200

มีสมรรถภาพทางกลไกด้านพลังกล้ามเนื้อ • ตัวแปรสมรรถภาพทางกลไก ความเร็ว และความคล่องแคล่วว่องไว ทุกตัวแปรในรุ่นอายุไม่เกิน 14 ปี แตกต่างกัน เนื่องจากการเจริญเติบโตและ 16 ปี และ 18 ปี แตกต่างกัน การปรบั ตวั ของระบบประสาทและกลา้ มเนอ้ื ที่ มี ก า ร พั ฒ น า ขึ้ น เ ป็ น ลำ � ดั บ ขั้ น ต า ม • การทดสอบความเร็วระยะ 5 เมตร พัฒนาการ สอดคล้องกับงานวิจัยของ และการทดสอบความเร็วระยะ Gabbett (2005) ที่พบว่าผลการทดสอบ 10 เมตร ในรุ่นอายุไม่เกิน 16 ปี พลังของกล้ามเนื้อ ความเร็ว และ และ 18 ปี แตกต่างกับรุ่นอายุ ความคล่องแคล่วว่องไวในนักกีฬาระดับ ไม่เกิน 14 ปี และรุ่นอายุไม่เกิน 16 ปี อายุ 13 - 15 ปี มคี ่านอ้ ยกวา่ นักกีฬาระดบั แตกต่างกับรุ่นอายุไม่เกิน 18 ปี อายุ 16 - 18 ปี • รุ่นอายุ ไม่เกิน 18 ปี มีความเร็ว สว่ นการทดสอบความเรว็ ระยะ 5 เมตร ในการวิ่งระยะ 5 เมตร และ 10 เมตร และการทดสอบความเร็วระยะ 10 เมตร ดีที่สุด เมื่อเทียบกับรุ่นอายุไม่เกิน ในรุน่ อายไุ มเ่ กนิ 16ปีและ18ปีแตกตา่ งกบั 16 ปี และ 14 ปี รุ่นอายุไม่เกิน 14 ปี อย่างมีนัยสำ�คัญ ทางสถิติที่ระดับ 0.05 และในรุ่นอายุ ตำ�แหน่งผู้เล่น ไมเ่ กนิ 16 ปี แตกตา่ งกบั รุน่ อายไุ มเ่ กนิ 18 ปี อย่างมีนัยสำ�คัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ซง่ึ จะเหน็ ไดว้ า่ สมรรถภาพทางกลไกดา้ นความเรว็ ในการวง่ิ ระยะ 5 เมตร และความเรว็ ในการวง่ิ ระยะ 10 เมตร เป็นความเร็วเริ่มต้นที่ใช้ หลังการออกตัวซึ่งเป็นความเร็วที่ต้องใช้ กำ�ลังในการหดตัวของกล้ามเนื้อในระดับสงู เพ่ือพุ่งออกตัวไปข้างหน้า ในกีฬาฟุตซอล ตำ�แหน่งของผู้เล่นจะใช้ความเร็วในระยะ 5 - 10 เมตร ในจำ�นวนคร้ังและปริมาณ ทส่ี งู มาก (Burns, 2003) นักกีฬาต้องมี กำ�ลังกล้ามเนื้อขาและความแข็งแรงของ กล้ามเนื้อขาอยู่ในระดับดีจึงจะสามารถมี ความเรว็ ในการวง่ิ ระยะ5เมตรและ10เมตรได้ ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 101

การทดสอบความคล่องแคล่วว่องไว โดยในรุ่นอายุไม่เกิน 18 ปี พบว่ามี รุ่นอายุไม่เกิน 16 ปี และ 18 ปี ความเร็วในการวิ่งในระยะดังกล่าวดีที่สุด แตกต่างกับรุ่นอายุ 14 ปี เมือ่ เทยี บกบั รุน่ อายไุ มเ่ กนิ 16 ปี และ 14 ปี ส่วนรุ่นอายุไม่เกิน 16 ปี และ 18 ปี อาจเนื่องจากรุ่นอายุไม่เกิน 18 ปี ถือเป็น ไม่แตกต่างกัน ร่นุ อายุท่มี ีระดับความแข็งแรงของกล้ามเน้อื มากที่สุดเนื่องจากมีความสมบูรณ์ของ ตำ�แหน่งผู้รักษาประตู พั ฒ น า ก า ร ด้ า น ก า ร เ จ ริ ญ เ ติ บ โ ต แ ล ะ การปรับตัวของระบบโครงสร้างและระบบ 102 กลา้ มเนือ้ (Drinkwater, 2006) จงึ สง่ ผลให้ ความเรว็ ในการวง่ิ ระยะ 5 เมตร และ 10 เมตร ดกี วา่ รนุ่ อายไุ มเ่ กนิ 14 ปี และ 16 ปี สำ�หรับในตำ�แหน่งของผู้รักษาประตู พบวา่ การทดสอบยนื กระโดดสงู การทดสอบ ยนื กระโดดไกล การทดสอบความเรว็ ของเทา้ การทดสอบความเร็วระยะ 5 เมตร การทดสอบความเร็วระยะ 10 เมตร และการทดสอบความคล่องแคล่วว่องไว โดยใช้แบบทดสอบ 5-10-5 ในรุ่น อายุไม่เกิน 16 ปี และ 18 ปี แตกต่างกับ รนุ่ อายไุ มเ่ กนิ 14 ปี อยา่ งมนี ยั ส�ำ คญั ทางสถติ ิ ที่ระดับ 0.05 ในขณะที่เมื่อเปรียบเทียบ ระหว่างรุ่นอายุไม่เกิน 16 ปี และ 18 ปี ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำ�คัญทางสถิติที่ ระดับ 0.05 ซึ่งผลการวิจัยที่ได้มีทิศทาง เชน่ เดยี วกบั ต�ำ แหนง่ ของผเู้ ลน่ ทง้ั นเ้ี นอ่ื งจาก มี เ ห ตุ ผ ล เ ดี ย ว กั น คื อ ก า ร เ จ ริ ญ เ ติ บ โ ต และการปรับตัวของระบบประสาทและ กล้ามเนื้อที่มีการพัฒนาขึ้นเป็นลำ�ดับขั้น ตามพัฒนาการทำ�ให้รุ่นอายุไม่เกิน 16 ปี และ 18 ปี แตกต่างกับรุ่นอายุไม่เกิน 14 ปี อย่างมีนัยสำ�คัญที่ระดับ 0.05

2 การเปรียบเทียบขนาดสัดส่วนรา่ งกาย องคป์ ระกอบของรา่ งกาย และสมรรถภาพทางกลไก จำ�แนกตามระดับความสำ�เร็จของ การแข่งขัน จากตารางที่ 5 ตารางที่ 7 และ มคี า่ เฉลย่ี เปอรเ์ ซน็ ตไ์ ขมนั ในรา่ งกายนอ้ ยกวา่ ตารางที่ 9 ซึ่งแสดงการเปรียบเทียบ กลุ่มที่ไม่ประสบความสำ�เร็จในการแข่งขัน ความแตกต่างของขนาดสัดส่วนร่างกาย อยา่ งมนี ยั ส�ำ คญั ทางสถติ ทิ ีร่ ะดบั 0.05 สว่ น และองค์ประกอบของร่างกายจำ�แนกตาม ความยาวขาส่วนบนด้านซ้าย ความยาวขา ร ะ ดั บ ค ว า ม สำ � เ ร็ จ ข อ ง ก า ร แ ข่ ง ขั น สว่ นบนดา้ นขวา ความยาวขาสว่ นลา่ งดา้ นซา้ ย ในรุ่นอายุไม่เกิน 14 ปี 16 ปี และ ความยาวขาส่วนล่างด้านขวา ความยาวขา 1 8 ปี พ บ ว่ า ใ น ตำ � แ ห น่ ง ผู้ เ ล่ น ด้านซ้าย ความยาวขาด้านขวาและ กลุ่มที่ประสบความสำ�เร็จในการแข่งขัน ดชั นมี วลกาย ของทง้ั สองกลมุ่ ไมแ่ ตกต่างกัน มี ค่ า เ ฉ ลี่ ย เ ส้ น ร อ บ ว ง ต้ น ข า ด้ า น ซ้ า ย อย่างมีนัยสำ�คัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 เส้นรอบวงต้นขาด้านขวา พื้นที่หน้าตัด สำ�หรับตำ�แหน่งของผู้รักษาประตูพบว่า ต้นขาด้านซ้าย พื้นที่หน้าตัดต้นขาด้านขวา ตัวแปรด้านขนาดสัดส่วนร่างกายและ สู ง ก ว่ า ก ลุ่ ม ที่ ไ ม่ ป ร ะ ส บ ค ว า ม สำ � เ ร็ จ องค์ประกอบของร่างกายทุกตัวแปรของ ในการแขง่ ขนั อยา่ งมนี ยั ส�ำ คญั ทางสถติ ทิ ร่ี ะดบั ทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำ�คัญ 0.05 และในรนุ่ อายไุ มเ่ กนิ 16 ปี และ 18 ปี ทางสถติ ทิ รี่ ะดบั 0.05ในรนุ่ อายไุ มเ่ กนิ 14ปี พบวา่ กลมุ่ ทป่ี ระสบความส�ำ เรจ็ ในการแขง่ ขนั 16 ปี และ 18 ปี ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 103

จากผลการวิจัยจึงสรุปได้ว่ากลุ่มที่ เนื่องจากโดยทั่วไปผู้ฝึกสอนแต่ละทีม ประสบความสำ�เร็จในการแข่งขันมีขนาด จะเลือกผู้รักษาประตูที่มีรูปร่างสูง ตัวหนา เส้นรอบวง และพื้นที่หน้าตัดมากกว่ากลุ่ม เพื่อความได้เปรียบในการทำ�หน้าที่ป้องกัน ทไ่ี มป่ ระสบผลส�ำ เรจ็ ในการแขง่ ขนั ซง่ึ เปน็ ผล ประตู จึงทำ�ให้ผู้รักษาประตูในแต่ละทีม จากการทน่ี กั กฬี ามคี วามแขง็ แรงของกลา้ มเนอ้ื ที่เข้าร่วมการวิจัยครั้งนี้มีลักษณะรูปร่าง มากกวา่ ซง่ึ ความความแขง็ แรงของกลา้ มเนอ้ื ใกล้เคียงกัน จึงทำ�ให้ตัวแปรต่างๆ มคี วามสมั พนั ธโ์ ดยตรงกบั การเพม่ิ ขนาดของ ด้านขนาดสัดส่วนร่างกายและองค์ประกอบ เส้นรอบวงและพ้ืนท่ีหน้าตัดของกล้ามเน้ือ ร่างกายไม่ว่าจะเป็นความยาวขาส่วนบน ต้นขา (Hencken and White, 2006) ด้านซ้าย ความยาวขาส่วนบนด้านขวา ขณะเดียวกันในกลุ่มที่ประสบความสำ�เร็จ ความยาวขาส่วนล่างด้านซ้าย ความยาว ในการแข่งขันมีเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกาย ขาส่วนล่างด้านขวา ความยาวขาด้านซ้าย น้อยกว่า โดยเฉพาะในรุ่นอายุไม่เกิน 16 ปี ความยาวขาด้านขวา เส้นรอบวงต้นขา และ 18 ปี ซึ่งเป็นผลจากการที่นักกีฬา ด้านซ้าย เส้นรอบวงต้นขาด้านขวา พื้นที่ กลุ่มนี้มีสัดส่วนของมวลกล้ามเนื้อมาก หน้าตัดต้นขาด้านซ้าย พื้นที่หน้าตัดต้นขา จึงส่งผลให้เปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกาย ด้านขวา ดัชนีมวลกายและเปอร์เซ็นต์ไขมัน มสี ดั สว่ นลดลง สอดคลอ้ งกบั Pantelis and ในร่างกายของทั้งสองกลุ่มจึงไม่แตกต่างกัน Karydis (2011) ที่รายงานว่าการเพิ่ม ขนาดของกล้ามเนื้อจะทำ�ให้สัดส่วนของ ในสว่ นของการเปรยี บเทยี บความแตกตา่ ง ไ ข มั น ใ น ร่ า ง ก า ย ล ด น้ อ ย ล ง ดั ง นั้ น ของสมรรถภาพทางกลไกจำ�แนกตาม ในตำ�แหน่งของผู้เล่น ตัวแปรด้านขนาด ระดับความสำ�เร็จของการแข่งขัน ซึ่งแสดง เส้นรอบวง พื้นที่หน้าตัดของต้นขา และ ในตารางที่ 6 ตารางที่ 8 และตารางที่ 10 เปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกาย จึงเป็นตัวแปร ในรุ่นอายุไม่เกิน 14 ปี 16 ปี และ 18 ปี ที่สามารถจำ�แนกระดับความสามารถของ พบว่ารุ่นอายุไม่เกิน 14 ปี ในตำ�แหน่ง นักกีฬาได้ ของผู้เล่น การทดสอบยืนกระโดดไกลและ การทดสอบความเรว็ ระยะ 5 เมตร ในกลุม่ ที่ สำ�หรับในตำ�แหน่งของผู้รักษาประตู ประสบความสำ�เร็จในการแข่งขันมีค่าเฉลี่ย ซึ่งพบว่าตัวแปรด้านขนาดสัดส่วนร่างกาย ของผลการทดสอบดีกว่ากลุ่มที่ไม่ประสบ และองค์ประกอบของร่างกายทุกตัวแปร ความสำ�เร็จในการแข่งขันอย่างมีนัยสำ�คัญ ของทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกันอย่างมี ทางสถิติที่ระดับ 0.05 ส่วนการทดสอบ นยั ส�ำ คญั ทางสถติ ทิ ร่ี ะดบั 0.05 ในทกุ รนุ่ อายนุ น้ั ยนื กระโดดสงู การทดสอบความเรว็ ของเทา้ 104

การทดสอบความเร็วระยะ 10 เมตร เ ป็ น ตั ว แ ป ร ด้ า น ส ม ร ร ถ ภ า พ ท า ง ก ล ไ ก การทดสอบความเร็วระยะ 20 เมตร ท่สี ามารถจำ�แนกระดับความสามารถของ และการทดสอบความคล่องแคล่วว่องไว นักกีฬาได้ ท้งั น้กี ารทดสอบยืนกระโดดไกล โดยใช้แบบทดสอบ FAF Slalom เปน็ การวดั พลงั ของกลา้ มเนอ้ื ขาในการกระโดด ของทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกันอย่างมี แนวราบ ส่วนการทดสอบยืนกระโดดสูง นยั ส�ำ คญั ทางสถติ ทิ รี่ ะดบั 0.05 สว่ นรนุ่ อายุ เ ป็ น ก า ร วั ด พ ลั ง ข อ ง ก ล้ า ม เ นื้ อ ต้ น ข า ไม่เกิน 16 ปี และ 18 ปี พบว่าในตำ�แหน่ง ในการกระโดดแนวดง่ิ โดยในกฬี าฟตุ ซอลนกั กฬี า ของผู้เล่น การทดสอบยืนกระโดดสูง จะตอ้ งมกี ารกระโดดทง้ั สองรปู แบบ (Burns, การทดสอบยืนกระโดดไกล การทดสอบ 2003) ในขณะที่ความเร็วระยะ 5 เมตร ความเร็วระยะ 5 เมตร และการทดสอบ และความเร็วระยะ 10 เมตร เป็นความเร็ว ความเร็วระยะ 10 เมตร ในกลุ่มที่ ที่นักกีฬาฟุตซอลต้องใช้ในขณะแข่งขันใน ป ร ะ ส บ ค ว า ม สำ � เ ร็ จ ใ น ก า ร แ ข่ ง ขั น มี ปริมาณสูงมาก (Makaje et.al, 2012) ค่าเฉลี่ยของผลการทดสอบดีกว่ากลุ่มที่ ไม่ประสบความสำ�เร็จในการแข่งขันอย่างมี กลุ่มที่ประสบความสำ�เร็จ นั ย สำ � คั ญ ท า ง ส ถิ ติ ที่ ร ะ ดั บ 0 . 0 5 ในการแข่งขันมีขนาดเส้นรอบวง ส่ ว น ก า ร ท ด ส อ บ ค ว า ม เ ร็ ว ข อ ง เ ท้ า และพื้นที่หน้าตัดมากกว่า การทดสอบความเร็วระยะ 20 เมตร กลุ่มที่ไม่ประสบผลสำ�เร็จ และการทดสอบความคล่องแคล่วว่องไว และยังมีเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกาย โดยใช้แบบทดสอบ FAF Slalom น้อยกว่า โดยเฉพาะในรุ่นอายุไม่เกิน ของทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกันอย่างมี 16 ปีและ 18 ปี นัยสำ�คัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ไม่ประสบความสำ�เร็จ ประสบความสำ�เร็จ จากผลการวิจัยจะเห็นได้ว่าในรุ่นอายุ ไม่เกิน 14 ปี การทดสอบยืนกระโดดไกล และการทดสอบความเร็วระยะ 5 เมตร สามารถจำ�แนกระดับความสามารถของ นักกีฬาได้ และในรุ่นอายุไม่เกิน 16 ปี และ 18 ปี การทดสอบยนื กระโดดสงู การทดสอบ ยืนกระโดดไกล การทดสอบความเร็วระยะ 5เมตรและการทดสอบความเรว็ ระยะ10เมตร ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 105

ในกลุ่มที่ประสบความสำ�เร็จจะมีขนาด ในการแข่งขันและไม่ประสบผลสำ�เร็จ มวลกลา้ มเนือ้ เสน้ รอบวง และพืน้ ทีห่ นา้ ตดั ในการแข่งขันจึงทำ�ให้จำ�นวนกลุ่มตัวอย่าง ในสดั สว่ นทม่ี ากจงึ สง่ ผลใหพ้ ลงั ของกลา้ มเนอ้ื ในแต่ละกลุ่มของแต่ละระดับอายุน้อยลง ในการกระโดดทั้งสองรูปแบบ รวมถึง ดั ง นั้ น เ มื่ อ เ มื่ อ นำ � ม า เ ป รี ย บ เ ที ย บ การทดสอบความเร็วในระยะ 5 เมตร และ ความแตกต่างของค่าเฉลี่ยสมรรถภาพ ความเร็วในระยะ 10 เมตร ดีกว่ากลุ่มที่ ท า ง ก ล ไ ก ใ น แ ต่ ล ะ ตั ว แ ป ร จึ ง มี ผ ล ใ ห้ ไม่ประสบความสำ�เร็จในการแข่งขัน ทั้งนี้ ไม่แตกต่างกันเน่อื งจากจำ�นวนกล่มุ ตัวอย่าง พลังของกล้ามเนื้อและความเร็วเป็นผล ในแต่ละกลุ่มน้อยเกินไป จากความสัมพันธ์ของระบบประสาทและ กลา้ มเนื้อ ซึ่งเป็นความสามารถที่กล้ามเนื้อ ตัวแปรด้านขนาดสัดส่วนร่างกาย จะต้องหดตัวได้เร็ว ซึ่งการมีกล้ามเนื้อ และองค์ประกอบของร่างกาย ที่แข็งแรงและมีพื้นที่หน้าตัดของกล้ามเนื้อ ทุกตัวแปรของทั้งกลุ่มที่ ขนาดมากจะท�ำ ใหค้ วามสามารถในการหดตวั ประสบความสำ�เร็จและ ดว้ ยความเรว็ สงู ๆ สามารถท�ำ ไดด้ มี ากยง่ิ ขน้ึ ไม่ประสบความสำ�เร็จ (Bompa, 1999) จึงส่งผลให้ตัวแปร ไม่แตกต่างกัน สมรรถภาพทางกลไกดังกล่าวในกลุ่มท่ี ประสบความสำ�เร็จในการแข่งขันจึงมีผล ตำ�แหน่งผู้รักษาประตู การทดสอบดกี วา่ อย่างไรก็ดีในตำ�แหน่งของผ้รู ักษาประตู พ บ ว่ า ตั ว แ ป ร ส ม ร ร ถ ภ า พ ท า ง ก ล ไ ก ทุ ก ตั ว แ ป ร ไ ม่ ว่ า จ ะ เ ป็ น ก า ร ท ด ส อ บ ยืนกระโดดสูง การทดสอบยืนกระโดดไกล การทดสอบความเร็วของเท้า การทดสอบ ความเร็วระยะ 5 เมตร การทดสอบ ความเร็วระยะ 10 เมตร และการทดสอบ ความคล่องแคล่วว่องไว โดยใช้แบบทดสอบ 5-10-5 ของทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกัน อยา่ งมนี ยั ส�ำ คญั ทางสถติ ทิ ร่ี ะดบั 0.05 ทง้ั น้ี เนอ่ื งจากงานวจิ ยั ครง้ั นไ้ี ดจ้ �ำ แนกต�ำ แหนง่ ของ ผรู้ กั ษาประตอู อกเปน็ กลมุ่ ทป่ี ระสบความส�ำ เรจ็ 106

3 ความสัมพันธ์ระหว่างขนาดสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบ ของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกกับระดับความสำ�เร็จ ของผลการแข่งขัน จากตารางที่ 11 ตารางที่ 13 และ ตารางที่ 15 แสดงความสัมพันธ์ระหว่าง ขนาดสัดส่วนร่างกายและองค์ประกอบ ของรา่ งกายกบั ระดบั ความส�ำ เรจ็ ของการแขง่ ขนั ในรนุ่ อายไุ มเ่ กนิ 14ปี16ปีและ18ปีพบวา่ ในตำ�แหน่งผู้เล่น เส้นรอบวงต้นขาด้านซ้าย เส้นรอบวงต้นขาด้านขวา พื้นที่หน้าตัด ต้นขาด้านซ้าย พ้ืนท่ีหน้าตัดต้นขาด้านขวา มคี วามสมั พนั ธเ์ ชงิ บวกกบั ระดบั ความส�ำ เรจ็ ของการแข่งขันอย่างมีนัยสำ�คัญทางสถิติ ท่รี ะดับ 0.05 เปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกาย มีความสัมพันธ์เชิงลบกับระดับความสำ�เร็จ ของการแข่งขันอย่างมีนัยสำ�คัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.05 ส่วนความยาวขาส่วนบน ด้านซ้าย ความยาวขาส่วนบนด้านขวา ความยาวขาส่วนล่างด้านซ้าย ความยาว ขาส่วนล่างด้านขวา ความยาวขาด้านซ้าย ความยาวขาด้านขวา และดัชนีมวลกาย ไม่มีความสัมพันธ์กับระดับความสำ�เร็จ ของการแข่งขันอย่างมีนัยสำ�คัญทางสถิติ ทีร่ ะดบั 0.05 สว่ นในตำ�แหนง่ ผูร้ ักษาประตู ตัวแปรด้านขนาดสัดส่วนร่างกายและ องค์ประกอบของร่างกายไม่มีความสัมพันธ์ กับระดับความสำ�เร็จของการแข่งขันอย่างมี นัยสำ�คัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 107

• ขนาดสัดส่วนร่างกาย จากผลการวิจัยข้างต้น พบว่าใน และองค์ประกอบของร่างกาย ตำ�แหน่งของผู้เล่น ตัวแปรเส้นรอบวง พื้นที่ ไม่มีความสัมพันธ์กับระดับ หน้าตัดของต้นขา และเปอร์เซ็นต์ไขมัน ความสำ�เร็จของการแข่งขัน ในร่างกายจะมีความสัมพันธ์กับระดับ ความสำ�เร็จของผลการแข่งขัน นั่นคือ • สมรรถภาพทางกลไก นักกีฬาฟุตซอลที่ประสบความสำ�เร็จ ไม่มีความสัมพันธ์กับระดับ ในการแข่งขันจะต้องมีการเพิ่มขนาดของ ความสำ�เร็จของการแข่งขัน เส้นรอบวงและพื้นที่หน้าตัดของต้นขา ข ณ ะ เ ดี ย ว กั น จ ะ ต้ อ ง มี ก า ร ล ด ล ง ข อ ง ตำ�แหน่งผู้รักษาประตู เปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกายจึงจะทำ�ให้ นักกีฬาสามารถเคลื่อนไหวและแสดง ความสามารถทางทักษะกีฬาฟุตซอลได้ดี ยิ่งขึน้ ซึง่ จะสง่ ผลต่อแนวโน้มการเพิม่ ระดับ ความสำ�เร็จในการแข่งขัน สอดคล้องกับ Sisodiya and Monica (2010) ที่พบว่า ขนาดสัดส่วนร่างกายและองค์ประกอบ ข อ ง ร่ า ง ก า ย มี ค ว า ม สั ม พั น ธ์ กั บ ร ะ ดั บ ความสำ�เร็จในการแข่งขัน ในส่วนของความสัมพันธ์ระหว่าง สมรรถภาพทางกลไกกับระดับความสำ�เร็จ ของการแข่งขัน ซึ่งแสดงในตารางที่ 12 ตารางที่ 14 และตารางที่ 16 ในรุ่นอายุ ไม่เกิน 14 ปี 16 ปี และ 18 ปี พบว่า ในต�ำ แหนง่ ของผเู้ ลน่ การทดสอบยนื กระโดดสงู และการทดสอบยนื กระโดดไกลมคี วามสมั พนั ธ์ เชงิ บวกกบั ระดบั ความส�ำ เรจ็ ของการแขง่ ขนั อย่างมีนัยสำ�คัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 108

ส่วนการทดสอบความเร็วระยะ 5 เมตร • เส้นรอบวง พื้นที่หน้าตัด และการทดสอบความเร็วระยะ 10 เมตร ของต้นขา และเปอร์เซ็นต์ มีความสัมพันธ์เชิงลบกับระดับความสำ�เร็จ ไขมันในร่างกาย ของการแข่งขันอย่างมีนัยสำ�คัญทางสถิติ มีความสัมพันธ์กับระดับ ที่ระดับ 0.05 สำ�หรับตำ�แหน่งผู้รักษาประตู ความสำ�เร็จของผลการแข่งขัน ตวั แปรสมรรถภาพทางกลไกไมม่ คี วามสมั พนั ธ์ กับระดับความสำ�เร็จของการแข่งขันอย่างมี • การทดสอบยืนกระโดดสูง นัยสำ�คัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ยืนกระโดดไกล การทดสอบ ความเร็วระยะ 5 เมตร และ จากผลการวิจัยพบว่าการทดสอบ 10 เมตร มีความสัมพันธ์กับ ยืนกระโดดสูง การทดสอบยืนกระโดดไกล ระดับความสำ�เร็จในการแข่งขัน การทดสอบความเร็วระยะ 5 เมตร และ การทดสอบความเร็วระยะ 10 เมตร ตำ�แหน่งผู้เล่น มีความสัมพันธ์กับระดับความสำ�เร็จของ ผลการแขง่ ขนั ซึง่ Silvestre et al. (2006) พบว่าพลังของกล้ามเนื้อและความเร็วเป็น องค์ประกอบสำ�คัญมากสำ�หรับนักกีฬา ฟุตซอล ดังนั้นผู้ฝึกสอนจะต้องพัฒนา ในส่วนของสมรรถภาพทางกลไกด้านพลัง ของกล้ามเนื้อขาและความเร็วของนักกีฬา ให้อยู่ในระดับดีจึงจะทำ�ให้นักกีฬาสามารถ แข่งขันได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นและ มีโอกาสที่ทีมจะประสบผลสำ�เร็จมากขึ้น เช่นกัน ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 109

สรุปผลการวิจัย

ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 111

1 ขนาดสดั สว่ นรา่ งกาย องคป์ ระกอบของรา่ งกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนกั กฬี าฟตุ ซอล รุ่นอายุไม่เกิน 14 ปี 16 ปี และ 18 ปี ในตำ�แหน่งผู้เล่น แตกต่างกันอย่างมี นัยสำ�คัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ต�ำ แหนง่ ของผรู้ กั ษาประตู มขี นาดสดั สว่ น ร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และ ส ม ร ร ถ ภ า พ ท า ง ก ล ไ ก ใ น ก ลุ่ ม นั ก กี ฬ า ท่ปี ระสบผลสำ�เร็จในการแขง่ ขันไม่แตกตา่ งกบั ก ลุ่ ม นั ก กี ฬ า ที่ ไ ม่ ป ร ะ ส บ ผ ล สำ � เ ร็ จ ในการแข่งขันอย่างมีนัยสำ�คัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.05 ทั้งรุ่นอายุไม่เกิน 14 ปี 16 ปี 4และ 18 ปี ตำ�แหน่งของผ้เู ล่น ขนาดสัดส่วน 5 ร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และ สมรรถภาพทางกลไกมีความสัมพันธ์ กับระดับความสำ�เร็จของผลการแข่งขัน อย่างมีนัยสำ�คัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ทั้งรุ่นอายุไม่เกิน 14 ปี 16 ปี และ 18 ปี 112

ขนาดสดั สว่ นรา่ งกาย องคป์ ระกอบของรา่ งกาย และสมรรถภาพทางกลไก ของนักกีฬาฟุตซอลรุ่นอายุไม่เกิน 14 ปี 16 ปี และ 18 ปี ในต�ำ แหนง่ ผรู้ กั ษาประตู ไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำ�คัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 2 ต�ำ แหนง่ ของผเู้ลน่ มีขนาดสัดส่วน 3 ร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย แ ล ะ ส ม ร ร ถ ภ า พ ท า ง ก ล ไ ก ใ น ก ลุ่ ม นั ก กี ฬ า ที่ ป ร ะ ส บ ผ ล สำ � เ ร็ จ ใ น ก า ร แ ข่ ง ขั น แ ต ก ต่ า ง กั บ ก ลุ่ ม นั ก กี ฬ า ที่ ไ ม่ ป ร ะ ส บ ผ ล สำ � เ ร็ จ ในการแข่งขันอย่างมีนัยสำ�คัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ทั้งรุ่นอายุ ไม่เกิน 14 ปี 16 ปี และ 18 ปี ตำ�แหน่งของผ้รู ักษาประตู ข น า ด สั ด ส่ ว น ร่ า ง ก า ย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไก 6 มีความสัมพันธ์กับระดับ ความสำ�เร็จของการแข่งขัน อย่างมีนัยสำ�คัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.05 ทั้งรุ่นอายุไม่เกิน 14 ปี 16 ปี และ 18 ปี ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 113

ข้อเสนอแนะ

ควรมีการศึกษาขนาดสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบ ร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกในกลุ่มของนักกีฬา 1 ฟุตซอลหญิงระดับเยาวชน ควรมีการศึกษาตัวแปรสมรรถภาพทางกาย ด้านอืน่ ๆ เพิม่ เตมิ เชน่ สมรรถภาพทางกาย 2 ด้านแอโรบิค ค ว ร มี ก า ร ศึ ก ษ า แ ล ะ เ ป รี ย บ เ ที ย บ ค ว า ม ส า ม า ร ถ ด้านทักษะกีฬาฟุตซอลของนักกีฬาฟุตซอลระดับ 3 เยาวชนในรุ่นอายุต่างๆ ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 115

เอกสารอ้างอิง

คณาธิป จิระสัญญาณสกุล. 2548. ฟุตซอล. โอเดียนสโตร์, กรุงเทพฯ. ฝา่ ยวชิ าการ สกายบกุ๊ ส.์ 2547. ฟตุ ซอล. พมิ พค์ รงั้ ท่ี 3. บรษิ ทั สยามสปอรต์ ซนิ ดเิ คท จ�ำกดั , กรุงเทพฯ. นิรอมลี มะกาเจ. 2555. แบบทดสอบความอดทนท่ีเฉพาะเจาะจงกับกีฬาฟุตซอลตาม ความต้องการทางสรีรวิทยาและกิจกรรมท่ีใช้ขณะแข่งขัน. วิทยานิพนธ์ปริญญาเอก. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. ส�ำนักงานพัฒนาการกีฬาและนันทนาการ. 2549. รายงานการวิจัยเร่ืองชนิดรูปกาย และองค์ประกอบร่างกายของนักกีฬาฟุตบอลเยาวชน. ส�ำนักงานพัฒนาการกีฬาและ นันทนาการ. กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. สุรศักด์ิ เกิดจันทึก. (ม.ป.ป). การทดสอบสมรรถภาพทางกายส�ำหรับนักฟุตบอล. การกีฬา แห่งประเทศไทย. Australian Sports Commission. 2000. The Physiological test for elite athletes. Human kinetics. Champaign, Illinois. Barbero-Alvarez, J. C., V. M. Soto and J. Granda-Vera. 2008. Match analysis and heart rate of futsal players during competition. Journal of Sports Science. 26(1): 63-73. Bompa, T.O. 1999. Periodization: Theory and methodology of training. 4th ed. Human Kinetic. Champaign, Illinois. Burns, T. 2003. Holistic futsal a total mind-body-spirit approach. Lightning Source Inc, London. Castagna, C., J.C. Barbero Alvarez. and S. Ottavio. 2008. Match demands of professional futsal: A case study. Journal of Science and medicine in Sports. 13: 326-330. Chaouachi A., M. Brughelli, G.Levin, N.B. Boudhina, J. Cronin, and K. Chamari. 2009. Anthropometric, physiological and performance characteristics of elite team-handball players. Journal of Sports Sciences. 27(2): 151-157. Cossio-Bolanos M., D. Portella, J.E. Hespanhol, N, Fraser and M, Arruda. 2012. Body size and composition of the elite peruvian soccer player. Journal of Exercise Physiology Online. 15(3): 30-38. ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 117

Drinkwater E.J., D.B Pyne and M.J. McKenna. 2008. Design and interpretation of anthropometric and fitness testing of basketball players. Journal of Sports Science. 38(7): 565-78. Drinkwater, J. E. 2006. Muscular strength, fitness and anthropometry in elite junior basketball players. Ph.D. thesis. Victoria University. MelBourne. Federation International de Football Association (FIFA). 2003. Training for futsal coaches: training session with players from 6-18 years of age. FIFA Publishing, Madrid. Gabbett T.J., J. Kelly, S. Ralph and D. Driscoll. 2009. Physiological and anthro- pometric characteristics of junior elite and sub-elite rugby league players, with special reference to starters and non-starters. Journal of Science and Medicine in Sport. 12:215-222. Gabbett T.J. 2005. A comparison of physiological and anthropometric characteristics among playing positions in junior rugby league players. British Journal of Sports Medicine. 39: 675-680. Gabbett T.J. 2000. Physiological and anthropometric characteristics of amateur rugby league players. British Journal of Sports Medicine. 34: 303-307. Garganta, J., Maia, J. and J. Pinto. 1993. Somatotype, body composition and physical performance capacities of elite young soccer players. In Science and Football II (editeby T. Reilly, J. Clarys and A. Stibbe), pp. 292-294. London: E & FN Spon. Hencken C. and C. White. 2006. Anthropometric assessment of Premiership soccer players in relation to playing position. European Journal of Sport Science. 6(4): 205-211. Makaje N., R. Ruangthai, A. Arkarapanthu and P. Yoopat. 2012. Physiological demands and activity profiles during futsal match play according to competitive level. Journal of Sports Medicine and Physical Fitness. 52: 366-374. Pantelis T N. and N.V. Karydis. 2011. Physique and body composition in soccer players across adolescence. Asian Journal of Sports Medicine. 2(2): 75-82. 118

Reilly T., J. Bangsbo and A. Franks.2000. Anthropometric and physiological predispositions for elite soccer. Journal of Sports Sciences. 18(9): 669-683. Silvestre R., C.West, C.M. Maresh, and W.J. Kraemer . 2006. Body composition and physical performance in men's soccer: A study of a National Collegiate Athletic Association Division I team. Journal of Strength and Conditioning Research. 20(1): 177-83. Singh V. and S. Singh .2010. Anthropometric characteristics, somatotyping and body composition of volleyball and basketball players. Journal of Physical Education and Sports Management. 1(3): 28-32. Sisodiya A. S. and Y. Monica. 2010. Relationship of anthropometric variables to basketball playing ability. Journal of Advances in Developmental Research. 1(2): 191-194. The diet pump. (2012). ปญั หาดา้ นการพฒั นาโครงสรา้ งรา่ งกายส�ำหรบั นกั ฟตุ บอลเยาวชนไทย. Available source: http://main.thedietpump.com/index.php/component/ content/article/36-performance-nutrition/457-health-and-development- problem-in-youth-football.html. 25 August, 2012. Wong P.L., K. Chamari., A. Dellal and U. Wisloff. 2009. Relationship between anthropometric and physiological characteristics in youth soccer players. Journal of Strength and Conditioning Research. 23(4): 1204-1210. Zhang Y. 2010. An investigation on the anthropometry profile and its relationship with physical performance of elite Chinese women volleyball players. M.Sc. thesis, Southern Cross University, Lismore. ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 119

ภาคผนวก ก เครื่องมือและอุปกรณ์ที่ใช้ในการวิจัย

ภาพที่ 1 เครื่องวัดองค์ประกอบร่างกายระบบวัดความต้านทานไฟฟ้า (inbody) ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 121

ภาพที่ 2 เครื่องวัดความหนาไขมันใต้ผิวหนัง (lange skinfold caliper) 122

ต้นแขนด้านหน้า (Biceps) สะบัก (Subscapular) เอว (Supraileac) ต้นแขนด้านหลัง (Triceps) ภาพที่ 3 ตำ�แหน่งการวัดไขมันใต้ผิวหนัง (Durmin and Womersley, 1974) ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 123

ภาพที่ 4 เครื่องสแกนองค์ประกอบของร่างกายระบบ 3 มิติ (3D body scan) 124

ภาพที่ 5 ชุดวัดความเร็วและพลังกล้ามเนื้อ (kinematic measurement system) ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 125

ภาคผนวก ข รูปภาพการดำ�เนินการเก็บรวบรวมข้อมูล

ภาพที่ 6 การวัดขนาดสัดส่วนร่างกาย ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 127

ตัวอย่างผลการวิเคราะห์ขนาดสัดส่วนร่างกาย 128

ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 129

130

ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 131

132

ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 133

ภาพที่ 7 การวัดองค์ประกอบของร่างกาย 134

ภาพที่ 8 การทดสอบสมรรถภาพทางกลไก ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 135

ภาคผนวก ค วิธีการทดสอบสมรรถภาพทางกลไก

การทดสอบความเร็วในการวิ่ง (สำ�หรับตำ�แหน่งผู้เล่น) 5 เมตร 10 เมตร 20 เมตร วัตถุประสงค์ วิธีการ การบันทึกผล เพื่อวัดความเร็วในการวิ่ง ให้นักกีฬาทำ�การทดสอบ บันทึกระยะเวลาที่นักกีฬา ระยะ 5 เมตร 10 เมตร โดยการวิ่งด้วยความเร็ว วิ่ ง ไ ด้ ใ น เ ที่ ย ว ที่ ดี ที่ สุ ด และ 20 เมตร สู ง สุ ด ใ น ร ะ ย ะ ที่ กำ � ห น ด จากการทดสอบ 2 ครั้ง โดยทำ�การทดสอบทั้งหมด 2 เที่ยว พักระหว่างเที่ยว 5 นาที ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 137

การทดสอบความเร็วในการวิ่ง (สำ�หรับตำ�แหน่งผู้รักษาประตู) 5 เมตร 10 เมตร วัตถุประสงค์ วิธีการ การบันทึกผล เพื่อวัดความเร็วในการวิ่ง ให้นักกีฬาทำ�การทดสอบ บันทึกระยะเวลาที่นักกีฬา ระยะ 5 เมตร และ 10 เมตร โดยการวิ่งด้วยความเร็ว วิ่ ง ไ ด้ ใ น เ ที่ ย ว ที่ ดี ที่ สุ ด สู ง สุ ด ใ น ร ะ ย ะ ที่ กำ � ห น ด จากการทดสอบ 2 ครั้ง โดยทำ�การทดสอบทั้งหมด 2 เที่ยว พักระหว่างเที่ยว 5 นาที 138

แบบทดสอบ FAF’s Slalom (สำ�หรับตำ�แหน่งผู้เล่น) 4.5 เมตร 2 เมตร 4.5 เมตร 2 เมตร วัตถุประสงค์ วิธีการ การบันทึกผล เพื่อวัดความคล่องแคล่ว ให้นักกีฬาทำ�การทดสอบ บันทึกระยะเวลาท่นี ักกีฬาว่งิ ว่องไวและความเร็วในการ โดยการวิ่งด้วยความเร็ว ได้ในเท่ียวท่ีดีท่ีสุด จากการ เปลี่ยนทิศทาง สูงสุดตามทิศทางที่กำ�หนด ทดสอบ 2 ครั้ง โดยห้ามชนหลักที่วางตาม จุดต่างๆ ทำ�การทดสอบ ทัง้ หมด 2 เทีย่ ว พกั ระหวา่ ง เที่ยว 5 นาที ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 139

แบบทดสอบ 5-10-5 Agility (สำ�หรับตำ�แหน่งผู้รักษาประตู) Start Finish C 5 เมตร A 5 เมตร B วัตถุประสงค์ วิธีการ การบันทึกผล เพื่อวัดความคล่องแคล่ว นักกีฬายืนท่าเตรียมพร้อม บันทึกระยะเวลาที่นักกีฬา ว่องไวและความเร็วในการ หันหน้าเข้าหาหลัก เริ่มต้น วง่ิ ไดใ้ นเทย่ี วทด่ี ที ส่ี ดุ จากการ เปลี่ยนทิศทาง ทดสอบให้หมุนตัวทางซ้าย ทดสอบ 2 ครั้ง พร้อมวิ่งจากจุด A ไปจุด B ใช้มือซ้ายสัมผัสหลักที่ จุด B จากนั้นวิ่งกลับตัว ยาวมายังจุด C ใช้มือขวา สัมผัสหลักที่จุด C จากนั้น วิ่งกลับมายังจุดเริ่มต้นที่จุด A ทำ�การทดสอบ 2 เที่ยว พักระหว่างเที่ยว 5 นาที 140

แบบทดสอบยืนกระโดดสูง (สำ�หรับตำ�แหน่งผู้เล่นและผู้รักษาประตู) วัตถุประสงค์ วิธีการ การบันทึกผล เพื่อวัดพลังของกล้ามเนื้อ ท่ า เ ริ่ ม ต้ น ก า ร ท ด ส อ บ บนั ทกึ ผลตา่ งระหวา่ งความสงู ในการกระโดดแนวดิ่ง นั ก กี ฬ า ยื น จั บ เ อ ว แ ล้ ว ขณะเท้าลอยกลางอากาศ ย่ อ ก ร ะ โ ด ด แ น ว ดิ่ ง ใ ห้ สู ง จากเครอ่ื งวดั พลงั กลา้ มเนอ้ื ขา ที่สุดเท่าที่จะทำ�ได้ ทำ�การ Kinematic measurement ทดสอบ 2 ครั้ง พักระหว่าง system ในครั้งที่ดีที่สุด ครั้ง 3 นาที จากการทดสอบ 2 ครั้ง ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 141

แบบทดสอบยืนกระโดดไกล (สำ�หรับตำ�แหน่งของผู้เล่นและผู้รักษาประตู) วัตถุประสงค์ วิธีการ การบันทึกผล เพื่อวัดพลังของกล้ามเนื้อ นักกีฬายืนย่อเข่า 90 องศา บันทึกระยะทางที่กระโดดได้ ในการกระโดดแนวราบ จากนั้นเหวี่ยงแขนกระโดด จากครั้งที่ดีที่สุดจากการ ไ ป ข้ า ง ห น้ า ใ ห้ ไ ก ล ที่ สุ ด ทดสอบ 2 ครั้ง โดยระยะ เทา่ ทจ่ี ะท�ำ ได้ ท�ำ การทดสอบ ทางจะวัดจากจุดเริ่มต้นถึง กระโดด 2 ครั้ง พักระหว่าง ส้นเท้าหลังของนักกีฬา ครั้ง 3 นาที 142

การทดสอบความเร็วของเท้า (สำ�หรับตำ�แหน่งของผู้เล่นและผู้รักษาประตู) วัตถุประสงค์ วิธีการ การบันทึกผล เพื่อวัดความเร็วของเท้า นกั กฬี ายนื เทา้ คใู่ นทา่ เตรยี ม บนั ทกึ จ�ำ นวนครง้ั ทผ่ี ทู้ ดสอบ พ ร้ อ ม น อ ก แ ผ่ น วั ด แ ร ง เคลอ่ื นเทา้ วางบนแผน่ วดั แรง เริ่มต้นการทดสอบ นักกีฬา ในเวลา 10 วินาที จะต้องเคลื่อนเท้าคู่ไปวาง บนแผ่นวัดแรงและเคลื่อน เท้าถอยหลังกลับจุดเริ่มต้น ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำ�ได้ใน เวลา 10 วินาที ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย 143

คณะผู้จัดทำ�รายงานการวิจัย เรื่อง ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย คณะที่ปรึกษา อธิบดีกรมพลศึกษา รองอธิบดีกรมพลศึกษา ดร.พัฒนาชาติ กฤดิบวร รองอธิบดีกรมพลศึกษา ดร.กิตติพงษ์ โพธิมู ผู้อำ�นวยการสำ�นักวิทยาศาสตร์การกีฬา นายนิวัตน์ ลิ้มสุขนิรันดร์ ผู้อำ�นวยการกลุ่มวิจัยและพัฒนา นางสาวดารณี ลิขิตวรศักดิ์ อาจารย์คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา นางสาวนฤมล นันทพล มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ผศ.ดร.อภิลักษณ์ เทียนทอง คณะผู้วิจัย นักพัฒนาการกีฬาชำ�นาญการ อาจารย์คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา ดร.สุพัชริน เขมรัตน์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ดร.นิรอมลี มะกาเจ ผู้แสดงแบบ นายสราวุธ แก้วไพล นายธีรเมธ หาญเวช 144