กำราบแม่ทัพ2

แต่นางกร็ ู้ดีว่าตนนัน้ อายุมากแล้ว องค์รชั ทายาทกส็ ิบ สามชนั ษา ถึงนางจะตงั้ ครรภอ์ ีกครงั้ องคร์ ชั ทายาทกเ็ ติบใหญ่ จนนัง่ บลั ลงั กไ์ ด้อย่างมนั่ คงแล้ว ฝ่ าบาทไม่ใช่ว่าไม่ให้โอกาสนาง เพียงแต่ว่าโชคชะตา ของนางต่างหากที่ไมด่ ี วันนี้ เป็ นวันคล้ายวันพระราชสมภพ ทัว่ ท้องพระโรง ข้าราชการทงั้ บนุ๋ และบลู๊ ้วนพาครอบครวั มารว่ มเฉลิมฉลอง ในงานเลี้ยง ตอนนี้นางดารงตาแหน่งกุ้ยเฟยจึงได้นัง่ ด้านข้างฮองเฮา ถึงอายุจะใกล้สี่สิ บ แต่เพราะดูแลรักษา ร่างกายเป็ นอย่างดี ผิวพรรณจึงยังละเอียดและเนี ยนนุ่ม ใบหน้ายงั นับว่างดงาม หากเทียบกบั ฮองเฮาแล้ว รปู รา่ งหน้าตา ของนางยงั เยาวก์ ว่ามาก ถึงนางจะนัง่ ด้วยท่าทีท่ีสงบทว่าในใจกลบั หนาวเหน็บ วนั คล้ายวนั พระราชสมภพครงั้ นี้คล้ายกบั เป็ นการบ่งบอกว่า นางคงจะได้เล่ือนตาแหน่งเป็นก้ยุ เฟยเป็นตาแหน่งสดุ ท้าย และ จากจดุ ท่ีนางนัง่ อย่กู ส็ ามารถมองเหน็ คนกล่มุ หนึ่งได้ชดั เจน แววตาของนางมองไปยงั กล่มุ คนท่ีนัง่ เบอื้ งล่าง 21

นางได้ข่าวมาตงั้ แต่แรกแล้วว่าพ่ีใหญ่จะเข้าวงั เวลาผา่ น ไปเกือบย่ีสิบปี ถึงจะได้พบหน้ากนั ครงั้ แรก พวกนางสองพ่ีน้อง ห่างกนั มานานมากแล้ว ทงั้ ท่ีแต่เดิมกห็ ่างเหินกนั อย่แู ล้ว บางที อาจเป็ นเพราะอยู่กนั คนละท่ี บางทีอาจจะตงั้ แต่วนั ท่ีตระกลู ถานถกู ยึดทรพั ยแ์ ละเนรเทศ หรอื บางที... อาจจะนานกว่านัน้ บตุ รชายทงั้ สองของแม่ทพั เสวียนเวยล้วนเป็นผทู้ ี่ประสบ ความสาเรจ็ ทงั้ สองเป็ นแขนซ้ายและแขนขวาให้กบั องค์รชั ทายาท คนหนึ่งเป็ นแม่ทพั ข้างกายองค์รชั ทายาท อีกคนเป็ น สหายร่วมเรียนด้วยกนั ตัง้ แต่เด็กมีความสมั พนั ธ์ลึกซึ้ง และ คาดว่าหลงั จากท่ีองค์รชั ทายาทขึ้นครองบลั ลงั ก์ ทงั้ สองต้อง เป็นทงั้ ผชู้ ่วยและทหารท่ีห้าวหาญอย่างแน่นอน สถานะของพ่ีสาวนางในตอนนี้เสมือนปลาได้น้า ผ้คู น รอบข้างไมม่ ีใครไมป่ ระจบประแจง นางมองอีกฝ่ ายอย่างละเอียด กาลเวลาที่ผ่านไปไม่ สามารถทาอะไรพี่ใหญ่ได้เลย อีกฝ่ ายยงั คงงดงามเหมือนเมื่อ วนั วาน รูปร่างหน้ าตาไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากมายทัง้ ท่ีเป็ น มารดาของบตุ รชายถึงสองคน รอยยิ้มอีกฝ่ ายเจิดจา้ ราวกบั เดก็ สาว บุคลิกลกั ษณะเหมือนคนที่ยงั ไม่ได้ออกเรือน ในแววตา 22

เตม็ เป่ี ยมด้วยความมนั่ ใจและเปล่งประกายอย่างท่ีนางไม่เคยมี มาก่อน พ่ีใหญ่ยงั คงเป็ นเหมือนเม่ือย่ีสิบปี ก่อน ต่างกบั ตวั นาง เองท่ีเปล่ียนไปตงั้ นานแลว้ ผ้หู ญิงคนหน่ึงหลงั จากยี่สิบปี ผ่านไปต้องทาอย่างไรถึง ยงั คงรกั ษารปู ร่างหน้าตาไม่ให้แก่ได้ ทาอย่างไรถึงรกั ษาสภาพ จิตใจให้เหมือนเด็กสาวและรกั ษาความมนั่ ใจได้อย่างเป็ น ธรรมชาติ ดวงตาท่ีสดใสเป็ นประกาย ช่างต่างกันเหลือเกินกับ ดวงตาดจุ น้าน่ิงของนาง ทงั้ ที่จวนตระกลู ถานอย่ใู นสายตานางตลอด อ้อ... นางร้แู ล้ว สายตาเปล่งประกายนัน่ เป็นเพราะความ รกั ลึกซึ้งของสามี ชีวิตของพ่ีใหญ่สมความปรารถนาทุกอย่าง ตอนเด็กบิดาก็ทัง้ รักทัง้ หลง ทุกวันล้วนอุ้มและหยอกล้อ บุตรสาวท่ีผิวพรรณขาวผ่องราวกบั หิมะ ความรกั ความห่วงใย เช่นนี้ทาให้พ่ีใหญ่อย่ใู นจวนมายี่สิบปี โดยที่มารดานางไม่เคยมี โอกาสได้ทาเรอื่ งโหดรา้ ยทารณุ กบั อีกฝ่ ายแม้แต่นิดเดียว 23

เมื่อครอบครัวตกอับพ่ีใหญ่ก็สามารถหนี อุ้งมือของ เจา้ หน้าท่ีท่ีกมุ ขงั ได้ และได้พบเจอกบั ผชู้ ายท่ีรกั นางจนชวั่ ชีวิต หลงั จากที่แต่งงานแล้วพี่ใหญ่กไ็ ด้สามีท่ีไมม่ ีห้องเมียบ่าว ไม่มีห้องอนุภรรยา ไม่เคยมีชีวิตสามะเลเทเมา ทงั้ รกั ภรรยา และเป็ นห่วงเป็ นใยบุตร มีความรบั ผิดชอบต่อครอบครวั เมื่อ ภรรยาต้องการอะไรกเ็ ตรียมให้อย่างพรกั พร้อม บุตรชายทงั้ สองกส็ มคั รเป็ นทหารตงั้ แต่เดก็ เพราะได้รบั อิทธิพลจากบิดา ทงั้ บิดาและบุตรล้วนรกั และดแู ลพี่ใหญ่เป็ นอย่างดี...ดีมากด้วย รา่ ลือกนั ว่าขนาดอาหนุ่มท่ีโง่เง่านัน่ กเ็ ช่นกนั คนผ้นู ัน้ รกั และ เคารพพี่ใหญ่ปานมารดา ชวั่ ชีวิตของผ้หู ญิงคนหนึ่งล้วนได้รบั ความรกั จากผ้ชู าย ไยชีวิตจะไมม่ ีความสขุ ... ไยจะไม่อ่อนเยาว?์ ไยจะไม่รกั ษาบคุ ลิกเดก็ สาวได้? แล้วไยจะไม่มีท่วงท่าท่ีงดงามมนั่ ใจดวงตาเป็ นประกาย กนั เล่า? 24

เมื่อกลบั เข้ามาในตาหนัก นางนัง่ บนเก้าอี้เป็ นนานโดย ไม่ขยบั เขยื้อน สีหน้าค่อนข้างฉงนสนเท่ห์ ไม่ร้วู ่าส่ิงที่แสวงหา มาทงั้ ชีวิตนี้จริงๆ แล้วมนั ถกู หรือว่าผิด นางเคยเหยียดหยาม คนอื่นและสิ่งที่คนเหล่านัน้ มีในครอบครอง สุดท้ายส่ิงเหล่านัน้ กลบั กลายเป็นส่ิงที่นางไมม่ ีวนั ได้รบั ตลอดชีวิต นางเลียนแบบพ่ีใหญ่อยู่ในวงั มาคร่ึงชีวิตจึงสามารถปี น ป่ ายมาถึงตาแหน่ งนี้ สุดท้ายเม่ือนางคิดว่าตนนั้นประสบ ความสาเรจ็ แต่เมื่อได้เจอพี่ใหญ่แล้วจึงพบว่า ความโชคดีของ พ่ีใหญ่เป็นส่ิงท่ีตนเองไมส่ ามารถเลียนแบบได้ตลอดกาล ถานจิ่งเอ๋ียนคิดว่าตนเลียนแบบพ่ีสาวมาตลอด ทว่า หลงั จากเหน็ อีกฝ่ ายแล้วจึงร้สู ึกว่าตนนัน้ เปลี่ยนเป็นอีกคนที่ใส่ หน้ากาก กลายเป็นคนแปลกหน้าไปแล้ว ในเวลานี้คงต้องยอมรบั แล้วว่า นางแพ้แล้ว เ ร่ิ ม แ ร ก ที่ เ ค ย ใ ช้ อ า น า จ บ า ต ร ใ ห ญ่ นั ้น เ พี ย ง แ ค่ อ ย า ก ดึงดูดความสนใจของบิดา ให้เขาเอาสายตาที่มีแต่พี่ใหญ่นัน้ ย้ายมามองตนบา้ ง แท้จริงแล้วทงั้ หมดกเ็ ริ่มจากตรงนี้ นางเกบ็ งาความร้สู ึกอิจฉาริษยาและความต้องการชิงดีชิงเด่นอยากจะ 25

เอาชนะอีกฝ่ ายให้ได้มานาน หลายปี ผ่านไป ในที่สุดนางเพิ่ง สานึกได้ว่า การประลองครงั้ นี้ นางไมเ่ คยชนะ นางคลอดองคห์ ญิงสองคน แต่พ่ีใหญ่คลอดบตุ รชายสอง คน อนาคตนางนัง่ ตาแหน่ งกุ้ยเฟย ทว่าพี่ใหญ่มีสามีและ บุตรชายสองคน ขอเพียงอีกฝ่ ายยึดมัน่ ต่อองค์รัชทายาท ตาแหน่งก้ยุ เฟยของนางกไ็ มม่ ีวนั สนั่ คลอนตลอดกาล เพราะใน สายตาของคนนอกพวกนางเกิดจากตระกลู ถานเหมือนกนั มี บิดาคนเดียวกนั สายเลือดเดียวกนั เป็นพี่น้องแซ่เดียวกนั ตงั้ แต่เร่ิมต้นจนถึงตอนนี้นางเคยคิดว่าตวั เองชนะแล้ว เข้าใจว่าตนนัน้ อยู่ตาแหน่งที่สูงส่งแล้ว ทว่าสุดท้ายทัง้ หมด กลบั ว่างเปล่า นางเป็ นหนี้บุญคุณของพี่ใหญ่ แล้วยงั มีชีวิตอยู่ ใต้เงาปี กของอีกฝ่ าย ความจริงแล้วในใจของนางนัน้ ไม่ยอมรบั มาตลอด ว่า ทุกอย่างกเ็ หมอื นกบั ความรกั ของบิดาในปี นัน้ นางกาผา้ บางในมอื แน่น แล้วนางมีอะไรไม่ทดั เทียมพ่ีใหญ่? รปู ร่างหน้าตางนั้ รึ? หรอื ความสามารถและสติปัญญา? หรอื ว่านิสยั ใจคอ? 26

ไม่ใช่... บางทีความแตกต่างของพวกนางอาจจะไม่ใช่สิ่ง เหล่านี้ แต่มนั คือโชคชะตาและพรหมลิขิตท่ีต่างกนั หากเปลี่ยนเป็ นตนเองที่คลอดบุตรชายสองคน และอีก ฝ่ ายคลอดบุตรสาวสองคน เกรงว่านัน่ จะทาให้นางมีสภาพ ความเป็นอย่อู ีกอย่าง สายตาของนางทอดมองออกไปยงั ลานด้านนอก มีขนั ที หลายคนกาลงั กวาดถนน หลงั จากผ่านความอิจฉาริษยาไป แล้ว สีหน้าของนางกเ็ ปล่ียนเป็ นเข้าใจ ใบหน้าเผยรอยยิ้มทงั้ ขมและฝาด นางกดเสียงตา่ เหมือนพึมพากบั ตนเอง “พ่ีใหญ่ โชคชะตาชีวิตของเจ้าช่างดีนัก ข้า...ยอมแพ้ แล้ว!” 27