สนุกกับนิทานดาว

เรื่อง เดอะมารเ ชี่ยน…..ไมใชแคช่ือหนงั หลายๆคนคงสงสัยใชม้ัยละครับวาเดอะมารเชี่ยน….ไมใชแคชื่อหนังแลวมันคืออะไรทําไมผมถึงตั้งช่ือน้ี จดุ เร่มิ ตน ก็เปนเพราะชว งนี้เปนสถานการณโควิด-19ผมตองกักตัวอยูทบี่ านทําใหผมตองหาอะไรทาํ เพื่อไมใหเกิดการ เบ่ือฟงุ ซา นจึงไดห าภาพยนตรด ูนี่แหละครบั คอื จุดเริม่ ตน ของชอ่ื เรื่องน้ี ผมไดไปสะดุดใจจากการดูภาพยนตรที่มีช่ือวาเดอะมารเชี่ยนกูตาย 140 ลานไมลซ่ึงในภาพยนตรเรื่องนี้จะ บอกเลา เรอื่ งราวทเี่ กยี่ วกับการเดนิ ทางบนดาวอังคารของกลุมนักบินอวกาศที่มหี น่ึงคนพลัดจากเพ่ือนในกลุมเขาตอ ง ใชช วี ติ อยใู หร อดและหาทางกลบั มายงั โลกซึ่งบนดาวอังคารน้ันไมสามารถหายใจไดเหมือนกับการอยูบนโลกเขาใชวิธี หาทางปลกู พืชบนดาวอังคารเพ่ือไมใหเ ขาอดตายเม่ืออาหารหมดโดยเขาทําการปลูกมันฝร่ังโดยใชอุจจาระมาเปนปุย ในการปลูก(ซงึ่ มนั ไดผ ลดวย)จึงทําใหผมจุดประกายความคิดท่ีอยากจะรูเ รื่องราววาดาวอังคารมอี ะไรบางที่เราน้ันยงั ไมร ูเพราะในภาพยนตรทําใหรูเรื่องราวเก่ียวกับดาวอังคารมากมายจนผมดูหนังเรื่องน้ีเสร็จมันทําใหผมอดใจไมไหว เลยทเี ดียวท่จี ะอยากรูเ รอ่ื งราวเก่ยี วกบั ดาวองั คารมากขนึ้ ผมไดทําการเสิรชgoogle หาเรอื่ งราวตางๆของดาวแตผมก็ ตองตกใจเม่ือผมดันไปพบวามีเร่ืองราวตํานานของดาวอังคารมันทําใหผมเกิดการสงสัยวาดาวอังคารมีตํานานดวย หรอ?(ขนาดดาวยังมีตํานานคิดดูสิครับ)แตแคข้ึนชื่อวาตํานานใครๆก็คงจะอยากรูซ่ึงผมเองก็อยากรูจึงไดทําการกด เขาไปอานมันคือเรื่องราวตํานานของดาวอังคารผมตองตกใจอีกคร้ังเพราะผมไมเคยรูมากอนวา ดาวอังคารจะมีเทพ เจา ดว ย(ฟง ดูประหลาดใชมั้ยละครับ)ในตาํ นานเลา วา มีเทพเจา แหงสงครามในวฒั นธรรมกรีกชอ่ื วา เอเรสมนี องชายช่ือ ฮีเฟยสตุสนองสาวช่ืออีรีสเอเรสมีลูกชายดวยกัน 2 คนคอื ไดมอสและโฟบอสเมื่อมีสงครามเอเรสจะไปสูรบฆาฟน อยางคกึ คะนองโดยไมสนใจเลยวาใครจะแพหรือจะชนะ(ดูเหมอื นเอเรสนี่จะหาเร่ืองเขาไปทั่วเลยนะครบั )เอเรสเปน เทพอมตะถา ไดรบั บาดเจบ็ กจ็ ะไปหาบิดาของตนคอื เทพซุสใหช ว ยรกั ษาแผลจนหายเอเรสไมมีภรรยาแตมลี ูกที่ไดจาก ธิดาอะโฟรไดตีชาวเมืองเทรเซียคือกลุมคนที่บูชาเทพเอเรสชาวเมืองน้ีจึงไดช่ือวาเปนคนโหดใจรายในยุคโรมันเทพ แหง ดาวอังคารเปนเทพฤดูใบไมผลิการเจริญงอกงามคนเช่ือวาดาวอังคารเปนสัญลักษณของความตายและสงคราม นอกจากน้ันชาวโรมันจะมารวมตัวกันชวนออกไปทําสงครามเมื่อเกิดสงครามแมทัพจะแกวงหอกและตะโกนวา“เทพ แหงดาวอังคารจงต่ืนเถิด”เพื่อสรางขวัญกําลังใจในการทําสงครามและชัยชนะดังน้นั สญั ลักษณข องดาวอังคารจึงคือ โลและหอกของเทพเจามารสชื่อละตนิ ของดาวองั คาร(Mars) มาจากเทพเจา แหง สงครามโรมันหรือตรงกับชื่อของเทพ เอเรสดาวอังคารจะมีสีแดงเหมือนกับเลือดและเปนดาวท่ีอยูหางจากดวงอาทิตยลําดับท่ี4พ้ืนผิวดาวอังคารจะมีแต รอยแยกหลุมบอแถมดาวอังคารยงั มีดวงจันทรเปนบริวาร 2 ดวงชื่อโฟบอสและไดมอสนั่นก็คือชื่อลูกของเทพเอเร สน่นั เอง ทุกคนคงจะมีความรูสึกอึ้งเหมือนกับผมตอนที่ไดรูเรื่องราวเก่ียวกับตํานานของดาวอังคารใชม้ัยละครับวา ดาวอังคารนัน้ ยังมีเร่ืองราวที่นาสนใจอีกมากมายท่ีเราอาจจะไมเคยรูมากอนนแี่ คเปนเรื่องราวตํานานเพียงบางสวน เทา น้ันเปน เพราะการดูภาพยนตรเ ร่อื งน้ีแทๆทที่ ําใหผมตองมาน่งั หาขอ มูลอยากรูเรื่องราวดาวตา งๆอีกมากมายทําให รวู า ดาวอังคารยังมีตํานานท่ีสนุกพอๆกบั ภาพยนตรที่ไดด ูแถมยงั ไดร ูอ ะไรหลายอยา งที่ในภาพยนตรไ มมีอีกดวยมันทํา ใหผมรสู ึกทจ่ี ะมคี วามสนใจในเรอื่ งราวของดาราศาสตรม ากย่ิงขึ้นจากเด็กที่ไมชอบเรยี นเร่ืองพวกนี้เพราะวา ไมแนนะ ครับในอนาคตมนุษยอยา งเราอาจจะไดข้ึนไปใชชีวติ อยบู า นดาวองั คารกอนท่ีโลกเราจะแตกเหมอื นกับในภาพยนตรก ็ ไดใ ครจะไปร.ู 94

เรียบเรยี งโดย นายสหรัฐ เนตพิ ัฒน จังหวดั สมทุ รสงคราม 95

เรือ่ ง ดวงดาวแหง มิตรภาพ (ดาวเสาร) “แมขาวันนี้หนูยังไมงวงนอนเลยคะหนูขอดูการตูนกอนไดไหมคะ”“อืม.....แมวาเราเปลี่ยนจาก ดูการตูนมาเปนอานหนังสือนทิ านการตูนกันดกี วาไหมคะเด๋ียวแมอานใหฟง”“ก็ไดค ะแตหนูขอเปนคนเลือกหนังสือ นะคะแมหนูเอาเลมน้ีแลวกันคะมีรปู ดวงดาวเยอะแยะเลย .....แมค ะทาํ ไมดาวดวงน้ไี มเ หมอื นดาวดวงอ่ืนเลยละคะมัน มี ว ง ก ล ม สี ข า ว ส ลั บ สํ า เ ท า ๆ ดํ า ๆ อ ยู ร อ บ ตั ว เ ล ย ” “ อ อ น่ี เ ข า เ รี ย ก ว า ด า ว เ ส า ร ค ะ แลวหนูอยากรูไหมคะวาทําไมดาวเสารมันถึงมวี งกลมรอบๆตัว”“อยากรูคะ แม” “มาน่ังขางๆแมจ ะเลา ความเปนมา ใหฟ ง วา ดาวเสารทําไมถงึ มีวงแหวนกลม ๆ ลอมรอบ” กาลครัง้ หน่ึงนานมาแลวนานมากนานจนจําไมไดวากี่ป ณ เวิ้งฟาอันกวางใหญไพศาลมีหมูด าวอาศยั อยูเปน จํานวน มากดาวแตละดวงมี รูป รางลักษณะแตกตางกันไป บางดวงมีรูปรางก ลมบางดวงมีรูป ราง เปนวงรีบางดวงมีหางหอยเวลาไปลอยมาบนทองฟาก็จะเกิดเปนแสงสีสันสวยงามดาวเหลานี้บางก็อาศัย อยูเปน กลุมเปนกอนบางอาศยั กันอยูเปนคูแตก็มีบางดวงที่อาศัยอยดู วงเดียว” “อยูดวงเดียวมันไมเหงาเหรอคะแม” “แมว า ก็นาจะเหงาอยูน ะเด๋ียวเรามาฟง นิทานกนั ตอดกี วา ดาวดวงนจี้ ะรสู กึ อยางไร” “มีดาวงดวงหน่ึงที่อยูดวงเดียว มันมีรูปรางกลมเหมอื นผลมะนาวแปน ดาวดวงอื่น ๆ เลยเรียกมันวา “เจา กลมแปน” มนั เปนดาวท่ีมีจิตใจดชี อบชวยเหลือดาวดวงอื่นๆอยูเสมอแตวามักจะไมคอยมดี าวดวงไหนชอบใจเวลาท่ี เจาดาวกลมแปนดวงน้ีเขาชวยเหลือเพราะวารอบรอบตัวของเจากลมแปนมักมีหมอกควันฝุนผงเล็ก ๆ ละอองนํ้า แ ล ะ ด า ว เ ค ร า ะ ห ด ว ง เ ล็ ก ด ว ง น อ ย ล อ ย ต า ม มั น ไ ป ทุ ก ท่ี พ อ เ ข า ใ ก ล ด า ว ด ว ง อ่ื น ๆ พวกฝนุ ผง ละอองตาง ๆ ก็จะปลิวไปตดิ หนาติดตามตัวของดาวดวงอ่ืน ทําใหเกิดความหมอง ริ้วรอยกระดางกระดํา เฉอะแฉะจากละอองนํ้ า ตองเสียเวลาทําความสะอาดกันยกใหญ ท้ังสรางความปวดหัว รําคาญ และสรางความขบขันใหกับดวงท่ีพบเจอเหตกุ ารณ ทําใหด าวดวงอนื่ ไมค อ ยอยากเปนเพอ่ื กบั เจาดาวกลมแปน จนวันหนึง่ เจาดาวกลมแปนทนไมไ หวมนั อยากไปเลนกับดวงดวงอน่ื ๆบาง แตติดตรงท่มี ีเศษฝุนผงละอองนํา้ ดาวเคราะหดวงเล็ก ดวงนอยคอยติดตามมันไปทุกท่ีตลอดเวลามนั ก็เลยหันกลับมาพูดดวยใบหนาบูดบึ้งวา‘พวกเธอ ท้ั ง ห ล า ย ทํ า ไ ม ไ ม ไ ป เ ล น ที่ อื่ น บ า ง ก ล ม แ ป น อ ย า ก ไ ป เ ล น กั บ เ พื่ อ น ด ว ง ก ล ม แ ป น เ ห ง า ” พวกเราอยากเปนเพื่อนกับกลมแปน เพราะเธอใจดีชอบชวยเหลือคนอื่น” เจาดาวเคราะหนอยดวงหนึ่งพูดข้ึน ‘ใชๆ เธอใจดชี อบชว ยเหลอื คนอน่ื เราก็อยากชว ยเหลือคนอน่ื บา งแตไ มมใี ครใหเราเขาใกล’ ละอองน้ําพูดข้ึนหลังจากที่ พดู คุยกนั อยูนานจนเจากลอมแปนเสนอความคิดเหน็ วา ‘เอาอยา งน้ีละอองนํ้า พวกเธอก็รวมตัวกันเปนสายน้ําเศษฝนุ เศษผงก็รวมตัวกันเปนสายยาว ๆ สวนดาวเคราะหดวงเล็กดวงนอยก็อยูสลับแถวกับละอองนํา กับฝุนผงก็แลวกัน นะ” “ได พวกเราปฏบิ ตั ิ” เสยี งดาวสักดวงพูดข้นึ นบั ตั้งแตวันน้นั เวลาเจา กลมแปนไปไหนก็จะมแี ถวของละอองนํ้า 1 แถวแถวละอองเศษฝุนละอองท่ีลองลอยในอวกาศอีก 1 แถวสวนดาวเคราะหดวงเล็กดวงนอยก็อยูสลับแถวทั้งสอง .......แตท วา......มันก็ยังคงเปนที่นา รําคาญและตลกขบขันสําหรบั ดาวดวงอ่ืนๆอยูดี เพราะวา เวลาท่ีเจาดาวกลมแปน ไปไหนก็จามีหาวยาว ๆ ตามไปดวยทุกที่เกิดความอลหมานไปทั่ว เพราะหางที่ยาวของผองเพื่อนไปสรางริ้วรอยขีด ข ว น ใ ห ด า ว ด ว ง อื่ น จ น เ ป น แ ผ ล เ ล็ ก แ ผ ล น อ ย ส ร า ง ค ว า ม รํ า ค า ญ ใหด าวที่รกั สวยรักงาม ดาวดวงอ่นื ๆ เลยรวมตวั กนั ไปรองเรยี นกบั ดาวเทพพิทักษ เจากลมแปนพรอ มผองเพ่ือเลยถูก เรียกตัวเขาพบ รอฟงการตัดสิน ‘เจากลมแปน” ดาวเทพพิทักษพูดข้ึนดวยเสียงอันดัง “เจารูไหมวา เจากับเพ่ือนๆของเจาสรางความเดือดรอนและรําคาญใหกับดาวดวงอื่นๆมากแคไหน.....นี่ดาวศุกรก็รองเรียนมาวา 96

เศษฝุนแลวก็ละอองน้ําลอยไปติดตามหนาตาเน้ือตัวจากดาวที่สองแสงสวางสดใสกลายเปนดาวท่ีหมอง สีขมกุ ขมวั มัวขนาดดาวพฤหสั พ่ใี หญสดุ ยงั บนเลยวาหางของเจาไปสะกิดโดนหนาทาํ ใหเกิดร้ิวรอยแผลเล็กแผลนอยนี่ ยังไมนับดาวดวงเล็กดวงนอยท่ีเขามาฟองอีกนะเจาตองบริหารจัดการเพ่ือนๆของเจาใหดีนะเจากลมแปน’‘เจาคะ ท า น เ ท พ พิ ทั ก ษ ก ล ม แ ป น จ ะ ดู แ ล เ พื่ อ น ๆ ข อ ง ก ล ม แ ป น ไ ม ใ ห ไ ป ส ร า ง ค ว า ม เ ดื อ ด ร อ น และนารําคาญใหกับดาวดวงอ่ืนๆ” จากน้ันก็หันหนาไปทางดวงดาวท่ีมาฟงเรื่องราวในวันนี้ “พ่ีดาว เพ่ือนดาว และ นองดาวท้ังหลาย กลมแปนขอโทษดวยนะคะ ที่ทําใหเปนแผลเล็กแผลนอย และสรางความรําคาญให กลมแปนจะ ปรึกษากนั กบั เพ่อื นๆวา จะทาํ อยางไรถึงจะไมส รางปญหาอกี กลมแปนและเพอื่ นๆขอโทษจริงๆคะ ’ หลังจากฟง เร่ืองรอ งเรียนแลว กลมแปน กับเพอ่ื น ๆ จึงมาปรึกษากัน‘กลมแปนเอาแบบนี้ดไี หมพวกเราจะไม ตอทายแถวเธอแลวเพราะวามันยาวดูสิดาวดวงเล็กดวงนอยตอนนี้เพิ่มมาเปน 82 ดวงแหนะ” ดาวดวงนอยพูดข้ึน ‘ทําไมเยอะจังเลย’‘ก็กลมแปนใจดีไมแกลงไมลอเลียนก็เลยมีแตคนอยากเปนเพื่อนกลมแปนไง” เอาอยางน้ีดีไหม พวกเราจะเปลย่ี นจากตอทา ยเปน ลอ มรอบกลมแปน เวลาไปไหนมาไหนจะไดไมแกวงไปโดนดาวดวงน้ันทีดาวดวงนี้ที และเปนการคุมครองกลมแปนเพ่ือนท่ีแสนดขี องเรา’‘ดีๆพวกเราเห็นดวย’ ผองขานรับทางผองเพ่ือนดังขรมกันเลย ทีเดียว จากนัน้ เศษผงเศษฝุน ลออกงนํ้า และดาวเคราะหดวงนอยก็โอบลอมเปนวงแหวนโอบลอมเจาดาวกลมแปน ทนั ที นับตั้งแตวันนั้นเปนตนมาเจากลมแปนเวลาไปไหนมาไหนก็จะมีวงแหวนของสายนํ้าสลับกับวงแหวนของ เสร็จละอองและมดี าวดวงเลก็ ดวงนอยกระจายอยรู อบๆเจา กลมแปน จนหลังๆมานไ้ี มมใี ครเรียกเจากลมแปนแลวนะ” “ แ ล ว เ ข า เ รี ย ก ว า อ ะ ไ ร ล ะ ค ะ แ ม ด า ว ว ง แ ห ว น เ ห ร อ ค ะ ” “ ใ ก ล เ คี ย ง ค ะ ลู ก ด า ว ด ว ง อ่ื น ๆ หรือแมแตดาวเทพพิทักษก็จะเรียกจากเจากลมแปนน้ันวาเจาเสาร เพราะดาวดวงอ่ืน ๆ มองวาเจากลมแปน ทอ่ี ยตู รงกลาง เหมือนเปน เสาหลกั แกนกลางใหวงแหวนของละอองนํ้าวงแหวนของเศษฝุนเศษผงในอวกาศ และดาว เคราะหดวงเลก็ ดวงนอยอีกตง้ั 82 ดวงไดพ่ึงพาอาศัย และตางก็เกื้อกูลกันเหมอื นเปนครอบครัวเดียวกันไปไหนมแี ต เสียงพูดคุย หัวเราะและที่สําคญั ละอองนํ้า และฝุนผงเล็ก ๆ ไมกระเดน็ ปลิวไปตดิ ดาวดวงอื่น ๆ แลวนะจึงทําใหเจา ดาวเสารกลมแปนมีเพ่ือน ๆ เพ่มิ ขนึ้ ไมต อ งทนเหงาเลน ดวงเดียวอีกตอไป “น่ีหละจะคอื ทม่ี าของช่ือ ดาวเสารดาวกลมแปน” “ฮะ ฮะ ฮะฮะฮะ นารักจังเลยคะแม” “แตถึงดาวดวงน้ีจะกลมแปนแตดาวเสารก็ใจดีนะคะแม ชวยเหลือ ละอองนํา้ เศษฝนุ เศษผงเลก็ ในอวกาศ และยงั ชว ยดาวเคราะหดวงเลก็ ดวงนอ ยใหม ีทพี่ งึ่ ตง้ั 82 ดวงแหนะ” “ใชจะซึ่งดาวเคราะหดวงเล็กดวงนอย 82 ดวงนน้ั ก็ไดกลายมาเปนดวงจันทรบ ริวารของดาวเสาร และเศษ ฝนุ ผงละอองน้าํ ตาง ๆ ก็ไดก ลายมาเปนวงแหวนทหี่ มุนรอบเจา ดาวเสารกลมแปน ...นอนไดแลวคะ ไวพรุงน้ีแมจะมา เลา เกยี่ วกบั ดาวดวงอืน่ ๆ อีกนะคะ” “คะแมฝนดนี ะคะ” เรียบเรยี งโดย นางสาวพัทธนนั ท พาปอ จังหวัดชยั ภูมิ 97

เรื่อง คณุ ปูก บั เรื่องราวของทุกๆเชา ณ หมูบานเล็กๆแหงหนึ่งในทุกๆเชาของวันจะมีเด็กๆชอบพากันมารวมตัวอยูหนาบานของคุณปูมานพ เพราะคุณปูมานพชอบมาเลานทิ านเกี่ยวกับดาวตางๆ ทําใหเปนทส่ี นใจแกเด็กๆในหมูบานเปนอยางมาก ในตอนเชา ท่ีสดใสของวันนี้ก็เหมือนกับเชาของทุกๆวัน เด็กๆไดไปรวมตัวกันท่ีบานคณุ ปูมานพเพื่อมาฟงคุณปูมานพเลานิทาน เก่ียวกับดาว และมีเด็กคนหนึ่งชื่อโซเฟย ซึ่งโซเฟยมีความสงสัยเกี่ยวกับดาวจึงถามคณุ ปูมานพไปวา “คุณปูคะ หนู สงสัยคะ วาดวงดาวมากมายบนทองฟาในยามค่ําคืนเกิดมาไดอยางไรหรอคะ?” คุณปูมานพ “เปนขอสงสัยทดี่ ีมาก เลยโซเฟย ดวงดาวแตละดวงกม็ เี ร่ืองเลา ถึงตนกาํ เนดิ ทแ่ี ตกตางกันไป แตม ีดาวอยูเปน ลา นๆดวง เร่ืองราวก็มีมากมาย นับไมถวนเลยละ” “ไหนมีใครอยากฟงกันบาง?” เด็กๆรีบแยงกันยกมือกันใหไว “อยากฟงครับ/คะ” คุณปู “ถา อยากฟง กัน เดีย๋ วปูเลา ใหฟ ง” “กาลคร้ังหนึ่งนานมาแลว ตามตํานานเทพนิยายกรีกโบราณกลาวไววา เทพซูส เทพเจาผูย่ิงใหญเปนผูให กําเนิดดวงดาวตางๆ แตดวงดาวที่โดดเดน และรูจักกันมากทีส่ ุดน่ันก็คือกลุมดาว 12 ราศี ท่ีกลายมาเปนสัญลักษณ ประจําเดือนเกิดที่ 12 เดือนของพวกเรายังไงละ” จากนั้นคุณปูมานพก็ไดเอาภาพของดาวออกมาใหเด็กๆไดดู ดาว กลุมแรกมีรูปคลายสามเหล่ียมมุมปาน คุณปูเลยถามเด็กๆ “มีใครทายไดบาง กลุมดาวกลุมน้ีคือดาวอะไรเอย?” เดก็ ๆสา ยหัวหนั ไปมา คณู ปูเลยเลาตอ “กลุมดาวเหลานี้ก็คอื กลุมดาวแกะจะ เลากันวา เม่ือนานมาแลวมสี องพ่ีนอง ถูกราชินีแมเลี้ยงใจรายรังแก เทพซูสจึงไดสงแกะวิเศษขนทองคําไปชวยเหลือ แกะตัวน้ันจึงกลายเปนกลุมดาวแกะ ยังไงละ” “งั้นดาวตอไป มีใครบอกปูไดไหมวาเหมือนกับอะไร?” เด็กชายคนหน่ึงช่ือธาม ไดตอบคุณปูมานพไปวา “เหมอื นเขาวัวเลยครับคณุ ปู” คณุ ปมู านพ “ใชแ ลวละ เลา กนั วา เทพซสู เกิดไปหลงรักเจาหญิงรูปงามองคห น่ึง ซึ่งเจา หญิงชอบเดนิ เลนบนทงุ หญา เทพซสู จงึ แปลงรา งเปน ววั แลวหลอกใหเจาหญิงขแี่ ลวกล็ กั พาตัวเจา หญิงไป จากนั้นเทพ ซสู จงึ สรา งกลุมดาววัวขึ้น เพอื่ การระลกึ ถงึ ความรกั ในครง้ั นไี้ งละ” ธาม “โอโห! เทพซูสนี่เอาแตใจจังเลยครับ” คุณปู มานพกลาวตอ “นั่นสนิ ะ แตย งั ไมหมดแคน ้นี ะจะ เพราะดาวตอไปน้ี เทพซูสไดแปลงรางเปนนกอินทรยี บนิ ไปฉกเด็ก หนุมรปู งามคนหนึง่ เพื่อใหมาเปน คนรมิ เครอื่ งด่ืมใหอ ีกดวย ซ่งึ ตอ มากลายเปนกลุม ดาวคนแบกหมอนํ้าน่ันเอง” และ มเี ด็กคนหนึง่ ชอื่ รินดาถามคูณปมู านพตอ “แลว กลุม ดาวตอ ไปละคะ? รูปรา งเหมือนคนจังเลยคะ ” คณุ ปูมานพ “ภาพ น้กี ็คือกลมุ ดาวคนคูจะ เปน ลกู ชายฝาแฝดของเทพซสู ทีอ่ อกไปทําสงครามอยา งกลาหาญ จนเสียชีวิตในสนามรบ เทพ ซูสจึงสงใหทั้งคูขึ้นไปอยูดวยกันบนทองฟา กลายเปนกลุมดาวคนคูนั่นเอง” โซเฟยไดถามคุณปูมานพไปวา “แลว นอกจากฝาแฝดคนู ้ี เทพซูสเขามีเรอ่ื งอีกไหมคะ?” คุณปูมานพไดตอบเด็กๆวา “มีมากมายเลยจะ แตท ี่เดนๆก็คอื ผู กลาฮอรควิ ลิสไดท ําภารกจิ ท่กี ลาหาญมากมาย หนึ่งในน้ันก็คือ การตอสูกับปยู ักษที่เทพีเฮราสงมา และตอสกู ับสิงโต ดวยมือเปลา ซ่ึงในท่ีสุดเฮอรควิ ลิสก็สามารถเอาชนะได ดวยความภักดีตอเจานาย เจาปูยักษจึงไดไ ปอยูบนทองฟา กลายเปนกลุมดาวปู สวนเจาสิงโตก็อยูบนทองฟากลายเปนกลุมดาวสิงโต เพื่อยกยองความแข็งแกรงของเฮอรคิวลิ สน่ันเอง” เด็กๆ “โอโห!เฮอรคิวลิสนี่เกงจริงๆเลยนะครับ/คะ แลวยังมีดาวกลุมไหนท่ีเกงแบบเฮอรคิวลิสอีกไหม 98

ครบั ” คณุ ปูมานพตอบไปวา “ก็มีนะ อยา งกลุมดาวตอไปนี้ไงละ เซนเทอร คร่ึงคนคร่ึงมา ผูเ กงกาจ ยิงธนูเกง จึงทํา ใหเขาไดกลายเปนกลุมดาวคนยิงธนูตอไปก็คอื กลุมดาวแมงปอง ไดกลาวไววามีนายพรานผูหนึ่งท่ีมีช่ือวา โอลีออน นายพรานผูนี้คิดเสมอวา ตนเองนั้นเปนผูท่ีเกงกาจเหนือกวาใคร จนเปนท่ีไมพอใจของเหลาเทพหลายองคเ ปนอยาง มาก โดยเฉพาะเทพีเฮรา ทมี่ ีความรูส กึ ไมพ อใจมากท่สี ุด เทพเี ฮราจึงไดส ัง่ ใหแมงปอ งตัวหน่ึงไปจัดการพลชี ีพอลีออนผู โออวด แมงปองไดเอาพิษที่หางแทงไปท่ีโอลีออนจนตาย และเทพซูสจึงยกใหกลายเปนหมูดาวแมงปอง นอกจาก กลุม ดาวท่ปี เู ลาไปแลว กย็ ังมดี าวอีก 4 กลุมตอ ไปนี้ ไมวา จะเปนกลมุ ดาวแพะทะเล กลมุ ดาวปลาคู กลุมดาวหญิงสาว และกลุมดาวคันชั่งอีกดว ยละ” “เปนยงั ไงกนั บางเด็กๆวันน้ีไดอะไรจากเร่ืองเลาทีป่ ูเลาบา ง” เด็กๆตางกันยกมือ “ไดรูความเปนมาของดาว แตละราศีคะ” “ผมไดรูวา เดือนเกดิ ของผมเปนราศีมีนครบั ” คณุ ปูมานพ “เกงมากเดก็ ๆ วันนพี้ อแคน ี้กอนนะ พรุงน้ี เรามาฟง เรอื่ งอืน่ กนั ตอนะครับ” เด็กๆ “โอเคครบั /คะ ” และเด็กตา งคนตางแยกยายกนั กลับบานของตวั เอง เรียบเรยี งโดย นางสาวสซั วาณี อูเซง็ จังหวดั นราธิวาส 99

เร่อื ง กลุมคนท่ีถกู ลมื “ทําไมกัน ทําไมคนเหลา นี้ เราไมค นุ เคยเลย” กริ๊ง!!เสียงออดโรงเรียนดังขึ้น กลุมนกั เรยี นช้ันมัธยมศึกษาปท่ี 6 พากันดีใจทคี่ าบเรียนสุดทายของชีวิตพวก เขาไดจ บลง นักเรียนสองคนมีช่ือวา “เจมส” และ “ชาลี” เหลาชายหนุมวัย 18 ท่ีตอนนีจ้ ะกลายเปนศิษยเกาของ โรงเรียนแหงน้ีแลว เก็บกระเปาอยางรวดเร็ว พรอมหนากันไปท่ีหองวิทยาศาสตร เพื่อระลึกความทรงจําเปนคร้ัง สุดทาย กอ นจะจากที่แหง นีไ้ ป “นชี่ าลี นายคดิ วา รปู ท่ีอยบู นผนงั เหลา น้ี สวยดเี นอะ จักรราศีท้ัง12 ฉันจําไดวา ตอนที่เราเขามาใหมๆมันดู ต่ืนตาตน่ื ใจมาก พวกมนั มีเรื่องราว ความเช่ืออยูขางใน” เจมสพูด พลางเดินดูรูป อยางภูมิใจ “ใชเจมส เรื่องนี้เปน เรือ่ งที่ฉันถนดั มาก ฉันสามารถอยกู ับมนั ไดทัง้ วันเลยละ ” ชาลีตอบเจมสดวยทาทางทภ่ี มู ิใจเชนกัน “แตเอะ! ชาลีนายดูรูปสุดทายสิ มันดูแปลกๆนะ ต้ังแตฉันเขามาเรียนท่ีน่ี ฉันไมเคยเจอรูปนี้เลย” เจมส สงสัย ชาลีตอบ “ออ รูปน้ันนะ คือกลุมดาวจักรราศีท่ีถูกลืมยังไงละ ในทางโหราศาสตรซึ่งเปนศาสตรแหงการ พยากรณ เช่ือวาจักรราศีมีท้ังหมดเพียง 12 กลุมเทานัน้ แตในทางดาราศาสตรย อมรับวาดวงอาทิตยไดเดินทางผาน กลุมดาวทั้งหมดในรอบ 1 ป ถึง 13 กลุม ดวยกัน ซ่ึงดาวกลมุ ที่ 13 มีช่ือวา กลุมดาวคนแบกงู หรือ กลุมดาวออพิ อคุ คสั (Ophiuchus) ซึง่ อยูร ะหวางกลุมดาวแมงปองและกลุมดาวคนยิงธนู สงสัยครูพ่ึงเอารูปมาแขวนมั้ง พวกเราเลย เห็นเปนครั้งแรก” ทั้งสองพูดกันอยูเพลิน จนลืมไปวาทองฟาเริ่มมืดแลว ถึงเวลาที่ตองกลับบานแลว ท้ังสองเดิน ออกมาจากหอ ง ผา นโถงทางเดิน ผานระเบยี ง บนั ได แตท ีน่ า สงสยั คือ ไมม ีคนอยเู ลย บรรยากาศดเู ปล่ียนไปไมมีเสียง ไมมีความเคลือ่ นไหว มแี ตแสงสสี ม ๆของดวงอาทิตยท เี่ กอื บจะลับขอบฟาไปแลว ปกติเวลานโี้ รงเรยี นจะไมเงยี บเหงา ทั้งสองเดินมาจนถึงประตูเหล็กบานใหญ ท่ีเต็มไปดวยความทรงจํา ในเม่ือครั้นที่พวกเขาเขามาท่ีน่ีเปนคร้ัง แรก และนี่จะเปน การกาวออกไปครง้ั สุดทาย ไมท ันทจ่ี ะกาว ประตูก็ปดลงอยางกะทันหัน ชาลีตกใจ ลมลง เขาเกือบโดนประตูหนีบแลว“ชาลี!! นายเปน อะไรไหม” เจมสถ ามไถอาการและพยุงเพ่ือนรกั ขึ้นมา “ฉันไมเปนไร วา แตทําไมอยูดีๆ ประตูถึงปด เม่ือกี้ยงั เปดอยู เลย อีกอยางฉันก็ไมไดเห็นยามสักคน ทําไมประตูถึงปดละ” ชาลีสงสัย ทั้งสองไดพยายามคิดอยูวาจะทําอยางไร ตอไปดี ก็ไดขอสรปุ วาจะปนกําแพงขามไป ถึงแมจะเปนวิธีที่ดูจะลําบาก และเปนการผิดกฎโรงเรียน แตก็เปนทาง เดียวทจี่ ะออกจากทน่ี ี่ได ในระหวางน้ัน ท้งั สองก็หาบริเวณท่ีขามไป ดันไดยินเสยี งคนวิ่ง ในวินาทีนั้น ทัง้ สอง หันไป มองทตี่ น เสยี ง แสงสวา งจา สาดสอ งมาในตาของพวกเขา กอนท่ภี าพจะเลือนลาง… “นี่ฉันอยูท่ไี หนเนี่ย” เจมสลืมตาข้ึนมา พบวาท่ีทต่ี ัวเองอยู คอื ที่ท่ีไมคุนเคย ผูคนเดินผานไปไมคุนหนา คนุ ตา ทัง้ การแตงตวั ทด่ี ูโบราณ บานเรือนที่เหมือนหลุดไปเม่ือหลายพันปกอน มองไปดานขางพบชาลีที่พ่ึงฟน “ทําไม กัน ทําไมคนเหลานี้ เราไมคุนเคยเลย” เจมสถ ามชาลที ันที ท้งั สองลุกขึ้น และต้ังสติ ตอนนท้ี ้ังสองรูแลววา ตวั เองนน้ั หลดุ มาอยใู นยุคกรกี โบราณ!! “ฉนั จะทาํ ไงดเี น่ีย อยูดๆี ก็มาโผลท่ีนี่ แลว จะหาทางกลับไปบานเรายังไงดี!!” เจมสถามชาลีดวยความสับสน และกงั วล ชาลนี ่ิงสักพกั และตอบเพอื่ นรกั ไปวา “เราลองเดินดรู อบๆดไู หม ดกี วา มาน่งั อยูตรงน”้ี 100

ทั้งสองเดินผานคน ผานสิ่งกอสรางท่ีดูดึงดูด หาไมไดในสมัยใหม มันนาต่ืนใจมากๆ พวกเขาพากันเดินจน มาถึงบานหลังนึง พบกับชายคนหนึ่ง ชาลีสันนิษฐานวาจะเปน “แอสคลีเพียส” เทพเจาแหงการรักษาของกรีก เพราะจากคทาทช่ี ายผนู ้นั ถืออยู มีลกั ษณะเปน งูพนั ซงึ่ สอดคลอ งกับส่งิ ท่ีชาลีเรียนมา ไมช าเจมสร ีบเขาไปผูกมิตร แต ชาลีหามไว เนื่องจากพวกเขาไมใ ชคนในพืน้ ที่ หากเขา ไปเขาอาจคดิ วา เปน พวกโจรแน เลยตอ งแอบดูแบบหางๆ ทง้ั สองแอบอยตู รงน้ันจนมืดคํา่ เจมสส งสัยวา ทําไมคนในสมัยนี้ถงึ รูวา ตอนน้ีอยูในฤดูอะไรทั้งท่ีในสมยั นย้ี ัง ไมมีการพยากรณอากาศเหมือนในสมัยเราเลย ชาลีเลยตอบวา “ก็พวกเขาดูจากดวงดาวประจําฤดูกาลยังไงละ ใน กลุมดาวทงั้ หมด 88 กลุม มีดาวท่ีสองแสงสุกสวางอยู 4 ดวง ที่มนุษยตั้งแตสมยั โบราณใชเปน สัญลักษณในการบอก การเปลี่ยนแปลงของฤดูกาลบนโลก ซ่ึงดาวแตละดวงจะผลัดขึ้นเพ่ือแสดงเคร่ืองหมายของฤดูกาลน้ันๆ ในทุก 3 เดือน โดยนักดาราศาสตรในสมยั เราเรยี กดาวท้ัง 4 วา กลุมดาวราชัน ซึ่งประกอบไปดวย 1.ดาวอัลดิบาแรน ในกลุม ดาววัว แทนฤดูใบไมผลิ 2.ดาวเรกูรัส ในกลุมดาวสิงโต แทนฤดูรอน 3.ดาวแอนทาเรส ในกลุมดาวแมงปอง แทนฤดู ใบไมร วง 4.ดาวโฟมาลออท ในกลามดาวปลาทางใต แทนฤดหู นาว” ไมนานนัก ท้ังสองเห็นแอสคลีเพียสเดินออกมา แตแลวก็มีแสงสวางจากทองฟาลงมาใสที่รางของแอสคลี เพียส ทันใดมีรางของชายที่ดูตัวใหญ ท้ังสองรูเลยทันทีวาคือ มหาเทพซูส บิดาแหงเทพและมนุษย ผูปกครองแหง โอลิมปส โดยซูสลงมาเพ่ือสังหารแอสคลีเพียส ที่ลวงรูความลับการเปนอมตะ เพ่ือความสมดลุ ของโลกและสวรรค ภาพตอมาทที่ ้ังสองเห็นคอื มหาเทพซูสนําดวงวิญญาณของแอสคลเี พยี สไปประดับไวเปน กลุมดาวคนแบกงูบนทองฟา เพ่ือไวอ าลัยและระลกึ ถงึ เขา ดว ยอาํ นาจพลงั ของเทพซสู ทําใหท ั้งสองตองสลบอกี ครง้ั … แสงแดดและความรอนสาดสองเขามาท่ีหนา ทั้งสองรูสึกตัวขึ้นพบวาตัวเองนอนอยูทามกลางพ้ืนท่ีโลง ณ โรงเรียนของพวกเขา ไมรูวาเม่อื คืนคืออะไร แตท่ีแนๆ พวกเขาไดเจอกับเทพเจาท่ีคนธรรมดาไมไดเจอ บางทีนี่อาจ เปน ของขวัญสําหรบั เดก็ ชางรูแบบพวกเขากไ็ ด คงเปน ของขวญั ทีไ่ มอาจจะลืม เปน ของขวัญที่ตองจดจําตลอดไป เรยี บเรยี งโดย เดก็ หญิงบีสมิลลา พชั นยี  จงั หวดั สงขลา 101

เร่ือง กระตา ยกับดวงจันทร ณ ดินแดนแครรอตแลนดซ่ึงเปนดินแดนท่ีมกี ระตายใชชีวติ เปนจํานวนมากรวมถึงเจากระตายพระเอกของ เราดวยท่ีชอ่ื วา “มูน” เขาน้ันเปนกระตายที่เรียนไมเ กงและมักถูกเพื่อนๆแกลงเสมอเพราะมูนนั้นเปนกระตายพันธุ ผสมท่ตี า งไปจากกระตายอ่นื ๆท่ีเปน กระตา ยปา ทีม่ ูนเปนกระตายพันธผสมน้ันเปนเพราะวาแมของมนู นั้นเกิดมาจาก การทดลองของมนุษย ซึ่งทาํ ใหมีลักษณะท่แี ปลกไปกับกระตายปาแท แมข องมูนไดห ลบหนีจากหองทดลองและไดมา เจอพอ ของมูนซึง่ เปน กระตายปา และทง้ั 2 ไดรกั กนั และแตง งานกนั จนมีลกู คือ มูน น้ันเอง มูนมีความฝนวาอยากเปน นักบินอวกาศเหมือนกับ นีล อารมสตรอง (Neil Armstrong) เพราะบรรพบุรุษของกระตายนั้นมาจากดวงจันทรมูน เลยอยากไปเหยียบดวงจันทรซึ่งเปนสถานท่ีมาของบรรพบุรุษของกระตายท้ังหลาย แตความฝนของมนู น้ันไมไ ดงาย อยางท่ีคิดเพราะมูนน้ันประหลาด เปนที่ดูถูกของทกุ คนดวยรางกายอันออนแอ ขนท่ีฟูและหูตกของมูนนั้นทําใหถูก เปนท่ดี ูถูกของทกุ คน พอกับแมมูนรูดวี ามนู น้ันเปนเดก็ ท่ีขยนั และมีความอดทนจึงสงมนู ออกไปจากปาเมืองแครรอต และใหมูนน้ันไปอยกู ับเพื่อนของแมที่เปนสัตวเ ลี้ยงที่อยูในเมืองทําใหมูนน้ันไดเขามาในโรงเรียนทด่ี ีและเจอเพื่อนทีดี และเหมือนกับมูน ต้ังแตวันนั้นมูนพยายามอยางมากและตอสูกับชีวติ จนสามารถสอบเขาเปนนักบินอวกาศไดและ ขาวของมูนก็ไดถูกประกาศอยางแพรหลาย ตอนน้ีมูนกําลังเดินทางกลับบานเพื่อบอกขางดีกับพอแมวาจะบินไป อวกาศในเวลาอีกไมน าน มูนไดเจอกับแมและพอ และเพื่อนๆที่เคยแกลงมูนในสมัยกอนๆทุกคนตางรวมยินดีใหกับ มูนและไดอวยพรใหมูนเดินทางปลอดภัย วันเดินทางมูนไดข้ึนจรวดเพ่ือไปยังดวงจันทรที่ระยะทางไกลถึง 384,400 กม.จากโลกและไดลงจอดและไปปกธงแครอทแลนดซ่ึงเปนบานเกิดของมูน บนพ้ืนดินดวงจันทรมีหลุม เยอะแยะที่มูนไมเคยเห็นมากอนและในหลุมนั้นจะเปนหลุมของบรรพบรุ ษุ ของกระตา ย ทําใหมูนน้ันไดเจอกับบรรพ บุรุษที่น้ัน ทุกคนไดออกมาตอนรับมูนและกอดมูนถามหาถึงขาวคราวของดาวโลกวาที่นูนเปน ไงบาง มูนไดเลาเรือ่ ง ตางๆใหฟงทุกคนรูสึกต้ืนตันท่ีกระตายจากโลกยังคิดถึงพวกเขา พวกเขาจึงรวมตวั กันเปนรูปกระตายบนดวงจันทร เพอ่ื แสดงวามูนไดมาถงึ ท่นี ม้ี าจนทกุ วนั นี้ เรยี บเรยี งโดย นางสาวไซตง สาอิ จังหวัดปตตานี 102

เรอื่ ง ฮัมบาลี เวลาเชาตรู พระอาทิตยเพิ่งโผลพนขอบฟา วันน้ีเปนคาบสอนท่ีนาต่ืนเตนมากสําหรับอาชีพครูของฉัน เพราะวันนี้ ฉันไดนัดนักเรียนกลุม หน่งึ เพื่อท่ีจะนําเสนอขอมูลดาราศาสตรในอัลกุรอาน มันเปนความทาทายยิ่งท่ีเรา สามารถเรียนรดู าราศาสตรไ ปพรอ มๆกับศึกษาอลั กุรอาน ซ่ึงเมื่อเราเอาท้ังสองศาสตรมาผนวกกันในการจัดการเรียน การสอนโดยใหนักเรียนรวมออกแบบช้ันเรียนยิ่งมีความต่ืนเตนเพิ่มมากข้ึน นกั เรยี นหลายๆคนมีความสนใจรายวิชา ดาราศาสตร สนามทดสอบความรูทางวิชาการในสาขาดาราศาสตรที่เรียกวา การสอบโอลิมปกวิชาการหรือ สอวน. จึงเปนแหลงรวมนักเรียนที่มีความชอบและความถนัดในการคํานวณดาราศาสตรในเนื้อหาตางๆ ทั้งระยะทางการ โคจรของดวงดาว การคํานวณการข้ึนตกของดวงอาทิตยและอื่นๆอีกมายมาย และที่ยิ่งไปกวานนั้ คือการท่ีนักเรียน กลุมน้ีสามารถนําเอาความรูเหลานั้นมาใชค ํานวณการขึ้นตกของดวงอาทิตยเพื่อกําหนดเวลาละหมาด ยิ่งเปนความ มหัศจรรยม ากๆสําหรับฉัน หองเรียนแรกที่ฉันไดนัดในวันน้ีคือหองเรียนช้ันมัธยมศกึ ษาปที่ 4 หองนี้เปนที่เลื่องลือวามีนักเรียนชายคน หนึ่งท่ีมีความสามารถพิเศษทางดานภาษา อีกทั้งยังเปนนักเรียนท่ีสนใจดาราศาสตร สามารถเขารวมการแขงขัน โอลิมปกวิชาการสาขาดาราศาสตร และผานการคัดเลือกเปนตัวแทนศูนยมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร วิทยาเขต ปต ตานีเพอ่ื ไปแขง ขันระดับชาติ เมอื่ ฉันเดนิ ทางไปถงึ หองเรยี น ฉนั พบวา นกั เรียนหลายคนนัง่ จับวงเพื่อซอมนําเสนอ แตล ะกลุมมีความพรอม ในการนําเสนอมาก การโหวตใหทมี ท่ีมีความพรอมมากกวา เพื่อนท่ีสุดนําเสนอทีมแรกจึงเปนขอสรุป จึงทําใหกลุมที่ ไดนาํ เสนอทีมแรกคอื ทีมนักเรียนท่ีช่ือวา ฮัมบาลี ฮัมบาลี เดก็ ชายรางสูง ผวิ สแี ทน ใสแ วนหนา ภาพจําติดตาทุกคร้ังทอ่ี าจารยท ุกคนเขาสอน เมื่อทอดสายตา ไปยงั เขาจะพบวา ในมือฮัมบาลมี ีหนังสือตลอดเวลา ดวยความทเ่ี ขามคี วามสามารถในดา นภาษาอังกฤษ ภาษาอาหรับ ภาษาญี่ปนุ และภาษาฝร่ังเศสเขาจงึ ชอบอา นหนงั สือตางมากมากมาย วันน้ีเขาไดเปนตวั แทนกลุมออกมานาํ เสนองาน กลุมภายใตหัวขอ “ดาราศาสตรในอัลกุรอาน” โดยเขาไดเริ่มบรรยายวา “ปจจุบันเราพบวา ดวงดาวมากมายบน ทองฟาท่ีสวางไสว บางทีดวงดาวเหลานั้นอาจมากมายกวาเม็ดทรายในทองทะเล หากเราพูดถึงดวงดาวทั้งดาวฤกษ และดาวเคราะหเราคงหนีไมพนการพูดถึงดวงอาทิตย มันเปนเรื่องที่ย่ิงใหญและมหัศจรรยมากๆ ดวยกับการปลอย พลังงานและแสงสวางที่ทําใหโลกใบเล็กของเราสวางไปทั้งดวงในตอนกลางวัน และเม่ือมันหมุนโคจรไปอีกฝากหนึ่ง ของโลก กลางคนื ก็ประสบกบั โลกอกี ฝง หนง่ึ เชนกนั มันเปนความทา ทายมากถา เราไดศกึ ษาดาวดวงอื่นๆอีกทโี่ คจรอยู รอบๆกัน ในชวงสมัยทานนบอี บิ รอฮีม เปนชว งท่ีชาวบานกาํ ลงั สบั สนในการเลือกเคารพพระเจา สิ่งแรกที่ชาวบานคิด วาเปนพระเจา คือดาวเคราะหดวงหนึ่งท่ีสวางไสวบนทองฟายามพลบค่ํา น้ันคือดาวศุกรเม่ือไดทราบดังน้ันนบีอิบ รอฮีมก็ใหความสนใจดวงดาวเหลาน้ัน ทานนบีอิบรอฮีมเริ่มคิดวา ดาวเคราะหเปนพระเจา ดวงจันทรเปนพระเจา แลวตามดวยดวงอาทิตยเปนพระเจาจากน้ันตอ มาอัลกุรอานถูกประทานลงมาเพ่ือคลายความเขาใจที่ผิดพลาดในยุค สมัยทานนบีอิบรอฮีมและกลุมชนชาวเมโสโปเตเมีย เพ่ือใหเขาใจวาดวงดาวทั้งสามดวงไมใชพระเจา ซ่ึงขอมูล ดังกลาวยังถูกขุดพบทางโบราณคดี วาชาวเมโสโปเตเมียเชื่อวาพระเจามี สามองค คือดวงจันทร ดาวเคราะห และ ดาวฤกษน น้ั เอง” 103

เม่ือจบคําบรรยายสิ่งแรกท่ีไดยินคือเสียงปรบมือที่ดังล่ันท่ัวหองเรียนสี่เหลี่ยม นาทง่ึ มากที่นักเรียนของฉัน คนหน่ึงสามารถเลาเรื่องราวทางดาราศาสตรที่ถูกกลาวไวในอัลกุรอาน โดยใชภาษาทเ่ี รียบงา ยเขาใจงา ยและลุมลึก ดวยแววตา สีหนาและทาทาง “ขอบคุณมากๆสําหรับความรูดีๆที่สงตอใหเพ่ือน” เปนประโยคที่ฉันสนทนากับฮัม บาลหี ลังจากท่เี ขานาํ เสนอเสร็จ จากนั้นไมนานเสียงกร้ิงหมดเวลาไดดังขึ้น คาบเรยี นวิชาดาราศาสตรของฉันในวันนี้ ไดจ บลง ฉันเดนิ กลับไปยงั หองพักครูและพมึ พาํ ในใจวา “เพือ่ วันหน่งึ ดาราศาสตรจะเบง บานในหัวใจเด็กๆทกุ คน” เรยี บเรยี งโดย นางสาวสรุ ียานี อดุลยร อหมาน จังหวัดนราธวิ าส 104

เรอ่ื ง กาํ เนิดดาวหญิงสาว ในเมอื งชนบท มีพอ ลกู คูห นึง่ อาศัยอยูภายในหมูบานเล็กๆแตเต็มไปดว ยความอบอุนและสงบสุข คนเปนพอ มลี กู สาวที่หนาตาสวยงาม จติ ใจดี เปน ท่รี กั ของผูคนรอบขา ง อีกทัง้ ยงั มีไรนาเปนของตนเองที่ปลูกและดูแลมนั อยางดี เปนประจํา อยูมาวันหนึ่งพอไดลมปวยและเสียชีวิตลง แตไดมอบไรนาไวเปนมรดกแกลูกสาวหญิงสาวจึงตั้งใจและ ดูแลไรนาของพอไวอยางดีเหมือนอยางท่ีพอเคยทํา นอกจากนี้เธอยังนําขาวจากไรนาของเธอไปแจกจายใหคนใน หมบู า นอกี ดว ย จนกระทง่ั วนั หนึง่ เกิดฝนตกหนกั เปนเวลาหลายวนั คนื ทําใหหมูบานของเธอเกิดนํ้าทวม ไรนาของเธอ จึงไดรับผลกระทบไปดวย หญิงสาวสิ้นหวังกับสิ่งท่ีเกิดข้ึนเปนอยางมาก เทพเจาที่คอยมองดูเธอเกิดความเห็นใจ เพราะเธอเปนคนที่จิตใจดี ชวยเหลือผูอื่นเปนประจํา เลยมอบพรแกเธอหนึ่งขอ หญิงสาวขอใหไรนาของเธอได กลับมาเปนปกติ เทพเจาตกลงและมอบของขวัญเล็กๆนอยๆใหเธอ คือเมื่อใครก็ตามท่ีไดกินขาวจากไรนาของเธอ จะหายจากโรคภัยไขเจ็บและสุขภาพแข็งแรงหญิงสาวกลาวขอบคุณเทพเจาและสัญญาวาจะนําพรไปใชใหเกิด ประโยชน หลังจากนัน้ ไรนาของเธอที่เคยถูกน้ําทวมก็กลับมาเขียวชอุมอีกคร้ัง หญิงสาวไมลืมคําสัญญาทีก่ ลาวไวกับ เทพเจา เธอนําขา วในไรข องเธอไปแจกจา ยใหค นในหมบู านอยา งสมํ่าเสมอ จนถงึ วันที่เธอสิ้นใจ เทพเจาไดนํารางของ เธอไปประดับบนทองฟา แตงต้งั เปนดาวหญิงสาวและนําขาวของเธอวางรายลอ มตัวเธออยางท่ีเรามองเห็นเปน แสงระยบิ ระยับในยามราตรี เรียบเรียงโดย นางสาวรุสลัน เลาะเด จงั หวัดกรุงเทพมหานคร 105

เรอื่ ง ดาวราศสี ิงห “ทําอะไรอยูจะเด็กๆ ทําไมปดไฟมืดตึดตอื๋ ” เสียงดังของแมท ําใหผมกับนองสะดุง รีบมุดออกมาจากใตผาหม นอง สกายเปน นองชายของผม อายุ 5 ขวบอยากนอนดูดาว เราจงึ ออกมานอนเลน กันทด่ี าดฟา “นองอยากดูดวงดาวครบั แม” ผมตอบแมไ ป “สกายอยากรวู า ดวงดาวเกดิ มาจากอะไรและข้ึนไปอยูบนทอ งฟาไดอ ยางไรครับแม” นองสกายชอบดดู าวบนทอ งฟา เปน ชวี ติ จิตใจ ชอบอา นนิทานเกี่ยวกับดวงดาว ทองฟา อวกาศ บางวันก็แตงตัวเปนมนษุ ยอวกาศ บางวันก็ขุดดนิ ขุด ทรายเพอื่ หาดเู ปลอื กโลก “ง้ันวันนี้ นทิ านกอ นนอนเราเลา เรอ่ื งราวดวงดาวบนทองฟากันไหมครับ” แมเอยถาม เรา 2 พ่ีนองรบี เขยิบตัวเขามา นั่งใกลๆแม เวลาทแ่ี มอา นนทิ านใหฟง แมม กั จะสอดแทรกเร่อื งราวใกลๆ ตัวใหเราฟง ดว ย “วนั นี้จะเลานทิ านดาวที่มคี วามเกยี่ วของกับเดก็ ๆใหฟ ง ดไี หม....เรอื่ งทจี่ ะเลาคือ..แทน แทน แทนนน.... ดาวราศีสิงห ดาวราศสี งิ หเปน กลมุ ดาวจักรราศีที่เก่ียวของกับเดือนสิงหาคม ซ่ึงเปนเดือนเกิดของเดก็ ๆไงละจะ ในแตละเดือนก็จะ มกี ลุมดาวจักรราศีเปนตัวแทน เชน แมเ กดิ เดือนมีนาคม กลุมดาวจักรราศีของแมก็จะเปนราศีมีน แทนดวยรูปปลา 2 ตวั สว นเด็กๆ เกดิ เดอื นสงิ หาคม ก็จะเปน ราศีสงิ ห แทนดว ยรูปสงิ โตจะ ซึง่ ดาวจักรราศีจะมที ้งั หมด 12 ราศีเลยนะ” “ออ ...ผมเคยเรียนมาครบั แม อยางราศีพจิ กิ ก็จะแทนดวยรูปแมงปอ ง อยางราศีตุลยก จ็ ะมีสัญลักษณเ ปนรปู คนั ชง่ั ใชไ หมครบั ” “ใชแลว จะ..เกง มากพีส่ ายฟา” “งน้ั เดียวเรามาฟง นทิ านดวงดาวเกย่ี วกบั ราศสี ิงหก นั นะจะ ” ....นานมาแลว...ในสมัยกอนชาวกรีกโบราณเคารพบูชาดวงจันทรซ่ึงถือวาเปนเทพธิดาดวงจันทรช่ือ เซลินีชาวกรีกจะกราบไหวเทพธิดาเซลินีเปนประจํา แตวันหนึ่งชาวเมืองเนเมียลืมเซนไหวเทพธิดาเซลินี ทาํ ใหเธอ โกรธจัดถึงกบั สงสงิ โตจากฟา ลงมารังควานชาวนาชาวไรใ นเมืองเนเมยี สงิ โตท่เี ทพธิดาสงมามีนิสัยดุราย และแข็งแกรง ที่สําคัญคือหนังมันเหนียวมากฟนแทงไมเขาสิงโตไลกัดสัตวเลี้ยงของชาวบานและยังไลกัดชาวบานอีกดวยชาวบาน ตางเดือดรอนไปทั่วแตก็ไมรูจะทํายังไงทุกคนตางชวยกันหาหนทางเร่ืองดังไปจนถึงหูของพระราชายูริสธีอัสซึ่ง พระราชายูริสธีอสั ก็อยากชว ยเหลอื ชาวบาน จึงทรงพระบัญชาใหเฮอรคิวลิสไปฆาสิงโตดุรายน้ันเสีย เฮอรควิ ลิสเปน ผูชายรางใหญอดทนและแข็งแรงที่สุดในโลกเฮอรคิวลิสมีกระบองยักษที่ทําดวยไมเปนอาวุธคูกายของเคาเฮอรคิว ลสิ พลกิ แผน ดินออกตามลาเพือ่ ท่จี ะกาํ จดั สิงโตเมื่อเฮอรคิวลิสเจอกับสิงโตเฮอรควิ ลิสเขาตอสูกับสิงโตดุรายอยางหาว หาญ ทั้งสองเขาตอสูกันอยางพัลวัน แตเฮอรคิวลิสก็ไมสามารถกําจัดสิงโตได แมจะใชอาวุธ มีด ดาบ หอก หรือ กระบองยกั ษอาวุธคกู ายแลวก็ตาม กอนท่ีเฮอรคิวลัสจะหมดแรงและเสียทาใหกับสิงโตเฮอรค ิวลิสก็คิดๆๆ ทันใดนั้น เขาจึงยอ ตวั ลงตา่ํ เขากอดรัดสงิ โตสงิ โตด้ินไมห ลดุ ถูกรัดคอจนตาย.... “โห..เฮอรควิ ลิสนเี่ กง และแขง็ แรงจงั เลย นองสกายอยากแขง็ แรงเหมอื นเฮอรค วิ ลิสจัง” “นอกจากแข็งแรงแลวยงั ใชไหวพรบิ ฆา สงิ โตไดอกี ดวย ใชไ หมครับแม ??” ผมหนั ไปถามแม “อะ...เดก็ ๆ ลองฟงตอ วา จะเกิดเหตุการณอะไรตอไปอกี ” ...หลังจากที่เฮอรคิวลิสฆาสิงโตตัวน้ันได เฮอรคิวลิสไดถลกหนังหัวและขาหนาทั้งสองของสิงโตมาทําเปน เคร่อื งแตงตวั โดยหมหนังสวมหัวเปนหมวกกันชน และผูกขาหนา ไวเหนือหนา อก จึงทําใหเฮอรคิวลิสดูดุรายนากลัว กวาเมื่อกอน เปนท่ีหวาดกลัวของผูพบเห็น เทพธิดาเซลินีเห็นดังนนั้ จึงตัดสินใจสงสิงโตกลับขึ้นไปอยูบนฟาดังเดิม 106

อยกู ลางฟาเปน กลมุ ดาวจกั รราศี โดยมีดวงจันทรผา นทุก ๆ เดือน และสิงโตว่ิงหนเี ฮอรควิ ลิสอยูตลอดเวลาโดยสิงโต จะอยสู ูงสดุ บนฟา ในขณะทีเ่ ฮอรค ิวลิสขึ้นทางทศิ ตะวนั ออกเฉยี งเหนือ เมอ่ื เฮอรควิ ลสิ ขน้ึ ไปสงู สดุ สิงโตจะลับขอบฟา ทางทศิ ตะวนั ตก เฮอรค วิ ลสิ จงึ ไมมีทางไลสิงโตทัน…. “โห...สิงโตนี่ไดข้ึนไปอยูบนฟาดวย..ทีน้ีเฮอรคิวลิสก็ไลตามสิงโตไมทัน...สุดยอด...นองสกายอยากเปนสิงโต มีพลัง แข็งแรงดว ย” “เคา ถึงยกใหส งิ โตเปนเจา ปาไงละ” ผมตอบนอง “แมครับ..ผมขอไปดูดาวที่สถาบันวิจัยดาราศาสตรอีกครั้งไดไหมครับ..คร้ังท่แี ลวเคาฉายภาพยนตรเ รอ่ื งกลุมดาวหมี ใหญ สนุกดีครบั ” ผมเอยขอแม “ไดสิจะ ..ไวแ มจ ะพาไปนะจะ ...วนั น้เี ด็กๆเขา นอนกอนนะ”... เรียบเรียงโดย เด็กชายพรอมกุศล ญาณภาพ จังหวัดเชียงใหม 107

เรือ่ ง Together W Us ณ ดวงดาวแหงหนง่ึ ที่กาํ หนดความสาํ คญั ของแตละราศีผา นผทู ี่รจู กั กลมุ ดาว โดยท่ีจะแบงชนชนั้ ผานตัวเลข นั้น \"กลุมดาวเซอรเพนทาเรียส\" หรือท่ีรูจักกันวา\"กลุมดาวคนแบกงู\" เปนกลุมดาวที่คนรูจักนอยมากๆ และมี ความหวงั ท่ีวาจะลมเลิกการแบงชนชั้นน้ีซะ ไมวาจะพยายามใหกลุมดาวกลุมอื่นๆชวย หรือไมวาจะพยายามใหทาง โหราศาสตรย อมรบั ใหเ ปน กลุมดาวในจกั รราศี แตก ็ไมไดผล เขาไมไดร ับอนุญาตใหน่ังรถสาธารณะหรอื แมแตก ารเขา สุขาท่ีเดียวกับกลุม ดาวอื่นๆ จนกระท่ังเขามาพบกับ\"กลุมดาวคนยิงธนู\" ที่บอกวาจะชวยเขาลมเลิกการแบงชนชั้น กลมุ ดาวคนยิงธนทู ัง้ พาเขาไปสอนเร่อื งการแพทย, ดนตรี หรือ การลาสตั ว ทาํ ใหเขามีคนรจู ักมากข้ึน จนสามารถทํา แตละอยางเหมือนกลุมดาวปกติได แตการลมเลิกชนชั้นก็ยังไมมีความเปนไปได แตจูๆเขาก็พบคนๆนึงท่ีมีสภาพ มอมแมมไดบอกเขาวาเปนคนสรา งชนช้ันน้ีข้ึนมา แตก็โดนคนอ่ืนทรยศจนมาอยูสภาพนี้ ชายคนนั้นบอกกับเขาวา\" การทีฉ่ ันสรางชนชน้ั นเ้ี ปน เพราะฉันรูสึกไมเทา เทียมท่ีฉันท่ีมีมรดกเยอะจนสามารถใชไดไปถึงรุนหลานตองโดนเพื่อน รวมช้ันที่ฐานะไมไดดีอะไรแกลง จึงไดสรางขึ้นมา\" เขากลาวไว กลุมดาวเซอรเพนทาเรียสจึงคิดวิธีที่จะลมเลกิ ได คือ การไปทีท่ ่ีสรางชนช้ันนท้ี ําตัวใหไดสืบทอด และลมเลิกมันซะ แตพอเขาไดพบเจอหัวหนา ของการแบงชนช้ันน้ีทําให พบวา เขาไมสามารถทําใหเขายอมรับไดเลย เขาจึงต้งั กลุมประทวงแทนที่จะรอใหหัวหนาชนชั้นยอมรับ ในทีแรกเขา กพ็ บคนทีเ่ ห็นดว ยเพียงไมก คี่ น แถมบางคนยงั ไมเ ชื่อวาสามารถเปลย่ี นความคิดของทุกคนไดผา นจํานวนแคนี้ แตกลุม ดาวที่เห็นดวยไดทําใหพวกเขาเปลี่ยนความคิดได ในที่สุดเขาไดพรรคพวกมาเปนจํานวนมาก จึงไมมีการเหยียดแต ละกลมุ ดาวผา นตัวเลขน้ันแลว แตต ัวเลขน้ันก็ยงั ไมหายไป หวั หนาคนน้ันไมพอใจอยางมาก แต ณ ตอนนั้นไมวาใครก็ ไมเ หน็ ดว ยกับหัวหนาคนน้ันซะแลว จงึ ทาํ ใหโดนจับขงั คกุ และโดนเพอ่ื นรวมขงั ฆาในทสี่ ดุ แตส ุดทา ยก็มีขาวออกมาวา หัวหนาคนนั้นท่ีทําเชนนี้เพราะวาเคยมีเหตุการณท่ีพอแมของเขาที่เปนกลุมดาวเล็กๆท่ีแทบจะไมมีคนรูจักโดนฆา อยางไมปราณี และ คนท่ีฆาน้ันก็ไมไดรับโทษเลย เขาจึงอยากเปนใหญจะไดไมมีคนดูถูกเขาด่ังพอแม ทุกคนจึงได สรา งรูปปน ไวใ นใจกลางเมอื งเพ่อื ท่ีทกุ คนจะไดไมล ืมเขาตลอดกาล เรยี บเรยี งโดย เด็กหญิงนวนิ ดา พิทกั ษพ งศภูธร จังหวัดนนทบุรี 108

เรือ่ ง แอนโดรเมดา: จากหญิงงามสูกลุมดาว วันน้ีเปนวันอาทิตย คุณพอคุณแมพาแบมและบีมมาดูเท่ียวท่ีศูนยวิทยาศาสตรเพ่ือการศกึ ษาเพื่อดูทองฟา จาํ ลองตามคาํ เรยี กรอ งของเด็ก ๆ เพราะชวงน้ีสองศรีพ่ีนองกําลังใหความสนใจเกี่ยวกับดวงดาวกัน ระหวางเดนิ ทาง แบมกเ็ ลา ประสบการณไปโรงเรียนในสปั ดาหแ รกของตวั เองใหค ุณแมฟ ง “หอ งแบมมนี กั เรียนใหมคนหน่ึงคะ ชอ่ื ตน เขาชอบอวดวา บานเขาหลังใหญมาก คุณพอคุณแมเคาก็รวย แลว ยังชอบเอาของเลน แพง ๆ มาทโ่ี รงเรียนดวย เพือ่ นในหองเลยไมคอ ยชอบเคากนั คะ” “แมว า เคา คงอยากใหเพื่อนสนใจเคา มั้งคะ เลยทําอยางนัน้ ” คณุ แมอ อกความคดิ เหน็ “แตบ ีมวา คงทาํ ใหเ พ่ือนหม่ันไสม ากกวา สนใจนะ สิฮะ” นอ งบมี ออกความคิดเหน็ บาง “ถาอยากเลนกับเพ่ือน ลูกควรทําตัวนารัก พูดจาไพเราะ และมีน้ําใจดีกวา นะคะ อืม...เรื่องเพื่อนของแบม คนนี้ ทําใหแมน ึกถงึ ตํานานของกลุมดาวเรื่องหนึง่ เลยคะ เหตเุ กดิ จากความโออวดจนคนอน่ื ไมชอบนี่ละ” “เย! บีมชอบฟง แมเลา นิทานทีส่ ดุ เลย” บมี ดีใจ “เรื่องนี้เกดิ จากชาวกรกี สมัยโบราณเขาผูกตาํ นานเทพเจา กรีกไวกับดวงดาวบนทองฟาคะ เปนเร่ืองของกลุม ดาวทชี่ ือ่ วา แอนโดรเมดา” วาแลว คุณแมก็เรม่ิ เลา ... กาลครั้งหน่ึง ณ เมืองเอธิโอเปย มีพระราชาเซเฟอุสและพระราชินีแคสซิโอเปยปกครอง ทั้งสองมี พระราชธิดาที่สงางามช่ือ “แอนโดรเมดา” ราชินีภูมิใจกับความสวยของลูกสาวคนนี้มาก เวลาไปออกงาน ที่ไหนหรือเจอใคร ๆ กม็ กั จะพูดถงึ ความสวยของแอนโดรเมดาอยูเ สมอ “แอนโดรเมดาลูกขา สวยที่สุดในปฐพีน้ีแลว นี่ถาลงประกวดละก็ตองไดม งกุฎทุกเวทีแน ๆ แมแตเทพธิดา นางไมก ็ไมม ใี ครเทียบความงามของนางได เพราะนางไดความสวยมาจากขา นนั่ เอง” เรื่องที่ราชินีแคสซิโอเปยกลาวโออวดความงามของเจาหญิงแอนโดรเมดาลือลั่นไปทั่ว แตโชคราย เพราะเร่ืองนี้ไปเขาหูราชินีแหงมหาสมุทร นางก็รับไมไดคะ แอนโดรเมดาเปนแคมนุษยจะมาเทียบช้ันความสวยกับ เหลา เทพไดยงั ไง จึงเอาเรือ่ งน้ไี ปฟอ งสามีของนาง ซง่ึ กค็ อื โพไซดอน เทพเจา แหง มหาสมุทรน่ันเอง เมื่อโพไซดอนรับรูเร่ืองน้ีก็ทนไมได บังอาจมาทําใหภรรยาสุดท่ีรักไมพอใจ จึงลงโทษดวยการบันดาลใหฝน ตกหนัก จนน้ําทวมเมืองเอธิโอเปย และท่ีทําใหชาวเมืองหวาดกลัวเปนอยางมาก คือ โพไซดอนไดสง“ซีตัส”สัตว ประหลาดแหง ทอ งทะเลมาทาํ รายผคู นและพังบา นเรือน “อา ว แบมนึกวาเทพเจา จะนิสยั ดีทุกองคซ ะอีกคะ ทําไมมาแกลงกนั นะ” แบมผดิ หวัง “เทพเจาคงนิสัยเหมือนเราน่ีละม้ังคะ มีทั้งดานดีและไมดี ราชินีแหงมหาสมุทรคงไมชอบคนพูดโออวด เหมอื นกับที่เพ่ือนแบมไมค อ ยชอบนักเรียนใหมนะคะ” คุณแมอ ธบิ าย สว นบีมก็พยกั หนาเขา ใจ หงกึ ๆ ดานคณะที่ปรึกษาประจําพระราชวังก็ประชุมกันเพ่ือคิดหาวิธีแกไขปญหานี้ ในทายที่สุดเมื่อไดขอสรุปจึง เสนอตอพระราชา “พระราชา พวกขาคิดวา ทางออกเดียวท่ีจะนําความสงบเรียบรอ ยกลับสูเมืองไดดังเดิม คือ จะตองสงเจา หญิงแอนโดรเมดาเปนเคร่ืองสังเวยเทานั้น”หรือพูดใหเขาใจงาย ๆ คือ เจาหญิงตองกลายเปนอาหารใหเจาซีตัส น่นั เอง “ลกู ยนิ ดีทีจ่ ะไปเปนเครื่องสงั เวยคะ มันเปน หนาทข่ี องลกู ทจ่ี ะปกปอ งชาวเมืองของเรา” เจาหญิงแอนโดรเม ดาแสดงความกลาหาญและความเสียสละ แมพระราชาและพระราชินีจะเสียใจท่ีจะตองเสียลูกสาวแตมันเปน 109

ทางเลือกเดียวที่มี โดยเฉพาะราชนิ ีนางสํานกึ ผดิ เปนอยางมากเพราะเรื่องรายทเ่ี กิดขึ้นน้ันเกิดจากการพูดจาโออวด ของนางเองแท ๆ ในเวลาตอมา เจาหญิงแอนโดรเมดาก็ถูกลามโซไวกับหินกอนใหญริมชายฝงทะเล รอเวลาท่ีเจาซีตัสจะขึ้น จากทะเลมารับการสังเวยนี้ แตแลวโชคชะตายังเขาขางเจาหญิง เม่ือ “เพอรซิอัส” บุตรชายของมหาเทพซุสท่ีเพ่ิง ตอสูกับปศาจเมดูซาผานมาพอดี และสะดุดตากับความงามของนาง จึงอาสาท่ีจะชวยชีวิตนางและปราบสัตว ประหลาดรายตัวน้ใี ห “แมครับ เมดูซานี่เปนผูหญิงที่ผมเปนงูหลาย ๆ ตัวม้ัยครับ” บีมถามเพราะอยากรูวาเปนเมดูซา แบบ เดยี วกับที่ตัวเองเคยดูในการตนู หรือไม “ใชค ะ ถาใครจองตาเมดซู า ก็จะกลายเปนหิน แมน างจะตายไปแลวก็ตาม” คุณแมอ ธบิ ายเพิม่ เตมิ เวลาผานไปไมนานนักคลื่นทะเลก็ซัดสูงขึ้น ปรากฏใหเห็นรูปรางขนาดมหึมาของเจาซีตัส หัวของมันเปน สนุ ัข สวนตวั เปน วาฬ แอนโดรเมดากรดี รอ งดวยความหวาดกลัวสว นเพอรซิอัสทีร่ อเวลาน้ีอยูแลวก็รีบพุงเขาไปหามัน และหยิบหัวของเมดูซาขึ้นมา เม่ือเจาซีตัสจองไปยังดวงตาของเมดูซาก็ทําใหรางของมันกลายเปนหินในทันที พระราชาและชาวเมืองดีใจกันมากเลยคะ มีวีรบุรุษมาชวยเมืองและเจาหญิงของเราแลว จึงสงเสียงเฮลั่น และกลาว ชืน่ ชมเพอรซ อิ ัสกันใหญ ณ งานเล้ียงฉลองชัยชนะคร้ังนี้ เพอรซิอัสท่ีหลงรักแอนโดรเมดาตั้งแตแรกเห็นก็ไดเอยปากขอเจาหญิง แตง งาน “แอนโดรเมดา ขา คิดวาขาคงรกั ทา นเขา แลว ทานจะแตงงานกบั ขาไดหรือไม” “ตกลง ขาเองก็รูสึกดีกับทานเชน กัน” เจาหญิงตอบดวยความเขินอาย ทั้งสองจึงแตงงานและครองรักกัน อยา งมคี วามสุข และเมื่อเจาหญิงเสยี ชีวิต เทพเจาก็ไดนํารา งของนางข้ึนไปไวบนทองฟา กลายเปน กลุมดาวแอนโดร เมดาใหผ ูคนไดระลึกถงึ นาง “วาว บีมอยากเหน็ กลุมดาวน้จี งั เลย อยากรวู าจะเปนยังไงนะ ตอ งสวยมากแนเ ลย” “กลุมดาวแอนโดรเมดาเรียงตัวกันคลายผูหญิงคะ และตรงสวนแขนเหมือนมีโซลามไวดวย” คุณแมตอบ คาํ ถามของบีม “แบมวา ในโชครา ยก็ยังมโี ชคดีนะคะ ถาแอนโดรเมดาไมถูกจับลามไว และพระเอกไมผานมาพอดีคงไมเ จอ กัน แลว ก็คงไมไ ดร กั กัน” แบมวิเคราะหหลังจากฟงเรื่องเลา มาตัง้ แตต นจนจบ คุณพอชะลอความเร็วของรถลงเปนสัญญาณวาใกลถึงที่หมายแลว คุณแมบอกใหแบมและบีม ใสรองเทาใหเ รียบรอยเพ่อื เตรยี มตวั ลงรถในขณะท่เี ดก็ ๆ กต็ นื่ เตนมากท่จี ะไดดทู องฟา จําลองกันแลว! เรยี บเรยี งโดย นางสาวฐิติรตั น วชั ราภินชัย จังหวัดนราธวิ าส 110

เรอื่ ง จันทรุปราคาแหง การพฒั นา กาลครงั้ หนง่ึ ณ หมูบา นแหง หน่งึ ท่แี สนรมเยน็ ในแถบภาคอสี าน ชาวบา นก็ใชชีวิตอยางสขุ สบาย จนกระท่ังมีขาวจาก เครือขายกระจายวิทยุทอ งถ่ิน ประกาศวา ค่ําคืนน้ี จะมีปรากฏการณจ ันทรุปราคาเกิดข้ึน จึงขอใหทุกคนที่รับฟงอยู งด ตีเกราะ เคาไม หรือยิงปนขึ้นฟา ขอบคุณครับ เม่อื ส้ินเสียงประกาศ ชาวบานแตกแยกเปนสองฝาย มีฝาย ผูนํา ชมุ ชน ผูนาํ ชุมชนมีความรูเรื่องดาราศาสตร ฝา ยชาวบานทเ่ี ปน คนโบราณ ที่จะนัดตีเกราะเคาะไมกัน ตา งแยกยายไป ประจาํ บา น ชาวบา นคนหนึ่งพดู วา เตรยี มไม ประทัดให พรอ ม เราจะไลราหกู ัน ราหูอมจันทรน ับเปนสิง่ โชครา ย ชาวบานฝงผูใหญบานพูดวา เราทําตัวปกติ ใชชีวิตตามปกตินะลูกบานทุกทาน การเกิดจันทรุปราคาไมกอใหเกิด อันตรายครบั เหลา ชาวบา นแยกยา ยเขาบา น ฝงทีเ่ ชอ่ื ตางเตรียมไมม าเคาะตามวตั ถตุ างๆ เหลาท่ีไมเช่ือ เตรยี มกลองดูดาว และออกมาดปู รากฏการณต ามปกติ โดยไมม ีอะไรเกิดขึน้ และไมขัดแยงกัน เม่ือสัมผสั คราสแรกมาถึง เหลาชาวบานทีเ่ ชื่อ เคาะไมกับวัตถุตางๆ ท่ีตัวเองมี เชนถังสี ฝาบาน สงเสียงดัง สน่ันไปทั่ว สวนเหลาคนที่ไมเชื่อก็อยูตามปกติ นั่งดูดาวกันตามอัตภาพของตนเอง บางก็หยิบกลองถาย มาขอยืม กลองเพ่ือนบานในการสอ งดวงจันทร สัมผสั ตอ ไปคือคราสเต็มดวง คราวนชี้ าวบานฝง เช่อื จุดประทัด และเสียงประทัดนี้ ทําใหชาวบานที่มีลูกเด็ก เลก็ แดง ตองรีบกุลีกุจอปดประตูหองที่เด็กๆ อยู เพี่อใหเด็กไมตกใจกลัวและรองใหกันเสียกอน มกี ารขอรองกันแลว วา อยาจุดประทัดกันเลย เห็นแกลูกหลานเรา แตพวกชาวบานท่ีเชื่อไมยอมหยุด และจุดตอไป จนปรากฏการณ สิน้ สุดลง ชาวบา นสองฝา ยก็แยกยา ยเขา นอน ตอนเชาท่สี ดใส ชาวบานท้งั หมดมาเขารวมกจิ กรรมอบรมดาราศาสตรด ว ยกัน เพ่ีอมาแลกเปลี่ยน ปรับความ เขาใจ ชาวบานทเ่ี ช่ือเรอ่ื งราหู ถามวา ปรากฏการณจันทรปุ ราคาคืออะไร ผูใหญบานตอบวา เกิดขึ้นเม่ือดวงจันทรท ั้งดวงเคลื่อนที่เขาไปอยูในเงามืดของโลก เกิดเปนจันทรุปราคาเต็มดวง ถา เขา ไปไมค รบดวงเปน จันทรปุ ราคาบางสวน สวนเงามัว ดวงจนั ทรเ ขา ไปในเงามัวทาํ ใหเ หน็ ดวงจันทรม ืดลง ชาวบาน อกี ทา น ยกมือถามวา ทเ่ี ราเคาะ ทําเสยี งดังกัน ชว ยใหราหูคายเร็วไหม ผใู หญบา นตอบวา ไมม ีสวน การโคจรของดวงจันทรเ ปนส่ิงกําหนด และขอใหลูกบาน ปรับความคิด ใหเนน เรื่องวิทยาศาสตรเปน หลกั เรอ่ื งความเชอ่ื เปนรอง เพราะหมูบานเราตองมกี ารขึ้นทะเบียนเขตอนุรักษทอ งฟามืด จะ มีเจาหนาที่มาสอบถาม ทดสอบ ถาทานยงั เช่ือและตอบราหูอมจันทร หมูบานเราคงไมกาวหนา และอาจไมพัฒนา เลย เพราะชาวบา นขาดความรูค วามเขาใจน้ันเอง ผานไป 3 เดือนหลังจากเกิดปรากฏการณ หมูบานไดรับการตรวจประเมิน และผานเกณฑการประเมิน เขตทอ งฟามดื เปนเพราะความพรอมของพนื้ ท่ี ท่ปี ราศจากแสงไฟรบกวน และอีกประการณหนง่ึ ชาวบานที่มีความรู และทิ้งความเชื่อไว ที่ไดรบั การทดสอบ ประเมินผล ในเกณฑท่ีดี หลังจากน้ันชุมชนมีความเจริญ ชาวบานมีรายได และความรู 111

ขอขอบคุณทุกทานท่ีมาอาน สวัสดีมีเมตตาครับ นิทานความเช่ือจันทรุปราคา สอดแทรกความรู และเขตอนุรักษ ทองฟา มดื ดว ยครับผม เรียบเรียงโดย นายเสฏฐพนั ธ ศรเี ทียน จังหวดั นนทบุรี 112

เรือ่ ง บันทกึ การเดินทางของดาวพลูโต “ขาวาพลูโตไมเหมาะสมที่จะอยูในระบบสุริยะน้ี” เสียงของโลกาดาวเคราะหแหงสรรพชีวิตเอยข้ึน แมจะมีดาวบาง ดวงไมเห็นดวยแตกไ็ มสามารถพูดอะไรไดมากนักเพราะดาวอ่นื สว นใหญก เ็ ห็นดว ยทัง้ นัน้ “ขาวาอยาเอาความคิดของพวกสรรพสัตวบนตัวเจามาตัดสินสิโลกา” เนปจูนเอยปากขึ้น ในฐานะที่เธออยูใกล กับพลูโตที่สุดเธอจึงรูจักเก่ียวกับนองเล็กคนน้ีดีมากกวาใครๆ อีกอยางพลูโตเองก็ไมไดอยูรวมฟงบทสนทนาน้ี หาก ไดมารับรูทีหลังวาโดนตัดออกจากระบบสุริยะนางตองเสียใจมากแนๆ “รอใหพลูโตตื่นกอนแลวคอยมาคุยกันตอ” เนปจนู พูดตัดบทของทกุ คนกอนจะกลบั ไปทข่ี องตนเพอ่ื รอใหพ ลูโตตน่ื มาฟง คนอ่นื ปรึกษากัน ระหวางนั้นพลูโตที่กําลังตื่นข้ึนมารบั แสงอรุณของสุริยันอยางอารมณด ีกลับพบวาทุกๆคนในระบบสุริยะตางพา กันตีตวั ออกหางไปเรอ่ื ยๆ แมกระทง่ั แสงของสรุ ิยนั พลูโตเองกไ็ ดร บั เพยี งเล็กนอ ย ทาํ ไมทุกคนถึงไดพากันหนไี ปไกลถึง เพียงนน้ั คาํ ถามมากมายผดุ ข้ึนมาในหวั ของเด็กสาวตวั เล็ก แมเธอจะพยายามตะโกนเรียกจนสุดแรงแตก็ไมมีว่ีแวววา จะมีใครไดยิน ทุกคนจากเธอไปหมดแลว ท้ิงเธอไวขางหลังคนเดียวอีกแลว เปนแบบนี้มานานแสนนาน แมทุกคน มักจะท้ิงเธอไวขางหลังเสมอแตพ ลูโตก็พยายามทจ่ี ะไมสนใจขอแคไดโคจรรอบสุรยิ ันที่เธอหลงรักมาโดยตลอดก็พอ พลูโตเองกเ็ ปนแคด าวเคราะหธรรมดาๆทไ่ี มไ ดมีแสงสวา ง ไมไดง ดงามหรอื ยงิ่ ใหญ เปนเพียงแคดาวเคราะหดวงเล็กๆ ดวงหนึ่งท่บี ังเอญิ มาเจอกับสุริยัน ดาวฤกษท่ีทําใหเธอมีแสงสวางขึ้นมาจนเริ่มมีดาวดวงอื่นมาสนใจและเพิ่มพลูโตให เปนสมาชกิ ของระบบสรุ ิยะ แตตอนนไี้ มรูว าเปนเพราะอะไร ทาํ ไมดาวเคราะหดวงอื่นๆถึงไมสนใจเธอ ปลอยใหพลูโต อยอู างวา งคนเดียวดงั เชน เมื่อกอ น ยงิ่ นกึ ยิง่ เศรา แตก ไ็ มสามารถเรียกรอ งอะไรจากสรุ ยิ ันและดาวดวงอ่ืนๆได ก็พลูโต เปนแคด าวเคราะหแคระดวงหน่ึงทโ่ี ชคดีหลุดไดมาโคจรรอบดาวฤกษแคน ัน้ เองน่ี แตตอนน้ีโชคทส่ี ัง่ สมมาคงหมดแลว พลูโตเองก็ไมยอทอท่ีจะโคจรรอบสุริยัน ขอแคเพียงไดมีแสงสวางดังเชนดาวเคราะหเหลานัน้ เธอจะมีโอกาสไดรับ ความสนใจบางไหม ถาเกิดไดร ับแสงสวางที่เพียงพอพลูโตจะมีโอกาสเปนดาวแหงสรรพชีวิตดังเชนโลกาไหม ถาหาก โคจรรอบสุริยันไปนานๆเขาจะหันมารักบางไหม ถาเกิดกลายเปนเพียงดาวเคราะหท่ีไรแสงสวางจะยังมีใครสนบาง ไหม ขอเพยี งแสงสวางของสุรยิ ันแมเพยี งเศษเส้ียวกย็ งั ดี พลูโตรดู ีวาการที่ทําเชน นี้มันเห็นแกตัวและสุริยนั ท่ีเคยย้ือไว ใหอยูโคจรตอก็แคเพียงสงสารเทา นั้น เขาไมไดรูสึกรักพลูโตเลยแมแตนอย พื้นท่ีในหัวใจของสุริยนั มีเพียงพระจันทร บรวิ ารของโลกาเทาน้ัน เม่ือกอนพลูโตมักคิดวาแมไมไดครอบครองแคไดมองจากตรงนี้ก็เพียงพอแลว แตตอนนี้เธอคิดวาเธอคิดผิดเพราะ พลูโตเรมิ่ คิดไดว าการมอี ยูของตวั เองไมไดม ีความหมายอะไรกับสุริยนั เลย อยูไปก็มีแตความเจ็บปวดเพียงเทานั้น เขา เองก็ใหแสงสวางชวยเหลือดาวเคราะหดวงอื่นๆแบบนี้เชนกัน คงมีแคพลูโตท่ีคิดไปเองวาตัวเองสําคัญท้ังๆที่ความ เปน จริงแลวน้นั มันไมใช ตอใหห ลดุ หายไปจากวงโคจรกค็ งไมมีใครสนใจอยูดี ดังนั้นพลูโตจึงตัดสินใจเริ่มออกเดินทาง สูจกั รวาลอนั กวางที่ไกลแสนไกลไมม ที ่สี ้นิ สดุ พลโู ตออกเดินทางมาเรือ่ ยๆ ระหวา งทางไดพ บกบั กลุมดาวลกู ไกทไ่ี ดอยูกับแมข องตนเองอยางมีความสุข แมตาย ไปแลวก็ยงั มคี วามสุขอยไู ด แลวพลูโตเลาจะไปหาความสุขแบบน้จี ากไหนไดบา ง ความรูสึกอิจฉาปนนอยเนื้อต่ําใจผุด ข้ึนมาในอก เอาอีกแลว คิดถึงเรื่องเกาๆอีกแลว แมจะพยายามไมคิดอะไรแตมันก็อดนึกถึงไมได พลูโตยกย้ิมอยาง เศราสรอย กอ นจะเร่ิมออกเดินทางตอ พลูโตเดินทางไปเร่ือยๆแตก ็รูสึกวาตัวเองวนอยูกับที่ จนไดพบกับซีรีส ดาวเคราะหแคระเพื่อนเกาของเธอ พวกเธอ ทกั ทายกนั ตามประสาคนรจู ัก 113

“น่ีพลูโต...เจารูหรือไมวาตัวเองโดนตัดออกจากระบบสุริยะแลว ” ซีรีสรูอยูใจวาหากพูดเร่ืองน้ีกับพลูโต พลูโต ตองเศรามากแนๆแตถ าหากไมเตือนสตพิ ลูโตคงพลาดอะไรดีๆไปหลายอยาง “ตอใหพวกนั้นไมสนใจเจา...แตขาซีรีส ยังคงอยูเคียงขางเจาเสมอแมเจาจะไมเ คยสังเกต ขาไมอยากใหเจามวั แตว่ิงตามคนที่ไมเคยมองเจา รูวาเจามีตัวตน ไหมก็ไมรู บางทีการที่เจาออกมาจากพวกเขา เจาอาจจะไดรับสิ่งดๆี กวานั้นก็ได แลวเจายินดีที่จะเขารวมกลมุ ดาว เคราะหแ คระกบั พวกขา หรือไม” ซีรสี ผายมอื แนะนําใหพ ลโู ตไดร ูจักสมาชกิ ดาวเคราะหแ คระ เฮาเมอา มาคมี าคี และ อีริสเม่ือเห็นสมาชิกที่พรอมหนาพรอมตาพลูโตนํ้าตารื้นขึ้นมาอยางหามไมไดกอนจะพยักหนาตกลงอยูกลุมดาว เคราะหแคระรวมกับซีรีส “บางทีเจาอาจจะไมเ คยสังเกต แตวา พวกขา แครอน สติกซ นกิ ซ เคอรเ บอรอส และไฮดรา คอยติดตามเจาอยูตลอด และยินดีท่ีจะตามเจาตลอดไป” พูดจบพวกเขาก็ดึงพลูโตเขาไปกอดอยางออนโยน กอนพลูโตจะรองออกมาอยาง หามไมได ทั้งหมดสัญญาที่จะอยูดวยกันและไมทิ้งกันไปไหน จะเห็นคุณคาของคนท่ีรักเรามากกวาคนที่ไมสนใจ แมก ระทง่ั การมอี ยูของตน “หวังวาหลงั จากน้ีเจาจะหนั มาสนใจคนที่รักเจาบางนะพลูโต” ซีรีสพูดทิ้งทายไวใหพลูโตรับรูวาพวกเขายังคงอยู ขา งพลโู ตเสมอ พวกเขาเองก็เปน เพียงดาวท่ีไมมีแสงสวา งเชน เดยี วกับพลูโต แตพ วกเขาเรียนรูทจี่ ะรกั และภมู ิใจในสิง่ ทตี่ วั เองมี ดาวเคราะหแ คระเหลา นม้ี กั ใหกําลังใจกันเสมอ ตอ ใหไมม ีแสงสวางของสุริยัน พวกเขาก็จะเปนแสงสวางให กันและกนั ในยามมืดมิด ไมท้งิ กันไปไหน ระหวางการเดินทาง พลูโตไดพ บกับดาวดวงอ่ืนมากมาย ทั้งดาวดวงเล็กดวงใหญ เตม็ จักรวาลไปหมด ทกุ ดวงตางมี ความสวยงามของตน แมจะไมไ ดมแี สงสวา งในความมืดมิดแตก ็รูวา ตัวเองมีคา ไมไดดอยไปกวาดาวดวงอ่ืนเลยแมแ ต นอยภาคภูมิใจในสิง่ ท่ีตวั เองก็คงเพียงพอแลว อีกท้ังยงั ไดคนพบวาตัวเองมัวแตไลตามคนที่ไมเห็นคา จนลืมไปวามีคน อยูขางๆคอยใหกําลังใจเสมอหรือติดตามเธอมาตลอดโดยไมรูตัว เมือ่ พลูโตคิดไดดังนั้นจึงไดหยุดการเดินทางไวแต เพยี งเทานี้ แลวจงึ กลบั ไปใชชวี ติ อยางมีความสขุ กับดาวบริวารของเธอและกลุมดาวเคราะหแคระ เรียบเรยี งโดย นางสาวขวญั ขาว หาลากรณ จังหวัดบุรรี ัมย 114

เรือ่ ง อภนิ หิ ารขนแกะทองคํา หมูบานแหงหน่ึง มฝี าแฝดชายหญงิ เปนลูกของผูนําหมูบานท่ีมีเมียอยูสองคน แตเมียหลวงนั้นพึ่งไดตายจาก ไปเมื่อปกลายเหลอื เพียงเมียอกี คนท่ีตัง้ ไดร าวเจ็ดเดือน ก็ไดเปน แมเ ล้ียงของฝาแฝดชายหญงิ สองคนน้ันไปโดยปริยาย แตแมเลี้ยงผูน้ีอยากกําจัดสองคนฝาแฝดท้ิงเธอจึงส่ังใหคนรับใชไปเอาเมล็ดพันธุพืชท่ีผูนําหมูบานจะตองแจกให ชาวบานเพาะปลูกนั้นไปลนไฟ ทําใหชาวบานปลูกพืชไมขึ้นจนเกิดเปนภัยแลง ชาวบานเดอื ดรอนพากันมารองเรียน ผูนํานั้นหาทางแกโดยดวนจากน้ันแมเล้ียงพูดกรอกหูผูนําหมูบานวาเหตุอาจจะมาจากพระแมธรณีท่ีชาวบานเคย กราบไหวแตก็ละเลยทานมานาน ทานคงโกรธสาปใหปลูกคาหากินไมขึ้น ทาํ มาหากินไมไดตองหาทางแกไข ผูนําฟง แลวก็คลอยตามจึงไปปรึกษาพอเฒาที่เลื่องชื่อในศาสตรเหนือธรรมชาติ แตพอเฒาผูน้ีไดถูกแมเลีย้ งซอื้ ตวั เองไวแลว เขาไดบอกกลาวกับทางผูนําวา พระแมธรณที านโกรธท่ีชาวบานขอใหปลูกขาวทํามาหากินมีรายไดดีแตเมื่อใหตามที่ ขอไปแลวก็ละเลย ไมมีใครมากราบไหวบูชาอีก จะปลูกหรือเก็บเก่ียว ก็ไมเห็นหัวบอกกลาวกอน ขามหัวธรณผี ิดรีต จนไมอาจมีสิ่งใดมาชดใชได ผูนําไดยนิ ก็หนาถอดสี ลุกลี้ลุกรลนขอหนทางแกจากพอเฒา โดยไดคําตอบกลับมาวา ความผิดน้ีตองแลกชีวิตลกู ฝาแฝดของทานสังเวยใหธรณี ยอมหรือไม ดวยความรบเราของแมเ ลี้ยง และไมยอมเสีย หนา แกช าวบาน ทําใหผูนําเหน็ ดว ยกับการสงั เวยนี้ เมื่อสองฝาแฝดรูขาวก็หันรีหันขวางหาหนทางหนีตายแตคิดหาเทาไรก็ไรทางแฝดชายหลับตาลงวิงวอนขอ เหลาเทพเทวาที่ศรัทธาชวยใหเราสองรอดพนความตายน้ี เมื่อลืมตาเห็นแสงจากสัตวสี่เทา ตัวใหญ เขาโงงมวนมน สงา รางทองเดินเขาหาแฝดท้ังสอง พวกเขาไมรีรอปร่ีเขาหาสัตวรางทองนั้น มันพาว่ิงขามเขา บินขามแมนํ้า ดวย ความเรว็ และสูงทําใหแฝดหญิงน้ันพลัดตกลงกลางแมนํ้าท่ีกระแสน้ําเช่ียวลึก แฝดชายรูแกใจวาไมสามารถหยุดชว ย ได จึงกลั้นใจหนั หลังจากรา งแฝดสาวนน้ั ไป เมือ่ คาดวา ถึงทป่ี ลอดภยั แลว จงึ ลงจากสตั วร างทองแลวกมกราบ แตแ ลว เกดิ เหตุการณทน่ี า ตกใจขึ้น เม่ือเขาตัดสินใจฆาสัตวรางทองผูท่ีพาหนีมา เขามสี าเหตุวาที่แฝดชายนั้นทําลงไป ก็เพื่อ สังเวยชวี ิตใหกับเทพเทวาส่งิ ศกั ดส์ิ ิทธ์ิ แลวนาํ ขนของมันไปแขวนท่ตี น ไมใ หญกลางปาลกึ ชวงเวลาผันผา นเนน่ิ นานหลายปจ ากเรอื่ งราวน้ไี ดเลา กนั ปากตอปาก หลายคนนกั สันนิษฐานกันวาสัตวสี่เทา ตัวใหญ เขาโงง มว นมนสงา รา งทองตัวน้ัน คอื แกะ ทเ่ี ทพเทวาไดส ง ลงมาชวยสองฝาแฝดน้ันหนตี าย เม่ือไดรูจักเร่ือง เรานแี้ ลวจนิ ตนาทีอ่ ยูคูมนุษยน้นั กเ็ กิดวาดดวงดาวที่แผกวางอยูบนทอ งฟานน้ั ใหเปนดาวประจําราศีเมษที่เรารูจักกัน ในปจจุบันนี้ เรียบเรยี งโดย นางสาวฐติ ิวรดา ชสู กุล จังหวดั ชัยภูมิ 115

เรอื่ ง แสงสวางในดาวเสาร ดาวเสารเปนดาวเคราะหแกสที่มีขนาดใหญ มีลักษณะที่แตกตางจากดาวดวงอ่ืนท่ีวา ดาวเสารมีวงแหวน ลอมรอบ ทําใหมีความสวยงามและจดจําไดง าย ถึงดาวเสารไมมแี สงในตัวเองแตสามารถสะทอ นแสงจากดวงอาทิตย ได แตใ ครจะรวู า ภายใตค วามสวยงามมคี วามลบั ทซี่ อ นอยู ดาวเสารเปนตัวแทนของเทพแซทเทิรน เทพแหงการเพาะปลูกในตํานานของชาว โรมัน ดาวเสารเปนดาว เคราะหดวงที่ 6 จากดวงอาทิตย ถัดจากดาวพฤหัสบดี ดาวเสารมีรปู รางปองออกตามแนวศนู ยสูตรมีทรงกลมแปน ดาวเสารเปนดาวดวงเดียวที่มีวงแหวนอยูรอบๆ การท่ีเราสามารถมองเห็นวงแหวนของดาวเสารไดนั้นเพราะ องคป ระกอบหลักในวงแหวนของดาวเสารคือนํา้ แขง็ และนํ้าแข็งน้ีเองที่เปนตัวสะทอนแสงทาํ ใหเรามองเห็นวงแหวน ของมันได ในขณะท่ีดาวดวงอื่นก็อาจมีวงแหวนเหมือนกัน แตองคประกอบสวนใหญเปนแกส ทําใหมนุษยไมอาจ มองเห็นได วงแหวนของดาวเสารมีทั้งหมด 7 วงแหวน โดยประกอบไปดวยวงแหวนขนาดเล็กอีกจํานวนมาก และมี ชองวางระหวางกันอยู อีกท้งั บริเวณข้ัวเหนือของดาวเสารก็มพี ายุขนาดยักษรปู หกเหล่ียมเน่ืองจากดาวเสารมีความ เอียง 26.73 องศาเซลเซียส ทําใหเกิดฤดูกาลบนดาวเสาร โดยมีท้ังหมด 2 ฤดู ฤดรู อนกับฤดูหนาว สลับไปตามการ โคจรรอบดวงอาทติ ยและพายุหกเหล่ยี มกส็ ามารถบอกเราไดว า ตอนนดี้ าวเสารเปน ฤดูกาลอะไร เนอ่ื งจากในฤดหู นาว พายุจะเปล่ียนเปนสฟี าคราม แตในขณะที่ฤดรู อนพายุจะเปล่ียนเปนสีเหลืองออนๆ อีกทง้ั ดาวเสารม ีดวงดาวบริวาร หลายดวง และหนงึ่ ในนน้ั ก็คือ ดวงจนั ทรไ ททัน เปน ดาวบริวารขนาดใหญท่ีสุดของดาวเสารอีกดวย โดยดวงจันทรไ ท ทันเปน ดวงดาวทีล่ กึ ลับมาก เพราะมชี ัน้ บรรยากาศหนาแนน ทาํ ใหอ ปุ กรณถ า ยภาพสว นใหญเ ขา ไปจับภาพกลับมาได แคเ พยี งช้นั บรรยากาศรอบนอกเทานน้ั เม่ือชวงเวลากอนท่ียานอวกาศ Cassini ปลดประจําการ ก็ไดคน พบสง่ิ หนึ่งท่ี นามหัศจรรย นั่นก็คือ น้ําบนดวงจันทรเอนซาลาดัส ซ่ึงเปนดวงจันทรหน่ึงในดาวบริวารของดาวเสาร ยาน Cassini ไดถายภาพและเกบ็ ตวั อยา งไอรํา้ รอ นท่พี ุง ออกมาจากขั้วใตข องดวงจนั ทร ซ่ึงน่ันเองที่ช้ีใหเห็นวามีกระแสน้ํารอ นอยทู ่ี กนมหาสมุทรของเอนซาลาดัส คลายกับนํา้ พรุ อ นบนโลกน้นั เอง ดวงดาวบนทองฟายังคงอยูตรงนั้น ไมไดเคลื่อนที่ไปไหนหรือแมแตจะสลับเคลื่อนที่ ดาวแตละดวงมีแสง สวางในตวั เองแตกตางกันไป แมทอ งฟา จะเปลี่ยนเปนความสวางดวยดวงอาทิตยมันก็ยงั คงอยูตรงนั้น ยังคงเรืองแสง อยูเชนเดิมเพียงแคแสงจากดวงอาทิตยสวางเจิดจากวา มันหลายรอยลานเทาและมันจะกลับมาสองแสงสวางใหเห็น อีกครั้งเม่ืออาทิตยตกดิน ดวงดาวยงั คงอยูตรงนั้นมันทําหนาที่ของมันอยางสมํ่าเสมอไมเคยเปลี่ยน ดวงดาวจะเปลง ประกายเจดิ จา ทีส่ ดุ ในยามค่าํ คืนแถมมันทาํ ใหทองฟาสวยงามอกี ดว ย เรียบเรียงโดย นางสาวฮาอดี ะห มะสะ จังหวดั นราธวิ าส 116

เรอ่ื ง ดาวหมเี ล็ก ณ โรงเรยี นในชนบทแหง หน่งึ มคี รแู ละนักเรียน ในหอ งเรียนชัน้ ประถมศกึ ษาปท่ี 3 ครดู จุ ดาว :วันนเี้ ราจะมาเรยี นเก่ยี วกบั ดาวเคราะหตางๆทีอ่ ยูบ นทองฟา นะคะ นักเรยี นรูจักดาวอะไรบางคะ? กลา :ดาวหมีเล็ก ดาวหมใี หญครับ ครูดุจดาว:เกงมากกกคะ คนอ่ืนละคะ? รงุ :ดาวจระเข ดาวนายพรานคะ ครูดจุ ดาว:เกงมากคะ งั้นวันนเี้ ราจะมาทําความรูจักกับดาวหมีเล็กกันกอนนะคะ. หลังจบประโยคของครูสาวทุกคน ตา งฮือฮา ตื่นเตนกนั ใหญ ครูดจุ ดาวท่ีเห็นนักเรียนตนื่ เตนกันใหญ ก็อดย้ิมไมไดกับความนารักของทุกคน ตนจึงเริ่มเขาสูเ ร่ืองราวใหทุกคนฟง ทันที ครูดุจดาว:ดาวหมีเล็กเปนกลุมดาวในซีกโลกเหนือ และเปนดาวท่ีอยูเคียงขางกับดาวหมีใหญมีดาวฤกษท่ีสวางจา เพียง3 ดวงและดวงที่สําคัญที่สุดและมีช่ือเสียงที่สุดคือ *ดาวเหนือ*(polaris) ซ่ึงเปนดวงดาวที่ชวยบอกทิศทางและ นําทางอีกดว ย ส้นิ สดุ คาํ พูดของครูสาว ทุกคนตา ง รองเสยี งวา วออกมา เพราะดาวเคราะหดวงนีน้ าสนใจและมีประโยชนม ากน่ันเอง หลงั จากตนไดเ ลาเรอ่ื งราวจบแลว ตนจึงตดั สนิ ใจบอกขา วดใี หนกั เรียนทุกคนฟง...... ครู:นักเรียนทุกคน ทางโรงเรียนจะมีการจัดทัศนศึกษาในปาแหงหนึ่ง ทางภาคเหนือของประเทศไทย ครจู ะแจกใบ ยินยอมของผูปกครองใหเรานําไปใหค ณุ พอคณุ แมเ ซน็ ยินยอมนะคะ นกั เรียน:รบั ทราบครบั /คะ ทกุ คนตางตื่นเตนท่ีจะไดไปเทย่ี วในปา โดยเฉพาะกลา และรงุ เด็กชายและเด็กหญิงท่ีเปนเพ่ือนสนิทกันและเปนเพื่อน บา นกนั กลา:รุง เธอต่นื เตนไหม ท่ีจะไดไปเทย่ี ว ฉันตื่นเตน มากกกก รุง:ฉนั ก็ตน่ื เตน กลา :งน้ั เรารีบกลบั ไปใหพอแมเซ็นยนิ ยอมกนั เถอะ แลว ทงั้ สองตา งจูงมอื พากันเดนิ กลับบา น หลายวันตอมา........ และแลวก็ถึงวันท่ีทุกคนรอคอย เรมิ่ จากการเดินทางโดยรถประจําทางจากโรงเรียนไปยังปาที่ เปนจดุ หมายปลายทางพอถึงจดุ หมายปลายทาง ครูดุจดาวจึงชี้แนะและขอ ปฏบิ ัติในการเดินปา ตา งๆใหทกุ คนฟง หลังจากนนั้ ครูและไกดจึงพาทุกคนเขาไปในปา สํารวจพันธไุ มตา งๆ กลากับรุงซง่ึ เปนเดก็ ทส่ี นใจพันธุไมเปนพิเศษ เลยเดนิ ชมพนั ธไุ มจ นเพลิน จนในท่ีสุดทําใหท้ังสองเดินตามเพ่ือนทุกคนไมท ัน และแลวทั้งสองตางพากันออกตามหา เพือ่ นๆบริเวณรอบๆ แตก็ไมพบเลยตัดสินใจเดินหาตอไปเร่อื ยๆจนพลบค่าํ ในขณะท่ีอยกู ลางปาในเวลากลางคนื รุง เกดิ อาการกลวั กับบรรยากาศอนั เงียบเหงาของปา ทุกอยา งในปาสงบนิ่งราวกับตองมนต มีแตเ สียงลําธาร สายลมพัด 117

กระทบหนาเบาๆรุงกับกลาจึงตัดสินใจเดินทางกันตอไปเรื่อยๆ จนรุงเอยขึ้นมาวา’ฉันหิวแลว ‘พรอมรอ งไห งอแง ดว ยความกลวั กลาเลยตัดสินใจหยดุ พักกลางปา พรอ มอาสาเปนคนไปเอานํ้าจากลําธารมาใหรุงกิน โดยในระหวางที่ กลาไปยังลําธารนั้น รุงจงึ แหงนมองข้นึ ไปบนฟา ทองฟาในเวลาน้ี มีดาวนอ ยระยิบระยับจรงิ ๆดวย ‘ฉันเคยเห็นแบบนี้ แคในนิทานท่ีแมเคยเปดอานใหฟง แตฉันรแู ลววามันสวยมากกวาทีฉ่ ันเคยเห็นในนิทานจริงๆ’ สักพักก็มีเสียงคร้ืมๆ (เสยี งฟารอ ง) แลว กลากก็ ลบั มาพรอ มน้ําในขวดนาํ้ ทง้ั สองตกใจมาก จๆู ฝนก็ตก พรอมฟารอง เราท้ังสองจึงพากันไป หลบใตต นไมใ หญ สักพักใหญๆ ฝนกห็ ยุดตก หลงั จากท่ีฝนหยุดตก รุงมองข้ึนไปบนทองฟาอีกรอบ แตกลบั ไมพบกลุม ดาวพวกนั้นแมแตสักดวงเดียว ตนนึกขึ้นไดวานิทานท่ีแมเคยอานใหฟงมีดาวที่โผลมาหลังฝนตกน่ี และมีแสง ระยิบระยับ มันก็คือหมเี ลก็ ยงั ไงละ ’แตทําไมตอนนีฉ้ ันยังมองไมเห็นอะไรเลย มันมดื สนิท ไมมีดาวสักดวง’จึงตัดสินใจ เดนิ ตอ ไป เพ่ือหาดาวดวงนน้ั ’ เชื่อวามนั ตองอยูท ่ีไหนสักแหง บนทองฟาแนๆ’ จนในท่ีสุดกลาและรุงก็พบเจอกับดาว ท่ีกําลังตามหาอยูจริงๆ ทงั้ สองดีใจโลดเตนกันใหญ ไมรอชา ทั้งสองจึงอธิษฐานตอ ดาว ขอใหนําทางใหไปเจอครูดุจ ดาวและทุกคนที่กาํ ลังตามหาอยูและทงั้ สองจึงตดั สนิ ใจเดินตามดาวดวงนั้นไปเรื่อยๆ จนรา งกายออนเพลียเลยพากัน หลับจนในท่สี ุด วนั รุงขึน้ แสงพระอาทติ ยยามเชา แยงตา ทําใหทั้งคูต่ืนข้ึนมาจากการหลับใหล ทั้งรงุ และกลารูสึกได วาบรรยากาศตางจากเม่ือคืนมาก รูสึกสดช่ืนกวาเมื่อวาน จึงตัดสินใจพากันนั่งรอทุกคนตรงนี้ 1ชั่วโมงผานไป และ แลวท้ังคูก็ไดเจอกับทุกคนทก่ี ําลังตามหา หลังจากวันน้นั ทุกๆคร้ังท่ีรูสกึ เสียใจหรือผิดหวัง ท้ังกลาและรงุ มักจะเปด ประตหู นา ตา งหองนอนในเวลากลางคืน แลวมองข้ึนไปบนทองฟา แสงดาวระยิบระยับ จะอยูขางๆทุกคนเสมอ ท้ัง สองเลยเปน คนรักดวงดาวในยามค่าํ คนื ไปเลย ดาวหมีเลก็ ของฉัน…… เร่อื งนส้ี อนใหร ูวา การเรยี นดาราศาสตรม ีความสําคญั เพระในยามคบั ขันในวนั ทเ่ี ราหลงปา เราสามารถเอาความรูท่ีเรา เรยี นมาใชไ ดใ นยามฉุกเฉิน การหลงปา ในครงั้ น้ีทําใหรูว า ทุกคนตา งชวยเหลอื ซ่ึงกันและกัน ทําใหไดเรียนรูวากลางคนื ไมไ ดน ากลัวอยางทีเ่ ราคิด เพราะถงึ แมจะมดื สนิท แตบนทองฟามีดาวนับรอยที่คอยอยเู คียงขางกับเราเสมอ เสมือน ดาวหมีเล็กท่นี ําพาท้ังสองใหไปพบเจอกับครอู ีกคร้ัง หลังจากน้ีหวังวาเวลายามดึกของทุกคนที่รูสึกวาตัวเองเหงาอยู ตัวคนเดียวใหลองมองข้ึนไปบนทองฟา จะมีเพื่อนอีกมากมายที่พรอมจะโอบกอดทุกคนใหหายจากความเหงาหรือ ความกลัว เรยี บเรียงโดย นางสาวนูรลู ฮุดา สาและ จังหวดั นราธวิ าส 118

เร่อื ง ความฝนของดาว กาลครงั้ หนึ่งนานมาแลว ณ หมบู า นดาวอลั กอล มเี ด็กชายตัวนอยนามวา สตาร อาศัยอยกู บั ครอบครวั แสนอบอุน วัน หน่ึงสตารคิดอยากจะออกไปนอนดูดวงดาวนับลานที่เปลงประกายบนทองฟากับพอและแม ทันใดนั้นสตาร สังเกตเห็นดาวดวงหนึง่ ท่ีเปลี่ยนแปลงความสวางไปอยางรวดเร็ว จึงเกิดความสงสัยวา ดาวดวงนี้คอื ดาวอะไรกันแน พอสตารไดกลบั มาจากการนอนดูดาวแลวเลยรีบตรงไปท่ีหองหนังสือในบานเพ่ือที่จะหานิทานมาใหพอของเขาอาน เกย่ี วกับดวงดาว หนังสือนทิ านเรื่องนี้มชี ่ือวา “ตํานานดาวหรรษา” พอของสตารไดเร่ิมอานเรอ่ื งราวในหนงั สือเลมนี้ ใหสตารฟง“ ในเทพปกรณมั กรกี เรยี กเมดซู า (Medusa) วา เปนสัตวประหลาดกอรกอนแทท่ีจริงแลวเมดูซาเปนเทพีผู นาสงสารคนหนึ่งตามตํานานเลาวาเมดูซา เปนเทพีสตรีรูปงามมีเสนผมที่สวยจนหาที่เปรียบไมไดวนั หน่ึงเกิดตองตา เทพเจา โพไซดอนเขาจึงเรียกใหนางมาเขาเฝาท่ีวิหารของเทพีอะธีนา (Athena) แลวถูกเทพโพไซดอนขมยนื ในวหิ าร นั้นเม่อื อะธีนารเู รอื่ งบวกกับความอิจฉาในรปู โฉมของเมดซู า อยแู ลวจึงสาปใหนางกลายเปน ปศาจหนาตาอัปลักษณม ี เสนผมกลายเปนงูและเม่ือจองตาผูใดผูน้ันจะตอ งกลายเปนหินอยางท่ีพวกเราเคยไดย ินกันหลังจากทเ่ี พอรซิอัสออก ทําภารกิจเพ่ือตามลาหัวของเมดูซาเทพีอะธีนายังคอยใหความชวยเหลือเพอรซิอัสดวยการมอบโลวิเศษและบอก เสน ทางเพ่อื ตามหาเทพตาบอด 3 องคซ ง่ึ รทู อี่ ยขู องรังเมดูซา เทพสามองคน้ีมีดวงตาสําหรบั มองเห็นเพียง 1 ดวงเพอร ซิอัสจึงเขาไปแยงดวงตาของเทพสามองคเ พื่อบังคับใหนางบอกที่อยูของรั้งเมดูซาเมื่อเพอรซิอัสเดินทางไปถึงก็พบวา นางและกอรกอนสามพน่ี อ งซ่ึงไดรบั ผลจากคําสาปเหมือนกันกําลังนอนหลับอยูเพอรซิอัสรูวาหากเผลอจองตาเมดูซา แลวตัวเองอาจกลายเปนหนิ ไดจ ึงใชโลที่ไดมาจากเทพอะธีนาสองสะทอนเงาแทนกระจกเพ่ือมองเมดูซาจากดานหลัง แลวเขาไปฟนหัวเมดูซาไดสําเร็จ (อันที่จริงแลวเทพีอะธีนาปรากฏกายข้ึนเพื่อชวยชี้ตัวเมดูซาแกเพอรซิอัสดวยจะ แคนเคอื งอะไรกันขนาดน้ัน) นอกจากนี้ตํานานยังกลาวอีกวาระหวางทางท่ีเพอรซิอัสเอาหัวเมดูซากลับมาเพื่อมอบ เปน ของขวญั แดก ษตั รยิ ต ามภารกิจเลือดจากหัวเมดูซาทห่ี ยดลงผืนทะเลทรายยงั ทําใหทะเลทรายมีงพู ิษอยูอาศยั หรือ ไดไปทะเลาะกับเทพแอตลาสผูคอยแบกโลกจึงเปดหัวเมดูซาทําใหเทพแอตลาสกลายเปนเทือกเขาแอตลาสท่ีพาด ผานทวีปแอฟริกาและเร่ืองราวอ่ืน ๆ อีกมากมายนับไมถวน ” เม่ือสตารไดฟงตํานานเร่ืองน้ีจบ จึงคิดวาถาโตขึ้น อยากจะเปนนกั ดาราศาสตร เพอื่ ทจ่ี ะไดท าํ ในส่ิงท่ตี นเองชอบและศึกษากลุมดาวใหมากกวา นี้ 20 ปผานไป สตารโต ข้ึนมามาก ไดเปนนักดาราศาสตรท่ีมีช่ือเสียงและทําคุณความดีใหแกประเทศสตารจึงไดร ับโลเกียรติยศในฐานะนัก ดาราศาสตรท่ีทําประโยชนใหแกส วนรวม เรยี บเรยี งโดย นางสาวภูมิรัตน สขุ การ จงั หวดั นราธวิ าส 119

เรือ่ ง กลุมดาวคนแบกงู กลุมดาวน้ีเปนกลุมดาวหน่ึงทใ่ี นทางโหราศาสตรตา งเปนที่ถกเถียงกันวา จะเปนจักรราศีท่ี 9 แทนราศีธนูค่ันระหวาง ปลายราศีพิจิก ตนราศีธนู เปนกลุมดาวหน่ึงในรายช่ือ 48 กลุมดาวของทอเลมี หากมีราศงี ูOphiuchus จริงจะตรง กบั วันที่(29 พ.ย.-17 ธ.ค.) ของทุกป ใน 1 ปมี 12 จกั รราศีหากเพ่ิมราศีที่ 13 เขาไปอาจจะเปน 1 ปมี13 เดือนอาจจะ ทําใหเกิดความสับสนมึนงงได ดว ยชายคนหนึ่งกําลังอุมงูไวทําใหแยกกลุมดาวงูออกเปนสองสวนคือ หัวกับหาง (แต นับเปน กลุมดาวเดียวกนั ) ในกลุมดาวเคราะหนี้มีดาวประจํากลมุ ราศคี ือ ดาวองั คาร ดาวพฤหัสบดี และดาวพลโู ต กาลคร้งั หนึง่ ชายผหู นึง่ ไดพ บแมงปองอยตู วั หน่ึงเขาไดเ หน็ แมงปอ ง(พจิ กิ )ตัวหนง่ึ เขาไดพบแมงปองจึงพูดแมงปองวา เจาแมงปองนอยเธอมาทําอะไรท่ีน่ี ตรงน้ีมีภัยอันตรายมากมายเลยนะ เธอรูไหมวาเหลาทวยเทพท้ังหลายตางตกมา ตาย แพสนามรบตรง บรเิ วณนีเ้ สมอ ไมวาจะเปนเทพซสุ โพไซดอน และ เฮอรคิวลสิ ตา งผา ยแพก ับสนามรบตรงนีเ้ พราะมีเหลาสัตวป ระหลาดและปศาจ ซาตานทง้ั หลายครองบรรลังกและตําแหนงตรงน้ี ฉันในนาม ออฟฟอุคัส ฉันอยากใหใครก็ไดมาชวยปราบเหลามารปศาจทั้งหลายเพ่ือปกปองเมืองเวซาอุส ดินแดน ศักด์ิสทิ ธ์ิทีม่ คี วามอุดมสมบูรณและมพี ืชพรรณนานาชนิดอยู มสี มนุ ไพรและยารกั ษาโรคท่ีอมตะ มงี ูอมตะและตนไมที่ มีฤทธิอ์ มตะ แตตอ งตอ สูฝาฝน อปุ สรรคตา งๆจงึ จะไดผูชนะและเปนเจา ราศีครองเมืองเวซาอุส ขาในนามของเจาเมือง ท่ีถูกเหลาปศาจชั่วรายคุกคาม ขาไมสามารถดูแลปกปองเมืองนี้ไดอีกตอไป ขามีดาวประจําเมืองหลายดวงทั้งดาว อังคาร ดาวพฤหัสบดี และดาวพลูโต ที่อยูในเมืองขา ตอนนี้ขาตองการผูเขาแขงขันเพื่อตอสูใหเมืองขากลับมา เหมอื นเดมิ ในขณะท่ีพูดอยูน้ันก็มีชายชื่อวาเซนเทอร(ธนู) มีไหวพริบ มีคุณธรรมสงั เกตการณตา งๆตัง้ แตแ มงปองได คุยกับชายผูหน่ึงที่ช่ือวา ออฟฟอุคัส เขาไดจํารายละเอียดทกุ อยางเปนอยางดี เขาไมร ีรอชา ขอเขารวมการแขงขัน เพื่อชิงเอาเกยี รตบิ ัลลังกผูครองเมอื งเวซาอุส เม่อื ออฟฟอ ุคัสไดท ราบ จงึ ไดต อบวา ขาจะใหเจา ไดเมอื งขา นะรวมไปถงึ เปนหนงึ่ ในสบิ สองจกั รราศแี ทนขา แตเจา ตอ งทาํ ภารกจิ ดงั น้ี 1.เจาตอ งปราบอสุรรา ยดวยวธิ ีใดก็ได โดยทเี่ จาไมต องใชกาํ ลงั หรือทาํ รายรา งกาย 2.เจาตองรกั ษา สจั จะวาจาท่ีเจา ไดท ําเอาไวต งั้ แตแ รกที่สญั ญากบั ขา 3.เจา ตองอดทน เปนผทู ่สี ามารถตอ สแู ลว รางกายเจาสามารถฟนฟูไดเ ร็ว รวมไปถงึ เจาตองมีความเขมแข็งทั้งกายและ ใจ เมอ่ื ทงั้ แมงปอ ง(พิจิก)และ เซนเทอรไ ดทราบแลวจงึ นาํ กําลงั พลและอาวธุ ตางๆมาประจําการเพ่ือปราบมารและปศาจ ของออฟฟอุคัส ทั้ง 2 ราศีจึงเร่ิมปราบพิศของอสุรงูรายที่คราชีวิตคนในเมือง เร่ิมจากแมงปองคอยๆเบงกามและ เหลก็ ในของมัน เพอื่ ปราบงูแตม นั มีเหล็กใน เหล็กในตรงนี้ใชตอ สูเพื่อปองกันตวั จากภยั อสุร มีอารมณและเสนหท่ีนา คนหา สวนเซนเทอร(ธนู) ก็มีธนูและพิษรวมไปถึง ความคิดที่หลักแหลมมีคุณธรรมสูง โดยการตอสูน้ี แมงปอง วางแผนลอพิษแบบแกลงทําเปนเหย่ือใหงูไดตายใจวาเปนอาหารและใหงูคิดวานี่คืออาหารแตแ ทท่ีจริงแลวน่ีคือ ตัว ลอพิษทท่ี าํ ใหงูอสรุ และปศาจในเมอื งไดตายไป แมงปอ ง ไดล อดว ยการวางพ้นื ไมและมพี ษิ เหล็กในลอ เปน ดอกไมแ ฝงพิษตางๆทมี่ อี ยู รวมไปถึงการวางแผนสดู วยกาม และเหล็กในหากปศาจเขามาจึงทําการแฝงตัวในพุมไมหรือขุดหลุมในบริเวณตางๆของพ้ืนดิน สวนเซนเทอร(ธนู)ได เตรียมลูกธนูอาบพษิ และความรทู ักษะตางๆในการปองกันตัว เตรียมตวั พรอมสูเสมอ โดยใชความรูความสามารถที่มี 120

อยูในการทํางานต้งั แตยงิ ธนูและทักษะวิธีการพูดโนม นา วใจใหปศาจ ทง้ั 2 ไดเรม่ิ วางแผนปราบอสุรรายดวยการหลง ใหอสุรไดต ายใจ ใหอ สุรไดพ ูดเรือ่ งราวตางๆทีต่ นเคยสาํ เรจ็ และหลอกวิธีการตางๆใหอสรุ ไดปลอ ยพลังของตนออกมา ดวยอบุ ายที่แยบยล หลังจากนน้ั เร่มิ ตอ สกู บั อสรุ และปศ าจ เมือ่ ตอสูอสุรกายเริ่มพนพิษทําพิษใสแ มงปองจนแมงปองกามหักหลังจากท่ีทํา รายแมงปองแลวยังทํารายเซนเทอร เซนเทอรไดชวยแมงปองโดยการนําแมงปองซอนอยูบนตนไม สวนเซนเทอร จดั การโดยการวางอุบายใหสิงโตนาํ ธนไู ปโยนใสป ศ าจและอสุรกายจนเสียชีวิตในท่ีสุดผูชนะคือ เซนเทอร ไดพลังจาก ดาวพฤหัสบดีมาชวยพลังใหแขงแกรงยิ่งขึ้นจนไดเปน จักรราศีท่ี 9 แทนออฟฟอุคัส สวนแมงปองไดพลังฟนฟูจาก ดาวพลูโตและดาวองั คาร สดุ ทายผูค รองเมอื งเวซาอุส และมีความอมตะนริ ันดรกาล ไดรบั พืชผลและสมุนไพรรวมไป ถึงงจู ากออฟฟอุคสั อีกดวย เรยี บเรยี งโดย นายฮูดี ภมู ิบตุ ร จังหวดั สงขลา 121

เร่อื ง ส่งิ ที่ไมเ คยหลับใหลบนทอ งฟา เเนน อนเมื่อพูดถึงส่ิงท่ีไมเคยหลับใหลบนทองฟาก็คงจะไมพนการกับการคิดถึงดวงดาวท่ีสองประกายความ งามในตอนกลางคืน และเปนดวงดาวท่ีส่ือถึงความคิดถึง ความรัก ความสวยงาม ดวงดาวเปรียบเสมือน อารมณ หลายๆอารมณของมนุษย อาจจะมีบางคืนท่ีดาวไมสองประกาย เเละก็อาจจะมีบางคืนที่ดาวประกายระยิบระยับ สวยงามเปรยี บเสมือนกับอารมณค วามรสู ึกของมนุษยท่ีอาจจะมีวันท่ีดีเเละวันที่ไมสดใสบาง มีดีและไมดีสลับกันไป เเตน่ันก็เปนเรื่องปกติท่ีมนุษยทุกคนตางก็ตองยอมรับเเละผานมันไปใหได ดวงดาวเปนสื่อเเหงการคิดถึงใครสักคน การเหมอมองบนทองฟา เปรียบเสมือนการสงความคิดถึงไปใหใครสักคนที่ยังอยูบนโลกแหงนี้หรือกับคนบางคนท่ี จากเราไปเเลวหรอื เเมก บั คนทเ่ี รากําลงั คิดถงึ เขาอยูเ หตนุ ีเ้ ปน เหตสุ าํ คัญที่วาดวงดาวไมไดเปนเเคด วงดาวธรรมดา เเต ยังเปนดวงดาวที่มีความหมายสําหรับทุกคน เปนดวงดาวเเหงการเปนหวงเปนใยใครสักคนท่ีอยูไกลจากเรามากๆ “ถึงเเมเราจะอยไู กลเเสนไกลท่เี รากต็ างมองดวงดาวดวงเดยี วกันอยูดี” หากเรากําลังรสู ึกหมดหวัง ทอ เเท รูสึกหมดไฟและหมดกําหลังใจ การเงยหนาขึ้นไปมองดวงจันทร เปนความรูสึกที่ ใหพลังงานบวกใหกับเรามาก เปรียบเสมือนความสบายใจ เปรียบเสมือนคนๆหน่ึงท่ีเราสามารถระบายทุกเรื่องได เหมือนทําเราไดกําลังใจข้ึนมาบางโดยกําลังใจเหลาน้ันอาจจะเปนกําลังท่ีแตกตางไปเพราะกําลังใจที่ไดนั้นเราไมได จากมนุษยแตเราไดจากดวงดาวที่เราไดมองไปและท่ีสําคัญก็เปรียบเสมือนการที่เราไดใหเปนกําลังใจตัวเองเราจะ สังเกตไดวาในคนื ทม่ี ีฝนโปรยลงมาหรือในคืนที่ทองฟามืดและมีกอนเมฆท่ีกําลังจะบงบอกวาจะมีฝนในคืนนั้นเปนคนื ท่ีเราเงยหนาข้ึนไปมองบนทองฟาแตเราจะไมเห็นดวงดาว เพราะคืนนั้นเปนคืนที่ไมสดใสและบางครั้งก็เปนคืนท่ีนา กลัวดวยเราทกุ คนกต็ างขอพรใหดวงดาวกลับมาใหเ ราไดมองเห็นและไดกลบกลืนจากความกลัวในคืนที่ทองฟามืดจะ เห็นไดวามนุษยท ุกคนชอบดวงดาวและยิ่งไปกวาน้ันก็ชอบในคืนที่มีดวงดาวสองประกายความสวางดวย ดวงดาวก็ เปรียบเสมือนมนุษยคนหนึ่งที่มีความสวางในตัว ความสวางในที่นี่หมายถึงความสดใสเปนท่ีนามองของมนุษยอีก หลายๆคน และเมื่อไรทีม่ นษุ ยเหลานนั้ หมดความสวา งในตัวหรือหมดความสดใสในตัวแลวส่ิงที่หนามองก็หมดไปบาง ทีกจ็ ะมคี วามกลัวเขามาแทนก็ได เพราะฉะนนั้ ส่งิ เหลาน้ีเปนส่ิงท่ีไมแนนอนเราไมสามารถคาดหวังไดว าพรุงนี้จะเปน ยงั ไง แตสิ่งทแี่ นน อนและเปนส่ิงท่ีมนุษยไมเ คยเปลย่ี นความคิดน้ันก็คือ “ดวงดาวเปนสงิ่ ท่ีมีคาและมีความหมายถึงแม บางวันไมมีดวงดาว แตเ มอ่ื ไรทีด่ วงดาวกลบั มาดวงดาวก็จะสองสวางความสวยงามน้ันไดเ หมอื นเดิม” นอกจากเราจะรแู ลววาดวงดาวสามารถสอื่ ความคิดถึงของมนุษยแ ลว เรารูไหมวาดวงดาวท่ีเรามองเห็นอยูบนทอ งฟา น้ันดวงดาวแตละดวงมันจะมีชื่อเฉพาะดวงๆน้ันดวย และดวงดาวก็จะมีเปนกลุมๆดวยเชน กลุมดาวเคราะห ก็จะมี “ดาวพุธ”เปนดาวเคราะหดวงท่เี ล็กทส่ี ดุ ใกลดวงอาทิตยมากที่สุด, “ดาวศุกร” เปนดาวที่อยูถัดจากดาวพุธออกไป หางจากดวงอาทิตยป ระมาณ 108 ลา น,“โลก” จะอยูหางจากดวงอาทติ ยเ ปน ลําดบั ท่ี 3 และมีขนาดใหญเปนอันดับที่ 5 โลกมีสัณฐานเปนทรงกลมแปน มีรัศมีเฉลี่ย 6,371 กิโลเมตร,“ดาวอังดาร” จะอยูถัดจากโลกออกไป หางจากดวง อาทติ ยประมาณ 228 ลานกิโลเมตร มขี นาดเสน ผานศนู ยกลางประมาณ 6,648 กิโลเมตรมีดาวบริวาร 2 ดวง“ดาว พฤหสั บด”ี เปน ทใ่ี หญท่ีสุดหา งจากดวงอาทติ ยเปน ดวงท่หี า ,“ดาวเสาร”เปนดาวอยูถัดจากดาวพฤหัสออกไป หางจาก ดวงอาทิตยป ระมาณ 1,427 ลานกิโลเมตร มีขนาดเสนผานศูนยก ลางประมาณ 116,340 กิโลเมตร มีดาวบริวาร 23 ดวง,“ดาวยเู รนัส”เปนดาวที่อยถู ัดจากดาวเสารออกไป หางจากดวงอาทิตยประมาณ 2,869 ลานกิโลเมตร มีขนาด เสนผา นศนู ยกลางประมาณ 47,500กโิ ลเมตร มีดาวบริวาร 5 ดวง เรยี กอีกชื่อหนึ่งวา ดาวมฤตยู,“ดาวเนปจูน” เปน ดาวที่อยูถัดจากดาวยูเรนัสออกไป หางจากดวงอาทิตยประมาณ 4,498 ลานกิโลเมตร มีขนาดเสนผานศูนยกลาง 122

ประมาณ 44,800 กิโลเมตรมดี าวบริวาร 2 ดวง เปนตนดาวเหลานี้ก็เปรยี บเสมือนสวนประกอบสําคญั ของรางกาย มนุษย มนษุ ยไมสามารถขาดสิ่งเหลานีไ้ ด ถา ไมม สี ิ่งเหลานเี้ ราก็จะไมไ ดย นื อยูต รงนี้ เรียบเรยี งโดย นางสาวนูรฮาฟซ า สะมะแอ จังหวดั นราธวิ าส 123

เร่อื ง สัตวเ ลี้ยงของเซลินี คณุ เคยเงยหนา มองทองฟา ตอนกลางคนื รเึ ปลา ? หรือคุณเคยสังเกตกลุมดาวท่ีลองลอยอยูบนทองฟาหรือไม? ถาคุณ สังเกตทองฟาในยามคํ่าคืนคุณเคยเห็นกลุมดาวอยสู องกลุมท่ีชือ่ วา“กลุมดาวสิงโต”กับ“กลุมดาวเฮอรคิวลีส”ว่ิงหนี กนั ตลอดเวลารึเปลา?ฟง แลว เหมอื นเปน เรอื่ งตลกแตมันกม็ ีสาเหตุท่ีทําใหกลุมดาวสอง“กลุม”น้ีตองหนีกันและไมเคย ไลก นั ทนั สกั ทีโดยเรื่องราวมีอยูว า ……. เม่ือสมัยโบราณกาลมาแลวในดินแดนประเทศกรีซราวหลายพันปกอนชาวกรีกยังคงบูชานับถือพระเจาโดยถือเปน ธรรมเนียมที่ตองปฏิบัติแตนอกเหนือจากการบูชาพระเจาผูสูงสุดแลวนั้นพวกเขายังบูชาดวงจันทรอีกดวยโดยเช่ือวา ดวงจันทรคอื เทพธดิ าที่เรยี กวา เซลนิ โี ดยชาวกรกี จะปฏิบัติพธิ ีกรรมแบบนีเ้ ปนประจําทุกป แตแลวก็มีชาวเมืองเนเมียไดบังเอิญลืมปฏิบัติพิธีกรรมในปนั้นทําใหเทพธิดาเซลินีโกรธมากจึงไดสงสิงโตตัวหนึ่งซึ่ง เปนสัตวเล้ียงของเธอลงไปรังควานและไลฆาชาวนาชาวไรในเมืองแตสิงโตตัวนี้ไมใชสิงโตธรรมดาเพราะมันมีความ แข็งแรงมากกวาสิงโตธรรมดาหลายเทา อาวุธธรรมดาไมสามารถระคายเคอื งหรอื สรา งบาดแผลไดเลยผลสุดทายจึงทาํ ใหชาวเมอื งเนเมยี ลมตายไปจํานวนมากและเกดิ ความเดือดรอนอยา งหนกั จนในท่ีสุดราชายูริสธีอัสจึงบัญชาใหเฮอรคิวลีสไปสังหารเจาสิงโตรายตัวนี้ใหไดเฮอรคิวลีสจึงไดบุกไปท่ีถํ้าท่ีสิงโต กระหายเลือดตัวน้ีอยูแตอยางท่ีรูกันอาวุธธรรมดาที่เฮอรคิวลีสนํามาทําอะไรมันไมไดเม่ือเขารูวาอาวุธทําอะไรมัน ไมไ ดเฮอรคิวลีสจึงตัดสินใจหลอกลอมันพอสบโอกาสทมี่ ันเผลอจึงกระโดดเขาล็อคคอสิงโตรายตัวนั้นแลวจัดการหัก คอมันจนสิ้นใจหลังจากนั้นเฮอรคิวลีสจึงถลกหนังของสิงโตดวยเล็บของมันแลวนํามาทําเปนเคร่ืองแตงกายเพื่อ ปองกันตนเองและเพิ่มความนาเกรงขรามเมื่อผคู นพบเห็น เทพธิดาเซลินีไดนําสิงโตตัวนัน้ กลับขึ้นฟากลายเปนหนง่ึ ในกลุมดาวจักรราศีโดยท่สี ิงโตนั้นจะว่ิงหนเี ฮอรคิวลีสตลอด เวลาโดยกลุมดาวสิงโตจะอยูสงู สุดบนทองฟาในขณะท่ีกลุมดาวเฮอรคิวลีสกําลังข้ึนและตกในขณะท่ีเฮอรคิวลีสขึ้น สูงสดุ บนทองฟา และเร่ืองนี้จึงเปนสาเหตุวาทําไมเฮอรควิ ลีสจึงไมเคยไลสิงโตทันบนทอ งฟาเลยคุณคิดวากลุมดาวทั้งสองกลุมนี้จะไล ทนั กันในสกั วนั หนึง่ ไหม? ถา เปน อยา งนน้ั ก็นา สนใจนะวาจะเกดิ อะไรข้ึนหลังจากน้ัน เรยี บเรียงโดย นายศภุ ณฐั นาํ้ ใจดี จังหวดั กาญจนบรุ ี 124

เรอื่ ง การเอาตัวรอดของเดก็ ชายภทั ร โรงเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาช่ือดังในจังหวัดภาคใต ไดมีการจัดกิจกรรมพานักเรียนชั้นมัธยมตนเขาคาย ลกู เสือในคายทหารประจาํ จังหวัดแหงหนงึ่ เปนเวลาสามวันสองคืน โดยวันแรกท่มี าถึงคายลูกเสือไดจัดกลุมนักเรยี น ท้ังหมด 10 กลุม โดยแตละกลุมจะมีสมาชิก 11คน และคายทหารมคี รูประจําอยูจํานวนหนึ่ง หลัก ๆ เลยก็จะมี ครู นนท ท่ีดําเนินกิจกรรมบอย ๆ โดยกิจกรรมวันแรกครูใหนักเรยี นเขาฐานตาง ๆ โดยมที ้ังการสอนผกู เง่ือนเชือก การ ปฐมพยาบาล การทําอาหาร การเอาชีวิตรอดในปา การเดนิ ทางดวยแผนท่ีและเข็มทิศ เปนตน แตน กั เรียนสวนใหญ ไมต ้งั ใจเรยี น เพราะคดิ วาเปนกิจกรรมทีน่ าเบื่อ สวนกลางคืนก็จะมกี ิจกรรมเดินทางไกลรอบคายทหาร โดยแบงรอบ ละ 2 กลุม ทําใหมที ั้งหมด 5 กลมุ ซ่ึงเสนทางจะแตกตางกนั เดนิ ตามทางทีค่ รปู ระจําฐานไดก ําหนดไวแลว ทุกกลุมไม มกี ลุมไหนท่ีมปี ญ หา แตมาเกิดปญหาในกลุม ท่ีสาม คือเพื่อนที่เดินทา ยแถวผลัดหลงกับเพื่อน ๆ แถวหนากันทั้งหมด 4 คน ในความทีแ่ ตละคนยงั เปนเดก็ มัธยมตน ทําใหแตกตน่ื และหวาดกลัว โดยมี 1 ใน 4ท่ีเปนพี่ใหญสุด คือนกั เรียน ชนั้ มธั ยมศกึ ษาปท ่ี 3ชือ่ วา ภัทรภัทรคดิ วาตนเปนพี่ท่ีสุดและตองมีสติมากที่สุด ทาํ ใหนึกยอนไปตอนเรียนลูกเสือเม่ือ ตอนกลางวัน โดยจําคําพูดของครนู นททไี่ ดส อนเทคนิคการ “เอาชวี ติ รอด” เมือ่ หลงปา หลัก ๆ เลย คือ 1. ควบคุมสติใหได หากนักเรียนรูตัวแลววาหลงทางแนนอนนักเรียนอยาตื่นตระหนก เพราะหากนักเรียน ตกใจจนคมุ สตไิ มไ ด ก็จะทําอะไรไมถกู และจะทาํ ใหส ถานการณแ ยล งกวา เดิม 2. ควรหยุดแลวคิด เม่ือรูตัววานักเรียนหลงทางใหหยุดอยูกับท่ี อยาพยายามเดินตอไป หรืออยาเดินเพ่ือ หาทางกลับ เพราะจะทําใหนักเรยี นย่งิ ออกนอกเสน ทางมากขึ้น นักเรียนควรคดิ วางแผนกอนท่ีจะเดินตอ 3. เดินตามเสนทางนํ้า ถาจําเปนท่ีจะตอ งเดินตอ ใหยึดแนวลํานํ้าเปนหลัก คอื ใหนักเรียนเดินเลียบลําน้ําท่ี ไหลลงสพู ื้นลาง กระแสนา้ํ ไหลไปทางไหนใหนกั เรียนเดนิ ไปทางนั้น เพราะนกั เรยี นอาจจะเจอบานคนทตี่ ัง้ อยูรมิ นา้ํ 4. เงยหนามองฟาหาทิศทาง ถาไมเจอแนวลําน้ํา ใหนักเรยี นเดินตัดลงสูพ้ืนลา ง ถาเปนเวลากลางวันใหดู พระอาทติ ย ดทู ศิ แลว เลือกเอาจะไปทางทศิ ไหน ตะวันออก ตะวันตก เหนือหรือใต แตถาเปนกลางคืนใหดูดาวเหนือ ก็จะรูว า เราอยูท างทศิ ใด แตถ า เปน ไปไดควรหลีกเล่ยี งการเดนิ ทางตอนกลางคนื เพราะอนั ตรายมาก 5. หาท่ีพัก นักเรียนควรเลือกที่พักบริเวณที่ไมหางจากแหลงน้ํา แตอยาใหใกลจนเกินไปเพราะอาจไดรับ อันตรายจากสตั วที่มาหาแหลงนํ้า และนักเรยี นควรกอกองไฟไวดว ย เพราะไฟจะชว ยใหปลอดภัยจากสัตวป าในยาม คํ่าคืน ซึ่งท้ัง 5 ขอนี้ ทาํ ใหภัทรควบคุมสติไดม ากขนึ้ และหันไปพดู กับนอ ง ๆ อยางใจเย็นวา “ เชื่อใจพ่ีนะครับ พี่จะ พานอง ๆ กลับถึงที่หมายอยางปลอดภัย”จากนั้นภัทรจึงมองรอบ ๆ วามีสายน้ําหรือไม ก็พบวาไมมีสายนํ้าลําธาร และภัทรก็ตัดขอ 5 ออก คือการหาที่พัก เพราะบริเวณน้ีเปนคายทหาร ซ่ึงไมมีบานพักใดใดภายในปา จึงเหลือขอ สุดทา ยคอื ขอที่ 4 คือการเงยหนา มองฟา หาทศิ ทาง ซง่ึ ขณะนี้เปนเวลากลางคนื ภัทรจําไดวาตองมองหา “ดาวเหนือ” แตภัทรไมมีเข็มทิศ แตจําไดวาครูนนทใหจําตําแหนงท่ีดวงอาทิตยหรือดวงจันทรตกลับขอบฟาไววา น่ันคือ “ทิศ ตะวันตก” ภทั รจงึ หันหนาเขาหาทิศตะวันตก ยกแขนขวาขึ้นขนานพ้ืน และเหยียดออกไปทางขางลําตัว มือขวาจะช้ี ไปยังทิศเหนือ จากนั้นภัทรเหยียดนิ้วโปงลงพ้ืนไวที่เสนขอบฟา เหยียดน้วิ ชี้ ชี้ข้ึนขางบน ภัทรทําตามท่ีครูนนทบอก ทกุ ข้นั ตอนทําใหภัทรมองเห็นดาวเหนืออยูบนปลายนิ้วชี้ซึ่งดาวเหนือเปนดาวสีขาวมีความสวางปานกลาง ดาวเหนือ จะอยูสูงจากขอบฟาดานทิศเหนือ เทากับ องศาละติจูดของผูสังเกตการณ ท่ีภัทรมองหาดาวเหนือ เพราะดาวเหนือ เปนดาวดวงเดียวท่ีปรากฏอยูกับท่ี ไมเคล่ือนท่ีไปไหน อยางไรก็ตามดาวเหนือมีความสวางไมมาก และอยูสูงเหนือ 125

เสนขอบฟาไมม าก เมอ่ื ภทั รเหน็ ดาวเหนือ ภัทรจึงพานอ ง ๆ ทเี่ หลอื อกี 3 คน กลับถึงคายไดอยางปลอดภัย และกลับ เขาไปขอบคุณ ครูนนท ที่ไดสอนความรูพ้ืนฐานในการเอาตัวรอดในปาใหกับนักเรียน และก็ไดมีการขอโทษตาง ๆ ซึ่งกันและกัน ทําใหแตละฝายไมติดใจตอกันและกัน และดําเนินกิจกรรมตอไปอยางสนุกสนานจนแยกยายกันกลับ โรงเรยี นในวันสุดทา ย ซ่งึ ในนิทานเรอื่ งนใี้ หขอคดิ แนวทางหลายอยา ง นนั่ กค็ ือ 1. ในเวลาเรียน นักเรียนควรต้ังใจเรียน เปนผูฟงท่ีดี เพราะทุกอยางที่คุณครูมอบให ลวนใชไดจริงใน ชวี ติ ประจาํ วัน 2. เม่ือจัดกิจกรรมตาง ๆ คณุ ครูควรมีการดูแลนักเรียนทกุ คนอยางทั่วถึง ยิ่งเปนนักเรียนที่อายุนอย ๆ ย่ิง ตองดูแลอยางใกลชิด 3. เราควรมคี วามรรู อบตัวติดตัวไว เพราะความรเู หลา นนั้ สามารถนาํ มาใชไดจรงิ ในชวี ติ ประจําวัน เรยี บเรยี งโดย นางสาวศรุตา หวงศร จงั หวดั ปตตานี 126

เรือ่ ง อาถรรพบ ตี งั บารวู ังกแ หงปา พงไพร จากเร่อื งราวร่ําลือของบรรพบุรุษท่ีเลาสูสืบทอดสืบกันมา จึงกลายเปนตํานานที่หวาดกลัวนาสยดสยองคือ ใครเหน็ ดาวหมใี หญห รอื ชาวบานในหมูบ านเรยี กชายาดาวชนดิ นีก้ ันวา “บีตังบารูวังก”ถาเห็นดาวชนิดน้ีในปายามค่ํา คืนหามชี้หามบอกคนอื่นที่รวมเดินทางกับเราเปนอันเด็ดขาดเพราะจะเกิดอาถรรพในการเดินปาคร้ังน้ัน โดยสวน ใหญเหตุการณเหลานี้จะพบเจอกับพรานมือใหมท่ีไมเคยไปนั่งหางสองยิงสัตวในชวงยามคํ่าคืนท่ีฟามืดมิดจะมี ปรากฏการณที่นากลัว คือการโผลออกบีตงั บารูวังกจากทองฟาท่ีมืดมิด เพราะถาชี้ท่ีมีการเกิดของดาวหมีใหญหรือ บอกคนอ่ืนท่รี วมทางไปดว ยกนั วาคืนนเ้ี กิดบีตังบารวู ังก กจ็ ะทําใหเกิดความหายนะ เชน จะหาทางออกจากปาไมเจอ หรือเหลานายพรานเรียกเหตกุ ารณเ หลาน้กี ันวา ปาปดนนั้ เองโดยวิธกี ารโดยวิธกี ารแกเคล็ดของการช้ีหรือบอกคนอ่ืน ท่รี วมทางดวยไปนนั้ ก็คือ ใหเ อาน้ําลายของตัวเองวาดบนพ้ืนดนิ ใหเปนรูปบีตังบารูวังกหรอื ดาวหมีใหญ แตอยาเผลอ ชหี้ รือบอกคนอนื่ คร้งั ทส่ี องเพราะจะไมมวี ิธีแกเ คลด็ และถา พยายามเดนิ ออกจากปา กจ็ ะโดนอาถรรพของการช้ีบีตังบา รูวงั กหรอื บอกคนอื่นที่รวมทางไปดวยกันวาเห็นบีตังบารูวังกทําใหพยายามเดินออกจากปามากเทาไรก็จะเวียนอยูท่ี เดมิ จนกระทง่ั หมดแรงเสียชีวติ โดยเรอื่ งเลาเหลา น้ีถูกเผยแพรโ ดยคณุ ปูข องคอรีเพ่ือนสนิทผมตั้งแตว ัยเดก็ โดยปูของ คอรที านชื่อวา อาเยาะมะ โดยทานคือเปนผูเฒาผูแกในหมูบานกลูบี ท่ีชาวบานใหความนับถือเคารพทา นเปนอยาง มากโดยถามีพรานจะเขาปาก็จะมาปรึกษาทานเปนคนแรก และทานยังบอกอีกวาความเช่ือเหลานี้เปนความเช่ือ ตั้งแตบ รรพบุรษุ ของหมบู านน้ี และเคยเกิดขน้ึ แลวเหตกุ ารณเหลา นี้ครงั้ หนึง่ ตอนทีท่ า นยังอยูในวยั รนุ เรียบเรียงโดย นายมฮู ัมหมัดบาซริ ฮารง จังหวดั นราธวิ าส 127

เรอ่ื ง วัว ผูหลงรัก กาลคร้งั หนึง่ นานมาแลว …….. ณ ฟารมแหง หนง่ึ มีชือ่ วา “ฟารม แหงรัก” …….. ในฟารม แหงรัก มีสัตวอาศัยอยูมากมาย หน่ึงในนั้นมีสัตวอยกู ลุมหน่ึง มี ววั ไก แพะ และมา ทั้ง4ตัวน้ี เปน เพื่อนรกั กันมาก. มีอยูวันหนึ่งในขณะท่ีสัตวกําลังกินอาหารอยูน้ัน เจาของฟารมมีชือ่ วา “นายโอรอล” ไดพูดคุยกับ ลูกสาวของตน มีช่ือวา “ อีรูปา” วา “อีรูปาเอย !!! ลูกดูสัตวพวกนี้สิ พอรักพวกมันมาก พวกมันเปรียบเสมือน ครอบครัวของพอ ถาวันหนึ่งพอตายไป ลูกตองดูแลพวกมันอยางดี เขาใจไหม อีรูปาลูกรัก” อีรูปาไดตอบกลับ “เขาใจแลว ๆ” แลวหันไปยิ้มใหกับพอของเธอ แลวท้ังคูก ็เดินกลับบานไป…….. วัวไดยินท่ีเจานายพูดกัน จึงกลับไป บอกกบั เพอื่ นๆ เพื่อนตวั อ่นื ไดย ินเชน นัน้ จึงดีใจทีเ่ จา ของรกั พวกมันมากขนาดนจ้ี ากนั้นจึงแยกยายกันไปนอน….. เชา วันตอมา…… นายโอรอลก็พาสัตวไปกินอาหารตามปกติ วัวตัวน้ันไดแตมองหาอีรูปาไมยอมกินหญา ไดแตทําหนา เศราและเดนิ มาหานายโอรอล นายโอรอลจึงพูดกับวัววา “เจากําลังมองหาอีรูปาอยูสินะ” พรอมกับลูปหลังมัน แลว นายโอรอลจึงพูดตอ “อีรูปาไมมาดวยหรอก อีรูปาไปตลาดต้ังแตเชาแลว” วัวจึงเดินไปกินหญาตามปกติ หลังตก เยน็ …. นายโอรอลจึงพาสัตวกลับบาน วัวไดเห็นอีรูปาจึงไดแตมองอยางไมละสายตา แพะและมาไดมาเห็นวัว จึงทัก ข้ึนวา “นั่นเจามองอีรูปาอีกแลวหรอ” วัวตกใจจึงพูดวา “น่ีพวกเจา ตกใจหมดเลย มาเงยี บๆ ก็ขาหลงรักอีรูปานิห เจาจะไปรอู ะไร เจา ไมเ คยมีความรัก” แพะไดเอยพูดข้ึนมา “แตเจาเปนสัตวนะ อีรูปาเปนเจาของเจา พวกเจารกั กัน ไมไดหรอก” มาไดพูดแทรกขนึ้ “ นอกจากเจา จะเปน เจาชายท่ีรอเจา หญิงมาจบู เพ่ือกลายรา งเปน มนุษยแ ละครองราชยกันอยางมีความสุข” แพะกับ มาพากันหัวเราะแลว เดนิ ไป….. ววั กไ็ ดแ ตมองอรี ปู าแลวเดินตามแพะกับมาไปแบบทําหนาหงอยๆ หลังจากนี้สองสัปดาห นายโอรอลเกิดมีอาการลม ปว ยทําใหไมสามารถพาสตั วไปกนิ อาหารได พวกสัตวพ ากันสงสัย ทําไมวันนีน้ ายโอรอลไมพาไปกินอาหาร จึงถามไก เพราะไกสัตวเลี้ยงท่ีกินอาหารบริเวณบาน ไกทําหนาเศราและพูดข้ึนวา “นายโอรอลปวยหนัก หมอบอกวาเปน โรคมะเร็งระยะสดุ ทา ยอาจอยูไดไ มเกนิ 3วัน” สตั วต วั อื่นพากบั เศรา และรอ งไห …… 3วันตอ มา…… นายโอรอลไดจ ากไปอยางสงบกอนตายนายโอรอลไดพ ูดกับลูกสาววา “วันที่พอไมอยูแลว ลูกตองดูแล เหลาสัตวใหด ีๆนะ พอ ไมม สี มบัติอะไรจะใหลูก มีแตเ หลาสัตวพวกน่ีท่ีเปนสมบัติอยางเดยี วที่เหลืออยูของพอ” อีรูปา รอ งไหพ รอมกบั รับปากกับพอวา “เขา ใจแลว ๆ ลกู จะดูแลพวกสัตวเปน อยา งดี” หลังจากน้ันนายโอรอลก็จากไป…. หลายเดือนตอมา…..อีรูปาเฝาแตคิดถึงพอจึงมองบนทองฟาในยามคํ่าคืน ไดเห็นกลุมดาวมากมาย เห็นกลุมหนึ่งมี ความหวิบหวับๆมแี สงสวางกวาดาวอน่ื ววั กไ็ ดเ ดินผา นมาเห็นอีรูปามองดดู วงดาว และเห็นฝนดาวตก ทันใดนั่น ววั ก็ ไดขอพร “ฝนดาวตกเอย ฉันตองทําอยา งไรถึงจะไดเ กิดมาคูกับอีรูปา” แลวหันไปมองอีรูปา แลววัวก็เดินจากไป…. เชา วันตอ มา เจา ววั ก็ไดก ลายเปนชายหนมุ ที่รปู หลอ อรี ปู ามาเห็นจึงรองกรี๊ดออกมา และเอยถามวา “เจาเปนใครกัน เจามาอยูในฟารม ของฉันไดอยางไร” เจาวัวที่ งง ไมรูวาอีรูปาหมายความวาอยางไร จึงเอยถาม “อีรูปาพูดอะไร” ทนั ใดนัน้ เจา วัวจึงรูตัววา ตัวเองไดกลายเปน มนุษยไ ปแลว เจา ววั ดใี จอยางมากกกกกก เจาวัวจึงเอยขึ้นวา “อีรูปาเอย ฉันคอื วัวตวั น้ันท่ีเจาเล้ียง เมื่อคนื ฉันไดขอกับดาวตกวาฉันจะตองทําอยางไรถึงจะไดเ กิดมาคกู ับเจา” อีรูปาไดฟงไม 128

เช่อื ไดแตไ ลใ หเขาออกไปจากฟารม แตในใจลกึ ๆอรี ูปากก็ ลับสงสารเขาอยู เจาวัวจึงเดินออกไปจากฟารม….. หลาย วันตอมา….. อีรูปาก็สงสัยวาเจาวัวของเขาหายไปไหน อีรูปาไดแตเฝา คิดถึงเจาวัว เพราะเจาวัวเปรียบเสมือนเพ่ือน คูใจของอีรูปา ในคนื น้ัน อีรูปาไดฝน เห็นชายหนุมผูน้ันที่เคยเจอในฟารม จงึ ตกใจตน่ื จึงครนุ คิดวาหรือเขาจะเปนวัว ของเขาจริงๆ เพราะชายหนมุ มาวนั เดียวกับท่ีววั คใู จเขาหาย แตอีรูปาก็หยดุ คดิ แลวนอนตอ .. เชาวันตอมา.. อีรูปาพาสัตวไปกินอาหารปกติ ก็ไดเ ห็นชายหนุมผูนั้นท่ีอยใู นฝนของเขา อีรูปาจึงเดนิ เขาไปถามเขา “นี่ เจา เจาเปนวัวของฉันจริงหรอ”พูดพรอมทําหนาเศราชายหนุมก็บอกวา “ใช ฉันเปนวัวที่หลงรักเจามานานแลว ฉันไดแตมองเจา ท่ีไมสามารถคกู ับเจาได ฉันจึงไดแตภาวนาใหไดเกิดมาคูกับเจา และสุดทายพระเจาก็เห็นในความ พยายามของฉัน” อีรูปาไดยินจึงยอมใจออนใหเขากลับฟารมไปดวย บรรดาสัตวในฟารมเห็นอีรูปาพาชายหนุม กลับมาดวยจึงถามมาและแพะวา “อีรูปาพาใครกลบั มาดวยอะนั้น” แพะจึงตอบวา “น่ันคือ เจาวัวเพ่ือนรักขาเอง” บรรดาสตั วจึงพากนั ตกใจ แพะไดพูดอีกวา “ตอนแรกฉันก็ตกใจแบบพวกเจาน่ีแหละ แตค ิดไปคิดมามันก็อาจจะจริง เห็นเจาวัวขอพรทกุ วัน” หลายปตอมา….. เจาวัวมีช่ือวานายซสุ อีรูปากับนายซุสก็ไดแตงงานและมีลูกกัน 3 คน ใน คนื นั้น อีรูปามองดดู าวอีกตามเคย นายซสุ ไดเดินเขา มากอดดานหลังแลว ถามอีรูปาวา “เจามองดาวอีกแลวหรอ” อีรู ปาตอบ “ใช เจาดูดาวกลุมน้ันสิ สวางกวาดาวกลุมอ่ืนๆ” นายซูสจึงตอบวา “น่ันเรียกวากลุมดาววัว”อีรูปาไดเอย ถามวา “ ออ ท่ีมีเรอ่ื งเลาวา มีคนไปหลงรกั หญิงสาวคนหน่งึ จึงกลายรางเปนวัวแลวไปจีบหญิงสาวคนน้ันใชไหม” นายซสุ ตอบ “ ใช” แลว ย้ิมใหก ับอรี ปู า สกั พกั อรี ปู าหันมาย้ิมตอบ ทั้งคยู ืนกอดกนั …….. จบบริบูรณ เรียบเรียงโดย นางสาวฮานีซะห ดือราแม จงั หวัดสงขลา 129

เรือ่ ง ดวงดาวของอายู “คนแตแ รก…ไมค อ ยมีเขม็ ทิศใชก ันจะซอื้ ทีหนึ่งราคาแพงมาก” “แลว เวลาเดนิ เรอื เขารูทศิ ไดอ ยางไรละ ครบั โตะ แว”อายถู ามตาของเขา เปนประจําทุกคืนที่โตะแวกับอายูสองตาหลานมักจะมานั่งเลานิทานกันตรงระเบียงของบานที่ทั้งสองเรียกกันวา “ระเบยี งดาว”บานของอายเู ปนบานไมบ างคนื อากาศดีอายูนอนฟง นิทานเพลนิ จนผล็อยหลับไปจนอาเยาะ (พอ) ตอง อุมอายูเขาบานไปนอนในหองของเขาเปนประจําวันน้ีก็เชนกันที่อายูนอนหนุนตักโตะแวฟงนิทานอายูมองไปบน ทอ งฟา แลว ถามโตะแววา “โตะ แวครับคุณครทู ่โี รงเรียนเลาใหฟงวา “คนสมยั กอนเขาเดินเรือโดยไมใ ชเข็มทิศพวกเขา ทาํ ไดอยา งไรครับ”อายถู ามโตะ แว “ไ ม อ ย า ก จ ะ คุ ย ห ล า น รู รึ เ ป ล า ว า บ ร ร พ บุ รุ ษ ใ น ค ร อ บ ค รั ว ข อ ง เ ร า เ ค ย เ ป น ช า ว ป ร ะ ม ง ม า ก อ น ” “วา ว!!! จริงเหรอครบั โตะ แวแลวเขาใชอ ะไรนําทางละ ครับถาไมใชเข็มทศิ นําทาง” “เราใชดวงดาวนําทาง”โตะ แวตอบคําถามอายแู ละเลา ตอไป อายูทําหนาฉงนเล็กนอยทํ าเอาโตะแวหัวเราะกับ ค้ิวที่ผูกกัน เปนบัวบนหนา ผากของอายู “ช า ว ป ร ะ ม ง ท่ี ล อ ง เ รื อ ใ น ท ะ เ ล จ ะ สั ง เ ก ต ด ว ง ด า ว เ พื่ อ นํ า ท า ง ทั้ ง ห ม ด ส า ม ด ว ง เ ล ย น ะ ห ล า น รั ก ” “มีดาวอะไรบางครบั อายอู ยากรแู ลว”อายเู งยหนาถามโตะแวดว ยความอยากรู “ดาวลกู ไกด าวจระเขแ ลว ก็ดาววาวอาศยั ดวงดาวบนทองฟานี่แหละนําทางเรือและบอกเวลาใกลรุงไวบอก เวลาใหเ รือรบี กลบั ฝง ในแตล ะเดือนในแตล ะเดือนก็จะดดู วงดาวไมเหมือนกนั ” “ออ เหมือนกบั คุณครทู ีโ่ รงเรียนบอกเลยครับวา ทเี่ ราเห็นดวงดาวเปล่ียนไปเปล่ียนมาบนทองฟาเพราะวาโลก ของเราหมุนรอบตัวเองทาํ ใหตาํ แหนงของดวงดาวเปล่ยี นไปทุกๆคืน” “ใชแลว ละหลาน” กร๊ิงงงงงง!!! “ถึงเวลานอนแลวละ หลานรีบนอนนะเดยี๋ วพรุงน้จี ะไปโรงเรียนไมท นั ” “ครบั โตะ แว”สองตาหลานเดินเขาไปในบานพรอมกันตา งจากวันอื่นท่ีอาเยาะตองอุมอายูไปทเ่ี ตียงนอนอายู หวั ถึงหมอนกห็ ลบั ไปอยา งรวดเร็ว วิง๊ งงงง !!! เสยี งไมคุนหูดังออกมาจากหนา ประตูอายไู มเคยไดยินเสียงแบบนี้มากอนเขาต่ืนขึ้นและเดินตามเสียงน้ันไปท่ี ประตแู ละบดิ ลกู บิดออกเขาพบวามีลําแสงท่ีสองทะลุมาจากทองฟาเปนลําแสงสขี าวสะอาดตาเม่อื เขาแตะลําแสงน้ัน กเ็ หมอื นกับมีอะไรทดี่ ดู ใหเขาขนไปบนทองฟา อายตู กใจมากกับเหตกุ ารณทเ่ี กิดขน้ึ เขากาํ ลงั ต้ังสตแิ ละคดิ วาเหตุการณต รงหนาคอื ‘อะไร’ “เกดิ อะไรขึ้นกับเรากนั แน” อยๆู เขากโ็ ดนลําแสงสีขาวดูดขน้ึ ไปบนทองฟา 130

เขาอยบู นนน้ั ‘บนเรือ’ที่มพี ื้นน้าํ เปนกอ นเมฆเรอื แลนไปเร่ือยๆบนทองฟาที่ตอนนี้เปนสีดาํ ปนสเี ทาอายูกมลงไปมองที่ กอนเมฆเห็นวา ตนเองกาํ ลงั ลอยไดแ ละเห็นดา นลางเปนบา นเรอื นของคน “เราอยูที่ไหนกัน”ทุกคร้ังท่ีอายูสงสัยและเผลอพูดกับตัวเองมักจะไมมีคําตอบแตผิดกับครงั้ น้ีเพราะมีเสียงหน่ึงตอบ กลบั เขามาวา “ไมต อ งตกใจไปตอนน้ที า นเปนผโู ชคดีอยูใ นการทวั ร ‘โลกแหงดวงดาว’เหลาสตารไกดย ินดตี อนรบั ทุก ทานที่เขารวมการเดินทางในคร้ังน้ี”อายูไมคิดวาคนเองจะขึ้นไปอยูบนทอ งฟาแลวยังเปนผูโชคดไี ดทองเที่ยวไปบน โลกแหงดวงดาวอีกดวย “ชักจะต่ืนเตนเสียแลว”อายูพูดกับตนเองเรือลองไปเร่ือยๆกระทั่งจอดเทียบทาสถานทีแ่ หง ใดแหงหน่ึงบนจกั วาลอายลู กุ ขึ้นแลวเกาะทเ่ี สาเรือเพือ่ ดวู า เหตุการณตอ ไปจะเปน อยา งไร “สวัสดีเราชื่อดาวลูกไกทักทายอายูเพ่ือนรักฉันอยูบนฟามานานมากแลวฉันจะคอยชวยนําทางใหกับ ชาวประมงใหสงั เกตในชว ง4 เดอื นเดือนท่ี 7 ถึงเดอื นท่ี10” อายูทาํ ตาลกุ วาว “ฉันมีตํานานดวยช่ือวา ‘ตํานานดาวลูกไก’ ท่ีโตะแวของเธอเคยเลาใหฟงจําไดหรือเปลา” อายนู กึ ขน้ึ ไดว าโตะ แวเคยเลา ตํานานดาวลกู ไกใหเขาฟงอายสู งั เกตวาดาวลูกไกอยูกันเปน กระจุกมแี สงสวาง เปนจุดท้ังหมด7จุดอายูจองมองดาวลูกไกอยพู ักใหญเรอื ก็เร่มิ เคล่ือนออกจากทาเทียบเรือและลองไปตามมหาสมุทร เมฆตอ ไปกระทั่งหยุดอยูทีท่ า เทยี บเรืออกี แหง หน่ึง “ตอ นรับหนมุ นอยสู‘ดาวจระเข’หรือจะเรียกพวกเราวา ดาว ‘หมีใหญ’ ก็ไดน ะคนทางแถบยโุ รปเรียกฉันดวย ชื่อนี้”อายยู ิม้ ชอบใจและนกึ ข้นึ ไดว า “‘ตาํ นานดาวจระเข’ ทีเ่ กย่ี วกบั เศรษฐีใจบุญมาเกิดเปนจระเขบอกท่ีซอนทรัพย สมบัติกับภรรยาใหนําไปทําบุญทอดกฐินเม่ือวายไปสักพักก็หมดแรงและตายไปจนไปเกิดเปนดาวจระเขตํานานท่ี คุณครูเคยเลาใหฟงนี่นา”“ใชแลวเธอเคยฟงตาํ นานของฉันอายู”เสียงประหลาดที่ดังขึ้นอีกคร้งั ทําใหรูวาถึงทาเทยี บ ดวงดาวอีกแหงหนง่ึ แลว“4 ดวงแรกเปนลําดับตวั 3 ดวงหลังเปนหางจระเข”เสียงจากดาวจระเขอธิบายลักษณะเดน ของตนเรือแลนออกไปจากทา อกี ครัง้ หนึ่งแตค ราวนอ้ี ายูไดยนิ เสียงฝนครึมๆเหมือนเสียงพายุกําลงั จะมาเรือหยุดอยูท่ี ดวงดาวกลุมหน่ึงและมีเสียงประหลาดทักทายเชนเคย “สวัสดีอายูขอตอนรับสูดาววาวไมคอยมีใครพูดถึงเราสัก เทาไหรแตเรามคี วามสําคัญกับชาวประมงในการดูทิศมากๆเลยนะโดยเฉพาะชาวประมงทางภาคใต”เม่ือสิ้นเสียงก็ เกิดปรากฏการณอันนาสะพรึงกลัวข้ึนฟารองและผาลงมาท่ีใกลๆ เรอื ของอายูเรือโคลงเคลงไปมาอายูกลัววาเรอื จะ แตกแลวกลับบานไมไ ดจงึ จบั ขา งเรอื ไวอ ยา งแนน แตแลว เหตุการณไ มคาดฝนก็เกิดขึ้นเขาหลนลงไปจากเรือและคอยๆ ตกลงมาจากฟาอายตู กใจมากคดิ วา ตวั เองตองตายแนๆ แตแ ลวทกุ อยางกลับพลกิ ผันอีกคร้งั เม่ืออายูพบวา ทั้งหมดเปน เพียงส่งิ ท่ีตนฝนไปเทานั้นอายูรีบอาบน้ําแลวไปโรงเรียนเขาต้ังใจจะเลา การผจญภัยในดวงดาวใหเพื่อนๆฟงหนาช้ัน เรียน เรยี บเรียงโดย นางสาวกฤติมา สุวรรณโร จงั หวัดปต ตานี 131

เร่อื ง หมบู านแสนสุข กาลครั้งหนึง่ นานมาแลว มีหมบู านเลก็ ๆแหงหนึง่ ที่อยรู ว มกนั เปนครอบครวั โดยมีผูเฒาทคี่ อยสอนเด็กๆและ เลา เร่อื งราวตา งๆ รวมถึงเลาเรื่องเกี่ยวกับดวงดาวตางๆท่ีปรากฏบนทองฟา ในแตละวันผูเฒาจะเลาเร่อื งไมซํ้ากัน ผู เฒา เลาวาดวงดาวจะปรากฏใหเ หน็ ในยามกลางคนื และจะเปลยี่ นกลุม ดาวใหเราเห็นไมซ้ํากันในแตละเดือน ผูเฒาให เด็กๆวาดรูปสิ่งทตี่ ัวเองสนใจ มีเด็กกลุมหนึ่งวาดรูปฝูงแกะ ผูเฒาเลยถามวา “รูหรือไมวา ในกลุมดาว มีกลุมดาวแกะ ดว ยหนา” ซ่ึงในกลมุ เด็กๆเหลานมี้ ีเด็กผูหญงิ คนหน่งึ ทรี่ ู และใหผ เู ฒาเลา เร่อื ง “กลุมดาวแกะ” “ในเมอื งแหงหน่ึงมีพี่ นองฝาแฝดทีมีนามวา เจาชายพริซัส(Phrixus) และเจาหญิงเฮเล(Helle) ท้ังสองเปนบุตรของพระราชาอาธามัส (Athamus) ตอมาพระราชาไดแ ตง งานใหมก ับนางไอโน(Ino) เมื่อนางไดคลอดบตุ รออกมาจึงทําใหนางคิดจะสังหาร ท้ังสองคน จึงส่ังใหผูหญิงท่ีมีหนาที่หวานเมล็ดพันธพืช นําเมล็ดไปลนไฟ จึงทําใหเมล็ดเสียนําไปใชงานไมได วิธี แกปญหาตองนําบุตรฝาแฝดของพระราชาไปสังเวยตอเลาเทพ เม่ือนางเนเพเล(Nephele) ทราบขาว ซง่ึ เปนมารดา ผใู หก าํ เนิด นางเนเพเลจงึ ไปขอรองใหเทพเจา ซอี สุ ชว ย เทพเจาซอี สุ ไดสงแกะขนทองไปชวย” เด็กๆจึงถามวา “ทําไม แกะจึงมีขนสีทองครับ” ผูเฒาเลยใหคําตอบกับเด็กๆ “เพราะแกะตัวนี้เปนแกะที่เทพเจาซีอุสสงไปยังไงละ แตนา เสยี ดายท่ีสุดทายแกะตวั นีถ้ ูกเจาชายพริซสั ฆาตาย เลากันวา ท่ีเจา ชายทาํ ลงไปเปนเพราะจะสังเวยชีวิตใหแกเทพเจาซี อุสผทู สี่ งแกะตัวนี้ไปชวยตน” ผูเฒาเลาอีกวาเร่ืองน้ีเปนตํานานที่เลาถึงกลุมดาวแกะ ท่ีนําสูใหเรารูจักในตอนน้ี และ กลุมดาวแกะ เปน กลุมดาวในจักราศีท่ี 1 หรือกลุม ดาวราศเี มษ มีเดก็ คนหนึ่งที่ช่ือวา “ตน ” เกิดความสงสัยเลยถามผู เฒา “ผเู ฒา ครับ แลวแบบนแี้ กะมีกลุมดาวที่ช่ือวากลุมดาวแกะ แลววัวละครับมีกลุมดาวไหมครับ” ผูเฒาใหคําตอบ กับตนวาวัวก็มีกลุมดาวเหมือนกัน แตจะเลาเรื่องกลุมดาววัวในวันถัดไป พอผูเฒาเลาเสร็จเด็กๆจึงแยกยายกันกลับ บา น ตนกลับบา นและเฝา รอเร่ืองราวของกลุม ดาวววั ไปวันพรุง เชาวนั ใหมเด็กๆรีบไปหาผูเฒาเพื่อใหเลาเร่ืองเก่ียวกับกลุมดาววัวโดยเฉพาะตนท่ีต้ังหนาตั้งตารอกับเร่ืองน้ี เด็กๆไป ถึงผเู ฒา เลยถามเดก็ ๆวาพรอ มที่จะฟงแลว หรือยัง ผเู ฒาเลยเลา วา “วันหนง่ึ นางยโู รปา(Uropa) ไปเก็บดอกไม ซง่ึ นาง มีรูปรางหนาตาที่งดงาม จึงทําใหเทพเจาซีอุสหลงรักนาง และแปลงกายเปน “วัวเผือก” มาเลนกับนางยูโรปา จากน้ันนางไดข้ึนไปบนหลังวัวเผือกตัวนี้ท่ีเปนกายทิพยของเทพเจาซีอุส หลังจากน้ันนางยูโรปาก็ไดกําเนิดบุตร ดวยกัน 3 คน เทพเจาซีอุสไดมอบของขวญั 3 อยาง และสรางกลุมดาววัวบนทองฟาใหนางยูโรปาดู” ผูเฒาเลาวา กลมุ ดาวววั หรืออีกชอ่ื หนง่ึ เรียกวา ทอรสั (Tauras)เปน กลุมดาวทีเ่ กา แกมากกลุมหน่ึง ซ่ึงเปนกลุมดาวในจักรราศีท่ี 2 หรอื กลุมดาวราศีพฤษภและยังมีสัตวหลายชนิดเลยที่เปนช่ือกลุมดาว อยา งเชน กลุมดาวปู กลุมดาวสงิ โต กลุมดาว แมงปอง พอตกกลางคนื มเี ดก็ คนหนงึ่ ท่ชี ่ือวา “กลา” กลาออกมานอกบา นในยามกลางคนื และไดเห็นดาวกลุมหนึ่งที่ มีรูปลกั ษณเหมอื นคน 2 คนอยดู วยกนั วนั ถัดมากลา เลยไปถามผูเฒาวากลมุ ดาวทเ่ี ขาไดเห็นน้นั เปนกลุม ดาวอะไร กลาเลยบอกลักษณะท่ีเขาเห็นใหกับผูเฒา “ผูเฒาครับ เม่ือคืนผมไดเห็นดาวกลุมหน่ึงที่มีลักษณเหมือนกับคน 2 คนอยูดวยกัน มันคือกลุมดาวอะไรครับ?” ผู เฒาเลยบอกวาเปน “กลุมดาวคนคู” กลาเกิดขอสงสัยอีกวาทําไมกลุมดาวน้ีจึงเรียกวากลุมดาวคนคู ผูเฒาเลยเลา เร่ืองเก่ียวกับกลุมดาวคนคู “มีพี่นองฝาแฝดรวมมารดาตางบิดาคหู นึ่ง ทม่ี ีนามวาพอลลักซ (Pollux) และคาสเตอร (Castor) โดยพอลลักซ (Pollux) เปนบุตรที่เกิดจากเทพเจาซุส (Zeus) จึงมีสถานะเปนครึ่งมนุษยคร่ึงเทพ (Demigod) และคาสเตอร (Castor) เปนบตุ รท่เี กิดจากกษัตริยสปารตา “ทินดาริอุส” (Tyndareus) ซ่ึงเปนเพียงแค 132

มนุษยธ รรมดา ทั้งคถู ูกเลยี้ งดแู ละเติบโตมาดวยกัน จึงทําใหสนิทสนมกัน พอท้ังคโู ตข้นึ ไดทําการออกไปรบ และท้ังคู เปนชายชาตรีท่ีออกรบ เคียงบาเคียงไหลดวยกัน จากน้ันเกิดสงครามจนทําใหคาสเตอรถูกประหารเสียชีวิตใน สงครามคร้ังน้ี” เด็กๆเลยถามตอวา “แลวพอลลักซละครับผูเฒา ไดถูกประหารในสงครามนี้ไหม” ผูเฒาตอบวา “ไม” และไดเลาตอวา “พอลลักซมีชีวิตที่อมตะ เพราะตนเกิดจากเทพเจาซุส เลยทําใหพอลลักซไมมีวันตาย ตอมา พอลลกั ซค ิดถึงคาสเตอรมาก จงึ ไปออนวอนตอ เทพเจา ซุสผูเปนบิดาใหชุบชีวิตคัสเตอร แมว าตองแลกดวยชีวิตอมตะ ของตนก็ยอม” กลาเลยถามวา “แลวแบบน้ีเทพเจาซสุ ไดชุบชีวิตคัสเตอรไหมครับผูเฒา” คําตอบที่ไดคือเทพเจาซุส ไมไ ดชุบชวี ติ คาสเตอร แตเ ทพเจาซสุ ไดใ หทงั้ สองไปเปนดวงดาวคกู ัน จึงเกิดเปน “ดวงดาวคนคู” ที่เรารูจักกัน ผูเฒา ยงั บอกอีกวากลุมดาวคนคูจะอยูใกลๆกับกลุม ดาววัว เพราะกลุมดาวคนคู หรือ Geminiเปนกลุมดาวในจักรราศีท่ี 3 หรือกลุมดาวราศีเมถุน ที่ถัดจากกลุมดาวในจักรราศีที่ 2 พอผูเฒาเลาเสร็จเด็กๆจึงแยกยายไปเลน และบางสวนก็ กลบั บา นไป หมูบา นนีถ้ ึงแมว า จะเปนหมบู านเล็กๆ แตค นในหมบู านนี้รักกนั มีอะไรก็แบงปน ชวยเหลือซ่ึงกันและกัน และเด็กๆก็มีความสขุ ทไ่ี ดใชช วี ติ แบบนี้ เรียบเรยี งโดย นางสาวซาฟรู า มามะ จังหวัดนราธวิ าส 133

เรื่อง ดวงดาว ความรัก สนั ติสุข “…เมอื่ ใดที่ทองฟา ลาลับแสงตะวัน เม่อื น้ันดวงดาวแหงความรักจะมาพรอมสันติสุข…ไดโปรดเทพีแหงความ งาม(เทพวีนสั ) จงโปรดประทานความสุขสงบและความรกั ใครก ลมเกลยี วแกบานเมืองขาดว ยเถดิ …” เด็กสาวตัวนอยวัยสิบขวบพูดขึ้น ขณะท่ีกําลังจองมองดวงดาวท่ีสวางที่สุดทางทิศตะวันตก เธอทํามือ อธิษฐานกับดาวประจําเมอื งอยา งนที้ ุกวัน ราวกบั วา คําขอที่เฝา รอน้ันจะเปน จริงในสักวนั หน่ึง….. ทามกลางเหตุการณบานเมอื งท่ีกําลังรอนระอุ ท่ัวโลกกําลังเผชิญกับวิกฤตและปญหาตาง ๆ มากมาย สาว นอยนัยนตาคมผูหลงรักแสงสวางของดวงดาว เธอใชความหลงใหลนี้ในการอธิษฐานตอเทพเจาที่เธอศรัทธาอยู บอยคร้ัง เธอศรัทธาตอความเช่ือเสมอวาแสงสวางท่ีเจิดจาของดาวศุกรน น้ั เปรียบเสมือนกับแสงแหง ความหวังของ เธอและผูคนบนโลก หากจะใหเลายอนกลับไปเมื่อครั้งที่เธอไดอานตํานานของดวงดาว เธอรูสึกตกหลุมรักดาวศุกร อาจจะดว ยถอยคาํ ทีพ่ รรณนาถึงลักษณะของเทพีวนี ัส (Venus) เทพีแหงความรกั และความงามของโรมัน หรอื อีกชือ่ คอื อโฟรไดท (Aphrodite) ซ่ึงพระนางเปนตํานานและเทพประจําดาวศุกร ตามบทกวีกลาววา เทพีอโฟรไดทผุดข้ึน จากฟองทะเล เนื่องจากคําวา Aphros อันเปนท่ีมาของชื่อในภาษากรีก แปลวา \"ฟอง\" โดยแหลงกําเนิดของเทพี อโฟรไดทจะอยูในทะเลแถว ๆ เกาะไซเธอรา จากนั้นจึงถูกคล่ืนซัดไปจนถึงเกาะไซพรัส เกาะทั้งสองจึงกลายเปน สถานทศ่ี กั ด์สิ ทิ ธเิ์ กย่ี วกบั เทพประจาํ ดาวศุกรใ นเวลาตอมา ในทุก ๆ วันหลังพระอาทติ ยตกดิน เด็กสาวจะคุนเคยดีวา เม่ือหันไปมองทางทิศตะวันตกในเวลาหัวคํ่าเธอ มกั จะเหน็ ดาวศุกร ที่เรยี กอกี อยางวา ดาวประจําเมอื ง สว นในชวงเวลากอนรงุ อรุณ หากมองไปทางทิศตะวันออก จะ เรียกวา ดาวประกายพรึก ซ่ึงน่ีคืออีกหน่ึงเสนหและความนาหลงใหลของดาวศุกรที่ไมเหมือนดาวเคราะหดวงอื่น ๆ จากตําราเรียนที่ไดศึกษามายังกลาวอีกวา ดาวศุกรเ ปนดาวเคราะหลาํ ดับท่ีสองในระบบสุริยะถัดจากดาวพุธ ซึ่งอยู ใกลดวงอาทิตยมากกวาโลกและยังมีขนาดใกลเคียงกับโลกมาก เนื่องจากขนาด มวล ความหนาแนนและ องคประกอบของธาตุตาง ๆ มีความคลายคลึงกันมาก จึงไดช่ือวาเปนดาวฝาแฝดของโลก และเรายังสามารถ สงั เกตเหน็ ดาวศุกรด ว ยตาเปลาไดงา ย เพราะดาวศุกรน ้ันมคี วามสวางมากรองจากดวงอาทิตยและดวงจันทร ดาวศุกร จะปรากฏอยใู กลกบั ดวงอาทิตยเชนเดยี วกับดาวพุธ เน่ืองจากท้งั สองเปนดาวเคราะหวงในเหมือนกัน ดังน้ันดาวศุกร จะปรากฏอยหู างจากดวงอาทติ ยม ากท่สี ุดไดถึง 47.8 องศา จงึ สามารถสงั เกตดาวศุกรไดใ นชวงเวลาส้ัน ๆ กอนท่ีดวง อาทติ ยจ ะขน้ึ หรอื หลงั ดวงอาทิตยต กเทา นนั้ จากเร่ืองราวของตํานานและเน้ือหาในตําราเรยี น สงผลตอความใครรูของสาวนอยวัยชางฝนเปนอยางมาก เธอใชโ อกาสและเวลาท่มี ีไปกับการศึกษาคนควาตํานานเหลาเทพแหงดวงดาวและขอมูลทางวทิ ยาศาสตร เพื่อนํามา เชื่อมโยงเปนแรงผลักดันและความหวังใหสูตอไปกับการใชชีวิตในโลกปจจุบัน เผ่ือในสักวันมนุษยจะรูจักแบงปน ความรักใหแกกันมากข้ึน รูจักใหอภัย รูจักเห็นอกเห็นใจ และหยุดทํารายเพ่ือนรวมโลกดวยกันเอง ทั้งนี้ท้ังนั้น มัน 134

อาจจะฟงดูเปนเรื่องเพอเจอ แตเธอคดิ เสมอวาขอแคมคี วามเช่ือ…..พระเจาก็พรอ มจะรับฟงคาํ ขอนั้นเสมอ ขอแค เพียงตง้ั จิตอธษิ ฐานกบั ดวงดาวท่ีมาพรอ มความรกั เพ่อื นาํ สูส ันตสิ ขุ ตลอดกาล… เรียบเรียงโดย นางสาวเบญจมาศ นามโคตร จงั หวัดอุบลราชธานี 135

เรอ่ื ง ดาวเสาร สงสยั กนั ไหมคะ?วาทาํ ไมในแตล ะปพ ืชจะออกผลแตกตางกันออกไปบางปก็ออกผลเยอะบางปก็ออกผลผลิต นอ ยบางปก ็ไมอ อกผลเลยแลวใครกันที่อยูเบ้ืองหลังการออกผลของพืชทั้งหมด เลาขานกันวาอาจเปนเพราะเทพของ ดาวเสารที่มีอีกช่ือวา“เทพแซทเทิรน (Saturn)”ชาวโรมันโบราณเช่ือกันวาเปนเทพแหงการเพาะปลูกแนนอนวาถา หากพูดถึงดาวเสารเนี่ยเราจะนึกถึงวงแหวนเปนพิเศษน้ันเปนเพราะดาวเสารมีวงแหวนที่เห็นไดชัดมากที่สุดแลว สาเหตุใดกันนะท่ีทําใหเรามองเห็นวงแหวนของมนั ไดชัดกวาดาวอ่ืน ๆนั้นเปนเพราะวงแหวนของมันน้ันมีความหนา เฉลี่ยเพียง 500 กิโลเมตรเทานั้นซ่ึงบางมากๆ แตมันก็ยังไมใชอุปสรรคในการเปนดาวท่ีสวางท่ีสุดของดาวเคราะห เพราะวงแหวนของมันไมไดมีแคช้ันเดียวแตมีหลาย ๆ ช้ันเรียงกันในแตละชั้นที่เรียงกันยังมีเศษวัตถุท่ีมีสามารถ สะทอนแสงไดดซี ่งึ ประกอบไปดวยอนภุ าคขนาดเล็ก ๆ สวนใหญเปนน้ําแข็ง บางสวนก็เปนฝุนจํานวนมากมารวมกัน คอยหมนุ โคจรรอบ ๆ ดาวเสาร ดาวเสารเปนดาวเคราะหที่สวยงามท่ีสุดและมีขนาดใหญอันดับ 2 รองจากดาวพฤหัสบดีและเปนดาว เคราะหหมุนรอบตัวเองเร็วมากโดยใชเวลา 10 ชั่วโมง 40 นาที ทําใหดาวเสารมีลักษณะปองหรือกลมแปนในแนว เสนศูนยสูตร และสามารถเห็นไดชัดเจนเมือ่ มองดวยกลองโทรทรรศนจากโลก เมื่อสองดูดวยกลองโทรทรรศนดาว เสารจ ะมีสีคอนขางเหลอื ง จะเคลือ่ นตัวชา ๆ ผา นไปยังกลมุ ดาวจักรราศีและถาหากคุณจะไปแอบแซบบนดาวเสารคง จะเปน ไปไดย ากเพราะบนดาวเสารน ้นั มีบรรยากาศที่ลอมรอบดวยไฮโดรเจนเปนสวนใหญมีฮเี ลียมและปะปนไปดวย นา้ํ มเี ทน แอมโมเนีย และไอน้าํ จํานวนเลก็ นอ ย นอกจากความสวย ความแซบทห่ี มนุ ตัวเองเร็วแลวยังมีความซาปอป ปูลาอกี ดว ยเพราะเปนดาวเคราะหทีม่ บี รวิ ารมากที่สุดและมีความหนาแนน นอยกวาน้าํ น้ันก็แปลวามันสามรถลอยนํา้ ที่กวางใหญกวามันไดโดยไมจมแถมมีมวลมากกวาโลกถึง 95 เทาทําใหมีแรงโนมถวงมากพอที่จะดูดจับดาวเคราะห นอ ยและดาวหางมาเปนบรวิ ารโครงสรา งภายในของดาวเสารจะมแี กนกลางท่ีเปนหินแข็ง หอ หุมดวยแมนเทิลชั้นในท่ี เปน โลหะไฮโดรเจน และแมนเทิลช้ันนอกท่ีเปนไฮโดรเจนและฮเี ลยี มเหลวคิดๆดูแลวเน่ียดาวเสารไมนาจะเปนดาวที่ นาไปอยูเทาไหรนักแตเปนดาวที่นามองมากกวาไปเสียอีกแตปจจุบันโลกพัฒนาไปมากการท่ีเราอยากดูดาวตาง ๆ สามารถไปชมท่ีหอดูดาวดูแบบจําลองท่ีเหมือนของจริงไดนอกเสียจากคุณอยากจะชมของจริงท่ีไมใชแบบจําลองคุณ คงตองสังเกตและรอเพราะมันจะอยใู กลโลกในทุก ๆ 378 วัน แตหากคุณอยากดูวงแหวนของมันก็คงตองใชกลอง โทรทรรศนแลว แหละเพราะเราไมสามารถดวู งแหวนดาวเสารด วยตาเปลา ๆ ได เรียบเรียงโดย นางสาวซฟู ย า อูมา จงั หวัดนราธิวาส 136

เร่อื ง พีน่ องสุริยะจักรวาล เม่ือยอ นกลับไปในสมยั ทเ่ี กิดบก๊ิ แบงใหมๆ โลกและดาวตางๆท่ีอยูในระบบสุริยะจักรวาลอยูดว ยกันเหมือนพ่ี นองกันและมีดวงอาทิตยเปนแมท่ีคอยดูแลลูกๆท้ัง10 (ดาวพุธ ดาวศุกร โลก ดาวอังคาร ดาวพฤหัส ดาวเสาร ดาว ยเู รนัส ดาวเนปจูน)ซึ่งทกุ ๆดวงจะอยรู ว มกันอยางมีความสุข แตไมนานพวกเขาไดทะเลาะกันอยา งรุนแรงเพราะเกิด จากการอิจฉากันในครอบครัว ดาวพุธท่ีซ่ึงเปนพ่ีใหญแตตัวเล็กเกิดความนอยใจตอดวงอาทิตยท ี่ตนน้ันตัวเล็กทั้งที ดาวเสาร ดาวพฤหัสหรือดาวอน่ื ๆนั้นตวั โตๆกนั ทุกคนจงึ ไดเกดิ การทะเลาะกันดวงอาทิตยท ี่เห็นเชนนั้นเลยโกรธจนตัว แดงรอ นเพราะเห็นคนในครอบครัวทะเลาะกันเพราะเรือ่ งนี้ ฝง ดาวพุธไดช วนดาวศุกร โลก ดาวอังคารเขามาเปนพวก เพราะทุกดวงนเี้ ปน พ่ๆี กนั แตต วั เลก็ ถกู นอ งๆมองวาตวั เล็กจะแกลง ยังไงก็ได ท้ังๆท่ีนองๆฝงดาวพฤหัส ดาวเสาร ดาว ยเู รนสั ดาวเนปจนู ไมเคยคดิ จะแกลง พ่ๆี ทุกดวงเลยทางฝงของดาวพ่ๆี อยากจะสูกับนองๆเพ่ือจะแสดงวาตนน้ันถึงจะ เล็กแตไมยอมแพแนนอนจึงไปหาดวงจันทรมาเพื่อใหมาเปนบริวารในการตอสดู วงจันทรเลยตกลงที่จะชวยกลมุ ดาว พ่ีๆ แตดวงจันทรนั้นหักหลังไปบอกกับแมใหญคือดวงอาทิตยวาพี่นองกลุมดาวจะสูกัน และดวงจันทรไดแอบไป รวมมือกับฝงดาวนองซง่ึ ท่ีไปอยูเพราะดวงจันทรกลวั ดาวกลุมนองเพราะมีขนาดใหญและเยอะกวาทําใหจํานวนดวง จันทรบรวิ ารของนอ ง(ดาวพฤหัส 79 ดวง ดาวเสาร 82 ดวง ดาวยูเรนัส27 ดวง ดาวเนปจูน 14 ดวงและทางฝงของ ดาวพ่ีมีแค 3 ดวง คือของโลก1 ดวง ของดาวอังคาร 2 ดวง)ทางฝง แมที่รูวาพ่ีนองจะทะเลาะกันนั้นจึงไดเรียกมาคุย กันและไดลงโทษทุกดวงเพราะไมรจู ักทีจ่ ะหักหา มพี่ใหญและอีกทง้ั ยังแบงกลุมกันอยโู ดยการแยกกันอยูโดยแบงเปน 2 พวกตามตองการ คือเปนชั้น ดาวเคราะหวงในที่ประกอบดวยดาวพุธ ดาวศุกร ดาวโลก และดาวอังคาร สวนดาว เคราะหว งนอกประกอบไปดว ยดาวพฤหัส ดาวเสาร ดาวยูเรนัส ดาวเนปจูน โดยจะมีชั้นดาวเคราะหนอยค่ันระหวาง 2 ชั้นน้ี อีกท้ังยังใหทุกดาวหมุนรอบดวงอาทติ ยดวยเวลาท่ีตางกัน ทําใหดาวทุกดวงน้ันไมสารถมาบรรจบเจอกันได หรอื อาจจะเจอในบางคร้ัง เรียบเรยี งโดย นายดลุ การมิ ซาแมง จังหวดั นราธิวาส 137

เรือ่ ง ราศเี มถนุ มีนักดาราศาสตรค นหน่ึงชื่อวาเอสเทสจะมาเลานทิ านกลุม ดาวคนคูตํานานกลุมดาวคนคูไดเลาเอาไววาซุสไดไ ปหลง รักหญิงสาวคนหนึ่งท่ีเปนมนุษยเ รดานางเปนมเหสีของพระราชาไทนดาริอุสทเี่ ปนผูปกครองสปารตาซุสวางแผนกับ เฮอรเ มสวาตนจะแปลงเปนหงขาวและใหเ ฮอรเมสแปลงเปนนกอินทรีเพื่อใหอินทรีมาลาหงสข าวซึ่งนางเรดาก็ไดเห็น เหตกุ ารณจ ึงรีบไปชวยหงสโดยการไลอินทรีไปตอจากนั้นไมน านนางเรดาก็ไดใ หกําเนิดบุตรออกมาเปนไขสองใบแต ละใบใหกําเนิดฝาแฝดชายหญิงอยูในน้ันในไขใบแรกใหกําเนดิ คาสเตอรและคลิเทมเนสตราสวยไขใบที่สองใหกําเนิด พอลลกั ซและเฮเฺ ลนคาสเตอรและพอลลักซเปนพนี่ อ งที่รกั กันมากแตเ น่ืองจากคาสเตอรมีพอเปนผูปกครองเมอื งจึงทาํ ใหเ ขาไมไ ดเ ปน อมตะเหมือนกบั พอลลักซท ่เี ปนลกู ของเทพทาํ ใหเ ขาไมแ กไมตายแตทั้งสองคนก็มีช่ือเสียงในฐานผูก ลา ท่ีท้ังคูไดขึ้นเรืออาโกออกไปกลับเจสันเพ่ือออกเดินทางไปเอาขนแกะทองคํากลับคืนมากตอมาท้ังสองคนกําลังไป รวมงานแตงของฝาแฝดของตนตอ มาภายในงานไดเกดิ การทท่ี ้ังคเู มาเปนอยางมากเลยไดฉุดเอาเจาสาวของทั้งสองมา และทะใหเกิดการตอสูกันเลยทําใหคาสเตอรตองตายไปในเหตุการณนี้ทําใหพอลลักซเสียใจเปนอยางมากจึงไป ขอรองกับพอของตนซุสวาใหแบงความเปนอมตะของตนใหกับคาสเตอรครึ่งหนึงและดวยความท่ีซุสเห็นในความรัก ของพีน่ อ งคูน จี้ ึงไดส งพวกเขา ข้นึ ไปอยูบ นทองฟาและอยูดวยกนั ตลอดไป นกั ดาราศาสตรเอสเทลก็ไดบ อกขอมลู เก่ียวกบั กลุมดาวจมิ ินี่มาวา จมิ นี ี่หรือกลมุ ดาวคนคเู ปน กลมุ ดาวในจกั รราศีท่ี สามดาวกลุม น่มี ีดาวทสี่ วางสดใสสุดสองดวงคอื ดาวพอลลักซแ ละคาสเตอรเปนดาวที่สวางสะดดุ ตามากท่ีสดุ และก็ เปนกลุมดาวอยูใกลๆกับกลมุ ดาวววั และกลุมดาวนายพราน เรยี บเรียงโดย เด็กหญิงพลอยไพลิน ไตรภูธร จังหวดั นนทบรุ ี 138

เรื่อง ชายชาญชาติ 3 พี่นองรักเกลียว กาลครัง้ หน่ึงหลังจาก 3 พี่นองวัยหนุมไดผานความโศกเศรากับการจากไปของพอและแมของพวกเขาไป. ชายซ่ึงเปนพี่คนโตไดตัดสินใจออกเดินทางพรอมกับนอ งอีก 2 คนเพื่อหาท่ีพักแหลงอาศัยทมี่ ีความอุดมสมบูรณและ หวังไววา ที่เเหง น้ันจะเปนของตนเอง. ท้ัง 3 จึงเดินมุงหนาเขาปาเขาดงขามเทือกเขาลูกแลวลูกเลาเน่อื งจากท่ีท่ีท้งั 3 หนุมเดินผานมาไดมีเจาของอยูเเลวจนไดเจอกับครอบครัวหนึ่งทายเขาอันแสนไกลเปนครอบครัวใหญอาศัยกันอยู หลายคน. ตาหมอนกับยายนิ่มเปน คนเฒาคนแกที่อยมู านานนับหลายปไดเห็น 3 หนุมเดินผานมาจึงเรียกมาดื่มนํ้า อาบทากันกอน. ชาญที่เปนคนกลางก็ไดล ากชายกับชาตเิ ดินเขาไปเพราะจะไดเขาไปถามไถขอมลู จากตากับยายทั้ง สองดวย. ตาหมอนท่ีเห็นท้ัง 3 แลวไมค ุน หนาคนุ ตาจึงถามไปวา “พวกเจาหลงปา เขา มารึไมเห็นคุนหนาคุนตาไมเคยเขามาในนี้ ใชไหม ?” ชายจึงตอบกลับไปวา “ใชครับพวกผมเดินทางมาก็เพ่ือมาหาท่ีอยูอาศัยครับ” ตาหมอนย้ิมแลวตอบ กลับไปวา “ถา อยางน้ันพวกเจาก็สบายใจไดเ ลยเพราะท่ีของตากับยายก็ส้ินสุดตรงลําธารขางหนา น้ีเองเดินเขาไปอีก หนอยก็ไมมีเจา ของเเลวแหละ” ทัง้ 3 พีน่ องยิ้มดใี จใหญใ นท่ีสุดก็ถึงปลายทางสกั ที. ยายน่ิมจึงพูดข้ึนมาวา “แตท่ีตรง น้ันเปนปาทึบหนอยพวกเจาตองขยันมากๆนะชวยๆกันไมนานก็ไดอยูสบายเลยหละ” ท้ัง 3 ก็ยิ้มพรอมสูไปดวยกัน ชาติที่เปนนองคนเล็กไดกระซิบกับพ่ีๆวา “คืนน้เี ราพักกันทนี่ ี่กอนไดไหมน่ีก็ดึกมากแลวผมเมื่อยตัวไปหมดเลย” ตา กับยายทไี่ ดย ินกย็ ิม้ แกม ปรแิ ละยนิ ดีใหทงั้ 3 คนพักกับตนจนกวาจะสรางที่อยูอาศัยได. ทั้ง 3 คนขอบคุณและซาบซึ้ง ในนํา้ ใจของตายายทาํ ใหอ ดคิดถงึ พอ กบั เเมข องพวกเขาไมได. เชาวันรุงข้ึนชายกับชาญก็ไดย ืมอุปกรณของตาหมอนกับยายน่ิมมาพัฒนาถางปาถางหญาในที่ของตนเองเเต เชาตรูส ว นชาติเกดิ อาการไมสบายเหน่อื ยลาจากการเดินทางมาเมอ่ื วานแตโชคดขี อง 3 พี่นองที่ไดยายน่ิมคอยดูแลชาติ ทาํ ใหพ วกเขา 3 พี่นองรกั และเคารพตาหมอนกบั ยายน่ิมเปนอยางมาก. แตแลวดว ยความขยันสามคั คกี นั ไมน านนักทีพ่ กั อาศัยของพวกเขาก็เสรจ็ สิ้นในท่ีสุดท้ัง 3 พี่นองก็ไดกลับมาใช ชีวิตในทท่ี เ่ี ปนของตนเองเเตยังคงไปมาหาสูก บั บา นตาหมอนกบั ยายน่มิ อยูเสมอมา. นานเขาพวกเขาท้ัง 3 พ่ีไดชวยกัน จนทําใหม ที ่เี ยอะขนึ้ เรื่อยๆชายจงึ จะทาํ การแบง ทีใ่ หไดเทาๆกันเเตช าญคา นขนึ้ มาวา “ชาติทําเเคนิดเดียวทาํ ไมเขาตอง ยอมใหชาติเยอะกวาหละ” ทั้ง 3 พ่ีนองเกิดทะเลาะกันชาญเลยหนีไปอยูกับตาหมอนยายน่มิ เเละไดเลาเหตุการณ ทัง้ หมดใหฟ งแลวยายก็ไดเ ลา นิทานใหชาญฟงวา ..... “กาลคร้งั หนึ่งสมยั ที่โลกยงั มพี ระจนั ทร 2 ดวงดวงจันทรด วงหนง่ึ เปนผหู ญงิ และอีกดวงเปนผูชายดวงจันทรทั้ง 2 ดวงน้ี ตางรักกันและไมเคยแยกหางจากกันทุกๆคืนเม่ือมองข้ึนไปบนฟาจะเห็นดวงจันทรท้ังคูอยูเคียงกันแลววันหน่ึง ดวง จันทรผูหญิงก็ไดไปพบกับดวงอาทติ ยทําใหดวงจันทรผูหญิงหลงใหลในแสงเจิดจาของดวงอาทิตยจนเล่ือนตัวตามดวง อาทิตยไปทีละนอยทีละนอยและแลวก็แยกมาจากดวงจันทรอีกดวงหน่ึงในที่สุด เม่ือคํ่าคืนมาถึงจึงมีดวงจันทรผูชาย เหลอื อยเู พยี งดวงเดยี วดวงจนั ทรผ ูชายจงึ ไดแ ตอ อกตามหาดวงจันทรผูหญิงไปทุกหนแหงคืนแลวคืนเลา …วันเวลาลวง ผานไป… ดวงจันทรผูชายก็ยังไมสามารถหาดวงจันทรผูหญิงเจอไดดวยความคิดถึงและอยากพบดวงจันทรผูหญิงเปน ท่ีสุดทําใหดวงจันทรผูชายคิดวา \"หากเรามัวแตตามหาอยูอยางน้ีคงไมไดเจอหญิงท่ีเรารักเปนแนแท\" จึงตัดสินใจ ระเบดิ ตวั เองเปนช้ินเล็กชิน้ นอ ยทัว่ จักรวาลเพอ่ื ใหช้ินสวนแตล ะช้ินออกตามหาดวงจันทรอีกดวงนนั้ เม่ือเวลาผานไปทํา ใหดวงจันทรผ ูหญิงไดเห็นถึงความจริงวาแมวาดวงอาทิตยจะสองแสงเจิดจาสวยงามสักเพียงใด แตดวงอาทิตยก็มิได 139

สองแสงเจดิ จาแตเพยี งเธอเทานั้นแตย ังสองแสงไปท่ีดาวดวงอื่นๆอีกมากมาย ดวงจันทรผูหญิงจึงกลับมาหาดวงจันทร ผูชายอีกครั้งแตหาเทาไหรก็หาดวงจันทรผูชายไมพบตอมาจึงไดรูวา ดวงจันทรผ ูชายยอมระเบิดตัวเองเพ่ือตามหาตน จดกระจัดกระจายเปนเศษเส้ียวเล็กๆ ทําใหดวงจันทรผูหญิงไดรูวาไมมวี ันท่ีจะไดเจอกับดวงจันทรผูชายอีกตอไปแลว จงึ ไดแ ตโศกเศรา เสียใจ แตดว ยความรกั อันยง่ิ ใหญท่ดี วงจันทรผ ูชายมใี หกบั ดวงจันทรผ ูหญิง ทุกคํ่าคืนจึงพยายามเปลง ประกายแสงท่ียังเหลืออยูนอยนิดของตนสงใหถึงดวงจันทรผูหญิง เกิดเปนแสงพรางพรายเต็มทองฟาเคียงขางดวง จันทรจนเกดิ เปน ดวงจนั ทรและดวงดาวใหเรอื งแสงเห็นจนถงึ ทกุ วันน้ี.” แลวยายนิ่มก็ไดพูดอีกวา “สิ่งของภายนอกหากเราไมตายยังไงก็หากลับมาไดเเตความรกั ของพวกเธอหากมันแตกหัก แลว ตอใหเเกย ังไงมันก็ไมเ หมือนเดิมแลวอกี อยา งไปหาทไ่ี หนไมไ ดน อกจากบานของพวกเธอ” ชาญซาบซ้ึงในสิ่งท่ียายน่ิมไดบอกกลาวจึงรีบวิ่งกลับไปท่ีบานพวกเขา 3 พี่นองไดกอดกันและรองใหชาญไดเคลีย ปญ หาทง้ั หมดกับพีแ่ ละนองชายและยอมรบั การตดั สนิ ใจของพ่ชี ายท้ังหมดแลวนทิ านเรือ่ งนีก้ ็ไดจบลงเพยี งเทา น้ี. เรยี บเรียงโดย นางสาวมมุ นี ะห เปาะจิ จังหวดั สงขลา 140

เรอื่ ง เทพแหง เมอื งดาวนายพราน กาลครั้งหน่ึงนานมาเเลวโอไรอันถือกําเนิดขึ้นจากความรักเกิดข้ึนระหวางเจาชายมินทาคาซ่ึงเปนเจาชาย เเหงเมืองเเกมลิงบือนังเเละเจาหญิงเบลลาทริกษแหงเมืองทุงหญาปงปูริเยโอไรอันเติบโตข้ึนเปนนายพรานหนุม รูปรา งสงางามกลาหาญเเละมีความสามารถเหนือมนษุ ยทวั่ ไปดวยฝมือท่ีไมเปน รองใครทําใหโอไรอันสามารถเอาชนะ ควายนาไดไมยากเเละทานกํานันหมูใหญบานไดมอบรางวัลควายนาผูวิเศษใหเปนเพื่อนโอไรอันในยามออกไปลาโจร สลัดซึง่ โอไรอันไดตัง้ ชอ่ื ควายนาผวู เิ ศษขวัญใจของเขาวา ดาวคาสเตอรโ อไรอันเเละดาวคาสเตอรอ อกเรือไปผจญภัยใน เเมน้ําบือนังจนกระทั่งเดินทางมาถึงฝงเเมน้ําตันหยงมัสเเละเขาไดพบกับหญิงสาวอันงดงามซ่ึงมีนามวาดาวฮัตซยา เปนเทพเเหงดวงดาวเเหงความสวางเเละการไปออกลาโจรสลัดกับนองสาวของเมสสาเทพเเหงดาวฤกษท้ังโอไร อันเเละดาวฮัตซยาไดอ อกตามลาโจรสลัดดว ยกันบอยมากพอความคุนเคยก็ทําใหเกิดเร่ืองราวความรักที่เกิดข้ึนก็คน ทง้ั สองกไ็ ดม ีความผูกพนั ธยามรวมทุกขรวมสุขกันมาจนกระทงั้ พวกเขาทั้งสองมลี ูกดวยกัน2คนซ่ึงมีนามวาไรเจลเปน บุตรผูหญิงคนเเรกเปนเทพเเหง ดาวสนี าํ้ เงินขาวขนาดใหญทม่ี ีความสวางมากท่ีสุดเเละบุตรชายคนท่ีสองมีนามวาดาว บีเทลจุสเปนเทพเเหงดาวยักษเเดงเมอื่ เวลาผานไป1สัปดาหเอโรอันไดติดเช้ือเพราะเขาไปเจอกลุมเส่ียงท่เี มืองเซริอุ สซึง่ เมืองน้มี ีผคู นเปน จํานวนมากที่ตดิ เชื้อสายพันธใ หมโ คโรนาไวรัส2019ซ่ึงทาํ ใหโอไรอันติดเชื้อจากผูคนน้ี จึงทําให เชอื้ ลงปอดเเละมโี รคเเทรกซอ นตามมามากมายเกิดขึ้นเองกับโอไรอันพอเวลาผานไปโอไรอันไดเสียชีวิตเน่ืองดวยเกิด จากภายใตโรคโควคิ 19ซ่งึ ดวงวิญญาณของโอไรอันข้นึ ไปบนทอ งฟากลายเปน กลมุ ดาวนายพราน เรียบเรยี งโดย นางสาวนรู ฮาฟนี มะเดง็ จังหวดั นราธิวาส 141

เร่อื ง แอบรกั ของนักเดินทาง ณ เมืองเฟอรริวอัสในวันที่เกิดจันทรุปราคามีเดก็ ผูชายกําเนิดขึ้นในครอบครัวที่ฐานะรํ่ารวยบนกองเงนิ กอง ทองพรอมกับมีแผลเปนบนหนาผากรูปสายฟา เธอผูนนั้ มีนามวา “ไบโอ” พอแมข องไบโอดูแลเขาจนอายุครบ 15 ป บรบิ ูรณ ไบโอมหี นาตาท่หี ลอ เหลาตอนท่ไี บโอเดนิ ตลาดสาวนอ ยใหญแ อบมองกนั ใหญและหญิงคนหนงึ่ มองเขาจนมีด บาดมือโดยไมรูสึกตัวแตไบโอมีนิสัยกาวรา วเปนอันตพาล และในแรม 5 คํา่ เดือน 9 ในขณะท่ีเขานอนหลับไบโอฝน เห็นพอ แมข องเขาถูกโจรปลนและฆาโดยการฟนคอทําใหไบโอสะดุงตื่นทนั ที และเขารีบวิ่งเขาไปในหองนอนของพอ แมเ ขาและพบวาพอแมเขานอนจมอยใู นกองเลือดเมื่อไบโอเห็นพอกับแมของเขานอนจมอยกู ับกองเลอื ดเขาจึงรบี ไป กอดพอ แมของเขาดว ยความเศราและจัดงานศพโดยทันทีและ2 ปตอมาไบโออายุครบ17 ปในขณะท่ีเขากําลังเดนิ อยู ในตลาดน้ันเขาก็ไดพบกับชายแกทานหนึ่งที่กําลังขายเคร่ืองรางของขลังและใชแกผูน้ันก็ไดทักเขาวาเอ็งเปนผูที่ถูก เลือกเขากต็ กใจและก็ไปหาและถามกับชายแกว า ถาเปนผูทถ่ี ูกเลือกหรอทานใครเลอื กขาแลว ทําไมเขาถึงเลือกขาเทพ เจาเลือกทานเปนผูปกครองเม่ือไบโอไดยินดังนั้นเขาจึงคิดวาใชแกผูน้ีเปนคนบาและเขาก็เดินกลับบานดวยความ หงดุ หงิดและสงสัยพอตกดึกเขาไดกมลงนอนบนเตียงของเขาเมื่อเขากลับไปเขาไดฝนเห็นถึงพอแมของเขาถูกฆาอีก ครง้ั และทําใหเขาสะดงุ ตื่นขึน้ มาและในวันรงุ ขึ้นไบโอรีบไปหาชายแกท่ีเขาไดเจอกันเม่อื วานและเขาไปถามวามันเกิด อะไรขึน้ กบั ขากันแนชายแกคนน้ันกต็ อบกลับไปวาทานคอื ผูท่ีถูกเลอื กดวยความสงสยั ไบโอจึงถามกับชายแกวาขาถูก เลอื กเพราะอะไรและเพราะเหตใุ ดชายแกก ็ตอบกลับไปวา แผลเปนรูปสายฟาบนหนาผากของเจาจะเปนคําตอบในสิ่ง ท่ีเจาสงสัยดวยความสงสยั และโมโหไบโอเลยผลักโตะของชายแกทําใหของที่อยบู นโตะกระจัดกระจายและชายแกผู น้ันก็ไดยื่นของวเิ ศษ 3 อยางอันแรกก็คอื ธนูและชายแกก็บอกวาเจาจงไปที่หุบเขาท่ีสงู ที่สุดและตามหาหญิงท่ีหายไป จากหมูบานหลังจากน้ันก็ไดมีควันข้ึนมาทําใหไบโอมองไมเห็นพอควันหายไปไบโอก็ไมเห็นชายแกอีกตอไปไบโอก็ได แตน กึ คดิ วา จะไปทห่ี บุ เขาน้นั ไดอยางไรระหวางที่เขาเดินกลับบานเขาก็ไดย ินประกาศจากทหารของพระราชาวาผูใด ที่สามารถนําหญงิ ที่หายจากหมูบานกลับมายังเมืองน้ีพระราชาจะใหรางวัลอยางงามไบโอไดย ินเขาจึงตอบทหารของ พระราชาไปวา ขา เองขาน่ีแหละท่ีจะนําหญิงที่หายไปจากหมูบานกลับมายังเมืองนี้ทหารของพระราชาไดย ินอยา งน้ัน จึงนําตัวไบโอไปเขาเฝาพระราชาและบอกกับพระราชาวาไบโอนี่แหละท่ีจะนําหญิงที่หายไปจากหมูบานกลับมายัง เมืองน้ีพระราชาจึงดีใจกับความกลาหาญของไบโอและไดมอบมาสีขาวและพระราชาบอกวาถา เจานําหญิ่งท่ีหายไป จากหมบู านกลับมายงั เมืองน้ีภายในเวลา 7 วนั ขาจะใหเ จาไดค รองบัลลงั กและปกครองเมืองนี้แทนขาวันแรกที่เขาไป ตามหาหญิงผูน้นั กไ็ ดเ กิดพายุทาํ ใหไบโอสลบบนมาสีขาวไปทัง้ หมด5วันและในวันที่ 6ไบโอต่ืนขึ้นมาและพบถํ้าๆหน่ึง เขาจึงเขา ไปในถํ้านนั้ และไดย นิ เสียงคาํ รามของสงิ โตเขาจึงนกึ ไดวา เขามีภารกจิ ท่จี ะตอ งทําน่ันก็คือตามหาสิ่งท่ีหายไป จากหมูบานและเขาก็ไดต ามเสยี งคาํ รามของสิงโตนนั้ ไปเขาเขาไปในถํ้าจนลึกสดุ และในทส่ี ุดเขาก็ไดพบกับหญิงคนๆ น้ันทันทีท่ีเขาพบกับหญิงคนๆนั้นไบโอจึงรีบไปชวยหญิงคนน้ันแตหญิงคนนั้นไดบอกไปวาเจาจงระวังสิงโตขางหลัง ของเจาไบโอตกใจกับเสียงตะโกนของหญิงพูดนั้นจึงหันกลับไปมองและพบวาสิ่งโตกําลงั จะขยํ้าเขาทาํ เปนอาหารไบ โอจึงหลบและกลิ้งเพ่ือไมใหสิงโตขยาํ้ เขาและเขาไดตอ สูกับสิงโตโดยใชธนทู ่ีชายแกไดม อบใหกับเขายิงเขาไปที่หัวใจ ของสิงโตทําใหสิงโตสิ้นใจตายและไบโอกเ็ ขาไปชวยหญงิ ผูนน้ั และไดถามวาเจาช่ืออะไรยง่ิ พูดนั้นตอไปวาขาช่ือแนนน่ี และไบโอก็พาแนนนี่ออกจากถ้ําในขณะที่พวกเขาออกจากถ้าํ ก็ไดเกิดปรากฏการณขึ้นก็คือพายุฝนดาวตกทําใหพวก เขาแปลกใจและตกตะลึงในชวงขณะและแนนนี่ก็ไดถามกับไบโอวาเจามาชวยขาทําไมกันไบโอก็ตอบกลับไปวาถา ไมไดชวยเจาแตขามาหาคําตอบเก่ียวกับตัวของขาแนนน่ีก็ถามกลับไปวาเจามาหาคําตอบอะไรกันหรือไบโอก็ตอบ 142

กลับไปวาขามาหาคําตอบเกี่ยวกับแผลเปนรูปสายฟาบนหนาผากของขาแนนน่ีไดยินอยางนั้นก็ตกใจและบอกกับไบ โอวาแผลเปน รูปสายฟา บนหนา ผากของเจามนั อาจจะเกิดขน้ึ มาเพราะผูที่ใหกําเนิดเจาจะไปบนบานเทพเจาคนใดคน หนึ่งเพ่ือขอลูกชายไบโอไดยินที่แนนน่ีพูดและถามกับแนนน่ีข้ึนมาวาขาจะพบกับเทพเจาคนๆนั้นไดอยางไรแนนนี่ก็ ตอบกลับไปวา เจาจะตอ งไปทห่ี นา ผากของหบุ เขาทสี่ ูงทสี่ ดุ และรอการเกิดจันทรุปราคาไบโอไดยินอยางนั้นจึงนําตัวนี่ ขี่มาสขี าวไปทห่ี นาผากของหุบเขาทีส่ งู ท่สี ุดในทนั ทที นั ทีท่ีพวกเขาไดถงึ หนา ผากก็เกิดพายุฝนฟาคะนองพรอมกับยักษ ตนหน่ึงที่มาจากไหนไมรูยักษตนน้ันพยายามจะฆาพวกเขาทั้งสองแตพวกเขาทั้งสองไดหนีไปกับมาสีขาวจนถึงหนา เหวดว ยความตกใจของมา ทําใหพ วกเขาตกลงไปในเหวที่มีนํ้าปา ไหลหลากและทําใหพวกเขาทั้งสองสลบไปในนํ้าและ ทําใหไบโอทีฝน ถงึ พอ แมข องเขาและพอแมของเขาก็ไดบอกกับไบโอวาพอขอโทษนะลูกพ่ีพอไมทําตามคาํ ส่ังของพระ เจาและทําใหไบโอสะดุงต่ืนจากการสลบและพบวาแนนน่ีนอนสลบอยูขางเขาเขาไดปลุกแนนนี่และทั้งสองก็ได เดินทางกลับไปยังเมืองของเขาในขณะที่เดินทางกลับนั้นคันธนูท่ีชายแกไดมอบใหกับไบโอน้ันก็ไดกลายเปนมายูนิ คอรนมปี ก ท้ังสองไดขึ้นบนหลังของมา ยูนิคอรนและมายูนิคอนก็ไดพาพวกเขาบินลัดฟาเพื่อกลับไปยังเมอื งของพวก เขาไบโอที่น่งั อยขู างหลงั ของมา ยนู คิ อรน ก็ไดนึกถึงความฝน เมื่อเขาสรุปจากการจมน้ําไดว าพอแมข องเขาน้ันไดทําผิด สัญญากับพระเจาและทําใหพระเจาลงโทษพอแมของเขาโดยการฟาผาบนหนาผากของไบโอมายูนิคอรนก็ไดผ า พวก เขากลับไปยงั เมืองอยา งปลอดภัยพรอมกับการตอ นรบั ของพระราชาและชาวเมืองไบโอเอาทรัพยสินท้ังหมดท่ีพอกับ แมของเขาไดท้ิงไวใหกับเขานําไปมอบใหกับชาวบานท่ียากจนเพ่ือเปนการไถโทษในการผิดสัญญาของพอแมก ับพระ เจาและพระราชาก็ไดมอบบัลลังกใหกับไบโอเพื่อปกครองเมืองน้ีและใบโอก็ไดแตงงานกับแนนนี่และในขณะท่ี ชาวเมืองไดเ ฉลมิ ฉลองใหก บั ไบโอและแนนนีท่ นั ใดน้นั กม็ ีปรากฏการณฝ นดาวตกอีกครัง้ และทําใหพวกเขาทั้งสองไดม ี ความสขุ นริ นั ดร เรียบเรยี งโดย นายซุลฟดลี สอื แม จงั หวดั นราธวิ าส 143