นิทานอีสป-เรื่องปฏิหาริย์กระต่ายกับผีเสื้อ-แอน

กาลครงั้ หนึ่งนานมาแลว้ ยังมีกระตา่ ยนอ้ ยตัวหนง่ึ อาศัยอยใู่ นปา่ อันอดุ มสมบูรณ์ เจ้ากระต่ายนอ้ ยตัวนี้รกั การอา่ นหนังสอื เป็นชวี ติ จติ ใจ บ่อยคร้ังมันจะหอบหนงั สือไปนอนอา่ นในทงุ่ ดอกไมท้ กุ วนั กล่นิ หอม อ่อนๆ ทีโ่ ชยมาตามสายลมทาให้ช่วงเวลาในการอา่ นหนงั สอื ของเจ้ากระต่ายนอ้ ย อบอวลไปดว้ ยกลน่ิ ไอแหง่ ความสดชื่น

อย่มู าวันหน่งึ ขณะที่เจ้ากระต่ายตัวนอ้ ยกาลงั นอนอ่านหนงั สอื อยู่เพลินๆ กม็ ีผีเสอื้ แปลกหนา้ บินตรงเข้ามา แล้วผเี สอื้ ตวั นน้ั ก็มาเกาะที่หนา้ ผากของเจ้ากระตา่ ยนอ้ ย ราวกบั วา่ มันสนใจอยากจะขออ่านหนงั สอืด้วย แม้เจา้ กระตา่ ยนอ้ ยขนปุยและเจา้ ผเี สื้อจะเพิ่งเคยเจอเปน็ ครั้งแรกแต่มนั กลบั รสู้ กึ ผูกพนั กับเจา้ ผีเสอื้ อย่างน่าประหลาดใจ

เมือ่ เวลาผ่านไป เจ้าผเี สอ้ื กบั กระต่ายน้อยกค็ อ่ ยๆ ค้นุ เคยกันมากขน้ึ เรื่อยๆ ในยามท่กี ระต่ายนอ้ ยนา้ ตาคลอเพราะอ่านหนงั สือแสนเศรา้ เจา้ ผีเสื้อกจ็ ะคอยขยับปีกเพื่อสร้างสายลมเบาๆ พดั เป่าให้น้าตาเหือดแห้ง กระต่ายน้อยจะมาอ่านหนังสือทที่ งุ่ ดอกไมแ้ หง่ นเี้ ปน็ประจาทุกวนั สว่ นเจา้ ผเี สอ้ื ก็จะคอยบนิ มาเกาะทหี่ ูหรือหนา้ ผาก ของกระต่ายน้อยไม่เคยเวน้

กระตา่ ยน้อยอยากคุยกบั เพ่ือนปกี สวยของเธอมากแตผ่ ีเสือ้ กับกระตา่ ย ใช้ภาษาแตกต่างกนั ด้วยเหตุน้ี กระต่ายนอ้ ยจึงทาไดแ้ คเ่ พยี งใช้น้วิ เล็กๆของเธอลูบปกี แสนสวยของเจา้ ผีเส้ืออยา่ งแผว่ เบา เพอ่ื ส่อืความรูส้ กึ จากภายในใจว่าเธอมีความผูกพนั ห่วงใยเจา้ ผเี สอ้ื มากเพยี งไหนแต่แลว้ วนั หนง่ึ เจา้ กระตา่ ยนอ้ ยกไ็ ด้คน้ พบกบั ความจรงิ ทน่ี ่าใจหาย วันนั้นกระตา่ ยน้อยมารอเจ้าผีเสื้อทที่ งุ่ ดอกไม้ เช่นเดิมเหมอื นทุกๆวนั แตเ่ จา้ผเี ส้ือมาชา้ กวา่ ที่เคย เจา้ กระต่ายนอ้ ยจงึ อ่านหนังสอื ท่เี ตรียมไว้ไปพลางๆก่อน

กระตา่ ยนอ้ ยหยบิ หนงั สอื ชื่อวา่ “ผเี สอ้ื ” ออกมาอ่าน เพราะเธอยากจะรจู้ ักเจ้าฝีเสื้อใหม้ ากขน้ึ เธอจึงไปยมื หนังสือเล่มนี้มาจากห้องสมดุกระต่ายนอ้ ยพลิกอ่านทลี ะหนา้ ๆ อย่างต้ังใจ และแล้ว… เธอกไ็ ดเ้ รยี นรู้ว่า ผีเสื้อเปน็ แมลงทมี่ ีอายุแสนส้ัน หลังจากท่ีผเี ส้ือออกมาทาหน้าท่ขี องมันไดไ้ ม่นานนัก มนั กจ็ ะตอ้ งลากจากโลกน้ีไปอย่างไม่มีวันหวนกลบั

กระตา่ ยน้อยรูส้ กึ เศร้าใจ คิดถงึ เพือ่ นตวั นอ้ ยของเธอข้ึนมาทนั ที” เจ้าผีเสือ้ ไปอยูเ่ สยี ท่ีไหนนะ ? ทาไมจึงยังไมม่ าหาฉัน ? ” มีคาถามมากมายเกิดขึ้นภายในใจของเจา้ กระต่ายนอ้ ย เพราะกระต่ายน้อยไม่อยากให้เจา้ ผเี สอื้ จากเธอไปชว่ั นิรันดร์ ์ ทนั ใดนัน้ เอง กระตา่ ยนอ้ ยก็เหลอื บไปเหน็ เจา้ ผเี สอื้ เพือ่ นตัวน้อยของเธอ ค่อยๆบนิ ตรงเขา้ มาหาเธอดว้ ยทา่ ทางทีด่ ูออ่ น ล้าน่าสงสาร แม้วา่ เจา้ ผเี สอ้ื จะรู้ดีวา่ วาระสดุ ท้ายของตนเองกาลงั จะมาถงึ แต่มันก็พยายามรวบรวมพลงั ทม่ี ีเพอ่ื ท่จี ะกลับมาพบกบั กระตา่ ยน้อยอีกสักคร้งั

เจา้ ผีเสอื้ ค่อยๆ โรยตัวลงเกาะทห่ี นังสอื ซึ่งอยตู่ รงหนา้ ของเจ้ากระตา่ ยน้อย มนั มองตาเจ้ากระตา่ ยเหมือนจะบอกลา จากนน้ั มันก็คอ่ ยๆหลบั ตาลงดว้ ยความอ่อนระโหยโรยแรง กระตา่ ยน้อยรู้ดีว่าวนั นี้คงเปน็ ครง้ั สุดท้ายแลว้ ท่ีจะได้พบกบั เจา้ ผเี สื้อเพอ่ื นรัก กระตา่ ยนอ้ ยเศร้าใจมากและกอ่ นท่ีเจา้ ผีเสอื้ จะจากเธอไปกระตา่ ยน้อยก็ตัดสนิ ใจกม้ ลงจบู ทีป่ ีกของเจา้ ผีเสอื้ ด้วยความอาลยั รกั

ทนั ทที ่ีรมิ ฝปี ากของกระต่ายนอ้ ยสมั ผัสกับปกี ของเจา้ ผเี สอ้ื ก็มีแสงสวา่ งจา้ หลากสีกเ็ ปล่งประกายออกมาจน เจา้ กระตา่ ยน้อยร้สู ึกแสบตาไปหมด และเม่ือกระต่ายนอ้ ยลืมตาขึ้นมาอกี ครัง้ เธอก็มองเห็นเจ้าผีเสอ้ื คอ่ ยๆ กลายรา่ งเปน็ กระตา่ ยหน่มุ ทม่ี ีขนสีเทาแลดูสง่างามท่สี ุดเท่าที่เธอเคยพบ

กระตา่ ยหนุ่มส่งยม้ิ หวานให้ เจา้ กระต่ายสาวตัวน้อยทนั ที จากนน้ักระตา่ ยหน่มุ ก็เล่าให้กระต่ายน้อยฟงั วา่ ทจี่ รงิ แล้วเขาเป็นเพียงกระตา่ ยตัวหนึ่งที่เผลอไปกนิ แครอทในสวนหลังบ้านของแมม่ ดใจรา้ ยเข้า ด้วยเหตนุ ้ีเขาจงึ ถูกแมม่ ดสาปให้กลายเป็นผเี สอื้ ตัวนอ้ ย มเี พยี งวิธีเดียวเท่านน้ั ที่จะทาใหเ้ ขาพ้นจากคาสาปนีไ้ ด้ กค็ ือ เขาจะตอ้ งได้รับการจุมพติ จากสภุ าพสตรีทีร่ ักเขาจากส่วนลกึ ของหัวใจ กระตา่ ยนอ้ ยหนา้ แดงก่าเหมอื นลกู ตาลงึ สุก เธอรู้สึกเขนิ อายที่กระต่ายหนมุ่ ลว่ งรู้ว่าเธอรกั เขามากเพียงไหน เมอ่ื กระต่ายหนุ่มพน้ คาสาปจากการเป็นผีเส้ือ เขาก็พรอ้ มจะเอ่ยความในใจใหก้ ระต่ายสาวตวั น้อยไดร้ บั รู้

กระตา่ ยหน่มุ สารภาพว่า เขาหลงรักกระตา่ ยสาวตง้ั แต่แรกพบดงั้ น้นั เขาจึงจดั สินในทจ่ี ะเข้าไปใกลช้ ดิ กับกระต่ายสาวทันทที ี่ได้เหน็กระตา่ ยหนุ่มคุกเขา่ ลงเพือ่ ขอแต่งงานกับกระต่ายสาว … เม่ือเวลาผา่ นไป ทุ่งดอกไมแ้ ห่งนี้กเ็ ต็มไปดว้ ยลูกกระต่ายตัวน้อยนา่ รกั ^^พ่อกระต่ายกับแม่กระต่ายและลูกๆอยดู่ ว้ ยกันอย่างมคี วามสุข ชว่ักาลนาน…