เล่มแรกพบในนิยาย

Prologue “นิยายเปน็ มากกว่าตัวหนังสอื เปน็ สงิ่ ร้อยเรยี งความรู้สกึ เช่อื มหากัน” วนั นเี้ ป็นอีกหนงึ่ วนั ทีธ่ รรมดา วันธรรมดาช่วงเช้าก่อนเริ่มงานหรือโรงเรียนเข้า การจราจร เต็มไปดว้ ยความวนุ่ วาย ใครได้ทเี่ รยี นหรอื ท่ีท�ำงานใกล้บ้าน จัดวา่ เปน็ โชคลาภอย่างหนึง่ กว็ า่ ได้ วันธรรมดาท่ีผู้ใหญ่ต้องไปท�ำงาน และนักเรียนต้องไป โรงเรียน เด็กหนมุ่ ผนู้ ี้ก็เชน่ กัน เด็กหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งผู้หนึ่งก�ำลังเดินหิ้วกระเป๋าไปอย่าง เอ่ือยเฉ่ือยอยู่บนทางเท้า เขาไม่เคยรู้สึกรีบร้อน เพราะโรงเรียน มัธยมปลายสาธติ มติ รภาพอยูใ่ กลแ้ ค่นีเ้ อง มองเผนิ ๆ เขาอาจเปน็ เดก็ หนมุ่ ธรรมดา เหมอื นวนั ธรรมดาๆ ในเมืองหลวงนี้ แต่เขาก็มีหลายสิ่งที่ไม่ธรรมดา เฉกเช่น ใบหน้าหล่อเหลา ดจุ ฟ้าประทานทที่ ำ� ให้เด็กสาวในโรงเรียนต่างพากันกร๊ดี กรา๊ ด หรอื คะแนนสอบท็อปเต็มทกุ วิชาที่อาจารยต์ ่างพากนั ชืน่ ชม ~ ล.โลกลัลล้า ~

8 เขาเปน็ เดก็ หนมุ่ พอปพวิ ลารใ์ นโรงเรยี น แตก่ ลบั ไมค่ ดิ เดตกบั สาวที่มาชอบตวั เอง แมจ้ ะไดค้ ะแนนสอบเตม็ ตลอด แตท่ กุ ครงั้ ทเี่ รยี น เขากลบั นง่ั หลบั ตลอด โรงเรยี นสาธติ มิตรภาพ แม้เปน็ โรงเรียนทีม่ ชี อื่ เสียงดเี ด่นตดิ ทอ็ ปเทนของประเทศ แต่ส�ำหรบั เดก็ หนุม่ โรงเรยี นเปน็ แคส่ ถานท่ี พกั ผอ่ น เอาไวน้ อนหลับชว่ งกลางวันกเ็ ทา่ นน้ั เพราะเขามีหนา้ ทอ่ี ย่างอื่นท่ีสำ� คญั กวา่ นน้ั “เฮ้ สง่ กระเป๋าตงั ค์มาซะดๆี ไม่ง้นั ฉนั จะอัดแกให้น่วม” เสยี งหนง่ึ เรยี กความสนใจของเดก็ หนมุ่ ดวงตาคมกรบิ ของเขา เหลอื บมองไปยงั ตรอกซอยคบั แคบ มีกลมุ่ อนั ธพาลก�ำลังขูดรดี เงิน จากเด็กผู้ชายมัธยมตน้ ตัวเลก็ ๆ คนหนึ่งอยู่ “ฮอื ๆ เงนิ นผ้ี มตอ้ งเอาไปจา่ ยค่าเทอมนะ...” เดก็ ชายคนน้นั สง่ เสยี งสะอน้ื “หุบปาก ใครให้แกพล่าม ส่งเงินมาซะ” หน่ึงในอันธพาลขู่ พรอ้ มหยบิ มีดสัน้ ข้ึนมาจอ่ คอเดก็ ชายคนนั้น “ฮือ กลัวแล้ว อย่าท�ำไรผมเลย...” เด็กชายท�ำท่าหยิบเงิน ส่งให้ เด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลายืนมองดูอยู่สักพัก พอเห็นภาพ ดังนั้นก็ถอนหายใจ เขาเดินตรงเข้าไปทางกลุ่มอันธพาลเหล่านั้น ทา่ ทอี าจหาญไมเ่ กรงกลัว “ไม่ต้องส่งให้ เก็บไว้จ่ายค่าเทอม” เด็กหนุ่มบอกเด็กชาย คนนนั้ เสียงของเขาท�ำให้กลุ่มอันธพาลหันมามองขวับ ทุกคนต่าง จ้องมองเด็กหนุ่มผู้มาขัดด้วยสีหน้าและสายตาที่ไม่สบอารมณ์นัก เวน้ แตเ่ พยี งเดก็ ชายคนนน้ั ทพี่ ลนั สหี นา้ หวาดกลวั เปลย่ี นเปน็ ความ หวงั บดั นมี้ คี นมาช่วยเขาแล้ว ~ First Moment แรกพบในนยิ าย ~

9 “อย่ามาแส่ ไม่งั้นจะโดนดีไปด้วย” หน่ึงในอันธพาลเอ่ยกับ เดก็ หนุม่ “เฮ้ย ลกู พี่ แต่ดไู อ้หนุ่มน่ีนา่ จะมีสตางคว์ ะ่ ” “ไง ไอห้ นู ส่งเงนิ มาซะดๆี อย่าใหต้ ้องใชก้ �ำลงั ” จากน้ันท้งั กล่มุ อันธพาลกห็ ยิบมีดข้นึ มาขู่ เด็กชายมัธยมต้นเห็นภาพดังน้ันก็ทรุดตัวลงไปกับพ้ืน ร่าง สั่นเทิ้มอย่างหวาดผวา ทว่าเด็กหนุ่มผู้น้ันเพียงเหลือบมองเหล่ากลุ่มนักเลงด้วย หางตา ราวกับมองมดปลวกที่น่าร�ำคาญก็ไม่ปาน นัยน์ตาสีด�ำดุจ ผืนราตรขี องเขาเฉยเมยปราศจากความเกรงกลัว ใบหนา้ หลอ่ เหลา กลบั ราบเรยี บไรอ้ ารมณ์ คลา้ ยกบั วา่ การเผชญิ หนา้ กบั เหลา่ อนั ธพาล เป็นเหมอื นงานประจำ� ที่ต้องทำ� อยู่ทุกวนั “รอแป๊บนึง” เด็กหนุ่มเอ่ยสั้นๆ เขาล้วงมือไปยังกระเป๋าเป้ เพ่ือค้นหาของบางอย่าง เหล่ากลุ่มนักเลงต่างก็ยืนรอ คาดหวังว่า เด็กหนุ่มก�ำลังหยิบเงินให้ตัวเอง งานน้ีจัดว่าหวานหมู ได้เหย่ือที สองเด้งเลย “ไม่คดิ ว่าตอ้ งเจอเรอื่ งตอนเช้า เลยเตรียมมาแค่นี”้ ทว่าพอเด็กหนุ่มหยิบสิ่งที่ค้นหาข้ึนมา เหล่าอันธพาลต่าง พากันขมวดคว้ิ เป็นดินสอไมธ้ รรมดาแท่งหนงึ่ “ลืมเหลาด้วย ไม่ค่อยคมเท่าไหร่” เด็กหนุ่มบ่นเร่ืองดินสอ โดยไม่สนใจสายตาเดือดดาลของพวกนกั เลงเลย “เฮ้ย ไอ้หนู เหน็ เป็นเรื่องตลกเหรอวะ” กลุ่มอนั ธพาลแสดง ท่าทไี มพ่ อใจ “กบู อกให้สง่ เงนิ มาเดี๋ยวนี้ ไม่งัน้ มึงอ่วมแน”่ พอไดย้ ินคำ� ขูเ่ ข็ญหยาบคาย เดก็ หนมุ่ ก็ละสายตาจากปลาย ดินสอ หันไปจ้องมองกลุ่มคนที่นา่ รังเกียจเหลา่ นั้น ~ ล.โลกลัลลา้ ~

10 “เงนิ เหรอ...” เดก็ หนมุ่ เลิกคิ้วกอ่ นจะเชิดยิม้ “กลับไปขอแม่พวกแกดิ” “มงึ ! ตาย!” คำ� แดกดนั ของเดก็ หนมุ่ ทำ� ใหเ้ หลา่ อนั ธพาลตา่ งบนั ดาลโทสะ พวกเขาถอื มีดพุ่งตรงมายังเดก็ หนุม่ ทันที “ระวงั ม่าย!” เด็กชาย ม. ตน้ ทเ่ี ฝา้ ดอู ย่รู ้องล่นั อย่างตกใจ ทว่าเด็กหนุ่มผู้นี้กลับน่ิงเฉย เพียงกวาดสายตามองการ เคล่ือนไหวของเหล่านักเลงท่ีพุ่งมา ส่วนมือซ้ายนั้นก็ยังก�ำดินสอ ไว้แนน่ เคลง้ !... เมอื่ นกั เลงคนหนงึ่ เหวย่ี งมดี ใสเ่ ขา เดก็ หนมุ่ เพยี งยกดนิ สอขนึ้ ต้งั รับไว้ และดนิ สอแท่งนน้ั กห็ ยดุ มดี สั้นน้ันได้ โดยท่ีไม่มแี มแ้ ต่รอย ขีดข่วน “ดินสออะไรวะเนี่ย” นักเลงแสดงสีหน้าแปลกใจเมื่อเห็น ดนิ สอน้ันรับมดี ไดโ้ ดยไมห่ กั “ไมร่ อดแน!่ ” นักเลงอกี คนพุ่งเข้ามาจากด้านหลงั เดก็ หนุม่ เพียงตวัดสายตามอง แลว้ เบี่ยงตัวหลบอยา่ งคล่อง แคล่ว “ตายซะ!” ในการตอ่ ส้นู ้ี เดก็ หนุม่ เหมือนจะเสียเปรยี บ เม่อื มเี ขาเพียง คนเดียวท่ามกลางนักเลงอีกหลายคน ในจังหวะถูกรุม เด็กหนุ่ม กระโดดถบี ขาคู่ใสน่ กั เลงสองคนสดุ แรง จนพวกเขาเสยี หลกั ลม้ ลงไป ไม่เพียงเท่าน้ัน เขายังใช้มือซ้ายท่ีถือดินสอวาดเป็นวงกว้าง พร้อมกดหัวยางลบไปด้วย เด็กหนุ่มเล็งเป้าหมายไปยังมีดสั้นของ นักเลงอีกคนหนง่ึ ในเสีย้ ววนิ าที ไส้ดินสอเปล่ียนเป็นสแี ดงร้อนระอุ ฉบั ... ~ First Moment แรกพบในนยิ าย ~

11 แลว้ กต็ ดั ใบมดี นัน้ โดยพลัน “เฮ้ย! บ้าอะไรวะ” นักเลงผู้นั้นตกใจมากเม่ือเห็นมีดของ ตัวเองถูกห่นั คร่ึงไปตอ่ หนา้ ตอ่ ตา... ...ด้วย...ดนิ สอกระจอกๆ เน่ียนะ “ไนฟค์ ัต” เดก็ หนุม่ เอย่ “ใช้แร่แกรไฟต์ชนดิ พิเศษในไสด้ นิ สอ เพือ่ น�ำความรอ้ นสูง เสียดายลืมเหลา ไมง่ ้ันคงตดั ไดส้ วยกว่านี้” ทว่านักเลงคนอ่ืนๆ ไม่สนใจฟังค�ำอธิบายเรื่องดินสอของ เด็กหน่มุ เลย พอพวกเขาต้งั หลกั ได้ก็พุ่งกำ� ลังมาอย่างไมล่ ดละ แต่ เด็กหนุ่มก็ใช้ทักษะการต่อสู้หลบหลีกได้อย่างคล่องแคล่วว่องไว โดยไม่เสียทา่ แม้แต่นอ้ ย “โอโ้ ห สดุ ยอด...” เดก็ ชายผเู้ คราะหร์ า้ ยมองอยา่ งตน่ื เตน้ เขา ไม่เคยเหน็ ฉากต่อสู้ของจริงในชีวิตมาก่อน และคิดวา่ เดก็ หนมุ่ ท่ีมา ชว่ ยเขาไว้นัน้ โคตรเทย่ ง่ิ กว่าพระเอกในหนังแอกชนั เสยี อกี “โอะ๊ โอ่...” เดก็ หนมุ่ มองไสด้ นิ สอที่ถกู มดี ฟนั จนหัก “ฮ่าๆ ไมม่ อี าวุธแล้วนะ่ สิ มึงตาย!” อันธพาลหัวเราะชอบใจ แมจ้ ะรูส้ กึ ตงิดกบั อาวธุ ดนิ สอน้กี ็ตาม “หลบเรว็ ” ทวา่ เดก็ หนมุ่ กลบั ไมส่ นใจคำ� ขเู่ ขญ็ เขารบี พงุ่ ไปยงั เด็กชายผู้เคราะหร์ า้ ย แลว้ พาเดก็ คนน้นั เขา้ ไปหาทกี่ �ำบังทนั ที “เฮย้ ไมม่ ีอาวธุ แลว้ หนีเหรอวะ ไอป้ อดแหก...” ทว่ากลมุ่ นกั เลงยงั พดู ไมท่ นั จบ บึม้ มม! เกดิ ระเบดิ ดังสน่นั ข้นึ ทนั ที “เยย้ เม่อื กม้ี นั อะไรกัน” เด็กชายคนนัน้ เบกิ ตากวา้ ง เพราะ พอหนั ไปมองอกี ที สถานทที่ เ่ี หลา่ อนั ธพาลเคยอยกู่ ลบั มแี ตฝ่ นุ่ ควนั ของระเบิด “ด้านในไส้ดินสอใส่แร่ระเบิดพลังงานสูงไว้ พอไส้หักแล้วท�ำ ปฏกิ ริ ิยากับอากาศ มันกเ็ ลยระเบิด” ~ ล.โลกลลั ล้า ~

12 เด็กชายฟังค�ำอธิบายเหลือเช่ือของเด็กหนุ่มด้วยสายตา ตน่ื เต้น “สุดยอด พีป่ ระดิษฐ์เองเหรอครับ” “อมื ” เดก็ หนมุ่ พยกั หนา้ กอ่ นจะพมึ พ�ำ “แตถ่ า้ เหลาดนิ สอให้ ดหี นอ่ ยน่าจะใชไ้ ด้นานกวา่ นี้ หรือตอ่ ไปจะท�ำไสใ้ หญข่ นึ้ ด”ี “ผมขอแทง่ นึงได้มย้ั ” เดก็ ชายเอ่ยถามด้วยดวงตาแวววาว “ไมใ่ ชข่ องเล่นนะ” เด็กหนุม่ เพยี งลบู หัวเด็กชายเบาๆ ยงั ไมท่ นั พดู อะไรตอ่ เมอ่ื ฝนุ่ ควนั จางลงกป็ รากฏภาพอนั ธพาล กลุ่มนั้นในสภาพร่อแร่ บางคนก็สลบ บางคนยังมีสติ แต่หมดแรง สู้ บางคนแม้จะอิดโรย แต่ความเลวก็ยังตายยาก พวกเขาช้ีหน้า เด็กหนมุ่ อยา่ งเอาเร่ือง “แก...แกมนั ปีศาจ!” เด็กหน่มุ กลับไม่ยี่หระค�ำครหา เขาเพียงพยักหน้ารับ ยกยมิ้ มุมปากแบบทีส่ าวๆ คงตอ้ งเรียกว่าเทบ่ าดใจ “เพราะโลกนมี้ แี ตค่ นเลว ถงึ ตอ้ งมปี ศี าจไวจ้ ดั การกบั พวกแก” เด็กหนุ่มไม่พูดเปล่า แต่แสดงสีหน้าเหี้ยมเกรียมราวกับเป็น ปศี าจจรงิ ๆ จนอันธพาลเหลา่ นนั้ พากนั หน้าซดี “วา้ ว แตส่ ำ� หรบั ผม พไี่ มใ่ ชป่ ศี าจนะ แตพ่ เี่ ปน็ ฮโี รคนแรกเลย” เดก็ ชาย ม. ต้น เอ่ย เด็กหนมุ่ ไดย้ ินดังนนั้ ก็หวั เราะในล�ำคอ “First Hero เหรอ ฉายาน้ีก็ไม่เลว” “พ่ชี ่อื อะไรเหรอครบั ” เด็กชายอดถามไม่ได้ “เฟสิ ต์” เดก็ หนุม่ ตอบเพียงส้นั ๆ เขามองไปยงั กลุ่มอนั ธพาล เหลา่ นัน้ แลว้ ก็เงยหน้าขน้ึ มองบนท้องฟา้ สุดลกู หูลูกตา “เพราะโลกใบนน้ี ับวนั ยิง่ เลวรา้ ย ชะตาคงลิขติ ให้เกดิ มาดว้ ย ชื่อน้ี เพือ่ เปน็ เฟิสตฮ์ ีโร...ฮโี รคนแรกของโลกใบนี้” ~ First Moment แรกพบในนิยาย ~

13 “จบแลว้ อกี หนงึ่ ตอน” ผมพึมพ�ำกับตัวเองขณะกดอัปเดตเน้ือหาบนเว็บไซต์ พอ กดปุม่ Publish เรียบร้อยแล้ว ผมกน็ ง่ั พงิ เกา้ อี้พักหายใจชวั่ ขณะ ผ่านไปสักพักผมถึงเข้าไปรีเฟรชในบล็อกหน้านิยาย เพิ่งอัป ไปไมน่ านก็มคี อมเมนต์เขา้ มาแล้ว ‘มาแลว้ ’ ‘รออยู่เลยครับ’ ‘กำ� ลังอยากอ่านต่อพอดี’ ‘เฟิสต์แมง่ เทอ่ กี แลว้ ’ ‘สนกุ มาก’ ‘ชอบๆ’ ‘มาอัปต่ออกี นะ’ ‘รอตดิ ตามนะครับ’ คอมเมนตย์ าวๆ ทแี่ สดงความคิดเห็นเฉพาะคนกม็ ี เชน่ ‘อยากมีดินสอแบบน้สี ักแทง่ จัง เวลาทำ� ข้อสอบไมไ่ ดก้ ็หักไส้ ดินสอระเบิดห้องสอบทง้ิ ไปเลย’ ‘ตามหลักวิทยาศาสตร์ แร่แกรไฟต์ในดินสอเล็กๆ แค่น้ัน มนั จะทำ� ไดข้ นาดนเี้ ลยเหรอ’ ‘ต่อให้มีความร้อน ไส้ดินสอมันไม่น่าจะแข็งแรงพอที่จะหั่น โลหะอยา่ งมีดไดห้ รอกนะ’ ‘ถ้าใส่ธาตุระเบิดลงไปในแกรไฟต์ ตอนเหลาดินสอก็สัมผัส อากาศเหมอื นกันปะ แลว้ เฮยี เฟิสต์แกเหลายงั ไงดินสอไม่ระเบดิ ’ แต่หลายคนก็มาคอมเมนต์ตอบความคิดเหน็ เหลา่ น้ีว่า ‘มันเป็นแค่นยิ าย’ ‘ไมต่ อ้ งคิดเยอะหรอก’ ‘อา่ นเอามนั ก็พอ’ ใช่แล้วครับ ทุกอยา่ งข้างต้นท้ังหมดน้ัน...เป็นแคน่ ิยาย ~ ล.โลกลัลลา้ ~

14 ผมไมใ่ ช่เฟสิ ต์ ไม่ใช่ฮีโรคนแรกของโลกใบนี้ ผมเปน็ เดก็ มหา’ลยั ธรรมดา ไมใ่ ชห่ นมุ่ หลอ่ พอปพวิ ลารแ์ บบ เฟสิ ต์ มหา’ลยั ของผมอนั ดบั ทวั่ ไป ไมใ่ ชท่ อ็ ปเทนแบบโรงเรยี นสาธติ มติ รภาพ เกรดของผมก็กลางๆ ไม่ได้คะแนนท็อปเต็มทุกวิชาเหมือน เฟสิ ต์ ผมเรยี นคณะศลิ ปศาสตร์ ไมไ่ ดเ้ ปน็ อจั ฉรยิ ะนกั ประดษิ ฐอ์ ยา่ ง เฟสิ ต์ เพราะผมไม่รู้เรือ่ งวิทย์ เร่อื งของเฟสิ ตจ์ ึงจดั วา่ เปน็ แฟนตาซี เฟสิ ตไ์ มไ่ ด้มีอยจู่ ริงในโลกน้ี เฟสิ ตเ์ ป็นแคต่ ัวละครในนิยายเร่ือง High School Hero หรอื เรียกยอ่ วา่ HSH ท่ีแต่งโดย Momentum ซ่งึ เป็นนามปากกาของผม เอง แต่ส�ำหรบั ผม เฟิสตเ์ ปน็ มากกว่าตัวหนังสือ เฟิสต์ท�ำให้ผมมีตังค์จ่ายค่าเทอม แถมยังช่วยจ่ายค่าหอให้ ผมดว้ ย เฟสิ ต์เป็นงานอดิเรกแก้เบื่อเวลาผมอยู่คนเดียว เฟิสต์ได้รับความนิยมเป็นอย่างสูงมากกว่าเรื่องอื่นๆ ที่ผม เคยแตง่ กอ่ นหน้านี้ เฟิสตเ์ ปน็ ตัวละครทเ่ี ช่อื มระหว่างผมกบั คนอา่ นอกี มากมาย แตอ่ ยา่ งไรก็ตาม เฟิสตม์ ีตวั ตนแค่ในจนิ ตนาการผมเท่านน้ั “เฮอ้ พรุง่ น้ตี ้องส่งรายงานอีกแลว้ ” ผมรู้สึกเซ็งทุกคร้ังที่ต้องกลับสู่โลกแห่งความจริง โลกที่มีแต่ กิจวตั รนา่ เบื่อหน่ายของเดก็ มหา’ลยั ธรรมดา ระหวา่ งทผี่ มเขยี นรายงาน ผมกช็ อบวอ่ กแวก่ ไปอา่ นคอมเมนต์ อยเู่ รื่อยๆ ~ First Moment แรกพบในนยิ าย ~

15 “หมื ...อะไรเน่ยี ...” ผมขมวดค้วิ มีคอมเมนต์ล่าสุดท่ีแสดงความคิดเห็นซ่ึงไม่ได้เก่ียวข้องกับ เนื้อหาของผมเลย ‘อ่านเร่ืองนท้ี ไี รกน็ ึกถึงพ่เี ฟิสต์ QU เลยอะ’ มหี ลายคนมาเมนต์ตอบความคิดเหน็ นดี้ ว้ ย ‘+1 ภาพตวั ละครบนปกหนังสอื กอ็ ิมเมจคลา้ ยพี่เฟิสตด์ ว้ ย’ ‘พี่เฟิสต์ ไตรเทพ ท่ีเป็นท้ังคิวต์บอยเซ็กซี่บอยของมหา’ลัย QU ใชม่ ้ยั พระเอกเรอื่ งนก้ี ช็ ือ่ เฟสิ ตเ์ หมือนกนั ’ ‘จรงิ บางทคี ำ� พดู ของเฟสิ ตใ์ นเรอ่ื งกท็ ำ� ใหน้ กึ ถงึ พเ่ี ฟสิ ตต์ วั จรงิ เลยนะ’ ‘ใชๆ่ แครกั เตอร์หลายอยา่ งก็คล้ายกันดว้ ย’ ผมอ่านคอมเมนต์ท่ีมาพูดถึงเฟิสต์อีกคนท่ีไม่ใช่พระเอกใน นยิ ายผม เฟิสตค์ นนน้ั คงจะเป็นเน็ตไอดอล หรอื เดก็ มหา’ลยั หน้าตาดี สักคน ผมรู้อยู่แก่ใจว่าเฟิสต์ฮีโรมาจากจินตนาการของผมเอง ผม ไมไ่ ดเ้ อาชวี ติ ใครมาเขยี น และผมกไ็ มร่ จู้ กั เฟสิ ตไ์ ตรเทพจากมหา’ลยั QU คนนนั้ ดว้ ย ผมจึงปลอ่ ยผา่ นและไมไ่ ดส้ นใจ ทว่าผมไม่เคยรู้เลยว่า เฟิสต์ฮีโรในนิยายของผมกับเฟิสต์ จรงิ ๆ คนน้นั ... ...มบี างอยา่ งทเี่ ชอ่ื มหากนั อยู่ และเปน็ มากกวา่ แคต่ วั หนงั สอื - ~ ล.โลกลลั ลา้ ~

1 ชวี ติ จริงท่ไี ม่ใชฮ่ โี ร “เพราะโลกใบนนี้ บั วันยิง่ เลวร้าย ถึงตอ้ งมี First Hero” ‘เฟสิ ต’์ จาก High School Hero ผมมองหน้าจอมือถือที่มีสายเรียกเข้าขัดจังหวะผมซึ่ง ก�ำลังน่งั ดหู นงั ทีห่ อ ผมกลืนน�้ำลายสองสามที มือไม้ส่นั ไปช่วั ขณะ ชงั่ ใจอยูว่ ่าจะรับหรือไมร่ บั ดี ‘บ.ก. แพรว is calling’ สำ� หรบั การเปน็ นกั เขยี นสงั กดั สำ� นกั พมิ พ์ สงิ่ นา่ กลวั มากทสี่ ดุ คือถูก บ.ก. ทวงตน้ ฉบบั “ฮะ...ฮาโหล...” ผมรบั สายเสยี งสั่นเล็กน้อย แต่ผมเพิ่งส่งตน้ ฉบับ หรือ High School Hero เลม่ ที่ 2 ไป เมื่อปลายเดือนท่แี ลว้ เองนะ บ.ก. จะทวงเล่มต่อไปแลว้ เหรอ นั่นท�ำให้ผมใจคอไม่ดีเลย สมองเร่ิมคิดมากล่วงหน้าแล้ว ถ้าผมจะต้องโต้รุ่งโดดเรียนมาปั่นนิยาย จะเขียนทันเดดไลน์หรือ เปล่านอ้ “(นอ้ งโม~!)” ทวา่ นำ�้ เสยี งของ บ.ก. แพรวกลบั ดูสดใส ไมเ่ คร่งขรึมเหมือน เวลาทวงงาน ทำ� ใหผ้ มถอนหายใจอยา่ งโล่งอก ~ First Moment แรกพบในนยิ าย ~

17 ถา้ ไม่ใช่ทวงตน้ ฉบบั กแ็ ล้วไป “(พี่มีข่าวดีสองเร่ืองจะมาแจ้งจ้า น้องโมอยากฟังเร่ืองไหน ก่อนด)ี ” บ.ก. แพรวถาม “อะ...เอ่อ เรื่องไหนก็ได้ครับ” ผมไม่รู้ว่าข่าวดีสองเร่ืองของ บ.ก. แพรวมันตา่ งกนั ตรงไหนนี่ “(โอเค อยา่ งแรกเลยนา้ HSH เลม่ 1 ได้รีพรนิ ตร์ อบทีส่ าม แล้วน้า อ้อๆ แลว้ เร่อื ง GO เลม่ จบ หลังจากวางแผงมาหลายเดือน ก็ได้รีพรินต์แล้วจ้า ยินดีด้วยนะจ๊ะ เดี๋ยวถ้าฉบับรีพรินต์วางแผง เมื่อไหร่ ส�ำนักพิมพ์จะโอนเงินให้เนอะ ฝ่ายการเงินจะส่งอีเมลไป แจง้ อีกทีจ้า)” “ขะ...ขอบคุณมากครับ” ผมรีบตอบทันที นี่เป็นข่าวดีจริงๆ ดว้ ย และผมตอ้ งจา่ ยค่าเทอมกับค่าหอเร็วๆ น้ีดว้ ย HSH เปน็ นิยายเร่อื งล่าสุดทผ่ี มแต่ง ตีพมิ พ์เล่มที่ 1 ออกมา ไดแ้ ล้ว แตก่ ระแสตอบรบั ดีมากๆ คงเป็นเพราะพระเอกแบบเฟิสต์ ฮโี รเปน็ ทน่ี ยิ ม และใชเ้ ซตตงิ ปจั จบุ นั ซงึ่ อา่ นงา่ ยยอ่ ยงา่ ย แถมเหมาะ กับวัยจูนิเบียวซ่ึงเป็นวัยเด็กโต แต่ยังจินตนาการว่าตัวเองเป็น ฮโี ร่บ้าง เจ้าแห่งความมืดบ้าง แฟนๆ ของเร่ืองนี้ส่วนใหญ่มกั เปน็ เดก็ ผู้ชายทม่ี ีความฝันอยากเปน็ ฮโี รเหมือนกนั ส่วน GO ยอ่ มาจาก Genesis Online เปน็ เรอ่ื งกอ่ นหน้าทผ่ี ม จะแตง่ เฟสิ ต์ เปน็ แนวเกมออนไลนต์ ามกระแส ซงึ่ กไ็ ดร้ บั ความนยิ ม ไม่แพก้ ัน เพราะพระเอกเรื่องนี้โคตรเก่งและเทพมาก “(สว่ นขา่ วดด๊ี ีอีกเร่อื งนึงนะจ๊ะ)” บ.ก. แพรวเอย่ ตอ่ ส่วนผม ก็รอฟัง เร่ืองพิมพ์ซ้�ำนี่เป็นข่าวดีสุดๆ แล้วนะ จะมีข่าวดีอีกเรื่อง ด้วยเหรอ “(น้องโมจะได้ไปแจกลายเซ็นงานสปั ดาห์หนังสอื ดว้ ยจา้ )” “หะ...หาาา!” ผมรอ้ งล่นั น่ีมนั ขา่ วดีตรงไหน “พี่แพรวครับ คะ...คอื ผมไม่อยากไป” ~ ล.โลกลลั ลา้ ~

18 “(ไม่ได้น้า พ่ีส่งช่ือน้องโมไปแล้ว และแอดมินก็โพสต์ตาราง แจกลายเซ็นลงเพจสำ� นักพิมพ์แลว้ ด้วย มแี ฟนๆ อยากเจอน้องโม เยอะแยะเลยน้า)” โอย๊ นล่ี ะครับทผี่ มเครยี ด ผมอยู่กับส�ำนักพิมพ์นี้มาตั้งแต่เรื่องแรกท่ีผมได้ตีพิมพ์ แต่ ไม่เคยไปแจกลายเซน็ เลยสกั ครง้ั บ.ก. แพรวเป็นบรรณาธิการให้ผมต้ังแต่แรกเลย คือผมเคย เขยี นมาหลายเรอื่ งแล้วละครบั แต่เรอื่ งแรกที่ผ่านพจิ ารณาคือ God Academy แนวโรงเรยี นเวทมนตรเ์ ทพเจ้า ตอนนั้นประสบการณผ์ ม ยงั นอ้ ย เรอื่ งนนั้ กเ็ ขยี นไมค่ อ่ ยดเี ท่าไหร่ คนอา่ นแรกเรม่ิ ไมม่ เี ลย แต่ พอมนี ักอ่านคนแรกเขา้ มา ก็เรมิ่ มีคนอ่านอนื่ ๆ ตามกนั เขา้ มาบ้าง แต่ก็ถอื วา่ คนอา่ นน้อยมากอยู่ดีเมื่อเทียบกับเรื่องท่ดี งั เหมือน บ.ก. แพรวเห็นแววบางอย่างในตัวผมก็เลยให้ผ่าน ในขณะที่ บ.ก. คนอ่ืนปัดตกหมด บ.ก. แพรวจึงได้มาเป็น บ.ก. ของผม โดยเรื่องนั้นกผ็ า่ นพิจารณามาไดอ้ ยา่ งหวุดหวิด แต่พอผมเรม่ิ เขยี นเรอื่ งตอ่ ไป Genesis Online รวมถงึ High School Hero สองเรอื่ งน้ฝี ีมือการเขยี นของผมพฒั นาขึน้ เยอะจาก คำ� วจิ ารณข์ องพแ่ี พรวในเรอ่ื งกอ่ น บ.ก. แพรวจงึ รบี มาขอจองตงั้ แต่ ลงไปไมก่ ต่ี อน ผมกเ็ ลยตีพิมพ์กบั ที่นท่ี ่เี ดียว น่ันแหละครับ บ.ก. แพรวกพ็ ยายามตอ๊ื ให้ผมไปแจกลายเซ็น ต้ังแต่แรกแล้ว เกลี้ยกล่อมสารพัดวิธี แต่ไม่เคยส�ำเร็จ มาคราวน้ี สงสัย บ.ก. แพรวเลยมดั มอื ชกซะเลย “พ่ีเคยเห็นผมตัวจริงแล้วนิครับ ผมไม่ได้เป็นฮีโรหล่อเท่ อัจฉริยะแบบเฟิสต์ หรือเป็นพระเอกมาดแมนโชว์เมพแบบอลัน นะครบั ” เหตผุ ลหลกั ทผ่ี มไมเ่ คยไปแจกลายเซ็น เพราะผมไมอ่ ยากให้ นักอ่านเหน็ ตัวจริงผม ~ First Moment แรกพบในนยิ าย ~

19 ผมกลวั พวกเขาจะผิดหวัง เพราะผมเขยี นพระเอกเท่มากทุก เรื่อง แต่ตัวผมจรงิ ๆ นน้ั ไมไ่ ดเ้ ทเ่ หมอื นพระเอกเลย “(ไม่ต้องห่วงจ้ะ พ่ีมีชุดคอสเพลย์หน้ากากอสูรอยู่ เดี๋ยวให้ น้องโมยืมใสไ่ ด้)” บ.ก. แพรวพดู เหมือนเป็นเรื่องชิลชิล หนา้ กากอสรู เปน็ เสอ้ื เกราะแรรไ์ อเทม็ Lv.999 ทอ่ี ลนั พระเอก ของเรอื่ ง GO ใสต่ อนสู้กับลาสตบ์ อส บ.ก. แพรวอา่ นแลว้ กรด๊ี มาก เลยลงทนุ ไปตดั ชดุ คอสเพลย์มาใสเ่ ลน่ ขอ้ ดีของชดุ นคี้ อื มนั คลุมหมดท้งั ตัว ไม่มีใครเหน็ ใบหน้าหรือ รูปร่างจรงิ ๆ ของผใู้ ส่แนน่ อน “(มาเถอะน้านอ้ งโม บทู เรามีขนมมีน�ำ้ อร่อยๆ ด้วยนะ แถม นักเขียนที่มาแจกลายเซ็นก็เลือกหนังสือในเครือเร่ืองไหนกลับบ้าน ไปได้ 5 เล่มเลยน้อ)” บ.ก. แพรวพยายามกลอ่ มผมดว้ ยขนมและหนงั สอื ฟรี ซึง่ ...ก็นา่ สนอยูห่ รอกมั้ง แต่เหตุผลหลักที่ผมยอมไปน่ะเหรอ เพราะ...พอมีหน้ากาก อสูร ผมก็ร้สู ึกวา่ ผมไมค่ วรต้องกลัวแลว้ สูต้ ายโมเมนตมั ! งานสัปดาห์หนังสือเป็นงานที่ผมมาเท่าไหร่ก็ไม่เคยเบ่ือ การได้อยู่ท่ามกลางกองหนังสือ บรรยากาศที่เต็มไปด้วยคนรัก หนังสอื ไมม่ ีอะไรที่มีความสุขไปมากกว่านี้แล้ว คงเหมอื นกับคนท่ี ชอบกนิ ขนมแล้วมาอยใู่ นเมอื งที่มีแต่ขนมอรอ่ ยเต็มไปหมด พอผม เข้ามาท่ีน่ี ผมสามารถเดินคนเดียวได้ต้ังแต่เปิดงานยันปิดงาน มา ทกุ วนั กย็ ังได้เลย ปกติผมมักจะมาในฐานะนักอ่าน เลือกซื้อหนังสือหอบหิ้ว กลบั ไปจนเตม็ มอื ทบ่ี า้ นกแ็ ทบไมม่ ที เี่ กบ็ แถมทซ่ี อื้ ไปกด็ องตงั้ เยอะ แยะ แต่กม็ คี วามสขุ ทกุ คร้ังทไ่ี ดซ้ ้ือนนี่ า ~ ล.โลกลลั ล้า ~

20 แต่งานครั้งน้ีผมมาในฐานะนักเขียน มันให้ความรู้สึกกังวล อยา่ งบอกไมถ่ กู ผมยนื ขาสนั่ อยหู่ นา้ บทู สำ� นกั พมิ พเ์ ครอื ปกั ษา สำ� นกั พมิ พข์ อง ผมเป็นเครือใหญ่ที่มีหลายหมวด หมวดแฟนตาซีเรียกส�ำนักพิมพ์ ฟินิกส์ หมวดรกั เรยี กส�ำนักพมิ พ์วหิ ค หมวดทัว่ ไปเรยี กสำ� นกั พิมพ์ อินทรี และหมวดลา่ สดุ ท่ีเพ่ิงเปดิ เรียกสำ� นักพมิ พ์เปกาซัส “สวัสดีจ้า สนใจหนังสือเล่มไหน สอบถามได้เลยนะคะ” มี พนกั งานขายประจำ� บทู เขา้ มาคยุ กบั ผม คงเหน็ ผมยนื ดอ้ มๆ มองๆ อยู่หน้าบูทพกั ใหญ่แล้ว “อะ...เอ่อ คือ ผมเป็นนักเขียนครับ” เน่ืองจากผมมาแจก ลายเซ็นครั้งแรก เลยไมร่ ูว้ ่าต้องท�ำอย่างไรบา้ ง “ออ๋ นกั เขยี น...” พนกั งานยมิ้ ใหผ้ มอยา่ งเปน็ มติ ร กอ่ นตะโกน บอกพ่ขี ้างในบูท “พี่ นอ้ งนกั เขียนมาแลว้ ” “พานอ้ งเขา้ บทู เลยจา้ ” พท่ี คี่ าดวา่ เปน็ คนดแู ลบทู ตะโกนตอบ พอผมเข้าไปอยู่ในบูท ผมก็ได้เห็นสภาพที่แตกต่างจากนอก บูท ด้านในเต็มไปด้วยห่อหนังสือท่ีเตรียมมาสต๊อก และพนักงาน ทุกคนก�ำลงั วนุ่ วายกับการขาย เกบ็ เงนิ และจัดหนังสอื “มาจา้ นอ้ งมายนื ตรงนเี้ ลยนะจะ๊ ” พคี่ นหนง่ึ พาผมไปยนื ใกล้ กับพนกั งานขายทกี่ ำ� ลังทำ� งานอยู่ “เดยี๋ วขอถ่ายรปู กอ่ น อะ้ หยบิ หนงั สอื ของนอ้ งขน้ึ มาเลยจ้า” พค่ี นนนั้ หยบิ มือถอื เตรียมถา่ ยรูป “เอ่อ...” ผมไม่รู้จะบอกยังไงว่าผมไม่สะดวกเปิดเผยหน้าตา แตพ่ อมองหาหนงั สอื ทว่ี างอยตู่ รงหนา้ ทำ� ไมไมเ่ หน็ มเี รอ่ื งทผ่ี มแตง่ เลยละ่ ผมมาผิดบูทหรือเปล่า ก็ไม่นะ น่ีบูทส�ำนักพิมพ์เครือปักษา ถูกแล้วนิ ~ First Moment แรกพบในนยิ าย ~

21 ผมกวาดตามองหนังสือท่ีวางขายเรียงราย ท�ำไมถึงมีปกรูป ผชู้ ายคูก่ ัน แบบ...เหมอื นคู่รกั กนั “น้องนามปากกา ‘ผมเป็นหนุ่มวาย’ เจ้าของเรื่อง แมนๆ ขึ้นเตียงกนั ใชม่ ยั้ คะ” พี่เขาคงเห็นผมเอาแตย่ นื บือ้ กเ็ ลยส่งหนังสือ ให้ผม “หะ...หา” ผมเบิกตาโต ท�ำไม...ชือ่ เรื่องถึงไดด้ ูเบกิ โลกทัศน์ ขนาดนี้ ยง่ิ เห็นปกหนงั สือที่พี่เขาสง่ มาใหผ้ ม แมนๆ ขนึ้ เตียงกนั รปู ผู้ชายสองคนก�ำลังนอนกอดก่ายกันบนเตียง ผมก็ช็อก อึ้งตาค้าง เปน็ รูปปั้นทนั ที ผมไม่เคยมีประสบการณ์เร่ืองความรัก ปกติก็ดูแต่อะนิเมะ โชเนน็ พอมาเหน็ รปู ปกผชู้ ายแมนๆ กลา้ มโตๆ บกึ้ ๆ นอนกอดกัน บนเตียงแลว้ ... มนั ร้สู ึก...ไมช่ นิ ตาอย่างแรง “อา้ ว นอ้ งโม มาทำ� อะไรตรงหมวดนยิ ายวาย” เสยี ง บ.ก. แพรว ดงั ข้ึน จากท่เี คยเปน็ เสยี งนรกกลับเหมอื นเสียงสวรรคใ์ นตอนนี้ “พะ...พ่ีแพรว” เป็นคร้ังแรกท่ีผมดีใจมากที่ได้เจอ บ.ก. สุด โหดของผม “นเ่ี ธอ พานอ้ งโมมาโซนวายทำ� ไม เขาเปน็ นักเขียนแฟนตาซี น่นู ” บ.ก. แพรวพูดกับพีค่ นท่ีพาผมมา “เอ๋ นักเขยี นแฟนตาซเี หรอ” พ่คี นนัน้ มองผมตาปรบิ ๆ “ใชแ่ ลว้ จา้ นคี่ อื นอ้ งโม โมเมนตมั นกั เขยี นเบสตเ์ ซลเลอรข์ อง ส�ำนกั พิมพเ์ ราไง” บ.ก. แพรวภมู ิใจนำ� เสนอผมสุดๆ “หา!” พ่ีหลายคนในบทู มองผมด้วยสายตาท่ีไม่อยากจะเชอ่ื “เดี๋ยวๆ นะ โมเมนตัมท่ีเขียนพระเอกโคตรเท่ โคตรแมน โคตรเก่ง แบบโคตรจะเสะเมะอะนะ แต่ท�ำไมน้องนักเขียนถึงได้ ~ ล.โลกลลั ลา้ ~

22 ตวั เลก็ มงุ้ ม้งิ ห่นุ บ๊างบาง เปน็ อเุ คะในอดุ มคตขิ นาดเน้ยี ” ผมไดแ้ ตก่ ะพริบตาถๆี่ เมอ่ื ไดย้ นิ พวกพ่เี ขาพูดกนั “จริงด้วย ตอนแรกเลยเข้าใจผิดว่าเขียนนิยายวาย ไม่คิดว่า จะเขียนแฟนตาซี” ผมฟงั แลว้ แทบสะดดุ เทา้ ตวั เอง นผี่ ม...ดไู มแ่ มนขนาดนนั้ เลย เหรอ “มาๆ น้องโม นช่ี ุดคอสเพลย์หน้ากากอสรู นะ นอ้ งสวมทับ ไดเ้ ลย ถา้ พร้อมแลว้ กม็ าประจ�ำตรงโซนแจกลายเซน็ นะจะ๊ ” “โอเคครบั ” แลว้ ผมก็รบั ชุดมา อย่างน้อยถ้าใส่ชุดคอสเพลย์น้ี ผมคงไม่โดนเข้าใจผิดหาว่า เขยี นแนววายแล้วใชม่ ้ยั ชุดหน้ากากอสูรเป็นชุดที่ผสมระหว่างอัศวินกับยมทูต ชุดเกราะสดี ำ� สวมทบั ด้วยหนา้ กากปีศาจ พอมองกระจกแลว้ ผมดู หุ่นล�่ำขน้ึ กว่าตัวจรงิ เยอะเลย “น้องมาแล้ว โอ้โห แบบน้ีละถึงจะสมเป็นโมเมนตัม” พี่ๆ หลายคนในบูทพากันสนใจชดุ ท่ผี มใส่ “มาๆ เดย๋ี วถ่ายรูปลงเพจเลย” จากน้ันผมก็โดนบังคับให้ถือหนังสือนิยายตัวเองแล้วถ่ายรูป มีปา้ ยนามปากกา Momentum ติดที่เส้ือ พอผมอยู่ในชดุ หน้ากาก ผมคอ่ ยรสู้ ึกสบายใจกับการออกท่สี าธารณะมากขน้ึ “นกั เขียนมาแลว้ จ้า โมเมนตัม เจา้ ของเรอื่ ง HSH ไฮสกูลฮีโร เฟิสต์ พระเอกสุดฮอต หนังสือเร่ือง Genesis Online กับ God Academy ก็มีขายจ้า ซื้อหนังสือแล้วอย่าลืมมาให้นักเขียนเซ็นกัน นะจะ๊ ” พ่ีคนท่ีเสียงดังที่สุดในบูทตะโกนเรียกลูกค้า ท�ำให้มีนักอ่าน หลายคนหนั มาสนใจ เดก็ ๆ หลายคนพอเหน็ ผมในชดุ หน้ากากอสรู ~ First Moment แรกพบในนยิ าย ~

23 ก็ดูตืน่ เต้นกนั มาก หยบิ มือถือขน้ึ มาถา่ ยรปู กันใหญ่ หลายคนก็ซื้อ หนังสอื มาต่อควิ ใหผ้ มเซน็ โดยมี บ.ก. แพรวชว่ ยแกะซีลหนงั สืออยู่ ขา้ งๆ “น้องช่ืออะไรคะ เด๋ียวโมเมนตัมจะเซ็นชื่อน้องให้ด้วยจ้า” บ.ก. แพรวถามนกั อา่ น “ผมอยากเป็นเฟิสต์ครับ พี่เซ็นชื่อให้ผมเป็นเฟิสต์ที” น้อง นกั อ่านตอบ ผมกพ็ ยักหนา้ เบาๆ ผมเชือ่ ว่านักอา่ นหลายคนที่อ่าน HSH กฝ็ นั อยากจะเปน็ ฮโี รแบบเฟสิ ตก์ นั ทงั้ นน้ั ผมเองกย็ งั อยากเปน็ แบบ เฟิสต์บา้ งเลย ผมเขียนลงบนปกรองนิยายวา่ ‘To : First’ แลว้ ก็เซน็ ลายเซน็ ผมไม่เคยคิดลายเซ็นตัวเองหรอก เพราะผมไม่เคยคาดคิด มาก่อนว่าต้องมาแจกลายเซ็น แต่ผมเคยคิดลายเซ็นของเฟิสต์ไว้ เลน่ ๆ แลว้ ไมไ่ ดบ้ อกใคร ผมเลยถอื โอกาสเอาลายเซน็ ของเฟสิ ตม์ า เปน็ ลายเซ็นของตวั เอง พอเซน็ เสร็จ ผมกส็ ง่ หนงั สือคนื ใหน้ อ้ ง “ผมชอบนยิ ายทพ่ี แ่ี ตง่ มาก สนกุ โคตร พระเอกเท่มากด้วย” “เออ่ ขอบคุณครับ” ผมเผลอยิ้มอย่างดใี จ ไดค้ ุยกับนกั อ่าน ไมค่ ดิ วา่ จะร้สู ึกดีขนาดน้ี “น้องชื่ออะไรคะ” บ.ก. แพรวชว่ ยทำ� หนา้ ที่ต่อ “ผมชอื่ เฟสิ ตด์ ว้ ยไดม้ ยั้ ครบั ” พอนกั อ่านคนตอ่ ไปเหน็ คนแรก ได้ชือ่ เฟสิ ต์ หลายคนก็อยากได้ชื่อนต้ี ามดว้ ย ผมก็เซ็นแล้วก็ส่งคืนให้เหมือนเคย นักอ่านบางคนก็ไม่พูด อะไร บางคนก็ชื่นชมนิยายผม ให้กำ� ลงั ใจผม ทำ� ใหผ้ มรู้สกึ ดีมากๆ บ.ก. แพรวกระซิบบอกให้ผมอย่ามัวแต่ต่ืนเต้น ให้พูดขอบคุณ คนอ่านท่มี าอุดหนนุ ด้วย พอถึงคนต่อไป ผมเห็นแล้วรู้สึกสะดุดตา เพราะนักอ่านท่ี ~ ล.โลกลัลลา้ ~

24 ผ่านๆ มาเป็นเด็กนักเรียนมัธยมเกือบท้ังหมด แต่นักอ่านคนนี้ เหมือนเป็นนิสิตมหา’ลัย รูปร่างสูงโปร่ง เส้ือผ้าหน้าผมดูดีมากๆ เหมอื นเปน็ มอเดลนติ ยสารเลย แตเ่ ขากลบั คาดมาสกป์ ดิ ปากไว้ ผม จงึ ไมส่ ามารถเห็นใบหน้าของเขาไดช้ ดั เจน ตอนแรกผมนึกสงสัยว่าท�ำไมต้องคาดผ้าปิดปาก แต่พอคิด อกี ที อ๋อ ช่วงนก้ี รงุ เทพฯ มปี ัญหาฝุน่ PM 2.5 ในอากาศ คนใช้ผา้ ปิดปากก็เปน็ เรือ่ งปกติ นอกจากผมมองส�ำรวจเขาแล้ว เขาก็มองส�ำรวจผมเช่นกัน คงติดใจชดุ หนา้ กากอสรู ละมัง้ “นอ้ งช่ืออะไรคะ” บ.ก. แพรวยงั ทำ� หน้าทเี่ หมอื นเดมิ “โห ให้ เซ็นหมดนี่เลยใชม่ ย้ั เน่ยี ” ผมมองหนงั สอื ทพ่ี แี่ พรวกำ� ลงั แกะซลี นกั อา่ นตวั สงู คนนเ้ี หมา ทุกเร่ืองของผมเลย “เฟสิ ต์” เขาตอบสั้นๆ ผมพยักหน้า ไม่ว่าใครก็อยากได้ช่ือเฟิสต์ อยากเป็นเฟิสต์ ฮโี รกนั ทั้งนน้ั ผมจึงเซ็นให้เขาเหมือนนักอ่านคนอ่ืน แต่เพราะมีหลายเล่ม เลยเซ็นนานหน่อย ส่วนพ่ีแพรวท่ีก�ำลังแกะซีล จู่ๆ ก็ถามนักอ่าน คนนน้ั “เออ่ น้องหยิบ HSH มาเกนิ รึเปล่าคะ มีเลม่ 1 กบั เล่ม 2 อยา่ งละสองเล่มเลย” “ถูกแล้วครับ” นักอา่ นคนน้ันตอบ “เล่มนงึ ไวอ้ า่ น อีกเล่มไว้ เก็บ” เอ่อ... ผมฟงั แลว้ อง้ึ ๆ แต่กด็ ีใจแฮะ ทา่ ทางนักอา่ นตัวสงู คนน้จี ะรัก หนังสอื มาก ผมเองก็เป็นนะ บางเรอื่ งทีช่ อบมากกไ็ ม่คอ่ ยกล้าหยบิ มาอา่ น เพราะกลวั หนังสือเยิน ~ First Moment แรกพบในนยิ าย ~

25 “ขอบคุณครบั ” พอเซน็ เสรจ็ แลว้ ผมกับ บ.ก. แพรวก็ชว่ ยกนั จัดหนงั สอื ใสถ่ งุ ส่งคนื กลับใหเ้ ขา พอนักอ่านตวั สูงไดร้ บั หนงั สือคืน เขาทำ� ทา่ เหมอื นอยากพูด อะไรกบั ผม แต่สดุ ทา้ ยกอ็ อกไปโดยไมไ่ ดพ้ ดู อะไร แตร่ ะหวา่ งทผ่ี ม รอพ่แี พรวแกะซลี หนังสอื ให้คนต่อไป ผมกอ็ ดสังเกตเขาต่อไมไ่ ด้ อาจเป็นเพราะนักอ่านตัวสูงคนน้ีมีรังสีความเป็นหนอน หนังสือ ผมจึงอยากรู้ว่าเขาไปซ้ือหนังสือท่ีบูทไหนต่อ แฟนนิยาย ผมอา่ นหนงั สือแนวไหนบา้ งนะ ผมเห็นนักอ่านตัวสูงเดินไปหาเพื่อนเขาอีกคนซ่ึงยืนรออยู่ ไมไ่ กลจากบทู คนคนนก้ี ต็ วั สงู และดดู ไี มแ่ พก้ นั แตส่ วมมาสกป์ ดิ ปาก “โอ๊ย ซอ้ื อีกแล้วเหรอมงึ คร้ังหน้ามึงต้องเรยี กไอ้นทีมาช่วย ถอื ดว้ ยนะเว้ย แม่งไม่แฟร์กับก”ู เพื่อนเขาบ่น ผมฟังไม่ถนัด แต่ก็พอเดาได้นิดหน่อยว่าพูด อะไรกนั บ้าง “มันไม่ว่าง” นักอ่านตัวสูงไม่รู้สึกเหน่ือยท่ีต้องถือหนังสือ เยอะๆ เหมือนเพ่ือนเขา “เฮ้อ แลว้ น่ีมึงต้องไปขน้ึ เวทปี ะ มงึ มวั แตม่ าขอลายเซ็นเนีย่ เดี๋ยวก็ไม่ทันหรอกนะเวย้ ” จากนั้นท้ังสองคนก็เดินไปท่ีอ่ืน ผมเลยละความสนใจ กลับ มาเซน็ หนงั สือตอ่ ผมเซน็ หนงั สือไปไดน้ านพอสมควร จู่ๆ กไ็ ดย้ ินเสียงพี่ๆ ใน บูทกรี๊ดกรา๊ ดกัน “เฮย้ เฟิสต์ ไตรเทพ QU มาขน้ึ เวทีทงี่ านน้ีด้วยแหละ” “กร๊ีดดด! จรงิ เหรอ ไหนๆ ดูหนอ่ ย” “นไี่ ง เพจงานเขาไลฟส์ ดอยู่ เฟสิ ตเ์ ปน็ ไอดอลนกั อา่ นนน่ี า คง เชญิ มาชว่ ยโพรโมตแหละ” “โอ้ย อยากไปดูบ้าง จะมีใครเฝ้าบทู ไดม้ ย้ั เน่ีย” ~ ล.โลกลัลลา้ ~

26 “ไหนดูสิ โห คนเยอะมาก” แม้แต่ บ.ก. แพรวกย็ ังสนใจ ผม เห็นทกุ คนเข้าไปมุงดูโทรศพั ท์มือถอื กันหมดแลว้ “เฮย้ ยย เดย๋ี วนะ” บ.ก. แพรวขมวดควิ้ แลว้ หนั มามองหนา้ ผม “นอ้ งโม เมือ่ กีน้ ีน้ กั อ่านตวั สูงๆ คนท่เี หมาทุกเรอื่ งอะ เขาใส่ เสอ้ื แขนยาวสีฟ้า กางเกงยีนขาเดฟสเี ข้มใช่หรอื เปลา่ ” ผมครุ่นคิดสักพัก นักอ่านมาขอลายเซ็นหลายคน ผมจ�ำว่า ใครแตง่ ตัวยังไงไมไ่ ดห้ รอก แตค่ นน้ันเขาสะดุดตาจรงิ ๆ “ผมคิดว่าใชน่ ะครับ” ผมตอบ “เฮ้ย เม่อื กเ้ี ฟิสตม์ าท่ีบูท! เขาอา่ นนิยายนอ้ งโมดว้ ย!” บ.ก. แพรวแทบจะกรี๊ดลนั่ และท�ำพี่คนอื่นในบทู กรดี๊ ตามไปด้วย “จรงิ ดิ ท�ำไมไมส่ ังเกตเลย” “จริงนะ เฟิสต์คาดมาสก์ ฉันก็ว่าท�ำไมทรงผมกับแววตาดู ค้นุ ๆ พอเหน็ ในไลฟ์ก็จ�ำได้เลยอะ” บ.ก. แพรวว่า “โอย้ พลาด เสยี ดายอะ” พหี่ ลายคนในบทู ทำ� หนา้ เซง็ กนั หมด ตอนนอี้ าจมผี มแคค่ นเดยี วทไี่ มร่ เู้ รอ่ื งวา่ ใครคอื เฟสิ ต์ ผมรจู้ กั แตเ่ ฟิสต์ฮโี ร พระเอกในนิยายของผม ผมจึงกระซบิ ถามพีแ่ พรว “พ่ีแพรว เฟสิ ต์คอื ใครเหรอครับ” “นอ้ งโมไมร่ ู้จักไตรเทพ มหา’ลัย QU เหรอ” บ.ก. แพรวท�ำ หน้าสงสยั ผมครนุ่ คดิ ผมรจู้ ักมหาวิทยาลัย QU ทต่ี ิดท็อปของประเทศ เท่านน้ั บ.ก. แพรวคงเหน็ ผมทำ� หนา้ งงก็เลยอธิบายใหฟ้ ัง “เฟิสต์เป็นทั้งคิวต์บอยและเซ็กซ่ีบอยท่ีฮอตมากๆ ของ ม. QU แถมเปน็ เพอ่ื นสนิทกับนที ยนู ิสตารด์ ้วยนะ เขาเรยี กกลมุ่ น้ี ไตรเทพ มีนที ต้ัม แล้วก็เฟิสต์ เป็นแก๊งหนุ่มหล่อขั้นเทพของ มหา’ลยั ” “ออ๋ ” ผมพยกั หน้าเบาๆ พอไดย้ ินคำ� ว่ายนู ิสตารก์ ็พอคุ้นอยู่ ~ First Moment แรกพบในนยิ าย ~

27 บา้ ง เพราะผมอัปนยิ ายลงเว็บตลอด บางทกี เ็ หน็ แฟนฟิกยูนิสตาร์ ขนึ้ บนอนั ดบั ทอ็ ปของนยิ าย ยนู สิ ตารเ์ ปน็ กลมุ่ ไอดอลเดอื นมหา’ลยั ระดับประเทศ ซงึ่ ออกโฆษณาทุกที่เต็มไปหมด “ปะ้ นอ้ งโม ไม่ร้จู กั ใช่มัย้ พ่ีจะพาไปดเู อง” บ.ก. แพรวทำ� ทา่ จะลากผมไป “เดี๋ยวสคิ รบั แลว้ แจกลายเซ็นละ่ ครับ” “ไมเ่ ปน็ ไร ถอื โอกาสเดินทวั รโ์ พรโมตบูทไง” บ.ก. แพรวหยบิ ป้ายโฆษณาบูท แลว้ ใหผ้ มถอื หนังสือตดิ มอื ไปดว้ ย มพี หี่ ลายคนจากในบูททอี่ ยากตามไปดูด้วยเหมอื นกัน แต่ กไ็ ปหมดไม่ได้ เพราะตอ้ งมีคนเฝา้ บทู จากนน้ั บ.ก. แพรวกพ็ าผมเดนิ โพรโมตสกั พกั แลว้ ไปตรงเวที สว่ นกลางของงาน มีคนมามุงดูกันเยอะมากจนน่าตกใจ งานหนังสือปกติคนก็ เยอะอยแู่ ลว้ แตพ่ อบนเวทมี กี จิ กรรม คนกเ็ ยอะเปน็ พเิ ศษ และเฟสิ ต์ ทพ่ี วกพี่เขากรดี๊ กร๊าดก็เหมอื นจะมีแฟนคลับด้วย “นนั่ ไง เฟสิ ตก์ ำ� ลงั ใหส้ มั ภาษณอ์ ยบู่ นเวท”ี บ.ก. แพรวชอี้ ย่าง ตนื่ เตน้ คงเปน็ เพราะผมตัวเต้ยี เลยโดนคนข้างหน้าบัง แถมยงั ใสช่ ดุ หน้ากากอสูรก็เลยยืนมองไม่ค่อยถนัด ผมจึงปลีกตัวไปหาที่ว่าง ไกลๆ เพ่อื จะได้มองเหน็ “น้องเฟิสต์เป็นนักอ่านตัวยงท่ีได้รับฉายาว่า เจ้าชายหนอน หนงั สือ มีหนังสอื อะไรท่ีอยากจะแนะนำ� เปน็ พเิ ศษม้ัยครับ” ระหวา่ งหาทยี่ นื ดู ผมกไ็ ด้ยนิ เสียงสมั ภาษณ์ออกลำ� โพง “ตอนนี้ผมก�ำลังอ่านเร่ืองนี้อยคู่ รับ ดูเผินๆ เหมอื นเปน็ แนว ซูเปอร์ฮีโรท่ัวไป แต่ไอเดียอาวุธน่าสนใจมาก พระเอกเป็นเด็ก นักเรียนมัธยมปลาย แต่เป็นอัจฉริยะนักประดิษฐ์คิดค้นอาวุธ อานุภาพสูงใช้ต่อกรกับผู้ร้าย ซ่ึงดัดแปลงจากอุปกรณ์การเรียน ~ ล.โลกลลั ล้า ~

28 เนือ้ เรื่องสนกุ ทกุ ตอนครบั ” “ออ๋ High School Hero น่ันเอง” เอะ๊ ...ผมสะดุง้ เฮอื กเม่ือได้ยนิ ช่อื นยิ ายตวั เอง “ครับ ตอนน้อี อกมาสองเล่มแล้ว ผมก�ำลังรออา่ นเล่มต่อไป อย”ู่ เอาแหละ ผมเจอข้ันบันไดว่างๆ แล้ว ผมจึงข้ึนไปเพ่ือให้ ตวั เองอยู่มุมสงู จะได้มองเหน็ บนเวทีได้ชัดเจน “นอ้ งเฟสิ ตช์ ว่ ยบอกเหตผุ ลใหฟ้ งั หนอ่ ยไดม้ ย้ั ครบั วา่ ทำ� ไมถงึ ชอบนยิ ายเร่ืองน้ี” พิธกี รเอ่ยถาม “ครบั ” ผู้ชายคนทช่ี ือ่ ‘เฟิสต์’ คนนัน้ พยักหน้า นมี่ นั ...ผมเบกิ ตาโต เมอื่ ผมไดเ้ หน็ ใบหนา้ ของเขาชดั เจนแมว้ า่ จะอยไู่ กล เฟิสต์คนนั้นเป็นผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาคนนึง แต่นั่นไม่ใช่ ประเดน็ ส�ำคญั เทา่ ... “พระเอกเรอ่ื งน้ชี อื่ วา่ เฟิสต์” เฟิสต์คนน้ันพูดออกไมค์ ท้ังท่าทางการพูด การแสดงออก ทางสหี นา้ ย่ิงทำ� ใหผ้ มตกใจมากขน้ึ “ผมรสู้ กึ ว่า ‘เฟิสต์ฮโี ร’ มหี ลายอยา่ งท่คี ล้ายกับผมมาก จน บางคร้งั ผมอา่ นแลว้ ก็เผลอเชอื่ ว่า ผมคือเฟสิ ตค์ นน้ันจริงๆ” ผมไมเ่ คยพบเจอเหตุการณเ์ ช่นนี้มาก่อนเลย ผมแต่งนิยายมาหลายเรื่องและหลายปี ทุกตัวละคร ผมมี อิมเมจอยู่ในหัวเสมอว่าตัวละครนี้มีลักษณะหน้าตาและบุคลิก ประมาณไหน ผมอาจจะเคยเห็นภาพจากการ์ตูน เกม หรือภาพยนตร์ท่ี ใกลเ้ คยี งกบั อิมเมจตวั ละครท่ีผมแต่งอยู่ แต่ภาพตรงหนา้ ผมนี.้ ..มนั น่าเหลือเช่ือเกินไปแลว้ เฟิสตค์ นนี้...เหมอื นกับเฟสิ ตพ์ ระเอกของผมราวกบั ฝาแฝด! ~ First Moment แรกพบในนยิ าย ~

29 มนั เหมอื นเกนิ ไป เหมอื นจนไมน่ า่ เชอ่ื แวบหนงึ่ ผมคดิ ไปแลว้ ว่าเฟิสต์ พระเอกของผมน้ันได้หลุดออกจากนิยาย แล้วมาอยู่ ตรงหนา้ ผมจริงๆ แตม่ นั จะเปน็ ไปไดอ้ ยา่ งไรกัน ในเมือ่ ...นี่เปน็ ครง้ั แรกทผี่ มพบกบั เขา และผมไม่เคยรจู้ ักเขามาก่อน - ~ ล.โลกลัลลา้ ~

2 เฟสิ ต์ในจนิ ตนาการ “สุดยอดอาวุธตดั ตอนนิยาย น่นั กค็ ือ ค้างลงแดง” โม (Momentum) หลังจากผมได้เจอเฟิสต์ในชีวิตจริง เฟิสต์คนท่ีเหมือน พระเอกของผมทุกอย่าง ผมกร็ สู้ กึ สบั สนอยา่ งมาก ผมยังจ�ำได้ นักอ่านหลายคนบอกว่าพระเอกของผมเหมือน กบั เฟิสตค์ นนี้ ตอนนนั้ ผมกย็ งั ไมใ่ สใ่ จ แตต่ อนนีผ้ มเข้าใจแล้ว “น้องโมเปน็ อะไร ท�ำไมนัง่ เหมอ่ แบบน”ี้ บ.ก. แพรวทำ� หน้า สงสัย หลังจากจบงานแจกลายเซ็นในงานหนังสือ ผมชวนพี่แพรว มาเลยี้ งข้าวในฐานะ บ.ก. จรงิ ๆ ผมกไ็ ม่รูว้ า่ เปน็ ธรรมเนียมหรือเปลา่ แตพ่ ีเ่ อกซ่งึ เปน็ รนุ่ พน่ี กั เขยี นทผ่ี มเคารพมกั จะพา บ.ก. ทส่ี นทิ ไปเลย้ี งบอ่ ยๆ พเี่ อก เคยบอกผมว่าอย่างน้อยก็เพื่อแสดงความขอบคุณที่เขาต้ังใจดูแล ตน้ ฉบบั ใหเ้ รา พเ่ี อกเชอื่ วา่ ถา้ ความสมั พนั ธร์ ะหวา่ งนกั เขยี นกบั บ.ก. เป็นไปดว้ ยดี การท�ำงานรว่ มกนั กจ็ ะราบร่ืนมากขน้ึ “พแี่ พรวครบั พแ่ี พรวคดิ วา่ เฟสิ ตพ์ ระเอกของผมกบั เฟสิ ตบ์ น เวทคี นนนั้ เหมอื นกนั หรอื เปลา่ ” ผมตดั สนิ ใจปรกึ ษาพแี่ พรว อยากรู้ ~ First Moment แรกพบในนิยาย ~

31 วา่ พี่แพรวจะคิดอย่างไร พแ่ี พรวเปน็ คนทเี่ ขา้ ใจนยิ ายผมอยา่ งดี เพราะทกุ ครง้ั ทพ่ี แ่ี พรว ตรวจต้นฉบับก็จะหม่ันทักถามผมเสมอ เช่น ตั้งใจจะส่ือเน้ือหา แบบน้ีใช่ม้ัย ประโยคน้ีหมายความว่าอย่างไร แม้ว่าพ่ีแพรวจะมี อำ� นาจในการแกไ้ ขตน้ ฉบบั ในฐานะบรรณาธกิ าร แตพ่ แ่ี พรวกอ็ ยาก ให้ออกมาตรงตามทน่ี กั เขียนตอ้ งการ นัน่ จึงท�ำใหผ้ มทงั้ นับถอื และ เชื่อใจพี่แพรวมากทส่ี ดุ “คอื ...พ่ีรู้จักแต่เฟิสตฮ์ ีโรอะนะ” พ่แี พรวหัวเราะเบาๆ “เฟิสต์ คนนั้น นอกจากหลอ่ แลว้ พ่กี ็ไมร่ ูจ้ ักอยา่ งอน่ื เลย ฮิๆ คงตอ้ งถาม พคี่ นอ่ืนแล้วมัง้ ” “ออ่ ...” ผมไดแ้ ตพ่ ยกั หนา้ อยา่ งจำ� นนขณะมว้ นเสน้ สปาเกตตี ในจาน “แต่พ่ีก็คิดว่านะ...” พ่ีแพรวพูดต่อ “ถ้าเอาเฟิสต์คนน้ันเป็น อมิ เมจเฟสิ ตฮ์ โี ร มนั กไ็ ดอ้ ยนู่ ะ มหี ลายอย่างทต่ี รงแครกั เตอรส์ ดุ ๆ” โห ขนาดพี่แพรวกย็ งั เหน็ ด้วยเลย ผมอดคดิ ไม่ได้ “แต่พูดถงึ เร่อื งน้ี พีด่ ใี จมากเลยนะ นกึ ไม่ถึงว่าเฟสิ ต์ ไตรเทพ จะเป็นแฟนหนังสือน้องโมด้วย อีกหน่อยน่าจะตกแฟนคลับสาวๆ ไดบ้ า้ งนะเนยี่ ” บ.ก. แพรวทำ� หน้าเฝา้ ฝัน คงอยากใหน้ ยิ ายผมขาย ไดเ้ ยอะๆ “แตผ่ มว่ากลุม่ คนอา่ นผมมกั เป็นเด็กผู้ชายมธั ยมนะครบั ” ไมร่ วู้ า่ ดบั ฝนั พแี่ พรวหรอื เปลา่ นยิ ายของผมไมค่ อ่ ยมคี นอา่ น ผหู้ ญงิ เท่าไหร่ นกั อ่านผหู้ ญงิ ทเี่ ข้ามาก็มกั เปน็ ผู้หญงิ ทชี่ อบการ์ตูน โชเน็นหรือชอบเล่นเกมแนวแอกชัน แต่ผู้หญิงประเภทแฟนคลับ ไอดอลน่ะเหรอ...อืม ผมคิดว่านา่ จะนอ้ ยมากๆ “เออ ใช่ นอ้ งโม พ่ีมีเร่อื งอยากจะขอร้องละ” พ่ีแพรวท�ำหนา้ เหมอื นเพง่ิ นกึ บางอย่างข้นึ มาได้ “อะไรเหรอครับ” ผมมองพีแ่ พรวตาปริบๆ ~ ล.โลกลลั ล้า ~

32 “น้องโมช่วยทำ� ให้ HSH ขน้ึ ท็อปอนั ดับ 1 ไดม้ ้ัย” ค�ำขอของพี่แพรวทำ� ใหผ้ มชะงกั ไป นยิ ายเรือ่ ง HSH หรอื High School Hero ของผมตอนนมี้ ี คนอา่ นอยเู่ ยอะและยอดขายคอ่ นขา้ งดดี ว้ ย นยิ ายเรอื่ งนต้ี ดิ อนั ดบั อยหู่ นา้ แรกกจ็ รงิ แตก่ ย็ งั ไมเ่ คยขนึ้ ทอ็ ปอนั ดบั 1 เหตผุ ลหลกั คงเปน็ เพราะผมไมไ่ ด้อปั ตอนใหมท่ ุกวัน ถา้ เทยี บกบั นยิ ายเรอ่ื ง Genesis Online ซงึ่ เคยขนึ้ ทอ็ ปอนั ดบั 1 ตอนนน้ั ผมฟติ มาก รสู้ กึ ตน่ื เตน้ ทเี่ ขยี นนยิ ายมาตง้ั หลายปี แตเ่ พงิ่ เคยตดิ ทอ็ ปครง้ั แรกในชวี ติ ผมเลยบา้ ระหำ�่ อปั ทกุ วนั บางวนั อปั เกนิ หนึง่ ตอนด้วย เรยี กได้ว่าป่นั สุดๆ จนขึน้ ทีห่ น่ึง แต่พอผมท�ำไปสักพัก ผมก็เร่ิมรู้สึกเหน่ือย บางตอนผมรีบ เกนิ ไป ยงั ไมม่ เี วลาเชก็ ใหด้ กี เ็ อาไปอปั แลว้ จนโดนคนอา่ นบน่ เพราะ คำ� ผดิ ตรึม หลังๆ ผมกเ็ ลยเพลาๆ ลง แค่เล้ยี งอนั ดบั ให้อยู่ในหนา้ แรกก็ยังมีคนอา่ นใหม่ๆ เห็นเร่อื งผมอยเู่ รอ่ื ยๆ สว่ นตอนท่ีมาแตง่ เรอ่ื ง HSH ผมเลิกเห่ออนั ดบั ทอ็ ปแลว้ ก็ เลยเขยี นแบบสบายๆ ไมไ่ ด้ระห�่ำเหมอื นเรื่อง GO แค่พยายามปนั่ ให้ทนั เดดไลนส์ ำ� นกั พมิ พก์ พ็ อ ทวา่ คำ� ขอของพแ่ี พรวทำ� ใหผ้ มอดสงสยั ไมไ่ ด้ เพราะทผ่ี า่ นมา พีแ่ พรวไม่ใช่ บ.ก. ทีค่ ัดนยิ ายจากยอดววิ หรอื ยอดแฟนคลบั นยิ าย เรื่อง HSH ยอดขายก็ค่อนข้างโอเคอยู่ แล้วพ่ีแพรวมีเหตุผลอะไร กัน “ท�ำไมพ่ีแพรวอยากให้เฟิสต์ขึ้นอันดับหน่ึงเหรอครับ” ผม ตัดสินใจถาม “กเ็ พราะสำ� นกั พมิ พค์ แู่ ขง่ มาบลฟั เรอ่ื งนอ้ งนะ่ ส!ิ ” บ.ก. แพรว แลดูโกรธเคืองขณะเปดิ โพสตข์ องส�ำนักพิมพ์ทว่ี ่าใหผ้ มดู ผมลองอา่ นกเ็ หน็ วา่ สำ� นกั พมิ พน์ นั้ โชวป์ กนยิ ายเรอื่ งใหม่ แลว้ โฆษณาวา่ เรอื่ งนขี้ นึ้ อนั ดบั 1 ของหมวด การนั ตคี วามสนกุ ดว้ ยยอด ~ First Moment แรกพบในนยิ าย ~

33 วิวแรงแซงเรื่อง HSH ของผม เชิญชวนใหค้ นอา่ นมาซื้อกัน “พน่ี ่ะโกรธมากเลยนะ ไมม่ ปี ัญญาคดิ ค�ำโฆษณาดีๆ หรือไง ถงึ ไดเ้ อาเรอื่ งคนอนื่ ไปกด ทำ� เปน็ อวดวา่ อนั ดบั ชนะเรอ่ื งนอ้ งโมแลว้ จะสนุกกว่าเหรอ ชิ น้องโมต้องท�ำให้เห็นไปเลยนะ ข้ึนอันดับ 1 หักหนา้ พวกมันซะ” “เอ่อ พี่แพรวใจเย็นนะครับ” ผมพยายามปลอบพ่ีแพรว พ่ีแพรวซึ่งเป็น บ.ก. ดูจะเดือดดาลมากกว่าผมซึ่งเป็นนักเขียน เสยี อกี เอาจริงๆ ผมก็ไม่ได้เห็นด้วยที่ส�ำนักพิมพ์นั้นใช้วิธีโฆษณา แบบนี้ แต่ผมไม่รู้สึกโกรธ อาจเป็นเพราะผมคิดว่าความสนุกเป็น ความชอบส่วนบุคคลท่ีวัดด้วยอันดับไม่ได้เสมอไป ยอดวิวเป็นแค่ ตัวชี้วัดว่านิยายเรื่องนี้มีคนติดตามหลายคน แต่ก็ไม่ได้การันตีว่า เร่ืองน้ีจะต้องสนุกสำ� หรบั นักอ่านทกุ คน เพราะตัวเลขกบั ความรสู้ กึ ไม่ใชส่ งิ่ เดยี วกัน อีกอยา่ ง ผมคดิ ว่าการทส่ี �ำนกั พิมพโ์ ฆษณาแบบนั้นก็เหมือน เปน็ ดาบสองคม แรกเรมิ่ อาจไดย้ อดขายเพมิ่ ขน้ึ กจ็ รงิ แตใ่ นทางกลบั กัน หากคนอ่านอา่ นเรอื่ งนี้แล้วไมถ่ กู จริต สุดท้ายแฟนๆ กจ็ ะรสู้ ึก ผดิ หวัง และในอนาคตก็จะไม่มีใครเช่อื คำ� โฆษณาน้ีอกี แล้ว “พีย่ อมไม่ไดจ้ รงิ ๆ นะ ไม่ใช่แค่พค่ี นเดียว บ.ก. คนอ่นื เห็น แล้วกข็ องขึ้นตามไปด้วย” แตด่ เู หมอื นพแ่ี พรวจะจรงิ จงั มากเลยแฮะ ผมคดิ ในใจ ทา่ ทาง การแขง่ ขันระหวา่ งส�ำนกั พิมพค์ งจะดเุ ดือดกว่าที่ผมคดิ “ผมจะพยายามนะครบั พแ่ี พรว” ผมรบั ปากพแี่ พรวขณะทค่ี ดิ อย่ใู นใจวา่ จะตอ้ งท�ำอยา่ งไรดี การป่นั ตอนใหม่อัปถ่ีๆ ไมใ่ ชแ่ นวผมเท่าไหร่ เพราะผมต้อง บลิ ดอ์ ารมณอ์ ยา่ งหนกั ทกุ ครงั้ กอ่ นจะเรม่ิ เขยี น กวา่ จะเขยี นไดแ้ ตล่ ะ ตอนก็ต้องใช้เวลา แถมภาษาผมก็ยังไม่แข็งพอ จึงต้องตรวจทาน ~ ล.โลกลลั ล้า ~

34 หลายๆ รอบ ไม่ง้ันก็จะมีค�ำผิดโผล่ไปทุกบรรทัดจนคนอ่านอาจ ร�ำคาญได้ เรอื่ งคำ� ผดิ นผ่ี มกโ็ ดนพแี่ พรวตมี อื บอ่ ยๆ ขนาดผมวา่ ผมตรวจ ต้นฉบับอย่างดีแล้วนะ ก็ยังหลุดพลาดไปในมือ บ.ก. อีกบานเลย แหะๆ ถ้างน้ั ก็เหลอื แคว่ ธิ เี ดียวที่พอใช้ได้ ผมตง้ั ชอ่ื มนั ว่า ‘กลยุทธค์ ้างลงแดง’ ตอนนี้ผมนั่งอยู่หน้าโน้ตบุ๊กในหอ เปิดไฟล์เวิร์ดหน้า เปลา่ ๆ ข้ึนมารอไว้ ผมกำ� ลังบิลดอ์ ารมณเ์ พ่อื จะเขยี นตอนตอ่ ไป วธิ ที ที่ ำ� ใหค้ นอา่ นคา้ งในนยิ ายแตล่ ะแนวไมเ่ หมอื นกนั แตม่ นั กม็ จี ดุ ร่วมกนั อยอู่ ย่างหนงึ่ คอื ‘ความไมค่ าดฝนั ’ ผมมพี ลอตทค่ี ดิ ไวแ้ ลว้ ตอนแรกผมตงั้ ใจเอาไปใสช่ ว่ งใกลจ้ บ แต่คิดไปคิดมาเอามาคั่นไว้ช่วงน้ีก็เป็นจังหวะท่ีดี จะได้มีอะไรให้ คนอ่านตดิ ตามมากข้นึ “เฟิสต์” ผมเรียกช่ือเฟิสตเ์ บาๆ เฟสิ ตเ์ ปน็ พระเอกทผ่ี มสรา้ งจนิ ตนาการไดง้ า่ ยกวา่ เรอื่ งอน่ื ๆ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าท�ำไม อาจเป็นเพราะประสบการณ์การ เขียนท่ีมากขึน้ ถ้าเทียบกับเรื่องแรกท่ีผมแต่ง ผมเขียนโดยที่ไม่ได้เข้าถึง ตวั ละครเลย จงึ โดนพี่แพรวบ่นว่าหลุดแครักเตอรบ์ ่อยมาก แต่พอ เขียนเรื่องอลัน ผมเพ่ิงรู้จักค�ำว่าอินเนอร์ก็คราวนี้ ผมได้ยินเสียง อลนั อยใู่ นหวั เสมอ อลนั เหมอื นคอยชนี้ ำ� ผมวา่ ควรเขยี นบทสนทนา อย่างไร ทุกครั้งที่เจอเหตุการณ์อะไร ผมไม่ได้เป็นคนคิดแทน ตวั ละคร แตต่ วั ละครเปน็ คนบอกวา่ ตอ้ งทำ� อยา่ งไร นน่ั ทำ� ใหบ้ ทพดู ของอลันตรงแครักเตอร์มาก จนพี่แพรวยังเอ่ยชมว่าผมพัฒนาขึ้น ~ First Moment แรกพบในนิยาย ~

35 เยอะมาก แต่เฟิสต์นั้นหนักยิ่งกว่าตัวละครอ่ืนๆ เพราะไม่ใช่แค่ได้ยิน เสียงเท่านั้น แต่ผมเห็นเขามายืนอยู่ตรงหน้าผม และพูดคุยกับผม เป็นตัวเป็นตนเลย “จะเขยี นตอนใหม่แล้วเหรอ” เฟิสตเ์ อ่ยถาม บัดน้ีผมเห็นเฟิสต์ในชุดนักเรียน ม. ปลาย สาธิตมิตรภาพ อย่างชัดเจน แตเ่ สยี งของเฟิสตน์ นั้ ดงั ก้องอย่ใู นหวั ผม ผมมองเฟสิ ตอ์ ยา่ งพจิ ารณา ไม่วา่ มุมไหน เฟิสตค์ นนนั้ ท่ีผม เจอในงานหนังสือก็เหมือนเฟิสต์ พระเอกของผมคนนี้อย่างแยก ไมอ่ อกจริงๆ พูดถึงเรื่องเห็นภาพตัวละคร ตอนแรกผมก็เคยหวั่นใจว่า ตวั เองเหน็ ภาพหลอนหรอื เปลา่ แตพ่ อผมไดค้ ยุ กบั ฟา้ ซง่ึ เปน็ เพอื่ น ข้างบ้านผมสมัยเด็ก ฟ้าก็เขียนนิยายเหมือนกัน แต่เป็นแนววาย ดรามา และมเี รตดว้ ย ผมเคยสงสัยว่าผู้หญิงท่ีไม่เคยมีแฟนอย่างฟ้าไปเขียนฉาก อย่างวา่ ไดไ้ ง และฟา้ ก็ตอบผมวา่ “กท็ กุ ครง้ั ทฉ่ี นั แตง่ ฉนั เหน็ ภาพตวั เองไปนงั่ พมิ พน์ ยิ ายอยใู่ ต้ เตยี ง มองดูพวกเขาอ๊ึบๆ กนั แบบ HD อร๊ายยย เช็ดเลือดแป๊บ” เออ่ ถงึ จะฟงั ดปู ระหลาด แตผ่ มกเ็ ขา้ ใจแลว้ วา่ ผมไมไ่ ดบ้ า้ อยู่ คนเดียว นักเขียนทุกคนท่ีอินตัวละครมากๆ ก็น่าจะเป็นแบบผม กับฟา้ พอๆ กลบั มาเรอ่ื งนยิ ายผมกอ่ น ผมจะต้องไมห่ ลุดสมาธิ “เฟิสต์ ตอนนี้จะไม่เหมือนตอนท่ีผ่านมานะ” ผมบอกกับ เฟิสต์ เฟิสตพ์ ยกั หน้าตอบเบาๆ “แลว้ แตเ่ ลย นายเปน็ พระเจา้ ในเรอื่ งน”ี้ เฟสิ ตค์ ลย่ี ม้ิ เลก็ นอ้ ย “ยงั ไงก็เชอ่ื ใจนายเสมอ” ~ ล.โลกลัลลา้ ~

36 นนั่ ทำ� ใหผ้ มอมยมิ้ ถงึ แมผ้ มจะเปน็ คนสรา้ งพวกเขาขนึ้ มา แต่ การไดร้ ับความเชอื่ ใจจากตัวละครนนั้ มนั ร้สู ึกดีมากจรงิ ๆ “เอาละนะ...” ผมสะบัดข้อมอื วอร์มอปั เพราะตอ่ จากน้ผี มจะไม่หยุดพิมพ์ จนกว่าจะจบตอน ผมหลบั ตาสรา้ งภาพในหวั จากนนั้ กล็ มื ตาขนึ้ เรม่ิ ลงมอื พมิ พ์ นิยาย ฉับพลันบรรยากาศในหอพักของผมก็แปรเปล่ียนเป็นท้อง ถนน โอบล้อมไปด้วยตึกสูงเรียงราย ผมยืนอยู่บนทางเท้า มองดู รถราวง่ิ ผา่ นไปมา เสียงจราจรอึกทกึ ดงั อยู่โดยรอบ ตอนนผ้ี มกำ� ลัง อยู่ทา่ มกลางความวุ่นวายของตวั เมอื ง เคยมีนักอ่านบอกว่าอ่านเรื่องผมแล้วเหมือนเข้าไปอยู่ใน นิยายจรงิ ๆ น่ันคงเปน็ เพราะผมเองกเ็ ข้าไปอยใู่ นโลกนยิ ายในขณะ ท่ีผมเขยี นเหมือนกัน ผมกำ� ลงั เดนิ อยบู่ นทางเทา้ ขา้ งกายเฟสิ ต์ แตเ่ ฟสิ ตไ์ มไ่ ดส้ นใจ ผมแล้ว เขาเพียงเดินสะพายกระเป๋าเป้ไปเร่ือยเปื่อย ตอนน้ีเฟิสต์ เพง่ิ เลกิ เรยี นและกำ� ลงั กลบั บ้าน สหี น้าเฟสิ ตด์ งู ว่ งๆ เพราะเขาตง้ั ใจ มาหลับที่โรงเรียน เมื่อคืนมัวแต่ทดลองสร้างสิ่งประดิษฐ์ช้ินใหม่ จนถงึ เชา้ แตว่ นั นโ้ี รงเรยี นมกี จิ กรรม จงึ มแี ตค่ นมากวนเขา จนเฟสิ ต์ ไมไ่ ดน้ อนเต็มอ่มิ ผมเดนิ ตามเฟสิ ตไ์ ปเรอื่ ยๆ โดยทมี่ อื ผมกร็ วั แปน้ คยี บ์ อรด์ ไป ด้วย ผมเขียนนิยายมาเยอะจนพิมพ์ภาษาไทยโดยท่ีไม่มองแป้น คีย์บอร์ดได้ ผมถกู เสยี งบรรยากาศในนยิ ายกลนื เสยี งรอบตวั ไปแลว้ แมแ้ ต่ ข้างหอพักผมก�ำลังเปิดเพลงปาร์ตีอึกทึก ผมก็ยังไม่ได้ยิน มีเพียง เสียงนว้ิ ของผมรวั แป้นคียบ์ อรด์ ดว้ ยความเรว็ ราวบทบรรเลงเปียโน Fantaisie Impromptu ของ Chopin ~ First Moment แรกพบในนิยาย ~

37 “กร๊ีดดด! ช่วยด้วย” เสียงคุณป้าคนหนึ่งดังข้ึนจากด้านหลัง ท�ำให้ผมและเฟิสต์ หนั ไปมองทันที คุณป้าก�ำลังล้มลงด้วยความตกใจเม่ือมีมอเตอร์ไซค์คันหน่ึง วิง่ ราวกระชากกระเปา๋ ของคณุ ป้า แลว้ ซง่ิ หนไี ปอยา่ งรวดเร็ว ในขณะทฝ่ี งู ชนรอบข้างกำ� ลังตะลงึ งัน ปฏกิ ริ ยิ าของเฟิสต์นัน้ ไวกวา่ ใคร เฟสิ ตพ์ งุ่ ตัวเข้าไปชว่ ยคุณป้าคนน้ันทนั ที “เป็นอะไรหรอื เปลา่ ครบั ” เฟิสต์ช่วยประคองคุณปา้ ให้ลุกขึ้น ยืน “ขอบใจจ้ะ ปา้ ไม่เป็นไร แต่...มันเอากระเปา๋ ไป ปา้ เพิ่งถอน เงนิ มาหมดบญั ชี จะเอาไปจ่ายคา่ รกั ษาสามี นกึ ไม่ถงึ วา่ ...” น้ำ� เสียงของคุณปา้ เหมอื นจะร้องไหด้ ว้ ยความสิน้ หวงั เฟิสต์ได้ยินดังน้ัน สายตาก็จดจ้องไปยังรถมอเตอร์ไซค์คัน ดงั กลา่ วทข่ี บั ไปไกลแล้ว หากเปน็ คนอนื่ คงส้นิ หวงั ท่ีจะตาม แตน่ ่นั ไม่ใชก่ ับฮโี รอย่าง ‘เฟิสต์’ ทนั ทีทันใดเฟิสตก์ ็วิง่ ตามมอเตอรไ์ ซค์คันน้ันไป ผมกว็ ิง่ ตามเฟิสตพ์ ร้อมกับพมิ พ์นยิ ายไปด้วย ผมเหน็ เฟิสต์ยกแขนขา้ งซ้ายทสี่ วมนาฬิกาขอ้ มอื โลหะขึน้ มา เมอ่ื กดปมุ่ ตงั้ เวลา มนั กฉ็ ายภาพโฮโลแกรมแสดงไอเทม็ ตา่ งๆ ทเ่ี ขา สวมใส่ ไมว่ า่ จะเปน็ เสอื้ ผา้ กางเกง เขม็ ขัด และรองเทา้ เฟสิ ตเ์ ลือกเมนรู องเทา้ และกดปุ่ม ‘เริ่มใชง้ าน’ ทนั ที ฉบั พลันรองเทา้ นกั เรยี นยห่ี ้อนันยางสีดำ� ของเฟสิ ต์ก.็ .. “เดี๋ยวนะ ต้องเป็นย่ีห้อนันยางด้วยเหรอ” เฟิสต์หันมาถาม ผมด้วยสีหน้าเคลือบแคลง ท�ำให้ฉากในโลกนิยายเหมือนถูกหยุด ช่ัวคราว “อ้าว รุ่นคลาสสิกเลยนะ นันยาง...เก๋ามาต้ังแต่รุ่นพ่อ” ผม ~ ล.โลกลลั ล้า ~

38 ท่องสโลแกนโฆษณาท่ผี มมักไดย้ ินบอ่ ยๆ สมยั เด็ก เฟสิ ตเ์ ลกิ ควิ้ สหี นา้ ยงั คงงนุ งง แตผ่ มกเ็ ขา้ ใจถา้ เฟสิ ตจ์ ะไมเ่ กต็ เพราะถึงเฟิสต์ในเรื่องอายุน้อยกว่าผมไม่กี่ปี แต่เฟิสต์ฮีโรนั้นเพ่ิง ก�ำเนิดพรอ้ มกบั นิยาย HSH ได้ไม่ถงึ ปี ยงั ไงก็คงไม่ทนั โฆษณาน้ัน เอาเป็นวา่ กลับมาในฉากนยิ ายตอ่ ฉบั พลนั รองเทา้ ของเฟสิ ตก์ เ็ ปลยี่ นจากรองเทา้ นกั เรยี นธรรมดา กลายเปน็ รองเทา้ สเกตความเรว็ สูง ความเร็วของเฟิสต์นั้นเพ่ิมข้ึนเท่าทวี เร็วย่ิงกว่ารถยนต์ที่วิ่ง อยู่เลนขา้ งๆ ผมตามเฟิสตไ์ ปเรอื่ ยๆ ราวกบั ความเร็วของผมในโลกนไี้ มม่ ี ขีดจ�ำกัด ผมได้ยินเสียงสายลมปะทะกับหูชัดเจน รวมถึงเสียงบีบแตร จากรถรอบขา้ ง แล้วก็... “ไฟแดง!” ผมอทุ าน น่นั ท�ำให้เฟิสต์หยดุ ช่ัวคราวแลว้ หันมามองผม “ทำ� ไงดอี ะเฟสิ ต์ ไฟแดงอยนู่ ะ ถา้ นายฝา่ ไฟแดงกผ็ ดิ กฎหมาย แตถ่ า้ ไม่ฝ่าไฟแดงกจ็ ะตามคนร้ายไม่ทนั ” ค�ำถามของผมท�ำใหเ้ ฟสิ ตน์ ง่ิ ไปสกั พัก กอ่ นจะยกั ไหล่ “ไมไ่ ดม้ แี ค่สองทางเลือก” เฟสิ ต์ตอบ กอ่ นจะเปิดโฮโลแกรม ในนาฬิกา และเลอื กเมนฟู ังกช์ ันพเิ ศษของรองเท้า ทันใดน้ันเองรองเท้าสเกตก็แปรเปลี่ยนเป็นรองเท้าไอพ่น ท�ำใหเ้ ฟิสต์ลอยตวั ขนึ้ สูงเหาะกลางอากาศอยา่ งสุดเท่ “ไม่ได้อยู่บนถนนก็ไม่ผิดกฎจราจรแล้วใช่ม้ัย” เฟิสต์ยกย้ิม มมุ ปาก น่ันท�ำให้ผมอึ้งไม่น้อย ผมที่เป็นคนแต่งยังนึกไม่ถึงเลยว่า เฟิสต์จะทำ� แบบน้ี “แล้วท�ำไมไม่ใช้ตั้งแต่แรกเล่า” ผมถามเฟิสต์ระหว่างที่เหาะ ~ First Moment แรกพบในนยิ าย ~

39 ตามเฟิสต์ไปดว้ ย “เปลอื งเชอ้ื เพลงิ มีจ�ำกัด” เฟสิ ตต์ อบส้นั ๆ กอ่ นชตี้ วั คนรา้ ย ท่ขี มี่ อเตอรไ์ ซคอ์ ยบู่ นถนน “เจอตวั แลว้ ” คราวน้ีเสียงเฟิสต์ไม่ได้ดังก้องในหัวผม แต่เฟิสต์พูดออกมา เพราะคำ� พูดน้เี ป็นบทพดู จริงๆ ในนิยาย เฟิสต์พุ่งตวั ลงมาบนถนน เคลื่อนรองเท้าสเกตไลบ่ ี้มอเตอร-์ ไซค์ คนร้ายมองเห็นเฟิสต์ผา่ นกระจกขา้ งจงึ รบี เรง่ ความเรว็ เมื่อถึงตรอกซอย มอเตอร์ไซค์ก็เลี้ยวโค้งเข้าไปยังโกดังร้าง แหง่ หน่งึ เฟิสต์ก็ไล่ตามไปตดิ ๆ ทวา่ พอถงึ โกดงั รา้ งนนั้ แลว้ มอเตอรไ์ ซคก์ ลบั หยดุ รถเสยี ดอื้ ๆ ท�ำใหเ้ ฟสิ ตต์ อ้ งหยดุ ตาม จ้องมองหวั ขโมยทส่ี วมหมวกกนั นอ็ กจน ไมเ่ หน็ ใบหนา้ “สง่ กระเปา๋ คนื มาซะ ถา้ ไมอ่ ยากเจบ็ ตวั ” เฟสิ ตพ์ ดู กบั คนรา้ ย หวั ขโมยยกั ไหลแ่ ลว้ ยอ้ นกลบั วา่ “อยนู่ งิ่ ๆ ซะ ถา้ ไมอ่ ยากเจบ็ ตวั ” เฟิสต์ฟงั แล้วชกั สีหน้า ทา่ ทางคนรา้ ยจะไม่ยอมคนื ง่ายๆ งนั้ คงตอ้ งมกี ารต่อสูก้ ันบา้ ง เฟิสต์จับจ้องไปยงั กระเป๋าทีค่ นรา้ ยถอื อยู่ สมองคิดคะเนอย่างรวดเร็วว่าจะเลือกใช้อาวุธและเคลื่อนไหว อยา่ งไรเพอ่ื แย่งชิงคนื มา เฟสิ ต์ทีม่ วั แต่โฟกัสแยง่ ชงิ กระเปา๋ ไม่ทันได้ระวงั หลัง ซึง่ ก.็ ..เขา้ ทางคนร้ายพอดี ฉึก!... เฟิสตร์ ู้สกึ ตัวอีกทีก็พบวา่ มดี อกกระสนุ ท่มิ ตรงล�ำคอ เขาหัน ขวับไป มีชายสวมโม่งซุ่มยิงจากบนซอกหลังคา โดยท่ีเขาไม่ทันได้ สังเกต ทศั นวิสัยของเฟสิ ตเ์ ร่มิ พรา่ มัว สมองเริ่มทำ� งานช้าลง ~ ล.โลกลัลลา้ ~

40 กระสนุ ยาสลบเหรอ... เฟิสต์คิดไดเ้ พยี งเทา่ นน้ั จากนน้ั โลกท้งั ใบของเฟสิ ตก์ ็เปล่ยี น เป็นสีด�ำ “เสร็จแลว้ ” ผมกดเซฟเน้อื หา เป็นการจบตอนน้โี ดยสมบูรณ์ บัดนี้ภาพโกดังร้างในฉากนิยายก็กลับมาเป็นหอพักของผม ตามเดิม เฟิสต์ซ่ึงนอนสลบอยู่บนพื้นก็ตื่นขึ้นมาพอดี “ทำ� ไมจบตอนแบบน”ี้ เฟิสต์แสดงสีหนา้ ไม่พอใจเท่าไหร่ “นายไมช่ อบเหรอ” ผมหันไปถาม “แน่นอนว่าไม่” เฟิสต์นิ่วหน้า “ปกตินายจะให้จบตอนเท่ๆ ตลอด” “แตจ่ บแบบนม้ี นั นา่ ตดิ ตามกวา่ นะ” ผมอธบิ ายเหตผุ ล “เพราะ นายไม่เคยเสียท่ามาก่อนเลยน่ีนา ต่อจากน้ีคนอ่านก็จะเริ่มคิดว่า เกดิ อะไรขน้ึ กบั เฟสิ ตน์ ะ ตอนหนา้ เฟสิ ตจ์ ะรอดมย้ั เฟสิ ตจ์ ะทำ� อะไร ต่อไป” เฟสิ ต์ฟังท่ผี มพูดด้วยสีหนา้ เข้าใจ แตท่ ่าทีก็ยังไมช่ อบใจอยูด่ ี “ไหนนายบอกว่ารักตวั ละคร แตเ่ มื่อก้ีนายเพงิ่ ท�ำรา้ ยเรา” “เออ่ ...” ผมพดู ไม่ออกชว่ั ขณะ ก็...เฟิสตไ์ ม่ใชต่ ัวละครแรกที่ ผมท�ำร้ายซะหนอ่ ย “นายโกรธเราเหรอ” ผมอดถามเฟิสตไ์ ม่ได้ “ไม่เชิงโกรธ” เฟสิ ตเ์ วน้ จงั หวะสกั พัก “แตก่ เ็ ชื่อใจนาย แลว้ นายทำ� แบบนี้ได้ไง” แม้เฟิสต์จะพูดน้�ำเสียงท่ียังเป็นมิตรกับผม แต่ผมฟังแล้วจุก ไมน่ ้อย ผมควรท�ำไงดี โดนพระเอกนยิ ายโกรธซะแล้ว เออ่ ผมก็เคย โดนอลันเร่ือง Genesis Online โกรธมากอ่ นนนี่ า ตอนทีผ่ มทำ� ให้ อลันเข้าใจผิดจนเคยเกลยี ดนางเอกอยา่ งอลซิ ~ First Moment แรกพบในนิยาย ~

41 ถา้ พระเอกโกรธคนแตง่ แล้วผมจะทำ� ไงเหรอ กแ็ ค.่ ..เสนอส่งิ ท่ดี ีกว่า ยงั ไงผมกเ็ ปน็ พระเจ้าของเรื่องอย่แู ลว้ เหมอื นตอนอลนั ผมกส็ รา้ งสดุ ยอดไอเทม็ อยา่ งหนา้ กากอสรู มาเพอื่ งอ้ อลนั “เอานา่ หลงั จากผา่ นเหตกุ ารณน์ ้ี เราจะใหน้ ายประดษิ ฐอ์ าวธุ ล้ำ� สุดยอดแบบโคตรเท่เลยนะ” ข้อเสนอของผมท�ำให้เฟิสต์ท�ำท่าพิจารณา ก่อนพยักหน้า เบาๆ ไม่รวู้ ่าเต็มใจหรือจนใจ แตด่ ูท่าจะเปน็ อยา่ งหลัง “โอเค รบั ปากแลว้ นะ Momentum” เฟิสต์พูดท้ิงท้าย จากนั้นภาพของเฟิสต์ที่อยู่ตรงหน้าผมก็ คอ่ ยๆ จางหายไป ผมพักสมองด้วยการออกจากหอไปโรงอาหารคณะเพื่อซื้อ ข้าวกิน แล้วก็กลับมาท่ีหอ รีไรต์ประโยคบรรยายและตรวจทาน คำ� ผิดระหวา่ งรอให้ระบบของเว็บรนั ยอดววิ ใหม่ของแต่ละวนั “โอเค อปั ตอนใหมไ่ ด”้ พอถงึ เวลา ผมกก็ ดเผยแพร่ตอนใหม่ ทันที จากน้นั ผมกเ็ ขียนตอนใหมต่ นุ ไว้ดว้ ย ผมปล่อยเวลาให้ผ่านไปและใช้ชีวิตตามปกติ แต่ก็เข้าไปเช็ก คอมเมนต์เรื่อยๆ มีคนอ่านถามหาตอนต่อไปด่วนๆ หลายคนมา เฝา้ รอหนา้ เวบ็ วา่ เม่ือไหรผ่ มจะลงตอนใหม่ เพราะมนั ค้างคาใจ อย่างน้อยกลยุทธ์ค้างลงแดงก็น่าจะใช้ได้ผล ทีน้ีก็เหลือแต่ นยิ ายเรอ่ื งอืน่ เทา่ นั้น เน่ืองจากในเว็บจัดอันดับตามยอดวิวของแต่ละวันในช่วง สช่ี ั่วโมงก่อนจะรันยอดวิวของวันใหม่ ผมคำ� นวณยอดววิ ผมเฉพาะ ของวันน้ี ซึ่งนานมากแล้วที่ผมไม่ได้มาน่ังนบั ยอดววิ “22245 วิว...” ผมพึมพ�ำขณะเข้าไปเช็กเรื่องอ่ืนๆ ท่ีอยู่ใน อันดับทอ็ ปว่าพวกเขามยี อดววิ เท่าไหรก่ ันบ้าง ~ ล.โลกลัลลา้ ~

42 “15013...19844...20117...21489...” ผมร้สู ึกโล่งใจท่ียงั ไมม่ ี เรื่องไหนยอดวิวสูงกวา่ เร่ืองผมในวนั นี้ แตพ่ อมาเจอเรือ่ งเดยี วกับทสี่ �ำนักพิมพ์นน้ั เคยบลฟั ผมแลว้ “30814...อืมเอาไงดีนะ...” ผมเคาะนิ้วบนโต๊ะ ครุน่ คดิ อยา่ ง หนัก ยอดวิวเรื่องนี้สูงกว่าผมต้ังแปดพัน ผมจะไล่ตามอย่างไรดี มแี ค่วิธเี ดยี วคือต้องรีบอปั ตอนใหมเ่ ท่านน้ั แตว่ า่ ...จะทนั หรอื เปลา่ นะ ไมง่ นั้ อาจจะตอ้ งไปลนุ้ วนั อนื่ แทน ซึ่งก็ไม่รูว้ ่าจะได้อกี หรอื เปลา่ ระหว่างที่ผมก�ำลังคิดหนัก ผมก็เข้าไปเช็กยอดวิวของผม อีกทีเพอ่ื ประกอบการตัดสนิ ใจ “หืม...28910 ทำ� ไมมนั ขึ้นเรว็ จงั ” จูๆ่ ผมก็ตอ้ งประหลาดใจ เมื่อยอดววิ พุ่งขึ้นหกพนั กว่าภายในไมก่ น่ี าที ผมคิดว่าระบบอาจจะแสดงตัวเลขผิด แต่พอผมรีเฟรชอีกที ผมก็ย่งิ ตกใจกวา่ เดมิ “เฮ้ย 31944 เป็นไปได้ไง” ผมตกใจมาก บ.ก. แพรวคงไมไ่ ดใ้ ชโ้ ปรแกรมอะไรมาโกงยอด วิวให้ผมใช่มั้ย อืม ไม่หรอก ไม่มีทาง เว็บมาสเตอร์ที่น่ีตรวจเก่ง จะตาย ถา้ ใครปั่นยอดแบบผดิ กฎนะ ไมม่ ีทางรอด โดนจบั แบนไอดี หมด แลว้ ...ยอดวิวตง้ั เยอะขนาดนี้มนั มาไดอ้ ย่างไร... ผมเล่ือนดูคอมเมนต์ลา่ สุดของนิยาย แลว้ เหน็ บางความคิด- เหน็ ที่ไมค่ นุ้ เคย ‘พเี่ ฟสิ ต์อ่านเรอ่ื งน้ดี ้วย ตอ้ งสนกุ แน่เลย’ ‘พระเอกช่ือเฟิสต์เหมือนกันด้วย เอาอิมเมจเป็นพี่เฟิสต์ ไดม้ ้ัยนะ’ “เฟสิ ตเ์ หรอ...” ~ First Moment แรกพบในนยิ าย ~

43 ผมขมวดค้วิ หมายถึงเฟสิ ต์ ไตรเทพ จาก ม. QU คนนัน้ สนิ ะ ระหว่างท่ผี มกำ� ลังงง มือถอื ผมกด็ ังข้นึ พแี่ พรวเพ่งิ สง่ ไลนม์ า Praewie : โมมมม เฟสิ ต์โพสต์ไอจสี ตอรีถงึ เรื่อง HSH ดว้ ย อรา๊ ยยยย ไอจีสตอรีเหรอ ผมไม่เคยเล่นอินสตาแกรม เอ๋ สมัครไอดี หรอื ยัง น่าจะยัง... M.M.T : ไหนเหรอครบั พี่แพรว จากนน้ั พ่แี พรวก็ส่งไอจีของเฟสิ ตม์ า ใชช้ อ่ื ว่า first.read ผมถึงกับต้องลงทุนสมัครอินสตาแกรมเพ่ือเปิดดู ไอจีของ เฟสิ ต์มักโพสตร์ ูปหนังสอื มากกวา่ รปู ตวั เอง เฟสิ ตช์ อบถา่ ยหนังสอื คู่กับโต๊ะที่จัดสวยๆ ส่วนใหญ่มักเป็นหนังสือแปล บางทีก็มีลงรูป โปสต์การ์ดหนัง หรือสกรีนชอตเกมท่ีเล่นบ้าง แต่เฟิสต์ดูเป็นคน ไมช่ อบถา่ ยเซลฟ่ี รปู สว่ นใหญ่คงให้เพื่อนถ่าย และหลายรูปก็ถ่าย รว่ มกับเพอ่ื น M.M.T : พแ่ี พรวครับ ไอจีสตอรดี ูตรงไหน ผมไล่ดูหลายรปู แลว้ ก็ยงั ไม่เหน็ ไอจีสตอรีท่ีว่า Praewie : ตายจริง น้องโมไม่เคยเล่นไอจีเหรอ กดที่รูป โพรไฟลน์ ่ะ ออ๋ ตอ้ งกดรปู โพรไฟล์ ผมมองรปู โพรไฟลข์ องเฟสิ ตท์ นี่ งั่ อา่ น หนงั สอื อยรู่ มิ หน้าตา่ ง คงมเี พอ่ื นสกั คนชว่ ยถ่ายให้ ผมสงั เกตทห่ี น้า ปกหนงั สอื เป็นเรือ่ ง แฮรร์ ่ี พอตเตอร์ น่าจะเปน็ เล่มท่ี 4 ภาคถ้วย อัคนี เอ๋ ผมเพิ่งเห็นว่าเฟิสต์ใส่เสื้อแจ็กเกตสีแดงสลับเหลืองด้วย นี่มันสีของบ้านกริฟฟินดอร์ชัดๆ โอ๊ะ แล้วยังถือไม้กายสิทธ์ิเป็น ที่คั่นหนังสือด้วย ว่าแต่น่ันใช่ตะเกียบหรือเปล่านะ... เอาเป็นว่า ภาพน้ีโดยรวมกถ็ อื วา่ สรา้ งสรรค์ดี ผมประทับใจความอนิ นี้ พอๆ กลับมาเรื่องไอจีสตอรี ต้องกดรูปโพรไฟล์ใช่มั้ยนะ อะ ขน้ึ แล้ว ~ ล.โลกลลั ลา้ ~

44 แลว้ ผมกไ็ ดเ้ หน็ วา่ เฟสิ ตถ์ า่ ยสกรนี ชอตหนา้ นยิ ายของผมเอา ไปลง เฟิสต์คงอา่ นนยิ ายผมในมือถือ และอา่ นจนถงึ ตอนสดุ ท้ายที่ ผมตัดท้งิ ท้ายไว้วา่ จากนัน้ โลกทั้งใบของเฟิสต์ก็เปล่ยี นเปน็ สีด�ำ เฟสิ ต์พมิ พ์ข้อความกำ� กับส้นั ๆ ไว้ด้วยว่า ‘ค้าง’ เออ่ ผมถงึ กบั พดู ไมอ่ อก แตก่ เ็ ขา้ ใจแลว้ วา่ ยอดววิ ทพ่ี งุ่ นนั้ มา จากไหน อินสตาแกรมของเฟิสต์ไม่ธรรมดาจริงๆ ขนาดไม่ได้ท�ำงาน เป็นไอดอลมีสังกัดยังมีคนฟอลโลว์เป็นแสน คงเพราะเป็นทั้งคิวต์ บอย เซก็ ซบ่ี อยของมหา’ลยั ดงั แถมยงั มเี พอื่ นสนทิ เปน็ ไอดอลระดบั ประเทศด้วย “เฮอ้ ” พอผมรู้สาเหตุทย่ี อดววิ สูงแล้วก็ถอนหายใจยาว ผมไม่รู้ว่าควรรู้สึกอย่างไรดี ด้านหน่ึงก็โล่งใจ อีกด้านหน่ึง ผมกก็ ังวลอย่างบอกไม่ถกู ผมควรไปขอบคณุ เฟสิ ตค์ นนน้ั มยั้ นะ ขอบคณุ ทต่ี ดิ ตามนยิ าย ผม และชว่ ยเพ่มิ ยอดววิ ใหผ้ มในวินาทสี ดุ ท้ายพอดี วา่ แต่...แล้วไอจมี ันเลน่ ยงั ไง ผมใชไ้ ม่เป็น - ~ First Moment แรกพบในนิยาย ~

3 เฟิสต์ในชวี ติ จริง “ค�ำชมคอื อาหาร คำ� ด่าคอื อาวุธ” โม (Momentum) ผมเรยี นรวู้ ธิ กี ารใชอ้ นิ สตาแกรมจากกเู กลิ แตจ่ นถงึ บดั นี้ ผมกย็ ังไมไ่ ด้ส่งข้อความไปขอบคุณเฟสิ ตค์ นน้นั อยดู่ ี ผมนั่งพิมพ์แก้ไปมา จะบอกว่าขอบคุณท่ีติดตาม ดีใจท่ี ตดิ ตาม ขอบคณุ ทช่ี ่วยโพรโมต แต่สดุ ท้ายหลังจากคดิ ช่งั ใจอยู่เป็น วนั ผมก็ลบขอ้ ความท้งั หมด ไม่สง่ ดกี ว่า เพราะผมไมร่ ู้ว่าเขาอยาก คยุ กบั ผมหรอื เปลา่ เขาอาจแคอ่ ยากอา่ นนยิ ายเฉยๆ ไมไ่ ดอ้ ยากให้ ผมไปจุน้ จา้ นกบั เขาก็ได้ ผมคิดวา่ ผมไมค่ วรรบกวนคนอ่านมากเกนิ ไป ทงั้ นีผ้ มก็มเี รือ่ งกลุม้ ใจใหม่เข้ามาแทน นยิ ายเรือ่ ง HSH ไดข้ น้ึ อนั ดับ 1 ตามทผ่ี มตงั้ ใจก็จรงิ พี่แพรว กับส�ำนักพิมพ์ก็ดูมีความสุขมาก แคปอันดับไปโพสต์อวดในเพจ สำ� นกั พิมพด์ ว้ ย ผมรู้สึกดีใจนะครับ ผมท�ำมันส�ำเร็จแล้ว ผมมีความสุขมาก แตผ่ า่ นไปสกั พักความรสู้ กึ อืน่ กเ็ ริ่มโถมทบั เขา้ มาแทน ผมยงั จำ� ได้ ในสมยั ทผ่ี มเพง่ิ เรม่ิ เขยี นนยิ ายลงเวบ็ คนอา่ นผม ~ ล.โลกลลั ล้า ~

46 ก็แทบไมม่ ี ลงนิยายเหมอื นลงใหต้ ัวเองอ่าน คอมเมนตถ์ ือเป็นของ หายากส�ำหรับผม แตผ่ มกไ็ ม่เคยถอดใจเลกิ แตง่ เพราะทกุ ครัง้ เมอ่ื มองนักเขียนหลายคนท่ีขนึ้ อนั ดับทอ็ ป พวกเขามีแฟนคลบั ตดิ ตาม เป็นพนั เปน็ หมื่น ท�ำใหผ้ มร้สู ึกอยากจะเปน็ แบบนน้ั บา้ ง มนั คงตอ้ ง มคี วามสขุ มากแนๆ่ ทม่ี คี นอา่ นมากมายเขา้ มารว่ มสนกุ ในโลกทเ่ี รา สรา้ งข้ึน ถ้าผมอยากเป็นให้ได้แบบน้ัน ทางเดียวคือต้องอดทนเขียน ต่อไป นิยายเรอื่ ง Genesis Online สร้างความฝันของผมให้เป็นจรงิ ผมมีความสุขมากท่ีได้ข้ึนท็อปส�ำเร็จ ความสุขท่ีได้จากการเขียน นยิ ายย่งิ ถกู เติมเต็มดว้ ยความรกั ของคนอา่ น ในตอนนน้ั ผมคงเป็น นกั เขียนทมี่ คี วามสุขมากท่สี ดุ คนหน่งึ ทวา่ สจั ธรรมของโลกใบนค้ี อื ยงิ่ มคี นรกั มาก กย็ อ่ มมคี นเกลยี ด มากเป็นธรรมดา เมื่อก่อนที่นิยายยังไม่ขึ้นอันดับ คนท่ีเข้ามาอ่านมีแต่คนที่ ชอบเรอื่ งของผม ผมจงึ เคยชนิ แตก่ บั การไดร้ บั กำ� ลงั ใจ แตเ่ มอ่ื นยิ าย ขนึ้ ท็อป คนทีเ่ ข้ามาก็ไมใ่ ช่ทกุ คนทีจ่ ะชอบเร่อื งของผม นนั่ เปน็ ครง้ั แรกทผี่ มตอ้ งเผชญิ กบั ความกดดนั ความคาดหวงั และการจ้องจับผิด ในตอนน้ันจิตใจผมคงยังไม่เข้มแข็งพอ น่ันคง เปน็ อีกสาเหตุที่ทำ� ใหผ้ มเลกิ ปัน่ อนั ดบั ไป และในวนั นีผ้ มกำ� ลังเดนิ ตามรอยเก่า เรอ่ื ง HSH กข็ ึน้ อันดบั 1 เช่นกัน ที่เขาบอกว่ายิ่งสูงก็ย่ิงหนาว นั่นเป็นความจริงอย่าง แน่นอน ตอนนม้ี ีหลายคนท่ีเขา้ มาอา่ นเรอ่ื งผมเพราะมนั อยู่อันดบั 1 และคาดหวังว่าจะต้องสนุก พออ่านแล้วไม่ถูกจริตก็เขียนวิจารณ์ นยิ ายผมอยา่ งหนกั มที ง้ั ทเี่ ขยี นแบบมเี หตผุ ล และทเ่ี ขยี นแบบนกั เลง คยี บ์ อรด์ ~ First Moment แรกพบในนยิ าย ~

47 ‘เรอ่ื งนม้ี ันไมใ่ ชไ่ ซไฟ ไม่สมเหตสุ มผลเลยสักนิด’ ‘น่ีมนั เปน็ การต์ นู แก๊กหรอื เปลา่ จบเหมอื นกันแทบทกุ ตอน’ ‘เรอ่ื งห่วยโคตร ติดท็อปได้ไง พลอตนา่ เบอื่ มาก’ ‘เขา้ มาอา่ นเพราะเหน็ ขน้ึ ที่ 1 แตอ่ ่านแล้วไมส่ นกุ เลย’ ‘งงวา่ ทำ� ไมคนติดตามเยอะ เรื่องอ่ืนยังเขยี นดกี ว่าเลย’ ‘ไรเตอรก์ าก เลิกเขียนเหอะ’ ผมได้แฟนคลบั ตดิ ตามเพม่ิ ก็จริง แตผ่ มก็ได้รับค�ำด่ามากขึ้น เช่นกัน มันไมใ่ ช่ครัง้ แรกท่ีผมโดนหนกั ถึงผมพอมีภมู คิ ุ้มกันบา้ งจาก เรื่องกอ่ น แตเ่ ม่อื เห็นสงิ่ ท่ผี มตัง้ ใจสรา้ งถกู รุมท�ำรา้ ย มนั ก็ยากที่จะ ทำ� ใจได้ ตอนนผี้ มกงั วลไปหมดจนเรม่ิ คดิ ลบฟงุ้ ซ่าน กลวั วา่ ถา้ อปั ตอน ตอ่ ไปแลว้ ไมถ่ กู ใจ คนอา่ นกจ็ ะยงิ่ ด่าผม อันดบั ผมกจ็ ะตก พี่แพรว กับสำ� นักพิมพ์ก็คงผิดหวัง ถึงตอนนีผ้ มเขยี นนิยายตุนไว้หลายตอนแล้ว แต่ทกุ คร้ังทจี่ ะ อปั ลงเวบ็ ผมก็เครยี ดมาก จนช้ีเมาส์คา้ งอยู่ทป่ี ุ่ม Publish แค่จะกด คลิกอัปเดตลงไป มือผมก็ส่นั ไปหมดแล้ว “เฮอ้ ขนื เปน็ แบบนต้ี อ้ งไมไ่ หวแนเ่ ลย” ผมตดั สนิ ใจพบั หนา้ จอ โนต้ บุ๊ก แล้วยกมอื ขึ้นกมุ หน้าอยา่ งกระวนกระวาย ต๊งิ ... ผมไดย้ นิ เสยี งไลนด์ งั กลวั จะเปน็ พแ่ี พรวมาขอใหอ้ ปั ตอนใหม่ เพื่อรงั้ อันดับ แตพ่ อหนั ไปดู ไม่ใช่พแี่ พรว แตเ่ ป็นพเ่ี อกนน่ี า Akarach : น้องโม พรุง่ น้พี ี่จะไปนั่งทำ� งานทค่ี าเฟต่ รง ม. QU นอ้ งโมวา่ งหรือเปลา่ พอไดร้ ับข้อความจากพเ่ี อก ผมกล็ มื เครยี ดไปเลก็ น้อย พเ่ี อกเปน็ นกั เขยี นรนุ่ พที่ ผ่ี มชน่ื ชม แตแ่ นวการเขยี นของพเ่ี อก ไม่เหมือนกับผม พ่ีเอกเขียนแนววรรณกรรมเยาวชนกับหนังสือ ~ ล.โลกลัลลา้ ~

48 แนะนำ� การใชช้ วี ติ ผมรจู้ กั พเี่ อกตอนพเี่ ขาเปดิ คอรส์ อบรมการเขยี น และผมก็ไปร่วมเวิร์กชอปด้วย เพราะผมเคยอ่านนิยายของพ่ีเอก แลว้ ชอบมาก นอกจากไอเดยี สรา้ งสรรคแ์ ล้ว ยงั สอดแทรกข้อคดิ ที่ ตรงใจผมพอดี ตง้ั แต่ท่ีนยิ ายผมยังไม่ไดต้ ีพมิ พ์ พ่ีเอกคอยให้ค�ำแนะนำ� เร่ือง นยิ ายกับผมเสมอ ผมยอมรบั วา่ ท่มี าได้ถงึ ทกุ วนั นเี้ ป็นเพราะพ่ีเอก ชว่ ยสนบั สนนุ มาตลอด M.M.T : วา่ งครบั พเี่ อก เจอกันนะครับ ผมตอบรับทันที ถ้าผมได้คุยกับพี่เอก ผมจะต้องมีก�ำลังใจ มากข้ึนแนน่ อน มหา’ลัยของผมเป็นมหา’ลัยเอกชนท่ีอยู่ใกล้กับมหา’ลัย QU บ้านพ่ีเอกไมไ่ ด้อย่แู ถวนี้ แต่พ่เี อกชอบมาเขียนหนงั สอื ทีค่ าเฟ่ ทนี่ ่ี เพราะเครือ่ งดืม่ อรอ่ ย บรรยากาศดี คนไม่เยอะ ถงึ จะราคาสงู ไปหน่อยก็ตาม ตอนที่ผมไปถึงคาเฟ่ ผมเห็นพ่ีเอกนั่งอยู่แล้วพร้อมกับสั่ง เครือ่ งดื่มไวเ้ ผอ่ื ผมด้วย “วา่ ไงนอ้ งโม ชว่ งนเี้ ปน็ อยา่ งไรบา้ ง” พเี่ อกยม้ิ ใหผ้ ม “พอี่ ยาก ให้นอ้ งโมลองชมิ เบอร์รสี มูตทีของทีน่ ี่ อร่อยมาก” “ขอบคุณมากครับพ่ีเอก” ผมดีใจ แต่ก็รู้สึกเกรงใจ เพราะ พ่ีเอกเล้ียงเครือ่ งดื่มผมตลอดเลย พเ่ี อกเปน็ ผชู้ ายหนา้ ตาดคี นหนงึ่ พเี่ อกทำ� งานเขยี นเปน็ หลกั แตก่ ช็ ว่ ยกจิ การรา้ นอาหารทบี่ า้ นดว้ ย พเี่ อกอายยุ สี่ บิ ปลายๆ แตย่ งั ไมม่ แี ฟนสกั คน พเี่ อกเคยบอกผมวา่ ความรกั คอื ความทกุ ข์ ตอนนนั้ ผมฟังแล้วไม่เขา้ ใจ แต่พีเ่ อกก็หวั เราะแล้วบอกวา่ ผมยังเด็ก ไมต่ อ้ ง คิดเยอะเหมือนกบั พีเ่ ขาหรอก ปกติผมเข้าสังคมไม่เก่ง ขี้อาย และกังวลเวลาพูดกับคนอื่น ~ First Moment แรกพบในนยิ าย ~

49 แตก่ ับพ่ีเอก ผมสามารถคยุ ไดไ้ หลล่ืน อาจเป็นเพราะผมกับพีเ่ อกมี ความชอบเหมอื นกัน นัน่ คือการเขยี นหนังสือ “พี่เห็นเรื่องล่าสุดของน้องโมขึ้นอันดับ 1 ด้วย ยินดีด้วย นะครับ” พีเ่ อกเอ่ย “เออ่ พเี่ อกครับ...” พอพดู ถงึ เร่อื งนี้ ผมก็กงั วลทันที “พเี่ อกยงั จำ� ทผ่ี มเคยปรกึ ษาได้มัย้ ครับ ความรสู้ กึ นนั้ กลับมา อกี แลว้ ผมรสู้ กึ กดดนั มากเลย พอเหน็ คำ� ชมกเ็ หมอื นยง่ิ ถกู คาดหวงั พอเหน็ คำ� ดา่ กร็ สู้ กึ หมดกำ� ลงั ใจ ผมไม่รูจ้ ะทำ� ยังไงด”ี พเ่ี อกมองผมอยา่ งพิจารณา สีหน้าพ่ีเอกดูเขา้ ใจและเห็นอก เห็นใจ “ชว่ งนีน้ อ้ งโมกำ� ลงั ยืนอยบู่ นความส�ำเร็จ จรงิ ๆ แลว้ เป็นส่งิ ที่น่ายินดีมากนะ แต่พ่ีเคยบอกแล้วนะ น้องโมเป็นคนมีศักยภาพ แต่ขาดความม่นั ใจในตวั เอง น้องโมเลยร้สู กึ ไม่สบายใจ” “แลว้ ผมควรท�ำไงดอี ะครบั ” ผมขอคำ� แนะนำ� กบั พเี่ อก “ไมต่ ้องท�ำอะไรครับ แกท้ ใี่ จเรากพ็ อ” พ่เี อกยมิ้ ให้กำ� ลังใจผม กอ่ นจะอธิบายตอ่ “ความสำ� เรจ็ นะ่ ขน้ึ ยาก แตล่ งงา่ ย แตค่ วามรสู้ กึ ของมนษุ ยน์ ะ่ ขนึ้ งา่ ย แตล่ งยาก ใครๆ กม็ คี วามสขุ เปน็ ใครๆ กป็ ระสบความสำ� เรจ็ เปน็ แตน่ อ้ ยคนนกั ทจี่ ะรบั มอื กบั ความทกุ ขแ์ ละความลม้ เหลวเปน็ ” ผมพยักหนา้ เบาๆ อย่างเหน็ ดว้ ย ทพี่ ่ีเอกพูดกเ็ ป็นความจริง “พี่คงไม่อาจการันตีว่าน้องโมจะไม่มีวันล้มเหลว เพราะไม่มี ใครทอ่ี ยคู่ �ำ้ ฟา้ เหนือฟา้ ยังมฟี ้าเสมอ แต่พ่ีอยากจะบอกใหน้ ้องโม ไม่ตอ้ งกลัวความล้มเหลว ลองท�ำแบบนดี้ มี ้ยั พี่เคยอ่านในหนังสือ จิตวิทยา เม่ือไหร่ที่รู้สึกกังวล ให้ลองคิดถึงเร่ืองเลวร้ายท่ีสุดท่ีเรา กลัววา่ จะเกิด ลองเอาตัวเองเข้าไปอยใู่ นสถานการณ์น้ันด”ู พ่ีเอกมองผมอย่างจริงจังแล้วเอ่ยถาม “ตอนน้ีน้องโมกลัว อะไรอย่คู รับ” ~ ล.โลกลัลล้า ~

50 ผมคอ่ ยๆ คดิ ตามที่พ่ีเอกพูด จากนน้ั ก็รา่ ยความรู้สกึ ทก่ี งั วล ออกมาทลี ะอยา่ ง “ผมกลัววา่ ถา้ อปั ตอนต่อไปแลว้ คนอ่านไม่ถกู ใจ ผมกจ็ ะโดน คอมเมนต์ด่า คนอ่านท่ีเคยติดตามก็จะหายไปเรื่อยๆ จนสุดท้าย นิยายผมก็ตกอันดับ บ.ก. คงผิดหวังในตัวผม คนอ่านก็คงเลิก ติดตาม เล่มต่อไปก็ขายไม่ออก...” ผมไมร่ วู้ า่ กลวั เยอะเกนิ ไปหรอื เปลา่ ในความจรงิ มนั อาจไมแ่ ย่ ขนาดทผ่ี มกังวล แต่กอ็ ดคดิ ไมไ่ ด้ “แล้วถ้าเร่ืองท้ังหมดเกิดขึ้นจริง น้องโมจะเลิกเขียนนิยาย หรอื เปลา่ ” พ่เี อกถามต่อ “ไม่เลิกแน่นอนครับ” ผมตอบอย่างหนักแน่น “แค่...คงต้อง ทำ� ใจสกั พกั ” “เหน็ มัย้ ครบั นอ้ งโมกไ็ ด้ค�ำตอบแล้วว่าต้องท�ำอย่างไร” นนั่ ท�ำใหผ้ มเบิกตาโต พเ่ี อกก็พูดต่อด้วยรอยย้ิม “เนอื่ งจากนอ้ งโมเขยี นแนวฮโี ร พข่ี อถามหนอ่ ยครบั ถา้ สมมติ โลกท่ีเฟิสต์อยู่เป็นโลกที่สงบสุขดี ไม่มีคนเลวเลยสักคน แล้วเร่ือง High School Hero ยังตอ้ งมีเฟสิ ตฮ์ โี รอยูห่ รอื เปล่า” ผมครุ่นคดิ ไมน่ านก็ตอบไดท้ ันที “ถา้ ไมม่ คี นเลว ถา้ ทกุ คนมคี วามสขุ กไ็ มจ่ ำ� เปน็ ตอ้ งมฮี โี รครบั ” “ใชม่ ย้ั ครบั ” พเ่ี อกพยกั หนา้ “เพราะฮโี รมกั กำ� เนดิ ในชว่ งเวลา วิกฤติเสมอ น้องโมเองก็เหมือนกัน ความล้มเหลวสร้างผลงาน ชิน้ เอกไดเ้ สมอ ตราบใดท่ีนอ้ งยังมุ่งม่ันตอ่ กไ็ มม่ คี วามล้มเหลวใด หยุดน้องได้หรอกครับ” ดวงตาผมเบิกกว้างเพราะค�ำพูดของพ่ีเอก เหมือนมีกระแส พลังแห่งความมุ่งม่ันไหลพล่านไปทั่วร่าง ชะล้างความรู้สึกติดลบ ท้ังหลายออกไปจนเกือบหมด “จรงิ ด้วย พเี่ อกสดุ ยอดเลย” ผมพยักหน้ารวั ๆ ~ First Moment แรกพบในนยิ าย ~

51 “สว่ นเรอ่ื งคำ� ตชิ มเนย่ี พเี่ คยบอกแลว้ นะ” พเี่ อกกลา่ ว “ในเมอื่ เราทำ� งานใหค้ นสาธารณะอา่ น นนั่ กเ็ ปน็ สง่ิ ทท่ี กุ คนตอ้ งเจอ พบี่ อก เสมอว่า ‘อย่าเหลิงกับค�ำชม อย่าจมกับค�ำด่า’ แต่เหมือนน้องโม เคยใหป้ ระโยคทค่ี มกวา่ น้ีกบั พี่นะ” “ครับ” ผมย้ิมทนั ที เพราะผมยงั จ�ำได้ ตอนทพี่ เี่ อกสอนให้ผม ใช้คำ� วิจารณใ์ ห้เกดิ ประโยชน์ แทนทจ่ี ะใหม้ ันมาบ่ันทอนก�ำลังใจ “ค�ำชมเหมือนอาหาร ค�ำด่าเหมือนอาวุธ” ประโยคนี้ผมคิด เอาเอง “เพราะคำ� ชมนน้ั ขาดไมไ่ ด้ เปน็ เหมอื นอาหารทท่ี ำ� ใหน้ กั เขยี น มกี ำ� ลงั ใจ แตค่ ำ� ชมกเ็ ปน็ กบั ดกั ทห่ี อมหวาน ถา้ มวั แตเ่ หลงิ กบั คำ� ชม ฝีมือก็จะเร่ิมอ่อนแอจนหยุดพัฒนา ส่วนค�ำด่าเป็นเหมือนอาวุธที่ ต้องรจู้ กั ใช้ ถา้ ใชผ้ ดิ ทางก็ทมิ่ แทงตัวเองให้เจบ็ ปวด แตถ่ ้าใชถ้ กู ทาง ก็จะเสริมให้เราแข็งแกร่งยิง่ ขึน้ ” “เยยี่ มมากครบั นอ้ งโม” พเี่ อกเอย่ ชม “ดงั นน้ั ทกุ ครง้ั ทนี่ อ้ งโม เจอคนตหิ รือดา่ ให้คิดเสียว่าเขาโยนอาวุธมาใหเ้ รา ท้งั นี้เราจะหยบิ ขึ้นมาแทงตวั เอง หรอื เรียนร้ทู ่จี ะใชใ้ หเ้ ป็นกข็ ึน้ อย่กู บั เรา” “ขอบคณุ มากเลยครบั พเ่ี อก” ผมรู้สึกดีจังเลยท่ีได้คุยกับพ่ีเอก ความกังวลหรือกดดันหาย ไปเป็นปลิดท้ิง ผมไม่กลัวแล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ยังไงผมก็จะ เขียนตอ่ ไปและท�ำใหด้ ีทส่ี ุด ความลม้ เหลวงั้นเหรอ มาได้เลย ผมพรอ้ มเผชิญหน้า และ ผมจะทำ� ใหด้ ยี ่ิงกว่าเดิม พอไดค้ ยุ กบั พเ่ี อกจนพอใจ ผมกบั พเ่ี อกกเ็ ปดิ คอมพน์ ง่ั ทำ� งาน โดยไมไ่ ดพ้ ดู อะไรกนั ตอ่ พเี่ อกตอ้ งเขยี นบทความสนั้ ๆ ใหส้ ำ� นกั พมิ พ์ สว่ นผมอปั ตอนใหม่ลงเวบ็ อยา่ งสบายใจ “นอ้ งโม โทษที พอดพี ต่ี อ้ งกลบั กอ่ น ของทรี่ า้ นหมดกะทนั หนั เด๋ียวพี่ต้องรีบไปซ้ือเข้าร้าน ไว้เจอกันนะครับ มีอะไรก็ทักมาได้ ~ ล.โลกลลั ล้า ~

52 เสมอ” “ได้ครับพ่ีเอก สวัสดีครับพเี่ อก” ผมยกมือไหว้พี่เอก พ่ีเอกก็ โบกมอื ลาผมแล้วออกจากรา้ นไป ผมน่ังตรวจทานนิยายตอนต่อไปอยู่สักพักจนเริ่มรู้สึกเม่ือย เลยนัง่ พกั สายตาเล่นๆ มองไปยงั ทไ่ี กลๆ ผมเผลอมองไปยังที่นั่งริมหน้าต่างโดยไม่ได้ตั้งใจ แล้วผมก็ ชะงัก เพราะนั่นมนั ... ผมเห็นเฟิสต์คนนั้น ใช่แล้ว ต้องใช่แน่ๆ หน้าตาเหมือน พระเอกผมแบบน้มี ีแค่คนเดียวในโลกเท่านนั้ เฟสิ ตก์ �ำลังนงั่ ไขวข้ าพงิ เกา้ อี้อา่ นหนังสือนิยาย ผมเพ่งดเู หน็ ชอื่ เรอ่ื ง The Hunger Games โดย Suzanne Collins ผมชอบเรอ่ื งนี้ ถงึ ดหู นงั จบแลว้ กย็ งั ซอ้ื หนงั สอื มาอา่ น ผมไมค่ ดิ วา่ ผชู้ ายอยา่ งเฟสิ ต์ จะชอบอ่านนยิ ายเรอ่ื งนีเ้ หมือนผมด้วย ถึงแม้ตัวเอกจะเป็นผู้หญิง แต่ แคตนิส เอเวอร์ดีน เป็น นางเอกท่ีโดนใจผมสุดๆ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เวลาผมชอบ ตัวละครผู้หญิงสักคน ผมมักชอบสาวแกร่งท่ีมีความเป็นฮีโร ท้ังท่ี ตวั ตนผมมันคนละขัว้ กบั ฮโี รเลย จู่ๆ ผมก็รู้สึกว่าอยากเข้าไปคุยด้วยจัง อยากรู้ว่าเขาชอบ ตวั ละครไหนมากทีส่ ดุ เขาเชยี ร์ให้ใครเปน็ พระเอกมากกวา่ กัน พตี ้า หรือเกล แลว้ ถ้าสมมตเิ ขาต้องไปอย่ใู นโลกของ Hunger Game เขา อยากอยเู่ ขตไหนมากทสี่ ดุ เดีย๋ ว พอ พอก่อน ผมรีบสะบัดความคิดนน้ั ออกจากหวั เขา ไมร่ จู้ กั ผมสกั หนอ่ ย ขนื ดมุ่ ๆ เขา้ ไปคยุ เขาคงตอ้ งคดิ ในใจวา่ ผมเปน็ ใคร โรคจติ หรือเปล่า ผมจึงได้แต่มองเขาไปเร่ือย ท่าน่ังก็เหมือน บุคลิกก็เหมือน บนโต๊ะเขามีชาเขียวลาเตว้ างอยู่ แม้แต่เครือ่ งด่ืมทีช่ อบกย็ งั เหมือน ~ First Moment แรกพบในนิยาย ~

53 พระเอกผมเลย สีหน้าของเฟิสต์ตอนอ่านหนังสือดูน่ิงๆ แต่แววตากลับฉาย ประกายแวววาว เต็มไปด้วยอารมณ์สนุกสนาน ราวกับกำ� ลังเขา้ ไป อยู่ในเร่ืองจรงิ ๆ ผมมองแล้วเผลอนึกถึงฉากหนง่ึ ในเรื่อง HSH ตอนทีเ่ ฟสิ ต-์ ฮโี รกำ� ลงั นง่ั อา่ นหนงั สอื ควอนตมั ฟสิ กิ สด์ ว้ ยความสนกุ สนานเหมอื น ก�ำลังอา่ นนยิ ายผจญภยั ว่าแต่เฟิสต์ พระเอกของผมจะชอบอ่านนิยายหรือเปล่านะ ผมไม่เคยถามตัวละครเลยแฮะ สำ� หรบั เฟสิ ตค์ นนี้ สหี นา้ และทา่ ทางทน่ี ง่ิ สงบเมอ่ื อา่ นหนงั สอื ดวงตาที่ไลม่ องไปตามตัวหนงั สอื นวิ้ เรยี วท่คี ่อยๆ จับหนงั สือพลกิ ทีละหน้า แค่อ่านหนังสือเฉยๆ ไม่ได้ท�ำอะไร แต่ไม่รู้ท�ำไมถึงได้ดู มีเสนห่ ์มากขนาดนี้ เหมือนผมถูกมนตร์สะกดให้ละสายตาไม่ได้ คล้ายก�ำลังอิน ไปกับฉากทเี่ หน็ พระเอกของผมนง่ั อ่านหนงั สือวทิ ยาศาสตรอ์ ยตู่ รง หนา้ ผมไมร่ ู้วา่ จอ้ งนานไป หรอื สายตาผมมีคล่ืนพลังงานหรอื ไม่ จู่ๆ เฟิสต์คนนั้นก็ละสายตาจากหนังสือ แล้วหันมาสบตา กบั ผม แตผ่ มกย็ งั ไมไ่ ดส้ ติ ผมยงั คงมองเขาอยแู่ บบนนั้ เพราะยงิ่ มอง เท่าไหรก่ ็ยิง่ รูส้ กึ วา่ เขาเหมือนพระเอกของผมมากเท่าน้นั เฟิสต์คนนั้นมองผมอย่างพิจารณาสักพัก เขาแสดงสีหน้า ประหลาดใจชั่วขณะ แต่สกั พกั เฟิสต์คนน้นั กส็ ง่ ยม้ิ ใหผ้ ม นน่ั ท�ำให้ผมสะดงุ้ เฮือกใหญ่ แล้วเพงิ่ นกึ ได้ นีผ่ มเพงิ่ ...ทำ� ตัวเหมอื นเปน็ ...ถ�้ำมองผูช้ าย... แยแ่ ล้ว น่าอายโคตร ~ ล.โลกลลั ล้า ~

54 พอผมได้สติ ผมก็รู้สึกขายหนา้ เกนิ กว่าจะทนน่งั อย่ไู ด้ ผมจงึ รีบเก็บโนต้ บ๊กุ แล้ววิง่ แจน้ ออกไปจากคาเฟท่ นั ที พอออกจากร้านได้สกั พกั ผมถงึ ต้ังสตไิ ด้ “โอ๊ย โม เมอื่ กี้นายวิง่ จู๊ดออกมาเลยเหรอ” ผมเอามือท้งึ หวั ตวั เองเมอ่ื คดิ ไดว้ า่ เมอื่ กเี้ ขายงั ไมท่ นั ทำ� อะไรเลย ผมกลบั วงิ่ หนอี อก มาเสยี แล้ว เขาจะคิดว่าผมเป็นโรคประสาทมั้ยนะ แต่เขาคงจ�ำผมไม่ได้ หรอกมง้ั ทวา่ พอนกึ ถงึ ภาพรอยยม้ิ ของเฟสิ ตค์ นนน้ั ทำ� ใหผ้ มรสู้ กึ สบั สน “เฟสิ ต์ฮโี ร...ไมเ่ คยยิ้มแบบน้ีเลย” ผมพมึ พำ� กับตวั เอง เฟิสต์เป็นพระเอกของผม ผมจึงรู้จักเฟิสต์ดีที่สุด ผมรู้ว่าถ้า เฟสิ ต์เจอเหตุการณ์แบบไหนจะแสดงสหี นา้ และอารมณ์อยา่ งไร รวมถงึ รอยยิ้มทุกแบบของเฟสิ ต์ ผมก็ชนิ ตาเป็นอย่างดี แตเ่ มอ่ื กน้ี ี้ รอยยม้ิ ของเฟสิ ตค์ นนน้ั หมายความวา่ อยา่ งไรนะ มนั เป็นรอยยิม้ ท่ีผมไม่รจู้ ัก - ~ First Moment แรกพบในนิยาย ~

4 รอยยม้ิ ของเฟิสต์ “ยิ้มแบบน้นั คืออะไรเหรอ ท�ำไมนายถงึ ดูไม่ออก” เฟสิ ต์ ผมยังคงคดิ ถงึ รอยยม้ิ ของเฟสิ ต์จนกลบั ถึงหอพัก ผมนั่ง เหม่อลอยอยู่บนเตียง จมอยู่กับความคิดเร่ืองนี้ จนเผลอบิลด์ อารมณส์ ร้างภาพเฟสิ ตฮ์ โี รขึ้นมาโดยไม่ได้ตัง้ ใจ “นายยงั ไม่แต่งตอนใหมน่ ”ิ จๆู่ เฟสิ ตใ์ นมโนกป็ รากฏอยูต่ รง หนา้ ผม “เฟิสต์” ผมเบกิ ตาโต ผมไมไ่ ดต้ ้ังใจจะเขียนนยิ ายตอนน้ี แต่ ดนั เผลอเรยี กเฟสิ ต์ออกมาซะงน้ั “นายมากด็ ีแล้ว ชว่ ยอะไรหนอ่ ยไดม้ ้ัย” ไหนๆ ก็ไหนๆ ลองถามเฟิสต์ดูก็คงไม่เสียหาย “ชว่ ยอะไร” เฟสิ ตเ์ ลกิ คิว้ “นายช่วยย้ิมให้เราดูหน่อยได้มั้ย” ผมขอเฟิสต์ด้วยสายตา จริงจัง “ยม้ิ ?” เฟสิ ตแ์ สดงสีหน้าประหลาดใจ “อืม” ผมพยักหน้า “ได้มั้ย เราอยากเหน็ ” คำ� ขอของผมทำ� ใหเ้ ฟสิ ตน์ ง่ิ ไปสกั พกั เฟสิ ตท์ ำ� ทา่ เหมอื นอยาก ~ ล.โลกลลั ล้า ~