รวมเล่มหมีอย่ามาดุ

บทน�ำ “ไอน้ มิ วนั นไี้ ปเลน่ เกมกนั เลน่ เสรจ็ แลว้ คอ่ ยไปเรยี นพเิ ศษ” “เรียนพิเศษหรือชวนกูไปน่ังส่องสาว มึงเอาดีๆ” ผมพูดว่า เพื่อนสนิทตัวสูงหน้าตาดีที่ใช้แขนเก่ียวคอผมไปชิดกับมัน นิมหรือ ก็คอื นีโมเ่ ปน็ ช่อื ของผมเอง สว่ นไอค้ นข้างๆ เนี่ยชอ่ื พอยท์ จะบอก วา่ พวกผมสองคนมฉี ายาทกี่ ลมุ่ เพอ่ื นของเราตง้ั ใหด้ ว้ ยนะ...คหู่ นู รก แตก ไปท่ีไหนบรรลยั ท่นี น่ั และมันก็บรรลัยจริงๆ น่ันแหละเพราะไอ้พอยท์น่ะมันตัว เรียกตีน ไม่รู้ว่าคุณลุงคุณป้าปล่อยให้มันอดอยากหรือยังไงถึงได้ หวิ ตนี แกวง่ ปากหาเรอื่ งคนอน่ื เขาไปทว่ั แลว้ ผมกด็ นั เสอื กรกั เพอ่ื น มากไง ริจะท�ำเพื่อนไอ้นมิ กค็ งตอ้ งข้ามตนี ไอ้นมิ คนนไ้ี ปกอ่ น! ถงึ ผมจะตวั เลก็ กวา่ ไอพ้ อยท์ ขอวงเลบ็ วา่ เลก็ กวา่ มากแตช่ ว่ ย มองขา้ มความสูง 165 ของผมไปที เพราะถงึ ผมจะตัวเลก็ แต่กเ็ ล็ก พรกิ ขห้ี นนู ะบอกเลย ตนี ผมหมดั ผมหนกั กวา่ ไอพ้ วกสงู ยาวเขา่ ดบี าง คนอกี ไอพ้ อยทม์ นั ยงั ขยาดเลยเพราะเคยโดนผมตอ่ ยไปตอนทม่ี นั เพงิ่ ยา้ ยเขา้ มาใหมแ่ ลว้ เสอื กมาเปรยี้ วตนี กบั ผมทอ่ี ยกู่ อ่ นไง เลยตอ้ ง ~ Scriper ~

8 ส่งั สอนกนั บ้าง “มึงจะไปหรือไมไ่ ป” ไอพ้ อยท์เลกิ คิว้ กวนสน้ ตีนใส่ ซึ่งผมเองกเ็ หยียดยมิ้ ตอบ “ไปสวิ ะ” หึ! เรอื่ งแบบนี้พ่นี ิมไม่มี พลาด สาวๆ ในโรงเรยี นน้ีก็สวย แตเ่ หน็ บ่อยๆ เดินอ่อยเขาทุกวนั ผมกเ็ บอื่ แลว้ สขุ ใดเลา่ จะเทา่ กบั การไปนั่งสอ่ งสาวตา่ งโรงเรียน ไม่ เสย่ี งรถไฟชนกนั ดว้ ย นน่ี ้องเยียร์ น้องปดั น้องแพรวา ผมก็ยงั ไมไ่ ด้เคลยี ร์ สับราง กันจนเหนื่อย เสารห์ นา้ ก็นดั น้องมงิ้ เอาไว้อกี เฮ้อ! คนมันหลอ่ อะ ให้ทำ� ไง “สสั แลว้ ท�ำมาลีลา ห้วิ กระเปา๋ กลวงๆ เหมอื นสมองมึงตาม กอู อกมาได้แลว้ เรียกแท็กซหี่ นา้ โรงเรียนเนย่ี แหละ” นมี่ นั หลอกดา่ ผมนห่ี วา่ เอาความจรงิ มาพดู เลน่ ไดย้ งั ไงวะ!!! ผมถลงึ ตาใสไ่ อเ้ พอ่ื น สนทิ กอ่ นจะหว้ิ กระเปา๋ กลวงๆ ของตวั เองเดนิ ตามมนั ออกจากหอ้ ง คนอ่ืนๆ เขากลับกันไปหมดแล้ว แต่ผมกับไอ้พอยท์โดนคุณครูนุช ฝา่ ยปกครองลงโทษใหท้ �ำความสะอาดหอ้ งเรยี นตลอดหนง่ึ สปั ดาห์ นีไ้ ง เพราะดันถกู จบั ได้ตอนทกี่ ำ� ลงั สูบบหุ รก่ี นั อยู่ในห้องนำ้� ขนาดหอ้ งน้ำ� ชายกย็ ังกลา้ เข้ามา ผมเกอื บจะมดุ ชอ่ งกระจกดา้ นบนหนแี ลว้ นะ เกอื บแลว้ ถา้ ตกึ แมง่ ไมส่ งู เจด็ ชน้ั แลว้ ชนั้ ทผ่ี มอยดู่ นั เสอื กเปน็ ชน้ั เจด็ ไง ระหวา่ งโดน จับได้ ตัดคะแนนแล้วถูกลงโทษด้วยการท�ำความสะอาดห้องเรียน ตลอดหน่ึงสัปดาห์กับการมุดหนีตกลงไปคอหักตายกลายเป็นผีเฝ้า โรงเรียนผมขอโดนท�ำโทษจะดีกว่า ถึงแม้จะแอบเหลือบๆ เห็น คะแนนความประพฤตทิ ลี่ ดลงฮวบฮาบจวนเจยี นจะถกู เนรเทศใหไ้ ป บ�ำเพ็ญประโยชนต์ ่อสงั คมแลว้ กต็ าม อันน้ีไม่ได้พูดเล่น ถ้าเกิดว่าคะแนนประพฤติกรรมต�่ำลงเกิน กวา่ สสี่ บิ คะแนนกจ็ ะตอ้ งไปทำ� กจิ กรรมบำ� เพญ็ ประโยชน์ ผมไมเ่ คย โดนหรอก แคเ่ ฉียดๆ มาตลอด ~ หมอี ย่ามาดุ ~

9 ผมวง่ิ หอบรา่ งตวั เองตามไอพ้ อยท์ออกมาหนา้ โรงเรียน แม่ง ก็รู้นะว่าขาผมส้ันเป็นหมากระเป๋า ในขณะที่แม่งขายาวอย่างกับ เกรยฮ์ าวด์ ขนาดผมสบั ขาวงิ่ หนา้ ตงั้ ยงั จะตามไอต้ วั สงู โยง่ นไี่ มค่ อ่ ย ทันเลย ฉิบหาย อย่าให้กูสงู บา้ งนะ ได้แต่ฮ่ึมฮ่ัมฝากฝังความแค้นนี้เอาไว้ในใจเม่ือไอ้พอยท์มัน ออกไปยนื โบกรถแทก็ ซแ่ี ลว้ เรยี บรอ้ ย สว่ นผมกย็ งั คงทงิ้ ทวนรอยยมิ้ หวานจบั ใจใหน้ อ้ งมะนาวคนสวยทเี่ พง่ิ จะเดนิ ผา่ นไปพรอ้ มกบั เพอื่ น หยดุ หอบเกบ็ ล้ินตัวเองแทบไม่ทัน “รถมายงั มงึ ” “ถ้ามาแล้วกูกบั มงึ จะยงั ยนื เสนอหน้าอยตู่ รงนไี้ หม” เออวะ่ เอา้ ไอ้เพอื่ นเวร หลอกด่ากูโง่อีกแลว้ ใชไ่ หม “กวู า่ มึงคงลืมไปแลว้ วา่ ตีนกหู นกั แคไ่ หน” “นม่ี ึงจะเตะก”ู “...” ก็เออสิวะ พูดขนาดนี้แล้วยังไม่ขอโทษกูจะกระโดดถีบ มึงไปติดร้วั โรงเรยี นให้ดู “ไอ้นิม...กูขอโทษษษ เพื่อนพอยท์ผิดไปแล้วคร้าบบบ ไอ้ ลกู หมา มึงห้ามเตะกนู ะเวย้ ใหก้ แู ดกตนี ใครก่ีตีนก็ได้แตข่ อเวน้ ตีน มงึ แลว้ กนั อมิ่ จนจกุ ไปยนั ชาตหิ นา้ ” ไอพ้ อยทห์ นั มาทำ� หนา้ เหมอื น หมาตาเหลือกใสผ่ ม เกาะเก่ียวเขยา่ กนั ไปมาจนสมองผมเร่มิ จะหด เลก็ ลงทัง้ ๆ ท่ีปกตกิ ็ไม่คอ่ ยจะมี “พอไอ้สัส เขย่าขนาดนี้เห็นกูเป็นกระบอกเซียมซีเหรอ เวร ไปเรียกรถ” “ครับเพือ่ นรัก จัดให้เลยเพอ่ื น” ไอพ้ อยทย์ น่ื หน้าหันมองหา รถก่อนท่ีท้ังผมและมันจะเห็นแท็กซี่คันหนึ่งก�ำลังขับตรงมา ผมน่ี เตรียมตัวจะขึ้นแล้ว เพราะเห็นๆ อยู่ว่ารถมันข้ึนป้ายว่าว่าง และ ขา้ งในนอกจากคนขบั กไ็ มม่ ีใครน่ังอย่ดู ว้ ย ~ Scriper ~

10 ไอพ้ อยท์ยน่ื มอื ไปโบกรถ ไฟสแี ดงทขี่ น้ึ ว่าว่างดับพึบ่ ลงทนั ที กอ่ นทรี่ ถแทก็ ซ่ีจะขับเลย พวกผมสองคนไป... เลยไปไม่เทา่ ไหร่ แตเ่ สอื กไปจอดรบั กลมุ่ สาวๆ คอซองกระโปรงสนั้ ทย่ี นื รอถดั ไปจากพวกผม ท�ำแบบนี้มนั หมายความวา่ อะไรวะ คิดว่าคนอยา่ งนโี มจ่ ะยอมไหม ผมหนั ไปสบตากบั ไอพ้ อยท์ กา้ วอาดๆ ตรงไปยงั กลมุ่ รนุ่ นอ้ ง ทีเ่ พง่ิ จะบอกทางกับคนขบั แต่ยงั ไมไ่ ด้ขน้ึ พอเห็นผมเดินตรงเข้าไป นอ้ งๆ กช็ ะงกั หนั ซา้ ยหนั ขวาถอยหลงั กบั สายตาหงดุ หงดิ ระดบั รอ้ ย พันของผมทกี่ ้มหน้าลงระดบั กระจกรถที่เปิดอยคู่ ร่งึ หนึง่ “เมอื่ กผี้ มโบกรถพี่ แลว้ ’ไมพไ่ี มจ่ อด ปดิ ไฟหนแี ลว้ เสอื กมารบั เด็กผู้หญิงเนี่ยนะ?” ถ้าจอดแล้วบอกไปส่งรถกูยังไม่เคืองเท่านี้อะ บอกเลย “พ่ีไม่เหน็ น้องสองคน ขอโทษด้วยนะ” เอ้า ไม่เหน็ แตเ่ สอื กบอกถูกวา่ กคี่ น “อยา่ ตอแหลดพิ ี่ เพอื่ นผมตวั เทา่ ควาย มองระยะสบิ เมตรยงั เห็นมนั เลยมง้ั ” “เอา้ ไอ้เด็กเวรนี่!” “ทำ� ไม พ่ีจะเอาไงอะ ลงมาเคลยี ร์เลยไหม” ผมทา้ ถอยหลงั รอให้ไอ้คนขบั แท็กซ่มี นั ลงมา ปกติผมไมห่ าเรอ่ื งใครกอ่ นนะ แต่มนั เกินไปอะ โรคจิตเหรอถึงได้จ้องจะรับแต่นักเรียนผู้หญิงอะ ผมไม่ เคยคดิ ดูถูกใครนะ แตม่ นั ไม่ถกู ตอ้ งไหมอะ ถา้ เกิดว่าผมมีเรือ่ งดว่ น ต้องรีบกลับหรืออะไรก็ตามแล้วมาเจออะไรแบบนี้ผมควรต้องรู้สึก ยังไง ไอ้พอยท์เดินมาสมทบพร้อมกับเพ่ือนผมอีกสองสามคนท่ี รู้จักเพราะอยู่ห้องเดียวกัน ไอ้พี่คนขับแท็กซี่ท�ำหน้าขุ่นมัวหันมอง ~ หมอี ยา่ มาดุ ~

11 เม่อื เรม่ิ มีนกั เรียนคนอื่นๆ มามงุ ดู “นักเรียน มีอะไรกัน!” เสียงคุณครูนุชฝ่ายปกครองดังล่ัน ท�ำเอากลุ่มนักเรียนแตกฮือ สลายแยกย้ายกันในพริบตารวมถึงไอ้ สองสามคนน้ันด้วย เหลือแค่ผมกับไอ้พอยท์ยังคงยืนนิ่งพร้อมกับ นอ้ งๆ มัธยมตน้ กล่มุ ทีร่ ถแทก็ ซ่ีคันนี้จอดรับ “ว่าไงนายเกียรตกิ อ้ ง” “แทก็ ซค่ี นั นม้ี นั ปดิ ไฟใสผ่ มกบั ไอพ้ อยทแ์ ลว้ มารบั นอ้ งๆ กลมุ่ นอ้ี ะคร”ู “แค่น้?ี ” “มันไม่แค่นะครับครู เท่าที่ผมรู้...แท็กซ่ีสามารถปฏิเสธผู้ โดยสารไดต้ อ่ เมอ่ื ผโู้ ดยสารคนนนั้ มที า่ ทเี ปน็ อนั ตรายตอ่ ตนเอง หรอื วา่ มจี ำ� นวนผโู้ ดยสารมากกวา่ ทกี่ ฎหมายกำ� หนด ซง่ึ ผมกบั ไอพ้ อยท์ ก็ไมไ่ ด้มีอาวธุ ไม่มที า่ ทีคุกคามอะไร แล้วก็ไมไ่ ดเ้ กนิ จ�ำนวนที่รบั ได้ ด้วย ผมแค่ต้องการเหตุผลว่าท�ำไมถึงไม่จอดรับผมสองคน แต่ขับ เลยมารบั นอ้ งๆ กลมุ่ นี้ พน่ี มิ ไมไ่ ดว้ า่ อะไรนอ้ งๆ นะครบั อยา่ เขา้ ใจ ผิดนะ” ไม่วายหันไปส่งยิม้ หวานปลอบใจรนุ่ นอ้ งที่แสนนา่ รัก อยากขอบคณุ ครปู น้ั ทย่ี ดั วชิ ากฎหมายใสห่ วั ผมมาเมอ่ื สองวนั กอ่ น ผมกม็ ่ัวๆ เอา แตม่ น่ั ใจว่าท่ีครเู ขาสอนมาก็ประมาณนแ้ี หละ แทก็ ซค่ี นนนั้ ทำ� หนา้ เครยี ด ตบพวงมาลยั รถเสยี งดงั จนนอ้ งๆ รวมถงึ ครูนชุ สะดุ้ง ปึก! “เออ กก็ ไู ม่อยากรบั พวกมงึ ไง ไอ้เด็กเปรต พ่อแมไ่ ม่สงั่ สอน ถึงได้มายืนด่าคนอายุมากกว่า ท�ำเป็นเอากฎหมายมาพูด คิดว่ากู กลวั หรอื ไง” พดู จบกบ็ บี แตรเสยี งดงั ลน่ั เดก็ นกั เรยี นเดนิ หลบเขา้ ขา้ ง ทางเม่ือรถแท็กซ่ีคันนี้ขับพุ่งออกไป บีบแตรสร้างความร�ำคาญไป ตลอดทางจนลบั สายตา น่ีมันอะไรวะเนย่ี ... ~ Scriper ~

12 ไมก่ ลวั แตไ่ ปแลว้ บอกกอ่ นนะวา่ ผมไมเ่ คยทจ่ี ะทำ� ตวั ไมด่ ี เอา สันดานที่ใช้กับเพ่ือนไปใช้กับผู้ใหญ่ ผมแยกแยะได้ว่าควรวางตัว แบบไหน แต่กบั บางคนมันกอ็ ดไม่ไดจ้ รงิ ๆ “พวกเธอนีม่ นั ...” “ไอน้ ิม แท็กซีม่ า สองคนั เลยว่ะ” อะ ได้เวลาโกยแนบ ขืนยืนอยู่ต่อครูนุชรีคงได้บ่นพวกผมหู ชาเป็นแน่ “ครนู ชุ ครบั ผมกบั ไอพ้ อยทก์ ลบั กอ่ นนะครบั สวสั ดคี รา้ บบบ” รีบชิงยกมือไหว้คุณครูฝ่ายปกครองคนสวยท่ีก�ำลังต้ังท่าจะดุ วิ่งไป โบกแท็กซค่ี ันขา้ งหลัง สว่ นคันแรกก็ปล่อยใหน้ ้องๆ มธั ยมต้นกลมุ่ นน้ั ไป ไอ้พอยท์บอกจดุ หมายทเี่ ราจะไปกัน พีค่ นขบั กดปุ่มมิเตอร์ ผมหยิบโทรศัพท์หน้าจอแตกร้าวข้ึนมานั่งเล่นสบายใจ แต่ พอนกึ ถึงคำ� คณุ นายแม่ที่บอกวา่ เทอมนีห้ า้ มติด 0 ตดิ ร แล้วถงึ จะ ซอ้ื โทรศัพทใ์ หมใ่ ห้แลว้ ก็เจบ็ ปวดหวั ใจ สงสยั ว่าเกบ็ เงนิ ซอื้ เองคงจะไดง้ ่ายกวา่ “นม่ี งึ ยังไมซ่ ้ือใหมเ่ หรอวะ หนา้ จอแตกจนจะสัมผสั ไม่ติดอยู่ แลว้ ” “คุณนายไมซ่ ้อื ใหอ้ ะดิ โคตรเซง็ ” “เทอมนมี้ งึ ก็อย่าตดิ ร ติด 0” “ยากไอ้สัส เจ้อ้อยแม่งเตรียมให้กูแดก 0 แล้วเนี่ย” วิชา ประวัติศาสตร์ที่ผมแสนจะโง่ เอาจริงๆ ที่เรียนมาผมก็โง่ทุกวิชา ยกเวน้ ภาษาองั กฤษทต่ี งั้ ใจเรยี นและสอบพดู อา่ นเขยี นไดเ้ ตม็ ตลอด เพราะอะไรนะ่ เหรอ...เพราะคณุ ครูท่ีสอนสวยมาก ไมใ่ ช่แล้วเหอะ ผมแค่ชอบเรยี นภาษา มนั สนุกดี ยิง่ ถ้าเรียน กับครูต่างชาติก็ย่ิงสนุก เพราะฉะน้ันวิชาเดียวที่ผมได้เกรดส่ีมา ตลอดกม็ แี คภ่ าษาองั กฤษน่แี หละ ~ หมีอย่ามาดุ ~

13 “มงึ คา้ งงานใชไ่ หม ไดข้ า่ วว่าเขาไมร่ ับงานมึง” “เออดิ แล้วประเด็นคือทำ� งานเกา่ กูหาย บอกให้กูท�ำสง่ ใหม่ พอเอาไปส่งบอกไม่รับแล้วเพราะเลยเวลา เห้ียเอย๊ ! กแู มง่ โคตรเซง็ เลย คุณนายร้นู ี่กูโดนบน่ อีกแนๆ่ ” ผมบ่นพึมพ�ำ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเล่ือนโทรศัพท์เล่นจน กระทัง่ ถึงจดุ หมาย ไอ้พอยท์พาผมเข้าไปน่ังสุมหัวในร้านเกมทันที เสียงเด็ก นกั เรยี นจอแจภายในรา้ น เคร่อื งประจ�ำของผมกบั มันยงั คงไม่มีใคร จับจอง จ่ายเงินให้พ่ีเจ้าของร้านเสร็จก็เป็นเวลาผ่อนคลายของผม กบั มนั ตง้ั ใจวา่ จะเลน่ กนั แคค่ นละชวั่ โมงเพราะมอี ะไรทย่ี งิ่ ใหญก่ วา่ นต้ี ้องไปทำ� สอ่ งสาวๆ!!! พอหมดชั่วโมงผมกับไอ้พอยท์ก็รีบตรงด่ิงไปยังสถานท่ีเรียน พเิ ศษของเราสองคนทนั ที เขา้ ไปนง่ั โงๆ่ กอ่ นเวลา เอยี้ วคอมองตาม ร่างบอบบางหลายต่อหลายร่างที่เดินผ่านสถานที่สอนพิเศษจนคอ แทบหกั ใหต้ าย...ท�ำไมเด็กๆ สมยั นี้ถงึ ได้โตเรว็ จงั วะ บางคนคอซองนะ...แต่สงู กวา่ กทู เี่ ปน็ ผูช้ ายอกี โคตรเศร้า แตน่ อ้ งน่ารกั ใหอ้ ภัย ผมแจกยม้ิ ใหเ้ หลา่ ดอกไมง้ ามทเ่ี บง่ บานประชนั ความสวยงาม แขง่ กนั กวาดสายตามองไปรอบๆ หอ้ งกอ่ นจะพบวา่ คนทน่ี ง่ั กนั อยู่ ในนนี้ ั้นก็ไมน่ อ้ ยหนา้ กนั เลยสักนดิ ขาว หมวย สวย น่ารัก...มคี รบมาก “สายตามงึ ไม่ไดห้ ยุดเลยนะไอน้ มิ ” ~ Scriper ~

14 “ของมันดีนี่หว่า” ผมว่า เท้าคางส่งย้ิมให้น้องหมวยแก้มยุ้ย คนหนงึ่ ทเี่ ผลอสบตาดว้ ย อา่ ...คนนแ้ี หละทผ่ี มจะเขา้ ไปแจกขนมจบี ในวนั นี้ แตค่ งตอ้ งรอเลกิ เรยี นพเิ ศษกอ่ น อยา่ งนอ้ ยผมกค็ วรจะตงั้ ใจ เรียนให้คมุ้ กนั กับเงนิ ที่พ่อแม่เสยี ให้มานงั่ เรียน “กูเหน็ ไอพ้ วกกางเกงน�้ำเงินก็จอ้ งอยู่นะ” “ฮะ!? เอาจรงิ ” ผมหนั ไปเลกิ ควิ้ กบั ไอพ้ อยท์ เลอื่ นสายตาไป ยังกลุ่มเด็กผู้ชายที่น่ังติดกับกระจกอีกฝั่งหนึ่งของห้องและพบว่ามี คนหนง่ึ ในกลุ่มท่เี ล็งคนเดยี วกนั กบั ผมเชน่ กัน แลว้ ยังไงวะ กางเกงนำ�้ เงนิ ผมไมก่ ลวั หรอกเวย้ เดยี๋ วกางเกงดำ� คนนจ้ี ะโชว์ ใหด้ ูเองวา่ สาวๆ เขาชอบแบบไหน หลังจบจากการเรียนพิเศษผมก็รีบเดินตามสาวๆ กลุ่มนั้น ออกไปพร้อมกับไอ้พอยท์ทันที เขาเรียกว่าเปิดก่อนได้เปรียบ ไม่ ต้องหยุดคิดอะไรท้ังส้ิน เดินตรงดิ่งเข้าไปหาสาวคนนั้นท่ีก�ำลัง หวั เราะพดู คยุ อยู่กับเพอื่ นๆ ของเธอ กอ่ นจะหยุดและหนั มามองผมท่ีเดินเขา้ ไปหา “ชื่อน้งิ ใชป่ ะ” ผมถาม จ�ำมาจากตอนทค่ี รูสอนพเิ ศษเรียกตอนตอบคำ� ถามน่ะ “อ้ืม มอี ะไรเหรอ” เสียงหวานใสชวนเคล้ิมตอบกลบั มา ผม ยกยมิ้ อยใู่ นใจ คดิ วา่ ยงั ไงคนนก้ี ค็ งไมพ่ ลาด สายตาบงั เอญิ เลอื่ นไป สบเข้ากับสิ่งมีชีวิตใหญ่โตที่อยู่เยื้องไปไม่ไกล ต้องบอกว่าใกล้มาก และสิง่ มีชวี ติ น้ันกก็ �ำลงั มองตรงมาทางผม ย้มิ ด้วย ย้ิมอะไรวะ ถงึ ปากจะคนั ยบุ ยบิ แตผ่ มกไ็ มใ่ ชพ่ วกชอบหาตนี เทา่ ไหร่ จาก ท่ีเหน็ ใส่ช็อปและนัง่ รวมๆ กันแลว้ คดิ ว่าผมน่าจะซี้มากกว่ารอดถ้า เกดิ ไปสะกดิ หางเขา้ “นาย สรปุ เรียกเราทำ� ไม” ~ หมีอย่ามาดุ ~

15 “อ๊ะ โทษๆ คือเราช่ือนิม เราชอบเธออะ ขอเบอร์ได้ไหม” แนะน�ำตัวก่อนจะยื่นโทรศัพท์พังๆ ไปตรงหน้าสาวสวย อีกฝ่าย ชะงกั มือทีก่ ำ� ลงั จะยืน่ มารบั โทรศพั ท์ผมทนั ที หนั ไปสบตากับเพอื่ น กอ่ นจะย้ิมแหง้ ๆ ออกมาใส่ผม “คือ...เราขอโทษนะ แตเ่ รามแี ฟนแลว้ อะ” ฮะ!? ก.็ ..เมือ่ กี้...เด๋ยี ว เม่ือกีก้ �ำลังจะรับแล้วไมใ่ ชเ่ หรอ ผมยนื งงเป็นไก่ตาแตก ไดย้ นิ เสยี งหัวเราะของไอพ้ อยทล์ อย มาจากที่ไกลๆ หันไปส่งนิ้วกลางให้มันก่อนจะมองตามกลุ่มสาวๆ ท่ีเดินหนไี ปอกี ทาง “เธอ...เธอทช่ี อื่ นง้ิ อะ ขอเบอรห์ น่อยดิ” เฮย้ !ๆ ไอ้กางเกงน�้ำเงนิ มนั เอาวะ่ ผมเตรียมจะย้ิมเยาะเย้ยมันแล้ว แต่ก็ต้องอ้าปากค้างเม่ือ ผู้หญิงคนเดียวกันกับท่ีปฏิเสธผมว่ามีแฟนแล้วท�ำท่าทางขวยเขิน ยื่นมือไปรับโทรศัพท์จากไอ้หน้าหล่อ สูงขาว ท่าทางว่าพ่อจะรวย กอ่ นจะบรรจงกดเบอร์ลงไปและส่งคนื กลบั ให้เจ้าตวั มนั จะไมน่ า่ แคน้ เคอื งเลยถา้ ไอก้ างเกงนำ้� เงนิ มนั ไมห่ นั มายมิ้ เยาะเยย้ ผม ไอเ้ ห้ีย! กูยอมไม่ได้ “น้องครบั ” ฮะ!? ใครเรียกวะ ผมหนั กลบั ไปเตรยี มจะเหวย่ี งเตม็ ท่ี แตก่ ต็ อ้ งชะงกั คอหดลง เมอื่ เห็นร่างหมคี วายยนื อยู่ตรงหนา้ ผชู้ ายใส่ชอ็ ปตัวสงู ใหญ่จนผม คดิ จะแกลง้ ตายเพ่อื หนีหมีตวั ใหญ่ยักษ์ พ่อแมเ่ ลีย้ งด้วยอะไรถึงได้มีหุ่นแบบน!ี้ ~ Scriper ~

16 หุ่นหมีที่ผมว่าไม่ใช่ว่าคนตรงหน้ามันอ้วนพีอะไรนะ คือหุ่น แน่นมาก ผมกลืนน้�ำลายลงคอกลัวเลยว่าเส้ือพี่เขามันจะปริขาด กอ่ นหรอื เปล่า แตท่ ีแ่ น่ๆ คือกหู าเสยี งตวั เองไมเ่ จอแล้ว เปรี้ยวตนี ห้าวจดั มาตง้ั นาน แตต่ อนนี้เสอื กกลวั ตวั สัน่ “...” “สาวไมใ่ หเ้ บอร์เหรอเรา” เอ้า แทงใจดำ� กู! “เสือก” ผมว่ากระแทกหน้าคนตัวสงู ไป ถงึ ใจจะยงั กลวั ตนี พี่ เขามาประทับบนหน้าก็ตาม “พดู ไมเ่ พราะเลยนะ” โอย ขากูแข็ง ขยับหนีถอยหลงั ไม่ได้ ผมกลั้นใจสบสายตาฟาดฟันส่งไปให้ โดนตีนก็โดนวะ ก็มัน มาหาเร่อื งผมกอ่ นอะ “พ่ียงุ่ ’ไรดว้ ยวะ!” วา่ แลว้ ยงั จะเสอื กย้ิมอีก มนั มเี รอื่ งอะไรใหย้ มิ้ นกั หนา ผมไมอ่ ยแู่ ลว้ แมง่ ไอพ้ อยทแ์ มง่ ก็ไม่มาช่วยกูเลย ตามสาวที่หลีไว้ไปแล้วอีก อย่าให้เจอนะ พ่อจะ ฟาดให้ ผมสะบดั หน้าเดินหนคี นตัวเท่าหมีไปอีกทาง หมับ! “เฮ้ย!” ผมสะดุ้งเฮือกอุทานล่ันเม่ือถูกคว้าแขนเอาไว้ โอ๊ย! ซวยแลว้ ไงนโี ม่ หรอื วา่ นง้ิ จะเปน็ แฟนของไอพ้ ค่ี นนวี้ ะ แลว้ ทำ� ไมไม่ ไปหาเรื่องไอก้ างเกงน�้ำเงนิ น่นู เลา่ ก็เหน็ อยู่วา่ ผมไม่ได้เบอร์นง้ิ “ชือ่ อะไร” ... “...” โอ๊ย! จะจอ้ งอะไรนกั หนา ~ หมีอยา่ มาดุ ~

17 “นมิ ” ผมเหวีย่ งเสยี งตอบไป “นิม?” “เออ มีปญั หาหรือไง” พีต่ ัวเท่าหมีระบายยมิ้ ออกมา ท�ำไมผมรู้สึกแปลกๆ สายตา พเี่ ขาเหมอื นตอนทพ่ี อ่ มองไอบ้ งิ ซหู มาทบี่ า้ นดว้ ยความเอน็ ดอู ะ ลว้ ง มือเข้าไปในกางเกงกอ่ นจะหยิบบางสงิ่ บางอยา่ งส่งมาตรงหน้าผม “พ่ีขอเบอรไ์ ด้ไหม” ... ฮะ!? “อะ อะไรนะ” “เบอร์น้องนิม” เดยี๋ ววว วอ็ ท! นม่ี นั อะไร แล้วไอพ้ ่หี ุ่นหมีมนั ขอเบอร์ผมทำ� ไม หรือว่า... “เฮ้ยพี่! ผมยังไม่ได้ยุ่งอะไรกับนิ้งเลยนะ” ผมรบี ปฏิเสธ ด้ิน ออกจากมอื ท่ีไมต่ ่างอะไรจากคมี หนบี เหลก็ จบั แน่นจนแงะไมอ่ อก วอ้ ยยย ไอพ้ อยท์ ชว่ ยกดู ๊วยยย ส้ินชอ่ื นีโม่คูห่ นู รกแตกของมึงแลว้ เนย่ี ยย “เกยี่ วอะไรกับคนชือ่ น้งิ ...” อะ อา้ ว ไมเ่ ก่ียวกับนง้ิ หรอกเหรอ “แลว้ จะเอาเบอรก์ ะ...ผมไปทำ� อะไร” ไมไ่ ดก้ ลวั แคร่ สู้ กึ อยาก จะมีมารยาทกับคนทีอ่ ายุมากกว่าขน้ึ มาเฉยๆ “แล้วนิมอยากได้เบอร์น้องผู้หญิงคนนั้นไปท�ำอะไรล่ะครับ” เสียงทุ้มเอ่ยถามกลบั ผมนงิ่ เงียบใช้ความคดิ กอ่ นจะหยุดชะงกั ลม หายใจของตัวเอง เงยหน้าข้ึนสบสายตาเอ็นดูระดับสิบท่ีได้รับจาก คนรา่ งหมีตรงหน้าด้วยความตกใจ ผมขอเบอรน์ ง้ิ = ขอเพ่อื จะจบี ละ แลว้ ไอพ้ คี่ นนีก้ ็ขอเบอร์ผมด้วยเหตุผลเดยี วกัน ~ Scriper ~

18 ... “ไอ้หมี! ไอเ้ ห้ีย น้องเขาชอ็ กไปแลว้ ไหม” “โคตรไดเ้ ลยเพ่อื นกู” “เพอ่ื นพีห่ ลอ่ รวยโอนไวนะครบั นอ้ ง” ... .. . “อย่าไปฟังพวกมัน วา่ ไงครบั พขี่ อได้หรือเปลา่ ” ~ หมอี ยา่ มาดุ ~

บทที่ 1 หลายเดอื นต่อมา... เสยี งออดหมดคาบเรยี นวชิ าสดุ ทา้ ยของวนั ดงั ขนึ้ เดก็ นกั เรยี น ภายในห้องพร้อมใจกันส่งเสียงออกมาในขณะที่คุณครูพูดแซวเร่ือง ทา่ ทางดอี กดใี จของพวกผมเรยี กเสยี งหวั เราะทว่ั หอ้ ง ผมเกบ็ สมดุ ลง ในกระเป๋าแฟบๆ ของตัวเองขณะที่มือก็หยิบโทรศัพท์เครื่องใหม่ ของตัวเองข้นึ มาเล่น ตอบแชทนอ้ งมะนาวก่อนจะสลับไปทีแ่ ชทของนอ้ งซี มอี ยสู่ องคนเทา่ นนั้ ทผ่ี มคยุ อยดู่ ว้ ยในตอนนี้ ตง้ั แตเ่ มอ่ื หลาย เดือนก่อนท่ีถูกหมีควายตัวใหญ่เข้ามาบอกว่าจีบแบบโต้งๆ ความ มั่นใจในหนังหน้าตัวเองของผมก็ลดลงฮวบฮาบ ไม่คุย ไม่ไปเต๊าะ เดก็ ทไี่ หนอกี เลยจนกระทง่ั เปิดเทอมใหม่ ปกี ารศึกษาใหม่ นักเรยี น รุ่นน้องม.สี่ท่ีเข้ามาใหม่ บอกเลยว่ามันกระตุ้นเสือท่ีก�ำลังจ�ำศีล แบบผมให้ต่นื ขน้ึ มา น้องมะนาวอยู่ ม.4/7 เปน็ สายศิลป-์ ภาษาจีน ขาวสวยตรง สเปคมากทสี่ ดุ สว่ นนอ้ งซนี ะ่ เดก็ สายวทิ ย์ เฟรนดล์ นี่ า่ รกั ดดั ฟนั ดว้ ย ~ Scriper ~

20 ไมอ่ ยากจะอวด ไอ้พอยทม์ ันยงั อิจฉาผมอย่เู ลยท่ไี ดค้ ุยกบั นอ้ งๆ ช่วยไม่ได้นะเพื่อน สูงหล่อหน้าตาดีแล้วยังไง หล่อตัวเล็ก สเปคน้องๆ อะเคยไดย้ ินไหมครับ ฮิว้ วว ตอบนอ้ งๆ เสรจ็ ผมกเ็ กบ็ โทรศพั ทห์ ยบิ กระเปา๋ เดนิ ออกจาก หอ้ งเรยี น วนั นไ้ี อพ้ อยทม์ นั ไมม่ า เหน็ วา่ เปน็ อสี กุ อใี ส แมม่ นั เลยให้ ลาหยดุ ยาวไปหนงึ่ สปั ดาหเ์ ลย แลว้ คอ่ ยมาตามงานเอาทหี ลงั เพอื่ น สนทิ ไมม่ านผ่ี มกแ็ อบเหงาๆ นะ แตก่ ไ็ มม่ ากเทา่ ไหรเ่ พราะยงั มเี พอ่ื น ในกลมุ่ อยู่ คิดว่าจะลงไปเตะบอลกับพวกมนั กอ่ นจะกลบั สักหนอ่ ย เรยี กเหงอื่ กอ่ นกลบั บ้าน ไม่ใช่อะไรหรอก กลับไปเดี๋ยวคุณนายก็ใช้ให้ผมรดน้�ำต้นไม้ อกี ทงั้ ทปี่ กตลิ งุ ใหญก่ เ็ ปน็ คนคอยรดใหอ้ ยู่แลว้ ทกุ วนั ผมลงมาถึงด้านล่างของอาคารสูงเจ็ดช้ัน พาตัวเองกึ่งวิ่ง กง่ึ เดนิ ชายเสื้อหลุดลุ่ยไปยงั สนามบอลที่พวกเพ่อื นๆ กำ� ลังเลน่ อยู่ วางกระเป๋าลงก่อนจะวิ่งไปในสนามฝั่งเพื่อนตัวเองท่ีมีคนน้อยกว่า ปกตเิ ราก็มาเตะบอลกบั พวกร่นุ พี่รุน่ น้องแบบนี้ทุกวนั อยูแ่ ลว้ เหน็ ผมว่ิงลงไปพวกเพื่อนกเ็ รมิ่ ส่งบอลมาให้ ผมไม่ได้เก่งขนาดว่าเล่นเอาจริงเอาจังลงแข่งกับใครได้ แต่ ฝีมือกไ็ ม่ไดแ้ ย่ ฝีเทา้ กเ็ ช่นกนั ความไวของผมน่แี หละท่เี ป็นจุดเด่น เวลาเล่นเลย ผา่ นไปเกือบย่ีสิบนาทีก็เรม่ิ เหนือ่ ย เหงื่อชมุ่ แผน่ หลงั ในตอน ท่ีผมเดินกลับมานั่งลงบนม้าหินท่ีตั้งอยู่ใต้ต้นปาล์มขนาดใหญ่ มัน ถกู ปลูกอยู่คกู่ บั โรงเรยี นน้ีมาตั้งนานแลว้ ละ ให้ร่มให้เงาบังแสงแดด ไมใ่ ห้ส่องลงมาถึงผมท่ีน่งั หอบลนิ้ ห้อยอยู่ ว่งิ พล่านเกนิ ไปตอนอยใู่ นสนาม พอดีสาวๆ มาน่ังดูเยอะ พ่ีนโี ม่คนนี้กเ็ ลยต้องโชว์พาวเวอร์ ~ หมีอยา่ มาดุ ~

21 สักหน่อย สรุปคือแทบตาย หายใจหอบแฮกๆ หันไปรับน�้ำด่ืมมา จากเพอ่ื นในกล่มุ ทน่ี ง่ั ดูอยู่ข้างๆ “หายเหนื่อยแลว้ ค่อยแดกนะมึง” “เออ เหนือ่ ยฉิบหาย” ผมบน่ อุบ มองแสงแดดท่ที อดตัวลง ย้อมสนามฟุตบอลให้กลายเป็นสสี ้มออ่ นๆ ในเวลาตอนเย็น นัง่ รอ จนกระท่งั ตวั เองหายเหน่อื ย หยุดหอบเป็นหมาตะกุยนำ�้ แล้วถงึ จะ เปิดฝาขวดยกเอาน้�ำเปล่าขน้ึ ดมื่ อึกใหญไ่ ปหลายตอ่ หลายอกึ ส่ายหัวปฏิเสธลูกช้ินทอดที่เพ่ือนมันส่งมาให้ก่อนจะย่ืนน้�ำ คนื ไป “กกู ลับดกี ว่า” “เอา้ ไมเ่ ล่นตอ่ เหรอวะ” “ไม่อะ เด๋ยี วเยน็ วินหมด” ผมตอบ บา้ นผมอยไู่ ม่ไกลแตม่ ันก็ ไม่ได้ใกล้ ปกติก็น่ังวินมอ’ไซค์กลับตลอดเพราะขี้เกียจโทร.แล้วรอ ใหล้ งุ ใหญม่ ารบั ผมไมอ่ ยากรบกวนลงุ เขาดว้ ย แคล่ งุ เขาตอ้ งคอยไป รับไปส่งพ่อผมทุกวันก็เหนื่อยแย่แล้ว ตัวผมวันๆ หนึ่งก็ไม่ใช้เงิน เยอะอยู่แล้ว พอเหลือจ่ายค่าวินแล้วยังเอาไปหยอดลงกระปุกหมู ไดอ้ กี เก็บเอาไว้ซ้ือรองเท้าผ้าใบคู่ใหม่ ลิมิเต็ด...มีวางจ�ำหน่ายแค่ เพียงไม่ก่ีคู่เท่านั้นในประเทศไทย ซ่ึงผมค�ำนวณเอาไว้แล้วว่ายังไง เงินผมกจ็ ะต้องเกบ็ ได้ทนั ก่อนท่รี องเท้าค่นู ้จี ะวางขาย ผมเดินไปตรงจุดบรกิ ารรถมอเตอรไ์ ซคร์ บั จา้ ง บอกเสน้ ทางกบั ลุงท่ปี ระจำ� อยูก่ อ่ นจะขนึ้ ไปนัง่ ซ้อน ปกตริ ะยะทางจากโรงเรยี นไปถงึ บา้ นผมกป็ ระมาณยสี่ บิ บาท พอลงเดินต่อไปอีกนิดก็ถึงบ้านผมแล้ว เสียงไอ้บิงซูเห่าต้อนรับดัง ลั่นบ้าน โกลเด้นรีทรีฟเวอร์ตัวโตกระโดดพุ่งเข้าใส่ผมจนเกือบจะ หงายทอ้ งหวั ฟาดพ้นื “ไอบ้ งิ ซ!ู โอย๊ ! ไอ้หมานี่ มงึ จะฆ่าเจา้ ของสดุ ที่รักของมงึ หรอื ~ Scriper ~

22 ไง ฮ่าๆ มาน่เี ลยนะ ไมต่ ้องทำ� หนา้ หงอเลย อี๋ ท�ำไมมึงเหม็นจังวะ ออกไปเลน่ ขา้ งนอกบา้ นมาอกี แลว้ ใชไ่ หม” ผมโยนกระเปา๋ ไวข้ า้ งตวั นั่งเล่นกับหมาตัวโตอยู่ท่ีสวนในบ้านขณะที่ลุงใหญ่ก�ำลังลากสาย ยางมาเพ่อื จะรดนำ้� ต้นไม้ “ลุงใหญ่สวสั ดคี รบั ” “อา้ ว หนนู มิ กลบั มาแลว้ เหรอ ทำ� ไมไมโ่ ทร.ใหล้ งุ ไปรบั ละ่ เลกิ แลว้ ทหี ลงั กโ็ ทร.เรยี กลงุ ส”ิ ผมสา่ ยหวั ยมิ้ ๆ หนั กลบั มาดนั หนา้ ไอบ้ งิ ซอู อกไปไกลๆ จาก หน้าผม “ไม่เป็นไรครับลุง ปกติผมก็นั่งวินตลอด...แหวะ มึงอย่ามา เลียหน้ากูนะเว้ย น้�ำก็ไม่อาบ ไปอาบน้�ำก่อนเลยไป๊! ไม่งั้นไม่เล่น ด้วย” น่ังหยอกลอ้ กบั หมาของตวั เองสักพกั กอ่ นจะลุกหยบิ กระเป๋า เดนิ เอ่ือยๆ ไปเปิดประตูเข้าบ้าน คณุ นายกำ� ลังนงั่ ดูทีวสี บายใจเลย ละครน�้ำเน่ารีรัน พระเอกโง่เหมือนควายแต่นางเอกก็ยังรัก แค่ได้ยินเสียงนางร้ายในละครตบตีกับนางเอกเพื่อจะแย่งพระเอก แลว้ ผมก็ท�ำหน้าเหมน็ เบือ่ ขึน้ มาทันที “สวัสดีครับคุณนายแม่” วางกระเป๋าลงบนโซฟาก่อนจะเดิน ตรงไปยังห้องกนิ ข้าว เปิดฝาชดี วู ่ามีอะไรให้กนิ บา้ ง “กลบั เยน็ ตลอด แลว้ เสอื้ ผา้ นะ่ ไมเ่ คยเรยี บรอ้ ย หดั แตง่ ตวั ให้ มันเรียบร้อยเหมือนคนอื่นมันจะเป็นอะไรไหม” เสียงบ่นเริ่มดังขึ้น ขณะทผ่ี มกำ� ลงั ตกั ขา้ วมานงั่ กนิ เปน็ เรอ่ื งปกตขิ องชวี ติ ไปแลว้ สิ และ ถ้าเลือกระหว่างไร้เสียงบ่นกับทุกวันมีแต่เสียงคุณนายผมก็คงขอ เลอื กอยา่ งหลังน่แี หละ บ่นได้สักพักก็หยิบเอากระเป๋าผมมาเปิดดูก่อนจะเร่ิมบ่นอีก รอบ ผมนง่ั กนิ ขา้ วจนเสรจ็ เอาจานไปวางในอา่ งลา้ งจาน เปดิ ตเู้ ยน็ ~ หมีอยา่ มาดุ ~

23 ดม่ื นำ�้ เรยี บรอ้ ยแลว้ ถงึ จะเดนิ ออกมาหยบิ กระเปา๋ ทต่ี งั้ อยขู่ า้ งคณุ นาย กดจมูกหอมแก้มอกี ฝา่ ยเตม็ แรง “พอ่ กลบั มาแลว้ จะกนิ มือ้ เยน็ เรียกด้วยนะคุณนาย” บอกเสรจ็ กร็ บี วง่ิ ขน้ึ หอ้ งมาดว้ ยความรวดเรว็ แนน่ อนวา่ ทก่ี นิ ขา้ วไปน่ะแคม่ ื้ออาหารกอ่ นมือ้ เย็น ไม่ใชม่ อ้ื เยน็ จรงิ ๆ สำ� หรับผม ถอดเสื้อผ้าโยนลงไปในตะกร้าก่อนจะเปิดคอม กดพัดลม เบอร์สามให้จ่อตรงไปยงั เกา้ อท้ี ผ่ี มนั่ง เช่ือมตอ่ โปรแกรมตัวกลางที่ ใช้ส�ำหรบั เล่นเกมกับเพ่อื นที่ก�ำลังออนไลนอ์ ยู่เช่นกันในตอนน้ี ผมเปิดเข้าหนา้ เกมขณะทตี่ อบแชทน้องมะนาวไปพลาง ตัดบทสนทนาว่าแมใ่ หไ้ ปกรอกน�้ำแคน่ ้ัน แลว้ ผมก็ไมไ่ ด้ตอบ นอ้ งอีกเลย นอ้ งสวย นอ้ งน่ารกั แตน่ ้องยังไมส่ ำ� คัญพอทจี่ ะทำ� ให้ผมเลกิ สนใจเกมแล้วหนั มาสนใจนอ้ งได้ อกี อย่าง...ผมก็จบี ก็คุยเล่น เก็บ แตม้ ไปเรอ่ื ย ไม่เคยคบกบั ใครจรงิ จงั สักที สว่ นไอเ้ รอื่ งทเี่ คยถกู ผชู้ ายตวั เทา่ หมมี าตามจบี นะ่ ...ลมื ๆ มนั ไปเถอะ หลงั จากวนั นน้ั ผมกช็ วนคณุ นายไปเขา้ วดั ทำ� บญุ มาเรยี บรอ้ ย หลายเดือนท่ีผ่านมาจนกระท่ังผมขึ้นเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีท่ีห้าใน ตอนนี้ ผมก็ไม่เคยพบเจอผชู้ ายคนนน้ั อีกเลย ซ่ึงมนั กเ็ ปน็ เรือ่ งทด่ี ีมากๆ ผมไม่ใชเ่ กย์หรอื เปลา่ วะ แตก่ ็ไมไ่ ด้รงั เกียจอะไรนะ แค่ไม่ได้ ชอบผชู้ าย ถงึ สาวๆ ในห้องบางคนจะชอบจับผมจ้นิ ...ใชไ่ หม อะไร จ้ินๆ เนี่ยแหละ ผมกับไอ้พอยท์คือโดนตลอดเลย ออกไปพูดบท สนทนาคกู่ ันก็โดนแซวแลว้ ผมนั่งเล่นเกมอยู่บนห้องจนกระท่ังคุณนายมาตามลงไปกิน ขา้ วพร้อมกับพอ่ ที่กลบั มาจากท่ที �ำงาน มื้ออาหารไมไ่ ด้พเิ ศษอะไร กก็ บั ขา้ วธรรมดาทว่ั ไปทอ่ี รอ่ ยเหาะเพราะเปน็ ฝมี อื ของคณุ นาย พอ่ ~ Scriper ~

24 พดู คยุ อยกู่ บั คณุ นายเรอื่ งทวี่ า่ พรงุ่ นจี้ ะมเี พอื่ นมาเยยี่ มทบ่ี า้ น ใหท้ ำ� อาหารเผ่ือดว้ ย พรุ่งนี้ผมมีนัดกับเพื่อนไปดูหนังกันก็เลยไม่ได้สนใจเท่าไหร่ เร่อื งแขกหรอื วา่ เพื่อนของพ่อ นง่ั กนิ ขา้ วเสรจ็ กเ็ กบ็ เอาจานไปลา้ งควำ�่ เอาไวก้ อ่ นจะขนึ้ หอ้ ง มาเลน่ เกมตอ่ เสยี ดายทไ่ี อพ้ อยท์มนั มาเลน่ ไมไ่ ด้ วันนี้สาวๆ เยอะไปหมด เล่นไปจนกระทั่งเวลาเท่ียงคืนตรงผมถึงได้ปิดคอม ปิดพัดลมแล้ว เปลี่ยนมาเปิดเคร่ืองปรับอากาศแทน ลุกไปอาบน้�ำแต่งตัวในเวลา อนั รวดเรว็ ไมถ่ งึ หา้ นาทกี แ็ ตง่ ตวั เดนิ ออกมาปดิ ไฟและลม้ ตวั นอนลง ไปบนทน่ี อนนมุ่ แสนนุ่ม อา่ าา สุขใดเล่าจะเทา่ ศุกร-์ เสาร์-อาทติ ย์ ตน่ื สายได้ แถมยงั ไมต่ ้องรบี ทำ� การบ้านอีกด้วย ผมงัวเงียตื่นในตอนสายของวัน ท่ีรู้ก็เพราะว่าเมื่อเช้าต่ืนมา รอบหน่ึงแล้วในตอนท่ีคุณนายมาเคาะห้องบอกว่าจะเอาผ้าไปลง เคร่อื งให้ ตน่ื แล้วใหผ้ มไปเอาออกจากเคร่อื งมาตากดว้ ย แต่ขี้เกยี จ อะ...ไมอ่ ยากลกุ จากเตยี งเลย นอนบดิ ไปบดิ มากอ่ นจะควา้ โทรศพั ท์ ขึ้นมาเปิดแชทดูข้อความมอร์น่ิงในยามเช้าของน้องมะนาวและ นอ้ งซี นา่ รกั กนั จรงิ ๆ เลย แลว้ แบบนจี้ ะไม่ใหพ้ นี่ ีโม่คนน้ีเอ็นดนู ้องๆ ได้ยงั ไง ผมส่งข้อความตอบน้องๆ ไปก่อนจะยันตัวลุกข้ึนจากเตียง หนั มองไปรอบๆ ห้องก่อนจะเบิกตากว้างเม่ือนึกอะไรขน้ึ มาได้ ไอ้นิมมม ฉิบหายแลว้ มึง แบงกร์ อ้ ย แบงกย์ ส่ี บิ ...คอื ทกุ แบงกอ์ ยใู่ นกางเกงนกั เรยี นผม ตวั ท่ีใสเ่ ม่อื วานหมดเลย ถ้าคณุ นายเก็บไปก็ไมไ่ ดค้ นื แลว้ แนๆ่ ~ หมีอย่ามาดุ ~

25 ผมรบี วง่ิ ลงจากหอ้ งไปยงั เครอื่ งซกั ผา้ ทถี่ กู ตดิ ตง้ั เอาไวบ้ รเิ วณ ครัวที่อยู่ด้านหลังของบ้าน เปิดออกมาหยิบกางเกงนักเรียนข้ึนมา ไลด่ ูทลี ะตวั ควักกระเป๋าหอ้ ยออกมาทงั้ สามตัวกอ่ นจะถอนหายใจ โลง่ อกเม่อื พบว่าเงินยงั คงอยูใ่ นกระเปา๋ กางเกงตวั ทส่ี าม และไม่ได้ ถกู ป่นั จนเละไปแล้ว หยบิ เส้ือผา้ ในเคร่ืองใสล่ งตะกรา้ ก่อนจะเดินตาปดิ เพอื่ จะไป เขา้ หอ้ งนำ้� ล้างหน้าล้างตาจนเสรจ็ พร้อมกบั เงาร่างของใครบางคน ทีล่ อดมาจากชอ่ งประตูข้างใต้ หรือว่าจะเป็นพ่อ... ผมดงึ ประตเู ปดิ ออก สายตาปะทะเขา้ กบั รา่ งสงู ใหญ่ แผน่ อก แน่นท่ีแทบจะจิม้ หนา้ ขนในกายลกุ ชันขึ้นมาทนั ที หัวใจเต้นตึกตัก กบั ลกั ษณะทค่ี ุ้นหคู นุ้ ตาแปลกๆ ผมลากสายตาข้ึนไปมองดใู บหน้า ของคนที่ก�ำลังยืนขวางผมอยู่ ตาเบิกกว้างขึ้นจนแทบจะถลนออก มา ฉับพลนั เสียงของผมกด็ งั ลัน่ ไปทวั่ บ้าน “คณุ นายยย!!! โจรเข้าบ้าน โทร.แจ้งตำ� รวจเรว็ พอ่ อออ! พ่อ มีโจรอยู่ในบา้ น” “เฮย้ ! นีโม่ อยา่ ตะโกน พไี่ มใ่ ช่โจรครบั ” ... นัน่ สิ ไมใ่ ชโ่ จร... “มหี มหี ลุดออกมา! พ่อ พอ้ ออ โทร.แจ้งกรมป่าไม้มาจบั หมี เรว็ ” “ตอนเด็กๆ ว่าน่ารักแล้ว ตอนโตน่ารักกว่าเดิมอีกนะ คะเนีย่ ” “น่ารักค่ะแต่ด้ือ! เจ้าชู้ด้วย ไม่รู้ว่าเหมือนใคร เผลอหน่อย เบอร์สาวๆ เต็มเครื่องตลอด” คุณนายของบ้านเร่ิมพูดเผาลูกชาย ~ Scriper ~

26 ตัวเองที่ก�ำลังน่ังหน้ามุ่ยหัวโด่อยู่บนโซฟาข้างกาย สายตาของผม จับจ้องไปยังร่างเท่าหมีของใครอีกคนที่นั่งอมย้ิมส่งมาให้ สายตา เอน็ ดทู ย่ี ง่ิ มองกย็ งิ่ ขดั ใจ อยากจะพงุ่ เขา้ ไปตะกยุ ใบหนา้ หลอ่ ๆ ฝาก ร่องรอยเอาไว้สกั สามสีร่ อยแล้วหนขี ึ้นบ้าน แตท่ ำ� ไม่ได้! ทงั้ พอ่ ทง้ั คณุ นายเอาแตส่ ง่ สายตาดๆุ มาใหใ้ นตอนทผ่ี มบอก วา่ จะขน้ึ ห้อง กผ็ มไม่ชอบหม!ี คนอะไรหุ่นเหมือนหมี แล้วยังจะชื่อหมีอีก ผมไม่ชอบ! ไม่ ชอบสายตาที่มองมา ไม่ชอบที่โลกมันกลมเหวี่ยงเอาผู้ชายคนแรก ทที่ ำ� ใหค้ วามมนั่ ใจในความหลอ่ ของตวั เองลดลงมาเปน็ ลกู ชายของ เพื่อนสนิทพอ่ ผมแบบนี้ -^- หวั ร้อนโวย้ ยย “นีโม่! น่ังหน้ามุ่ยอะไร แล้วแม่บอกให้ขอโทษพี่หมีเขาน่ะ ขอโทษหรือยัง” คณุ นายเร่มิ ท�ำเสียงดใุ ส่ผมอกี แล้ว ขดั ใจจริงๆ เลย จะให้ผมไปขอโทษหมี เอ๊ย! คนทีบ่ กุ รุกเข้า มาในบ้านคนอนื่ ทงั้ ๆ ที่ยงั ไมไ่ ดร้ ับอนุญาตเน่ียนะ ไม่มที างหรอก “ฮ!ึ ” เชดิ หนา้ ใส่เลยนี่ “นโี ม่!” “ไมเ่ ป็นไรครับคณุ นา้ น้องคงตกใจผม จรงิ ๆ แลว้ ไม่ได้ต้งั ใจ หรอกครบั ” มนษุ ยต์ วั โตเอย่ ขน้ึ มาพรอ้ มกบั รอยยมิ้ แลว้ ทำ� ไมถงึ ยม้ิ เฉยๆ ไมไ่ ด้ มอื จำ� เปน็ ตอ้ งมาลบู หวั ผมขยเ้ี บาๆ เหมอื นสนทิ กนั สบิ ชาติแบบนี้ไหม พอจะปัดออกเบี่ยงตัวหนีสายตาเจ้ากรรมก็ดันไป ปะทะเขา้ กบั ดวงตาคาดโทษของคณุ นายเขา้ พอดี รา่ งกายพลนั แข็งทอ่ื นั่งสงบเงียบปลอ่ ยให้มือใหญ่ผละออก ไปเอง ~ หมีอยา่ มาดุ ~

27 “กอ็ ยา่ งทหี่ มเี ขาวา่ นอ้ งนมิ เขาคงตกใจ จะวา่ ไปแมก่ แ็ อบเหน็ ดว้ ยนะ เห็นลกู ชายตวั เองทีไรนึกว่าหมบี ุกเข้าบา้ นทุกทีเลย” กดไลกไ์ ปเลยรัวๆ ถา้ พาไปเดนิ ปา่ หรอื ทอ่ งเทยี่ วแบบธรรมชาตคิ งไดม้ คี นแตกตนื่ กันบา้ งแหละ นึกว่าหมีหลุดออกมา “ไม่เลยค่ะ น้องหมีหลอ่ มาก ได้คุณพอ่ เขามาเตม็ ๆ เลยนะ คะ” คุณนายเอ่ยชมอีกฝ่าย ส่วนผมก็น่ังขมุบขมิบปากอย่างเสีย มารยาทกอ่ นจะสะดงุ้ โหยงเมอื่ ถกู สองนวิ้ สงั หารบดิ เนอื้ ใตท้ อ้ งแขน เตม็ ๆ และเกอื บจะแหกปากรอ้ งลัน่ บา้ น แต่ต้องเก๊กเอาไว้เดี๋ยวจะ เสียเชิงหมด คุณนายใจรา้ ย! “ขอโทษพ่เี ขากอ่ น” ผมท�ำหน้ามยุ่ ไมย่ อมขอโทษงา่ ยๆ “นโี ม่” “...” “นิม!” “รู้แล้วๆ ขอโทษ!” สะดุ้งโหยงอีกรอบเม่ือคุณนายต้ังท่าจะ หยกิ เนอื้ ผมอกี ครง้ั หนั ไปขอโทษขอโพยคนรา่ งหมชี อ่ื หมที น่ี งั่ อยไู่ ม่ ไกลกัน สะบัดหน้าหนีเม่ืออีกฝ่ายส่งรอยย้ิมกลับมาให้ผม รอยย้ิม และแววตาเหมือนกบั ท่เี จอกันครัง้ แรกในตอนนน้ั ผมขนลกุ ซูข่ น้ึ มา ทนั ที อยากจะหาทางพาตวั เองหนอี อกไปจากทตี่ รงนี้ ไม่อยากถูก หมีตวั ใหญจ่ ับจอ้ งด้วยสายตาเหมือนวา่ กำ� ลังเอ็นดูกนั แบบนั้น “ขอโทษแล้วก็ไปเอาเสื้อตัวเองออกมาตากได้แล้ว สายจน ตะวนั จะตรงหวั เพงิ่ จะเสดจ็ ลงมา เอาไปตากแดดหนา้ บา้ นมนั จะได้ ไมอ่ บั เสรจ็ แลว้ กอ็ ยา่ ลมื อาบนำ้� ใหบ้ งิ ซมู นั ดว้ ย วนั กอ่ นแมเ่ ปดิ ประตู บา้ นออกไปแลว้ มนั หนไี ปเที่ยวเล่น” พอบอกใหไ้ ปไดผ้ มกแ็ ทบจะตวั ลอยออกจากหอ้ งรบั แขกทนั ที ~ Scriper ~

28 หันไปขบเข้ียวเคี้ยวฟันตัวเองใส่เจ้าของสายตาที่ยังคงมอง ตามมา “แลว้ นี่หมีเรียนปีไหนแลว้ คะ” “ปสี ค่ี ะ่ เรยี นวศิ วะ นเ่ี ขามธี รุ กจิ ของตวั เองดว้ ยนะคะ เปดิ รา้ น อาหาร ร้านที่พวกวัยรุ่นชอบไปกันน่ะค่ะ เอาไว้วันไหนหมีเขาว่าง แล้วจะใหม้ าพานอ้ งนีโม่ไปเท่ยี วเลน่ บา้ ง” “จรงิ เหรอคะ อายเุ ทา่ นม้ี ธี รุ กจิ ของตวั เองแลว้ เกง่ เหมอื นพอ่ ของเขาจรงิ ๆ” ผมขยบั ปากพดู ตามถอ้ ยค�ำทีไ่ ด้ยิน รสู้ กึ หมน่ั ไส้ข้นึ มาตงิดๆ กบั อแี คเ่ ปดิ รา้ นอาหารมนั จะไปดยู งิ่ ใหญอ่ ะไร แมผ่ มกช็ มเวอ่ รไ์ ปได้ แต่จะว่าไปตัวใหญ่ตัวโตขนาดนั้นนึกว่าจะเป็นพวกโค้ชในฟิตเนส หรอื วา่ พวกนกั กีฬาเล่นกลา้ มเสียอกี “ใหพ้ ช่ี ่วยไหมครบั ” “เหวอ! เหีย้ ๆๆ ใครให้มึง เอ๊ย! พีเ่ ขา้ มาในน”้ี ขวัญเอ๊ยขวญั มานะตวั กู ไอ้พี่หมนี แ่ี มง่ ก็เขา้ มาไม่ให้สุม้ ให้เสยี ง ผมตกใจเกอื บจะ ปลอ่ ยตะกรา้ รว่ งทบั นว้ิ เทา้ ของตวั เอง อทุ านปลอ่ ยสตั วเ์ ลอื้ ยคลาน ออกจากปากไปตงั้ สามส่ตี ัว เด๋ยี วคณุ นายไดย้ ินผมกโ็ ดนบ่นอกี “พชี่ ่วยนะ” ว่าพลางย่นื มือเข้ามาจะช่วยยก “ผมยกไหว! อย่ามายุ่งได้ป้ะ ผมก็ผู้ชายเหมือนพ่ีนั่นแหละ” ผมโวยลั่น ถึงผมจะตัวเล็กแต่แรงผมก็ไม่ได้น้อยนิดนะ ผมไม่ได้ บอบบางขนาดนั้น เนยี่ ท�ำไมไอพ้ วกท่ีตัวใหญก่ ว่าถงึ ชอบจะมองวา่ ผมแรงนอ้ ย นักวะ! ขกู่ ็แล้วพมี่ นั ยังเสือกยิม้ ใสผ่ มอีก “ไหนตอนนัน้ บอกพ่ีว่าชือ่ นมิ ” “ก็ช่ือนิม” ผมยกตะกร้าก้าวเท้าเดินหนีคนตัวเท่าหมีท่ีเดิน ตามหลังออกมา จะเดินตามมาท�ำไมก็ไม่รู้ ผมจะหันไปด่าก็ไม่ได้ ~ หมีอย่ามาดุ ~

29 คณุ นายเลน่ จอ้ งเขมง็ ขนาดนน้ั คณุ ปา้ เพอ่ื นของคณุ นายกเ็ อาแตย่ ม้ิ นอ้ ยยิ้มใหญ่มองผมกับลกู ชายตวั เองสลบั กัน “น่ารักนะคะ หมที า่ ทางจะเอ็นดนู ้องมาก” “ดสี คิ ะ ตอนนี้นีโมเ่ รียนอยมู่ .ห้า ถา้ จบม.หกจะไดใ้ หพ้ ช่ี ่วยดู เร่ืองมหา’ลัยให้ แต่นีโม่เขาไม่ชอบเรียนเลขค่ะ วิทยาศาสตร์ก็ ไม่ชอบ ถา้ เปน็ เรื่องภาษาเขาจะเก่งมาก อาจารยย์ ังเคยชมบ่อยๆ” เสยี งคณุ นายดงั แวว่ อยใู่ นบา้ นขณะทผ่ี มกำ� ลงั สะบดั ผา้ ตวั เอง ตาก สายตาเหล่มองลูกชายของเพื่อนแม่ที่ก�ำลังน่ังเล่นอยู่กับไอ้ บิงซูลูกรักผม ท�ำเสียงสองเสียงสามจนผมอดที่จะเบ้ปากไม่ได้ น่ี อยา่ บอกนะว่าเป็นผู้ชายรกั หมาด้วยอะ “น้องชื่ออะไรครับ” พ่ีหมีเงยหน้าขึ้นมาถาม ผมท่ีก�ำลังจ้อง มองอยู่สะดุ้งเล็กนอ้ ยก่อนจะหนั กลบั มาตากเส้ือผ้าตวั เองตอ่ “บิงซู” เอ่ยตอบไปเสยี งเรยี บ “บิงซู หืม? ชื่อบิงซูเหรอเรา ไหนขอมือหน่อยสิ...เก่งมาก” เสยี งทมุ้ ยงั คงเอย่ พดู คยุ กบั หมาผมตอ่ เรอ่ื ยๆ กระทงั่ ผมตากเสอื้ ผา้ เสรจ็ ลากราวตากผา้ ออกไปไวใ้ นจดุ ทม่ี แี ดดกอ่ นจะเดนิ กลบั มาหยดุ ทห่ี นึง่ คนหนง่ึ สุนขั ท่าทางดูมคี วามสขุ กนั มากเลยมงั้ ไอบ้ งิ ซู...ไอห้ มาทรยศ ทำ� ไมถงึ ไดท้ ำ� ทา่ หงายท้องแลบลน้ิ ใส่ คนอน่ื ที่ไมใ่ ชเ่ จ้าของแบบผม! “ถอย ผมจะอาบนำ�้ ใหบ้ ิงซู” “ง้นั ให้พี่ชว่ ยนะ” “ไมต่ อ้ ง ผมทำ� เองได”้ ผมปฏเิ สธแบบไรเ้ ยอ่ื ใยใดๆ ทงั้ สนิ้ สง่ เสียงเรียกเจ้าหมาตัวโตให้ว่ิงตามมา “บิงซู มาน่ี เร็วๆ เลยนะมึง ไม่ง้ันวนั นอ้ี ดไป ไมต่ ้องกนิ ข้าว” โกลเด้นรีทรีฟเวอรต์ ัวโตว่งิ กระดิกหางตามเสียงผมมา พี่หมเี องก็ลุกตามมาดว้ ยเชน่ กนั บิงซูมันไม่ใช่หมาดื้อ เม่ือเห็นว่าผมเปิดน้�ำและดึงสายยาง ~ Scriper ~

30 ออกมา เจา้ หมาขนสีส้มตัวใหญก่ ็นั่งลงทนั ที ค่อยๆ หมอบลงกอ่ น จะ...กระโจนเข้าใส่จนผมผงะร้องเสียงหลง “ไอ้บิงซู้!” ปกติมันไม่ กระโจนใส่ผมแบบน้ีในตอนอาบน้�ำ เด๋ียววว มึงคึกอะไรของมึง เนี่ยยย โฮง่ ! โฮ่งๆ “หยดุ ! จะอาบนำ�้ ให้ นั่งลง บงิ ซู น่งั ลง!” “บิงซ”ู หงงิ ... ... ผมอ้าปากเหวอ มองร่างหมาตัวโตขนสีส้มท่ีหยุดท่าที กระตือรือร้นหย่อนก้นนั่งลงสงบเสงี่ยมทันทีท่ีได้ยินเสียงทุ้มเอ่ย เรียก พหี่ มีเดนิ เข้ามานง่ั ลงข้างๆ ลบู หัวมนั แผว่ เบาก่อนจะเงยหน้า ขน้ึ มาหาผม “เปิดน้�ำสิ เดย๋ี วพ่ชี ว่ ยอาบ” ยงั ไมท่ นั พดู หา้ มอะไร ลกู ชายเพอื่ นแมก่ ล็ กุ ขนึ้ ยนื จบั ชายเสอื้ ตัวเองเลิกขึ้นถอดออกจากตัว ผมอ้าปากกว้างจนกรามแทบจะ ค้าง กล้ามเนื้อของอีกฝ่ายนั้นไม่ต่างจากที่ผมคิดเอาไว้เลย ต้อง ออกกำ� ลังกายมากขนาดไหนถึงจะได้หุ่นแบบน้มี า ไม่ยตุ ธิ รรม! ท�ำไมสร้างผมใหต้ ัวเลก็ เป็นหมากระเปา๋ แล้วสร้างพี่เขาใหต้ ัว เทา่ หมี หุ่นดีไดข้ นาดนี้ “นิม” “...” “นีโม่” “อยา่ มาเรยี กช่ือนี้!” “โอเคๆ ไมเ่ รยี กแลว้ นมิ หยบิ สายยางใหพ้ ่หี น่อย” เสยี งทุ้ม ว่าแกมขบขัน สองมือยกขึ้นเชิงว่ายอมแพ้ แต่ผมได้ยินนะว่าแอบ ~ หมีอย่ามาดุ ~

31 หัวเราะ เหน็ นะว่าแอบย้มิ นี่ผมซเี รยี สนะเว้ย “เอาไปเลย อยากอาบก็อาบไปคนเดยี วเลย” ผมว่า ส่งสาย ยางไปให้พี่หมีก่อนจะหันไปแยกเขี้ยวใส่ไอ้บิงซูที่ท�ำหน้าเคลิ้มกับ ฝ่ามอื ใหญบ่ นหวั มันอยู่ ฟนิ อะไรขนาดน้นั อะ “ดูทำ� หน้า! ไมร่ ักกูแลว้ ละสมิ งึ อะ” หงิงง~ ไอบ้ ิงซูครางออ้ น เอาจมกู เปยี กชนื้ มาดุนดันเขา้ กับฝา่ มือผม ทันที หึ ทีแบบนลี้ ะมาทำ� อ้อน ไมต่ ้องเลยนะ ผมไมใ่ จอ่อนหรอก โฮ่ง /// ฮอ่ื ยอมอาบดว้ ยก็ได้! ผมน่ังลงข้างๆ คนตัวโต ช่วยพี่หมีเขาอาบน�้ำให้ไอ้บิงซูโดย ไม่ออกปากเสียงหรือว่าดื้อร้ันอะไรอีกจนกระท่ังเสร็จ บอกแล้วว่า หมาผมนะ่ ไมด่ ้อื หรอก ยิ่งถ้าเวลาอาบน�้ำใหม้ ันจะน่งั น่งิ ให้อาบเลย ละ จากนนั้ กจ็ ะวง่ิ รา่ เรงิ ไปทวั่ บา้ นหลงั จากผมเอาผา้ มาซบั ๆ นำ�้ ออก จากขนมันบางสว่ น “เอา้ เสรจ็ แล้ว” โฮ่ง! “บงิ ซู! อ๊ะ...” ปกึ รา่ งใหญโ่ ตโถมเขา้ ใสจ่ นผมหงายหลงั ไปปะทะเขา้ กบั ใครบาง คนทน่ี งั่ อยขู่ า้ งๆ เรยี วแขนแกรง่ โอบกอดเขา้ มาทรี่ อบเอวขณะทผี่ ม ขยบั หนา้ หนลี ิ้นท่ีแลบเลียมาบนหนา้ “บงิ ซู! อยา่ ...ฮ่าๆ พอแลว้ นะ ไมเ่ อา๊ าา” จมกู เปยี กชนื้ ดนุ ดนั เขา้ มาทแ่ี กม้ จนผมตอ้ งหนั หนซี กุ หนา้ ~ Scriper ~

32 หลบไปทางอน่ื เด๋ียวนะ... กลน่ิ เหงอ่ื ผสมกบั กลนิ่ หอมออ่ นๆ กลา้ มเน้อื แน่นๆ ลมหายใจอุ่นร้อนท่พี ่นลงมาชว่ งขมับ... ผมหยุดหัวเราะ เงยหน้าข้ึนเชื่องช้าก่อนจะปะทะเข้ากับ สายตาและรอยยมิ้ ของคนตัวเท่าหมีที่ผมซกุ และโอบกอดอยูเ่ ม่ือก้ี “ล้างหนา้ ไหม เปื้อนหมดแล้ว” สัมผสั ร้อนลบู ผา่ นใบหน้าผมแผว่ เบา ไม่ ไอฉ้ ากพระเอกนางเอกแบบนม้ี นั คืออะไร!้ !! “ปล่อย” “ครับ” “ผมบอกให้ปลอ่ ยไง!” “อ่า...พ่ีคิดว่าคนที่ต้องปล่อยไม่ใช่พี่นะ” เสียงทุ้มเจือเสียง หัวเราะว่า สายตาเล่ือนมองแขนผมที่กอดรัดร่างกายใหญ่โตแน่น เปน็ การบอกว่าใครกนั แน่ทต่ี อ้ งปล่อย ... “มากอดกนั แบบนี้พเ่ี ขินแยเ่ ลย” ถูตัว ถูแล้วก็ถูอีก ถูจนกว่าไอ้สัมผัสจากเนื้อแนบเน้ือ กล้ามอกแน่นแนบก้างปลาแบบผมมันจะจางหายออกไปจนหมด! ไอ้บิงซู มึงนะมึง เดี๋ยววันนี้จะให้อดข้าวให้ดู ข้อหาท�ำให้เจ้านาย อยา่ งผมตอ้ งไปเสยี เนอ้ื เสยี ตวั โอบกอดกบั ผชู้ ายตวั เทา่ หมกี ลางวนั แสกๆ หน้าบ้านตัวเอง ขนลุกจนหัวใจเตน้ แรงไปหมด แถมหน้าผมยังแดงด้วย แม่ง ต้องเป็นอาการขนลุกแบบใหม่แน่ๆ หรือไม่ก็เพราะว่าแดดมันแรง ~ หมีอยา่ มาดุ ~

33 เกนิ ไปในตอนทผี่ มอาบนำ�้ ใหไ้ อบ้ งิ ซู หนา้ ผมถงึ ไดแ้ ดงเถอื กขนาดนี้ โทษไอ้พหี่ มนี น่ั ดว้ ยแหละ นั่งนิ่งให้ผมกอดท�ำไมวะ ทำ� ไมไมถ่ ีบผม ให้กลิ้งไปติดก�ำแพงบ้านเลย...ผิวผมแดงหมดแล้วเนี่ย ถ้าหน้าผม ไหม้ขนึ้ มาจะทำ� ยังไง ดดู ิ...แดงเถือกเลยอะ ผมเอามือรองน�้ำขึ้นมาลูบใบหน้าตัวเองดับความร้อน ผ่าน ไปสักพักหัวใจก็เริ่มสงบลงรวมถึงหน้าผมท่ีหายแดงแล้วด้วย ทอด ถอนลมหายใจเม่ือคิดว่ายังไงลงจากห้องไปผมก็ต้องพบเจอกับ มนุษย์หมนี ัน่ อยูด่ ี แต่ก็เอาเถอะ ยงั ไงวนั นผี้ มก็ไมไ่ ด้อยู่บ้าน ตั้งใจ จะไปเที่ยวกับพวกไอ้ไฟท้งั วนั อยู่แลว้ กลบั มากค็ งเย็นๆ นู่นแหละ ถงึ ตอนนน้ั เพอ่ื นของพ่อและไอ้พีห่ มีน่ันกค็ งจะกลับไปแลว้ คิดแล้วก็ย้ิมกร่ิม ถอดเสื้อผ้าออกจากร่างกาย พาตัวเองไป หยดุ ยืนน่งิ ใต้ฝกั บวั ปล่อยใหส้ ายน�้ำชุม่ ฉำ่� ไหลรดลงมาประหน่ึงว่า ผมคอื พระเอกเอม็ วเี พลงสกั เพลงหนงึ่ แนน่ อนวา่ ผมจะเปน็ พระเอก เอม็ วีท่หี ลอ่ และหน้าตาดมี ากในระดบั หนงึ่ ไมไ่ ด้ยอตัวเองนะ แต่ผมพดู ความจริง มองเงาสะทอ้ นในกระจกนน่ั สิ เหน็ แลว้ กห็ นกั ใจ ผมบอกแลว้ ไงวา่ ผมนะ่ ...ตวั เล็กสเปคสาวๆ ความหลอ่ ทะลคุ วามเตย้ี อะ เกต๊ ปะ้ ถงึ สาวๆ สว่ นมากเขาจะ ชอบผชู้ ายตวั สูง หน้าตาดี นิสัยรวย แต่แลว้ ยังไง ผมก็นิสยั รวยนะ พพ่ี รอ้ มเปยแ์ ตก่ พ็ รอ้ มเทเชน่ กนั ถา้ ใหเ้ ลอื กระหวา่ งเธอกบั เกม สว่ น เร่อื งหนา้ ตาไมต่ อ้ งพดู ถึง ผมกย็ �้ำอยูน่ ไ่ี งว่าผมหลอ่ สว่ นเรอื่ งความ สูงมันปรับกันไม่ได้อะ ทุกวันนี้ผมจะอาบนมแทนน�้ำอยู่แล้ว ดื่ม ต่อวันเปน็ สองสามกลอ่ งกไ็ มเ่ ห็นว่าจะสงู ขึ้น ไปเล่นบาสตามที่เพ่ือนบอกว่าจะสูงก็ไม่เห็นช่วยอะไรเลย สกั นดิ เด๋ยี ว ชว่ ยส.ิ .. ~ Scriper ~

34 ชว่ ยใหผ้ มสงู ขนึ้ มาประมาณสองเซน็ ได้ นา่ ภมู ใิ จสสั ๆ เลน่ มา เป็นปี สงู ข้นึ มาสองเซน็ นถ่ี ้าไมไ่ ปวัด มองด้วยตาเปลา่ ก็ยังคงเปน็ หมากระเปา๋ เหมือนเดมิ พระเจา้ คงจะใสท่ กุ อยา่ งเขา้ มาใหผ้ มยกเวน้ กแ็ ตค่ วามสงู ทท่ี ำ� หกไปก่อนจะได้เทใสล่ งมา ไมอ่ ยา่ งน้นั ผมคงเข้าคอนเซปตส์ ูง หล่อ พ่อรวยไปแล้วละ แต่คิดๆ แล้วก็อย่าเลยดีกว่า แค่น้ีผมก็สับราง สาวๆ ไมห่ วาดไมไ่ หวแล้ว เฮ้อ! พอเถอะ ย่ิงพูดก็รสู้ ึกว่าตวั เองจะย่งิ หลอ่ ทะลุออกนอก โลกไปแลว้ เดี๋ยวเขาจะหาว่าผมนะ่ ...หลงตวั เอง ชน่ื ชมความหนา้ ตาดขี องตัวเองเสร็จผมก็จดั การอาบน�ำ้ ขดั ถูทุกซอกมุมรวมถึงเจ้าลูกชายท่ีสงบเสง่ียมยามไร้ศึก ชโลมครีม อาบน�้ำกลิ่นหอมฟุ้ง ซึ่งเป็นยี่ห้อเดียวกันกับท่ีคุณนายชอบใช้เมื่อ กอ่ น แตเ่ ดยี๋ วนเี้ ปลยี่ นแลว้ สว่ นผมกย็ งั ใชก้ ลน่ิ เดมิ เพราะวา่ มนั หอม มากกก หอมกวา่ ครมี อาบนำ�้ ของผชู้ ายเสยี อกี กลน่ิ หอมๆ มนั ทำ� ให้ ผมรสู้ กึ สดชื่น อาบนำ�้ เชด็ ตวั จนแหง้ เสรจ็ หยบิ เอาแปง้ เยน็ กระปอ๋ งสเี่ หลย่ี ม ข้ึนมาเปิดเท ลูบทาไปท่ัวร่างกาย อากาศร้อนๆ แบบนี้ให้ทาแป้ง เดก็ บอกเลยวา่ เอาไม่อยู่ นี่! มันต้องแป้งตราหมู ใชๆ่ แป้งเย็นตราหมูติดทนอยยู่ าวไปสามชาติ กว็ า่ ไปเร่อื ย... จะบอกกค็ อื มนั เยน็ สบายมาก ไปซอ้ื มาใชน้ ะทกุ คน ยง่ิ ถา้ ทา หลงั จากอาบน�้ำกอ่ นจะนอนมันจะย่งิ โคตรของโคตรฟินเขา้ ไปอกี เนี่ยโปะลงไปบนตัวแป๊บเดียว เย็นจนลูกชายผมหดเล็กไป เลย...ไมเ่ ก่ยี วเหรอ โอเค ไมเ่ กยี่ วกไ็ ด้ ผมขอแต่งตัวแปบ๊ นะ ก�ำลงั คิดอยู่ว่าจะลงจากบ้านยังไงไม่ให้ต้องไปปะทะกันกับลูกชายของ ~ หมอี ยา่ มาดุ ~

35 เพือ่ นแม่ดี ผมไมอ่ ยากหงุดหงิดก่อนจะออกจากบ้านหรอกนะ ไอ้พวกเวรนกี่ ็สง่ ขอ้ ความตามกันจัง นดั บา่ ยโมง รบี ไปทำ� ส้นตึกอะไรตอนเทย่ี งครึง่ ผมนแี่ วน้ วินฯไปไม่เกนิ สบิ นาทกี ็ถึงสถานที่นัดหมายแล้ว เร่ง กนั อยไู่ ด้ แลว้ ดนั เสือกถา่ ยรปู ไอเ้ ป้งมาอีก ถามจรงิ งง จะเร่งพีน่ โี ม่ คนนท้ี งั้ ทมี นั กต็ อ้ งเปน็ รปู สาวๆ สวยๆ สิ จะมาสง่ รปู ไอเ้ ปง้ หวั เกรยี น เพราะเรยี น รด. มาท�ำไม! หมดแรงแม้แตจ่ ะก้าวขาเดินออกจากหอ้ ง กลอกตามองบนใสร่ ปู เพื่อนในกล่มุ อยสู่ กั พัก กเ็ หมือนว่าไอ้ มาวนิ มนั จะรใู้ จ กดสง่ รปู นอ้ งคนหนง่ึ มาให้ สวมใสช่ ดุ นกั เรยี นม.ตน้ สงสยั วา่ โรงเรียนจะมกี จิ กรรม ใส่เหลก็ ดัดฟนั ด้วย แมเ่ จา้ ความนา่ รักของน้องกระแทกใจพ่ีนีโม่มาก เหมือนมีมือที่มองไม่เห็นมาฉุด กระชากหวั ใหร้ บี ควา้ กระเปา๋ สตางค์ กา้ วเทา้ ลงจากหอ้ งแทบจะทนั ที ค�ำคมวันน้ีขอเสนอค�ำว่า...เพื่อนรอได้ แต่คนน่ารักน้ันรอ ไม่ได!้ “นีโม่ จะออกไปแลว้ เหรอ” เบรกแบบเบรกเอยี๊ ดดด “อ้ือ เพือ่ นมนั ตามแลว้ เนย่ี คณุ นาย ม’ี ไรรเึ ปล่า” อตุ ส่าหว์ า่ ย่องผ่านมาเงยี บๆ แล้วนะ ท�ำไมคณุ นายยงั จะมา ทักผมอกี พอคณุ นายทกั ผม ทุกคนในทีน่ ั้นก็หนั มาจับจ้องกนั หมด แตเ่ วน้ ไอพ้ ห่ี มไี วเ้ ถอะ รสู้ กึ วา่ พมี่ นั จะจอ้ งผมตง้ั แตก่ า้ วลงจากบนั ได ข้ันสดุ ท้ายมาแลว้ จอ้ งขนาดนกี้ ็จับกูกนิ เลยไหมล่ะ เปน็ หมนี ี่ ชอบกนิ ปลาไม่ใช่เหรอ ใช่ไหมวะ...หมมี นั ยงั กินปลาอยูไ่ หมอะ หรอื วา่ มันกนิ น้�ำผงึ้ ชา่ งแมง่ เหอะ แตส่ ายตาขบขนั ปะปนกบั ความเอน็ ดมู นั ท�ำให้ ผมรูส้ ึกแปลกจรงิ ๆ นะ ผมเป็นผ้ชู ายอะ เข้าใจฟีลผู้ชายทีถ่ กู ผชู้ าย ตัวใหญก่ ว่ามองดว้ ยสายตาเอ็นดไู หม และผูช้ ายคนนน้ั ก็เสอื กเป็น ~ Scriper ~

36 คนคนเดยี วกันกบั คนที่เคยมาขอเบอรค์ ณุ อีกดว้ ย คดิ ว่าผมควรจะตอ้ งรู้สกึ ยงั ไงละ่ ใหโ้ บกมือแล้วบอกว่า...ไฮ ไงสดุ หล่อ มองแบบนช้ี อบเค้าใช่ ไหมละ่ เหรอ ใหม้ นั เป็นเพียงแคค่ วามคดิ ของผมตอ่ ไปเถอะ “ไม่ไดม้ อี ะไร แตจ่ ะบอกวา่ พาพีห่ มเี ขาไปดว้ ยสิ เยน็ นี้แม่ว่า จะท�ำอาหารมอื้ ใหญ่ เพ่อื นของพอ่ เขาจะนอนค้างท่ีน่ี เห็นว่าไมไ่ ด้ เจอกนั นานแลว้ นะ่ ตง้ั แตไ่ ปทำ� งานตา่ งประเทศ ลกู กพ็ าพเ่ี ขาไปดว้ ย เก็บเงินซอื้ รองเทา้ อยู่ไม่ใชห่ รือไง คิดวา่ แม่ไมร่ ูเ้ หรอ พ่หี มเี ขามรี ถ ใหพ้ ่ีเขาขับพาไปสิ” ... ขออนญุ าตกรดี ร้องในใจ อะไรนะ!!! นอนค้าง...นอนคา้ งคนื นะ่ เหรอ ไม!่ ไมเ่ อาวอ้ ยยย แลว้ อกี เรอื่ งเลยนะ “คณุ นายจะใหผ้ มพามนษุ ยห์ มไี ปดว้ ยเนยี่ นะ!” เอา้ เชี่ย ลืมตวั พูดสิง่ ท่ีคิดออกไปเฉยเลย ไอพ้ ี่หมีหลดุ ย้ิม ขำ� น้อยๆ กบั ใบหน้าเหวอแดกของผม ส่วนคุณปา้ เพอ่ื นของคุณนาย กด็ ันยมิ้ เอ็นดอู อกมาเฉยเลย หันไปคยุ กับลกู ชายตวั เองเสียงนุ่ม “แม่บอกแล้ววา่ ไม่ต้องเพ่ิมกลา้ ม ฟติ หนุ่ เยอะเกิน ดูส.ิ ..นอ้ ง มองลกู เป็นมนุษยห์ มีไปแล้ว” เอ่อ... “กด็ ีนะแม่ นิมเขานา่ จะชอบกอดมนุษยห์ ม”ี อา๊ กกก อยา่ นะ อยา่ มาพดู แลว้ ยมิ้ กรมุ้ กรมิ่ แบบนน้ั นะเวย้ ท่ี กอดไปตอนนน้ั ก็เพราะไอบ้ ิงซูหรอก ไม่ไดอ้ ยากจะกอดเลยสกั นดิ ! “นีโม่ อย่าเสยี มารยาทกับพ่ี” ~ หมอี ยา่ มาดุ ~

37 “คุณนาย แตว่ า่ ---” “พาพ่เี ขาไปดว้ ย อย่าขดั ใจแม่ ตอนกลับก็แวะซือ้ ของเข้ามา ทำ� กบั ขา้ วดว้ ย เดยี๋ วแมจ่ ะจดใสก่ ระดาษไปให้ พเี่ ขาเกง่ เขาเลอื กซอ้ื ของได้ นมิ กไ็ ปชว่ ยพี่เขาถือ” ... สรุปคือกตู ้องพกหมไี ปดว้ ยสินะ แลว้ เลอื กซอื้ ของสดมาทำ� กบั ขา้ วไดส้ ำ� หรบั คณุ นายกเ็ กง่ แลว้ สิ ขนาดนก้ี ็ยกลกู ชายใหห้ มเี อากลับป่าไปเลยไหม “แมว่ า่ จะเพิ่มค่าขนมเดอื นนีใ้ ห-้ --” ขวบั ! คุณนายพูดวา่ อะไรนะ เพมิ่ คา่ ขนม... “พห่ี มกี ็ลุกมาดิ นมิ ยนื รอรากงอกแล้วเนี่ย คณุ นายจะใหซ้ ้ือ อะไรบา้ งอะ สง่ มาในเมสเสจกไ็ ด”้ ถา้ ทกุ คนสงสยั วา่ หลงั ตนี เปน็ หนา้ มอื มนั คอื ยงั ไง ใหโ้ ปรดดมู าทกี่ ระผมในตอนนี้ โคตรจะเกลยี ดตวั เอง ท่ีเห็นแก่เงิน แต่ผมอยากได้รองเท้าไง อยากได้มากด้วย! เพราะ ฉะนั้นสงบศึกใหห้ น่ึงวนั ก็ได้ “หมีก็ขับรถดีๆ นะลูก ดูแลน้องด้วย” “ครบั ผมจะดูแลนอ้ งอย่างดีเลย” อกี แลว้ สายตาแบบนอ้ี ีกแล้ว คุณนาย! หมมี นั กินปลานโี มไ่ หมอะ ไมก่ นิ ใช่ไหม แล้วทำ� ไม สายตาไอ้พ่ีหมีตัวใหญ่ตรงหน้าผมมันถึงได้วาววับเหมือนจะจับผม กนิ แบบนี้ ผมสง่ ข้อความไปบอกพวกเพอ่ื นๆ ใหม้ นั ม่งุ หนา้ กันไปก่อน เลย เสียดายอยู่เหมือนกันที่อดได้ไปเจอคนน่ารักเลย ให้พ่ีหมีมัน จอดข้างทางก็ไม่ยอมจอดให้ผม เอาแต่เงียบอยู่ได้ แล้วพอมาท�ำ หนา้ นง่ิ ๆ แบบนผ้ี มกไ็ มก่ ลา้ โวยวายดวิ ะ กลวั ถกู จบั หวั ฟาดคอนโซล ~ Scriper ~

38 รถอะ คุณนายคดิ ผิดแลว้ อะที่ใหผ้ มพามนุษย์หมีน่ีมาดว้ ย “ไม่อยากไปก็จอดให้ลงดิ จะมาท�ำหน้าดุท�ำไม” ผมบ่นอุบ ยกมอื ขนึ้ กอดอก ขมวดควิ้ มนุ่ ดว้ ยความไมพ่ อใจมองตรงไปดา้ นหนา้ สายตาเหลอื บไปยงั คนข้างๆ ท่ีก�ำลังมองมาอยู่เช่นกัน “พี่ไมไ่ ด้ทำ� หน้าดใุ สน่ ิมเลย” “ก็เห็นวา่ ทำ� อยู่อะ” “...นห่ี นา้ ปกตพิ ี่ หรอื วา่ นมิ อยากจะใหพ้ ย่ี มิ้ ใหต้ ลอด กไ็ ดน้ ะ” จะบา้ เรอะ! “ไม!่ ไมต่ ้อง เปน็ บา้ หรอื ไงถงึ จะยมิ้ ตลอดเวลาน่ะ” “เหน็ ไหมละ่ ” เออๆ ไมไ่ ดท้ ำ� หนา้ ดุกไ็ มไ่ ด้ท�ำ “ถามจรงิ พยี่ ังจะจบี ผมอยูอ่ กี เหรอ” ผมหันหนา้ ไปถาม มนั ขอ้ งใจอะ ตงั้ แตท่ เี่ จอกนั วนั นน้ั จนกระทง่ั มาในวนั นส้ี ายตาของพห่ี มี ก็ไม่ได้แตกต่างเลย แต่ที่ไม่เข้าใจคือพ่ีเขายังชอบผมอยู่อีกเหรอ วนั นนั้ ผมกไ็ มไ่ ดใ้ หเ้ บอรน์ ะ เดนิ หนอี อกมาดว้ ย ไมไ่ ดเ้ จอกนั อกี เลย เป็นเดือนๆ จนกระท่ังโลกมันกลมพาผมกับพี่เขามาเจอกันอีกคร้ัง น่ีไง “นิมคดิ ว่ายังไงล่ะ” “ผมถามพ่ีกอ่ นนะ!” จะมาถามยอ้ นเพือ่ อะไร พอโวยวายใสก่ เ็ สอื กยม้ิ อกี ยมิ้ อะไรนกั หนาอะ...คดิ วา่ ตวั เอง หล่อมากหรือไง เออ หลอ่ แตก่ ไ็ ม่ต้องยิ้มบอ่ ยๆ ไดไ้ หม “ครับๆ พต่ี อบแล้วกไ็ ด้ ทจ่ี ริงตอนน้นั พ่แี คร่ สู้ ึกวา่ ถูกใจก็เลย อยากลองจีบดเู ฉยๆ แตน่ ิมปฏเิ สธ พก่ี ็ลมื ไปแลว้ ละ แต่ใครจะไปรู้ ละ่ วา่ ลกู เพอื่ นของพอ่ ทว่ี า่ ...จะเปน็ เดก็ ผชู้ ายทพี่ เ่ี คยคดิ จะจบี คนนน้ั ~ หมอี ย่ามาดุ ~

39 นะ่ ” “ผมชอบผูห้ ญิง!” “รแู้ ลว้ ครับ” “ผมไม่ได้ชอบผู้ชายอะพ่ี ผมไม่ได้รังเกียจนะ...แต่คือกูไม่ได้ ชอบอะ พ่มี งึ เข้าใจปะ้ ” เริม่ รู้สึกสนทิ ขึน้ มาแล้วนิดๆ กเ็ ลยเผลอพูด กูมึงออกไปเต็มๆ ปาก “ไมเ่ ข้าใจ” “โวะ พ่ตี อ้ งเข้าใจดวิ ะ แลว้ กห็ า้ มจบี กดู ้วย!” “นิม...ไม่พดู มงึ กไู ดไ้ หม มนั ไม่นา่ รักเลยนะ” หุบปากฉับทันที เสียงที่ใช้พูดมันก็นุ่มนวลนะ...แต่ท�ำไม สายตาทีต่ วัดมาถงึ ไดต้ รงกนั ขา้ ม ท�ำเอาผมไมก่ ลา้ พดู อะไรต่อ “คาดเขม็ ขดั ดว้ ยส”ิ ผมกม้ ลงมองเมอื่ เสยี งทมุ้ เอย่ เตอื น ลมื ตวั ไปเลยว่ายงั ไม่ไดค้ าดเข็มขดั “มันตดิ อะ” พอดึงจะเอามาคาดมันดนั ติด ดึงมาไม่ได้ พห่ี มี เหลือบๆ สายตามามองผมที่ช้อนตาข้ึนมองพี่เขาดึงให้เห็นเลยว่า มนั ติดจรงิ ๆ “แปบ๊ นงึ นะ” “...” ผมน่ังจับสายเข็มขัดจนกระท่ังมาถึงไฟแดง รถจอดนิ่งสนิท พี่หมใี ชม้ อื ขยบั เปลี่ยนเกียร์กอ่ นจะปลดเข็มขดั ตัวเองออก เอีย้ วตัว มาหาผมท่ีสะดุ้ง กลั้นหายใจเมื่อกล่ินหอมในแบบผู้ใหญ่ปะทะเข้า มาที่หน้า รา่ งใหญ่โตทำ� เอาผมแทบจะจมมิดไปกบั เบาะ กะพรบิ ตา ปรบิ จ้องมองคนทีก่ ำ� ลังก้มหน้าก้มตาดึงสายเขม็ ขัดมาคาดใหจ้ นได้ “เรยี บรอ้ ยแล้ว” “...อะ ออ้ื ไมข่ อบคณุ หรอกนะ รถพน่ี ่ันแหละที่ผดิ ” เบอื น หนา้ หนอี อกไปทางอน่ื ก็มันจริงอะ รถพ่ีเขานนั่ แหละผิด ถ้าดงึ มา ง่ายๆ ไมต่ ดิ ตงั้ แต่แรกพห่ี มีก็ไม่ต้องมาทำ� ใหผ้ มหรอก ~ Scriper ~

40 “นมิ กระชากมนั แรงไปตอนแรก” เสียงทมุ้ เอย่ บอก ผมทำ� ทเี หมือนว่าไม่สนใจ แตก่ ฟ็ งั อยู่ ลองเอือ้ มมอื ลงไปดึง สายเข็มขดั เบาๆ ก่อนจะพบว่ามันก็ไม่ไดต้ ิดขดั อะไรจริงๆ “แต่มนั กเ็ ปน็ ความผิดของรถพี่จริงๆ น่ันแหละ เนอะ” ~ หมีอยา่ มาดุ ~

บทท่ี 2 “เหยดดด สวยว่ะๆๆ คนนัน้ เลยมึง...ทด่ี ดั ฟนั ” “ไมช่ อบวะ่ อยา่ งกตู อ้ งคนผมสน้ั ๆ” “ไอเ้ หยี้ แลว้ นนั่ ใครวะ...ไอผ้ ชู้ ายคนนน้ั อะ โอบไหลด่ ว้ ย กวู า่ แฟนแน่ๆ” ข้อสันนิษฐานของไอ้มาวินท�ำเอาผมอยากจะหันไป ฟาดหัวมนั สกั ที ข้อหาพดู ไม่ถูกใจ ขมวดควิ้ มุ่นมองตรงไปยงั ผู้หญงิ ตัวเล็กผมสั้นประบ่าที่ก�ำลังส่งย้ิมกว้างพูดคุยกับพี่ชายตัวเอง...ไม่รู้ อะ นาทีน้ีขอเหมาว่าเป็นพ่ีชายเอาไว้ก่อน ถ้าคิดว่าเป็นแฟนมันก็ เสยี อรรถรส หมดฟลี ลิง่ ในการมองกนั พอดีนะ่ สิ “มงึ หบุ ปาก เขาพ่นี ้องกนั ” “กเ็ หีย้ ละไอน้ มิ จับมอื เดนิ ไหล่ชนกนั ขนาดนั้น” “สสั ที่นมี่ นั ก็กวา้ งปะ ใครๆ เขากเ็ ดนิ จับมือกัน น้องสาวเขา สวยไง พช่ี ายเขากต็ อ้ งหวงจบั มอื ถอื แขน เดนิ ไหลเ่ บยี ดเปน็ ธรรมดา” ไอไ้ ฟชว่ ยผมแถ หันมาจบั มอื กันเบาๆ ลงนามเป็นพันธมติ รต่อกนั ใครมองว่าสองคนน้ันเป็นแฟนกนั คือแม่งตาบอดอะ ดูยงั ไงก็พี่น้อง! ~ Scriper ~

42 พนี่ อ้ งชดั ๆ เลย “นิดหน่อยก็เอาเนาะพวกมึง” ไอ้เป้งหัวเราะข้ึนมา ตอนนี้ พวกเราสคี่ น...ไมด่ ิ หา้ คน รวมมนษุ ยห์ มตี วั ใหญท่ น่ี งั่ เงยี บอยนู่ ด่ี ว้ ย นนั่ แหละ พวกผมหา้ คนกำ� ลงั นงั่ กนั อยใู่ นรา้ นเคเอฟซชี น้ั บนสดุ ของ ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ กินไก่ทอดผู้พันพลางสอดสายตามอง สาวคนน้นั ที คนนี้ที ชีวิตแฮปปี้ แตม่ นั จะแฮปป้ีกว่าน้ีมากเลย...ถ้า ข้างๆ ผมไม่ใชเ่ จา้ ของใบหน้าดูดี หนุ่ ก็ดี ดจี นสาวๆ ที่เดินผ่านไป มามองขา้ มผมไปหาพ่มี นั หมดเลย แคก่ เู ตีย้ แล้วเขามองข้ามนีก่ ็ว่าเจบ็ แล้วนะ อนั นแี้ มง่ เจบ็ กวา่ มองแล้วก็พากันท�ำหน้า ท�ำเสียงกร๊ีดเบาๆ แบบขวยเขิน เลเวลสบิ ไมร่ ูเ้ หมอื นกนั วา่ มนษุ ยห์ มีด้านขา้ งผมมันมอี ะไรใหต้ อ้ งเขิน กแ็ คห่ ล่อเองป้ะ ผมกห็ ลอ่ อะ ไมเ่ หน็ น้องๆ เขาจะกรดี๊ ผมบ้างเลย “มโนเก่ง มองแฟนเขามากเดี๋ยวเขาก็มาต่อยหน้าแหกเอา หรอก” “กม็ าดคิ รา้ บบบ” นกึ วา่ กลวั หรอื ไง พรอ้ มบวกอะบอกเลย คน อยา่ งนโี มด่ ว้ ยแลว้ อกี อยา่ ง...ผมกแ็ คม่ องเองไหม ไมไ่ ดค้ ดิ จะเขา้ ไป แยง่ มาสกั หนอ่ ย ถงึ ผมจะเจา้ ชู้ แตก่ ร็ วู้ า่ อะไรควรไมค่ วรนะเวย้ เปน็ คนดีอะเขา้ ใจไหม...ถ้าจะจบี หรือจะคุยเลน่ กข็ อเป็นคนโสดแล้วกัน ลดความเสย่ี งทจ่ี ะโดนตีนไปในตวั ถึงแม้ว่าทุกวันนี้ชีวิตของผมมันจะเส่ียงตีนเพราะปากไอ้ พอยทอ์ ยู่แลว้ ทุกวนั กต็ ามที “เดี๋ยวไปหาหนังดูกัน” ไอ้เป้งพูดชวน ท่ีจริงคือผมน่ังกินกัน เสร็จมาไดส้ ักพกั แลว้ แต่มันยงั ไม่หมดอะ นง่ั เล่นพูดคยุ รอเวลาให้ สง่ิ ทก่ี นิ เขา้ ไปมนั ยอ่ ยหมดเสยี กอ่ นแลว้ ถงึ จะยดั ใหห้ มด จากนน้ั คอ่ ย ~ หมีอยา่ มาดุ ~

43 ลกุ ไปเดินเลน่ กันต่อ จะว่าไปดูหนังอยา่ งท่ไี อเ้ ป้งชวนมันกน็ า่ สนใจ นะ ผมไม่ได้มาน่ังดูหนังกับไอ้พวกน้ีมาหลายสัปดาห์...จนจะครบ เดอื นอยแู่ ลว้ แต่ติดแค่อยา่ งเดยี ว อย่างเดยี วเลยจรงิ ๆ ในตอนนี้ “กไู ม่มีตังค์ หมดเกลยี้ งแลว้ สัส” ใกลจ้ ะได้กินเกลืออยู่ทกุ วนั เพราะอะไรน่ะเหรอ...ก้มมองรองเท้าท่ีผมใส่ก็น่าจะรู้แล้วนะ ทุก วนั นค้ี ณุ นายไลใ่ หไ้ ปแทะรองเทา้ กนิ แทนขา้ วแลว้ เนยี่ แตจ่ ะบา้ เหรอ ผมไม่ใช่ปลวกไหมละ่ เอ๊ะปลวกมันแดกรองเทา้ หรือเปล่าวะ...ไมด่ ิ ปลวกมนั แทะไม้ แตเ่ มอ่ื วนั กอ่ นตอนไปรอื้ โกดงั ทใี่ ชเ้ กบ็ ของผมกเ็ หน็ นะวา่ ปลวกมนั แทะกนิ กระดาษด้วยอะ มันไมไ่ ด้กนิ แคไ่ ม้ดิ เด๋ียว...มึงโง่หรือมึงโงเ่ นีย่ ตวั กู กระดาษมนั กท็ �ำมาจากตน้ ไม้ ไม่ใช่เหรอวะ เอาเป็นว่าผมไม่สามารถจะแทะกินรองเท้าได้เหมือนปลวก นแ่ี หละทต่ี อ้ งการจะสอ่ื แทะกนิ ไมไ่ ดน้ ะแตก่ แ็ คเ่ อาไปนอนกอดแทน หมอนขา้ งในชว่ งเดอื นแรกๆ ทซ่ี อ้ื มา กอดไดเ้ ดอื นหนง่ึ กอ่ นแลว้ ถงึ จะเอาออกไปใส่ ทำ� แบบนมี้ าทุกคตู่ ั้งแต่ทเี่ ริม่ เกบ็ เงนิ ซอื้ เองได้ ฟังดูภาคภมู ใิ จไหม ยืดอกแปบ๊ ...บอกเลยว่าภูมใิ จสดุ ๆ “ยืมกูก่อนดิ” ไอ้วินพูดขึ้น ชีวิตมันน่ีคือดีนะ พ่อแม่โคตร ตามใจเลย อยากไปเที่ยวก็ใหไ้ ป อยากท�ำอะไรกส็ นับสนนุ ทุกอยา่ ง ขอแคไ่ มใ่ หม้ นั ไปยงุ่ เกยี่ วกบั เรอ่ื งยา ขนาดบหุ รมี่ นั ยงั ไมส่ บู เลย นสิ ยั ดีมากดว้ ย ตดิ แคห่ น้าแมง่ ไม่ให้ ไมเ่ ข้ากบั ลุคแสนดีของมนั อะ หน้าเถื่อนอยา่ งกับโจรป่า แตเ่ สอื กทำ� ตวั สภุ าพบรุ ษุ เปน็ พระเอกหนงั พดู กบั เพอื่ นผหู้ ญงิ มันมักจะมีถ้อยค�ำลงท้ายพาให้สาวๆ เคลิ้มตามได้ตลอด ไหนจะ รอยยม้ิ สภุ าพออ่ นโยนขัดกับเบา้ หนา้ เถอื่ นๆ ของมนั อีก ~ Scriper ~

44 เนยี่ ผมเริม่ รูส้ กึ ค้นุ ๆ อะไรสักอยา่ ง ไอม้ าวนิ มนั เหมือนใครนะ... ... ผมหันไปมองมนุษยห์ มที ่ีนัง่ ดดู กาแฟเยน็ อยู่ขา้ งๆ ตัว กกู ็ว่า ทำ� ไมย่งิ บรรยายกย็ ิง่ ค้นุ แต่พ่ีหมีมันไม่ได้หน้าออกเถ่ือนอะไรอ้ะ ออกไปทางสะอาด เน้ยี บมากกว่า คลา้ ยบอดี้การด์ รา่ งใหญ่ใสส่ ูท เฮ้ย! แมง่ เทว่ ะ่ ผม อยากมกี ลา้ มแบบนบ้ี า้ งอะ หรอื วา่ ผมจะขอใหไ้ อพ้ ห่ี มมี นั พาผมออก ก�ำลังกาย สร้างกล้ามเนื้อให้ได้แบบน้ีบ้างดี หุ่นแบบวิน ดีเซลอะ ตอนดฟู าสตฯ์ ผมนโ่ี คตรคลงั่ เลย เรยี กวา่ แฟนบอยกไ็ ด.้ ..ตามดพู แ่ี ก ทกุ ภาคในฟาสตฯ์ แลว้ กห็ นงั อกี หลายๆ เรอ่ื งดว้ ย ถา้ ผมเปน็ ผหู้ ญงิ สเปคผมก็คงไม่พ้นผูช้ ายแนวๆ น้ี “จ้องพีท่ ำ� ไมครับ” ฮะ!? ใครจ้อง ผมเหรอ... หนั ไปมองเพอื่ นคนอน่ื ๆ มนั กก็ ำ� ลงั เลกิ ควิ้ มองผมอยเู่ ชน่ กนั รวมถงึ คนถามอยา่ งพ่หี มีด้วย “นน่ั ดิ กถู ามวา่ ยมื เงนิ กกู อ่ นไหม มงึ กไ็ มต่ อบ มองหนา้ กแู ลว้ กไ็ ปจอ้ งหนา้ พหี่ มเี ฉยเลย มอี ะไรหรอื เปลา่ วะ” ไอว้ นิ วา่ สายตาจอ้ ง จับผิดผมแบบท่ีสุดของที่สุด แค่กูมองหน้าพ่ีหมีอะ...ก็แค่มองไหม จะมาจับผดิ กนั ท�ำไมเนี่ย “กแ็ คม่ องเฉยๆ” “เหรอ” หรีต่ ามองขนาดนี้ก็พดู เลยเถอะว่าไมเ่ ชอื่ “เออ สรุปคือกูไม่ดู อยากดูวันนี้พวกมึงก็ดูไปก่อนเลยก็ได้” ผมพดู เปลย่ี นเรอื่ งแบบแนบเนยี น ไอว้ นิ พยกั หนา้ ลงเลกิ เซา้ ซจ้ี บั ผดิ จะมกี แ็ ตม่ นษุ ยห์ มดี า้ นขา้ งผมเนย่ี แหละ เทา้ คางยมิ้ นง่ั มองหนา้ ผม อยไู่ ด้ มันเป็นอะไรนกั หนาถึงต้องยมิ้ ตลอดเวลาท่มี องหน้าผมน่ะ ~ หมอี ย่ามาดุ ~

45 “พย่ี ิ้ม’ไรวะ” มองหนา้ กูทไี ร ยิม้ ทกุ ที ไม่ได้มาเล่นตลกให้ดูไหมล่ะ “พ่ียม้ิ อยเู่ หรอ” ยงั จะมีหน้ามาถามอีก...ยนื มองมาจากข้างนอกยังเห็นเลย “เออดิ กเ็ ห็นๆ อยูว่ า่ ยมิ้ อะ” พอๆ ผมเนี่ยประสาทจะแดกแล้ว หันหน้าหนีมนุษย์ตัวโต หนา้ แปะ๊ ยม้ิ มาใหค้ วามสนใจกบั ไกอ่ กี ไมก่ ชี่ น้ิ ในจานกอ่ นจะหยบิ ขนึ้ มากัดกินค�ำโต สายตาจับจ้องออกไปยังสาวผมส้ันดัดฟันคนเดิมท่ี กำ� ลงั ยืนคยุ กบั พ่ีชายด้วยรอยยม้ิ หวานหยด โคตรนา่ รกั จะว่าไปแล้วผมลองทักไปหาน้องมะนาวดกี วา่ ตอนแรกวา่ จะชวนมาดว้ ย แตผ่ มมากบั เพอื่ น ผชู้ ายอยา่ งเรา เวลามากบั เพอื่ นมนั กอ็ ยากใหเ้ วลากบั เพอื่ น สนกุ กบั เพอ่ื นมากกวา่ ไง อีกอยา่ ง...มะนาวเองกแ็ ค่คนคุยดว้ ย ไม่ใช่แฟนผม ในบรรดาคนทเี่ คยคยุ มาทง้ั หมด นอ้ งมะนาวเนย่ี ถอื วา่ ตรงใจ ผมที่สดุ แลว้ นะ “มงึ ไอน้ มิ ...” “อะไร” เรยี กอยไู่ ด้ ผมกำ� ลังจะทกั หานอ้ งมะนาวเนย่ี “สัส มึงเงยหน้าข้นึ มา” ไอ้ไฟเร่ง สะกิดแขนผมยกิ ๆ “กูทักหาน้องมะนาวอยู่” “ไมต่ ้องทกั ! นอ้ งเขาไม่ตอบมงึ หรอกเชือ่ กู” “มงึ ร้ไู ดไ้ ง” ผมขมวดควิ้ เงยขน้ึ จอ้ งหนา้ ไอ้ไฟ อยา่ บอกนะวา่ มันแอบก๊ิกก๊ักอะไรกับน้องมะนาวของผมอะ ถึงได้มารู้ดีว่าน้องจะ ไมต่ อบผม ไมม่ ที าง เมอื่ วานสามวฯิ ตอบ ไมป่ ลอ่ ยใหผ้ มตอ้ งรอเลย เหอะ มีแคผ่ มเนย่ี ที่เทนอ้ งไปเล่นเกม “อะ มึงมองนู่น...แล้วตอบกูนะว่าใช่น้องมะนาวสุดท่ีรักของ ~ Scriper ~

46 มงึ ไหม” ผมมองตามทไ่ี อ้ไฟมันชี้ ไม่คอ่ ยเขา้ ใจวา่ มันจะส่ืออะไร เพง่ มองผ่านกระจกออกไป ผู้คนมากหน้าหลายตาพลุกพล่าน ผมส่ง สายตาใหไ้ อ้ไฟอีกรอบ ไหนอะน้องมะนาวท่มี นั วา่ ผมเหน็ แค่พวก กลุ่มวัยรุ่นท่ียืนคุยอะไรกันอยู่กลุ่มใหญ่ แถมยังเป็นผู้ชายเสียส่วน ใหญ่ดว้ ย “อยา่ บอกวา่ มึงไมเ่ ห็น” “เออดิ ไหนน้องมะนาวกู ก่อนจะออกมาน้องบอกกูว่าจะ นอนท�ำการบา้ นอยูบ่ า้ น วนั นีไ้ มไ่ ด้ออกไปไหน” “ไมไ่ ดอ้ อกไปไหน... เหรอ งนั้ ผหู้ ญงิ ทเ่ี ดนิ จบั มอื อยกู่ บั ผชู้ าย ตรงนั้นก็คงไม่ใช่น้องมะนาวของมึง กูคงเข้าใจผิดไปเองนั่นแหละ” ไอไ้ ฟไหวไหล่ ผมหนั กลบั มองทก่ี ลมุ่ เดมิ อกี รอบ ผชู้ ายเกอื บเจด็ แปด คนและชายอีกหนึ่ง หญิงสาวอีกหนึ่งก�ำลังเดินตรงเข้าไป ย้ิมแย้ม พดู คยุ ดอู ารมณด์ ด๊ี ี ในขณะทก่ี ตู อนนคี้ อื นง่ิ แลว้ อะ พรอ้ มลกุ แลว้ ดว้ ย แตน่ ึกขน้ึ ไดไ้ งวา่ ตัวเองก็คุยซ้อนเหมือนกนั รู้สกึ เหมือนโดนหยามนดิ ๆ แต่กแ็ ค่นดิ เดยี วเทา่ นัน้ เขาตนี เยอะกวา่ ดว้ ย อกี อยา่ ง...หนั ไปมองมนษุ ยห์ มี ลกู ชาย ของเพื่อนสนิทคุณนายแล้วก็ได้แต่ระงับอารมณ์เอาไว้ ไม่รู้ไงว่า ไอพ้ หี่ มมี นั จะเงยี บ ไมย่ งุ่ ไมว่ นุ่ วายหรอื วา่ จะเอาไปบอกคณุ นาย ขนื เป็นอยา่ งหลัง...ค่าขนมทเี่ พิม่ ขึน้ ในเดอื นนี้คงจะหายวบั ไปกบั ตา “บวกเลยไหมมึง” ไอ้เปง้ ว่า ผมสา่ ยหวั ตอบ น้องมะนาวตรงใจแล้วยังไง ผมก็ไม่ไดค้ ิดจะ จรงิ จงั อะไรขนาดวา่ จะตอ้ งแลกหมดั แลกตนี เพอื่ ยอ้ื แยง่ มาสกั หนอ่ ย สาวๆ นา่ รักยังมีอกี เยอะ ตอนท่เี ร่ิมคยุ กบั น้องผมก็พอจะรเู้ หมอื น กันน่ันแหละว่าตัวเองก็เป็นหนึ่งในตัวเลือกของน้องเหมือนกัน ติด แค่ว่าผมเต๊าะเก่ง ชวนคุยเกง่ ช่วงหลังๆ มาน้องมะนาวเลยดูจะติด ผม ตอบไวเป็นพิเศษก็เทา่ น้นั ~ หมอี ยา่ มาดุ ~

47 พอ! กินไกต่ ่อดีกวา่ “น่งิ จังวะ ไหนว่าคนนี้พิเศษนิดๆ” “ก็แค่นิดหนอ่ ย” ไหวไหล่ตอบแบบชลิ ล์ๆ เหลอื บสายตาไป มองอีกรอบ เหมือนวา่ นอ้ งจะเหน็ ผม ใบหน้าสวยๆ แสดงอาการ ตน่ื ตกใจออกมาเลก็ นอ้ ย แตก่ ห็ นั กลบั ไปยม้ิ กวา้ งใหไ้ อผ้ ชู้ ายคนนนั้ ท่ียนื อย่ขู ้างกาย สา่ ยหวั ขยับปากบอกวา่ ไมม่ ีอะไร หึ ดีเหมือนกัน จะได้เลิกคยุ ไป ผมยงั เหลอื นอ้ งซี แตก่ ค็ ิดว่าจะเลิกคยุ แลว้ ละ ช่วงนีเ้ บ่อื ๆ อีกอย่าง...น้องซีเขาก็เด็กดีเกินกว่าท่ีผมจะอยากท�ำนิสัย เหี้ยๆ ใส่ ตอนนีท้ ีค่ ยุ กันก็เป็นในเชิงพนี่ ้องมากกวา่ ด้วย “เออ กลู ืมไปว่ายังเหลือนอ้ งซี” “น่ารัก นิสยั ดีดว้ ยคนน้ี” “กเู ชยี ร์เลยถา้ เปน็ น้องซี” ผมถอนหายใจ กลอกตาใส่พวกเพ่ือนตัวเอง ก้มหน้าก้มตา กินไก่ท่ีถืออยู่ในมือต่อ ไม่ร้อนเท่ากับตอนแรกๆ แล้วอะ แต่ก็ยัง อร่อยเหมือนเดมิ แต่ไม่นา่ สง่ั ชดุ ใหญม่ าสองชดุ เลยอะ กินกันกไ็ ม่ หมด แถมคนขา้ งๆ ผมเองกไ็ มแ่ ตะเลยดว้ ย ควักเงินเลีย้ งพวกผม แต่เสือกไม่ยอมกินด้วย น่ังดูดแค่กาแฟแก้วเดียวมาต้ังแต่เม่ือครึ่ง ชั่วโมงท่ีแล้ว จะเอาอะไรไปอ่มิ “ท�ำไมไม่กิน” ผมถาม พี่หมีเงยหน้าจากโทรศัพท์ข้ึนมามอง เลิกค้ิวเม่ือเห็นว่าผม จ้องหน้าอยู่ “พ่ีเหรอ...ไม่หวิ น่ะ ท�ำไม อิม่ แลว้ เหรอครับ” ทำ� ไมมนั จกั๊ จใ้ี นหวั ใจแปลกๆ วะ กบั ไอค้ ำ� วา่ พ.ี่ ..คำ� วา่ ครบั เนยี่ “อือ ช่วยกินหนอ่ ย” “เกบ็ ไวใ้ หบ้ ิงซสู ิ เดีย๋ วพ่ไี ปขอถงุ จากพนักงานให”้ มนษุ ยห์ มี ~ Scriper ~

48 ลุกข้ึนเดินไปตรงเคาน์เตอร์ พูดคุยกับพนักงานด้วยรอยย้ิม ก็เป็น รอยย้ิมปกตเิ หมอื นกนั กับท่ีพ่เี ขาชอบย้มิ ให้ผมอะ ท�ำเอาพนกั งาน สาวๆ น่ีหน้าแดง เคลิ้มกันไปเชียว พเ่ี ขาก.็ ..ดูดี ถ้าผมเปน็ ผหู้ ญงิ ผมคงยอมใหพ้ ีเ่ ขาจบี ไปแลว้ แต่นผี่ มเปน็ ผู้ชายไง ผมไม่เสียบผู้ชายด้วยกันเองอะ... พอเท่ียวกับเพื่อนจนพอใจผมก็ต้องท�ำหน้าท่ีที่คุณนาย มอบหมายมาใหต้ อ่ จากนน้ั เดนิ ตามรา่ งหมขี องคนทแี่ มอ่ วยนกั หนา วา่ เกง่ อย่างนั้นอยา่ งน้ี นี่แอบเบะปากใสด่ ว้ ยนะ เลือกผักเลอื กหมู ไดม้ นั เก่งตรงไหนอะ ผมกท็ ำ� ไดไ้ หม แค่ไมไ่ ด้ท�ำกเ็ ท่านั้นเอ๊ง ผมสอดส่ายสายตามองสาวๆ ไปท่วั ปลอ่ ยใหพ้ หี่ มีเลือกซ้อื ของไป แต่จะว่าไปส่วนใหญ่ก็มีแต่คนรุ่นราวคราวคุณนายท่ีมาจับ จา่ ยซื้อกับข้าว นานน้านนนทีจะเจอสาวๆ สวยๆ ผา่ นหผู า่ นตามา หหู างผมกระดิกเหมือนมเี รดาร์ตรวจจบั ของสวยๆ งามๆ หันมอง จนคอแทบเคลด็ เมอ่ื นอ้ งหมวยคนหนง่ึ เดนิ ผา่ น ในหวั นมี่ เี พลงลอย ขนึ้ มาเลยเชยี ว กินอะไรเลา่ เธอ ถงึ ไดง้ ามแสนงาม...งามลำ�้ เกินคน “นมิ ” “ฮะ!? เฮย้ ! พีย่ ่นื หนา้ มาทำ� ไม ถอยไปเลย ไม่ตอ้ งมายืนใกล้ ด้วย” ผมโวยวายล่ันเมื่อใบหน้าเกลี้ยงเกลาย่ืนเข้ามาเรียกชื่อใน ระยะใกล้ เลน่ เอากูแหกปากลมื อายเลย แม่งงง เรยี กก็เรียกเฉยๆ สิ จะมาสิงหนา้ กันทำ� ไม ถ้าเกิดมันมฉี ากพระเอกนางเอกเกิดขน้ึ จะ ทำ� ยังไง นางเอกหันไปหอมพระเอกเขา้ อยา่ งจงั ไมเ่ อ๊า! ~ หมีอยา่ มาดุ ~

49 ไม่ใช่แนวพน่ี มิ คนนีเ้ ลยสกั นิด ถ้าเปน็ นอ้ งหมวยคนสวย คนนา่ รกั เม่ือกลี้ ะก็ วา่ ไปอยา่ ง “พ่ีเรียกนมิ หลายรอบแลว้ นะครบั ” พีเ่ ขาว่า อมยม้ิ มุมปากใน ขณะทผี่ มทำ� หนา้ ไมพ่ อใจ อากาศมนั รอ้ นอะ คนกเ็ ยอะ ไหนจะกลนิ่ คาวปลาอกี หนั ไปทางไหนกม็ แี ตผ่ คู้ นตะโกนโวยวายเสยี งดงั ยงิ่ กวา่ เสยี งเดก็ นกั เรยี นทโี่ รงอาหารในตอนพกั เทย่ี ง ผมอยากกลบั บา้ นแลว้ เนย่ี อยากจะตากพดั ลมนง่ั เลน่ เกมกบั สาวๆ ในเกมตอ่ ไมอ่ ยากเดนิ ตลาดต่อแล้ว “ไมร่ ู้ ไม่ได้ยิน” “รอ้ นเหรอ เหงือ่ ออกเยอะเลย” “เออดิ คนกเ็ ยอะ พก่ี ร็ บี ๆ ซอื้ ใหเ้ สรจ็ สกั ที นมิ อยากกลบั บา้ น จะไปเล่นเกม!” ผมเสียงแข็ง หน้าบ้ึงตึง แต่คนตัวโตก็ยังคงเอาแต่ อมยม้ิ จอ้ งมองอยแู่ บบนนั้ ไมร่ วู้ า่ จะยม้ิ อะไรนกั หนา พแ่ี มง่ อารมณ์ ดีเกนิ เบอรไ์ ปอะ คนยิง่ อยากกลบั บา้ นอยู่ “เอาแบบน้ดี ีกวา่ ...” “อะไร เฮย้ ! พจ่ี ะพาผมไปไหน ซอื้ ของเสรจ็ แลว้ เหรอ พหี่ ม!ี ...” ผมถูกพ่ีหมีลากออกจากตลาดแบบงงๆ พ่ีเขาพาเดินออกมาทาง ดา้ นหลังตลาด ตรงแถวๆ ทจี่ อดรถ ดนั ไหล่ให้นัง่ ลงบนเก้าอ้มี ้าหนิ ออ่ นเก่าๆ ใตต้ น้ ไมใ้ หญ่ตน้ หน่งึ ไม่พูดไม่กลา่ วอะไร วางขา้ วของที่ ซอ้ื มากอ่ นหนา้ เอาไวข้ า้ งๆ ผม แลว้ กห็ นั หลงั เดนิ กลบั เขา้ ไปในตลาด เฉยเลย ผมนงั่ อา้ ปากคา้ ง คดิ วา่ ตวั เองจะโดนทง้ิ แตพ่ อคดิ ไปคดิ มา... รถพเ่ี ขากจ็ อดอยแู่ ถวน้ี ถา้ จะทงิ้ ผมแลว้ จะเดนิ กลบั เขา้ ตลาดไปทำ� ไม ละ่ ใหต้ ายเถอะ ผมนีว่ เิ คราะหเ์ กง่ จรงิ ๆ ผา่ นไปไมถ่ งึ หา้ นาทพี เี่ ขาก็เดินกลับออกมา ในมือมีพดั กับน�ำ้ ป่ันแก้วใหญส่ าวเทา้ ตรงเขา้ มาหาผม ~ Scriper ~

50 “นมิ นงั่ รอพตี่ รงนกี้ อ่ นนะ พจี่ ะเขา้ ไปซอ้ื ของใหค้ รบ หนา้ แดง หมดแลว้ ...ขา้ งในมนั คงรอ้ นเกนิ ไปสำ� หรบั เรา” รา่ งสงู ใหญน่ ง่ั ลงตรง หน้า ผมน่ยี ดื หลังตรงมองซ้ายขวาเลย รับแกว้ นำ�้ มาไวใ้ นมือเพราะ รสู้ ึกอยากดม่ื น้�ำจริงๆ ในขณะท่ีพห่ี มีจบั พดั ขยับเบาๆ ตรงหนา้ ผม “พะ พ่ที �ำอะไร!” “นิมเหงื่อออก หนา้ แดงด้วย...ตอนนีแ้ ดงกว่าเดิมอกี อ่า เอา ยาดมไหม รู้สึกเวียนหวั หรืออะไรหรือเปล่า” พีห่ มถี าม ท่าทางเปน็ ห่วงเป็นใยท่ีแสดงออกมานั่นท�ำเอาผมท�ำตัวไม่ถูก ดูดน้�ำอยู่ก็ยัง สำ� ลกั ไอออกมาจนมนั เปรอะเปอื้ นไปหมด เพราะมงึ เลยมนุษย์หมี! ผมทำ� อะไรไม่ถูกอา่ ฮือออ ไม่กล้าขยับ ไมก่ ลา้ โวยวาย น่ัง นงิ่ แขง็ เปน็ หนิ ในตอนทพี่ หี่ มลี ว้ งเอาผา้ เชด็ หนา้ มาเชด็ หนา้ เชด็ ปาก ใหผ้ ม รวมถงึ แขนท่ีเปอ้ื นดว้ ย หัวใจเตน้ แรงจังวะ ไมๆ่ ๆๆ เพราะอากาศร้อนแน่ๆ เลย ตอ้ งใชแ่ นๆ่ ผมไม่ได้หัวใจเต้นแรงเพราะไอ้การกระท�ำของมนุษย์หมีนี่ หรอก ไมใ่ ช่! “ไปซือ้ ของต่อสิ ผมอยากกลับบ้านแลว้ ” พึมพ�ำบอกออกไป เสยี งน่ีแผ่วแลว้ แผ่วอีก มงึ ต้องเกรยี้ วกราดอะนีโม!่ ทำ� ไมถึงไดแ้ ผว่ จนจะคล้ายเสยี งยงุ บินแบบน้ี แค่พมี่ ันวิ่งไปซ้อื น้�ำให้ เอาพัดมาพัด ใหเ้ พราะคดิ วา่ มงึ ปว่ ยกเ็ ทา่ นน้ั เอง จะมาท�ำเสยี งแผว่ เสยี งออ่ ยทำ� ไม “นมิ อยู่ได้นะ? พ่ีเปน็ ห่วงจงั ” “ห่วงอะไรเลา่ ! ผมก็ผู้ชายนะ จะมาหว่ งทำ� ไม” นีไ่ ง เสียงผม กลับมาแล้ว แต่คือหน้าผมเหมือนมีไอร้อนพุ่งข้ึนมาเต็มไปหมด หัวใจกเ็ ตน้ ตุบตับๆ ~ หมีอย่ามาดุ ~

51 นผี่ มเปน็ อะไรเนย่ี ไมใ่ ชว่ า่ จะเปน็ โรคหวั ใจตงั้ แตเ่ ดก็ หรอกนะ “โอเคครบั ๆ ถา้ รูส้ กึ ไม่ดีกโ็ ทร.บอกพน่ี ะ” “...” “เด๋ยี วพ่รี บี มา” พี่หมีตัง้ ทา่ ลกุ ผมขมวดค้ิวไม่ค่อยเข้าใจที่อีกฝ่ายบอกเท่าไหร่ ก็พี่มันบอก ใหผ้ มโทร.ใชไ่ หม แล้ว... “...เบอร์” “ครับ?” “ไม่ให้เบอร์แลว้ จะโทร.ยังไง พบ่ี า้ ป้ะ” ยงั จะมาท�ำหนา้ งงใส่ ผมอีก เป็นคนบอกเองแทๆ้ วา่ ใหโ้ ทร. แต่ดนั ไมเ่ อาเบอร์ไวใ้ ห้ผม จะใหโ้ ทรจติ ไปหรอื ไง ชอบทำ� ใหผ้ มหงดุ หงดิ อะ แลว้ พอผมหงดุ หงดิ พีเ่ ขากช็ อบยม้ิ ใส่ เนีย่ ๆ ดูดิ ย้ิมอกี แลว้ “นน่ั สิ พ่ีผิดเองแหละ เอาโทรศพั ทม์ าส”ิ “เม็มชอ่ื ว่ามนุษยห์ มี” “หมื ?” “...” “เรียบร้อยครับ” พ่ีหมีส่งโทรศัพท์คืนผมมา และชื่อท่ีพ่ีเขา บันทกึ เอาไวก้ ็มนษุ ยห์ มอี ย่างท่ผี มบอกนัน่ แหละ พอเรียบร้อยแล้ว กล็ ุกเดินหายกลบั เข้าไปภายในตลาดอีกรอบ ผมนงั่ เลน่ โทรศพั ทร์ อ จนแบตฯ เหลือเพียงคร่ึงเท่านั้น พอพี่หมีมาก็เก็บโทรศัพท์เข้า กระเปา๋ คว้าข้าวของข้างตัวมาถือไว้เตรยี มจะกลับไปท่รี ถ “รอนานไหม” “ไม่” “โอเค สง่ ของมา เด๋ียวพี่ถอื เอง” “ผมถือได้” ผมเอ้ียวตัวหลบเรียวแขนแกร่งเต็มไปด้วยมัด กลา้ มทย่ี น่ื มา รน้ั จะถอื ของในมอื เอาไวเ้ องและพห่ี มกี ย็ อมแตโ่ ดยดี เดนิ นำ� ผมไปที่รถแล้วใช้กุญแจเปดิ ประตูออกให้ผมขนึ้ ไปนง่ั กอ่ นที่ ~ Scriper ~

52 พเ่ี ขาจะเดินอ้อมไปยงั ต�ำแหนง่ คนขบั อีกที กลบั มาถงึ บา้ นผมกจ็ ดั การขงั ตวั เองอยใู่ นหอ้ ง เลน่ เกม ไมย่ งุ่ ไม่วุ่นวายกับใครทันที วันนี้ผมโคตรมือตกเลย เล่นแย่จนเพ่ือนใน ทีมด่า ก็ไม่รู้เหมอื นกันวา่ เป็นอะไร เลน่ ไปไดส้ กั พกั กป็ ดิ ลุกเดินไป เปิดประตหู ้องออกในตอนท่ีแมม่ าเคาะเรียก “นีโม่” “รแู้ ลว้ ๆ คณุ นายม’ี ไร” ผมทำ� หนา้ มยุ่ ตงั้ ใจวา่ ปดิ คอมแลว้ จะ ไปนอนสกั หนอ่ ย มาเรยี กกนั แบบนม้ี เี รอื่ งจะใชผ้ มอกี แลว้ ชวั รๆ์ เลย “เอานไ่ี ปใหพ้ ี่หมเี ขาหน่อยทหี่ อ้ งนอนแขก แม่ลมื ” “อะไร” “ผา้ เช็ดตัว” “ไมเ่ อา คณุ นายเอาไปใหเ้ องไมไ่ ดเ้ หรอ ผมไมช่ อบพหี่ ม”ี ผม งอแงบอก หบุ ปากฉบั ลงเมือ่ โดนสายตาดๆุ จดจอ้ งมาในตอนทผ่ี ม บอกวา่ ผมไม่ชอบ กม็ นั จรงิ นี่ ท�ำไมคุณนายตอ้ งให้ผมเอาผ้าเช็ดตวั ไปให้มนษุ ย์หมีดว้ ยเลา่ “น่ันลูกชายเพือ่ นพ่อลกู นะ มมี ารยาทบา้ ง” “...” “เอาไปให้พ่ีเขา แล้วรองเท้าที่อยากได้น่ะ...ลงไปดูข้างล่าง ไมร่ วู้ า่ ซอ้ื มาถกู ใจหรอื เปลา่ ไปดเู อง” คำ� วา่ รองเทา้ ทอ่ี ยากไดท้ ำ� เอา ผมหผู งึ่ รีบรบั ผ้าเชด็ ตวั จากมอื คณุ นายมาทนั ที ย้มิ กว้างเตม็ ใจเดนิ ตรงไปยงั หอ้ งนอนของแขกแบบไมม่ อี ดิ ออดใดๆ ทงั้ สนิ้ เพอ่ื รองเทา้ แล้วผมทำ� ได้ทกุ อย่าง... เพื่อรองเท้า... ทอ่ งเอาไว้ว่าเพือ่ รองเทา้ ... เดนิ มาถงึ ผมกย็ กมอื เคาะไปเบาๆ ไมส่ ง่ เสยี งเรยี กใดๆ ทงั้ สนิ้ ต้ังใจจะแขวนทิ้งเอาไว้หน้าห้องแต่ก็กลัวถูกคุณนายดุอีก ก็เลยยืน รอจนกระท่ังอีกฝา่ ยออกมาเปิดประตู ~ หมอี ยา่ มาดุ ~

53 ผมไม่ทันพูด แค่อ้าปากเทา่ นั้นและกค็ า้ งอยแู่ บบนน้ั ในตอน ท่ีเห็นมนุษย์หมีโผล่ออกมายืนจ้องหน้าผมด้วยสภาพกางเกงบ๊อก- เซอรส์ น้ั ๆ เพยี งตวั เดยี วบนรา่ งกาย นอกเหนอื จากนน้ั คอื กลา้ มเนอ้ื เนน้ ๆ ผา้ เชด็ ตัวในมือผมค่อยๆ ไหลร่วงจะหล่นลงบนพ้ืน ผมรบี ดงึ สตกิ ลับมา ใชม้ อื คว้าเอาไว้รวดเร็ว !!! “...อึก” “...” “นมิ ...คอื ปลอ่ ยกอ่ น พี่จุก” เหย้ี ! ผม...ผมจับอะไรอ้ะ ผมจับอะไร้ “คุณนายยย!” คราวน้ปี ลอ่ ยผา้ เชด็ ตวั รว่ งจรงิ ๆ ผมรีบหนั ตัว วงิ่ ลงจากบา้ นเสยี งดงั เหน็ คณุ นายกำ� ลงั เตรยี มอาหารอยใู่ นครวั หนั มามองด้วยความตกใจปนดุ “นีโม่ บอกก่ีคร้ังว่าอย่าว่ิงลงบันได แล้วท�ำไมต้องตะโกน เสยี งดัง คนอย่เู ยอะแยะ สอนไม่เคยจะจำ� ” เอาเลยคุณนาย ด่าอกี ขออกี เยอะๆ เอาให้ลืมไอ้สิง่ ทีผ่ มคว้าไดเ้ มอื่ ก้ีที T^T “...” “แล้วสรุปมีอะไร ทำ� ไมตอ้ งเสยี งดงั ” “คุณนาย” เบะปากแล้วกู “เปน็ อะไร” “ผมเกลียดงู T-T” งอู ะนาคอนดา้ ดว้ ย ฮอื ออ เกลยี ดหมีดว้ ยเหมือนกัน! ~ Scriper ~

54 ลา้ งมอื ขดั อีก ถูอกี ถใู ห้ลืมเธอ ฮือออ โคตรอยากจะเอาน้�ำยาล้างห้องกรอกปากตัวเองเลย ท�ำไม มอื ผมถงึ ไปควา้ เอาไอน้ นั่ แทนผา้ เชด็ ตวั ทกี่ ำ� ลงั หลน่ ไปไดล้ ะ่ เพราะ มนุษย์หมีนั่นแหละ! ท�ำไมถึงต้องออกมายืนโชว์เน้ือหนังขนาดนั้น ดว้ ย ผมตกอกตกใจหมดเลย คดิ แลว้ กไ็ ดแ้ ตเ่ มม้ ปากแนน่ ถา้ คณุ นาย ไมใ่ ห้ผมเอาผา้ เชด็ ตัวไปใหพ้ ห่ี มี ผมกไ็ มต่ ้องไปเจองูแบบนี้ พ่นี โี ม่รบั ไม่ได้! ปกตจิ บั แตข่ องตวั เอง ยง่ิ พอเอามาเปรยี บเทยี บกนั ...ผมกย็ งิ่ อยากจะรอ้ งไห้ใหแ้ ก่ความไม่ยุตธิ รรมน้ีของพระเจา้ ! ลมื ใสค่ วามสงู ใหผ้ มไมพ่ อ ยงั ลมื ใสข่ นาดงใู หผ้ มดว้ ยอกี เหรอ โลกใบนชี้ ่างโหดร้าย “นิม ลงมาช่วยแม่จัดโต๊ะอาหารหน่อย” เสียงแม่ดังข้ึนหน้า หอ้ งอกี ครงั้ ผมทำ� หนา้ มยุ่ กม้ ลงทำ� ทา่ จะดมมอื ตวั เองแตก่ ช็ ะงกั เอา ไว้ทนั เบะปากออกคล้ายว่าน�้ำตาจะไหลตามออกมาด้วย เดินออก มาเช็ดมือจนแห้งแล้วถึงจะพาตัวเองลงจากห้องมาช่วยคุณนายจัด โตะ๊ ส�ำหรบั อาหารม้ือเยน็ วันนี้ โหหห อะไรมันจะเยอะขนาดนี้อะ “กับลูกไม่เห็นท�ำขนาดนี้อะ” ผมบ่น ช่วยคุณนายยกจาน กับข้าวหลากหลายอย่างออกจากห้องครัวมาวางลงบนโต๊ะกินข้าว นที่ ว่ี างอยกู่ จ็ ะสบิ อยา่ งไดแ้ ลว้ นะ ยงั มขี า้ งในอกี กนิ กนั แคห่ กคนเอง คณุ นายจะท�ำอะไรเยอะแยะเนี่ย “นี่เพื่อนแม่ นานๆ มาทีก็ต้องท�ำเยอะหน่อยสิ ขึ้นไปตาม พี่หมลี งมากินข้าวให้หนอ่ ย” อีกแล้วเหรอ! “ไม่เอ๊า” ผมปฏิเสธเสียงหลง ส่ายหัวจนเส้นผมปลิวสะบัด ~ หมอี ยา่ มาดุ ~

55 อยา่ งกบั เปน็ พรเี ซนเตอรย์ าสระผม สนใจสกั ยห่ี อ้ ไหมครบั คา่ ตวั ผม คิดไมแ่ พงนะ เดี๋ยว กูซเี รยี สอยู่ “ไปตามพ่หี มใี ห้แม่ เร็ว ลงุ กบั ป้าเขาลงมาแล้ว” คุณนายข่มขู่ ผมด้วยแววตาและน้�ำเสียง ผมได้แตก่ ดั ปากแนน่ สะบดั ก้นเดนิ ขึน้ มายงั ชน้ั สองของบา้ น ตรงไปยงั หอ้ งนอนสำ� หรบั แขก ไมเ่ ขา้ ใจวา่ แค่ ลงมากินข้าวก็ตอ้ งใหต้ ามเหรอ ลงมาเองไมเ่ ป็นหรอื ไง คนไมอ่ ยาก จะเจอหนา้ กย็ งั ตอ้ งมาเจออกี นผี่ มทำ� อะไรผดิ ไปหรอื เปลา่ โลกใบนี้ ดูรังแกผมเกนิ ไป ปงึ ๆๆ ผมเคาะลงบนบานประตูดว้ ยเสยี งท่ไี ม่เบานกั กอดอกยืนรอจนกระท่ังคนด้านในเปิดมันออกมา พี่หมีแต่ง ตัวเรียบร้อยกว่าในตอนแรก ซึ่งมันดีต่อสายตาผมมากๆ ก็ไม่ได้ อยากจะมองหรอกนะ แต่เล่นมายืนต่อหน้าผมอย่างเมื่อกี้สายตา มันก็ต้องมีเลื่อนไปเองบ้างสิ ถ้าเป็นสาวๆ สวยๆ ก็ว่าไปอย่าง พ่ีนมิ คนนจี้ ะมองแบบทะลุปรุโปร่งเลย ไมใ่ หค้ ลาดสายตา แตน่ ่อี ะไรอะ้ หนุ่ หม!ี กล้ามมาเป็นมัดๆ ซิกซ์แพ็กท่ีนูนเด่นจนจะฟาดหน้าผมนั่น อกี แค่คิดก็...ขนลุกแลว้ โรคหวั ใจถามหาเลยดูสิ “ลงไปกินข้าว” ผมบอกเสยี งห้วน เชดิ หนา้ เมนิ หนไี ปอีกทาง เม่ือเห็นอีกฝ่ายขยับปากสร้างรอยย้ิมข้ึนบนใบหน้าดูดีของตัวเอง จะยิ้มอะไรนักหนาอะ น่าหมั่นไส้ชะมัดเลย นี่ถ้าไม่ติดคุณนายนะ ผมคงจะแว้ดๆ ใสม่ นษุ ยห์ มนี พี่ รอ้ มไล่กลับป่าให้ร้แู ลว้ รู้รอดไป “ครบั เดยี๋ วพ่ีลงไป...ตอนนพ้ี ี่รสู้ ึกจะไม่สบายน่ะ” “...” ไม่สบายเหรอ ~ Scriper ~