือ่ นใหม่ๆ ซักทีแลว้ เย้ๆๆ ดใี จ ดีใจทีส่ ดุ ในรอบ 2 เดอื นเตม็ เลย วนั นี้เป็นวนั เปดิ ภาคเรยี นวนั แรก ปนี ฉี้ นั ก็ไดข้ น้ึ ชัน้ ม.4 แลว้ ละ ต่ืนเต้นชะมัดเลย ฉันรีบต่ืนต้ังแต่ไก่โห่เลยแหละ จากน้ันก็อาบน้ำ แต่งตัวไปโรงเรียนแตเ่ ช้าตร่เู ลยทเี ดียว “ยัยนำ้ พรกิ แกจะไปไหนตัง้ แต่เช้าเนีย่ ” พน่ี ้ำใจรอ้ งทักขน้ึ เมอ่ื เหน็ ฉนั วง่ิ ลงมาจากขา้ งบนบา้ น “จะไปโรงเรยี นไงละ่ พ่ชี ายขา” “ตอน 6 โมงครึ่งเนี่ยนะ O_o” “อือ ไปกอ่ นละ่ นะ บา๊ ย บาย” ฉันโบกมือให้พ่ีน้ำใจ ก่อนจะวิ่งออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว รกั ใสๆ หัวใจอลเวง

14 ตอนแรกพี่น้ำใจก็ทำหน้างงนิดหน่อย แต่ก็เปลี่ยนเป็นส่ายหัวแทน เมอื่ ฉนั วงิ่ ออกมาแล้ว บรรยากาศในตอนเชา้ ๆ แบบนี้เน่ยี ดีจงั เลยแฮะ รถกไ็ ม่คอ่ ยติด แถมอากาศยังเย็นสบายอีกแหนะ เฮ้อ! ดีจังเลย อย่างนี้ต้องสูดลม หายใจเข้าลกึ ๆ หน่อยซะแล้ว เอา้ ! อึบ! ปดู้ ! แหะๆ ^ ^ สงสัยจะสดู ลมหายใจเขา้ ลกึ มากเกนิ ไปน่ะ “นำ้ พรกิ ! น้ำพรกิ ทางน”้ี เอ๊ะ! เสยี งนฟี้ ังดูคุน้ ๆ หจู งั เลยแฮะ “น้ำพริก!” “อะ่ ฝา้ ย ขา้ ว ดใี จจังเลยท่ีไดเ้ จอพวกแกนะ่ ” ฉันฉีกย้ิมแก้มแทบปริ ให้กับยัยฝ้ายและยัยข้าวท่ีเพ่ิงว่ิงมา อีกทาง ตอนน้ีพวกเราสามคนกำลังยืนรอรถเมล์ เพ่ือที่จะไปโรงเรียน ด้วยกนั อยู ่ “น่ี ฉันนกึ วา่ ตัวเองจะมาเชา้ คนเดียวแลว้ ซะอกี นะเน่ยี ” “ช!ิ พวกฉนั กต็ น่ื เต้นเหมือนกนั น่ีนา จรงิ มัย้ ยยั ขา้ ว” ยยั ฝ้ายวา่ พรอ้ มกับหนั ไปหายัยข้าว เพื่อขอคำสนบั สนนุ “อมื ” นี่แหละคือคำตอบที่หลุดออกมาจากปากของเธอ ถ้าวันไหนท่ี ยยั ข้าวพูดได้มากกว่า 10 คำละก็ วันนัน้ โลกตอ้ งวิบตั แิ น่ๆ -_- “ฉนั ละกลมุ้ ใจจรงิ ๆ เลยอะ่ พวกแก” “กลุ้มใจอะไรของเธออีกละหา! คุณหนูจรจดั ” “ฉนั ไมใ่ ช่หมานะยะหล่อน!” รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

15 “กล็ ้อเล่นอ่ะ ไมเ่ จอตง้ั เกือบ 2 เดือน คดิ ถงึ จะตายแหนะ” ยยั ฝา้ ยวา่ พรอ้ มกบั ยมิ้ ออกมา ฉันละรกั มนั จรงิ ๆ เลยยยั เพ่อื น คนน้ีเนีย่ “เกดิ มาไมเ่ คยอยู่ ม.4 ก็จะไดอ้ ยู่แลว้ กลมุ้ จริงๆ ท่ีตอ้ งเกิดมา นา่ รักอยา่ งนีอ้ ่ะ” “แหวะ!” “ไม่คอ่ ยสำคญั ตัวเองไปหนอ่ ยเลยนะ ^ ^” “O_O” ฉนั กบั ยัยฝ้ายตะลงึ อ้าปากค้าง ทำตาโต จนตาแทบถลน ไม่น่า เช่ือว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้หลุดออกมาจากปากของยัยข้าว โอว! โนว! “รถมาแลว้ ไปกันเถอะ” “จ้าๆ” ฉนั กับยยั ฝา้ ย รีบเดินตามขา้ วข้ึนรถเมล์ไปทนั ที เมือ่ รถมาจอด ตรงป้ายทพ่ี วกเรายนื อยู่ ถงึ แมบ้ างครง้ั ยยั ขา้ วจะดชู าเยน็ เอย๊ ! เยน็ ชา จนขนั้ เฉยชาไปบา้ ง แต่เธอกเ็ ป็นเพ่อื นทร่ี ักของพวกเราเสมอ ที่โรงเรียน บรรยากาศตอนเช้าที่โรงเรียนเงียบผิดปกติ น่ันก็เป็นเพราะว่า มันยังเป็นเวลาที่เช้ามากนั่นเอง ฉัน ฝ้าย และข้าว เลือกท่ีจะนั่งตรง ม้าหินอ่อนตัวหน่ึง ใกล้ๆ กับสนามบาสเกตบอล เพ่ือนั่งคุยกันเล่นถึง ช่วงเวลา 2 เดอื นทีไ่ มไ่ ดเ้ จอหนา้ กนั ว่าเกดิ อะไรขึ้นกบั พวกเราบ้าง รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

16 “ปดิ เทอมไปน้ี พวกเธอไปเทยี่ วไหนมาบา้ งรเึ ปลา่ นะ่ เลา่ ใหฉ้ นั ฟงั หนอ่ ยส”ิ ฉันเปิดบทสนทนาขึ้น เมื่อพวกเราหย่อนก้นลงน่ังเป็นที่ เรยี บรอ้ ยแล้ว “ฉนั ไปเยย่ี มคณุ ยา่ ทเ่ี ชยี งใหมม่ านะ่ และกแ็ วะไปเทย่ี วสวนสตั ว์ เชยี งใหมม่ าด้วยนะ” “ว้าว ดจี ังเลย งั้นเธอกไ็ ปดหู มแี พนด้ามาแล้วสิ อิจฉาอะ่ ” “ฮ่าๆๆ อย่างน้ีแหละคนเค้ามีบุญวาสนา ไม่เหมือนเธอหรอก วนั ๆ เอาแต่อย่บู า้ น” ยัยฝา้ ยหัวเราะลน่ั ก่อนจะพูดเยาะเยย้ ฉันขึ้นอกี “เออ หัวเราะไดห้ วั เราะไป อยา่ ถงึ ทฉี ันบ้างก็แลว้ กนั ” ฉันวา่ พร้อมกบั สะบัดหน้าหนีอยา่ งงอนๆ “อะ่ ๆ พดู เลน่ แคเ่ นย้ี กง็ อนแลว้ ไมเ่ อานา่ อยา่ งอนเลยนะคนสวย เขามีของมาฝากตวั เองดว้ ยนะ แอ่นแอน้ ” ยัยฝา้ ยไมพ่ ดู เปล่า แต่ชูตุ๊กตาลกู หมแี พนดา้ สองตวั ขน้ึ มาดว้ ย “วา้ ว! น่ารักเปน็ บา้ เลยอ่ะ! ฝ้าย” “อะ่ ! ฉันใหเ้ ธอนะนำ้ พรกิ และเธอด้วยข้าว ^ ^” ฝ้ายย่ืนตุ๊กตาลูกหมีแพนด้าให้กับฉันและข้าวคนละตัว ก่อนจะ ฉกี ย้ิมจนแก้มแทบปรใิ ห ้ “นี่คือของขวัญสำหรับเพื่อนท่ีแสนดีอย่างพวกเธอสองคนน่ะ ถึงมันจะไม่มีค่าเลิศเลออะไรมากมาย แต่ฉันก็ให้พวกเธอด้วยใจจริง นะเพือ่ น ^ ^” รักใสๆ หวั ใจอลเวง

17 “ฝ้าย” แลว้ พวกเราสามคนกโ็ อบกอดกนั ดว้ ยความรกั ฉนั เพอื่ นทย่ี ง่ิ ใหญ่ และแน่นแฟ้น ตั้งแต่ฉันได้มารู้จักแล้วคบกับฝ้ายและข้าวเป็นเพ่ือน ชีวิตของฉันก็ไม่เคยขาดสีสันไปเลยสักครั้ง ฉันเพ่ิงจะตระหนักคำ ชี้แนะของพ่อกับแม่ก็วันน้ีนี่เอง การคบเพ่ือนท่ีดีจะทำให้ชีวิตของเรา มคี วามสขุ ^_^ “ตบุ !” “โอย๊ ! อะไรกนั เนี่ย” ฉันเอามือลูบหัวตัวเองป้อยๆ เมื่อโดนลูกบาสเกตบอลกระเด็น ใส่หวั อย่างจัง อะไรก็ไม่รู้ คนเขากำลังอนิ อยู่เชยี ว ขัดจงั หวะจงั เลยนะ่ ฮ่ึม! -_- ^ “เออ่ ขอโทษนะครบั ผมไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษจรงิ ๆ นะครบั ” “ขอโทษ! แลว้ ไง ฉัน...” “O_O” ฉันต้องกลืนคำพูดของตัวเองลงท้องทันที เมื่อเห็นหน้าของคน ทเี่ ปน็ ตน้ เหตทุ ำใหล้ กู บาสลอยมาโดนหวั ของฉนั อยา่ งจงั ฉนั อา้ ปากคา้ ง ทำตาโตด้วยความตกตะลึง ยัยฝ้ายกะยัยข้าวก็เช่นเดียวกัน ผู้ชายคน นเ้ี ขาหนา้ ตาดมี าก จมกู โดง่ คว้ิ ดกดำ ตาโตหวานเยม้ิ รมิ ฝปี ากเรยี วเลก็ หน้าเรียวยาว ผิวขาวจัด หุ่นสูงสมาร์ท สรุปแล้วหล่อมากๆ เลย พระเจ้า! “เออ่ ขอโทษจริงๆ นะครบั ผมไม่ไดต้ ั้งใจ ธะ เธอ...” เขาหยุดพูดไปช่ัวขณะ ก่อนจะจ้องหน้าฉันเขม็ง แล้วเอื้อมมือ รักใสๆ หัวใจอลเวง

18 มาเชด็ ปากใหฉ้ นั โอย โดนคนหล่อถกู เน้ือตอ้ งตัว ใจจะละลาย โอ๊ยๆ เบนชลาทศิ “นำ้ ลายเธอไหลอ่ะ!” เพย้ี ะ! พดู อยา่ งนต้ี บหนา้ กนั เลยมยั้ ละพน่ี อ้ ง! ฉนั รบี เบอื นหนา้ หนี เขาทนั ที จากนนั้ กร็ บี ปาดนำ้ ลายของตวั เองออกจากปาก อ!ี๋ ทเุ รศชะมดั “^_^” จะย้ิมอะไรกนั นกั กนั หนาหะ! ไอ้คนหน้าตาดี อายเปน็ นะเฟ้ย “เฮ้! กำป้ันนายมวั ทำอะไรอยู่วะ รอนานแลว้ นะเว้ย!” “เออ เดย๋ี วไป!” เขา... กำป้ันตะโกนกลับไปก่อนจะหันหน้ามาย้ิมให้กับฉันอีก ครัง้ หนึง่ แล้วกม้ ลงไปเก็บลกู บาสขึน้ มาไวใ้ นออ้ มแขนของตวั เอง “ขอโทษนะครับกับเร่ืองท่ีเกิดข้ึนเม่ือก้ี ถ้าเราสองคนมีบุญ วาสนาตอ่ กัน หวังว่าเราคงไดเ้ จอกันอีกน่ะครับ Pretty girl ^ ^” พูดจบเขาก็วิ่งจากไป เหลือทิ้งไว้แค่เพียงสายตาที่ส่งมาให้ฉัน เหมือนมีความนัยอะไรบางอย่างแอบแฝงอยู่ในน้ัน แต่ฉันก็เดาไม่ออก ว่ามันคืออะไร ฉันจึงได้เพียงมองตามหลังเขาไปก็เห็นสนามบาสที่เคย ว่างเปล่าเม่ือก้ี มีผู้ชายสามคนกำลังเล่นบาสอยู่ด้วยกัน ถึงฉันจะเห็น เพื่อนของนายกำป้ันอีกสองคนในระยะไกลๆ แต่ฉันก็พอดูออกว่าสอง คนน้นั หนา้ ตาดีมากเหมือนกัน “Pretty girl กรดี๊ >O< พดู ออกมาได้ไงอะ่ นา่ รกั ท่ซี ู้ด” ยยั ฝ้ายพดู ข้ึน เมื่อนายกำปั้นเดนิ จากไปแลว้ “ฉันตะลึงจนเกือบลมื หายใจแหนะ ฝา้ ย รักใสๆ หวั ใจอลเวง

19 “ฉันเชื่อแกน้ำพริก เพราะฉนั กบั ยยั ขา้ วกเ็ ป็นเหมอื นกัน” “ฮ่าๆๆ” แลว้ พวกเราสามคนก็หวั เราะออกมาพร้อมกนั น่ไี ม่ใช่ครั้งแรกที่ พวกเราเจอคนหล่ออย่างนายกำป้ันหรอก แต่มันพิเศษตรงที่ข้าวน้อย ของเราเรมิ่ สนใจผูช้ ายขึ้นมาเป็นคร้งั แรกนี่แหละ ออิ ิ ^ ^ พวกเราสามคนน่ังคุยกันตามประสาได้ไม่นาน เสียงเวลาบอก ให้เข้าแถวเคารพธงชาติก็ดังข้ึน เม่ือเข้าแถวเคารพธงชาติเสร็จแล้ว พวกเราก็ต้องแยกย้ายกันเข้าห้องเรียนเพ่ือไปพบปะกับครูท่ีปรึกษา และรู้จักเพ่ือนใหม่ แต่ฉันถือว่าฉันโชคดีท่ีสุดเลยก็ว่าได้ เพราะอะไร นะเหรอ? ก็เพราะฉันได้อยู่ห้องเดียวกับยัยฝ้ายและยัยข้าวด้วยนะสิ ยะฮู้ ^o^ ดีใจอกี รอบ “เจ๊ียวจ๊าวๆ จ้อกแจก้ ๆ” เสียงของเพ่ือนๆ ในห้องกำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน ทุกคน ต่างดีใจท่ีได้ทำความรู้จักกับเพ่ือนใหม่ วันน้ีเป็นวันเปิดเรียนวันแรก คุณครูพิทยา (ครูหนุ่มหล่อไฟแรง) ครูท่ีปรึกษา จึงไม่ให้ทำอะไร นอกจากพูดคยุ ทำความร้จู กั กับเพอ่ื นๆ ในห้องเดียวกนั เทา่ นน้ั “หวดั ดคี รบั Pretty girl สงสัยเราสองคนจะมบี ุญวาสนาต่อกัน จรงิ ๆ เราสองคนถงึ ได้มาพบกนั อกี ครงั้ ^ ^” “นาย! OoO” ฉันอ้าปากคา้ ง ตะลึงทเี่ ห็นหน้าบุคคลผู้มาเยือนทนั ที โลกน้ีชา่ ง กลมจริงๆ เลย ฉันไม่นึกไม่ฝันเลยว่าจะได้เจอเขาอีก ท่ีสำคัญเขายัง อยหู่ อ้ งเดียวกบั ฉันอกี ต้งั หากแหนะ รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

20 “ดใี จมากนะครับท่ี Pretty girl จำผมได้ ผมชือ่ กำป้นั ครับ ผม ออกจะเป็นผู้ชายแสนจะธรรมดามากคนหน่ึง หน้าตาอาจจะไม่หล่อ เหลาเอาการเหมือนดาราเกาหลี แต่วันน้ีผมมีความจริงใจมาฝากคุณ เตม็ กระเปา๋ เลยนะครบั ถา้ ไม่รงั เกยี จช่วยรบั มันไปด้วยนะครบั ^ ^” พดู แลว้ ยม้ิ อยา่ งนี้ แถมสายตายงั มปี ระกายวบิ วบั อกี ดว้ ย คนยม้ิ ไม่รู้ตัวรึยงั ไงนะว่ามนั ทำใหต้ วั เองดูน่ารกั มากขนาดไหน “แลว้ นีเ่ พอ่ื นของผมอกี สองคนครบั เอกกบั ต้น” “หวัดดคี รับ Pretty girl ดีใจจังเลยครบั ท่ีไดเ้ จอคนน่ารกั อย่าง พวกคณุ อกี จากนี้ไปพวกเราก็จะได้เรียนอยู่ห้องเดียวกันแล้ว ยังไงก็ ช่วยชแ้ี นะดว้ ยนะครับ” นายคนที่ช่ือเอกพูดข้ึน พร้อมกับโค้งตัวให้กับพวกฉันสามคน แต่ดเู หมอื นเขาจะแอบสง่ สายตาหวานซงึ้ ใหข้ า้ วด้วยนะ (ฉนั แอบเหน็ ) ส่วนนายคนที่ชื่อต้นอะไรน่ันไม่พูดอะไรออกมาสักคำ แถมยังทำท่า ทางเฉยชาให้อีกตา่ งหาก พิลกึ คนจรงิ ๆ เลย “แล้วพวกคุณละครับ ชื่ออะไรกันบ้าง ไม่คิดจะแนะนำตัวให้ พวกผมรู้บา้ งเหรอครับ ใจร้ายจัง” “อ่ะ เอ่อ...” ฉันพูดตะกุกตะกักเพราะความตื่นเต้น ยัยฝ้ายเตะขาฉันหนึ่งที เปน็ การกระต้นุ ฉันจงึ รวบรวมสติที่มอี ยูท่ ง้ั หมดแล้วพดู ออกไป “เอ่อ ฉันช่ือน้ำพริกนะ ส่วนเพ่ือนฉันอีกสองคน คนน้ีชื่อฝ้าย และคนน้ันชอ่ื ข้าวจ้า” ฉันว่าพร้อมกับช้ีไปท่ียัยฝ้ายกับยัยข้าวที่นั่งเคล้ิมกับใบหน้าอัน รกั ใสๆ หัวใจอลเวง

21 หล่อเหลาของผู้ชายสามคนนั้น ตาแทบจะถลนออกมาอยู่แล้ว เฮ้อ! เพอ่ื นฉันเนีย่ นะ “ช่างเปน็ วาสนาของพวกผมมากเลยนะครบั ท่ีได้มารู้จกั Pretty girl ถึงสามคน ทสี่ ำคญั ต้องขอบคณุ พรหมลิขติ ทบี่ นั ดาลให้พวกเราได้ มาพบเจอกัน ช่างเป็นวันเวลาที่ดมี ากเลยนะครบั ” “พวกเรากเ็ ชน่ กนั คะ่ ” แล้วพวกเราก็ยิ้มให้กันอย่างมีความสุข ท่ามกลางสายตาท่ี อิจฉาของเพือ่ นผูห้ ญิงในหอ้ งเดียวกนั นบั วา่ เปดิ เรยี นได้สวยเลยทีเดียว เพราะวนั นที้ ั้งวันฉนั ฝา้ ยและ ขา้ วนงั่ คุยกับนายกำปนั้ แทบท้งั วันเลยกว็ ่าได้ ในเวลาแคว่ ันเดยี วไม่น่า เชื่อแฮะว่าพวกเราจะสนิทกันได้เร็วขนาดนี้ แต่ท่ีน่าแปลกหน่อยก็ คงจะเป็นต้นน่ีแหละ เพราะต้ังแต่เข้ามาฉันก็ไม่เห็นเขาจะพูดคุยกับ ใครเลย แถมยงั ทำหน้าเหมือนเบ่ือโลก ตอนทกี่ ำป้นั กบั เอกคุยกับพวก ฉันอีกตา่ งหาก เป็นอะไรที่ฉันงงมากเลย มมุ มองของสามหน่มุ วันนี้พวกผมสามคนเพ่ือนซี้ กำปั้น (ผม) เอก ต้น ไปโรงเรียน กันตั้งแต่เช้า แต่พอไปถึงโรงเรียนผมกับเพื่อนก็ได้พบกับเร่ืองน่า ต่ืนเต้น เมื่อพวกผมเห็นผู้หญิงหน้าตาน่ารักสามคนกำลังนั่งคุยกันอยู่ ที่ม้าหินอ่อนใกล้สนามบาสอย่างสนุกสนาน วันนี้ไม่เสียแรงเปล่า ที่พวกผมสามคนมาโรงเรียนแต่เช้าและได้มาพบนางฟ้าบนดินอย่าง พวกเธอ สงสัยจะเป็นคนบนฟ้าลิขิตเร่ืองราวให้มันเป็นอย่างนี้มั้ง อิอิ รักใสๆ หวั ใจอลเวง

22 (แอบน้ำเนา่ ) และโดยเฉพาะคนที่ยม้ิ นา่ รกั คนนั้น โดนใจผมจัง ^_^ “เฮ้ย กำปั้นนั่นมันคนหรือนางฟ้าวะ! น่ารักเป็นบ้าเลยอ่ะ ชอบๆ โวย้ ” ไอ้เอก หนมุ่ หลอ่ เพลย์บอย อารมณ์ดี ขี้เล่น ร้องขึ้นอยา่ งดีใจ เม่ือเจอผู้หญิงแถมยังน่ารักอีกต่างหาก งานนี้ผมว่ามันไม่ปล่อยให้ หลุดมือไปงา่ ยๆ แน่ “ฉันชอบคนยิ้มเกง่ คนน้ันวะ่ แลว้ แกละ่ ” “ผู้หญงิ หน้าตาไรอ้ ารมณ์ แตน่ ่ารกั คนนนั้ ไง ทา้ ทายฉนั ดวี ะ่ ” “งน้ั เราจะอยูเ่ ฉยทำไมกันล่ะ ^ ^” ผมกับเอกย้ิมให้กันอย่างคนรู้ใจ ปิดเทอมไปนานต้ังเกือบ 2 เดือนเต็มจะได้ทำอะไรที่มันท้าทายหน่อยก็วันน้ีแหละ ฮิๆๆ (กำลัง คกึ คะนองเต็มที่) “เมื่อไหร่พวกนายสองคนจะเลิกเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นซะทีวะ กำป้ัน เอก” ไอ้ต้น บุคคลผู้ยืนอมขี้ฟันตัวเองอยู่นานพูดขึ้นเม่ือเห็นพวกผม เริม่ แผนการอนั ชัว่ ร้ายของตวั เอง “จนกวา่ จะเจอคนทีใ่ ชน่ ่ันแหละวะ่ ตน้ ” เอกพูดขึน้ ผมจึงพดู เสรมิ ต่อว่า “ชวี ิตยงั อกี ยาวไกล เพราะเรา...” ผมเว้นวรรคพูด เพื่อให้เอกมันพูดต่อ เพราะมันเชี่ยวชาญมาก กว่าผม คบผู้หญิงไปเรื่อย แต่ผมก็ไม่เคยเรื่องอย่างว่าหรอกนะ ไม่ เหมือนเอกมันหรอกเชี่ยวชาญระดบั เซยี นแลว้ ม้ังนัน่ รักใสๆ หัวใจอลเวง

23 “เพราะเรามีถุงยางอนามัย กล่ินสตรอเบอร์รี่ยังไงล่ะ วะฮะฮะ ฮ่า มนั คอื อปุ กรณป์ ้องกันโรค ระหวา่ งทเ่ี รากำลังเริงรักไง เจ้าตน้ น้อย เอย๋ ฮ่าๆๆ” ผมแทบจะกล้ันหัวเราะเอาไว้ไม่ไหว เม่ือเห็นท่าตลกๆ ของ เอกมัน ตอนชูถุงยางอนามัยขึ้นมา ส่วนต้นเมื่อเห็นเอกทำอย่างน้ัน ก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมา และไม่พูดอะไรขึ้นมาอีก จากน้ันพวกเราสาม คนกเ็ ร่มิ เล่นบาสกนั จนกระท่งั “เฮย้ กำปั้น เอาตอนนีเ้ ลยวะ่ กำลงั กอดกนั กลมเชียว อิจฉาวะ่ ! ทนดไู ม่ไหวแล้วโวย้ ” จู่ๆ เอกก็โวยวายขึ้น ผมจึงหันไปดูที่ต้นเหตุ ท่ีแท้ก็เป็นเพราะ สามสาวสุดน่ารักกำลังกอดกันอยู่น่ันเอง อย่าว่าแต่แกเลยเอก ฉันก็ อิจฉาว่ะ “ฉันก็อิจฉาวะ่ ฟ้ิว ว ว” ผมพดู ขึน้ พรอ้ มกับขว้างลูกบาสออกไปเต็มแรง “ตบุ !” เสียงลูกบาสดังขึ้น เมื่อโดนหัวของสาวน้อยยิ้มสวยเข้าอย่างจัง อูย! สงสยั จะเจบ็ น่าดู แตผ่ มจำเปน็ ต้องทำ ได้โปรดให้อภยั ผมดว้ ยนะ คนน่ารกั ครับ -_- “โอ๊ย อะไรกนั เนยี่ ” เธอผละออกจากอ้อมกอดของเพ่ือนท้ังสอง พร้อมกับร้องเสียง ดังขน้ึ กอ่ นจะเอามือลบู หวั ตัวเองปอ้ ยๆ “เอ่อ ขอโทษนะครับผมไมไ่ ด้ตง้ั ใจ ขอโทษจริงๆ นะครับ” รักใสๆ หวั ใจอลเวง

24 ผมวิ่งเข้าไปหาเธอ ก่อนจะพูดคำว่าขอโทษซ้ำไปซ้ำมา จากใจ จรงิ (รึเปล่า?) “ขอโทษ! แลว้ ไงฉนั ...” เธอตั้งท่าจะด่าผมเป็นชุดเลยละ แต่แล้วเธอก็เปล่ียนมาทำ ตาโต อ้าปากคา้ ง ทำหน้าอนิ โนเซน้ ทใ์ ส่ผมแทนซะงัน้ “เออ ขอโทษจริงๆ นะครบั ผมไม่ไดต้ ้งั ใจ ธะ เธอ...” ผมหยดุ พดู ไปชว่ั ขณะ แลว้ เออื้ มมอื ไปเชด็ ปากใหเ้ ธอ โอย๊ ปากเธอ จิ้มล้ิมน่ารักจัง แก้มก็ใสอมชมพู ตายังบ๊องแบ๊วอีกต่างหาก ผู้หญิง อะไรกไ็ ม่รู้โดนใจผมจงั ^ ^ “นำ้ ลายเธอไหลอะ่ ” เพ้ียะ! ผมอยากตบหน้าตัวเองสักพันครั้ง ทำไมต้องพูดอย่างนี้ ออกไปดว้ ยนะ ดซู ิ เธออายจนเบอื นหน้าหนีผมเลยอะ่ นัน่ “^_^” ผมทำอะไรไปมากกว่าน้ีไม่ได้อีกแล้ว นอกจากย้ิมให้เธอ ถึงแม้ ผมจะเคยเจอเคยคบกับผู้หญิงหน้าตาน่ารักอย่างเธอมาแล้วหลายคน แต่ผมก็ไม่เคยใจเตน้ โครมครามเหมือนครง้ั น้ี ตอ่ หน้าผูห้ ญิงน่ารกั คนนี้ อย่างใครมาก่อนเลย น่ี ผมตกหลุมรกั เธอ ตั้งแตแ่ รกเจอเลยเหรอเนยี่ โอว้ มายกอ็ ด “เฮ!้ กำปน้ั นายมัวทำอะไรอย่วู ะ รอนานแล้วนะเว้ย!” “เออ...เดยี๋ วไป” ผมหันออกไปตะโกนบอกไอ้เอก ซ่ึงยืนหัวเสียอยู่ โธ่เอ๊ย! ไอบ้ า้ ทำเปน็ ใจร้อนไปได้ ลองแกมาเป็นฉัน แล้วยืนรอตรงน้ีบ้างสิวะ รักใสๆ หัวใจอลเวง

25 แล้วแกจะทำอะไรไมถ่ กู เลย “ขอโทษนะครับกับเร่ืองท่ีเกิดขึ้นเมื่อก้ี ถ้าเราสองคนมีบุญ วาสนาตอ่ กัน หวังว่าเราคงได้เจอกนั อกี น่ะครบั Pretty girl ^ ^” พูดจบ ผมก็ยิ้มให้เธอพร้อมกับส่งสายตาเป็นประกายวิบวับให้ เธอดว้ ย กอ่ นจะก้มลงเกบ็ ลูกบาสขน้ึ มาไว้ในออ้ มแขนของตวั เอง แล้ว ก็รีบว่ิงกลับไปท่ีสนามบาสทันที หวังว่าเธอคงพอจะรู้นะว่าลึกๆ ใน หัวใจของผมตอนนต้ี ้องการใหเ้ ธอเขา้ มาจบั จอง “เป็นไงบ้างวะกำปนั้ ” ไอ้เอกทำหนา้ ตาระรื่นทนั ทเี ม่อื ผมวง่ิ มาถึง “เป็นไงง้นั เหรอวะ ปา้ ป!” “โอย๊ แกตบหวั ฉนั ทำไมวะ ไอบ้ ้ากำปนั้ ฉนั ทำอะไรผดิ นกั หนา แกถึงได้ทำร้ายฉันถงึ อย่างนี้นะ ฮอื T_T” “แกไม่ต้องมาทำหน้าอย่างน้ีใส่ฉันเลยนะเว้ย ก็เพราะแกนะ แหละรบี เรยี กฉันกลบั มา ฉนั กเ็ ลยไมไ่ ด้ถามช่อื ของพวกเธอเลยอ่ะ” “อา้ ว งน้ั เหรอ โทษทีวะ่ เพือ่ น แฮ่ๆๆ” เอกว่าพร้อมกับหัวเราะ แฮๆ่ ๆๆ แบบฉบบั หนมุ่ ขี้เลน่ ของมนั ก็ เพราะเป็นแบบนไี้ ง สาวๆ ถึงได้หลงรักมันหัวปักหวั ปำ “กด็ ีแลว้ น่ี พวกเธอจะได้ไมต่ กเปน็ เหยื่อของพวกนายสองคน” “หุบปากไปเลยไอ้ต้น” ผมกับเอกตะโกนข้ึนพรอ้ มกัน ไอ้ตน้ ทำหนา้ เบเ้ ล็กน้อย ก่อนจะ หันไปโยนลูกบาสใส่ห่วง อันที่จริงมันก็หน้าตาดีนะ หญิงก็มาชอบกัน เยอะ แต่มันก็ไม่เคยสนใจใครเลย เพราะอะไร? อันนี้ผมก็ไม่เข้าใจ รักใสๆ หวั ใจอลเวง

26 เหมอื นกนั แตผ่ มชกั จะรสู้ ึกวา่ วนั น้มี ันแปลกๆ ไปยังไงกไ็ ม่รู้สิ “เออ กำปั้นเม่ือกี้เป็นยังไงบ้างวะ เห็นแกยืนคุยกับพวกเธอต้ัง นานแหนะ เลา่ ใหฉ้ ันฟงั หนอ่ ยดอิ ยากรๆู้ ” เอกทำหน้าอ้อนวอนเหมือนกับเด็กสองขวบก็ไม่ปาน พร้อมกับ นัง่ เอาหนา้ มาซบทีไ่ หลผ่ มอีก จัก๊ กะจี้ชะมดั “เฮ้ย แกพอเลยนะเอก ฉันจ๊ักกะจ้ีว่ะ อย่ามาทำแบบนี้กับฉัน นะเว้ย ขนลุกวะ่ ” “ฮ่าๆๆ ฉันก็นกึ ว่าแกจะชอบซะอีก” “บ้ารึไง ฉันชอบผู้หญิง ผู้หญิงแท้ๆ ย่ิงน่ารักก็ยิ่งดี ฉันไม่ชอบ เพศเดียวกันหรอก เฮ้ย ออกไป๊!!” ผมว่า พร้อมกับผลกั หัวไอ้เอกมันด้วย “แคก่ ๆๆ แกรังเกียจชายรักชาย หญงิ รกั หญงิ มากขนาดนน้ั เลย เหรอวะ กำป้นั ” จู่ๆ ต้นก็ละจากการเล่นบาส ไอแค่กๆ สองสามที แล้วหันมา พูดกบั ผม “ฉันเปล่านะเว้ยต้น ฉันไม่เคยรังเกียจพวกเขาเลย ท่ีสำคัญฉัน ยังนับถือเขาอีกต่างหาก ฉันเคารพ ยอมรับในสิ่งที่พวกเขาเป็น และ ทำเสมอ เพราะพวกเขากเ็ ปน็ คนและมหี วั ใจเหมอื นกนั ฉนั มคี วามรกั ได้ เขากม็ ไี ดเ้ หมือนกันนี่นา ทำไมแกถึงคดิ วา่ ฉนั รงั เกียจพวกเขาวะ ต้น!” ผมมองหน้าไอ้ต้นอย่างหาเรื่อง ผมไม่ใช่คนแบบน้ันสักหน่อย ทำไมต้นมันต้องชวนผมทะเลาะกับมันเพราะเรื่องแบบน้ีด้วย ผมไม่ เข้าใจ และเมื่อผมสังเกตเห็นสีหน้ามันแล้ว ผมก็ย่ิงสงสัยว่าทำไมมัน รกั ใสๆ หัวใจอลเวง

27 ต้องทำหน้าเศร้าขนาดน้นั มนั ชกั จะแปลกแล้วนะ โอย๊ ยง่ิ คดิ ก็ยง่ิ ปวด หัวครับ “งน้ั เหรอ ถา้ วนั หนงึ่ มผี ชู้ ายมาชอบแกละ่ วะ แกจะทำยงั ไง ฉนั อยากรนู้ กั ” “ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีนะสิ จรงิ ม้ยั วะเอก” “เออ จริง!” แล้วพวกผมสามคนก็หัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน ถ้าเกิดมี ผชู้ ายมาชอบผมจรงิ ๆ นะ ผมก็จะบอกเขาไปวา่ เราเปน็ เพือ่ นกันดกี วา่ ที่ทำอย่างน้ีไม่ใช่เพราะผมรังเกียจเขาหรอกนะครับ แต่เพราะผมรู้สึก กับเขาไดแ้ ค่น้นั จรงิ ๆ ผมยังไม่ทันได้เล่าให้เอกมันฟังเลย เสียงสัญญาณเข้าแถวก็ดัง ขึน้ พวกผมจึงต้องไปเข้าแถว หลงั จากนั้นกค็ ่อยเล่าเรื่องตา่ งๆ ใหเ้ อก มันฟัง และพอพวกผมได้แยกไปเข้าห้องเรียน ผมก็ดีใจแทบเต้น เพราะผมดันได้อยู่ห้องเดียวกับสามสาวสุดน่ารักนั่นยังไงล่ะ ยะฮู้ ^O^ ดีใจเปน็ บ้าเลย ผมนึกอยากจะขอบคุณคุณครู ที่จัดให้พวกผมอยู่ห้องเดียวกับ พวกเธอจรงิ ๆ เลย และผมนึกอยากจะขอบคณุ ครทู ่ปี รึกษาจริงๆ ที่วัน น้ีให้พวกผมทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ในห้อง วันนี้ผมมีความสุขมาก ท่ีได้แนะนำตัวกับพวกเธออย่างเป็นทางการ น้ำพริก ช่ือของเธอยัง ดงั กอ้ งในใจของผมอยตู่ ลอดเวลา “ฉนั คดิ วา่ อกี ไมน่ าน เสืออยา่ งฉันอาจจะสิ้นลายก็ได้ เพราะฉนั รูส้ กึ ว่าขา้ วไมเ่ หมอื นผูห้ ญิงทีฉ่ นั เคยพบเจอมาก่อนเลยว่ะกำปน้ั สดใส รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

28 น่ารัก ไม่มีพิษมีภัยกับใคร นี่แหละคือเสน่ห์ของเธอที่ฉันชอบ โอ๊ย ข้าวจา๋ I love you” “ฉันก็คิดว่า ฉันอาจจะเปลี่ยนนิสัยเลิกเจ้าชู้ก็ได้เหมือนกันว่ะ ถ้าน้ำพริกคือผู้หญิงที่แสนดีและน่ารักคนน้ัน ท่ีฉันกำลังตามหาอยู่ น้ำพรกิ จา๋ เธอทำใหฉ้ นั รักเธอกอ่ นไม่อาจถอน... รอ้ งต่อไมไ่ ด้แลว้ ว่ะ” “ฮา่ ๆๆๆ” แล้วผมกับเอกก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน ส่วนไอ้ต้น ดูเหมือน ว่ามันมีเรื่องอะไรให้คิดอยู่ก็ไม่รู้ ทำท่าเหมือนกับคนกำลังมีแผนการ อะไรสักอยา่ งอยู่ในใจอยา่ งนั้นแหละ วันนี้ผมมีความสุขจังเลยครับที่ได้มาโรงเรียน นอกจากจะได้ เพื่อนใหม่แล้ว ผมยังได้เจอผู้หญิงในฝันของผมอีกแหนะ เธอท้ังน่ารัก และอธั ยาศัยดี เข้ากับคนอื่นไดง้ ่ายมาก เวลาผมได้คยุ กับเธอแลว้ ผม รู้สึกมีความสุข และผ่อนคลายมากจริงๆ เลยนะครับ ผู้หญิงสวย น่ารักกว่านี้ผมก็เคยเจอมาแล้ว แต่กับคนน้ีเธอมีอะไรที่ผมชอบไม่ เหมือนคนอืน่ จะว่าเธอพิเศษตรงไหน กน็ ่ีล่ะครับ ความเป็นธรรมชาติ ของเธอ ไมไ่ ดเ้ สแสรง้ หรือแกลง้ ทำเพ่อื เอาใจใคร รักใสๆ หัวใจอลเวง

29 รักใสๆ หัวใจอลเวง

30 รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

31 รักแท้....ยังไง 1 เดอื นผ่านไปไวเหมอื นโกหก ตั้งแตเ่ ปดิ เรียนมาวนั นก้ี ็ครบ 1 เดอื นแลว้ สนิ ะ ฉันรู้สกึ ว่ามันไว ซะเหลอื เกิน เรื่องราวต่างๆ ท่ีมันเกิดข้นึ กบั ฉนั และพวกเพอ่ื นๆ มันก็ ดูจะผ่านไปอย่างรวดเร็วซะจริงๆ ต้ังแต่เปิดเรียนมาและได้รู้จักนาย กำป้ันกับพวกเพื่อนๆ ด้วยแล้ว ชีวิตของฉันก็ดูเหมือนจะสนุกและมี รสชาติมากกว่าแต่ก่อนมาก ท่ีสำคัญ เวลาท่ีฉันได้อยู่ใกล้หมอนั่น ฉันกร็ ้สู กึ มคี วามสุขอยา่ งบอกไมถ่ ูกเลย วันนี้ฉันตื่นแต่เช้าเช่นเคย แต่ก่อนจะไปโรงเรียนน้ัน ฉันก็ต้อง ลงไปทานข้าวเช้าตามที่แม่บอกไว้ซะก่อน เพราะไม่อย่างนั้นโรค กระเพาะอาหารไดถ้ ามหาฉนั แน ่ “เปน็ ไงบ้างจ๊ะ นอ้ งสาวสุดสวยของพ่ี ไปโรงเรียนสนุกไหม” พนี่ ำ้ ใจเอย่ ทักฉันขึ้น เมื่อฉันเดนิ ลงมาทานขา้ วเช้า “กโ็ อเคนะ เพอื่ นใหมน่ า่ รกั ดี แลว้ พลี่ ะ่ หลอกเดก็ ใหมไ่ ดก้ ค่ี นแลว้ ละ่ ” รกั ใสๆ หัวใจอลเวง

32 “เฮ้ๆ พูดอย่างน้ีก็ไม่ถูกนะจ๊ะคุณน้องสาวขา พ่ีไม่ใช่พวกผู้ชาย แบบน้นั สกั หน่อยนะ” “อ๋อเหรอค่ะ พจี่ ะบอกวา่ ตัวเองเปน็ คนรกั สนกุ งั้นส”ิ “กไ็ ม่เชงิ ” พ่ีน้ำใจพูดพร้อมกับยักไหล่ไปด้วย ฉันล่ะหมั่นไส้นัก ฉันนั่งลง ตรงเก้าอี้ข้างๆ กับพี่น้ำใจ ก่อนจะสวาปามอาหารตรงหน้าอย่าง เอรด็ อรอ่ ย ฝมี อื ของคณุ แมน่ ส่ี ุดๆ ไปเลยแฮะ มินา่ ล่ะคณุ พ่อถงึ ได้กลับ มาทานขา้ วเย็นทบี่ ้านทุกวนั เลย “พีน่ ้ำใจ ฉันขอถามอะไรพส่ี ักอย่างหนอ่ ยได้มั้ย” ฉันพดู ข้ึน ท้ังๆ ทอี่ าหารยงั เต็มปากอยูเ่ ลย “น้ำพริกเค้ียวอาหารให้หมดก่อนแล้วค่อยพูดก็ได้หรอกลูก เด๋ยี วกต็ ิดคอหรอกจ้ะ” แม่ถือถาดอาหารออกมาจากในครัว โดยมีลูกมืออย่างคุณพ่อ ถอื ถาดอาหารอน่ื ๆ ตามมาด้วย “ขอโทษค่ะแม่ พอดหี นูรบี ไปหน่อย แฮ่ๆๆๆ” “ว่าแต่...น้ำพริกมีอะไรจะถามพี่น้ำใจเค้าเหรอจ๊ะ ดูท่าจะ สำคัญมากเลยนะ ถงึ ได้ถามตอนกินขา้ วเนยี่ ” แม่ว่าพร้อมกบั วางถาดอาหารลงบนโตะ๊ ก่อนจะน่งั ลงข้างๆ ฉนั อีกด้าน สว่ นคณุ พอ่ กเ็ ชน่ กนั “เปล่าค่ะ ไม่มอี ะไร ^_^” “โกหก เมอ่ื กีย้ ังบอกว่ามเี รื่องจะถามพี่อยู่เลยน่นี า” “ฮะ! แล้วไง กต็ อนน้ไี มม่ อี ะไรจะถามแลว้ นี”่ รักใสๆ หวั ใจอลเวง

33 “กแ็ กบอกว่า...” “เอาล่ะเอาล่ะ สองพี่น้องอย่าเพ่ิงทะเลาะกันเลยนะ เด๋ียวข้าว จะติดคอเอาซะเปล่าๆ ถ้าน้ำพริกยังไม่พร้อมท่ีจะบอก น้ำใจก็อย่าไป เซ้าซ้ีน้องเลยนะ แต่ถ้าน้ำพริกอยากจะบอกเม่ือไหร่ ทุกคนก็พร้อมท่ี จะรบั ฟังนะ ร้มู ย้ั ” “ค่ะแม่ @_^” แล้วพวกเราสี่คน พ่อแม่ลูกก็สวาปามอาหารตรงหน้าอย่าง เอร็ดอร่อย น่ีล่ะน้า ที่เขาว่ากันว่า พื้นฐานครอบครัวดีชีวิตก็เป็นสุข แต่บางคนครอบครัวจะอบอุ่นก็ยังทำตัวเกเร ผิดกับบางคน แม้ ครอบครัวจะไม่อบอุ่น แต่เขาก็ยังทำตัวเป็นคนดีไม่ก่อปัญหาให้ใคร เดือดร้อน น่ันก็เป็นเพราะคนเราสามารถเลือกที่จะเป็น และกำหนด เส้นทางชีวติ ของตนเองได้ยงั ไงละ่ “ไปโรงเรยี นแล้วนะคะคุณพ่อ คณุ แม่ สวัสดคี ่ะ” หลังจากทานข้าวอ่ิมแล้ว ฉันกับพ่ีน้ำใจก็ยกมือไหว้พ่อกับแม่ ก่อนไปโรงเรยี น “จ้าลูก โชคดนี ะ” ณ ห้องเรยี น “ฮ้าว!” น่ีคือเสียงหาวนอนของฉันคร้ังที่ 188 เพราะอะไรนะเหรอ? ก็เพราะคุณครูสอนได้น่าเบ่ือมากเลยนะสิ ฉันว่าคุณครูควรปรับวิธี สอนให้มีเทคนิคใหม่ๆ มาบ้างนะ นักเรียนจะได้ต้ังใจเรียนมากกว่าน้ี รักใสๆ หวั ใจอลเวง

34 อย่างนอ้ ยก็ฉันนี่แหละ ตึ้ดดดดดด ต้ึดดดดดด โอ๊ะ! เสียงอะไรดังอยู่ในกระเป๋ากระโปรงนักเรียนของฉันเน่ีย กวนอารมณ์นอนท่ีสุดเลย ฮวู่ ์! ฉันขยี้ตาตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะเอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋า กระโปรง เพื่อหยิบโทรศพั ท์ออกมาดู และแลว้ ก็พบวา่ “mms เข้าเหรอเน่ีย ข้อความเสียงอีกต่างหาก แล้วใครส่งมา ล่ะ เบอร์กไ็ มค่ ้นุ ซะด้วยสิ” ฉันนั่งพิจารณาดูเบอร์ท่ีส่ง mms มาให้ พลางนึกไปด้วยว่าน่า จะเป็นเบอร์ใคร แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก ฉันก็เลยตัดสินใจจะเอาไป เปดิ ให้ฝา้ ยกับขา้ วฟงั ดว้ ย หลังจากทเี่ รียนวชิ านเี้ สรจ็ แลว้ ชว่ งเวลาตอนเปล่ยี นคาบเรียน ฉนั ตัดสนิ ใจเอาคลปิ เสียงทไ่ี ด้มา เปิดให้ฝ้ายกับข้าวฟังด้วย โดยที่พวกเราแอบฟังกันอย่างลับๆ หลัง ห้องเรียน พอได้ฟังจบพวกเราถึงกับจะช็อคเลยก็ว่าได้ ไม่น่าเชื่อแฮะ ว่าคนท่ีคิดว่าจะเป็นเพ่ือนท่ีดีต่อกัน ทำไมถึงทำกันได้ขนาดน้ี จะ หลอกกันอย่างน้นั เหรอ เชอะ! ฝนั ไปเหอะ แตท่ นี่ า่ แปลกไปกวา่ นน้ั พอ ฉนั จะโทรกลบั ไปยงั เบอรท์ ส่ี ง่ mms มาใหก้ ป็ รากฏวา่ เบอร์นั้นติดต่อ ไม่ได้ ถึงฉันจะไม่รู้ว่าคนที่ส่ง mms มาให้เป็นใครและต้องการอะไร แตก่ ็ขอบใจละกันทีอ่ ุตส่าหบ์ อกใหพ้ วกฉนั รตู้ ัวไว้ “ปอ๊ ก!” “หอื O_O” ฉันน่ัง (หรือหมอบกันแน่) เรียนอยู่ดีๆ กระดาษยับยู่ยี่ก้อน รักใสๆ หวั ใจอลเวง

35 กลมๆ กอ้ นหนึ่งกถ็ ูกขวา้ งตกลงมาอย่ตู รงหนา้ ฉันหันซ้ายหันขวากไ็ ม่ เห็นท่ีมาของมัน แต่ก็เห็นข้าวได้เหมือนกัน ส่วนยัยฝ้ายรายนั้นขึ้นไป เฝ้าพระอนิ ทรต์ งั้ นานแล้วล่ะ ฉันตัดสินใจคลี่กระดาษนั้นออกอ่าน แต่ก็พบกับบทกลอนบท หน่ึงในกระดาษน้ีซงึ่ เขยี นไว้ว่า “เปรยี บเธอดังดอกไมง้ าม ชายใดพบเจอเปน็ ตอ้ งหลงรัก ตวั ขา้ เองกเ็ พง่ิ จะประจกั ษ ์ หลงรักเธอเขา้ เต็มหัวใจ” ^^กำปัน้ ^^ พออ่านจบอาหารที่ฉันสวาปามเข้าไปเมื่อเช้านี้ก็แทบจะออกมา จากปากเหมอื นเดมิ นำ้ เนา่ มาก คนอะไรหนา้ ตากด็ อี ยหู่ รอก แตไ่ มย่ กั รู้ แฮะว่าจะทำอะไรได้เล่ียนขนาดนี้ และถ้าเป็นก่อนหน้าที่ฉันจะได้ฟัง คลิปเสียงล่ะก็ ฉันอาจจะดีใจก็ได้ท่ีได้รับกลอนบทน้ี แต่น่ีฉันรู้แล้วน่ี นาว่าเขาแค่จะมาหลอก ฉนั หนั ไปหายยั ขา้ วบา้ ง กพ็ บวา่ ยยั คนนนั้ กไ็ มต่ า่ งอะไรจากฉนั เลย มิหนำซ้ำเธอยังปากระดาษกลับคืนใส่หน้านายเอกน่ันกลับอีกซะ ด้วยซำ้ โหดรา้ ยมาก =_= กำป้ัน กับเอกมีทีท่าตะลึงเล็กน้อย ที่ฉันกับข้าวไม่มีปฏิกิริยา พอใจเลยสักนิด มิหนำซ้ำยังโยนกระดาษบอกรักของพวกเขาทิ้งอีก และดูเหมือนว่าการกระทำของฉันกับข้าว จะทำให้ต้นพอใจอยู่ลึกๆ นะ เพราะฉันแอบเห็นหมอน่ันยิ้มอย่างสะใจด้วย ทำไม? อันนี้ฉันก็ ไมร่ ู้เหมือนกนั “ออด!” รักใสๆ หัวใจอลเวง

36 เสียงเวลาหมดคาบเรียน พักทานข้าวดังขึ้นราวกับเสียงสวรรค์ เพื่อนๆ ในห้องเร่ิมทยอยออกจากห้องไปเร่ือยๆ จนเหลือแค่ฉัน ฝ้าย และข้าว พวกเราสามคนจึงค่อยเดินออกไป แต่พอเดินมาถึงหน้า ประตูห้องเท่านั้นแหละ พวกเราก็ต้องชะงักเม่ือเจอกับบุคคลไม่ ประสงค์จะพบหนา้ “น้ำพริกกับเพ่ือนๆ จะไปทานข้าวเหรอครับ ถ้าไม่รังเกียจ ขอพวกเราสามคนไปด้วยไดไ้ หมเอย่ ” กำปน้ั เอก และต้น เดนิ ออกมาจากข้างประตูทพ่ี วกเขายืนแอบ อยู่ ก่อนจะเดินเขา้ มาขวางประตูพวกฉนั เอาไว้ ทำความผดิ ไวย้ งั มหี น้า มายม้ิ ระรน่ื อยูอ่ กี เหรอเน่ีย คาราวะพวกนีจ้ ริงๆ เลย “หลีกไปนะ พวกเราจะไปกนิ ข้าว พวกเราไมค่ ุยกบั คนนิสยั ไมด่ ี ไมม่ ีความจรงิ ใจ อยา่ งพวกนายหรอก ช!ิ ” ฉันพูดขึ้น พร้อมกับจะเดินหลีกจากพวกเขาไป แต่กำป้ันก็ดึง แขนของฉนั เอาไว้ซะก่อน “น้ำพริกพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไงอ่ะ กำปั้นไม่เข้าใจ น้ำพริกกับเพอื่ นเข้าใจอะไรกำป้ันกบั เพื่อนผดิ รึเปล่าครับ” กำป้ันพูดด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ แววตาเจือไปด้วยความอ้อนวอน แกมขอร้อง แต่เชอะ อย่ามาใช้มารยาผู้ชายเจ้าเล่ห์กับฉันและเพื่อน ซะให้ยากเลย พวกเราไมห่ ลงกลพวกนายหรอก “ฉนั ไมม่ อี ะไรจะพดู กบั นาย ปลอ่ ยแขนฉนั เดยี๋ วนน้ี ะ นายกำปน้ั ไอผ้ ู้ชายมากรกั ” คำพูดของฉันทำเอานายกำป้ันถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว เขาทำ รักใสๆ หัวใจอลเวง

37 สีหน้าไม่ถูก ก่อนจะก้มหน้าลงหลบสายตาของฉัน เป็นไงล่ะ ฉันพูด แทงใจดำล่ะสิ ฉันพูดความจริงใช่ม้ัย กำปั้นทำไมนายไม่แก้ตัวล่ะ ฉัน อยากฟังคำอธิบายจากปากนายนะ ถึงฉันจะได้ฟังคลิปเสียงน่ันจริง แตฉ่ ันก็อยากฟงั เร่ืองราวทงั้ หมดจากนายอยู่นะ แตท่ ำไมนายไมพ่ ดู ละ กำปนั้ ! “นีพ่ วกเธอพดู เรอื่ งอะไรกันเนีย่ ฉนั ละงงไปหมดแล้วนะ” เอกโวยขึ้น พร้อมกับเกาหัวตัวเองเหมือนเด็กไร้เดียงสาไปด้วย ขอโทษนะที่ฉันล่วงรู้ถึงแผนการอันชั่วร้ายของนายหมดแล้วนะ มุขน้ี ใชไ้ มไ่ ด้ผลหรอก “นายแนใ่ จเหรอเอก วา่ ตวั เองไม่รูเ้ ร่ืองอะไร” ฝ้ายเป็นคนเสริมข้ึน กำปั้นกับเอกมองหน้ากันเล่ิกลั่กไปมา ฉัน จึงฉวยโอกาสน้ีสะบัดแขนตัวเองให้หลุดพ้นจากการเกาะกุม ในเม่ือ คนท่ีฉันอยากให้พูดกลับไม่พูดอะไรออกมา ฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดกับ เขาเหมอื นกัน “พวกเธอร.ู้ ..” “ใช่พวกเรารู้ว่าพวกนายคิดจะหลอกพวกเรา ถึงพวกนายจะ เป็นผชู้ ายเจา้ ช้เู คยมีประสบการณ์เรอ่ื งอยา่ งว่ามามาก แต่พวกเรากไ็ ม่ เคยคิดจะรงั เกยี จพวกนายเลย แตพ่ วกเราเสยี ใจทพ่ี วกนายคดิ จะหลอก พวกเรา โดยเฉพาะนำ้ พรกิ กับข้าว พวกเราผิดหวังมากท่ีรู้ว่าพวกนาย เปน็ คนอยา่ งนี้ ฉะนน้ั ก็อยา่ มาย่งุ กับพวกเราอีกเลยนะ” ฝ้ายพูดร่ายซะยาวก่อนจะผลักอกกำปั้นท่ีกำลังเอ๋ออยู่ออกให้ พ้นทาง จากนนั้ ก็ลากฉันกบั ยยั ขา้ วออกไปจากห้อง รักใสๆ หัวใจอลเวง

38 “ถ้ายังไม่เข้าใจอะไรดี ก็อย่ามาตัดสิน หรือกล่าวหาพวกเรา ลอยๆ สิ เดินหนีกนั อย่างนี้ไม่กล้าฟังความจรงิ จากพวกเรารึไง อย่าฟงั แตค่ วามฝา่ ยเดยี วส”ิ กำปั้นพูดขึ้น เมื่อพวกเรากำลังจะเดินออกไป คำพูดของเขา ทำให้ฉันเผลอย้ิมออกมาอย่างไม่รู้ตัว ฉันกับข้าวและฝ้ายจึงตัดสินใจ หันหลงั กลับไปหาพวกเขาอกี ครง้ั “ในชีวิตวัยรุ่นของฉัน ฉันยอมรับว่าตัวเองเจ้าชู้ และเคยทำตัว เสเพลมาก่อน ท่ีสำคัญเร่ืองของผู้หญิงฉันก็เคยพบเจอมามากเหมือน กัน ฉันเคยคิดว่าผู้หญิงก็เหมือนกันทุกคน รักฉันที่รูปลักษณ์ภายนอก ไม่มีใครจริงใจ หรือจริงจังกับฉันหรอก แต่เธอจะเชื่อม้ัยล่ะน้ำพริก ว่าเธอคือผู้หญิงที่ไม่เหมือนใครที่ฉันเคยพบมา เธอเป็นคนน่ารัก ยิ้มเก่ง เป็นตัวของตัวเอง ไม่เสแสร้ง เธอคือผู้หญิงที่ผู้ชายอย่างฉัน อยากพบเจอมานาน เธอรู้ตัวม้ัย ฉันขอโทษนะที่อาจจะเคยทำอะไร ที่ไม่ดีหรือพูดจาไม่ดีกับพวกเธอสามคน แต่บางครั้งมันก็เป็นแค่เพียง อารมณ์ชั่ววูบเท่าน้ันเอง ฉันกับเพื่อนเคยทำตัวไม่ดีมาก่อนก็จริง แต่เราขอแค่เพียงโอกาสแก้ตัวสักคร้ัง ไม่ได้เลยเหรอ ให้โอกาสผู้ชาย คนน้ีแกต้ วั ได้ม้ยั ” “เฮย้ ! กำป้นั ” เอกร้องเสียงหลงขึ้นทันที เม่ือเห็นกำป้ันนั่งคุกเข่าลง ต้นเองก็ เหมือนกัน ทำหนา้ ช็อคอย่างกบั คนเหน็ ผแี หนะ ส่วนฉนั เมอ่ื เหน็ กำปั้น ทำอย่างนั้นก็แอบดีใจลึกๆ อยู่นะ ที่เขาสารภาพว่าชอบฉันอย่างนี้ แต่ฉันจะยอมยกโทษให้เขา จะยอมใจอ่อนง่ายๆ ไม่ได้หรอก คำพูด รักใสๆ หวั ใจอลเวง

39 ก็แคเ่ พียงลมปาก การกระทำสิสำคัญกว่าจรงิ มะ “ที่ฉันพูดออกไปเม่ือกี้ เธออาจจะไม่เช่ือ แต่ไม่เป็นไรหรอก ฉนั รอได้ ขอแคเ่ ธอให้โอกาสฉนั แคน่ ัน้ กเ็ พียงพอแล้วละ่ ” กำป้ันทำหน้าหดเหลือแค่สองน้ิวทันทีเม่ือพูดจบ เขาดูจริงจัง มากจริงๆ ฉันคงจะใจอ่อนกับเขาไปแล้ว ถ้าเพียงก่อนหน้านี้ฉันไม่ ได้ยินพวกผู้หญิงคนอื่นๆ พูดถึงเก่ียวกับตัวเขาและเพื่อนๆ มันก็จริง อยู่ ทเ่ี รื่องเหล่าน้ันมันเป็นแค่อดตี ไปแล้ว แตท่ แ่ี ย่ท่ีสดุ กค็ ือพวกเขาคดิ วางแผนท่ีจะหลอกพวกฉันนะสิ ถึงแม้ว่าเขาจะสารภาพออกมาว่าไม่ ได้ตง้ั ใจทจี่ ะทำแบบนั้นแล้วก็ตาม แตฉ่ นั ก็ยงั วางใจไมไ่ ดอ้ ย่ดู ี “กำป้ัน ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่านายเคยพูดและทำอะไรแบบน้ ี กับคนอืน่ มามากแค่ไหนแล้ว แต่ฉันขอชน่ื ชมนายนะทอี่ ยา่ งน้อยนายก็ อยากพยายามเปล่ียนแปลงตัวเองให้ดีข้ึนเพื่อใครคนหนึ่ง ขอให้นาย โชคดนี ะ” “ฉนั จรงิ ใจนะนำ้ พรกิ ฉนั ไมเ่ คยทำแบบนกี้ บั ใครมากอ่ นเลยนะ” “ถ้านายจริงใจนะกำป้ัน นายก็ต้องพิสูจน์ให้ฉันเห็นสิ ฉันให้ โอกาสนายแล้วนะ แตต่ อนน…ี้ ” ฉันเว้นวรรคพูดนิดนึง พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ยัยฝ้าย กับยัยข้าวกุมมือท้ังสองข้างของฉันไว้แน่น ฉันยิ้มให้พวกเธอก่อนจะ พดู ขนึ้ วา่ “เราเป็นเพือ่ นกนั ดีกว่านะกำปน้ั ” ฉันพูดพร้อมกับหันหลังให้เขาแล้วเดินจากไป ฉันคิดว่าฉัน ตกหลุมรักเขาตั้งแต่วันแรกท่ีเราเจอกันแล้วล่ะ ฉันคิดว่าถึงเขาจะเป็น รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

40 ยังไงฉันก็จะยอมรับเขาได้ แต่แล้วเขาก็ทำลายความเชื่อใจของฉันไป ถ้าวันน้ีเขาชอบฉันจริงๆ อย่างน้อยเขาต้องเปลี่ยนตัวเองได้สิ รักช่ัวคราวในครั้งเก่าๆ ของเขา ฉันจะลืมมันและรอวันที่เขาพิสูจน์ ได้สำเรจ็ มมุ มองของกำป้ัน “เราเป็นเพื่อนกนั ดีกวา่ นะกำปั้น” คำพูดของเธอทำให้ผมรู้สึกหายใจไม่สะดวกยังไงก็ไม่รู้สิ ที่สำคัญผมยังรู้สึกเจ็บแปลบๆ ตรงกลางหน้าอกอีกต่างหาก ตั้งแต่จีบ ผู้หญิงมา เธอนี่แหละที่เป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ผมรู้สึกแบบน้ีได้ แต่ผมก็ดีใจที่เธอพูดอย่างน้ีออกมา เพราะอย่างน้อยผมก็รู้ว่า ต่อจาก น้ไี ปผมตอ้ งพิสูจนต์ ัวเองให้เธอเหน็ วา่ ผมไม่ไดเ้ ล่นๆ กับเธอ “แกทำให้ฉันทึ่งมากเลยว่ะกำปั้น ฉันอยากรู้จริงๆ เลยว่าท่ีแก ทำไปหมดเม่ือก้ีน่ะ แกทำมันออกมาจากความรู้สึกจริงๆ ของแกรึ เปล่าวะ” เอกถามขึน้ เม่อื นำ้ พรกิ และเพื่อนของเธอเดินจากไปแลว้ “ถ้าฉันจะบอกแกว่า ฉันพูดออกมาจากใจจริงๆ ล่ะวะ แกจะ เชอ่ื ฉันมย้ั ละ่ เอก” “ว้าว นแ่ี กเอาจรงิ เหรอเน่ยี กำปั้น ฉันนับถอื แกจรงิ ๆ เลยวะ่ ” “แต่ฉันไม่เชอ่ื หรอกว่าแกจะจริงใจกบั เธอ” “หือ O_o” คำพูดของต้นทำให้ผมกับเอกอ้ึงไปช่ัวขณะ ผมว่าช่วงนี้ต้นมันดู รกั ใสๆ หัวใจอลเวง

41 แปลกๆ ไปยังไงก็ไม่รู้สิ ไม่ว่าผมจะพูด จะคิดทำอะไรมันก็ขัดผมได ้ ทุกทีสิน่า พักนี้ย่ิงผมกับเอกจะคิดทำอะไรมันก็ไม่ยอมช่วยเหลืออะไร เหมือนท่มี ันเคยทำมาก่อนเลย อมื ...หรือมันจะมีปัญหาอะไรรเึ ปลา่ “ฉันไมข่ อให้ใครเชื่อฉนั หรอก นอกจากน้ำพรกิ คนเดยี ว” ผมจ้องลึกเข้าไปข้างในดวงตาของต้น หมอน่ีมีแววตาเศร้า ลงอยา่ งเห็นไดช้ ดั มนั หลบสายตาผมแลว้ กเ็ ดินจากไปเฉยเลย “ฉันว่าต้นมันดูแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้นะ เหมือนกับว่ามันหึงแก อย่างนั้นแหละวะ่ กำปั้น” “แกคิดมากไปรึเปล่าวะเอก เราเป็นเพ่ือนกันนะ ที่สำคัญเรา เปน็ ผู้ชายเหมือนกันอีกตา่ งหาก มนั คงไมค่ ดิ กับฉันอย่างนั้นหรอกวะ่ ” “กไ็ ม่แนน่ ะ” ถึงลึกๆ แล้วผมจะรู้สึกเหมือนท่ีไอ้เอกมันว่า แต่ผมก็ไม่อยาก คิดอะไรมาก อันท่ีจริงผมไม่อยากทำร้ายจิตใจของต้นต่างหากล่ะ น่ันคือเหตผุ ลจรงิ ๆ ของผม “ว่าแต่แกเหอะ จะเอายังไงกบั ขา้ ว จะเลน่ ๆ หรือเอาจรงิ วะ” “ฉนั กะวา่ จะเอาจรงิ อยูห่ รอก แต่เรือ่ งเซก็ ส์กบั เรื่องรกั มนั คนละ เรื่องกันนะเว้ย อีกอย่างเธอก็เข้าใจผิด เอ่อ...ไม่สิ รู้เรื่องของฉันท่ีคุย กับแกท่ีสนามบาส อีกต่างหากแหนะ ฉันอยากรู้จริงๆ เลยว่าใครมัน อัดคลปิ เสียงไว้ ฮมึ่ ! โมโหนกั ” ไอ้เอกว่า พรอ้ มกำหมดั แนน่ วันนั้นนอกจากพวกผมแล้วก็ไมม่ ี ใครอีกแลว้ นน่ี า จะเป็นใครไปได้ละ่ ถา้ ไม่ใช.่ .. “ช่างมันเถอะว่ะ สนใจเร่ืองของเราดกี ว่า” รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

42 “นั่นนะสินะ มีรักจริงๆ กับคนดีๆ สักคน ดีกว่ามีรักหลอกๆ ไม่มีใครมีความจริงใจใหแ้ กกนั ดกี ว่าเนอะ” “ว้าว ตั้งแต่คบกับแกเป็นเพื่อนมา น่ีเป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉัน ไดย้ ินแกพดู แบบนี้ มสี มองเหมือนกันนเ่ี รา” “อ้าว เฮย้ ! แกหลอกด่าฉนั น่ไี อก้ ำป้นั ” “เพงิ่ จะรู้เหรอวะ 5555+” แล้วไอ้เอกกับผมก็วิ่งไล่เตะกันเป็นพัลวันอย่างสนุกสนาน ตาม ประสาเพือ่ นทรี่ ักกัน รกั ใสๆ หัวใจอลเวง

43 รักใสๆ หัวใจอลเวง

44 รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

45 รักคอื การให้อภัย “กรีด๊ ๆๆๆๆ” เสียงกรี๊ดของบรรดานักเรียนหญิงดังท่ัวสนามบาสเกตบอล ฉนั ฝา้ ย และขา้ วมองหนา้ กนั อยา่ งไมเ่ ขา้ ใจวา่ สนามบาสมอี ะไรเกดิ ขน้ึ ตัง้ แต่เช้าเชียว “กรีด๊ >O< กำปั้นหลอ่ กระชากใจจังเลยคะ่ ” “อา๊ ย <O< เอกน่ารักบาดใจทซ่ี ดู้ ” “โอย๊ >O> ตน้ เท่ลกึ ได้ใจไปเต็มๆ เลยค่ะ” ทแ่ี ทส้ าเหตกุ ม็ าจากผชู้ ายหนา้ ตาดสี ามคนนเี้ อง พวกฉนั สามคน ได้แต่ส่ายหน้าไปมา เมื่อวานเขายังพูดเลยว่าจะพิสูจน์ตัวเองให ้ ฉนั เหน็ แตไ่ หงวนั นม้ี าโชวอ์ อฟใหส้ าวๆ ดหู นา้ ตาเฉยเลยอะ่ ฉนั ไมน่ า่ เสยี เวลาเดินมาทีน่ ่ีเพราะความอยากรู้เลย เฮอ้ =_=! “หยดุ ก่อนครับ ผหู้ ญงิ คนนา่ รกั คนน้นั อยา่ เพิ่งไปครับ” เสียงของนายกำป้ันดังขึ้น ซ่ึงทำให้ทุกคนท่ีอยู่บริเวณนั้น รักใสๆ หวั ใจอลเวง

46 เงียบกริบในทันที แล้วฉันกับเพื่อนจะหยุดทำไมเนี่ย เขาไม่ได้เรียก พวกฉนั ซะหนอ่ ย “ไปกนั เถอะฝา้ ย ขา้ ว เคา้ ไมไ่ ดเ้ รยี กเราซะหนอ่ ย จะอยทู่ ำไมละ่ ” ฉันว่าพร้อมกับจะเดินออกไป แต่นายกำป้ันกับเพื่อนของเขาก็ เขา้ มาขวางเอาไว้ซะกอ่ น “พวกเธอยังไปไหนไม่ได้นะ รอดูโชว์พิเศษเพื่อพวกเธอก่อนนะ โดยเฉพาะเธอเลยน้ำพริก ต้องดูให้ได้ นะๆ ข้าวคนดี จิตใจก็ดี หน้าตาก็ดี นะครับ ขา้ วเจา้ ของดวงใจของผม” เอกพูดขึ้น พร้อมกับทำท่าทางติ๊งต๊องไปด้วย ก่อนจะหยอดลูก ออ้ นใส่ขา้ วเพื่อเรียกคะแนนความสงสาร “หลีกไปนะ อย่ามาขวางทางพวกฉัน พวกนายอยากทำอะไร โชว์สาวๆ ก็ทำไปสิ มายุ่งกบั พวกฉนั ทำไม” ฝ้ายพูดขึ้น พร้อมกับผลักอกนายเอกจนเขาเซเกือบล้มไปด้วย จากน้ันเขาก็ดึงแขนฉันกับข้าวให้ออกไปจากตรงนั้นทันที แต่ยังไม่ทัน ทีฉ่ นั กบั ขา้ วจะถกู ลากไปไกลกวา่ บริเวณนนั้ กม็ สี ง่ิ หน่งึ เกิดขนึ้ “กรี๊ด! โรแมนติกจังเลยค่ะกำป้ัน ดูเป็นการขอโทษท่ีคนโกรธ เหน็ แลว้ คงโกรธตอ่ ไปไมล่ งเลยจริงๆ ค่ะ กรดี๊ >O<” ฉนั ฝา้ ยและขา้ วหนั หลงั กลบั ไปดตู ามเสยี งกรด๊ี กพ็ บกบั ลกู บาส มากมายหลายลูกเรียงต่อกันเป็นรูปหัวใจอยู่กลางสนามบาส พร้อม กันน้ัน กำป้ันยังยืนชูป้ายโปสเตอร์ขนาดใหญ่อยู่ท่ามกลางลูกบาส พวกนั้นอีกต่างหาก และที่น่ารักที่สุดก็คงจะเป็นข้อความบนป้าย ทีเ่ ขียนวา่ รกั ใสๆ หัวใจอลเวง

47 ถึงผมจะเป็นเพลย์บอย แต่ผมก็รักใครรักจริงนะครับ my pretty girl ไอบ้ า้ ทำบา้ อะไรของเขาเนยี่ ไมร่ จู้ กั อายบา้ งรไึ งนะ แตค่ ำวา่ my pretty girl ไม่ได้ระบุชื่อสักหน่อยนี่นาว่าเป็นฉัน ไม่เอาไม่ยกโทษให้ ง่ายๆ หรอก ช!ิ “ไปกันเถอะ ไร้สาระ ก็แค่โชว์ออฟเอาใจแค่น้ันเอง ไม่เห็นมี ความจริงใจตรงไหนเลย” ฝา้ ยวา่ พรอ้ มกบั ลากฉนั กบั ขา้ วใหอ้ อกไปจากบรเิ วณสนามบาส ทันที ทฝ่ี ้ายพูด ฉนั วา่ กม็ ีสว่ นถกู นะ ความจริงใจต้องแสดงออกมาใหด้ ู มากกวา่ นหี้ น่อยส ิ “มนั ไม่เกินไปหน่อยเหรอฝ้าย” ข้าวถามขึ้น เมื่อพวกเราเดินพ้นออกมาจากบริเวณสนามบาส แล้ว “เกินไปตรงไหนกันข้าว เธอก็เห็นว่าพวกน้ันน่ะเล่นบาสโชว์ สาวอยู่ ที่สำคญั คำว่า my pretty girl ก็ไม่ไดเ้ ขยี นบอกไว้ดว้ ยนะวา่ เปน็ เธอกบั น้ำพรกิ ” ท่ีฝ้ายพูดมันก็มีส่วนถูกนะ ยิ่งผู้ชายสมัยนี้ย่ิงไว้ใจไม่ค่อยได้อยู่ ด้วย กับอีแค่คำพูดหวานๆ จากลมปาก กับการทำเพ่ือเอาใจเท่าน้ัน มันจะเชื่ออะไรได้ ต้องทำมากกว่านี้สิ ถึงจะค่อยพูดกันได้ (แอบหวัง อยูล่ ึกๆ) “แต่รกั คอื การใหอ้ ภัยไมใ่ ช่เหรอ?” ข้าวจอมพูดน้อย ยากมากท่ีเธอจะพูดอะไรออกมาสกั อย่าง แต่ รักใสๆ หวั ใจอลเวง

48 วันนี้ตอนน้ีเธอกลับพูดอะไรออกมา แสดงว่าเธอเองก็เร่ิมเข้าใจความ รักแลว้ สินะ “ฉันก็คดิ เหมือนกบั ขา้ วนะฝา้ ย ถา้ เรารกั ใครสกั คน เราก็ควรให้ อภัยและใหโ้ อกาสเขา เพ่อื การเริ่มต้นใหมไ่ ม่ใชเ่ หรอ” “เงียบไปเลยนะน้ำพริก ข้าวด้วย พวกเรายังอายุน้อยๆ กันอยู่ เลยนะ พวกเธอรู้เหรอวา่ ความรักมันเป็นยังไง ในความหมายของพวก น้ัน รักอาจจะหมายถงึ เซก็ สก์ ไ็ ดน้ ะ” “เธอมองโลกในแง่ร้ายเกินไปแล้วฝ้าย รักกับเซ็กส์มันคนละ เร่อื งกันไมใ่ ชเ่ หรอ” “แล้วเธอรหู้ รอื วา่ มนั ต่างกันยงั ไงข้าว” แล้วความเงียบก็แผ่เข้ามาปกคลุมพวกเรา ใช่พวกเราไม่รู้ว่า ความรักมันเป็นยังไง และก็ไม่รู้ด้วยว่ารักกับเซ็กส์มันต่างกันยังไง แต่ ฉนั ร้แู ค่วา่ ตอนนพี้ วกเราไม่ควรทะเลาะกันอีกแลว้ “ไม่ว่าจะเกิดอะไรข้ึนเราก็จะเป็นเพ่ือนกันอยู่ใช่ไหม ถึงเราจะ ทะเลาะกันบ้าง ความสมั พนั ธข์ องเราก็จะแนน่ แฟ้นอยใู่ ช่ไหม” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ น้ำตาเริ่มคลอเบ้า ทำไมเราต้อง ทะเลาะกนั ดว้ ยเรอ่ื งผูช้ ายดว้ ยนะ ฉันไมเ่ ขา้ ใจ “ฉันขอโทษ ฉันอาจจะพดู แรงเกนิ ไปหน่อยก็จรงิ แตฉ่ นั รักพวก เธอนะน้ำพริก ข้าว ถ้าพวกเธอทำอะไรแล้วมีความสุขฉันก็จะไม่ห้าม หรอก แต่ฉนั ขออยา่ งเดยี ว ขอให้พวกเธอเชือ่ ฉนั บา้ งก็พอ” ฝ้ายก้มหน้าพดู น้ำเสยี งสั่นเครือ “ขอบคุณนะฝา้ ย ทเี่ ธอเข้าใจพวกฉนั สองคน พวกฉนั ขอสญั ญา รักใสๆ หวั ใจอลเวง