นิทานพื้นบ้าน-เรื่อง-ปลาบู่ทอง

เศรษฐที ารก (ทาระกะ) ผมู้ ีอาชพี จับปลามีภรรยา 2 คน คนแรกชื่อขนิษฐา มลี กู สาวชอ่ื เออื้ ย ส่วนคนทีส่ องชอื่ ขนษิ ฐี มีลกู สาวช่อื อ้าย และ อี่

วนั หนึง่ เศรษฐที ารกพาขนิษฐาไปจับปลาในคลอง ไม่วา่ จะเหว่ยี งแหไปกค่ี รงั้ กไ็ ดม้ าเพยี งปลาบู่ทองที่ต้ังทอ้ งตัวเดียวเทา่ น้นั จนกระทั่งพลบค่าเศรษฐีกต็ ดั สินใจทีจ่ ะเอาปลาบูท่ องทจี่ บั ได้เพียงตวั เดยี วกลับบา้ น ทว่าขนิษฐาผู้เป็นภรรยาเกิดความสงสารปลาบู่ ขอใหเ้ ศรษฐีปลอ่ ยปลาไป เศรษฐที ารกเกิดบนั ดาลโทสะจึงฟาดนางขนิษฐาจนตายและทงิ้ ศพลงคลอง

เมือ่ กลับถึงบ้านเออื้ ยก็ถามหาแม่ เศรษฐีจึงตอบไปว่าแมข่ องเออื้ ยไดห้ นตี ามผู้ชายไป และจะไมก่ ลับมาบา้ นอีกแล้วนบั ตัง้ แตว่ ันน้ันขนษิ ฐผี ูเ้ ป็นแม่เล้ยี งของเออื้ ย และอ่ีกับอ้ายนอ้ งสาวท้งั สองกก็ ลั่นแกล้งใชง้ านเอือ้ ยเป็นประจ่าโดยที่เศรษฐที ารกไมร่ บั รู้และไมส่ นใจ

เอือ้ ยคิดถงึ แมม่ ากจึงมักไปน่ังรอ้ งไห้อยู่ริมทา่ น่้า และไดพ้ บกบั ปลาบู่ทองซึ่งเปน็ นางขนิษฐากลบั ชาติมาเกิด เม่ือเอือ้ ยร้วู า่ปลาบู่ทองเป็นแม่ก็ได้น่าข้าวสวยมาโปรยให้ปลาบู่ทองกินและมาปรบั ทุกขใ์ หป้ ลาบูท่ องฟังทกุ วนั

นางขนษิ ฐแี ละลูกสาวเห็นเอือ้ ยมคี วามสุขขนึ้ เมอื่ ถูกกล่นั แกลง้กอ็ ดทนไม่ปรปิ ากบน่ จึงสืบจนพบว่า นางขนษิ ฐาไดม้ าเกิดเปน็ ปลาบู่ทอง และได้พบกับเออ้ื ยทกุ วนั ดังน้นั เม่อื เอ้อื ยก่าลังท่างานนางขนษิ ฐีก็จับปลาบู่ทองมาท่าอาหารและขอดเกลด็ ท้งิ ไวใ้ นครวั

เอื้อยได้พบเกลด็ ปลาบทู่ องก็เศรา้ ใจเป็นอยา่ งมาก นา่ เกล็ดไปฝงัดนิ และอธิษฐานขอให้แม่มาเกดิ เป็นต้นมะเขอื เอือ้ ยมารดน่้าให้ตน้มะเขอื ทกุ วันจนงอกงาม เมอ่ื ขนษิ ฐีทราบเรอื่ งเข้าก็โค่นต้นมะเขอืและน่าลูกมะเขือไปจ้ิมน่้าพริกกนิ

เอือ้ ยเก็บเมลด็ มะเขอื ที่เหลือไปฝังดินและอธษิ ฐานใหแ้ มไ่ ปเกดิเป็นตน้ โพธ์เิ งนิ โพธท์ิ องในป่า และไม่ใหผ้ ใู้ ดสามารถโค่นท่าลาย หรอื เคล่อื นยา้ ยต้นโพธ์เิ งนิ โพธทิ์ องได้

วนั หนงึ่ พระเจ้าพรหมทัตเสดจ็ ประพาสปา่ ไดพ้ บกับต้นโพธิ์เงนิ โพธ์ิทองโปรดให้นา่ เข้าไปปลกู ในวัง แตไ่ มม่ ผี ูใ้ ดสามารถเคล่อื นย้ายตน้ โพธ์ิเงินโพธิ์ทองได้ พระเจ้าพรหมทตั จึงประกาศว่าผู้ใดท่เี คล่อื นย้ายต้นโพธิ์เงินโพธ์ทิ องไดจ้ ะให้รางวลั อยา่ งงาม

ขนิษฐีและอ้ายกบั อเ่ี ขา้ รว่ มลองถอนตน้ โพธเิ์ งนิ โพธ์ิทองดว้ ยแต่ไม่สา่ เรจ็ เอ้อื ยขอลองบา้ งและอธิษฐานจิตบอกแมว่ า่ ขอย้ายแมเ่ ข้าไปปลูกในวัง เอือ้ ยจึงถอนตน้ โพธิเ์ งินโพธท์ิ องได้ส่าเร็จ

พระเจา้ พรหมทตั ถกู ชะตาเออื้ ยจึงชวนเข้าไปอยูใ่ นวงั และแต่งต้งัให้เอ้ือยเปน็ พระมเหสี ฝา่ ยขนิษฐีและลกู สาวอจิ ฉาเอื้อยจึงสง่จดหมายไปบอกเอื้อยวา่ เศรษฐีทารกปว่ ยหนักขอใหเ้ ออื้ ยกลับมาเย่ยี มทีบ่ า้ น

เมือ่ เอ้อื ยกลับมาบา้ น นางขนิษฐกี ไ็ ด้แกล้งนา่ กระทะน่้าเดือดไปวางไวใ้ ตไ้ ม้กระดานเรือน และทา่ กระดานกลไว้ เมื่อเออ้ื ยเหยียบกระดานกลกต็ กลงในหม้อนา่้ เดอื ดจนถึงแก่ความตาย ขนษิ ฐีให้อ้ายปลอมตัวเป็นเอือ้ ยและเดินทางกลับไปยังวงั ของพระเจา้ พรหมทตั

เออื้ ยได้ไปเกดิ ใหม่เปน็ นกแขกเตา้ เม่ือเกดิ ใหม่แล้วกบ็ นิ กลับเข้าไปในพระราชวัง พระเจ้าพรหมทัตเหน็ นกแขกเต้าแสนรู้ไม่รู้วา่ เป็นเอ้อื ยกลับชาตมิ าเกิดกเ็ ลีย้ งไวใ้ กล้ตวั อา้ ยเหน็ดังนน้ั ก็ไม่พอใจ สง่ั คนครวั ใหน้ ่านกแขกเต้าไปถอนขนและตม้ กิน

แม่ครวั ถอนขนนกแขกเตา้ และวางท้งิ ไวบ้ นโต๊ะ นกแขกเต้าจงึกระเสอื กกระสนหลบหนเี ขา้ ไปอยู่ในรหู นู มหี นูช่วยดูและจนขนขึ้นเป็นปกติ แลว้ เอือ้ ยกบ็ ินเข้าป่าไปจนเจอกบั พระฤๅษี

พระฤๅษีตรวจดดู ว้ ยญานพบว่านกแขกเต้าคือเอื้อยกลบั ชาตมิ าเกิดจึงเสกให้เป็นคนตามเดิม และวาดรูปเด็กเสกให้มีชีวิตเพือ่ ให้เปน็ ลกูของเอ้อื ย เมื่อเด็กนั้นโตขึน้ กข็ อเอื้อยเดินทางไปหาบดิ า เอ้ือยจึงเลา่เร่อื งทั้งหมดให้บุตรชายฟงั รอ้ ยพวงมาลยั เพอื่ ใหบ้ ตุ รชายน่าไปให้พระเจ้าพรหมทัต

เมือ่ พระเจา้ พรหมทตั ไดพ้ บกับบตุ รชายของเออ้ื ยและพวงมาลัย ก็ขอให้เดก็ ชายเลา่ เรอื่ งทัง้ หมดให้ฟังวา่ ไดม้ าลัยมาอย่างไร เดก็ ชายก็เลา่ ตามทเี่ ออ้ื ยเลา่ ให้ฟงั เมือ่ ทราบเร่ืองท้ังหมดแลว้ พระเจา้พรหมทตั กส็ ่งั ประหารชีวติ อา้ ย อี่ และขนษิ ฐี และไปรบั เอื้อยเพอื่ ใหก้ ลบั มาครองบลั ลงั ก์ร่วมกนั อกี ครัง้

ข้อคดิ จากนทิ านเร่อื งปลาบู่ทอง1.คิดดี ทา่ ดี ตอ้ งได้ดี2.การใหอ้ ภัยซึ่งกันและกนั ทา่ ใหจ้ ติ ใจเราเป็นสุข3.ควรพอใจในส่งิ ท่ีตนเองมอี ยู่4.อย่าอิจฉารษิ ยาคนทไ่ี ดด้ กี ว่า5.แม้เราจะถูกกลน่ั แกลง้ อยา่ งไร ก็ควรจะอดทนไมต่ อบโต้เขาไป6.มีความกตัญญู